| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 35,0035,001,<B>มจฺจุโน ต่อความตาย ( ปุคฺคโล ) อ. บุคคล | |
| 35,0035,002,กตฺวา กระทำแล้ว อตฺตานํ ซึ่งตน อุปมํ | |
| 35,0035,003,ให้เป็นอุปมา น หเนยฺย ไม่พึงฆ่า น ฆาตเย | |
| 35,0035,004,ไม่พึงยังบุคคลให้ฆ่า อิติ ดังนี้ ฯ</B> | |
| 35,0035,005,( อตฺโถ ) อ. อรรถว่า สตฺตา อ. สัตว์ ท. สพฺเพปิ แม้ | |
| 35,0035,006,ทั้งปวง ทณฺเฑ ครั้นเมื่ออาชญา ปตนฺเต ตกอยู่ อตฺตานิ ในตน | |
| 35,0035,007,ตสนฺติ ย่อมสะดุ้ง ทณฺฑสฺส ต่ออาชญา ตสฺส นั้น ( อิติ ) ดังนี้ | |
| 35,0035,008,ตตฺถ ปเทสุ ในบท ท. เหล่านั้นหนา ( ปททฺวยสฺส ) แห่งหมวด | |
| 35,0035,009,สองแห่งบทว่า สพฺเพ ตสนฺติ อิติ ดังนี้ ฯ | |
| 35,0035,010,( อตฺโถ ) อ. อรรถว่า มรณสฺสอปิ ภายนฺติเอว ย่อมกลัว | |
| 35,0035,011,แม้ต่อความตายนั่นเทียว ( อิติ ) ดังนี้ ( ปทสฺส ) แห่งบทว่า | |
| 35,0035,012,มจฺจุโน อิติ ดังนี้ ฯ | |
| 35,0035,013,จ ก็ พฺยฺชนํ อ. พยัญชนะ อิมิสฺสา เทสนาย แห่งเทศนา | |
| 35,0035,014,นี้ นิรวเสสํ เป็นตำไม่มีส่วนเหลือ ( โหติ ) ย่อมเป็น ปน ส่วนว่า | |
| 35,0035,015,อตฺโถ อ. เนื้อความ สาวเสโส เป็นเนื้อความเป็นไปกับด้วยส่วน | |
| 35,0035,016,เหลือ ( โหติ ) ย่อมเป็น ฯ หิ เหมือนอย่างว่า เภริยา ครั้นเมื่อ | |
| 35,0035,017,กลอง รฺา อันพระราชา จาราปิตาย ทรงยังราชบุรุษให้เที่ยวไป | |
| 35,0035,018,แล้ว ( าปนตฺถํ ) เพื่ออันยังบุคคลให้รู้ว่า สพฺเพ ชนา อ. ชน | |
| 35,0035,019,ท. ทั้งปวง สนฺนิปตนฺตุ จงประชุมกัน อิติ ดังนี้ เสสา ชนา | |
| 35,0035,020,อ. ชน ท. ผู้เหลือ เปตฺวา เว้น ราชมหามตฺเต ซึ่งพระราชาและ | |
| 35,0035,021,มหาอำมาตย์ของพระราชา ท. สนฺนิปตนฺติ ย่อมประชุมกัน ยถา | |