text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่โปรดเกล้าคราวมาข้ายากแค้น <bot>:อันทองแสนตำลึงนั้นไม่ทันหา ธำมรงค์เรือนมณีฉันมีมา ตีราคาควรแสนตำลึงทอง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเหมือนพี่สีเขียวมีเขี้ยวแฝง <bot>:ทั้งเนตรแดงดูพลางขวางสกัด ฝ่ายฝรั่งยั้งหยุดยืนเยียดยัด พอเห็นหัสกันมาเหมือนลาลี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จริงนะพระจะคิดสนิทถนอม <bot>:น้องไม่ยอมแล้วเช่นอย่างแต่ปางหลัง ไปนับปีมิใช่ของสำรองรัง จะมานั่งคลอเคลียเป็นเมียเดิน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีวัณฬาว่ากูเป็นครูสอน <bot>:ว่าปากบอนค่อนด่าช่างว่าขาน พลอยรับเคราะห์เพราะว่าเป็นอาจารย์ คิดสงสารจึงอุตส่าห์ออกมาดู | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางอองออยลอยหน้าว่าข้าเห็น <bot>:เขาลอบเล่นชู้ชิดพิสมัย นางโฉมงามตามชายสูญหายไป ข้าเปลี่ยวใจจึงแอบอยู่แนบองค์ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ารูปงามสามนางสำอางโฉม <bot>:จะโอ้โลมเล่นประชันกันก็ได้ ล้วนร่วมรักร่วมรู้คู่ฤทัย ไม่ถึงใจก็เห็นเจียนจะเปลี่ยนตัว ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งธงทองรองเรืองเครื่องประดับ <bot>:เชือกสำหรับรอกใบของใช้สอย มาทอดท่าหน้าวังถ้วนทั้งร้อย ต่างเตรียมคอยพระโอรสยศไกร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างเศร้าสร้อยคอยศรีสุวรรณราช <bot>:ทั้งพระญาติใหญ่น้อยละห้อยหา แต่ปีขาลป่านนี้ถึงปีระกา ยังหามาเมืองไม่ทั้งไพร่พล | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นทรงธรรม์บรรทมสนิทนิ่ง <bot>:หนีไปวิ่งเล่นอยู่ในคูหา โลดลำพองลองเชิงละเลิงมา เห็นแผ่นผาพิงผนิดปิดหนทาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างดีใจไหว้กราบเทพารักษ์ <bot>:เจ้าสำนักเกาะขวางกลางสิงขร จึ่งเอาผ้ามาโบกริมสาคร เป็นการร้อนแกว่งไกวอยู่ไปมา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำร่ำสั่งก็สังเวช <bot>:น้ำพระเนตรหลั่งลงน่าสงสาร ด้วยเคยเห็นเอ็นดูพระกุมาร สิทธาจารย์จึงว่าเจ้าอย่าเศร้าใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงหลบลี้หนีตัวกลัวพระเดช <bot>:ไปอยู่ประเทศธานินทร์เป็นถิ่นฐาน อันองค์พระมังคลาปรีชาชาญ ไปสำราญผ่านประเทศเพชรกำพล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เขาทูลความตามเรื่องที่เคืองข้อง <bot>:ชวนพระน้องไม่เสวยเลยหลับใหล มาตุรงค์สงสารรำคาญใจ เสด็จไปเข้าห้องสองธิดา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงเจ็ดเดือนเฟือนแดนดูแผนที่ <bot>:ก็ไม่มีที่จะหวังเห็นฝั่งฝา ไม่มีเรือเหนือใต้ในคงคา ทุกเช้าเย็นเห็นแต่ฟ้าปลากับน้ำ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลูกนั้นหรือชื่อว่านมพระธรณี <bot>:ถึงพันปีผุดขึ้นเหมือนปืนดัง ฝูงสัตว์ไพรได้ยินทั้งกลิ่นหอม มาพรั่งพร้อมเพราะจะกินถวิลหวัง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระรับขวัญขวัญอ่อนอย่าร้อนเร่า <bot>:ไม่ขัดเจ้าโฉมงามทรามสงวน พี่เหมือนหมอขอช่วยด้วยประชวร ใช่จะกวนแก้วตาให้ราคี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กระจับปี่สีซอเสียงกรอกรีด <bot>:บัณเฑาะว์ดีดดนตรีปี่ไฉน นางสำหรับขับร้องทำนองใน บ้างขับไม้มโหรีให้ปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าพ่อสินสมุทรสุดสวาท <bot>:เหนื่อยอนาถนักหนาน่าสงสาร จงวางแม่เสียในวนชลธาร เร่งคิดอ่านตามติดพระบิดร ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นฟูฟ่องล่องลอยไปตามคลื่น <bot>:นภางค์พื้นแจ่มจำรัสประภัสสร ลมก็เรื่อยเฉื่อยสบายกระจายจร ที่อาวรณ์รอดตายหายรัญจวน | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทรงสินธพโดยจำนงส่งเสด็จ <bot>:กษัตริย์เสร็จบพิตรพระกฤษณา กับพระจอมเจ้าฝรั่งมังคลา ขึ้นทรงม้าทั้งสี่ตรีพลำ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนเสนีที่กำกับสำหรับรถ <bot>:มาสั่งหมดถ้วนทั่วตัวทหาร ให้เทียมรถพระที่นั่งอลังการ อาชาชาญผูกใส่เร่งไคลคลา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันพาราธานีเหมราช <bot>:จะพิฆาตให้กระจุยเป็นผุยผง แม้นบพิตรคิดรักสกุลวงศ์ ก็เร่งส่งพระธิดามาให้เรา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเห็นจริงแจ้งไม่แคลงจิต <bot>:มันสะกิดถูกที่คันก็หรรษา จึ่งสั่งพวกคนใช้ในเภตรา ให้ขนอาวุธส่งลงในเรือ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าพาพี่หนีมาพ้นข้าศึก <bot>:กำดัดดึกเดือนสว่างกระจ่างแสง หยุดเสียบ้างข้างเขาค่อยเบาแรง ต่อรุ่งแจ้งจึงค่อยพากันคลาไคล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เทพจินดาน้องที่สองนั้น <bot>:รับพระบัณฑูรเล่าได้เฝ้าแหน เป็นฝ่ายหน้าว่าราชการแทน อยู่เขตแดนวังหน้าริมสาคร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เครื่องจามรทอนตะวันเป็นหลั่นลด <bot>:ทั้งกลิ้งกลดราเชนทร์เกณฑ์สนม พอแสงทองส่องสว่างน้ำค้างพรม ตื่นประทมพร้อมพระวงศ์ต่างสรงชล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวฝ่ายสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:ทีจะง่วงไม่เป็นสุขลุกผวา ได้ยินเสียงปี่แก้วแว่ววิญญาณ์ เรียกเสนาพวกฝรั่งอย่ารั้งรอ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเทวสินธุ์เทพจินดาทั้งสอง <bot>:อยู่ปกครองบำรุงซึ่งกรุงศรี แต่ไปส่งจอมกษัตริย์สวัสดี แล้วจรลีกลับหลังเข้าวังเวียง ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยไสยาสน์เหนืออาสน์อ่อน <bot>:ให้อาวรณ์ร้อนรนกมลหมอง ไม่เหมือนคาดคลาดคิดผิดทำนอง พระตรึกตรองตรมจิตดังพิษปืน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ห้าพันบรรดาซึ่งมาด้วย <bot>:จะไปช่วยลูกสาวเจ้าสิงหล ให้ถือคบครบทั่วทุกตัวคน แล้วแบ่งพลกองละพันสำคัญคบ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองเด็กว่าถ้าแม้เป็นให้เห็นแน่ <bot>:ท่านดีแท้ใครจะเปรียบประเทียบถึง ถึงเลือดเนื้อเมื่อจะเอาข้าเจ้าจึง จะเถือทึ้งแทนคุณกรุณา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่าน้องเหมือนต้องโอสถพิษ <bot>:กำเริบฤทธิ์ร้อนในน้ำใจฉัน พี่ช่วยคิดปิดป้องของสำคัญ อย่าให้ฉันอายหน้าประชาชน ฯ | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยแป้งทาตามนุษย์บุรุษเห็น <bot>:มิได้เว้นหวังจิตพิสมัย แต่สินสมุทรสุดดีนี่กระไร อายุได้ถึงสิบเก้าก็เปล่าดาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระมังคลาพาทหารออกต้านหลัง <bot>:ไม่รอรั้งขึ้นม้าด้วยกล้าหาญ ถือง้าวทวนวิ่งโลดโดดทะยาน เข้าต่อต้านชิงชัยทั้งไพร่นาย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกคนใช้ไต่ถามได้ความถ้อย <bot>:แล้วจึ่งค่อยเข้าไปในสถาน แจ้งคดีกับท่านครูผู้อาจารย์ ให้ทราบการที่เขาบอกออกเนื้อความ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งกลืนกลํ้ากำสรดระทดเทวษ <bot>:นํ้าพระเนตรคลอคลองลงนองไหล สงสารเหล่าสาวสรรค์กำนัลใน เคยเคียงใกล้กล่อมขับให้หลับนอน | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญทิศาปาโมกข์โลกเชษฐ์ <bot>:มาเล่าเหตุให้ท่านทายทำนายฝัน พระนึกได้ให้เอาพระเสลี่ยงสุวรรณ ไปรับท่านครูมาอย่าช้าการ ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยพระเดชปกเกศเป็นที่ยิ่ง <bot>:ศัตรูกริ่งเกรงจบสยบสยอน ไม่เบียดเบียนบีฑาประชากร ราษฎรอิ่มเอมเกษมใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวกุลาลืมวังแลสังฆราช <bot>:พระนุชนาฏลืมสุรางค์นางสนม สองพึ่งเคยเชยถนอมกล่อมอารมณ์ เปรียบเหมือนลมแรงจัดสะบัดใบ ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝูงปลาใหญ่ได้ยินลืมกินเหยื่อ <bot>:ที่หนุนเรือเคลื่อนคล้อยกลับถอยหลัง ขึ้นลอยล่องฟ่องฟูเงี้ยหูฟัง วิเวกวังเวงแว่วแจ้วจับใจ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงให้นางพนักงานอ่านอิเหนา <bot>:ระเด่นเข้าห้องสุวรรณกันจะหนา บรรทมฟังวังเวงในวิญญาณ์ จนนิทราเคลิ้มหลับระงับไป | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงว่ากับสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:การทั้งปวงไม่ใช่ของต้องประสงค์ ขอแต่ให้ได้นุชบุษบง การประสงค์ของดิฉันเท่านั้นเอง ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กุมารีที่รินสุราถวาย <bot>:ล้วนแยบคายหวีผมก็คมสัน งามละม่อมพร้อมพริ้งทุกสิ่งอัน ดูผิวพรรณผุดผ่องทั้งสองรา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะขอกล่าวราวเรื่องเมืองโรมพัฒน์ <bot>:เจ้าจังหวัดแขกเทศเชื้อเศรษฐี เป็นเมืองใหญ่ในจังหวัดปัถพี เขามั่งมีมั่งคั่งทั้งนคร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันผู้หญิงกับวิชาเหมือนยาพิษ <bot>:เอาไว้ชิดแอบอิงดั่งสิงขร คงหักพับทับทุ่มตะลุมบอน เป็นแน่นอนเหมือนหนึ่งคำกูรำพัน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มิได้รู้สึกองค์ว่าหลงใหล สำรวลพลางทางว่าช่างกระไร เจ้าช่างใส่ความคิดดูมิดเม้น | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ของเบื่อเมาเอาระคนปนกับกรด <bot>:สำหรับรดกำมะถันให้ควันหนา แล้วจึ่งเรียกเสนีผู้ปรีชา ให้เข้ามาพากเพียรเรียนอุบาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพวกพราหมณ์ตามจับก็กลับสู้ <bot>:ยิงธนูพลาดเพลี่ยงหลีกเลี่ยงหลบ พอพวกพ้องย่องตอดดอดมาพบ ช่วยกันรบหักออกนอกกำแพง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถ้ารบพุ่งพวกฝรั่งสิ้นทั้งหลาย <bot>:จะล้มตายพ่ายแพ้คิดแก้ไข ให้พวกพ้องขององค์พระอภัย ช่วยชิงชัยจึงจะเสร็จสำเร็จการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:วายุพัฒน์จัดทหารชำนาญศึก <bot>:ด้วยตรองตรึกนึกคิดเป็นนิจสิน ได้ไพร่นายร้ายกาจชาติทมิฬ ท้าวกบิลอวยให้เหมือนใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วข้ามทุ่งมุ่งหมายขึ้นท้ายน้ำ <bot>:จะไปสำปันหนาที่อาศัย พอรุ่งแจ้งแสงตะวันพากันไป เข้าเดินไพรพฤกษาพนาวัน | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าถือใจว่าจะได้เมืองปากน้ำ <bot>:ที่ข้อคำพรรณนาก็น่าหัว อย่าได้นึกตรึกตรองว่าของตัว จะดีชั่วหนหลังเป็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงโลกเฉลิมภพ <bot>:ขจรจบนครินทร์ปิ่นมหา ได้ทรงฟังครูพักตร์จักรา พระปรีดาตรัสตอบว่าขอบคุณ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราแค้นใจไล่ฆ่าโยธาทัพ <bot>:แตกกระเพิ่นเยินยับจนทัพหลวง หากรำลึกนึกถึงท่านทั้งปวง จะเป็นห่วงทุกข์ถึงเราจึงเข้ามา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สัตว์ระยำซ้ำสามตะกลามชู้ <bot>:มันฆ่าคู่ทุจริตไม่คิดหมาง จึงอมเรศสาปซ้ำไว้ตามทาง ได้เชยค่างต่างเพศสังเวชใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝืนพระทัยไต่ถามไปตามเรื่อง <bot>:แต่เต็มเคืองเจ็บจิตดังพิษฝี แล้วเชิญท้าวเจ้าทมิฬเหมือนยินดี ให้นั่งที่อาสน์รัตน์ชัชวาล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านผู้รู้ผู้สำเร็จยังเข็ดรัก <bot>:ไม่ปลอมปลักปลีกไปเสียไพรสาณฑ์ แม้อยู่เฝ้าเคล้าเคลียจะเสียการ จงคิดอ่านออกองค์ให้จงดี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขณะนั้นค่อนดึกศึกสงบ <bot>:ต่างนอบนบนับถือพระฤๅษี ไม่กริบเกรียบเงียบสงัดทั้งปัถพี พระโยคีเทศนาในอาการ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สั่งวิเสทนอกในให้ไปเลี้ยง <bot>:ตามอย่างเยี่ยงสารพัดไม่ขัดขวาง ทั้งไพร่นายจ่ายให้ทั่วตัวขุนนาง ให้เหมือนอย่างก่อนเก่าเจ้าแผ่นดิน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนพระรามข้ามสมุทรไปหยุดทัพ <bot>:ไมยราพณ์จับจำขังแทบสังขาร์ ต้องสะเดาะเคราห์ชำระพระชาตา ตามตำราแก้ไขพอให้คลาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพหลพลขันธ์พวกฟันเสี้ยม <bot>:กำแหงเหี้ยมโห่ลั่นสนั่นหู แต่ล้วนมือถือคันเกาทัณฑ์ธนู สังเกตดูแต่งกายคล้ายเสี้ยวกาง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาสู่ห้องสองเฒ่าเล่าให้ฟัง <bot>:ฉันลาไปในวังถวายตัว แม้นโปรดปรานหลานสมอารมณ์นึก จะตั้งตึกแทนคุณแม่ทูนหัว | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขืนหักด่านราญรุกทำอุกอาจ <bot>:ยิงปืนสาดรบสู้อยู่ข้างหลัง แต่ลมเข้าเขารุกมาทุกครั้ง ขอทัพช่วยด้วยฝรั่งคับคั่งมา ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองท้าวสาวสุรางค์ต่างสงสาร <bot>:พระพบหลานอัคเรศของเชษฐา ทั้งโฉมยงองค์แก้วเกษรา กับธิดาอัญชลีพี่สะใภ้ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลมพระพายชายพัดไม่ขัดขวาง <bot>:แล่นมากลางชลท่าชลาสินธุ์ แปดพารามาถึงทุกธานินทร์ พร้อมกันสิ้นสุริย์วงศ์พงศ์ประยูร | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนม้าใช้ไปถึงพราหมณ์สามประเทศ <bot>:จึงแจ้งเหตุรบพุ่งในกรุงศรี จอมกษัตริย์ขัตติยาออกราวี พวกไพรีจับไปได้หลายวัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นกลับเป็นเช่นสั่งจะยังชั่ว <bot>:น้องนี่กลัวจะไม่เป็นเบญจขันธ์ นางครวญครํ่ารํ่าว่าแล้วจาบัลย์ ต่างรำพันถึงพี่น้องทั้งสองรา | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นสิบกองต้องหัดให้ผลัดเปลี่ยน <bot>:กระหวัดเวียนวกหลังเหมือนสั่งสอน สำคัญกลองฆ้องขานเข้าราญรอน ให้พลผ่อนผลัดรบบรรจบกัน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรามาเอาไม้เท้าของเราดอก <bot>:จะกลับออกไปมหาชลาไหล ไม่ทำร้ายชายหญิงอย่ากริ่งใจ แล้วจ้องไม้เท้าเดินดำเนินมา | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณกลั้นยิ้มพริ้มพระพักตร์ <bot>:เห็นหนักนักไปแล้วว่าน่าบัดสี หรือไปเห็นเป็นแก่ตัวต้องกลัวดี จะเลือกที่เป็นดอกบอกจริงจริง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงกำปั่นใช้ใบไปทั้งสาม <bot>:แยกไปตามทิศทางกลางมหา ชลาสินธุ์ถิ่นประเทศเขตพารา ทางไปวาหุโลมนั้นแสนกันดาร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทิศอุดรกิ่งแดงดังแสงชาด <bot>:แลประหลาดสี่อย่างล้วนต่างสี พระเพ่งพิศพฤกษาบรรดามี ต้นไม้นี้ผุดผาดประหลาดนัก | สิงหไกรภพ | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่มันพูดตัดประโยชน์จึงโกรธแค้น <bot>:เรานี้แสนเวทนาน้ำตาไหล มันพูดจาอวดดีจะมิไป จึงขัดใจแช่งด่าไม่ปรานี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสุลาลีฟังเห็นคลั่งหาย <bot>:เชื่อน้องชายฉุนแค้นแน่นคอหอย ลุกมานั่งข้างเตียงเมียงชม้อย แล้วว่าน้อยหรือพระพี่เธอดีจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเกณฑ์ยักษ์สักหมื่นแต่พื้นทหาร <bot>:ไปช่วยงานแบกหามตามวิสัย ของช่วยศพจบพระหัตถ์จงจัดไป เป็นผ้าไตรเงินตราสารพัน | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระยิ้มพลางทางว่าเวลาฤกษ์ <bot>:เสียงเอิกเกริกอยู่แล้วห้ามปรามไม่ไหว วางเถิดจ๊ะจะพาให้สาใจ แล้วออกไปสั่งสุรางค์นางน้อยน้อย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทำตามความรู้ของครูเฒ่า <bot>:เขียนสำเภาอักขราเป็นอาถรรพณ์ บริกรรมซ้ำเสกปลุกเลขยันต์ เอาเรือนั้นลอยลงในคงคา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คนทั้งนั้นครั้นได้ยินก็สิ้นเกลียด <bot>:อุตส่าห์เบียดเสียดกันเสียงหวั่นไหว มานั่งหลามตามทางสล้างไป ที่เจ็บไข้คนจูงพยุงมา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝากแต่รักหนักแน่นเท่าแผ่นภพ <bot>:ขอประสบทรามเชยเสวยสวรรค์ จะเกิดไหนขอให้พบประสบกัน ละเวงวัณฬาน้องอย่าหมองนวล | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่สายใจไปวิวาห์สถาผล <bot>:รดน้ำมนต์มุรธากระยาสนาน พระบุตรีพิลาปก้มกราบกราน กระหม่อมฉานจับไข้ไม่สบาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มะเดื่อดูกสุกห่ามอร่ามกิ่ง <bot>:บ้างหล่นกลิ้งเกลื่อนอยู่ริมภูผา ละมุดม่วงพวงสะพรั่งทั้งพะวา ดกระย้าอยู่ทุกกิ่งทั้งปริงปราง | พระอภัยมณี | 77 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางราศีพี่สาวคราวดาบส <bot>:น้อมประณตนอบนบซบเกศา พบพระพี่มีคุณกรุณา ช่วยชีวาไว้แล้วกลับแคล้วกัน | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวเจ้าบุรีเหมราช <bot>:ฟังอำมาตย์เศร้าในพระทัยหาย เอะครั้งนี้เห็นชีวีจะวอดวาย เสนานายจะป้องกันสถานใด | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นหายเจ็บเก็บดอกไม้มาให้บ้าง <bot>:กลับระคางเคืองข้องกันสองหลาน จะว่ากล่าวน้าวโน้มประโลมลาน ไม่สมานสโมสรเหมือนก่อนมา | นิราศเมืองแกลง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวเอนองค์ลงเหนือศิลาอาสน์ <bot>:สะดุ้งหวาดแว่วเพ้อละเมอฝัน เหตุว่าสองดวงใจจะไกลกัน ท้าวกุมภัณฑ์ม่อยหลับระงับไป ฯ | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกำหมัดกัดฟันกระชั้นชิด <bot>:ถีบอังกฤษตกเตียงเสียงดังผลุง สุหรั่งร้องเรียกไพร่ให้พยุง เป็นหมู่มุงมาพร้อมล้อมกุมาร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้มิรู้ผู้อื่นสิ้นทั้งนั้น <bot>:ก็หมายมั่นเหมือนญาติวงศา แสนสงสารมารดรกับบิดา มรณาหรือยังอยู่ไม่รู้ความ | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบุตรีกราบก้มประนมหัตถ์ <bot>:สามกษัตริย์ทรงเดชผู้เชษฐา แล้วบังคมก้มกรานคลานเข้ามา เฝ้ามารดาอัยกีด้วยปรีดิ์เปรม | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสำหรับจับระบำก็ทำบท <bot>:น้อมประณตน่าเอ็นดูด้วยครูสอน ใส่จริตกรีดกรายถวายกร ชะอ้อนอ่อนเอวองค์ตีวงเวียน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าห้องหับที่ประทับเคยสถิต <bot>:สำราญจิตสรวลสันต์ค่อยหรรษา ฝ่ายโฉมยงองค์พระมังคลา เข้าไสยาห้องท้ายสบายบาน | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วว่าโยมโทมนัสประหวัดหวัง <bot>:ถึงอยู่วังใจมาอยู่ที่ภูเขา ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนหนึ่งเห็นอยู่เย็นเช้า เหลือจะเล่าแล้วที่จิตคิดอาลัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอรำภามาถึงวังกำลังพลบ <bot>:ไปนอบนบนางวัณฬามารศรี ทูลแถลงแจ้งตามเนื้อความมี วันพรุ่งนี้เธอจะมาดูอาการ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นถึงปรางค์นางกระษัตริย์สงัดเงียบ <bot>:พระเดินเลียบรอบชลาทั้งหน้าหลัง ขึ้นชานพักผลักบานทวารบัง ค่อยแอบฟังแฝงฝาดูนารี | สิงหไกรภพ | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอครือปรางนางตื่นไม่ขืนขัด <bot>:ปรนนิบัติเบียดชิดสนิทสนม เห็นผ่อนตามยามดึกนึกนิยม ยิ่งคิดข่มใจฝืนยิ่งขืนคิด | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คำนับลาเจ้านิเวศน์เขตจังหวัด <bot>:กลับไปวัดชื่นชมด้วยสมหมาย เรียกดาวิดมาช่วยคิดการอุบาย สมที่หมายท่านท้าวเจ้าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยี่สิบวันบรรลุถึงเมืองหลวง <bot>:ส่งกระทรวงกรมท่าเจ้าภาษี กราบทูลท้าวเจ้าจังหวัดปถพี เหมือนคำที่นายด่านให้การมา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ม้าประจำนำริ้วเป็นทิวแถว <bot>:ผูกเครื่องแก้วแจ่มจำรัสประภัสสร เสนานำกำกับพวกนิกร จากนครไปเมืองด่านชานชลา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระหน่อบพิตรอดิศร <bot>:สุดสาครออกที่นั่งบัลลังก์โถง พร้อมเสนาข้าไทในพระโรง ตีห้าโมงขึ้นพระแท่นแสนสำราญ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เอาใส่หีบจีบจับระดับกระดาษ <bot>:ตำรับราชสงครามตามวิสัย ให้คนหามตามหลังเข้าวังใน นางตั้งใจพากเพียรเรียนตำรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์สุริย์วงศ์พระทรงยศ <bot>:เห็นโอรสยินดีจะมีไหน เรียกมานั่งข้างแท่นทองประไพ แล้วถามไถ่ทุกข์ยากเมื่อจากวัง | พระอภัยมณี | 62 |