|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
42,0043,001,"ลำดับนั้น ช่างจึงทูลพระราชกุมารนั้นว่า "" พระเจ้าข้า จำเดิม "
|
|
42,0043,002,"แต่นี้ ใคร ๆ ไม่ควรมาสู่สำนักของข้าพระองค์, เพราะว่า เมื่อข้า- "
|
|
42,0043,003,พระองค์ทำการงานที่ละเอียดอยู่ เมื่อพูดกับคนอื่น ความฟุ้งซ่านก็จะ
|
|
42,0043,004,"มี, แต่ในเวลาอาหาร ภริยาของข้าพระองค์เท่านั้น จักนำอาหารมา"
|
|
42,0043,005,"ให้. "" พระราชกุมารนั้นตรัสรับรองแล้ว ทรงวางอารักขาล้อมเรือนไว้"
|
|
42,0043,006,เพื่อประโยชน์จะไม่ให้เขาหนีออกได้. ฝ่ายช่าง นั่งในห้องถากไม้เหล่า
|
|
42,0043,007,"นั้น ทำเป็นนกครุฑแล้ว สั่งภริยาผู้มาในเวลาอาหารว่า "" นี่แนะ"
|
|
42,0043,008,"หล่อน เธอจงขายของที่มีอยู่ในเรือน ให้หมดแล้ว เก็บเงินทองไว้ """
|
|
42,0043,009,"ในเวลาที่นกสำเร็จแล้ว สั่งว่า "" วันนี้ เธอควรพาเด็กแม้ทั้งหมดมา """
|
|
42,0043,010,ภริยาได้ทำตามสั่งแล้ว. ช่างบริโภคอาหารเข้าแล้ว พร้อมทั้งบุตรและ
|
|
42,0043,011,ภริยา นั่งในท้องนกแล้ว หนีออกทางหน้าต่างไปลงที่หิมวันตประเทศ
|
|
42,0043,012,สร้างพระนครแล้ว ครองราชสมบัติในพระนครนนั้น ได้เป็นพระราชา
|
|
42,0043,013,พระนามว่ากัฏฐวาหนะแล้ว.
|
|
42,0043,014,เรื่องพระเจ้ากัฏฐวาหนะ มาในอัตตวรรคธรรมบท.
|
|
42,0043,015,[เรื่องพระเจ้ากัฏฐวาหนะที่ ๒]
|
|
42,0043,016,[๑๔๖] ในอดีตกาลมีช่างไม้คนหนึ่งในกรุงพาราณสี ไม่มีศิษย์
|
|
42,0043,017,ผู้เป็นที่ ๒ ในท่านผู้เป็นอาจารย์ของตน. ช่างไม้ผู้นั้นมีศิษย์ ๑๖ คน
|
|
42,0043,018,ในศิษย์ ๑๖ คนนั้น แต่ละคน ๆ มีอันเตวาสิกคนละพัน. คนเหล่านั้น
|
|
42,0043,019,"ทั้งหมดมีประมาณ ๑๖,๐๑๗ คน ด้วยประการฉะนี้. ช่างไม้เหล่านั้น"
|
|
42,0043,020,ไปป่า ทำปราสาทต่าง ๆ หลากชนิดในที่นั้น ผูกแพล่องมาสู่กรุง
|
|
42,0043,021,พาราณสี ตามแม่น้ำคงคาแล้วขายเลี้ยงชีวิต. วันหนึ่ง พวกเขาปรึกษากัน
|
|
|