File size: 4,207 Bytes
6bd72a3 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 |
Book,Page,LineNumber,Text
33,0028,001,"โรงฉันอยู่; ส่วนบุคคลนี้ไม่ทำอะไร ๆ เป็นผู้บ่ายหน้าตรงไปยังบ้าน,"
33,0028,002,"เขาแม้ถูกภิกษุทั้งหลาย บอกว่า ""จงดูบุคคลนี้ "" แล้วจ้องดูอยู่ ทำ "
33,0028,003,เป็นเหมือนไม่แลดู เหมือนส่งใจไปในที่อื่น เหมือนหลับอยู่ ดุจกลัด
33,0028,004,"ลุกดุม ทำที่เป็นดุจจัดจีวร พูดว่า ""การงานของเราชื่อโน้นมีอยู่"""
33,0028,005,ลุกจากอาสนะเข้าไปบ้าน เข้าไปสู่เรือนหลังใดหลังหนึ่ง บรรดา
33,0028,006,"เรือนที่กำหนดไว้แล้วแต่เช้า, เมื่อหมู่มนุษย์ในเรือน แม้แง้มประตู<SUP>๑</SUP>แล้ว"
33,0028,007,"นั่งกรอ (ด้าย) อยู่ริมประตู, เอามือข้างหนึ่ง ผลักประตูแล้วเข้าไป"
33,0028,008,ภายใน. ลำดับ<SUP>๒</SUP>นั้นมนุษย์เหล่านั้นเห็นบุคคลนั้นแล้ว แม้ไม่ปรารถนา
33,0028,009,"ก็นิมนต์ให้นั่งบนอาสนะแล้ว ถวายของมียาคูเป็นต้นที่มีอยู่, เขาบริโภค"
33,0028,010,"ตามต้องการแล้ว ถือเอาของส่วนที่เหลือด้วยบาตรหลีกไป, บุคคลนี้"
33,0028,011,"ชื่อว่าผู้กล้าเพียงดังกา, อันบุคคลผู้หาหิริมิได้เห็นปานนี้ เป็นอยู่ง่าย."
33,0028,012,บทว่า <B>ธํสินา</B> ความว่า ชื่อว่าผู้มีปกติกำจัด เพราะเมื่อ
33,0028,013,"คนทั้งหลาย กล่าวคำเป็นต้นว่า ""พระเถระชื่อโน้น เป็นผู้มีความ"
33,0028,014,"ปรารถนาน้อย,"" กำจัดคุณของคนเหล่าอื่นเสีย ด้วยคำเป็นต้นว่า"
33,0028,015,"""ก็แม้พวกเราไม่เป็นผู้มีความปรารถนาน้อยดอกหรือ ?"" ก็มนุษย์"
33,0028,016,"ทั้งหลายฟังคำของคนเห็นปานนั้นแล้ว เมื่อสำคัญว่า ""แม้ผู้นี้ก็เป็นผู้"
33,0028,017,"ประกอบด้วยคุณ มีความเป็นปรารถนาน้อยเป็นต้น"" ย่อมสำคัญ"
33,0028,018,ของที่ตนควรให้. แต่ว่าจำเดิมแต่นั้นไป เขาเมื่อไม่อาจเพื่อจะยังจิต
33,0028,019,ของบุรุษผู้รู้ทั้งหลายให้ยินดี ย่อมเสื่อมจากลาภแม้นั้น. บุคคลผู้มีปกติ
33,0028,020,กำจัดอย่างนี้ ย่อมยังลาภทั้งของตนทั้งของผู้อื่นให้ฉิบหายแท้.
33,0028,021,
33,0028,022,๑. โถกํ กวาฏํ ปิธาย ปิดบานประตูหน่อยหนึ่ง. ๒. ของสนามหลวง พ.ศ. ๒๔๗๖.
|