File size: 2,537 Bytes
6bd72a3 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 |
Book,Page,LineNumber,Text
32,0013,001,"<B>เศร้าหมอง. ""</B>"
32,0013,002,[ แก้อรรถ ]
32,0013,003,บรรดาบทเหล่านั้น บาทพระคาถาว่า <B>ปฏิรูเป นิเวสเย</B> ได้แก่พึง
32,0013,004,"ยังตนให้ตั้งอยู่ในคุณอันสมควร. พระศาสดาตรัสคำนี้ว่า "" บุคคลใด"
32,0013,005,ประสงค์จะสั่งสอนผู้อื่น ด้วยคุณมีความปรารถนาน้อยเป็นต้น หรือ
32,0013,006,"ด้วยปฏิปทาของอริยวงศ์เป็นต้น, บุคคลนั้น พึงยังตนนั่นแลให้ตั้งอยู่"
32,0013,007,ในคุณนั้นก่อน; ครั้นตั้งตนไว้อย่างนั้นแล้ว พึงสั่งสอนผู้อื่น ด้วย
32,0013,008,คุณนั้นในภายหลัง. ด้วยว่าบุคคล เมื่อไม่ยังตนให้ตั้งอยู่ในคุณนั้น
32,0013,009,สอนผู้อื่นอย่างเดียวเท่านั้น ได้ความนินทาจากผู้อื่นแล้ว ชื่อว่าย่อม
32,0013,010,เศร้าหมอง. บุคคลเมื่อยังตนให้ตังอยู่ในคุณนั้นแล้ว สั่งสอนผู้อื่น
32,0013,011,อยู่ ย่อมได้รับความสรรเสริญจากผู้อื่น; เพราะฉะนั้น ชื่อว่าย่อม
32,0013,012,ไม่เศร้าหมอง. บัณฑิตเมื่อทำอยู่อย่างนี้ ชื่อว่าไม่พึงเศร้าหมอง.
32,0013,013,ในกาลจบเทศนา ภิกษุ ๒ รูปนั้น ดำรงอยู่แล้วในโสดาปัตติผล.
32,0013,014,เทศนาได้เป็นไปกับด้วยประโยชน์แม้แก่มหาชน ดังนี้แล.
32,0013,015,เรื่องพระอุปนันทศากยบุตร จบ.
|