|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
13,0049,001,ด้วยมีหลักเกณฑ์ ดังที่กล่าวแล้วจากสังเกต เว้นได้แต่ในที่บางแห่ง
|
|
13,0049,002,ดังที่ยกมาเป็นตัวอย่างในข้อ [ ๕ ].
|
|
13,0049,003,อนึ่ง ใจข้อความที่กล่าวรวม ๆ แยก ๆ อันควรวางกิริยา ตฺวา
|
|
13,0049,004,ปัจจัยในที่สุด ท่านวางกิริยาอื่นก็มี อุ :-
|
|
13,0049,005,"ตา เคเห ฌายนฺเต เวทนาปริคฺคหกมฺมฏฺานํ มนสิกโรนฺติโย,"
|
|
13,0049,006,"กาจิ ทุติยผลํ, กาจิ ตติยผลํ ปาปุณึสุ. [สามาวตี. ๒/๑๐ ] "" หญิง"
|
|
13,0049,007,"เหล่านั้น, เมื่อเรือนอันไฟไหม้อยู่, กระทำไว้ในใจ ซึ่งกัมมัฏฐาน"
|
|
13,0049,008,กำหนดเวทนาเป็นอารมณ์
|
|
13,0049,009,"ผลที่ ๓."""
|
|
13,0049,010,มนสิกโรนฺติโย น่าเรียกเป็นกิริยาปธานนัย แต่เมื่อไม่กล้าเรียก
|
|
13,0049,011,ก็ต้องเรียกเป็นวิเสสนะ. (จะเรียกเป็นอัพภันตรกิริยาก็ขัด เพราะไม่เป็น
|
|
13,0049,012,กิริยาภายใน คือ ในระหว่าง ๆ แต่เป็นกิริยาในที่สุด.) ถ้าจะให้เป็น
|
|
13,0049,013,กิริยาปธานนัย ก็ต้องเติม หุตฺวา ให้ กโรนฺติโย เป็น วิกติกตฺตา
|
|
13,0049,014,ใน หุตฺวา ๆ เป็นกิริยาปธานนัย. (บทกิริยา อนฺต มาน ปัจจัยเป็น
|
|
13,0049,015,วิกติกตฺตา ได้). แต่ดูไม่น่าเติม ท่านวางไว้พอดีแล้ว.
|
|
13,0049,016,สรูปอธิบาย: กิริยาปธานนัย คือกิริยา ตฺวา ปัจจัยที่วางไว้ในที่
|
|
13,0049,017,สุดข้อความ ที่กล่าวรวมบ้าง แยกบ้าง บรรดาข้อความหลายท่อนที่กล่าว
|
|
13,0049,018,"รวม ๆ แยก ๆ และวางไว้ในท่อนต้นบ้าง ท่อนหลังบ้าง ไม่แน่, แต่"
|
|
13,0049,019,"ในท่อนที่สุด ก็มีกิริยาในพากย์เสมอ, บทกัตตา เรียกว่า กัตตา หรือ"
|
|
13,0049,020,สยกัตตาบ้าง เหตุกัตตาบ้าง ตามควรแก่บทกิริยา.
|
|
|
