Split (1)

train · 11.2M rows

text stringlengths 5 25.7k
Auburn University ობურნის უნივერსიტეტი
Stewart ran track and field for Auburn University under coach Henry Rolle at NCCA division I level. She was named 2007 SEC Runner of the Year and USTFCCCA National Runner of the Year after capturing the SEC and NCAA Championships in the 60m and the 200m. She was named All-American for seven times and one of the best athlete in the school's history. სტიუარტი დარბოდა ობურნის უნივერსიტეტის გუნდში მწვრთნელის, ჰენრი როლის ხელმძღვანელობით იგი დასახელდა 2007 წლის სამხრეთ-აღმოსავლეთის კონფერენციის საუკეთესო მორბენლად, მას შემდეგ რაც მოიგო სამხრეთ-აღმოსავლეთის კონფერენციისა და ათლეტიზმის კოლეგიატის ეროვნული ასოციაციის (NCAA) ჩემპიონატები 60 მეტრზე და 200 მეტრზე. იგი შვიდჯერ დასახელდა ამერიკის საუკეთესო ნაკრების წევრად და ერთ-ერთ საუკეთესო სპორტსმენად სკოლის ისტორიაში.
In 2007, she won the Honda Sports Award as the nation's best female collegiate track and field athlete.[4][5] 2007 წელს მან მოიგო ჰონდას სპორტული ჯილდო, როგორც ქვეყნის საუკეთესო სპორტსმენმა ქალმა კოლეჯში.[1][2]
References სქოლიო
Retrieved December 15, 2019. ↑ "200 Hours (2018)". filmaffinity.com. Retrieved March 30, 2018. ↑ ACE (Short Film), retrieved December 15, 2019 ↑ "[Fantastic Fest review] 'WYRM' a coming-of-age story with the DNA of Taika Waititi and Wes Anderson". FreshFiction.tv. 1.Boone, Matt (18 სექტემბერი, 2017). "ენცინიტასის მსახიობი ლუკას გეიჯი თამაშობს Netflix-ის შოუში, რომელიც ვითარდება Oceanside-ში".
September 23, 2019. Retrieved December 15, 2019. ↑ "Tom Plumley and Lukas Gage Battle in Max Reload and The Nether Blasters Exclusive Clip". November 8, 2020. ↑ "Wireless". imdb. ↑ "Popular TV - The Anti-Social Network". www.populartv.com. 10news.com. წაკითხულია 2018 წლის 30 მარტს. "#MCM: ლუკას გეიჯი აქამდე არასოდეს ყოფილა რეალურ პაემანზე". galoremag.com.
Retrieved March 30, 2018. ↑ "'On My Block' Trailer Takes Netflix Deep into South Central L.A". January 30, 2018. ↑ Veronica Mars: Keep Calm and Party On \| TVmaze, retrieved December 15, 2019 ↑ Ramos, Dino-Ray (November 8, 2019). "'Into The Dark': Augustus Prew, Scott Evans, Ayden Mayeri Among 6 Cast In New Year's-Themed 'Midnight Kiss' Installment Of Horror Anthology". 13 მარტი, 2017. წაკითხვის თარიღი: 2018 წლის 30 მარტი.
External links გარე ბმულები
Grabbing the opponent's throat. Kicking at the opponent's chest or waist. Bending back one or more of the opponent's fingers. კინჯიტე - აკრძალული ხერხების ერთობლიობა სუმოში, რომელთა გამოყენების შემთხვევაში რიკიში იღებს დისკვალიფიკაციას და ბრძოლა წაგებულად ეთვლება. აკრძალული ხერხებია: მოწინააღმდეგისთვის მუშტის დარტყმა. მოწინააღმდეგის თმის დაქაჩვა. მოწინააღმდეგისთვის თვალებში ან მზის წნულზე დარტყმა. ერთდროულად მოწინააღმდეგის ორივე ყურზე ხელის შემორტყმა. მოწინააღმდეგისთვის საზარდულის არეში ხელის წავლება ან დარტყმა. მოწინააღმდეგის ყელზე ხელის მოჭერა. მოწინააღმდეგის მკერდში ან წელში ფეხის დარტყმა. მოწინააღმდეგის ერთი ან რამდენიმე თითის უკან გადახრა.
Any of these is grounds for immediate disqualification (hansoku) owing to the potential for long-lasting harm to the wrestler involved. They are exceedingly rare and unlikely to be seen in the higher divisions of sumo, especially by the sekitori wrestlers. Additionally, if a wrestler's mawashi becomes undone, they will be similarly disqualified.[2] ზოგიერთი მათგანი არის მოჭიდავის დაუყოვნებელი დისკვალიფიკაციის ( ჰანსოკუს ) საფუძველი მათგან მომდინარე ზიანის გამო. თუმცა ისინი ძალზე იშვიათია და ნაკლებად სავარაუდოა მათი გამოყენება სუმოს უმაღლეს დივიზიონებში, განსაკუთრებით სეკიტორი მოჭიდავეების მხრიდან. გარდა ამისა, თუ სუმოისტსმავაში მოსძვრება, ისინი ანალოგიურად დისკვალიფიცირდებიან.
Perhaps the most common kinjite committed is the grabbing of the opponent's hair. Since it is tied up in a form of chonmage one's hand can become inadvertently tangled in it during a bout. Itai pulled his opponent's hair on two consecutive days when ranked in the jūryō division in May 1980.[3] Other rikishi to have been disqualified in this way include ōzeki Daikirin and yokozuna Asashōryū in July 2003, ōzeki Tochinoshin in September 2019 and Terunofuji in May 2021. ალბათ ყველაზე გავრცელებული კინჯიტე მოწინააღმდეგის თმის დაქაჩვაა. მას შემდეგ, რაც თმაჩონმაგეს სახით არის შეკრული, ხელის თითები შეიძლება უნებლიეთ მასში ჩახლართოს ორთაბრძოლის დროს. იტაიმ მოწინააღმდეგეს თმა ზედიზედ ორჯერ მოქაჩა, როდესაც 1980 წლის მაისში ჯურიოს დივიზიონში ასპარეზობდა[1] სხვა რიკიშები, რომლებიც ამ გზით იქნენ დისკვალიფიცირებული, არიან ოძეკი დაიკირინი და იოკოძუნა ასაშურიუ 2003 წლის ივლისში, ოძეკი ტოჩინოშინი 2019 წლის სექტემბერში და ტერუნოფუჯი 2021 წლის მაისში.
Whilst grabbing the throat is not allowed, pushing the opponent backwards with an open hand against the throat (called a nodowa) is permitted, and is actually quite common. მიუხედავად იმისა, რომ ყელის დაჭერა დაუშვებელია, მოწინააღმდეგისთვის ყელზე გაშლილი მტევნით მიწოლა (ე.წ. ნოდოვა ) დასაშვებია და საკმაოდ ხშირია.
In addition, there are moves that are permitted to professional rikishi and forbidden to more junior (school level) wrestlers. One such move is harite — slapping the opponent's face with an open hand. გარდა ამისა, არის მოქმედებანი, რომლებიც ნებადართულია პროფესიონალ რიკიშისთვის და აკრძალული უფრო უმცროსი (სასკოლო დონის) მოჭიდავეებისთვის. ერთ-ერთი ასეთი მოქმედებაა ჰარიტე — მოწინააღმდეგის სახეზე გაშლილი ხელის დარტყმა.
Kinjite also refers to an illegal move in shogi. კინჯიტე ასევე ეწოდება არალეგალურ მოძრაობას შოგიში .
References სქოლიო
The Treaty of Malmö (Swedish: Malmö recess), signed on 1 September 1524, ended the Swedish War of Liberation. Denmark-Norway acknowledged the independent status of Sweden, which in turn renounced claims to Scania and Blekinge. მალმოს ხელშეკრულება ( Swedish) — ხელი მოეწერა 1524 წლის 1 სექტემბერს და დაასრულა შვედეთის განმათავისუფლებელი ომი. დანიამ და ნორვეგიამ აღიარესშვედეთის დამოუკიდებლობა, რომელმაც, თავის მხრივ, უარი განაცხადა სკონესა და ბლეკინგეზე.
The difficult question of the control of Gotland was deferred to later occasion, to be refereed by a committee of representatives from various Hanseatic League cities. Swedish troops were to continue military occupation of Ranrike until the issue was resolved. გოტლანდზე კონტროლის დამყარების საკითხის მოგვარება გადაიდო, რომელსაც შემდგომში განიხილავდა კომიტეტი დაკომპლექტებული ჰანზას სხვადასხვა ქალაქის წარმოადგენლებისაგან. საკითხის გადაწყვეტამდე კი შვედეთის ჯარი გააგრძელებდა რანრიკეს სამხედრო ოკუპაციას.
By 1532, no agreement had been reached, and Ranrike was returned to Denmark-Norway in exchange for 1,200 guilders. 1532 წლისთვის შეთანხმებას ვერ მიაღწიეს და რანრიკე დააბრუნეს დანია-ნორვეგიაში 1200 გულდენის სანაცვლოდ.
[2] [1]
See also იხილეთ ასევე
References სქოლიო
Retrieved July 1, 2019. ↑ - Percy Hultberg. "Malmö 1692 - a historical reflection". malmo1692.se. Retrieved June 1, 2019. ↑ Malmö recess 1524. ციტირების თარიღი: July 1, 2019 ↑ შეცდომა თარგის გამოძახებისას: cite web: პარამეტრები url და title აუცილებელად უნდა მიეთითოს..
Other sources ლიტერატურა
External links რესურსები ინტერნეტში
Track career მძლეოსნობის კარიერა
Williams was a part of the 4x100 meter relay team at the 2003 World Championships in Athletics, where she anchored the American team with Angela Williams, Chryste Gaines and Inger Miller in their heat. She did not run in the final. უილიამსი იყო 4x100 მეტრზე ესტაფეტის გუნდის წევრი 2003 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე მძლეოსნობაში, სადაც იგი გამოდიოდა მეოთხე მორბენლად ამერიკის გუნდში ანჯელა უილიამსთან, კრისტ გეინსთან და ინგერ მილერთან ერთად. მან ფინალში ვერ ირბინა.
Later that season, she participated in the 2003 Pan American Games in the 100 metre event. She went on to claim gold in a time of 11.12, followed closely by Angela Williams and Liliana Allen. მოგვიანებით, იმავე სეზონში, მან მონაწილეობა მიიღო 2003 წლის პანამერიკულ თამაშებში 100 მეტრზე სპრინტში. მან ოქრო მოიპოვა 11.12 წმ დროით. მან დაამარცხა ანჯელა უილიამსი და ლილიანა ალენი.
Williams is a silver medalist in the 100 meters at the 2004 Summer Olympics and a 4-time medalist at the World Championships in Athletics, where she won (together with Angela Daigle, Muna Lee and Me'Lisa Barber) a gold medal in the 4x100 m relay in 2005 and 2007, as well as gold and silver in the 100m in 2005 and 2007 editions of the meet. უილიამსი არის ვერცხლის მედალოსანი 100 მეტრზე 2004 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე და 4-გზის პრიზიორი მძლეოსნობის მსოფლიო ჩემპიონატზე, სადაც მან ანჯელა დეიგლთან, მუნა ლისთან და მე'ლიზა ბარბერთან ერთად ოქროს მედალი მოიპოვა 4x100 მ ესტაფეტაში 2005 და 2007 წლებში, ასევე ოქრო და ვერცხლი 100 მეტრზე 2005 და 2007 წლებში.
At the 2004 Summer Olympics, Williams ran the third leg for the women’s 4x100 relay team in the final. Marion Jones, who ran the second leg, and Williams failed to complete the baton exchange within the 20-meter passing zone, resulting in disqualification of the U.S. team. 2004 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე უილიამსი ფინალში ქალთა 4x100 მ ესტაფეტის გუნდში მესამე მორბენალი იყო. მერიონ ჯონსმა, რომელიც მეორე გარბოდა, და უილიამსმა ვერ შეძლეს ბატონის გაცვლა 20 მეტრიანი გადასასვლელის ზონაში, რის შედეგადაც აშშ-ის ნაკრები დისკვალიფიცირდა.
In the Beijing Olympics of 2008, Williams ran the anchor leg in the relay, but a mix-up in the semi-final with team-mate Torri Edwards caused Edwards to drop the baton. Williams picked up the baton to finish in last place, but the USA was disqualified because she had had to run outside her lane in order to retrieve the baton. At the individual 100 metres sprint she placed 2nd in her first round heat behind Christine Arron in a time of 11.38 to advance to the second round. 2008 წლის პეკინის ოლიმპიადაზე უილიამსმა პირველმა ირბინა ესტაფეტაში, მაგრამ ნახევარფინალში თანაგუნდელ ტორი ედვარდსთან გაუგებრობის გამო ედვარდს ბატონი გაუვარდა. უილიამსმა ბატონი აიღო ბოლო ადგილზე დასასრულებლად, მაგრამ აშშ დისკვალიფიცირდა, რადგან ხელკეტის დასაბრუნებლად მას მოუწია თავისი ზოლის გარეთ გასვლა. ინდივიდუალურ 100 მეტრზე სპრინტზე მან მე-2 ადგილი დაიკავა პირველ რაუნდში კრისტინ არონის შემდეგ (11.38 წმ) და მეორე რაუნდში გადავიდა. იქ მან გააუმჯობესა დრო 11.07 წამამდე და კვლავ დაიკავა მე-2 ადგილი, ამჯერად კერონ სტიუარტის შემდეგ. მესამედ, ნახევარფინალში, შელი-ენ ფრეიზერსა და მუნა ლის შემდეგ, ფინალში 11.10 წამით კვალიფიცირდა. ფინალში მან 11.03 წმ დააფიქსირა და მეოთხე ადგილზე გავიდა, იამაიკის სამი მორბენლის შემდეგ.[1]
Williams took third place in the 100 m at the 2009 US Championships and as a result she qualified for the 2009 World Championships in Athletics, her third consecutive championships.[5] A week before the World Championships began, she was part of a United States 4 x 100 m relay team that ran the fastest women's sprint relay in twelve years. Williams, Allyson Felix, Muna Lee and Carmelita Jeter finished with a time of 41.58 seconds, bringing them to eighth on the all-time list.[6] უილიამსმა 100 მეტრზე მესამე ადგილი დაიკავა 2009 წლის აშშ-ის ჩემპიონატზე და შედეგად მან მოიპოვა კვალიფიკაცია 2009 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე მძლეოსნობაში, (მისთვის ზედიზედ მესამე ჩემპიონატზე).[1] მსოფლიო ჩემპიონატის დაწყებამდე ერთი კვირით ადრე, ის იყო შეერთებული შტატების 4 x 100 მ ესტაფეტის გუნდის წევრი, რომელმაც ბოლო თორმეტი წლის განმავლობაში საუკეთესო დრო დააფიქსირა. უილიამსმა, ალისონ ფელიქსმა, მუნა ლიმ და კარმელიტა ჯეტერმა დააფიქსირეს 41.58 წამი, ყველა დროის მერვე საუკეთესო შედეგია.[2]
She spent the entirety of 2010 away from competitive athletics and, among other things, she worked in the athletic department at the University of Miami. She returned to competition in 2011.[7] მან მთელი 2010 წელი გაატარა კონკურენტული მძლეოსნობის გარეთ და, სხვა საქმეებთან ერთად, მუშაობდა მაიამის უნივერსიტეტის სპორტულ განყოფილებაში. იგი დაბრუნდა სპორტში 2011 წელს.[1]
In the 2012 Olympics in London, Lauryn Williams ran the anchor leg of 4 x 100 meter relay for USA in the qualification round. The team went on to win gold and earn a new world record with a time of 40.82 2012 წლის ლონდონის ოლიმპიადაზე ლორინ უილიამსმა საკვალიფიკაციო რაუნდში აშშ-სთვის 4 x 100 მეტრის ესტაფეტაზე პირველმა ირბინა. გუნდმა მოიგო ოქრო და დაამყარა ახალი მსოფლიო რეკორდი (40.82 წმ)
Lauryn Williams speaking at the USA Track & Field national meeting, December 2014 ლორინ უილიამსი სიტყვით გამოსვლისას, 2014 წლის დეკემბერი
On January 19, 2014 Williams won her first bobsled gold medal in a World Cup event at Igls, Austria. She was later selected to be a part of the U.S. Olympic 2014 women's bobsled team.[8] 2014 წლის 19 იანვარს უილიამსმა მოიპოვა თავისი პირველი ოქროს მედალი ბობსლეის მსოფლიო ჩემპიონატზე, ავსტრიაში, იგლსში. მოგვიანებით იგი აირჩიეს აშშ-ს 2014 წლის ოლიმპიური ბობსლეის ქალთა ნაკრების წევრად.[1]
On February 19, 2014 Williams along with Elana Meyers won the silver medal at the 2014 Winter Olympic Games. Their first run was a time of 57.26, a track record. Their second run was 57.63, the third was 57.69 and fourth was 58.13 for a total of 3:50.71, a difference of +0.10 from first place, just edged out by Canada 1. 2014 წლის 19 თებერვალს უილიამსმა ელანა მეიერსთან ერთად მოიპოვა ვერცხლის მედალი 2014 წლის ზამთრის ოლიმპიურ თამაშებზე. მათი პირველი გარბენი იყო რეკორდული 57.26 წმ, მეორე 57.63 წმ, მესამე 57.69 წმ, ხოლო მეოთხე 58.13 წმ, ჯამში 3:50.71. პირველ ადგილამდე მათ წამის მეათედი დააკლდათ.
Williams is one of six Olympians, three Americans to win medals at the Winter and Summer Olympic Games.[9] Eddie Eagan won Gold as a boxer in 1920 and on the bobsled in 1932. Eddy Alvarez won a Silver Medal in 2014 as a speedskater and another Silver Medal in Tokyo for baseball.[9] უილიამსი არის ექვსი ოლიმპიელიდან და სამი ამერიკელიდან ერთ-ერთი, რომელმაც მოიპოვა მედლები ზამთრისა და ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე.[1] ედი იგანმა მოიგო ოქრო, როგორც მოკრივემ 1920 წელს, ხოლო ბობსლეიში 1932 წელს. ედი ალვარესმა 2014 წელს მოიგო ვერცხლის მედალი, როგორც მოციგურავემ და კიდევ ერთი ვერცხლის მედალი ტოკიოში ბეისბოლში.[1]
References სქოლიო
External links რესურსები ინტერნეტში
Lauryn Williams (born September 11, 1983) is an American sprinter and bobsledder.[1] She was the gold medalist in the 100 meter dash at the 2005 World Championships in Athletics and won silver medals at the 2004 Summer Olympics, 2007 World Championships, and 2006 IAAF World Indoor Championships. ლორინ უილიამსი (დ. 11 სექტემბერი, 1983) --- ამერიკელი სპრინტერი და ბობსლეიერი.[1] იგი იყო ოქროს მედალოსანი 100 მეტრზე სპრინტში 2005 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე მძლეოსნობაში და ვერცხლის მედლები მოიპოვა 2004 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე, 2007 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე და 2006 წლის მძლეოსნობის ფედერაციების საერთაშორისო ასოციაციiს მსოფლიო ჩემპიონატზე შიდა სივრცეში.
She won a silver medal in the two-woman bobsleigh at the 2014 Winter Olympics. 2014 წლის ზამთრის ოლიმპიურ თამაშებზე მან ვერცხლის მედალი მოიპოვა წყვილების ბობსლეიში.
A World Junior Champion in 2002, she went on to win the 100 m at the 2003 Pan American Games and claimed the NCAA title over the distance for the University of Miami the following year. She has also featured as part of the American 4×100 meter relay team, winning gold medals at the 2005 and 2007 World Championships and at the 2012 Summer Olympics. 2002 წელს იგი გახდა მსოფლიო ჩემპიონი ახალგაზრდებში. მოიგო 100 მ სპრინტი 2003 წლის პანამერიკულ თამაშებზე და მოიპოვა კოლეჯის ეროვნული სპორტული ასოციაციის ტიტული მაიამის უნივერსიტეტისთვის მომდევნო წელს. იგი ასევე იყო ამერიკის 4×100 მეტრზე ესტაფეტის გუნდის შემადგენლობაში, სადაც მოიგო ოქროს მედლები 2005 და 2007 წლების მსოფლიო ჩემპიონატებზე და 2012 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე.
Williams is one of six athletes to have won a medal in both the Summer and Winter Olympic games, as well as the first American woman to do so.[2][3] უილიამსი არის ექვსი სპორტსმენიდან ერთ-ერთი, რომელმაც მოიგო მედალი როგორც ზაფხულის, ისე ზამთრის ოლიმპიურ თამაშებში. ასევე პირველი ამერიკელი ქალია, რომელმაც ეს მოახერხა.[1][2]
Williams was born and raised in suburban Pittsburgh and Detroit and currently resides in suburban Pittsburgh. She holds her high school records for the 100, 200m, long jump and 4x100 meters relay.[1] She ran for The Wings of Moon Track Club founded by Coach Rubin Carter based in Moon Township, PA, a suburb near Pittsburgh. She was a star with the new club and qualified for the National Junior Olympics. უილიამსი დაიბადა და გაიზარდა პიტსბურგისა და დეტროიტის გარეუბნებში და ამჟამად ცხოვრობს პიტსბურგში. მას აქვს სასკოლო რეკორდები 100, 200 მეტრზე სპრინტში, სიგრძეზე ხტომასა და 4x100 მეტრზე ესტაფეტაში.[1] იგი დარბოდა The Wings of Moon Track Club-ში, რომელიც დააარსა მწვრთნელმა რუბინ კარტერმა. კლუბი დაფუძნებულია Moon Township-ში, პენსილვანიაში, პიტსბურგის მახლობლად მდებარე გარეუბანში. ის იყო ვარსკვლავი ახალ კლუბთან ერთად და კვალიფიკაცია მიიღო ეროვნულ ახალგაზრდულ ოლიმპიადაზე.
She attended the University of Miami, where she competed on the track team and graduated in 2004.[4] She was inducted into the Iron Arrow Honor Society, the university's highest honor. იგი სწავლობდა მაიამის უნივერსიტეტში, სადაც ასპარეზობდა სპრინტის გუნდში. უნივერსიტეტი დაამთავრა 2004 წელს.[1] იგი შეყვანილი იყო რკინის ისრის ღირსეულ საზოგადოება-ში, უნივერსიტეტის უმაღლესი ჯილდო.
After these Olympics, Devers concentrated on the hurdles event, winning the World Championship again in 1999, but she had to forfeit for the semi-finals at the 2000 Summer Olympics. ამ ოლიმპიადის შემდეგ დევერსი კონცენტრირდა მოახდინა დაბრკოლებებით რბოლაზე, 1999 წელს კვლავ მოიგო მსოფლიო ჩემპიონატი, მაგრამ 2000 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე ნახევარფინალში დამარცხდა.
Devers competed in the 100 m and 100 m hurdles at the 2004 Summer Olympics in Athens, her fifth Olympic Games.[5] დევერსმა იასპარეზა იმავე სპორტულ სახეობებში 2004 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე ათენში, თავის მეხუთე ოლიმპიურ თამაშებზე.[1]
Devers left competition in 2005 to give birth to a child with her husband and returned in 2006. დევერსმა სპორტი 2005 წელს დატოვა, რადგან ქმართან შვილი შეეძინა. იგი 2006 წელს დაბრუნდა.
On February 2, 2007, at the age of 40, Devers edged 2004 Olympic champion Joanna Hayes to win the 60 m hurdles event at the Millrose Games in 7.86 seconds - the best time in the world that season and just 0.12 off the record she set in 2003. Furthermore, the time bettered the listed World Record for a 40-year-old by almost 7 tenths of a second.[6] 2007 წლის 2 თებერვალს, 40 წლის ასაკში, დევერსმა დაამარცხა 2004 წლის ოლიმპიური ჩემპიონი ჯოანა ჰეისი და მოიგო 60 მეტრზე დაბრკოლებების რბოლა მილროუზის თამაშებზე 7.86 წამში. ეს იყო საუკეთესო დრო მსოფლიოში იმ სეზონში და მხოლოდ 0.12 წამით ჩამორჩებოდა თავისივე, 2003 წელს დამყარებულ რეკორდს. გარდა ამისა, დაფიქსირებული დრო 40 წლის ასაკოვან კატეგორიაში იყო მსოფლიო რეკორდი (წინა რეკორდთან შედარებით 0.7 წამით ნაკლები).[1]
During her career, Devers was notable for having exceptionally long, heavily decorated fingernails. One of the fastest starters in the world, Devers even had to alter her starting position to accommodate her long nails.[7] Her long nails came as the result of a contest her father devised to get her to stop biting her nails as a child.[8] თავისი კარიერის განმავლობაში, დევერსი გამოირჩეოდა განსაკუთრებული გრძელი, მორთული ფრჩხილებით. იგი იყო მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფი დამწყები. დევერსს მოუწია საწყისი პოზიციის შეცვლა თავის გრძელი ფრჩხილების გამო.[1] მისი გრძელი ფრჩხილები იყო მამის მიერ ფრჩხილების კვნეტის შესაჩერებლად მოფიქრებული თამაშის შედეგი.[2]
Devers' brother was IFBB Professional Bodybuilder Parenthesis "PD" Devers. დევერსის ძმა იყო ბოდიბილდინგისა და ფიტნესის საერთაშორისო ფედერაციის პროფესიონალი ბოდიბილდერი.
In 2011, she was elected into the National Track and Field Hall of Fame. The following year she was elected into the United States Olympic Hall of Fame.[9] In November 2012, Devers was announced as a 2013 recipient of the NCAA Silver Anniversary Award, presented annually to six distinguished former college student-athletes on the 25th anniversary of the end of their college sports careers.[10] 2011 წელს იგი აირჩიეს მძლეოსნობის ეროვნული დიდების დარბაზში. მომდევნო წელს იგი აირჩიეს ამერიკის შეერთებული შტატების ოლიმპიურ დიდების დარბაზში.[1] 2012 წლის ნოემბერში დევერსი გამოცხადდა ათლეტიზმის კოლეგიატის ეროვნული ასოციაციის (NCAA) ვერცხლის საიუბილეო ჯილდოს მისაღებად, რომელიც ყოველწლიურად გადაეცემა ექვს გამორჩეულ ყოფილ კოლეჯის სტუდენტ ათლეტს მათი კოლეჯის სპორტული კარიერის დასრულების 25 წლისთავზე.[2]
References სქოლიო
Retrieved March 16, 2020. ↑ "Athlete: Gail Devers - the Many-Splendored Faces of Today's Black Woman Ebony - Find Articles". findarticles.com. Archived from the original on November 10, 2007. Retrieved June 6, 2022. ↑ "USA Track & Field - Devers, O'Brien, Temple, Connolly selected to U.S. Olympic Hall of Fame". ↑ ↑ ↑ Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑
Yolanda Gail Devers (/ˈdiːvərz/ DEE-vərz;[2] born November 19, 1966) is an American retired track and field sprinter who competed in the 60 metres, 60 m hurdles, 100 m and 100 m hurdles. One of the greatest and most decorated female sprinters of all time, she was the 1993, 1997 and 2004 world indoor champion in the 60 m, while in the 60 m hurdles, she was the 2003 world indoor champion and 2004 silver medalist. იოლანდა გეილ დევერსი (/ˈ d iː v ər z / DEE -vərz;[1] დ. 19 ნოემბერი, 1966) -- ამერიკელი ყოფილი სპრინტერი, რომელიც ასპარეზობდა 60 და 100 მეტრზე სპრინტსა და 60 და 100 მეტრზე დაბრკოლებების გადალახვაში. ყველა დროის ერთ-ერთი საუკეთესო და ყველაზე ტიტულოვანი ქალი სპრინტერი. ის იყო 1993, 1997 და 2004 წლების მსოფლიო ჩემპიონი დახურულ სივრცეში 60 მეტრზე სპრინტში, ხოლო 60 მეტრზე დაბრკოლების გადალახვაში 2003 წლის მსოფლიოს ჩემპიონი და 2004 წლის ვერცხლის მედალოსანი.
In the 100 m, she is the second woman in history to defend an Olympic 100 m title, winning gold at both the 1992 and 1996 Olympics. She was also the 1993 world champion in the event, becoming the first ever female sprinter to simultaneously hold the world and Olympic titles in the 100m.[3] In the 100 m hurdles, she was the 1993, 1995 and 1999 world champion, and the 1991 and 2001 world silver medalist. 100 მეტრზე ის არის მეორე ქალი ისტორიაში, რომელმაც დაიცვა ოლიმპიური ტიტული და მოიგო ოქრო 1992 და 1996 წლის ოლიმპიურ თამაშებზე. პარალელურად ასევე იყო 1993 წლის მსოფლიო ჩემპიონი. შედეგად, იგი გახდა პირველი ქალი სპრინტერი, რომელსაც ერთდროულად ეკავა მსოფლიო და ოლიმპიური ტიტულები 100 მეტრზე.[2] 100 მ დაბრკოლებით რბოლაში ის იყო 1993, 1995 და 1999 წლების მსოფლიო ჩემპიონი და 1991 და 2001 წლების მსოფლიო ჩემპიონატის ვერცხლის მედალოსანი.
In 2011, she was inducted into the National Track and Field Hall of Fame. 2011 წელს იგი შეიყვანეს ძალოსნობის ეროვნულ დიდების დარბაზში.
External links რესურსები ინტერნეტში
Devers was born in Seattle, Washington, and grew up near National City, California, graduating from Sweetwater High School in 1984.[1] Sweetwater's football and track stadium would later be named Gail Devers Stadium. A young talent in the 100 m and 100 m hurdles, Devers was in training for the 1988 Summer Olympics, started experiencing health problems, suffering from among others migraine and vision loss. She qualified for the Olympics 100 m hurdles, in which she was eliminated in the semi-finals, but her health continued to deteriorate even further. დევერსი დაიბადა სიეტლში, ვაშინგტონში და გაიზარდა ნეიშენალ სიტის მახლობლად, კალიფორნიაში. მან დაამთავრა სვიტვოთერის საშუალო სკოლა 1984 წელს. სკოლის სტადიონს მოგვიანებით ეწოდა გეილ დევერსის სახელი. იგი იყო ახალგაზრდა ნიჭი 100 მ სპრინტსა და 100 მ დაბრკოლებებით რვოლაში. დევერსი ვარჯიშობდა 1988 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებისთვის, როცა დაეწყო ჯანმრთელობის პრობლემები. აწუხებდა შაკიკი და მხედველობის დაკარგვა. მან მოიპოვა კვალიფიკაცია ოლიმპიადაზე 100 მეტრზე დაბრკოლებით რბოლაში, რომელსაც ის ნახევარფინალში გამოეთიშა. მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა კიდევ უფრო გაუარესდა.
Devers started in 800m in high school and ran a personal best of 2:08.[4] დევერსმა საშუალო სკოლაში 800 მეტრზე დისტანციით დაიწყო და დააფიქსირა პირადი საუკეთესო შედეგი 2:08.[1]
In 1990, she was diagnosed with Graves' disease and underwent radioactive iodine treatment followed by thyroid hormone replacement therapy. During her radiation treatment, Devers began to develop blistering and swelling of her feet. Eventually, the sprinter could barely walk and had to crawl or be carried. 1990 წელს მას დაუსვეს გრეივსის დაავადების დიაგნოზი და გაიარა რადიოაქტიური იოდინით მკურნალობა, რასაც მოჰყვა ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონის ჩანაცვლებითი თერაპია. რადიაციული მკურნალობის დროს დევერსს განუვითარდა წყლულები და ფეხების შეშუპება. საბოლოოდ, სპრინტერი ძლივს დადიოდა და უწევდა ხოხვა ან სხვისი დახმარებით გადაადგილება. ექიმმა განიხილა მისი ფეხების ამპუტაცია. საოცარია, რომ დევერსი გამოჯანმრთელდა მას შემდეგ, რაც რადიაციული მკურნალობა შეწყდა და მან განაახლა ვარჯიში.
A doctor considered amputating her feet. Amazingly, Devers recovered after the radiation treatment was discontinued, and she resumed training. At the 1991 World Championships, she won a silver medal in the 100 m hurdles. 1991 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე მან ვერცხლის მედალი მოიპოვა 100 მეტრზე დაბრკოლებებით სირბილში.
At the 1992 Summer Olympics, Devers starred. She qualified for the final of the 100 m, which ended in an exciting finish, with five women finishing close (within 0.06 seconds). The photo finish showed Devers had narrowly beaten Jamaican Juliet Cuthbert. 1992 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე დევერსი გამოვიდა. მან მოიპოვა 100 მეტრის ფინალში კვალიფიკაცია, რომელიც დასრულდა საინტერესო ფინიშით, სადაც ხუთმა ქალმა დაასრულა ახლო ინტერვალში (0,06 წამში). ფოტოთი შემოწმებამ აჩვენა, რომ დევერსმა დაამარცხა იამაიკელი ჯულიეტ კატბერტი.
In the final of the 100 m hurdles, Devers' lead event, she seemed to be running towards a second gold medal, when she hit the final hurdle and stumbled over the finish line in fifth place, leaving Voula Patoulidou from Greece as the upset winner. 100 მეტრზე დაბრკოლებების ფინალში, დევერსის მთავარ ღონისძიებაში, ის თითქოს მეორე ოქროს მედალს იგებდა, როდესაც ბოლო დაბრკოლებას გამოედო და ფინიშის ხაზი მეხუთემ გადაკვეთა, რის შედეგადაც საბერძნეთიდან ვულა პატულიდუმ გაიმარჯვა.
In 1993, Devers won the 1993 World Championships in Athletics 100 m title after - again - a photo finish win over Merlene Ottey in an apparent dead heat, and the 100 m hurdles title. She retained her hurdles title in 1995. 1993 წელს, დევერსმა მოიგო 1993 წლის მსოფლიო ჩემპიონატი მძლეოსნობაში 100 მეტრზე სპრინტში, სადაც ფოტოთი შემოწმების შედეგად დაამარცხა მერლენ ოტეი. მან ასევე 100 მეტრზე დაბრკოლებებით სირბილშიც გაიმარჯვა და შეინარჩუნა გამარჯვებულის ტიტული 1995 წელს.
The 100 m final at the 1996 Summer Olympics was an almost exact repeat of the World Championships final three years before. Ottey and Devers again finished in the same time and did not know who had won the race. Again, both were awarded the same time of 10.94 seconds, but Devers was judged to have finished first and became the first woman to retain the Olympic 100 m title since Wyomia Tyus. 1996 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე 100 მეტრის ფინალი სამი წლის წინ ჩატარებული მსოფლიო ჩემპიონატის მსგავსად წარიმართა. ოტეიმ და დევერსმა კვლავ ერთი და იგივე დრო დააფიქსირეს და არ იცოდნენ, ვინ მოიგო რბოლა. ისევ ორივეს მიენიჭა ერთნაირი დრო, 10,94 წამი, მაგრამ შეაფასეს, რომ დევერსმა პირველმა დაასრულა რბოლა და გახდა პირველი ქალი, რომელმაც შეინარჩუნა ოლიმპიური ტიტული 100 მეტრზე ვაიომია ტიუსის შემდეგ. შელი-ენ ფრეიზერ-პრაისმა 2012 წელს გაიმეორა ეს შედეგი, ხოლო ელეინ ტომპსონ-ჰერამ 2021 წელს. თავისი საყვარელი ღონისძიების ფინალში დევერსი კვლავ დამარცდა, რადგან მეოთხე ადგილი დაიკავა.
Shelly-Ann Fraser-Pryce duplicated the feat in 2012, and Elaine Thompson-Herah in 2021. In the final of her favorite event, Devers again failed, as she finished fourth and outside of the medals. With the 4 × 100 m relay team, Devers won her third Olympic gold medal. 4 × 100 მ ესტაფეტის გუნდთან ერთად, დევერსმა მოიპოვა მესამე ოლიმპიური ოქროს მედალი.
She had a unique style of running, dubbed 'sewing machine' (or 'staccato') for the high frequency of relatively short-paced strides (this is very easy to see in the 1977 World Cup Video after 2′53″ on YouTube). მას ჰქონდა სირბილის უნიკალური სტილი, რომელსაც ეწოდა „საკერავი მანქანა“ (ან „სტაკატო“). ეს ნიშნავდა შედარებით მოკლე ნაბიჯების გადადგმას მაღალი სიხშირით.
Marlies continued to dominate in 1978, competing under her married name of Göhr. She won the gold medal in the 100 m in that year's European Championships in Prague and was just beaten by one hundredth of a second in the 200 m by Lyudmila Kondratyeva (Soviet Union). მარლისმა განაგრძო დომინირება 1978 წელს, თუმცა ასპარეზობა გააგრძელა ქმრის გვარით (გიორი). მან ოქროს მედალი 100 მეტრზე მოიპოვა იმ წლის ევროპის ჩემპიონატზე პრაღაში და მხოლოდ წამის მეასედით დამარცხდა ლუდმილა კონდრატიევასთან (საბჭოთა კავშირი) 200 მეტრის სპრინტის დისტანციაზე.
In 1979, at the World Cup in Montreal, she was beaten into second place in the 100 m by Evelyn Ashford (U.S.), thus starting a competitive rivalry. 1979 წელს, მონრეალში გამართულ მსოფლიო თასზე, იგი მეორე ადგილზე გავიდა 100 მეტრზე. გაიმარჯცა ეველინ ეშფორდმა (აშშ), რითაც დაიწყო მათი მეტოქეობა.
During a two-week span in May she ran 10.98 s at Potsdam, followed by an 11.00 s at Jena and at Dresden she ran a fast 10.93 sec, second only to her own world record time of 10.88 s. At the Moscow Olympic Games Göhr's main opposition was Lyudmila Kondratyeva (Soviet Union) who had beaten Göhr in the 200 m at the 1978 European Championships. Göhr got a bad start in the final and was edged out by Kondratyeva, who made a final lunge near the finish to win the gold medal, again by one hundredth of a second. 1980 წლის დასაწყისში გიორმა დაადასტურა, რომ ოლიმპიური ოლიმპიური 100 მეტრი სპრინტის ფავორიტი იყო. მაისში, ორკვირიანი პერიოდის განმავლობაში, მან ირბინა 10.98 წამით პოტსდამში, რასაც მოჰყვა 11 წამი იენაში და 10.93 წამი დრეზდენში (მეორე საუკეთესო პირადი შედეგი 10.88 წამის შემდეგ) მოსკოვის ოლიმპიურ თამაშებზე გიორის მთავარი ოპონენტი იყო ლუდმილა კონდრატიევა (საბჭოთა კავშირი), რომელმაც 200 მეტრზე დაამარცხა გიორი 1978 წლის ევროპის ჩემპიონატზე. გიორმა ფინალი ცუდად დაიწყო და კონდრატიევამ დაამარცხა, რომელმაც ოქროს მედალი მოიპოვა, ისევ წამის მეასედით. ექვსი დღის შემდეგ, გიორმა მონაწილეობა მიიღო 4 x 100 , ესტაფეტის ფინალში და მოიპოვა ოქროს მედალი მსოფლიო რეკორდით 41.60 წმ.
Marlies Göhr (1982) გიორი 1982
Göhr made a good start to the 1981 season winning her third consecutive European Cup 100 m title at Zagreb in 11.17 s. Yet, on the world stage at the World Cup in Rome, Göhr had to settle for less than gold, again beaten by Evelyn Ashford, as well as by Kathy Smallwood (Great Britain). The following year at the 1982 European Championships in Athens, Göhr won in 11.01 s, becoming the first woman to defend the title. გიორმა კარგად დაიწყო 1981 წლის სეზონი და მოიგო ზედიზედ მესამე ევროპის თასი 100 მეტრზე ზაგრებში, 11.17 წამით. მიუხედავად ამისა, რომში მსოფლიო თასზე გორი კვლავ დამარცხდა. მას კვლავ ეველინ ეშფორდმა და ასევე კეტი სმოლვუდმა (დიდი ბრიტანეთი) აჯობეს. მომდევნო წელს 1982 წლის ევროპის ჩემპიონატი ათენში, გიორმა მოიგო და გახდა პირველი ქალი, რომელმაც ტიტული დაიცვა.
Firstly, Göhr broke her own world record at the Olympic Day meet in East Berlin winning in a time of 10.81 s. This record lasted less than a month, however, since Ashford broke it with a 10.79 s. Both athletes were in top form leading up to the inaugural World Championships, held in Helsinki. გიორ/ეშფორდის მეტოქეობა უკეთ გამოჩნდა 1983 წელს, როდესაც ორივემ დაამყარა მსოფლიო რეკორდი. პირველ რიგში, გიორმა დაამყარა საკუთარი მსოფლიო რეკორდი ოლიმპიური დღის შეხვედრაზე აღმოსავლეთ ბერლინში, სადაც დააფიქსირა 10.81 წმ. ამ რეკორდმა ერთ თვეზე ნაკლებ ხანს გასტანა, ეშფორდმა ის 10.79 წამამდე გააუმჯობესა. ორივე სპორტსმენი საუკეთესო ფორმაში იყო ჰელსინკიში გამართული პირველი მსოფლიო ჩემპიონატის წინ. გიორმა და ეშფორდმაც მოიგეს თავიანთი ნახევარფინალები. სამწუხაროდ, ფინალი ანტიკლიმაქსიური იყო მას შემდეგ, რაც ეშფორდმა რბოლის დროს ბარძაყის კუნთი გაიწყვიტა. გიორმა ოქროს მედალი 10.97 წამით მოიპოვა და მეორე ოქროს მედალი მიიღო 4 x 100 მ ესტაფეტაში.
Marlies Göhr and Evelyn Ashford continued their dominance of the 100 m in 1984, recording the season's fastest 10 times between them. Unfortunately, Göhr was unable to compete at that year's Olympic Games in Los Angeles, because of the boycott by the Eastern Bloc countries. Ashford, unchallenged, went on to win the gold medal. მარლის გიორმა და ეველინ ეშფორდმა განაგრძეს დომინირება 100 მეტრზე 1984 წელს. წყვილმა სეზონის ყველაზე სწრაფი დრო ათჯერ დააფიქსირა. სამწუხაროდ, გიორმა ვერ შეძლო იმ წლის ოლიმპიურ თამაშებზე მონაწილეობა ლოს ანჯელესში, აღმოსავლეთ ბლოკის ქვეყნების ბოიკოტის გამო. ეშფორდმა, უპირობოდ, ოქროს მედალი მოიპოვა. ეშფორდის დრო 10,97 წამი იყო პირველი შემთხვევა, როდესაც ქალმა ოლიმპიურ თამაშებზე 11 წამის ქვემოთ დრო დააფიქსირა. მათ ციურიხში შეხვედრა ჰქონდათ, რომელშიც ეშფორდმა გაიმარჯვა და ახალი მსოფლიო რეკორდი დაამყარა (10.76 წმ).[1]
In 1986, Göhr was focused on retaining her 100 m title at the European Championships in Stuttgart. She defended her title with a season's best time of 10.91 s and became the first woman to win three European 100 m titles. She then won a second gold medal in the 4 x 100 m relay.[citation needed] In October 1986, she was awarded a Star of People's Friendship in gold (second class) for her sporting success.[3] 1986 წელს გიორი ორიენტირებული იყო თავისი 100 მეტრზე ჩემპიონის ტიტულის შენარჩუნებაზე შტუტგარტში გამართულ ევროპის ჩემპიონატზე. მან დაიცვა თავისი ტიტული სეზონის საუკეთესო დროით (10.91 წმ) და გახდა პირველი ქალი, რომელმაც მოიგო სამი ევროპული 100 მ ტიტული. შემდეგ მან მეორე ოქროს მედალი მოიპოვა 4 x 100 მ ესტაფეტაზე. 1986 წლის ოქტომბერში მას მიენიჭა ხალხთა მეგობრობის ოქროს ვარსკვლავი (მეორე კლასი) სპორტული წარმატებისთვის.[1]
Göhr's last two appearances in major international championships were at the 1987 World Championships in Athletics in Rome and at the 1988 Olympic Games in Seoul. She was eliminated in the semi-finals of the 100 m in Rome but won a silver medal in the 4 x 100 m relay. At the Olympics, she was again eliminated in the 100 m semi-finals, but she won another silver in the relay. გორის ბოლო ორი გამოსვლა დიდ საერთაშორისო ჩემპიონატებში იყო 1987 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე მძლეოსნობაში რომში და 1988 წლის ოლიმპიურ თამაშებზე სეულში. ის 100 მეტრიანი სპრინტის ნახევარფინალს გამოეთიშა რომში, მაგრამ ვერცხლის მედალი მოიპოვა 4 x 100 მ ესტაფეტაში. რელე. ოლიმპიადაზე ის კვლავ 100 მეტრზე ასპარეზს გამოეთიშა ნახევარფინალში, მაგრამ ესტაფეტაში კიდევ ერთი ვერცხლი მოიპოვა. ეშფორდმა, რომელიც აშშ-ის ესტაფეტის გუნდში პირველი მორბენალი იყო, სამმეტრიანი დანაკლისი აღიდგინა და გიორს 1 მეტრით მოუგო.
With the fall of the Berlin Wall in 1989, Stasi (secret police) files suggested widespread official doping under the East German regime. 1989 წელს ბერლინის კედლის დაცემის შემდეგ, შტაზის (საიდუმლო პოლიციის) ფაილები აღმოსავლეთ გერმანიის რეჟიმის პირობებში გავრცელებული ოფიციალური დოპინგის შესახებ გამოქვეყნდა.
Despite these reports, Göhr only tested positive for androgenic steroids in 1975 as a 17-year-old, and has maintained she never used them again.[1] მიუხედავად ამ ცნობებისა, გიორმა მხოლოდ 1975 წელს, 17 წლის ასაკში გამოავლინა დადებითი ტესტი ანდროგენულ სტეროიდებზე და ამტკიცებს, რომ აღარასოდეს გამოუყენებია ისინი.[1]
Event Time Date 1 100 m 10.88 1 July 1977 2 4 X 100 m relay 41.85 13 July 1980 3 4 X 100 m relay 41.60 1 August 1980 4 100 m 10.88 9 July 1982 5 100 m 10.81 8 June 1983 6 4 X 100 m relay 41.53 31 July 1983 7 4 X 100 m relay 41.37 6 October 1985 ღონისძიება დრო თარიღი 1 100 მ სპრინტი 10.88 1977 წლის 1 ივლისი 2 4 X 100 მ ესტაფეტა 41.85 1980 წლის 13 ივლისი 3 4 X 100 მ ესტაფეტა 41.60 1980 წლის 1 აგვისტო 4 100 მ სპრინტი 10.88 1982 წლის 9 ივლისი 5 100 მ სპრინტი 10.81 1983 წლის 8 ივნისი 6 4 X 100 მ ესტაფეტა 41.53 1983 წლის 31 ივლისი 7 4 X 100 მ ესტაფეტა 41.37 1985 წლის 6 ოქტომბერი
Marlies Göhr (née Oelsner, born 21 March 1958 in Gera) is a former East German track and field athlete, the winner of the 100 metres at the inaugural World Championships in 1983. She ranked in the top 10 of the 100 m world rankings for twelve straight years, ranking first in six of those years. During this time she won many medals as a sprinter at major international championships and set several world records. 21 მარტი, 1958, გერა) - აღმოსავლეთ გერმანელი ყოფილი მძლეოსანი სპორტსმენი, 100 მეტრზე სპრინტის გამარჯვებული 1983 წლის პირველ მსოფლიო ჩემპიონატზე. იგი 100 მეტრზე სპრინტში ზედიზედ თორმეტი წლის განმავლობაში ხვდებოდა ტოპ 10-ში, აქედან ექვსი წელი პირველ ადგილს იკავებდა. ამ ხნის განმავლობაში მან მოიგო მრავალი მედალი, როგორც სპრინტერმა მთავარ საერთაშორისო ჩემპიონატებზე და დაამყარა რამდენიმე მსოფლიო რეკორდი.
References სქოლიო
External links რესურსები ინტერნეტში
Finish photo of Oelsner's world record race, 1 July 1977. ოელსნერის მსოფლიო სარეკორდო რბოლის ფოტო, 1977 წლის 1 ივლისი.
Marlies Göhr (1978) მარლის გიორი (1978)
Competing under her maiden name of Oelsner, Marlies finished second in the 100 m in her first major international at the 1975 European Athletics Junior Championships in Athens.[1] The following year, at the 1976 Olympic Games in Montreal, she qualified for the 100 m final, finishing eighth, but went on to win her first Olympic gold medal on East Germany's victorious 4 x 100 m relay team. ოელსნერის ქალიშვილობის გვარით ასპარეზობისას მარლისმა 100 მეტრზე მეორე ადგილი დაიკავა 1975 წელს ათენში გამართულ მძლეოსნობის ახალგაზრდულ ჩემპიონატზე, მის პირველ დიდ საერთაშორისო ტურნირზე.[1] მომდევნო წელს, 1976 წლის ოლიმპიურ თამაშებზე მონრეალში, მან მოიპოვა კვალიფიკაცია 100 მეტრის ფინალში და მერვე ადგილი დაიკავა, მაგრამ მოიპოვა თავისი პირველი ოლიმპიური ოქროს მედალი აღმოსავლეთ გერმანიის 4 x 100 მ ესტაფეტის გუნდში.
Her breakthrough year was in 1977, winning the 100 m title at the East German championships at Dresden in a world record time of 10.88 s. This landmark performance was the first time a woman had run under 11 seconds with electronic timing. Later that year, she won the 100 m title at the inaugural World Cup in Düsseldorf, where she also won a silver medal in the relay. მისი აღზევების წელი იყო 1977. ამ დროს მან მოიგო 100 მ სპრინტში ტიტული აღმოსავლეთ გერმანიის ჩემპიონატზე, დრეზდენში. მან დაამყარა მსოფლიო რეკორდი (10.88 წმ). ეს იყო პირველი შემთხვევა, როდესაც ქალმა ირბინა 11 წამზე ნაკლებ დროში ელექტრონული ამთვლელით. იმავე წელს მან მოიგო 100 მ სპრინტი დიუსელდორფში გამართულ მსოფლიო ჩემპიონატზე, სადაც ასევე ვერცხლის მედალი მოიპოვა ესტაფეტაში.
After winning the gold medal, she announced her retirement at the age of 22 and so had one of the shortest athletics careers of any Olympic gold medallist. It would be another forty years before another British woman, Kelly Holmes, would win the 800 m, despite British men being successful at the distance. ოქროს მედლის მოპოვების შემდეგ, მან პენსიაზე წასვლის შესახებ განაცხადა 22 წლის ასაკში. მას ერთ-ერთი ყველაზე ხანმოკლე მძლეოსნობის კარიერა ჰქონდა ოლიმპიური ოქროს მედალოსანთა შორის. ორმოცი წელი გავიდა, სანამ კიდევ ერთი ბრიტანელი ქალი, კელი ჰოლმსი, მოიგებდა 800 მეტრზე, მიუხედავად იმისა, რომ ბრიტანელი კაცები წარმატებულები იყვნენ ამ დისტანციაზე.
Later in the same Games, Robbie Brightwell won a silver medal in the 4 × 400 m relay. They later married and had three sons, Gary, a 400 m runner like his mother, and Ian and David, the latter two becoming footballers with Manchester City. She and Brightwell were each appointed Member of the Order of the British Empire (MBE) in the 1965 New Year Honours for services to athletics.[4] In 2011 Brightwell published a book detailing their careers: Robbie Brightwell and his Golden Girl: The Posh and Becks of Yesteryear.[5] Packer now lives in Congleton in Cheshire.[3] მოგვიანებით, იმავე თამაშებში, რობი ბრაიტველმა ვერცხლის მედალი მოიპოვა 4 × 400 მ ესტაფეტაში. მოგვიანებით ისინი დაქორწინდნენ და შეეძინათ სამი ვაჟი: გარი, 400 მეტრზე მორბენალი დედამისის მსგავსად, და იანი და დევიდი, მანჩესტერ სიტის ფეხბურთელები. ის და ბრაიტველი 1965 წლის საახალწლო დაჯილდოებაში მძლეოსნობაში მიღწეული წარმატებისთვის ბრიტანეთის იმპერიის ორდენის წევრებად დაასახელეს.[1] 2011 წელს ბრაიტველმა გამოაქვეყნა წიგნი, რომელშიც დეტალურადაა აღწერილი მათი კარიერა.[2] პეკერი ახლა ცხოვრობს ჩეშირში, კონგლტონში.[3]
In 2009, Packer was inducted into the England Athletics Hall of Fame.[6] Ann was coached by Denis Watts and was a member of Reading Athletic Club when she was selected for the British Olympic team. 2009 წელს პეკერი შეიყვანეს ინგლისის მძლეოსნობის დიდების დარბაზში.[1] ენს წვრთნიდა დენის უოტსი და იყო რედინგის ათლეტური კლუბის წევრი, როდესაც იგი აირჩიეს ბრიტანეთის ოლიმპიურ გუნდში.
In 1966 Packer appeared in an experiment for the BBC TV history programme, Chronicle to see how far geese could walk in a day. She was chosen because however far the geese went, she would still be with them at the end.[7] 1966 წელს პეკერი გამოჩნდა BBC TV-ს ისტორიის ექსპერიმენტულ გადაცემაში Chronicle, რომელშიც იკვლევნდენ, თუ რა მანძილზე შეეძლოთ ბატებს დღეში სიარული. ენი აირჩიეს, რადგან რაც არ უნდა შორს წასულიყვნენ ბატები, ის საბოლოოდ მაინც იპოვიდა მათ.[1]
Packer's 800m gold medal win at the Tokyo 1964 Summer Olympics is dramatically captured in the stunning documentary film Tokyo Olympiad (1965) directed by Kon Ichikawa. The race (and Packer celebrating with friends and loved ones after winning) is shown in its entirety starting at minute 59:30 of the film. 1964 წლის ტოკიოს ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე პეკერის ოქროს მედალი 800 მეტრზე დრამატულად არის აღბეჭდილი დოკუმენტურ ფილმში ტოკიოს ოლიმპიადა (1965). მისი რეჟისორი არის კონ იჩიკავა. გარბენი (და პაკერი, რომელიც მეგობრებთან და საყვარელ ადამიანებთან ერთად ზეიმობს გამარჯვების შემდეგ) სრულად არის ნაჩვენები ფილმის 59:30 წუთიდან.
References სქოლიო
Ann Elizabeth Packer MBE (born 8 March 1942) is an English former sprinter, hurdler and long jumper. ან ელიზაბეტ პეკერი (დ. 8 მარტი, 1942) -- ინგლისელი ყოფილი სპრინტერი, ველოსიპედისტი და სიგრძეზე მხტომელი.
She won a gold medal in the 800 metres and a silver in the 400 metres at the 1964 Summer Olympics.[1] 1964 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე მან ოქროს მედალი მოიპოვა 800 მეტრზე და ვერცხლი 400 მეტრზე დისტანციებში.[1]
Early life ადრეული ცხოვრება
In 1959 Packer won the English Schools 100 yards title. Next year she competed internationally in the long jump. She attended Didcot Girls' Grammar School (now Didcot Girls' School). 1959 წელს პეკერმა მოიგო ინგლისური სკოლების შეჯიბრი 100 იარდზე. მომავალ წელს მან საერთაშორისოდ იასპარეზა სიგრძეზე ხტომაში. იგი სწავლობდა დიდკოტის გოგონების გრამატიკის სკოლაში (ახლანდელი დიდკოტის გოგონათა სკოლა).
In 1962, she reached the finals in the 200 metres at the European Championships and in the 80 metres hurdles at the Commonwealth Games; she was also part of the 4 × 110 yards relay team that won two medals at these competitions.[2] In 1963 she focused on the 400 metres, and already by her fourth 400m race ran a world-level time of 53.6 seconds.[2] 1962 წელს მან ევროპის ჩემპიონატზე 200 მეტრზე და 80 მეტრზე დაბრკოლებით რბენაში თანამეგობრობის თამაშებზე ფინალებამდე მიაღწია; ის ასევე იყო 4 × 100 მ ესტაფეტის გუნდის წევრი, რომელმაც ამ შეჯიბრებებზე ორი მედალი მოიპოვა.[1] 1963 წელს იგი ფოკუსირდა 400 მეტრზე და უკვე მეოთხე 400 მ შეჯიბრზე მსოფლიო დონის დრო, 53,6 წამი დააფიქსირა.[2]
Packer was hoping to win the 400 metres, but was beaten into second place by Betty Cuthbert of Australia, despite setting a new European record at 52.20 seconds. Disappointed, Packer planned to skip the 800m event and have a shopping trip instead, until her fiancé, Robbie Brightwell persuaded her to compete. Before the Olympics, Packer only had five domestic 800m races;[1] she had taken up a longer distance to improve her stamina, and earned the third British spot at the last minute.[2] როდესაც იგი აირჩიეს 1964 წლის ბრიტანეთის ოლიმპიურ გუნდში, პეკერი მუშაობდა ფიზკულტურის მასწავლებლად კუმბის ოლქის გოგონების სკოლაში, ნიუ მალდენში, სურეში. ოლიმპიადაზე ის იზიარებდა ოთახს სიგრძეზე მხტომელ ოქროს მედალოსან მერი რენდთან. პეკერი იმედოვნებდა, რომ მოიგებდა 400 მეტრ დისტანციაზე, მაგრამ მეორე ადგილზე გავიდა. იგი დაამარცხა ავსტრალიელმა ბეტი კატბერტმა, მიუხედავად იმისა, რომ ენიმ ევროპის ახალი რეკორდი დაამყარა 52.20 წამით. იმედგაცრუებულმა პეკერმა გადაწყვიტა 800 მეტრზე გარბენის გამოტოვება და საყიდლებზე წასვლა, თუმცა იგი თავისმა საქმრომ, რობი ბრაიტველმა გადაარწმუნა. ოლიმპიადამდე პეკერს მხოლოდ ხუთი შიდა გარბენი ჰქონდა 800 მეტრზე;[1] მან აიღო უფრო გრძელ მანძილზე სირბილი, თავისი გამძლეობის გასაუმჯობესებლად და ბოლო წუთს მოიპოვა მესამე ადგილი ბრიტანეთის გუნდში.[2]
She began her sprint to the finish with about 150 m to go, moved up to third at 100 m and took the lead in the final straight, using her sprinting speed to take the gold. She broke the world record with a time of 2:01.1 minutes.[3] Commenting on her win, Packer said "Middle-distance running for women was still in its infancy and the 800 m had only been run in Rome four years earlier for the first time. I knew nothing about the event but being so naive was probably to my advantage; it meant I did not have any limitations in my head regarding what I should or could do. შესარჩევ ეტაპსა და ნახევარფინალში პეკერმა მეხუთე და მესამე ადგილი დაიკავა, შესაბამისად 2:12.6 და 2:06.0 დროებით. იგი დაამარცხა ფრანგმა მორბენალმა მერივონ დიპურემ, რომელმაც დააფიქსირა 2:04.5 და 2:04.1. ამგვარად, მას რვა კონკურსანტიდან მეორე ყველაზე ნელი საკვალიფიკაციო დრო ჰქონდა და მანამდე მხოლოდ შვიდჯერ იასპარეზა ამ დისტანციაზე. პეკერი მეექვსე იყო 400 მეტრზე, დიპურეს უკან. მან დაიწყო სპრინტი ფინიშამდე დაახლოებით 150 მეტრის მოშორებით, ავიდა მესამე ადგილზე და შემდეგ გალიდერდა. მან გამოიყენა თავისი სპრინტის სიჩქარე ოქროს მოსაპოვებლად და მსოფლიო რეკორდი მოხსნა (2:01,1 წუთით).[1] თავის გამარჯვებაზე კომენტირებისას, პაკერმა თქვა: „საშუალო დისტანციაზე სირბილი ქალებისთვის ჯერ კიდევ საწყის ეტაპზე იყო და 800 მეტრი რომში მხოლოდ ოთხი წლით ადრე შემოვიდა. მე არაფერი ვიცოდი ამ ღონისძიების შესახებ, მაგრამ ასეთმა გულუბრყვილობამ ალბათ ჩემს სასარგებლოდ იმუშავა; ეს იმას ნიშნავდა, რომ მე არ მქონდა შეზღუდვები ჩემს თავში იმის თაობაზე, თუ რა უნდა გამეკეთებინა ან რა შემეძლო.“[2] პეკერის პერფორმანსი წარმოდგენილია ტოკიოს ოლიმპიადაში, თამაშების ოფიციალურ დოკუმენტურ ფილმში, რომლის რეჟისორია კონ იჩიკავა.