text
stringlengths 33
45k
| url
stringlengths 33
141
| source
stringclasses 1
value | __index_level_0__
int64 314
1.02M
|
---|---|---|---|
Cenocoelius testaceus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Szepligeti in 1901.
testaceus
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cenocoelius%20testaceus
|
wikipedia
| 1,017,614 |
Temnora scitula is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1889 gepubliceerd door William Jacob Holland.
Pijlstaarten
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Temnora%20scitula
|
wikipedia
| 297,471 |
is een Japans voetbalster die als aanvaller speelt bij Nippon TV Beleza.
Carrière
Clubcarrière
Momiki begon haar carrière in 2011 bij Nippon TV Beleza. Met deze club werd zij in 2015, 2016, 2017 en 2018 kampioen van Japan.
Interlandcarrière
Momiki nam met het Japans nationale elftal O17 deel aan het WK onder 17 in 2012. Zij nam met het Japans nationale elftal O20 deel aan het WK onder 20 in 2016. Daar stond zij in alle zes de wedstrijden van Japan opgesteld en Japan behaalde brons op het wereldkampioenschap.
Momiki maakte op 1 maart 2017 haar debuut in het Japans vrouwenvoetbalelftal tijdens een wedstrijd om de Algarve Cup tegen Spanje. Zij nam met het Japans elftal deel aan de Aziatische Spelen 2018 en Japan behaalde goud op de Aziatische Spelen. Ze heeft 24 interlands voor het Japanse elftal gespeeld en scoorde daarin acht keer.
Statistieken
Externe link
Japans voetballer
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yuka%20Momiki
|
wikipedia
| 718,751 |
Gobiesox maeandricus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van schildvissen (Gobiesocidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1858 door Girard.
Op hun buik hebben de visjes een sterke zuignap, die tot 230 keer hun lichaamsgewicht kan tillen, met name op ruwe oppervlakken.
Schildvissen
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gobiesox%20maeandricus
|
wikipedia
| 8,019 |
Thyridium flavipenne is een keversoort uit de familie bladsprietkevers (Scarabaeidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1844 door Burmeister.
Bladsprietkevers
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thyridium%20flavipenne
|
wikipedia
| 565,435 |
Mitromorpha axicostata is een slakkensoort uit de familie van de Mitromorphidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Verco.
Mitromorphidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mitromorpha%20axicostata
|
wikipedia
| 199,904 |
SV Lindenau 1848 is een Duitse sportvereniging uit Leipzig, Saksen. De club komt uit het stadsdeel Lindenau. Naast voetbal is de club ook nog in andere sporten actief. Het is de tweede oudste sportvereniging uit Leipzig en een van de oudste van Duitsland.
Geschiedenis
De club werd op 14 juli 1848 als Allgemeine Turnverein Lindenau (ATV Lindenau), in deze tijd was Lindenau nog een zelfstandig dorp buiten de grenzen van Leipzig. In 1860 werd Männterturnverein Lindenau (MTV Lindenau) opgericht en in 1882 volgde Lindenauer Turnverein (Lindenauer TV).
In 1921 fuseerde de clubs tot Die Turn- und Sportgemeinde 1848 Leipzig-Lindenau en speelde als arbeidersclub.
Na de Tweede Wereldoorlog werden alle Duitse clubs ontbonden, de club werd heropgericht als SG Lindenau-Aue. In 1951 werd de naam ZSG Industrie Konsum Leipzig aangenomen. In 1953 werd BSG Empor Lindenau opgericht dat zich toespitste op atletiek, zwemmen en handbal.
Na de Duitse hereniging werd op 16 juni 1990 de naam SV Lindenau 1848 aangenomen.
Externe links
Officiële website
Lindenau
Sportclub in Leipzig
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/SV%20Lindenau%201848
|
wikipedia
| 430,963 |
Catada rex is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1911 door Bethune-Baker.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
rex
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Catada%20rex
|
wikipedia
| 592,098 |
Maxime Gonalons (Vénissieux, 10 maart 1989) is een Frans voetballer die doorgaans als verdedigende middenvelder speelt. Hij tekende in juli 2017 een contract tot medio 2021 bij AS Roma, dat €5.000.000,- voor hem betaalde aan Olympique Lyon. Gonalons debuteerde in 2011 in het Frans nationaal elftal.
Clubcarrière
Op 6 juli 2009 tekende Gonalons zijn eerste professionele contract bij de club waar hij al sinds z'n 10e zit. Hij maakte zijn debuut op 25 augustus in de laatste voorronde van de Champions League tegen RSC Anderlecht. Hij kwam in na 73e minuten in de plaats van Jérémy Toulalan.
Op 20 oktober speelde Lyon een wedstrijd in de Champions League op Anfield. Gonalons moest na 42 minuten de geblesseerde Cris vervangen. Hij zette Lyon in de 72e minuut op 1-1 waarna César Delgado in blessuretijd de winning goal voor Lyon scoorde. Dat doelpunt werd zijn eerste doelpunt voor Lyon. Op 16 januari 2010 scoorde hij z'n eerste competitiedoelpunt voor Lyon tegen AS Nancy. Tien dagen later beloonde Lyon de middenvelder met een contractverlenging tot 2014.
Clubstatistieken
Nationaal team
Gonalons debuteerde op 11 november 2011 in het Frans voetbalelftal, in een oefeninterland tegen de Verenigde Staten. Daarvoor kwam hij uit voor Frankrijk -17 en Frankrijk -21.
Erelijst
Frans voetballer
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Maxime%20Gonalons
|
wikipedia
| 1,006,296 |
Lacipa nobilis is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie donsvlinders (Lymantriinae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1855 door Herrich-Schäffer.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Donsvlinders
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lacipa%20nobilis
|
wikipedia
| 848,905 |
Paraliparis bullacephalus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de slakdolven (Liparidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2009 door Busby & Cartwright.
Slakdolven
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paraliparis%20bullacephalus
|
wikipedia
| 185,558 |
Orthaga rhodoptila is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1932 door Meyrick.
rhodoptila
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthaga%20rhodoptila
|
wikipedia
| 549,627 |
Pelsbaarzen (Caracanthidae) zijn een familie van straalvinnige vissen uit de orde van Schorpioenvisachtigen (Scorpaeniformes).
Geslachten
Caracanthus Krøyer, 1845
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pelsbaarzen
|
wikipedia
| 234,820 |
Caymanabyssia vandoverae is een slakkensoort uit de familie van de Pseudococculinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door McLean.
Caymanabyssiidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Caymanabyssia%20vandoverae
|
wikipedia
| 341,349 |
Freyeria maudersi is een vlinder uit de familie van de Lycaenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Graves.
Lycaenidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Freyeria%20maudersi
|
wikipedia
| 386,746 |
Erotendomychus ovatus is een keversoort uit de familie zwamkevers (Endomychidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2004 gepubliceerd door Tomaszewska.
Zwamkevers
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Erotendomychus%20ovatus
|
wikipedia
| 35,331 |
Judas - Een familiekroniek is een Nederlands boek uit 2016 van Astrid Holleeder, die hier enkele jaren aan gewerkt heeft. In dit boek beschrijft ze haar familieomstandigheden. In detail komt haar jeugd in het gezin naar voren. Verder gaat het over de relatie met haar broer, de crimineel Willem Holleeder, de overwegingen om tegen hem te getuigen en hoe zij bewijs tegen hem verzamelde.
In de jaren die volgden kwamen er een theatervoorstelling en een televisieserie gebaseerd op het boek.
Verhaal
Astrid en haar zus Sonja Holleeder besluiten in 2013 te doen wat niemand voor mogelijk hield: ze staan op tegen hun broer Willem Holleeder, die na zijn vrijlating in 2012 tot 'knuffelcrimineel' was uitgegroeid en in televisieprogramma's als gast verscheen. De zussen besluiten belastende verklaringen tegen hem af te leggen waaronder geluidsfragmenten die zij in het geheim hebben verzameld. Dit deden zij samen met Willems ex-vriendin Sandra.
Ze onthullen dat Willem jaren lang zijn familie terroriseerde, bedreigde en afperste.
Het boek speelt zich af tussen 1965 en het heden. Het wisselt af met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen die zich in het verleden afspelen, waaronder het jaar waarin Willem Freddy Heineken ontvoerde.
Doordat Astrid zich opstelde als iemand die Willem kon vertrouwen, kon zij zich dicht in de buurt van hem bevinden en geluidsopnamen van hun gesprekken maken. Dit deed ze met als doel hem tot levenslang te laten veroordelen.
Achtergrond
Succes
Om veiligheidsredenen werd besloten het boek in het buitenland te laten drukken en het boek werd aan boekwinkels aangeboden zonder titel of auteur. De boekhandelaren wisten op voorhand niet welk boek zij bestelden, tot het moment van uitgave. In diverse interviews naar aanleiding van het verschijnen van het boek gaf Astrid Holleeder aan dat ze ondergedoken zat en vreesde voor haar leven. Ze zag het boek zelf vooral als een testament voor haar dochter. De titel van het boek is een verwijzing naar de Bijbelse figuur Judas, die Christus verraadde en verwijst naar het verraad dat zowel Willem Holleeder pleegde met de liquidaties van degenen die golden als zijn beste vrienden, alsook naar het verraad dat Astrid Holleeder zelf pleegde ten aanzien van haar broer door tegen hem te getuigen. Het boek werd in november 2016 uitgebracht. De 80.000 exemplaren van de eerste druk van het boek waren na de eerste verkoopdag allemaal verkocht. Het boek wist binnen een aantal dagen de koppositie te pakken van De Bestseller 60, het boek wist ruim tien weken deze eerste plaats te behouden. Datzelfde jaar van uitgave werd het boek met 382.974 exemplaren het best verkochte boek in Nederland.
Internationaal
Het boek werd in 2018 vertaald in het Engels. Het verscheen onder de naam Judas - how a sister’s testimony brought down a criminal mastermind (Judas: hoe de getuigenis van een zus een crimineel meesterbrein ten val bracht). De bestseller verscheen in 2018 onder andere de Verenigde Staten, Frankrijk, Zweden, Denemarken, Polen, Rusland, Spanje, Italië, Canada, Afrika, Australië, Nieuw-Zeeland, Europa, India, Ierland, Midden-Oosten en Verenigd Koninkrijk.
Vervolg
In oktober 2017 verscheen het vervolg op het boek onder de naam Dagboek van een getuige. In dit boek beschrijft Holleeder de negatieve ervaringen die ze als getuige had met justitie.
Verfilmingen
Nederland
De filmrechten van het boek werden in Nederland verkocht aan RTL Nederland, deze werkte samen met Videoland om een televisieserie gebaseerd op het boek te maken. Op 6 januari 2019 verscheen de eerste aflevering van de televisieserie Judas op RTL 4. Hier wordt hij zes weken lang elke zondag uitgezonden. Sinds deze datum is de serie al in zijn geheel te zien op Videoland. Met hoofdrollen weggelegd voor Gijs Naber, Rifka Lodeizen, Marit van Bohemen, Carry Tefsen, Bianca Krijgsman en Bas Keijzer.
Internationaal
De filmrechten werden internationaal aan productiehuizen verkocht waaronder: Atlas Entertainment en Amblin Television verkocht. Atlas Entertainment zat achter de film Wonder Woman en het mede door Steven Spielberg opgerichte Amblin Television produceert onder andere de serie The Americans. In oktober 2017 werd bekendgemaakt dat een Amerikaanse serie over het boek gemaakt wordt, wanneer deze zou verschijnen is onbekend.
Theater
Terwijl er een televisieserie over het boek in de maak was en de filmrechten aan Amerikaanse productiehuizen verkocht werden, verscheen op 31 augustus 2018 Judas als theatervoorstelling. De theatervoorstelling ging op 31 augustus 2018 in première en loopt tot heden nog. De hoofdrollen zijn weggelegd voor Renée Fokker, Eva van de Wijdeven, Trudy de Jong en Margo Dames.
Nederlandstalige literatuur
Verfilmd verhaal
Autobiografie
Boek uit 2016
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Judas%20%28boek%29
|
wikipedia
| 204,496 |
Eubazus eos is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Belokobylskij in 1994.
eos
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eubazus%20eos
|
wikipedia
| 603,758 |
Orphinus orientalis is een keversoort uit de familie spektorren (Dermestidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1851 gepubliceerd door Victor Ivanovitsch Motschulsky.
Spektorren
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Orphinus%20orientalis
|
wikipedia
| 762,581 |
Calotrophon turritus is een slakkensoort uit de familie van de Muricidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1919 door Dall.
Muricidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Calotrophon%20turritus
|
wikipedia
| 173,352 |
Crossocerus is een geslacht van vliesvleugelige insecten van de familie van de graafwespen (Crabronidae).
Soorten
Graafwespen
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Crossocerus
|
wikipedia
| 321,598 |
Where Are We Now? is een nummer van Britse muzikant David Bowie, uitgebracht als de eerste single van zijn comebackalbum The Next Day uit 2013.
Achtergrond
Op het moment dat "Where Are We Now?" werd uitgebracht, had Bowie sinds 2003 geen nieuwe muziek uitgebracht en sinds 2006 niet meer opgetreden, waardoor velen dachten dat hij met pensioen was. Op de ochtend van zijn 66e verjaardag op 8 januari 2013 verscheen het nummer op iTunes inclusief informatie over zijn nieuwe album The Next Day. Voorafgaand aan de release werd hier geen informatie over naar buiten gebracht en de fans ontdekten het nummer alleen als zij hier zelf naar zochten. Het werd desondanks zijn grootste hit sinds "Absolute Beginners" uit 1986.
Videoclip
De videoclip werd geregisseerd door Tony Oursler en laat Bowie en een onbekende vrouw zien met hun hoofden door een gat gestoken terwijl zij op een paardvoltige zitten. De vrouw werd later geïdentificeerd als artieste Jacqueline Humphries, de vrouw van Oursler. De video speelt zich af in wat een Berlijns atelier zou kunnen zijn, terwijl beelden uit de stad uit de jaren '70 op de achtergrond te zien zijn. Daarnaast zijn van de eerste helft van het nummer ook de teksten in beeld te zien. De tekst en de videoclip bevatten veel verwijzingen naar Berlijn, zo zijn de Berlijnse Muur, de Bösebrücke, de Brandenburger Tor, de Dschungel, de Fernsehturm de KaDeWe, de Kunsthaus Tacheles, de Potsdamer Platz, het Rijksdaggebouw en de Siegessäule te zien of te horen.
Muzikanten
David Bowie - zang, keyboards
Henry Hey - piano
Tony Visconti - snaararrangement
Gerry Leonard - gitaar
Tony Levin - basgitaar
Sterling Campbell - drums
Nederlandse Top 40
Nationale Hitparade top 50 / Single Top 100
Radio 2 Top 2000
Nummer van David Bowie
Single uit 2013
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Where%20Are%20We%20Now%3F
|
wikipedia
| 983,650 |
James Broselow (Woodbury (New Jersey), 12 januari 1943) is een Amerikaanse spoedarts, docent, uitvinder en ondernemer. Hij en zijn spoedarts-collega, dr. Robert Luten, zijn in medische kringen het best bekend voor de uitvinding van het Broselow-lint (Broselow Tape) in 1985, het eerste tool, dat werd ontworpen, om het gewicht van een pediatrische patiënt door middel van de lengte te berekenen, om dusdanig "de grootte van de apparatuur en de dosering van medicaties, die [in urgenties] worden gebruikt, te bepalen". Het Broselow-lint wordt in verschillende handboeken en referentiewerken als standaard voor lengte-gebaseerde gewichtsbepaling genoemd.
In 2009 richtte hij samen met anderen het bedrijf eBroselow op, waarvan hij Chief Medical Officer werd. eBroselow heeft de Artemis-oplossing ontwikkeld, een elektronisch en digitaal medicatie-doserings- en tracking-systeem en een medisch tool voor medische nooddiensten en afdelingen voor spoedeisende hulp. Het bedrijf heeft als doel, door vereenvoudiging van de urgentieverzorging en tegelijkertijd het verminderen van medische fouten levens te redden. Broselow is bovendien klinisch associatief hoogleraar in de spoedeisende geneeskunde in het departement van Emergency Medicine aan het College of Medicine van de University of Florida, waar hij nieuwe benaderingen voor de pediatrische spoedeisende geneeskunde onderzoekt, ontwikkelt en communiceert.
Eerste jaren
Broselow werd geboren in Woodbury, New Jersey, als zoon van Benjamin en Charlotte Broselow. Hij groeide op in Franklinville, New Jersey. Zijn basisstudies economie beëindigde hij 1965 in het Dartmouth College en verkreeg zijn medisch diploma 1969 aan het New Jersey College of Medicine and Dentistry.
Medische carrière
Na beëindiging van zijn medische studie verkreeg Broselow zijn licentie als huisarts en begon een eigen praktijk in Frankenmuth, Michigan. Door zijn werk in de privé-praktijk ontwikkelde hij een interesse in de spoedeisende geneeskunde en verhuisde 1980 naar North Carolina, waar hij spoedeisende geneeskunde in drie plaatselijke ziekenhuizen beoefende: Lincoln County Hospital, Cleveland Memorial en Catawba Valley Medical Center. In 2006 trok hij zich terug uit de klinische praktijk.
Uitvindingen en ondernemerswerk
Broselow heeft 12 patenten op zijn naam, in verband met de veilige spoedbehandeling van kinderen. Hij richtte een aantal bedrijven op, waaronder Broselow Medical Technologies in de jaren 1990, en is tegenwoordig stichtend partner van de eBroselow LLC.
US4713888 – Meetlint voor het direct bepalen van fysische behandeling en fysiologische waarden (ook EP0220860A2, EP0220860A3 en EP0220860B1)
US4823469 - Meetlint voor het direct bepalen van fysische behandeling en fysiologische waarden en procedures
US5010656 – Therapieapparaat
US6132416 – Universeel medicatie-doseersysteem (ook EP0983761A3 en EP0983761A2)
US 2006/0000480 A1 – Procedure, om een therapeutisch vloeistof aan een patiënt als infusie toe te dienen.
US 2006/0137696 A1 – Op bereiken gebaseerd pediatrisch en veterinair doseersysteem
US 2007/0061164 A1 – Informatie-opslagsysteem voor de gezondheidszorg
US 2008/0257895 A1 – Bord met houder voor een drankcontainer
US 2010/0057488 A1 – Methode voor het bepalen van medische behandelingswaarden zonder invoer van gegevens
EP0343874 A1 - Therapieapparaat
EP0343874 B1 - Therapieapparaat
EP1539274A4 – Kleurgecodeerde medische doserings-container (ook US20040024368 en US6764469)
Prijzen en erkenningen
In 2012 ontving Broselow de Lifetime Achievement Award van het Institute for Safe Medication Practices (ISMP).
Persoonlijk
Broselow leeft in Hickory, North Carolina met zijn vrouw Millie.
Externe links
Broselow's Twitter feed
Broselow's Linked In profile
Broselow's YouTube channel
eBroselow.com
Referenties
Amerikaans uitvinder
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/James%20Broselow
|
wikipedia
| 752,374 |
Jimmy Nelson (American footballspeler), Amerikaans American footballspeler
Jimmy Nelson (buikspreker), Amerikaans buikspreker
Jimmy Nelson (fotograaf), Brits fotograaf en fotojournalist
Jimmy Nelson (honkballer), Amerikaans honkballer
Jimmy Nelson (rugbyspeler), Brits rugbyspeler
Jimmy Nelson (zanger), Amerikaans blueszanger
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jimmy%20Nelson
|
wikipedia
| 521,335 |
Devarodes pizarra is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1893 door Dognin.
pizarra
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Devarodes%20pizarra
|
wikipedia
| 792,665 |
Macrocentrus guizhouensis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Lou & He in 2000.
guizhouensis
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Macrocentrus%20guizhouensis
|
wikipedia
| 816,547 |
Malakichthys is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van acropomaden (Acropomatidae).
Soorten
Malakichthys barbatus Yamanoue & Yoseda, 2001
Malakichthys elegans Matsubara & Yamaguti, 1943
Malakichthys griseus Döderlein, 1883
Malakichthys levis Yamanoue & Matsuura, 2001
Malakichthys mochizuki Yamanoue & Matsuura, 2001
Malakichthys similis Yamanoue & Matsuura, 2004
Malakichthys wakiyae Jordan & Hubbs, 1925
Acropomade
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Malakichthys
|
wikipedia
| 453,001 |
Nomioides hybridus is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1934 door Blüthgen.
Halictidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nomioides%20hybridus
|
wikipedia
| 548,282 |
Perdita bradleyana is een vliesvleugelig insect uit de familie Andrenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Timberlake.
Andrenidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Perdita%20bradleyana
|
wikipedia
| 861,407 |
Nag's Head (Londen), wijk in het Londense bestuurlijke gebied Islington
Nags Head (North Carolina)
Nags Head, Outer Banks
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nag%27s%20Head
|
wikipedia
| 696,717 |
Ditrichocorycaeus minimus is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Corycaeidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1894 door Dahl F..
Corycaeidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ditrichocorycaeus%20minimus
|
wikipedia
| 150,737 |
Bucculatrix damarana is een vlinder uit de familie ooglapmotten (Bucculatricidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2004 door Mey.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Ooglapmotten
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bucculatrix%20damarana
|
wikipedia
| 105,752 |
Anthonie ("Ton") Kort (Oud-Beijerland, 13 augustus 1951) is predikant binnen het kerkverband van de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland. Hij geeft ook les aan proponenten binnen zijn kerkverband. Binnen de bevindelijk-gereformeerde kring neemt ds. Kort een enigszins eigensoortige positie in. Hij uitte zelfs kritiek op deze kring in het boek: Wedergeboorte of schijngeboorte, de Bijbelse bloedtheologie vergeleken met de filosofische embryotheologie (2012). Mogelijk heeft zijn houding, die op andersdenkenden nogal radicaal overkomt, te maken met zijn achtergrond en radicale verandering. Anthonie Kort veranderde namelijk van een fervent rockliefhebber en drugsgebruiker tot predikant van de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland.
Kort groeide op in een christelijk gezin, maar nam op 19-jarige leeftijd afstand van het geloof. Kort werd manager van een amateur-rockgroep en bezocht popconcerten en discotheken als Hedon te Zwolle en de Melkweg en Paradiso in Amsterdam. Volgens eigen zeggen was hij zelfs betrokken bij drugs en handel daarin. Tijdens het bezoek aan een voetbalwedstrijd van PEC Zwolle kwam hij tot inkeer.
Na een studie theologie werd Kort op 12 mei 1993 predikant in de Hervormde Gemeente te Garderen. Eind 1996 brak hij met de Nederlandse Hervormde Kerk. Dit kerkgenootschap was in zijn ogen een valse kerk geworden. Op 13 mei 1997 verscheen hij voor de classis Oost van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland met het verzoek om binnen deze kerk predikant te mogen worden. De classis stemde met een meerderheid van vier stemmen tegen zijn overkomst als predikant. Kort werd op 20 juni 1997 wel toegelaten tot de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland en op 15 april 1998 werd hij officieel beroepbaar gesteld. Op 15 juli 1998 deed hij intrede in de Oud Gereformeerde Gemeente te Rijssen (Oranjekerk) en op 19 februari 2003 werd hij bevestigd als predikant van de Oud Gereformeerde Gemeente in Krimpen aan den IJssel. In de volksmond wordt deze gemeente de Mieraskerk genoemd. Dit is niet de officiële naam van het gebouw, maar herinnert aan ds. M.A. Mieras die vele jaren aan deze gemeente verbonden is geweest. De gemeente van Krimpen telde bij de bevestiging van ds. Kort circa 1900 leden en doopleden en was daarmee de grootste Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland.
De predikant toonde zich een felle tegenstander van de Herziene Statenvertaling. Hij noemde deze een list van de duivel. Hiermee oogstte hij kritiek van onder meer Willem Ouweneel. Kort geeft naast zijn predikantschap ook les aan proponenten. Officieel kennen de Oud Gereformeerde Gemeenten geen theologische school. Mannen die predikant willen worden in dit kerkverband, worden opgeleid door en bij predikanten van het kerkverband thuis. Hiervoor zijn twee predikanten beschikbaar, waaronder ds. Kort.
In opspraak
Maart 2020 schreef de predikant een brief gericht aan het College van burgemeester & wethouders en de gemeenteraad van Krimpen aan den IJssel. Daarin schrijft hij onder meer dat: "De overheid dient God te erkennen en de afgodstempels af te breken en de duivelsdienst niet toe te laten." En dat "de roepende zonden die tegen de scheppingsorde indruisen, dienen uitgebannen".
Dit leidde tot een aangifte van discriminatie tegen de predikant vanwege homofobe en racistische uitspraken. Het Openbaar Ministerie oordeelde dat de uitspraken onder normale omstandigheden onder discriminatie of groepsbelediging kunnen vallen, maar aangezien de predikant ze vanwege zijn geloofsopvatting deed, dat nu niet het geval is. Het Openbaar Ministerie erkent dat de woorden van de predikant kwetsend zijn, maar ze zijn niet onnodig grievend. Zo schrijft het OM: "De formulering gaat niet verder dan noodzakelijk om het standpunt van de predikant over te brengen en zijn in lijn met het taalgebruik uit de Bijbel".
Het geheel leidde tot een uitzending van het programma BOOS, waarin presentator Tim Hofman probeert samen met de homoseksuele indiener van de aangifte het gesprek met dominee Kort aan te gaan. Daarnaast worden ook kijkers opgeroepen een brief te schrijven aan de predikant met daarin het verzoek om het gesprek aan te gaan. In navolging hiervan hield COC Rotterdam een schrijfactie waarbij zij de brieven willen overhandigen aan de gemeente Krimpen aan den IJssel.
Na het besluit van het Openbaar Ministerie eind 2020 om de predikant niet te vervolgen, begon de indiener van de aangifte een artikel 12-procedure bij het Haagse gerechtshof. Dit oordeelde in maart 2022: ,,Gelet op de gekozen bewoordingen zijn de uitlatingen naar het oordeel van het hof ook niet als onnodig grievend aan te merken. Van strafbare groepsbelediging of het aanzetten tot discriminatie is onder deze omstandigheden naar het oordeel van het hof dan ook geen sprake.”
In maart 2021 besloot de kerkenraad van de Oud Gereformeerde Gemeente in Krimpen aan de IJssel wegens geestelijke nood bij de lidmaten weer onbeperkt kerkgangers toe te laten. Toen op 28 maart een verslaggever van RTV Rijnmond bij de kerk bezig was om kerkgangers vragen te stellen werd hij aangevallen door een kerkbezoeker, die hierna werd aangehouden door de politie. In de kerkdienst van zondagavond 28 maart gaf ds. Kort aan begrip te hebben voor het geweld tegen de verslaggever omdat kerkgangers 'getergd en getreiterd' zouden zijn. Hij wees echter ook, met een verwijzing naar Petrus die tijdens de arrestatie van Jezus het oor van een romeinse soldaat afsloeg, de aanval van een van zijn gemeenteleden op de journalist af. In een thuislezing daarvoor, op donderdag 25 maart, spreekt ds. Kort tijdens het gebed uit dat virologen 'moderne waarzeggers en tovenaars zijn' en dat 'heel veel mensen sterven door het vaccineren'.
Publicaties
Wedergeboorte of schijngeboorte, de bijbelse bloedtheologie vergeleken met de filosofische embryotheologie. 2012 (Vermeulen, Meteren).
Het rechtvaardigend geloof. Het zaligmakende geloof volgens Schrift en belijdenis. 2015 (Vermeulen, Meteren).
Externe links
Preken van ds. Kort, waaronder zijn afscheidspreek van de Nederlandse Hervormde Kerk
Doctoraalscriptie over John Owen
Preken van ds. A. Kort gehouden in de Oud Gereformeerde Gemeente Krimpen aan den IJssel
Predikant van de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anthonie%20Kort
|
wikipedia
| 273,101 |
Cribrilaria parva is een mosdiertjessoort uit de familie van de Cribrilinidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Winston & Hakansson.
Cribrilinidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cribrilaria%20parva
|
wikipedia
| 447,781 |
Palicus faxoni is een krabbensoort uit de familie van de Palicidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Rathbun.
Palicidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Palicus%20faxoni
|
wikipedia
| 388,789 |
Glypta cylindrator is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Fabricius in 1787.
cylindrator
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Glypta%20cylindrator
|
wikipedia
| 768,783 |
Gonaxia pachyclados is een hydroïdpoliep uit de familie Sertulariidae. De poliep komt uit het geslacht Gonaxia. Gonaxia pachyclados werd in 1993 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Vervoort.
Sertulariidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gonaxia%20pachyclados
|
wikipedia
| 467,977 |
Apistogramma inconspicua is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de cichliden (Cichlidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1983 door Kullander.
Cichliden
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Apistogramma%20inconspicua
|
wikipedia
| 933,092 |
Gymnangium montagui is een hydroïdpoliep uit de familie Aglaopheniidae. De poliep komt uit het geslacht Gymnangium. Gymnangium montagui werd in 1912 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Billard.
Beschrijving
De hoofdstelen van deze soort dragen zijtakken in afwisselende reeksen aan weerszijden van de hoofdstengel en vormen zo een veerachtige kolonie. De kleur van levende exemplaren is diepbruin. De voedende poliepen worden gedragen in een enkele reeks langs de zijtakken, elk omgeven door drie defensieve poliepen. Deze soort reproduceert van september tot november, met witte bolvormige capsules langs de hoofdnerf van elke pluim. Typisch 90 mm hoog en ongeveer 20 mm over de kolonie.
Verspreiding
Op de Britse Eilanden is dit een zuidelijke soort, met gegevens uit het zuidwesten van Engeland en Wales, en de westkust van Ierland in noordelijke richting tot Rathlin Island, Co Antrim. Dit is een schaarse soort die voorkomt in helder water dieper dan 10 meter, waar hij dichte klompen vormt op horizontale rotsoppervlakken in gematigde getijdenstromen en matige tot hoge niveaus van blootstelling aan golven.
Aglaopheniidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gymnangium%20montagui
|
wikipedia
| 502,414 |
Mārtiņš Onskulis (Sigulda, 18 juni 1994) is een Lets alpineskiër. Hij nam eenmaal deel aan de Olympische Winterspelen, maar behaalde geen medaille.
Carrière
Onskulis nam nog nooit deel aan een wereldbekerwedstrijd.
Op de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji was een 27e plaats op de slalom zijn beste resultaat.
Resultaten
Wereldkampioenschappen
Olympische Spelen
Externe links
Lets alpineskiër
Lets olympisch deelnemer
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/M%C4%81rti%C5%86%C5%A1%20Onskulis
|
wikipedia
| 643,870 |
Dactylastele duplicatum is een slakkensoort uit de familie van de Calliostomatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1853 door A. Adams.
Calliostomatidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dactylastele%20duplicatum
|
wikipedia
| 590,502 |
Warren Barguil (Hennebont, 28 oktober 1991) is een Frans wielrenner die sinds 2018 voor de vanaf 2019 Arkéa-Samsic geheten ploeg uitkomt.
Carrière
Barguil liep in 2011 een aantal maanden stage bij Bretagne-Schuller, maar wist geen contract af te dwingen. Hij eindigde onder meer als achtste in Parijs-Tours voor beloften. Op 1 augustus 2012 trad hij toe tot de Nederlands-Duitse ploeg Team Giant-Alpecin. In 2013, zijn eerste jaar als prof, wist hij meteen te imponeren door bij zijn eerste optreden in een grote ronde, de Ronde van Spanje, twee etappes te winnen: de dertiende en de zestiende etappe. Een jaar later had hij in de Ronde van Spanje van 2014 eveneens succes, door als achtste te eindigen in het eindklassement.
In 2015 reed Barguil voor het eerst de Ronde van Frankrijk, die hij beëindigde op de veertiende plaats. In 2016 nam hij deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit.
De Ronde van Frankrijk 2017 verliep zeer succesvol voor Barguil. In de bergrit naar Chambéry, waarin hij nagenoeg de hele dag in de aanval reed, werd hij zeer nipt geklopt door Rigoberto Uran, maar veroverde hij wel de bergtrui. Op 14 juli, de Franse nationale feestdag, boekte Barguil alsnog zijn eerste etappezege in de Ronde van Frankrijk door de dertiende etappe op zijn naam te schrijven. Later won hij ook de achttiende etappe naar de Col d'Izoard. Als winnaar van het bergklassement stond Barguil uiteindelijk in de bolletjestrui op het podium in Parijs. Hij kreeg ook de prijs van de Strijdlust toegekend. In het algemeen klassement eindigde hij op de tiende plaats.
Barguil verbrak zijn doorlopende contract met Team Sunweb begin augustus 2017 en koerst met ingang van 1 januari 2018 voor Fortuneo-Oscaro. Barguil startte nog wel in de Ronde van Spanje van 2017 voor Team Sunweb. Daarin werd hij na de zevende etappe door de ploegleiding naar huis gestuurd. Barguil had, tegen de teamorders in, geweigerd te wachten op kopman Wilco Kelderman die in deze etappe lek was gereden. Barguil zou hebben verklaard zich zelf niet als een knecht te zien in deze ronde.
In 2019 werd Barguil Frans kampioen op de weg. Hij versloeg onder meer Julien Simon en Damien Touze in de sprint.
In 2022 stapte Barguil voorafgaand aan de dertiende etappe uit de Ronde van Frankrijk, nadat hij positief testte op COVID-19.
Overwinningen
2009
Frans kampioen op de weg, Junioren
2011
7e etappe Ronde van de Toekomst
2012
2e etappe Tour des Pays de Savoie
4e etappe Ronde van de Toekomst
Eind-, punten- en bergklassement Ronde van de Toekomst
2013
13e en 16e etappe Ronde van Spanje
2017
13e en 18e etappe Ronde van Frankrijk
Prijs van de Strijdlust Ronde van Frankrijk
Bergklassement Ronde van Frankrijk
2019
Frans kampioen op de weg, Elite
2021
Eindklassement Ronde van de Limousin
2022
5e etappe Tirreno-Adriatico
Grote Prijs Miguel Indurain
Resultaten in voornaamste wedstrijden
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
|
|}
Ploegen
2011 – Bretagne-Schuller (stagiair vanaf 1 augustus)
2012 – Team Argos-Shimano (stagiair vanaf 1 augustus)
2013 – Team Argos-Shimano
2014 – Team Giant-Shimano
2015 – Team Giant-Alpecin
2016 – Team Giant-Alpecin
2017 – Team Sunweb
2018 – Fortuneo-Samsic
2019 – Arkéa-Samsic
2020 – Arkéa-Samsic
2021 – Arkéa-Samsic
2022 – Arkéa-Samsic
2023 – Arkéa-Samsic
Frans wielrenner
Frans olympisch deelnemer
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Warren%20Barguil
|
wikipedia
| 290,143 |
Culeolus longipedunculatus is een zakpijpensoort uit de familie van de Pyuridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1970 door Vinogradova.
Pyuridae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Culeolus%20longipedunculatus
|
wikipedia
| 563,645 |
Lasioglossum constrictulum is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1945 door Cockerell.
constrictulum
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lasioglossum%20constrictulum
|
wikipedia
| 719,137 |
Montenegro nam deel aan de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio, Japan.
Atleten
Sporten
Atletiek
Mannen
Technische nummers
Vrouwen
Technische nummers
Handbal
Vrouwen
Judo
Vrouwen
Schietsport
Vrouwen
Waterpolo
Mannen
Zeilen
Mannen
Zwemmen
Mannen
Vrouwen
2020
Land op de Olympische Zomerspelen 2020
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Montenegro%20op%20de%20Olympische%20Zomerspelen%202020
|
wikipedia
| 376,595 |
Neomuelleriella klomax is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Sarsiellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1995 door Kornicker.
Sarsiellidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Neomuelleriella%20klomax
|
wikipedia
| 442,133 |
Seven Men from Now is een Amerikaanse western uit 1956 onder regie van Budd Boetticher. In Nederland werd de film destijds uitgebracht onder de titel De zeven bandieten van Silver Springs.
Verhaal
De ex-sheriff Ben Stride maakt jacht op zeven bandieten, die verantwoordelijk zijn voor de dood van zijn vrouw. Hij helpt intussen een stel dat op weg is van Kansas naar Californië. Hij gaat ook de confrontatie aan met twee vrijbuiters.
Rolverdeling
|-
|||Ben Stride
|-
|||Annie Greer
|-
|||Bill Masters
|-
|||John Greer
|-
|||Payte Bodeen
|-
|||Clete
|-
|||Handlanger
|-
|||Clint
|-
|||Jed
|-
|||Mason
|-
|||Luitenant Collins
|-
|||Señorita Nellie
|-
|||Fowler
|-
|||Handlanger
|-
|||Goudzoeker
|}
Externe link
Film uit 1956
Amerikaanse film
Western
Film van Budd Boetticher
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Seven%20Men%20from%20Now
|
wikipedia
| 632,490 |
Huize Sri Wedari is een pand gelegen aan het Sweelinckplein en de Banstraat in Den Haag. Het is gebouwd in 1893 naar een ontwerp van Nicolaas Molenaar sr. in de trant van de Hollandse neorenaissance. Het gebouw heeft punt- en trapgevels, ontlastingsbogen op kapitelen en boogtrommel met vlechtwerk. Aan de Banstraat bevindt zich een veelhoekige toren met naaldspits.
Het gebouw is erkend als rijksmonument en onderdeel van het beschermde stadsgezicht waartoe dit deel van Duinoord behoort.
Rijksmonument in Den Haag
Bouwwerk van Nicolaas Molenaar (1850-1930)
Woning in Den Haag
Bouwwerk in Scheveningen
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Huize%20Sri%20Wedari
|
wikipedia
| 338,768 |
Pseudoparamecus extraneus is een keversoort uit de familie zwamkevers (Endomychidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1922 gepubliceerd door Juan Brèthes.
Zwamkevers
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudoparamecus%20extraneus
|
wikipedia
| 186,940 |
Cheiriphotis madagascarensis is een vlokreeftensoort uit de familie van de Corophiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Ledoyer.
Corophiidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cheiriphotis%20madagascarensis
|
wikipedia
| 315,957 |
Aspilota ylia is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Wharton in 2002.
ylia
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Aspilota%20ylia
|
wikipedia
| 12,750 |
Leptapoderus hymalayensis is een keversoort uit de familie bladrolkevers (Attelabidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 2007 gepubliceerd door Andrei Aleksandrovich Legalov.
Bladrolkevers
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Leptapoderus%20hymalayensis
|
wikipedia
| 321,153 |
Het Analameranareservaat is een beschermd natuurgebied van 347 km², gelegen westelijk in de regio Diana en oostelijk in de regio Sava in Madagaskar. Analamerana werd in 1956 geklasseerd als Réserve Spéciale door de Direction des Eaux et Forêts.
Ligging en klimaat
Het reservaat bevindt zich in het noordoosten van Madagaskar, 20 kilometer ten zuidoosten van Antsiranana en het Nationaal park Montagne d'Ambre. Het reservaat strekt zich over een oppervlakte van 34.700 hectare tussen de Indische Oceaan en het Ankarana-Analameranamassief. Het gebied bestaat grotendeels uit droge loofbossen die nog weinig ontdekt zijn en rotsformaties tot 648 meter hoogte. Het reservaat wordt in het zuiden begrensd door de Ilokyrivier en de Irodorivier in het noorden. Doorheen het reservaat vloeien acht rivieren die een belangrijke waterbevoorrading betekenen voor de bevolking van Anivorano Nord, Sadjoavato en Ankarongana. Het klimaat is warm en vochtig met een droog seizoen van juni tot augustus met een gemiddelde temperatuur tussen 20 en 30 °C.
Fauna
Het Analameranareservaat is het enige leefgebied van de Perriers sifaka (Propithecus perrieri). Andere endemische diersoorten die voorkomen in het reservaat zijn de Sanfords maki en de noordelijke ringstaartmangoest (Galidia elegans dambrensis). Het is ook het leefgebied van enkele zeldzame vogels zoals de Madagaskarralreiger en Van Dams vanga.
Flora
In het reservaat bevinden zich drie van de zeven gekende soorten baobabs in Madagaskar, de Baobab van Perrier (Adansonia perrieri), Malagassische baobab (Adansonia madagascariensis) en Suarez baobab (Adansonia suarezensis). Er groeien ook verschillende palmbomen en wilde koffieplanten zoals de Coffea saharenanensis.
Bijgeloof
Een lokale fady in het Analameranareservaat zegt dat het niet veilig is om er te werken op een dinsdag (Fady miasa Talata).
Natuurreservaat in Madagaskar
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Analameranareservaat
|
wikipedia
| 67,069 |
Nioumamakana is een gemeente (commune) in de regio Koulikoro in Mali. De gemeente telt 8400 inwoners (2009).
Gemeente in Mali
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nioumamakana
|
wikipedia
| 187,683 |
Eupithecia karadaghensis is een vlinder uit de familie spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1988 door Mironov.
De soort komt voor in Europa.
karadaghensis
Dier uit het Palearctisch gebied
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Eupithecia%20karadaghensis
|
wikipedia
| 520,374 |
Capoeta ekmekciae is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de eigenlijke karpers (Cyprinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Turan, Kottelat, Kirankaya & Engin.
Eigenlijke karpers
IUCN-status gevoelig
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Capoeta%20ekmekciae
|
wikipedia
| 631,675 |
Singilis kabakovi is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2011 door Anichtchenko.
kabakovi
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Singilis%20kabakovi
|
wikipedia
| 443,762 |
Internationale luchthaven van Oakland, aangeduid met de luchthavencode OAK
Verenigde Vliegtuigbouwcorporatie of OAK, een Russische vliegtuigbouwer
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/OAK
|
wikipedia
| 770,486 |
Prasinocyma delicata is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Warren.
delicata
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Prasinocyma%20delicata
|
wikipedia
| 207,108 |
Peltidium incertum is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Peltidiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1879 door Haller.
Peltidiidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Peltidium%20incertum
|
wikipedia
| 66,615 |
The Circus Cowboy is een Amerikaanse dramafilm uit 1924 onder regie van William A. Wellman.
Verhaal
Buck Saxon komt thuis en hoort dat zijn vriendin ervandoor is gegaan met de rijkste man van de stad. Wanneer die wordt vermoord, is Buck meteen de hoofdverdachte. Hij vlucht naar een circus en wordt daar verliefd op Bird Taylor.
Rolverdeling
|-
|||Buck Saxon
|-
|||Bird Taylor
|-
|||Ezra Bagley
|-
|||Paul Bagley
|-
|||Norma Wallace
|-
|||Slovin
|}
Externe link
Film uit 1924
Amerikaanse film
Dramafilm
Film van William A. Wellman
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Circus%20Cowboy
|
wikipedia
| 122,176 |
Tropobracon infuscatus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door van Achterberg in 1993.
Schildwespen
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tropobracon%20infuscatus
|
wikipedia
| 303,748 |
Amalda bellonarum is een slakkensoort uit de familie van de Olividae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1988 door Kilburn & Bouchet.
Ancillariidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Amalda%20bellonarum
|
wikipedia
| 617,648 |
Nehalennia minuta is een libellensoort uit de familie van de waterjuffers (Coenagrionidae), onderorde juffers (Zygoptera).
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1857 als Trichocnemys minuta gepubliceerd door Edmond de Selys Longchamps.
Waterjuffers
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nehalennia%20minuta
|
wikipedia
| 472,669 |
Phanerotoma phycitinoma is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door de Saeger in 1942.
phycitinoma
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Phanerotoma%20phycitinoma
|
wikipedia
| 776,008 |
Ymedam was een waterschap in de Nederlandse provincie Friesland dat een bestuursorgaan was van 1923 tot 1972, vernoemd naar een voormalig dorp op het grondgebied.
Het grondgebied lag bij oprichting in de gemeente Hemelumer Oldephaert en Noordwolde en had een oppervlakte van 900 hectare. In 1966 werd het gebied uitgebreid op het grondgebied van de gemeente Hindeloopen en werd de oppervlakte 1085 hectare.
Het wapen van Ymedam was rood met een zilveren andreaskruis, bekroond met een kroon met twee parels en drie bladeren. Het andreaskruis symboliseert de twee belangrijkste waterwegen in het gebied die elkaar kruisten, enerzijds Koudumervaart, anderzijds de Nieuwe Groote Gersloot/de Indijk.
Het doel van het waterschap was het regelen van de waterstand en het bevorderen van de verkeersgelegenheid.
Onderdeel van het waterschapsgebied was polder de Flait, een ingepolderd meer van ongeveer 100 ha. Jonkheer J.H.F.K. Gerlacius van Swinderen had dit in 1853 ingepolderd met het eerste stoomgemaal in Friesland. Hij startte er zowel een landbouwbedrijf als de nodige industriële activiteiten, waaronder een runmolen, een oliemolen en een machinefabriek. Zo ontstond een klein dorp Ymedam. Er volgde echter een agrarische crisis, versterkt door protectionistische maatregelen in Duitsland. In 1887 werd alles stilgelegd, de molens verdwenen. Uiteindelijk werd ook het stoomgemaal in 1925 afgebroken. De weg door de polder valt dan onder beheer van het waterschap Ymedam.
Per 1 februari 1972 werd het waterschap opgeheven en ging het bij de eerste grote waterschapsconcentratie in die provincie, op in het waterschap Tusken Mar en Klif. Na verdere fusies valt het gebied sinds 2004 onder Wetterskip Fryslân.
Voormalig waterschap in Friesland
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ymedam
|
wikipedia
| 279,351 |
Nola harouni is een nachtvlinder uit de familie van de visstaartjes (Nolidae).
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Wiltshire in 1951.
De soort komt voor in Europa.
Visstaartjes
Dier uit het Palearctisch gebied
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nola%20harouni
|
wikipedia
| 619,814 |
Het geheim van de Eenhoorn is een stripverhaal in de Kuifje-reeks, getekend door Hergé.
Daarnaast kan Het geheim van de Eenhoorn (Engels: The secret of the Unicorn) ook verwijzen naar volgende afgeleide items:
Het geheim van de Eenhoorn (Walibi Belgium), een voormalige op het stripverhaal gebaseerde attractie in Walibi Belgium
Het geheim van de Eenhoorn (aflevering), een aflevering uit de tekenfilmserie De avonturen van Kuifje
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn (film), een film van Steven Spielberg en Peter Jackson
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn (computerspel), een videogame uitgegeven door Ubisoft
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het%20geheim%20van%20de%20Eenhoorn%20%28doorverwijspagina%29
|
wikipedia
| 600,874 |
Vliegveld Matekane (Matekane Air Strip) is een 400 meter lange start- en landingsbaan in Lesotho die eindigt bij een 600 meter diepe afgrond.
Het vliegveld wordt gebruikt door liefdadigheidsorganisaties en artsen om afgelegen dorpen in het gebied te bezoeken en wordt gezien als de engste start- en landingsbaan ter wereld.
Matekane
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegveld%20Matekane
|
wikipedia
| 596,136 |
Periclimenaeus fawatu is een garnalensoort uit de familie van de Palaemonidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Bruce.
Palaemonidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Periclimenaeus%20fawatu
|
wikipedia
| 930,956 |
Clambus subparis is een keversoort uit de familie oprolkogeltjes (Clambidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1981 gepubliceerd door Sebastian Endrödy-Younga.
Oprolkogeltjes
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Clambus%20subparis
|
wikipedia
| 597,744 |
Typhinellus amoenus is een slakkensoort uit de familie van de Muricidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1994 door Houart.
Muricidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Typhinellus%20amoenus
|
wikipedia
| 281,450 |
Emmelichthyops atlanticus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van grombaarzen (Haemulidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1945 door Schultz.
Haemulidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Emmelichthyops%20atlanticus
|
wikipedia
| 921,508 |
De samenstelling van de Tweede Kamer der Staten-Generaal 1894-1897 biedt een overzicht van de Tweede Kamerleden in de periode na de Tweede Kamerverkiezingen van 10 april 1894. De zittingsperiode ging in op 16 mei 1894 en eindigde op 20 september 1897.
Nederland was verdeeld in 84 kiesdistricten, waarin 100 Tweede Kamerleden werden verkozen. Om een district te winnen moest een kandidaat de absolute meerderheid van uitgebrachte stemmen verwerven. Indien nodig werd een tweede verkiezingsronde gehouden tussen de twee hoogstgeplaatste kandidaten uit de eerste ronde.
Gekozen bij de verkiezingen van 10 en 24 april 1894
Vooruitstrevende Kamerclub (32 zetels)
Abraham Bouman
Jacob Theodoor Cremer
Jan Gerard van Deinse
Hendrik Lodewijk Drucker
Antonie Jacob Willem Farncombe Sanders
Petrus Boele Jacobus Ferf
Hendrik Goeman Borgesius, voorzitter van de Vooruitstrevende Kamerclub
Abraham Frans Karel Hartogh
Bernardus Hermanus Heldt
Herman François Hesselink van Suchtelen
Wesselius Marcus Houwing
Hubert Philippus de Kanter
Arnold Kerdijk
Aart Knijff Hzn.
Simon Taco Land
Cornelis Lely
Franciscus Lieftinck
Jan Meesters
Jacobus Marinus Pijnacker Hordijk
Hendrik Pyttersen Tzn.
Pieter Rink
Petrus Hendrik Roessingh
Eelco Schaafsma
Jan Schepel
Harm Smeenge
Eerke Albert Smidt
Arie Smit
Johannes Tak van Poortvliet
Jacob Dirk Veegens
Jan Jacob Willinge
Geuchien Zijlma
Jan Zijp Kzn.
Bahlmannianen (21 zetels)
Bernardus Marie Bahlmann
Willem Henricus Jacobus Theodorus van Basten Batenburg
Isaäc Burchard Diederik van den Berch van Heemstede
Franciscus Theodorus Johannes Hubertus Dobbelmann
Willem Everts
Leopold Haffmans, voorzitter van de rooms-katholieke Kamerclub
Jan Harte van Tecklenburg
Emile Alexis Marie van der Kun
Jerôme Lambrechts
Iwan de Marchant et d'Ansembourg
Louis Michiels van Verduynen
Willem Mutsaers
Lambert de Ram
Martin de Ras
Pierre Guillaume Jean van der Schrieck
Josephus Theodorus Maria Smits van Oyen
Jacobus Antonius Nicolaas Travaglino
Jan Truijen
Petrus Jacobus Franciscus Vermeulen
Bernardus Reinierus Franciscus van Vlijmen
Antonius Franciscus Vos de Wael
Vrije Liberalen (19 zetels)
Willem Hendrik de Beaufort (1844-1900)
Willem Hendrik de Beaufort (1845-1918)
Hendrik Johannes Bool
Antoon Willem van Borssele
Carel Jan Emilius van Bylandt
Jan Frederik Willem Conrad
Albertus van Delden
Jan van Gennep
Johan George Gleichman
Gerardus Jacobus Goekoop
Henri Daniel Guyot
Pieter Christiaan Jacobus Hennequin
George Hermann Hintzen
Abraham van Karnebeek
Rudolf Pieter Mees R.Azn.
Antoine Plate
Jan Willem Hendrik Rutgers van Rozenburg
Meinard Tydeman
Willem Adriaan Viruly Verbrugge
ARP (7 zetels)
Jan van Alphen
Johannes Hendricus Donner
Theo Heemskerk
Gerrit Blankers 't Hooft
Abraham Kuyper, voorzitter van de antirevolutionaire Kamerclub.
Christiaan Lucasse
Hendrik Seret
VAR (7 zetels)
Gerard Jacob Theodoor Beelaerts van Blokland
Frederik van Bylandt
Alexander van Dedem
Otto Jan Herbert van Limburg Stirum
Theodoor Philip Mackay
Alexander Frederik de Savornin Lohman, voorzitter van de vrij-antirevolutionaire Kamerclub.
Francis David Schimmelpenninck
Schaepmannianen (4 zetels)
Arnoldus Hyacinthus Maria van Berckel
Theodorus Lebuïnus Maria Hubertus Borret
Maximilien Joseph Caspar Marie Kolkman
Herman Schaepman
Liberalen (4 zetels)
Hugo van Gijn
Jacob Johan van Kerkwijk
Adrianus Petrus de Lange
Willem Jan Roijaards van den Ham
Radicale Bond (2 zetels)
Klaas de Boer Czn.
Carel Victor Gerritsen
Conservatief-Liberaal (2 zetels)
Jacob Nicolaas Bastert
Menso Johannes Pijnappel
Radicaal-Liberaal (1 zetel)
Boelo Luitjen Tijdens
Onafhankelijk a.r. (1 zetel)
Æneas Mackay jr.
Bijzonderheden
In 27 kiesdistricten was een tweede verkiezingsronde nodig vanwege het niet-behalen van de absolute meerderheid door de hoogst geëindigde kandidaat. Deze tweede ronde werd gehouden op 24 april 1894.
Otto Jan Herbert van Limburg Stirum (VAR) werd verkozen in twee kiesdistricten, Katwijk en in de tweede stemronde eveneens in Schiedam. Hij opteerde voor Schiedam; als gevolg hiervan vond op 11 en 25 mei 1894 een naverkiezing plaats in Katwijk. In de tweede stemronde werd Johannes Hendricus Donner (ARP) verkozen, die op 19 juni 1894 werd geïnstalleerd.
Johan George Gleichman (vrije liberalen) werd verkozen in drie kiesdistricten, Rotterdam, 's-Gravenhage en in de tweede stemronde eveneens in Amsterdam. Hij opteerde voor Amsterdam; als gevolg hiervan vonden op 11 mei 1894 naverkiezingen plaats in Rotterdam en 's-Gravenhage. Daarbij werd Jan van Gennep (vrije liberalen) gekozen in Rotterdam'; in 's-Gravenhage was een tweede stemronde nodig omdat geen enkele kandidaat de absolute meerderheid had gehaald. In die stemronde, die op 25 mei 1894 werd gehouden, werd Jacobus Marinus Pijnacker Hordijk (Vooruitstrevende Kamerclub) verkozen, die op 28 juni 1894 werd geïnstalleerd.
Hendrik Goeman Borgesius (Vooruitstrevende Kamerclub) werd verkozen in twee kiesdistricten, Zutphen en in de tweede stemronde eveneens in Sneek. Hij opteerde voor Zutphen; als gevolg hiervan vond op 11 en 25 mei 1894 een naverkiezing plaats in Sneek. In de tweede stemronde werd Theo Heemskerk (ARP) verkozen, die op 19 juni 1894 werd geïnstalleerd.
Willem Hendrik de Beaufort (1845-1918) (vrije liberalen) werd verkozen in drie kiesdistricten verkozen, Utrecht en in de tweede stemronde eveneens in Amsterdam en Delft. Hij opteerde voor Amsterdam; als gevolg hiervan vond op 15 mei 1894 een naverkiezing plaats in Utrecht en op 18 mei in Delft. In Utrecht werd Jacob Nicolaas Bastert (conservatief-liberaal) verkozen, in Delft Gerard Jacob Theodoor Beelaerts van Blokland (VAR). Beiden werden op 22 mei 1894 geïnstalleerd.
Joan Röell (vrije liberalen) werd verkozen in twee kiesdistricten, Haarlem en Utrecht. Hij opteerde voor Utrecht; als gevolg hiervan vond op 16 mei 1894 in Haarlem een naverkiezing plaats, waarbij Antonie Jacob Willem Farncombe Sanders (Vooruitstrevende Kamerclub) werd verkozen die op 22 mei dat jaar werd geïnstalleerd.
Joan Röell (vrije liberalen) nam uiteindelijk ook zijn verkiezing in het kiesdistrict Utrecht niet aan vanwege zijn benoeming als minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Röell. Bij een naverkiezing op 5 juni 1894 in Utrecht werd Abraham van Karnebeek (vrije liberalen) verkozen, die op 19 juni dat jaar werd geïnstalleerd.
Willem van der Kaay (vrije liberalen) werd in de tweede stemronde verkozen in het kiesdistrict Alkmaar, maar besloot zijn verkiezing niet aan te nemen vanwege zijn benoeming als minister van Justitie in het kabinet-Röell. Bij een naverkiezing op 5 juni 1894 in Alkmaar werd Adrianus Petrus de Lange (liberalen) verkozen, die op 14 juni 1894 werd geïnstalleerd.
In de kiesdistrict Elst hadden de twee overgebleven kandidaten uit de eerste ronde, E.D. de Meester en Willem Henricus Jacobus Theodorus van Basten Batenburg (Bahlmannianen), in de tweede stemronde evenveel stemmen behaald. Daarom werd op 12 en 26 juni 1894 een naverkiezing gehouden in Elst. In de tweede stemronde werd Van Basten Batenburg verkozen, die op 18 september dat jaar werd geïnstalleerd.
Tussentijdse mutaties
1894
1 juli: Abraham Kuyper nam om gezondheidsredenen ontslag als voorzitter van de antirevolutionaire Kamerclub. Jan van Alphen werd aangesteld als zijn opvolger.
7 oktober: Simon Taco Land (Vooruitstrevende Kamerclub) overleed. Als gevolg hiervan werden op 30 oktober en 13 november dat jaar tussentijdse verkiezingen gehouden in het kiesdistrict Den Helder. In de tweede stemronde werd Andries Popke Staalman (Groep Staalman) verkozen, die op 27 november 1894 werd geïnstalleerd.
1895
25 augustus: Bernardus Reinierus Franciscus van Vlijmen (Bahlmannianen) nam ontslag vanwege zijn bevordering tot luitenant-kolonel. Bij een tussentijdse verkiezing op 24 september dat jaar in Veghel werd van Vlijmen herkozen, waarna hij op 10 oktober 1895 werd geïnstalleerd.
1896
5 maart: Pierre Guillaume Jean van der Schrieck (Bahlmannianen) overleed. Bij een tussentijdse verkiezing op 31 maart 1896 in 's-Hertogenbosch werd Jan Loeff verkozen, die op 5 mei dat jaar werd geïnstalleerd.
10 juni: 13 parlementsleden uit de Vooruitstrevende Kamerclub verlieten deze fractie uit onvrede met de ontwerp-Kieswet van Van Houten. Abraham Bouman, Jan Gerard van Deinse, Petrus Boele Jacobus Ferf, Herman François Hesselink van Suchtelen, Wesselius Marcus Houwing, Aart Knijff Hzn., Jan Meesters, Hendrik Pyttersen Tzn., Petrus Hendrik Roessingh, Jan Schepel, Jan Jacob Willinge, Geuchien Zijlma en Jan Zijp Kzn. vormden vanaf dan de Club-Pyttersen, die als informele groep opereerde.
7 september: Antonie Jacob Willem Farncombe Sanders (Vooruitstrevende Kamerclub) overleed. Bij een tussentijdse verkiezing op 6 oktober 1896 in Haarlem werd Adrien Jonathan Rethaan Macaré (liberalen) verkozen, die op 10 november dat jaar werd geïnstalleerd.
16 september: Leopold Haffmans (Bahlmannianen), voorzitter van de rooms-katholieke Kamerclub, overleed. Franciscus Theodorus Johannes Hubertus Dobbelmann (Bahlmannianen) werd aangesteld als zijn opvolger als voorzitter van deze kamerclub. Bij een tussentijdse verkiezing op 13 oktober 1896 in Venlo werd Wiel Nolens (Schaepmannianen) verkozen, die op 13 november dat jaar werd geïnstalleerd.
16 september: Jan van Alphen nam ontslag als voorzitter van de antirevolutionaire Kamerclub, waarna Abraham Kuyper hem opvolgde in deze functie.
25 november: Jerôme Lambrechts (Bahlmannianen) overleed. Bij een tussentijdse verkiezing op 22 december 1896 in Sittard werd Charles Casimir Marie Hubert de Bieberstein Rogalla Zawadsky verkozen, die op 16 februari 1897 werd geïnstalleerd.
1897
1 januari: Theodoor Philip Mackay (VAR) nam ontslag vanwege zijn benoeming tot lid van de Rekenkamer. Daarom werden op 26 januari en 10 februari 1897 tussentijdse verkiezingen gehouden in het kiesdistrict Hilversum. In de tweede stemronde werd Jan Hendrik Jacob Quarles van Ufford verkozen, die op 16 februari dat jaar werd geïnstalleerd.
2 maart: Willem Jan Roijaards van den Ham (liberalen) overleed. Bij een tussentijdse verkiezing op 30 maart 1897 in Breukelen werd Jan Elias Huydecoper van Maarsseveen en Nigtevecht verkozen, die op 6 april dat jaar werd geïnstalleerd.
14 maart: Gerard Jacob Theodoor Beelaerts van Blokland (VAR) overleed. Bij een tussentijdse verkiezing op 9 april 1897 in Delft werd Nicolaas Pierson (liberalen) verkozen als zijn opvolger. Pierson werd, gezien de nog korte resterende zittingsduur, niet meer formeel geïnstalleerd.
23 maart: Adrianus Petrus de Lange (liberalen) overleed. Bij een tussentijdse verkiezing op 20 april 1897 in Alkmaar werd Eduard Fokker (liberaal) verkozen als zijn opvolger. Fokker werd, gezien de nog korte resterende zittingsduur, niet meer formeel geïnstalleerd.
5 april: Jan van Gennep (vrije liberalen) nam ontslag vanwege zijn benoeming tot lid van de Raad van State. Bij een tussentijdse verkiezing op 27 april 1897 in Rotterdam werd Eduard Ellis van Raalte (liberalen) verkozen. Van Raalte werd, gezien de nog korte resterende zittingsduur, niet meer formeel geïnstalleerd.
1894-1897
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20Tweede%20Kamerleden%201894-1897
|
wikipedia
| 29,569 |
Martha McCabe (Toronto, 4 augustus 1989) is een Canadese zwemster. Ze vertegenwoordigde haar vaderland op de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen. Ze is de nicht van roeier Conlin McCabe, die zilver behaalde in Londen met de Canadese acht.
Carrière
Bij haar internationale debuut, op de wereldkampioenschappen zwemmen 2009 in Rome, eindigde McCabe als zevende op de 200 meter schoolslag.
Op de Pan Pacific kampioenschappen zwemmen 2010 in Irvine eindigde de Canadese als achtste op de 200 meter schoolslag. Tijdens de Gemenebestspelen 2010 in Delhi eindigde McCabe als vierde op de 200 meter schoolslag en als zesde op de 100 meter schoolslag, op de 50 meter schoolslag strandde ze in de halve finales. In Dubai nam de Canadese deel aan de wereldkampioenschappen kortebaanzwemmen 2010. Op dit toernooi eindigde ze als vijfde op de 200 meter schoolslag en werd ze uitgeschakeld in de halve finales van de 100 meter schoolslag, op de 4x100 meter wisselslag eindigde ze samen met Sinead Russell, Audrey Lacroix en Victoria Poon op de zesde plaats.
Op de wereldkampioenschappen zwemmen 2011 in Shanghai veroverde McCabe de bronzen medaille op de 200 meter schoolslag.
Tijdens de Olympische Zomerspelen van 2012 in Londen eindigde de Canadese als vijfde op de 200 meter schoolslag. In Istanboel nam McCabe deel aan de wereldkampioenschappen kortebaanzwemmen 2012. Op dit toernooi eindigde ze als zesde op de 200 meter schoolslag, op zowel de 50 als de 100 meter schoolslag strandde ze in de series.
2013-heden
Op de wereldkampioenschappen zwemmen 2013 in Barcelona zwom McCabe naar de achtste plaats de 200 meter schoolslag. Op de 4x100 meter wisselslag eindigde ze samen met Hilary Caldwell, Katerine Savard en Chantal van Landeghem op de zevende plaats.
Tijdens de Gemenebestspelen 2014 in Glasgow eindigde de Canadese als zesde op de 200 meter schoolslag, op de 100 meter schoolslag werd ze uitgeschakeld in de halve finales. In Gold Coast nam McCabe deel aan de Pan-Pacifische kampioenschappen zwemmen 2014. Op dit toernooi eindigde ze als achtste op zowel de 100 als de 200 meter schoolslag. Op de wereldkampioenschappen kortebaanzwemmen 2014 in Doha eindigde de Canadese als zevende op de 200 meter schoolslag.
Tijdens de Pan-Amerikaanse Spelen 2015 in Toronto sleepte McCabe de zilveren medaille in de wacht op de 200 meter schoolslag. In Kazan nam de Canadese deel aan de wereldkampioenschappen zwemmen 2015. Op dit toernooi strandde ze in de series van de 200 meter schoolslag.
Internationale toernooien
Persoonlijke records
Bijgewerkt tot en met 7 december 2014
Kortebaan
Langebaan
Externe links
Profiel van Martha McCabe op de website van Swimming Canada
Canadees zwemmer
Canadees olympisch deelnemer
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Martha%20McCabe
|
wikipedia
| 381,769 |
Casa de Campo is een metrostation in het stadsdeel Latina van de Spaanse hoofdstad Madrid. Het station werd geopend op 22 oktober 2002 en wordt bediend door de lijnen 5 en 10 van de metro van Madrid.
Casa de Campo
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Casa%20de%20Campo%20%28metrostation%29
|
wikipedia
| 472,429 |
Pauline Dekker (arts), longarts, bekend van Nederland Stopt! Met Roken
Pauline Dekker (omroepster)
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pauline%20Dekker
|
wikipedia
| 628,129 |
Armadillo solumcolus is een pissebed uit de familie Armadillidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1982 door Schultz.
Armadillidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Armadillo%20solumcolus
|
wikipedia
| 675,154 |
Spiophanes is een geslacht van borstelwormen uit de familie Spionidae. De wetenschappelijke naam werd in 1860 voor het eerst gepubliceerd door Adolph Eduard Grube. Hij beschreef tevens de eerste soort, Spiophanes kroyeri aan de hand van een - onvolledig - exemplaar, in alcohol bewaard, afkomstig uit de zee rond Groenland.
Soorten
Spiophanes abyssalis Maciolek, 2000
Spiophanes afer Meißner, 2005
Spiophanes algidus Meißner, 2005
Spiophanes anoculata Hartman, 1960
Spiophanes aucklandicus Meißner, 2005
Spiophanes berkeleyorum Pettibone, 1962
Spiophanes bombyx (Claparède, 1870) = Noordelijke zandkokerworm
Spiophanes cirrata M. Sars in G.O. Sars, 1872
Spiophanes dubitalis Meißner & Hutchings, 2003
Spiophanes duplex (Chamberlin, 1919)
Spiophanes fimbriata Moore, 1923
Spiophanes inflatus Meißner, 2005
Spiophanes japonicum Imajima, 1991
Spiophanes kimballi Meißner, 2005
Spiophanes kroyeri Grube, 1860
Spiophanes longicirris Caullery, 1915
Spiophanes longisetus Meißner, 2005
Spiophanes lowai Solis-Weiss, 1983
Spiophanes luleevi Averincev, 1982
Spiophanes malayensis Caullery, 1915
Spiophanes mediterraneus Meißner, 2005
Spiophanes modestus Meißner & Hutchings, 2003
Spiophanes norrisi Meißner & Blank, 2009
Spiophanes pisinnus Meißner & Hutchings, 2003
Spiophanes prestigium Meißner & Hutchings, 2003
Spiophanes reyssi Laubier, 1964
Spiophanes similis Meißner, 2005
Spiophanes tcherniai Fauvel, 1950
Spiophanes uschakowi Zachs, 1933
Spiophanes viriosus Meißner & Hutchings, 2003
Spiophanes wigleyi Pettibone, 1962
Spiophanes convexus Delgado-Blas, Díaz-Díaz & Viéitez, 2019
Spiophanes pulchram Delgado-Blas, Díaz-Díaz & Viéitez, 2019
Synoniemen
Spiophanes chilensis Hartmann-Schröder, 1965 => Spiophanes duplex (Chamberlin, 1919)
Spiophanes koyeri => Spiophanes kroyeri Grube, 1860
Spiophanes kroeyeri Grube, 1860 => Spiophanes kroyeri Grube, 1860
Spiophanes missionensis Hartman, 1941 => Spiophanes duplex (Chamberlin, 1919)
Spiophanes pallidus Hartman, 1960 => Spiophanella pallida (Hartman, 1960)
Spiophanes pigmentata Reish, 1959 => Microspio pigmentata (Reish, 1959)
Spiophanes soderstromi Hartman, 1953 => Spiophanes duplex (Chamberlin, 1919)
Spiophanes soederstroemi => Spiophanes duplex (Chamberlin, 1919)
Spiophanes tenuis Verrill, 1880 => Prionospio steenstrupi Malmgren, 1867
Spiophanes urceolata Imajima, 1991 => Spiophanes wigleyi Pettibone, 1962
Spiophanes verrilli Webster & Benedict, 1884 => Spiophanes bombyx (Claparède, 1870)
Spionidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Spiophanes
|
wikipedia
| 668,148 |
Anisodonta complanata is een uitgestorven tweekleppigensoort uit de familie van de Basterotiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1858 door Deshayes.
Basterotiidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Anisodonta%20complanata
|
wikipedia
| 274,186 |
Geosesarma confertum is een krabbensoort uit de familie van de Sesarmidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1894 door Ortmann.
Sesarmidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geosesarma%20confertum
|
wikipedia
| 127,375 |
Platycephalus laevigatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van platkopvissen (Platycephalidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1829 door Cuvier.
Platkopvissen
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Platycephalus%20laevigatus
|
wikipedia
| 224,387 |
De Wereldkampioenschappen kunstschaatsen junioren zijn samen een jaarlijks terugkerend evenement dat door de Internationale Schaatsunie (ISU) wordt georganiseerd. De editie van 1983, de achtste in de reeks, vond van 14 tot en met 19 december 1982 plaats in Sarajevo, de hoofdstad van de deelstaat Bosnië en Herzegovina in de SFR Joegoslavië. Het was voor het eerst dat dit evenement in dit land plaatsvond.
Titels en medailles waren er te verdienen in de categorieën: jongens individueel, meisjes individueel, paarrijden en ijsdansen.
Deelname
Er namen deelnemers uit 24 landen deel aan de kampioenschappen, zij vulden 66 startplaatsen in. Finland, Luxemburg, Polen en Zuid-Korea maakten na een of meerdere jaren hun rentree bij de WK-junioren. Nederland en Tsjechoslowakije vaardigden deze editie geen deelnemers af. Uit België nam Judith De Bie in het meisjestoernooi deel.
Deelnemende landen
(Tussen haakjes het totaal aantal startplaatsen in de vier toernooien.)
Medailleverdeling
De twaalf medailles gingen naar vijf landen, Oost-Duitsland (4), de Sovjet-Unie (4), de Verenigde Staten (2), Frankrijk (1) en Oostenrijk (1).
Het jongenstoernooi bracht een volledig nieuw erepodium voort. Christopher Bowman werd de achtste wereldkampioen, hij was de vierde Amerikaan na Mark Cockerell (1976), Paul Wylie (1981) en Scott Williams (1982) die deze titel bij de jongens behaalde. Philippe Roncoli op plaats twee behaalde de eerste podiumplaats voor Frankrijk bij de jongens. De Oost-Duitser Nils Köpp op plaats drie stond ook voor het eerst op het erepodium.
In het meisjestoernooi werd Simone Koch de achtste wereldkampioene, ze volgde haar landgenote Janina Wirth op. Het was ook de tweede Oost-Duitse titel bij de meisjes. Haar landgenote Karin Hendschke eindigde als tweede en op plaats drie nam de Oostenrijkse Parthena Sarafidis plaats.
Bij de paren prolongeerden Marina Avstriskaia / Yuri Kvashnin als tweede paar hun wereldtitel, hun landgenoten Larisa Seleznova / Oleg Makarov (1980, 1981) gingen hun hierin voor. Zij zorgden voor de vijfde opeenvolgende titel voor de Sovjet-Unie, Veronika Pershina / Marat Akbarov wonnen de eerste in rij in 1979. Op plaats twee behaalde het Oost-Duitse paar Peggy Seidel / Ralf Seifert hun eerste medaille. Het Sovjet-paar Inna Bekker / Sergei Likhanski behaalden na de zilveren medaille in 1982 op deze editie de bronzen medaille.
Bij het ijsdansen werden Tatiana Gladkova / Igor Shpilband het zesde kampioenspaar en zorgden ze er ook voor dat de titel voor de zesde keer en voor het zesde opeenvolgende jaar naar de Sovjet-Unie ging, Tatjana Doerasova / Sergej Ponomarenko (1978, 1979), Elena Batanova / Alexei Soloviev (1980, 1981) en Natalia Annenko / Vadim Karkachev (1982) gingen hun voor. Het was na hun tweede plaats in 1982 ook hun tweede medaille. Hun landgenoten Elena Novikova / Oleg Bliakhman werden tweede en het Amerikaanse paar Christina Yatsuhashi / Keith Yatsuhashi derde, beide paren stonden voor het eerst op het podium.
Uitslagen
Junioren 1983
Kunstrijden in 1983
Kunstschaatsen
Sport in Sarajevo
Schaatsen in Joegoslavië
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldkampioenschappen%20kunstschaatsen%20junioren%201983
|
wikipedia
| 351,022 |
Freedom ship is een concept van een drijvende stad voorgesteld door Norman Nixon einde jaren 90. Het is vernoemd naar het ‘vrije’ internationale leven aan boord van de drijvende kolonie.
Het schip met 50.000 personen aan boord zou voortdurend rond de wereld reizen met stops in verscheidene havens. Met een constante afstand van 12 zeemijl tussen wal en schip is deze private community via ferry’s bereikbaar voor bezoekers. Dit concept maakt het mogelijk om te werken en tegelijkertijd te reizen.
Specificaties
Freedom Ship zou 1370 m lang, 230 m breed en 110 m hoog worden. De kostprijs van dit 25 verdiepingen hoge gevaarte wordt geraamd op USD 11 miljard. Het geheel heeft een gewicht van ongeveer 3 miljoen ton en voorziet huisvesting voor 50.000 personen. Er zijn 33.000 ruimtes waarvan 18.000 voor woondoeleinden, 3.000 commerciële ruimtes, 2.400 timesharing accommodaties en 10.000 hotelkamers. Tot de accommodatie behoren onder meer casino’s, een luchthaven, jachthavens, scholen, ziekenhuizen enz.
Propulsie
De voortstuwing van het schip wordt gerealiseerd door een 100-tal kleine pods. Het gebruik van veel pods heeft als voordeel dat geen grote machinekamer nodig is. Elke pod heeft een vermogen van 30.000 pk met een prijskaartje van USD 5 miljoen. De energie wordt opgewekt door een kernreactor. Ondanks de overvloed aan vermogen zal het Freedom Ship, te wijten aan de massa van 3 miljoen ton, een maximale snelheid van slechts 10 knopen hebben (18 km/h).
Constructie
Omwille van de omvang van het schip is het niet mogelijk om dit te construeren in een droogdok. Geïnspireerd door het mega float project in de Baai van Tokio zou de constructie plaatsvinden in het water. De Baai van Trujillo in Honduras is gekozen als geschikte plaats vanwege het grote oppervlak beschermde water en doordat het relatief dicht bij de Verenigde Staten is vanwaar de ingenieurs en het materiaal komen.
De op het droge gefabriceerde 120 m lange stalen cellen worden in het water geschoven waar ze aan elkaar gelast worden. 600 van deze cellen vormen de basis van het schip. Het construeren met modules trekt de kostprijs omlaag naar 4.500 USD per vierkante meter tegenover 13.000 USD per vierkante meter met de traditionele constructiemethode. Ondanks de goedkope en snelle methode zal de volledige constructie 3 jaar in beslag nemen.
Recente ontwikkelingen
Officieel was 2001 de deadline om het Freedom Ship project in uitvoering te brengen. In november 2016 is de constructie nog steeds niet begonnen. Men zou er niet zeker van zijn of het schip echt werkt en het bedrijf vindt niet voldoende fondsen om de constructie te financieren.
Zie ook
Seastead
Drijvende stad
Schip
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Freedom%20ship
|
wikipedia
| 309,214 |
Dasychira cerebosa is een donsvlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1903 door Swinhoe.
cerebosa
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Dasychira%20cerebosa
|
wikipedia
| 262,103 |
Helicotomidae is een uitgestorven familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Uitgestorven slakken
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Helicotomidae
|
wikipedia
| 544,089 |
Lysiteles wenensis is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de krabspinnen (Thomisidae).
Het dier behoort tot het geslacht Lysiteles. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1995 door Da-xiang Song.
Krabspinnen
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lysiteles%20wenensis
|
wikipedia
| 539,621 |
Abacetus sulculatus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1892 door Bates.
sulculatus
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Abacetus%20sulculatus
|
wikipedia
| 1,010,458 |
Marcel Stutter (Kamen, 6 maart 1988) is een Duits voetballer die als middenvelder speelt.
Loopbaan
Stutter speelde in de A-jeugd bij Rot Weiss Ahlen op het hoogste niveau. Na in het tweede team in de Oberliga Westfalen gespeeld te hebben, maakte hij in 2008 de overstap naar FC Gütersloh 2000 in de NRW-Liga. Hierna ging hij op lager niveau (bezirksliga) spelen bij VfL Kamen uit zijn geboorteplaats. In het seizoen 2011/12 maakte hij voor SV Holzwickede 16 doelpunten in de Westfalenliga (zevende niveau). In de zomer van 2012 was hij op proef bij Arminia Bielefeld en trainde hij in de footbonaut (test-simulator) van Borussia Dortmund. Na een stage van twee weken tekende hij een contract tot medio 2013 bij N.E.C.. Hiervoor werd hij een jaar vrijgesteld door zijn werkgever, een drogisterijketen.
Op 12 augustus 2012 maakte hij zijn debuut in de Eredivisie als invaller voor Geert Arend Roorda tijdens een uitwedstrijd tegen sc Heerenveen. Stutter werd een vaste invaller. De club lichtte in 2013 de optie op nog een seizoen. In november 2013 brak hij zijn kuitbeen. Met N.E.C. degradeerde hij in 2014 waarna zijn contract afliep.
Stutter liep stage bij Energie Cottbus maar vond geen nieuwe club. In oktober 2014 werd bekend dat hij ging zaalvoetballen bij CF Deportivo Unna. Daarnaast trainde hij mee bij SV Westfalia Rhynern. Sinds half november 2014 speelt hij in de Regionalliga Nord voor BSV Schwarz-Weiß Rehden. In 2016 ging hij naar VfL Wolfsburg II dat eveneens uitkomt in de Regionalliga Nord. In 2019 won hij met Wolfsburg II de Regionalliga Nord. In 2020 ging Stutter naar Dynamo Berlin dat in de Regionalliga Nord speelt. Met zijn club won hij in 2021 de Berliner Landespokal en in 2022 de Regionalliga Nordost. Medio 2022 ging Stutter voor TuS Sachsenhausen in de Brandenburgliga spelen.
Stutter, Marcel
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Marcel%20Stutter
|
wikipedia
| 963,561 |
Karumia inaequalis is een keversoort uit de familie withaarkevers (Dascillidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1929 door Pic.
Withaarkevers
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Karumia%20inaequalis
|
wikipedia
| 210,887 |
De Waalse kerk, ook wel Franse kerk genoemd, is een kerkgebouw in sobere barokstijl in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De kerk is gelegen aan de Sint Pietersstraat in het Jekerkwartier, schuin tegenover de Oude Minderbroederskerk.
Geschiedenis
Na de verovering van Maastricht door Frederik Hendrik oefende Maastricht een zekere aantrekkingskracht uit op Waalse aanhangers van het calvinisme, die het katholieke Prinsbisdom Luik ontvluchtten. Volgens de capitulatievoorwaarden van 1632 mochten de Franstalige protestanten openlijk hun geloof belijden in Maastricht en kregen daarvoor de beschikking over de Sint-Hilariuskapel, een voormalige wijk- of kerspelkapel van de Onze-Lieve-Vrouweparochie. De eerste predikant was Samuel Maresius, huispredikant en protegé van de eerste Staatse gouverneur van Maastricht, de hertog van Bouillon. Na het Verraad van Maastricht (1638) verhuisde de Waalse kerk (Église wallonne reformée) naar de Jezuïetenkerk (tegenwoordig Bonbonnière). Toen de jezuïeten tijdens de Franse bezetting (1673-1678) in de stad mochten terugkeren, verhuisde de Waalse gemeente eerst naar de Sint-Catharinakapel aan de Boschstraat, om uiteindelijk in 1680 terug te keren naar de Hilariuskapel.
In 1685 verloren de protestanten in Frankrijk hun rechten bij het Edict van Fontainebleau, waardoor tienduizenden hugenoten naar de calvinistische Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden vluchtten. Ook de Maastrichtse Waalse gemeente groeide sterk (vooral door vluchtelingen uit Sedan), waardoor de Hilariuskapel te klein werd. De middeleeuwse kapel werd in 1686 vergroot (of vervangen door een nieuwe kerk). De vernieuwde kapel werd in 1732 alweer gesloopt om plaats te maken voor de huidige kerk, ontworpen door de van oorsprong Luikse architect Nicolas Comhaire. De nieuwe kerk werd gedeeltelijk boven het riviertje de Jeker gebouwd. De bouwtijd bedroeg 22 maanden. De inwijding vond plaats op 6 december 1733.
In de Franse tijd werd de Waalse kerk korte tijd (1796-97) gebruikt als Tempel van de Rede, de plek waar men de Cultus van de Rede vierde. In de loop der 19e eeuw nam het aantal Franstalige Calvinisten in Maastricht steeds verder af. Het merendeel van de gemeenteleden bestond uit militairen van het Maastrichtse garnizoen. Verder woonden veel Nederlandstalige protestanten de diensten bij omdat dit onder de verfranste elite als chiquer gold. Sinds 1971 heeft de gemeente geen eigen voorganger meer. De maandelijkse diensten werden vanaf dat moment geleid door Belgische predikanten. In de jaren 1990 bracht de komst van Franstalige vluchtelingen uit Afrika nieuwe aanwas.
In 1908 vond een restauratie plaats. Hierbij werd de kerkruimte verkleind door middel van houten schotten, waardoor een aparte ontvangstruimte ontstond. Het inwendige van de kerk is in de loop der jaren verschillende keren aangepast, maar nog grotendeels in oorspronkelijke staat. Het kerkgebouw is sinds 1966 een rijksmonument.
Huidig en toekomstig gebruik
In 1984 was de Waalse gemeente zo klein geworden, dat zij de zorgen omtrent het gebouw wilde overdoen aan een andere partij. De Nederlands Gereformeerde Kerk huurde het gebouw toen al een tiental jaren. Mede daarom besloot de Waalse gemeente de kerk te "verkopen" voor een prijs van 1 gulden. Daar kwamen dan wel alle rechten en plichten met betrekking tot de instandhouding van het gebouw bij. Anno 2023 is het gebouw eigendom van de Stichting Waalse Kerk Maastricht.
Sedert enkele jaren werkt de Nederlands Gereformeerde Kerk (NGK) in Maastricht nauw samen met de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv). Samen vormen ze de NGKv Zuiderkruis, een kleine gemeente met ongeveer 100 leden, die eenmaal per week kerkdiensten houdt in de Waalse kerk. Daarnaast maakt de Waalse Gemeente Maastricht-Heerlen (zoals de naam sinds 2001 luidt) nog eenmaal per maand gebruik van het gebouw. Enkele keren per jaar vinden er orgelconcerten of andere concerten plaats, onder andere tijdens het festival Musica Sacra. Tussen 2010 en 2014 maakte ook de christelijke studentenvereniging Lux ad Mosam gebruik van de Waalse kerk voor een deel van haar verenigingsactiviteiten.
De Stichting Waalse Kerk Maastricht presenteerde in 2023 plannen om het gebouw te restaureren, verduurzamen en herinrichten. Om een betere lichtinval te krijgen zal het in de negentiende eeuw dichtgemetselde venster boven de entree in de toren worden hersteld (dat vanuit de kerk zichtbaar zal zijn achter het orgel). Tevens worden de houten schotten verwijderd, die de ruimtelijkheid van de ovale kerkzaal verstoren. Het gewelf zal in de oorspronkelijke witte kleur worden geschilderd, met behoud van de gouden sterren. Op het binnenpleintje aan de achterkant wordt een kleine uitbouw gerealiseerd. Het streven is om de werkzaamheden eind 2024 af te ronden. In de toekomst zullen naast de vaste, kerkelijke gebruikers, ook andere, culturele, wetenschappelijke en maatschappelijke instellingen gebruik kunnen maken van de Waalse kerk.
Beschrijving
Exterieur
Het gebouw heeft een plattegrond van een twaalfhoekige centraalbouw, maar bestaat in feite uit een rechthoekig schip, geflankeerd door twee vijfzijdige uitbouwen. Aan de voorzijde bevindt zich een rechthoekige toren die bekroond wordt door een ui-vormige torenhelm. In de torengevel bevindt zich tevens de hoofdingang met een segmentboog van Naamse steen. Op de latei is het bouwjaar 1732 in Romeinse cijfers aangebracht. Aan de Tafelstraat bevindt zich een lage aanbouw met een tweede ingang. Daarachter bevindt zich een opbouw in vakwerkconstructie.
Interieur
De centrale kerkruimte wordt gedekt door een stucgewelf met als decoratie een Hugenotenkruis. De vloertegels van Naamse steen en een deel van het meubilair (kerkbanken, orgelkast) zijn afkomstig uit de afgebroken Sint-Hilariuskapel. Op de zijwanden van de kerkzaal bevinden zich in sierlijke gouden letters een aantal Franstalige Bijbelteksten, genomen uit een oude Franse Bijbelvertaling (uit 1743).
Onder de beschermde status van het rijksmonument vallen de volgende delen van de inventaris: de preekstoel in Lodewijk XIV-stijl, de herenbank in Lodewijk XV-stijl en het kerkorgel. In 1743 leverde Thomas Weidtmann uit Ratingen een nieuw pijporgel, waarbij gebruikgemaakt was van een bestaande orgelkast uit 1664. Het is een éénmanuaalsorgel met aangehangen pedaal. De dispositie met elf stemmen is van een zeldzame schoonheid en geldt als een van de beste barokinstrumenten van het land. Het orgel werd in 1964 door de gebroeders Van Vulpen uit Utrecht gerestaureerd en in de oorspronkelijke staat hersteld.
Varia
De Franse humanist en taalkundige Claude Saumaise stierf in 1653 te Spa en werd in de Waalse kerk in Maastricht begraven.
De medicus en hoogleraar Adrien Pelerin werd in 1771 in de Waalse kerk begraven.
Volgens een hardnekkige mythe was de Waalse kerk in de Franse tijd niet alleen Tempel van de Rede, maar er zouden ook erediensten van de Godin van de Rede zijn gehouden, waarbij de dochter van de gemeenteontvanger, Lieske Veugen, als godin op het altaar gezeten zou hebben. De eredienst van de Godin van de Rede bestond in Frankrijk tussen maart 1793 en maart 1794. Toen de Fransen in november 1794 in Maastricht kwamen, was die republikeinse 'godsdienst' dus alweer afgeschaft. Wel was er toen een cultus van de Godin van de Vrijheid, maar daar kwam geen lijfelijke uitbeelding aan te pas.
Zie ook
Sint-Hilariuskapel
Waalse kerk (Vaals)
Externe links
Website Nederlands Gereformeerde Kerk Maastricht
'Waalse kerk', op kerkgebouwen-in-limburg.nl
Waalse kerk in Nederland
Architectuur in Nederland uit de 18e eeuw
Kerkgebouw in Maastricht
Rijksmonument in Maastricht
Bouwwerk in Maastricht-Centrum
Jekerkwartier
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Waalse%20kerk%20%28Maastricht%29
|
wikipedia
| 246,535 |
Deze lijst van voetbalinterlands is een overzicht van alle officiële voetbalwedstrijden tussen de nationale teams van Litouwen en Portugal. De landen speelden tot op heden vier keer tegen elkaar. De eerste ontmoeting, een vriendschappelijke wedstrijd, werd gespeeld in Viseu op 16 augustus 2000. Het laatste duel, een kwalificatiewedstrijd voor het Europees kampioenschap voetbal 2020, vond plaats op 14 november 2019 in Faro.
Wedstrijden
Samenvatting
Portugal
Litouwen
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst%20van%20voetbalinterlands%20Litouwen%20-%20Portugal
|
wikipedia
| 993,791 |
De bleke knuppelslak (Amphorina pallida, synoniem Eubranchus pallidus) is een slakkensoort uit de familie van de knuppelslakken (Eubranchidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1842 voor het eerst geldig gepubliceerd door Alder & Hancock. In 2020 zijn verschillende soorten Eubranchus (waaronder deze) overgebracht naar het geslacht Amphorina.
Beschrijving
Het lichaam en de ceratale oppervlakken (papillen) van de bleke knuppelslak zijn gepigmenteerd met witte en bruinrode vlekken en er zijn gele banden naar de toppen van de cerata. De rinoforen en orale tentakels hebben een band van bruin pigment en witte pigmentvlekken die aan de uiteinden dicht worden. Volwassenen exemplaren kunnen een lengte van 23 mm bereiken.
Alder & Hancock hadden een erg bleek individu als type-exemplaar, vandaar de ietwat ongepaste specifieke naam; later wilden ze de naam veranderen in picta (geschilderd)!
Verspreiding
De bleke knuppelslak is Noord-Atlantische soort. Het verspreidingsgebied loop van IJsland, Barentszzee, Noorwegen, via de Britse Eilanden tot in de westelijke Middellandse Zee. Deze soort komt ook in Noordoost-Amerika voor. Sinds 1951 wordt deze soort in Nederland sporadisch autochtoon aangetroffen in de Westerschelde bij Vlissingen, in de Noordzee, bij Texel en Den Helder en op aangespoelde voorwerpen op onze stranden. Vanaf 1986 is de bleke knuppelslak ook bekend uit de Oosterschelde, waar deze zeeslakken vooral in het centrale en westelijke gedeelte van de Oosterschelde leven.
Eubranchidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bleke%20knuppelslak
|
wikipedia
| 735,251 |
Mustafa Akıncı (Limasol, 28 december 1947) is een Turks-Cypriotische politicus. Tussen april 2015 en oktober 2020 was hij de president van de eenzijdig uitgeroepen en niet erkende Turkse Republiek Noord-Cyprus.
Politieke loopbaan
Akıncı was tussen 1976 en 1990 de burgemeester van het Turks-Cypriotische deel van de hoofdstad Nicosia. Daar werkte hij nauw samen met zijn Griekse tegenhanger van de gedeelde stad. Daarna was hij afgevaardigde in het parlement.
Bij de verkiezingen van 2015 was hij presidentskandidaat en won hij in de tweede ronde met 60,3 procent van de stemmen van de zittende president Derviş Eroğlu. Akıncı wordt gezien als een gematigd politicus die zich verzoeningsgezind opstelt tegenover de Grieken in Cyprus. Hij sprak zelfs met zijn Cypriotische collega Nikos Anastasiadis over hereniging van het eiland.
Bij de verkiezingen van 2020 verloor hij in de tweede ronde van premier Ersin Tatar, die juist pleit voor een twee-statenoplossing. Op 23 oktober 2020 kwam een eind aan Akıncı's presidentschap.
President van Noord-Cyprus
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mustafa%20Ak%C4%B1nc%C4%B1
|
wikipedia
| 130,848 |
Paraleonnates bolus is een borstelworm uit de familie Nereididae. Het lichaam van de worm bestaat uit een kop, een cilindrisch, gesegmenteerd lichaam en een staartstukje. De kop bestaat uit een prostomium (gedeelte voor de mondopening) en een peristomium (gedeelte rond de mond) en draagt gepaarde aanhangsels (palpen, antennen en cirri).
Paraleonnates bolus werd in 1991 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Hutchings & Reid.
Nereididae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Paraleonnates%20bolus
|
wikipedia
| 774,562 |
Didymograptus is een geslacht van uitgestorven graptolieten uit het Vroeg- tot Midden-Ordovicium.
Beschrijving
Didymograptus was een kolonievormend organisme. Deze stevig gebouwde kolonie vertoonde veel gelijkenis met een stemvork. De langwerpige thecae (enkelvoud theca: het chitineuze huisje van een individu uit de kolonie) waren buisvormig. De stipes (takken) werden naar de uiteinden toe breder. Dit geslacht had een drijvende leefwijze op de noordelijke oceanen. De normale lengte van de kolonie bedroeg ongeveer tien centimeter.
Verspreiding
Fossielen van Didymograptus zijn gevonden in Argentinië, Australië, Bolivia, Canada (Northwest Territories, Quebec, Yukon, Newfoundland en Labrador), Chili, China, Colombia (Tarqui, Huila), de Tsjechische Republiek, Estland, Frankrijk, Iran , Marokko, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Peru, Portugal, de Russische Federatie, Saoedi-Arabië, Spanje, Zweden, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten (Alaska, Californië, Idaho, Nevada, New York, Utah) en Venezuela.
Soorten
Didymograptus euodus Lapworth 1875 †
Didymograptus nicholsoni Lapworth 1875 †
Ordovicium
Uitgestorven kraagdragers
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Didymograptus
|
wikipedia
| 240,888 |
Mimulosia pseudotortrix is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie beervlinders (Arctiinae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1955 door de Toulgoët.
Deze nachtvlinder komt voor in tropisch Afrika.
Mimulosia
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mimulosia%20pseudotortrix
|
wikipedia
| 712,305 |
Parcylisticus angelikae is een pissebed uit de familie Cylisticidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2003 door Schmalfuss.
Cylisticidae
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Parcylisticus%20angelikae
|
wikipedia
| 236,686 |
Lomographa eximiaria is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1923 door Oberthür.
eximiaria
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lomographa%20eximiaria
|
wikipedia
| 308,811 |
Trachypteryx acanthotecta is een vlinder uit de familie snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1927 door Rebel.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Snuitmotten
Dier uit het Afrotropisch gebied
|
https://nl.wikipedia.org/wiki/Trachypteryx%20acanthotecta
|
wikipedia
| 838,911 |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.