Datasets:

---

ontocord

/

megawiki_with_gov_docs

like 0

Follow

Ontocord.AI 36

Life and career Greenhouse was born in Newark , New Jersey . In 1958 , Greenhouse purchased the Countess of Stanlein , also known as the Paganini Strad , which is one of 63 of Antonio Stradivari 's cellos , and subsequently played it . " Bernard Greenhouse : A Master And His Cello " All Things Considered Diaries interview , broadcast August 21 , 2008 . After his death it was to be sold by Bos

### Wikipedia Article: Bernard Greenhouse (3 Januarie 1916 – 13 Mei 2011) was 'n Amerikaanse tjellis een een van die stigterslede van die Beaux Arts Trio. Lewe en loopbaan Greenhouse is gebore in Newark, New Jersey. Hy het sy professionele studies onder Felix Salmond aan die Juilliard-skool begin toe hy agtien jaar oud was. Na vier jaar se studies onder Salmond het Greenhouse voortgegaan om onder Emanuel Feuermann en Diran Alexanian te studeer, en daarna een van die min langtermynstudente van Pablo Casals geword, onder wie hy vanaf 1946 tot 1948 studeer het. Nadat hy sy studies onder Casals voltooi het, het Greenhouse vir twaalf jaar lank 'n sololoopbaan gevolg. Hy het egter hiermee gesukkel, aangesien die tjello destyds nie 'n baie gewilde solo-instrument was nie. Gedurende hierdie tydperk het hy die violis Daniel Guilet ontmoet, wat Greenhouse in 1954 uitgenooi het om van Mozart se klaviertrios saam met die pianis Menahem Pressler te speel. Hulle het in 1955 in New York stad ontmoet, welke die eerste vergadering van die Beaux Arts Trio was. In 1958 het Greenhouse die Countess of Stanlein aangekoop, ook bekend as die Paganini Strad, wat een van 63 van Antonio Stradivari se tjellos is, en dit daarna gespeel. "Bernard Greenhouse: A Master And His Cello" All Things Considered Diaries onderhoud, uitgesaai op 21 Augustus 2008. Na sy afsterwe sou dit verkoop word deur die Bostonse vioolhandelaar Christopher Reuning. In 1987 het hy die trio verlaat en is hy vervang met tjellis Peter Wiley. Greenhouse was bekend vir sy onberispelike tegniek, maar nog meer vir sy inspirerende passie en die diepte en verskeidenheid van sy klank. Gedurende sy loopbaan het hy aan die Hartt Musiekkollege, die Staatsuniversiteit van New York in Stony Brook, die Manhattan Skool van Musiek, die New England Konservatorium, Rutgers-universiteit en die Juilliard-skool klasgegee. 'n Reeks video's van sy meesterklasse is in 1993 vervaardig deur Ethan Winer. Alhoewel Greenhouse afgetree het uit institusionele onderrig, het hy steeds tot en met sy afsterwe in 2011 regdeur die Verenigde State, Kanada, China, Korea, Japan en Europa meesterklasse aangebied. Daar is op 21 Augustus 2008, soos wat die afskeidskonsert van die Beaux Arts Trio aan't nader was, 'n onderhoud met hom gevoer. Hy het gesê dat hy elke dag oefen en beskou word as "die ou man van die tjello", en dat ander bejaarde tjelliste verbaas was dat hy nog op 95-jarige ouderdom optree. Greenhouse was ook die oudste van diegene wat in die trio gespeel het, tot ten minste 2015, met Daniel Guilet wat op 91-jarige ouderdom gesterf het, "Daniel Guilet, Violinist, Is Dead; Beaux Arts Trio Founder Was 91", The New York Times, 17 Oktober 1990 en Isidore Cohen wat op 82-jarige ouderdom gesterf het. Greenhouse se tweede passie was om op sy verskeie bote te vaar. Hy het op 13 Mei 2011 in sy huis, met 'n uitsig op die Wellfleet, Massachusetts hawe op Cape Cod, gesterf. Sy dogter Elena wat hy saam met Aurora de la Luz Fernandez y Menendez gehad het, is met die skrywer Nicholas Delbanco getroud. Studente Greenhouse se noemenswaardige studente sluit in: Timothy Eddy Maxine Neuman Paul Katz Amit Peled Damien Ventula Stjepan Hauser Uzi Wiesel Astrid Schween Kurt Baldwin Gedeeltelike diskografie Verskynings Met die Vellinger Kwartet Schubert: Strykkwintet in C (BBCMM75, 1998) Met die Henri René Orkes RCA Victor Presents Eartha Kitt (RCA, 1953) That Bad Eartha (EP) (RCA, 1954) Down To Eartha (RCA, 1955) That Bad Eartha (LP) (RCA, 1956) Thursday's Child (RCA, 1957) Verwysings Verdere leeswerk Bowed Arts--Gedanken von Bernard Greenhouse über sein Leben und die Musik. Reflections of Bernard Greenhouse on His Life and Music, Laurinel Owen, Kronberg Academy Verlag, Kronberg im Taunus (2001). Die werk beskik oor Duitse en Engelse weergawes (dit is oorspronklik in Engels geskryf en daarna in Duits vertal en in Duitsland uitgegee). . The Beaux Arts Trio. A Portrait, Nicholas Delbanco, William Morrow and Co., New York (1985). . The Countess of Stanlein Restored, Nicholas Delbanco, Verso, Londen & New York (2001). A History of the Countess of Stanlein ex Paganini Stradivarius Cello of 1707. . Eksterne skakels UNCG Special Collections and University Archives Cello Music Collection: Bernard Greenhouse Bernard Greenhouse Personal Papers Collection, 1916-2011 UNCG Special Collections and University Archives past exhibits: Celebrating the Cello Music Collection: The Greenhouse Legacy UNCG Digital Collections: Bernard Greenhouse Collection Bach: Cantata No. 79 "Gott is unser Sonn' und Schild- performed by the Bach Aria Group - Bernard Greenhouse, cello; Maureen Forrester, contralto; Robert Bloom, oboe; Paul Ulanowsky, piano (1966) on archive.org Kategorie: Amerikaanse musici Kategorie: Amerikaanse tjelliste Kategorie: Geboortes in 1916 Kategorie: Sterftes in 2011 <|endoftext|>### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Bernard Greenhouse' from Afrikaans to English: Life and career Greenhouse was born in Newark , New Jersey . In 1958 , Greenhouse purchased the Countess of Stanlein , also known as the Paganini Strad , which is one of 63 of Antonio Stradivari 's cellos , and subsequently played it . " Bernard Greenhouse : A Master And His Cello " All Things Considered Diaries interview , broadcast August 21 , 2008 . After his death it was to be sold by Boston violin dealer Christopher Reuning . In 1987 he left the trio and was replaced by cellist Peter Wiley . He said that he practices every day and is considered " the old man of the cello " , and that other elderly cellists were surprised that he was still performing at age 95 . Greenhouse was also the oldest of those who played in the trio , until at least 2015 , with Daniel Guilet having died at age 91 , “ Daniel Guilet , Violinist , Is Dead ; Greenhouse 's second passion was sailing on his various boats . He died on May 13 , 2011 in his home , overlooking the Wellfleet , Massachusetts harbor on Cape Cod . Student Greenhouse 's notable students include : Timothy Eddy Maxine Neuman Paul Katz Amit Peled Damien Ventula Stjepan Hauser Uzi Wiesel Astrid Schween Kurt Baldwin

Cohen began studying the violin at the age of six and graduated from the High School of Music and Art in Manhattan , although it was his intention to become a doctor . His pre - medical studies at Brooklyn College were interrupted because he fought in the US Army in Europe during World War II .

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Isidore Cohen' from Afrikaans to English: Cohen began studying the violin at the age of six and graduated from the High School of Music and Art in Manhattan , although it was his intention to become a doctor . His pre - medical studies at Brooklyn College were interrupted because he fought in the US Army in Europe during World War II . <|endoftext|>### Wikipedia Article: Isidore Cohen (16 Desember 1922, Brooklyn, New York – 23 Junie 2005, Bronx, New York) was 'n bekende kamermusikant en violis, sowel as 'n voormalige lid van die Juilliard Strykkwartet en Beaux Arts Trio. Cohen het op sesjarige ouderdom die viool begin studeer en aan die High School of Music and Art in Manhattan gegradueer, alhoewel dit sy bedoeling was om 'n dokter te word. Sy pre-mediese studies aan die Brooklyn kollege is onderbreek omdat hy in die Amerikaanse Leër in Europa tydens die Tweede Wêreldoorlog geveg het. Van toe af het sy loopbaanfokus verander. Nadat hy sy terugkeer gemaak het na die burgerlike lewe, het hy 'n student van Ivan Galamian aan die Juilliard-skool geword. Galamian het sy bedenkinge gehad oor die aanvaarding van 'n 24-jarige student, maar vir Cohen as oorlogsveteraan uithelp. Van daar af het sy lewe as musikant gedy, en selfs die aandag van Igor Stravinski getrek met sy uitvoering van Stravinski se L'Histoire du Soldat. Hy het veral bekend geword vir sy beklemtoning van die werke van moderne komponiste, en het veral nou saamgewerk aan baie stukke saam met John Cage. Cohen het vanaf die vyftigerjare gedien as konsertmeester van orkeste tydens die Casals-feeste in Frankryk en Puerto Rico, benewens verskeie ensembles in New York, insluitend die Columbia simfonieorkes. Hy was gereeld konsertmeester vir Leonard Bernstein se uitgesaaide konserte vir jongmense. Sy opvoering as konsertmeester (onder Stravinski se leierskap) van Stravinski se "Die rite van Lente" is een van die opnames op die goue plaat wat deur die voyager-ruimtetuie gedra word. In 1952 het Alexander Schneider vir Cohen uitgenooi om by die Schneider Kwartet as tweede violis aan te sluit. Tydens Cohen se termyn het die Schneider-kwartet die eerste volledige stel strykkwartette van Joseph Haydn opgeneem. In die begin van 1958 het Cohen tweede violis van die Juilliard Strykkwartet geword, welke pos hy byna 'n dekade beklee het. As lid van die kwartet het Cohen ook van 1958 tot 1966 gedien op die fakulteit op die Juilliard-skool. In 1968, na die uittrede van die violis Daniel Guilet is hy oorreed deur die pianis Menahem Pressler en die tjellis Bernard Greenhouse om by die Beaux Arts Trio aan te sluit. Teen die middel van die sewentigerjare het hulle getoer en opnames gemaak as die wêreld se bekendste klaviertrio. Gedurende Cohen se tyd met die trio is tientalle opnames vrygestel, waaronder die volledige klaviertrio's van Beethoven, Haydn, Mozart, Dvořák, Brahms, asook werke van Chopin, Pjotr Tsjaikofski, Sergei Rachmaninoff, Charles Ives, en Dmitri Sjostakowitsj. Na drie en twintig jaar as deel van die kwartet is hy as violis opgevolg deur Ida Kavafian. As onderwyser was Cohen benewens die Juilliard-skool ook betrokke by die fakulteite van talle instellings en feeste, waaronder die Aspen Musiekfees, die Curtis Institute of Music, Princeton-universiteit, SUNY in Stony Brook en die Manhattan Musiekskool. Sy langste verbintenis was met die Marlboro Musiekfees waar hy, beginnende in 1966, vir byna veertig jaar lank klasgegee het. Verwysings Kategorie: Amerikaanse musici Kategorie: Amerikaanse violiste Kategorie: Geboortes in 1922 Kategorie: Sterftes in 2005

Alan Morton Dershowitz ( September 1 , 1938 ) is an American lawyer and academic . He is an expert on American constitutional and criminal law . It is terrifying to think that we can be forced to do something against our will . What Dershowitz says confirms some of the suspicions conservatives have had [ about him ] over the years .... [ ( you know , when they tell us were wearing our tinfoil

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Alan Dershowitz' from Afrikaans to English: Alan Morton Dershowitz ( September 1 , 1938 ) is an American lawyer and academic . He is an expert on American constitutional and criminal law . It is terrifying to think that we can be forced to do something against our will . What Dershowitz says confirms some of the suspicions conservatives have had [ about him ] over the years .... [ ( you know , when they tell us were wearing our tinfoil hats ) . ] " . Retrieved and accessed on May 20 , 2020 He held the Felix Frankfurter Professorship at the law school from 1993 until his retirement in December 2013 . Dershowitz is a frequent media contributor , political commentator and legal analyst . Dershowitz has been involved in several high - profile legal cases . As a criminal appellate attorney , he won 13 of the 15 murder and attempted murder cases he was involved in , and represented a number of celebrities , including Mike Tyson , Patty Hearst , and Jim Bakker . His most notable cases include the successful appeal of Claus von Bülow 's 1982 conviction for the attempted murder of his wife , Sunny von Bülow , and the 1995 murder trial of O. J. Simpson , in which he served as appellate counsel on the " legal dream team . " with Johnnie Cochran and F. Lee Bailey . Early life Dershowitz was born on September 1 , 1938 in Williamsburg , Brooklyn to Claire ( née Ringel ) and Harry Dershowitz , an Orthodox Jewish couple . He was a rebellious student , and was often criticized by his teachers . He later said that his teachers advised him to choose something as a career that " required a lot of guts and no brains ... so I became a lawyer " . Education Dershowitz attended Yeshiva University High School , an independent boys prep school owned by Yeshiva University , in Manhattan , New York City where he played on the basketball team . He was a rebellious student , and was often criticized by his teachers . See also " Alan M. Dershowitz " , Harvard Law School , accessed November 20 , 2010 . He was a member of a conservative Jewish minyan at Harvard Hillel , but is however a self - described secular Jew . His first was at the age of 14 or 15 , when a camp counselor told him that he was smart , but that his head worked a little differently . He joined the faculty of Harvard Law School as an assistant professor in 1964 , and was made a professor or full professor in 1967 at the age of 28 , making him at the time the youngest full professor of law in the school 's history. Spero , Josh . Dershowitz ceased his teaching activities at Harvard Law School in December 2013 . He is an extraordinary senior fellow at the Gatestone Institute . Criticism of the American Civil Liberties Union In June 2018 , Dershowitz wrote an op - ed in which he criticized the American Civil Liberties Union , and in which he claimed that it had become an organization dedicated to advancing left - wing policy goals and marginalizing conservatives and centrist politicians . He wrote , " The move of the ACLU to the hard left reflects an even more dangerous and general trend in the United States : the right is moving further right ; the left is moving further left ; and the center is shrinking ... In American Jews and Americas Game : Voices of a Growing Legacy in Baseball , University of Nebraska Press , 2013 , bl . 79 – 90 . This chapter in Ruttman 's book , which is based on a November 24 , 2009 interview with Dershowitz , discusses Dershowitz 's American , Jewish , baseball and life experience from his youth to the present time . External Links Official Personal Website Alan M. Dershowitz Biography — Harvard Law School <|endoftext|>### Wikipedia Article: Alan Dershowitz Alan Morton Dershowitz (1 September 1938) is 'n Amerikaanse prokureur en akademikus. Hy is 'n kenner van Amerikaanse grondwetlike- en strafreg. Hy is ook al beskryf as 'n gerekende kenner van burgerlike vryhede. Tog, word die stelling deur die Amerikaanse nuus- en opiniewebwerf Townhall se Beth Baumann in twyfel getrek waar sy skryf: "Dershowitz is 'n liberalis. Hy is oop en eerlik daaroor. Ons weet dat dit die geval is. Dit is waarom daar so 'n oproer gemaak is toe hy deel was van president Donald Trump se verdedigingspan tydens die aanklag teen hom in die Huis van Verteenwoordigers en Senaat .... hierdie soort kommentaar lewer soveel vrae. Demokrate is vinnig om te sê dat 'n vrou die reg het om te kies of sy 'n aborsie wil hê of nie. Hulle maak gereeld gebruik van die frase 'my liggaam, my keuse.' Waarom is die uitgangspunt in orde as dit by aborsie kom, maar as iemand besluit om 'n entstof te verwerp, moet dit deur die regering voorgeskryf en afgedwing word? Sommige mense verwerp entstowwe om godsdienstige redes. Ander vertrou nie Big Pharma nie. En dan is daar diegene wat allergiese reaksies op verskillende entstowwe het. Nie alles is so swart en wit soos Dershowitz dit wil laat lyk nie. Dit is vreesaanjaend om te dink dat ons gedwing kan word om iets teen ons wil te doen. Wat Dershowitz sê, bevestig sommige van die vermoedens wat konserwatiewes deur die jare [oor hom] gehad het .... [(you know, when they tell us we're wearing our tinfoil //townhall.com/tipsheet/bethbaumann/2020/05/19/watch-alan-dershowitz-makes-the-case-for-government-mandated-coronavirus-vaccine-n2569134 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 Opgespoor en besoek op 20 Mei //townhall.com/tipsheet/leahbarkoukis/2020/05/19/crenshaw-explains-why-reopening-has-polarized-americans-n2569060 Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020 Hy het sy onderwysloopbaan begin by Harvard Regskool waar hy in 1967 op die ouderdom van 28 die jongste regsprofessor in die instelling se geskiedenis geword het. Hy het vanaf 1993 tot sy aftrede in Desember 2013 die Felix Frankfurter professoraat aan die regskool gehou. Dershowitz is 'n gereelde mediabydraer, politiese kommentator en regsanalis. Hy is ook 'n prominente stem op die Arabies–Israeliese konflik en het reeds verskeie boeke oor die onderwerp geskryf. Dershowitz was betrokke in verskeie hoëprofiel regsake. Hy het as 'n strafreg-appèlprokureur 13 van die 15 moord- en poging tot moordsake gewen waarby hy betrokke was, en het 'n aantal glanspersoonlikhede verteenwoordig, insluitende Mike Tyson, Patty Hearst, en Jim Bakker. Sy mees noemenswaardige sake sluit die suksesvolle appèl van Claus von Bülow se 1982 skuldigbevinding vir die poging tot moord op sy vrou, Sunny von Bülow, en die 1995 moordverhoor van O. J. Simpson, in, waarin hy as 'n appèladviseur gedien het op die "regsdroomspan" saam met Johnnie Cochran en F. Lee Bailey. Dershowitz is die skrywer van verskeie boeke oor politiek en die reg, insluitende Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case (1985), wat die basis vorm van die 1990 rolprent Reversal of Fortune; Chutzpah (1991); Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O. J. Simpson Case (1996); The Case for Israel (2003); Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights (2004); en The Case for Peace (2005). Sy twee mees onlangse werke wat in 2018 gepubliseer is, is: The Case Against Impeaching Trump en The Case Against BDS: Why Singling Out Israel for Boycott is Anti-Semitic. Vroeë lewe Dershowitz is op 1 September 1938 in Williamsburg, Brooklyn gebore as die seun van Claire (née Ringel) en Harry Dershowitz, 'n Ortodoks-joodse paartjie. Hy het grootgeword in Borough Park, Brooklyn. Dershowitz, Alan M. Chutzpah. Touchstone Books, 1992, bl. 35, 41. Sy vader was in die 1960's 'n stigter van, en president, van die Jong Israel Sinagoge en het op die raad van direkteure van die Etz Chaim Skool in Borough Park gedien. Hy was gedurende sy aftrede die mede-eienaar van die Manhattan-gebaseerde Merit Sales Company. Smith, Dinitia. "Trying to save Leona" , New York magazine, 12 Maart 1990, bl. 28–35. Dershowitz se eerste werk was in 1952 as veertienjarige aan 'n delifabriek aan Manhattan se Lower East Side. Van Riper, Tom. Opvoeding Dershowitz het die Yeshiva-universiteit Hoërskool, 'n onafhanklike seuns prep school wat deur die Yeshiva-universiteit besit word, in Manhattan, New York Stad bygewoon waar hy op die basketbalspan gespeel het. Hy was 'n rebelse student, en is dikwels deur sy onderwysers gekritiseer. Hy het later gese dat sy onderwysers hom aangeraai het om iets as loopbaan te kies wat " 'n groot smoel en geen brein benodig ... derhalwe het ek 'n prokureur geword". Nadat hy klaargemaak het met hoërskool het hy Brooklyn Kollege bygewoon en sy A. B. in 1959 ontvang met politieke wetenskap as hoofvak. Hierna het hy Yale se regskool bygewoon waar hy hoofredakteur was van die Yale Law Journal, en eerste in sy klas gestaan het met 'n Baccalaureus Legum (LL. B.) graad in 1962. Dershowitz, Alan. "Biographical Statement" . AlanDershowitz.com, besoek op 20 November 2010. Sien ook "Alan M. Dershowitz" , Harvard Law School, besoek op 20 November 2010. Hy was 'n lid van 'n konserwatiewe joodse minyan aan Harvard Hillel, maar is egter 'n selfbeskryfde sekulêre jood. Regs- en onderwysloopbaan duimnael|Na regskool het Dershowitz vir regter David L. Bazelon geklerk, wat hy as een van sy grootste mentors beskryf. Nadat hy toegelaat is tot die balie het Dershowitz as regsklerk vir David L. Bazelon, die hoofregter van die Verenigde State se Appèlhof vir die distrik van Columbia, gedien. Dershowitz het Bazelon as 'n invloedryke mentor beskryf. Hy het gesê: "Bazelon was meteens my beste en slegste baas ... Hy het my tot op die been gewerk; hy het nie gehuiwer om om 02: 00 die oggend te bel nie. Hy het my alles geleer - hoe om 'n burgerlike libertyn te wees, 'n mensch. Hy was iets in die middel van 'n slawemeester en 'n vaderfiguur." Gedurende die termyn van 1963–1964 was hy 'n regsklerk vir Hooggeregshof regter Arthur Goldberg. Hy het aan Tom Van Riper van Forbes tydskrif gesê dat om 'n klerkskap by die Hooggeregshof van Amerika te kry waarskynlik sy tweede groot geluk was. Sy eerste was op die ouderdom van 14 of 15, toe 'n kampberader vir hom gesê het dat hy slim is, maar dat sy kop 'n bietjie anders werk. Hy het in 1964 by die fakulteit van Harvard regskool aangesluit as assistent-professor, en is in 1967 op 28-jarige ouderdom 'n hoogleraar of volle professor gemaak, wat hom destyds die jongste volle regsprofessor in die geskiedenis van die skool gemaak het. Spero, Josh. "No stranger to controversy, Dershowitz remains unapologetic" , The Times, 14 Maart 2006. Hy is in 1993 as die Felix Frankfurter professor in die regte aangestel. Dershowitz het in Desember 2013 sy onderrig aktiwiteite aan Harvard se regskool gestaak. Hy is 'n buitengewone senior genoot aan die Gatestone Instituut. Dershowitz het tydens sy termyn by Harvard sy regspraktyk in beide straf- en siviele reg gehandhaaf. Sy kliënte het hoëprofiel figure soos Patty Hearst, Harry Reems, Leona Helmsley, Jim Bakker, Mike Tyson, Michael Milken, O. J. Simpson en Kirtanananda Swami ingesluit. Kritiek van die American Civil Liberties Union In Junie 2018 het Dershowitz 'n opiniestuk geskryf waarin hy American Civil Liberties Union kritiseer, en waarin hy beweer dat dit 'n organisasie geword het wat toegewy is aan die bevordering van linkse beleidsdoelstellings en die marginalisering van konserwatiewes en politici in die sentrum. Hy het geskryf, "Die skuif van die ACLU na die harde links weerspieël 'n nog gevaarliker en meer algemene neiging in die Verenigde State: die regterkant beweeg verder regs; die linkerkant beweeg verder links; en die sentrum krimp ... Die ACLU se skuif van die neutrale beskermer van burgerlike vryhede na 'n partydige voorstander van harde linkse politieke beleidsrigtings en -standpunte is 'n simptoom en gevolg van hierdie verandering." Werke 1982: The Best Defense. . 1985: Reversal of Fortune: Inside the von Bülow Case. . 1988: Taking Liberties: A Decade of Hard Cases, Bad Laws, and Bum Raps. . 1991: Chutzpah. . 1992: Contrary to Popular Opinion. . 1994: The Advocate's Devil (fiction). . 1994: The Abuse Excuse: And Other Cop-Outs, Sob Stories, and Evasions of Responsibility. . 1996: Reasonable Doubts: The Criminal Justice System and the O. J. Simpson Case. . 1997: The Vanishing American Jew: In Search of Jewish Identity for the Next Century. . 1998: Sexual McCarthyism: Clinton, Starr, and the Emerging Constitutional Crisis. . 1999: Just Revenge (fiction). . 2000: The Genesis of Justice: Ten Stories of Biblical Injustice that Led to the Ten Commandments and Modern Law. Warner Books. . 2001: Letters to a Young Lawyer. Basic Books. . 2001: Supreme Injustice: How the High Court Hijacked Election 2000. Oxford University Press. . 2002: Why Terrorism Works: Understanding the Threat, Responding to the Challenge. Yale University Press. . 2002: Shouting Fire: Civil Liberties in a Turbulent Age. Little Brown. . 2003: The Case for Israel. John Wiley & Sons. 2003: America Declares Independence. John Wiley & Sons. . 2004: America on Trial: Inside the Legal Battles That Transformed Our Nation. Warner Books. . 2004: Rights From Wrongs: A Secular Theory of the Origins of Rights. . 2005: The Case for Peace: How the Arab-Israeli Conflict Can be Resolved. John Wiley & Sons.;. 2006: Preemption: A Knife That Cuts Both Ways. W. W. Norton & Company. . 2007: Blasphemy: How the Religious Right is Hijacking the Declaration of Independence. . 2007: Finding Jefferson: A Lost Letter, a Remarkable Discovery, and the First Amendment in an Age of Terrorism. . 2008: Is There a Right to Remain Silent?: Coercive Interrogation and the Fifth Amendment After 9/11. . 2008: The Case Against Israel's Enemies: Exposing Jimmy Carter and Others Who Stand in the Way of Peace. . 2009: Mouth of Webster, Head of Clay essay in The Face in the Mirror: Writers Reflect on Their Dreams of Youth and the Reality of Age. . 2009: The Case For Moral Clarity: Israel, Hamas and Gaza. . 2010: The Trials of Zion. . 2013: Taking the Stand: My Life in the Law. . 2014: Terror Tunnels: The Case for Israel's Just War Against Hamas. . 2015: Abraham: The World's First (But Certainly Not Last) Jewish Lawyer (Jewish Encounters Series). . 2018: The Case Against Impeaching Trump. . 2019: Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo. Verwysings Verdere leeswerk Upham, S. Phineas (red.). Philosophers in Conversation: Interviews from the Harvard Review of Philosophy, Routledge, 2002, bl. 64–70. Berkow, Ira. Court Vision: Unexpected Views on the Lure of Basketball, University of Nebraska Press, 2004, bl. 207–216. Bruck, Connie, "Devil's Advocate: Alan Dershowitz's long, controversial career – and the accusations against him", The New Yorker, 5 & 12 Augustus 2019, bl. 32–47. Dershowitz, Alan (red.). What Israel Means to Me: By 80 Prominent Writers, Performers, Scholars, Politicians, and Journalists, John Wiley & Sons, 2007, bl. 1–6. Goldberg, Elizabeth Swanson. Beyond Terror: Gender, Narrative, Human Rights, Rutgers University Press, 2007, bl. 88–95, 101. Dershowitz, Alan. "Echoes of 1938" in Helmreich, William B.; Rosenblum, Mark; Schimel, David. (reds.). The Jewish Condition: Challenges and Responses – 1938–2008, Transaction Publishers, 2008, bl. 39–44. Norwood, Stephen H.; Pollack, Eunice G. (eds.). Encyclopedia of American Jewish History (Volume 1), ABC-CLIO, 2008, bl. 53–54. Rejali, Darius. Torture and Democracy, Princeton University Press, 2009. Ruttman, Larry. "From Avi the Bum and Ballplayer to Alan the Professor, Defender, and Civil Libertarian." In American Jews and America's Game: Voices of a Growing Legacy in Baseball, University of Nebraska Press, 2013, bl. 79–90. Hierdie hoofstuk in Ruttman se boek, wat gebaseer is op 'n onderhoud op 24 November 2009 met Dershowitz, bespreek Dershowitz se Amerikaanse-, Joodse-, bofbal- en lewensondervinding van sy jeug tot die teenswoordige tyd. Eksterne skakels Amptelike persoonlike webwerf Alan M. Dershowitz biografie—Harvard Regskool Kategorie: Geboortes in 1938 Kategorie: Amerikaners Kategorie: Lewende mense

Traditional Chinese medicine , as described in the Yellow Emperors Inner Canon of Huangdi Neijing , specified four diagnostic methods : inspection , culture - olfaction , interrogation , and palpation . Hippocrates was known to make diagnoses by tasting the urine of his patients and smelling their sweat .

### Wikipedia Article: IMAGE: Radiografie is 'n belangrik deel van die diagnose van sekere afwykings Mediese diagnose is die proses om te bepaal watter siekte of toestand 'n persoon se simptome en tekens verklaar. Daar word meestal verwys na diagnosering met die implikasie van die mediese konteks. Die inligting wat benodig word vir diagnose word gewoonlik versamel uit 'n geskiedenis en fisiese ondersoek van die persoon wat mediese sorg soek. Een of meer diagnostiese prosedures, soos mediese toetse, word ook gereeld tydens die proses uitgevoer. Soms word postume diagnose as 'n soort mediese diagnose beskou. Geskiedenis Die eerste aangetekende voorbeelde van mediese diagnose word gevind in die geskrifte van Imhotep (2630–2611 v. C) in Antieke Egipte (die Edwin Smith Papyrus). 'n Babiloniese mediese handboek, die Diagnostic Handbook, geskryf deur Esagil-kin-apli (fl. 1069–1046 vC), het die gebruik van empirisme, logika en rasionaliteit in die diagnose van 'n siekte bekendgestel. H. F. J. Horstmanshoff, Marten Stol, Cornelis Tilburg (2004), Magic and Rationality in Ancient Near Eastern and Graeco-Roman Medicine, pp. 97–98, Brill Publishers, . Tradisionele Chinese medisyne, soos beskryf in die Yellow Emperor's Inner Canon of Huangdi Neijing, het vier diagnostiese metodes gespesifiseer: inspeksie, uitkultuur-olfaksie, ondervraging en palpasie. Dit was bekend dat Hippokrates diagnoses gemaak het deur die urine van sy pasiënte te proe en hul sweet te ruik. Verwysings Eksterne skakels Kategorie: Geneeskunde <|endoftext|>### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Mediese diagnose' from Afrikaans to English: Traditional Chinese medicine , as described in the Yellow Emperors Inner Canon of Huangdi Neijing , specified four diagnostic methods : inspection , culture - olfaction , interrogation , and palpation . Hippocrates was known to make diagnoses by tasting the urine of his patients and smelling their sweat .

Scope Infectious disease specialists usually act as consultants to other doctors in cases of complex infections , and often treat patients with HIV / AIDS and other forms of immunodeficiency . Although many common infections are treated by doctors without formal expertise in infectious diseases , specialists may be consulted in cases where it is difficult to diagnose or manage an infection .

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Oordraagbare siekte' from Afrikaans to English: Scope Infectious disease specialists usually act as consultants to other doctors in cases of complex infections , and often treat patients with HIV / AIDS and other forms of immunodeficiency . Although many common infections are treated by doctors without formal expertise in infectious diseases , specialists may be consulted in cases where it is difficult to diagnose or manage an infection . <|endoftext|>### Wikipedia Article: Oordraagbare siekte Aansteeklike siektes is 'n mediese spesialiteit wat handel oor die mediese diagnose, beheer en behandeling van infeksies. Die praktyk van 'n spesialis van aansteeklike siektes kan grootliks bestaan uit die hantering van hospitaalverworwe infeksies, of dit kan op buite-pasiënte gebaseer wees. Omvang Spesialiste vir aansteeklike siektes dien gewoonlik as konsultante vir ander dokters in gevalle van komplekse infeksies, en behandel hulle dikwels pasiënte met MIV/vigs en ander vorme van immuungebrek. Alhoewel baie algemene infeksies deur dokters behandel word sonder formele kundigheid in aansteeklike siektes, kan spesialiste geraadpleeg word in gevalle waar dit moeilik is om 'n infeksie te diagnoseer of te bestuur. Hulle kan ook gevra word om die oorsaak van 'n koors van onbekende oorsprong te help bepaal. Spesialiste in aansteeklike siektes kan in hospitale (binnepasiënte) en klinieke (buitepasiënt) praktiseer. In hospitale help spesialiste in aansteeklike siektes om die vroegtydige diagnose en behandeling van akute infeksies te verseker deur die toepaslike diagnostiese toetse aan te beveel om die bron van die infeksie te identifiseer en deur toepaslike behandeling aan te beveel, soos om antibiotika voor te skryf om bakteriële infeksies te behandel. Vir sekere soorte infeksies kan die betrokkenheid van spesialiste by aansteeklike siektes die uitkomste van die pasiënt verbeter. In klinieke kan spesialiste in aansteeklike siektes langtermynversorging bied aan pasiënte met chroniese infeksies soos MIV/VIGS. Behandelings Spesialiste in aansteeklike siektes gebruik 'n verskeidenheid antimikrobiese middels om infeksies te behandel. Die tipe antimikrobiese middel hang af van die organisme wat die infeksie veroorsaak. Antibiotika word gebruik om bakteriële infeksies te behandel; antivirale middels behandel virale infeksies; en swamdoders behandel swam infeksies. Verwysings Kategorie: Aansteeklike siektes

Biography Verhulst comes from a broken home , and spent his later childhood in an orphanage . In 1999 , his first official publication appeared , a collection of stories about his youth , entitled The room next door , for which he was nominated for the NRC Literary Prize . The novel Niets , niemand en raumök stil ( 2000 ) also deals with his youth , but De veveling van de keeper ( 2002 ) indica

### Wikipedia Article: Dimitri Verhulst (2 Oktober 1972) is 'n Belgiese skrywer en digter. Hy is die beste bekend om sy romans De helaasheid der dingen (In Afrikaans vertaal deur Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge) en Problemski Hotel. Biografie Verhulst kom uit 'n gebroke huis, en het sy latere kinderjare in 'n weeshuis deurgebring. Hy het as 'n Katoliek grootgeword. As skrywer maak hy sy debuut in 1994 met die self-gepubliseerde Assevrijdag. In 1999 verskyn sy eerste amptelike publikasie, 'n versameling verhale oor sy jeug, getiteld De kamer hiernaast, waarvoor hy genomineer is vir die NRC Literair Prijs. Die roman Niets, niemand en redelijk stil (2000) handel ook oor sy jeug, maar De verveling van de keeper (2002) dui op 'n stylverandering en word gekenmerk deur groter maatskaplike en politieke betrokkenheid. In 2001 publiseer Verhulst Liefde, tenzij anders vermeld, 'n bundel gedigte. Sy deurbraak wat die algemene publiek betref het in 2003 gekom met Problemski Hotel. Dit handel oor die inwoners van 'n sentrum vir asielsoekers in Arendonk (België). Die boek is in meer as tien tale vertaal. Die Belgiese filmmaker Manu Riche het 'n rolprent gemaak wat gebaseer is op die boek, en wat in Januarie 2016 verskyn het. In 2006 verskyn sy roman De helaasheid der dingen (vertaal in Afrikaans deur Dr. Daniël Hugo as Die helaasheid van die dinge), en ook die novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af. In 2008 is Godverdomse dagen op een godverdomse bol gepubliseer, waarvoor Verhulst die 2009 Libris-prys gewen het; Verhulst het ook die 2015 Boekenweekgeschenk, De zomer hou je ook niet tegen geskryf. Sy roman uit 2015 getiteld Bloedboek, 'n hervertelling van die Pentateug, is geprys in De Morgen vir die vermaaklikheidswaarde daarvan; in die Nederlandse dagblad Trouw is dit 'n "grusame bijbel" genoem, met die onderhoudvoerder wat Verhulst bevraagteken het oor sy gebruik van frases soos "Finale oplossing" in die her-vertelling van die eerste vyf boeke van die Bybel. Verhulst het geantwoord dat hy die "wêreldwye taal van volksmoord" gebesig het. Verhulst publiseer gereeld in die literêre tydskrifte Underground, Nieuw Wereldtijdschrift en De Brakke Hond. Hy dien ook as 'n redakteur vir die tydskrif Underground. Hy woon en werk in Huccorgne. Skryfstyl Verhulst se skryfstyl kan gekarakteriseer word as sarkasties, maar deernisvol. Sy taalgebruik kan eksplisiet en skreeusnaaks wees. Die Belgiese skrywer Louis Paul Boon is 'n bron van inspirasie vir Verhulst. Sy skryfwerk is kontroversieel; soveel so dat Verhulst reeds twee keer gedagvaar is. Op 27 Julie 2019 publiseer Verhulst 'n rubriek in die Belgiese dagblad De Morgen oor Palestynse moderne letterkunde. In die rubriek beweer Verhulst dat hy Serge Gainsbourg aanhaal; en skryf: "Jood-zijn is geen godsdienst; er is geen enkele God die Zijn schepsels zo’n lelijke neus zou geven." Volgens The Times of Israel, was dit egter nie Gainsbourg se oorspronklike woorde nie, en beskuldig Verhulst Israeliese Jode van verskeie misdade in sy rubriek. The Times of Israel het vermeld dat die Forum van Joodse Organisasies van België se Vlaamse streek Verhulst van "ongebreidelde antisemitisme" in sy rubriek beskuldig het. Die Nederlandse hoofrabbi Binyomin Jacobs het die rubriek "suiwer antisemitisme" genoem. Bibliografie Assevrijdag (1994) De kamer hiernaast (1999) Niets, niemand en redelijk stil (2001) Liefde, tenzij anders vermeld (2001, poësie) De verveling van de keeper (2002) Problemski Hotel (2003) Dinsdagland (2004) De aankomst in de bleke morgen op dat bleke plein (Aalst) (2005, toneelstuk) Yerma vraagt een toefeling (2005, vertaling van Yerma deur Federico García Lorca) Boekendiefstal is een zegen voor de middenstand (2005) De helaasheid der dingen (2006, Die helaasheid van die dinge; daar is ook 'n filmweergawe daarvan uit 2009 met die Engelse titel The Misfortunates) Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006) Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008) De laatste liefde van mijn moeder (2010) De zeven laatste zinnen (2010) Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten (2011) De intrede van Christus in Brussel (2011) De laatkomer (2013) Kaddisj voor een kut (2014) Bloedboek (2015) De zomer hou je ook niet tegen (2015, Boekenweekgeschenk) Het leven gezien van beneden (2016) Spoo Pee Doo (2016) Stoppen met roken in 87 gedichten (2017) De pruimenpluk (2019) Pryse Publieksprijs Gouden Uil vir De helaasheid der dingen (Afrikaanse titel: Die helaasheid van die dinge) (2007) De Inktaap vir De helaasheid der dingen (2008) Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009) Libris Literatuurprijs vir Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2009) Sien ook Vlaamse letterkunde Notas Verwysings Kategorie: Geboortes in 1972 Kategorie: Vlaamse digters Kategorie: Vlaamse skrywers Kategorie: Lewende mense <|endoftext|>### Translation of Wikipedia text about 'Dimitri Verhulst' from Afrikaans to English: Biography Verhulst comes from a broken home , and spent his later childhood in an orphanage . In 1999 , his first official publication appeared , a collection of stories about his youth , entitled The room next door , for which he was nominated for the NRC Literary Prize . The novel Niets , niemand en raumök stil ( 2000 ) also deals with his youth , but De veveling van de keeper ( 2002 ) indicates a change in style and is characterized by greater social and political involvement . The book has been translated into more than ten languages . The Belgian filmmaker Manu Riche made a film based on the book , which was released in January 2016 . His breakthrough in terms of the general public came in 2003 with Problemski Hotel . It concerns the residents of a center for asylum seekers in Arendonk ( Belgium ) . He also serves as an editor for Underground magazine . He lives and works in Huccorgne . On 27 July 2019 , Verhulst published a column in the Belgian daily De Morgen about Palestinian modern literature .

External links The Kahlil Gibran collective His life , work and legacy at KahlilGibran.com The Prophet audiobook at Internet Archive.org The Garden of the Prophet audiobook at Internet Archive.org The Prophet audiobook from Legamus Project Gutenberg Australia ( e - text ) ( public domain domain in the United States , Australia , the EU , Russia and South Africa ) The Prophet by Poets.org The Pro

### Wikipedia Article: Die profeet is 'n boek met 26 prosa-poëtiese fabels geskryf in Engels deur die Libanees-Amerikaanse digter en skrywer Kahlil Gibran. Dit is oorspronklik in 1923 gepubliseer deur Alfred A. Knopf. Dit is Gibran se bekendste werk. Die profeet is in meer as 100 verskillende tale vertaal (insluitende Afrikaans), wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Dit was nog nooit uit druk uit nie. Opsomming Die profeet Al Mustafa woon al 12 jaar in die stad Orphalese en is op die punt om aan boord te gaan van 'n skip wat hom huis toe sal bring. Hy word deur 'n groep mense gekeer, met wie hy onderwerpe soos die lewe en die menslike toestand bespreek. Die boek is verdeel in hoofstukke wat handel oor liefde, huwelik, kinders, gee, eet en drink, werk, vreugde en hartseer, huise, klere, koop en verkoop, misdaad en straf, wette, vryheid, rede en passie, pyn, self- kennis, onderrig, vriendskap, praat, tyd, goed en kwaad, gebed, plesier, skoonheid, godsdiens en dood. Gewildheid Die profeet is in meer as 100 tale vertaal, wat dit een van die mees vertaalde boeke in die geskiedenis maak. Teen 2012 was daar in Amerika alleen reeds nege miljoen eksemplare verkoop sedert die oorspronklike publikasie daarvan in 1923. Van die ambisieuse eerste druk van 2000 eksemplare in 1923, het Knopf 1 159 eksemplare verkoop. Die vraag na die profeet het die volgende jaar verdubbel - en die jaar daarna weer verdubbel. Dit is in 1926 deur Madeline Mason-Manheim in Frans vertaal. Teen die tyd van Gibran se dood in 1931 is dit ook in Duits vertaal. Die jaarlikse verkope het in 1935 12 000 bereik, 111 000 in 1961 en 240 000 in 1965. Die boek se verkope het in 1957 die een miljoen kerf verbygesteek. Op 'n stadium is daar wêreldwyd meer as 5000 eksemplare per week van Die profeet verkoop. Inspirasie Alhoewel hy as 'n Maroniet gebore is, is Gibran nie net deur sy eie godsdiens beïnvloed nie, maar ook deur Islam, en veral deur die mistisisme van die Soefisme. Sy kennis van die bloedige geskiedenis van Libanon, met sy vernietigende faksiestryde, het sy geloof in die fundamentele eenheid van godsdienste versterk, wat sy ouers tentoongestel het deur mense van verskillende godsdienste in hul huis te verwelkom. Daar is ook verbindings en parallelle gemaak met William Blake se werk, sowel as die teologiese idees van Walt Whitman en Ralph Waldo Emerson, soos reïnkarnasie en die Oer-siel. Temas van invloed in sy werk was Islamitiese/Arabiese kuns, Europese klassisisme (veral Leonardo da Vinci) en romantiek (Blake en Rodin), die Broederskap van die Pre-Rafaëliete, en meer moderne simboliek en surrealisme. Gibran het vanaf 1912 'n aantal sterk bande met die Bahá'í-geloof gehad. Een van Gibran se kennisse, Juliet Thompson, het verskeie anekdotes aangaande Gibran gerapporteer. Sy onthou dat Gibran 'Abdu'l-Bahá, die leier van die godsdiens, ontmoet het tydens die reis van Abdu'l-Bahá na die Weste. Gibran was nie in staat om die aand voordat hy hom persoonlik ontmoet het, ten einde sy portret in April 1912 op die eiland Manhattan te laat teken, te slaap nie. Gibran het later aan Thompson gesê dat hy in 'Abdu'l-Bahá' "die Ongesiene gesien het, en vervul is van die gees daarvan." Gibran het in 1912 aan Die profeet begin werk," toe hy die eerste motief vir sy eilandgod gekry het, wie se "Prometheuse ballingskap 'n eiland sal wees." In 1928, na die dood van 'Abdu'l-Bahá, tydens die bywoning van 'n rolprent van' Abdu'l-Bahá, het Gibran opgestaan om te praat en in trane die verhewenheid van 'Abdu'l-Bahá verkondig en self nog gehuil nadat hy die geleentheid verlaat het. Tantieme en outeursregbeheer Die boek het op 1 Januarie 2019 die openbare domein in die Verenigde State betree. Dit was reeds in die openbare domein in die Europese Unie, Kanada, Rusland, Suid-Afrika, en Australië. Gibran het opdrag gegee dat die tantième en outeursregte van sy materiaal na sy dood deur sy tuisdorp, Bsharri, Libanon, besit word. Die Gibran National Committee (GNC) in Bsharri bestuur die Gibran Museum. Die GNC, wat in 1935 gestig is, is 'n nie-winsgewende korporasie wat die eksklusiewe regte besit om die outeursreg van die Libanese skrywer Kahlil Gibran in en op sy literêre en artistieke werke te bestuur. Die tuin van die profeet Gibran het Die profeet opgevolg met Die tuin van die profeet, wat postuum in 1933 gepubliseer is. Die tuin van die profeet handel oor die besprekings van Al Mustafa met nege dissipels, na sy terugkeer na 'n tydelike afwesigheid. Aanpassings 1973 - The Profit; Albran's Serial, 'n parodie wat in 1973 gepubliseer is deur Price/Stern/Sloan, Kalifornië, soos geskryf deur die fiktiewe Kehlog Albran (skuilnaam vir die skrywer Martin A. Cohen en Sheldon Shacket). Dit het in 1981 'n vierde druk beleef. 1974 - The Prophet by Khalil Gibran: 'n musikale interpretasie met Richard Harris. Musiek gekomponeer deur Arif Mardin, Atlantic Records 2002 - Elektroniese en new-age-musiekkomponis Gandalf en die verteller Thomas Klock het 'n CD met die Duitse weergawe - Der Prophet - met musiek gemaak. 2010 - The Propheteer; 'n Boek van politieke satire wat die profeet voorstel as George W. Bush tydens 'n lesing aan sy ondersteuners op die grasperk voor die Withuis terwyl hy wag vir sy helikopter na Texas. ISBN 978-1-4502-6057-2 2014 - Kahlil Gibran's The Prophet; Salma Hayek het 'n animasiefilmweergawe van die boek aangekondig, met haarself as vervaardiger en as die stem van die karakter Karima. Elke hoofstuk is gelei deur 'n individuele regisseur, met The Lion King se Roger Allers wat toesig hou oor die projek. Bibliografie Kahlil Gibran, 1973. The Prophet by ; Uitgewer Alfred A Knopf, Inc.; A Borzoi ASIN: B004S0ZKJO Verwysings Eksterne skakels The Kahlil Gibran collective Sy lewe, werk en nalatingskap by KahlilGibran.com The Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org The Garden of the Prophet oudioboek by Internet Archive|Archive.org The Prophet oudioboek van Legamus Project Gutenberg Australia (e-text) (openbare domein in die Verenigde State, Australië, die EU, Rusland en Suid-Afrika) The Prophet by Poets.org The Prophet eBook vrye eboek (Publieke Domein in die VK) in pdf, ePub and kindle formaat van Obooko The Prophet by WikiSummaries The Prophet Translated artikel - below. Porias in Literary Translation: A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk Kategorie: Romans <|endoftext|>### Translation of Wikipedia text about 'Die profeet' from Afrikaans to English: External links The Kahlil Gibran collective His life , work and legacy at KahlilGibran.com The Prophet audiobook at Internet Archive.org The Garden of the Prophet audiobook at Internet Archive.org The Prophet audiobook from Legamus Project Gutenberg Australia ( e - text ) ( public domain domain in the United States , Australia , the EU , Russia and South Africa ) The Prophet by Poets.org The Prophet eBook free ebook ( Public Domain in the UK ) in pdf , ePub and kindle format from Obooko The Prophet by WikiSummaries The Prophet Translated article - below . Porias in Literary Translation : A Case Study of The Prophet and Its Translations Studiestuk

The acid " bites " into the metal ( it reacts with it in a redox reaction ) to a depth depending on the immersion time and the acid 's strength , and leaves the drawing on the plate . The rest of the waxy substance is then removed from the plate . The artist then scrapes off the fabric with a sharp etching needle , to expose the bare metal where he or she wants a line to appear in the final wor

### Translation of Wikipedia text about 'Etswerk' from Afrikaans to English: The acid " bites " into the metal ( it reacts with it in a redox reaction ) to a depth depending on the immersion time and the acid 's strength , and leaves the drawing on the plate . The rest of the waxy substance is then removed from the plate . The artist then scrapes off the fabric with a sharp etching needle , to expose the bare metal where he or she wants a line to appear in the final work . The échoppe ( an instrument like an etching needle with a curved tip ) is also used for " bulging " lines , and the plate is then dipped in acid . After this , the plate is placed in a high - pressure printing press , together with a sheet of paper ( often dampened to soften it ) . Printmakers from the German - speaking countries and Central Europe perfected the art and transferred their skills to the Alps and across Europe . Self - Portrait Etched by Wenceslaus Hollar Selection of the Early Etched Printing Plates from the British Museum The process as applied to printing is believed to have been invented by Daniel Hopfer ( circa 1470 - 1536 ) of Augsburg , Germany . When exposed to air , the soil hardens . Some printmakers use oil / tar based bitumen , although bitumen is used to protect steel from rust and copper plates from aging . <|endoftext|>### Wikipedia Article: Etswerk duimnael|Die Soldaat en sy Vrou (Duits: Der Soldat mit seiner Frau). Ets deur Daniel Hopfer, wat glo hierdie tegniek eerste begin toepas het in die drukkuns. duimnael|Die prekende Christus (Nederlands: De predikende Christus), ook genoem Die Honderdguldenprent of Christus genees die Siekes, 'n ets deur Rembrandt (ca. 1648). Rembrandt is allerweë beskou as die grootste etser in die geskiedenis van die medium (as 'n kuns uit eie reg). Stampfle, Felice; et al. (eds.): Rembrandt: Experimental Etcher [exh. cat.]. (Boston: Museum of Fine Arts; New York: The Pierpont Morgan Library, 1969)McQueen, Alison: The Rise of the Cult of Rembrandt: Reinventing an Old Master in Nineteenth-Century France. (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2003)Ackley, Clifford S.; Baer, Ronni; Rassieur, Thomas E.: Rembrandt's Journey: Painter, Draftsman, Etcher. (Boston: Museum of Fine Arts, 2003)Hinterding, Erik; Dickey, Stephanie S.; et al.: Learning and Teaching with Rembrandt: Cross-Disciplinary Approaches to the Master Etcher [Symposium]. (Herbert F. Johnson Museum of Art, Cornell University, 28 October 2017) Sy belangrikste bydrae in die geskiedenis van grafiese drukkuns was sy transformasie van die 17de-eeuse etsprosesWhite, Christopher: Rembrandt as an Etcher: A Study of the Artist at Work [2 vols.]. (London: A. Zwemmer, 1969; 2nd ed., New Haven, CT: Yale University Press, 1999)Hinterding, Erik: Rembrandt as an Etcher: The Practice of Production and Distribution. (Ouderkerk aan den IJssel, Netherlands: Sound and Vision Publishers, 2006)Frederick, Amy Reed: Rembrandt's Etched Sketches and Seventeenth-Century Print Culture. (PhD thesis, Case Western Reserve University, May 2014) van betreklik nuwe handwerk tot 'n werklik bewonderenswaardige kunsvorm in die daaropvolgende eeue,De Viejo, Isadora Rose; Cohen, Janie: Etched on the Memory: The Presence of Rembrandt in the Prints of Goya and Picasso. (Blaricum: V KPub./Inmerc, 2000)De Viejo, Isadora Rose; Di Martino, Enzo: Rembrandt, ispirazioni per Goya [Rembrandt, an inspiration for Goya]. (Milano: Gabriele Mazzotta, 2001) veral in die 19de eeu. Weisberg, Gabriel P.: The Etching Renaissance in France, 1850–1880 [exh. cat.]. (Salt Lake City: Utah Museum of Fine Arts, 1971)Samis, Peter Seth: The Appropriation of Rembrandt by the Nineteenth-Century French Etchers. (Master's thesis, University of California, Berkeley, 1988)Garton, Robin; Grimm, Gerard Volker; van der Grinten, Gerhard: Rembrandt und die englischen Malerradierer des 19. Jahrhunderts [Rembrandt and the English Painter-Etchers of the 19th Century]. (Bedburg-Hau: Stiftung Museum Schloss Moyland, 2005)Helsinger, Elizabeth; et al. (eds.): The "Writing" of Modern Life: The Etching Revival in France, Britain, and the U.S., 1850–1940. (Chicago: Smart Museum of Art, University of Chicago, 2008) Etswerk is tradisioneel die proses om deur chemiese wegvreting 'n ontwerp in ’n metaalplaat aan te bring. 'n Sterk suur word gebruik om deur die onbeskermde dele van die metaal te vreet (in die metaal in te byt, word gesê), terwyl die beskermde dele onveranderd gelaat word. Die resultaat is ’n geëtste plaat met 'n ontwerp waarvan baie papierafdrukke met 'n drukpers gemaak kan word. In moderne vervaardigingsprosesse word ander chemikalieë ook op ander soorte materiaal aangewend. As 'n metode van die drukkuns, saam met gravure, is dit die belangrikste tegniek waarmee afdrukke van die etswerke van die ou meesters gemaak kon word, en dit word vandag steeds wyd gebruik. Die verskil tussen etse en gravures is dat die eersgenoemde chemiese wegvreting behels, terwyl gravures slegs deur fisieke werking geskep word. Gravering is 'n tegniek waar die kunstenaar self met sy gereedskap in 'n metaalplaat insny om sy ontwerp daarin aan te bring. In die tradisionele suiwer ets word 'n metaalplaat (gewoonlik koper, sink of staal) bedek met 'n wasagtige stof wat bestand is teen suur. Die kunstenaar skraap dan van die stof af met 'n skerp etsnaald, om die kaal metaal te ontbloot waar hy of sy 'n lyn in die finale werk wil laat verskyn. Die échoppe ('n instrument soos 'n etsnaald met 'n geboë punt) word ook gebruik vir "bultende" lyne, en die plaat word dan in suur gedoop. Die suur "byt" in die metaal (dit reageer daarmee in 'n redoksreaksie) tot 'n diepte afhangende van die indoop-tyd en die suur se krag, en laat die tekening op die plaat agter. Die res van die wasagtige stof word dan van die plaat verwyder. Die plaat word vervolgens met ink bedek en weer afgevee; die oorblywende ink lê dan in die groewe van die ets. Hierna word die plaat in 'n hoëdruk-drukpers geplaas, saam met 'n vel papier (dikwels klam gemaak om dit te versag). Die papier tel die ink van die geëtste lyne op, wat dan op die drukwerk verskyn. Die proses kan baie kere herhaal word; 'n paar honderd afskrifte kan gedruk word voordat die plaat te veel slytasie begin toon. Dele van die werk op die plaat kan dan, waar nodig, herstel word of bykomende etswerk kan aangebring word. So 'n etsplaat kan herhaalde wysigings deurleef, wat meebring dat verskeie veranderde weergawes van die etsafdrukke – van 'n werk in verskillende stadiums – vir die nageslag nagelaat word. Etswerk is dikwels gekombineer met ander intaglio-tegnieke soos gravure (bv. by Rembrandt) of die aqua (bv. by Francisco Goya). Geskiedenis Oorsprong duimnael|Die geëtste karneool-krale in hierdie halssnoer van die Koninklike Begraafplaas van Ur dateer uit die Eerste Dinastie van Ur (2600-2500 v. C.) en was waarskynlik ingevoer uit die Indusvallei. British Museum notice: "Gold and carnelians beads. The two beads etched with patterns in white were probably imported from the Indus Valley. They were made by a technique developed by the Harappan civilization" Photograph of the necklace in question Etswerk in die oudheid Etswerk is reeds in die oudheid vir dekoratiewe doeleindes gebruik. Geëtsde karneool krale is antieke dekoratiewe krale wat gemaak was van karneool met 'n geëtsde ontwerp in wit, wat waarskynlik vervaardig was deur die Indusvallei beskawing gedurende die 3de millennium v. C. Hulle is gemaak volgens 'n tegniek van alkaliese ets wat ontwikkel is deur die Harappans, en groot hoeveelhede van hierdie krale is gevind in die argeologiese terreine van die Indusvallei beskawing. For the etching technique, see British Museum notice: "Gold and carnelians beads. The two beads etched with patterns in white were probably imported from the Indus Valley. They were made by a technique developed by the Harappan civilization" Photograph of the necklace in question Hulle word beskou as 'n belangrike teken van die antieke handel tussen die Indus-Vallei, Mesopotamië en selfs Antieke Egipte, omdat hierdie kosbare en unieke vervaardigde items versprei was in groot getalle tussen hierdie geografiese gebiede gedurende die 3de millennium v. C., en is in talle grafte gevind. Vroeë etswerk Etswerk deur die goudsmede en ander metaal-werkers om metaal items soos gewere, wapens, koppies en borde te versier is sedert die Middeleeue bekend in Europa, en kan terug gaan na die oudheid. Die ingewikkelde versiering van wapens, in Duitsland, was 'n kuns waarskynlik ingevoer uit Italië, rondom die einde van die 15de eeu—bietjie vroeër as die koms van die ets as 'n drukkuns tegniek. Drukkunstenaars van die Duits-sprekende lande en Sentraal-Europa het die kuns vervolmaak en het hul vaardighede oorgedra aan die Alpe en oor die hele Europa. duimnael|Selfportret geëts deur Wenceslaus Hollar duimnael|Seleksie van die vroeë geëtste drukplate van die Britse Museum Die proses soos toegepas op drukkuns is glo uitgevind deur Daniel Hopfer (circa 1470-1536) van Augsburg, Duitsland. Hopfer was 'n vakman wat wapens op hierdie manier versier het en het ysterplate gebruik om drukwerk op hierdie manier te doen. Daar is twee voorbeelde van sy werk op wapens: a skild van 1536 (nou in die Real Armeria van Madrid) en 'n swaard in die Duitse Nasionale Museum in Neurenberg. Die oudste etswerk is gedoen deur Albrecht Dürer in 1515, hoewel hy teruggekeer het na gravure na ses etse in plaas van die ontwikkeling van die handwerk. Cohen, Brian D. "Freedom and Resistance in the Act of Engraving (or, Why Dürer Gave up on Etching)," Art in Print Vol. 7 No. 3 (September–October 2017), 17. Callot se innovasies Jacques Callot (1592-1635) van Nancy in Lorraine (nou deel van Frankryk) het 'n belangrike tegniese vooruitgang in etswerk gemaak. Hy het die échoppe ontwikkel, 'n tipe ets-naald met 'n skewe ovaal afdeling aan die punt, wat etsers kon help om 'n bultende lyn te vorm. regs|duimnael|Ets deur Jacques Bellange, Tuinier met 'n mandjie c. 1612 Callot ook blyk ook verantwoordelik te wees vir 'n verbeterde, harder resep vir die ets grond met behulp van 'n nuwe was-gebaseerde formule. Nou kon lyne dieper gemaak word en die leeftyd van die plaat kon langer hou as voorheen. Etsers kon ook nou meer gedetailleerde werk doen, danksy die nuwe vooruitgang. Callot ook gebruik gemaak van 'n meer gesofistikeerde metode waar die suur net liggies in die plaat in byt. Dit het in geheel 'n beter indruk geskep omdat skaduwees en lig beter waargeneem kon word. Een van sy volgelinge, die Paryse Abraham Bosse, het Callot se innovasies versprei oor die hele Europa en het die eerste handleiding van etswerk gepubliseer, wat vertaal is in Italiaans, Nederlands, Duits en Engels. Die 17de eeu was die groot era van etswerk, met Rembrandt, Giovanni Benedetto Castiglione en baie ander meesters. In die 18de eeu was Piranesi, Tiepolo en Daniel Chodowiecki die meesters van 'n kleiner groep etsers. In die 19de en vroeë 20ste eeu, was daar 'n herlewing in etswerk, deur 'n groot groep kunstenaars en dit word vandag steeds beoefen. Grafiese drukkuns links|duimnael|600x600px|Stappe in die tipiese tegniek 'n Wasagtige suur-weerstandsmiddel word aangewend op 'n metaal plaat, dikwels koper of sink maar 'n staal plaat is 'n ander medium met verskillende eienskappe. Daar is twee algemene vorme van grond: die harde grond, en die sagte grond. Die harde grond kan toegepas word op twee maniere. Soliede harde grond kom in 'n harde wasagtige blok. Om harde grond op die plaat aan te wend moet die plaat warm wees (stel teen 70° C, 158° F). Die plaat verhit en die grond word aangewend met die hand en dit smelt op die plaat soos wat dit aangewend word. Die grond word versprei oor die plaat so egalig as moontlik met die hulp van 'n roller. Die volgende stap is om dan die plaat te laat afkoel sodat die grond kan hard word. Nadat die grond verhard het, "rook" die kunstenaar die plaat, gewoonlik met byewas, waar die vlam naby aan die plaat om die grond te laat verdonker, 'n klein hoeveelheid was bly ook dan agter op die plaat. Hierna gebruik die kunstenaar 'n skerp voorwerp om deur die grond te krap en om die metaal bloot te stel. duimnael|Etswerk deur William Blake, Amerika 'n Profesie ('n Afskrif, gedruk 1795) links|duimnael|Die landskap onder die Bome, ets deur Paula Modersohn-Becker, c. 1902 Die tweede manier om harde grond aan te wend is deur 'n vloeistofvorm. Dit kom voor in 'n houer en kan met 'n kwas oor die plaat gesmeer word. Wanneer dit aan lug blootgestel word, verhard die grond. Sommige drukkunstenaars gebruik olie/teer gebaseerde bitumen, hoewel bitumen gebruik word om staal te beskerm teen roes en koper plate teen veroudering. Sagte grond kom ook in vloeibare vorm voor en kan ook gelos word om droog te word, maar dit word nie so hard droog soos harde grond nie. Sodra die sagte grond droog is, kan die kunstenaar voorwerpe soos blare en ander voorwerpe byvoeg, wat dan sal deurdring en die blootgestelde plaat agterlaat. Die grond kan ook aangewend word in 'n fyn mis, met behulp van verpoeierde vorm of sproeiverf. Hierdie proses maak dit moontlik om skaduwees en verskillende skakerings te kan skep. links|duimnael|Voorbeeld van 'n ets. duimnael|Pornocrates deur Rops. Etswerk en sproeiverf. links|duimnael|Gekleurde ets Verwysings Eksterne skakels Druk & Mense: 'n Sosiale Geskiedenis van die Gedrukte Foto's, 'n uitstalling katalogus van Die Metropolitan Museum of Art, wat bevat materiaal op ets Die Druk Australië Verwysing Biblioteek Katalogus Ets van die PLAASMOORDE Tydlyn van die Geskiedenis van Kuns Metropolitan Museum, materiaal-en-tegnieke: ets Museum van Moderne Kuns inligting op die druk tegnieke en voorbeelde van afdrukke Die Wenceslaus Hollar Versameling van digitale boeke en beelde by die Universiteit van Toronto

Several earlier color ordering systems represented colors in a three - dimensional color model of some kind , but Munsell was the first to separate hue , value , and chroma according to perceived uniformity and independent dimensions , and he was the first person to classify the colors on a systematic way to organize and present it as a three - dimensional model. Kuehni ( 2002 ) , p . 21 The Munse

### Wikipedia Article: regs|duimnael|290x290px| Die Munsell-kleursisteem, met 'n sirkel van kleure by waardevlak 5 en intensiteitsvlak 6. Die waardevlakke op die vertikale as word van 0 tot 10 aangedui; die intensiteitswaardes van die voorgestelde kleur, persblou (5PB) word op die horisontale vlak vanaf 0 tot 12 aangedui. In kolorimetrie is die Munsell-kleursisteem 'n kleurmodel wat kleure op grond van drie eienskappe van kleur: kleur (basiskleur), chroma (kleurintensiteit) en waarde (ligtheid of donkerheid) spesifiseer. Die sisteem is in die eerste dekade van die 20ste eeu deur professor Albert H. Munsell ontwerp en is in die dertigerjare deur die Amerikaanse Departement van Landbou (USDA) as die amptelike kleursisteem vir grondnavorsing aanvaar. Verskeie vroeëre sisteme vir kleurorde het kleure in 'n driedimensionele kleurmodel van een of ander aard voorgestel, maar Munsell was die eerste om kleur, waarde en chroma te skei volgens waargenome uniformiteit en onafhanklike dimensies, en hy was die eerste persoon om die kleure op 'n sistematiese wyse as 'n driedimensionele model te organiseer en voor te stel. Kuehni (2002), p. 21 Die Munsell-kleursisteem, veral die latere hernuwings, is op streng metings van mense se visuele reaksies op kleur gebaseer, wat dit op 'n stewige eksperimentele wetenskaplike basis plaas. As gevolg van hierdie basis in menslike visuele persepsie, word die Munsell-kleursisteem, in teenstelling met ander kleurmodelle van die tyd, steeds gebruik, en alhoewel dit vir sommige gebruike deur modelle soos CIELAB (L*a*b*) en CIECAM02 vervang is, word dit vandag steeds op 'n wye grondslag gebruik. Landa (2005), pp. 437–438 , Verduideliking duimnael|Munsell-kleursfeer, 1900. Munsell het later besef dat indien die waardes en intensiteite van die onderskeie kleure korrek weergegee word, die waarneembare oppervlak van die model nie reëmatig en glad kan wees nie. duimnael|Drie-dimensionele voorstelling van die 1943 Munsell-kleurmodel, met 'n gedeelte wat uitgesny is. Die onreëlmatige oppervlak van die model verskil merkbaar van Munsell se vroeëre voorstelling. Die sisteem bestaan uit drie onafhanklike kleureienskappe wat silindries, in drie dimensies, as 'n onreëlmatige kleurmodel voorgestel word: kleur, deur grade op horisontale sirkels voorgestel chroma of intensiteit, radiaal na buite, vanaf die neutrale (grys) vertikale as, voorgestel waarde, vertikaal op die kernsilinder van 0 (swart) tot 10 (wit) voorgestel Munsell het die spasiëring van kleure volgens hierdie dimensies bepaal deur waarnemings van menslike visuele reaksies te maak. In elkeen van die dimensies is die Munsell-kleure, so na as wat hy dit kon regkry, perseptueel eenvormig, wat tot gevolg het dat die uiteindelike vorm van die kleursfeer redelik onreëlmatig is. Soos Munsell verduidelik het: "Die behoefte om van 'n gekose vorm, soos die piramide, keël, silinder of buis gebruik te maak, tesame met 'n gebrek aan behoorlike toetsing, het tot verwronge stellings oor kleurverhoudings gelei, en dit het duidelik geword dat wanneer fisiese meting van pigmentwaardes en - intensiteite bestudeer word, dit nie moontlik is om die dimensies van kleur volgens 'n reëlmatige vorm voor te stel nie." - Albert H. Munsell, "A Pigment Color System and Notation"[3] Kleur Munsell het elke horisontale sirkel in vyf hoofkleure verdeel: Red (rooi), Yellow (geel), Green (groen), Blue (blou), en Purple (pers), sowel as 5 intermediêre kleure (bv, YR) halfpad tussen aangrensende hoofkleure. Cleland (1921), Ch. 1 Elkeen van hierdie 10 posisies word dan met 'n verdere 10 spasies onderverdeel, om 'n totaal van 100 kleure te onderskei. Die vyf hoofkleure word met die nommer 5 aangedui. In die praktyk spesifiseer kleurkaarte gewoonlik 40 kleure, met 'n toename van 2.5, wat byvoorbeeld van 10R tot 2.5YR aangedui word. Twee kleure van gelyke waarde en chroma, aan teenoorgestelde kante van 'n kleursirkel, is komplementêre kleure; wanneer sodanige twee kleure gemeng word, word 'n neutrale grys van dieselfde waarde verkry. Die diagram hieronder toon 40 Munsell-kleure wat eweredig geposisioneer is, met die ooreenstemmende komplementêre kleure wat daaronder aangetoon word. duimnael Waarde Waarde (die ligtheid of donkerheid), verander vertikaal op die kleurmodel, van swart (waarde 0) aan die onderkant, tot wit (waarde 10) aan die bokant van die vertikale as. Cleland (1921), Ch. 2 Neutrale grys lê op die vertikale as tussen swart en wit. Voor Munsell het verskeie kleurmodelle die waarde van kleure met swart aan die onderkant, en wit aan die bokant van die modelle, voorgestel, maar hierdie sisteme het nagelaat om die perseptuele ligtheid by die horisontale kleure konstant te hou, met die gevolg dat sowel ten volle versadigde geel (lig) en ten volle versadigde blou en pers (donker) by die middel van die vertikale as geposisioneer was. Intensiteit Intensiteit of chroma, word radiaal vanaf die middelpunt van elke horisontale kleurskyf gemeet, en verteenwoordig die 'suiwerheid' van 'n kleur (verwant aan versadiging), met laer chroma minder suiwer (meer uitgewas, soos by pastelkleure). Cleland (1921), Ch. 3 Let daarop dat daar geen intrinsieke boonste limiet aan chroma is nie. Verskillende areas van die kleurruimte het verskillende maksimale chromakoördinate. As gevolg van die aard van die oog en die fisika van kleurstimulasies, het liggeel byvoorbeeld aansienlike meer chroma as ligte pers. Dit het gelei tot 'n wye verskeidenheid moontlike chroma-vlakke - tot die hoë 30's vir sommige kleurwaardes (alhoewel dit moeilik of onmoontlik is om fisiese voorwerpe in kleure van sodanige hoë chromas te maak, en dit kan nie op hedendaagse rekenaarskerms weergegee word nie). Helder soliede kleure is in die omgewing van ongeveer 8. duimnael|Let daarop dat die Munsell-kleurboek meer kleurvoorbeelde as hierdie kaart het vir sowel 5PB as 5Y (in die besonder baie helder geel, tot by 5Y 8.5/14). Hierdie kleure kan egter nie in die sRGB ruimte weergegee word nie, omdat laasgenoemde 'n beperkte kleurspektrum het wat ontwerp is om met televisie en rekenaartegnologie ooreen te stem. Die kaart toon voorbeelde van waardes 0 (suiwer swart) en 10 (suiwer wit) wat teoretiese perke is wat nie in pigment weergegee kan word nie; daar is ook geen gedrukte weergawes van die waarde 1 nie. Spesifisering van 'n kleur 'n Kleur kan volledig gespesifiseer word deur die drie getalle vir kleur, waarde en chroma in daardie volgorde te lys. Byvoorbeeld, 'n pers van medium ligtheid, wat redelik versadig is, word aangedui as 5P 5/10 met 5P wat beteken dat die kleur in die middel van die pers kleurskyf is, 5/ wat mediumwaarde (ligtheid) beteken, en 'n chroma of intensiteit van 10. Geskiedenis en invloed links|duimnael| Runge se Farbenkugel (Kleursfeer), 1810There are mathematical issues with this depiction: If one calls the concentric rings "chroma" and the horizontal stripes "lightness", then it is not possible to have a color whose "chroma" is 2 (counting from the center outward) and "lightness" is 9 (counting from the bottom to the top). This means that each color cannot be uniquely identified by a single set of "hue", "lightness" and "chroma" values. Albert Munsell's color sphere was designed in such a way to avoid this pitfall, however. regs|duimnael| Professor Albert H. Munsell duimnael| Verskeie uitgawes van die Munsell-kleurboek. Die bladsye word in 'n lêerformaat, waarvolgens die onderskeie bladsye uitgehaal kan word, aangebied. Elkeen van die 40 kleure word in die verskillende waardes en intensiteite weergegee. Die idee om 'n driedimensionele kleurmodel te gebruik om alle kleure voor te stel, is gedurende die 18de en 19de eeu ontwikkel. 'n Aantal verskillende vorms is vir so 'n model voorgestel, waaronder: 'n dubbele driehoekige piramide deur Tobias Mayer in 1758, 'n enkele driehoekige piramide deur Johann Heinrich Lambert in 1772, 'n sfeer deur Philipp Otto Runge in 1810, 'n halfronde sfeer deur Michel Eugène Chevreul in 1839, 'n keël deur Hermann von Helmholtz in 1860, 'n hellende kubus deur William Benson in 1868, en 'n hellende dubbele keël deur August Kirschmann in 1895. Hierdie sisteme het geleidelik meer gesofistikeerd geraak, met Kirschmann wat selfs die verskil in waarde tussen verskillende helder kleure kon identifiseer. Al die sisteme het egter suiwer teoreties gebly óf praktiese probleme ondervind om alle kleure te akkommodeer. Verder was die onderskeie sisteme nie op nougesette wetenskaplike meting van menslike visie gebaseer nie; voor Munsell is die verband tussen kleur, waarde en chroma nie ten volle verstaan nie. Kuenhi (2002), pp. 20–21 Albert Munsell, 'n kunstenaar en professor in kuns aan die Massachusetts Normal Art School (nou Massachusetts College of Art and Design, of MassArt), wou 'n “rasionele manier om kleur te beskryf” skep wat desimale notasies sou gebruik in plaas van kleurname (wat volgens hom 'dwaas' en 'misleidend' is),, ch.1, pg. 7 wat hy kon gebruik om sy studente oor kleur te onderrig. Hy het eers in 1898 aan die sisteem begin werk en dit in 1905 in volledige vorm in A Colour Notation ('n Kleurnotasie) gepubliseer. Die oorspronklike beliggaming van die stelsel (die Atlas van 1905) het enkele tekortkominge, as 'n fisiese voorstelling van die teoretiese stelsel, gehad. Dit is aansienlik verbeter in die 1929 Munsell Book of Color (Munsell-kleurboek) en deur 'n uitgebreide reeks eksperimente wat in die 1940's deur die Optical Society of America (Optiese vereniging van Amerika) uitgevoer is, wat gelei het tot die notasies vir die moderne Munsell Book of Color (Munsell-kleurboek). Hoewel verskeie plaasvervangers vir die Munsell-kleursisteem, wat op Munsell se beginsels gebaseer was, ontwerp is, waaronder die Optical Society of America's Uniform Colour Scales (Optiese vereniging van Amerika se eenvormige kleurskale), en die International Commission on Illumination (Internasionale kommissie van verligting) se CIELAB (L*a*b*) en CIECAM02- kleurmodelle, word die Munsell-kleursisteem steeds baie algemeen gebruik, onder andere deur ANSI om vel- en haarkleure vir forensiese patologie te definieer, die USGS om grondkleure te vergelyk, in prostodonsie tydens die keuse van kleurskakerings vir tandheelkundige restourasies, en deur brouerye vir eenvormigheid van bierkleure. MacEvoy (2005)Landa (2005), pp. 442–443 . Beer color is measured in Degrees Lovibond, a metric based on the Munsell system Interieurontwerpers en binneversierders maak ook van die Munsell-kleursisteem gebruik om die spesifikasie van kleure van 'n verskeidenheid materiale, insluitend verf, korrek en met presisie weer te gee. Die omvattende sisteem van kleure is ook 'n waardevolle hulpmiddel by die keuse van kleure en die samestelling van kleurskemas met 'n verskeidenheid kleure, skakerings en intensieteite. duimnael| Twintig kleure van die Munsell-kleurstelsel teen maksimum chroma om binne die sRGB-spektrum te bly. Sien ook Natuurlike kleursisteem Verwysings Bronne Cleland, Thomas M. (1921). A practical description of the Munsell color system, with suggestions for its use. Boston: Munsell Color Company. One of the first books about the Munsell color system, explaining the intuition behind its three dimensions, and suggesting possible uses of the system in picking color combinations. An edited version can be found at Kilmer, Rosemary and Kilmer, W. Otie (1992). Designing Interiors. Fort Worth: Harcourt Brace Jovanovich College Publishers. ISBN 0 03 032233 2 Kuehni, Rolf G. (February 2002). "The early development of the Munsell system". Color Research and Application. 27 (1): 20–27. doi: 10.1002/col.10002. CS1 maint: ref=harv (link) A description of color systems leading up to Munsell's, and a biographical explanation of Munsell's changing ideas about color and development of his color solid, leading up to the publication of A Color Notation in 1905. Landa, Edward R.; Fairchild, Mark D. (September–October 2005). "Charting Color from the Eye of the Beholder" (PDF). American Scientist. 93 (5): 436–443. CiteSeerX 10.1.1.77.9634. doi: 10.1511/2005.5.436. CS1 maint: ref=harv (link) An introductory explanation of the development and influence of the Munsell system. A concise introduction to the Munsell color system, on a web page which also discusses several other color systems, putting the Munsell system in its historical context. Munsell, Albert H. (1905). A Color Notation. Boston: G. H. Ellis Co. CS1 maint: ref=harv (link) Munsell's original description of his system. A Color Notation was published before he had established the irregular shape of a perceptual color solid, so it describes colors positioned in a sphere. Munsell, Albert H. (January 1912). "A Pigment Color System and Notation". The American Journal of Psychology. 23 (2): 236–244. doi: 10.2307/1412843. JSTOR 1412843. CS1 maint: ref=harv (link) Munsell's description of his color system, from a lecture to the American Psychological Association. Nickerson, Dorothy (1976). "History of the Munsell color system, company, and foundation". Color Research and Application. 1 (1): 7–10. CS1 maint: ref=harv (link)  Slotkis, Susan J. (2006). Foundations of Interior Design. London: Laurence King. ISBN 1 85669 381 3 Eksterne skakels Munsell.com, the homepage of Munsell Color, a subdivision of X-Rite, current owners of the Munsell Color Company. Munsell page at the X-Rite website. Munsell Color Science Laboratory at the Rochester Institute of Technology, an academic laboratory dedicated to color science, endowed by the Munsell Foundation. Munsell renotation data in plain text format (from the 1940s Optical Society of America renotations). ApplePainter.com, a site explaining the Munsell color chart, including an edited version of Cleland's book, A practical description of the Munsell color system. An explanation of the Munsell system at Adobe.com. Retrieved 13 August 2003 A brief explanation at the site of the Japanese company Dainichiseika Color & Chemicals, including a nice diagram of the Munsell color solid. A flash-based Munsell Palette color-picker from web-design firm Triplecode (based on a version originally created at the MIT Media Lab). ToyPalette from Loo & Cox, a web application for generating color palettes from images. Munsell color analysis of digital image. Kategorie: Kleursisteme Kategorie: Kleurmodel <|endoftext|>### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Munsell-kleursisteem' from Afrikaans to English: Several earlier color ordering systems represented colors in a three - dimensional color model of some kind , but Munsell was the first to separate hue , value , and chroma according to perceived uniformity and independent dimensions , and he was the first person to classify the colors on a systematic way to organize and present it as a three - dimensional model. Kuehni ( 2002 ) , p . 21 The Munsell color system , especially the later renewals , is based on rigorous measurements of people 's visual responses to color , which places it on a solid experimental scientific basis . Because of this basis in human visual perception , the Munsell color system , unlike other color models of the time , is still used , and although it has been replaced for some uses by models such as CIELAB ( L * a * b * ) and CIECAM02 , it is still widely used today . Landa ( 2005 ) , pp . 437 – 438 , Value Value ( the lightness or darkness ) , changes vertically on the color model , from black ( value 0 ) at the bottom , to white ( value 10 ) at the top of the vertical axis . Cleland ( 1921 ) , Ch . 2 Neutral gray lies on the vertical axis between black and white . Intensity Intensity or chroma , is measured radially from the center of each horizontal color disc , and represents the purity of a color ( related to saturation ) , with lower chroma less pure ( more washed out , as with pastel colours ) . Cleland ( 1921 ) , Ch . 3 Note that there is no intrinsic upper limit to chroma .

Retrieved May 19 , 2020 including the Evangelical Christian Publishers Association 's Gold Medal award winner Can Man Live Without God ? in the " theology and doctrine " category as well as the Christian bestsellers Light in the Shadow of Jihad and The Grand Weaver . Zacharias was the founder and chairman of the board of Ravi Zacharias International Ministries ( RZIM ) and host of the radio prog

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Ravi Zacharias' from Afrikaans to English: Retrieved May 19 , 2020 including the Evangelical Christian Publishers Association 's Gold Medal award winner Can Man Live Without God ? in the " theology and doctrine " category as well as the Christian bestsellers Light in the Shadow of Jihad and The Grand Weaver . Zacharias was the founder and chairman of the board of Ravi Zacharias International Ministries ( RZIM ) and host of the radio programs Let My People Think and Just Thinking . His family was Anglican , but he was an atheist until the age of seventeen , when he tried to commit suicide by swallowing poison . While he was in the hospital , a local Christian worker brought him a Bible and told his mother to read to him from John 14 . Zacharias spent the summer of 1971 in South Vietnam , where he evangelized American soldiers as well as captured Viet Cong members . In 1977 , after graduating from Trinity , Zacharias was asked by the C & MA to preach worldwide . . He was later ordained by the Christian and Missionary Alliance and called as an international evangelist . In 1990 he wrote his first book entitled A Shattered Visage : The Real Face of Atheism . In 1993 , Zacharias was invited to give a lecture during his first visit to the Veritas Forum at Harvard University , and later that year he was one of the main speakers during the Urbana convention . Zacharias gave a sermon on " Who is the truth ? Defending Jesus Christ as the way , the truth and the life " delivered to approximately 7000 laymen and scholars from both LDS and Protestant camps in an initiative to establish an open dialogue between the camps . Some evangelicals have criticized Zacharias ' decision not to take this opportunity to directly address the " deep - seated " differences between the historic Christian faith and the army of the LDS church . The speaking turn was almost sabotaged by a claim by the organizer of the event , Greg Johnson , the president of Standing Together , that Zacharias had nothing to do with the editing of the book The Kingdom of the Cults , but only his name to the latest edition granted . Zacharias represented the evangelical co - workers at events such as the National Day of Prayer in Washington , DC and the annual prayer breakfast at the United Nations . Zacharias was interviewed during Focus on the Family 's Truth Project . Zacharias was a regular lecturer within the evangelical community during events such as the Future of Truth conference in 2004 , the National Religious Broadcasters Convention and Exposition in 2005 , and the National Conference on Christian Apologetics in 2006 . On subsequent evenings in October 2007 , he addressed first the students and faculty of Virginia Tech and then the community of Blacksburg , Virginia , on the subject of anger and suffering in the aftermath of the Virginia Tech massacre . In 2014 , Zacharias published his book The Lamb and The Fuhrer , which depicts an imaginary conversation between Adolf Hitler , Jesus and Dietrich Bonhoeffer . Worldview Zacharias claimed that a coherent worldview must be able to satisfactorily answer four questions : that of origin , the meaning of life , morality , and destiny . He claims that , while every major faith makes exclusive claims about truth , the Christian faith is unique in its ability to answer all four of these questions . He routinely spoke about the coherence of the Christian worldview , saying that Christianity is capable of withstanding the most difficult philosophical attacks . Zacharias believed that the Christian apologists must be able to reason from three levels : from logic , in order to make it tenable and sustainable ; from feelings , in order to make it livable ; and from the question of whether one has the right to use it to make moral judgments . Personal life Zacharias married Margaret " Margie " Reynolds on May 7 , 1972 . He met her during one of his church 's youth events . Zacharias was diagnosed in March 2020 with a malignant cancerous tumor in his spinal cord . ' A number of high - profile Christians sent messages online describing Zacharias ' influence on them . Zacharias died on May 19 , 2020 at the age of 74 at his home in Atlanta . <|endoftext|>### Wikipedia Article: Ravi Zacharias (26 Maart 1946 – 19 Mei //maroelamedia.co.za/nuus/wereld/bekende-evangelis-sterf/ Opgespoor en besoek op 20 Mei 2020) was 'n Indies-gebore Kanadees-Amerikaanse Christelike evangelis en filosoof. Zacharias is die outeur van meer as 30 boeke wat oor Christenskap handel,Daniel Silliman (19 Mei 2020), "Ravi Zacharias Dies of Cancer", ChristianityToday. Opgespoor op 19 Mei 2020 insluitende die Evangelical Christian Publishers Association se Goue Medalje pryswenner Can Man Live Without God? in die kategorie "teologie en doktrine" asook die Christelike topverkopers Light in the Shadow of Jihad en The Grand Weaver. Zacharias was die stigter en voorsitter van die raad van Ravi Zacharias International Ministries (RZIM) en aanbieder van die radioprogramme Let My People Think en Just Thinking. Vroeë lewe en opvoeding Zacharias is op 26 Maart 1946 in Madras, Indië gebore. Toe hy nog jonk was het sy gesin na Delhi verhuis waar hy grootgeword het. Sy familie was Anglikaans, maar hy was tot op die ouderdom van sewentien, toe hy probeer het om selfmoord te pleeg deur gif in te sluk, 'n ateïs. Terwyl hy in die hospitaal was, het 'n plaaslike Christenwerker vir hom 'n Bybel gebring en sy moeder aangesê om vir hom voor te lees uit Johannes 14. Zacharias het gesê dat dit Johannes 14: 19 was wat hom aangeraak het as die bepalende paradigma: "omdat Ek lewe en julle sal lewe", en dat hy gedink het, "dit is miskien my enigste hoop: 'n nuwe manier van leef. Die lewe soos omskryf deur die outeur van die lewe." Hy het sy lewe daaraan toegewy om Christus te aanbid: "Jesus, as U die een is wat lewe gee soos dit bedoel is, wil ek dit hê. Kry my asseblief uit hierdie hospitaalbed, en ek belowe dat ek geen steen onaangeraak sal laat in die strewe na waarheid nie." In 1966 het Zacharias saam met sy gesin na Kanada geëmigreer, en sy voorgraadse graad aan die Ontario Bible College (nou Tyndale-universiteit) in 1972 behaal, sowel as sy M. Div. graad aan die Trinity International University. In 1990 het hy 'n sabbatsperiode van twee tot drie maande by Ridley Hall, Cambridge, 'n Anglikaanse teologiese skool in Cambridge, spandeer. Loopbaan As leraar duimnael|regs|Ravi Zacharias gesels met pastoor Joe Coffey by die Christ Community Chapel oor die beantwoording van besware teen Christenskap. Zacharias het die somer van 1971 in Suid-Viëtnam deurgebring, waar hy Amerikaanse soldate geëvangeliseer het, sowel as gevange Viet Cong-lede. Nadat hy aan die Ontario Bybelkollege gegradueer het, het hy 'n bediening aanvaar by die Christian and Missionary Alliance (C&MA) in Kanada. In 1974 het die C&MA het hom na Kambodja gestuur, waar hy slegs 'n kort tydjie voor die val van die Khmer Rouge gepreek het. In 1977, nadat hy aan Trinity gegradueer het, is Zacharias deur die C&MA versoek om wêreldwyd te preek. . Hy is later georden deur die Christian and Missionary Alliance en as 'n internasionale evangelis opgeroep.. In 1983 is Zacharias uitgenooi om in Amsterdam te praat tydens die Billy Graham Evangelistic Association se jaarlikse evangelisasie konferensie. Hier het hy die eerste keer 'n gebrek aan bediening opgemerk op die gebied van die Christelike apologetiek. Na Amsterdam het Zacharias die somer deurgebring met evangelisasiewerk in Indië, waar hy voortgegaan het om die noodsaaklikheid van 'n apologetiese bediening om mense na Christus te lei en om Christenleiers op te lei te besef. In Augustus 1984 is Ravi Zacharias International Ministries in Toronto, Kanada, in die lewe geroep om sy roeping as "klassieke evangelis in die arena van intellektuele weerstand" te realiseer en voort te sit. Vandag is die hoofkwartier daarvan in Atlanta, Georgia geleë en beskik dit oor kantore in Kanada, Indië, Singapoer, die Verenigde Koninkryk, die Midde-Ooste, Hong Kong, Roemenië, Turkye, Oostenryk, Spanje en Suid-Afrika. In 1989 is Zacharias kort na die val van die Berlynse Muur uitgenooi om in Moskou te praat. Terwyl hy daar was het hy lesings aan studente aan die Lenin Militêre Akademie sowel as politieke leiers van die Sentrum vir Geopolitieke Strategie gegee. Dit was die eerste van vele evangelisasie geleenthede op politieke gebied. Toekomstige gebeure het 'n uitnodiging in Bogota, Colombië in 1993 ingesluit, waar hy met lede van die regbank gepraat het oor die belangrikheid van 'n soliede morele fondament. In 1990 skryf hy sy eerste boek getiteld A Shattered Visage: The Real Face of Atheism. In 1993 is Zacharias uitgenooi om tydens sy eerste besoek aan die Veritas Forum aan Harvard-universiteit 'n lesing te gee, en later daardie jaar was hy een van die hoofsprekers tydens die Urbana konvensie. Zacharias was tot sy afsterwe 'n gereelde gas tydens hierdie forums, en het beide lesings gegee en studente se vrae beantwoord asook deelgeneem aan antwoordsessies aan akademiese instellings soos die Universiteit van Georgia, die Universiteit van Michigan, en die Pennsylvanië Staatsunversiteit (Penn State). Zacharias het media-aandag getrek toe die The Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints (LDS Kerk) in 2004 sy kansel by die Salt Lake Tabernakel aan hom beskikbaar gestel het vir 'n reeks boodskappe. Zacharias het 'n preek oor "Wie is die waarheid? Die verdedig van Jesus Christus as die weg, die waarheid en die lewe" aan ongeveer 7000 leke en geleerdes uit beide LDS- en Protestantse kampe gelewer in 'n inisiatief om 'n oop gesprek tussen die kampe te bewerkstellig. Sommige evangeliste het die besluit van Zacharias gekritiseer om nie van hierdie geleentheid gebruik te maak om die "diepliggende" verskille tussen die historiese Christelike geloof en die leër van die LDS-kerk direk aan te spreek nie. Hy het geantwoord deur te beweer dat Christene nie onmiddellik die teologiese verskille met Mormonisme moet veroordeel nie, maar "een stap op 'n slag moet bou, ten einde ons geloof met helderheid en oortuiging te kommunikeer". Hy het gesê dat dit net so effektief is as om die foute van iemand se geloof aan hom of haar uit te wys. Die spreekbeurt is byna gesaboteer deur 'n bewering van die organiseerder van die geleentheid, Greg Johnson, die president van Standing Together, dat Zacharias niks met die redigering van die boek The Kingdom of the Cults te make gehad het nie, maar slegs sy naam aan die jongste uitgawe verleen het. Johnson het later om verskoning gevra vir sy opmerking. Zacharias was 'n gereelde dosent binne die evangelisasiegemeenskap tydens geleenthede soos die Future of Truth-konferensie in 2004, die National Religious Broadcasters Convention and Exposition in 2005, en die National Conference on Christian Apologetics in 2006 . Tydens daaropvolgende aande in Oktober 2007 het hy eers die studente en fakulteit van Virginia Tech en daarna die gemeenskap van Blacksburg, Virginia, toegespreek oor die onderwerp van kwaad en lyding in die nasleep van die Virginia Tech-slagting. Zacharias het die evangeliese medewerkers verteenwoordig by geleenthede soos die Nasionale Dag van Gebed in Washington, DC en die jaarlikse gebedsontbyt by die Verenigde Nasies. Daar is 'n onderhoud gevoer met Zacharias tydens Focus on the Family se Waarheidsprojek. In November 2009 het Zacharias 'n ekumeniese verklaring onderteken wat bekendstaan as die Manhattan Declaration: A Call of Christian Conscience wat die heiligheid van menslike lewe, die waardigheid van die huwelik as 'n vereniging van man en vrou, en vryheid van godsdiens as fundamentele beginsels van geregtigheid en die algemene goed bevestig. In 2014 publiseer Zacharias sy boek The Lamb and The Fuhrer, wat 'n denkbeeldige gesprek tussen Adolf Hitler, Jesus en Dietrich Bonhoeffer uitbeeld. In 2016 het die Republikeinse presidentskandidaat Marco Rubio Zacharias aangestel op sy pro-lewe (anti-aborsie) Adviespaneel genaamd Dignity Of Life. Volgens die openbare belastingopgawe (Form 990) het Ravi Zacharias en sy vrou in 2015 'n totale verdienste van $523,926 uit sy nie-winsgewende maatskappy Ravi Zacharias International Ministries (RZIM) gerapporteer. Wêreldsiening Zacharias het beweer dat 'n koherente wêreldsiening vier vrae op bevredigende wyse moet kan beantwoord: die van oorsprong, die betekenis van die lewe, moraliteit, en die lotgeval. Hy beweer dat, terwyl elke groot geloof eksklusiewe eise oor die waarheid maak, die Christelike geloof uniek is in die vermoë daarvan om al vier hierdie vrae te beantwoord. Hy het roetinegewys gepraat oor die koherensie van die Christelike wêreldsiening, en gesê dat Christenskap daartoe in staat is om die moeilikste filosofiese aanvalle te weerstaan. Zacharias het geglo dat die Christelike apologete vanuit drie vlakke moet kan redeneer: vanuit logika, ten einde dit houdbaar en volhoubaar te maak; vanuit gevoelens, ten einde dit leefbaar te maak; en vanuit die vraag of 'n mens die reg het om dit te gebruik om morele oordele te fel. Zacharias se styl van apologie het hoofsaaklik gefokus op Christenskap se antwoorde op die lewe se groot eksistensiële vrae,Byvoorbeeld: met verdediging van God. Persoonlike lewe Zacharias het op 7 Mei 1972 met Margaret "Margie" Reynolds getrou. Hy het haar tydens een van sy kerk se jeuggeleenthede ontmoet. Hulle het drie kinders genaamd Sarah, Nathan and Naomi, gehad Hy het in Atlanta, Georgia, gewoon. Zacharias is in Maart 2020 gediagnoseer met 'n kwaadaardige kankergewas binne sy rugstring. Sarah Zacharias Davis, Zacharias se dogter en HUB van Ravi Zacharias International Ministries (RZIM) het aangekondig dat Zacharias sou terugkeer na sy woning in Atlanta, Georgia vir "so lank as wat die Here ons gee." 'n Aantal hoëprofiel Christene het aanlyn boodskappe gestuur wat Zacharias se invloed op hulle beskryf het. Zacharias het op 19 Mei 2020 op 74-jarige ouderdom by sy huis in Atlanta gesterf. Bibliografie A Shattered Visage: The Real Face of Atheism (1994, 2004) Can Man Live Without God? (1994, 1996) Deliver Us From Evil (1996, 1998) Cries of the Heart (1998, 2002) The Merchant and the Thief (1999) (kinderboek) The Broken Promise (2000) (kinderboek) Jesus Among Other Gods (2000, 2002) Jesus Among Other Gods (Jeugopvoeding) (2000) The Lotus and the Cross: Jesus Talks with Buddha (2001) Sense and Sensuality: Jesus Talks with Oscar Wilde (2002) Light in the Shadow of Jihad: The Struggle For Truth (2002) Recapture the Wonder (2003) Is Your Church Ready?: Motivating Leaders to Live an Apologetic Life (2003) (Redakteur, met Norman Geisler) Who Made God? And Answers to Over 100 Other Tough Questions of Faith (2003) (Algemene redakteur, met Norman Geisler) The Kingdom of the Cults (2003) (Redakteur) I, Isaac Take Thee, Rebekah: Moving From Romance to Lasting Love (2004) The Prince and the Prophet: Jesus Talks With Mohammed (Kopiereg 2004, om postuum uitgegee te word) The Lamb and the Führer: Jesus Talks with Hitler (2005) Walking From East to West: God in the Shadows (Met R. S. B. Sawyer) (2006) The Grand Weaver: How God Shapes Us Through the Events of Our Lives (2007) Beyond Opinion: Living the Faith We Defend (2008) The End of Reason: A Response to the New Atheists (2008) Is There Not a Cause (2008) (Nasionale gebedsdag boek) (Oudio CD) New Birth or Rebirth: Jesus Talks with Krishna (2008) There is a Plan (2009) (uittreksels uit The Grand Weaver) Has Christianity Failed You? (2010) The Lotus and the Cross: Jesus Talks with Buddha (2010) Why Jesus? Rediscovering His Truth in an Age of Mass Marketed Spirituality (2012) The Lamb and the Fuhrer--Graphic Novel (2014) Why Suffering? Finding Meaning and Comfort When Life Doesn't Make Sense (2014) with Vince Vitale, Jesus Among Secular Gods: The Countercultural Claims of Christ (2017) The Logic of God: 52 Christian Essentials for the Heart and Mind (2019) with Abdu Murray, Seeing Jesus from The East: A Fresh Look at History's Most Influential Figure (2020) Verwysings Aangehaalde werke Eksterne skakels Kategorie: Indiërs Kategorie: Amerikaanse filosowe Kategorie: Kanadese filosowe Kategorie: Filosowe in die 20ste eeu Kategorie: Filosowe in die 21ste eeu Kategorie: Christene Kategorie: Geboortes in 1946 Kategorie: Sterftes in 2020

Burgess gained fame with nonsense poems such as The Purple Cow ( which - to his great chagrin - would eclipse his other works in popularity ) , his essay The Wild Men of Paris which sparked interest in the United States for modern art movements in France and his GoopsGoops : children or adults with bad manners ; goop is one of Burgess 's neologismsCollins Dictionary : goop . Visit on 25 May 20

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Gelett Burgess' from Afrikaans to English: Burgess gained fame with nonsense poems such as The Purple Cow ( which - to his great chagrin - would eclipse his other works in popularity ) , his essay The Wild Men of Paris which sparked interest in the United States for modern art movements in France and his GoopsGoops : children or adults with bad manners ; goop is one of Burgess 's neologismsCollins Dictionary : goop . Visit on 25 May 2020 comics and ( in 1917 ) as creator of the neologism blurb which in English refers to short promotional texts and introductions for creative works ( such as the cover text of a book ) . The Gelett Burgess Center for Creative Expression : Burgess Awards . New York NY : H. W. Wilson Co . 1942 , bl . 220 But also a whole group of eclectic contributors from the ranks of Les Jeunes published works in The Lark with great enthusiasm , among them Porter Garnett ( who also handled editorial work ) , Carolyn Wells , Willis Polk and Yone Noguchi . <|endoftext|>### Wikipedia Article: Frank Gelett Burgess (30 Januarie 1866 – 18 September 1951) was 'n Amerikaanse kunstenaar, kunskritikus, digter, skrywer en humoris. Burgess, wat sy middel- bo sy eerste voornaam verkies het, was een van die voorste persoonlikhede in San Francisco se literêre renaissance van die 1890's, onder meer as medestigter van die humoristiese literêre tydskrif The Lark wat deur enkele kritici soos Walter Blair en Hamlin Hill as literêre voorloper van tydskrifte (lunatic-tinged periodicals of the present) soos Mad Magazine en National Lampoon beskou is. Stanley Trachtenberg (red.): American humorists, 1800–1950, Part 1, A–L. Volume 11 of the Dictionary of Literary Biography. Farmington Hills, Michigan: Gale Research - Cengage 1982, bl. 76 Burgess het bekendheid verwerf met nonsensgedigte soos The Purple Cow (wat - tot sy groot verdriet - sy ander werke in gewildheid sou oorskadu), sy essay The Wild Men of Paris wat in die Verenigde State belangstelling vir moderne kunsstrominge in Frankryk gewek het en sy GoopsGoops: kinders of volwassenes met slegte maniere; goop is een van Burgess se neologismesCollins Dictionary: goop. Besoek op 25 Mei 2020-strokiesprente en (in 1917) as skepper van die neologisme blurb wat in Engels na kort promosionele tekste en inleidings vir kreatiewe werke (soos byvoorbeeld die omslagteks van 'n boek) verwys. The Gelett Burgess Center for Creative Expression: Burgess Awards. Besoek op 22 Mei 2020The American Heritage Dictionary of the English Language: blurb. Besoek op 25 Mei 2020 Desondanks het die meeste van sy werke intussen in vergetelheid geraak en word Burgess nog nouliks gelees. The Purple Cow en sy neologismes word deesdae gewoonlik nie met sy naam verbind nie. Steven H. Gale (red.): Encyclopedia of American Humorists. Abingdon, Oxon and New York, NY: Routledge | Taylor & Francis Group 2016, bl. 72 Burgess, 'n boorling van Boston in Nieu-Engeland, was een van die bekendste bewoners van San Francisco se boheemse Russian Hill-heuwelbuurt. Hy was klein van statuur, met 'n voorliefde vir glansende tophoede - vandaar die bynaam Little Peanut wat sy Russian Hill-bure aan hom gegee het. Mike Sinclair: Cities of the Imagination - San Francisco. A Cultural and Literary Guide. Oxford: Signal Books 2004, bl. 92 Lewe Jeug en opleiding duimnael|links|160px|Die monogram - en kerktoring-versiering - uit Burgess se jeugtyd duimnael|San Francisco se Cogswell-fontein ná die nagtelike voorvalPrent uit die dagblad San Francisco Call, 3 Januarie 1894 duimnael|Die eerste uitgawe van die literêre tydskrif The Lark het in 1895 verskyn. Opvallend was nie net die bamboespapier nie, wat in San Francisco se Chinatown (Chinese buurt) verkry is, maar ook die ongewone tipografie duimnael|Die nonsensgedig The Purple Cow - 'n eenvoudige kwatryn - is in 1895 in The Lark gepubliseer Frank Gelett Burgess is in 'n welvarende en vooraanstaande familie in Boston gebore. Soos hy in 'n onderhoud opgemerk het, was hy reeds as seun avontuurlustig genoeg om feitlik alle kerktorings in Boston aan die binnekant op te klim en heel bo sy gestileerde monogram aan te bring - 'n soort Fenisiese inisiale in 'n kring. S. J. Woolf: Still No Purple Cow. In: New York Times Magazine, 8 Junie 1941, bl. 16-17 Hy het 'n tersiêre opleiding in siviele ingenieurswese aan die Massachusetts Institute of Technology (MIT) gevolg en in 1887 sy B. Sc.-graad verwerf. In sy studietyd het hy reeds sy eerste ervaring as redakteur by die studentetydskrif Tech opgedoen. Begin van loopbaan en Cogswell-voorval Kort daarna het hy aangetrokke gevoel deur die boheemse en lewendige atmosfeer van San Francisco en daar sy loopbaan as tegniese tekenaar en opmeter vir die spoorwegonderneming Southern Pacific Railroad begin - 'n pos wat hy drie jaar lank sou beklee. In sy binneste was daar die hele tyd 'n konflik tussen sy wiskundige aanleg en sy liefde vir kuns. Sy kunssin het die opperhand gekry, en Burgess het 'n staptoer deur Frankryk en Spanje begin waartydens hy sketse geteken het. In 1891, ná sy terugkeer na Kalifornië, is hy as dosent in topografiese tekenkunde aan die Universiteit van Kalifornië, Berkeley aangestel. Ook oor hierdie pos, wat hy eweneens drie jaar lank sou beklee, was hy minder entoesiasties - vir hom was dit niks meer as om aan seuns van die platteland "die verskil tussen hul hande en hul voete te verduidelik" nie. Woolf (1941), bl. 16-17 Die einde van sy dosente-loopbaan is deur sy rebelse natuur beseël - en deur die tandarts en leidende figuur in die Amerikaanse matigheidsbeweging, Dr. Henry D. Cogswell (1820–1900). Tydens sy veldtog teen dranksug het Cogswell die oortuiging ontwikkel dat mense sou ophou drink as hulle net toegang tot skoon drinkwater sou kry. Hierdie toegang is verseker deur 'n honderdtal fonteine wat hy in Amerikaanse stede laat oprig het - as indrukwekkende granietstrukture met een enkele skoonheidsfout: elke bron is met 'n reuse gietyster-standbeeld van Cogswell versier - met 'n boek in een hand, en in die ander 'n bottel waaruit die water gevloei het. Elders in die Verenigde State is skerp kritiek op die fonteine uitgespreek wat vanuit 'n estetiese standpunt nie as 'n verfraaiing van die stadsbeeld beskou is nie. Van alle gemeenskappe, wat deur die probleem geraak is, het San Francisco die radikaalste oplossing gevind - tenminste vir een van drie fonteine wat Cogswell aan die Golden Gate-metropool geskenk het. Gelett Burgess het snags in die fontein geklim en die standbeeld omvergewerp. Die ikonoklastiese eskapade het Burgess 'n erelidmaatskap in Berkeley se klas van gegradueerdes van 1894 besorg, maar sy fakulteit was allesbehalwe gaande oor die insident. Burgess is aangeraai om 'n ander loopbaanrigting te kies. In boheemse kringe In San Francisco het Burgess by The Bohemian Club aangesluit - 'n klub wat met sy netwerk van affiliasies ook verbonde was met ander boheemse kringe in San Francisco soos dié van Telegraph Hill, Piedmont (in die hele San Franciscobaai-gebied) en Carmel-by-the-Sea suid van San Francisco. Kevin Starr: Americans and the California Dream 1850−1915. New York • Oxford: Oxford University Press 1986, bl. 254 Burgess het vinnig toegang gekry tot die literêre wêreld as redakteur van 'n weeklikse tydskrif, The Wave. In hierdie tydperk, wat deur 'n opbloei in die kunste en die intellektuele lewe gekenmerk is, is 'n verskeidenheid nuwe klein kuns- en literêre tydskrifte in die Verenigde State en die Verenigde Koninkryk in die lewe geroep. The Chap Book en The Wave, wat in Chicago uitgegee is, het groot aanklank by literêre kringe gevind. As lid van 'n ander boheemse kring, «Les Jeunes», wat destyds in die Russian Hill-buurt vergader het, het Burgess besluit om - saam met die skilder en kunskritikus Bruce Porter (1865–1953) en die boekhandelaar William Doxey (1844–1916), 'n boorling van EngelandPaul Elder & Company: William Doxey. Besoek op 22 Mei 2020 - self 'n literêre tydskrif uit te gee wat 'n heeltemal nuwe toon en inslag sou kry - The Lark, met 'n «new note, some of the joy of morning for the refreshment of our souls in the heat of midday.»Woolf (1941), bl. 17 Die publikasiekoste van $100 vir die eerste uitgawe kon Burgess danksy die steun van Bruce Porter insamel. Die koste vir alle daaropvolgende uitgawes is deur William Doxey gedra. The Lark, wat vir 5c per eksemplaar verkoop is, is tot 1897 uitgegee en was vir Burgess die beginpunt van sy literêre loopbaan as skrywer en illustreerder. Dikwels het hele uitgawes van die tydskrif, van die "titelblad tot snaakse advertensies" uit sy pen gekom. Stanley Kunitz and Howard Haycraft: Twentieth Century Authors. A Biographical Dictionary. New York NY: H. W. Wilson Co. 1942, bl. 220 Maar ook 'n hele groep van eklektiese bydraers uit die geledere van Les Jeunes het met groot geesdrif werke in The Lark gepubliseer, onder wie Porter Garnett (wat ook redaksiewerk behartig het), Carolyn Wells, Willis Polk en Yone Noguchi. Illustrasies en titelbladontwerpe is deur plaaslike kunstenaars soos Ernest Peixotto, Florence Lundborg en Maynard Dixon geskep. Poemhunter.com: Biography of Gelett Burgess. Besoek op 22 Mei 2020 In die eerste uitgawe van The Lark is met The Purple Cow 'n nonsensgedig en kwatryn gepubliseer wat sy hele lewe lank by hom sou bly spook. I never saw a Purple Cow, I never hope to see one; But I can tell you, anyhow, I'd rather see than be one. Laat 19de eeuse gehore was gaande oor hierdie soort humoristiese digkuns, en hierdie gedig sou vir Burgess 'n soort literêre handelsmerk word - tot sy groot verdriet, namate dit sy ander werke oorskadu het. Toe hy in sy latere lewe na New York verhuis het, het hy gevoel dat die tyd ryp was vir 'n vervolgwerk, Confession: and a Portrait Too, Upon a Background that I Rue (alternatiewe titel: Cinq Ans Après), wat in die laaste uitgawe van The Lark (nommer 24, 1 April 1897) en nog eens in 1901 (Amerikaanse uitgawe) en 1914 (Britse uitgawe) in The Burgess Nonsense Book gepubliseer is: Oh, yes, I wrote the "Purple Cow" – I'm sorry now, I wrote it! But I can tell you, anyhow, I'll kill you if you quote it! Die verbeelding van lesers is ook aangegryp met gedigte oor ontbrekende basiese noodsaaklikhede... I wish that my Room had a Floor! I don't so much care for a Door, But this crawling around, Without touching the Ground Is getting to be quite a Bore! ...of omstrede en onbewese teorieë, soos in The Lamp Post Theory: There is a Theory some deny That Lamp Posts once were three foot high, And a Little Boy was terribly strong, And he stretched 'em out to 'leven foot long! Naas The Lark het Burgess in 1896 'n tweede literêre tydskrif aangekondig wat hy Le Petit Journal des Refusées genoem het. Dit sou kwartaaliks verskyn en 'n platform vir skrywers bied wie se werke deur literêre hoofstroom-tydskrifte afgekeur is. Bydraes is slegs deur Burgess aanvaar as 'n afkeuringsbrief van 'n gevestigde tydskrif deur die outeurs bygevoeg is. Van die nuwe joernaal met sy innovatiewe grafiese taal en uitleg, wat Burgess onder die skuilnaam James Marrion 2nd uitgegee het, het in die somer van 1896 uiteindelik net een enkele uitgawe verskyn - gedruk op muurpapier in 'n trapesoïdale vorm - teen 16c per eksemplaar. Gale (2016), bl. 70 Nog in sy tyd as uitgewer van The Lark het Burgess met die skryf van fiksie begin. So het kortverhale, romans, toneelstukke en uiteindelik ook kinderboeke uit sy pen gekom. Terwyl hy die illustrasies vir hierdie werke versorg het, het vriende - onder wie Bruce Porter, Carolyn Wells, Ernest Peixotto en Florence Lundborg - bydraes gelewer tot die grafiese kuns in enkele uitgawes van The Lark. Juis toe The Lark ná twee jaar winsgewend was, het Burgess besluit om die publikasie daarvan te staak. Volgens sy oortuiging was die tydskrif se sukses aan die heersende tydsgees van San Francisco te danke en dat die malheid van die laat 19de eeu tot 'n einde sou kom. Kort daarna het hy na New York verhuis. Literêre sukses in New York In New York het Burgess werke gepubliseer wat 'n tyd lank gewild was, waaronder Goops and How to Be Them wat in 1900 as 'n handleiding oor goeie maniere vir kinders verskyn het en deur hom van illustrasies voorsien is. Die beginsels van goeie gedrag is verduidelik deur toepaslike voorbeelde van slegte maniere te stel - volgens Burgess se leuse For, although it's Fun to see them, It is Terrible to be them! Die eerste Goops-publikasie was suksesvol genoeg om dit tot 'n hele reeks uit te bou. Die volgende werke, wat almal deur die uitgewery Frederick A. Stokes Company uitgegee is, het More Goops and How Not to be Them, gepubliseer in 1903; Blue Goops and Red (1909); The Goop Directory of Juvenile Offenders (1913); en New Goops and How to Know Them (1951). Burgess se beste illustrasies en gedigte uit die eerste twee Goops-boekdele is in 1984 deur Dover Publications as bloemlesing gepubliseer. Frankryk en Weskus In Junie 1914 het Burgess met die vroeëre aktrise Estelle Loomis, 'n skryweres uit eie reg, in die huwelik getree. Loomis was vervolgens by verskeie literêre projekte betrokke, en dikwels het die egpaar mekaar se werke bespreek. Sy het haar lewe lank aan siektes en uitputting gely. Gedurende die Eerste Wêreldoorlog het hy in Frankryk gewoon, maar het nie aan enige oorlogshandelinge deelgeneem nie. Naas sy boeke het hy 'n aantal essays geskryf wat in literêre tydskrifte soos Masses, Companion, American Magazine, Smart Set en Critic gepubliseer is. Ná die oorlog, toe sy lewe na normaliteit teruggekeer het, het Burgess voortgegaan met sy werk. Terwyl romans, gedigte en tonele uit sy pen gekom het, het sy gewildheid by lesers geleidelik begin kwyn. Nadat sy vrou Estelle op 11 Oktober 1947 in New York oorlede is, het Burgess in 1949 na die Weskus teruggekeer. Sy laaste twee lewensjare het die skrywer in Carmel deurgebring waar hy op 18 September 1951 oorlede is. Verwysings Eksterne skakels Biografie en werk University of Toronto Libraries - RPO Representative Poetry Online: Burgess, Gelett PoemHunter.com: Gelett Burgess Aflaaibare werke Rice University - openstax CNX: Le Petit Journal des Refusées Neologismes Chicago Tribune, 8 Februarie 2006: Gelett Burgess: He never saw a purple cow The Project Gutenberg: Burgess Unabridged (eBook) Kategorie: Amerikaanse skrywers Kategorie: Amerikaanse digters Kategorie: Geboortes in 1866 Kategorie: Sterftes in 1951

The Clinton operatives then handed information to the Obama administration who did not vet the information and leaked it to the media and used America 's foreign intelligence apparatus to violate the civil and constitutional rights of members of the Trump campaign . Gregory Brower Michael J. Gaeta , based in Rome . Christopher Steele 's handler . Michael Steinbach Randy Coleman Carl Ghattas

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Lys van name in die Obamagate skandaal' from Afrikaans to English: The Clinton operatives then handed information to the Obama administration who did not vet the information and leaked it to the media and used America 's foreign intelligence apparatus to violate the civil and constitutional rights of members of the Trump campaign . Gregory Brower Michael J. Gaeta , based in Rome . Christopher Steele 's handler . Michael Steinbach Randy Coleman Carl Ghattas FBI James Comey , Director of the FBI Andrew McCabe , Deputy Director James Baker , Legal Counsel James Rybicki , Chief of Staff Lisa Page , Special Legal Counsel to the Deputy Director E. W. " Bill " Priestap , Assistant Director of the Counterintelligence Division Peter Strzok , Deputy Assistant Director of the Counterintelligence Division Kevin Clinesmith , FBI attorney . Sally Moyer , FBI attorney Joseph Pientka , FBI agent Jonathan Moffa , FBI official Stephen M. Somma , Case Agent 1 , the handler for the FBI 's confidential human resources informant Stefan Halper . Michael Kortan , Press Office Anthony Ferrante , Director for Computer Incident Response and Computer Security Policy at the White House 's National Security Council . Gregory Brower Michael J. Gaeta , based in Rome . Department of State Victoria Nuland , Assistant Secretary of the Department of State for European Affairs Jonathan Winer , Deputy Assistant Secretary of the Department of State for International Law Enforcement Samantha Power , UN Ambassador Rachel Goldbrenner , Advisor to Samantha Power Jonathan Finer , Chief of Staff to Secretary Kerry Elizabeth Dibble , Deputy Chief of the London Embassy . Lewis Lukens , London Embassy Thomas Williams , Steve Linick , State Department 's Office of the Inspector General ( OIG ) Treasury Department Financial Crimes Enforcement Network ( FinCEN ) Natalie Edwards Internal Revenue Service John Fry , intelligence analyst who leaked Michael Cohen 's financial records to Michael Avenatti . US Congressional Research Service Michael E. DeVine , author of Intelligence Community Whistleblower Protections , revised edition September 23 , 2019 . Private citizens and entities Foreigners Christopher Steele , foreign intelligence operative paid by Hillary Clinton Erika Thompson Alexander Downer , Australian High Commissioner ( Ambassador ) to the UK Joseph Mifsud , UK and NATO intelligence training , Middle Eastern expert , FBI informant Robert Hannigan , head of the GCHQ Richard Dearlove Richard Wood Artem Sytnyk , Ukrainian NABU Serhiy Leshchenko , Ukrainian parliament member and journalist Henry Greenberg , Russian citizen , convicted criminal and FBI informant . Natalia Veselnitskaya , hired FusionGPS to do research on Hillary Clinton for the June 2016 Trump Tower meeting . Edward Baumgartner Christopher Burrows , Chris Steele se Orbis International vennoot . <|endoftext|>### Wikipedia Article: Lys van name in die Obamagate skandaal Hierdie is 'n lys van individue wat betrokke was by die Obamagate skandaal waardeur Amerikaanse wetstoepassingsagentskappe en intelligensie-agentskappe gebruik is teen politieke teenstanders en dissidente. Die 2016 presidensiële veldtog van Hillary Clinton het Russe betaal vir inligting wat president Donald Trump se verkiesingsveldtog in die gedrang sou bring . Daar is geen bewyse dat die inligting wat die Russe gegee het waar is nie, en alle aanduidings is dat die Russe inligting opgemaak het en vir Clinton-operatiewe gegee het in ruil vir kontant. Die Clinton-operatiewe het toe inligting aan die Obama-administrasie oorhandig wat nie die inligting getoets het nie, en dit aan die media uitgelek en Amerika se buitelandse intelligensie-apparatus gebruik om die burgerlike en grondwetlike regte van lede van die Trump-veldtog te Opgespoor en besoek op 22 Mei //maroelamedia.co.za/debat/meningsvormers/nog-n-skandaal-nog-n-dag-in-die-vsa/ Opgespoor en besoek op 22 Mei 2020 Die Withuis Barack Obama, President Joe Biden, Vise-president Greg Craig, Withuis regsadviseur Susan Rice, Nasionale Sekuriteitsadviseur Shailagh Murray, Senior Adviseur Ben Rhodes, Adjunk Nasionale Sekuriteitsadviseur Jake Sullivan, Adjunk-assistent tot die President Celeste Wallander, Senior Direkteur vir Russiese Aangeleenthede aan die Nasionale Sekuriteitsraad Colin Kahl Sean Misko Departement van Justisie Loretta Lynch, Prokureur-generaal Sally Yates, Adjunk Prokureur-generaal Matthew Axelrod, Hoof assosiaat van die kantoor van die Adjunk Prokureur-generaal (PADAG) John Carlin, Assistent Prokureur-generaal vir die Departement van Justisie se Nasionale Sekuriteitsafdeling (DOJ-NSD) Mary McCord, Waarnemende Assistent Prokureur-generaal vir die Nasionale Sekuriteitsafdeling Michael K. Atkinson, Senior Regsadviseur tot die Assistent Prokureur-generaal van die Departement van Justisie se Nasionale Sekuriteitsafdeling (DOJ-NSD) Rachel Brand, Assosiaat Prokureur-generaal George Toscas, adjunk assistent-prokureur-generaal in die afdeling vir nasionale sekuriteit. Tashina Gauhar, adjunk assistent-prokureur-generaal (DAAG) in die Departement van Justisie se afdeling vir nasionale sekuriteit David Laufman, adjunk assistent-prokureur-generaal vir die teeninsurgensie afdeling (DOJ-NSD) Bruce Ohr, assosiaat-adjunk-prokureur-generaal Peter Kadzik, assistent-prokureur-generaal vir wetgewende aangeleenthede Trisha Anderson, kantoor van die prokureur van die regsadvies-afdeling Dana Boente Jim Crowell FBI James Comey, Direkteur van die FBI Andrew McCabe, Adjunk-direkteur James Baker, regsadviseur James Rybicki, stafhoof Lisa Page, Spesiale regsadviseur tot die Adjunk-direkteur E. W. “Bill” Priestap, Assistent direkteur van die Teenintelligensie Afdeling Peter Strzok, Adjunk-Assistent direkteur van die Teenintelligensie Afdeling Kevin Clinesmith, FBI //theconservativetreehouse.com/2019/11/22/the-washington-post-helps-identify-fbi-lawyer-who-altered-fisa-docs/ Sally Moyer, FBI prokureur Joseph Pientka, FBI agent Jonathan Moffa, FBI amptenaar Stephen M. Somma, Saakagent 1, die hanteerder vir die FBI se vertroulike menslike hulpbronne informant Stefan //theconservativetreehouse.com/2020/02/24/why-is-the-new-york-times-outing-lower-level-fbi-spygate-operatives-case-agent-1-stephen-m-somma/ Michael Kortan, Perskantoor Anthony Ferrante, Direkteur vir Rekenaarinsident reaksie en rekenaarveiligheid-beleid aan die Withuis se Nasionale Veiligheidsraad. //foreignpolicy.com/2018/02/12/former-senior-fbi-official-is-leading-buzzfeeds-effort-to-verify-trump-dossier/ Gregory Brower Michael J. Gaeta, gebaseer in Rome. Christopher Steele se hanteerder. //mobile.twitter.com/the_war_economy/status/990900084190666754?lang=en Michael Steinbach Randy Coleman Carl Ghattas Staatsdepartement Victoria Nuland, Assistent Sekretaris van die staatsdepartment vir Europese Aangeleenthede Jonathan Winer, Adjunk Assistent Sekretaris van die Staatsdepartement vir Internasionale Wetstoepassing Samantha Power, VN Ambassadeur Rachel Goldbrenner, adviseur tot Samantha Power Jonathan Finer, Stafhoof tot sekretaris Kerry Elizabeth Dibble, Adjunk-hoof van die Londen //2001-2009.state.gov/p/nea/rls/37940.htm Lewis Lukens, Londen Ambassade Thomas Williams, Steve Linick, Staatsdepartement se kantoor van die Inspekteur-Generaal (OIG) Tesourie Departement Finansiële Misdade Toepassingsnetwork (FinCEN) Natalie Edwards Binnelandse belastingdiens (Internal Revenue Service) John Fry, intelligensie-analis wat Michael Cohen se finansiële rekords aan Michael Avenatti gelek //theconservativetreehouse.com/2019/02/21/irs-intelligence-analyst-john-fry-charged-with-leaking-cohen-financial-records-to-creepy-porn-lawyer/ Kantoor van die Direkteur van Nasionale Intelligensie James Clapper, Direkteur Shelby Pierson Central Intelligence Agency John Brennan, Direkteur Eric Ciaramella Kongres van die Verenigde State Sen. Harry Reid Sen. Mark Warner Sen. Dianne Feinstein Sen. John McCain Verteenwoordiger Adam Kinzinger Speaker Paul Ryan Jonathan Burks, stafhoof tot Paul //theconservativetreehouse.com/2015/10/25/unreal-paul-ryan-announces-chamber-of-commerce-lobbyist-will-be-his-chief-of-staff/ Verteenwoordiger Adam Schiff Verteenwoordiger Eric Swalwell Navorsingsdiens van die Amerikaanse Kongres Michael E. DeVine, outeur van Intelligence Community Whistleblower Protections, hersiene uitgawe 23 September //thefederalist.com/2019/09/30/deleted-firsthand-knowledge-requirement-for-whistleblowers-implicates-another-federal-agency/ Privaat burgers en entiteite Buitelanders Christopher Steele, buitelandse intelligensie-operatief wat deur Hillary Clinton betaal is Erika Thompson Alexander Downer, Australiese Hoë-kommissaris (Ambassadeur) tot die VK Joseph Mifsud, VK en NAVO intelligensie opleiding, Midde-Oosterse deskundige, FBI informant Robert Hannigan, hoof van die GCHQ Richard Dearlove Richard Wood Artem Sytnyk, Oekraïense NABU Serhiy Leshchenko, Oekraïense parlementslid en joernalis Henry Greenberg, Russies burger, veroordeelde krimineel en FBI //democratdossier.com/ Natalia Veselnitskaya, het FusionGPS gehuur om navorsing oor Hillary Clinton te doen vir die Junie 2016 Trump Tower vergadering. Edward //nypost.com/2018/01/22/it-looks-like-the-james-bond-behind-the-dossier-let-a-putin-pawn-do-all-the-work/ Christopher Burrows, Chris Steele se Orbis International vennoot. Charles Tawil, V. S. A. en Israeliese intelligensie operatief, het Papadopolous se inhegtenisname bewerk Azra Turk Amerkaanse burgers Glenn Simpson, het geld geneem van Wladimir Poetin en Hillary Clinton om Trump te diskrediteer Mary Jacoby, vrou van Glenn Simpson en dogter van 'n belegger in die Inslaw affêre Nellie Ohr, afgetrede CIA werknemer, FusionGPS en FBI kontrakteur Alexandra Chalupa, DNC Stefan Halper, FBI John Podesta, beweerde Pizzagate ringleier Marc Elias, DNC en 2016 Clinton verkiesingsveldtog algemene regsadviseur wat die Steele dossier aangevra en daarvoor betaal het Michael Sussmann, Perkins Coie prokureur Dan Jones, eks-Feinstein personeellid Hillary Clinton Sidney Blumenthal, Clinton-familie consigliere Cody Shearer Jennifer Palmieri, Clinton veldtog fopnuus segspersoon Robby Mook, Clinton jeugadviseur David Kramer, McCain Instituut Michael Hayden, voormalige CIA en NSA direkteur Kathryn Ruemmler, prokureur vir Susan Rice, voormalige Withuis regsadviseur, 30 Junie 2011 – 2 Junie 2014 Amanda Renteria, Clinton nasionale politiese direkteur Evelyn Farkas Mark Zaid, prokureur van Eric Ciaramella Thomas Catan Peter Fritsch Jake Berkowitz Neil King, getroud met die Senior Adviseur vir Obama, Shailagh Murray. Adam Kaufmann Sergei Millian Monica McLean, afgetrede FBI agent Margaret Ratner Kunstler, WikiLeaks prokureur Rinat Akhmetshin, eks-GRU offisier, lobbyist, genaturaliseerde burger Joernaliste Ken Dilanian, NBC News David Ignatius, Washington Post David Corn, Mother Jones Michael Isikoff, Yahoo News Ali Watkins, (bevorder vanaf BuzzFeed na NYT nadat 'n uitgelekte Carter Page FISA aansoek ontvang is) Devlin Barrett, WaPo, voormalig van die WSJ (2016 verkiesingsjaar) Robert Costa, WaPo & PBS Matt Zapotosky, WaPo Ken Bensinger, BuzzFeed verslaggewer wat die Steele dossier van David Kramer, die McCain stafhoof, ontvang het Brian Ross, ABC News (afgedank in Desember 2017 as gevolg van die valse uitgelekte Deutsche Bank subpoena wat 'n aandelemark lopie veroorsaak het) Matt Mosk Carl Bernstein, CNN Julian Borger, The Guardian Ned Price, NBC News Shawn Henry, NBC Nuuskonsultant, Crowdstrike beampte Peter Stone, McClatchy Greg Gordon, McClatchy Bob Little, NPR Rachel Martin, NPR Tom Hamburger, The Washington Post Rosalind Helderman,The Washington Post Fred Hiatt, The Washington Post Allan Cullison, The Wall Street Journal Amerikaanse entiteite FusionGPS Perkins Coie (regsfirma) Democratic National Committee Democracy Integrity Project CrowdStrike Clinton e-pos skandaal Paul Combetta Platte River Networks Nuusorganisasies CNN The New Yorker The New York Times The Washington Post BBC NBC BuzzFeed The Guardian Huffington Post Newsweek MSNBC Politico ABC Vanity Fair Slate McClatchy Yahoo News Mother Jones Verwysings Eksterne skakels Compare the Vindman, Ciaramella, Misko, McCord and Atkinson Network To Pelosi’s Rule Changes in the Deep State coup 2.0 plot. Kategorie: Verenigde State van Amerika <|endoftext|>### URL: https://2001-2009.state.gov/p/nea/rls/37940.htm Biography of Elizabeth L. Dibble Deputy Assistant Secretary Elizabeth L. Dibble assumed the position of Deputy Assistant Secretary in the Bureau of Near Eastern Affairs (NEA) in June 2004. A career member of the Senior Foreign Service, Ms. Dibble’s overseas assignments have included tours in Damascus, Islamabad, Tunis and London. She has also served as Director of NEA’s Office of Peace Process and Regional Affairs after an assignment as Deputy Director of the same office; Deputy Director of the Office of Development Finance in the Bureau of Economic and Business Affairs (EB); Economic/Commercial Officer in the trade office in EB; and International Relations Officer in the Office for Combating Terrorism. She was also assigned to the Office of the United States Trade Representative as the Assistant Chief Textile Negotiator for several years. Ms. Dibble was born in New Jersey. She is a graduate of the Edmund A. Walsh School of Foreign Service at Georgetown University, and attended the Pontificia Universidade Catolica in Campinas, Brazil.

It was previously designated with the provisional name , 2019 novel coronavirus ( 2019 - nCoV ) . The virus was characterized by a rapid succession of mutations , especially as regards the genes of the prime receptors . It has been speculated that the virulent phase of the pandemic may come to an end when a variant with less severe symptoms becomes endemic . The World Health Organization has

### Wikipedia Article: Ernstige akute respiratoriese sindroom koronavirus 2 duimnael|regs|260px|Hierdie illustrasie toon die buitestruktuur van koronavirusse in die algemeen. 'n Kroon of korona van priemreseptore (in rooi aangedui) bedek die oppervlak van die virion (in grys aangedui). 'n Nuwe koronavirus, EARS-KoV-2, is geïdentifiseer as die oorsaak van die uitbraak van 'n respiratoriese siekte, covid-19, wat in 2019 vir die eerste keer in Wuhan, China, opgemerk is. Bron: Centers for Disease Control and Prevention Ernstige akute respiratoriese sindroom koronavirus 2 (EARS-KoV-2) (Engels: SARS-CoV-2) is die stam van koronavirus wat die asemhalingswegsiekte covid-19 veroorsaak. Dit staan in die volksmond bekend as die koronavirus, maar voorgenoemde is eintlik die naam van 'n groep van virusse. Dit is voorheen met die voorlopige naam, 2019 novel coronavirus (2019-nCoV) aangedui. Die virus is gekenmerk deur 'n vinnige opeenvolging van mutasies, veral wat die gene van die priemreseptore betref. Daar is gespekuleer dat die virulente fase van die pandemie tot 'n einde mag kom wanneer 'n variant met minder ernstige simptome endemies word. Die Wêreldgesondheidsorganisasie het aangedui dat hierdie akute fase teen middel 2022 ten einde kan loop mits 70% van die wêreldbevolking dan reeds geïmmuniseer is. Klassifikasie en belang Soos beskryf deur die National Institutes of Health, is dit die opvolger van EARS-KoV-1. EARS-KoV-2 is 'n positiewe sin enkelheliks-RNS-virus. Dit is aansteeklik in mense, en die Wêreldgesondheidsorganisasie (WGO) het die voortslepende covid-19 pandemie aangedui as 'n noodgeval vir openbare gesondheid en 'n situasie van internasionale kommer. Teen November 2020 het oor 'n miljoen mense reeds aan die simptome gesterf en infeksiegetalle was steeds aan die styg. Hospitale se kapasiteit is plek-plek oortref en ekonomië is ernstig geknou. Teen einde Maart 2021 was daar reeds 560 000 sterftes in die VSA. 'n Jaar later toe die vierde infeksiegolf ten einde loop, was daar al sowat 6 miljoen sterftes wêreldwyd, waaronder byna 1 miljoen in die VSA, oor 'n halfmiljoen in Indië en Brasilië elk, en byna 100 000 in Suid-Afrika. Akute respiratoriese noodsindroom word by swaar geaffekteerde pasiënte gediagnoseer, en diegene wat nie gou herstel nie, doen dikwels pulmonêre fibrose, oftewel veelvuldige longletsels op. Die virus kan organe soos die hart en longe sodanig beskadig dat oorplantings benodig word. 'n Meer potente variant van die virus, aangedui as Alpha (oftewel B.1.1.7), het in Desember 2020 in die Verenigde Koninkryk verskyn. 4,1 (eerder as 2,5) uit 1 000 geïnfekteerdes wat dit opdoen sal sonder behandeling sterf. Die Delta-variante (B.1.617.2, AY.1 en ander) is 60% meer oordraagbaar as die Alpha-variant en 100% meer oordraagbaar as die oorspronklike virus, en het 'n korter inkubasieperiode as enige Delta-voorgangers. Die daaropvolgende Omikron-variant toon 'n groter herinfeksiekoers, benewens infeksie van kinders onder die ouderdom van 5 jaar, as die voorafgaande variante. Suid-Afrika se eerste infeksievlaag, laat in 2020, is oorheers deur die Beta-variant (B.1.351). Teen April 2021 was verskillende mutasies in Suid-Afrika aanwesig, maar die derde infeksievlaag was nog nie op hande nie. Die derde vlaag in Suid-Afrika is oorheers deur die Delta-variant. In November 2021 het die vierde infeksievlaag 'n aanvang in Suid Afrika geneem, toe nog slegs 25-35% van die bevolking immunisasie ontvang het. Die hoogs aansteeklike Omikron-variant (oftewel B.1.1.529) is op 9 November in Suid-Afrika gevind, en daar is wêreldwyd voorsorg getref. Die Withuis het streng beperkings uitgeryk op aankomelinge uit Suid-Afrika, maar vlugte na Amerika is nie verbied, soos by etlike ander lande nie. Die Omikron-variant (BA.1) is gekenmerk deur 'n paar dosyn mutasies in die S1-domein van die priemproteïen-genoom en 'n hoë infeksiekoers, maar vermoedelik ligter simptome. 'n Omikron-variant (BA.2) wat 'n verdere 40 mutasies ondergaan het, is Maart 2022 in Denemarke opgemerk, gevolg deur nóg 'n Omikron-variant in Botswana in April 2022. Rol van priemreseptore Om deurdringing van die selmembraan vir gevolglike infeksie te fasiliteer maak die EARS-KoV-2-virus gebruik van minstens drie soorte proteïen-reseptore, een waarmee die oppervlak van die virus ryklik bedeel is, en minstens twee ander wat aan die oppervlak van menseselle gevind word. Die oppervlak van die virus is oortrek met priemreseptore (Engels: spike receptors) wat heg aan verdere reseptore op die teikenselwand. Die priemreseptore kan selfs breinneurone en -bloedvate binnedring. Die angiotensien-omsettingsensiem-2 of ACE2-reseptor is 'n proteïen wat op mensselle voorkom en EARS-KoV-2 in staat stel om die selwand binne te dring. Deur X-straalkristallografie is daar bevind dat 'n verdere proteïen, bekend as die neuropilien-1-reseptor, 'n alternatiewe en allerbelangrike deurgang aan EARS-KoV-2 bied. Neuropilien-1 word boonop al oor die oppervlaktes van die respiratoriese lugweë gevind, waar ACE2 afwesig is. Die rol van neuropilien-1 in infeksie was 'n groot verrassing aangesien dit dusver net bekend was as 'n reseptor wat neurone in staat stel om korrekte verbindings te maak, óf wat bloedvate se groei fasiliteer. Die kans vir infeksie is grootste wanneer ACE2 sowel as neuropilien-1 op die mensesel teenwoordig is, en word geïnhibeer wanneer enige van die twee afwesig is. Die rol van PIKFyve-kinase- en CD147-proteïene word nog ondersoek. Neuropilien-1 fasiliteer waarskynlik ook Ebola- en MIV-1-infeksies, maar kan 'n belowende rol in pynverligting en kankerbehandeling speel – dit beïnvloed neurone se pynstimuli en kan deur verbinding met die priem- of ekwivalente proteïene 'n ander proteïen blokkeer om pynverligting te verskaf. Oorlewing en aansteeklikheid EARS-KoV-2 kan vir 9 uur op die vel oorleef as 'n aktiewe patogeen, teenoor dié van die griepvirus (Influensa A) wat minder as twee ure sal oorleef. Die oorlewingsduur van die patogeen op vel dra by tot die oordraaglikheid daarvan. Hierdie bevinding het aangedui van welke waarde die deeglike en gereelde was van hande is. EARS-KoV-2 en Influensa A word albei binne 15 sekondes buite aksie gestel wanneer dit met etanol, 'n bestanddeel van handreinigers, in aanraking kom. Daar is bevind dat mense met 'n groot longkapasiteit, d.w.s. volwassenes en veral mans, benewens mense wat sing of hard praat meer spoegpartikels aan die lug vrystel, en daarom ook die virus makliker sal oordra. Dit blyk dat natuurlike immuniteit meestal, maar nie altyd, keer dat 'n persoon twee keer (deur bv. twee variante) geïnfekteer word. Mense met 'n verswakte immuunstelsel, bv. weens HIV-infeksie, kanker of na trauma, kan maande lank geïnfekteerd bly. Daar is gevrees dat weens die hoë HIV-infeksiekoers in SA, daar 'n reserwe van virusse kan voortbestaan, wat mettertyd tot nuwe variante of uitbrake kan lei. Ook is bespiegel dat die Omikron-variant juis so ontstaan het. Infeksie-opsporing Suid-Afrika het weens ondervinding met Vigs en TB 'n gevorderde kapasiteit om oordraagbare siektes te identifiseer, en kan gevolglik ook Covid-variante baie vinnig opspoor. Tipies word 'n neusdepper in kombinasie met die polimerase kettingreaksiemetode (PKR) gebruik om infeksies te diagnoseer. Die standaardproses is wel arbeidsintensief en onprakties by die toetsing van baie persone wat nog geen simptome van infeksie toon nie. Opgeleide honde is in staat om die biochemiese veranderinge in liggaamsvloeistowwe te ruik wat met infeksie gepaard gaan, en kan dit vinnig en met 'n akkuraatheid van 94% tot byna 100% doen. Dit word beskou as 'n goedkoop metode om groot getalle mense vir infeksie te toets. Deur te ruik aan 'n lap wat oor die gewrig of nek gevryf is, kan 'n opgeleide hond soveel as 5 dae voor simptome verskyn aandui of 'n persoon geïnfekteer is aldan nie. Entstof Die Wêreldgesondheidsorganisasie (WGO) het in November 2020 aangedui dat 42 uit 151 kandidaatentstowwe reeds kliniese proewe ondergaan, waarvan 10 reeds die derde fase bereik het. Pfizer en BioNTech SE het in November 2020 aangekondig dat hulle 'n Covid-19-entstof ontwikkel het, wat beloof om 90% doeltreffend te wees vir 'n jaar na inenting. Die maatskappye het ondermeer 'n ooreenkoms met die Amerikaanse regering aangegaan om 100 miljoen dosisse entstof te lewer. Die Amerikaanse regering beplan om die entstof gratis aan die Amerikaanse publiek beskikbaar te stel, en produksie sou na raming teen middel-2021 aan die aanvraag voldoen. Laat 2021 was meer oordraagbare mutasies van die virus in omloop, en die WGO was pessimisties dat inenting tot kudde-immuniteit sou lei. In Suid-Afrika het Aspen Pharmacare 'n vennootskap met Johnson & Johnson aangegaan om hul weergawe van die entstof plaaslik te vervaardig en verpak. Weens die koste verbonde aan die entstof, asook die onsekere doeltreffendheid, het Suid-Afrika gehuiwer om dadelik van die entstof te bestel. Aspen Pharmacare het in November 2020 aangedui dat hulle beplan om 300 miljoen dosisse van die entstof, ook vir uitvoere na ander Afrikalande, by hul geriewe te Nelson Mandelabaai in die Oos-Kaap te vervaardig. President Cyril Ramaphosa het aangedui dat Afrika minstens $12 miljard of R187 miljard vir plaaslike entstof-ontwikkeling en implementering benodig. Die effektiwiteit van entstowwe teen verskillende virusvariante is in 'n Suid-Afrikaanse laboratorium bevestig. Sekere organisasies het kapsie gemaak teen gedwonge inentings aangesien diegene wat die virus reeds onder lede gehad het, na hul mening reeds die nodige weerstandigheid opgebou het. Die virus sowel as entstof word in 'n fraksie van gevalle verbind met Guillain-Barré-sindroom. Met die heropening van universiteite in 2022 het die Oos-Kaapse hooggeregshof Rhodes-universiteit gelyk gegee dat hulle 'n inentingsmandaat op bywonende personeel, studente en besoekers mag toepas. Johannesburg en Wits-universiteite het hul voorbeeld gevolg, maar Stellenbosch en Kaapstad-universiteite het aanvanklik die roete van publieke konsultasie gevolg. Die Oostenrykse parlement het in Januarie 2022 ten gunste van verpligte inenting gestem, maar dit nie deurvoer nie, en 'n soortgelyke wetsontwerp het in April 2022 in Duitsland gesneuwel. Antivirale middels Ivermektien (Ivermectin) is deur die Suid-Afrikaanse Reguleringsowerheid vir Gesondheidsprodukte verbied weens 'n gebrek aan kliniese data wat die doeltreffendheid of veiligheid daarvan bevestig – dit sou skadelike nagevolge of selfs die dood kan meebring. Dr Pierre Kory, 'n intensiewe sorgspesialis in Milwaukee, VSA, het egter voor die VSA-senaat getuig dat hierdie bekostigbare middel veilig is, en oor kragtige antivirale en anti-inflammatoriese eienskappe beskik. AfriForum het in Februarie 2021 'n hofbevel verkry wat dokters in staat stel om behandeling met Ivermektien te begin sodra 'n artikel 21-aansoek ingedien word, sou dringende toegang tot die middel volgens die dokter se oordeel nodig wees. State in die VSA volg 'n soortgelyke proses van individuele hofbevele. Molnupiravir, 'n middel wat per mond toegedien word, is in Februarie 2022 goedgekeur. Dit is effektief mits dit binne die eerste vyf dae van simptome geneem word. Sien ook EARS Verwysings Eksterne skakels Kategorie: Kovis-19 <|endoftext|>### Translation of Wikipedia text about 'Ernstige akute respiratoriese sindroom koronavirus 2' from Afrikaans to English: It was previously designated with the provisional name , 2019 novel coronavirus ( 2019 - nCoV ) . The virus was characterized by a rapid succession of mutations , especially as regards the genes of the prime receptors . It has been speculated that the virulent phase of the pandemic may come to an end when a variant with less severe symptoms becomes endemic . The World Health Organization has indicated that this acute phase could come to an end by mid - 2022 , provided that 70 % of the world 's population is then already immunized . Acute respiratory distress syndrome is diagnosed in severely affected patients , and those who do not recover quickly often develop pulmonary fibrosis , or multiple lung lesions . The virus can damage organs such as the heart and lungs to the extent that transplants are needed . The Delta variants ( B.1.617.2 , AY.1 and others ) are 60 % more transmissible than the Alpha variant and 100 % more transmissible than the original virus , and have a shorter incubation period than any Delta predecessors . The subsequent Omikron variant shows a higher reinfection rate , in addition to infection of children under the age of 5 , than the preceding variants . By April 2021 , different mutations were present in South Africa , but the third wave of infection was not yet imminent . The third wave in South Africa was dominated by the Delta variant . The highly contagious Omikron variant ( aka B.1.1.529 ) was found in South Africa on 9 November , and precautions were taken worldwide . The White House has issued strict restrictions on arrivals from South Africa , but flights to America have not been banned , as with several other countries . | image2 = Protein _ NRP1 _ PDB _ 1kex.png | alt2 = | width2 = 200 | caption2 = Representation of the neuropilin - 1 receptor found in the respiratory airways | background color = ; border : none ; } } To facilitate penetration of the cell membrane for subsequent infection , the EARS - KoV - 2 virus makes use of at least three types of protein receptors , one with which the surface of the virus is abundantly endowed , and at least two others found on the surface of human cells become Survival and infectivity EARS - KoV - 2 can survive on the skin for 9 hours as an active pathogen , compared to that of the influenza virus ( Influenza A ) which will survive for less than two hours . -KoV - 2 and Influenza A are both inactivated within 15 seconds when they come into contact with ethanol , an ingredient in hand sanitizers . It has been found that people with a large lung capacity , i.e. adults and especially men , in addition to people who sing or talk loudly , release more saliva particles into the air , and therefore also transmit the virus more easily . However , the standard process is labor intensive and impractical when testing many persons who do not yet show any symptoms of infection . Trained dogs are able to smell the biochemical changes in body fluids that accompany infection , and can do so quickly and with an accuracy of 94 % to nearly 100 % . Vaccine The World Health Organization ( WHO ) indicated in November 2020 that 42 out of 151 candidate vaccines are already undergoing clinical trials , of which 10 have already reached the third phase . Pfizer and BioNTech SE announced in November 2020 that they had developed a Covid - 19 vaccine , which promises to be 90 % effective for one year after vaccination . In South Africa , Aspen Pharmacare has entered into a partnership with Johnson & Johnson to manufacture and package their version of the vaccine locally . Due to the costs associated with the vaccine , as well as the uncertain effectiveness , South Africa hesitated to order the vaccine immediately . Aspen Pharmacare indicated in November 2020 that they plan to produce 300 million doses of the vaccine , also for export to other African countries , at their facilities at Nelson Mandela Bay in the Eastern Cape . Certain organizations campaigned against forced vaccinations as those who already had the virus among members , in their opinion , had already built up the necessary resistance . With the reopening of universities in 2022 , the Eastern Cape High Court has given Rhodes University notice that they may apply a vaccination mandate to attending staff , students and visitors . Johannesburg and Wits universities followed suit , but Stellenbosch and Cape Town universities initially followed the route of public consultation . The Austrian parliament voted in favor of compulsory vaccination in January 2022 , but did not pass it , and a similar bill failed in April 2022 in Germany . Antiviral drugs Ivermectin ( Ivermectin ) has been banned by the South African Regulatory Authority for Health Products due to a lack of clinical data confirming its effectiveness or safety - it could lead to harmful side effects or even death . However , Dr. Pierre Kory , an intensive care specialist in Milwaukee , USA , testified before the US Senate that this affordable drug is safe , and has powerful antiviral and anti - inflammatory properties . AfriForum obtained a court order in February 2021 that enables doctors to start treatment with Ivermectin as soon as an Article 21 application is submitted , should urgent access to the drug be necessary according to the doctor 's judgment . Molnupiravir , a drug administered orally , was approved in February 2022 . It is effective if taken within the first five days of symptoms . <|endoftext|>### URL: https://www.who.int/news/item/26-11-2021-classification-of-omicron-(b.1.1.529)-sars-cov-2-variant-of-concern The Technical Advisory Group on SARS-CoV-2 Virus Evolution (TAG-VE) is an independent group of experts that periodically monitors and evaluates the evolution of SARS-CoV-2 and assesses if specific mutations and combinations of mutations alter the behaviour of the virus. The TAG-VE was convened on 26 November 2021 to assess the SARS-CoV-2 variant: B.1.1.529. The B.1.1.529 variant was first reported to WHO from South Africa on 24 November 2021. The epidemiological situation in South Africa has been characterized by three distinct peaks in reported cases, the latest of which was predominantly the Delta variant. In recent weeks, infections have increased steeply, coinciding with the detection of B.1.1.529 variant. The first known confirmed B.1.1.529 infection was from a specimen collected on 9 November 2021. This variant has a large number of mutations, some of which are concerning. Preliminary evidence suggests an increased risk of reinfection with this variant, as compared to other VOCs. The number of cases of this variant appears to be increasing in almost all provinces in South Africa. Current SARS-CoV-2 PCR diagnostics continue to detect this variant. Several labs have indicated that for one widely used PCR test, one of the three target genes is not detected (called S gene dropout or S gene target failure) and this test can therefore be used as marker for this variant, pending sequencing confirmation. Using this approach, this variant has been detected at faster rates than previous surges in infection, suggesting that this variant may have a growth advantage. There are a number of studies underway and the TAG-VE will continue to evaluate this variant. WHO will communicate new findings with Member States and to the public as needed. Based on the evidence presented indicative of a detrimental change in COVID-19 epidemiology, the TAG-VE has advised WHO that this variant should be designated as a VOC, and the WHO has designated B.1.1.529 as a VOC, named Omicron. As such, countries are asked to do the following: - enhance surveillance and sequencing efforts to better understand circulating SARS-CoV-2 variants. - submit complete genome sequences and associated metadata to a publicly available database, such as GISAID. - report initial cases/clusters associated with VOC infection to WHO through the IHR mechanism. - where capacity exists and in coordination with the international community, perform field investigations and laboratory assessments to improve understanding of the potential impacts of the VOC on COVID-19 epidemiology, severity, effectiveness of public health and social measures, diagnostic methods, immune responses, antibody neutralization, or other relevant characteristics. Individuals are reminded to take measures to reduce their risk of COVID-19, including proven public health and social measures such as wearing well-fitting masks, hand hygiene, physical distancing, improving ventilation of indoor spaces, avoiding crowded spaces, and getting vaccinated. For reference, WHO has working definitions for SARS-CoV-2 Variant of Interest (VOI) and Variant of Concern (VOC). - with genetic changes that are predicted or known to affect virus characteristics such as transmissibility, disease severity, immune escape, diagnostic or therapeutic escape; AND - that has been identified as causing significant community transmission or multiple COVID-19 clusters, in multiple countries with increasing relative prevalence alongside increasing number of cases over time, or other apparent epidemiological impacts to suggest an emerging risk to global public health. A SARS-CoV-2 VOC is a SARS-CoV-2 variant that meets the definition of a VOI (see above) and, through a comparative assessment, has been demonstrated to be associated with one or more of the following changes at a degree of global public health significance: - increase in transmissibility or detrimental change in COVID-19 epidemiology; OR - increase in virulence or change in clinical disease presentation; OR - decrease in effectiveness of public health and social measures or available diagnostics, vaccines, therapeutics

The death rates in St. Louis was much less than in Philadelphia , which , despite having flu cases , went ahead with a mass parade and brought it no more than two weeks after the first cases of social distancing . Authorities have encouraged or enforced social distancing during the COVID - 19 pandemic . Although the term was not coined until the twenty - first century , social distancing measur

### Wikipedia Article: duimnael Sosiale distansiëring, ook genoem fisieke distansiëring, is 'n stel nie-farmaseutiese ingrypings of maatreëls wat getref word om die verspreiding van 'n aansteeklike siekte te voorkom deur 'n fisieke afstand tussen mense te handhaaf en die aantal kere wat mense in noue kontak met mekaar kom te verminder. Dit behels tipies om 'n sekere afstand van ander individue te bly (die gespesifiseerde afstand kan van tyd tot tyd en land tot land verskil) en die vermyding van vergaderings in groot groepe. Pearce, Katie (2020-03-13). "What is social distancing and how can it slow the spread of COVID-19?". The Hub. Johns Hopkins University. Besoek op 2020-03-29. Deur die waarskynlikheid te verminder dat 'n gegewe onbesmette persoon in kontak sal kom met 'n besmette person, kan die oordrag van die siekte onderdruk word, wat minder sterftes tot gevolg het. Die maatreëls word in kombinasie met goeie respiratoriese higiëne en handewas deur 'n bevolking gebruik. Tydens die COVID-19-pandemie het die Wêreldgesondheidsorganisasie (WGO) voorgestel dat die term "fisieke distansiëring" verkies word, in teenstelling met "sosiale distansiëring", in ooreenstemming met die feit dat dit 'n fisieke afstand is wat oordrag verhoed; mense kan sosiaal met mekaar verbind wees via tegnologie. Om die verspreiding van aansteeklike siektes te vertraag en die oorbelading van gesondheidsorgstelsels te vermy, veral tydens 'n pandemie, word verskeie maatskaplik-distansiërende maatreëls gebruik, insluitend die sluiting van skole en werkplekke, isolasie, kwarantyn, die beperking van die beweging van mense en die kansellasie van massa-byeenkomste. Alhoewel die term eers in die een-en-twintigste eeu ingestel is, dateer maatskaplik-distansiërende maatreëls tot minstens die vyfde eeu v. C.. Die Bybel bevat een van die vroegste bekende verwysings na die praktyk in die boek Levitikus 13: 46: "En die melaatse wat die plaag het ... hy sal alleen woon; [buite] die kamp sal sy woning wees." Tydens die plaag van Justinianus van 541 tot 542 het keiser Justinianus 'n oneffektiewe kwarantyn op die Bisantynse Ryk afgedwing, insluitend die storting van liggame in die see; hy blameer die wydverspreide uitbraak op die "Jode, Samaritane, heidene, ketters, Ariërs, Montaniste en homoseksuele". In moderne tye is maatskaplike distansiëringmaatreëls suksesvol tydens verskeie epidemies ingestel. In St. Louis, kort nadat die eerste gevalle van griep in die stad tydens die griep-pandemie in 1918 opgespoor is, het die owerhede skoolsluitings ingestel, 'n verbod op openbare byeenkomste en ander maatskaplik-distanserende ingrypings. Die sterftesyfers in St. Louis was baie minder as in Philadelphia, wat, ondanks die feit dat hulle griepgevalle gehad het, 'n massaparade laat voortgaan het en dit nie langer as twee weke na die eerste gevalle van sosiale distansiëring gebring het nie. Owerhede het sosiale distansiëring aangemoedig of afgedwing tydens die COVID-19-pandemie. Maatskaplike distansiëringsmaatreëls is meer effektief wanneer die aansteeklike siekte via een of meer van die volgende metodes versprei word: druppelkontak (hoes of nies) direkte fisiese kontak (seksuele kontak ingesluit) indirekte fisiese kontak (bv. deur aan 'n besmette oppervlak te raak) lugoordrag (as die mikro-organisme vir lang periodes in die lug kan oorleef) Die maatreëls is minder effektief as 'n infeksie hoofsaaklik deur besmette water of voedsel of deur draers soos muskiete of ander insekte oorgedra word. Nadele van sosiale distansie kan eensaamheid, verminderde produktiwiteit en die verlies van ander voordele verbonde aan menslike interaksie insluit. Verwysings Eksterne skakels Kategorie: Gesondheid Kategorie: Aansteeklike siektes Kategorie: Epidemies Kategorie: Kovis-19 <|endoftext|>### Translation of Wikipedia text about 'Sosiale distansiëring' from Afrikaans to English: The death rates in St. Louis was much less than in Philadelphia , which , despite having flu cases , went ahead with a mass parade and brought it no more than two weeks after the first cases of social distancing . Authorities have encouraged or enforced social distancing during the COVID - 19 pandemic . Although the term was not coined until the twenty - first century , social distancing measures date back to at least the fifth century B. C. The Bible contains one of the earliest known references to the practice in the book of Leviticus 13 : 46 : " And the leper who has the plague ... he shall dwell alone ; [ outside ] the camp shall be his dwelling . "

Within three decades , George Soros has donated between eleven and twelve billion US $ to liberal projects and initiatives on all five continents . George Soros is officially the 190th richest person on earth ; The Worlds Billionaires . In 1992 , Soros earned the title the man who broke the Bank of England , Stocks Soros And Druckenmiller Have In Common , Gurufocus.com , December 14 , 2009 for s

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'George Soros' from Afrikaans to English: Within three decades , George Soros has donated between eleven and twelve billion US $ to liberal projects and initiatives on all five continents . George Soros is officially the 190th richest person on earth ; The Worlds Billionaires . In 1992 , Soros earned the title the man who broke the Bank of England , Stocks Soros And Druckenmiller Have In Common , Gurufocus.com , December 14 , 2009 for shorting the British pound . He made a profit of $ 1 billion on the $ 10 billion deal . George Soros 's birth name is György Schwartz ; sy family name was changed from Schwartz to Soros in 1936 to prevent anti - Semitic attacks . In 1947 , George Soros emigrated from Hungary to London , where an event took place that greatly influenced the development of his personality and worldview . Career Soros ' first post during his years in London was at Singer & Friedlander , a merchant bank founded in 1907 . Boomerang : Travels in the New Third World Billionaire Who Built on Chaos – George Soros ( The Independent : 3 Junie 1993 ) Two years later , he portrayed himself as someone who shared many characteristics with " the God of the Old Testament " – “ [ Y ] ou know , like invisible . I tried to see everything . " Glenn Beck : Making of the Puppet Master Soros told his biographer Michael Kaufman that it was his goal " to become the conscience of the world " through his charities . George Soros Discusses Efforts to Spread Democracy , NPR <|endoftext|>### Wikipedia Article: George Soros (gebore György Schwartz, 12 Augustus 1930) is 'n internasionale finansier, bestuurder van fondse en filantroop. Hy wend sy fortuin aan om onder meer finansiële steun aan burgerregteorganisasies, onderwysinstellings en politieke kampvegters te verleen. In die vroeë 1990's het hy ook die anti-apartheidsbeweging in Suid-Afrika ondersteun. Binne drie dekades het George Soros tussen elf en twaalf miljard VS$ vir liberale projekte en inisiatiewe op alle vyf vastelande geskenk. Die gesiene Britse dagblad The Independent het hom as die mensheid se grootste finansiële ondersteuner van demokratiese ideale beskryf. Vrye media sowel as vrye en oop kennis lê hom eweneens na aan die hart. So het hy ook ruim bygedra tot die Wikipedia-projek met donasies vir die Wikimedia-stigting. Wikimedia Stigting, 15 Oktober 2018: George Soros, founder of Open Society Foundations, invests in the future of free and open knowledge. Besoek op 23 Mei 2020 George Soros is amptelik die 190ste rykste persoon op aarde;The World's Billionaires . Forbes. Opgespoor op 21 Augustus 2018. sy rang is relatief laag omdat hy in 2017 $18 miljard van sy rykdom aan sy organisasies geskenk is 'n genaturaliseerde Amerikaanse burger wat in Hongarye gebore is. Sy netto waarde staan na raming op ongeveer $8 miljard, welke nie die $18 miljard van sy rykdom insluit wat hy in 2017 aan sy organisasies oorgedra het nie. Die kombinasie van 'n groot fortuin, steun vir liberale gedagtes en burgerrregte en 'n Joodse afkoms maak van Soros die ideale haatfiguur vir regsgesindes en outokrate. Die haatspraak teen Soros toon baie ooreenkomste met die historiese anti-semitiese vyandbeeld van 'n "wêreldsamesewering van Joodse geld" waarin vroeër die bankier Rothschild sentraal gestaan het. In 1992 het Soros die titel die man wat die Bank van Engeland gebreek het gekry,Stocks Soros And Druckenmiller Have In Common, Gurufocus.com, 14 Desember 2009 omdat hy die Britse pond verkort het. Hy het 'n wins van $1 miljard met die transaksie van $10 miljard gemaak. Soros word ook daarmee gekrediteer dat hy die Maleisiese finansiële mark laat ineenstort het. Killing Capitalism Soros-Style, American Spectator, 4 November 2009 Hy het in 2017 beweer dat die konserwatiewe Hongaarse regering van Viktor Orbán – 'n groot kritikus van Soros – "meer onderdrukkend is as wat dit tydens die Russiese besetting was", met verwysing na die tydperk toe Hongarye 'n kommunistiese satellietstaat van die USSR was. Dunai, Marton (1 Desember 2017). Hungary PM Orban, U.S. financier Soros clash as elections loom . Reuters. Opgespoor op 3 Desember 2017. Hungarian PM Orban says George Soros will interfere in election, vows to stop him. RT. 2 Desember 2017. Opgespoor op 3 Desember 2017. Vroeë lewe Soros is op 12 Augustus 1930 in Boedapest, Hongarye gebore. Sy ouers was Elizabeth en Tivadar Soros. Tivadar, wat soms Teodoro Ŝvarc genoem is,Teo Ŝvarc/Teodoro Schwartz/Tivadar Soros was 'n aktiewe Esperantis. George Soros het Esperanto by sy vader geleer. Billionaire George Soros is a native speaker of the constructed language EsperantoThe Religious Quest of George Soros George Soros se geboortenaam is György Schwartz; sy familienaam is in 1936 van Schwartz na Soros verander om antisemitiese aanvalle te voorkom. Die naam "Soros" self is afgelei van 'n Esperanto-woord Sori, wat "om te sweef" beteken. George Soros Facts: 7 Things You Might Not Know About Billionaire, NewsMax George Soros het later gesê dat hy "grootgeword het in 'n Joodse, antisemitiese huis", en dat sy ouers "ongemaklik was met hul godsdienstige wortels". In 1947 het George Soros van Hongarye na Londen geëmigreer waar 'n gebeurtenis plaasgevind het wat die ontwikkeling van sy persoonlikheid en wêreldbeskouing grootliks beïnvloed het. Nadat hy om en by Kerstyd 'n tydelike pos as spoorwegportier gehad het, is sy been gebreek; die Nasionale Gesondheidsdiens (National Health Service, NHS) het gratis na hom omgesien,The Philanthropy of George Soros: Building Open Societies terwyl die Joodse hulpagentskappe van daardie era nie die hulp aangebied het wat hy geglo het hulle aan hom verskuldig was nie. Dit is tydens hierdie tydperk dat Soros se gunstige mening oor die Demokratiese Sosialisme gebore is, en sy negatiewe siening van baie Joodse groepe te berde gebring is. Soros se onmiddellike familie het in die middel van die vyftigerjare in die Weste by hom aangesluit. Loopbaan Soros se eerste pos gedurende sy jare in Londen was by by Singer & Friedlander, 'n handelsbank wat in 1907 gestig is. Boomerang: Travels in the New Third World In 1956 het hy na New York getrek en vir die firma F. M. Mayer gewerk. Tea Party Factor Soros het op 18 Desember 1961 'n Amerikaanse burger geword. The Man Who Moves Markets In 1992 het Soros die titel die man wat die Bank van Engeland gebreek het verwerf, omdat hy die Britse pond verkort het. Hy het 'n wins van $1 miljard gemaak met die transaksie van $10 miljard. Soros word ook gereken as die oorsaak van die ineenstorting van die finansiële mark in Maleisië. Persoonlike ambisie George Soros het tydens 'n onderhoud in Junie 1993 met The Independent gesê dat hy homself beskou as "een of ander soort god, die skepper van alles."The Billionaire Who Built on Chaos – George Soros (The Independent: 3 Junie 1993) Twee jaar later het hy homself uitgebeeld as iemand wat talle eienskappe met "die God van die Ou Testament" deel – "[J]y weet, soos onsigbaar. Ek was redelik onsigbaar. Welwillend. Ek was redelik welwillend. Alsiende. Ek het probeer om alles te sien."Glenn Beck: Making of the Puppet Master Soros het aan sy biograaf Michael Kaufman vertel dat dit sy doel is "om die gewete van die wêreld te word" deur gebruikmaking van sy liefdadigheidsorganisasies. George Soros Discusses Efforts to Spread Democracy,NPR In sy boek getiteld Underwriting Democracy uit 1991 sê Soros: Soros het in sy boek uit 1987, getiteld The Alchemy of Finance, gesê: George Soros het in The Age of Fallibility: Consequences of the War on Terror geskryf: Soros was krities oor Amerikaanse militêre ingrype. In sy boek Open Society: Reforming Global Capitalism spel hy sy kritiek uit: Soros glo dat kapitalisme die vyand van 'n oop samelewing is en dat die oplossing is om markte te reguleer wat nie deur kapitalisme beheer word nie. Met verwysing na die stand van die wêreld na die ineenstorting van die Sowjetunie het hy gesê: Lande wat Soros toegang geweier het Soros en sy organisasies is amptelik verbied om ses lande te betree. Hierdie lande is die Filippyne, Rusland, Turkye, Pole, Pakistan en sy geboorteland Hongarye. Werke The Alchemy of Finance, (1988) Opening the Soviet System, (1990) Underwriting Democracy: Encouraging Free Enterprise and Democratic Reform Among the Soviets and in Eastern Europe, (1991) Soros on Soros: Staying Ahead of the Curve, (1995) The Crisis of Global Capitalism: Open Society Endangered, (1998) Science and the Open Society: The Future of Karl Popper's Philosophy, (2000) Open Society: Reforming Global Capitalism, (2001) George Soros on Globalization, (2002) The Bubble of American Supremacy: Correcting the Misuse of American Power, (2003) The Age of Fallibility: Consequences of the War on Terror, (2006) The New Paradigm for Financial Markets: The Credit Crisis of 2008 and What it Means, (2008) The Soros Lectures at the Central European University, (2010) Financial Turmoil in Europe and the United States: Essays, (2012) The Tragedy of the European Union: Disintegration or Revival?, (2014) Aanhalings "Ek het in 1947 na Engeland gegaan en in 1956 na die Verenigde State. Maar ek het nooit heeltemal 'n Amerikaner geword nie." Verwysings Eksterne skakels Youtube video Amptelike webtuistes George Soros se persoonlike blad Haatspraak van regses teen George Soros profil.at, 7 Junie 2017: Wer hat Angst vor George Soros? Kategorie: Geboortes in 1930 Kategorie: Lewende mense Kategorie: Amerikaanse filosowe Kategorie: Hongaarse Jode

Before 2020 , the hamlet served as the administrative center of both the municipality of Leikanger and also the province of Sogn og Fjordane ( although the capital of the province is usually referred to as Leikanger , not Hermansverk ) . The main church for the parish , Leikanger church , was located in Leikanger , and the municipal and provincial administration was in Hermansverk . Over the ye

### This is a machine translation of snippets of a Wikipedia article about 'Hermansverk' from Afrikaans to English: Before 2020 , the hamlet served as the administrative center of both the municipality of Leikanger and also the province of Sogn og Fjordane ( although the capital of the province is usually referred to as Leikanger , not Hermansverk ) . The main church for the parish , Leikanger church , was located in Leikanger , and the municipal and provincial administration was in Hermansverk . Over the years , the two hamlets have grown together , and they are now effectively one large hamlet , and the government considers them to be one urban settlement . <|endoftext|>### Wikipedia Article: Hermansverk of Leikanger is die administratiewe sentrum van Sogndal-munisipaliteit in die provinsie Vestland, Noorweë. Die gehug dien as die setel van die Provinsiegoewerneur van die provinsie Vestland. Voor 2020 het die gehug gedien as die administratiewe sentrum van beide die munisipaliteit Leikanger en ook die provinsie Sogn og Fjordane (hoewel daar gewoonlik na die hoofstad van die provinsie verwys word as Leikanger, nie Hermansverk nie). Oorspronklik was daar twee klein gehugte wat ongeveer 1,5 km apart op die noordelike oewer van die Sognefjord in Leikanger geleë was. Noorse Nasionale Pad 55 verbind beide gebiede. Die hoofkerk vir die gemeente, Leikanger-kerk, was geleë in Leikanger, en die munisipale en provinsiale administrasie was in Hermansverk. Oor die jare het die twee gehugte aanmekaargegroei, en hulle is nou effektief een groot gehug, en die regering beskou hulle as een stedelike nedersetting. Die regering verwys na die gehug as "Hermansverk/Leikanger". Die name kan ook uitruilbaar gebruik word. Die stedelike gebied staan ook nou bekend as Systrond. Die gehug van 1,96 km2 het 'n bevolking (2019) van 2 144 en 'n bevolkingsdigtheid van 1 094 per vierkante kilometer. Verwysings Kategorie: AS1-bronne in Noors (no) Kategorie: Koördinate op Wikidata Kategorie: Sogndal Kategorie: Nedersettings in Vestland