|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
39,0045,001,พระหฤทัย เสด็จมาทูลขอพรว่า ตั้งแต่นี้ต่อไป ขออย่าได้ทรงบวช
|
|
39,0045,002,กุลบุตรที่มาดรบิดาไม่อนุญาตเลย.
|
|
39,0045,003,ครั้นอยู่ต่อมา นันทภิกษุ นึกกระสันใคร่จะสึก เพราะไม่ได้บวช
|
|
39,0045,004,ด้วยศรัทธา ชักให้ระอานึกถึงแต่คู้นัก ที่ต้องถูกพรากกันมานั้น ความ
|
|
39,0045,005,นั้นทราบไปถึงพระองค์สมเด็จพระบรมศาสดา ครั้งนั้นแล สมเด็จพระผู้
|
|
39,0045,006,มีพระภาคเจ้า ทรงพานันทภิกษุไปเทวโลก ให้ไปดูนางผ้า เพื่อให้ลืม
|
|
39,0045,007,คู่รักเก่า เธอก็ดีใจ เพราะสวยงามดีกว่าคู้นักเก่าของตน ภายหลังถูกพวก
|
|
39,0045,008,ภิกษุผู้สหายขับอยู่เนือง ๆ ว่า นันทะเป็นลูกจ้างเป็นผู้ถูกซื้อให้อยู่ในพระ
|
|
39,0045,009,ศาสนา ตนเองก็นึกกระดาก ละอายแก่ใจ ที่อยู่ในพระศาสนาได้ ด้วย
|
|
39,0045,010,หวังจะได้นางฟ้า จึงหลีกหลบไปอยู่แต่ผู้เดียว พากเพียรไม่ท้อถอย
|
|
39,0045,011,ไม่ชามินาน ได้ทำให้แจ้งบรรลุเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ หมดอาสวะ
|
|
39,0045,012,เพราะสิ้นเหล่าอาสวะอยู่ในภพนี้แล.
|
|
39,0045,013,ครั่งนั้น สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบความข้อนั้นแล้ว ทรง
|
|
39,0045,014,เปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า :-
|
|
39,0045,015,<B>[ ๓๓ ] ยสฺส ติณฺโณ กามปงฺโก</B> เปือกตมคือกาม อันผู้ใดข้ามได้แล้ว
|
|
39,0045,016,<B>มทฺทิโต กามกณฺฏโก </B> หนามคือกาม อันผู้ใดย่ำยีได้แล้ว
|
|
39,0045,017,<B>โมหกฺขยมนุปฺปตฺโต</B> ผู้นั้น ถึงธรรมเป็นที่สิ้นโมหะแล้ว
|
|
39,0045,018,<B>สุขทกฺเข น เวธติ.</B> ไม่ต้องหวั่นไหวในเพราะสุขและ
|
|
39,0045,019,ทุกข์เลย.
|
|
39,0045,020,พวกภิกษุสนทนากันว่า ท่านทั้งหลาย ! ขึ้นชื่อว่าพระพุทธเจ้า
|
|
39,0045,021,
|
|
39,0045,022,๓๓. ธมฺ. ๑/๑๑๒
|
|
|