Split (1)

train · 11.2M rows

text stringlengths 5 25.7k
Retrieved 31 May 2017. ↑ "Wyomia Tyus" (PDF). Georgia Sports Hall of Fame. Archived (PDF) from the original on July 19, 2011. University of Washington Press. ↑ ↑ Wyomia Tyus. ციტირების თარიღი: July 5, 2017 ↑ Wyomia Tyus. ციტირების თარიღი: 31 May 2017 ↑ Wyomia Tyus Olympic Park.
Retrieved July 5, 2017. ↑ "Wyomia Tyus". U.S. Olympic Hall of Fame. Retrieved 31 May 2017. ↑ "Wyomia Tyus Olympic Park". Spalding Parks and Recreation. ციტირების თარიღი: 31 May 2017 ↑ Track Star's Namesake a Breeders' Cup Runner.
Spalding Parks and Recreation. Retrieved 31 May 2017. ↑ Biles, Deidre B. "Track Star's Namesake a Breeders' Cup Runner". Bloodhorse. ციტირების თარიღი: 31 May 2017 ↑ Tigerbelle : the Wyomia Tyus story. ↑ BAMBACH, MIKE.
Retrieved 31 May 2017. ↑ Tyus, Wyomia. Tigerbelle : the Wyomia Tyus story. OCLC 1048941540. ↑ BAMBACH, MIKE. ASN HEROES OF BLACK HISTORY Ed Temple created TSU's legendary Tigerbelles.
"ASN HEROES OF BLACK HISTORY Ed Temple created TSU's legendary Tigerbelles". American Sports Net. Retrieved 31 May 2017. American Sports Net. ციტირების თარიღი: 31 May 2017
Wyomia Tyus (pronunciation: why-o-mi; born August 29, 1945) is a retired American track and field sprinter, and the first person to retain the Olympic title in the 100 m (a feat since duplicated by Carl Lewis, Gail Devers, Shelly-Ann Fraser-Pryce, Usain Bolt, and Elaine Thompson-Herah).[1] ვაიომია ტიუსი (დ. 29 აგვისტო, 1945) ---- ყოფილი ამერიკელი მძლეოსანი, სპრინტერი და პირველი ადამიანი, რომელმაც შეინარჩუნა ოლიმპიური ტიტული 100 მეტრზე (ვაიომიას შემდეგ, ეს გაიმეორეს კარლ ლუისმა, გეილ დევერსმა, შელი-ენ ფრეიზერ-პრაისმა, უსეინ ბოლტმა და ელეინ ტომპსონ-ჰერამ).[1]
Early life ადრეული ცხოვრება
Raised on a dairy farm, as the youngest of four children, and the only girl in the family Tyus was encouraged by her father to participate in sports.[2] While a high school athlete Tyus participated in basketball and began her track endeavors as a high jumper before transitioning to the sprints after being invited to a summer track clinic at Tennessee State University in 1960.[3] It was in this same year that Tyus's father died leaving the job of male role model in Tyus's life to her soon to be track coach at Tennessee State Ed Temple.[2] ვაიომია ტიუსი გაიზარდა რძის ფერმაში. იგი იყო ოთხი შვილიდან უმცროსი და ოჯახში ერთადერთი გოგონა. ტიუსს მამამ ურჩია სპორტში ჩართვა.[1] საშუალო სკოლაში ტიუსი კალათბურთს თამაშობდა. შემდეგ მან ბედი სიმაღლეზე ხტომაში სცადა, სანამ სპრინტზე გადავიდოდა. ეს მოხდა მას შემდეგ, რაც 1960 წელს ტენესის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საზაფხულო კლინიკის ტრეკზე მიიწვიეს.[2] სწორედ ამ წელს გარდაიცვალა ტიუსის მამა. ტიუსის ცხოვრებაში მამის მოდელის როლი შეითავსა ედ ტემპლმა, რომელიც ტენესის სახელმწიფო უნივერსიტეტში მისი მწვრთნელი გახდა.[1]
Tyus, from Tennessee State University, participated in the 1964 Summer Olympics at age 19. In the heats of the event, she equaled Wilma Rudolph's world record, propelling her to a favored position for the final, where her main rival was fellow American Edith McGuire. Tyus won the final, beating McGuire by 0.2 seconds. ტიუსმა, ტენესის სახელმწიფო უნივერსიტეტიდან, მონაწილეობა მიიღო 1964 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებში, 19 წლის ასაკში. ღონისძიების დროს მან გაათანაბრა ვილმა რუდოლფის მსოფლიო რეკორდი, რამაც მიიყვანა იგი ფინალამდე მიიყვანა. ფინალში, სადაც მისი მთავარი მეტოქე ამერიკელი ედიტ მაკგუაიერი იყო, იგი ფავორიტად მიიჩნეოდა. ფინალში ტიუსმა მოუგო მაკგუაიერს 0,2 წამით. ამავე ოლიმპიადაზე მან მოიპოვა ვერცხლის მედალი 4 × 100 მ ესტაფეტის გუნდთან ერთად.[1]
The following years, Tyus won numerous national championships in the sprint events, and a gold medal in the 200 m at the Pan-American Games. მომდევნო წლებში ტიუსმა მოიგო მრავალი ეროვნული ჩემპიონატი სპრინტში და ოქროს მედალი 200 მეტრზე პანამერიკულ თამაშებზე.
In 1968, she returned to the Olympics to defend her title in the 100 m. In the final, she set a new world record of 11.08 s to become the first person, male or female, to retain the Olympic 100 metres title.[4] Tyus also qualified for the 200 m final, in which she finished sixth. Running the final leg for the relay team, Tyus helped setting a new world record, winning her third gold medal.[2] 1968 წელს იგი დაბრუნდა ოლიმპიადაზე, რათა დაეცვა ტიტული 100 მეტრზე. ფინალში მან დაამყარა ახალი მსოფლიო რეკორდი (11.08 წმ) და გახდა პირველი ადამიანი, რომელმაც შეინარჩუნა ოლიმპიური ჩემპიონის ტიტული 100 მეტრზე სპრინტში.[1] ტიუსმა ასევე მოიპოვა კვალიფიკაცია 200 მეტრზე ფინალში, რომელშიც მეექვსეადგილი დაიკავა. ესტაფეტის გუნდისთვის ფინალური ეტაპის გარბენისა ტიუსმა ხელი შეუწყო ახალი მსოფლიო რეკორდის დამყარებას და მოიგო მესამე ოქროს მედალი.[2]
Director Bud Greenspan filmed Tyus casually dancing behind her starting blocks before the Olympic final. When interviewed later she said she was doing the "Tighten Up" to stay loose. რეჟისორმა ბად გრინსპენმა გადაიღო ტიუსი, რომელიც ცეკვავდა ოლიმპიური თამაშების ფინალის სტარტამდე. მოგვიანებით, ინტერვიუს დროს მან თქვა, რომ ეს დამშვიდებაში ეხმარებოდა.
Tyus retired from amateur sports after the 1968 Olympics. In 1973 she was invited to compete in the 60-yard dash in the new Professional International Track Association competitions. ტიუსი სამოყვარულო სპორტს 1968 წლის ოლიმპიადის შემდეგ ჩამოსცილდა.
In her first-year return, she won eight of eighteen events. The following year, she won every event she entered, a total of twenty-two races. Tyus continued to compete in the 60 yard dash up until 1982.[1] 1973 წელს იგი მიიწვიეს 55 მეტრზე სარბენად პროფესიონალთა საერთაშორისო ტრეკის ასოციაციის ახალ შეჯიბრებებზე. დაბრუნებიდან პირველ წელს მან მოიგო თვრამეტიდან რვა ღონისძიება. მომდევნო წელს მან მოიგო ყველა ღონისძიება (სულ ოცდაორი რბოლა), რომელშიც მონაწილეობა მიიღო. ტიუსმა განაგრძო ასპარეზობა 1982 წლამდე ამავე დისტანციაზე.[1]
Although Hyman was not expected to rank amongst the medallists at the Olympics, and likely not even reach the finals,[1] she finished first in both her heat and semifinal runs for the 100 metres. In the final she led for much of the race before being overtaken by American Wilma Rudolph, finishing in second place for a silver medal. Hyman also medalled in the 200 m, finishing third.[6] მიუხედავად იმისა, რომ ჰაიმანს არ ელოდნენ, რომ ოლიმპიურ თამაშებზე მედალოსანთა შორის ადგილს დაიკავებდა და, სავარაუდოდ, ფინალამდეც კი ვერ მიაღწევდა,[1] მან პირველი ადგილი დაიკავა 100 მეტრზე სპრინტში ნახევარფინალში. ფინალში ის რბოლის დიდ ნაწილს ლიდერობდა, სანამ ამერიკელმა ვილმა რუდოლფმა გაასწრო. მან შეჯიბრი მეორე ადგილზე დაასრულა ვერცხლის მედლით. ჰაიმანმა ასევე მედალი მოიპოვა 200 მეტრზე, სადაც მესამე ადგილი დაიკავა.
It was in 1962 when Dorothy Hyman confirmed her status as one of the world's best sprinters. 1962 წელს, დოროთი ჰაიმანმა დაადასტურა თავისი სტატუსი, როგორც მსოფლიოს ერთ-ერთმა საუკეთესო სპრინტერმა.
At the 1962 Commonwealth Games in Perth, she achieved the sprint double, winning both the 100 yd and 220 yd races. Additionally, she won a silver medal as part of the English 4 × 110 yd relay team. 1962 წლის თანამეგობრობის თამაშებზე, პერთში, მან სპრინტის დუბლი მოიგო. გარდა ამისა, მან ვერცხლის მედალი მოიპოვა ინგლისის 4 × 100 მ ესტაფეტის გუნდის შემადგენლობაში.
At the 1962 European Championships, Hyman continued her form, winning gold in the 100 m, silver in the 200 m, and helping the English team to bronze in the 4 × 100 m relay. Hyman's winning time of 11.3 seconds in the 100 m would have been a new European record except that the wind was above permitted levels.[7] 1962 წლის ევროპის ჩემპიონატზე ჰაიმანმა განაგრძო იგივე ფორმით ასპარეზობა, მოიგო ოქრო 100 მ, ვერცხლი კი 200 მ სპრინტში და დაეხმარა ინგლისის გუნდს ბრინჯაოს მოპოვებაში 4 × 100 მ ესტაფეტაში. ჰაიმანის გამარჯვების დრო (11,3 წმ) 100 მეტრზე იქნებოდა ახალი ევროპული რეკორდი, თუმცა იგი არ ჩაითვალა ქარის მაღალი დონის გამო.[1]
There were no international championships during 1963 but Hyman dominated in national events, going unbeaten in the 100 m and setting her personal best of 11.3, equalling the European record and only 0.1 outside the world record.[1][8] She also set a new British record of 23.2 in the 200 m, and once again contributed to a world record in the 4 × 110 yd relay, setting a time of 45.2 on 5 August.[3] 1963 წელს არ ყოფილა საერთაშორისო ჩემპიონატები, მაგრამ ჰაიმანი დომინირებდა ეროვნულ შეჯიბრებებში, დაუმარცხებელი იყო 100 მ დისტანციაზე და დაამყარა თავისი პირადი საუკეთესო 11.3 წამი, რითაც გაუთანაბრდა ევროპის რეკორდს და მხოლოდ 0.1-ით ჩამორჩა მსოფლიო რეკორდს.[1][2] იგი ასევე გახდა ბრიტანეთის ახალი რეკორდსმენი, 23.2 წამით 200 მეტრზე და კიდევ ერთხელ ხელი შეუწყო მსოფლიო რეკორდის დამყარებას 4 × 100 მ ესტაფეტაში, სადაც დააფიქსირა 45.2 წმ 5 აგვისტოს.[3]
In recognition of her unbeaten national season and new records, Hyman was presented with the 1963 BBC Sports Personality of the Year Award.[1] მისი დაუმარცხებელი ეროვნული სეზონისა და ახალი რეკორდების აღსანიშნავად, ჰაიმანს გადაეცა 1963 წლის BBC-ის წლის სპორტული პიროვნების ჯილდო.[1]
Later career გვიანი კარიერა
Hyman's preparations for the 1964 Summer Olympics were derailed by injury, and as a result she could only achieve a bronze medal in the 4 × 100 m relay. Despite being only 23 years of age, Hyman retired from the track at the end of 1964.[1] In 1965 she wrote an autobiography titled Sprint to Fame. ჰაიმანის მზადება 1964 წლის ზაფხულის ოლიმპიური თამაშებისთვის შეაფერხა ტრავმამ და შედეგად მან მხოლოდ ბრინჯაოს მედლის მოპოვება შეძლო 4 × 100 მ ესტაფეტაში. მიუხედავად იმისა, რომ მხოლოდ 23 წლის იყო, ჰაიმანმა 1964 წლის ბოლოს დატოვა სპორტი.[1] 1965 წელს მან დაწერა ავტობიოგრაფია სახელწოდებით Sprint to Fame.
Hyman started to coach voluntarily at the Dorothy Hyman Track Club in Cudworth, at a stadium that had been named after her.[1] By 1969, Hyman was reconsidering her decision to retire. She later said, "I was 24 and I felt I was ready to finish, but five years later I was running faster than I had all my life." However she had surrendered her amateur status by writing her autobiography, and so was only able to compete nationally. ჰაიმანმა მოხალისეობრივად დაიწყო მწვრთნელობა დოროთი ჰაიმანის ტრეკის კლუბში, კუდვორტში, სტადიონზე, რომელსაც მისი სახელი დაარქვეს.[1] 1969 წლისთვის ჰაიმანი ფიქრობდა სპორტში დაბრუნებაზე. მოგვიანებით მან თქვა: ”მე ვიყავი 24 წლის და ვგრძნობდი, რომ მზად ვიყავი დამესრულებინა, მაგრამ ხუთი წლის შემდეგ უფრო სწრაფად დავრბოდი, ვიდრე ოდესმე”. თუმცა მან დათმო სტატუსი თავისი ავტობიოგრაფიის დაწერით და მხოლოდ ეროვნულ დონეზე ასპარეზი შეეძლო. მიუხედავად რამდენიმე საშინაო ტურნირში გამარჯვებისა, მან მალევე დატოვა სპრინტი. „მე არ შემეძლო საერთაშორისო ასპარეზზე გასვლა, ასე რომ, საბოლოო ჯამში, ამას დიდი აზრი არ ჰქონდა.“ [2]
In 2011 Hyman was inducted into the England Athletics Hall of Fame.[1] 2011 წელს ჰაიმენი შეიყვანეს ინგლისის მძლეოსნობის დიდების დარბაზში.[1]
Dorothy Hyman (born 9 May 1941) is a retired English sprinter. დოროთი ჰაიმენი (დ.
She competed at the 1960 and 1964 Summer Olympics in the 100 m, 200 m and 4 × 100 m events, winning three medals. She also won individual 100 m gold and 200 m silver at the 1962 European Championships in Belgrade and, representing England, completed the 100 yd/220 yd sprint double at the 1962 Commonwealth Games.[1] 9 მაისი, 1941) --- ინგლისელი ყოფილი სპრინტერი. მან იასპარეზა 1960 და 1964 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე 100 მ, 200 მ და 4 × 100 მ რბოლაში, სადაც მოიგო სამი მედალი. მან ასევე მოიგო ინდივიდუალური 100 მ სპრინტის ოქრო და ვერცხლი 200 მეტრის დისტანციაზე 1962 წლის ევროპის ჩემპიონატზე ბელგრადში და ინგლისის წარმომადგენლობით, 1962 წლის თანამეგობრობის თამაშებზე დაასრულა 100/220 იარდის (91/200 მეტრი) სპრინტის დუბლი.[1]
Hyman's father was a miner, and for 30 years, even while competing nationally, she worked as a tracer for the National Coal Board in Cudworth.[1] She retired after publishing her book, Sprint to Fame. She currently lives in Stairfoot, Barnsley.[9] ჰაიმანის მამა მაღაროელი იყო და 30 წლის განმავლობაში, თუნდაც ეროვნულ კონკურსში მონაწილეობის დროს, იგი მუშაობდა კუდვორტის ნახშირის ეროვნულ საბჭოში მკვლევარად.[1] იგი პენსიაზე გავიდა მას შემდეგ, რაც გამოაქვეყნა თავისი წიგნი, Sprint to Fame. ამჟამად ცხოვრობს სტეირფუტში, ბარნსლიში.[2]
References სქოლიო
Winner of the 1963 BBC Sports Personality of the Year award, she has a stadium in her home village of Cudworth named in her honour.[1] In 2011, she was inducted into the England Athletics Hall of Fame.[2] არის 1963 წლის BBC-ის წლის სპორტული პიროვნების ჯილდოს გამარჯვებული, მის საპატივცემულოდ მშობლიურ სოფელ კუდვორტში სტადიონი გაიხსნა.[1] 2011 წელს იგი შეიყვანეს ინგლისის მძლეოსნობის დიდების დარბაზში.[2]
Early life ადრეული ცხოვრება
Her father was a coal miner and it was he who first noticed her natural talent for sprinting.[1] She started training from the age of 13, but it took a lot of commitment because the nearest track was 8 miles away. "Each journey involved two buses," she said later. "It was a case of finish work, eat, get the bus, train, get the bus home and go to bed, each day."[2] ჰაიმენი დაიბადა 1941 წლის 9 მაისს კუდვორტში, იორკშირის დასავლეთ რიდინგში, ხუთსულიან ოჯახში. მისი მამა ნახშირის მაღაროელი იყო და სწორედ მან შეამჩნია მისი ბუნებრივი ნიჭი სპრინტში.[1] მან ვარჯიში 13 წლიდან დაიწყო, მაგრამ ამას დიდი მონდომება დასჭირდა, რადგან უახლოესი სარბენი ტრასა დაახლოებით 13 კილომეტრის დაშორებით იყო. ”თითოეული მოგზაურობა მოიცავდა ორ ავტობუსს”, - თქვა მან მოგვიანებით. ”ეს იყო სამუშაოს დასრულება, ჭამა, ავტობუსში ასვლა, მატარებელი, ავტობუსით სახლში მოსვლა და დაძინება, ყოველდღე.”[2]
Hyman established herself over the next few years as one of England's best upcoming sprinters, becoming junior champion at every age group.[1] ჰაიმანი მომდევნო რამდენიმე წლის განმავლობაში ჩამოყალიბდა ინგლისის ერთ-ერთ საუკეთესო მომავალ სპრინტერად. იგი გახდა უმცროსი ჩემპიონი ყველა ასაკობრივ ჯგუფში.[1]
At the age of just 17 she participated in the 1958 Commonwealth Games and reached the semi-final of the 100 yd event, but more significantly she was a member of the English 4 × 110 yards relay team alongside Madeleine Weston, June Paul and anchor Heather Armitage that won the gold medal and set a new world record of 45.37 seconds in the process.[1] სულ რაღაც 17 წლის ასაკში მან მონაწილეობა მიიღო 1958 წლის თანამეგობრობის თამაშებში და მიაღწია 91 მეტრზე (100 იარდი) ტურნირის ნახევარფინალს, მაგრამ უფრო მნიშვნელოვანი იყო ინგლისის 4 × 100 მეტრის ესტაფეტის გუნდის წევრობა მადლენ უესტონთან, ჯუნ პოლთან და ლიდერ ჰედერ არმიტაჟთან ერთად. ამ ჯგუფმა ოქროს მედალი მოიპოვა და ამ პროცესში 45,37 წამით ახალი მსოფლიო რეკორდი დაამყარა.[1]
Later in 1958 she competed in the European Athletics Championships and won a silver medal as part of the English women's 4 × 100 m relay team, a result that set the platform for her to compete at a global level in the 1960 Summer Olympics. მოგვიანებით, 1958 წელს, მან იასპარეზა ევროპის მძლეოსნობის ჩემპიონატში და მოიპოვა ვერცხლის მედალი ინგლისის ქალთა 4 × 100 მ ესტაფეტის გუნდის შემადგენლობაში. ეს იყო შედეგი, რომელმაც შექმნა პლატფორმა 1960 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებში გლობალურ დონეზე ასპარეზობისთვის.
By the time she handed over to Sheila Echols (2nd Leg), she had caught and was passing the Bulgarian athlete in the next lane. Florence Griffith-Joyner (3rd Leg) took over and ran solidly, handed over to Evelyn Ashford (anchor), who in very impressive fashion made up three metres on Marlies Göhr and led the US team to victory by a clear metre. The winning time was down (41.98 seconds) on the U.S record due to sloppy baton exchanges. 1988 წლის სეულის ოლიმპიურ თამაშებს ყველა ერი პირველად ესწრებოდა 1976 წლის მონრეალის ზაფხულის ოლიმპიური თამაშების შემდეგ. ქალთა 4×100 მ ესტაფეტის ფინალს ყველა უძლიერესი ქვეყნის გუნდი ესწრებოდა იამაიკელების გარდა. ალისა ბრაუნმა კიდევ ერთხელ უხელმძღვანელა შეერთებული შტატების გამოწვევას ლიდერად სირბილით. ესტაფეტაში შესანიშნავი გარბენით მან სარბენ ტრეკზე ყველა მონაწილე ჩამოიტოვა. იმ დროისთვის, როცა მას შეილა ექოლისთვის (მე-2 მორბენალი) უნდა გადაეცა ბატონი, უკვე ეწეოდა და ასწრებდა ბულგარელ სპორტსმენს მომდევნო ხაზზე. ფლორენს გრიფიტ-ჯოინერმა (მე-3 მონაწილე) ბატონი აიღო და მტკიცედ გაიქცა, გადასცა ეველინ ეშფორდს (წამყვანი), რომელმაც შთამბეჭდავად სამი მეტრის დეფიციტი აღიდგინა მარლის გიორის წინააღმდეგ და მიიყვანა აშშ-ის გუნდი გამარჯვებამდე. მოგების დრო (41.98 წამი) აშშ-ს რეკორდზე ნაკლები იყო ბატონის დაუდევარი გადაცვლის გამო. უმაღლესი საბაზისო სიჩქარე და ნიჭი გახდა მიზეზი, რომლის გამოც აშშ-მა ზედიზედ მეორე ოქრო მოიპოვა ამ ღონისძიებაში.
References სქოლიო
Alice Regina Brown (born September 20, 1960)[1] is a retired American sprinter. ალისა რეჯინა ბრაუნი (დ. 20 სექტემბერი, 1960) - ამერიკელი ყოფილი სპრინტერი.
Competing at the 1984 and 1988 Olympics she won two relay gold medals and an individual silver medal. She attended John Muir High School (Pasadena, California)[3] and California State University, Northridge.[4] 1984 და 1988 წლების ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე მან მოიგო ორი ოქროს მედალი 4 x 100 მეტრზე ესტაფეტაში და ინდივიდუალური ვერცხლის მედალი. იგი სწავლობდა ჯონ მიუირის საშუალო სკოლაში (პასადენა, კალიფორნია)[1] და კალიფორნიის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, ნორტრიჯში. [2]
Brown qualified for the 1980 U.S. Olympic track and field team but did not compete due to the U.S. Olympic Committee's boycott of the 1980 Summer Olympics in Moscow, USSR. She was one of 461 athletes to receive a Congressional Gold Medal instead.[5] ბრაუნმა მოიპოვა კვალიფიკაცია 1980 წლის ამერიკის შეერთებული შტატების ოლიმპიური მძლეოსნობის გუნდში, მაგრამ არ იასპარეზა აშშ-ის ოლიმპიური კომიტეტის მიერ 1980 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე მოსკოვში, სსრკ-ში, ბოიკოტის გამო. ის იყო ერთ-ერთი იმ 461 სპორტსმენიდან, რომელმაც შემდგომში მიიღო კონგრესის ოქროს მედალი.[1]
Noted for her fast start, she was the 1st leg runner in two US Olympic 4×100 Relay teams 1984–88, both teams winning the gold. At the 1984 Summer Olympics, in the individual 100 metres, Brown and American teammate Jeanette Bolden charged out to the lead, only to be overtaken by world record holder Evelyn Ashford, with Brown clearly taking the silver medal.[6] Later, the U.S. relay team won the gold medal beating Canada by over a second, the greatest winning margin in the event's history. This was due to a very strong team which included all three U.S sprinters that made the 100 m final and Brown's superb start. ალისა ბრაუნი თავისი სწრაფი სტარტით სტარტით გამოირჩეოდა. სწორედ ამიტომ, ის იყო პირველი მორბენალი აშშ-ის ორ ოლიმპიურ გუნდში 4 × 100 მ ესტაფეტაში 1984 და 1988 წლებში. ორივე შემთხვევაში გუნდმა მოიგო ოქრო.
The US were clear favourites as the GDR and USSR teams who would have provided stiff competition were absent due to the Eastern Bloc boycott. The team was never seriously challenged, leading from gun to tape and triumphing with a time of 41.65 seconds, one of the fastest times in history. Shortly after the Olympics, she competed in the 100 metres at the Friendship Games in Prague, which were held as an event for sportspeople from Communist countries who were boycotting that year's Olympics: the only US track athlete to enter the competition, she was unable to repeat her Olympic medal success there.[7] 1984 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე, ინდივიდუალურ 100 მეტრზე, ბრაუნი და ამერიკელი თანაგუნდელი ჟანეტ ბოლდენმა ლიდერობდნენ, თუმცა მათ მსოფლიო რეკორდსმენმა ეველინ ეშფორდმა გადაუსწრო. ბრაუნმა აიღო ვერცხლის მედალი.[1] მოგვიანებით, აშშ-ის ესტაფეტის გუნდმა მოიპოვა ოქროს მედალი, დაამარცხა კანადა ერთ წამზე მეტით, რაც ყველაზე დიდი მოგების ინტერვალი იყო ღონისძიების ისტორიაში. ეს განპირობებული იყო ძალიან ძლიერი გუნდით. მასში შედიოდა სამივე ამერიკელი სპრინტერი, რომლებიც 100 მეტრზე სპრინტის ფინალში გავიდნენ, რასაც დაემატა ბრაუნის შესანიშნავი სტარტი. აშშ აშკარა ფავორიტი იყო, რადგან გერმანიის დემოკრატიული რესპუბლიკისა და სსრკ-ის გუნდები, რომლებიც მჭირდო კონკურენციას გაუწევდნენ, არ იყვნენ აღმოსავლეთ ბლოკის ბოიკოტის გამო. გუნდს არასოდეს ჰქონია სერიოზული გამოწვევა, ისინი რბოლის დასაწყისიდან ბოლომდე ლიდერობდნენ და გაიმარჯვეს 41,65 წამით. ეს იყო ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფი დრო ისტორიაში. ოლიმპიადიდან მალევე, მან იასპარეზა 100 მეტრზე მეგობრობის თამაშებზე პრაღაში, რომელიც ჩატარდა როგორც ღონისძიება სპორტსმენებისთვის კომუნისტური ქვეყნებიდან, რომლებიც ბოიკოტს უცხადებდნენ იმ წლის ოლიმპიადას. როგორც ერთადერთმა ამერიკელმა სპორტსმენმა, რომელიც მონაწილეობდა შეჯიბრში, ვერ შეძლო ოლიმპიური წარმატების გამეორება ამ შეჯიბრზე.[2]
A very strong and well-drilled team consisting of Diane Williams (2nd Leg), Florence Griffith-Joyner (3rd Leg) and Pam Marshall (anchor) were favorite. They won their semi-final with a time over a second faster than the usually dominant GDR team. They went on to win the final from the GDR team (Silver), clocking a time of 41.58 CR, which was a U.S record at the time, and still ranks as one of the fastest times in history. 1987 წელს ალისამ მოიგო ოქროს მედალი 4×100 მ ესტაფეტა მსოფლიო ჩემპიონატზე რომში, იტალიაში. ამერიკელების გუნდი იყო ფავორიტი და ძალიან ნავარჯიშები, რომელიც შედგებოდა დაიან უილიამსისგან (მე-2 მორბენალი), ფლორენს გრიფიტ-ჯოინერისგან (მე-3 მორბენალი) და პემ მარშალისგან (წამყვანი). მათ ნახევარფინალში წამზე მეტი დროის ინტერვალით დაამარცხეს ჩვეულებრივ დომინანტი გდრ-ის გუნდი. მათ ფინალში ისევ გდრ დაამარცხეს და დააფიქსირეს 41.58 წამიანი გარბენი, რაც იმ დროისთვის აშშ-ის რეკორდი იყო და დღემდე ერთ-ერთ უსწრაფესი დროშია ისტორიაში.
According to an article written by Ron Casey (an Australian statistician), in 1986 Drechsler made significant improvements to her 100 m and 200 m times. In one season she went from an 11.75-second 100 m to 10.91 seconds. Her 200 m time improved from 23.19 seconds to 21.71 seconds (equaling the world record) in the 1986 season. რონ კეისის (ავსტრალიელი სტატისტიკოსის) მიერ დაწერილი სტატიის თანახმად, 1986 წელს დრეხსლერმა მნიშვნელოვნად გააუმჯობესა თავისი 100 მ და 200 მ სპრინტის შედეგები. ერთ სეზონში ის 11,75 წამიანი გარბენიდა ჩამოვიდა 10,91 წამამდე. მისი 200 მ 1986 წლის სეზონში გაუმჯობესდა 23,19 წამიდან 21,71 წამამდე (რაც უტოლდებოდა მსოფლიო რეკორდს).
Her 21.71 second performance for 200 m was run into a head wind of −0.8 m/s. By comparison, Marita Koch's 21.71 second runs in 1979 and 1984 had tail winds of +0.7 m/s and +0.3 m/s respectively. მისი 21,71 წამიანი გარბენი 200 მეტრზე შესრულდა −0,8 მ/წმ სიჩქარის წინა მხრიდან მომავალი ქარის პირობებში. შედარებისთვის, მარიტა კოხის გარბენისას, 1979 და 1984 წლებში, ორივე შემთხვევაში ზურგის ქარი უბერავდა.
Drechsler's 200 m performance of 21.71 seconds into a head wind (−0.8 m/s) is one of the fastest ever run by a woman in the history of track and field. დრეხსლერის მიერ დაფიქსირებული 21.71 წამიანი გარბენი ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფია ქალთა მძლეოსნობის ისტორიაში.
In October 1986, she was awarded a Star of People's Friendship in gold (second class) for her sporting success.[3] Several German websites, including her own, claim that Heike Drechsler was voted "Athlete of the Century" in 1999 by the IAAF. This is not quite correct: she was put on the "shortlist",[4] but the award was given to Fanny Blankers-Koen.[5] 1986 წლის ოქტომბერში მას მიენიჭა ხალხის მეგობრობის ოქროს ვარსკვლავი (მეორე კლასის) სპორტული წარმატებისთვის.[1] რამდენიმე გერმანული ვებსაიტი, მათ შორის საკუთარი, ამტკიცებს, რომ ჰეიკე დრეხსლერს 1999 წელს მძლეოსნობის საერთაშორისო ორგანიზაციამ გამოაცხადა „საუკუნის სპორტსმენად“. ეს არ არის მთლად სწორი: ის შეიყვანეს სიაში,[2] მაგრამ ჯილდო გადაეცა ფანი ბლანკერს-კოენს.[3]
Personal records პირადი რეკორდები
Drechsler's 1992 jump in Sestriere was made with a tailwind of 2.1 meters per second, just 0.1 m/s over the allowable level of 2.0 m/s to be considered a world record; it was also performed at an altitude of greater than 1000 meters above sea level, which is the level beyond which marks are designated to have been achieved "at altitude." The jump is 11 cm longer than the current world record. დრეხსლერის სარეკორდო ნახტომი 1992 წელს სესტრიერში განხორციელდა 2.1 მ/წმ სიჩქარის ზურგის ქარით. იმისათვის, რომ ეს ჩათვლილიყო მსოფლიო რეკორდად, ქარის სიჩქარე 2 მ/წმ-ზე მეტი არ უნდა ყოფილიყო. ნახტომი 11 სანტიმეტრით აღემატება ამჟამინდელ მსოფლიო რეკორდს.
Heptathlon ჰეპტატლონი
There were many accusations of drug use while she competed for East Germany. She has never failed a drug test during her career; however, all East German athletes competing abroad were tested before departure to avoid getting caught.[10] In 2001, the BBC claimed she has admitted to unknowingly taking prohibited substances in the early 1980s under orders from her team doctors.[11] აღმოსავლეთ გერმანიისთვის ასპარეზობისას ბევრი ბრალდება იყო დოპინგის მოხმარების შესახებ. კარიერის განმავლობაში მას არასოდეს ჩაუგდია ნარკოლოგიური ტესტირება; თუმცა, ყველა აღმოსავლეთ გერმანელ სპორტსმენს, რომელიც საზღვარგარეთ ასპარეზობდა, გამგზავრებამდე ტესტირებას უტარებდნენ, რათა დოპინგი არ აღმოეჩინათ.[1] 2001 წელს BBC-ის განცხადების მიხედვით, მან აღიარა, რომ გაუცნობიერებლად იღებდა აკრძალულ ნივთიერებებს 1980-იანი წლების დასაწყისში თავისი გუნდის ექიმების ბრძანებით.[2]
In 1991, after the fall of East Germany, Brigitte Berendonk and Werner Franke found several theses and dissertations quoting former GDR doping researchers in the Military Medical Academy Bad Saarow (MMA). The basis of the work reconstructed state-organized doping practices involving many well-known GDR athletes, including Heike Drechsler. Indications were that Heike Drechsler used high doses of Oral Turinabol plus more testosterone ester injections before competitions from 1982 to 1984.[12] In 1993, Drechsler challenged Brigitte Berendonk, accusing her of lying in a lawsuit.[13] In the case, the full annual dosage schedules, and charts of the development of sport performance as a function of the dosage amount, were released. 1991 წელს, აღმოსავლეთ გერმანიის დაცემის შემდეგ, ბრიჯიტ ბერენდონკმა და ვერნერ ფრანკემ აღმოაჩინეს რამდენიმე თეზისი და დისერტაცია, რომლებიც ციტირებდნენ გდრ-ის დოპინგის ყოფილ მკვლევარებს სამხედრო სამედიცინო აკადემიის ბად სააროვში. სამუშაოს საფუძველი იყო სახელმწიფოს მიერ ორგანიზებული დოპინგის პრაქტიკის რეკონსტრუქცია, რომელშიც ჩართული იყო გდრ-ის ბევრი ცნობილი სპორტსმენი, მათ შორის ჰეიკე დრეხსლერი. მინიშნებები იყო, რომ ჰეიკე დრეხსლერმა გამოიყენა ორალური ტურინაბოლის მაღალი დოზები და დამატებით ტესტოსტერონ ესტერის ინექციები შეჯიბრებამდე 1982 წლიდან 1984 წლამდე.[1] 1993 წელს დრეხსლერი დაუპირისპირდა ბრიჯიტ ბერენდონკს და უჩივლა მას სასამართლოში.[2] ამ შემთხვევაში, გამოქვეყნდა დოზირების სრული წლიური განრიგი და სპორტული შესრულების განვითარების სქემები დოზის რაოდენობის მიხედვით. დრეხსლერმა სარჩელი წააგო.[3][4] თუმცა, დრეხსლერმა განაგრძო ტიტულების მოგება 1989 წლის შემდეგ, როდესაც გახდა გაერთიანებული გერმანიის გუნდის წევრი, სადაც რეგულარულად იტესტებოდა.
References სქოლიო
Heike Gabriela Drechsler (German pronunciation: [ˈhaɪkə ˈdʁɛkslɐ] (listen); née Daute; born 16 December 1964) is a German former track and field athlete who represented East Germany and later Germany. ჰეიკე გაბრიელა დრეხსლერი ( German pronunciation: [ˈhaɪkə ˈdʁɛkslɐ] ( ; დ.
One of the most successful long jumpers of all-time, she is a former world record holder and ranks third on the all-time list with her legal best of 7.48 metres in 1988. Her marginally wind-assisted jump of 7.63 metres (+2.1) in 1992 at altitude in Sestriere, is still the furthest a woman has ever long jumped. She is the only woman who has won two Olympic gold medals in the long jump, winning in 1992 and 2000. 16 დეკემბერი, 1964) ---- გერმანელი ყოფილი ათლეტი, რომელიც წარმოადგენდა აღმოსავლეთ გერმანიას და მოგვიანებით გერმანიას. ყველა დროის ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული სიგრძეზე მხტომელი. ის არის ყოფილი მსოფლიო რეკორდსმენი და მესამე ადგილზეა ყველა დროის სიაში საუკეთესო 7,48 მეტრიანი ნახტომით 1988 წელს. ქარის დახმარებით მისი რეკორდული ნახტომი 7,63 მეტრია. ჰეიკემ ეს 1992 წელს სესტრიერში შეძლო და დღემდე ყველაზე შორი ნახტომია, რომელიც ქალ სიგრძეზე მხტომელებს დაუფიქსირებიათ. ის ერთადერთი ქალია, რომელსაც ორი ოლიმპიური ოქროს მედალი აქვს მოპოვებული სიგრძეზე ხტომაში, 1992 და 2000 წლებში.
Drechsler also won Olympic medals in the 100 metres and 200 metres in 1988, a silver medal in the 100 metres at the 1987 World Championships, and is a former world record holder in the 200 metres with 21.71 secs in 1986. დრეხსლერმა ასევე მოიგო ოლიმპიური მედლები 100 მეტრზე და 200 მეტრზე სპრინტში 1988 წელს, ვერცხლის მედალი 100 მეტრზე 1987 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე და არის ყოფილი მსოფლიო რეკორდსმენი 200 მეტრზე 21,71 წამით 1986 წელს.
Drechsler was born in Gera, Bezirk Gera, East Germany (now Thuringia, Germany). As a teenager she was active in the Free German Youth (FDJ) and in 1984 she was elected to the Volkskammer of East Germany. დრეხსლერი დაიბადა გერაში, ბეზირკ გერაში, აღმოსავლეთ გერმანიაში (ახლანდელი თიურინგია, გერმანია). თინეიჯერობისას იგი აქტიური იყო თავისუფალ გერმანელ ახალგაზრდებში და 1984 წელს აირჩიეს აღმოსავლეთ გერმანიის ფოლკსკამერში.
Initially a very competitive long jumper early in her career as a teenager, Drechsler made a transition into the world of elite sprinting in 1986 at the age of 21. She married Andreas Drechsler in July 1984 and competed as Heike Drechsler from then on. She was coached by Erich Drechsler, her father-in-law.[2] თავდაპირველად, თავისი კარიერის დასაწყისში, როგორც თინეიჯერი ძალიან კონკურენტუნარიანი სიგრძეზე მხტომელი იყო. დრექსლერმა გადაინაცვლა ელიტარულ სპრინტის სამყაროში 1986 წელს, 21 წლის ასაკში. იგი დაქორწინდა ანდრეას დრეხსლერზე 1984 წლის ივლისში და მას შემდეგ გამოდიოდა ჰეიკე დრეხსლერის სახელით. მას წვრთნიდა ერიხ დრეხსლერი, თავისი სიმამრი.[1]
In addition to her Olympic success, Drechsler won two World Championships in the long jump (1983 and 1993), as well as gold medals in the long jump and the 200 m sprint in the World Indoor Championships 1987. She also had numerous successes in European and German championships. Drechsler's greatest rival in the long jump was Jackie Joyner-Kersee, with whom she was also very good friends. ოლიმპიური წარმატების გარდა, დრეხსლერმა მოიგო ორი მსოფლიო ჩემპიონატი სიგრძეზე ხტომაში (1983 და 1993), ასევე ოქროს მედლები სიგრძეზე ხტომაში და 200 მ სპრინტი მსოფლიო შიდა ჩემპიონატზე 1987 წელს. ასევე არაერთი წარმატება ჰქონდა ევროპისა და გერმანიის ჩემპიონატებში. დრეხსლერის ყველაზე დიდი მეტოქე სიგრძეზე ხტომაში იყო ჯეკი ჯოინერ-კერსი, რომელთანაც კარგი მეგობრობა აკავშირებდა.
In 1986, Drechsler twice equalled Marita Koch's 200 metres sprint (21.71 seconds) world record and set two long jump world records and equalled one in 1985 and 1986. 1986 წელს დრეხსლერმა ორჯერ გაათანაბრა მარიტა კოხის 200 მეტრზე სპრინტის (21,71 წამი) მსოფლიო რეკორდი, დაამყარა ორი მსოფლიო რეკორდი სიგრძეზე ხტომაში და გაათანაბრა ერთი 1985 და 1986 წლებში.
Under the guidance of renowned coach Stephen Francis, Jackson switched to the 100 m and 200 m sprints for the 2021 season, running personal bests of 10.77 s and 21.82 s respectively at the Jamaica Olympic Trials in Kingston. ცნობილი მწვრთნელის სტივენ ფრენსისის ხელმძღვანელობით ჯექსონი 100 მ და 200 მ დისტანციის სპრინტებზე გადავიდა 2021 წლის სეზონისთვის მისი პერსონალური საუკეთესო შედეგები იყო შესაბამისად 10,77 და 21.82 წამი, იამაიკის ოლიმპიადის შესარჩევ ეტაპზე კინგსტონში.
She came third in the 100 m at the delayed 2020 Tokyo Olympics with even better PB of 10.76 s, just behind fellow country woman Shelly-Ann Fraser-Pryce who clocked 10.74 s. The Jamaicans swept the medal stand in the event for the second time in history as Elaine Thompson-Herah took the gold medal in 10.61 s.[3] In the 200 metres, she failed to advance out of the heats after she slowed down before the finish line and was passed by Dalia Kaddari for the third automatic advancement spot by four one-thousandths of a second; her time of 23.26 s was not fast enough to earn one of the advancement-by-time places.[4][5] ის 100 მეტრზე მესამე ადგილზე გავიდა 2020 წლის დაგვიანებულ ტოკიოს ოლიმპიადაზე. მან დააფიქსირა უკეთესი პერსონალური რეკორდი (10,76 წმ). იგი ჩამორჩა თანამემამულე ქალს შელი-ენ ფრეიზერ-პრაისს, რომელმაც 10.74 წმ დააფიქსირა. იამაიკელებმა ისტორიაში მეორედ მოიპოვეს მედლები სამივე ადგილზე, როდესაც ელეინ ტომპსონ-ჰერამ ოქროს მედალი მოიპოვა 10.61 წამით.[1] 200 მეტრზე მან ვერ შეძლო ნახევარფინალში გასვლა მას შემდეგ, რაც ფინიშის ხაზამდე შეანელა და ჩამორჩა დალია ქადარს. იგი საკვალიფიკაციო დრო ოთხი მეათასედი წამით ჩამორჩა. მისი დრო, 23.26 წმ, არ იყო საკმარისად სწრაფი იმისთვის, რომ ადგილი მოეპოვებინა.[2][3]
Jackson continued to impress in the shorter sprints throughout the 2022 season winning 3 medals at the World Championships in Eugene, Oregon. ჯექსონი აგრძელებდა შთაბეჭდილების მოხდენას მოკლე სპრინტებში 2022 წლის სეზონის განმავლობაში და მოიგო 3 მედალი იუჯინში, ორეგონის მსოფლიო ჩემპიონატზე. იამაიკის შესარჩევ ეტაპზე მან მოიგო სპრინტის დუბლი, 100 მეტრზე 10,77 წამით და 200 მეტრზე 21,55 წამით; მისმა 21,55 წამიანმა გარბენი მესამე საუკეთესო შედეგი არის ისტორიაში.[1] მსოფლიო ჩემპიონატზე ჯექსონმა ვერცხლის მედალი მოიპოვა 100 მეტრზე, 10,73 წამში, რაც მას მე-7 უსწრაფეს ქალად აქცევს.
At the Jamaican trials, she won the sprint double, clocking 10.77 seconds in the 100m and 21.55 seconds in the 200m; her 21.55-second clocking elevated her to #3 all-time.[1] At the World Championships, Jackson won the silver medal at the 100m, in a then-personal best of 10.73 seconds making her the joint 7th fastest woman of all time and copped the gold medal in the 200m in a championship and national record of 21.45 seconds, making her the fastest woman alive and second fastest woman of all time at the event.[2] In the 4x100 meters relay final, Jackson ran a spectacular split of 9.72 s on the anchor leg, but wasn't able to pass the American sprinter Twanisha Terry. Consequently, she and the Jamaican team consisting of Kemba Nelson, Elaine Thompson-Herah and Shelly-Ann Fraser-Pryce earned the silver medal in a season's best of 41.18 seconds, the sixth fastest time in history.[2] At the Monaco Diamond League on 10 August, Jackson lowered her personal best to 10.71 seconds to finish second behind Fraser-Pryce (10.62 s) and just ahead of Marie-Josee Ta Lou of the Ivory Coast who ran an African Record of 10.72 s. With her result Jackson became the sixth fastest woman and third fastest Jamaican woman of all time.[2][6][7] 200 მეტრზე მან ოქროს მედალი მოიპოვა ჩემპიონატში და დაამყარა ეროვნული რეკორდი (21,45 წამი). ამით იგი გახდა ყველაზე სწრაფი ქალი და ყველა დროის მეორე ყველაზე სწრაფი ქალი ღონისძიებაზე.[1] 4x100 მეტრზე ესტაფეტის ფინალში ჯექსონმა დააფიქსირა 9.72 წმ. ის წამყვანი მონაწილე იყო, მაგრამ ვერ შეძლო ამერიკელი სპრინტერის, ტვანიშა ტერის დამარცხება. შესაბამისად, მან და იამაიკის გუნდმა, რომელშიც შედიოდნენ კემბა ნელსონი, ელეინ ტომპსონ-ჰერა და შელი-ენ ფრეიზერ-პრაისი, ვერცხლის მედალი მოიპოვეს. მათ დააფიქსირეს სეზონის საუკეთესო 41,18 წამი, ისტორიაში მეექვსე უსწრაფესი დრო.[1] 10 აგვისტოს მონაკოს ბრილიანტის ლიგაზე ჯექსონმა თავისი პირადი რეკორდი 10,71 წამამდე შეამცირა და მეორე ადგილი დაიკავა ფრეიზერ-პრაისის (10,62 წმ) შემდეგ, თუმცა აჯობა კოტ-დ’ივუარელ მარი-ჟოზე ტა ლუს, რომელმაც დაამყარა აფრიკის რეკორდი, 10.72 წმ. თავისი შედეგით ჯექსონი გახდა ყველა დროის მეექვსე ყველაზე სწრაფი ქალი და მესამე ყველაზე სწრაფი იამაიკელი ქალი.[1][2][3]
Shericka Jackson, OD (born 16 July 1994)[2] is a Jamaican sprinter competing in the 100 m, 200 m, and 400 metres. She is the fastest woman alive and second fastest woman of all time in the 200 metres since 2022. შერიკა ჯექსონი (დ. 16 ივლისი, 1994)[1] --- იამაიკელი სპრინტერი, რომელიც ასპარეზობს 100 მ, 200 მ და 400 მეტრ დისტანციებზე. ის არის მსოფლიოში ყველაზე სწრაფი ქალი და ყველა დროის მეორე ყველაზე სწრაფი ქალი 200 მეტრზე სპრინტში 2022 წლიდან.
References სქოლიო
External links რესურსები ინტერნეტში
Jackson started her career as a 400 m sprinter, winning bronze at the 2016 Rio Olympics, 2015 World Championships and 2019 World Championships. At the same competitions, she added medals in the 4 x 400 m relays, taking a silver, gold and bronze, respectively. She earned also the gold medal in the 4 x 100 m relay at the 2019 World Championships. ჯექსონმა კარიერა 400 მეტრის სპრინტით დაიწყო. მან 2016 წლის რიოს ოლიმპიადაზე, 2015 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე და 2019 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე ბრინჯაოს მედალი მოიპოვა. ამავე შეჯიბრებებზე მან შესაბამისად ვერცხლის, ოქროს და ბრინჯაოს მედლები მიიღო 4 x 400 მეტრ ესტაფეტაზე. მან ასევე ოქროს მედალი მოიპოვა 4 x 100 მ ესტაფეტაზე 2019 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე.
After Jackson shifted to shorter sprints in 2021 she won bronze in the 100 m at the 2020 Tokyo Olympics, adding a gold and bronze for the 4 x 100 m and 4 x 400 m relays respectively. That year, she achieved sub-10.8-second and sub-22-second personal bests in the 100 m and 200 m respectively and with her 400 m lifetime best below 49.5 s she became one of few women to reach such marks at all those events simultaneously. მას შემდეგ, რაც ჯექსონი 2021 წელს მოკლე სპრინტებზე გადავიდა, მან ბრინჯაო მოიპოვა 100 მ დისტანციაზე 2020 წლის ტოკიოს ოლიმპიადაზე. ამასთანავე, მან მიიღო ოქროსა და ბრინჯაოს 4 x 100 მ და 4 x 400 მ ესტაფეტებზე. იმ წელს მან დააფიქსირა პერსონალური რეკორდები: 100 მ სპრინტზე 10.8, ხოლო 200 მეტრზე დაახლოებით 22 წამი. ამასთან ერთად 400 მ დისტანციაზე მან დააფიქსირა 49,5 წამზე ნაკლები და გახდა ერთ-ერთი იმ იშვიათ ქალთაგან, ვინც ასეთ შედეგებს მიაღწია ყველა ამ ღონისძიებაზე ერთდროულად.
At the 2022 World Championships, Jackson won a silver for the 100 m, gold in the 200 m setting national record, and a silver for the 4 x 100 m relay. She was the 2022 Diamond League 200 m champion. 2022 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე ჯექსონმა მოიგო ვერცხლი 100 მეტრზე, ხოლო ოქრო 200 მეტრზე და დაამყარა ეროვნული რეკორდი. ასევე მოიპოვა ვერცხლი 4 x 100 მ ესტაფეტაზე. ის იყო 2022 წლის Diamond League-ის ჩემპიონი 200 მეტრზე სპრინტში.
Jackson (in the foreground in yellow) during 400 m semi-finals of the 2019 World Championships ჯექსონი (წინა პლანზე ყვითელში) 2019 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე, 400 მ სპრინტის ნახევარფინალში
Since 2008 Shericka Jackson had been winning gold medals in different age categories at the CARIFTA Games, and then CACAC Junior Championships. She placed in the 200 metres finals of the 2010 Youth Olympics, 2011 World Youth Championships (3rd), and the 2012 World Junior Championships. 2008 წლიდან შერიკა ჯექსონი იგებდა ოქროს მედლებს სხვადასხვა ასაკობრივ კატეგორიებში კარიბის თავისუფალი ვაჭრობის ასოციაციის თამაშებზე, შემდეგ კი ცენტრალური ამერიკისა და კარიბის ზღვის აუზის ახალგაზრდულ ჩემპიონატზე მძლეონობაში. მან 2010 წლის ახალგაზრდული ოლიმპიადის, 2011 წლის ახალგაზრდული მსოფლიო ჩემპიონატის (მე-3) და 2012 წლის ახალგაზრდული მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალებში იასპარეზა 200 მეტრის დისტანციაზე.
Her greater progress in the 400 m came at the age of 21 in 2015, when she first went under 51 seconds in June and finally sub-50-second in August.[1] მისი უფრო დიდი პროგრესი 400 მეტრზე მოვიდა 21 წლის ასაკში 2015 წელს, როდესაც ივნისში პირველად 51 წამზე ნაკლები და ბოლოს აგვისტოში 50 წამზე ნაკლები დრო დააფიქსირა.[1]
On 13 March at the 2021 NCAA Division I Indoor Championships she improved in the women's 60 metres semi-finals with a time of 7.13 seconds, though Terry remained the favorite after she too improved her personal best to 7.09 seconds.[12] However, Nelson again defeated Terry in the final with a collegiate record of 7.05 seconds, the second fastest time in the world that year.[13][12] Nelson was surprised by the performance which gave more confidence to herself as well as her high school alma mater, though Mount Alvernia coach Andrew Henry was not surprised by the win, telling The Gleaner after the race: "It doesn't matter where she's at, from the moment she in a final, her aim is always to win and it doesn't matter who's she's up against, she's focused on what her objectives are".[3][4] 13 მარტს 2021 წლის NCAA დივიზიის I შიდა ჩემპიონატზე მან გააუმჯობესა ქალთა 60 მეტრზე სპრინტი ნახევარფინალში (7,13 წმ), თუმცა ტერი დარჩა ფავორიტად მას შემდეგ, რაც მან ასევე გააუმჯობესა თავისი პირადი მაქსიმუმი 7,09 წამამდე.[1] თუმცა, ნელსონმა კვლავ დაამარცხა ტერი ფინალში კოლეგიური რეკორდით 7.05 წამი, მეორე ყველაზე სწრაფი დრო მსოფლიოში იმ წელს.[2][1] ნელსონი გაოცებული იყო თავისი შესრულებით, რამაც უფრო მეტი თავდაჯერებულობა შესძინა როგორც საკუთარ თავს, ასევე მის უმაღლესი სკოლის ალმა მატერს. თუმცა, მაუნტ ალვერნიას მწვრთნელი ენდრიუ ჰენრი არ იყო გაკვირვებული გამარჯვებით და რბოლის შემდეგ განუცხადა The Gleaner-ს: „არ აქვს მნიშვნელობა სად არის ის. ფინალში გასვლის მომენტიდან მისი მიზანი ყოველთვის გამარჯვებაა და არ აქვს მნიშვნელობა ვის დაუპირისპირდება, ის ორიენტირებულია საკუთარ მიზნებზე.“[3][4]
2021 outdoor season 2021 წლის სეზონი
Nelson started the outdoor season on 27 March with her first sub-23 seconds (though wind-assisted with +2.5 m/s wind velocity) 200 metres race with a time of 22.79 seconds to win at the Aztec Invitational in San Diego.[14] She competed at the USATF Grand Prix in the University of Oregon's renovated Hayward Field on 24 April, winning her 100 metres semi final in a wind-assisted (+2.4 m/s wind velocity) time of 11.08 seconds ahead of Olympic champions Allyson Felix and Tianna Bartoletta. In the final Nelson finished fifth in 11.22 seconds, several meters behind Blessing Okagbare who won in 10.97 seconds, but Nelson didn't expect to win even her semi-final and called it a "very, very good experience".[2] ნელსონმა დაიწყო ღია ცის ქვეშ სეზონი 27 მარტს. მან დააფიქსირა თავისი პირველი შედეგი 23 წამის ქვეშ. (თუმცა +2.5 მ/წმ სიჩქარის ქარის დახმარებით) 200 მეტრზე სპრინტი, რომელიც მან 22,79 წამში დაასრულა, სან დიეგოში, Aztec Invitational-ზე გაიმართა.[1] მან იასპარეზა ამერიკის ძალოსნობის გრან პრიზე ორეგონის უნივერსიტეტის განახლებულ ჰეივარდ ფილდზე 24 აპრილს, მოიგო 100 მეტრის სპრინტის ნახევარფინალი ქარის დახმარებით (+2.4 მ/წმ ქარის სიჩქარე). მან დააფიქსირა 11,08 წამი, რომლითაც უსწრებს ოლიმპიურ ჩემპიონებს ალისონ ფელიქსს და ტიანა ბარტოლეტას. ფინალში ნელსონმა მეხუთე ადგილი დაიკავა 11,22 წამით, რამდენიმე მეტრით ჩამორჩა ბლესინგ ოკაგბარეს, რომელმაც მოიგო 10,97 წამით. ნელსონი არ ელოდა, რომ მოიგებდა და შეჯიბრს „ძალიან, ძალიან კარგი გამოცდილება“ უწოდა.[2]
On 27 May, at the 2021 NCAA West Preliminary in College Station, Texas for the 2021 NCAA Division I Championships, Nelson lead the first round results with her first sub-11 seconds race with a time of 10.91 seconds. The wind was again over the limit for record purposes at +2.1 m wind, but she again ran under 11 seconds two days later in the quarter finals with a 10.98 seconds personal best in almost still conditions (+0.1 m/s wind), qualifying for the 2021 NCAA Division I Championships in June.[15] 27 მაისს, 2021 წლის NCAA-ის დასავლეთის შესარჩევ ეტაპზე ტეხასში, ნელსონმა ულიდერა პირველი რაუნდის შედეგებს თავისი 10,91 წამიანი გარბენით (პირველი გარბენი 11 წამის ქვემოთ). ქარი კვლავ აღემატებოდა რეკორდების ჩასათვლელ ზღვარს (+2.1 მ/წმ), მაგრამ მან კვლავ ირბინა 11 წამზე ნაკლებ დროში ორი დღის შემდეგ, მეოთხედფინალში (10,98 წმ), თითქმის უძრავ პირობებში (+0,1 მ/წმ). მან კვალიფიკაცია 2021 წლის NCAA დივიზიონისთვის წარმატებით გაიარა.[1]
Nelson is an undergrad at the University of Oregon studying applied economics, business and society, and plans to pursue a masters in finance.[10] ნელსონი არის ორეგონის უნივერსიტეტის ბაკალავრი, რომელიც სწავლობს გამოყენებით ეკონომიკას, ბიზნესა და საზოგადოებას და გეგმავს ფინანსების მაგისტრის კურსზე სწავლას.[1]
Kemba Nelson (born 23 February 2000) is a Jamaican sprinter competing for the Oregon Ducks in American collegiate track and field. She is the collegiate record holder in the women's 60 metres with a time of 7.05 seconds, which she set when winning the final at the NCAA Division I Indoor Championships in March 2021. კემბა ნელსონი (დ. 23 თებერვალი, 2000) —იამაიკელი სპრინტერი, რომელიც ასპარეზობს ორეგონ დაქსში ამერიკული კოლეგიატის სპრინტში. ის არის კოლეჯის რეკორდსმენი ქალთა 60 მეტრზე 7,05 წამით, რომელიც მან დააფიქსირა კოლეჯის ათლეტიზმის ეროვნული ასოციაციის დივიზიონის პირველი შიდა ჩემპიონატის ფინალში გამარჯვების დროს, 2021 წლის მარტში.
References სქოლიო
External links რესურსები ინტერნეტში
Mount Alvernia High and the University of Technology მაუნტ ალვერნიას სკოლა და ტექნოლოგიური უნივერსიტეტი
Nelson first started competing in track and field at Mount Alvernia High School in Montego Bay, Jamaica—a school not known for its track and field program—coached by Lawrence Mendez her first year and later Andrew Henry.[1] In her last year (2017) she was second in the class 2 (15–16 years) girls' 100 metres and fourth in the 200 metres at the Jamaican high school Boys and Girls Championships.[2][3] ნელსონმა პირველად დაიწყო ასპარეზობა მძლეოსნობაში მაუნტ ალვერნიას საშუალო სკოლაში, მონტეგო ბეიში, იამაიკაში — სკოლა, რომელიც არ არის ცნობილი თავისი მძლეოსნობის პროგრამით. მას წვრთნიდა ლოურენს მენდესი თავის პირველ წელს, შემდეგ კი ენდრიუ ჰენრი.[1] სკოლის ბოლო წელს (2017) იგი მეორე კლასში (15–16 წლის ასაკობრივი კატეგორია), გოგონებში 100 მეტრზე მეორე, ხოლო 200 მეტრზე მეოთხე იყო. ამ დროს მან მონაწილეობა მიიღო იამაიკის საშუალო სკოლის მოსწავლე ვაჟთა და გოგონათა ჩემპიონატზე.[2][3]
Nelson then attended the University of Technology (UTech) in Jamaica from 2018 to 2020, where she was coached by Paul Francis at the MVP Track and Field Club.[1] In her first year she placed third in the women's 100 metres at the 2018 Jamaican Under-20 Championships and ran on the 4 × 100 metres relay at the 2018 World Under-20 Championships, though the Jamaican team was unable to advance after being disqualified in the semi-finals for stepping out of their lane.[2][5] შემდეგ ნელსონმა ჩააბარა იამაიკაში ტექნოლოგიურ უნივერსიტეტში (UTech), სადაც 2018-დან 2020 წლამდე, სადაც მას წვრთნიდა პოლ ფრენსისი MVP Track and Field Club-ში.[1] პირველ წელს მან მესამე ადგილი დაიკავა ქალთა 100 მეტრზე 2018 წლის იამაიკის 20-წლამდელთა ჩემპიონატზე და ირბინა 4×100 მეტრის ესტაფეტაზე 2018 წლის 20-წლამდელთა მსოფლიო ჩემპიონატზე, თუმცა იამაიკის გუნდმა ვერ შეძლო წინსვლა ნახევარფინალში დისკვალიფიკაციის შემდეგ, ზოლიდან გასვლის გამო.[2][3]
In 2019 she qualified to represent Jamaica in the under-20 category for the CARIFTA Games. She placed third in the women's 100 metres and teamed up with 100 metres champion Briana Williams, Kimone Reid, and 100 metres hurdles champion Ackera Nugent in the 4 × 100 metres relay, anchoring the team to gold.[6][7] At the Jamaican Under-20 Championships she won the women's 100 metres and 200 metres in personal best times of 11.49 and 23.57 seconds respectively,[3] and then went on to be a 100 metres finalist for Jamaica at both the Pan American Under-20 Championships and the North American, Central American, and Caribbean Under-23 Championships.[8][9] 2019 წელს მან მოიპოვა კვალიფიკაცია, რათა წარედგინა იამაიკა 20-წლამდელთა კატეგორიაში კარიბის თავისუფალი ვაჭრობის ასოციაციის თამაშებზე. მან მესამე ადგილი დაიკავა ქალებში 100 მეტრზე. იგი შეუერთდა 100 მეტრზე სპრინტის ჩემპიონ ბრიანა უილიამსს, კიმონე რიდს და 100 მეტრში დაბრკოლებებზე ხტომის ჩემპიონს აკერა ნუჯენტს 4×100 მ ესტაფეტაში. იგი მეოთხე მორბენალი იყო და გუნდს ოქრო მოუტან.[1][2] იამაიკის 20-წლამდელთა ჩემპიონატზე მან მოიგო ქალთა 100 მეტრზე და 200 მეტრზე 11.49 და 23.57 წამებით.[3] შემდგომში იგი გახდა 100 მეტრზე სპრინტის ფინალისტი იამაიკაში პანამერიკულ 20-წლამდელთა ჩემპიონატსა და ჩრდილოეთ ამერიკის, ცენტრალური ამერიკის და კარიბის ზღვის აუზის 23-წლამდელთა ჩემპიონატებზე.[4][5]
Oregon transfer and 2021 indoor season გადასვლა ორეგონში და 2021 წლის შიდა სეზონი
Because of the COVID-19 pandemic, Nelson barely competed and spent most of 2020 addressing injuries instead.[1] She also wanted more competition than she thought the Jamaican intercollegiate scene could provide, so in October 2020 she transferred to the American University of Oregon in Eugene, Oregon on an athletic scholarship for the Oregon Ducks, coached by Curtis Taylor.[4][3] In her first indoor meet (Razorback Invitational) for the Oregon Ducks on 30 January 2021, she placed second in the 200 metres with a personal best time of 23.53 seconds, and then defeated the 2019 NCAA Division I champion and collegiate leader Twanisha Terry over 60 metres in a time of 7.19 seconds.[11] COVID-19 პანდემიის გამო, ნელსონმა თითქმის ვერ ასპარეზობდა და 2020 წლის უმეტესი ნაწილი გაატარა ტრავმებისგან რეაბილიტაციაში.[1] მას ასევე სურდა მეტი კონკურენცია, ვიდრე ფიქრობდა, რომ იამაიკის სასწავლებელთა სცენას შეეძლო შემოეთავაზებინა, ამიტომ 2020 წლის ოქტომბერში იგი გადავიდა ორეგონის ამერიკულ უნივერსიტეტში იუჯინში, ორეგონში. მან მოიპოვა სპორტული სტიპენდია Oregon Ducks-ში, რომელსაც კურტის ტეილორი ხელმძღვანელობდა.[2][3] 2021 წლის 30 იანვარს Oregon Ducks-ში მის პირველ დახურულ შეხვედრაზე (Razorback Invitational) მან მეორე ადგილი დაიკავა 200 მეტრზე 23,53 წამით (პირადი საუკეთესო დრო), შემდეგ კი დაამარცხა 2019 წლის NCAA დივიზიონის პირველი ჩემპიონი და კოლეგიის ლიდერი ტვანიშა ტერი 60 მეტრზე (7,19 წმ).[4]
With 11.05 seconds in her semi final she won the race and earned her spot in the Olympic final. In a remarkable race with fellow Jamaican Shelly-Ann Fraser taking the gold, Stewart and Sherone Simpson both finished in 10.98 seconds to share the silver medal and to complete the Jamaican sweep.[1] Together with Fraser, Simpson, Sheri-Ann Brooks, Aleen Bailey and Veronica Campbell-Brown she also took part in the 4x100 metres relay. In their first round heat (without Simpson and Stewart) they placed first in front of Russia, Germany and China. 2008 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე პეკინში მან იასპარეზა 100 მ სპრინტზე. პირველი რაუნდის შესარჩევ ეტაპზე მან პირველი ადგილი დაიკავა ეზინე ოკპარაებოს და ლავერნ ჯონს-ფერეტის წინ 11.28 წამით და გადავიდა მეორე რაუნდში. იქ მან გააუმჯობესა დრო 10.98 წამამდე და აჯობა ლორინ უილიამსსა და კიმ გევაერტს. ნახევარფინალში 11.05 წამით მან მოიგო რბოლა და მოიპოვა ადგილი ოლიმპიურ ფინალში. ღირსშესანიშნავ რბოლაში, სადაც თანამემამულე იამაიკელმა შელი-ენ ფრეიზერმა ოქრო მოიპოვა, სტიუარტმა და შერონე სიმპსონმა 10,98 წამი დააფიქსირეს და ვერცხლის მედალი გაიზიარეს.[1] ფრეიზერთან, სიმპსონთან, შერი-ენ ბრუკსთან, ალინ ბეილისთან და ვერონიკა კემპბელ-ბრაუნთან ერთად მან ასევე მიიღო მონაწილეობა 4x100 მეტრზე ესტაფეტაში. პირველ რაუნდში (სიმპსონისა და სტიუარტის გარეშე) ისინი პირველები იყვნენ რუსეთის, გერმანიისა და ჩინეთის წინ. მათი დრო, 42,24 წამი, საუკეთესო შედეგი იყო თექვსმეტი მონაწილე ერიდან. ამ შედეგით ისინი ფინალში მოხვდნენ, რომელშიც ბრუკსი და ბეილი სიმპსონმა და სტიუარტმა ჩაანაცვლეს. საბოლოოდ მათ ვერ დაასრულეს რბოლა ბატონის გაცვლისას დაშვებული შეცდომის გამო.[1]
Stewart came second in the 100 m at the 2009 Jamaican national championships, finishing in 10.93 s and qualifying for the 2009 World Championships. სტიუარტი მეორე ადგილზე გავიდა 100 მ დისტანციაზე 2009 წლის იამაიკის ეროვნულ ჩემპიონატზე, რომელიც დაასრულა 10.93 წამის დროით და გაიარა კვალიფიკაცია 2009 წლის მსოფლიო ჩემპიონატისთვის.
At the 2009 IAAF Golden Gala, Stewart won a gold medal in the Women's 100m in front of Olympic Champion Shelly-Ann Fraser, with a time of 10.75s, which tied the meet record. This was the fastest time in ten years recorded by a woman in the event, and the third-fastest time ever recorded by a Jamaican, shy of Merlene Ottey's 10.74s and Shelly-Ann Fraser's 10.73 national record.[6] 2009 წლის მოყვარულ მძლეოსანთა საერთაშორისო ასოციაციის ოქროს გალაზე, სტიუარტმა მოიგო ოქროს მედალი ქალთა 100 მეტრზე სპრინტში ოლიმპიური ჩემპიონის, შელი-ენ ფრეიზერის დამარცხების შემდეგ (10.75 წამი), რამაც შეჯიბრის რეკორდი გაათანაბრა. ეს იყო ყველაზე სწრაფი დრო ბოლო ათი წლის განმავლობაში, რომელიც ქალმა დააფიქსირა ღონისძიებაზე და მესამე ყველაზე სწრაფი დრო, რომელიც ოდესმე დაფიქსირებულა იამაიკელის მიერ. მეორე და პირველი ადგილები ეკუთვნით მერლენ ოტეის (10.74 წმ) და შელი-ენ ფრეიზერს (10.73 წმ, ეროვნული რეკორდი).[1]
At the 2009 World Championships Kerron Stewart won a silver medal in 100m just two hundredths of a second behind Jamaican teammate Shelly-Ann Fraser equalling her personal best of 10.75 seconds and ensuring a Jamaican one-two. Stewart did not compete in the 200m due to an ankle injury, but was anchor for the Jamaican quartet that took gold in the 4x100m Relay.[citation needed] 2009 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე კერონ სტიუარტმა მოიპოვა ვერცხლის მედალი 100 მეტრზე. იგი მხოლოდ წამის ორი მეასედით ჩამორჩა იამაიკელ თანაგუნდელს, შელი-ენ ფრეიზერს, რომელმაც გაათანაბრა პირადი საუკეთესო დრო, 10,75 წამი. სტიუარტმა ტერფის ტრავმის გამო 200 მეტრზე ვეღარ იასპარეზა, მაგრამ იყო იამაიკური კვარტეტის წამყვანი, რომელმაც ოქრო 4x100 მ ესტაფეტაზე.
2014 Commonwealth Games 2014 წლის თანამეგობრობის თამაშები
Having moved back to Jamaica in 2013 to train under new coach Glenn Mills and help to coach the next generation of Jamaican sprinting talent, she competed at the 2014 Commonwealth Games, winning a bronze medal in the 100 m and a gold medal in the 4 x 100 m (with Veronica Campbell-Brown, Schillonie Calvert and Shelly-Ann Fraser-Pryce) in a games record time.[7] 2013 წელს დაბრუნდა იამაიკაში, რათა ევარჯიშა ახალი მწვრთნელის, გლენ მილსის ხელმძღვანელობით და ხელი შეეწყო იამაიკელი სპრინტერების შემდეგი თაობის აღზრდისთვის. მან მონაწილეობა მიიღო 2014 წლის თანამეგობრობის თამაშებზე, მოიგო ბრინჯაოს მედალი 100 მეტრზე და ოქროს მედალი 4x100 მ ესტაფეტაში (ვერონიკა კემპბელ-ბრაუნთან, შილონი კალვერტთან და შელი-ენ ფრეიზერ-პრაისთან ერთად) რეკორდულ დროში.[1]
Kerron Stewart (born 16 April 1984) is a retired Jamaican sprinter who specialized in the 100 metres and 200 metres.[1] She is the 2008 Jamaican national champion in the 100 m clocking 10.80s. She defeated World Champion Veronica Campbell-Brown in the process and now is the 2008 Summer Olympics silver medalist after she tied with Sherone Simpson in a time of 10.98s. She also earned a bronze medal in the 200 metres at the 2008 Summer Olympics with a time of 22.00s. 16 აპრილი, 1984) ----იამაიკელი ყოფილი სპრინტერი, რომელიც სპეციალიზირებული იყო 100 მეტრსა და 200 მეტრ დისტანციებზე.[1] ის არის 2008 წლის იამაიკის ეროვნული ჩემპიონი 100 მეტრზე სპრინტში (10.80 წმ). მან ამ პროცესში დაამარცხა მსოფლიო ჩემპიონი ვერონიკა კემპბელ-ბრაუნი და არის 2008 წლის ზაფხულის ოლიმპიური თამაშების ვერცხლის მედალოსანი, მას შემდეგ რაც 10.98 წამით გაუთანაბრდა შერონ სიმპსონს. მან ასევე მოიპოვა ბრინჯაოს მედალი 200 მეტრზე 2008 წლის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე (22.00 წმ). იგი დაიბადა კინგსტონში და სპორტი დატოვა 2018 წლის სეზონის შემდეგ.[2]
References სქოლიო
External links რესურსები ინტერნეტში
Stewart holds one of the fastest non-winning times for the women's 100 metres. სტიუარტს აქვს დაფიქსირებული ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფი დრო ქალთა 100 მეტრზე სპრინტში.
In the 2009 World Athletics Championships from Berlin, she ran 10.75 seconds only to finish second to compatriot, Shelly-Ann Fraser who ran a 10.73 race. Stewart also anchored the Jamaican 4x100 m relay team to victory in a time of 42.06. 2009 წლის მძლეოსნობის მსოფლიო ჩემპიონატზე ბერლინში, დააფიქსირა 10,75 წამიანი გარბენი და მეორე ადგილი დაიკავა. იგი დამარცხდა თანამემამულე შელი-ენ ფრეიზერთან, რომელმაც 10,73 წამში გადაკვეთა ფინიშის ხაზი. სტიუარტი იყო მეოთხე მორბენალი იამაიკის 4x100 მ ესტაფეტის გუნდში. მათ გაიმარჯვეს და 42.06 წმ დააფიქსირეს.
Junior career ახალგაზრდული კარიერა
She won the U18 100m at the 2000 Carifta Games.[3] She also represented Jamaica at the World Junior Championships that year, winning a silver medal in the 4 x 100 m relay.[3] In 2001, she finished second in the 200 m at the World Youth Games. In the following year, she finished fourth in the 100 m at the World Junior Championships, and second at the U20 100 m at the 2002 Carifta Games.[3] After winning the U20 100 m, and coming third in the U20 200 m at the 2003 Carifta Games, she was selected for the 2003 Pan American Games, but injured herself in the athlete's village by walking through a plate glass window in the dark, forcing her out of action for three months.[3] მან მოიგო 18 წლამდელთა 100 მ სპრინტი 2000 წლის კარიბის თავისუფალი ვაჭრობის ასოციაციის (CARIFTA) თამაშებზე.[1] მან ასევე წარმოადგინა იამაიკა მსოფლიო ახალგაზრდულ ჩემპიონატზე იმავე წელს და მოიგო ვერცხლის მედალი 4 x 100 მ ესტაფეტაში.[1] 2001 წელს მან მსოფლიო ახალგაზრდულ თამაშებზე 200 მეტრზე მეორე ადგილი დაიკავა. მომდევნო წელს, იუნიორთა მსოფლიო ჩემპიონატზე, 100 მეტრზე მეოთხე ადგილი დაიკავა, ხოლო 20-წლამდელთა 100 მ სპრინტზე 2002 წლის CARIFTA-ს თამაშებზე, მეორე ადგილზე გავიდა.[1] 2003 წლის CARIFTA-ს 20-წლამდელთა 100 მ სპრინტში გამარჯვების და 20-წლამდელთა 200 მეტრზე მესამე ადგილზე გასვლის შემდეგ, იგი აირჩიეს 2003 წლის პანამერიკულ თამაშებზე, მაგრამ სპორტსმენთა სოფელში ტრავმა მიიღო. ის სამი თვით გამოეთიშა სპორტს.[1]
Recovering, she was selected as an alternate for the Jamaican 2004 Olympic team, but did not get to race.[1] გამოჯანმრთელების შემდეგ, იგი შეირჩა იამაიკის 2004 წლის ოლიმპიური გუნდის ალტერნატიულ მორბენლად, მაგრამ არ ურბენია.[1]