|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
20,0015,001,รู้ว่าตนมาแล้ว ก็นอนหมอบอยู่ที่ส่วนข้างหนึ่ง. เมื่อพระปัจเจก-
|
|
20,0015,002,พุทธเจ้ากำหนดเวลาออกไปแล้ว สุนัขนั้นก็เดินเห่าไปข้างหน้า ๆ เทียว
|
|
20,0015,003,พระปัจเจกพุทธเจ้า เมื่อจะทดลองสุนัข จึง (ทำเป็น) เดินไป
|
|
20,0015,004,ทางอื่นในระหว่าง ๆ ทีนั้น สุนัข จึงไปยืนเห่าขวางหน้าของพระ
|
|
20,0015,005,ปัจเจกพุทธเจ้านั้นไว้ แล้วนำท่านลงทางนอกนี้. ต่อมาในกาลวันหนึ่ง
|
|
20,0015,006,พระปัจเจกพุทธเจ้า เดินไปสู่ทางอื่นแล้ว แม้สุนัขนั้นจะยืนขวาง
|
|
20,0015,007,ห้ามอยู่ข้างหน้าก็ไม่กลับ เอาเท้ากระตุ้นสุนัขแล้วก็เดินไป: สุนัขรู้ว่า
|
|
20,0015,008,พระปัจเจกพุทธเจ้าไม่กลับ จึงกลับไปคาบชายผ้านุ่งฉุดมา นำท่าน
|
|
20,0015,009,ลงสู่ทางนอกนี้. สุนัขนั้น ได้ยังความรักอันมีกำลัง ให้เกิดขึ้นแล้ว
|
|
20,0015,010,ในพระปัจเจกพุทธเจ้านั้น ด้วยประการอย่างนี้.
|
|
20,0015,011,ต่อมาในกาลอื่น จีวรของพระปัจเจกพุทธเจ้าเก่าแล้ว. ครั้งนั้น
|
|
20,0015,012,นายโคบาล จึงได้ถวายผ้าสำหรับทำจีวรแก่ท่าน. พระปัจเจกพุทธเจ้า
|
|
20,0015,013,"จึงกล่าวกับนายโคบาลนั้นว่า ""ผู้มีอายุ ชื่อว่าการทำจีวร อันบุคคล"
|
|
20,0015,014,"ผู้เดียวทำได้ยาก, อาตมา ไปสู่สถานสบายแล้วจักได้ทำ."""
|
|
20,0015,015,นายโคบาล. ท่านผู้เจริญ นิมนต์ทำที่นี่เถิด.
|
|
20,0015,016,พระปัจเจกพุทธเจ้า. ผู้มีอายุ อาตมา ไม่อาจ.
|
|
20,0015,017,นายโคบาล. ท่านผู้เจริญ ถ้ากระนั้น ท่านอย่าไปอยู่ภายนอก
|
|
20,0015,018,ให้นานนัก.
|
|
20,0015,019,สุนัขได้ยืนฟังคำของคนทั้ง ๒ นั้นอยู่เหมือนกัน.
|
|
20,0015,020,"พระปัจเจกพุทธเจ้า กล่าวกะนายโคบาลนั้นว่า ""จงหยุดเถิด"
|
|
20,0015,021,"อุบาสก"" ให้นายโคบาลกลับแล้ว เหาะขึ้นสู่เวหาส บ่ายหน้าต่อ"
|
|
20,0015,022,เขาคันธมาทน์ หลีกไปแล้ว. สุนัขแลดูพระปัจเจกพุทธเจ้า ผู้เหาะ
|
|
|