Split (1)

train · 11.2M rows

text stringlengths 5 25.7k
In the 1936 Olympics in Berlin, Walasiewicz attempted to defend her Olympic title for the 100 m dash, but Helen Stephens of the U.S. beat her by 0.02 seconds; Walasiewicz won the silver medal.[13] Stephens was accused by a Polish newspaper reporter of being male and was forced to submit to a genital inspection which confirmed her gender as female.[14] 1936 წელს ბერლინის ოლიმპიადაზე ვალასევიჩმა სცადა დაეცვა ოლიმპიური ტიტული 100 მეტრზე, მაგრამ ამერიკელმა ჰელენ სტეფენსმა იგი 0,02 წამით დაამარცხა; ვალასევიჩმა ვერცხლის მედალი მოიპოვა.[1] სტივენსი პოლონურმა გაზეთის რეპორტიორმა დაადანაშაულა მამაკაცობაში და აიძულა ის გახდა ჩაეტარებინა სასქესო ორგანოების შემოწმება, რომელმაც დაადასტურა, რომ იგი ნამდვილად ქალი იყო.[2]
After the Olympic Games, Walasiewicz moved to the U.S. and resumed her amateur career.[1] During and after World War II, she won American national championships in the 100 metres (1943, 1944 and 1948), the 200 metres (1939–40 and 1942–1948), the discus throw (1941–42), and the long jump (1938–1946, 1948 and 1951).[2][3] ოლიმპიური თამაშების შემდეგ ვალასევიჩი გადავიდა აშშ-ში და განაახლა სამოყვარულო კარიერა.[1] მეორე მსოფლიო ომის დროს და მის შემდეგ მან მოიგო ამერიკის ეროვნული ჩემპიონატები 100 მეტრზე (1943, 1944 და 1948), 200 მეტრზე (1939–1940 და 1942–1948), ბადროს ტყორცნასა (1941–1942) და სიგრძეზე ხტომაში (1938–1946, 1948 და 1951).[2][3]
In 1947, she accepted American citizenship, and she later married aviation draftsman Harry Olson in 1956.[15] Although the marriage did not last long, she continued to use the name Stella Walsh Olson for the rest of her life. She won her last U.S. title in 1951, at the age of 40.[7] She was inducted into the U.S. Track and Field Hall of Fame in 1975. 1947 წელს მან მიიღო ამერიკის მოქალაქეობა, მოგვიანებით კი 1956 წელს დაქორწინდა ჰარი ოლსონზე.[1] მიუხედავად იმისა, რომ ქორწინება დიდხანს არ გაგრძელებულა, მან განაგრძო ქმრის გვარის გამოყენება სიცოცხლის ბოლომდე. მან ამერიკის შეერთებული შტატებში ბოლო ტიტული მოიგო 1951 წელს, 40 წლის ასაკში.[2] 1975 წელს იგი შეიყვანეს აშშ-ის მძლეოსნობის დიდების დარბაზში.
Post-athletic career პოსტათლეტური კარიერა
After her retirement, she continued to be active in a variety of Polish sport associations in the U.S., where she organized championships and helped young athletes. She also funded a variety of awards for Polish sports people living in America. პენსიაზე გასვლის შემდეგ მან განაგრძო აქტიურობა სხვადასხვა პოლონურ სპორტულ ასოციაციაში აშშ-ში, სადაც აწყობდა ჩემპიონატებს და ეხმარებოდა ახალგაზრდა სპორტსმენებს. მან ასევე დააფინანსა სხვადასხვა ჯილდოები ამერიკაში მცხოვრები პოლონელი სპორტსმენებისთვის.
In 1974, Stella Walsh was inducted into the National Polish-American Sports Hall of Fame. Stella Walsh was a contestant on the 16 June 1954 episode of the radio quiz program You Bet Your Life, hosted by Groucho Marx.[16] 1974 წელს სტელა უოლში შეიყვანეს პოლონურ-ამერიკული სპორტის დიდების დარბაზში. სტელა უოლში იყო 1954 წლის 16 ივნისის რადიო ვიქტორინის ეპიზოდის You Bet Your Life კონკურსანტი, რომელსაც უძღვებოდა გრუჩო მარქსი.[1]
Walsh was killed during an armed robbery in a parking lot in Cleveland, on 4 December 1980.[17][18] She was buying ribbons for a welcoming ceremony for visiting Polish basketball players.[19] An autopsy showed that she had no uterus, an abnormal urethra, and a non-functioning, underdeveloped penis, although some sources suggest she also displayed female characteristics.[20][21][22] Chromosome analysis revealed that most of her cells contained normal X and Y (male) chromosomes but some were X0 (containing only one X chromosome), resulting in XY gonadal dysgenesis.[23] უოლში მოკლეს 1980 წლის 4 დეკემბერს, კლივლენდში, ავტოსადგომზე შეიარაღებული ძარცვის დროს.[1][2] ის პოლონელი კალათბურთელების დახვედრის ცერემონიალისთვის ლენტებს ყიდულობდა.[3] გაკვეთამ აჩვენა, რომ მას არ ჰქონდა საშვილოსნო და არაფუნქციონირებადი, განუვითარებელი პენისი, თუმცა ზოგიერთი წყარო ვარაუდობს, რომ იგი ასევე ავლენდა ქალის მახასიათებლებს.[4][5][6] ქრომოსომის ანალიზმა აჩვენა, რომ მისი უჯრედების უმეტესობა შეიცავდა ნორმალურ X და Y (მამაკაცი) ქრომოსომებს, მაგრამ ზოგიერთი იყო X0 (შეიცავდა მხოლოდ ერთ X ქრომოსომას), რამაც გამოიწვია XY გონადალური დისგენეზი.[7]
The controversy of her biological sex remains unresolved, and the situation is further complicated as many earlier documents, including her birth record, state that she was female; the Cuyahoga County coroner, Samuel Gerber, stated that Walasiewicz was "socially, culturally and legally" a woman.[1][2] There has also been controversy over whether her records and achievements should be erased.[24] მისი ბიოლოგიური სქესის დაპირისპირება კვლავ გადაუჭრელი რჩება და სიტუაცია კიდევ უფრო რთულდება, რადგან მრავალ ადრინდელ დოკუმენტში, მათ შორის მის დაბადების ჩანაწერში, ნათქვამია, რომ ის ქალი იყო; კუიაჰოგას ოლქის სასამართლოში განაცხადეს, რომ ვალასევიჩი იყო „სოციალურად, კულტურულად და ლეგალურად“ ქალი.[1][2] ასევე იყო კამათი იმის შესახებ, უნდა გაუქმებულიყო თუ არა მისი რეკორდები და მიღწევები.[3]
In Cleveland, on Broadway Avenue, there is a city-owned recreational center named after Stella Walsh. It is attached to Cleveland South High School. She is buried in Calvary Cemetery in Cleveland, Ohio.[25] კლივლენდში, ბროდვეის გამზირზე, არის უოლშის სახელობის ქალაქის საკუთრებაში არსებული რეკრეაციული ცენტრი. ის ერთვის კლივლენდის სამხრეთის საშუალო სკოლას. ის დაკრძალულია კლივლენდში, ოჰაიოში.[1]
Stanisława Walasiewicz (3 April 1911 – 4 December 1980), also known as Stefania Walasiewicz,[2] and Stella Walsh,[3] was a Polish-American track and field athlete, who became a women's Olympic champion in the 100 metres. Born in Poland and raised in the United States, she became an American citizen in 1947. სტანისლავა ვალასევიჩი (3 აპრილი, 1911 - 4 დეკემბერი, 1980), ასევე ცნობილი როგორც სტეფანია ვალასევიჩი,[1] და სტელა უოლში,[2] - პოლონელ-ამერიკელი მძლეოსანი სპორტსმენი, რომელიც გახდა ქალთა ოლიმპიური ჩემპიონი 100 მეტრზე. დაიბადა პოლონეთში და გაიზარდა ამერიკის შეერთებულ შტატებში. იგი ამერიკის მოქალაქე 1947 წელს გახდა.
Walasiewicz was born on 3 April 1911 in Wierzchownia (now Brodnica County), Congress Poland.[4] Her family emigrated to the United States when she was three months old. Her parents, Julian and Veronika Walasiewicz, settled in Cleveland, Ohio, where her father found a job as a steel mill worker.[5] Her family called her Stasia, a common Polish diminutive of her Christian name, which later led to the nickname Stella, as she was known in the United States.[5] ვალასევიჩი დაიბადა 1911 წლის 3 აპრილს ვიერცხოვნიაში (ახლანდელი ბროდნიკის ოლქი ), პოლონეთის სამეფოში.[1] მისი ოჯახი ემიგრაციაში წავიდა შეერთებულ შტატებში, როდესაც ის სამი თვის იყო. მისი მშობლები, ჯულიან და ვერონიკა ვალასიევიჩები დასახლდნენ კლივლენდში, ოჰაიოში, სადაც მამამ იპოვა სამუშაო ფოლადის ქარხნის მუშად. ოჯახი მას სტასიას ეძახდა. ეს იყო მისი ქრისტიანული სახელის პოპულარული პოლონური ვერსია. ეს მოგვიანებით გადაიქცა მეტსახელად სტელა, როგორც მას შეერთებულ შტატებში უწოდებდნენ.[2]
Walasiewicz started her athletic career at South High School, a school located in the historic Slavic Village neighborhood on the east side of Cleveland, Ohio. ვალასევიჩმა თავისი სპორტული კარიერა სამხრეთ საშუალო სკოლაში დაიწყო, სკოლაში, რომელიც მდებარეობს ისტორიულ სლავურ სოფელში, კლივლენდის აღმოსავლეთ მხარეს, ოჰაიო.
In 1927, she qualified for a place on the American Olympic team started by the Cleveland Press newspaper. However, Walasiewicz was not an American citizen and could not obtain citizenship under the age of 21, so she could not compete.[1] The success of Halina Konopacka, a Polish athlete who won gold in the discus throw at the 1928 Summer Olympics, inspired Walasiewicz to join the local branch of Sokół, a Polish sports and patriotic organization active among the Polish diaspora. During the Pan-Slavic meeting of the Sokół movement in Poznań, she scored her first major international victories; she won five gold medals in the 60 metre, 100 metre, 200 metre and 400 metre races, as well as the long jump.[5] She was asked to stay in Poland and join the Polish national athletic team, and she continued to run in American challenges and games. 1927 წელს მან მოიპოვა ადგილი ამერიკის ოლიმპიურ გუნდში. თუმცა, ვალასევიჩი არ იყო ამერიკის მოქალაქე და 21 წლამდე მოქალაქეობა ვერ მიიღო, ამიტომ გამოსვლას ვერ შეძლებდა.[1] პოლონელი სპორტსმენის ჰალინა კონოპაკას წარმატებამ, რომელმაც 1928 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე ბადროს ტყორცნაში ოქრო მოიპოვა, შთააგონა ვალასევიჩი შესულიყო სოკოლის ადგილობრივ ორგანიზაციაში. ეს იყო პოლონური სპორტული და პატრიოტული ორგანიზაცია, რომელიც მოქმედებდა პოლონურ დიასპორაში. პოზნანში პანსლავური კრების დროს , მან მოიპოვა თავისი პირველი მნიშვნელოვანი საერთაშორისო გამარჯვებები; ხუთი ოქროს მედალი 60 მეტრზე, 100 მეტრზე, 200 მეტრზე და 400 მეტრზე სირბილში და ასევე სიგრძეზე ხტომაში.[1] მას სთხოვეს დარჩენა პოლონეთში და პოლონეთის სპორტულ გუნდთან მუშაობა.
Walasiewicz continued to compete as an amateur, while also working as a clerk in Cleveland. ვალასევიჩმა განაგრძო სპორტში სამოყვარულო ასპარეზი და პარალელურად მუშაობდა კლივლენდში.
In the period leading up to the 1932 Summer Olympics, she won American national championships in the 100-yard dash (1930), 220 yard dash (1930–31), and long jump (1930).[6] For her part in interstate athletic championships, the city of Cleveland awarded her a car.[2][3] She was offered American citizenship; however, just two days prior to taking her oath of citizenship, she changed her mind and instead adopted Polish citizenship, offered to her by the Polish consulate in New York.[5][8] In 1930, she was chosen the most popular Polish athlete by readers of the Przegląd Sportowy (Sports Review) daily.[9] 1932 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებამდე მან მოიგო ამერიკის ეროვნული ჩემპიონატები 91 მეტრზე (1930), 200 მეტრზე (1930–1931) და სიგრძეზე ხტომაში (1930).[1] სპორტსმენთაშორის ჩემპიონატებში მონაწილეობისთვის ქალაქმა კლივლენდმა მას მანქანა გადასცა.[2][3] მას შესთავაზეს ამერიკის მოქალაქეობა, თუმცა, მოქალაქეობის ფიცის დადებამდე სულ რაღაც ორი დღით ადრე, მან გადაიფიქრა და მიიღო პოლონეთის მოქალაქეობა, რომელიც მას ნიუ-იორკში პოლონეთის საკონსულომ შესთავაზა.[2][4] 1930 წელს იგი აირჩიეს ყველაზე პოპულარულ პოლონელ სპორტსმენად ყოველდღიური სპორტული მიმოხილვის (Przegląd Sportowy) მკითხველებმა.[5]
In the 1932 Summer Olympics, Walasiewicz represented Poland. 1932 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე ვალასევიჩი წარმოადგენდა პოლონეთს.
In the 100 m dash, Walasiewicz equaled the current world record of 11.9 seconds and won the gold medal.[10] On the same day, she finished 6th out of 9 in the discus throw event.[11] Upon her return to Poland, she almost instantly became a well-known personality. She was welcomed by crowds in the port of Gdynia, and a few days later, she was awarded the Golden Cross of Merit for her achievements. She was again chosen the most popular Polish person in sports, and held that title for three years.[3] 100 მეტრზე, ტირეში, ვალასევიჩი მსოფლიო რეკორდს (11,9 წამი) გაუთანაბრდა და ოქროს მედალი მოიპოვა.[1] იმავე დღეს ბადროს ტყორცნაში მან 9-დან მე-6 ადგილი დაიკავა.[2] პოლონეთში დაბრუნებისთანავე იგი თითქმის მყისიერად გახდა ცნობილი პიროვნება. მას გდინიას პორტში უამრავი ადამიანი დახვდა და რამდენიმე დღის შემდეგ მიღწეული წარმატებისთვის დაჯილდოვდა ღირსების ოქროს ჯვრით. იგი კვლავ აირჩიეს სპორტში ყველაზე პოპულარულ პოლონელად და სამი წლის განმავლობაში ეკავა ეს ტიტული.[3]
In the spring of 1933, Walasiewicz appeared at the Championships of Warsaw, where she seized 9 gold medals in track and field, including 80 metres hurdling, 4 × 200 relay, and long jump.[12] On 17 September 1933, in Poznań, she beat two world records in one day: 7.4 seconds for the 60 m and 11.8 seconds for the 100 m. Her Olympic success also won her a scholarship at the Warsaw Institute of Physical Education, where she met some of the most notable Polish athletes of the time, including Jadwiga Wajs, Felicja Schabińska, Maria Kwaśniewska, and Janusz Kusociński. 1933 წლის გაზაფხულზე ვალასევიჩი გამოჩნდა ვარშავის ჩემპიონატზე, სადაც მან მოიპოვა 9 ოქროს მედალი მძლეოსნობაში, მათ შორის 80 მეტრზე დაბრკოლებებით რბოლაში, 4 × 200 მ ესტაფეტაზე და სიგრძეზე ხტომაში.[1] 1933 წლის 17 სექტემბერს, პოზნანში, მან დაამყარა ორი მსოფლიო რეკორდი ერთ დღეში: 7,4 წამი 60 მეტრიან სპრინტში და 11,8 წამი 100 მეტრზე. მისმა ოლიმპიურმა წარმატებებმა მოუტანა სტიპენდია ვარშავის ფიზიკური აღზრდის ინსტიტუტში, სადაც გაიცნო იმ დროის ყველაზე გამოჩენილი პოლონელი სპორტსმენები, მათ შორის იადვიგა ვაისი, ფელიცია შაბინსკაა, მარია კვაშნიევსკას და იანუშ კუსოცინსკი.
In 1899, astronomers had predicted a great meteor shower now known as the Leonids. The French chose a female astronomer - Dorothea Klumpke - to be the one to ride in a balloon to observe the shower - the shower turned out a complete failure.[1] 1899 წელს ასტრონომებმა იწინასწარმეტყველეს დიდი მეტეორული წვიმა, რომელიც ახლა ცნობილია როგორც ლეონიდები . ფრანგებმა აირჩიეს ქალი ასტრონომი - დოროთეა კლუმპკე, რომელიც ბუშტით იმოგზაურებდა შხაპზე დასაკვირვებლად - წვიმის წინასწარმეტყველება სრული მარცხი გამოდგა. [1]
Five years after meeting, Dorothea and Isaac were married in 1901 and stayed at his Sussex home. Dorothea left her job at the Paris Observatory in order to be with Isaac, whom she assisted in a project to photograph all 52 of the Herschel "areas of nebulosity." Their marriage ended after only a short while with Isaac's death in 1904. შეხვედრიდან ხუთი წლის შემდეგ, დოროთეა და ისაკი დაქორწინდნენ 1901 წელს და დარჩნენ სასექსის სახლში. დოროთეამ დატოვა სამსახური პარიზის ობსერვატორიაში, რათა ყოფილიყო ისააკთან, რომელსაც დაეხმარა ჰერშელის 52-ვე „ნისლეულის ზონის“ გადაღებაში. მათი ქორწინება მხოლოდ მცირე ხნის შემდეგ დასრულდა ისაკის სიკვდილით 1904 წელს. დოროთეამ მემკვიდრეობით მიიღო მთელი მისი ასტრონომიული წვლილი და მნიშვნელოვანი ქონება.
Dorothea remained at the Sussex home and completed photography of the 52 areas, after which she went to stay with her mother and sister, Anna, at Chateau Rosa Bonheur, taking along the entire set of photographic plates. She returned to Paris Observatory and spent 25 years processing the plates and Isaac's notes, periodically publishing papers on the results. დოროთეა დარჩა სასექსის სახლში და დაასრულა 52 რეგიონის ფოტო გადაღება, რის შემდეგაც წავიდა დედასთან და დასთან, ანასთან, შატო როზა ბონჰეურში, ფოტოგრაფიული ფირფიტების მთელი ნაკრებით. ამის შემდეგ, დაბრუნდა პარიზის ობსერვატორიაში და 25 წელი გაატარა ფირფიტებისა და ისაკის ჩანაწერების დამუშავებაში. პერიოდულად აქვეყნებდა ნაშრომებს შედეგებზე.
In 1929 she published a comprehensive catalogue of the survey "The Isaac Roberts Atlas of 52 Regions, a Guide to William Herschel's Fields of Nebulosity". She was awarded the Hèléne-Paul Helbronner prize in 1932 from the French Academy of Sciences for this publication. 1929 წელს მან გამოაქვეყნა გამოკითხვის ყოვლისმომცველი კატალოგი "ისააკ რობერტსის ატლასი 52 რეგიონიდან, უილიამ ჰერშელის ნისლეულის ველების გზამკვლევი". ამ გამოცემისთვის მიენიჭა ელენე- პოლ ჰელბრონერის პრემია 1932 წელს საფრანგეთის მეცნიერებათა აკადემიისგან .
Through a donation of Dorothea in honor of her late husband, the Société astronomique de France (the French Astronomical Society) established the Prix Dorothea Klumpke-Isaac Roberts for the encouragement of the study of the wide and diffuse nebulae of William Herschel, the obscure objects of Barnard, or the cosmic clouds of R.P. Hagen. This biennial prize was first given in 1931 and continues today.[9] დოროთეას შემოწირულობით მისი გარდაცვლილი მეუღლის პატივსაცემად, Société astronomique de France (ფრანგული ასტრონომიული საზოგადოება) დააწესა Dorothea Klumpke-Isaac Roberts Prix Prix Dorothea Klumpke-Isaac Roberts უილიამ ჰერშელის ფართო და გაფანტული ნისლეულის, ბუნდოვანი ობიექტების შესწავლის წახალისებისთვის. ბარნარდის, ან R. P. Hagen-ის კოსმოსური ღრუბლები. ეს ორწლიანი პრიზი პირველად 1931 წელს მიენიჭა და დღესაც გრძელდება. [1]
Dorothea Klumpke died on October 5, 1942, having been in poor health for a number of years.[1][2][3] დოროთეა კლუმპკე გარდაიცვალა 1942 წლის 5 ოქტომბერს, რამდენიმე წლის განმავლობაში მწვავე ჯანმრთელობის პრობლემების გამო.
The astronomers at Arizona Observatory are very advanced, and imagination may have played a part, though Mars should be the first planet with which we shall be able to communicate. Mars will be the first to give us a true knowledge of life beyond the earth, as it was the first to lead Keppler to the truth about the solar system. The projections are astronomical phenomena, not signals from the inhabitants. " მარსის სხეული არ არის ძალიან მანათობელი, თვალი უნდა იყოს გაწვრთნილი. ფანტაზიას თავლის მოდუნების ნებაარ უნდა მივცეთ. არიზონას ობსერვატორიის ასტრონომები მოწინავეები არიან, ფანტაზიამ შესაძლოა წვლილი შეიტანა ამაში, თუმცა მარსი უნდა იყოს პირველი პლანეტა, რომელთანაც ჩვენ შევძლებთ კომუნიკაციას. მარსი იქნება პირველი, ვინც მოგვაწვდის ჭეშმარიტ ცოდნას დედამიწის მიღმა სიცოცხლის შესახებ, როგორც პირველმა მიიყვანა კეპლერი მზის სისტემის შესახებ ჭეშმარიტებამდე. პროგნოზები ასტრონომიული ფენომენია და არა მაცხოვრებლების სიგნალები. მარსი უდავოდ დასახლებულია უმაღლესი რასით, მე ვხედავ კანტის თეორიაში ალბათობას, რომ ჩვენ შევძლებთ სხვა პლანეტაზე გადასვლას სხვა სიცოცხლისთვის. ." [1]
She was the first recipient of the "Prix de Dames" from the Société astronomique de France in 1897, and in 1893 was made an Officier d'Académe of the French Academy of Sciences - up to that time, these honours had not been awarded to a woman. 1893 წელს მიენიჭა საფრანგეთის მეცნიერებათა აკადემიის ოფიცრის წოდება, 1897 წელს კი პირველი იყო, ვინც საფრანგეთის ასტრონომიული საზოგადოების "Prix de Dames"-ის პრიზი მიიღო. - ამ დრომდე ეს ჯილდოები აცერთ ქალს მიუღია.
On December 14, 1893 she read her doctoral thesis, "L'étude des Anneaux de Saturne" to a large audience of academics at the Sorbonne, and was awarded the degree of Docteur ès Sciences; the first woman to do so.[1] Her main subjects were mathematics and mathematical astronomy. The examining committee, composed of Dr. Jean Gaston Darboux and Drs. Félix Tisserand and Marie Henri Andoyer were unanimous in their praise. By way of contrast, Harvard awarded its first doctorate in astronomy to Cecilia Payne-Gaposchkin in 1925. 1893 წლის 14 დეკემბერს მან წაიკითხა სადოქტორო დისერტაცია "L'étude des Anneaux de Saturne" სორბონის მეცნიერთა დიდი აუდიტორიის წინაშე და მიენიჭა მეცნიერებათა დოქტორის ხარისხი; აქაც პირველი ქალი იყო, ვინც ეს გააკეთა. მისი ძირითადი საგნები იყო მათემატიკა და მათემატიკური ასტრონომია. საგამოცდო კომიტეტი, რომელიც შედგებოდა დოქტორ ჟან გასტონ დარბოსა და დრ. ფელიქს ტისერანდი და მარი ანრი ანდოიერისგან ერთსულოვანად აქებდნენ მას, თუმცა ამის საპირისპიროდ, ჰარვარდმა ასტრონომიის პირველი დოქტორის ხარისხი სესილია პეინ-გაპოშკინს 1925 წელს მიანიჭა.
Shortly after the award, she and Anna moved to San Francisco where she spent the rest of her days. She made endowments to the Paris Observatory, the Astronomical Society of the Pacific, and the University of California to be granted to aspiring astronomers. Asteroids 339 Dorothea and 1040 Klumpkea were named in her honor,[11] as is the Klumpke-Roberts Award of the Astronomical Society of the Pacific. 1934 წლის 22 თებერვალს იგი აირჩიეს საპატიო ლეგიონის შევალიერად, საფრანგეთის პრეზიდენტმა თავად გადასცა ჯვარი. დაჯილდოებიდან მალევე, ის და ანა გადავიდნენ სან-ფრანცისკოში, სადაც გაატარა დარჩენილი დღეები. მან საჩუქრები გადასცა პარიზის ობსერვატორიას, წყნარი ოკეანის ასტრონომიულ საზოგადოებას და კალიფორნიის უნივერსიტეტს, რათა გადაეცა დამწყებ ასტრონომებს. ასტეროიდებს 339 Dorothea და 1040 Klumpkea დაარქვეს მის პატივსაცემად, როგორც წყნარი ოკეანის ასტრონომიული საზოგადოების Klumpke-Roberts ჯილდო .
Dorothea Klumpke Roberts (August 9, 1861 in San Francisco – October 5, 1942 in San Francisco) was an American astronomer. დოროთეა კლუმპკე რობერტსი (დ. 9 აგვისტო, 1861, სან-ფრანცისკო – გ.
She was Director of the Bureau of Measurements at the Paris Observatory and was made a Chevalier de la Légion d'Honneur.[1][2][3][4][5][6] 5 ოქტომბერი, 1942, სან-ფრანცისკო) იყო ამერიკელი ასტრონომი . იგი იყო პარიზის ობსერვატორიის გაზომვების ბიუროს დირექტორი, მიენიჭა საპატიო ლეგიონის წოდება .
Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 54 (321): 217–222. Bibcode:1942PASP...54..217A. doi:10.1086/125452. ↑ Bracher, Katherine (1981). ↑ Dorothea Klumpke Roberts en-US. ციტირების თარიღი: 2022-10-08 1 2 Creese, Mary R. S. (2004).
Bibcode:1986S&T....72..109W. ↑ Moylan, Nora (1937). "Berkeley Meeting of the Astronomical Society of the Pacific, February 20, 1937". Publications of the Astronomical Society of the Pacific. Ladies in the Laboratory: West European Women in Science, 1800-1900, A Survey of Their Contributions to Research.
49 (288): 106–117. Bibcode:1937PASP...49..106M. doi:10.1086/124778. See pages 115–117. ↑ "Dorothea Klumpke Roberts". The Scarecrow Press, inc., გვ.
The Linda Hall Library. Retrieved October 8, 2022. 1 2 Creese, Mary R. S. (2004). 80. ↑ l'Astronomie, Vol.
Ladies in the Laboratory: West European Women in Science, 1800-1900, A Survey of Their Contributions to Research. The Scarecrow Press, inc. p. 80. ↑ l'Astronomie, Vol. 93, 1979, pp. 543-546. ↑ "Signals from Mars". 93, 1979, pp. 543-546. ↑ „Signals from Mars“.
The Kalispell bee, January 17, 1901, Page 4. January 17, 1901. ↑ Schmadel, Lutz D. (2007). "(1040) Klumpkea". The Kalispell bee, January 17, 1901, Page 4.
Dictionary of Minor Planet Names – (1040) Klumpkea. Springer Berlin Heidelberg. p. 89. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1041. ISBN 978-3-540-00238-3. 1901-01-17.
Her father, John Gerard Klumpke (1825–1917), was a German immigrant who had come to California in 1850 with the Gold Rush and had later become a successful realtor in San Francisco. He married Dorothea Mathilda Tolle in 1855 and they produced a family of five daughters and two sons. მისი მამა, ჯონ ჯერარდ კლუმპკე (1825–1917) იყო გერმანელი ემიგრანტი, რომელიც კალიფორნიაში 1850 წელს ჩავიდა ოქროს ციებ-ცხელებით და მოგვიანებით გახდა წარმატებული ლიცენზირებული უძრავი ქონების აგენტი სან ფრანცისკოში. იგი დაქორწინდა დოროთეა მატილდა ტოლზე 1855 წელს, ეყოლათ ხუთი ქალიშვილი და ორი ვაჟი.
In 1877 she moved to Paris, France while her four sisters were placed in schools in Germany and Switzerland. The sisters all went on to distinguished careers: Anna Elizabeth Klumpke, painter and companion to the great French animal painter Rosa Bonheur; Julia Klumpke, a violinist and composer; Mathilda, an accomplished pianist and pupil of Marmontel; and the neurologist Augusta, who, with her physician husband, Joseph Jules Dejerine, established a clinic and wrote numerous papers. 1877 წელს იგი საცხოვრებლად პარიზში, საფრანგეთში გადავიდა, ხოლო მისი ოთხი და გერმანიისა და შვეიცარიის სკოლებში ჩარიცხეს. დებმა განაგრძეს გამორჩეული კარიერა: ანა ელიზაბეტ კლუმპკე, მხატვარი და ცნობილი ფრანგი ცხოველების მხატვრის როზა ბონეურის მეუღლე; იულია კლუმპკე, მევიოლინე და კომპოზიტორი; მატილდა, წარმატებული პიანისტი და მარმონტელის მოსწავლე; და ნევროლოგი ავგუსტა, რომელმაც ექიმ ქმართან, ჯოზეფ ჟიულ დეჟერინთან ერთად, დააარსა კლინიკა და დაწერა მრავალი ნაშრომი.
Dorothea studied at the University of Paris and started out also studying music, but later turned to astronomy. She received her bachelor's degree in 1886. She also earned her PhD from University of Paris, which she completed in 1893, and her dissertation was about the rings of Saturn.[7] In 1887 she took up a post at the Paris Observatory. დოროთეა სწავლობდა პარიზის უნივერსიტეტში, ამავე დროს დაიწყო მუსიკის შესწავლაც, მოგვიანებით კი ასტრონომითაც დაინტერესდა . მან ბაკალავრის ხარისხი მიიღო 1886 წელს. ასევე მიიღო დოქტორის ხარისხი პარიზის უნივერსიტეტში, რომელიც დაასრულა 1893 წელს. მისი დისერტაცია ეხებოდა სატურნის რგოლებს.
Here she worked with Guillaume Bigourdan and Lipót Schulhof, and later with the pioneer astrophotographers Paul and Prosper Henry, who were working with a 34 cm refractor and photographing the minor planets (asteroids). Her work consisted of measuring star positions, processing astrophotographs, studying stellar spectra and meteorites. [1] 1887 წელს მან თანამდებობა დაიკავა პარიზის ობსერვატორიაში . აქ ის მუშაობდა გიომ ბიგურდანთან და ლიპო შულჰოფთან, მოგვიანებით კი პიონერ ასტროფოტოგრაფებთან პოლ და პროსპერ ჰენრისთან, რომლებიც მუშაობდნენ 34 სმ რეფრაქტორთან, რომლის საშუალებითაც მცირე პლანეტებს(ასტეროიდების) უღებდნენ სურათს. მისი ნამუშევარი მოიცავდა ვარსკვლავების პოზიციების გაზომვას, ასტროფოტოების დამუშავებას, ვარსკვლავური სპექტრების და მეტეორიტების შესწავლას.
Work საქმიანობა
The idea received enthusiastic support, especially from the Director of the Paris Observatory, Admiral Amédée Mouchez, who suggested an international meeting in Paris. This led to the Carte du Ciel project which required photographing the entire sky and showing stars as faint as the 14th magnitude. The Paris Observatory was to do a major portion of the sky as its contribution. 1886 წელს სერ დევიდ გილმა წარადგინა სამოთხის ატლასი. იდეას ბევრმა მხარი დაუჭირა. განსაკუთრებით აღაფრთოვანა ობსერვატორიის დირექტორი, ადმირალ ამედე მუშესი, რომელმაც შესთავაზა საერთაშორისო შეხვედრა პარიზში. ამან განაპირობა Carte du Ciel-ის პროექტი, რაც მოითხოვდა მთელი ცის გადაღებას და მე-14 სიდიდის სუსტი ვარსკვლავების ჩვენებას. პარიზის ობსერვატორიას წვლილი მიუძღვის ცის დიდი ნაწილის აღბეჭვდაში. პროექტში ასევე გათვალისწინებული იყო მე-11 სიდიდის ყველა ვარსკვლავის კატალოგის შედგენა.
Despite being a woman, and in the face of fierce competition from 50 men, she secured the post of Director of the Bureau of Measurements (Bureau des Mesures) at the Paris Observatory.[5] Dorothea held this position for a decade and supervised several other women scientists during this time.[8] 50 კაცის სასტიკი კონკურენციის პირობებში, დოროთეა კლუმპკემ დაიმსახურა გაზომვების ბიუროს (Bureau des Mesures) დირექტორის პოსტი, პარიზის ობსერვატორიაში . დოროთეა ამ თანამდებობას ათწლეულის განმავლობაში იკავებდა და ამ ხნის განმავლობაში ხელმძღვანელობდა რამდენიმე სხვა მეცნიერ ქალს. [1]
In 1896 she sailed to Norway on the Norwegian vessel Norse King, to observe the solar eclipse of August 9, 1896. The eclipse was not a success because of obscuring clouds, but romance was about to enter her life. She met up with Dr. Isaac Roberts, a 67-year-old Welsh widower and entrepreneur turned astronomer, who had become a pioneer in astrophotography. 1896 წელს იგი ნორვეგიაში გაფრინდა, ნორვეგიული გემით Norse King ,1896 წლის 9 აგვისტოს მზის დაბნელებაზე დასაკვირვებლად. დაკვირვება წარუმატებლად დასრულდა, ბუნდოვანი ღრუბლების გამო, თუმცა ამ დროს მის ცხოვრებაში რომანტიკამ თავი იჩინა. იგი შეხვდა ექიმ ისააკ რობერტსს, 67 წლის უელსელ ქვრივს და მეწარმეს, რომელიც გახდა ასტრონომი და პიონერი ასტროფოტოგრაფიაში, ესწრებოდა პარიზის კარტ დუ სიელის კონგრესს. რობერტსმა თავისი პირადი ობსერვატორია 50 სანტიმეტრის სიგანი რეფლექტორებით, კამერითა და 13 სანტიმეტრიანი თომას ქუქის რეფრაქტორებით აღჭურვა.
She is married to Charles Darrow and they have two sons from her first marriage. Her first spouse, Michael Wevrick, died of cancer in 2011.[20][21] ის დაქორწინებულია ჩარლზ დაროუზე. პირველი ქორწინებიდან ორი ვაჟი ჰყავს. მისი პირველი მეუღლე, მაიკლ ვევრიკი, გარდაიცვალა კიბოთი 2011 წელს.[1] [2]
Seager's research has been primarily directed toward the discovery and analysis of exoplanets; in particular her work is centered around ostensibly rare earth analogs, leading NASA to dub her "an astronomical Indiana Jones."[22] Seager used the term "gas dwarf" for a high-mass super-Earth-type planet composed mainly of hydrogen and helium in an animation of one model of the exoplanet Gliese 581c. The term "gas dwarf" has also been used to refer to planets smaller than gas giants, with thick hydrogen and helium atmospheres.[23][24] In years since 2020, Sara has been focusing on work related to Venus, with the potential discovery of phosphine, a biosignature gas, in the upper atmosphere.[25] სიგერის კვლევა ძირითადად მიმართული იყო ეგზოპლანეტების აღმოჩენასა და ანალიზზე; კერძოდ, მისი მოღვაწეობა ორიენტირებულია დედამიწის იშვიათ ანალოგებზე. მას NASA-მ უწოდა „ასტრონომიული ინდიანა ჯონსი“.[1] სიგერმა გამოიყენა ტერმინი „გაზის ჯუჯა“ მაღალი მასის სუპერდედამიწის ტიპის პლანეტისთვის, რომელიც ძირითადად წყალბადისა და ჰელიუმისგან შედგება. ტერმინი „გაზის ჯუჯა“ ასევე გამოიყენებოდა გაზის გიგანტებზე პატარა წყალბადისა და ჰელიუმის სქელი ატმოსფეროების მქონე პლანეტების აღსაწერად.[2][3] 2020 წლიდან მოყოლებული, სარა ფოკუსირებულია ვენერასთან დაკავშირებულ სამუშაოზე, კერძოდ ატმოსფეროს ზედა ნაწილში ფოსფინის, ბიოლოგიური კვალის მქონე გაზის პოტენციურ აღმოჩენაზე.[4]
Seager equation სიგერის განტოლება
Seager developed a parallel version of the Drake equation to estimate the number of habitable planets in the Galaxy.[26] Instead of aliens with radio technology, Seager has revised the Drake equation to focus on simply the presence of any alien life detectable from Earth. The equation focuses on the search for planets with biosignature gases, gases produced by life that can accumulate in a planet atmosphere to levels that can be detected with remote space telescopes.[26] სიგერმა შეიმუშავა დრეიკის განტოლების პარალელური ვერსია გალაქტიკაში დასახლებული პლანეტების რაოდენობის შესაფასებლად.[1] რადიოტექნოლოგიების მქონე უცხოპლანეტელების ნაცვლად, სიგერმა გადახედა დრეიკის განტოლებას, რათა ფოკუსირება მოეხდინა უბრალოდ დედამიწისგან ნებისმიერი უცხო სიცოცხლის არსებობაზე. განტოლება ფოკუსირებულია პლანეტების ძიებაზე ბიოხელმოწერის გაზებით, სიცოცხლის მიერ წარმოქმნილი გაზებით, რომლებიც შეიძლება დაგროვდეს პლანეტის ატმოსფეროში იმ დონემდე, რომლის აღმოჩენაც შესაძლებელია დისტანციური კოსმოსური ტელესკოპებით. [1]
Seager was awarded the 2012 Sackler Prize for "analysis of the atmospheres and internal compositions of extra-solar planets,"[27] the Helen B. Warner Prize from the American Astronomical Society in 2007 for developing "fundamental techniques for understanding, analyzing, and finding the atmospheres of extrasolar planets,"[28] and the 2004 Harvard Book Prize in Astronomy.[29] She was appointed as a fellow to the American Association for the Advancement of Science in 2012 and elected to the Royal Astronomical Society of Canada as an honorary member in 2013.[1] In September 2013 she became a MacArthur Fellow.[30] She was elected to the American Philosophical Society in 2018.[31] She was the Elizabeth R. Laird Lecturer at Memorial University of Newfoundland in 2018.[32] On 19 August 2020 Seager appeared on the Lex Fridman Podcast (#116).[33] სიგერი დაჯილდოვდა 2012 წელს საკლერის პრიზით „ეგზოპლანეტების ატმოსფეროსა და შიდა კომპოზიციების ანალიზისთვის“, [1] ჰელენ ბ. უორნერის პრიზით ამერიკის ასტრონომიული საზოგადოებისგან 2007 წელს „ეგზოპლანეტების ატმოსფეროს აღმოჩენის, გააზრების, ანალიზისა და ფუნდამენტური ტექნიკის შემუშავებისთვის“.[2] 2004 მანდ მიიღო ჰარვარდის წიგნის პრემია ასტრონომიაში.[3] 2012 წელს დაინიშნა მეცნიერების განვითარების ამერიკული ასოციაციის წევრად და 2013 წელს აირჩიეს კანადის სამეფო ასტრონომიული საზოგადოების საპატიო წევრად. 2013 წლის სექტემბერში იგი გახდა მაკარტურის სტიპენდიანტი.[4] იგი აირჩიეს ამერიკის ფილოსოფიურ საზოგადოებაში 2018 წელს.[5] ის იყო ელიზაბეტ რ. ლეირდის ლექტორი ნიუფაუნდლენდის უნივერსიტეტში 2018 წელს.[6] 2020 წლის 19 აგვისტოს სიგერი გამოჩნდა ლექს ფრიდმანის პოდკასტში (#116).[7]
In 2020, she was appointed as an Officer of the Order of Canada.[34] She won the 2020 Los Angeles Times Book Science and Technology Prize for The Smallest Lights in the Universe.[35] 2020 წელს იგი დაინიშნა კანადის ორდენის ოფიცრად.[1] მან მოიგო 2020 წლის Los Angeles Times-ის წიგნის მეცნიერებისა და ტექნოლოგიების პრიზი სამყაროს ყველაზე პატარა შუქებისთვის.[2]
References სქოლიო
External video Sara Seager, “The search for planets beyond our solar system”, TED2015 “Space Experts Discuss the Search for Life in the Universe at NASA”, NASA 2014 “Sara Seager ”, Origins 2011 გარე ვიდეო სარა სიგერი, "პლანეტების ძებნა ჩვენი მზის სისტემის მიღმა", TED2015 "კოსმოსური ექსპერტები განიხილავენ სამყაროში სიცოცხლის ძიებას NASA-ში", NASA 2014 წ. "სარა სიგერი", წარმოშობა 2011 წ
Sara Seager OC (born 21 July 1971) is a Canadian-American astronomer and planetary scientist.[2] She is a professor at the Massachusetts Institute of Technology and is known for her work on extrasolar planets and their atmospheres. She is the author of two textbooks on these topics,[5][6] and has been recognized for her research by Popular Science,[7] Discover Magazine,[8] Nature,[9] and TIME Magazine.[10] Seager was awarded a MacArthur Fellowship in 2013 citing her theoretical work on detecting chemical signatures on exoplanet atmospheres and developing low-cost space observatories to observe planetary transits.[11] სარა სიგერი (დ. 21 ივლისი, 1971) --- კანადელი წარმოშობის ამერიკელი ასტრონომი და პლანეტარული მეცნიერი.[1] ის არის მასაჩუსეტსის ტექნოლოგიური ინსტიტუტის პროფესორი და ცნობილია ეგზოპლანეტებსა და მათ ატმოსფეროზე მუშაობით. ის ამ თემებზე არის ორი სახელმძღვანელოს ავტორი[2][3] და აღიარებულია ჟურნალების: Popular Science,[4] Discover Magazine,[5] Nature,[6] და TIME Magazine მიერ გამოკვლევისთვის.[7] სიგერს მიენიჭა მაკარტურის სტიპენდია 2013 წელს ეგზოპლანეტების ატმოსფეროზე ქიმიური კვალის აღმოჩენის შესახებ თეორიული ნაშრომის დაწერის შემდეგ. მან ასევე დაწერა პლანეტების ტრანზიტების დასაკვირვებლად იაფი კოსმოსური ობსერვატორიების შემუშავების თემაზე.[8]
Seager was born in Toronto, Ontario, Canada, and is Jewish.[1][12][13] Her father, David Seager, who lost his hair when he was 19 years old, was a pioneer and one of the world's leaders in hair transplantation and the founder of the Seager Hair Transplant Center in Toronto.[14][15] სიგერი დაიბადა ტორონტოში, ონტარიოში და არის ებრაელი.[1][2][3] მისი მამა, დევიდ სიგერი, რომელმაც თმა დაკარგა 19 წლის ასაკში, იყო თმის გადანერგვის სფეროს პიონერი და მსოფლიოში ერთ-ერთი ლიდერი. მან ტორონტოში სიგერის თმის გადანერგვის ცენტრი დააფუძნა.[4][5]
She earned her BSc degree in Mathematics and Physics from the University of Toronto in 1994, assisted by a NSERC University Undergraduate Student Research Award, and a PhD in astronomy from Harvard University in 1999. მან მიიღო ბაკალავრის ხარისხი მათემატიკასა და ფიზიკაში ტორონტოს უნივერსიტეტში 1994 წელს, ბუნებრივი მეცნიერებებისა და საინჟინრო კვლევის საბჭოს ბაკალავრიატის სტუდენტური კვლევის ჯილდოს დახმარებით.
Her doctoral thesis developed theoretical models of atmospheres on extrasolar planets and was supervised by Dimitar Sasselov.[3][4][16] 1999 წელს მიიღო ასტრონომიის დოქტორის ხარისხი ჰარვარდის უნივერსიტეტში. მისმა სადოქტორო ნაშრომმა შეიმუშავა ატმოსფეროს თეორიული მოდელები ეგზოპლანეტებზე. მას ხელმძღვანელობდა დიმიტარ სასელოვი.[1]
She held a postdoctoral research fellow position at the Institute for Advanced Study between 1999 and 2002 and a senior research staff member at the Carnegie Institution of Washington until 2006. She joined the Massachusetts Institute of Technology in January 2007 as an associate professor in both physics and planetary science, was granted tenure in July 2007,[17] and was elevated to full professor in July 2010.[18] She currently holds the "Class of 1941" chair.[1] 1999-2002 წლებში მას ეკავა პოსტდოქტორანტი მკვლევრის თანამდებობა გაფართოებული კვლევების ინსტიტუტში. 2006 წლამდე იყო ვაშინგტონის კარნეგის ინსტიტუტის უფროსი მკვლევარი. იგი შეუერთდა მასაჩუსეტსის ტექნოლოგიურ ინსტიტუტს 2007 წლის იანვარში, როგორც ასოცირებული პროფესორი ფიზიკასა და პლანეტების მეცნიერებაში.[1] 2010 წლის ივლისში სრულუფლებიან პროფესორად აიყვანეს [2] ამჟამად ფლობს „1941 წლის კლასის“ კათედრას.
She was elected a Legacy Fellow of the American Astronomical Society in 2020.[19] იგი აირჩიეს ამერიკის ასტრონომიული საზოგადოების მემკვიდრე წევრად 2020 წელს.[1]
In 1958 de Filippis was given the chance to drive a Formula One car. Although Maserati was a successful Formula One chassis manufacturer in the 1950s, supplying several teams and winning numerous races (in 1957 Juan Manuel Fangio won the drivers' title in a Maserati 250F,[1] his fifth and final championship win),[7] by 1958 the team had officially withdrawn from the sport but many of the cars remained available to privateers.[8] On 18 May 1958 de Filippis was given the opportunity to enter the Monaco Grand Prix, the second round of the 1958 Formula One season, in one of the 250Fs. 1958 წელს დე ფილიპსს მიეცა შანსი მართოს ფორმულა 1-ის მანქანა. მიუხედავად იმისა, რომ Maserati იყო წარმატებული ფორმულა 1-ის შასის მწარმოებელი 1950-იან წლებში, ამარაგებდა რამდენიმე გუნდს და მოიგო მრავალი რბოლა ( 1957 წელს ხუან მანუელ ფანხიომ მოიგო მძღოლის ტიტული Maserati 250F- ში,[1] მისი მეხუთე და ბოლო ჩემპიონატი),[2] 1958 წლისთვის გუნდი ოფიციალურად გავიდა სპორტიდან, მაგრამ ბევრი მანქანა ხელმისაწვდომი დარჩა კერძო პირებისთვის.[3] 1958 წლის 18 მაისს დე ფილიპისს მიეცა შესაძლებლობა მონაწილეობა მიეღო მონაკოს გრან პრიზე, 1958 წლის ფორმულა 1-ის სეზონის მეორე რაუნდში, 250F-ში.
Of the 31 entrants only half set a time good enough to qualify, with de Filippis missing out alongside fellow debutant and future Formula One Management and Formula One Administration president Bernie Ecclestone. Ecclestone and de Filippis forged a friendship on the occasion, and remained on good terms for the years to come. De Filippis's time of 1'50.8 was 5.8 seconds behind the qualifying time of the fastest 16 which included future world champions Mike Hawthorn, Jack Brabham, and Graham Hill in his first race.[9][10][11] Fangio gave de Filippis plenty of advice during the season. 31 აბიტურიენტიდან მხოლოდ ნახევარმა დაადგინა საკმარისად კარგი დრო კვალიფიკაციისთვის, დე ფილიპისმა გამოტოვა რბოლა დებიუტანტთან და მომავალ ფორმულა ერთი მენეჯმენტთან და ფორმულა ერთის ადმინისტრაციის პრეზიდენტთან, ბერნი ეკლსტონთან ერთად. ეკლსტონმა და დე ფილიპისმა დაამყარეს მეგობრობა ამ შემთხვევაში და დარჩნენ კარგ ურთიერთობაში მომდევნო წლების განმავლობაში. დე ფილიპისის დრო 1'50.8 5.8 წამით ჩამორჩებოდა უსწრაფესი 16-ის საკვალიფიკაციო დროს, რომელშიც შედიოდნენ მომავალი მსოფლიო ჩემპიონები მაიკ ჰოთორნი, ჯეკ ბრაბჰემი და გრეჰემ ჰილი.[4][5][6] ფანხიო დე ფილიპსს სეზონის განმავლობაში უამრავი რჩევას აძლევდა.
In a 2006 interview she recalled that Fangio told her, "You go too fast, you take too many risks."[7] 2006 წლის ინტერვიუში მან გაიხსენა, რომ ფანხიომ უთხრა: „ზედმეტად სწრაფად მიდიხარ, ზედმეტდ ბევრ რისკზე მიდიხარ“.[7]
The 1958 Belgian Grand Prix allowed all drivers to compete with no cut-off for a qualifying time. De Filippis qualified in 19th place, nearly 34 seconds off Tony Brooks' pole position time and only ahead of a mechanically-hindered Ken Kavanagh. Although she was lapped twice in the 24 lap race she managed to finish, albeit in 10th and last place after nine other cars failed to finish.[12] This would prove to be her only race finish.[2] 1958 წლის ბელგიის გრან-პრი ყველა მძღოლს საშუალებას აძლევდა საკვალიფიკაციო დროის დაძლევის საშუალებას შეწყვეტის გარეშე. დე ფილიპისი კვალიფიცირდება მე-19 ადგილზე, თითქმის 34 წამით ჩამორჩება ტონი ბრუკსის პოლ პოზიციის დროს და მხოლოდ მექანიკურად შეფერხებულ კენ კავანას წინ. მიუხედავად იმისა, რომ მან ორჯერ გაიარა 24 წრეზე, მან მოახერხა დასრულება, თუმცა მე-10 და ბოლო ადგილზე იყო მას შემდეგ, რაც ცხრა სხვა მანქანა ვერ მივიდა ფინიშის ხაზამდე.[1] ეს იქნებოდა მისი ერთადერთი რბოლის დასრულება.[2]
At the following race, the French Grand Prix at Reims-Gueux on 6 July 1958, de Fillipis was prevented from competing. მომდევნო რბოლაზე, საფრანგეთის გრან პრიზე Reims-Gueux-ზე 1958 წლის 6 ივლისს, დე ფილიპისს ხელი შეუშალეს მონაწილეობის მიღებაში.
In a 2006 interview she claimed that the race director dismissed her by telling her that "the only helmet a woman should wear is the one at the hairdresser's".[1][13] 2006 წლის ინტერვიუში მან განაცხადა, რომ რბოლის დირექტორმა მას უთხრა, რომ „ერთადერთი ჩაფხუტი, რომელიც ქალმა უნდა ატაროს, არის ის, რომელიც საპარიკმახეროშია“.[1][2]
On the occasion of the 1958 Portuguese Grand Prix in August, de Filippis qualified in last place, more than 15 seconds slower than the car ahead of her. Her race lasted only six laps before her engine failed. აგვისტოში 1958 წლის პორტუგალიის გრან პრიზე, დე ფილიპისმა კვალიფიკაცია მიიღო ბოლო ადგილზე, 15 წამით უფრო ნელი, ვიდრე მის წინ მყოფი მანქანა. მისი რბოლა მხოლოდ ექვს წრეს გაგრძელდა, სანამ მისი ძრავა გაფუჭდა.
On 7 September 1958, she started her home Grand Prix at the Autodromo Nazionale Monza from last place. She completed 57 of the 70 laps before having to retire with engine problems. As the 14th and final retirement out of 21, she was classified as eighth.[14][15] 1958 წლის 7 სექტემბერს მან დაიწყო თავისი მთავარი გრან-პრი Autodromo Nazionale Monza-ზე ბოლო ადგილიდან. მან 70 წრედან 57 დაასრულა, სანამ ძრავის პრობლემების გამო რბოლას გამოეთიშა, როგორც მე-14 და ბოლო DNF 21 მრროლელისგან, იგი კლასიფიცირებული იყო მერვე ადგილზე.[1][2]
In 1959 de Filippis joined the Behra-Porsche RSK team. She entered the Monaco Grand Prix but failed to qualify, her time of 1'47.8 being three seconds off the lowest qualifying pace and a further one second behind teammate Wolfgang von Trips.[16] It turned out to be her final attempt at Grand Prix qualification.[17] 1959 წელს დე ფილიპისი შეუერთდა Behra-Porsche RSK-ის გუნდს. იგი შევიდა მონაკოს გრან პრიზე, მაგრამ ვერ შეძლო კვალიფიკაცია, მისი დრო 1'47.8 იყო, სამი წამით ჩამორჩენილი საკვალიფიკაციო ტემპს და კიდევ ერთი წამით ჩამორჩებოდა თანაგუნდელ ვოლფგანგ ფონ ტრიპსს.[1] ეს იყო მისი ბოლო მცდელობა გრან-პრის კვალიფიკაციისთვის.[2]
Retirement კრიერის დასრულება
Following the death of Porsche team leader Jean Behra in a racing accident on 1 August 1959 while driving in the sports car support race for the 1959 German Grand Prix at AVUS,[1][18] de Filippis, devastated by the event, left the circuit and retired from professional racing.[3][5] 1959 წლის 1 აგვისტოს პორშეს გუნდის ლიდერის, ჟან ბეჰრას გარდაცვალების შემდეგ სარბოლო ავარიაში, 1959 წლის გერმანიის გრან-პრისთვის სპორტული მანქანების მხარდამჭერ რბოლაში, AVUS- ში,[1][2] დე ფილიპისმა, ამ მოვლენით განადგურებულმა, დატოვა ტრასა და დატოვა პროფესიული რბოლა.[3][4]
Later career and death გვიანდელი კარიერა და სიკვდილი
Around 1960 de Filippis married Austrian chemist Theodor Huschek, and started a family.[1] She kept away from all forms of motor racing until 1979 when she joined the International Club of Former F1 Grand Prix Drivers. დაახლოებით 1960 წელს დე ფილიპისმა დაქორწინდა ავსტრიელ ქიმიკოს თეოდორ ჰუშკეკზე და შექმნა ოჯახი.[1] იგი მოერიდა ყველა სახის საავტომობილო რბოლას 1979 წლამდე, სანამ შეუერთდა F1-ის ყოფილი გრან-პრის მძღოლების საერთაშორისო კლუბს.
In 1997 she was appointed Vice-President. She was also a founding member of the Maserati Club in 2004 and went on to become its chairperson.[2][3] De Filippis died in January 2016 at the age of 89.[19] 1997 წელს დაინიშნა ვიცე-პრეზიდენტად. ის ასევე იყო Maserati Club-ის დამფუძნებელი წევრი 2004 წელს და გახდა მისი თავმჯდომარე.[2][3] დე ფილიპისი გარდაიცვალა 2016 წლის იანვარში 89 წლის ასაკში.[4]
Maria Teresa de Filippis (11 November 1926 – 8 January 2016) was an Italian racing driver, and the first woman to race in Formula One. She participated in five World Championship Grands Prix, debuting on 18 May 1958, but scored no championship points. Though her Formula One racing career was brief, she won races in other series and is remembered as a pioneer in the sport. მარია ტერეზა დე ფილიპისი (1926 წლის 11 ნოემბერი – 2016 წლის 8 იანვარი) იყო იტალიელი მრბოლელი მძღოლი და პირველი ქალი, რომელმაც ფორმულა 1-ში იასპარეზა. მან მონაწილეობა მიიღო ხუთ მსოფლიო ჩემპიონატის გრან პრიში, დებიუტი შედგა 1958 წლის 18 მაისს, მაგრამ ვერ მოიპოვა ჩემპიონატის ქულა. მიუხედავად იმისა, რომ მისი ფორმულა 1-ის სარბოლო კარიერა ხანმოკლე იყო, მან მოიგო რბოლები სხვა სერიებში და ახსოვთ როგორც პიონერი სპორტის ამ სახეობაში.
No woman would race in Formula One again for a further 15 years until fellow Italian Lella Lombardi competed between 1974 and 1976. Lombardi went on to become the first and up until 2022 only female driver to have finished a World Championship Formula One race in a point-scoring position. Three other women have since then tried to enter a Formula One race, albeit unsuccessfully – Giovanna Amati, Divina Galica and Desiré Wilson.[20][21] დე ფილიპისი იყო პიონერი საავტომობილო რბოლაში, სპორტის ტრადიციულად დომინირებაში მამაკაცები. არც ერთი ქალი არ იასპარეზებს ფორმულა 1-ში კიდევ 15 წლის განმავლობაში, თანამემამულე იტალიელ ლელა ლომბარდიმდე 1974-1976 წლებში. ლომბარდი გახდა პირველი და 2022 წლამდე ერთადერთი ქალი პილოტი, რომელმაც დაასრულა მსოფლიო ჩემპიონატის ფორმულა 1-ის რბოლა ქულების მიმღები პოზიციაზე. მას შემდეგ კიდევ სამი ქალი ცდილობდა ფორმულა 1-ის რბოლაში მონაწილეობას, თუმცა წარუმატებლად - ჯოვანი ამატი, დივინა გალიკა და დეზირე უილსონი.[1][2]
Racing record რბოლის შედეგები
Complete Formula One World Championship results ფორმულა 1-ის მსოფლიო ჩემპიონატის შედეგები
Year Entrant Chassis Engine 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 WDC Points 1958 Maria Teresa de Filippis Maserati 250F Maserati Straight-6 ARG MON DNQ NED 500 BEL 10 FRA GBR GER ITA Ret MOR NC 0 Scuderia Centro Sud POR Ret 1959 Dr Ing F Porsche KG Behra-Porsche RSK (F2) Porsche Flat-4 MON DNQ 500 NED FRA GBR GER POR ITA USA NC 0 Sources:[2][22] წელი აბიტურიენტი შასი ძრავი 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 WDC ქულები 1958 მარია ტერეზა დე ფილიპისი Maserati 250F მასერატი </br> სწორი - 6 ARG MON DNQ NED 500 BEL 10 FRA GBR GER ITA Ret MOR NC 0 Scuderia Centro Sud POR Ret 1959 დოქტორი ინგ ფ Porsche KG Behra-Porsche RSK (F2) Porsche Flat-4 ორშაბათი DNQ 500 NED FRA GBR GER POR ITA აშშ NC 0 წყაროები:[1][2]
Year Entrant Chassis Engine 1 2 3 4 5 6 1958 Maria Teresa de Filippis Maserati 250F Maserati Straight-6 BUE GLV SYR 5 AIN INT CAE 1959 Maria Teresa de Filippis Maserati 250F Maserati Straight-6 BUE GLV AIN INT Ret OUL SIL Source:[22] წელი აბიტურიენტი შასი ძრავი 1 2 3 4 5 6 1958 მარია ტერეზა დე ფილიპისი Maserati 250F მასერატი </br> სწორი - 6 BUE GLV SYR 5 AIN INT CAE 1959 მარია ტერეზა დე ფილიპისი Maserati 250F მასერატი </br> სწორი - 6 BUE GLV AIN INT Ret OUL SIL Source:[22]
External links რესურსები ინტერნეტში
She was the youngest of five children of an Italian Count, Serino Francesco De Filippis, and a Spanish noblewoman, Narcisa Anselmi Balaguer Roca de Togores y Ruco y Perpignan. De Filippis' father owned the 16th-century Palazzo Marigliano in Naples, where she grew up. She started displaying an interest in sport since her teenage years, being a keen horse rider and tennis player.[1][2][3][4][5] დე ფილიპისი დაიბადა 1926 წლის 11 ნოემბერს მარილიანოში, იტალიაში. ის იყო იტალიელი გრაფის, სერინო ფრანჩესკო დე ფილიპისისა და ესპანელი დიდგვაროვანი ქალის, ნარციზა ანსელმი ბალაგუერ როკა დე ტოგორეს და რუკო და პერპინიანის ხუთი შვილიდან უმცროსი. დე ფილიპისის მამა ფლობდა XVI საუკუნის პალაცო მარილიანოს ნეაპოლში, სადაც ის გაიზარდა. მან თინეიჯერობიდანვე დაიწყო სპორტისადმი ინტერესის გამოვლენა, როგორც ცხენოსანი და ჩოგბურთელი.[1][2][3][4][5]
Early career ადრეული კარიერა
Despite some reservations from her intimate circle of friends and relatives (two of her brothers told her that she would not be able to go very fast, goading her and making a bet that she would be slow), at the age of 22, de Filippis began her racing career. She won her first race, driving a Fiat 500 on a 10 km drive between Salerno and Cava de' Tirreni. This result gave her the confidence to compete in the Italian sports car championship, where she finished second in the 1954 season. 1940-იანი წლების ბოლოს, მეორე მსოფლიო ომის დასასრულს, დე ფილიპისმა განავითარა ინტერესი მოტოსპორტით. მიუხედავად მეგობრებისა და ნათესავების ინტიმური წრის გარკვეული დათქმისა (მისმა ორმა ძმამ უთხრა, რომ ვერ შეძლებდა ძალიან სწრაფად წასვლას, და დადეს ფსონი, რომ ის ნელი იქნებოდა), 22 წლის ასაკში, დე ფილიპისი. დაიწყო სარბოლო კარიერა. მან მოიგო თავისი პირველი რბოლა, მართავდა Fiat 500 10-ზე კმ სავალზე სალერნოსა და კავა დე ტირენის შორის. ამ შედეგმა მას თავდაჯერებულობა შესძინა და მონაწილეობა მიიღო იტალიის სპორტული მანქანების ჩემპიონატში, სადაც 1954 წლის სეზონში მეორე ადგილი დაიკავა. მისი პოტენციალის დანახვისას, Maserati-მ იგი მძღოლად აიყვანა.[1]
In the following years, de Filippis took part in various motor racing events, including hillclimbing and endurance racing.[1] She finished second in a sportscar race supporting the 1956 Naples Grand Prix, driving a Maserati 200S.[6] მომდევნო წლებში დე ფილიპისმა მონაწილეობა მიიღო სხვადასხვა საავტომობილო რბოლაში, მათ შორის გორაკზე ასვლასა და გამძლეობის რბოლაში.[1] მან მეორე ადგილი დაიკავა სპორტულ ავტომობილების 1956 წლის ნეაპოლის გრან პრის დამხმარე რბოლაში, რომელშიც მართავდა Maserati 200S-ს.[2]
Formula One ფორმულა 1
Lilian Cheviot (c. 1876 - 1936) was an English painter who flourished from 1894 to 1924. ლილიან შევიოტი ( c. 1876 - 1936) ინგლისელი მხატვარი.
She lived in South Molesey in Surrey and exhibited at the Royal Academy in London in 1895 and 1899.[1] She studied at Frank Calderon's School of Animal Painting and Walter Donne's Life School and exhibited at the Royal Academy of Arts in 1895 with the painting There's many a Slip and in 1899 with Kittens.[2] Her work On the way to the Horse Fair was included in the 1905 book Women Painters of the World.[3] In 1911 her illustrations were included in the book The new book of the dog.[4] იგი ცხოვრობდა სამხრეთ მოლესეიში, სარის საგრაფოში. მისი ნამუშევრები გამოფენილი იყო ლონდონის სამეფო აკადემიაში 1895 და 1899 წლებში [1] სწავლობდა ფრენკ კალდერონის ცხოველთა ფერწერის სკოლაში და უოლტერ დონის ცხოვრების სკოლაში და გამოფენილი იყო სამეფო ხელოვნების აკადემიაში 1895 წელს ნახატით „There's many Slip“ და 1899 წელს „კნუტებთან ერთად“.[2] მისი ნამუშევარი „ცხენების ბაზრობისკენ მიმავალ გზაზე“ შეტანილია 1905 წლის წიგნში მსოფლიოს ქალი-მხატვრები.[3] 1911 წელს მისი ილუსტრაციები შევიდა წიგნში „ახალი წიგნი ძაღლებზე.[4]
She is known for animal paintings and made dog portraits.[5] იგი ცნობილია ნახატებით ცხოველებდა ძაღლების პორტრეტებით. [1]
Margarete Schramböck (born 12 May 1970) is an Austrian business manager and politician who served as minister of digital and economic affairs in the Second Kurz government, the Schallenberg government and the Nehammer government from January 2020 to May 2022; she previously served in this position from December 2017 to June 2019 in the First Kurz government. მარგარეტ შრამბოკი (დ. 1970 წლის 12 მაისს სანტ-იოჰან-ინ -ტიროლში) — ავსტრიელი ბიზნეს მენეჯერი და პოლიტიკოსი, ციფრული და ეკონომიკურ საქმეთა მინისტრი სებასტიან კურცის მეორე მთავრობაში, ალექსანდრე შალენბერგის და კარლ ნეჰამერის მთავრობებში 2020 წლის იანვრიდან 2022 წლის მაისამდე; მანამდე, 2017 წლის დეკემბრიდან 2019 წლის ივნისამდე, იგი იმავე პოსტს იკავებდა სებასტიან კურცის პირველ მთავრობაში.
From May 2016 to October 2017, she was the chief executive officer of A1 Telekom Austria. Schramböck is a member of the Austrian People's Party. 2016 წლის მაისიდან 2017 წლის ოქტომბრამდე იყო A1 Telekom Austria-ს აღმასრულებელი დირექტორი. მარგარეტ შრამბოკი ავსტრიის სახალხო პარტიის წევრია.
When Chancellor Sebastian Kurz and his cabinet took office on December 18, 2017, Schramböck became the new minister of science, research and economy.[12] On the same day, Schramböck announced that she would be joining the Tyrol party presidium.[2] Following a reshuffling of ministerial responsibilities − a move regularly made by new parliamentary majority leaders − Schramböck was appointed minister of digital and economic affairs on January 8, 2018.[13] როდესაც 2017 წლის 18 დეკემბერს ავსტრიის ფედერალური კანცლერის თანამდებობა სებასტიან კურცმა დაიკავა , მარგარეტ შრამბოკი დაამტკიცეს მეცნიერების, კვლევებისა და ეკონომიკის ახალ მინისტრად; 2018 წლის 8 იანვარს სამინისტრო გარდაიქმნა ციფრულ და ეკონომიკურ საკითხთა სამინისტროდ. [1] იმავე დღეს შრამბოკმა გამოაცხადა, რომ შეუერთდებოდა ტიროლის პარტიის პრეზიდიუმს. [2] [3]
In addition to her role on the national level, Schramböck has been serving as chair of the EPP European Affairs Ministers Meeting, which gathers the center-right EPP ministers ahead of meetings of the Council of the European Union.[14] შრამბოკი ასევე EPP-ის ევროპის საქმეთა მინისტრების შეხვედრის თავმჯდომარეა. (ამ შეხვედრაზე იკრიბებიან მემარჯვენე ცენტრისტული EPP მინისტრები ევროკავშირის საბჭოს სხდომის წინ.) [1]
Awards Ჯილდოები
2017: Tyrolean of the Year[16] 2017: Vienna University of Economics and Business Manager of the Year[17] 2017 წელი: წლის ტიროელი [1] 2017: ვენის ეკონომიკის და ბიზნესის უნივერსიტეტი: წლის ბიზნეს მენეჯერი [2]
1 2 3 4 "Dr.in Margarete Schramböck, MBA". Meine Abgeordneten. Retrieved May 9, 2018. ↑ "Austrian Library Network catalog entry on The International Diamond Market, Schramböck's master's thesis". ↑ Austrian Library Network catalog entry on The International Diamond Market, Schramböck's master's thesis. ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ Austrian Library Network's catalog entry on Management Consulting : Zukunftsperspektiven der Unternehmensberatung, Schramböck's Dissertation. ციტირების თარიღი: May 9, 2018.
Retrieved May 9, 2018. ↑ "Austrian Library Network's catalog entry on Management Consulting : Zukunftsperspektiven der Unternehmensberatung, Schramböck's Dissertation". Retrieved May 9, 2018. ↑ "Dr. Margarete Schramböck: Generaldirektorin NextiraOne Austria" (PDF). Retrieved May 10, 2018. ↑ "Margarete Schramböck wird neue A1-Chefin". 1 2 3 Dr.in Margarete Schramböck, MBA. ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ Dr. Margarete Schramböck: Generaldirektorin NextiraOne Austria. ციტირების თარიღი: May 10, 2018. ↑ Margarete Schramböck wird neue A1-Chefin. ციტირების თარიღი: August 14, 2017. ↑ Neue TA-Chefin Schramböck: "Bin nicht gleich wieder weg". ციტირების თარიღი: August 14, 2017. ↑ Mexikaner setzen Abgang von A1-Chefin durch. ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ A1-Chefin Margarete Schramböck verlässt die Telekom Austria. ციტირების თარიღი: May 10, 2018. ↑ Türkis-Blau: Das sind die neuen Minister (December 16, 2017). ციტირების თარიღი: May 10, 2018.
Retrieved May 9, 2018. ↑ Council of the EU and Ministerial meetings European People’s Party (EPP). ↑ "NÖN-Interview: Schramböck: "Müssen bei Vorschriften ausmisten"". Niederösterreichische Nachrichten. February 27, 2018. 1 2 Schramböck als Ministerin angelobt (December 18, 2017). ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ Ministerinnen mittlerweile ÖVP-Mitglieder (March 29, 2018). ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ 16-köpfiges ÖVP-FPÖ-Team vereidigt (December 16, 2017). ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ Acht Minister erneut angelobt (January 8, 2018). ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ Council of the EU and Ministerial meetings European People’s Party (EPP). ↑ NÖN-Interview: Schramböck: "Müssen bei Vorschriften ausmisten" (February 27, 2018). ციტირების თარიღი: May 9, 2018. ↑ ↑
Early life and education ადრეული წლები და განათლება
Schramböck was born in on 12 May 1970 in St. Johann in Tirol.[1] She attended gymnasium in St. Johann, graduating in 1989. მარგარეტ შრამბოკი დაიბადა 1970 წლის 12 მაისს ავსტრიის ქალაქ სანტ-იოჰან -ინ ტიროლში; 1989 წელს დაამთავრა ქალაქის გიმნაზია.
Schramböck acquired a master's degree in social and economic sciences (Mag. rer. soc. oec.) from the Vienna University of Economics and Business in 1994, graduating with a master's thesis on the international diamond market.[2] She obtained a doctorate in social and economic sciences (Dr. rer. soc. oec.) from the same school in 1997 with a dissertation on the future of business consulting.[3] She went on to enroll at the University of Lyon, graduating with an MBA in 1999.[3] 1994 წელს ვენის ეკონომიკისა და ბიზნესის უნივერსიტეტში დაიცვა დისერტაცია ალმასების საერთაშორისო ბაზრის შესახებ. შედეგად გახდა სოციალურ და ეკონომიკურ მეცნიერებების მაგისტრის ხარისხის მფლობელი (Mag. rer. soc. oec.). 1997 წელს დაიცვა დისერტაცია ბიზნეს კონსალტინგის მომავალზე და მიიღო დოქტორის ხარისხი სოციალურ და ეკონომიკურ მეცნიერებებში (Dr. rer. soc. oec.) შემდეგ სწავლა გააგრძელა ლიონის უნივერსიტეტში, რომელიც დაამთავრა 1999 წელს MBA ხარისხით. [1] [2] [3]