| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0008,001,ย่อมชื่อว่า ไม่เป็นที่รัก. ผู้นั้น ( เท่ากับ ) ทำตนนั้น ให้มีอบายเป็น | |
| 32,0008,002,ที่ไปในเบื้องหน้าทีเดียว. | |
| 32,0008,003,ก็ถ้าว่า บรรพชิต ในปฐมวัย ทำการสาธยายอยู่ ทรงจำ บอก | |
| 32,0008,004,"ทำวัตรและปฏิวัตรอยู่ ชื่อว่าถึง ความประมาท, ในมัชฌิมวัยพึงเป็น" | |
| 32,0008,005,ผู้ไม่ประมาท บำเพ็ญสมณธรรม. | |
| 32,0008,006,อนึ่ง ถ้ายังสอบถามอรรถกถาและวินิจฉัย และเหตุแห่งพระปริยัติ | |
| 32,0008,007,อันตนเรียนแล้วในปฐมวัยอยู่ ชื่อว่า ถึงความประมาท ในมัชฌิมวัย. | |
| 32,0008,008,ในปัจฉิมวัย พึงเป็นผู้ไม่ประมาทบำเพ็ญสมณธรรม. ด้วยอาการแม้ | |
| 32,0008,009,อย่างนี้ ตนย่อมเป็นอันบรรพชิตนั้น ประคับประคองแล้วทีเดียว. | |
| 32,0008,010,"แต่เมื่อไม่ทำอย่างนั้น ตนย่อมชื่อว่า ไม่เป็นที่รัก, บรรพชิต" | |
| 32,0008,011,นั้น ( เท่ากับ ) ทำตนนั้นให้เดือดร้อน ด้วยการตามเดือดร้อนในภาย | |
| 32,0008,012,หลังแท้. | |
| 32,0008,013,ในกาลจบเทศนา โพธิราชกุมาร ตั้งอยู่ในโสดาปัตติผลแล้ว. | |
| 32,0008,014,พระธรรมเทศนาได้สำเร็จประโยชน์ แม้แก่บริษัทที่ประชุมกันแล้ว | |
| 32,0008,015,ดังนี้แล. | |
| 32,0008,016,เรื่องโพธิราชกุมาร จบ. | |