Datasets:

aklywtx
/

filtered_wikipedia_pl_small

Modalities:

Text

Formats:

Size:

Libraries:

Dataset card Data Studio Files Files and versions Community

Dataset Viewer

Auto-converted to Parquet

Split (2)

train · 749k rows

text stringlengths 13 3.77k
Eirik Kurland Olsen (ur. 23 marca 1987) – norweski biegacz narciarski, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Hans Christer Holund pojawił się 14 lutego 2004 roku w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Hommelvik.
Zajął wtedy 82. miejsce w biegu na 10 km techniką klasyczną.
W 2006 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Kranju, gdzie wspólnie z kolegami zdobył złoty medal w sztafecie.
Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Tarvisio wywalczył złoty medal w biegu łączonym na 20 km, a drużynowo Norwegowie zajęli czwartą pozycję.
Trzykrotnie startował na mistrzostwach świata młodzieżowców, ale ani razu nie stanął na podium.
W Pucharze Świata zadebiutował 14 marca 2009 roku w Trondheim, gdzie zajął 22. miejsce w biegu na 50 km stylem klasycznym.
Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty.
Była to jednak jego jedyna zdobycz punktowa w sezonie 2008/2009, który zakończył ostatecznie na 154. miejscu w klasyfikacji generalnej.
Jak dotąd Kurland Olsen nie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.
Znaczek skarbowy – forma uiszczenia opłaty skarbowej za pomocą znaku przypominającego znaczek pocztowy.
Znaczki skarbowe można było w Polsce nabywać w specjalnych punktach sprzedaży, znajdujących się zwykle w urzędach, a mniejsze nominały były także dostępne w kioskach.
Po 1989 r. dystrybucję znaczków skarbowych przejął w całości bank PKO BP.
Po nabyciu znaczka należało go nakleić na składanym w urzędzie dokumencie, co stanowiło bezpośredni dowód na wniesienie odpowiedniej opłaty skarbowej.
Szczególnym rodzajem znaczków skarbowych były znaki opłaty paszportowej zwane znaczkami paszportowymi, a także znaczki opłat sądowych i notarialnych.
Produkcja i sprzedaż znaczków skarbowych zakończyła się w Polsce w 2006 r., do końca 2007 r. można było jeszcze uiszczać nimi opłaty, po czym zostały całkowicie wycofane z obiegu.
Znaczki opłat sądowych zniesiono w Polsce z końcem 2017 r.
Le Coq Sportif – francuskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją odzieży, obuwia oraz akcesoriów sportowych, założone w 1882 roku przez Émile Camuseta.
Nazwa przedsiębiorstwa pochodzi od koguta galijskiego, narodowego symbolu Francji.
Przedsiębiorstwo dostarcza odzież oraz akcesoria sportowe m.in. dla takich klubów piłkarskich jak Sheffield United, Wolverhampton Wanderers, Carlisle United, Queens Park Rangers i Hibernian.
Le Coq Sportif jest także sponsorem grup kolarskich Quick Step i Team Milram.
W przeszłości przedsiębiorstwo wyposażało w stroje zespoły Ajaksu Amsterdam (w latach 1980–1985), Tottenhamu, Aston Vili, Evertonu oraz reprezentację Argentyny.
Joakim Noah, koszykarz ligi NBA, podpisał kontrakt promocyjny z Le Coq Sportif.
Tatiana Ortiz Galicia (ur. 12 stycznia 1984 w mieście Meksyk) – meksykańska skoczkini do wody, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich w Pekinie.
Brązowy medal igrzysk olimpijskich zdobyła w konkurencji wieża 10 m par synchronicznie (jej partnerką była Paola Espinosa).
Indywidualnie zajęła w tej konkurencji piąte miejsce.
Zdobyła dwa medale igrzysk panamerykańskich w skokach z wieży: w 2007 w skokach synchronicznych (ponownie wspólnie z Espinosą), a w 2011 w rywalizacji indywidualnej.
Była również medalistką uniwersjady, w 2007 zdobyła złoto w skokach synchronicznych zarówno z wieży, jak i trampoliny.
W 2011 była druga w skokach synchronicznych z wieży.
Korytów – stacja kolejowa w Korytowie, w województwie mazowieckim, w Polsce.
Stacje i przystanki kolejowe w gminie Radziejowice
Schronisko na Rzeżuchowej Polanie lub schronisko Tardika () – nieistniejące schronisko, stojące dawniej na Rzeżuchowej Polanie w słowackich Tatrach Bielskich.
Rzeżuchowa Polana znajduje się na wysokości 1200 m, na lewym brzegu Białej Wody Kieżmarskiej w Dolinie Kieżmarskiej.
Wybija na niej źródło wody Zimna Studnia.
W latach 1903-1904 Węgierskie Stowarzyszenie Karpackie wybudowało tutaj schron dla turystów.
Mógł z niego korzystać każdy turysta, ze schronu korzystali także myśliwi.
W 1927 r. Július Tardík, który prowadził restaurację w Tatrzańskiej Szczyrbie, wybudował tutaj drewniane schronisko.
W 1945 r. schronisko zostało przejęte przez Klub Słowackich Turystów i Narciarzy (KSTiN), po 1950 zaś stało się własnością ROH (Revolučné odborové hnutie).
Pod jego zarządem niszczało i w 1958 r. zostało rozebrane.
Obecnie na Rzeżuchowej Polanie jest skrzyżowanie szlaków turystycznych, obudowana studzienka z wodą oraz wiata i ławki.
– żółty szlak od przystanku i parkingu Biała Woda przy Drodze Wolności pomiędzy Matlarami a Kieżmarskimi Żłobami i prowadzący przez Zbójnicką Polanę i Rzeżuchową Polanę wzdłuż Białej Wody Kieżmarskiej aż nad Zielony Staw Kieżmarski, a stamtąd Doliną Jagnięcą na Jagnięcy Szczyt.
Czas przejścia od Drogi Wolności do schroniska nad Zielonym Stawem: 2:55 h, ↓ 2:30 h
Czas przejścia ze schroniska na Jagnięcy Szczyt: 2:30 h, ↓ 2 h
– niebieski szlak z Matlar przez Rzeżuchową Polanę do Doliny Białych Stawów nad Wielki Biały Staw i stamtąd przez Wyżnią Przełęcz pod Kopą na Przełęcz pod Kopą.
Czas przejścia z Matlar nad Wielki Biały Staw: 3:30 h, ↓ 2:45 h
Czas przejścia znad stawu na Przełęcz pod Kopą: 45 min, ↓ 35 min
(ur. 1959, Diddeleng (Düdelingen, Dudelange)), luksemburski operator i reżyser
Dorothy „Dotsie” (Lee) Bausch née Cowden (ur. 1973, Louisville), amerykańska kolarka torowa i szosowa
François Bausch (ur. 1956, Luksemburg), luksemburski polityk i samorządowiec, deputowany, od 2013 minister
James „Jim” (Aloysius Bernard) Bausch (1906, Marion Junction (SD) – 1974, Hot Springs (AR))
(né Johann Jacob Bausch, -Jakob-) (1830, Groß-Süßen (Großsüßen), Süßen – 1926, Rochester), niemiecko-amerykański optyk
Bausch & Lomb, amerykańskie przedsiębiorstwo produkujące sprzęt medyczny, założone w 1853 przez dwóch Niemców, Johna Jacoba Bauscha i Henry’ego Lomba
(1805, Drezno – 1871, Lipsk), niemiecki producent łuków
Philippine „Pina” Bausch (1940, Solingen – 2009, Berlin), niemiecka tancerka oraz choreografka
(ur. 1945, Fort Benning), amerykański pisarz i profesor języka angielskiego
Wiktor Jewsiejewicz Suslin, (ur. 13 czerwca 1942 w Miassie, zm. 10 lipca 2012 w Hamburgu) – rosyjski kompozytor.
W latach 1950–1961 kształcił się w szkole muzycznej w Charkowie.
Od 1962 do 1966 roku studiował w Instytucie Muzycznym im.
Gniesinych w Moskwie u Nikołaja Piejki (kompozycja) i Aleksieja Wiediernikowa (fortepian).
Pobierał też prywatnie lekcje u Philipa Herschkowitza.
W 1966 roku podjął pracę w wydawnictwie muzycznym Muzyka.
W latach 1972–1975 prowadził klasę instrumentacji i czytania partytur w Konserwatorium Moskiewskim.
W 1975 roku wspólnie z Wiaczesławem Artiomowem i Sofiją Gubajduliną założył grupę improwizacyjną Astrea, wykorzystującą mało znane instrumenty ludowe.
W 1984 roku podjął pracę w Sikorski-Verlag w Hamburgu, od 1997 roku był kuratorem Fundacji im.
Wychodząc od naśladownictwa stylu Siergieja Prokofjewa, stopniowo zaadaptował w swojej twórczości środki zachodnioeuropejskiej awangardy, nawiązując do dzieł Messiaena i Antona Weberna oraz późnych kompozycji Igora Stawinskiego.
Jeszcze przed podjęciem formalnych studiów kompozytorskich próbował operować techniką dodekafoniczną, nie znając jej założeń teoretycznych i opierając się wyłącznie o informacje zawarte w powieści Thomasa Manna Doktor Faustus.
XX wieku wypracował indywidualny styl, oparty o nawarstwienia trójdźwięków łączonych w serie i symetryczne konstrukcje harmoniczne.
Przybyła do Tokio w 1902 roku i od 1909 roku brała udział w warsztatach dramatycznych przy Bungei Kyōkai, kierowanych przez Shōyō Tsubouchi, Hōgetsu Shimamura i innych.
W pierwszych przedstawieniach grupy z 1911 roku Sumako zagrała role: Ofelii w Hamlecie i Nory w Domu lalki.
Zebrała dobre recenzje, ale została usunięta z Bungei Kyōkai w 1913 roku z powodu romansu z Hōgetsu Shimamurą, z którym założyła teatr Geijutsu-za.
Piosenka śpiewana przez Sumako w sztuce Tołstoja zyskała wielką popularność w Japonii.
Po nagłej śmierci Shimamury, 5 stycznia 1919 Sumako popełniła samobójstwo.
Matsui Sumako w bazie National Diet Library
Jeźdźcy Galaktyki (, Super Majingga 3, ang. Raiders of Galaxy) – koreański film animowany z 1982 roku.
W Ameryce film ten został wydany w języku angielskim przez Adda Audio Visual Ltd.
– przez hongkońskiego producenta Josepha Lai pod nazwą Raiders of Galaxy, wersja ta trafiła do Europy i na niej oparte były późniejsze tłumaczenia na inne języki, m.in. francuski (Les Aventuriers de la galaxie) i węgierski (Támadás a Galaxison).
W Polsce wersja amerykańska została wydana na kasetach VHS z lektorem i angielskim dubbingiem pod tytułem Jeźdźcy Galaktyki.
W USA film został wydany także na DVD przez Digiview Entertainment.
Część materiału filmowego została wykorzystana do stworzenia anime Żołnierze kosmicznej błyskawicy (Space Thunder Kids) (1991).
Na podstawie filmu powstała seria zabawek – robotów Super Mazinger 3.
Jeźdźcy Galaktyki (ang. Raiders of Galaxy) – wersja wydana na VHS z angielskim dubbingiem i polskim lektorem, którym był Tomasz Knapik.
Les Aventuriers de la galaxie w bazie nanarland.com
페니웨이™의 In This Film : 괴작열전(怪作列傳) : 슈퍼 마징가 3 - 한국산
Rygge – kolejowy przystanek osobowy w Rygge, w regionie Østfold w Norwegii, jest oddalony od Oslo Sentralstasjon o 69,28 km.
Stacja obsługuje połączenia dalekobieżne między Oslo i Halden oraz międzynarodowe do Göteborga.
Pociągi w obie strony odjeżdżają co godzinę, a ze stacji wyjeżdża 5 międzynarodowych pociągów dzienne.
Wiata, automat biletowy, parking rowerowy, autobus, ułatwienia dla niepełnosprawnych.
Stacje i przystanki kolejowe w regionie Østfold
Միքայել Տեր–Զաքարյան, Mikajel Ter–Zakarian; ur. 18 lutego 1963 w Erywaniu) – ormiański piłkarz grający na pozycji środkowego obrońcy.
Der Zakarian urodził się w ormiańskim Erywaniu, jednak w młodym wieku wyemigrował z rodzicami do Francji.
W 1969 roku podjął treningi w amatorskim klubie Vivaux Marronniers Sports, a w latach 1974–1979 trenował w AS Mazargues.
Pierwszym profesjonalnym klubem w karierze Michela było FC Nantes, do którego trafił latem 1979.
W 1981 roku awansował do kadry pierwszej drużyny prowadzonej przez trenera Jeana Vincenta i wtedy też zadebiutował w jego barwach w Ligue 1.
O miejsce w składzie rywalizował z reprezentantami Francji: Maxime’m Bossisem, Patrice’m Rio i Williamem Ayache.
Swoje pierwsze sukcesy z „Kanarkami” osiągnął w 1983 roku, gdy zdobył Puchar Francji oraz sięgnął po mistrzostwo Francji.
Miał jednak niewielki udział w obu sukcesach – w lidze rozegrał zaledwie jedno spotkanie.
Jednak w sezonie 1984/1985 był już podstawowym zawodnikiem zespołu i został z nim wicemistrzem kraju, a osiągnięcie to powtórzył także rok później.
Do lata 1988 rozegrał dla Nantes 140 meczów, w których zdobył jednego gola.
Po siedmiu sezonach spędzonych w Nantes Der Zakarian odszedł do innego pierwszoligowca, Montpellier HSC.
Tam podobnie jak w Nantes stał się podstawowym zawodnikiem.

End of preview. Expand in Data Studio

README.md exists but content is empty.

Downloads last month: 35

Size of downloaded dataset files:

61.3 MB

Size of the auto-converted Parquet files:

61.3 MB

Number of rows:

756,925