Datasets:

arturkulmizev

/

Wikipedia_Quality_Estimation

like 0

86999

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9B%E0%A6%82%E0%A6%95%E0%A6%95

ছংকক

ছংকক, পেচি বা কপিয়া হৈছে ব্ৰুণেই, ইণ্ডোনেছিয়া, মালয়েছিয়া, ছিংগাপুৰ, দক্ষিণ ফিলিপাইনছ আৰু দক্ষিণ থাইলেণ্ডৰ লোকে পিন্ধিবলৈ ব্যাপকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা এটা পৰম্পৰাগত টুপী। মুছলমান পুৰুষ সকলে এই টুপী বেছিকৈ পিন্ধা দেখা যায়। ইয়াৰ আকৃতি বিন্ধা কৰা শঙ্কুৰ দৰে, সাধাৰণতে ক’লা বা এম্ব্ৰয়ডাৰী কৰা ফেল্ট, কপাহ বা ৰেচমৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰিও পুৰুষ সকলে বিশেষ অনুষ্ঠান যেনে বিয়া আৰু অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়া বা উৎসৱমুখৰ অনুষ্ঠান যেনে ঈদ-উল-ফিটৰ আৰু ঈদ-উল-জুহা বন্ধৰ দিনতো এই টুপী পিন্ধে। ইণ্ডোনেছিয়াত পেচি জাতীয়তাবাদী আন্দোলনৰ সৈতেও জড়িত। নাম সুমাত্ৰা আৰু মালয় উপদ্বীপত ইয়াক "ছংকক" বুলি কোৱা হয়। জাভাত ইয়াক "কোপিয়াহ" বা "কোপিয়াহ" বুলি কোৱা হৈছিল। আৰু ইণ্ডোনেছিয়াত ইয়াক "পেচি" বুলি বহুলভাৱে জনা যায় যদিও পেচিৰ আকৃতি অধিক উপবৃত্তাকাৰ আৰু কেতিয়াবা ইয়াক বিশেষভাৱে সজাই তোলা হয়। মূল কোপিয়াহ (কুপিয়াহ)ক মাজাপাহিত অভিজাত সৈন্যই ব্যৱহাৰ কৰা বুলি ১৬৬৩ চনত বা তাৰ বহুদিন অগতেই হিকায়াত বঞ্জাৰত লিপিবদ্ধ হৈছে।: ১৮১ ২০৪ কোপিয়াহক পিগাফেটাৰ ইটালিয়ান ভাষাত লিপিবদ্ধ-১৫২১ চনৰ মালয় শব্দভাণ্ডাৰত (প্ৰকাশিত ১৫২৪) কফিয়া হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছে।: ১৩২ ২৩৫ কুপিয়াহ হিকায়াত ইস্কান্দৰ জুলকাৰ্নাইনত লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে (মূল গ্ৰন্থখন ১৬০০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ আগতে লিখা হৈছিল: মাকা তটকলা মেমেলিহাৰকন দিছুৰুহ্ণ্য আনাকন্য মেমকাই পেৰহিয়াসন ছেপেৰতি পকিয়ান লাকি-লাকি দান দিকেনাকন কেপাডা কেপালন্যা কুপিয়াহ ৰোছ ইয়াং কিমাসন। (সেয়ে যেতিয়া তেওঁ পুত্ৰৰ যত্ন লৈছিল তেওঁ তাক পুৰুষৰ কাপোৰৰ দৰে গহনা পিন্ধি মূৰত সোণৰ ৰোজাৰী কুপিয়া পিন্ধিবলৈ আদেশ দিলে। ব্ৰুনাইৰ এখন বাতৰি কাকতৰ বিৱৰণীত ভুলকৈ প্ৰকাশিত এটা বাতৰিত উল্লেখ কৰা হৈছে যে ত্ৰয়োদশ শতিকাত এই অঞ্চলত ইছলামৰ আগমনৰ লগে লগে মালয় দ্বীপপুঞ্জত ছংকক পৰিধান এটা নিয়মত পৰিণত হৈ পৰিছিল। ছংকক শব্দটোৰ আটাইতকৈ প্ৰাচীন লিখিত উল্লেখ ছায়াৰ সতী জুবাইদাহ (১৮৪০)ত পোৱা গৈছে। টেংকোলক বা ডেষ্টাৰৰ পৰম্পৰাগত ত্ৰিকোণীয় মালয় হেড্ৰেছ পৰম্পৰাগত মালয় সম্ভ্ৰান্ত আৰু ৰয়েল্টিৰ সৈতে জড়িত যদিও আনহাতে ছংকক ইছলামৰ সৈতে জড়িত পৰম্পৰাগত মালয় পুৰুষৰ সাজ-পোছাকৰো অংশ, যিটো পৰম্পৰাগতভাৱে স্থানীয় উলামাসকলে পিন্ধে। মালয়েছিয়ান সেনাবাহিনীৰ ৰয়েল মালয় ৰেজিমেণ্টে ব্ৰিটিছ শাসনৰ অধীনৰ পৰাই ছংককক নিজৰ ইউনিফৰ্মৰ অংশ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি আহিছে। বৰ্তমানৰ ব্যৱহাৰ পৰম্পৰাগতভাৱে ছংকক সাধাৰণতে মুছলমান পুৰুষে ধৰ্মীয় বা আনুষ্ঠানিক ৰাষ্ট্ৰীয় অনুষ্ঠানৰ সময়ত পিন্ধা টুপী হিচাপে জড়িত কৰা হয়। কিন্তু ইণ্ডোনেছিয়াত ছংকক চুকাৰ্ণোৱে জনপ্ৰিয় কৰি তোলা ধৰ্মনিৰপেক্ষ জাতীয়তাবাদী অৰ্থৰ সৈতে জড়িত। ২০ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে ইণ্ডোনেছিয়াৰ জাতীয়তাবাদী আন্দোলনৰ কৰ্মীয়ে চুকাৰ্ণো, মহম্মদ হাট্টা, আৰু আগুছ চেলিমৰ দৰে পেচি পিন্ধিছিল। কিন্তু ইণ্ডোনেছিয়াৰ প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে চুকাৰ্ণোৱেই পেচিক (নিৰ্দিষ্টভাৱে ক'বলৈ গ'লে সাধাৰণ ক'লা মুগাৰ পেচিক) ইণ্ডোনেছিয়াৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰুষৰ টুপী হিচাপে জনপ্ৰিয় কৰিছিল, আৰু তেতিয়াৰ পৰাই ইণ্ডোনেছিয়াৰ পুৰুষ ৰাষ্ট্ৰপতিসকলে তেওঁলোকৰ চৰকাৰী ৰাষ্ট্ৰপতিৰ সাজ-পোছাকৰ অংশ হিচাপে পেচি পিন্ধি আহিছে। ইণ্ডোনেছিয়াৰ চৰকাৰী ৰাজপ্ৰসাদৰ প্ৰহৰীসকলেও নিজৰ ইউনিফৰ্মৰ অংশ হিচাপে পেচি পিন্ধিছিল। ইণ্ডোনেছিয়াৰ স্বাধীনতা দিৱসৰ অনুষ্ঠানত পাস্কিব্ৰাকা (ইণ্ডোনেছিয়ান: বা পতাকা উত্তোলন দলেও পেচি পিন্ধে, আৰু আনকি বক্ৰ পিঠিৰ সৈতে মহিলাই পিন্ধিব পৰা পেচিৰ সংস্কৰণো আছে। বেটাৱী মানুহে ছংককক তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাগত মূৰত পিন্ধা পোছাক হিচাপে পিন্ধে। যিসমূহ সাধাৰণতে গাঢ় ৰঙা ৰঙৰ। কাম্পুং ছাৱাহৰ কেথলিক আৰু প্ৰটেষ্টেণ্ট বেটাৱীয়ে গীৰ্জাৰ সেৱাৰ সময়ত পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাকৰ অংশ হিচাপে নিয়মিতভাৱে পেচি পিন্ধে। মালয়েছিয়াত পুৰুষৰ পৰম্পৰাগত মালয় সাজ-পোছাকত ছংকক, চাৰ্টৰ সৈতে মিলা পেণ্ট পিন্ধে আৰু কঁকালত ৰেপ থাকে যাক বাজু মেলায়ু বুলি কোৱা হয়। দেৱান উণ্ডাংগন নেগেৰী (ৰাজ্যিক বিধানসভা) বা দেৱান ৰাকিয়াত (সংসদ)ত বিধানসভাৰ ভিতৰৰ সকলো সদস্যই (জাতি বা ধৰ্ম নিৰ্বিশেষে) আনুষ্ঠানিক প্ৰথা হিচাপে ছংকক (সোণৰ মাজৰ ৰেখাযুক্ত) পিন্ধিব লাগে, প্ৰতিখন বিধানসভা মুকলিৰ পোছাক সংহিতা মানি চলিবলৈ বছৰি এবাৰ অনুষ্ঠিত হোৱা প্ৰতিখন ৰাজ্যিক সংসদ (বা নিজ নিজ ৰাজ্যিক বিধানসভা)ত এই টুপী পিন্ধা হয়। তথ্যসূত্ৰ

5110

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%AA%E0%A6%A8%20%E0%A6%97%E0%A7%8B%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%80

নিপন গোস্বামী

নিপন গোস্বামী ১৯৪২—২০২২) এগৰাকী অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ আৰু নাট্যভিনেতা আছিল। মঞ্চত অভিনয় জীৱন আৰম্ভ কৰি তেখেতে পাছলৈ চিনেমাত নায়কৰ অভিনয় কৰিবলৈ লয়। অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ মুষ্টিমেয় তাৰকা অভিনেতাসকলৰ মাজত নিপন গোস্বামী অন্যতম। তেখেতে টেলি-ফিল্ম, ভিচিডি ছবি আদিতো অভিনয় কৰাৰ উপৰিও নাট পৰিচালনাও কৰিছে। গোস্বামীয়ে প্ৰায় ৫০খন অসমীয়া ছবিত কাম কৰিছে। তেখেতে ৭খন হিন্দী ছবিৰ লগতে দুখনমান বঙালী ছবিত অভিনয় কৰিছে। ২৭ অক্টোবৰ, ২০২২-ৰ দিনা হৃদৰোগত আক্ৰান্ত হৈ গুৱাহাটীৰ নেমকেয়াৰ হাস্পতালত তেখেতৰ মৃত্যু হয় ৷ ২০২১ বৰ্ষত নিপন গোস্বামীক ‘ড০ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া বঁটা’ৰে সন্মানিত কৰা হয় ৷তেখেত পুনে ফিল্ম ইনষ্টিটিউটৰ ষাঠিৰ দশকৰে স্নাতক আছিল। ব্যক্তিগত জীৱন তেজপুৰৰ কলিবাৰীত ১৯৪২ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত নিপন গোস্বামীৰ জন্ম হৈছিল। পিতৃ চন্দ্ৰধৰ গোস্বামী আছিল বিখ্যাত অভিনেতা আৰু মাতৃ নিৰুপমা গোস্বামীয়ে সংগীত চৰ্চা কৰিছিল। নিপন গোস্বামীয়ে শিক্ষাৰম্ভ কলিবাৰী নিম্ন বুনিয়াদী প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত কৰিছিল। তাৰপাছত তেজপুৰ চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। নিপন গোস্বামীয়ে ঘৰতেই সাংস্কৃতিক পৰিৱেশ এটা পাইছিল। পিতৃ চন্দ্ৰধৰ গোস্বামীকে ধৰি পাঁচো জন খুৰাকেই আছিল অভিনয়ৰ লগত জড়িত। তদুপৰি বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা, ফণী শৰ্মা আছিল তেখেতৰ চুবুৰীয়া। বাণ ৰঙ্গমঞ্চত নিয়মিতভাৱে চলি থকা নাটক চাই তেখেত অভিনয়ৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হৈছিল। মৃত্যুৰ আগলৈকে তেখেতে চলচ্চিত্ৰ আৰু ভিচিডি ছবিত অভিনয় কৰি গৈছিল। তেখেতে অসম চৰকাৰৰ জনসংযোগ বিভাগতো কিছু বছৰ চাকৰি কৰিছিল। অভিনয় জীৱন স্কুলত পঢ়ি থকা দিনতেই নিপন গোস্বামীয়ে প্ৰথম অভিনয় কৰিছিল। আঠ নে ন বছৰ বয়সত তেখেতে প্ৰথমে 'লাচিত বৰফুকন' নাটকত স্কুলীয়া লগৰীয়া কেইজনমানৰ লগত অভিনয় কৰিছিল। হাইস্কুলত পঢ়া কালতো নাটক প্ৰতিযোগিতাত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। অভিনয়ৰ শিক্ষা বি এ ফাইনেল পৰীক্ষা দিয়াৰ পাছত তেখেতে কলিকতালৈ গৈ পুনেৰ পুনা ফিল্ম ইনষ্টিটিউটত নামভৰ্তিৰ বাবে ইণ্টাৰভিউ দিয়ে। ১৯৬৫ চন মানত তেওঁ পুনেলৈ অভিনয়ৰ প্ৰশিক্ষণৰ বাবে যায়। সুভাষ ঘাই, শত্ৰুঘ্ন হা, নবীন নিশ্চল, জালাল আগা, ৰেহেনা চুলতানা, ৰাকেশ পাণ্ডে আদি তেখেতৰ সহপাঠী আছিল। বলিউদৰ অভিনেতা আচৰাণী আছিল অগ্ৰজ আৰু বলিউদৰ ডেনী আৰু জয়া ভাদুৰী তেখেতৰ কনিষ্ঠ আছিল। ২ বছৰীয়া শিক্ষা সাং কৰি তেওঁ প্ৰথম ছবিত অভিনয় কৰে। বোলছবিত অভিনয় পুনা ফিল্ম ইনষ্টিটিউটৰ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি থাকোঁতেই নিপন গোস্বামীয়ে অমৰ পাঠকৰ সংগ্ৰাম বোলছবিত অভিনয়ৰ বাবে আমন্ত্ৰণ পায়। সেই আমন্ত্ৰণমৰ্মেই নিপন গোস্বামীয়ে সংগ্ৰাম বোলছবিত প্ৰথমে নায়কৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে। কালানুক্ৰমিকভাৱে নিপন গোস্বামীৰ অভিনীত প্ৰথম ছবি আছিল ১৯৫৭ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত ফণী শৰ্মাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত পিয়লি ফুকন। পিতৃ চন্দ্ৰধৰ গোস্বামীয়ে নাম-ভূমিকাত অভিনয় কৰা এই ছবিখনৰ কেইটামান সৰু-সুৰা দৃশ্যত তেখেতে ভূমুকি মাৰিছিল। সংগ্ৰামৰ পাছতে নায়ক হিচাপে তেখেতে ১৯৬৯ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত ডক্তৰ বেজবৰুৱাত অভিনয় কৰে। তাৰ পাছৰে পৰা তেখেতে ১০০-ৰো অধিক ছবিত অভিনয় কৰিছে। ১৯৮১ চনৰ আজলী নবৌৰ পাছৰেপৰা নিপন গোস্বামীয়ে নায়কৰ লগতে চৰিত্ৰাভিনয়ো কৰিবলৈ লয়। ডক্তৰ ২ তেখেতৰ শেষ অভিনীত ছবি। নাটকত অভিনয় নিপন গোস্বামীয়ে নিজেই কোৱামতে মঞ্চহে তেখেতৰ বেছি ভাল লাগে। সেয়ে তেখেতে চলচ্চিত্ৰৰ লগতে মঞ্চাভিনয়ো অব্যাহত ৰাখিছিল। তেখেতে ‘ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ’তো অভিনয় কৰিছে। নিপন গোস্বামীয়ে বিভিন্ন সময়ত কহিনুৰ, আৱাহন, হেঙুল আৰু শকুন্তলা থিয়েটাৰত অভিনয় কৰিছে। ভ্ৰাম্যমাণৰ সুখ্যাত নাটক, নাট্যসম্ৰাট প্ৰফুল্ল বৰাৰ নাট্যৰূপ 'অসীমত যাৰ হেৰাল সীমা'-ৰ ‘চন্দন’ৰ চৰিত্ৰত তেখেতে অভিনয় কৰিছিল। বৰুৱাৰ সংসাৰ আৰু সময় তেখেতৰ উল্লেখযোগ্য নাট্যাভিনয়। দুয়োখন নাটকৰ ৰচনা আৰু পৰিচালনা আছিল প্ৰফুল্ল বৰাৰ। পৰিচালনা নিপন গোস্বামীয়ে অভিনয়ৰ লগতে নাটক পৰিচালনাও কৰিছে। এমেচাৰ আৰু ভ্ৰাম্যমাণ দুয়োবিধ নাটকেই গোস্বামীয়ে পৰিচালনা কৰিছে। টেলিফিল্মো পৰিচালনা কৰিছে। মুনিন বৰুৱাৰ লগত যৌথভাৱে তেখেতে প্ৰতিমা নামৰ বোলছবিখন পৰিচালনা কৰিছিল। অভিনীত ছবি অসমীয়া ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ সংগ্ৰাম (১৯৬৫) ডক্তৰ বেজবৰুৱা শেষ বিচাৰ আজলী নবৌ বৰুৱাৰ সংসাৰ ককাদেউতা নাতি আৰু হাতী নয়নমণি দূৰণীৰ ৰঙ ঘৰ সংসাৰ জীৱন সুৰভি প্ৰতিমা পূজা মৰীচিকা মইনাজান মানৱ আৰু দানৱ শকুন্তলা আৰু শঙ্কৰ জোচেফ আলি প্ৰতিদান ছিৰাজ বহাগৰ দুপৰীয়া হৃদয়ৰ আঁৰে আঁৰে হিয়া দিয়া নিয়া তুমি মোৰ মাথোঁ মোৰ প্ৰেম আৰু প্ৰেম প্ৰিয়া অ' প্ৰিয়া অন্তহীন যাত্ৰা ককাদেউতাৰ ঘৰজোঁৱাই কাদম্বৰী মিঠা মিঠা লগনত পলে পলে উৰে মন অঘৰী আত্মা জীৱন বাটৰ লগৰী আই মোৰ জনমে জনমে প্ৰিয়া মিলন বৰলাৰ ঘৰ লংকাকাণ্ড ডক্তৰ বেজবৰুৱা ২ বাংলা ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ তুষাৰতীৰ্থ অমৰনাথ মৌ শেৰ দেবাঞ্জলী দুৰন্ত চৰাই হিন্দী ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ দো অনজানে জগ্গু দো ভাই মৌকা বিৰোধী কালসন্ধ্যা বঁটা-সন্মান অসমৰ আগশাৰীৰ নাট্যগোষ্ঠী আৱাহন থিয়েটাৰে ২০২১ বৰ্ষত নিপন গোস্বামীক ড০ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া বঁটাৰে সন্মানিত কৰে ৷ এই বঁটাত গামোচা, ট্ৰফী, চেলেং, সম্বৰ্ধনা পত্ৰ, আৰু নগদ দহ হাজাৰ টকা আছিল৷ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমীয়া অভিনেতা অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ অভিনেতা অসমৰ ব্যক্তি ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ আৰু দূৰদৰ্শন প্ৰতিষ্ঠানৰ প্ৰাক্তন শিক্ষাৰ্থী মৃত

61414

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%A8%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%BE

নয়নতাৰা

নয়নতাৰা বা ডায়েনা মৰিয়ম কুৰিয়ান জন্ম- ১৮ নৱেম্বৰ ১৯৮৪) হৈছে এগৰাকী ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী। তেখেতক প্ৰধানকৈ তামিল আৰু তেলেগু ভাষাৰ ছবিত দেখিবলৈ পোৱা যায়। কোচী টাইমছ-এ তেখেতক "২০১৪ বৰ্ষৰ পোন্ধৰগৰাকী আকাংক্ষিত নাৰী"ৰ তালিকাভুক্ত কৰিছিল। ২০১৮ বৰ্ষত ফৰ্বছ ইণ্ডিয়াই প্ৰস্তুত কৰা "১০০ গৰাকী চেলিব্ৰিটি"ৰ তালিকাত স্থানলাভ কৰা নয়নতাৰাই হৈছে একমাত্ৰ দক্ষিণ ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী। সেইসময়ত তেখেতৰ সৰ্বমুঠ আয় আছিল ১৫.১৭ কোটি। ২০০৩ চনত মানাছিনাকাৰে নামৰ মালায়ালম ভাষাৰ ছবিখনৰ জৰিয়তে তেখেতে অভিনয়-জীৱনৰ পাতনি মেলে। তেখেতৰ সহযোগী আছিল জয়াৰাম। নয়নতাৰাই অভিনয় কৰা প্ৰথমখন তামিল ভাষাৰ ছবি আছিল আয়া (২০০৫)। আনহাতে প্ৰথমখন তেলেগু ভাষাৰ ছবি আছিল লক্ষ্মী (২০০৬)। ২০১০ চনত ছুপাৰ নামৰ ছবিখনৰ জৰিয়তে তেখেতে কানাড়া ভাষাৰ ছবিতো যাত্ৰাৰম্ভ কৰে। এইখনেই তেখেতৰ একমাত্ৰ কানাড়া ছবি। ২০১১ চনত মুক্তিলাভ কৰা ছবি শ্ৰী ৰামা ৰাজ্যমত তেখেতে সীতাৰ ভূমিকা ৰূপায়ণ কৰে। এইখন ছবিত কৰা অভিনয়ৰ বাবে তেখেতে ফিল্মফেয়াৰ বঁটা (তেলেগু ভাষাৰ ছবিত শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী শিতান) লাভ কৰে। লগতে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ নন্দী বঁটাও লাভ কৰে। "ৰাজা ৰাণী" (২০১৩), "নান্নুম ৰাওদী ধান" (২০১৫), "আৰাম" (২০১৭)ৰ বাবে তেখেতে তামিল ভাষাৰ শ্ৰেষ্ঠ আভিনেত্ৰী শিতানত ফিল্মফেয়াৰ বঁটা অৰ্জন কৰে। ২০১৭ চনতে মালায়ালম ছবি "পুথিয়া নিয়ামাম" (২০১৬)ৰ বাবেও তেখেতে মালায়ালম ভাষাৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী শিতানত ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন কৰ্ণাটকৰ বাংগালোৰত এটা খ্ৰীষ্টানধৰ্মী মালায়ালম পৰিয়ালত নয়নতাৰাৰ জন্ম হৈছিল। পিতৃ আছিল কুৰিয়ান কড়িয়াট্টু আৰু মাতৃ আচিল ওমানা কুৰিয়ান। জন্মতে নয়নতাৰাৰ নাম আছিল ডায়েনা মৰিয়ম কুৰিয়ান। তেখেতে জ্যেষ্ঠ ভ্ৰাতৃ লেনো ডুবাইৰ বাসিন্দা। পিতৃ ভাৰতীয় বায়ু সেনাৰ বিষয়া হোৱা হেতুকে নয়নতাৰাই ভাৰতৰ বিভিন্ন স্থানত শিক্ষাগ্ৰহণ কৰিবলগা হৈছিল, বিশেষকৈ উত্তৰ ভাৰতত। জামনগৰ, গুজৰাট আৰু দিল্লীত তেখেতে পঢ়াশলীয়া শিক্ষা সমাপ্ত কৰে। থিৰুভাল্লাৰ বালিকামাডোম ছোৱালী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত তাৰপিছত তেখেতে শিক্ষাগ্ৰহণ কৰে। তাৰপিছত মাৰথোমা কলেজত নামভৰ্তি কৰে। থিৰুভাল্লাৰ এইখন শিক্ষানুষ্ঠানত তেখেতে ইংৰাজী সাহিত্যত স্নাতক ডিগ্ৰী অধ্যয়ন কৰে। অভিনয়-জীৱন কলেজত পঢ়ি থকা অৱস্থাতেই নয়নতাৰাই অংশকালীন মডেল হিচাপে কাম কৰে৷ পৰিচালক সত্যন অন্তিকাড়ে তেওঁৰ কাম প্ৰত্যক্ষ কৰে আৰু ২০০৩ চনৰ ছবি মানাছিনাকাড়েৰ চৰিত্ৰ এটিত অভিনয়ৰ সুযোগ প্ৰদান কৰে৷ ছবিখনে আশাতীতভাৱে উপাৰ্জন কৰে আৰু নয়নতাৰালৈও ইয়াৰ পিছত বিভিন্ন কৰ্মসুযোগ আহি থাকে৷ ২০০৪ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত নয়নতাৰাৰ দুয়োখন ছবি যথাক্ৰমে নাট্টুৰাজাভু আৰু বিস্ময়াথুম্বাথুত সহযোগী অভিনেতা আছিল মোহনলাল৷ নয়নতাৰাই পৰৱৰ্তী সময়ত তামিল আৰু তেলেগু ভাষাৰ ছবিতো পদাৰ্পণ কৰে৷ ২০০৫ চনত তেখেতে আয়া নামৰ তামিল ভাষাৰ ছবিখনত অভিনয় কৰে৷ "ৰ মতে-সেইয়া "তামিল ভাষাৰ ছবিত তেখেতৰ চাঞ্চল্যসৃষ্টিকাৰী পদাৰ্পণ" ২০০৬ চনত মুক্তি লাভ কৰা নয়নতাৰাৰ প্ৰথমখন ছবি আছিল কালৱানিন কাঢ়ালী, যিখনৰ প্ৰসংগত "-এ কয় যে- তেখেতৰ "অভিনয় আছিল ছবিখনৰ শক্তি"৷ ২০০৮ চনত তেখেতেৰ পাঁচখন ছবিয়ে মুক্তি লাভ কৰে৷ তাৰ ভিতৰত চাৰিখনেই তামিল ভাষাৰ আছিল৷ ২০১০ চনত মুক্তি লাভ কৰা নয়নতাৰাৰ আটাইবোৰ ছবিয়েই বক্স অফিচত সফল বিবেচিত হয়৷ তেলেগু ভাষাৰ "আধুৰছ" আৰু "ছিমহা", মালায়ালম ভাষাৰ "বডিগাৰ্ড", তামিল ভাষাৰ "বছ এনগিৰা ভাস্কৰণ" আৰু কানাড়া ভাষাত নিৰ্মিত ছবি "ছুপাৰ"-এ তেখেতক চৰ্চিত আৰু জনপ্ৰিয় কৰি তোলে৷ পাঁচখন ছবিয়েই হিট ছবিৰ মৰ্যাদা পায়৷ ২০১১ চনত নয়নতাৰাই অভিনয় কৰা কেৱল এখন ছবিয়েহে মুক্তিলাভ কৰে৷ যাৰ নাম আছিল "শ্ৰী ৰামা ৰাজ্যম"৷ ছবিখনত তেখেতে সীতাৰ ভূমিকা ৰূপায়ণ কৰে আৰু তাৰ বাবে তেখেতে সমালোচকৰ পৰা প্ৰশংসা লাভ কৰে৷ "ৰেডিফ ডট কম"ৰ মতে ব্যক্তিগত জীৱন নয়নতাৰাই "ৱালাবান" ছবিত অভিনয় কৰাৰ পাছত "ছিলামবাৰাচান"ৰ লগত সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিছিল। অৱশ্যে তেওঁলোকৰ সম্পৰ্ক স্থায়ী নহ'ল। পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত "ৱিল্লু" নামৰ ছবিত কাম কৰি থকা সময়ত নয়নতাৰা আৰু প্ৰভু দেৱাৰ মাজত প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক স্থাপিত হয়। কিছু বছৰ সম্পৰ্কত থাকি তেওঁলোকে বিবাহপাশত আবদ্ধ হোৱাৰ কথা ভাবে। কিন্তু ২০১০ চনত প্ৰভু দেৱাৰ পত্নী লতাই "পাৰিবাৰিক ন্যায়ালয়"ত এটা আবেদন দাখিল কৰে আৰু নয়নতাৰাৰ লগত গঢ়ি উঠা সম্পৰ্কটোৰ সন্দৰ্ভত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰে, লগতে তেওঁৰ লগত পুনৰ্মিলনৰ অনুৰোধ কৰে। ইয়াৰ উপৰিও লতাই কয় যে, যদিহে প্ৰভু দেৱাই নয়নতাৰাক বিয়া কৰায় তেন্তে তেওঁ অনশন-ধৰ্মঘটৰ পন্থা অৱলম্বন কৰিব। একেসময়তে তামিল সংস্কৃতিত অশুদ্ধতা বিয়পোৱাৰ অভিযোগ তুলি মহিলা সমিতিয়ে নয়নতাৰাৰ বিৰোধিতা কৰে আৰু আন্দোলনৰ কাৰ্যসূচী গ্ৰহণ কৰে, লগতে তেখেতেৰ প্ৰতিকৃতি দাহ কৰে। ২০১২ চনত নয়নতাৰাই প্ৰভু দেৱাৰ লগত থকা সম্পৰ্কটো ছিন্ন কৰাৰ কথাটো ৰাজহুৱা কৰে। চলচ্চিত্ৰপুঞ্জী টোকা তথ্যসংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী জীৱিত

23366

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%93%E0%A6%A6%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%97%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%BF%20%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE

ওদালগুৰি জিলা

ওদালগুৰি জিলা ভাৰতৰ অংগৰাজ্য অসমৰ ৩৫ খন জিলাৰ ভিতৰত এখন। ওদালগুৰি জিলা বড়োলেণ্ড স্বায়ত্ত্বশাসিত পৰিষদৰ অন্তৰ্গত। ওদালগুৰি নগৰ জিলাখনৰ সদৰ ঠাই। ওদালগুৰি নামৰ উৎপত্তি ওদালগুৰি নামৰ উৎপত্তি "ওদাল" নামৰ গছৰ পৰা হোৱা বুলি প্ৰবাদ আছে। "ওদাল"- এডাল গছ গুৰ প্ৰত্যয়, গুৰি অৰ্থাৎ শিপা। যাৰ অৰ্থ হ’ল- ওদাল গছেৰে আগুৰা এখন ঠাই। আন এক প্ৰবাদমতে এই নামতো সৃষ্টি হ'ল, কিয়নো এই ঠাইত ওদ্দালক নামৰ এক ঋষিৰ আশ্ৰম থকা বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল। কিন্তু, হয়তো এইটোৱে বেছি বিশ্বাসযোগ্য যে দুটা বড়ো শব্দ দ্লা" আৰু "গুন্দ্ৰি" মিলি নামটো হ’লগৈ দ্লাগুন্দ্ৰি দ্লাগুন্দি ওদালগুৰি বা উদালগুৰি। বড়ো ভাষাত দ্লা" মানে বহল তথা মূল্যবান আৰু "গুন্দ্ৰি" মানে গুৰি (পাউদাৰ)। ভৌগোলিক বৰ্ণনা ওদালগুৰি জিলাৰ ভৌগোলিক অৱস্থান ৯১ ডিগ্ৰী ৪৫ মিনিটৰ পৰা ৯২ ডিগ্ৰী ১৫ মিনিট দ্ৰাঘিমাংশলৈ আৰু ২৬ ডিগ্ৰী ১৫ মিনিটৰ পৰা ২৭ ডিগ্ৰী অক্ষাংশলৈ বিস্তৃত। ওদালগুৰি জিলাৰ উত্তৰে ভূটান আৰু অৰুণাচল প্ৰদেশ, পূবে শোণিতপুৰ জিলা, পশ্চিমে বাক্সা আৰু কামৰূপ জিলা, দক্ষিণে দৰং জিলা অৱস্থিত। ওদালগুৰি জিলাৰ মাটিকালি ১,৮৫২.১৬ বৰ্গ কিলোমিটাৰ। এই অঞ্চলটোৰ মাজেৰে কেইবাখনো নৈ, উপনৈ উত্তৰৰ তিব্বত আৰু হিমালয় পৰ্বতৰ পৰা বৈ আহিছে। সেইবোৰ হ'ল: গলন্দি, খাওৰঙ, দৈখাম, ধনশিৰি আদি। ১৬শ শতিকাৰ মাজভাগলৈ অতি বেছি বৰ্ষাৰ প্ৰভাবত ধনশিৰি নৈ ওদালগুৰি নিচেই ওচৰৰে বৈ আছিল যি বৰ্তমান ৰৌতাৰ (১৫ কি.মি) ওচৰৰে বয়। নৈ সমূহ প্লাবিত হৈ গোটেই অঞ্চল বালিময় হোৱা তথ্য পোৱা হৈছে। তথ্য মতে ওদালগুৰিৰ উত্তৰে ভৈৰৱকুণ্ড আৰু ভুটান পাহাৰৰ মাজেৰে তাহানিৰ পৰা তিব্বত, চীন আৰু আফগানিস্থানলৈ যাতায়তৰ বাট আছিল। অসম বুৰঞ্জীৰ ২৯ নম্বৰ পৃষ্ঠাত ছাৰ এদৱাৰ্ড ইটে ওদালগুৰিৰ পৰা তিব্বতলৈ চমু পথ হিচাপে উল্লেখ কৰিছিল। ইতিহাস উনবিংশ শতিকাৰ মাজভাগলৈ ওদালগুৰি আৰু সমগ্ৰ দৰং জিলাতে বহুসংখ্যক বড়ো জনজাতিৰ লোকে বাস কৰিছিল। উপেন্দ্ৰচন্দ্ৰ গুহৰ "কছাৰীৰ ইতিবৃত্ত"নামৰ কিতাপখন (পৃষ্ঠা-৫৩)-ত উল্লেখ থকা অনুসৰি পুৰাণ আৰু মধ্য যুগৰ সময়ত বড়ো আৰু কছাৰী অধিবাসীৰ মুঠ সংখ্যা আছিল ৬,৩৯,০০০ জন। ১৫৬২ খ্ৰীষ্টাব্দত যেতিয়া কোঁচ ৰজা নৰনাৰায়ণে ৬০,০০০ সৈন্যৰ সৈতে আহোম ৰজা চুখাংম্ফা বা খোঁৰা ৰজাৰ ৰাজ্য আক্ৰমণ কৰে, প্ৰধান সেনাপতি শুক্লধ্বজ ই তাতুমনি নামৰ এক ঠাইত (এতিয়াৰ মঙ্গলদৈ মহকুমা) চাউনি পাতে য'ত ১২টা জনজাতীয় দল তেওঁৰ অন্তৰ্ভুক্ত হয়। ওদালগুৰিৰ ওচৰৰ উত্তৰ দিশত ভৈৰবকুণ্ড আৰু আশে পাশে কোঁচ ৰজা নৰনাৰায়ণৰ (১৫১৫-১৬১৫ খ্ৰীষ্টাব্দ) প্ৰভাব আছিল। ইয়াৰ নলখামাৰাত (কথিত নলখম্ৰা) ৰজাই দুৰ্গা দেৱীৰ মন্দিৰ আৰু ওখ টিলা সজাইছিল। মন্দিৰত দুৰ্গাৰ মূৰ্ত্তি স্থাপন কৰি পূজাৰী দিছিল। ৰাজমোহন নাথৰ "হিষ্টৰী কোঁচ কিংডম" ৫৫ নম্বৰ পৃষ্ঠাত উল্লেখ যে নৰনাৰায়ণ ৰজাই গোঁসাই কমল আলিৰ উত্তৰে বাস কৰা মেঁছ আৰু কোঁচ নিবাসী সকলক জনজাতিৰ সমৰ্থন লাভ কৰাৰ বাবে পাৰ্ব্যত্য জনজাতিৰ নীতি-আচাৰ মানি চলাৰ আদেশ দিছিল। কুৰি শতিকাৰ শেষৰ ফালে অসম ৰাজ্যখনক পুনৰগঠন কৰি তিনিখন নতুন জিলা সৃষ্টি কৰা হয়। জিলা তিনি খনৰ নাম হ’ল চিৰাং, বাক্সা আৰু ওদালগুৰি। দৰং জিলাৰ উত্তৰ অংশ লৈ বড়ো টেৰিটৰিয়েল এৰিয়া ড্ৰিষ্টিক (বি টি এ ডি)-ৰ অধিনত ওদালগুৰি জিলা গঠন কৰা হয়। এনে পুনৰগঠনৰ ফলত ৰাজ্যখনৰ জিলাৰ সংখ্যা ২৩ খনলৈ বৃদ্ধি হয়। ইয়াৰ পাছত অসম চৰকাৰৰ ২০০৩ চনৰ ৩০ অক্টোবৰৰ বিজ্ঞপ্তি নং জিএজি(বি)১৩৭/২০০২/পিটি/১১৭ অনুসৰি "বড়োলেণ্ড টেৰিটৰিয়েল কাউঞ্চিল" চমুকৈ বিটিচি )-ৰ অধীনত উক্ত নতুন জিলাকেইখনৰ লগতে কোকৰাঝাৰ জিলাক সাঙুৰি ৪ জিলাক বিটিএডিৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়। বিটিচি গঠন হোৱাৰ আগলৈকে ওদালগুৰি এখন নগৰ সমিতি আৰু দৰং জিলাৰ এটা মহকুমা আছিল। পিছলৈ বড়ো সংগঠন যেনে বড়ো লিবাৰেচন (সংক্ষেপে বিএলটি), ভাৰত আৰু অসম চৰকাৰৰ সৈতে ১০ ফেব্ৰুৱাৰী ২০০৩ চনত হোৱা ত্ৰিপক্ষীয় শান্তি চুক্তি মৰ্মে ও ভাৰতীয় সংবিধানৰ ষষ্ঠ অনুচ্ছেদ সংশোধন কৰাৰ ফলত অঞ্চলটো ওদালগুৰি জিলা হিচাপে বিটিচিৰ অন্তৰ্ভুক্ত হয়। জনবসতি ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ওদালগুৰি জিলাৰ মুঠ জনসংখ্যা ৮,৩২,৭৬৯ জন। ইয়াৰে ৪,২৩,৬১৭জন পুৰুষ আৰু ৪,০৯,১৫২ গৰাকী মহিলা। জিলা খনৰ জনবসতিৰ ঘনত্ব প্ৰতি বৰ্গ কিলোমিটাৰত ৪৪৯.৬ জন। আৰু সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৬৬.৬%। ওদালগুৰি জিলাৰ সংখ্যাগৰিষ্ঠ অধিবাসী বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোক। আন জনগোষ্ঠীসমূহ হৈছে: নেপালী, চাঁওতাল আৰু ৰাভা। জিলাখনৰ মূল কথিত ভাষাসমূহ হৈছে: বড়ো, অসমীয়া, নেপালী আৰু চাঁওতালি। অৰ্থনীতি কৃষি ওদালগুৰি অঞ্চলটোত ধান, মৰাপাট, কুহিয়াৰ, ৰবৰ, চাহ, বিদেশী বগৰী, তৰমুজ আৰু বিভিন্ন ৰবি শস্যৰ খেতি কৰা হয়। প্ৰশাসনিক বিভাজন ওদালগুৰি জিলাক দুখন মহকুমাত ভাগ কৰা হৈছে। সেই দুখন হ'ল: ওদালগুৰি আৰু ভেৰগাঁও। ভেৰগাঁও ওদালগুৰিৰ পৰা পশ্চিমে প্ৰায় ১৫ কিলোমিটাৰ দূৰৈত অৱস্থিত। এই জিলাত অসম বিধানসভাৰ তিনিটা সমষ্টি আছে: পানেৰী (৬৪), ওদালগুৰি (৬৯), মাজবাট (৭০)। এই সকলোবোৰ অঞ্চল মঙ্গলদৈ লোকসভা সমষ্টিৰ অন্তৰ্ভুক্ত। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ জিলা ওদালগুৰি

4693

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B9%E0%A7%81%E0%A6%97%E0%A7%80%E0%A6%A4

বিহুগীত

অসমীয়া লোকসকলৰ বাপতিসাহোন উৎসৱ বিহুৰ সময়ত গোৱা পৰম্পৰাগতভাৱে চলি অহা গীতসমূহকে বিহুগীত বুলি কোৱা হয়। বৰ্তমান সময়ত বিহুগীত আৰু বিহুনাম দুয়োটাকে সমাৰ্থক শব্দ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। অসমীয়া জনজীৱনৰ লগত জড়িত সকলো বিষয়েই বিহুগীতত স্থান লাভ কৰিছে। মুখ্যতঃ পৰম্পৰাগত বিহু অনুষ্ঠানকেইটাৰ আধাৰতে বিহুনামবোৰ ৰচিত আৰু পৰিৱেশিত হৈ আহিছে। এনে পৰম্পৰাগত বিহু অনুষ্ঠান হৈছে: ৰাতিবিহু, দিনৰ ভাগত বৰ গছৰ তল, পথাৰ আৰু জুপজুপীয়া হাবিয়নিত মৰা গছতলৰ বিহু বা গাভৰু বিহু (চেনেহী বিহু/মাইকী বিহু/জেং বিহু) আৰু গৃহস্থৰ চোতালত মৰা হুঁচৰি। ৰাতিবিহু আৰু গছতলৰ বিহুৰ বিহুনাম ৰাতিবিহু আৰু গছতলৰ বিহুত বিহুনামৰ একো একোটা ফাকি ইফাকিৰ পিছ্ত সিফাকিকৈ সকলোৱে গাইছিল। লগত বজোৱা হৈছিল টকা আৰু হাত চাপৰি। ৰাতিবিহুৰ প্ৰচলিত বিহুনাম গোৱা অন্য এটা ধৰণ আছিল যোৰানাম। একোফাকি বিহুনামৰ উত্তৰ হিচাপে তাৰ পিছৰ ফাকি বিহুনাম গোৱা হৈছিল। ৰাতিবিহু আৰু গছতলৰ বিহুৰ বিহুনামবিলাক ৰচিত হৈছিল দুলড়ী ছন্দৰ দুটা পংক্তিত। প্ৰায়বোৰ বিহুনামৰ ফাকিতে ব্যৱহৃত হৈছিল উপমাৰ, অৰ্থাত অতি পোনপটীয়াকৈ বা প্ৰত্যক্ষভাৱে নকৈ একোটা উপমাৰ আলমত একোটা ভাব একোফাকি নাম/গীতৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰা হৈছিল। হুঁচৰি অনুষ্ঠানৰ বিহুনাম হুঁচৰি অনুষ্ঠানতো প্ৰধানতঃ দুচাপৰীয়া তালতে বিহুনাম গোৱা হয়। হাত চাপৰি আৰু টকাৰ উপৰিও বিহুনাম গাঁৱতে ঢোল সংগত কৰা হয়। হুঁচৰি অনুষ্ঠানত সাধাৰণতে একোটা মূল বিহুনাম বা জাত থাকে। যিটো প্ৰথমে এজন নামতিয়ে লগায় দিয়ে আৰু তাৰ পাছত সকলোৱে একেলগে গায়। যোজনা আৰু বিহুনাম কেইফাকিমান বিহু যোজনা আৰু বিহু নাম তলত দিয়া হ’ল: ১) ঔৰে গছতে মৌৱে বাঁহে ল’লে অ' ককাই পাৰি দিয়া ঐ খাওঁ। বাঁহৰে টকাটি সাজি দিয়া ককাইটি ঐ অ' বিহু নাচিবলৈ যাওঁ॥ ২) হাইঐ দিখৌত গুমেগুমাই কোম্পানীৰ জাহাজখন অ' ঢেকীত গুমেগুমাই ঐ থোৰা। গাতে জুই জ্বলিছে সৰিয়হ ফুটিছে ঐ অ' বিহুটি অহাৰে পৰা॥ ৩) বিহুৰে বিৰিণা পাতে সমনীয়া ঐ বিহুৰে বিৰিণা ঐ পাত। বিহু থাকে মানে বিহুকে বিনাবা ঐ বিহু গ’লে বিনাবা কাক॥ ৪) চ’তৰে শেষতে বহাগে পালেহি গছে বনে সলালে ঐ পাত। আজি বিহু তলীত ঢোল পেঁপা বাজিলে ঐ নাচো নাচো লাগিছে গাত॥ ৫) ৰৈ নো ৰৈ বিনালে বনৰে কেতেকী ৰৈ নো ৰৈ বিনালে ঐ কুলি নৈৰে ঘাটতে কোনে সুৰ জুৰিলে ঐ চেনাই চেনেহৰে বুলি। ৬) হাই ঐ তোমালৈ যিমানে মৰম ঐ চেনাইটি ঐ আনলৈ সিমানেই ঐ নাই আশা কৰাই কৰাই নিৰাশা কৰিলা ঐ তোমাৰ সমান নৰকী নাই। ৭) ধনশিৰী পাৰে হৈ ঢপলিয়াই আহিলোঁ জিৰালোঁ কলিয়াবৰত। তোমাকে বিচাৰি ঘৰ-বাৰী এৰিলোঁ তোমাক নাপালোহি ঘৰত। ৮) বিহুৰে বিৰিণা পাতে সমনীয়া ঐ বিহুৰে বিৰিণা ঐ পাত। ঐ গাভৰু ছোৱালী নাচোঁ জুমে পাতি ঐ ঐ চ’তৰ বিহু লাগিছে গাত॥ ৯) এ তুমি হ’লা শদিয়াৰ মই হ’লো ধুবুৰীৰ লগ হ’লো বিহুৰে ঐ তলীত। এ তোমাকে মৰমজান এৰিব নোৱাৰি ঐ তুমি মোৰ চকুৰে মণি। ১০) আগলী বাঁহৰে লাহৰী গগনা ঐ বহি তাঁতৰ পাতত বাওঁ আহে কি নাহে ঐ মোৰেনো চেনাই ঐ চিৰি পাতি মঙলখন চাওঁ। ১১) অ জান ঐ ভৰ দুপৰীয়া বহোঁ তাঁতৰ পাতত অ' মাকো সৰি সৰি ঐ পৰে। তাঁতৰ দোৰেপতি গৰকাতে ভৰি ঐ তোমালৈ মনতে পৰে॥ ১২) হাবিলৈ গৈছিলো কটাৰী নিনিলো ঐ লতাই বেৰি বেৰি ধৰে, বিহুলৈ গৈছিলো হাঁচটি নিনিলো ঐ ডেকাই বেৰি বেৰি ধৰে॥ ১৩) চকলা টেঙাটি অকলে নাখাবি ঐ আমাকো এচকল দিবা, বিহু মাৰিবলৈ অকলে নাযাবি ঐ আমাকো লগতে নিবি॥ বিহু নাম ১) মদাৰৰে ডালেটি অতিনোকৈ ঠুনুকা অতিনোকৈ ঠনুকা আলাসতে ভাঙি পৰে অ’ চেনাইটি হুৰহুৰ বতাহ বলে যেতিয়া যৌৱনৰে বাৰিষা বতাহ বলে যেতিয়া২ ভয় লাগে মোৰ খহনীয়াই ঐ জানোচা নিয়ে উটুৱাই কি কৰিম ঐ তেতিয়া, তাকে ভাগি ভাগে মোৰ২ হিয়া॥ ২) ৰঙালী বিহুলৈ ও ককাই ও দদাই ওলাই মই আহিছোঁ। দুহাতত জেতুকা ও ককাই ও দদাই ওলাই মই আহিছোঁ। ঢোলৰে চাপৰত পেঁপাৰে লহৰত নাচিম মই এইবেলি ও ককাই ও দদাই এইবাৰ ব'হাগত কপৌফুলাৰ বতৰত নাহৰ ফুলাৰ বতৰত২ আজি॥ ৩) বজোৱাছোন ঢোলেটি ও ককাইটি নাাচোনো হালিজালি ও ককাইটি কিনো পেপাৰ অমিয়া মাত-২ মুগাৰ সাজ পিন্ধিলো অ' ককাইটি খোপাত ফুল গুজিলো অ' ককাইটি বিহু বিহু লাগিছে নাচো নাচো লাগিছে গাত। ৪) ৰঙাকৈ চোলাটি এ ভনী কোনে চিলাই দিলে ভনী কোনে বোলাই দিলে ভনী দুহাততে জেতুকাৰ বোল। নাচোতে নাচিবি এ ভনী ভালেকৈ নাচোনত নকৰিবি ভুল॥ ৰঙাকৈ চোলাটি এ ককাই আয়ে চিলাই দিলে ককাই আয়ে বোলাই দিলে ককাই দুহাততে জেতুকাৰ বোল। বজালে বজাবি এ ককাই ঢোলেটি ভালেকৈ ককাই পেপাটি চেওত নকৰিবি ভুল॥ ৫) কুঞ্জলতা কপৌফুল ফুলি আছে ফুলি আছে নাচনী ভণ্টিক ঢুলীয়াই মাতি আছে হায় ঐ মাতি আছে। নাযাও বুলি নক'বা বেয়া পাব বেয়া পাব চিৰদিনৰ কাৰণে বিদায় ল'ব হায় ঐ বিদায় ল'ব॥ ৬) হাতে মেলি হালধি নল'বি তই মালতী নল'বি তই মালতী চুলি মেলি নল'বি তেল। চাৰিআলিৰ মূৰলৈ অকলে তই নাযাবি অকলে তই নাযাবি ডেকা ল'ৰাই পাতিছে ডেকা ল'ৰাই পাতিছে মেল॥ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ বিহুগীত ,1957 বিহু অসমৰ

54168

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B9%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%A6%20%E0%A6%9A%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0

প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰ

প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰ হৈছে কয়াধু আৰু হিৰণ্যকশিপুৰ পুত্ৰ প্ৰহ্লাদৰ জন্মৰ আগকথা, জন্ম, বাল্যকাল আৰু পিতৃৰ মৃত্যু হোৱালৈকে ভাগৱতত বৰ্ণিত আখ্যান। উল্লেখ দ্বিজ কবিৰত্নই সপ্তম স্কন্ধ ভাগৱতত প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰভাগ উল্লেখ কৰিছে। অন্যহাতে ভাগৱতৰ অধ্যায়ৰ আধাৰত মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে কীৰ্ত্তনত প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰভাগৰ চৰিত্ৰবিলাক উল্লেখ কৰিছে। আগকথা ইন্দ্ৰক সহায়ৰ বাবে ভগৱান হৰিয়ে অসুৰ বধ কৰাৰ কথা শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ ষষ্ঠ স্কন্ধৰ অন্তত পৰীক্ষিতে শুকমুনিৰ মুখত শুনিছিল। সেয়ে তেওঁ সপ্তম স্কন্ধত শুকদেৱক এইবুলি প্ৰশ্ন কৰিছিল, “সমস্ত আত্মাত বিৰাজ কৰা সকলোৰে প্ৰতি সমভাবাপন্ন, সকলোৰে আত্মাস্বৰূপ দয়াশীল নাৰায়ণৰ মনত তেনে বিষমভাব কিয় হৈছিল?” উত্তৰত শুকদেৱে কৈছিল, “প্ৰহ্লাদৰ চৰিত্ৰ আৰু গোবিন্দৰ মহিমা শ্ৰৱণ-কীৰ্ত্তন কৰিলে একো দুখে চুব নোৱাৰে। ভগৱান হৰি প্ৰকৃতিতকৈ শ্ৰেষ্ঠ। ৰাগ-দ্বেষ আদি বিকাৰবোৰ, সত্ত্ব-ৰজাদি গুণ তথা ইন্দ্ৰিয়ৰ বৃত্তিবোৰ ঈশ্বৰত নাথাকে।” তাৰ পিছতে বিষ্ণুয়ে বধ কৰা অসুৰবোৰ কিদৰে পূৰ্বে শাপগ্ৰস্ত হৈ অসুৰ যোনিত জন্ম লাভ কৰা ভক্ত সেই বৰ্ণনা যুধিষ্ঠিৰ আৰু নাৰদৰ কথোপকথনৰ যোগেদি ব্যক্ত কৰিছে। নাৰদে যুধিষ্ঠিৰক কৈছে, “এসময়ত ব্ৰহ্মাৰ পুত্ৰ আৰু মোৰ জ্যেষ্ঠ ভাতৃ সনন্দন আদি পৰম জ্ঞানী আৰু সন্তপুৰুষ, বয়সত বৃদ্ধ কিন্তু দেখাত পাঁচবছৰীয়া যেন লগা যোগ সিদ্ধপুৰুষ, মৰীচি আদি নজন প্ৰজাপতিতকৈও শ্ৰেষ্ঠ, চাৰিজন মহৰ্ষি হঠাতে গৈ বৈকুণ্ঠত উপস্থিত হৈছিল। বস্ত্ৰহীন সেই চাৰিজন বালখিল্য মুনিক শিশু বালক যেন দেখি দুৱৰী দুজনে দুৱাৰমুখৰ পৰা বেতেৰে ঠেলি নি আঁতৰাই পঠালে। লগে লগে তেওঁলোকৰ মনত ভীষণ খঙ উঠি অসুৰ হ'বলৈ অভিশাপ দিয়ে।” লগে লগে দুয়োজন বৈকুণ্ঠৰ পৰা খহিপৰা দেখি মুনিকেইজনে কৈছিল, “পাৰিষদ দুজনে শুনা। তোমালোকে তিনিটা জন্মৰ পাছত পুনৰ এই লোক পাবাহি। গতিকে দুখ নকৰিবা, তিনি জন্মত মুক্তি পাবা আৰু পুনৰ আহি ঈশ্বৰক সেৱা কৰিব পাৰিবা।” ইয়াৰ পাছতে তেওঁলোক দুজন দিতিৰ গৰ্ভত হিৰণ্যাক্ষ আৰু হিৰণ্যকশিপু নামেৰে জন্ম লয়। হিৰণ্যকশিপু জ্যেষ্ঠ আৰু হিৰণ্যাক্ষ কনিষ্ঠ। বৰাহৰূপী বিষ্ণুৰ হাতত হিৰণ্যাক্ষৰ মৃত্যুৰ পিছত হিৰণ্যকশিপুয়ে বিষ্ণুক বৈৰীভাৱে চিন্তা কৰে আৰু বিষ্ণুক কেনেকৈ বধিব পাৰি তাকেই চিন্তা কৰি থাকে। তদুপলক্ষ্যে হিৰণ্যকশিপুয়ে সকলো দেৱতা আৰু ৰজাবোৰতকৈ শক্তিশালী হ'বলৈ মন্দৰাচললৈ গৈ বৰ কায়-ক্লেশ সহ্য কৰি বুঢ়া আঙুলিটো মাটিত থৈ তাৰ ওপৰত ভৰ দি আকাশৰ পিনে লক্ষ্য কৰি কঠোৰ তপস্যা কৰাত মগ্ন হৈছিল। এই কঠোৰ তপস্যাৰ অন্তত ব্ৰহ্মাৰ পৰা লাভ কৰা মাটি-পানী-আকাশ আদি ক’তোৱে,দেৱতা-মানুহ-জীৱ-জন্তু আদি একোৰে দ্বাৰা একো অস্ত্ৰৰে মৃত্যু নোহোৱাৰ বৰ লাভ কৰাৰ কাহিনী সপ্তম স্কন্ধৰ দ্বিতীয় অধ্যায়ত বৰ্ণনা কৰা আছে। ব্ৰহ্মাৰ বৰত প্ৰতাপী হৈ উঠা হিৰণ্যকশিপুয়ে ত্ৰৈলোক্যৰ অধিপতি হৈ সৃষ্টি কৰা সন্ত্ৰাসৰ পৰা পৰিত্ৰাণ বিচাৰি দেৱতাগণ বিষ্ণুৰ কাষ চাপে। বিষ্ণুয়ে তেওঁলোকক আশ্বাস দি ভক্ত প্ৰহ্লাদৰ দ্ৰোহ আচৰিলেই হিৰণ্যকশিপুক বধ কৰিব বুলি জনায়। এই প্ৰহ্লাদৰ বিষয়ে শ্ৰীমদ্ভাগৱতৰ সপ্তম স্কন্ধৰ তৃতীয়ৰ পৰা সপ্তম অধ্যায়লৈকে বৰ্ণিত হৈছে প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰত। তূতীয় অধ্যায় তৃতীয় অধ্যায়ত আছে প্ৰহ্লাদৰ জন্ম, চাৰিত্ৰিক বিৱৰণ, আচৰণ, দিনে ৰাতিয়ে বিষ্ণুৰ নাম-গুণ কীৰ্ত্তন কৰি প্ৰহ্লাদে বিষ্ণুক ভকতি কৰা দেখি বিষ্ণুবৈৰী পিতৃৰ সহ্য নোহোৱা, অসুৰৰ গুৰু শুক্ৰাচাৰ্যই দুই পুত্ৰ ষণ্ডামৰ্ক (ষণ্ড আৰু অমৰ্ক)ক প্ৰহ্লাদক শিক্ষা দিবলৈ আজ্ঞা কৰাৰ আখ্যান। গুৰুৰ শিক্ষাত সন্তষ্ট নহৈ অনবৰতে ৰাম নাম লৈ থকা প্ৰহ্লাদক পিতৃয়ে প্ৰথমে মৰমেৰে বুজাই গুৰুদ্বয়ক শিক্ষা ভালকৈ দিবলৈ আদেশ দিয়ে। ষণ্ডামৰ্কই প্ৰহ্লাদক বুজনি দি, তিৰস্কাৰ কৰি বাকী শাস্ত্ৰ জ্ঞানৰ শিক্ষা দিয়ে। সকলো আয়ত্ত কৰে। পুনৰ পিতৃৰ ওচৰত গৈ বিষ্ণুৰ, ঈশ্বৰ ভক্তিৰ গুণানুকীৰ্তন কৰে। তেতিয়া হিৰণ্যকশিপুয়ে খঙত অগ্নিশৰ্মা হৈ ষণ্ডামৰ্কক গালি পাৰে। পিছত হৰি ভক্তিৰ শিক্ষা তেওঁলোকে নাই শিকোৱা বুলি জানিব পাৰি প্ৰহ্লাদৰ ওপৰত ক্ৰোধান্বিত হৈ বিভিন্ন ধৰণৰ শাস্তি দিবলৈ ধৰে। এইবোৰে প্ৰহ্লাদৰ একো অনিষ্ট কৰিব নোৱাৰাত তেওঁৰ সকলো শাস্তি ব্যৰ্থ হয়। পুনৰ ষণ্ডামৰ্কৰ কথা মানি প্ৰহ্লাদক ধৰ্মাদি বিষয়ে উপদেশ আৰু গৃহস্থ ধৰ্মৰ বিষয়ে শিক্ষা দিবলৈ গুৰুগৃহলৈ পঠিয়াই দিয়ে। চতুৰ্থ অধ্যায় চতুৰ্থ অধ্যায়ত প্ৰহ্লাদে গুৰুৰ অনুপস্থিতিত দৈত্য শিশুগণক একত্ৰিত কৰি ভাগৱতী ধৰ্মৰ বিষয়ে উপদেশ দিয়াৰ কথা বৰ্ণনা কৰা আছে। পঞ্চম অধ্যায় দৈত্যশিশুসকলে প্ৰহ্লাদৰ কথাবোৰ শুনি তেওঁৰ ধৰ্ম বা ভক্তি তত্ত্ব লাভ কেনেকৈ হৈছিল তাক জানিবলৈ বিচাৰিলে। প্ৰহ্লাদে তাৰ উত্তৰত দিয়া বৰ্ণনা পঞ্চম অধ্যায়ত আছে। নাৰদে ইন্দ্ৰৰ হাতৰ পৰা গৰ্ভাৱস্থাৰ দৈত্যপত্নী কয়াধুক মুক্ত কৰি নিজৰ আশ্ৰমলৈ লৈ যায়। তাত কিদৰে নাৰদে কয়াধুক দিয়া ধৰ্মতত্ত্ব বিষয়ক জ্ঞান মাতৃগৰ্ভত থাকোঁতেই প্ৰহ্লাদে লাভ কৰে সেইয়া বৰ্ণনা কৰে। ইফালে ষণ্ডামৰ্কৰ মুখেৰে প্ৰহ্লাদ সহিতে দৈত্যশিশুগণেও ঈশ্বৰ সাধনা কৰাৰ কথা জানিব পাৰি হিৰণ্যকশিপু খঙত একো নাই হৈ প্ৰহ্লাদক ভৰ্ৎসনা কৰে। ষষ্ঠ অধ্যায় ষষ্ঠ অধ্যায়ত আছে নৰসিংহৰ হাতত হিৰণ্যকশিপুৰ বধ। প্ৰহ্লাদৰ যুক্তিবোৰ শুনি হিৰণ্যকশিপুয়ে “তই মোক বিদ্ৰূপ কৰিছ? তিনিও লোকৰ ময়েই ঈশ্বৰ আৰু তই আনক ঈশ্বৰ মানিছ? খাণ্ডাৰে তোৰ মই আজি মূৰ কাটি পেলাম। চাওঁ, আজি তোক হৰিয়ে কেনেকৈ ৰক্ষা কৰে!” “ক,তোৰ হৰি ক'ত আছে?” বুলি প্ৰশ্ন কৰাত প্ৰহ্লাদে “সকলো ঠাইতে আছে” বুলি উত্তৰ দিয়ে। “তেনেহ'লে মই কিয় দেখা নাই খাটাংকৈ ক! মোক তৎক্ষণাৎ তই দেখুৱাই দে, -যদি তই দেখিছ।” বুলি পিতৃয়ে কোৱা শুনি প্ৰহ্লাদে এটা স্তম্ভত হৰিক দেখাৰ কথা কয়। লগে লগে পুত্ৰক নাকাটি সেই স্তম্ভত প্ৰহাৰ কৰে। তেতিয়াই বিষ্ণুয়ে নৰসিংহ ৰূপ ধাৰণ কৰি হিৰণ্যকশিপুৰৰ লগত যুদ্ধ কৰে। শেহত দিন-ৰাতিৰ সন্ধিক্ষণত পানীপোটালৈ নি নৰসিংহই নিজৰ উৰুৰ ওপৰত হিৰণ্যকশিপুৰক উঠাই লৈ তাৰ বুকু ফালি, নাড়ীডাল উলিয়াই মূৰত বান্ধি লৈ তাৰ তেজ পান কৰে। এনেদৰে হিৰণ্যকশিপুৰ বধ হয়। সপ্তম অধ্যায় সপ্তম অধ্যায় অনুসৰি ব্ৰহ্মা, ৰুদ্ৰ আদি দেৱতা, ঋষি মুনি, লক্ষ্মী আদি কোনেও বিষ্ণুৰ নৰসিংহ ৰূপৰ ক্ৰোধ নাইকিয়া কৰিব নোৱাৰিলে। সৰ্বশেষত প্ৰহ্লাদৰ মৌন স্তুতিত নৰসিংহৰূপী বিষ্ণুৰ অন্তৰ কৰুণাৰে ভৰি পৰে আৰু সংহাৰ মূৰ্ত্তিৰো সম্বৰণ কৰে। পিতৃক উদ্ধাৰৰ কাৰণে কৰা প্ৰহ্লাদৰ স্তুতিত নৰসিংহৰূপী বিষ্ণুয়ে কয় যে প্ৰহ্লাদে তেওঁৰ ঘৰত জন্ম লোৱাৰ কাৰণেই একৈশপুৰুষ পৰ্যন্ত উদ্ধাৰ হৈছে। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ হিন্দু ধৰ্ম গ্ৰন্থ অসমীয়া

76343

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A6%9A%E0%A7%8D%E0%A6%9B%E0%A6%BE

মাৰিয়া ৰেচ্ছা

মাৰিয়া এঞ্জেলিটা ৰেচ্ছা (জন্ম-২ অক্টোবৰ, ১৯৬৩)) হৈছে ফিলিপাইনছৰ এগৰাকী সাংবাদিক আৰু লেখক। তেখেত ফিলিপাইনছৰ অনলাইন সংবাদ ৱেবছাইট ৰেপলাৰৰ মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া আৰু সহ-প্ৰতিষ্ঠাপক। তেখেত ফিলিপাইনছৰ প্ৰথমগৰাকী স্বতন্ত্ৰ ন'বেল বঁটা বিজয়ী। ইয়াৰ পূৰ্বে দুটা দশকজুৰি তেখেতে দক্ষিণ-পূব এছিয়াত 'চিএনএন'ৰ মুখ্য অনুসন্ধানকাৰী সাংবাদিক হিচাপে কাম কৰিছিল। ২০২১ বৰ্ষত সাংবাদিক মাৰিয়া ৰেচ্ছা আৰু ডিমিট্ৰি মুৰাটভক গণতন্ত্ৰ আৰু স্থায়ী শান্তিৰ বাবে পূৰ্বচৰ্ত বুলি বিবেচিত মত প্ৰকাশৰ স্বাধীনতাক সুৰক্ষিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে যুটীয়াভাৱে শান্তিৰ ন'বেল বঁটা প্ৰদান কৰা হয়। ২০২০ বৰ্ষত মাৰিয়াক ২০১২ চনৰ ফিলিপাইনছৰ বিতৰ্কিত চাইবাৰক্ৰাইম-বিৰোধী আইনৰ অধীনত চাইবাৰলিবেলত দোষী সাব্যস্ত কৰা হৈছিল। মানৱাধিকাৰ গোট আৰু সংবাদ স্বাধীনতাৰ মঞ্চই এই সিদ্ধান্তৰ বিৰোধিতা কৰিছিল। ২০১৮ চনত টাইম আলোচনীয়ে মাৰিয়াক বৰ্ষটোৰ ব্যক্তি হিচাপে নিৰ্বাচিত কৰে। এই সংকলনটিত বিশ্বজুৰি উৰা-বাতৰিৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া বহুকেইগৰাকী সাংবাদিকক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। ২০১৯ চনৰ ১৩ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে তেখেতক উদ্যোগপতি উইলফ্ৰেডো কেঙ-সম্বন্ধীয় এটা অসত্য বাতৰি 'ৰেপলাৰ'ত প্ৰকাশ কৰোৱাৰ বাবে চাইবাৰলিবেলত অভিযুক্ত কৰা হয় আৰু গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। ২০২০ চনৰ ১৫ জুন তাৰিখে মেনিলাৰ এখন আদালতে তেখেতৰ চাইবাৰলিবেলৰ অপৰাধত দোষী সাব্যস্ত কৰে। তেখেত আছিল ফিলিপাইনছৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ৰডৰিগো ডুটেৰ্টোৰ সৰৱ সমালোচক। সেয়েহে তেখেতৰ গ্ৰেপ্তাৰ আৰু দোষী সাব্যস্তকৰণৰ কথাটো বিৰোধী পক্ষত চৰ্চিত হয় আৰু এই কাৰ্যক ৰাষ্ট্ৰপতিৰ চৰকাৰৰ দ্বাৰা ৰাজনৈতিকভাৱে চালিত হোৱা বুলি আন্তৰ্জাতিক সম্প্ৰদায়ত আলোচিত হয়। ৰিপ'টাৰ্ছ উইডাউট বৰ্ডাৰছৰ দ্বাৰা আৰম্ভ হোৱা তথ্য আৰু গণতান্ত্ৰিক আয়োগৰ শীৰ্ষ ২৫গৰাকী ব্যক্তিৰ ভিতৰত মাৰিয়া ৰেচ্ছাও অন্তৰ্ভুক্ত। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৬৩ চনত মেনিলাত মাৰিয়া ৰেচ্ছাৰ জন্ম হৈছিল। সেইখিনি সময়ত তেখেতৰ মাতৃৰ বয়স আছিল ১৮ বছৰ। মাৰিয়াৰ এক বছৰ বয়সত পিতৃৰ দেহাৱসান ঘটে। ইয়াৰ পিছত মাৰিয়াৰ মাতৃ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰলৈ গুচি যায় আৰু নিজৰ কন্যা আৰু ভগ্নীক পিতৃৰ পৰিয়ালত থৈ আহে। তেখেতে নিজৰ সন্তানক সঘনাই দেখা-সাক্ষাৎ কৰি আহে। পৰৱৰ্তী সময়ত, মাৰিয়াৰ মাতৃয়ে এগৰাকী ইটালীয়ান-আমেৰিকান ব্যক্তিৰ লগত বিবাহপাশত আবদ্ধ হয় আৰু ফিলিপাইনছলৈ উভতি আহে। তেওঁলোকে সন্তানক আমেৰিকালৈ লৈ যায়। সেইসময়ত মাৰিয়াৰ বয়স আছিল দহ বছৰ। মাৰিয়াক সতীয়া পিতৃয়ে লালন-পালন কৰে আৰু মাৰিয়াই তেখেতৰ শেষৰ নামটো নিজৰ নামৰ লগত সংযোজন কৰে। মাৰিয়াৰ অভিভাৱক নিউ জাৰ্ছীৰ টমছ নদীলৈ স্থানান্তৰিত হয় আৰু তাতে থকা টমছ ৰিভাৰ হাইস্কুল নৰ্থত তেখেতে পঢ়া-শুনা কৰে। মাৰিয়া ৰেচ্ছাই প্ৰিন্সটন বিশ্ববিদ্যালয়ৰপৰা আণৱিক জীৱবিজ্ঞান আৰু থিয়েটাৰত প্ৰাক্-বিশ্ববিদ্যালয় শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। ইয়াৰ পৰা তেখেতে ১৯৮৬ চনত ইংৰাজীত কলাৰ স্নাতক, থিয়েটাৰ আৰু নৃত্যত মানপত্ৰ লাভ কৰে। ইয়াৰ পিছত তেখেতে ইউনিভাৰ্ছিটি অৱ দ্য ফিলিপাইনছ ডিলিমেনত ৰাজনেতিক থিয়েটাৰ অধ্যয়ন কৰিবলৈ এটা ফুলব্ৰাইট ফেলোশ্বিপ লাভ কৰে। কৰ্মজীৱন ৰেচ্ছাই কৰ্মজীৱনৰ পাতনি মেলিছিল 4 নামৰ এটা চৰকাৰী ষ্টেছনত। ইয়াৰ পিছত ১৯৮৭ চনত তেখেতে "প্ৰ'ব" নামেৰে এটা স্বতন্ত্ৰ প্ৰডাকছন কোম্পানী সহ-প্ৰতিষ্ঠা কৰে আৰু সমান্তৰালভাৱে মেনিলাৰ চিএনএনৰ সংবাদগোষ্ঠীত ১৯৯৫ চনলৈকে ব্যুৰ' চিফ হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। ইয়াৰ পিছত ২০০৫ চনলৈকে তেখেতে জাকাৰ্টাৰ চিএনএন ব্যুৰ'ত কাম কৰে। এছিয়াত চিএনএনৰ মুখ্য অনুসন্ধানকাৰী সাংবাদিক হিচাপে কাম কৰি থকাৰ সময়ত মাৰিয়াই আতংকবাদীৰ নেটৱৰ্কৰ অনুসন্ধানত পাৰদৰ্শিতা অৰ্জন কৰে। তেখেত ছিংগাপুৰত থকা এছ. ৰাজৰত্নম স্কুল অৱ ইণ্টাৰনেশ্যনেল ষ্টাডিছৰ ৰাজনৈতিক হিংসা আৰু আতংকবাদ গৱেষণাৰ আন্তৰ্জাতিক কেন্দ্ৰৰ আৱাসিক লেখকৰ আসনত অধিষ্ঠিত হয়। ২০২১ চনত মাৰিয়াই মিডিয়া, ৰাজনীতি আৰু ৰাজহুৱা নীতিৰ শ্ৰোণেষ্টেইন চেণ্টাৰত শ্ৰোণেষ্টেইন সভ্যৰ আসনত বহে। ইয়াৰ লগতে হাৰ্ভাৰ্ড কেনেডি স্কুলৰ ৰাজহুৱা নেতৃত্বৰ কেন্দ্ৰত হৌছাৰ নেতা হিচাপে বিবেচিত হয়। গ্ৰন্থ মাৰিয়া ৰেচ্ছাই দক্ষিণ-পূব এছিয়াত উত্থান ঘটা সন্ত্ৰাসবাদক আধাৰ হিচাপে লৈ দুখন গ্ৰন্থ লিখি উলিয়াইছে। কিতাপ দুখন হৈছে-(১) (২০০৩) আৰু 10 10 (২০১৩). শিক্ষণ ৰেচ্ছাই প্ৰিন্সটন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বাবে দক্ষিণ পূব এছিয়াত ৰাজনীতি আৰু সংবাদ-সম্পৰ্কীয় পাঠ্যক্ৰম পঢ়াইছিল। ইয়াৰ লগতে ইউনিভাৰ্ছিটি অৱ দ্য ফিলিপাইনছ ডিলিমেনৰ বাবে সম্প্ৰসাৰণ সাংবাদিকতা পঢ়াইছিল। ৰেপলাৰ ২০১২ চনত মাৰিয়া ৰেচ্ছাই আন তিনিগৰাকী মহিলা প্ৰতিষ্ঠাপক আৰু ১২গৰাকী সাংবাদিক আৰু বিকাশকৰ সৰু দল এটা লগত লৈ ৰেপলাৰ নামৰ এটা অনলাইন সংবাদ ৱেবছাইট প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ২০১১ চনৰ আগষ্ট মাহত তেওঁলোকে ফেচবুকত নামৰ এটা পেজ খুলি এই যাত্ৰা আৰম্ভ কৰে। ২০১২ চনৰ ১ জানুৱাৰীত তেওঁলোকে এটা সম্পূৰ্ণ ৱেবছাইট প্ৰস্তুত কৰে। বিশেষ ছাইটটো ফিলিপাইনছত স্থাপিত হোৱা প্ৰথম কেইটা মাল্টিমিডিয়া সংবাদ ৱেবছাইটৰ অন্তৰ্ভুক্ত হয় আৰু দেশখনৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সংবাদ পৰ্টেল হিচাপে বিবেচিত হৈছিল। তেওঁলোকে বহুকেইটা স্থানীয় আৰু আন্তৰ্জাতিক বঁটা লাভ কৰে। মাৰিয়াই ৱেবছাইটটোৰ কাৰ্যবাহী সম্পাদক আৰু মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া হিচাপে কাম কৰে। শান্তিৰ ন'বেল বঁটা ২০২১ বৰ্ষত মাৰিয়া ৰেচ্ছাক শান্তিৰ ন'বেল বঁটাৰ বাবে নিৰ্বাচিত কৰা হয়। তেখেতক এই বঁটাৰ বাবে মনোনীত কৰিছিল নৰৱেৰ প্ৰাক্তন বৈদেশিক মন্ত্ৰী জোনাছ গ'ৰ ষ্টোৰে। ২০২১ বৰ্ষৰ ৮ অক্টোবৰত ৰেচ্ছাৰ নামটো ডিমিট্ৰি মুৰাটভৰ সৈতে যুটীয়াভাৱে শান্তিৰ ন'বেল বঁটাৰ বাবে আনুষ্ঠানিকভাৱে ঘোষণা কৰা হয়। তেওঁলোকক এই বঁটা প্ৰদান কৰা হয়-গণতন্ত্ৰ আৰু স্থায়ী শান্তিৰ বাবে পূৰ্বচৰ্ত বুলি বিবেচিত মত প্ৰকাশৰ স্বাধীনতাক সুৰক্ষিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ শান্তিৰ ন'বেল বঁটা বিজয়ী সাংবাদিক জীৱিত

7204

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%87

পাই

পাই হ’ল বৃত্তৰ পৰিধি আৰু ব্যাসৰ অনুপাত, যি এক ধ্ৰূৱক: গণিতবিদৰ মতে পাই হ’ল বিশ্বৰ সবাতোকৈ সুন্দৰ সংখ্যা। গণিতৰ ইতিহাসৰ বিখ্যাত সংখ্যা (পাই)ৰ বুৰঞ্জীও অতি বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ আৰু দীঘলীয়া। পাই এটি গুৰুত্বপূৰ্ণ গাণিতিক তথা বৈজ্ঞানিক ধ্ৰুৱক। ইউক্লিডীয় জ্যামিতিত যিকোনো বৃত্তৰ পৰিধি আৰু ব্যাসৰ অনুপাতক এই ধ্ৰুৱকৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰা হয়। ই এক অপৰিমেয় সংখ্যা অৰ্থাৎ ইয়াক দুটা পূৰ্ণ সংখ্যাৰ অনুপাত হিচাবে দশমিক ভগ্নাংশত সম্পূৰ্ণৰুপে প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰি (অসীম): পাইৰ মান ২২ ভাগৰ ৭ (২২/৭) বা দশমিকত ৩.১৪১৫৯...(অসীম) হিচাপে ধাৰ্য্য কৰা হৈছে। ইয়াৰ অপৰিমেয়তাৰ প্ৰমাণ ১৭৬০ জোহান লেম্বাৰ্টে আগবঢ়াই। পাই এটা অবীজীয় সংখ্যাও। ১৮৮২ চনত ফাৰ্দিনাণ্ড ভন লিণ্ডেমেনে ইয়াৰ অবীজীয়তাৰ প্ৰমাণ কৰে। জ্যামিতি আৰু ত্ৰিকোণমিতিত কোণ জোখাৰ ৰেডিয়ান প্ৰণালীত -ক ১৮০ ডিগ্ৰী বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। তদুপৰি আথৰ হিচাবেও ইয়াক বিভিন্ন বৈজ্ঞানিক সূত্ৰ বা সমীকৰণত বীজগণিতীয় চিহ্ন হিচাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। যেনে বৰফলা পাই -ক একোটা শ্ৰেণীৰ সমষ্টিগত পূৰণফল বুজাবলৈ গাণিতিক আৰু বৈজ্ঞানিক সূত্ৰসমূহত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মৌলিক তথ্য বৰ্ণ য’ত গ্ৰীক বৰ্ণ পোৱা নাযায়, তাত পাই অথবা ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ইয়াৰ ইংৰাজী উচ্চাৰণ পাই হ’লেও গ্ৰীক উচ্চাৰণ অলপ বেলেগ আৰু এই ধ্ৰুৱকৰ নাম কাৰণ গ্ৰীক (পেৰিফেৰেইয়া) আৰু )ৰ প্ৰথম বৰ্ণ এটি। ইয়াৰ ইউনিকোড অক্ষৰ 0 সংজ্ঞা ইউক্লিডীয় সমতলীয় জ্যামিতিত, বৃত্তৰ পৰিধি আৰু ব্যাসৰ অনুপাতকে হিচাপে সংজ্ঞায়িত কৰা হয়। লক্ষণীয় যে, পৰিধি বা ব্যাস বৃত্তৰ মাপৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰে। যদি এটা বৃত্তৰ ব্যাস অন্য এটা বৃত্তৰ ব্যাসৰ দুগুন হয়, তেনেহ’লে সেই বৃত্তৰ পৰিধি আনটো বৃত্তৰ পৰিধিৰ দুগুন হ’ব। অৰ্থাৎ পৰিধি/ব্যাস একেই থাকিব। এই ঘটনাটি সমস্ত বৃত্তৰ সদৃশতাৰ এটা ফলাফল। অন্যভাৱে বৃত্তৰ ক্ষেত্ৰফল এই যে বৰ্গক্ষেত্ৰৰ দৈৰ্ঘ্য বৃত্তৰ ব্যাসাৰ্ধৰ সমান তাৰ ক্ষেত্ৰফলৰ অনুপাত হিচাপেও প্ৰকাশ কৰা যায়। পাই গণনা শেহতীয়াকৈ ফৰাচী দেশৰ এগৰাকী কম্পিউটাৰ অভিযন্তাই পাইৰ মান দশমিকৰ পিছৰ দুই দশমিক সাত ট্ৰিলিয়ন স্থান (১ ট্ৰিলিয়ন ১,০০০,০০০,০০০,০০০ লৈকে গণনা কৰি উলিয়াইছে। দশমিকৰ পিচৰ ৫০টা স্থানলৈকে পাইৰ মান হ'ল ৩.১৪১৫৯২৬৫৩৫ ৮৯৭৯৩২৩৮৪৬ ২৬৪৩৩৮৩২৭৯ ৫০২৮৮৪১৯৭১ ৬৯৩৯৯৩৭৫১০। অবিৰত ভগ্নাংশত সকলো অপৰিমেয় সংখ্যাৰ দৰেই ক ভগ্নাংশ ৰূপত প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰি। কিন্তু সকলো অপৰিমেয় সংখ্যাৰ দৰেই -ক অসীম অবিৰত ভগ্নাংশত প্ৰকাশ কৰিব পাৰি। অসীম অবিৰত ভগ্নাংশত -ক এই ধৰণে প্ৰকাশ কৰিব পাৰি এই অসীম অবিৰত ভগ্নাংশটোক কোনো অংশত সমাপ্ত কৰি গণনা কৰিলে পোৱা সাধাৰণ ভগ্নাংশৰ পৰা ৰ মোটামুটি মান পাব পাৰি। পূৰ্বৰে পৰা ব্যৱহৃত তেনেকুৱা মোটামুটি মান দিব পৰা দুটা বিখ্যাত ভগ্নাংশ হ'ল ২২/৭ আৰু ৩৫৫/১১৩। অৱশ্যে এনেকুৱা অসীম অবিৰত ভগ্নাংশ কেৱল এটা নিৰ্দিষ্টকৈয়ে পোৱা নাযায়। গণিতজ্ঞসকলে এনেকুৱা বহুতো অবিৰত ভগ্নাংশ আৱিষ্কাৰ কৰিছে, যেনে: গণিতত আৰু বিজ্ঞানত পাইৰ ব্যৱহাৰ গণিতৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত ব্যৱহৃত হয়। আনকি বিশুদ্ধ ইউক্লিডীয় জ্যামিতিৰ সীমা ভেদি "পাই"য়ে অন্য সকলো শাখাতে প্ৰৱেশ কৰিছে। উচ্চতৰ বিশ্লেষণ আৰু সংখ্যা তত্ত্ব জটিল বিশ্লেষণত পাই ধ্ৰুৱকটো বহুলভাৱে ব্যৱহৃত হয়। পাইৰ জনপ্ৰিয়তা গণিতৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী বা শিক্ষক-গৱেষকৰ উপৰিও আন বহুতো ব্যক্তিৰ মাজতো পাইৰ জনপ্ৰিয়তা দেখা যায়। বহুতো সাহিত্যিকৰ সৃষ্টি-কৰ্মৰ বিষয়তো পাই অন্তৰ্ভুক্ত। ১৯৮৮ চনৰ পৰা প্ৰতি বছৰে মাৰ্চৰ ১৪ তাৰিখে (পাইৰ মান ৩.১৪... বাবে। অৰ্থাৎ তাৰিখ প্ৰকাশৰ মাহ/দিন আৰ্হিত) বিশ্বই পাই দিৱস উৎযাপন কৰে। এই দিনটোত গণিত প্ৰেমীসকলে পাইৰ মান আওৰোৱাৰ লগতে গণিতৰ বিভিন্ন বিষয় চৰ্চা কৰা, গণিতৰ ৰসাল বিষয়বোৰ আলোচনা কৰা, পাই চিহ্ন অংকিত সুন্দৰ চোলা আদি বনাই পিন্ধিবলৈ লোৱা, উচ্চ মানদণ্ডৰ সভা আদি আয়োজন কৰা আদি কামবোৰ কৰে। সাধাৰণতে ১৪ মাৰ্চৰ দুপৰীয়া ১ বাজি ৫৯ মিনিটত এই দিৱস উৎযাপন কৰা হয়। সেই দিনটোৰ দুপৰীয়া ১ বাজি ৫৯ মিনিটক পাই মিনিট বোলা হয় আৰু দুপৰীয়া ১ বাজি ৫৯ মিনিট ২৬ ছেকেণ্ডক পাই ছেকেণ্ড বোলা হয়। অসমতো প্ৰথমবাৰৰ বাবে ২০০৮ চনত তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গণিত বিজ্ঞান বিভাগৰ অধ্যাপক প্ৰফেচৰ নয়নদীপ ডেকা বৰুৱাৰ উদ্যোগত পাই দিৱস উৎযাপন কৰা হৈছিল। এই তাৰিখতে বিজ্ঞানী এলবাৰ্ট আইনষ্টাইনৰো জন্ম হৈছিল। তথ্যসূত্ৰ আৰু চাওক টাউ (সংখ্যা) বহিঃ সংযোগ 1.2 4 2 200 70 জ্যামিতি

59479

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A6%BE%E0%A6%B8

কামেশ্বৰ দাস

কামেশ্বৰ দাস জন্ম: ১ মাৰ্চ ১৮৯৩ মৃত্যু: ১ ছেপ্তেম্বৰ ১৯৬৬) হৈছে অসমৰ এজন গণিতজ্ঞ। তেখেত হৈছে কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা গণিতশাস্ত্ৰত সোণৰ পদকসহ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ প্ৰথম স্থানপ্ৰাপ্ত প্ৰথম অসমীয়া স্নাতকোত্তৰ। ঘৰুৱা আৰ্থিক দৈনতাত বিদ্যালয়লৈ যাব নোৱাৰা কামেশ্বৰ দাসে পথাৰত গৰু চৰাই থাকোতে কাষৰ বিদ্যালয়ৰ শ্ৰেণীকোঠাৰ পৰা অহা পাঠদান শুনি শুনিয়েই যথেষ্ট পাঠ আয়ত্ত কৰিছিল। পিছলৈ শিক্ষাৰ প্ৰতি থকা আগ্ৰহ আৰু গণিতত থকা প্ৰচুৰ মেধাশক্তিৰ বাবে বিদ্যালয়ৰ শিক্ষক কেইজনমানৰ প্ৰচেষ্টাত কামেশ্বৰে আনুষ্ঠানিক শিক্ষা লাভ কৰে। মেধাৰ বলত দৰিদ্ৰতাকো নেওচি তেওঁ ১৯১১ চনত হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত সদৌ অসম উপত্যকাৰ ভিতৰতে দ্বিতীয়স্থান অধিকাৰ কৰিছিল। ব্যৱসায়,অসম বিধানসভাৰ সদস্য,বৰপেটাৰ এম ছি মহাবিদ্যালয় আৰু পাঠশালাৰ বজালী মহাবিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষপদ আৰু অসম লোকসেৱা আয়োগৰ অধ্যক্ষৰ দৰে দায়িত্বপূৰ্ণ পদবীয়ে তেখেতক প্ৰশাসনিক দিশত আত্মনিয়োগ কৰাইছিল। পিছলৈ গণিত শাস্ত্ৰক চাহ-এৰা দিয়াৰ বাবে অসমে কামেশ্বৰ দাসৰ মাজত থকা সম্ভাব্য গণিত বিজ্ঞানীজনক হেৰুৱায়। জন্ম পৰিচয় অবিভক্ত কামৰূপ আৰু বৰপেটা জিলাৰ বজালী অঞ্চলৰ বামাখাটা নামৰ কামেশ্বৰ দাসে গাঁৱত জন্ম লাভ কৰিছিল। তেখেতৰ জন্ম তাৰিখ আছিল ১৮৯৩ চনৰ ১ মাৰ্চ। পিতৃ আৰু মাতৃ ক্ৰমান্বয়ে বাণেশ্বৰ দাস ওৰফে বাণহু আৰু ৰতিপ্ৰিয়া। কামেশ্বৰ দাসৰ সৰুকালৰ নাম আছিল 'কামো'। তেওঁলোকৰ ঘৰটো আছিল চকোৱাৰে বেৰ আৰু নৰাখেৰৰে ছাউনি দিয়া একোঠলীয়া উৰুখা পঁজা। কামেশ্বৰ দাসৰ সৰুকালতেই পিতৃ বিয়োগ হোৱাত তেওঁ আনৰ ঘৰৰ গৰু-ম’হ চৰোৱা কাম কৰি ধন উপাৰ্জন কৰিবলগীয়া হৈছিল৷ জন্ম তাৰিখ সম্বন্ধীয় বৃত্তান্ত কামেশ্বৰ দাসৰ জন্ম তাৰিখটো আনুমানিকহে, শিক্ষকে দিয়া তাৰিখ। এবাৰ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পঞ্জীয়ক চিদানন্দ দাস আৰু কেইজনমান বৰেণ্য লোকে তেখেতক বয়সৰ কথা সোঁধোতে কৈছিল- "এওঁলোকে একো নাজানেহে। মই যে আঠ-দহ বছৰলৈকে পথাৰত গৰু চৰাই আছিলোঁ সেইবোৰ তেওঁলোকে বয়সৰ হিচাপত ধৰাই নাই।" শৈশৱকাল কপৰ্দকহীন পৰিয়ালৰ সন্তান কামোৰ কোনো সোঁৱৰণি বা জন্ম পত্ৰিকা নাছিল। দিন হাজিৰা কৰা বাণহুৰ উপাৰ্জনেৰে ঘৰখনৰ প্ৰয়োজন পূৰ নহৈছিল। মাক ৰতিপ্ৰিয়াৰ কোলাত চতুৰ্থ সন্তান আহোঁতেই বাণহু টান নৰিয়াত পৰে। গাত নিহালি বুলিবলৈ তেওঁলোকৰ আছিল দৰ্জিৰ ডোৰা-কানিৰে চিলাই কৰা এখন শতছিন্ন ময়লা কাপোৰ। তাকে টনাটনি কৰি উদং শেতেলিখনত ছটা প্ৰাণীয়ে আঁঠু দুটা বুকুৰ ওচৰলৈ আনি কুঁচিমুচি শুইছিল। কেতিয়াবা ৰতিপ্ৰিয়াই জেংখৰিৰে জুই একুৰা জ্বলাই কাষতে থৈলা পাৰি শুইছিল। কেইদিনমান পিছতে পিতৃ বাণহুৰ মৃত্যু হয় আৰু তাৰ কেইমাহমান পিছতে ঘৰৰ ডাঙৰ ল'ৰা দুটাও টান নৰিয়াত পৰি মৃত্যুমুখত পৰে। ৰতিপ্ৰিয়াৰ কাষত কামো আৰু কেঁচুৱা চতুৰ্থটো সন্তান থাকেগৈ। জীৱন নিৰ্বাহৰ হকে তেওঁলোকৰ সংগ্ৰাম আৰম্ভ হ'ল। ধন উপাৰ্জনৰ পথ বিচাৰি ৰতিপ্ৰিয়াই আনৰ ঘৰত ধান বনা,তাঁত বোৱা, ভূঁই ৰোৱা, কাপোৰ ধোৱা,বাচন বৰ্তন ধোৱা ইত্যাদি কাম কৰিছিল। কামোৱেও ন্যূনতম পাৰিশ্ৰমিকৰ বিনিময়ত বন্ধা হৈ আনৰ ঘৰৰ গৰু-ম'হ চৰাবলৈ হাতত লেকেচি তুলি লৈছিল। শিক্ষাজীৱন দুখনীয়া কাছুটি পিন্ধা কামোৱে এপাল গৰু-ম'হৰ সৈতে বামখাটা গাঁৱৰ চৈচয়া পথাৰখনলৈ সদায় গৈছিল। পথাৰৰ কাষতে গাওঁখনৰ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়খন অৱস্থিত। সাংগীতিক লয়ত পাঠ কৰা গণিতৰ পাঠসমূহ যেনে-একত একে এঘাৰ এক দহ এক,একত দুই বাৰ, দুয়ে তিনিয়ে পাঁচ,পাঁচৰ দুই গ'ল থাকিল তিনি আদি গীতসমূহ বিদ্যালয়খনৰ পৰা ভাঁহি আহিছিল। পথাৰৰ নৰাবোৰৰ মাজত গৰু-ম'হজাক চৰিবলৈ এৰি দি কামোৱে বিদ্যালয়খনৰ পৰা ওফৰি অহা সাংখ্যিক গীতবোৰ পিছফালে কাণি-দুৱৰীকৈ মেলখোৱা খিৰিকীখনৰ কাষত থিয় হৈ একাণপতীয়াকৈ শুনি থাকিছিল। প্ৰতিদিনে গৰুৰখীয়া ল'ৰা এটাই খিৰিকী খনৰ কাষত থিয় হৈ একান্তমনে পাঠদান শুনি থকা ঘটনাটো শিক্ষকজনৰ চকুত পৰিছিল। শিক্ষাগ্ৰহণৰ আগৰ সময় ১৯০১ চনৰ কোনো এটা মাহৰ কোনো এটা দিনত শিক্ষকজনে ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক আগদিনাৰ পাঠদানৰ পৰা এটা গণিতৰ প্ৰশ্ন কৰে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলৰ পৰা কোনো উত্তৰ নোপোৱাত শিক্ষকজনে সদায় লক্ষ্য কৰি থকা গৰখীয়া ল'ৰাটোক অৰ্থাৎ কামোক সুধিলে। গৰখীয়া কামোৱে থিতদাহে উত্তৰ দিলে। শিক্ষকজন কামোৰ মেধাৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হৈ কথাখিনি প্ৰধান শিক্ষক সন্তৰাম চৌধুৰীক সদৰি ক'লে। চৌধুৰীয়ে কামোক পঢ়িবলৈ ইচ্ছা থকা-নথকাৰ বিষয়ে সুধিলত কামোৱে ইচ্ছা থাকিলেও অভাৱ অনাটনে এথুঁতৰীয়া কৰা ঘৰখনৰ কাৰণে মাক ৰতিপ্ৰিয়াই পঢ়িবলৈ নিদিব বুলি জনায়। চৌধুৰীয়ে কামোৰ ভিতৰত লুকাই থকা অসাধাৰণত্বক বুজি উঠিছিল। সেয়ে তেওঁ মাকক ল'ৰাটোক বিদ্যালয়ত নাম ভৰ্তি কৰিবলৈ অনুৰোধ জনাই যদিও মাকৰ খঙহে উঠে। বহু বুজনিৰ অন্তত মাকে এটা চৰ্তত সন্মতি দিয়ে যে ল'ৰাটোৰ পাৰিশ্ৰামিক খিনি পাই থাকিলে বিদ্যালয়লৈ পঢ়িবলৈ যাবলৈ দিব। আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ আৰম্ভণি ১৯০১ চনত কামো বামখাটা প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ হয়। তাতেই 'কামো' নামৰ ঠাইত কামেশ্বৰ দাস আৰু পিতৃৰ নাম 'বাণহু'ৰ ঠাইত বাণেশ্বৰ দাস কৰে।১৯০৪ চনত কামো বৃত্তিসহ বামখাটা প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ পৰা উত্তীৰ্ণ হয় আৰু চৌখুটি এম ভি স্কুলত নামভৰ্তি কৰে। মাধ্যমিক শিক্ষা চৌখুটি এম ভি স্কুলৰ পৰা শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত কামেশ্বৰ দাসে বৰপেটা মহকুমাৰ ভিতৰত প্ৰথম স্থান অধিকাৰ কৰে। প্ৰধান শিক্ষক সন্তৰাম চৌধুৰী,চৌখুটি এম ভি স্কুলৰ প্ৰধান শিক্ষক পৰমানন্দ দত্তচৌধুৰী, বিজনী মৌজাৰ মৌজাদাৰ পুষ্পৰাম চৌধুৰী এইসকল আছিল কামেশ্বৰ দাসৰ শিক্ষাজীৱনৰ আৰ্থিক তথা মানসিক সাৰথি। লগত নিজৰ অপৰিসীম পৰিশ্ৰম। ফলত ১৯১১ চনত কামেশ্বৰ দাসে হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত সদৌ অসম উপত্যাকাৰ ভিতৰতে দ্বিতীয় স্থান অধিকাৰ কৰি উত্তীৰ্ণ হৈছিল। প্ৰথম স্থান অধিকাৰ কৰা ব্যক্তি জন আছিল পণ্ডিত ড০ বাণীকান্ত কাকতি (১৮৯৪-১৯৫২)। ১৯১১ চনতে কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়এ পূৰ্বৰ এণ্ট্ৰেন্স পৰীক্ষা ৰদ কৰি প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষা প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল আৰু সময়ত একমাত্ৰ পৰীক্ষাকেন্দ্ৰ আছিল গুৱাহাটী। পৰীক্ষা দিবলৈ দাস বৰপেটাৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ খোজকাঢ়ি আহিছিল। উচ্চ শিক্ষা ১৯১৩ চনত কটন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা আই এছ ছি পৰীক্ষাত বৃত্তিসহ উত্তীৰ্ণ হয়। সেই সময়ত এই মহাবিদ্যালয়ত গণিত বিষয়ত অনাৰ্চ (বৰ্তমান মেজৰ) পাঠ্যক্ৰম নথকাত দাসে ঢাকাত বি এছ ছি পঢ়িবলৈ যায়। ১৯১৫ চনত গণিত বিষয়ত সোণৰ পদকসহ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ প্ৰথম স্থান অধিকাৰ কৰি স্নাতকোত্তৰ (বিজ্ঞান শাখা) উপাধি লাভ কৰে। একে বছৰতে বি এল ডিগ্ৰীও লাভ কৰে। গৱেষণা কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়োঁতে দাস গণিত শাস্ত্ৰৰ পণ্ডিত তথা বেংগল কেশৰী ছাৰ আশুতোষ মুখোপাধ্যায়ৰ (১৮৬৪-১৯২৪) প্ৰিয় ছাত্ৰ আছিল। তেখেতৰ অনুমোদন ক্ৰমে অসম চৰকাৰৰ পৰা এবছৰীয়া জলপানি লৈ দাসে চি ই কুলিছ নামৰ এজন গণিতৰ অধ্যাপকৰ অধীনত গৱেষণা কৰিছিল। গৱেষণা কৰি থকা সময়তে তেখেতে নিৰ্ণায়ক তত্ত্ব বা নামৰ আলোচনী এখনত গৱেষণা পত্ৰ প্ৰকাশ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। এবছৰীয়া জলপানি বন্ধ হোৱাত তেখেতৰ গৱেষণাৰ কাম বন্ধ হৈ পৰিছিল। কৰ্মজীৱন প্ৰিয় ছাত্ৰ আছিল বাবে ছাৰ আশুতোষ মুখোপাধ্যায়ে গণিত বিষয়ত অধ্যাপকৰ পদ খালী হওঁতে কামেশ্বৰ দাসলৈ ডাকযোগে নিযুক্তি পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰিছিল। কিন্তু যোগাযোগৰ ব্যৱস্থা শোচনীয় হোৱা হেতুকে এই প্ৰাপ্তিৰ পৰা তেওঁ বঞ্চিত হ'ল। কামেশ্বৰ দাস কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়ি থাকোঁতে কলিকতা গণিত সমাজ )ৰ সদস্য আছিল। আইনৰ ডিগ্ৰী লৈ দাসে বৰপেটাত অধিবক্তা হিচাপে কাম কৰিছিল। কিছুদিন ব্যৱসায়ো কৰিছিল। অসম বিধানসভাৰ সদস্য, বৰপেটাৰ এম ছি মহাবিদ্যালয় আৰু পাঠশালাৰ বজালী মহাবিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষপদ আৰু অসম লোকসেৱা আয়োগৰ অধ্যক্ষৰ দৰে দায়িত্বপূৰ্ণ পদবীয়ে তেখেতক প্ৰশাসনিক দিশত আত্মনিয়োগ কৰাইছিল। ফলত কোনোবা এচুকত অযত্নপালিত ছবি এখন কেৰেচীয়াকৈ ওলমি থকাৰ দৰে তেখেতৰ সৃষ্টিপ্ৰসূত মনত বৌদ্ধিক বৈৰাগ্যই দেখা দিছিল। শেষলৈ গণিতশাস্ত্ৰক চাহ-এৰা দিয়াৰ দৰে হোৱাত অসম মাতৃয়ে সম্ভাৱ্য গণিত বিজ্ঞানীক হেৰুৱায়। বৰঙণি কামেশ্বৰ দাসে ঘোঁৰাৰ ৰং, গঠন আৰু ওজনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি 'সম্ভাৱিতা সূত্ৰ'ৰ সহায়ত কোনটো ঘোঁৰা জয়ী হ'ব তাৰ সম্ভাৱিতা উলিয়াব পাৰিছিল।এই ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ সফলতা ৮০% বুলি জনা যায়। উল্লেখযোগ্য ঘটনা বেল বঁটা বিজয়ী পদাৰ্থবিজ্ঞানী চি ভি ৰমণে (১৮৮৮-১৯৭০) ৰমণ প্ৰক্ৰিয়া তত্ত্ব আৱিষ্কাৰ কৰোঁতে তাত ব্যৱহৃত গাণিতিক গণনাসমূহত দাস ডাঙৰীয়াৰ সহায় লৈছিল। সেয়েহে ৰমণেে গৱেষণা পত্ৰৰ পাতনিত কামেশ্বৰ দাসৰ নাম উল্লেখ কৰিছে। ১৯৫১ চনত ৰমণ ডাঙৰীয়া কটন মহাবিদ্যালয়ৰ সোণালী জয়ন্তীত মুখ্য অতিথি হিচাপে যোগদান কৰিবলৈ আঁহোতে কামেশ্বৰ দাসৰ খবৰহে লৈছিল। সেই সময়ত দাস অসম লোকসেৱা আয়োগৰ অধ্যক্ষ আছিল। চি ভি ৰমণে আহিয়েই তেখেতৰ খবৰ লোৱাৰ বাবে কলেজ কৰ্তৃপক্ষই দাস ডাঙৰীয়াৰ গুৰুত্ব উপলব্ধি কৰি তেখেতক সোণালী জয়ন্তীৰ মুকলি অধিৱেশনত ভাষণ দিবলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰে। দেহাৱসান ১৯৬৬ চনৰ ১ ছেপ্টেম্বৰত তেখেতে গুৱাহটীত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে। তথ্যউৎস লগতে চাওক খনীন্দ্ৰ চন্দ্ৰ চৌধুৰী জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধি ভূপতি চন্দ্ৰ ডেকা নয়নদীপ ডেকা বৰুৱা অনুপম শইকীয়া (গণিতজ্ঞ) অসমৰ ব্যক্তি চৰকাৰী বিষয়া মৃত

5305

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A7%88%E0%A7%B1%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%AF%E0%A7%81%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%BF

জৈৱ প্ৰযুক্তি

একবিংশ শতিকাত মানৱ প্ৰজাতিৰ লগত অন্য জীৱৰ স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত জৈৱ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ অৰিহণা এইক্ষেত্ৰত অপৰিসীম। জৈৱ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ জৰিয়তে বিভিন্ন বেমাৰ ৰোধ কৰিব পৰা যায়। জৈৱ প্ৰযুক্তি হ’ল বৰ্তমান যুগৰ আটাইতকৈ আশাপ্ৰদ, সুবিধাজনক তথা কাৰ্যকৰী ব্যৱস্থা। বিভিন্ন প্ৰতিৰোধীকৰণ ব্যৱস্থাৰ জৰিয়তে ৰোগ প্ৰতিৰোধ কৰিব পাৰি। ইয়াৰ সহায়ত প্ৰতিকাৰ সম্ভৱ নোহোৱা কিছুমান বেমাৰৰ প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। যিকোনো এটা ৰোগৰ ৰোগ নিৰূপণ বা ৰোগৰ বীজাণু চিনাক্তকৰণ প্ৰণালীৱদ্ধভাৱে সঠিকভাৱে নিৰ্ণয় কৰাত জৈৱ প্ৰযুক্তিয়ে এক ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰে। যিকোনো বেমাৰ আৰু তাৰ বীজাণু সঠিকভাৱে পৰীক্ষা কৰি নিৰূপণ কৰাত ৰোগ নিৰাময়ৰ ক্ষেত্ৰত ই এক বিশেষ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে। জৈৱ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ জৰিয়তে অভিনৱ সৃষ্টি, ৰোগ নিৰ্ণয়কাৰী পৰীক্ষা প্ৰণালীসমূহ অতি সোনকালে তথা পুংখানুপুংখভাৱে ৰোগ নিৰ্ণয়ত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে। এই পৰীক্ষা কৰা পদ্ধতিক মনক্লনেল এণ্টিব’ডী আৰু প্ৰ’বছ- এই দুটা ভাগত ভগাব পাৰি। জৈৱ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ জৰিয়তে বৰ্তমান জিন থেৰাপীৰ মাধ্যমেৰে বহুতো দুৰাৰোগ্য ব্যাধি যেনে- কেন্সাৰ, ডায়েবেটিছ, উচ্চ ৰক্তচাপ, মানসিক ৰোগ আদিৰ দিশত বহু দুৰ সাফল্য লাভ কৰিব পাৰে। জৈৱ প্ৰযুক্তি একবিংশ শতিকাৰ এক মুখ্য উপাদান। জৈৱ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ অৱদানসমূহ জনস্বাস্থ্য ৰক্ষাত যথেষ্ট অগ্ৰগতি আৰু আশাপ্ৰদ ফল লাভ কৰিব পৰা গৈছে। জৈৱ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ অৱদানসমূহ জনস্বাস্থ্য ৰক্ষাত যথেষ্ট অৰিহণা আগবঢ়াইছে। অনাগত দিনত এই প্ৰযুক্তিৰ দ্বাৰা অধিক কাৰ্যক্ষম তথা অভিনৱ সৃষ্টি আশা কৰিব পাৰে। জৈৱ প্ৰযুক্তিবিদ্যা বা নল’জি শব্দটো ১৯১৯ চনত প্ৰথমে ব্যৱহাৰ কৰিছিল হাঙ্গেৰিৰ কাৰ্ল এৰৰ্কে নামৰ বিজ্ঞানীজনে। চল’মন আৰু বেৰিৰ (১৯৯৫) মতে জীৱিত জীৱৰ পৰা মানৱ জাতিৰ কল্যাণৰ কাৰণে প্ৰয়োজনীয় বস্তু উৎপাদনৰ প্ৰক্ৰিয়াকে জৈৱ প্ৰযুক্তিবিদ্যা বোলা হয়। প্ৰাচীন কালৰ পৰাই মানুহে নিজৰ প্ৰয়োজন পূৰাবলৈ নানা ধৰণৰ জৈৱ প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰি আহিছে। ১৯৭০ ৰ দশকৰ পিছৰ সময়তহে আধুনিক জৈৱ প্ৰযুক্তি বিজ্ঞানৰ বিকাশ হোৱা বুলি কোৱা হয়। ১) প্ৰাচীন জৈৱ প্ৰযুক্তিসমূহ: পাউৰুটি তৈয়াৰ কৰা উদ্যোগসমূহত ইষ্ট নামৰ ভেকুঁৰৰ ব্যৱহাৰ। দৈ, মাখন, পনিৰ আদি তৈয়াৰ কৰিবলৈ বেক্টেৰিয়াৰ ব্যৱহাৰ। পতঙ্গই আক্ৰমণ কৰা কৃষিভূমিত পতঙ্গভোজী প্ৰাণী এৰি দি নাশক পতঙ্গৰ জৈৱিক নিয়ন্ত্ৰণ। বিভিন্ন ধৰণৰ মদ, পনীয় আৰু জৈৱসাৰ উৎপাদনত জৈৱ প্ৰযুক্তিৰ প্ৰয়োগ। ২) আধুনিক জৈৱ প্ৰযুক্তিসমূহ: জৈৱ গেছৰ ব্যৱহাৰ। মাছৰ প্ৰণোদিত প্ৰজনন। নিদিষ্ট কিছুমান অণুজীৱৰ পৰা পেনিচিলিন, টেৰামাইচিন ইত্যাদি প্ৰতিজৈৱিক ঔষধৰ উৎপাদন। গুটিবিহীন আৰু সহজতে পচন নোহোৱা ফল-মূলৰ উৎপাদন। সংকৰণ পদ্ধতিৰে নানা প্ৰকাৰৰ উৎপানক্ষম শস্য আৰু ফল-মূলৰ উৎপাদন। এইবোৰৰ উপৰিও আধুনিক জৈৱ প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ জৰিয়তে কৃত্ৰিম ভাবে উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীকোষৰ জিনীয় সজ্জা সলনি কৰি লোৱা হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াত একপ্ৰকাৰ কোষৰ ৰ পৰা পৰা নিৰ্বাচিত আৰু উপযোগী অংশ কাটি উলিওৱা হয়। ইয়াৰ পিছত কাটি উলিওৱা ৰ অংশখিনি উপযোগী বুলি বিবেচিত কিছুমান বাহক জীৱৰ বিশেষকৈ অণুজীৱৰ প্লাজমিড বা ফাজৰ ৰ লগত জোৰা দি নতুন সংকৰ ৰ সৃষ্টি কৰা হয় আৰু ইয়াক ৰিকম্বিনেণ্ট বোলা হয়। অৰ্থাৎ কোনো বহিৰাগত আৰু বাহক সংযুক্ত হৈ যি নতুন সংকৰ ৰ সৃষ্টি হয় তাকে ৰিকম্বিনেণ্ট বোলা হয়। জিনীয় অভিযন্ত্ৰণো এক প্ৰকাৰৰ জৈৱ প্ৰযুক্তি য’ত মানুহে জিনীয় পদাৰ্থবোৰৰ কটা-চিগা, প্ৰত্যাৰোপণ আৰু সংবৰ্ধন কৰে। ৰিকম্বিনেণ্ট বোৰ পুনৰ্গঠন কাৰিকৰী কৌশল পদ্ধতিৰ দ্বাৰা বহিৰাগত জিন প্ৰাণী বা উদ্ভিদৰ কোষৰ জিনমত সুমুৱাই দি বংশান্তৰিতকৰণ কৰা হয়। অণুবোৰৰ আনৱিক আকাৰ উৎসেচকৰ আনৱিক আকাৰতকৈ ডাঙৰ কিয়নো উৎসেচকবোৰ সাধাৰণতে প্ৰটিন আৰু ৰ সৰু অংশৰ পৰাহে প্ৰটিন সংশ্লেষণ হয়। জৈৱ প্ৰযুক্তিবিজ্ঞানৰ সংজ্ঞা ইউৰোপিয়ান ফেডাৰেচন অফ নলজিয়ে আগবঢ়োৱা জৈৱ প্ৰযুক্তিবিজ্ঞানৰ সংজ্ঞাটো হ’ল “জৈৱ-ৰাসায়নিক বিজ্ঞান, জীৱাণু বিজ্ঞান আৰু জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ সংহতি প্ৰণয়নৰ দ্বাৰা সূক্ষ্ম জীৱৰ বা সংবৰ্ধিত কলাৰ নাইবা জীৱৰ কোনো অংশৰ সক্ষমতাক প্ৰযুক্তিবিদ্যা ব্যৱহাৰ কৰি সাফল্য লাভ কৰাকে জৈৱ প্ৰযুক্তিবিজ্ঞান বোলা হয়। জৈৱ প্ৰযুক্তিবিজ্ঞানৰ সংজ্ঞাটোৰ লগত দুটা কাৰক জড়িত হৈ আছে। ইয়াৰে প্ৰথমটো হ’ল জৈৱিক অভিকৰ্ত্তাৰ প্ৰয়োগ আৰু দ্বিতীয়টো হ’ল মানৱ কল্যাণৰ বাবে ব্যৱহৃত উৎপাদিত সামগ্ৰী নাইবা পৰিচৰ্যা। জৈৱ প্ৰযুক্তিবিজ্ঞানৰ মূলনীতি জীৱ প্ৰযুক্তিবিজ্ঞানৰ মূলত দুটা কাৰ্যকৰী দিশ আছে যাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ইয়াৰ প্ৰসাৰণ আৰু কৃতকাৰ্যতা বৃদ্ধি পাইছে। এই দিশ দুটা হ’ল 1. জিনীয় অভিযন্ত্ৰণ কৃত্ৰিম ভাবে নতুন জিন সংশ্লেষণ নাইবা কোনো ক্ৰ’ম’জমৰ পৰা প্ৰয়োজনীয় জিন পৃথক কৰি অন্য কোনো জীৱৰ জিনমত স্থানান্তৰণ, অথবা ক্ৰূটিপূৰ্ণ জিনক আণৱিক স্তৰত সংশোধন কৰা প্ৰক্ৰিয়াকে জিনীয় অভিযন্ত্ৰণ বোলা হয়। সংক্ষিপ্তকৈ কবলৈ গ’লে নতুন জিনৰ সমন্বয়ত পুনৰগঠিত সৃষ্টি কৰি অন্য জীৱত কাৰ্যকৰী ভাবে স্থানান্তৰ কৰাকে জিনীয় অভিযন্ত্ৰণ বোলা হয়। 1967 ৰ মতে কৃত্ৰিম ভাবে জিনৰ সংশ্লেষণ, জিনৰ বিশুদ্ধিকৰণ, জীৱ কোষত স্থানান্তৰণ, জিনমত অন্তৰ্ভুক্তি আৰু কৃতকাৰ্যতাৰ সতে অন্তৰ্ভুক্ত জিনৰ প্ৰতিলিপিকৰণৰ পৰ্যবেক্ষণ আদি কামবোৰ জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ অন্তৰ্ভুক্ত। জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ জৰিয়তে জীৱৰ জিনমত নতুন জিন সংযোজন কৰা হয় বা কোনো অপ্ৰয়োজনীয় জিনক আতঁৰোৱা হয় বা মেৰামতি কৰি অধিক উপযোগীবিশিষ্ট নতুন জীৱ সৃষ্টি কৰা হয়। মানুহৰ ৰ নিউক্লিয়’টাইডৰ গড় আনৱিক ভৰ হ’ল 136.86। মানৱ জিনম প্ৰকল্পৰ জৰীপ অনুসৰি মানুহৰ জিনমত 6×109টা নিউক্লিয়’টাইড থাকে। গতিকে মানুহৰ জিনমৰ ৰ আনৱিক ভৰ হ’ল 6×109×130=784.56×109 গ্ৰাম/মল। 2. ৰাসায়নিক অভিযন্ত্ৰণ প্ৰয়োজনীয় সূক্ষ্ম জীৱাণু বা প্ৰকোষকেন্দ্ৰীয় কোষ, যিবোৰৰ পৰা প্ৰতিজৈৱিক, চিটা, উৎসেচক, ঔষধ, হৰমন আদি বহুল ভিত্তিত উৎপাদন কৰা হয় সেইবোৰ সংবৰ্ধন কৰোঁতে যাতে অশুদ্ধি হব নোৱাৰে তাৰ বাবে যি ৰাসায়নিক সংসাধনৰ ব্যৱস্থা কৰা হয় তাকে ৰাসায়নিক অভিযন্ত্ৰণ বোলা হয়। 11.3. জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ মূলনীতিৰ ধাৰণাত্মক বিকাশ জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ সূত্ৰ বেক্টেৰিয়াৰ দুটা বস্তুৰ আৱিষ্কাৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰতিষ্ঠিত হৈছে। যেনে 1. বেক্টেৰিয়াৰ ক্ৰম’জমত থকা ৰ অনুকৃত্যায়নৰ উপৰিও ইয়াত থকা প্লাজমিডৰো একেলগে অনুকৃত্যায়ন হয়। 2. ৰেষ্ট্ৰিকচন এনজাইমবোৰে যি বেক্টেৰিয়াৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা হয় সেই বেক্টেৰিয়াটোৰ নামৰ লগত সংগতি ৰাখি ইয়াৰ নামকৰণ কৰা হয়। যেনে ইত্যাদি। এই জাইম দুই প্ৰকাৰৰ যেনে এণ্ডনিউক্লিয়েজ আৰু এক্স’নিউয়েজ এণ্ডনিউক্লিয়েজে ৰ অংশবিশেষত বিচ্ছেদ ঘটাব পাৰে। সেয়েহে এইবোৰক আণৱিক কেচি নাইবা জৈৱিক কেচি বুলি কোৱা হয়। আনহাতে এক্স’নিউক্লিয়েজে ৰ মূৰৰ পৰা নিউক্লিয়’টাইডৰ একোটা ক্ৰমক বিচ্ছিন্ন কৰে। 1972 চনতে পল বাৰ্গে জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ কাম আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ -40 ভাইৰাছৰ এটা জিন ডা ফাজ বেক্টেৰিয়াৰ দেহত প্ৰতিষ্ঠাপন কৰিছিল। এওঁক এই কামৰ বাবে 1980 চনত নবেল বটা প্ৰদান কৰা হৈছিল আৰু এওঁকেই জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ জনক 11.4. প্ৰথম ৰিকম্বিনেণ্ট ৰ সৃষ্টি আৰু আৱিষ্কাৰ কোহেন আৰু ব’য়েৰে 1972 চনত প্ৰথমতে বিনেণ্ট প্ৰস্তুত কৰি উলিয়াইছিল। তেওঁলোকে প্ৰতিজৈৱিক ৰোধী এটুকুৰা বহিৰাগত জিন বা ৰ অংশ চালম’নেলা টাইফিমুৰিয়াম নামৰ বেক্টেৰিয়াৰ প্লাজমিডত সুমুৱাই দিছিল। এইদৰে ৰূপান্তৰিত প্লাজমিডবোৰ পিছত বেক্টেৰিয়াৰ দেহত সুমুৱাই দি বিনেণ্ট ৰ ক্ল’ন কৰা হৈছিল। 11.5. জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ কৌশল জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ কৌশলক তিনিটা ভাগত ভগাব পাৰি যেনে বিনেণ্ট ৰ সৃষ্টি জিন ক্লনিংৰ ব্যৱহাৰ আৰু জিনৰ স্থানান্তৰণ বিনেণ্ট ৰ সৃষ্টি যদি ৰ এটা টুকুৰা অন্য এটা বহিৰাগত জীৱত সংস্থাপন কৰা হয় তেন্তে এই টুকুৰাটোৱে অনুকৃত্যায়ন হবলৈ সুবিধা নেপাব। কিন্তু টুকুৰাটো যদি আনুবংশিক পদাৰ্থৰ লগত অন্তৰ্ভুক্তি কৰি দিয়া হয় তেন্তে পোষক ৰ অনুকৃত্যায়নৰ লগে লগে অন্তৰ্ভুক্তি কৰি দিয়া ৰ টুকুৰাটোৰো সংখ্যাবৃদ্ধি হ’ব যিহেতু অন্তৰ্ভুক্তি হোৱা খিনি বহিৰাগত পোষক জীৱটোৰ ক্ৰম’জমৰ সৈতে অনুকৃত্যায়িত হ’ব। বিনেণ্ট হ’ল প্ৰকৃততে সংকৰ য’ত দুটা পৃথক জীৱৰ জিনক সংযুক্তকৰণ কৰা হয়। বিনেণ্ট প্ৰস্তুত কৰা প্ৰক্ৰিয়াটোক বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিবিদ্যা বোলা হয়। এইখিনি কাম পৰীক্ষানলীৰ ভিতৰত কৰা হয়। বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিবিদ্যাত আকাংক্ষিত জিনটো, উদাহৰণ স্বৰূপে ইনচুলিন জিনটো বেক্টেৰিয়াৰ প্লাজমিডৰ লগত সংযুক্ত কৰি দিয়া হয়। এতিয়া এই বেক্টেৰিয়াটোক কোৱা হ’ব বিনেণ্ট বেক্টেৰিয়া। তাৰ পাছত বেক্টেৰিয়াবোৰক সংবৰ্ধন হবলৈ দিয়া হয়। বেক্টেৰিয়াৰ সংবৰ্ধনৰ লগে লগে ইনচুলিন জিনৰ সংখ্যাও অনুকৃত্যায়নৰ দ্বাৰা বৃদ্ধি পাব। ইয়াকে জিন ক্লনিং বোলা হয়। এনেদৰে প্ৰস্তুত কৰা বিনেণ্ট বেক্টেৰিয়াক সংবৰ্ধন কৰি ইহতে সংশ্লেষণ কৰা ইনচুলিন হৰমন মানুহৰ শৰীৰত ব্যৱহাৰৰ কৰা হয়। তিনিটা স্তৰত বিনেণ্ট প্ৰস্তুত কৰা হয় যেনে, আকাংক্ষিত জিন প্ৰস্তুতকৰণ, প্লাজমিডক পৃথককৰণ আৰু আকাংক্ষিত জিন প্লাজমিডৰ লগত সংযুক্তকৰণ। আকাংক্ষিত জিন প্ৰস্তুতকৰণ প্ৰাকৃতিক উৎস আৰু ৰ পৰা আকাংক্ষিত জিন আহৰণ কৰা হয়। 1. প্ৰাকৃতিক উৎসৰ পৰা উদাহৰণ স্বৰূপে মানুহৰ অগ্নাশয়ৰ কোষবোৰত থকা ইনচুলিন জিন তলত উল্লেখ কৰা স্তৰসমূহত পৰ্যায়ক্ৰমে পৃথক্কৰণ কৰা হয়। কোষবোৰ প্ৰথমতে চডিয়াম ক্ল’ৰাইড দ্ৰবৰে ধৌতকৰণ কৰা হয়। সমজাতীয়কৰণ প্ৰক্ৰিয়াৰে কোষবেৰবোৰ বিদীৰ্ণ কৰি লোৱা হয়। সমজাতীয়কৰণ কৰাৰ পাছত ডিটাৰজেণ্ট ব্যৱহাৰ কৰি ঘূৰ্ণন প্ৰক্ৰিয়াৰে অলাগতিয়াল দ্ৰব্যসমূহ আতৰোৱা হয়। বাকী থকা পৃষ্ঠপ্লৱখিনিত প্ৰটিন, আৰু থাকে। প্ৰটিনখিনি প্ৰটিয়েজ উৎসেচকৰ সহায়ত অধক্ষেপিত কৰি ঘূৰ্ণন প্ৰক্ৰিয়াৰে পৃথক কৰা হয়। খিনি আতৰ কৰিবলৈ ৰিব’নিউক্লিয়েজ উৎসেচক ব্যৱহাৰ কৰি পুনৰায় ঘূৰ্ণন প্ৰক্ৰিয়াৰে এতিয়া পৃষ্ঠপ্লৱখিনিত ইথানল মিহলাই এডাল গ্লাছৰ দণ্ডৰে লৰাই থাকিলে গ্লাছ দণ্ডডালৰ চাৰিওফালে বগা আহঁযুক্ত অধক্ষেপ পৰিব। অধক্ষেপখিনি ইথানল চডিয়াম ক্লৰাইড দ্ৰবৰ দ্বাৰা দ্ৰৱীভূত কৰি আতৰোৱা পাছত ইয়াত খিনি ৰৈ যায়। 2. ৰ পৰা অগ্নাশয়ৰ কোষবোৰত ৰ পৰা ইনচুলিনৰ সংশ্লেষণ হয়। ওপৰত উল্লিখিত পদ্ধতিৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত কৰা পৃষ্ঠপ্লৱৰ পৰা পৃথক কৰি লোৱা হয়। এই দ্ৰৱৰ লগত ৰিভাৰ্জ টেজ উৎসেচক আৰু নিউক্লিঅ’টাইড মিহলোৱা হয়। ৰিভাৰ্জ তেজ উৎসেচকে ৰ দণ্ডডালক সাচ হিচাপে লৈ একদণ্ডীয় পৰিপূৰক ৰ সৃষ্টি কৰে। এতিয়া দ্ৰবখিনিত পুনৰায় পলিমেৰেজ আৰু নিউক্লিয়’টাইড মিহলোৱা হয়। পলিমেৰেজ উৎসেচকে একদণ্ডীয় দণ্ডডালক সাচ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি নিউক্লিয়’টাইড সংযোগকৰণেৰে দ্বিদণ্ডীয় লৈ (ইনচুলিন জিন) ৰূপান্তৰ কৰে। প্লাজমিডৰ পৃথক্কৰণ প্লাজমিড হ’ল বেক্টেৰিয়াত থকা অতিৰিক্ত দুডাল দণ্ডযুক্ত অণু। বেক্টেৰিয়াৰ পৰা প্লাজমিড পৃথক কৰিবলৈ প্ৰথমতে লাইচ’জাইম আৰু ব্যৱহাৰ কৰি বেক্টেৰিয়াৱ কোষবেৰ বিদীৰ্ণ কৰি লোৱা হয়। পাছত ব্যৱহাৰ কৰি কোষাবৰণখনৰ অপঘটন কৰা হয়। শেষত ঘূৰ্ণন প্ৰক্ৰিয়াৰে প্লাজমিড খিনি আঁতৰোৱা হয়। আকাংক্ষিত জিন প্লাজমিড অন্তভূৰ্ক্তকৰণ আকাংক্ষিত জিন প্লাজমিডৰ ৰ লগত সংযুক্ত কৰিবলৈ প্ৰথমতে বৃত্তাকাৰ প্লাজমিড ডাল চন উৎসেচকৰ দ্বাৰা কাটি লোৱা হয়। চন উৎসেচকবোৰ প্ৰথমতে চন আৰু লোডাৰবাৰ্গে 1964 চনত আৱিষ্কাৰ কৰিছিল। এইবোৰক চন এণ্ড’নিউক্লিয়েজ বুলিও কোৱা হয়। চন এণ্ডনিউক্লিয়েজে ৰ পেলিনড্ৰমিক ক্ৰমক চিনাক্ত কৰি সেই ঠাইতে নিউক্লিয়’টাইডৰ আধাৰ ক্ৰমক বিচ্ছিন্ন কৰে। তন্তুৰ পেলিনড্ৰমিক ক্ৰমত দুয়োটা দিশৰ পৰা অৰ্থাৎ 5´→3´ ফালৰ পৰা আৰু 3´→5´ ফালৰ পৰা পঢ়ি গল অনুক্ৰম বোৰ একে হয়। যেনে 5´→ ´→3´ 3´→ →5´ ইয়াৰে 3´ দিশৰ কটা অংশটোত মুক্ত মূলকটো থাকে, আনহাতে মুক্ত 5´ দিশটোত ফেট গ্ৰুপটো থাকে। দণ্ডদুডাল কটাৰ পিছত দুয়োডাল দণ্ডৰ প্ৰত্যেকৰে কিছু অংশ ওলমি থাকে। ওলমি থকা অংশখিনিক ষ্টিকি এণ্ড বোলা হয়। কিছুমান চন উৎসেচকে আকৌ ৰ দণ্ড দুডালক পথালিকৈ ঠিক মাজেদি কাটি দিয়ে। এই ক্ষেত্ৰত মূৰ দুটাক ভোটা মূৰ বুলি কোৱা হয়। এতিয়া খণ্ডিতকৰন কৰি লোৱা প্লাজমিড আৰু আকাংক্ষিত জিনক একেলগ কৰা হয় আৰু লাইগেজ উৎসেচকৰ দ্বাৰা ইহঁতক সংযোজন কৰা হয়। ভোটা মূৰ লগ লগাবলৈ উৎসেচক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। আকাংক্ষিত জিন প্লাজমিডত সংযুক্ত হোৱাৰ পাছত ইয়াক বিনেণ্ট বোলা হয়। বিনেণ্ট ৰ প্ৰয়োগ বিনেণ্ট ৰ কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰয়োগ আলোচনা কৰা হ’ল বিনেণ্ট কৌশল প্ৰয়োগ কৰি বেক্টেৰিয়াৰ সহায়ত অত্যধিক হাৰত মানুহৰ ইনচুলিন হৰমন তৈয়াৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে 1979)। একে ধৰণে মানুহৰ বৃদ্ধি হৰমন ই. কলি বেক্টেৰিয়াৰ দ্বাৰা সশ্লেষণ কৰিবলৈ সম্ভৱ হৈছে 1978)। এই হৰমন দুৰাৰোগ্য কৰ্কট ৰোগৰ চিকিৎসাত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিৰ দ্বাৰা সূক্ষ্ম জীৱৰ পৰা বায়’গেছ বাণিজ্যিক ভিত্তিত প্ৰস্তুত কৰিবলৈ সম্ভৱ হৈছে। বিনেণ্ট কৌশলেৰে সূক্ষ্ম জীৱৰ পৰা ষ্টেৰইড হৰমনো প্ৰস্তুত কৰা হয়। বিনেণ্ট কৌশলেৰে এলকহল, জৈৱ এচিড, এমাইন’ এচিড আদিও বৃহৎ পৰিমাণত উৎপাদন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। জিনীয় প্ৰযুক্তিৰে সৃষ্টি কৰা কিছুমান জীৱৰ দ্বাৰা কৃষিভূমিত ব্যৱহাৰ কৰা কীট নাশক আৰু বন নাশক জটিল যৌগক অপক্ষয়িত কৰা হয়। বিনেণ্ট কৌশল ব্যৱহাৰ কৰি বংশগতিৰ কিছুমান ৰোগ চিনাক্তকৰণ আৰু নিৰ্মূল কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। গ্ৰিভেন আৰু এওঁৰ সহযোগী সকলে (1981) বিনেণ্ট কৌশলেৰে কাঁচিকোষ ৰক্তহীনতা নামৰ বংশগতিৰ ৰোগবিধৰ অপ্ৰভাৱী জিনটো চিনাক্তকৰণ কৰিছিল। বিলাহী, আলু, কপাহ, অমিতা, গাজৰ আদিৰ উন্নত বংশান্তৰিত উদ্ভিদৰ জাত বিনেণ্ট কৌশলৰ দ্বাৰাই তৈয়াৰ কৰা হয়। বিনেণ্ট কৌশলৰ দ্বাৰাই কিছুমান ভাইৰাছজনিত আৰু বেক্টেৰিয়াজনিত ৰোগৰ ছিটা প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। ৰ সহায়তে বহু গুৰুত্বপূৰ্ণ জিন অণুজীৱ আৰু উচ্চস্তৰৰ জীৱত প্ৰয়োগ কৰি নতুন নতুন বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ জীৱ সৃষ্টি কৰা সম্ভৱ হৈছে। 11.7. জিনীয় অভিযন্ত্ৰণত ব্যৱহাৰ কৰা আহিলাসমূহ ডাঙৰ বোৰক কাটি সৰু সৰু খণ্ডত কাটি লোৱাটো আৰু খণ্ডবোৰক যোৰা লগোৱাটোৱে হ’ল বিনেণ্ট তৈয়াৰ কৰা কাৰ্যৰ দুটা প্ৰধান স্তৰ। এইবোৰ কৰিবলৈ যাওঁতে গৱেষকসকলে কিছুমান উৎসেচক, ক্লনিং বাহক আৰু চুটি সাংশ্লেষিক সংযোজক যেনে সংযোজক আৰু উপযোজক আদি ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ক কাটিবলৈ আৰু জোৰা লগাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা উপাংশসমূহ অবিহনে আণৱিক জীৱবিদ্যাৰ আৰু বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিৰ পৰীক্ষা নিৰীক্ষাসমূহ সম্পন্ন কৰিব পৰা নগলহেতেন। 1. জিনীয় অভিযন্ত্ৰণৰ কাৰণে উপযোগী উৎসেচকসমূহ দণ্ডডাল সৰু সৰু টুকুৰাত কাটিবলৈ আৰু কটা খণ্ডবোৰ যোৰা লগাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা উৎসেচকবোৰক টেইলৰিং জাইম বা জিনীয় প্ৰযুক্তিৰ উৎসেচক বোলা হয়। জিনীয় প্ৰযুক্তিৰে বিনেণ্ট প্ৰস্তুত কৰোঁতে প্ৰয়োজনীয় উসেচকসমূহ হ’ল ৰিভাৰ্জ ট্ৰেন্সক্ৰিপ্তেজ ৰিব’নিউক্লিয়েজ ক্লিনাও উৎসেচক নিউক্লিয়েজ টেক্ পলিমেৰেজ ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ প্ৰান্তীয় নিউক্লিয়’টাইডেল ফাৰেজ ক্ষাৰীয় ফছফেটেজ পলিনিউক্লিয়’টাইড কাইনেজ আৰু লাইগেজ ৰিভাৰ্জ ট্ৰেন্সক্ৰিপ্তেজ ক সাচ দণ্ড হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি একদণ্ডযুক্ত পৰিপূৰক সৃষ্টি হওঁতে এই এনজাইমে কাম কৰে। ইয়াৰ আন এটা নাম হ’ল ইয়াক ৰিট্ৰোভাইৰাছৰ আৰু পৰা আহৰণ কৰা হয়। দুটা বেলেগ বেলেগ জীৱৰ ৰ সংযোজন ঘটাই বিনেণ্ট প্ৰস্তুত কৰা হয় ৰ একসূত্ৰীয় দণ্ডক সাচ দণ্ড হিচাপে ৰিভাৰ্জ ক্ৰিপ্তেজ উৎসেচকৰ সহায়ত পৰিপূৰক প্ৰস্তুত কৰা হয়। ৰিব’নিউক্লিয়েজ পৰিপূৰক আৰু ৰ মাজত সৃষ্টি হোৱা সংকৰৰ পৰা ক আতৰায় পৰিপূৰক ক মুক্ত কৰা উৎসেচকটো হ’ল ৰিব’নিউক্লিয়েজ ক্লিনাও উৎসেচক ক্লিনাও উৎসেচকে একদণ্ডীয় ত এটা এটাকৈ ডিঅক্সিৰিবনিউক্লিয়’টাইড সংযোগ কৰি ইয়াক দ্বিদণ্ডীয় ক্ল’নলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে। নিউক্লিয়েজ ৰ পৰা দ্বিসূত্ৰীয় সৃষ্টি হওঁতে এটা মূৰত এটা হেয়াৰ পিন লুপৰ সৃষ্টি হয়। নিউক্লিয়েজ উৎসেচকে এই লুপটো নাইকিয়া কৰে। ইয়াৰ উপৰিও এই এনজাইমে অণু এটা খণ্ডিতকৰণ কৰোঁতে সৃষ্টি হোৱা ভোটা মূৰটোৰ পৰা অপ্ৰয়োজনীয় প্ৰান্তীয় ক্ৰমবোৰ আতৰায়। টেক্ পলিমেৰেজ এইবিধ উৎসেচক গ্ৰাম নিগেটিভ নামৰ বেক্টেৰিয়াৰ পৰা আহৰণ কৰা হয়। পলিমেৰেজ শৃংখল বিক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা অসংখ্য একে ধৰণৰ আকাংক্ষিত প্ৰস্তুত কৰিবলৈ টেক্ পলিমেৰেজ উসেচক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ উৎসেচক পোনতে ডব্লিউ আৰবাৰে 1962 চনত বেক্টেৰিয়াৰ দেহৰ পৰা পৃথক কৰি উলিয়াইছিল। এই কামৰ বাবে আৰবাৰ, স্মিথ আৰু নাথানক 1978 ক্ৰষ্টাব্দত নবেল পুৰস্কাৰ প্ৰদান কৰা হৈছিল। এওঁলোকেই প্ৰথমতে ত পেলিনড্ৰ’ম স্থানৰ স্থিতি উল্লেখ কৰিছিল। ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ তিনি প্ৰকাৰৰ যেনে ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ আৰু ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ ইহঁতৰ প্ৰকাৰ আৰু প্ৰকাৰ য়ে খণ্ডিত কৰিব লগীয়া দ্বিসূত্ৰীয় দণ্ড ডালৰ প্ৰাৰম্ভিক স্থান চিনাক্ত কৰে যদিও প্ৰাৰম্ভিক স্থানৰ পৰা আতৰতহে ৰ দণ্ড ডালক খণ্ডিত কৰে। সেয়েহে এই দুবিধ উৎসেচকক জিনীয় প্ৰযুক্তিত ব্যৱহাৰ কৰা নহয়। আনহাতে প্ৰকাৰ ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজে কৰ্তনৰ বাবে ৰ নিদিষ্ট স্থান চিনাক্ত কৰি সেই ঠাইতে ৰ দণ্ড দুডালক খণ্ডিতকৰণ কৰে। গতিকে এইবিধ উৎসেচকক জিনীয় প্ৰযুক্তিৰ বাবে উপযুক্ত বুলি ধৰা হয়। উদাহৰণ ইত্যাদি। এক্স’নিউক্লিয়েজ এণ্ডনিউক্লিয়েজ 1. এক্স’নিউক্লিয়েজে ৰ প্ৰান্তীয় মূৰত যুৰীয়া ক্ষাৰকক পৃথক কৰে। 2. ইহঁতে ৰ এডাল দণ্ডৰ ওপৰত ক্ৰিয়া কৰে। 3. ইহঁতে দণ্ডক কাটিব নোৱাৰে। 1. এণ্ডনিউক্লিয়েজে প্ৰান্তীয় মূৰত বাহিৰে যিকোনো স্থানত ক কৰ্ত্তন কৰিব পাৰে। 2. ইহঁতে ৰ এডাল বা দুয়োডাল দণ্ডৰ ওপৰত কাম কৰে। 3. ইহঁতে দণ্ডও কৰ্ত্তন কৰিব পাৰে ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজৰ নামকৰণ যিটো বেক্টেৰিয়াৰ পৰা ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ আহৰণ কৰা হয় সেই বেক্টেৰিয়াৰ নামটোৰ লগত সংগতি ৰাখি উৎসেচকটোৰ নামকৰণ কৰা হয়। নামটোত বেক্টেৰিয়াটোৰ গ’ণৰ নামৰ প্ৰথম আখৰটো বৰফলাৰে লিখি পাছত প্ৰজাতিৰ নামটোৰ প্ৰথম আখৰ দুটা সৰু হৰফেত পকোৱা আখৰেৰে লিখা হয়। উৎসেচকটোৰ চতুৰ্থ আখৰটোৱে বেক্টেৰিয়াটোৰ প্ৰকাৰটো বুজায়। উদাহৰণ স্বৰূপে 13 পৰা আহৰণ কৰা ৰেষ্ট্ৰিকচন এণ্ডনিউক্লিয়েজ বিধৰ নাম হ’ল ইয়াত আখৰটো আহিছে গ’ণৰ পৰা, আখৰ দুটা আহিছে প্ৰজাতিৰ পৰা আৰু আখৰটো আহিছে 13 জাতটোৰ পৰা। প্ৰথম প্ৰথম আৱিষ্কাৰ কৰা ৰেষ্ট্ৰিকচন উৎসেচকটো আছিল (হিন ডি টু) আৰু ইয়াক পৰা সংগ্ৰহ কৰা হৈছিল। ই ক দুটা খণ্ডত খণ্ডিতকৰণ কৰোঁতে দুটা ভোটা মূৰৰ সৃষ্টি হয়। আনহাতে (ইক’ আৰ ওৱান) নামৰ ৰেষ্ট্ৰকচন উৎসেচকটোৱে ক খণ্ডিতকৰণ কৰোঁতে দুটা ষ্টিকি মূৰৰ সৃষ্টি হয়। বৰ্ত্তমানলৈকে প্ৰায় 230টা ভিভিন্ন জাতৰ বেক্টেৰিয়াৰ পৰা 900 তকৈও অধিক চন এনজাইম পৃথক্কৰণ কৰা হৈছে। প্ৰান্তীয় নিউক্লিয়’টাইডেল ফাৰেজ প্ৰান্তীয় নিউক্লিয়’টাইডেল ফাৰেজ এনজাইমে ৰ খণ্ডৰ মূৰত মন’ নিউক্লিঅ’টাইড ট্ৰাইফছফেট সংযোগ কৰে। ক্ষাৰীয় ফছফেটেজ বিনেণ্ট প্ৰস্তুতকৰণৰ সময়ত বাহক ৰ ভঙ্গুৰতা ৰোধ কৰিবলৈ ৰৈখিক বাহক ৰ 5´- ফছফেট গ্ৰুপ আতৰাবলৈ ক্ষাৰীয় ফছফেটেজ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। তদুপৰি আৰু ক তেজষ্ক্ৰিয় 32 ৰে চিহ্নিত কৰিবলৈকেও এই উৎসেচকৰ প্ৰয়োজন হয়। যদি 5´ প্ৰান্তত ফছফেট গ্ৰুপটো থাকি যায় তেন্তে ইয়াত তেজষ্ক্ৰিয় 32 য়ে চিহ্নক হিচাপে কাম কৰিব নোৱাৰে। পলিনিউক্লিয়’টাইড কাইনেজ পলিনিউক্লিয়’টাইড কাইনেজে অণুৰ পৰা এটা ফছফেট নাইবা ৰ ফছফেটৰহিত গ্ৰুপটোলৈ কঢ়িয়াই আনে। ইয়াৰ পাছতহে লাইগেজ এনজাইমে বাহক আৰু আকাক্ষিত ৰ খণ্ড দুটাৰ ফাকটো জোৰা লগাব পাৰে। লাইগেজ দুডাল দ্বিসূত্ৰীয় ক যোৰা লগোৱা কাৰ্যত এই এনজাইমে সহায় কৰে। এই প্ৰক্ৰিয়াটোক বান্ধনী দিয়া কাৰ্য বোলে। যোৰা লগোৱা ফাকটোত কোনো নতুন নিউক্লিঅ’টাইড যোগ নহয় আৰু ইয়াত 5´-ফছফেট গ্ৰুপৰ লগত 3´- গ্ৰুপৰ মাজত সংযোজী বান্ধনী ৰ সৃষ্টি হয়। ইয়াক ফছফ’ডায়েষ্টাৰ বান্ধনী বোলা হয়। ই. কলি বেক্টেৰিয়াৰ পৰা আহৰণ কৰা লাইগেজ এনজাইমৰ সক্ৰিয়কৰণৰ বাবে অণু আৰু প্ৰয়োজন হয় আকৌ ডা 4 ফাজৰ লাইগেজে অকল অণুৰ দ্বাৰাই সক্ৰিয়কৰণ হয়। এই উৎসেচকটোক কোৱা হয় 4 11.8. খণ্ডৰ পৃথকীকৰন আৰু বিচ্ছিন্নকৰণ দণ্ডডালক খণ্ডিত কৰাৰ পাছত টুকুৰা বোৰৰ সৃষ্টি হয়। ৰ এই সৰু সৰু বিচ্ছিন্ন খণ্ডবোৰক সিহঁতৰ আকৃতি আৰু দৈৰ্ঘ্য অনুযায়ী জেল ইলেকট্ৰফৰেছিচ কৌশলৰ দ্বাৰা পৃথকৃত কৰা হয়। য়ে এই কৌশল 1937 খৃষ্টাব্দতে উদ্ভাৱন কৰিছিল। কোনো মাধ্যমত বৈদ্যুতিক আৱেশ সৃষ্টি কৰি প্ৰটিন আদি অণুবোৰক এই পদ্ধতিৰে পৃথক কৰা হয়। ইয়াত ধণাত্মক আধানযুক্ত অণুবোৰ কেথডলৈ আৰু ঋণাত্মক আধানযুক্ত অণুবোৰক এনডলৈ এটা মাধ্যমেৰে আকৰ্ষিত কৰা হয়। বৰ্ত্তমান সাগৰীয় অপতৃণৰ পৰা নিষ্কাশন কৰা অগ’ৰোজ নামৰ বহুশৰ্কৰাবিধক আধাৰ দ্ৰব্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ৰ অণুবোৰ ঋণাত্মক হোৱা বাবে এইবোৰ এনডৰ ফালে গতি কৰে আৰু ফলত এটা অংশ আন এটা অংশৰ পৰ বিচ্ছিন্ন হৈ আগবাঢ়ি যায় আৰু পত্যেকডাল অংশই দৈৰ্ঘ্য অনুযায়ী বেলেগ বেলেগ স্থানত অৱস্থান কৰে। এনেদৰে পৃথক হোৱা অংশবোৰ ইথিডিয়াম ব্ৰমাইড নামৰ ৰঞ্জকৰ দ্বাৰা অভিৰঞ্জিত কৰি আলট্ৰা ভায়োলেট ৰশ্মিৰ পোহৰত পৰ্যবেক্ষণ কৰিলেহে এইবোৰ দৃষ্টগোচৰ হয়। পৃথক হোৱা খণ্ডবোৰক অগ’ৰোজ জেলৰ পৰা কাটি নিষ্কাশন কৰি উলিওৱা হয় আৰু ইলুচন প্ৰক্ৰিয়াৰে জেলখিনি নিক্ষালন কৰা হয়। পাছত ৰ এই খণ্ডবোৰক বিনেণ্ট প্ৰস্তুত কৰোঁতে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। 11.9. ক্লনিং বাহক বা বহিৰগত ৰ বাহক বাহকবোৰ হ’ল অণু যিয়ে বহিৰাগত ৰ অংশৰ লগত সংযুক্ত হৈ অনুকৃত্যায়িত হ’ব পাৰে। বাহকবোৰ হ’ল প্লাজমিড, বেক্টেৰিঅ’ফাজ, কছমিড ইষ্টৰ কৃত্ৰিম ক্ৰম’জম বেক্টেৰিয়াৰ কৃত্ৰিম ক্ৰম’জম আৰু ভাইৰাছ। এইবোৰৰ ভিতৰত প্লাজমিড আৰু বেক্টেৰিঅ’ফাজকে উপযুক্ত বুলি বিবেচিত কৰা হয়। প্লাজমিড ক্ৰ’ম’জমীয় 1. প্লাজমিড বোৰ দ্বিসূত্ৰীয়। 2. ইহঁত বৃত্তাকাৰ আকৃতিৰ। 3. ইয়াত হিষ্টন প্ৰটিন নেথাকে। 4. ইয়াত ইনট্ৰন নেথাকে। 1. এইবোৰ দ্বিসূত্ৰীয় বা একসূত্ৰীয়। 2. ইহঁত ৰৈখিক বা বৃত্তাকাৰ আকৃতিৰ। 3. ইয়াত হিষ্টন প্ৰটিন থাকে। 4. ইয়াত এক্সন আৰু ইনট্ৰন দুয়োটা থাকে। 1952 চনত প্ৰথমতে বেক্টেৰিয়াৰ পৰা প্লাজমিডবোৰ আৰু য়ে পৃথক্কৰণ কৰিছিল। বেক্টেৰিয়াত মুখ্য ক্ৰম’জমডাল থকাৰ উপৰিও এডাল বৃত্তাকাৰ আকৃতিৰ দ্বিসূত্ৰীয় আৰু অনুকৃত্যায়িত হ’ব পৰা অণু থাকে। ইয়াকে প্লাজমিড বোলা হয়। বেক্টেৰিয়াটোৰ বৃদ্ধি নাইবা কোষবিভাজনৰ কাৰণে ই প্ৰয়োজনীয় নহয় যদিও বেক্টেৰিয়াটোক কিছুমান গুণ প্ৰদান কৰে যাৰ কাৰণে ই পোষক জীৱটোৰ কিছুমান এণ্টিবডিৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰিব পাৰে। প্ৰাকৃতিক ভাবে আহৰণ কৰা এইবোৰ প্লাজমিডে পোষক প্ৰাণীটোৰ ভিতৰত সীমিত সংখ্যাক অনুকৃত্যায়িত ৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। বৰ্ত্তমান এই প্ৰাকৃতিক প্লাজমিড বোৰক বিকশিত কৰি পৰীক্ষাগাৰত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বৰ্ত্তমান 323 ভেক্টৰটো আদৰ্শ প্লাজমিড হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। 1977 চনত বলিভাৰ ৰড্ৰিগেজে ইয়াক প্ৰস্তুত কৰি উলিয়াইছিল। 323ৰ নামকৰণৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ আখৰটোৱে প্লাজমিডক সূচাইছে, টোৱে আৱিষ্কাৰক বিজ্ঞানী বলিভাৰ ৰড্ৰিগেজক সূচাইছে আৰু 323 য়ে পৰীক্ষাগাৰত প্লাজমিডটোৰ অনুক্ৰমক সূচাইছে। 11.10. পৰিবাহক ক্লনিং কৰোঁতে প্ৰয়োজনীয় চৰ্ত্তসমূহ অনুকৃত্যায়নৰ সৃষ্টি অনুকৃত্যায়নৰ প্ৰাৰম্ভিক স্থানটো ক্ষাৰকীয় মূলকৰ ক্ৰমৰ এটা নিৰ্দিষ্ট স্থান আৰু এই স্থানৰ পৰাহে অনুকৃত্যায়ন আৰম্ভ হয়। প্ৰকোষকেন্দ্ৰীয় কোষত এটা মাত্ৰ প্ৰাৰম্ভিক স্থান থাকে। আনহাতে সংকোষকেন্দ্ৰীয় কোষত এটাতকৈ অধিক প্ৰাৰম্ভিক স্থান থাকে। নিৰ্বাচিত চিহ্ন কিছুমান জিনক নিৰ্বাচিত চিহ্ন বুলি কোৱা হয় কিয়নো ইহঁতে কোনটো পোষক কোষত বাহক বা ৰূপান্তৰক আছে সেয়া চিনাক্ত কৰিব পাৰে। ৰূপান্তৰণ প্ৰক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা বেক্টেৰিয়াৰ দেহত বহিৰাগত জিন প্ৰতিষ্ঠাপন কৰিব পাৰি। সাৰাৰণতে এণ্টিবডিক প্ৰতিৰোধ কৰিব পৰা এণ্টিবায়’টিক সংশ্লেষণকাৰী জিন যেনে টেট্ৰাচাইক্লিন এম্পিচিলিন কেনামাইচিন আদিক নিৰ্বাচিত চিহ্ন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। সাধাৰণ ই.কলি কোষবোৰৰ এই এণ্টিবায়’টিকবোৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা নাই। প্লাজমিড 322 ৰ দুটা এণ্টিবায়টিক প্ৰতিৰোধী জিন আছে যেনে এম্পিচিলিন প্ৰতিৰোধী জিন আৰু টেট্ৰাচাইক্লিন প্ৰতিৰোধী জিন আৰু ইহঁতক নিবাৰ্চিত চিহ্ন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। 11.11. ক্লনিংৰ স্থান বিনেণ্ট বেক্টেৰিয়া, উদ্ভিদ কোষ নাইবা প্ৰাণী কোষত সুমুৱাই দিব পাৰি। যিতো কোষে বহিৰাগত জিন গ্ৰহণ কৰে তাক ৰূপান্তৰিত কোষ বোলা হয় আৰু যি পদ্ধতিৰে অন্য এটা কোষৰ ৰ অংশবিশেষ (বহিৰাগত বা আকাংক্ষিত জিন) আন এটা কোষত প্ৰৱেশ কৰোৱাই কোষটোৰ ৰ লগত একত্ৰীকৰণ কৰা পদ্ধতিটোকে ৰূপান্তৰণ বোলা হয়। অন্য ৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা অংশবিশেষ বাহকৰ প্লাজমিডৰ নিউক্লিয়’টাইডৰ এটা বিশেষ স্থানত লগ লাগে। এই স্থানটোক স্বীকৃত স্থান বোলা হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে প্লাজমিড 322 ত ৰেষ্ট্ৰিকচনএনজাইমৰ কাৰণে বেলেগ বেলেগ ধৰণৰ স্বীকৃত স্থান থাকে। ইয়াৰে দুটা একক স্বীকৃত স্থান হ’ল আৰু আৰু ইহঁত 322 প্লাজমিড জিনত (এম্পিচিলিন প্ৰতিৰোধী জিন) থাকে। ঠিক তেনেদৰে আদি স্বীকৃত স্থান জিনত (টেট্ৰাচাইক্লিন প্ৰতিৰোধী জিন) থাকে। ইয়াৰ উপৰিও প্লাজমিডডটোত কিছুমান একক স্বীকৃত স্থান যেনে আদি প্লাজমিডৰ অনুকৃত্যায়নৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় প্ৰটিন সংশ্লেষণৰ লগত জড়িত। প্লাজমিডত প্ৰৱেশ কৰিবলগীয়া বা ৰেষ্ট্ৰকচন এনজাইমবোৰে প্লাজমিডৰ এম্পিচিলিন জিনটোক নিষ্ক্ৰিয় কৰি তোলে। বিনেণ্ট 322 যুক্ত বেক্টেৰিয়াটোৱে ইতিমধ্য এম্পিচিলিনৰোধী গুণটো হেৰোৱা বাবে এম্পিচিলিনৰ উপস্থিতিত ইয়াৰ বৃদ্ধি হব নোৱাৰে, কিন্তু টেট্ৰাচাইক্লিনৰ উপস্থিতিত ইয়াৰ বৃদ্ধি বাধাপ্ৰাপ্ত নহয়। ঠিক তেনেদৰে টেট্ৰাচাইক্লিন জিনত থকা স্বীকৃত স্থান দুটাত বা নামৰ ৰেষ্ট্ৰিকচন এনজাইমে টেট্ৰাচাইক্লিন প্ৰতিৰোধী জিনটো নিষ্ক্ৰিয় কৰি তোলে। এনজাইম প্ৰতিৰোধী জিনবোৰে বেক্টেৰিয়াত প্ৰতিস্থিত হৈছে নে নাই তাক প্ৰমাণ কৰিবলৈ ৰঞ্জক দ্ৰব্য ব্যৱহাৰ কৰি ৰিকমবিনেণ্ট বিটা গেলেক্ট’চাইডেজ নামৰ উসেচকৰ কোডিং অংশত সুমুৱাই দিয়া হয়। ইয়াৰ ফলত উৎসেচকটো নিষ্ক্ৰিয় হ’ব আৰু ইয়াকে কোৱা হয় অন্তৰ্ভুক্তিৰে নিষ্ক্ৰিয়কৰণ প্ৰক্ৰিয়া। যদি প্লাজমিডটো পুনৰগঠিত হোৱা নাই তেন্তে ক্ৰম’জমীয় ৰঞ্জক পদাৰ্থৰ উপস্থিতিৰ কাৰণে আবাদ মাধ্যমটোৰ ৰং নীলা হ’ব। আনহাতে যদি প্লাজমিডটো পুনৰগঠিত হৈছে তেন্তে বিটা গেলেক্ট’চাইডেজ এনজাইমটো নিষ্ক্ৰিয় হ’ব আৰু আবাদ মাধ্যমত কোনো ৰঙৰ সৃষ্টি নহব। 11.12. উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ ক্লনিং-ৰ বাহক কিছুমান বেক্টেৰিয়া আৰু ভাইৰাছ প্ৰাকৃতিক ভাবেই ক্লনিঙৰ লগত জড়িত। উদাহৰণ স্বৰূপে মাটিত বাস কৰা এগ্ৰবেক্টেৰিয়াম টিউমিফেচিয়েনচ্ নামৰ ৰোগ সৃষ্টি কৰিব পৰা বেক্টেৰিয়াবিধে কিছুমান দ্বিবীজপত্ৰী উদ্ভিদত টিউমাৰ সৃষ্টি কৰিব পৰা জিন সুমুৱাই দিয়ে। য়ে উদ্ভিদৰ শিপাত টিউমাৰ সৃষ্টি কৰে। এই টিউমাৰবোৰক বুলি কোৱা হয়। টিউমাৰ আৱিষ্টকাৰক বেক্টেৰিয়াৰ এই প্লাজমিডটোক বোলা হয়। যিহেতু জিন স্থানান্তৰণ প্ৰক্ৰিয়াটো মানুহে হস্তক্ষেপ নকৰাকৈ বেক্টেৰিয়াৰ দ্বাৰা প্ৰাকৃতিক ভাবে সৃষ্টি হয় সেয়ে ইয়াক প্ৰাকৃতিক জিনীয় অভিযন্তা বুলি কোৱা হয়। ঠিক একেধৰণে প্ৰাণীৰ ক্ষেত্ৰত ৰেট্ৰভাইৰাছে প্ৰাণীৰ দেহ কোষত কৰ্কট সৃষ্টি কৰিব পৰা বিশেষ জিন স্থাপন কৰে যাৰ ক্ৰিয়াৰ ফলত প্ৰাণীটোৰ সাধাৰণ কোষবোৰ কৰ্কট কোষলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। উদ্ভিদৰ টিউমাৰ সৃষ্টিকাৰী এগ্ৰবেক্টেৰিয়ামৰ প্লাজমিড আদিৰ নিচিনা প্লাজমিডবোৰক বিকশিত কৰি অৰোগৎপাদক কৰি লোৱা হয় আৰু এইবোৰক ক্লনিং বাহক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি উদ্ভিদত বহিৰাগত আকাংক্ষিত জিন প্ৰতিষ্ঠাপিত কৰা হয়। একেধৰণে ৰেট্ৰভাইৰাছক ক্লনিং বাহক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি আমি বিচৰা আকাংক্ষিত জিন কিছুমান প্ৰাণী দেহত সুমুৱাই দি এইবোৰৰ বিবৰ্দ্ধন ঘটাব পাৰো। 11.13. বিনেণ্ট ৰ সৈতে উপযুক্ত পোষকৰ ৰূপান্তৰণ বাহক মধ্যস্থতাকাৰী জিন স্থানান্তৰণ বিনেণ্ট ৰ ৰূপান্তৰণৰ বাবে উপযুক্ত পোষকৰ প্ৰয়োজন হয়। যি প্ৰক্ৰিয়াত বহিৰাগত নগ্ন ৰ সূত্ৰৰ অংশবিশেষ পৰিৱেশৰ পৰা আহৰণ কৰি কোনো জীৱৰ কোষৰ ক্ৰম’জমৰ লগত সংলগ্ন কৰি সেই জীৱটোত বহিৰাগত জিনৰ চৰিত্ৰবোৰ আত্মপ্ৰকাশ কৰাকে ৰূপান্তৰণ বোলা হয়। কিছুমান প্ৰকোষকেন্দ্ৰীয় প্ৰটিন সৃষ্টি কৰিবলৈ সাধাৰণতে প্ৰকোষকেন্দ্ৰীয় জীৱক পোষক হিচাপে অগ্ৰধিকাৰ দিয়া হয়। উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীকো পোষক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰি জিন প্ৰযুক্তি কৌশলৰ দ্বাৰা প্ৰটিন উৎপাদনৰ বাবে কলাকৰ্ষণ পদ্ধতি নাইবা কোষটোৰ পৰা জিনীয় ভাবে গুণাৰোপ কৰা জীৱ সৃষ্টি কৰিব পাৰি। যিহেতু এবিধ জলস্নেহী অণু আৰু ই বেক্টেৰিয়াৰ কোষাবৰণৰ মাজেদি পাৰ হৈ যাব নোৱাৰে। সেয়েহে বেক্টেৰিয়াবোৰক গ্ৰহণক্ষম কৰি লব লাগিব। তাৰ বাবে বেক্টেৰিয়াবোৰক নিৰ্দিষ্ট গাঢ়তাৰ দ্বিযোজী কেলছিয়ামজাতীয় মৌলৰ ঋণাত্মক আয়নৰ দ্বাৰা উপচাৰণ কৰোৱা হয় যাৰ ফলত বেক্টেৰিয়াৰ কোষাবৰণৰ ৰন্ধৰ মাজেদি অণুবোৰ গতি কৰিব পাৰে। বিনেণ্ট ৰ সৈতে বেক্টেৰিয়াৰ কোষবোৰ বৰফত ৰাখি ইনকিউবেট কৰা হয় আৰু তাৰ পাছত 420 উষ্ণতাত উষ্ণ প্ৰঘাট কৰি পুনৰায় বৰফত ৰখা হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা বেক্টেৰিয়াই বিনেণ্ট গ্ৰহণ কৰাৰ সামৰ্থ্য লাভ কৰে। প্ৰত্যেক্ষ বা বাহকবিহীন জিন স্থানান্তৰণ এই প্ৰক্ৰিয়াত পোষক কোষত কোনো বাহকৰ সহায় নোহোৱাকৈ প্ৰত্যেক্ষ ভাবে জিন স্থানান্তৰণ কৰা হয়। তলত উল্লেখ কৰা পদ্ধতিবোৰৰ দ্বাৰা এনেদৰে জিন স্থানান্তৰণ কৰা হয়। 1. সূক্ষ্ম অনুবিন্ধন বা চন এই প্ৰক্ৰিয়াত সূক্ষ্ম বেজী বা সূক্ষ্ম পিপেটেৰে বহিৰাগত উদ্ভিদ বা প্ৰাণীকোষৰ কোষকেন্দ্ৰত সুমুৱাই দিয়া হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা প্ৰটিন নতুবা কোষাংগিকা আদি প্ৰাণী কোষ, ডিম্ব, যোজন কোষ আৰু উদ্ভিদৰ প্ৰট’প্লাষ্টত সুমুৱাই দিয়া হয়। 2. ট্ৰ’পৰেচন এই পদ্ধতিত লাইচ’জম বা কেলচিয়াম ক্ল’ৰাইড ব্যৱহাৰ কৰি পোষক কোষৰকোষাবৰণত অস্থায়ী ভাবে ফুটা কৰি ইয়াৰ মাজেৰে বহিৰাগত সুমুৱাই দিয়া হয়। 3. ৰাসায়নিক দ্ৰব্য মধ্যস্থতাকাৰী জিন স্থানান্তৰণ এই পদ্ধতিত পলিইথিলিন গ্লাইকল আদি ব্যৱহাৰ কৰি বহিৰাগত পোষক কোষত নিক্ষেপ কৰা হয়। 4. জিনগান পদ্ধতি এই পদ্ধতিত গল্ড নাইবা টাংষ্টেনৰ কণিকাক বহিৰাগত ৰ দ্বাৰা প্ৰলেপিত কৰি দ্ৰুতগতিত নিৰ্দিষ্ট কোষত জোৰেৰে নিক্ষেপ কৰা হয়। ৰিকম্বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিৰ প্ৰণালীসমূহ ৰিকম্বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিৰ কৌশলসমূহ অতি জটিল। এই স্তৰসমূহ তলত আলোচনা কৰা হ’ল- 1. জিনীয় পদাৰ্থৰ পৃথক্কৰণ সকলো জীৱৰ আনুবংশিক পদাৰ্থ হ’ল নিউক্লিক এচিড আৰু আৰু বিশেষকৈ য়েই বেছিভাগ জীৱৰ ক্ষেত্ৰত জিনীয় পদাৰ্থ হিচাপে কাম কৰে। আমি জানো যে জিনবোৰ ত থাকে। গতিকে বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিৰ প্ৰথম কামটো হ’ল কোষৰ থকা অন্য বৃহৎ অণুবোৰৰ পৰা বিশুদ্ধ আৰু মুক্ত পৃথক কৰা। বিশুদ্ধ আহৰণ কৰিবলৈ হ’লে তলত উল্লেখ কৰা পদ্ধতি কেইটা অৱলম্বন কৰিব লাগিব। প্ৰথমে বেক্টেৰিয়া, প্ৰাণী বা উদ্ভিদ কলাবোৰক কিছুমান উৎসেচকৰ লগত ক্ৰিয়া কৰিবলৈ দি বাহিৰৰ আৱৰণখন নাইকিয়া কৰা হয়। বেক্টেৰিয়াৰ কোষবোৰ বাহিৰৰ আৱৰণখন ভাঙিবলৈ লাইচ’জম উৎসেচক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। উদ্ভিদ কোষবোৰৰ চেলুল’জৰ আৱৰণখন জিন নিয়াবলৈ চেলুলেজ নামৰ উৎসেচক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ভেঁকুৰৰ কোষাবৰণত কাইটিন থাকে আৰু ইয়াক দ্ৰবীভূত কৰিবলৈ কাইটিনেজ নামৰ উৎসেচক প্ৰয়োগ কৰা হয়। কোষাৱৰণখন দ্ৰবীভূত হোৱাৰ পাছত কোষবোৰৰ পৰা ৰ লগতে অন্যান্য বৃহৎ অণু যেনে প্ৰটিন, বহুশৰ্কৰা আৰু লিপিড আদি মুক্ত হয়। দ্বিতীয় স্তৰটো হ’ল ৰ বিশুদ্ধকৰণ আৰু পৃথক্কৰণ। প্ৰকোষকেন্দ্ৰীয় কোষত অণুবোৰ হিষ্টন প্ৰটিন অণুৰ সৈতে পাক খাই থাকে। এই প্ৰটিনবোৰ প্ৰটিয়েজ উৎসেচকৰ দ্বাৰা আঁতৰোৱা হয়। ঠিক তেনেদৰে নিউক্লিয়েজ এনজাইমৰ দ্বাৰা বোৰ ৰ পৰা নিষ্কাশন কৰা হয়। বাকী থকা অন্যান্য বৃহৎ অণুবোৰো নিৰ্দিষ্ট উৎসেচকৰ দ্বাৰা নিষ্কাশণন কৰা হয়। অৱশেষত বিশুদ্ধ অণুবোৰ শীতলীকৃত ইথানলৰ লগত মিহলায় অধঃক্ষেপিত কৰি সংগ্ৰহ কৰা হয়। 2. নিৰ্দিষ্ট স্থানত অণুৰ কৰ্ত্তন পৃথকীকৃত আৰু বিশুদ্ধ ৰ অণুবোৰ অনুকূল পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰি চন এণ্ডনিউক্লিয়েজ উৎসেচকৰ দ্বাৰা নিৰ্দিষ্ট স্থানবোৰত কৰ্ত্তন কৰা হয়। ইয়াৰ পাছত চন এণ্ডনিউক্লিয়েজৰ অগ্ৰগতি ৰোধ কৰিববলৈ আৰু ৰ বিচ্ছিন্ন অংশসমূহ প্ৰথক পৃথক কৰি জেল ইলেকট্ৰফৰেচিচ প্ৰক্ৰিয়াৰ সহায় লোৱা হয়। 3. আকাংক্ষিত জিনৰ বিবৰ্ধন আকাংক্ষিত ৰ সংখ্যা আৰু পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰাকে জিনৰ বিবৰ্ধন বোলা হয়। ৰ বিবৰ্ধন ঘটাবলৈ দুটা পদ্ধতি অৱলম্বন কৰা হয় যেনে ‘জিন ক্লনিং’ আৰু ‘পলিমেৰেজ শৃংখল বিক্ৰিয়া” জিন ক্লনিং জীৱ কোষৰ ভিতৰত বিনেণ্ট প্ৰস্তুত কৰি উপযুক্ত বেক্টেৰিয়াৰ দেহত সুমুৱাই দি আকাংক্ষিত জিনৰ বিবৰ্ধন ঘটোৱাকে জিন ক্লনিং বোলা হয়। আদি বেক্টেৰিয়াক জিন ক্লনিংৰ দ্বাৰা আকাংক্ষিত জিনৰ বিবৰ্ধনৰ কাৰণে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। নিৰ্বাচিত বিনেণ্ট ক্লনবোৰ উপযুক্ত কৰ্ষণ মাধ্যমত বৃদ্ধি হবলৈ দিয়া হয় আৰু মাধ্যমত ক্ল’ৰামফেনিক’ল মিহলোৱা হয়। ক্ল’ৰামফেনিক’লে প্ৰটিন সংশ্লেষণত বাধা দিয়ে কাৰণে অনুকৃত্যায়ন বাধাপ্ৰাপ্ত নহয় আৰু বৃহৎ পৰিমাণত আকাংক্ষিত সংগ্ৰিহীত হয়। এই ৰিকম্বিনেণ্ট বোৰ বেক্টেৰিয়াৰ কৰ্ষণ মাধ্যমৰ পৰা পৃথক কৰা হয়। ৰিকম্বিনেণ্ট বোৰ চন উৎসেচকৰ দ্বাৰা কৰ্ত্তন কৰি ইলেকট্ৰ’ফৰেচিচ প্ৰক্ৰিয়াৰে পৃথক কৰা হয়। পলিমেৰেজ শৃংখল বিক্ৰিয়া পলিমেৰেজ উৎসেচকৰ সহায়ত দুই ধৰণৰ অলিগ’নিউক্লিয়’টাইড প্ৰাইমাৰ ডিঅক্সিৰিব’নিউক্লিয়’টাইড ব্যৱহাৰ কৰি দণ্ডৰ পৃথক্কৰণ আৰু বহুযোগীকৰণ প্ৰক্ৰিয়াৰে আৰু জীৱকোষৰ বাহিৰত অৰ্থাৎ পৰীক্ষাগাৰত ৰ বহুল ভিত্তিত বিবৰ্ধন কৰাকে পলিমেৰেজ শৃংখল বিক্ৰিয়া বোলা হয়। এই বিক্ৰিয়াত ক বাফাৰ হিচাপে আৰু নেচিয়াম ক্ল’ৰাইড আৰু পটাচিয়াম ক্ল’ৰাইডক মুখ্য উৎসেচকৰ সহায়কাৰী কাৰক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। প্ৰাইমাৰে ৰ প্ৰত্যেকডাল দণ্ডৰে 3´- গ্ৰুপৰ লগত সংযুক্ত হৈ বহুযোগীকৰনত সহায় কৰে। প্ৰাৰম্ভিক অৱস্থাত উক্ত দ্ৰব্যসমূহ এটা পৰীক্ষনলীত লৈ ইয়াৰ ওপৰত খনিজ তেলৰ এটা পাতল প্ৰলেপ দিয়া হয় যাতে মিশ্ৰণটো বাষ্পীভূত হ’ব নোৱাৰে। এতিয়া পৰীক্ষা নলীটো উষ্মীয় চুঙাৰ ভিতৰত ৰাখি ইয়াক ক্ৰমে উষ্ণতাত 1 মিনিট, উষ্ণতাত 1.5 মিনিট আৰু উষ্ণতাত 1 মিনিট পূৰ্বনিৰ্দিষ্ট কাৰ্যসূচীত চক্ৰীয় ভাবে পৰিচালনা কৰা হয়। উষ্ণতাত প্ৰথমে দ্বিসূত্ৰীয় তন্তুডাল একসূত্ৰীয় তন্তুলৈ বিভক্ত হয়। উষ্ণতাত দুয়োডাল একসূত্ৰীয় দণ্ডৰ 3´ মূৰৰ লগত প্ৰাইমাৰ সংযুক্ত হয় আৰু শেষৰ উষ্ণতাত পলিমেৰেজ এনজাইমে একসূত্ৰীয় দণ্ডডালত নিউক্লিয়’টাইডবোৰ ইটোৰ পাছত সিটোকৈ সংযুক্তকৰণ কৰে। এনেদৰে সৃষ্টি হোৱা দ্বিসূত্ৰীয় দণ্ডদুডাল আকৌ দ্বিতীয় উষ্ণীয় চক্ৰত প্ৰৱেশ কৰি আকৌ ইয়াৰ পৰা চাৰিডাল দ্বিসূত্ৰীয় দণ্ডৰ সৃষ্টি হয়। প্ৰত্যেক 5 মিনিটৰ মূৰে মূৰে একো একোটা চক্ৰ সম্পূৰ্ণ হয়। এনেদৰে 30 মিনিটৰ পাছত প্ৰায় 1 মিলিয়ন অণু সৃষ্টি হয়। 4. বহিৰাগত জিনীয় উৎপাদিত সামগ্ৰী প্ৰাপ্তি যেতিয়া বহিৰাগত জিন কোনো বেক্টেৰিয়া আৰু প্ৰাণীকোষ বা উদ্ভিদকোষত বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিৰ দ্বাৰা স্থানান্তৰ কৰা হয় তেতিয়া বহিৰাগত বোৰ সংবৰ্ধন হয়। বিনেণ্ট প্ৰযুক্তিৰ মূল লক্ষ্যটোৱে হ’ল আকাংক্ষিত প্ৰটিনৰ উৎপাদন। গতিকে ৰিকম্বিনেণ্ট ৰ প্ৰকাশ ঘটোৱাৰ প্ৰয়োজন হয়। বিনেণ্ট ৰ প্ৰকাশৰ কাৰণে অনুকূল পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰি আমি বিচৰা প্ৰটিনবোৰৰ বহল ভিত্তিক উৎপাদন কৰিবলৈ বিচৰা হয়। এনেদৰে বিষমজাতীয় জীৱৰ দ্বাৰা বাণিজ্যিক ভিত্তিত উৎপাদন কৰা প্ৰটিনক বিনেণ্ট প্ৰটিন বোলা হয়। পৰীক্ষাগাৰত এনেদৰে ক্লনযুক্ত কোষৰ পৰা লঘুপৰ্যায়ৰ ক্লন জিন উৎপাদন কৰা হয়। আকাংক্ষিত জিনৰ পৰা আমি বিচৰা প্ৰটিন সৃষ্টি কৰি এইবোৰ নিষ্কাশন, বিশুদ্ধিকৰণ আৰু সংবৰ্ধনৰ জৰিয়তে আমি আমাৰ চাহিদা পূৰণ কৰিব পাৰো। বিনেণ্ট প্ৰটিন চিকিৎসা বিজ্ঞানত প্ৰয়োগ 1. ইনচুলিন 2. 3. টিচু প্ৰাজম’জিন টিভেটৰ 4. এণ্টি বিন 5. পাৰাজিনেজ 6. হেপাটাইটিচ ৰ ছিটা 7. ৰক্ত আতঞ্চন কাৰক 8. টাৰফেৰণ আলফা 9. হিৰুদিন 10. অনুচক্ৰিকা বৃদ্ধি কাৰক মধুমেহ চিষ্টিক মাইক’কাৰডিয়েল সংক্ৰমণ। হৃদৰোগীৰ ৰক্ত আতঞ্চন ৰোধ কৰা। কিছুমান কৰ্কট ৰোগ। হেপাটাইটিচ ৰোগক বাধা দিবলৈ। হিম’ফিলিয়া ৰোগ আৰোগ্য কৱিবলৈ। হেপাটাইটিচ ৰোগৰ ছিটা হিচাপে। তেজ গোট মৰা বন্ধ কৰিবলৈ। জখম হোৱা ঘাঁ সোনকালে শুকাবলৈ বায়’ৰিয়েক্টৰ বায়’ৰিয়েক্টৰবোৰ হৈছে কিছুমান পাত্ৰ য’ত কিছুমান সূক্ষ্ম জীৱাণুৰ দ্বাৰা নাইবা উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীকোষৰ দ্বাৰা নাইবা এইবোৰে সৃষ্টি কৰা উৎসেচকৰ দ্বাৰা কেঁচা সামগ্ৰীক জৈৱিক ভাবে ৰূপান্তৰণ ঘটাই নিৰ্দিষ্ট আকাংক্ষিত দ্ৰব্য প্ৰস্তুত কৰা হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে কৰ্ষণ দ্ৰব্যত বিনেণ্ট যুক্ত বেক্টেৰিয়া কৰ্ষণ কৰিবলৈ হ’লে পাত্ৰবোৰ বৃহৎ হোৱাটো বাঞ্ছনীয় যিহেতু বাণিজ্যিক ভাবে লাভবান হবলৈ হ’লে উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ পৰিমাণ অত্যধিক হ’ব লাগিব। আমি বিচৰা উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ বৃদ্ধি সৰ্বাধিক কৰিবলৈ হ’লে বায়’ৰিয়েক্টৰটোৰ পৰিৱেশ অনুকূল কৰি ল’ব লাগিব। বায়’ৰিয়েক্টৰটোৰ অনুকূল পৰিৱেশ বুলিলে উষ্ণতা, কাৰ্যদ্ৰব্য, ভিটামিন, অক্সিজেন আৰু লৱণ আদিৰ পৰিমাণ অনুকূল অৱস্থাত থকাকে বুজায়। বায়’ৰিয়েক্টৰৰ পৰা উৎপাদিত সামগ্ৰীবোৰ যেনে বেক্টেৰিয়াৰ কোষ নিষ্কাশন কৰি তাত আকৌ কৰ্ষণ দ্ৰব্য বাকি দিয়া হয়। সৰ্বসাধাৰতে ব্যৱহৃত হোৱা বায়’ৰিয়েক্তৰবোৰ হ’ল ঘোটনি প্ৰকাৰৰ ই আকৌ দুই প্ৰকাৰৰ যেনে সৰল ঘোটনি প্ৰকাৰৰ টেঙ্ক জৈৱবিকাৰক আৰু ছিটিকণি পেলোৱা ঘোটনি প্ৰকাৰৰ বায়’ৰিয়েক্টৰ বায়’ৰিয়েক্টৰবোৰত থকা ঘোটনিৰ দ্বাৰা বিকাৰকৰ দ্ৰব্যবোৰ ভালদৰে সংমিশ্ৰণ কৰা হয়। বায়’ৰিয়েক্তৰবোৰত অহৰহ অক্সিজেন প্ৰৱাহৰ ব্যৱস্থা, আলোড়ক ব্যৱস্থা, তাপ নিয়ন্ত্ৰণ ব্যৱস্থা, নিয়ন্ত্ৰণ ব্যৱস্থা, ফেন নিয়ন্ত্ৰণ ব্যৱস্থা আৰু উৎপাদিত দ্ৰব্য নিষ্কাশন ব্যৱস্থা থাকে। 11.16. উৎপন্নাভিমুখী সংসাধন বায়’ৰিয়েক্ট-ৰত উৎপাদিত জৈৱসাংশ্লেষণিক সামগ্ৰীবোৰ বজাৰত মুকলি কৰি দিয়াৰ আগতে সংসাধন কৰি লোৱা হয়। জৈৱসাংশ্লেষণিক সামগ্ৰীবোৰক অন্যান্য অশুদ্ধিবোৰৰ পৰা পৃথক কৰা হয় আৰু পাছত ইয়াক আকাংক্ষিত দ্ৰব্যটো বিশুদ্ধকৰণ কৰি লৈ ব্যৱহাৰৰ বাবে উপযোগী কৰি লোৱা হয়। ইয়াৰ পাছত ইয়াক উপযুক্ত সংৰক্ষক ব্যৱহাৰ কৰি সংৰক্ষণৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। তদুপৰি উৎপাদিত দ্ৰব্যৰ গুণগত মান নিয়ন্ত্ৰণকাৰী পৰীক্ষা কৰা অতি প্ৰয়োজন। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ বিজ্ঞান জীৱবিজ্ঞান জীৱবিজ্ঞান সম্পৰ্কীয় তালিকা আৰু

82066

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%B2%20%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A7%B0%E0%A7%80

ডিজিটেল লাইব্ৰেৰী

ডিজিটেল লাইব্ৰেৰী, যাক অনলাইন লাইব্ৰেৰী, ইণ্টাৰনেট লাইব্ৰেৰী, ডিজিটেল পুথিভঁৰাল বা ডিজিটেল সংগ্ৰহ বুলিও কোৱা হয়, সেয়া হৈছে ডিজিটেল বস্তুৰ অনলাইন ডাটাবেছ, য'ত লিখনি, স্থিৰ ছবি, অডিঅ', ভিডিঅ', ডিজিটেল নথিপত্ৰ, বা অন্যান্য ডিজিটেল মাধ্যমৰ ফৰ্মেট সমূহৰ বাবে ইণ্টাৰনেটৰ জৰিয়তে প্ৰৱেশ কৰিব পৰা এটা পুথিভঁৰাল। বস্তুবোৰ প্ৰিণ্ট বা ফটোগ্ৰাফৰ দৰে ডিজিটেলাইজড বিষয়বস্তুৰ লগতে ৱৰ্ড প্ৰচেছৰ ফাইল বা ছ’চিয়েল মিডিয়া পোষ্টৰ দৰে মূলতঃ উৎপাদিত ডিজিটেল বিষয়বস্তুৰে গঠিত হ’ব পাৰে। বিষয়বস্তু সংৰক্ষণ কৰাৰ উপৰিও, ডিজিটেল লাইব্ৰেৰীয়ে সংগ্ৰহত থকা বিষয়বস্তু সংগঠিত, সন্ধান আৰু উদ্ধাৰৰ বাবে উপায় প্ৰদান কৰে। ডিজিটেল লাইব্ৰেৰীসমূহৰ আকাৰ আৰু পৰিসৰৰ ক্ষেত্ৰত অপৰিসীম ভিন্নতা থাকিব পাৰে, আৰু ব্যক্তি বা সংস্থাসমূহে ইয়াক ৰক্ষণাবেক্ষণ কৰিব পাৰে। ডিজিটেল বিষয়বস্তু স্থানীয়ভাৱে সংৰক্ষণ কৰিব পাৰি, বা কম্পিউটাৰ নেটৱৰ্কৰ জৰিয়তে দূৰৈৰ পৰা অভিগম কৰিব পাৰি। এই তথ্য উদ্ধাৰ ব্যৱস্থাসমূহে আন্তঃকাৰ্য্যক্ষমতা আৰু বহনক্ষমতাৰ জৰিয়তে ইটোৱে সিটোৰ সৈতে তথ্য বিনিময় কৰিবলৈ সক্ষম। ইতিহাস ডিজিটেল পুথিভঁৰালৰ প্ৰাৰম্ভিক ইতিহাসৰ বিষয়ে ভালদৰে নথিভুক্ত কৰা হোৱা নাই যদিও কেইবাজনো মূল চিন্তাবিদ এই ধাৰণাটোৰ উত্থানৰ সৈতে জড়িত। পূৰ্বসূৰীসমূহৰ ভিতৰত আছে পল অটলেট আৰু হেনৰী লা ফণ্টেইনৰ মুণ্ডেনিয়াম, যিটোৰ দ্বাৰা ১৮৯৫ চনত বিশ্বৰ জ্ঞান সংগ্ৰহ আৰু পদ্ধতিগতভাৱে তালিকাভুক্ত কৰাৰ প্ৰচেষ্টাত বিশ্ব শান্তি অনাৰ আশাৰে আৰম্ভ কৰা হৈছিল। এশ বছৰৰ পিছত ইণ্টাৰনেটৰ বৃহৎ সম্প্ৰসাৰণৰ সময়ত ৱৰ্ল্ড ৱাইড ৱেবত লাখ লাখ ব্যক্তিয়ে কিতাপৰ প্ৰৱেশ আৰু নথিপত্ৰৰ অনুসন্ধান কৰি ডিজিটেল পুথিভঁৰালৰ দৃষ্টিভংগী বহুলাংশে বাস্তৱায়িত কৰি তুলিছিল। ভানেভাৰ বুছ আৰু জে.চি.আৰ.লিকলাইডাৰ নামৰ দুজন অৱদানকাৰীয়ে এই ধাৰণাটোক তেতিয়াৰ প্ৰযুক্তিৰে আগবঢ়াই লৈ গৈছিল। ১৯৫৬ চনত ফৰ্ড ফাউণ্ডেচনে লিকলাইডাৰক পুঁজিৰে প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত পুথিভঁৰালসমূহ কেনেকৈ উন্নত কৰিব পাৰি সেই বিষয়ে বিশ্লেষণ কৰিবলৈ সহায় কৰে। প্ৰায় এটা দশকৰ পিছত তেওঁৰ "ভৱিষ্যতৰ পুথিভঁৰাল" শীৰ্ষক গ্ৰন্থখনত তেওঁৰ দৃষ্টিভংগী সন্নিবিষ্ট কৰিছিল। তেওঁ এনে এটা ব্যৱস্থা সৃষ্টি কৰিব বিচাৰিছিল যিয়ে কম্পিউটাৰ আৰু নেটৱৰ্ক ব্যৱহাৰ কৰিব যাতে মানৱ জ্ঞান মানুহৰ প্ৰয়োজনৰ বাবে সুলভ হয় আৰু যন্ত্ৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰতিক্ৰিয়া স্বয়ংক্ৰিয় হয়। এই ব্যৱস্থাত তিনিটা উপাদান আছিল, জ্ঞানৰ কৰ্পাছ, প্ৰশ্ন আৰু উত্তৰ। লিকলাইডাৰে ইয়াক প্ৰকগনিটিভ চিষ্টেম বুলি অভিহিত কৰিছিল। আমেৰিকাৰ ছখন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা সফল গৱেষণা প্ৰস্তাৱ আহিছিল। বিশ্ববিদ্যালয়সমূহৰ ভিতৰত আছিল কাৰ্নেগী মেলন বিশ্ববিদ্যালয়, কেলিফৰ্ণিয়া-বাৰ্কলে বিশ্ববিদ্যালয়, মিচিগান বিশ্ববিদ্যালয়, ইলিনয় বিশ্ববিদ্যালয়, কেলিফৰ্ণিয়া বিশ্ববিদ্যালয়-চাণ্টা বাৰ্বাৰা, ষ্টেনফৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়। প্ৰকল্পসমূহৰ পৰা পোৱা প্ৰবন্ধসমূহে ১৯৯৬ চনৰ মে' মাহত ইয়াৰ আধাখিনি সময়ত ইয়াৰ অগ্ৰগতিৰ সাৰাংশ দাঙি ধৰিছিল। ছাৰ্গেই ব্ৰিন আৰু লেৰী পেজৰ ষ্টেনফৰ্ড গৱেষণাৰ ফলত গুগলৰ প্ৰতিষ্ঠা হয়। ডিজিটেল লাইব্ৰেৰীসমূহৰ বাবে এটা আৰ্হি সৃষ্টি কৰাৰ প্ৰাৰম্ভিক প্ৰচেষ্টাসমূহত ডিজিটেল লাইব্ৰেৰী প্ৰসংগ আৰ্হি আৰু ফ্ৰেমৱৰ্ক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। পৰিভাষা ডিজিটেল লাইব্ৰেৰী শব্দটো প্ৰথমবাৰৰ বাবে ১৯৯৪ চনত ডিজিটেল লাইব্ৰেৰীজ ইনিচিয়েটিভৰ দ্বাৰা জনপ্ৰিয় কৰা হয়। কম্পিউটাৰ নেটৱৰ্কৰ উপলব্ধতাৰ লগে লগে তথ্য সম্পদসমূহ প্ৰয়োজন অনুসৰি বিতৰণ আৰু প্ৰৱেশ কৰা হ’ব বুলি আশা কৰা হৈছে, আনহাতে ভানেভাৰ বুছৰ এজ উই মে থিংক (১৯৪৫) ৰচনাত সেইবোৰ সংগ্ৰহ কৰি গৱেষকৰ মেমেক্স (মেমেক্স হৈছে মাইক্ৰ’ফৰ্ম নথিপত্ৰৰ সৈতে ক্ৰিয়া-প্ৰতিক্ৰিয়াৰ বাবে এটা কাল্পনিক ইলেক্ট্ৰ’মেকানিকেল যন্ত্ৰ)ৰ ভিতৰত ৰাখিবলৈ সক্ষম হ'ব। ভাৰ্চুৱেল লাইব্ৰেৰী শব্দটো প্ৰথমতে ডিজিটেল লাইব্ৰেৰীৰ সৈতে বিনিময়যোগ্যভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, কিন্তু এতিয়া প্ৰধানকৈ অন্য অৰ্থত ভাৰ্চুৱেল লাইব্ৰেৰীসমূহৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয় (যেনে বিতৰণ কৰা বিষয়বস্তু একত্ৰিত কৰা লাইব্ৰেৰীসমূহ)। ডিজিটেল লাইব্ৰেৰীৰ প্ৰথম দিনত ডিজিটেল, ভাৰ্চুৱেল আৰু ইলেক্ট্ৰনিক শব্দ দুটাৰ মাজত সাদৃশ্য আৰু পাৰ্থক্যৰ বিষয়ে আলোচনা হৈছিল। ডিজিটেল ফৰ্মেটত সৃষ্টি কৰা বিষয়বস্তু, যাৰ জন্ম ডিজিটেল বুলি জনা যায়, আৰু ভৌতিক মাধ্যমৰ পৰা ৰূপান্তৰিত কৰা তথ্যৰ মাজত প্ৰায়ে পাৰ্থক্য দেখুওৱা হয়, যেনে- কাগজ, ডিজিটাইজেচনৰ জৰিয়তে। সকলো ইলেক্ট্ৰনিক কণ্টেণ্ট ডিজিটেল ডাটা ফৰ্মেটত নহয়। হাইব্ৰিড লাইব্ৰেৰী শব্দটো কেতিয়াবা এনে লাইব্ৰেৰীৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয় য’ত ভৌতিক সংগ্ৰহ আৰু ইলেক্ট্ৰনিক সংগ্ৰহ দুয়োটা থাকে। উদাহৰণস্বৰূপে, আমেৰিকান মেম’ৰী হৈছে লাইব্ৰেৰী অৱ কংগ্ৰেছৰ ভিতৰত থকা এটা ডিজিটেল লাইব্ৰেৰী। কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ ডিজিটেল লাইব্ৰেৰীয়ে দীৰ্ঘম্যাদী আৰ্কাইভ হিচাপেও কাম কৰে, যেনে আৰু ইণ্টাৰনেট আৰ্কাইভ। আন কিছুমানে, যেনে ডিজিটেল পাব্লিক লাইব্ৰেৰী অৱ আমেৰিকাই বিভিন্ন প্ৰতিষ্ঠানৰ ডিজিটেল তথ্য অনলাইনত বহুলভাৱে সুলভ কৰি তুলিবলৈ বিচাৰে। তথ্যসূত্ৰ ডিজিটেল

39701

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%A5%E2%80%99%20%E0%A6%AA%E0%A7%82%E0%A6%9C%E0%A6%BE

বাইথ’ পূজা

সোণোৱাল কছাৰীৰ লোক-সমাজত স্মৰণাতীত কালতেই স্থিতি লভা খ্ৰীং খ্ৰীং বাইথ’ পৰম্পৰা অসমৰ সাংস্কৃতিক জগতৰ অমূল্য সম্পদ। মূলতঃ কৃষিভিত্তিক এই বাৰ্ষিক পৰম্পৰা প্ৰতিবছৰে শিৱৰাত্ৰিৰ পাছৰ দ্বিতীয় সোমবাৰক কেন্দ্ৰ কৰি আগদিনা ৰ্অথাৎ দেওবাৰে‘দেও নমোৱা’ কাৰ্য্যসূচীৰে আৰম্ভ কৰি চাৰিদিনীয়াকৈ পালন কৰা হয়। আধ্যাত্মিকতাভিত্তিক এই লোক-পৰম্পৰা সৃষ্টিতত্ত্বৰ সৈতে সংগতিসম্পন্ন। পৌৰাণিক প্ৰথা অন্যান্য সমগোত্ৰীয় সম্প্ৰদায়ৰ সমন্বিতে সোণোৱালসকলে প্ৰাচীন কালৰে পৰা পালন কৰি অহা ধৰ্মটোৰ নাম হৈছে ‘কিৰাত’ বা ‘কৈৰাত’। এওঁলোকৰ লোক-সমাজ জীৱন-প্ৰণালীৰ সাংস্কৃতিক ধাৰা আৰু লোকাচাৰসমূহ অধিকাংশই কিৰাত অৰ্থাৎ শিৱকেন্দ্ৰিক। এওঁলোকৰ জীৱন-পদ্ধতি ত্ৰি-মুখী, ত্ৰি-ধাৰা সমন্বিত জাগতিক, মানসিক আৰু আধ্যাত্মিক (আধিভৌতিক-আধিদৈৱিক-আধ্যাত্মিক)। জনগোষ্ঠীটোৰ মূল উপাস্যদেৱতা হ'ল 'খ্ৰীং খ্ৰীং বাইথ'। ইয়াত 'খ্ৰীং' শব্দই পৃথিৱীৰ উৰণ, বুৰণ, গজন আৰু ভ্ৰমণ এই চাৰিশ্ৰেণী জীৱ অৰ্থাৎ খ উৰণ ৰ বুৰণ ঈ গজন ঙ ভ্ৰমণক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে আৰু এই চাৰিশ্ৰেণী জীৱৰ ত্ৰাণকৰ্তা 'বাইথ' দেৱতাৰ উদ্দেশ্যে সমস্ত জীৱকুলৰ কল্যাণাৰ্থে সম্পাদন কৰা উপাসনা পদ্ধতিটোক 'বাইথ' পূজা' বোলা হয়। সোণোৱালসকলৰ এই বাইথ' 'শিৱ' বা 'কিৰাত'ৰেই নামান্তৰ। এই ধৰ্মীয় আদৰ্শৰ প্ৰধান উপাস্য দেৱতা 'কিৰাত' বা 'শিৱ' হোৱাৰ বাবেই এওঁলোকৰ ধৰ্মটোৰো নাম হয় ‘কিৰাত’ বা ‘কৈৰাত’। কিৰাত দেৱতাক বড়ো ভাষাত 'বাথৌ' বুলি কোৱা হয় আৰু সেই বড়োমূলীয় জনগোষ্ঠীৰে অন্যতম ঠাল হোৱাৰ সূত্ৰে অপভ্ৰংশৰূপত সোণোৱালসকলে ইয়াক 'বাইথ' বুলি উচ্চাৰণ কৰে। এই বাইথ'উপাসনাত পৰিৱেশিত তেওঁলোকৰ প্ৰাচীনতম স্তুতিগীত ‘হায়দাং গীত’ত ‘হা ইয়হ নমো নাৰায়ণ’....বুলি নাৰায়ণৰূপী ব্ৰহ্মাক প্ৰণাম জনাই সৃষ্টিতত্ত্বৰ ৰহস্য ব্যাখ্যা কৰা হয়। তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰে যে পৰমাত্মাৰ আদি ৰূপ হ’ল ‘নাৰায়ণ’। এই নাৰায়ণক আৰোপ কৰা হৈছে 'শিৱ'ত। শিৱ সৃষ্টিৰ দেৱতা, আৰু সেয়ে, সৃষ্টিৰ প্ৰতীক 'শিৱলিংগ'ক পৰমব্ৰহ্মৰ ৰূপ জ্ঞান কৰি তেওঁলোকে ইয়াক উপাসনা কৰে। এই উপাসনা শিৱৰাত্ৰিৰ পাছৰ দ্বিতীয় সোমবাৰক মুখ্য কৰি চাৰিদিনীয়াকৈ শিৱলিংগৰূপে প্ৰতিষ্ঠা কৰা ক'ল-ডিল আকাৰৰ গন্ধসৰৈ গছৰ খুটাবিশিষ্ট তেওঁলোকৰ মূল মন্দিৰ প্ৰাংগনত ব্যাপক মন্ত্ৰোচ্চাৰণ, বন্তি প্ৰজ্জ্বলন আৰু গীত-বাদ্য-নৃত্যৰ সমন্বয়ত মহাসমাৰোহেৰে সম্পাদিত হয়। ইয়াত তান্ত্ৰিক প্ৰথাৰে সৃষ্টি-তত্ত্বৰ 'পুৰুষ' আৰু 'প্ৰকৃতি'ক 'শিৱ' আৰু 'পাৰ্ৱতী' অৰ্থাৎ 'বাইথ' আৰু 'ভূৰুলী হাবুকী'ৰূপে উপাসনা কৰি তেওঁলোকে স্মৰণাতীত কালৰে পৰা ইয়াক 'বিহু নমোৱা' উৎসৱৰূপেও পালন কৰি আহিছে, য'ত প্ৰজননৰ প্ৰতীকৰূপে ময়ূৰ চৰাইৰ নৃত্যভংগিক প্ৰতীকীৰূপত উপস্থাপনেৰে ময়ূৰ পাখিৰ লয়লাস ভংগিমা আৰু মুদ্ৰাসমন্বিত 'হায়দাং গীত-নৃত্য'ৰ মাধ্যমেৰে সেই সৃষ্টিতত্ত্বক স্তুতি জনোৱা হয়। এই বাইথ'-স্তুতি পৰ্ব সমাপ্তিৰ পাছত "হাইঠা হেমেলু লেং ঠাই ঠাই, জামুকৰ খুটাতে দিছং ঠাই..." বুলি মন্ত্ৰোচ্চাৰণ কৰি পূজাৰীৰ বৰঘৰত প্ৰতিষ্ঠিত জামুগছৰ খুটাৰ কাষত হায়দাং সামৰা হয়। তাৰপাছত মাটিৰ উৰ্বৰতা কামনাৰে ডেকা-গাভৰুৰ স্বতঃস্ফূৰ্ট উল্লাসভৰা মাদকতাৰে বৰদৈচিলাক আমন্ত্ৰণ জনাই বিহু-নৃত্য আৰু বুঢ়া-মেথাৰ হুঁচৰিৰে বিহুনমোৱা পৰ্ব সম্পাদিত হয়। প্ৰথা অনুসৰি সেইদিনাখনৰ পৰাহে আগন্তুক ব'হাগ বিহুৰ আখৰা কৰিবলৈ বা ৰাতি-বিহু মাৰিবলৈ সামাজিকভাৱে বৈধতা লাভ কৰা হয়, যাক চ'তৰ বিহু বুলিও আখ্যা দিয়া হয়। পৌৰাণিক আখ্যান এসময়ত ভগৱান শিৱই 'মাধপুৰুষ' আৰু পত্নী পাৰ্বতীয়ে 'সুৰেশ্বৰী' নাম লৈ এখন পৰ্বতৰ দাঁতিত এটা পঁজা সাজি বসবাস কৰি আছিল। এদিন মাধপুৰুষে ওজা গৰখীয়া ৰূপ ধৰি আন গৰখীয়াসকলৰ কাষত উপস্থিত হ'ল আৰু জামু গছৰ গুৰিত বহি গৰখীয়াসকলক গৰু-গাইসমূহ নিৰাপদে থাকিবলৈ গন্ধসৰৈ গছৰ গুৰিত ফৰিং বলি দি পূজা কৰিবলৈ উপদেশ দিয়ে। সেইমতে গৰখীয়াহঁতে পাল পাতি দৈনিক একোজনে ফৰিং বিচাৰি আনে আৰু ওজাৰ উপদেশমতে উলুখেৰৰ পাতেৰে সেই ফৰিং বলি দি পূজা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰাত গৰু-গাইসমূহ নিৰাপদ অৱস্থালৈ আহিল। এনেদৰে দৈনিক গৰখীয়াহঁতে গন্ধসৰৈ গছৰ গুৰিত গীত-বাদ্য-নৃত্যৰে পূূজা সমাপন কৰাৰ অন্তত বাদ্য সমন্বিতে পূজাৰ সা-সঁজুলিবোৰ জামু গছৰ গুৰিত বহি থকা ওজা গৰখীয়াা মাধপুৰুষৰ কাষত থয়হি। এদিন হুগ্ৰাল বংশৰ ডেকাৰী পৰিয়ালৰ গৰখীয়া এজনে ফৰিং যোগাৰ কৰিব নোৱৰাত উপায়ন্তৰ হৈ নিজৰ ডিঙিটোকে বলি দিবলৈ পূজাৰীৰ ওচৰত আগবঢ়াই দিলে। সেইমতে পূূজাৰীয়ে গৰখীয়াজনৰ ডিঙিত উলুখেৰৰ পাতেৰে ৰেপ দিবলৈ ধৰাৰ মুহূৰ্ততে গৰখীয়াজনৰ মূৰটো বিচ্ছিন্ন হৈ গ'ল। এই ঘটনা সংঘটিত হোৱাৰ ফলশ্ৰুতিত পূজাৰ মাহাত্ম্যৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি এই পূজা পৌৰাণিক কালৰ পৰা আজিৰ পৰ্যন্ত প্ৰতি বছৰে সমাপন কৰা হৈ আহিছে। সেইকালত গন্ধসৰৈ গছৰ ত'ল পূজা কৰাৰ স্থান হোৱা হেতু আজিও মন্দিৰৰ মূল খুটাটো গন্ধসৰৈ গছৰ পৰা লোৱা হয়, যাৰ কাষত বিধিগত নিয়মানুসৰি সমস্ত উপাসনা কাৰ্য সম্পাদন কৰা হয়। অন্যদিশে, জামু গছৰ ত'ল ওজা গৰখীয়া মাধপুৰুষে বহাৰ স্থান হোৱা হেতুকে পূজাৰীৰ বৰঘৰৰ খুটাটো জামু গছৰ হয়, য'ত পূজাৰ গীত-বাদ্যৰ সঁজুলিসমূহ সমৰ্পণ কৰা হয়। বিৱৰণ আধ্যাত্মিকতাভিত্তিক এই লেক-পৰম্পৰা তিনিচুকীয়া জিলাৰ ডাঙৰিৰ বৰপথাৰ-নপথাৰ গাঁৱত অৱস্থিত তেওঁলোকৰ স্থায়ী মন্দিৰ প্ৰাঙ্গণত প্ৰতি বছৰে মহা-সমাৰোহেৰে অনুষ্ঠিত হয়। সম্প্ৰতি, অন্য সোণোৱাল অধ্যুষিত অঞ্চলত ইয়াক এদিনীয়াকৈ সমাপন কৰা হয়। এই উৎসৱ শিৱ সম্বন্ধিত তন্ত্ৰস্বভাৱসম্পন্ন আধ্যাত্মিক আচাৰ-আচৰণেৰে সমৃদ্ধ। ইয়াত তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ প্ৰাচীন স্তুতিগীত হায়দাং-গীত আৰু হাইদাং-নৃত্য পৰিৱেশনেৰে পূজা-অৰ্চনা কৰাৰ লগতে মাটিৰ উৰ্বৰতা কামনাৰে ৰদৈচিলাক আমন্ত্ৰণ জনাই স্বতঃস্ফূৰ্ট উন্মাদনা আৰু উল্লাস-আনন্দৰে বিহু মাৰি ব'হাগ বিহুৰ আগমনি বা বিহু নমোৱা পৰ্ব সম্পাদন কৰে। এই পূজা/উৎসৱ মৌখিকভাৱে বাগৰি অহা বিভিন্ন কিংবদন্তি, প্ৰবাদ, প্ৰৱচন, লোক-কথা, আখ্যান ইত্যাদিৰ আধাৰতেই পালিত হৈ আহিছে যদিও মূলতঃ ই সৃষ্টিতত্ত্বৰ সৈতে সংপৃক্ত এটি কৃষিভিত্তিক সামাজিক-আধ্যাত্মিক উৎসৱ। কেতবোৰ নিদিষ্ট মুদ্ৰাৰে সৃষ্টিতত্ত্বৰ সাংগীতিক প্ৰকাশ আৰু ময়ূৰ পাখিৰ লয়লাস ভংগীমাৰে আত্মস্থ হৈ পৰিৱেশন কৰা হাইদাং গীত, হাইদাং নৃত্য, বিহু আৰু হুঁচৰিৰ জৰিয়তে শব্দচৈতন্য, ভাৱতৰংগ প্ৰভৃতিৰ সুষম সমন্বয়ত স্বতঃস্ফূৰ্ট ভাৱোন্মাদনাৰ দ্বাৰা ইয়াত শিৱ আৰু পাৰ্বতীক কিৰাত আৰু কিৰাতীৰূপে প্ৰকৃতাৰ্থত পুৰুষ আৰু প্ৰকৃতিক উপাসনা কৰা হয। বিশ্বাস যে এই বিশেষ তান্ত্ৰিক পদ্ধতিৰ প্ৰভাৱত পুৰুষে প্ৰকৃতিৰূপত সক্ৰিয় হৈ বৰদৈচিলাৰূপে ধৰাৰ বুকুলৈ নামি আহে, বসুমতী সেউজ-সুন্দৰ হয়, ধৰণী উৰ্বৰ হয়, সৃষ্টিৰ বীজ অংকুৰিত হয়। উল্লেখনীয় যে ইয়াত প্ৰজননৰ প্ৰতীকৰূপে ময়ূৰ পাখিৰ লয়লাস ভংগীমা আৰু কেতবোৰ নিৰ্দিষ্ট মুদ্ৰাৰে হায়দাং গীত-নৃত্য পৰিবেশন কৰি 'বাইথ' অৰ্থাৎ 'কিৰাত' দেৱতাক স্তুতি জনোৱা হয়। তাৰপাছত পূজাৰীৰ চোতালত যৌৱনোন্মত্ত উৎসাহীসকলৰ দ্বাৰা জীৱৰ স্বভাৱগত প্ৰৱণতা, সেইসমূহৰ দ্বাৰা নিঃসৃত স্বৰধ্বনি আৰু মেঘৰ গাজনি-ঢেৰেকনিৰ সৈতে সামঞ্জস্য ৰাখি পৰিৱেশন কৰা বিহুৰে পৰিৱেশ উত্তাল কৰি তোলা হয়, য’ত ঢোল, তাল, পেঁপা, বাঁহী, সুতুলি, গগনা, টকা ইত্যাদিৰ সমাহাৰ ঘটোৱা হৈছে আৰু সেইসমূহৰ ঐক্যতানৰ সু-সমন্বিত শব্দ তৰংগৰ দ্বাৰা প্ৰকৃতিক জগাই তোলাৰ পৰম্পৰা চলি আহিছে। বিহু সম্পাদনৰ পাছত একেখন চোতালতে হুঁচৰি টকা সহ কেতবোৰ নিয়মবদ্ধ মুদ্ৰা আৰু অংগচালনাৰে উল্লসিত স্বৰত বুঢ়া-মেথাৰ দ্বাৰা হুঁচৰি সম্পাদিত হয়, যি অধ্যাত্ম-বিজ্ঞানৰ গভীৰ ৰহস্য আৰু তাৎপৰ্য বহন কৰাৰ লগতে কলা-সংস্কৃতিৰ অপূৰ্ব নিদৰ্শন দাঙি ধৰে। সেয়ে, বাইথ’ পূজা আৰু ব’হাগ বিহুৰ সম্বন্ধ ওতঃপ্ৰোত। সোণোৱালসকলৰ হুঁচৰি সোণোৱালসকলে হুঁচৰি গাওঁতে কোনোকোনো ঠাইত ন-টা আৰু কোনোকোনো ঠাইত তেৰটা গাঁঠি থকা একোডাল বাঁহ চাকবাঁহেৰে (তিনিটা খুটিৰ সমষ্টিগত এটি খুটি) নিৰ্মিত খুটিৰ ওপৰত স্থাপন কৰি হুঁচৰি গায়। এই হুঁচৰিত কেতবোৰ স্বকীয় নিয়মবদ্ধ প্ৰথাৰে নিৰ্দিষ্ট মুদ্ৰাশৈলী আৰু অংগচালনাৰে উল্লসিত স্বৰে ঘৰে ঘৰে গীত পৰিৱেশন কৰি, মন-শৰীৰ-আত্মাৰ একত্ৰীকৰণৰ জৰিয়তে গৃহস্থৰ মঙ্গলাৰ্থে আশীৰ্বাদ বৰিষণ কৰা হয়। ব'হাগ বিহুৰ সৈতে সম্পৃক্ত এই হুঁচৰিৰ সৈতে সোণোৱালসকলৰ মাজত পুৰাণখ্যাত এটি আখ্যান জড়িত আছে, যি আখ্যানমতে বলি ৰজাই বিষ্ণুৰ চলনাত পৰি বামনক ত্ৰি-পদ মাটি দান কৰিবলৈ গৈ পাতালবাসী হ'বলগীয়া হৈছিল। বলি ৰজাক কছাৰীসকলে তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষ বুলি গণ্য কৰে। তেওঁলোকৰ মতে এই পাতালত থকা বলি ৰজাই প্ৰতি 'বিষুৱ' সংক্ৰান্তিত তেওঁৰ সন্তানসকলৰ উদ্দেশ্যে এবাৰ মৰ্ত্য-ভ্ৰমণৰ বাবে আহে। সেয়ে আদিতে এই বিষুব সংক্ৰান্তিতে বিহু উৎসৱ অনুষ্ঠিত হৈছিল বুলি কিছুমানে অনুমান কৰে আৰু এই 'বিষুৱ'ৰ পৰাই 'বিহু' শব্দৰ উৎপত্তি হোৱা বুলি কেনোকোনোৱে ক'ব খোঁজে। "তিনি শ তিনি কুৰি তিনিদিনৰ মূৰত বলি ৰজাৰ বিহু, তাকেহে আমি যুগৰ নিয়তি কৰোঁ.." বুলি বলিৰ সন্তান কছাৰীসকলে বছৰত এবাৰ ঘৰে ঘৰে সূচাই ফুৰে। হুঁচৰি গীতৰ মাংগলিক চৰণ 'বাৰেমন্ত্ৰ'ৰ জৰিয়তে বলিৰ এই আগমনৰ বতৰা গীত-নৃত্যৰ মাধ্যমেৰে এই সূচাই ফুৰা (জাননি দি ফুৰা)-ৰ পৰাই 'হুঁচৰি' শব্দৰ উৎপত্তি হোৱা বুলি সোণোৱালসকলে ভাৱে। হুঁচৰি টকা সহ ঘৰে ঘৰে সূচাই ফুৰা এই হুঁচৰি ব্ৰহ্মাৰ মানসকন্যা সুৱচনী কুঁৱৰীৰ জৰিয়তে মানুহে পোৱা বুলি জনশ্ৰুতি আছে- "কৈলাসৰ শংকৰে. হুঁচৰি সৰজিলে পাৰ্ৱতীয়ে সৰজিলে নাম, সুৱচনী কুৱঁৰীয়ে শদিয়া ৰাজ্যতে মুনিচক দি গ'ল দান.." পূৰ্বতে এই শদিয়াতেই কছাৰীসকলে হালালী ৰাজ্য পাতি বসবাস কৰিছিল। সেয়ে, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ হুঁচৰিত গায় "হালালী ঐ লালৌ, লালৌ, লালৌ হয়া, হালালী ৰাজ্যতে কৰিছং ধেমালি, ধেমালিৰ বতৰে যায় কি না..। হুঁচৰিত ব্যৱহৃত সোণোৱালসকলৰ টকাডাল দক্ষ-যজ্ঞত প্ৰাণাহূতি দিয়া মহাদেৱৰ পত্নী পাৰ্ৱতীৰ ৰাজহাড়ৰূপে গণ্য কৰা হয়, যাক নন্দী-ভৃংগীয়ে মহাদেৱৰ পৰা প্ৰাপ্ত বীজমন্ত্ৰৰে শোধন কৰি মানুহক দিয়া বুলি প্ৰবাদ আছে। হুঁচৰিৰ পন্থা দুটা ঢোলীয়াল আৰু ভোগপৰীয়া। ঢোলীয়ালসকলে হুঁচৰি টকাৰ দুয়োটা মূৰ চাকবাঁহৰ খুটিৰ ওপৰত ৰাখি হুঁচৰি গায় আৰু ভোগপৰীয়াসকলে হুঁচৰি টকাডালৰ এটা মূৰ মাটিত আৰু আনটো মূৰ চাকবাঁহৰ খুটিৰ ওপৰত ৰাখি হুঁচৰি গায়। আকৌ এই হুঁচৰিত গোৱা গীতসমূহক চাৰিটা ভাগত ভাগ কৰা হয়। (১) বাৰেমন্ত্ৰৰ গীত বাৰেমন্ত্ৰত সৰ্বমংগল কামনা কৰি তেওঁলোক যে বলিৰ সন্তান সেইটো প্ৰকাশ কৰি ঘৰে ঘৰে সূচনা দি ফুৰা হয়। (২) পোহাৰী গীত পোহাৰী গীতত হুঁচৰি সৃষ্টিৰ কাহিনী উল্লেখ কৰাৰ লগতে বিনন্দীয়া পৃথিৱীৰ বিভিন্ন নীতিসূচক কথা ফকৰা-যোজনাৰ মাধ্যমেৰে ব্যক্ত কৰা হয়। (৩) থিয় গীত হুঁচৰিৰ থিয় গীতত জন-জীৱনৰ কাহিনী প্ৰতিফলিত হয়, যাক কাহিনী গীত বুলিও আখ্যা দিয়া হয়। (৪) বৰগীত হুঁচৰিৰ বৰগীতত সোণোৱালসকলৰ অতীত বুৰঞ্জী, সাহিত্য, দৰ্শন, কলা-সংস্কৃতি আৰু জন-জীৱনৰ হা-হুতাহৰ কথা বৰ্ণনা কৰা হয়। মানুহ বিহুৰ দিনাখন সমূহীয়া উপাসনা থলিত হুঁচৰি শুভাৰম্ভ কৰি প্ৰথমে সমাজৰ মুখিয়ালজনৰ ঘৰত পদাৰ্পণেৰে ঘৰে ঘৰে হুঁচৰিৰ দল আগবঢ়াই নিয়া হয় আৰু এই হুঁচৰি অন্ত নপৰালৈকে পূৰ্ণোদ্যমে বিহুমৰা কাৰ্য অব্যাহত থাকে। হুঁচৰি অন্ত পৰাৰ পাছত বিহুৰ যাৱতীয় কাৰ্যাৱলী সম্পাদেনেৰে ব'হাগ মাহৰ ভিতৰতেই বছৰটোৰ বাবে বিহুক আনুষ্ঠানিকভাৱে বিদায় সন্মান জনোৱা হয়। সেইদিনা উপাসনা থলিৰ পৰা হুঁচৰি টকাডাল স-সন্মানেৰে কোনো এক জনবসতিহীন ঠাইলৈ কঢ়িয়াই নি ৰোগ-ব্যাধি, অপায়-অমংগল বিসৰ্জন দিয়া বুলি গণ্য কৰি তাক নিয়মসংগত প্ৰথাৰে বিসৰ্জন দিয়া হয় আৰু সেইদিনাৰ পৰাই এবছৰৰ বাবে বিহু-বাদ্য বজোৱা কাৰ্য সামাজিকভাৱে বাৰণ কৰা হয়। অগত্যা কেতিয়াবা বজাবলগীয়া হ'লে আৰাধ্যদেৱতাৰ উদ্দেশ্যে পাণ-তামোলৰ টোপোলাৰে সেৱা জনাইহে তেওঁলোকে সেই কাৰ্য সম্পাদন কৰে। এইকথা সকলোৰে জ্ঞাত যে পৃথিৱীয়ে সূৰ্য্যৰ চাৰিওফালে প্ৰদক্ষিণ কৰোঁতে ইয়াৰ গতিশীল পৰ্য্যায়ত ঋতুৰ পৰিৱৰ্তন ঘটে আৰু এই ঋতু পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰভাৱে মানুহৰ মনতো ক্ৰিয়া-প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰে। বসন্ত ঋতুত প্ৰকৃতিয়ে মানুহৰ সমন্বিতে জীৱৰ মাজত যৌৱনোচিত উন্মাদনাৰ জোৱাৰ তুলি এক প্ৰাকৃতিক মহোৎসৱৰ বাতাবৰণ সৃষ্টি কৰে, যাৰ সৈতে সামঞ্জস্য ৰাখি কেতবোৰ বিধিৱদ্ধ প্ৰথাৰে সোণোৱালসকলে দূৰ অতীতৰ পৰা বাইথ'পূজাৰে বিহু উৎসৱ পালন কৰি আহিছে। লগতে চাওক সোণোৱাল কছাৰী বহুৱা নৃত্য তথ্য সংগ্ৰহ (১)সোণোৱাল কছাৰী সংস্কৃতি লভিত কুমাৰ শইকীয়া। (২) (৩) সোণোৱাল কছাৰীসকলৰ পূজা- পাৰ্বণ আৰু সকাম-নিকাম সমূহৰ বিৱৰণ প্ৰমোদ সোণোৱাল। অসমৰ

55345

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%97%E0%A6%AC%E0%A7%88

ডিগবৈ

ডিগবৈ অসমৰ তিনিচুকীয়া জিলাৰ এক নগৰাঞ্চল। ই উজনি অসমৰ অন্যতম ঔদ্যোগিক চহৰ। ১৯শ শতিকাৰ শেষৰফালে ইয়াত খাৰুৱা তেলৰ খনি আৱিষ্কাৰ হৈছিল। এছিয়াত প্ৰথম খাৰুৱা তেলৰ খনন কৰা স্থান ডিগবৈক অসমৰ তৈল নগৰ বুলিও অভিহিত কৰা হয়। ১৯০১ চনত ইয়াৰ শোধনাগাৰটো আৰম্ভ কৰা হৈছিল। আটাইতকৈ পুৰণা তেলৰ কূপটো এতিয়াও কাৰ্যক্ষম। স্বাধীনতাৰ পাছৰ দশকলৈকে তেল কোম্পানীত বহু ব্ৰিটিছ লোকে কাম কৰাৰ গুণে নগৰখনৰ পৰিকাথামো যথেষ্ট উন্নত আৰু কেইবাটাও আকৰ্ষণীয় বাংলো আছে। নামৰ উৎপত্তি ডিগবৈ নামটোৰ উৎপত্তিক লৈ এটা জনপ্ৰিয় কাহিনী আছে। ১৮৫৯ চনত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত এডৱিন ড্ৰেকে বিশ্বৰ প্ৰথমটো তেলৰ কুপ খন্দাৰ আঠ বছৰ পাছতে অসমত তেলৰ খনি আৱিষ্কাৰ হয়। আছাম ৰেইলৱে' এণ্ড ট্ৰেডিং কোম্পানীয়ে কেইজনমান ইটালীয়ান অভিযন্তাক ডিব্ৰুগড়ৰ পৰা মাৰ্ঘেৰিটালৈকে ৰেল লাইন বহুৱাবলৈ দায়িত্ব দিছিল। তেওঁকে মাৰ্ঘেৰিটাৰ পৰা দহ মাইল দূৰৰ ডিগবৈত দুৰ্ঘটনাবশতঃ তেলৰ সন্ধান পায়। ঘন হাবিৰ পৰা ভৰিত তেলৰ দাগ লৈ হাতীবোৰ ওলাই অহাৰ পাছত ইংৰাজ অভিযন্তা মি: ডব্লিউ এল লে'কে হেনো শ্ৰমিকক বুলি চিঞৰিছিল। অৱশ্যে এই মুখৰোচক কাহিনীটোৰ বিষয়ে কোনো বিশ্বাসযোগ্য তথ্য পোৱা নায়ায। নানা ৱেবছাইটত হাতীৰ ভৰিৰ কাহিনীটো সামান্য পৰিৱৰ্তিত ৰূপত পোৱা যায়, কিন্তু সকলোৱে এই কথাত সহমত পোষণ কৰে যে আছাম ৰেইলৱে' এণ্ড ট্ৰেডিং কোম্পানীয়ে ১৮৮২ চনত ডিব্ৰু-শদিয়া ৰেল পথচোৱা লিডুলৈকে সম্প্ৰসাৰিত কৰা কামত নিয়োজিত অভিযন্তাসকলে কামত হাতী লগাইছিল। আৰু এই হাতীৰে ভৰিত তেলৰ দাগ দেখি উক্ত স্থানত ইংৰাজ ৱিলি লিঅ'ভা লে'কে কোম্পানীক খনন কৰিবলৈ সন্মত কৰায়। ইল ইণ্ডিয়া লিমিটেডৰ ইতিহাসত এই হাতীৰ কাহিনীটোৰ কথা নাই, কিন্তু পূৰ্বৰ ৱেবছাইটত উল্লেখ আছিল যে লে'কে "বৰভিল অঞ্চলত তেল বিৰিঙি ওলোৱা দেখিছিল"। খনন প্ৰকল্প অনুমোদন হোৱাৰ পাছত লে'কে যন্ত্ৰ-পাতি, মানুহ গোটাই কম ১৮৮৯ চনৰ ছেপ্টেম্বৰত কাম আৰম্ভ কৰে। ১৭৮ ফুট (৫৪ মিটাৰ) গভীৰতাত কিছু তেল পোৱা গ'ল। ১৮৯০ চনৰ নৱেম্বৰলৈকে খনন কাৰ্য চলি ৬৬২ ফুট (২০২ মিটাৰ) গভীৰতালৈকে যায়। এই সময়ছোৱাতে লে'কে শ্ৰমিকক বুলি চিঞৰা বুলি কাহিনীটোৰ সৃষ্টি হয়। এই অঞ্চলতে থকা জান এটাকো ডিগবৈ বুলি কোৱা হয়। তাৰ পৰাও অঞ্চলটোৰ নাম ডিগবৈ হ'ব পাৰে। তৈল নগৰী হিচাপে ডিগবৈ ১৮৮৯ চনত ডিগবৈতে এছিয়া আৰু ভাৰতৰ সৰ্বপ্ৰথম ব্যৱসায়িক ভিত্তিত তেল উৎপাদন আৰম্ভ হয়। ১৮৯৯ চনত এই কাম-কাজ চালবলৈ আছাম ইল কোম্পানী গঠন কৰা হয়। ১৯০১ চনত ইয়াতে এছিয়া আৰু ভাৰতৰ প্ৰথমটো তেল শোধনাগাৰ স্থাপিত হয়। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত ইয়াত প্ৰতিদিনে সৰ্বোচ্চ ৭,০০০ বেৰেল (১,১০০ ঘন মিটাৰ/দিন) খাৰুৱা তেল উৎপাদন হৈছিল। তৈলক্ষেত্ৰখনৰ ৰক্ষণাবেক্ষণক আওকাণ কৰি অধিক তেল উৎপাদনৰ চেষ্টা চলোৱা বাবে বিশ্বযুদ্ধৰ পাছতে তেল উৎপাদন কমি আহে। বৰ্তমান ইয়াত প্ৰতিদিনে প্ৰায় ২৪০ বেৰেল (৩৮ ঘন মিটাৰ/দিন) তেল উৎপাদন হয়। ১৮৮৯ চনৰ পৰা এতিয়ালৈকে ডিগবৈতে ১০০০ৰো অধিক কূপ খন্দা হৈছে। ১৯৮৯ চনত ডিগবৈ তৈলক্ষেত্ৰৰ ১০০ বছৰ উপলক্ষে ভাৰতীয় ডাক বিভাগে এটা ডাক টিকট মুকলি কৰে। বৰ্তমান খাৰুৱা তেলৰ উৎপাদন অধিক নহ'লেও ডিগবৈ ভাৰতৰ ভিতৰতে অবিৰত কাৰ্যক্ষম তৈলক্ষেত্ৰ হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। ইণ্ডিয়ান ইল কৰ্পৰেচনৰ অন্তৰ্গত ডিগবৈ শোধনাগাৰৰ সক্ষমতা প্ৰায় ০.৬৫ ডিগবৈ শোধনাগাৰ পুৰণি শোধনাগাৰটোৰ কাৰ্যক্ষমতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ ১৯৯৬ চনত বহল পৰিসৰত ডিগবৈ শোধনাগাৰৰ আধুনিকীকৰণ প্ৰণালী হাতত লোৱা হয়। ইয়াৰ পাছত আধুনিকীকৰণৰ বাবে অসম তেল সংমণ্ডলে আন কেইবাটাও প্ৰকল্প ৰূপায়ণ কৰে। ডিগবৈ শোধনাগাৰক -14001 আৰু চাৰ্টিফিকেট প্ৰদান কৰা হৈছে। ভৌগোলিক তথ্য ডিগবৈৰ স্থানাংক সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা ইয়াৰ গড় উচ্চতা ১৬৫ মিটাৰ (৫৪১ ফুট)। অসমৰ ৰাজধানী নগৰ গুৱাহাটীৰ পৰা ই পূবে ৫১০ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত অৱস্থিত। জনগাঁথনি ২০১১ চনৰ ভাৰতৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ডিগবৈৰ জনসংখ্যা ২১,৭৩৬ যাৰ ১০,৯৬৪ জন পুৰুষ আৰু ১০,৭৭২ গৰাকী মহিলা। ০-৬ বছৰীয়া শিশুৰ সংখ্যা ১৭৪৫ বা ডিগবৈৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ৮.০৩%। প্ৰতি ১০০০ হৰাকী পুৰুষৰ বিপৰীতে মহিলাৰ সংখ্যা ৯৮২ গৰাকী। সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৯২.০৮ যি অসমৰ হাৰ ৭২.১৯% তকৈ যথেষ্ট বেছি। পুৰুষৰ সাক্ষৰতাৰ হাৰ প্ৰায় ৯৫.০৯% আৰু মহিলাৰ প্ৰায় ৮৯.০২%। ২০১১ চনৰ লোকপিয়লত ডিগবৈক সুকীয়া লোকপিয়ল চহৰ হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল। অসমীয়া, বঙালী, নেপালী, বিহাৰী, মাৰৱাৰী আদি সকলো লোকে ইয়াত বসবাস কৰে। বড়ো, আদিবাসী, মিছিং আদি জনগোষ্ঠীৰ লোকে ইয়াত বসতি কৰে। উল্লেখযোগ্য ঠাই ডিগবৈ তেল শতবৰ্ষ সংগ্ৰহালয় ডিগবৈ যুদ্ধ সমাধিক্ষেত্ৰ ডিগবৈ গ'ল্ফ ক'ৰ্ছ ডিগবৈ তৈলক্ষেত্ৰ ডিগবৈ শতবৰ্ষ উদ্যান ৰাজনীতি ডিগবৈ ডিব্ৰুগড় লোকসভা সমষ্টিৰ অন্তৰ্গত। ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টীৰ ৰামেশ্বৰ তেলী ইয়াৰ প্ৰতিনিধি। বিধানসভাত ই ডিগবৈ সমষ্টিৰ অন্তৰ্গত আৰু ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টীৰ সুৰেন ফুকনে প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ নগৰ-মহানগৰ তিনিচুকীয়া

56260

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%87%20%E0%A6%97%E0%A7%8B%E0%A7%B1%E0%A7%87%E0%A7%B0%E0%A6%BE

চে গোৱেৰা

আৰ্নেষ্ট' "চে" গোৱেৰা ১৪ জুন ১৯২৮ ৯ অক্টোবৰ ১৯৬৭) আছিল এজন আৰ্জেণ্টেনীয় মাৰ্ক্সবাদী, বিপ্লৱী, চিকিৎসক, গ্ৰন্থকাৰ, গেৰিলা নেতা, কূটনীতিজ্ঞ, আৰু সামৰিক তত্ত্ববিদ। কিউবাৰ বিপ্লৱৰ এক অগ্ৰগণ্য নেতা। চিকিৎসা বিভাগৰ ছাত্ৰ হৈ থকা সময়ত গোৱেৰাই সমগ্ৰ দক্ষিণ আমেৰিকা ভ্ৰমণ কৰিছিল আৰু জনতাৰ দৰিদ্ৰতা, ক্ষুধা আৰু যন্ত্ৰণা দেখি অত্যন্ত পীড়িত হৈছিল। গোৱেৰাই ৰাউল আৰু ফিডেল কাষ্ট্ৰ'ৰ সাক্ষাৎ লভি তেওঁলোকে ২৬ জুলাইৰ আন্দোলনত সহযোগ কৰিছিল আৰু কিউবালৈ গৈ আমেৰিকা-সমৰ্থিত একনায়ত্ববাদী কিউবাৰ শাসক ফালগেনচিঅ' বাটিষ্টাক উৎখাত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। বিদ্ৰোহৰ কালছোৱাত খুব কম সময়ৰ ভিতৰতে গোৱেৰাৰ উত্থান হৈ সহকাৰী অধিনায়কৰ পদত অধিষ্ঠিত হয় আৰু দুবছৰজোৰা সফল গেৰিলা অভিযানৰ নেতৃত্ব দিয়াত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। উল্লেখ্য যে, এই বিদ্ৰোহৰ অন্তত বাটিষ্টা-সাম্ৰাজ্য সিংহাসনচ্যুত হয়। জন্ম আৰু শিক্ষা আৰ্নেষ্ট' গোৱেৰাৰ পিতৃ আছিল আৰ্নেষ্ট' গোৱেৰা লিন্স আৰু মাতৃ আছিল চেলিয়া দি লা ছাৰ্ণা ৱাই ল'ছা। তেওঁৰ জন্ম হৈছিল ১৪ জুন ১৯২৮ চনত; আৰ্জেণ্টিনাৰ ৰ'ছাৰিঅ'ত। সেইয়া তেওঁৰ জন্মৰ প্ৰমাণপত্ৰৰ মতে। কিন্তু তেওঁৰ জীৱনী-লেখক জ'ন লি এণ্ডাৰছনৰ গ্ৰন্থ ৰ মতে, চেৰ মাতৃয়ে হেনো তেওঁৰ এজন জ্যোতিষীবন্ধুক ১৪ মে' ১৯২৮তহে জন্ম হোৱা বুলি কৈছিল। বিবাহত বান্ধ খোৱাৰ তিনিমাহৰ পূৰ্বতেই গৰ্ভৱতী হোৱাৰ অপবাদৰ পৰা বাচিবলৈ তেওঁ এই পন্থা হাতত লৈছিল বুলি ধাৰণা হয়। চে গোৱেৰা আছিল এটা মধ্যবিত্ত আৰ্জেণ্টেনীয় পৰিয়ালৰ পাঁচটি সন্তানৰ সকলোতকৈ ডাঙৰজন। জীৱনৰ প্ৰাৰম্ভিক অৱস্থাতেই আৰ্নেষ্ট'ই দৰিদ্ৰ লোকৰ প্ৰতি এক সহানুভূতি গঢ়ি তুলিছিল। তেওঁৰ পৰিয়ালত বাওঁপন্থীয় ৰাজনীতিৰ আলোচনা-চৰ্চা আদি হৈছিল আৰু সেইবোৰে কিশোৰ গোৱেৰাকো ৰাজনীতিৰ বহুমাত্ৰিক বৈচিত্ৰ্যৰ প্ৰতি উৎসুক কৰি তুলিছিল। তেওঁৰ দেউতাক স্পেনীয় গৃহযুদ্ধৰ ৰিপাব্লিকানসকলৰ এজন জোৰদাৰ সমৰ্থক আছিল, আৰু তেওঁলোকৰ ঘৰত বহু বৰ্ষীয়ান ৰিপাব্লিকানক আপ্যায়ন কৰা হৈছিল। বৌদ্ধিক আৰু সাহিত্যিক অনুৰাগ গোৱেৰাই দেউতাকৰ পৰা দবা খেলিবলৈ শিকিছিল আৰু ১২ বছৰ বয়সত স্থানীয় প্ৰতিযোগিতাবোৰত অংশগ্ৰহণ কৰিব পৰা হৈছিল। বয়ঃসন্ধিৰ সময়ত আৰু ওৰেটো জীৱনেই তেওঁ কবিতাৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ অনুভৱ কৰিছিল। তেওঁ বিশেষকৈ পাবলো নেৰুদা,জন কিটছ্, এণ্টনিঅ' মাছাড', ৱাল্ট হুইটমেন আদি কবিসকলৰ কবিতা পঢ়িছিল। তেওঁ ৰুডিয়াৰ্ড কিপলিঙৰ "ইফ্" কবিতাটো অন্তঃকৰণেৰে আবৃত্তি কৰিব পাৰিছিল। তেওঁলোকৰ ঘৰত তিনিহাজাৰতকৈও অধিকসংখ্যক কিতাপ আছিল, যিবোৰ কিতাপে গোৱেৰাক এজন উৎসাহী আৰু উদ্যমী পাঠক হ'বলৈ প্ৰেৰণা যোগাইছিল। কাৰ্ল মাৰ্ক্স, উইলিয়াম ফ'কনাৰ, আণ্ড্ৰে গাইড, এমিলিঅ' ছালগাৰি আৰু জুল ভাৰ্ণৰ কিতাপ তাৰ ভিতৰত উল্লেখনীয়। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ জৱাহৰলাল নেহৰু, জ কা, এলবাৰ্ট ক্যামু, ভ্লাডিমিৰ পুটিন, জাঁ পল ছাট্ৰে, এনাটল ফ্ৰান্স, ফ্ৰেডেৰিখ এঞ্জেলছ্, এইচ্ছ. জি. ৱেলছ আৰু ৰবাৰ্ট ফ্ৰ'ষ্টৰ কিতাপো পঢ়িছিল। বয়স বাঢ়ি অহাৰ লগে-লগে তেওঁৰ অধ্যয়নপিপাসু মনটোক লেটিন আমেৰিকাৰ লেখকসকলৰ সৃষ্টিৰাজীয়েও আকৰ্ষিত কৰিছিল। মটৰ-চাইকেল যাত্ৰা ১৯৪৮ চনত গোৱেৰাই বোৱেনছ এয়াৰছ্ বিশ্ববিদ্যালয়ত চিকিৎসা-বিজ্ঞান পঢ়িবলৈ নামভৰ্তি কৰে। গোৱেৰাৰ পৃথিৱী অন্বেষণ কৰাৰ ক্ষুধাই তেওঁৰ বিদ্যায়তনিক দিশৰ পৰা আঁতৰাই নি দুটা দীৰ্ঘকালীন যাত্ৰাত মনোনিৱেশ কৰোৱায়, যি দুটা যাত্ৰাই তেওঁক লেটিন আমেৰিকাৰ অৰ্থনৈতিক দিশৰ সমসাময়িক ৰূপটো দেখুৱাই দিয়ে। তেওঁৰ প্ৰথমটো যাত্ৰা আছিল ৪,৫০০ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ। অকলশৰীয়াকৈ কৰা সেই যাত্ৰাটো হৈছিল ১৯৫০ চনত য'ত তেওঁ উত্তৰ আৰ্জেণ্টিনাৰ গ্ৰামীণ প্ৰদেশবোৰ ভ্ৰমণ কৰিছিল। যাত্ৰাটো সম্পন্ন কৰা এখন বাইচাইকেলত এটা সৰু ইঞ্জিন সংস্থাপিত কৰি লৈছিল। ইয়াৰ পিছৰটো যাত্ৰা গোৱেৰাই সম্পন্ন কৰিছিল তেওঁৰ বন্ধু এলবাৰ্ট' গ্ৰেনাড'ৰ লগত। ১৯৫১ চনত আৰম্ভ কৰা সেইটো এক নমহীয়া যাত্ৰা আছিল য'ত তেওঁলোকে ৮,০০০ কিলোমিটাৰৰ দৈৰ্ঘ্য অতিক্ৰম কৰিছিল। সেই যাত্ৰাটোৱে দক্ষিণ আমেৰিকাক একাংশ সামৰি লৈছিল। যাত্ৰাটো কৰিবৰ বাবে তেওঁ এবছৰৰ বাবে অধ্যয়নৰ পৰা বিৰতি লৈছিল, সৰ্বশেষ কাম হিচাপে তেওঁলোকে পেৰুৰ আমাজান নদীৰ ওপৰত থকা লেপাৰ কলনিত কিছু স্বেচ্ছামূলক কৰ্মত আত্মনিয়োগ কৰিছিল। ১৯৫৩ চনত তেওঁ চিকিৎসকৰ ডিগ্ৰীটো গ্ৰহণ কৰে। কিউবাৰ বিপ্লৱ আৰু বিদ্ৰোহ ১৯৫৪ চনত গোৱেৰা মেক্সিকোলৈ ৰাওনা হয় আৰু তাৰ পিছৰ বছৰতেই তেওঁ কিউবাৰ বিপ্লৱী নেতা ফিডেল কাষ্ট্ৰ'ক লগ পায়। ১৯৫৫ চনত তেওঁ বিবাহপাশত আৱদ্ধ হয়। গোৱেৰাই কাষ্ট্ৰ'ৰ ২৬ জুলাইৰ আন্দোলনত যোগদান কৰে আৰু কিউবাৰ একনায়কত্ববাদী শাসক বাটিষ্টাৰ বিৰুদ্ধে গেৰিলা যুদ্ধৰ জৰিয়তে তীব্ৰ প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। কাষ্ট্ৰ'ৱে ১৯৫৯ চনত বাটিষ্টাক ক্ষমতাচ্যুত কৰিবলৈ সক্ষম হয় আৰু কিউবাৰ ক্ষমতা নিজৰ হাতলৈ আনে। ১৯৫৯ চনৰ পৰা ১৯৬১ চনলৈকে গোৱেৰা নেশ্যনেল বেংক আৱ কিউবাৰ সঞ্চালক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে আৰু তাৰপিছত উদ্যোগৰ মন্ত্ৰী হিচাপে নিজৰ দায়িত্ব পালন কৰে। এই স্থানত থাকিয়েই কিউবাৰ ৰাষ্ট্ৰদূত হিচাপে তেওঁ পৃথিৱীৰ বিভিন্ন ঠাই ভ্ৰমণ কৰে। ছ'ভিয়েট সংঘৰ লগত সন্মিলিত হ'বৰ বাবে কাষ্ট্ৰ'লৈ তেওঁ বিভিন্ন দিহা আগবঢ়ায়। কিন্তু আমেৰিকাৰ কিছুমান ঔদ্যোগিক নীতি আৰু কিছুমান অসফল সংস্কাৰৰ বাবে কিউবাৰ অৰ্থনীতি ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়। এই দুৰ্যোগপূৰ্ণ সময়তে গোৱেৰা আৰু কিউবাৰ নেতাসকলৰ মাজত ক্ৰমাৎ এক পাৰ্থক্য আহি পৰে। ১৯৬৫ চনত কাষ্ট্ৰ'ৱে গোৱেৰাই কিউবা ত্যাগ কৰি যোৱা বুলি ঘোষণা কৰে। কংগো, বলিভিয়া আৰু মৃত্যু ১৯৬৫ চনত যেতিয়া কিউবাৰ অৰ্থনীতি বিপন্ন হয়, তেতিয়া তেওঁ বিশ্বৰ বিভিন্ন ঠাইত নিজৰ বৈপ্লৱিক আদৰ্শ প্ৰচাৰ কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰে। তেওঁ প্ৰথমতে কংগোলৈ যায় আৰু তাত গৈ গেৰিলা যুদ্ধশৈলীৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়ে আৰু বিপ্লৱৰ সূচনা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে কিন্তু সেই প্ৰচেষ্টা ব্যৰ্থ হোৱাত তেওঁ পৰৱৰ্তী বছৰ কংগো ত্যাগ কৰে। ১৯৬৬ চনত গোৱেৰা বলিভিয়ালৈ যায় আৰু লগত লৈ যায় কিছু বিদ্ৰোহী। সেই যাত্ৰাৰো উদ্দেশ্য আছিল বিপ্লৱৰ সূচনা কৰা। কিন্তু তেওঁক বলিভিয়ান আৰ্মীয়ে আটক কৰে আৰু ১৯৬৭ চনত বলিভিয়াৰ লা হিগোৱেৰা গাঁৱত তেওঁক প্ৰাণদণ্ড দিয়া হয়। তেওঁৰ দেহটো এক অজ্ঞাত স্থানত সমাধিস্থ কৰা হয়। মৃত্যুৰ পিছত গোৱেৰা এক বিশ্ববিশ্ৰুত ৰাজনৈতিক ব্যক্তিত্বলৈ পৰিণত হয়। বিপ্লৱ, বিদ্ৰোহ আৰু সমাজবাদৰ প্ৰসংগ ওলালেই তেওঁৰ নাম উচ্চাৰিত হয়। গোৱেৰাৰ জীৱনক লৈ এখন ছবিও নিৰ্মাণ কৰা হয়। সেইখনৰ নাম আছিল "দ্য মটৰচাইকেল ডায়েৰিছ।" ২০০৪ চনত ছবিখনে মুক্তি লভিছিল। তেওঁৰ জীৱন আৰু আদৰ্শক সুঁৱৰি এতিয়াও বহুতো গ্ৰন্থ, সাহিত্য ৰচনা হৈ আছে। তথ্যসূত্ৰ আৰ্জেণ্টিনাৰ ব্যক্তি চিকিৎসাবিদ

79030

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A7%80%20%E0%A6%86%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8B%E0%A6%B2%E0%A6%A8

দেৱী আন্দোলন

দেৱী আন্দোলন বুলিলে দেৱী বা নাৰী উপাসনাকেন্দ্ৰীক আধ্যাত্মিক বিশ্বাস বা আচাৰক (মূলতঃ নিওপেগান বা নব্যবিধৰ্মবাদ, বুজা যায়। ১৯৭০ৰ দশকত প্ৰধানকৈ উত্তৰ আমেৰিকা, পশ্চিম ইউৰোপ, অষ্ট্ৰেলিয়া আৰু নিউজিলেণ্ডত ইয়াৰ উদ্ভৱ হৈছিল। এই আন্দোলন পুৰুষপ্ৰধান হিচাপে সংগঠিত ধৰ্মৰ ধাৰণাসমূহৰ প্ৰতিক্ৰিয়া হিচাপে বৃদ্ধি পাইছিল। দেৱী আন্দোলনত দেৱী উপাসনা কৰা হয় আৰু নাৰীৰ ওপৰত, বা এক বা একাধিক নাৰীত্ব বা লিংগৰ ধাৰণাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হয়। দেৱী আন্দোলন হৈছে নব্যবিধৰ্মবাদ বা নিওপেগানৰ এক ব্যাপক কিন্তু অ-কেন্দ্ৰীভূত প্ৰৱণতা। সেয়েহে ইয়াত বিশ্বাসৰ কোনো কেন্দ্ৰীভূত ধাৰণা নাই। পূজা কৰা দেৱীৰ নাম আৰু সংখ্যাৰ পৰা দেৱী আন্দোলনত ব্যৱহৃত নিৰ্দিষ্ট ৰীতি-নীতি বা প্ৰথাসমূহ ব্যাপকভাৱে পৃথক হয়। উদাহৰণস্বৰূপে, ডায়েনিক ৱিক্কা বা ডায়েনিক ডাইনীবিদ্যাত কেৱল দেৱীসকলক উপাসনা কৰা হয় যদিও আন ধৰ্ম বা পৰম্পৰাত এনে কৰা নহয়। ধৰ্মবিশ্বাসৰ এই পন্থাসমূহে একেশ্বৰবাদীৰ পৰা বহুধৰ্মী পন্থালৈকে বিভিন্ন ধৰ্মীয় প্ৰকাৰক সামৰি লয়। সাধাৰণ বহুত্ববাদী বিশ্বাসৰ অৰ্থ হৈছে যে এজন স্ব-পৰিচিত দেৱী উপাসকে তাত্ত্বিকভাৱে সমগ্ৰ বিশ্বৰ সংস্কৃতিৰ পৰা যিকোনো সংখ্যক বিভিন্ন দেৱীক উপাসনা কৰিব পাৰে। ইয়াৰ বৈশিষ্ট্যৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি দেৱী আন্দোলনক সাংস্কৃতিক ধৰ্মীয়তাৰ এক প্ৰকাৰ বুলিও কোৱা হয় আৰু ই বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ, ভৌগোলিকভাৱে বিস্তৃত আৰু অধিক গতিশীল। পৃষ্ঠভূমি ঊনবিংশ শতিকাত, প্ৰথম তৰংগৰ কিছুসংখ্যক নাৰীবাদী যেনে মাটিল্ডা জছলিন গেজ আৰু এলিজাবেথ কেডি ষ্টেণ্টনে তেওঁলোকৰ এগৰাকী দেৱীৰ বৰ্ণনাৰে দেৱী আন্দোলন সম্পৰ্কত তেওঁলোকৰ ধাৰণা প্ৰকাশ কৰিছিল। ইয়াৰ বিপৰীতে জোহান জেকব বাচোফেনৰ দৰে নৃতত্ত্ববিদসকলে প্ৰাগৈতিহাসিক মাতৃতান্ত্ৰিক দেৱী সংস্কৃতিৰ ধাৰণাসমূহ পৰীক্ষা কৰিছিল। কিছুসংখ্যক নাৰীবাদীয়ে দাবী কৰে যে নাৰী ধৰ্মতত্ত্বসমূহ অধিক প্ৰাচীন আৰু এইসমূহ নৱ প্ৰস্তৰ যুগত বা ৩০ হাজাৰ বছৰ আগেয়ে উদ্ভৱ হৈছিল। কোৱা হয় যে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই ১ম থিওডোছিয়াছৰ দ্বাৰা কেইবাটাও আদেশৰ জৰিয়তে সকলো প্ৰাক-খ্ৰীষ্টান ধৰ্মক অবৈধ ঘোষণা কৰাৰ সময়ত এই ধৰ্মতত্ত্বসমূহ দমন কৰা হৈছিল। দ্বিতীয় তৰংগৰ নাৰীবাদ আন্দোলনৰ সময়ত এই ধাৰণাবোৰে অতিৰিক্ত আকৰ্ষণ লাভ কৰিছিল। দ্বিতীয়-তৰংগ নাৰীবাদ আন্দোলনৰ সময়ত এই ধাৰণাবোৰে অতিৰিক্ত আকৰ্ষণ লাভ কৰিছিল। ১৯৬০ আৰু ১৯৭০ ৰ দশকত ধৰ্মৰ ইতিহাসৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হোৱা নাৰীবাদীসকলে হেলেন ডিনাৰ (১৯৬৫), যাৰ গ্ৰন্থ মাদাৰ্ছ এণ্ড আমাজনচ: এন আউটলাইন অৱ ফিমেল এম্পায়াৰছ প্ৰথমবাৰৰ বাবে ১৯৩২ চনত জাৰ্মান ভাষাত প্ৰকাশিত হৈছিল; মেৰী এষ্টাৰ হাৰ্ডিং (১৯৩৫), আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ প্ৰথমগৰাকী গুৰুত্বপূৰ্ণ জাংগিয়ান মনোবিশ্লেষক; এলিজাবেথ গৌল্ড ডেভিছ (১৯৭১); আৰু মাৰ্লিন ষ্টোনৰ (১৯৭৬) ৰচনাৰ কথাও উল্লেখ কৰে। ১৯৭০-ৰ দশকৰ পৰা দেৱী আধ্যাত্মিকতাই এক স্বীকৃত আন্তৰ্জাতিক সাংস্কৃতিক আন্দোলন হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছে। ১৯৭৮ চনত কেৰল পি খ্ৰীষ্টৰ বহুল ভাৱে পুনৰ মুদ্ৰিত এগৰাকী সৰ্বোচ্চ দেৱীৰ প্ৰাচীন ধৰ্ম থকাৰ ধাৰণাটোৰ সপক্ষে যুক্তি দিয়া হোৱাই ৱুমেন নীড দ্য গডেছ নামৰ ৰচনাখন কেলিফৰ্ণিয়া বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গ্ৰেট গডেছ ৰি-ইমাৰ্জিং শীৰ্ষক সন্মিলনত পাঁচশৰো অধিক দৰ্শকৰ সন্মুখত মুখ্য ভাষণ হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছিল। ইয়াক প্ৰথমবাৰৰ বাবে হেৰিচিজ: এ ফেমিনিষ্ট পাব্লিকেচন অন আৰ্ট এণ্ড পলিটিক্সৰ (১৯৭৮) দ্য গ্ৰেট গডেছ নামৰ সংখ্যাত প্ৰকাশ কৰা হৈছিল। কেৰল পি খ্ৰীষ্টে কালজয়ী নাৰীবাদী ধৰ্মতত্ত্ব ৱিভিং দ্য ভিজনছ: নিউ পেটাৰ্ণছ ইন ফেমিনিষ্ট স্পিৰিচুৱেলিটি (১৯৮৯) আৰু ৱুমেনস্পিৰিট ৰাইজিং (১৯৭৯/১৯৮৯)ৰ সহ-সম্পাদনা কৰিছিল। ইয়াৰে পিছৰখনত তেওঁৰ ৰচনা হোৱাই ৱুমেন নীড দ্য গডেছ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। পৰিভাষা দেৱী আন্দোলনৰ চলতি পৰিভাষাত ব্যৱহৃত সম্পৰ্কিত শব্দবোৰৰ ভিতৰত নিম্নলিখিতসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত হৈ থাকে: দেৱীসকলে এক নিৰ্দিষ্ট সংস্কৃতিৰ সৈতে স্পষ্টভাৱে সম্পৰ্কিত স্থানীয় বা নিৰ্দিষ্ট দেৱতাক বুজায় আৰু প্ৰায়ে নিৰ্দিষ্ট দিশ, গুণাগুণ আৰু শক্তিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত (উদাহৰণ স্বৰূপে: মেছোপটেমিয়াৰ দেৱী ইনান্না/ইষ্টাৰ; এথেনা; বা হিন্দু দেৱী যেনে সৰস্বতী শিক্ষা, কবিতা, সংগীত, অনুপ্ৰেৰণা আৰু জ্ঞানৰ দেৱী; লক্ষ্মী আৰু সম্পদ আৰু সাৰ্বভৌমত্বৰ দেৱী)। দেৱী বা মহান দেৱী (আদ্যাশক্তি) হৈছে এগৰাকী দেৱী যাক প্ৰাথমিক বা প্ৰধান বুলি গণ্য কৰা হয়। এনে ধৰণৰ ধৰ্মীয় ব্যৱস্থা ঐতিহাসিকভাৱে বহুতো সংস্কৃতিত বিদ্যমান আছিল যদিও ইয়াৰ নাম আৰু বৈশিষ্ট্য ভিন্ন। যদি কোনো পুৰুষ দেৱতা থাকে, তেন্তে তেওঁক প্ৰায়ে দেৱীগৰাকীৰ সমকক্ষ বুলি গণ্য কৰা হয়, বা তেওঁৰ শক্তিবোৰ দেৱীগৰাকীৰ পৰা আহৰণ কৰা বুলি ভবা হয়। এই শব্দবোৰে সাধাৰণতে সংস্কৃতিসমূহৰ মাজত একে ধৰণৰ একক দেৱতাক বুজোৱাৰ পৰিৱৰ্তে বহুতো প্ৰাচীন সংস্কৃতিত সচৰাচৰ হোৱা ধাৰণাকহে সূচায় যাক দেৱী আন্দোলনৰ লোকসকলে পুনৰুদ্ধাৰ কৰিব বিচাৰে। দেৱী আধ্যাত্মিকতাক কেতিয়াবা দেৱী আন্দোলনৰ সমাৰ্থক হিচাপে আৰু কেতিয়াবা দেৱী আন্দোলনৰ অংশ ৰূপত আধ্যাত্মিক অনুশীলন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ই দেৱী আন্দোলনৰ লোকাচাৰকো বুজাব পাৰে। ৱিক্কা নব্যবিধৰ্মবাদৰ অংশ ৱিক্কা পন্থাই দেৱীক তেওঁৰ সংগী শিঙাল দেৱতাৰ সৈতে এক প্ৰধাম আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ দেৱতা হিচাপে গণ্য কৰে। প্ৰাচীনতম ৱিক্কান প্ৰকাশনসমূহে ৱিক্কাক ডাইনী সম্প্ৰদায়ৰ জনজাতীয় দেৱী বুলি বৰ্ণনা কৰিছিল। অৱশ্যে এই দেৱীগৰাকী সৰ্বশক্তিমান বা সৰ্বজনীন নহয়। ৱিক্কাৰ বহুতো প্ৰকাৰত দেৱীগৰাকীক এক সৰ্বজনীন দেৱতা হিচাপে গণ্য কৰি অহা হৈছে আৰু ই চাৰ্জ অফ দ্য গডেছ নামৰ পুথিত থকা তেওঁৰ বৰ্ণনাৰ সৈতে অধিক সামঞ্জস্যপূৰ্ণ। এই ৰূপত তেওঁ হৈছে ইজিপ্তৰ দেৱী আইচিছৰ দৰে স্বৰ্গৰ ৰাণী; তেওঁ গ্ৰীক দেৱী গেইয়াৰ দৰে ওৰেটো জীৱনটো গৰ্ভধাৰণ কৰে। আইচিছৰ দৰেই তেওঁক আন সকলো দেৱীৰ একত্ৰিৰ ৰূপ বুলি ধৰা হয় যি বিভিন্ন সংস্কৃতিত তেওঁৰ বিভিন্ন নাম আৰু দিশপ্ৰতিনিধিত্ব কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ

71247

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%B6%E0%A7%80%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A6%B6%E0%A6%95%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%9C

আশীৰ দশকৰ দস্তাবেজ

আশীৰ দশকৰ দস্তাবেজ() হৈছে অসমীয়া সাহিত্যিক, সাংবাদিক, সমালোচক, কবি, গল্পকাৰ হোমেন বৰগোহাঞিৰ এখন প্ৰবন্ধ সংকলন। সংকলনখনত মুঠ ৪১ টা প্ৰবন্ধ আছে। ষ্টুডেণ্টচ্ ষ্ট’ৰচ্ প্ৰকাশনে ২০০১ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত প্ৰকাশ কৰা এই সংকলনটি লেখক হোমেন বৰগোহাঞিয়ে তেখেতৰ সদাশয়, সহৃদয় আৰু সদালাপী বন্ধু গৌতম প্ৰসাদ বৰদলৈৰ হাতত আগবঢ়াইছে। বিৱৰণ আশীৰ দশকৰ দস্তাবেজৰ আগকথাত লেখকে লিখিছে," আশীৰ দশকটো(১৯৮০-'৯০) অসমৰ সাম্প্ৰতিক বুৰঞ্জীত এটা অতি ঘটনা-মুখৰ দশক।...সাংবাদিকৰ কাৰণে আশীৰ দশকটো আছিল প্ৰত্যাহ্বানৰ সময়। কিন্তু ঠিক সেই সময়ছোৱাতে মই অসমৰ সাংবাদিকতাৰ পৰা নিৰ্যাসিত হ'বলৈ বাধ্য হ'লো। অসম-আন্দোলনে মোক এঘৰীয়া কৰাৰ ফলত অসমৰ বাতৰি কাকতত মোৰ লেখা প্ৰকাশ কৰাটো অসম্ভৱ হৈ পৰিল; আনকি মই সেই সময়ত সম্পাদনা কৰা 'নাগৰিক' নামৰ বাৰ্তালোচনীখনো বন্ধ কৰি দিব লগীয়া পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ হ'ল। নিৰুপায় হৈ মই ১৯৮১ চনৰ মাৰ্চ মাহত কলিকতাৰ পৰা প্ৰকাশিত 'আজকাল' নামৰ বাংলা দৈনিক বাতৰি কাকতত যোগ দিবলৈ বাধ্য হ'লো।" ১৯৮১ চনৰ পৰা ১৯৯১ চনলৈকে মুঠ দহবছৰ 'আজকাল'ত উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ বিশেষ প্ৰতিনিধি হিচাপে কাম কৰা হোমেন বৰগোহাঞিয়ে সেই সময়ত অসম তথা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ ৰাজনৈতিক ঘটনা-প্ৰৱাহৰ বিষয়ে বহুতো তথ্য আৰু বিশ্লেষণ প্ৰকাশ কৰিছিল। 'আজকাল'ৰ পৰা তাৰে কেইটামান নিৰ্বাচিত প্ৰবন্ধ লৈয়ে লেখকে লিখিছে "আশীৰ দশকৰ দস্তাবেজ" শীৰ্ষক গ্ৰন্থখন। উল্লেখযোগ্য যে প্ৰবন্ধবোৰ আৰম্ভণিতে বাংলাৰ আছিল। অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰি সেইসমূহ প্ৰকাশ কৰাত লেখকক সহায় কৰিছে আমিনুৰ ৰহমান। আগকথাতে লেখকে স্পষ্টভাৱে সেইকথা উল্লেখ কৰি ৰহমানক ধন্যবাদ জনাইছে। প্ৰবন্ধসমূহ হৈছে, 'অসম আন্দোলনৰ ৰাজনীতিয়ে বিহুকো স্পৰ্শ কৰিছে', 'অসম আন্দোলনে সাম্প্ৰদায়িক সংঘৰ্ষৰ ভেটি প্ৰস্তুত কৰি আছে', 'যি পথেৰে বিদ্ৰোহীসকলে অহা-যোৱা কৰে', 'বাংলা ভাষাৰ প্ৰাধান্যই অসমত বঙালী-বিদ্বেষৰ মূল কাৰণ', 'অসম কি গৃহযুদ্ধৰ বাবে সাজু হৈছে', 'অসমৰ বাতৰি কাকতত অগপ চৰকাৰৰ কাহিনী প্ৰকাশৰ প্ৰতিযোগিতা', 'নেলি গণহত্যা সংক্ৰান্ত তেৱাৰী কমিটিৰ প্ৰতিবেদন অগপ চৰকাৰেও গোপন কৰিলে', 'অগপ-শাসিত অসমত এতিয়া শ্বহীদৰ ওৱাদানি', 'অসম-চুক্তিৰ ছয় নং ধাৰা', 'শইকীয়াই আচলতে বিচাৰিছে তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হওক',' 'নিজৰ দুষ্কৰ্ম ঢাকিবলৈ অগপই ৰিপোৰ্ট প্ৰকাশ কৰিছে' 'দৰঙত কি আকৌ গৃহযুদ্ধ হ'বলৈ ওলাইছে', 'বিদেশী-মুক্ত কৰাৰ নামত অসমত চলিছে ধৰ্ষণ, ভূমিদখল', 'অসমৰ গোৰ্খা নেতাক কেন্দ্ৰ কৰি ৰহস্য সৃষ্টি', 'বিতৰ্কিত বে-আইনী অভিবাসী আইন,১৯৮৩', 'কৃষকসকলক মাটিৰ পত্তন দিয়া হওক' ','অসমত উপজাতি বিদ্ৰোহে দেখা দিব পাৰে', 'হাইলাকান্দিত 'সাহিত্য-সভা'ৰ বৈঠকঃ উদ্দেশ্যটো কি- সাহিত্য নে ৰাজনীতি?', 'অগপ চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে লৌহ-দস্তানা আগবঢ়াই দিছে অসমীয়া সাংবাদিকে', 'মিজোসকল মাদকদ্ৰব্যৰ দাসত পৰিণত হৈছে', 'অসমক সমান সমান ভাগত ভগাই দিয়া', 'হাইলাকান্দিত অসম সাহিত্য সভাঃ ফল কাৰো পক্ষেই ভাল নহ'ব', 'অসমত উগ্ৰপন্থীবোৰ পুনৰ সক্ৰিয় হৈ উঠিছে', 'অগপ শাসনৰ দুবছৰ', 'হিতেশ্বৰ অসমলৈ উভতি আহিবনে?', 'এতিয়া সংখ্যালঘুৰ মন যোগাইছে অগপই', 'বিদেশী'ঃ হিচাপৰ ভেলেকি দেখুৱাইছেব অগপই', মাজনিশালৈকে নাচিলে গিলে, সেই নিশা আমাৰ খোৱাই নহ'ল', 'বোমা বিস্ফোৰণৰ পৰিকল্পনা 'আছু'ৰঃ ৰিপোৰ্ট', 'উভতি অহাৰ ৰণ-কৌশল প্ৰস্তুত কৰি আছে কংগ্ৰেছে, অসমত চি.পি.এম.-এই দখল কৰিব ক্ষমতা', 'ব্যাপক উপজাতীয় বিদ্ৰোহত কংগ্ৰেছ আনন্দিত, অগপ যেন সপ্তৰথী-বেষ্টিত অভিমন্যু','হিতেশ্বৰক লৈ চলিছে প্ৰবল বিতৰ্ক', 'অসমত ৰাষ্ট্ৰপতি শাসনৰ প্ৰতীক্ষা', 'মহন্তৰ ষড়যন্ত্ৰৰ ফলত বড়ো সমস্যা সমাধানত ফুকনৰ প্ৰচেষ্টা উটি গ'ল', 'নতুন ভাষাত কথা কৈছে অসমৰ সংখ্যালঘুসকলে', 'মঞ্চত শইকীয়া, পিছ হুঁহকিলে মহন্ত-বিৰোধীসকল', 'নেলিৰ পিছত দ্বিতীয় বৰ্বৰতা গহপুৰতঃ৩০০ জন নিৰুদ্দেশ, তেওঁলোক কি নিহত?', 'ৰাষ্ট্ৰীয় মৰ্চাই ভোটত হাৰিলেও অগপই তেওঁলোকৰ লগ নেৰে', 'ভোটাৰ তালিকাৰ লেতেৰা ৰাজনীতি আৰু কিমানদিন?', 'কাৰ্বি নেতাক আঁতৰাই অগপ শলঠেকত?' আৰু 'নিৰ্বাচনৰ মুখামুখি হোৱাৰ সাহস নাই অগপৰ' লেখকৰ চমু পৰিচয় অসমৰ এগৰাকী প্ৰখ্যাত সাহিত্যিক, সাংবাদিক, সমালোচক, কবি আৰু গল্পকাৰ। ১৯৭৮ চনত পিতা-পুত্ৰ গ্ৰন্থখনৰ বাবে অসমীয়া ভাষাত সাহিত্য অকাডেমি বঁটাৰে সন্মানিত হয়। ১৯৩২ চনত হোমেন বৰগোহাঞিৰ অসমৰ লখিমপুৰ জিলাৰ ঢকুৱাখনাত জন্ম হয়। তথ্যৰ উৎস লগতে চাওক আত্ম দীপো ভৱ প্ৰজ্ঞাৰ সাধনা উচ্চাকাংক্ষা মোৰ প্ৰিয় মানুহ ছক্ৰেটিছ অন্তহীন প্ৰেৰণাৰ উৎস লুই পেষ্টিঅ’ৰ অসমীয়া গ্ৰন্থ প্ৰবন্ধ গ্ৰন্থ হোমেন বৰগোহাঞিৰ

65782

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A7%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A7%B1

ধ্ৰুৱ

ধ্ৰুৱ 'অদম্য, অস্থাৱৰ, বা বদ্ধমূল') ভগৱান বিষ্ণুৰ এগৰাকী উল্লেখযোগ্য এগৰাকী কৃচ্ছ্ৰ তপস্বী আছিল। তেওঁৰ বিষয়ে বিষ্ণু পুৰাণ আৰু ভাগৱত পুৰাণত বৰ্ণিত হৈছে। মহাভাৰতত মেৰু তৰা বুজাবলৈ 'ধ্ৰুৱ নক্ষত্ৰ' (বা "ধ্ৰুৱ তৰা") সংস্কৃত শব্দগুচ্ছ ব্যৱহৃত হৈছিল। মানৱ ৰূপত তেওঁক উত্তনপদৰ পুত্ৰ আৰু মনুৰ নাতি হিচাপে আখ্যায়িত কৰা হৈছিল। এইটো মনকৰিবলগা যে, মহাভাৰতৰ কাহিনীভাগৰ আনুমানিক উদ্দীপনৰ কালছোৱাত মেৰু তৰাৰ অৱস্থান স্বৰ্গীয় মেৰুৰ পৰা কেইবা ডিগ্ৰীও আঁতৰত আছিল। বৰ্ণনা ধ্ৰুৱৰ পিতৃ আছিল ৰজা উত্তনপদ আৰু মাতৃ সুনীতি। আনহাতে উত্তনপদৰ পিতৃ আছিল স্বয়ম্ভূৱ মনু। ৰজা উত্তনপদৰ বাবে তেওঁৰ দ্বিতীয় ৰাণী সুৰুচি অধিক প্ৰিয়পাত্ৰী আছিল আৰু তেওঁ ফালৰ পৰা উত্তম নামৰ আন এগৰাকী পুত্ৰও আছিল। সুৰুচি ধ্ৰুৱক লৈ ঈৰ্ষান্বিত আছিল, কাৰণ তেওঁ জানিছিল যে তেওঁৰ পুত্ৰ উত্তমৰ পৰিৱৰ্তে প্ৰথম ৰাণীৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ হিচাপে ধ্ৰুৱ ভৱিষ্যতে সিংহাসনৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ব। এবাৰ পাঁচ বছৰ বয়সীয়া ধ্ৰুৱ এবাৰ সিংহাসনত আসীন পিতৃৰ কোলাত বহি আছিল, সেয়া দেখি সুৰুচিয়ে জোৰ কৰি ধ্ৰুৱক কোলাৰ পৰা আতঁৰাই পথিয়ালে। ধ্ৰুৱই এই কথাৰ প্ৰতিবাদ কৰি যেতিয়া সুধিলে যে তেওঁ পিতৃৰ কোলাত বহিব নোৱাৰে নেকি; তেতিয়া সুৰুচিয়ে তীব্ৰ ভত্সৰনা কৰি উত্তৰ দিলে যে, 'একমাত্ৰ ভগৱানেহে তোমাক সেই বিশেষাধিকাৰ প্ৰদান কৰিব পাৰিব। তেওঁক খোজাগৈ'। সুনীতি স্বভাৱগতভাৱেই নম্ৰ আছিল। তেওঁ যে ৰজাৰ স্নেহপাত্ৰী নাছিল সেয়া তেওঁ জানিছিল। ধ্ৰুৱ মিয়ম্ৰাণ হৈ পৰা দেখি সুনীতিয়ে তেওঁক সান্ত্বনা দিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ধ্ৰুৱ কিন্তু নিজৰ ভৱিষ্যদশা ভগৱন্তৰ পৰা নিজে জানিবলৈ ব্যগ্ৰ হৈ পৰিল। ধ্ৰুৱই বনলৈ তপস্যা কৰিবৰ বাবে যাত্ৰা কৰিব খুজিলে। মাতৃ সুনীতি এই কথাত গভীৰ দুশ্চিন্তাত পৰিছিল যদিও শেষত ধ্ৰুৱৰ দৃঢ়সংকল্পত উপায়ন্তৰ হৈ তেওঁক বিদায় দিবলৈ বাধ্য হ'ল। ধ্ৰুৱই নিজৰ প্ৰাপ্য প্ৰাপ্তিৰ বাবে দৃঢ় পণ কৰি লৈছল, আৰু সেয়া দেখা পাই দেৱৰ্ষি নাৰদ তেওঁৰ সম্মুখত উপস্থিত হ'লহে। ইমান কম বয়সতে কঠোৰতম অনাড়ম্বৰ তপস্বীৰ জীৱন যাপনৰ পৰা ধ্ৰুৱক বিৰত ৰাখিবলৈ নাৰদে তেওঁক বুজাই বঢ়াই ক্ষান্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। কিন্তু ধ্ৰুৱৰ অদম্য দৃঢ়তাৰ সম্মুখত দেৱৰ্ষিয়ে হাৰ মানিলে, আৰু তেওঁক ইপ্সিত লক্ষ্য ভগৱান প্ৰাপ্তিৰ ক্ষেত্ৰত বিষ্ণুৰ উপাসনাৰ আৰু ধ্যানৰ নীতি-নিয়ম আৰু মন্ত্ৰাদিৰ শিক্ষা দিবলৈ বাধ্য হ'ল। নাৰদৰ পৰা প্ৰাপ্ত আৰু ধ্ৰুৱই অতি ফলপ্ৰসূভাৱে স্মৰণ কৰা মন্ত্ৰ হৈছে- ওঁম নমোঃ ভগৱতে বাসুদেৱায়। নাৰদৰ পৰা পৰামৰ্শাদি প্ৰাপ্ত হোৱাৰ পিছত ধ্ৰুৱই ভগৱন্তৰ ওপৰত মনোযোগ আৱদ্ধ কৰি ছমাহ ধৰি কোনো খাদ্য আৰু পানী গ্ৰহণ নকৰাকৈ বিষ্ণুক আৰাধনা কৰিবলৈ ধৰিলে। তেওঁৰ তপস্যাৰ কঠোৰতাই স্বৰ্গতো কম্পন তুলিলে আৰু ঈশ্বৰ আহি তেওঁৰ সম্মুখত উপস্থিত হ'ল। কিন্তু বালক ধ্ৰুৱৰ অন্তৰ্দৃষ্টি নাৰদৰ দ্বাৰা বৰ্ণিত বিষ্ণুৰ বৰ্ণনাত ইমানেই নিৱদ্ধ আছিল যে স্বয়ং ভগৱান আহি উপস্থিত হোৱাৰ পিছতো ধ্ৰুৱই নিজৰ অক্ষি খুলি দিয়া নাছিল। তেতিয়া ভগৱান বিষ্ণুয়ে ধ্ৰুৱৰ সেই অন্তৰ্দৃষ্টি নোহোৱা কৰিবলৈ এক কৌশল অৱলম্বন কৰিব লগা হ'ল। ধ্ৰুৱই তত্ক্ষণাত চকু মেলি ইমান দিনে অন্তৰ্দৃষ্টিৰে ধ্যানমগ্ন ৰূপ সাক্ষাত সম্মুখতে দেখা পাই ভগৱানৰ ওচৰত সাষ্টাংগে নিজকে সমৰ্পন কৰিলে। ধ্ৰুৱই আত্মহাৰা বাকৰুদ্ধ হৈ পৰিল। ভগৱন্তই তেওঁৰ স্বৰ্গীয় শংখেৰে ধ্ৰুৱৰ সোঁ গালত স্পৰ্শ কৰিলে আৰু ইয়াৰ লগে লগে ধ্ৰুৱৰ বাক পুনৰ উজ্জীৱিত হৈ পৰিল। ঈশ্বৰক আৰাধনা কৰি ধ্ৰুৱই দ্বাদশ স্তৱকৰ এক মনোৰম কাব্যগুচ্ছ উচ্চাৰণ কৰিলে, আৰু এই কাব্যগুচ্ছই পিছলৈ 'ধ্ৰুৱ স্তুতি' ৰূপে জনাজাত হৈ পৰিল। বিষ্ণু পুৰাণত বৰ্ণিত ধ্ৰুৱৰ আখ্যানটো সামান্য পৃথক। এই বৰ্ণনা অনুসৰি, ধ্ৰুৱৰ তপস্যাত সন্তুষ্ট হৈ ভগৱান বিষ্ণুয়ে যেতিয়া তেওঁ কি বৰ (বৰদান) বিচাৰে সুধিলে, তেতিয়া ধ্ৰুৱই ভগৱানৰ পৰা এক স্তুতি(বন্দনা)ৰ জ্ঞান বৰদান হিচাপে বিচাৰিলে। সাধাৰণ ব্যক্তিয়ে এনে অৱস্থাত পাৰ্থিৱ বা স্বৰ্গীয় সুখ-বৈভৱ, অথবা সৰ্বোচ্চ মোক্ষ(মুক্তি) বিচাৰিলেহেঁতেন। ইয়াৰ বিপৰীতে ব্যক্তিগত আকাংক্ষাৰহিত ধ্ৰুৱই ঈশ্বৰস্তুতিৰ জ্ঞান বিচাৰিলে। শাশ্বত শান্তিৰ বাবে হিন্দু ধৰ্মত সকলো কামনা-বাসনাৰ ত্যাগক অত্যাৱশ্যকীয় হিচাপে গণ্য কৰা হয়- এইয়াই হৈছে 'ধ্ৰুৱ-পদ'ৰ অৰ্থ। সেইকাৰণেই সপ্তৰ্ষিমণ্ডলে ধ্ৰুৱক সৰ্বাকাংক্ষিত তাৰকাৰ স্থান, অৰ্থাত মেৰু তৰাৰ স্থান প্ৰদান কৰিলে। ভগৱন্তৰ গুণ-স্মৰণত দীৰ্ঘসময় অতিবাহিত কৰাৰ ফলস্বৰূপে ধ্ৰুৱই আনকি তেওঁৰ তপস্যাৰ আদি উদ্দেশ্যই পাহৰি গ'ল, আৰু স্বয়ং ভগৱানৰ পৰা কেৱল ঈশ্বৰ-স্মৃতিৰ জীৱনহে আহ্বান কৰিলে। ধ্ৰুৱৰ তপস্যা আৰু স্তুতিত মুগ্ধ হৈ বিষ্ণুয়ে তেওঁৰ ইচ্ছা পূৰণ কৰিলে আৰু আৰ্শীবাদো প্ৰদান কৰিলে যে, তেওঁ 'ধ্ৰুৱ-পদ' আহৰণ কৰিব। ধ্ৰুৱ-পদ হৈছে এনে এক স্থিতি য’ত আনকি মহাপ্ৰলয়েও তেওঁক স্পৰ্শ কৰিব নোৱাৰিব। তপস্যাৰ অন্তত ভগৱন্তৰ দৰ্শন প্ৰাপ্ত কৰি ধ্ৰুৱ নিজৰ ৰাজ্যলৈ ঘূৰি আহিল। তেওঁৰ পৰিয়াল-পৰিজনে উদগ্ৰীৱ হৈ তেওঁৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছিল। মাত্ৰ ছয় বছৰ বয়সতে ধ্ৰুৱই ৰাজসিংহাসনত ৰজা হিচাপে আৰোহণ কৰিলে। কেইবাদশক ধৰি ৰাজ্যত ন্যায় আৰু ন্যায্যৰ শাসন প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। তথ্যসূত্ৰ সূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ হিন্দুধৰ্মৰ দেৱ

67480

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%80%E0%A6%A8%E0%A6%BE%20%E0%A6%B6%E0%A7%8B%E0%A7%B0%E0%A7%80

মীনা শোৰী

মীনা শোৰী ১৩ চেপ্তেম্বৰ ১৯২৬- ৩ চেপ্তেম্বৰ ১৯৮৯) হিন্দী-উৰ্দু আৰু পঞ্জাবী ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ অভিনেত্ৰী। পৰ্দাত তেওঁৰ নাম মীনা যদিও প্ৰকৃত নাম হ’ল- খুৰচিদ জাহান। চোহৰাব মোডীৰ ছিকন্দৰ ছবিত পাৰ্শ্ব চৰিত্ৰত অভিনয়ৰ ষোগে তেওঁ চলচ্চিত্ৰ জগতত প্ৰবেশ কৰে। তেওঁৰ এক থী লড়কী (১৯৪৯) ছবিখন চুপাৰ-ডুপাৰ হিট হৈছিল আৰু আধুনিক মুক্তমনা যুৱতীসকলৰ ‘আইকন’ ৰূপে পৰিগণিত হৈছিল। ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰত তেওঁক প্ৰথম কৌতুকৰ দক্ষতা থকা অভিনেত্ৰীৰূপে স্বীকৃতি দিয়া হয়। ১৯২১ চনতৰ ১৭ নৱেম্বৰত ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ পঞ্জাব প্ৰদেশৰ ৰাইৱিণ্ডত (বৰ্তমান পাকিস্তানত) তেওঁৰ জন্ম হৈছিল। মাক-দেউতাকৰ চাৰিটা সন্তানৰ ভিতৰত তেওঁ দ্বিতীয় আছিল। ঘৰৰ অৱস্থা অতি শোচনীয় হোৱাত বোম্বেত থকা বিবাহিতা বায়েকৰ ঘৰলৈ পঠিয়াই দিছিল। এনেকৈয়ে এদিন চিনেমাৰ শ্বুটিং চাবলৈ যোৱাত তেওঁ চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা চোহৰাব মোডীৰ চকুত পৰে। কৰ্মজীৱন ভাৰতত এটা সৰু চৰিত্ৰৰে ভূমুকি মৰা ‘ছিকন্দৰ’ (১৯৪১) মীনাৰ জীৱনৰ প্ৰথম ছবি। ইয়াত তেওঁ তক্ষশীলাৰ ৰজাৰ ভনীয়েকৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰিছিল। এইখন আলেকজেণ্ডাৰৰ ভাৰত আক্ৰমণৰ পটভূমিত নিৰ্মিত এখন ঐতিহাসিক ছবি আছিল। চোহৰাব মোডী পৰিচালিত এই ছবিখনে প্ৰভুত জনপ্ৰিয়তা পাইছিল। ইয়াৰ পিছতে মোডীৰ মিনাৰ্ভা মোভীটোনৰ বেনাৰত তেওঁ আৰু তিনিখন ছবিত দ্বিতীয় নায়িকাৰ অভিনয় কৰাৰ সুযোগ পাইছিল- ‘ফিৰ মিলেঙ্গে’ (১৯৪২), ‘পৃথ্বী বল্লভ’ (১৯৪৩) আৰু ‘পত্থৰো কা সৌদাগৰ’ (১৯৪৩)। ৰুপ কুমাৰ শোৰীয়ে লাহোৰৰ পৰা মুম্বাইলৈ স্থানান্তৰ হৈছিল আৰু তেওঁৰ ছবি ‘শালিমাৰ’ৰ (১৯৪৬) বাবে মীনাক লব বিচাৰিছিল। কিন্তু তেওঁ চোহৰাব মোডীৰ সৈতে চুক্তিবদ্ধ হৈ থকা বাবে ‘শালিমাৰ’ত কাম কৰিব নোৱাৰিলে। লাহোৰলৈ এটা ভ্ৰমণত যাওঁতে প্ৰযোজক দিলসুখ পাঞ্চলীয়ে তেওঁক দুখন ছবি-‘শহৰ সে দূৰ’ (১৯৪৬) আৰু ‘আৰ্চি’ৰ (১৯৪৭) বাবে চহী কৰায়। অৱশেষত চোহৰাব মোডীৰ সৈতে থকা চুক্তিৰ বান্ধোনৰ পৰা তেওঁৰ পত্নী মেহতাবৰ সহায়ত মীনাই মুক্তি পায়। ১৯৪৮ চনত মীনাই ৰূপ কুমাৰ শোৰী পৰিচালিত পঞ্জাবী চলচ্চিত্ৰ ‘চমন’ত অভিনয় কৰে। পৰিচালক ৰূপ কুমাৰ দেশ বিভাজনৰ পৰিণতিত ব্যৱসায়ত লোকচানৰ সন্মুখীন হৈ লাহোৰৰ পৰা মুম্বাইলৈ প্ৰব্ৰজন কৰে আৰু পত্নীৰ অৰ্থ সাহায্য ‘শোৰী ফিল্মচ’ বুলি ফিল্ম প্ৰডাকচন হাউচ এটা খোলে। ছবিখন যথেষ্ট হিট হৈছিল। বিনোদে পৰিচালনা কৰা ছবিৰ গীতবোৰেও যথেষ্ট জনপ্ৰিয় পাইছিল। পুষ্পা হংস আৰু সঙ্গীবৃন্দই গোৱা ছবিখনৰ এটা জনপ্ৰিয় গীত- ‘চান কিথন গুজাৰী আই ৰাত ওয়ে’। ১৯৪৯ চনত ৰূপ কুমাৰ শোৰীয়ে পৰিচালনা আৰু প্ৰযোজনা কৰা, আই. এচ. জোহৰৰ কাহিনী আৰু বিনোদে সঙ্গীত দিয়া ‘এক থী লড়কী’ মুক্তি পায়। এই ছবিখনৰ ‘লাৰা লাপ্পা লাৰা লাপ্পা লায়ি ৰখদি’ শীৰ্ষক গীতটো কেইবা বছৰ জুৰি জনপ্ৰিয় হৈ আছিল আৰু মীনাৰ ওঠত দিয়া এই গীতটোৰ বাবে পিছলৈ তেওঁ ‘লাৰা লাপ্পা গাৰ্ল’ বুলি জনাজাত হৈছিল। লতা মংগেশকাৰে গোৱা এই গীতটো তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ৰ এটা জনপ্ৰিয় গীত বুলি গণ্য কৰা হয়। ১৯৫০ চনত তেওঁ কৰন দেৱান প্ৰডাকচনৰ ‘অনমোল ৰতন’ত অভিনয় কৰে। শোৰে ফিল্মচে প্ৰযোজনা কৰা আৰু ৰূপ কুমাৰ শোৰীয়ে পৰিচালনা কৰা ‘ঢোলক’ৰ (১৯৫১) মূল ভূমিকাত আছিল অজিত খান আৰু মীনা। সঙ্গীত পৰিচালনা আছিল শ্যাম সুন্দৰৰ। শ্যাম সুন্দৰক এই ছবিকে ধৰি আৰু কিছু ছবিত দিয়া ‘অবিস্মৰণীয় সুৰ’ৰ বাবে উল্লেখনীয় হৈ থাকিব। ভাৰতত মুক্তি পোৱা তেওঁৰ শেষৰ দুখন ছবি হ'ল- জি.পি.চিপ্পিৰ 'শ্ৰীমতী ৪২০' আৰু মঞ্জু পৰিচালিত 'চদ্দু' (১৯৫৮) পাকিস্তানত পাকিস্তানী চলচ্চিত্ৰ প্ৰযোজক জে.চি. আনন্দে ‘মিচ ১৯৫৬’ নামৰ ছবি এখন নিৰ্মাণ কৰিবলৈ ৰূপ কুমাৰ শোৰে আৰু মীনাক লাহোৰলৈ আমন্ত্ৰণ জনায়; যিখন ছবি গুৰু দত্তৰ চুপাৰ হিট ‘মিষ্টাৰ এণ্ড মিচেচ ৫৫’ৰ (১৯৫৫) অনুকৰণ আছিল। মিচ ১৯৫৬ত অভিনয় কৰে মীনা আৰু চৈয়দ মুচা ৰাজা, শামীন আৰা আৰু নুৰ মহম্মদ চাৰ্লিয়ে। ছবিৰ সঙ্গীত আছিল জি.এ. চিষ্টিৰ। তেওঁৰ স্বামী ৰূপ কুমাৰ শোৰী ভাৰতলৈ উভতি আহে যদিও লাহোৰত ভাল সঁহাৰি পাই মীনাই তাতে থাকি যাবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। তেৱেঁ লাক্সৰ পাকিস্তানৰ প্ৰথম মডেল আৰু ‘লাক্স লেডী অফ পাকিস্তান’ বুলি পিছলৈ প্ৰখ্যাত হৈ পৰে। তেওঁৰ প্ৰথম প্ৰখ্যাত ছবি ‘চৰফৰোচ’ (১৯৫৬), য’ত তেওঁ এটা বিশেষ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল আৰু দুটা জনপ্ৰিয় গীত তেওঁৰ ওপৰত চিত্ৰায়িত কৰা হৈছিল। তেওঁক মুখ্য চৰিত্ৰত লোৱাৰ কথা আছিল যদিও শেহত তেওঁৰ দ্বাৰা স্পাৰ্শ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰোৱা হৈছিল। আনোৱাৰ কামাল পাচাই পৰিচালনা কৰা ছবিখনৰ মুখ্য ভূমিকাত আছিল চাবিহা খানম আৰু চৈয়দ মুচা ৰাজা। সঙ্গীত ৰচিদ আত্ৰেৰ। চৰফৰোচে প্ৰভুত জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিছিল। তেওঁ অভিনয় কৰা কেইখনমান ছবি হ’ল- হুমায়ুন মিৰ্জা পৰিচালিত ‘বড়া আদমী’ (১৯৫৭), এম.এইচ. মহিব পৰিচালিত ‘চিতাৰো কা দুনীয়া’ (১৯৫৮), সাকলিন ৰিজৱি পৰিচালিত ‘জগ্গা’ (১৯৫৮ পঞ্জাবী চলচ্চিত্ৰ) আৰু আচলাম ইৰাণী পৰিচালিত ‘বহুৰুপীয়া’ (১৯৬০ পঞ্জাবী চলচ্চিত্ৰ)। তেওঁৰ উল্লেখনীয় ছবিৰ ভিতৰত কেইখনমান হ'ল- 'মৌচিকৰ' (১৯৬২), 'অন্ধী মোহব্বত' (১৯৬৪) আৰু 'খামোচ ৰহো' (১৯৬৪)। ব্যক্তিগত জীৱন কোৱা হয় যে মীনাই পাচবাৰ বিয়াত বহিছিল। প্ৰথম বিবাহ হৈছিল অভিনেতা, প্ৰযোজক, পৰিচালক জহুৰ ৰাজাৰ সৈতে ১৯৪২ চনৰ এপ্ৰিলত; দ্বিতীয় বিবাহ অভিনেতা আৰু সহ-তাৰকা অল নাচিৰৰ সৈতে; তৃতীয় বিবাহ ৰূপ কুমাৰ শোৰেৰ সৈতে। এইখন বিয়া ১৯৫৬ চনলৈ সাত-আঠ বছৰমান টিকিছিল। উল্লেখনীয় যে মীনাই অভিনয় জীৱনৰ সফলতা এই সময়চোৱাতে পাইছিল আৰু এইজন স্বামীৰ উপাধিৰে তেওঁ পৰিচিত হৈ পৰিছিল। চলচ্চিত্ৰৰ কামত পাকিস্তাননলৈ গৈ মীনা উভতি আহিব নিবিচৰা বাবে দুয়োৰো এৰা-এৰি হৈছিল। তেওঁৰ চতুৰ্থ স্বামী আছিল এজন পাকিস্তানী নাগৰিক ৰাজা মীৰ আৰু পঞ্চমবাৰৰ বাবে তেওঁৰ বিয়া হৈছিল অভিনেতা আচাদ বুখাৰীৰ সৈতে। শেষৰ ফালে তেওঁ এক দৰিদ্ৰ জীৱন-যাপন কৰিবলগীয়া হৈছিল আৰু ১৯৭৪-৭৫ চনৰ পিছত জীয়াই থাকিবলৈ কঠোৰ সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হৈছিল। ১৯৮৯ চনৰ ৩ চেপ্তেম্বৰত লাহোৰত তেওঁৰ মৃত্যু হৈছিল আৰু শেষকৃত্যৰ কাম-কাজখিনি দাতব্য অনুষ্ঠানৰ ধনেৰে সমাপন কৰা হৈছিল। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ পাকিস্তানৰ ব্যক্তি পাকিস্তানৰ চলচ্চিত্ৰ অভিনেত্ৰী হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ

72639

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A7%80%E0%A6%B2%20%28%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%A3%29

নীল (ৰামায়ণ)

নীল হৈছে হিন্দু মহাকাব্য ৰামায়ণ ৰ এক বান্দৰ চৰিত্ৰ। সেই অনুসাৰে নীল আছিল দেৱতা অগ্নিৰ পুত্ৰ, যাৰ নামৰ আক্ষৰিক অৰ্থ নীলা বৰণ। মহাকাব্য ৰামায়ণত স্পষ্ট উল্লেখ পোৱা যায় যে বিষ্ণুৰ অৱতাৰ, অযোধ্যাৰ ৰজা দশৰথৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ ৰাম পিতৃবাক্য পালনাৰ্থে বনবাসলৈ যোৱাত বনতেই তেওঁৰ স্ত্ৰী সীতাক লংকাৰ ৰাক্ষস ৰজা ৰাৱণে অপহৰণ কৰে। সীতাৰ অনুসন্ধানকালত বানৰৰাজ সুগ্ৰীৱৰ সৈতে তেওঁৰ মিত্ৰতা হয় আৰু তেওঁ বানৰসকলৰ সহায়ত বানৰসেনা তৈয়াৰ কৰে। নীল আছিল এই বানৰদলৰ গোষ্ঠীপ্ৰধান। তেওঁ অছিল কিষ্কিন্ধ্যাৰ বানৰৰাজ সুগ্ৰীৱৰ বানৰসেনাৰ অধিনায়ক। ৰাম ৰাৱণৰ যুদ্ধত ৰামৰ পক্ষে বানৰসেনাৰ সেনাধ্যক্ষৰ দায়িত্ব লয় আৰু লঙ্কাৰ ৰজা ৰাৱণৰ পক্ষে যুদ্ধত অংশ লোৱা একাধিক ৰাক্ষসক নিধন কৰে। যদিও মূল ৰামায়ণ অনুসৰি ৰামায়ণৰ মুখ্য চৰিত্ৰ ৰামৰ লংকা গমনৰ সুবিধাৰ বাবে সমুদ্ৰৰ ওপৰত নিৰ্মিত ভাৰতৰ দক্ষিণ দিশত অৱস্থিত ৰামেশ্বৰমৰ পৰা লঙ্কাৰ (যি বৰ্তমানে শ্ৰীলঙ্কা ৰাষ্ট্ৰ) মান্নাৰ অবধি বিস্তৃত বিশাল এক সেতু নিৰ্মাণৰ অন্যতম পৰিকল্পক আছিলে বানৰ নল। একাধিক সংস্কৰণভেদে এই ৰামসেতু নিৰ্মাণত ৰামৰ বানৰ সেনাৰ মাজৰ এক প্ৰযৌক্তিক বানৰ আৰু নলৰ ভ্ৰাতৃ হিচাপে নীলৰ নামো উল্লেখ পোৱা যায়। পটভূমি ৰামায়ণত বানৰ সেনাধ্যক্ষ নীলক অগ্নিদেৱৰ পুত্ৰ হিচাপে বৰ্ণিত কৰা হৈছে। ৰামৰ বানৰ সেনাৰ মাজত তেওঁ আছিল প্ৰথম উদ্দীপ্ত, খ্যাতিসম্পন্ন আৰু পৰাক্ৰমশালী বানৰ। ৰামায়ণৰ মুখ্য চৰিত্ৰ ৰামৰ স্ত্ৰী সীতাৰ লঙ্কাৰ ৰাক্ষস ৰজা ৰাৱণৰ দ্বাৰা অপহৰণৰ পিছত তেওঁৰ উদ্ধাৰৰ বাবে যিসকলে সহায় কৰিছিল সেইসকলৰ ভিতৰত নীল আছিল অন্যতম। সীতাৰ অনুসন্ধান ৰামায়ণত নীলক বানৰৰাজ সুগ্ৰীৱৰ আজ্ঞাবাহী আৰু তেওঁৰ বানৰ সেনাৰ অধিনায়ক হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। সুগ্ৰীৱে সীতাৰ অনুসন্ধান কৰিবলৈ নীলক আদেশ কৰা অনুসৰি তেওঁ বানৰ ৰাজ্যৰ সমস্ত বানৰক একত্ৰিত কৰে। মহাকাব্যত বানৰৰাজ্য কিষ্কিন্ধ্যাৰ পৰা নিৰ্দিষ্টভাৱে দক্ষিণ পথগামী বানৰ দলটিৰ নিৰ্বাচিত দলপতি হিচাপে নীলৰ নাম উল্লেখ কৰা হৈছে। মহাভাৰততো একাধিক পংক্তিত সীতাৰ অনুসন্ধানত নীলৰ অৱদানৰ কথাৰ উল্লেখ পোৱা যায়। ৰামায়ণত বানৰ সেনাৰ মাজত যি চাৰিজন বীৰৰ ভাৰতীয় মূল ভূখণ্ডৰ পৰা একে জাপে অনায়াসে লংকা পাবগৈ পৰাৰ ক্ষমতা আছে, সেইসকলৰ ভিতৰত নীল অন্যতম আছিল। কাব্য প্ৰসঙ্গত শেষ পৰ্যন্ত ৰামভক্ত হনুমান আৰু বানৰ সেনাধ্যক্ষ নীল সীতাৰ সন্ধানত লংকালৈ সমুদ্ৰ পাৰ হৈ যোৱাৰ বাবে নিৰ্বাচিত হৈছিল। লংকালৈ যাবৰ বাবে সুগ্ৰীৱে নীলক পৰ্যাপ্ত খাদ্য সহজলভ্য এক পথ নিৰ্বাচন কৰিবলৈ কৈছিল। সুগ্ৰীৱ আৰু নীল উভয়ে বানৰ সৈন্যৰ নিৰ্দিষ্ট গতিবিধি নজৰ ৰখা আৰু তেওঁলোক যোৱাৰ সুগম্য পথ নিৰ্বাচন কৰিছিল। যুদ্ধক্ষেত্ৰত ৰাম-ৰাৱণৰ যুদ্ধত ৰাৱণ আৰু তাৰ ৰাক্ষস সৈন্যৰ বিৰূদ্ধে ৰামৰ বানৰ সৈন্যৰ সেনাধ্যক্ষ হিচাপে নিৰ্বাচিত হৈ নীলে তেওঁৰ বান্দৰদলৰ পৰিচালনা কৰিছিল। ৰামায়ণত সেনা সৰ্বাধিনায়ক নীলৰ সৈতে ৰাক্ষস নিকুম্ভৰ দ্বন্দ্বৰ বিস্তাৰিত উল্লেখ পোৱা যায়। ৰাক্ষস সৈন্যৰ দ্বাৰা আহত হৈয়ো নীলে নিকুম্ভৰ ৰথৰ চকা তুলি সেই চকাৰেই নিকুম্ভক হত্যা কৰে। নীলে ৰাৱণপুত্ৰ প্ৰহস্তৰ সৈতেও ভীষণ যুদ্ধ কৰিছিল। ৰাক্ষস সৈন্যসকলে একেলগে বিভিন্ন দিশৰ পৰা তেওঁলৈ তীৰ নিক্ষেপ কৰাত পেলোৱাৰ পথ বিচাৰি নোপোৱাত এবাৰত প্ৰহস্তই গদালৈ তীব্ৰবেগে তেওঁৰ ফালে আগুৱাই আহে, প্ৰত্যুত্তৰত নীলে তেওঁলৈ ডাঙৰ শিল নিক্ষেপ কৰে আৰু পিছত পুনৰ ৰথৰ চকা নিক্ষেপ কৰি যুদ্ধক্ষেত্ৰত প্ৰহস্তক হত্যা কৰে৷ নীলে ৰাৱণৰ ৰথৰ ওপৰত জঁপিয়ায়ো ৰাৱণৰ সৈতে যুদ্ধ কৰে। নীল আৰু হনুমানে একেলগে ৰাৱণপুত্ৰ ত্ৰিশিৰা আৰু মহোদৰৰ বিৰূদ্ধে যুদ্ধ কৰে আৰু তেওঁ লোকক হত্যা কৰে। মহাভাৰতত বৰ্ণিত আছে যে নীল প্ৰমথি নামৰ এক ৰাক্ষসকো যুদ্ধক্ষেত্ৰত নিহত কৰিছিল। কম্ব ৰামায়ণ অনুসৰি অসচেতনভাৱে ৰাৱণৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ মেঘনাদে নীলক পৰাজিত কৰে। নিজকে অজেয় প্ৰমাণ কৰাৰ হেতু নিজ গৃৃৃৃহত ৰাৱণে এক যজ্ঞৰ আয়োজন কৰিছিল। নীলৰ পৰিচালনাত বানৰদল সেই ঠাইত উপস্থিত থাকি ৰাৱণৰ আহুতিত বাধা দিয়ে। কৃত্তিবাসী ৰামায়ণত এই ঘটনাৰ বিস্তাৰিত বিৱৰণ আছে। কাহিনী অনুসৰি নীলে ৰাৱণৰ মূৰত উঠি প্ৰস্ৰাব কৰি দিয়াৰ ফলত ৰাৱণ অশুচি হৈ পৰে আৰু যজ্ঞ পণ্ড হয়। জৈন সংস্কৰণ জৈন গ্ৰন্থ অনুসৰি নিলে জৈনদীক্ষা গ্ৰহণ কৰে আৰু বৰ্তমানৰ মহাৰাষ্ট্ৰৰ মাঙ্গী-তুঙ্গীৰ ওচৰত মোক্ষ লাভ কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ সহায়ক গ্ৰন্থ ৰামায়ণৰ

80629

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9B%E0%A6%A8%20%E0%A6%95%E2%80%99%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80

ছন ক’নাৰী

ছাৰ শ্বেন কনেৰী (জন্ম থমাছ কনেৰী; ২৫ আগষ্ট ১৯৩০ ৩১ অক্টোবৰ ২০২০) এজন স্কটিছ অভিনেতা আছিল। ১৯৬২ চনৰ পৰা ১৯৬২ চনৰ ভিতৰত তেওঁ কাল্পনিক ব্ৰিটিছ গোপন এজেণ্ট জেমছ বণ্ড 1983. ড° ন', কনেৰীয়ে ইঅন প্ৰডাকচন'ৰ ছটা প্ৰৱেশপত্ৰত বণ্ডৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল আৰু নেভাৰ চে নেভাৰ এগেইনত তেওঁৰ চূড়ান্ত অভিনয় কৰিছিল। বণ্ডৰ ৰূপত ব্ৰেকআউট ভূমিকা পালন কৰালৈকে কনেৰীয়ে সৰু সৰু থিয়েটাৰ আৰু টেলিভিছন প্ৰডাকচনত অভিনয় কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। যদিও তেওঁ এই চৰিত্ৰটোৱে পৰ্দাৰ বাহিৰৰ মনোযোগ উপভোগ কৰা নাছিল, বণ্ড ছবিসমূহৰ সফলতাই আলফ্ৰেড হিচকক, চিডনী লুমেট আৰু জন হাষ্টন আদি উল্লেখযোগ্য পৰিচালকৰ পৰা কনেৰীক প্ৰস্তাৱ আনিছিল। তেওঁলোকৰ কনেৰীয়ে অভিনয় কৰা ছবিসমূহৰ ভিতৰত আছিল মাৰ্নি] (১৯৬৪), দ্য হিল (১৯৬৫), মাৰ্ডাৰ অন দ্য অৰিয়েণ্ট এক্সপ্ৰেছ (১৯৭৪), আৰু দ্য মেন হু ৱুড বি কিং (১৯৭৫) তেওঁ এ ব্ৰীজ টু ফাৰ (১৯৭৭), হাইলেণ্ডাৰ (১৯৮৬), গোলাপৰ নাম (১৯৮৬), আনটাচেবলছ (১৯৮৭), ইণ্ডিয়ানা জোনছ আৰু... লাষ্ট ক্ৰুছেড (১৯৮৯), দ্য হাণ্ট ফৰ ৰেড অক্টোবৰ (১৯৯০), ড্ৰেগনহাৰ্ট (১৯৯৬), 'দ্য ৰক (১৯৯৬), আৰু ফাইণ্ডিং ফৰেষ্টাৰ (২০০০)। ২০০৬ চনত কনেৰীয়ে আনুষ্ঠানিকভাৱে অভিনয়ৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে যদিও ২০১২ চনত তেওঁ ভইচ-অভাৰ ভূমিকাত চমুকৈ ঘূৰি আহে। চলচ্চিত্ৰত তেওঁৰ কৃতিত্বসমূহক এটা একাডেমী বঁটা, দুটা বাফটা বঁটা (বাফটা ফেল'শ্বিপকে ধৰি), আৰু তিনিটা গোল্ডেন গ্ল'ব, সহ... চেচিল বি ডিমিল বঁটা আৰু এটা হেনৰিটা বঁটা। ১৯৮৭ চনত তেওঁক ফ্ৰান্সত অৰ্ডাৰ অৱ আৰ্টছ এণ্ড লেটাৰ্ছৰ কমাণ্ডাৰ হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হয় আৰু ১৯৯৯ চনত তেওঁ আমেৰিকাৰ কেনেডি চেণ্টাৰ অনাৰ্ছ আজীৱন কৃতিত্ব বঁটা লাভ কৰে। চলচ্চিত্ৰ নাটকৰ সেৱাৰ বাবে ২০০০ নৱবৰ্ষৰ সন্মান =১৫ মাৰ্চ প্ৰাথমিক জীৱন ১৯৩০ চনৰ ২৫ আগষ্টত স্কটলেণ্ডৰ এডিনবাৰ্গ ত ৰয়েল মেটাৰ্নিটি হস্পিতাল ত টমাছ কনেৰীৰ জন্ম হৈছিল; তেওঁ আছিল নামকৰণ কৰা তেওঁৰ পিতৃৰ ফালৰ পৰা ককাকৰ। তেওঁক ১৭৬ নং ফাউণ্টেইনব্ৰিজ ত ডাঙৰ-দীঘল কৰা হৈছিল, এটা ব্লক যিটো তাৰ পিছত ভাঙি পেলোৱা হৈছে। তেওঁৰ মাতৃ ইউফেমিয়া মেকবেইন "এফি" মেকলিন, আছিল এগৰাকী চাফাই কৰ্মী। নীল মেকলিন আৰু হেলেন ফৰ্বছ ৰছৰ কন্যা হিচাপে জন্মগ্ৰহণ কৰা তেখেতৰ পিতৃৰ মাতৃ ইউফেমিয়া মেকবেইনৰ নামেৰে নামকৰণ কৰা হৈছিল,জন মেকলিনৰ পত্নী আৰু ফাইফৰ ৰ পৰা উইলিয়াম মেকবেইনৰ কন্যা। কনেৰীৰ পিতৃ জোচেফ কনেৰী এজন কাৰখানাৰ শ্ৰমিক আৰু লৰীৰ চালক আছিল। তেওঁৰ পিতৃৰ ফালৰ পৰা দুজন প্ৰাক্তন প্ৰাক্তন পিতৃ-মাতৃয়ে ১৯ শতিকাৰ মাজভাগত ৱেক্সফৰ্ড, আয়াৰলেণ্ডৰ পৰা স্কটলেণ্ডলৈ প্ৰব্ৰজন কৰে, আৰু তেওঁৰ প্ৰাক্তন পিতৃ-মাতৃ জেমছ কনেৰী এজন... আইৰিছ ভ্ৰমণকাৰী. তেওঁৰ পৰিয়ালৰ বাকী অংশ স্কটিছ বংশৰ আছিল, আৰু তেওঁৰ মাতৃৰ ফালৰ পৰা প্ৰাক্তন প্ৰাক্তন পিতৃ-মাতৃ আছিল আৰু... তেওঁৰ পিতৃ এজন ৰোমান কেথলিক আছিল, আৰু তেওঁৰ মাতৃ আছিল প্ৰটেষ্টেণ্ট. কনেৰীৰ এজন সৰু ভাই আছিল নীল আৰু তেওঁক সাধাৰণতে যৌৱন কালত "টমী" বুলি কোৱা হৈছিল। যদিও তেওঁ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত সৰু আছিল, তথাপিও তেওঁৰ বৃদ্ধি দ্ৰুতগতিত হৈছিল 12 বছৰ বয়সত তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ প্ৰাপ্তবয়স্ক উচ্চতা 18 বছৰ বয়সত উপনীত হয়। কনেৰীক তেওঁৰ কিশোৰ বয়সত পৰিচিত আছিল "বিগ টাম" হিচাপে, আৰু তেওঁ কৈছিল যে তেওঁ ১৪ বছৰ বয়সত ইউনিফৰ্ম পিন্ধা এগৰাকী প্ৰাপ্তবয়স্ক মহিলাৰ হাতত নিজৰ কুমাৰীত্ব হেৰুৱাই পেলাইছিল।{ =21}} তেওঁৰ এজন আইৰিছ শৈশৱৰ বন্ধু আছিল যাৰ নাম আছিল যেতিয়া দুয়ো একেলগে আছিল, যিসকলে দুয়োকে চিনি পাইছিল তেওঁলোকে কনেৰীক তেওঁৰ মধ্যম নাম শ্বেন বুলি মাতিছিল, তেওঁৰ ব্যক্তিগত আৰু উপাধিৰ সংযোগৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি। তেতিয়াৰ পৰা কনেৰীয়ে তেওঁৰ মাজৰ নাম ব্যৱহাৰ কৰাটো পছন্দ কৰিছিল। কনেৰীৰ প্ৰথম কাম আছিল এডিনবাৰ্গত গাখীৰৰ দোকানী হিচাপে কাথবাৰ্টৰ সমবায় সমিতি. ২০০৯ চনত কনেৰীয়ে এখন টেক্সিত হোৱা এটা কথা-বতৰাৰ কথা মনত পেলাইছিল: ১৯৪৬ চনত ১৬ বছৰ বয়সত কনেৰীয়ে ৰয়েল নেভিত যোগদান কৰে, সেই সময়ছোৱাত তেওঁ দুটা টেটু লাভ কৰে। কনেৰীৰ অফিচিয়েল ৱেবছাইটত কোৱা হৈছে যে "বহু টেটুৰ দৰে নহয়, তেওঁৰ টেটুবোৰ তুচ্ছ নাছিল তেওঁৰ টেটুবোৰে তেওঁৰ আজীৱন দুটা প্ৰতিশ্ৰুতি প্ৰতিফলিত কৰে: তেওঁৰ পৰিয়াল আৰু স্কটলেণ্ড। এটা টেটু তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি আৰু লিখা আছে 'মা আৰু দেউতা', আৰু আনটো স্ব-ব্যাখ্যামূলক, 'স্কটলেণ্ড ফৰ এভাৰ'". তেওঁ নৌসেনাৰ গানাৰী স্কুলত পৰ্টছমাউথ আৰু বিমান বিৰোধী ক্ৰুৰ প্ৰশিক্ষণ লৈছিল। পিছলৈ তেওঁক ত এজন সক্ষম নাৱিক হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হয়। নৌসেনাৰ পৰা কনেৰীক ডিচচাৰ্জ কৰা হৈছিল ১৯ বছৰ বয়সত চিকিৎসাজনিত কাৰণত ডুৱেডেনাল আলচাৰৰ বাবে, যিটো অৱস্থা তেওঁৰ পৰিয়ালৰ পূৰ্বৰ প্ৰজন্মৰ বেছিভাগ পুৰুষকে আক্ৰান্ত কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁ কো-অপাৰেটিভলৈ উভতি আহে আৰু ত এজন লৰী চালক, এজন লাইফগাৰ্ড, এজন শ্ৰমিক, এজন শিল্পীৰ মডেল [এডিনবাৰ্গ কলেজ অৱ আৰ্ট]], আৰু প্ৰাক্তন মিষ্টাৰ স্কটলেণ্ডৰ পৰামৰ্শৰ পিছত আৰ্চি কফিন হিচাপে অন্যান্য কামৰ মাজত। মডেলিঙে তেওঁক ঘণ্টাত ১৫ শ্বিলিং উপাৰ্জন কৰিছিল। শিল্পী ৰিচাৰ্ড ডেমাৰ্কো, সেই সময়ত কনৰীৰ কেইবাখনো প্ৰাৰম্ভিক ছবি অংকন কৰা এজন ছাত্ৰই তেওঁক "অতি পোনপটীয়া, অলপ লাজুকীও, শব্দৰ বাবে অতি সুন্দৰ, এটা ভাৰ্চুৱেল এডনিছ". কনেৰীয়ে ১৮ বছৰ বয়সতে শৰীৰ নিৰ্মাণ আৰম্ভ কৰে, আৰু ১৯৫১ চনৰ পৰা ব্ৰিটিছ সেনাৰ এজন প্ৰাক্তন জিম প্ৰশিক্ষক এলিংটনৰ সৈতে প্ৰচুৰ প্ৰশিক্ষণ লয়। তেওঁৰ অফিচিয়েল ৱেবছাইটত কোৱা হৈছে যে তেওঁ ১৯৫০ চনত তৃতীয় স্থান লাভ কৰিছিল মি. ইউনিভাৰ্ছ প্ৰতিযোগিতাত, বেছিভাগ সূত্ৰই তেওঁক ১৯৫৩ চনৰ প্ৰতিযোগিতাত স্থান দিয়ে, হয় জুনিয়ৰ শ্ৰেণীত তৃতীয় স্থান বা টল মেন শ্ৰেণীবিভাজনত স্থান দিব নোৱাৰিলে। কনেৰীয়ে কয় যে তেওঁ অতি সোনকালেই বডি বিল্ডিঙৰ পৰা বিৰক্ত হৈছিল যেতিয়া তেওঁ দেখিছিল যে আমেৰিকানসকলে তেওঁক সঘনাই প্ৰতিযোগিতাত পৰাস্ত কৰে কাৰণ পেশীৰ নিৰ্মল আকাৰৰ বাবে আৰু কনেৰীৰ দৰে নহয়, এথলেটিক কাৰ্য্যকলাপত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল যিয়ে তেওঁলোকৰ পেশীৰ ভৰ হেৰুৱাব পাৰে। কনেৰী আছিল এজন আগ্ৰহী ফুটবলাৰ, তেওঁৰ সৰু দিনত বনিৰিগ ৰোজৰ হৈ খেলিছিল। তেওঁক ৰ সৈতে বিচাৰৰ প্ৰস্তাৱ দিয়া হৈছিল। চাউথ পেচিফিকৰ সৈতে ভ্ৰমণত থকাৰ সময়ত কনেৰীয়ে এটা স্থানীয় দলৰ বিৰুদ্ধে ফুটবল মেচত খেলিছিল যিটো মেট বাছবি, মেনচেষ্টাৰ ইউনাইটেডৰ মেনেজাৰে সংঘটিতভাৱে স্কাউটিং কৰি আছিল। খবৰ অনুসৰি বাছবিয়ে তেওঁৰ শাৰীৰিক দক্ষতাত আপ্লুত হৈছিল আৰু কনেৰীক সপ্তাহত ২৫ পাউণ্ডৰ চুক্তিৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল খেলৰ লগে লগে। কনেৰীয়ে কয় যে তেওঁ মানি ল’বলৈ প্ৰলোভিত হৈছিল, কিন্তু তেওঁ মনত পেলাইছে, “মই উপলব্ধি কৰিছিলো যে ৩০ বছৰ বয়সলৈকে এজন শীৰ্ষ শ্ৰেণীৰ ফুটবলাৰ পাহাৰৰ ওপৰেৰে থাকিব পাৰে, আৰু মই ইতিমধ্যে ২৩ বছৰ বয়সত আছিলো। মই অভিনেতা হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো আৰু সেয়াই হ’ল।” মোৰ অধিক বুদ্ধিমান পদক্ষেপৰ এটা". কেৰিয়াৰ প্ৰাৰম্ভিক কেৰিয়াৰ নিজৰ আয়ৰ পৰিপূৰক হিচাপে বিচাৰি কনেৰীয়ে ১৯৫১ চনৰ শেষৰ ফালে কিংছ থিয়েটাৰ ত মঞ্চৰ পিছফালে সহায় কৰিছিল। ১৯৫৩ চনত লণ্ডনত অনুষ্ঠিত হোৱা বডি বিল্ডিং প্ৰতিযোগিতাৰ সময়ত প্ৰতিযোগীসকলৰ এজনে সেই কথা উল্লেখ কৰিছিল দক্ষিণ প্ৰশান্ত মহাসাগৰীয়ৰ এটা প্ৰডাকচনৰ বাবে অডিচন অনুষ্ঠিত কৰা হৈছিল আৰু কনেৰীয়ে ছিবিছৰ এজন কোৰাছ ল'ৰা হিচাপে এটা সৰু অংশ অৱতৰণ কৰিছিল। প্ৰডাকচনটো এডিনবাৰ্গত উপনীত হোৱাৰ সময়লৈকে তেওঁক মেৰিন চিপিএলৰ অংশটো দিয়া হৈছিল। হেমিল্টন ষ্টিভছ আৰু কিশোৰ লিডৰ দুজনৰ অনডাৰষ্টাডি কৰি আছিল, আৰু তেওঁৰ দৰমহা সপ্তাহত ১২ পাউণ্ডৰ পৰা ১৪–১০ পাউণ্ডলৈ বৃদ্ধি কৰা হৈছিল আৰু কনেৰীক লেফটেনেণ্ট বাজ এডামছৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ভূমিকালৈ উন্নীত কৰা হয়, যিটো লেৰী হেগমেন এ ৱেষ্ট এণ্ডত চিত্ৰিত কৰিছিল। এডিনবাৰ্গত থকাৰ সময়তে কনেৰীক চহৰখনৰ অন্যতম হিংসাত্মক গেং ভালডৰ গেঙে লক্ষ্য কৰি লৈছিল। তেওঁৰ ওচৰলৈ প্ৰথমে এটা বিলিয়াৰ্ড হলত তেওঁলোকৰ কাষ চাপিছিল য'ত তেওঁ তেওঁলোকক তেওঁৰ জেকেট চুৰি কৰাত বাধা দিছিল আৰু পিছলৈ তেওঁক ছয়জন গেং সদস্যই পেলেছ ডি ডান্সৰ ১৫ ফুট উচ্চতাৰ (৪.৬ মিটাৰ) বেলকনিলৈ লৈ গৈছিল। তাত কনেৰীয়ে এককভাৱে গেং সদস্যসকলৰ ওপৰত আক্ৰমণ চলাই এজনৰ ডিঙিত আৰু আন এটাক বাইচেপছত ধৰি মূৰ দুটা একেলগে ফাটি পেলায়। তেতিয়াৰ পৰাই তেওঁক গেঙে অতি সন্মানেৰে ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু "কঠোৰ মানুহ" হিচাপে সুনাম অৰ্জন কৰিছিল। ১৯৫৪ চনত দক্ষিণ প্ৰশান্ত মহাসাগৰীয়ৰ প্ৰযোজনাৰ সময়ত কনেৰীয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে মাইকেল কেইনক লগ পাইছিল, আৰু পিছলৈ দুয়োৰে ঘনিষ্ঠ বন্ধুত্ব হৈছিল। এই প্ৰডাকচনৰ সময়ত 1954 চনত ১৯৫৪ চনৰ বৰদিনৰ সময়ছোৱাত কনেৰীয়ে আমেৰিকান অভিনেতা ৰবাৰ্ট হেণ্ডাৰছনৰ জৰিয়তে থিয়েটাৰৰ প্ৰতি গুৰুতৰ আগ্ৰহ গঢ়ি তুলিছিল যিয়ে তেওঁক ]ৰ কপি ধাৰলৈ দিছিল ইবচেনৰ ৰচনা হেডা গেবলাৰ, বন্য হাঁহ, আৰু যেতিয়া আমি মৃত জাগৰণ, আৰু পিছলৈ [মাৰ্চেল প্ৰুষ্ট|প্ৰাউষ্ট, টলষ্টয়, টাৰ্গেনেভ, বাৰ্নাৰ্ড শ্ব', জয়ছ, আৰু শ্বেক্সপীয়েৰ তেওঁক হজম কৰিবলৈ। হেণ্ডাৰচনে তেওঁক বাক্যবাণীৰ পাঠ ল'বলৈ আহ্বান জনায় আৰু লণ্ডনৰ মাইডা ভেল থিয়েটাৰত তেওঁক অংশ দিছিল। তেওঁ ইতিমধ্যে চলচ্চিত্ৰ কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰিছিল, ১৯৫৪ চনত হাৰ্বাৰ্ট উইলকক্সৰ মিউজিকেল ত আন্না নীগলৰ সৈতে অতিৰিক্ত অভিনয় কৰিছিল। যদিও কনেৰীয়ে এক্সট্ৰা হিচাপে কেইবাটাও ভূমিকা নিশ্চিত কৰিছিল, তেওঁ জীৱিকা নিৰ্বাহৰ বাবে সংগ্ৰাম কৰি আছিল, আৰু সাংবাদিক পিটাৰ নোবেল আৰু তেওঁৰ অভিনেত্ৰী পত্নী মেৰিয়ানৰ বাবে বেবীচিটাৰ হিচাপে অংশকালীন চাকৰি গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল, যাৰ ফলত তেওঁ উপাৰ্জন কৰিছিল 10 শ্বিলিং এ ৰাতি। তেওঁ এদিন ৰাতি নোবেলৰ ঘৰত হলিউডৰ অভিনেত্ৰী শ্বেলী উইণ্টাৰছক লগ পাইছিল, যিয়ে কনেৰীক "আটাইতকৈ ওখ আৰু আটাইতকৈ মনোমোহা আৰু পুৰুষসুলভ স্কটছমেনসকলৰ ভিতৰত এজন" বুলি অভিহিত কৰিছিল। তাই কেতিয়াবা দেখিছিল, আৰু পিছলৈ কনেৰী ভাতৃদ্বয়ৰ সৈতে বহু সন্ধিয়া বিয়েৰ খাই কটায়। এই সময়ৰ আশে-পাশে কনেৰীয়ে টিভি উপস্থাপক লিউ গাৰ্ডনাৰৰ ঘৰত বাস কৰিছিল। হেণ্ডাৰচনে কনেৰীক সপ্তাহত ৬ পাউণ্ডৰ কিউ থিয়েটাৰ প্ৰযোজনাত আগাথা ক্ৰীষ্টিৰ উইটনেছ ফৰ দ্য প্ৰচিকিউশ্যনৰ এটা ভূমিকাত অৱতৰণ কৰে, যাৰ সময়ত তেওঁ সতীৰ্থ-স্কট ইয়ান বেনেনৰ সৈতে লগ পায় আৰু বন্ধুত্ব কৰে। এই ভূমিকাৰ পিছত পইণ্ট অৱ ডিপাৰ্চাৰ আৰু এ উইচ ইন টাইম। কিউত, অক্সফৰ্ড প্লেহাউচত ত ইভন মিচেলৰ বিপৰীতে পেন্থেয়াছৰ চৰিত্ৰত, আৰু জিল বেনেট ইউজিন অ'নিলৰ নাটক আনা ক্ৰীষ্টিত। অক্সফৰ্ড থিয়েটাৰত থকা সময়ছোৱাত কনেৰীয়ে টিভি ধাৰাবাহিক দ্য স্কোৱাৰ ৰিংত বক্সাৰ হিচাপে চমু অংশ লাভ কৰিছিল, তাৰ পিছত কানাডাৰ পৰিচালক এলভিন ৰেকফ-এ তেওঁক দেখা পাইছিল, যিয়ে তেওঁক দ্য... নিন্দা কৰা হৈছে, ত ত স্থানত শ্বুট কৰা হৈছে। ১৯৫৬ চনত কনেৰীয়ে এপিটাফৰ নাট্য প্ৰযোজনাত অভিনয় কৰে, আৰু বিবিচি টেলিভিছন আৰক্ষী ধাৰাবাহিক [[ডিক্সন অৱ ডকৰ "লেডিজ অৱ দ্য মেন'ৰ" খণ্ডত হুডলাম হিচাপে সৰু ভূমিকা পালন কৰে ইয়াৰ পিছত চেলাৰ অৱ ফৰ্চুন আৰু দ্য জেক বেনি প্ৰগ্ৰেম ত সৰু সৰু টেলিভিছন অংশ আহিল। (ইউৰোপত চিত্ৰগ্ৰহণ কৰা এটা বিশেষ খণ্ডৰ ওপৰত)। |কনেৰী লানা টাৰ্নাৰৰ সৈতে ১৯৫৭ চনত আন এটা সময়, আন এটা ঠাই ১৯৫৭ চনৰ আৰম্ভণিতে কনেৰীয়ে এজেণ্ট ৰিচাৰ্ড হেটনক নিযুক্তি দিয়ে যিয়ে তেওঁক প্ৰথম চলচ্চিত্ৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল, স্পাইক হিচাপে, এজন নাবালক গেংষ্টাৰৰ বক্তৃতাত বাধাৰ সৈতে মণ্টগোমেৰী টুলিৰ নো ৰোড বেক]। কাষত পল কাৰ্পেণ্টাৰ, পেট্ৰিচিয়া ডেইনটন, আৰু নৰ্মান উলেণ্ড. ১৯৫৭ চনৰ এপ্ৰিল মাহত ৰেকফেজেক পেলেন্সৰ দ্বাৰা হতাশ হোৱাৰ পিছত যুৱ অভিনেতাজনক মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাৰ প্ৰথম সুযোগ দিয়াৰ সিদ্ধান্ত লয়, আৰু বিবিচি টেলিভিছনৰ প্ৰডাকচনত কনেৰীক মাউণ্টেন মেকলিনটকৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে য'ত ৱাৰেন মিচেল আৰু জেকলিন হিল অভিনয় কৰিছিল। তাৰ পিছত তেওঁ চাই এণ্ডফিল্ডৰ হেল ড্ৰাইভাৰছ (১৯৫৭) ছবিখনত ষ্টেনলি বেকাৰ, [[হাৰবাৰ্ট]ৰ সৈতে এজন ঠগ লৰী চালকজনী য়েটছৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল পেগি কামিন্স, আৰু পেট্ৰিক মেকগুহান. পিছলৈ ১৯৫৭ চনত কনেৰীয়ে টেৰেন্স ইয়ং ত অভিনয় কৰে। ]ৰ দুৰ্বলভাৱে গ্ৰহণ কৰা এমজিএম একচন ছবি একচন অৱ দ্য টাইগাৰ বিপৰীতে ভেন জনছন, মাৰ্টিন কেৰল, [[হাৰ্বাৰ্ট লম] আৰু গুস্তাভো ৰোজো; ছবিখনৰ শ্বুটিং দক্ষিণ স্পেইনৰ স্থানত কৰা 1999">< জেৰাল্ড থমাছৰ ক্ষেত্ৰতো তেওঁৰ এটা সৰু ভূমিকা আছিল থ্ৰিলাৰ টাইম লক (১৯৫৭) এজন ৱেল্ডাৰ হিচাপে, ৰবাৰ্ট বিটি, লি পেটাৰছন, বেটী মেকড'ৱাল, আৰু ভিনচেণ্ট উইণ্টাৰৰ সৈতে উপস্থিত; এইটো ১৯৫৬ চনৰ ১ ডিচেম্বৰত [[বিকনছফিল্ড ষ্টুডিঅ']ত] চিত্ৰগ্ৰহণ আৰম্ভ কৰা হয়। প্ৰেমত ধৰা পৰা মাৰ্ক ট্ৰেভৰ নামৰ এজন ব্ৰিটিছ সাংবাদিক হিচাপে মেলোড্ৰামা এনাদাৰ টাইম, এনাদাৰ প্লেচ (১৯৫৮) ত কনৰীৰ মুখ্য ভূমিকা আছিল লানা টাৰ্নাৰ আৰু বেৰী চুলিভানৰ বিপৰীতে প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক। চিত্ৰগ্ৰহণৰ সময়ত লছ এঞ্জেলছৰ পৰা ভ্ৰমণলৈ অহা টাৰ্নাৰৰ প’চেছিভ গেংষ্টাৰ বয়ফ্ৰেণ্ড জনী ষ্ট’ম্পানাটোয়ে বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁৰ ক’নেৰীৰ সৈতে প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক আছে। কনেৰী আৰু টাৰ্নাৰে ৱেষ্ট এণ্ড অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। শ্ব' আৰু লণ্ডনৰ ৰেষ্টুৰেণ্টবোৰ একেলগে প্ৰদৰ্শন কৰে। ষ্ট'ম্পানাটোৱে ছবিৰ চেটটোত ধুমুহাৰ সৃষ্টি কৰি ক'নাৰীৰ ফালে বন্দুক আঙুলিয়াই দিলে, মাথোঁ কনেৰীয়ে তেওঁক নীৰস্ত্ৰ কৰি পিঠিত চেপেটা কৰি পেলালে। ষ্টোম্পানাটোক চেটৰ পৰা নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল। দুজন স্কটলেণ্ড য়াৰ্ড গোয়েন্দাই ষ্ট'ম্পানাটোক যাবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে আৰু তেওঁক বিমানবন্দৰলৈ লৈ যায়, য'ত তেওঁ এখন বিমানত উঠি আমেৰিকালৈ উভতি যায়। কনেৰীয়ে পিছত কৈছিল যে ষ্টোম্পানাটোৰ বছ মিকি কোহেনৰ সৈতে জড়িত লোকৰ পৰা ভাবুকি লাভ কৰাৰ পিছত তেওঁ কিছু সময়ৰ বাবে তললৈ শুই থাকিবলগীয়া হৈছিল। ১৯৫৯ চনত কনেৰীয়ে পৰিচালক ৰবাৰ্ট ষ্টিভেনছনৰ ৱাল্ট ডিজনী প্ৰডাকচন ছবি ডাৰ্বি অ'গিল এণ্ড দ্য লিটল পিপল (১৯৫৯)ত মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে আলবাৰ্ট শ্বাৰপ, জেনেট মুনৰো, আৰু জিমি অ'ডিয়াৰ সৈতে। ছবিখনত এজন ধূৰ্ত আইৰিছ মানুহ আৰু ৰ সৈতে তেওঁৰ বুদ্ধিমত্তাৰ যুদ্ধৰ কাহিনী। ছবিখনৰ প্ৰাৰম্ভিক মুক্তিৰ লগে লগে দ্য নিউয়ৰ্ক টাইমছৰ এইচ 'মানক গেইলিক ওখ গল্প, কল্পনা আৰু ৰোমাঞ্চৰ অতিশয় মনোমোহা ৰচনা'। তেওঁৰ বিশিষ্ট টেলিভিছনও আছিল১৯৬১ চনত বিবিচি টেলিভিছনৰ বাবে এডভেঞ্চাৰ ষ্ট'ৰী আৰু আন্না কাৰেনিনাৰ প্ৰযোজনাত ৰুডলফ কাৰ্টিয়েৰৰ ১৯৬১ চনৰ প্ৰডাকচনত আয়ন ভূমিকা পালন কৰে, তাৰ পিছৰটো যিটো তেওঁ ক্লেয়াৰ ব্লুমৰ সৈতে সহ-অভিনয় কৰিছিল। লগতে ১৯৬১ চনত তেওঁ শিৰোনাম ভূমিকা শ্বেক্সপীয়েৰৰ মেকবেথৰ এটা চিবিচি টেলিভিছন চলচ্চিত্ৰ অভিযোজন ত অষ্ট্ৰেলিয়াৰ অভিনেত্ৰী জো কেল্ডৱেল লেডী মেকবেথৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা। জেমছ বণ্ড: ১৯৬২–১৯৭১, ১৯৮৩ কনেৰীৰ এই অগ্ৰগতি আহিল ব্ৰিটিছ গোপন এজেণ্ট জেমছ বণ্ডৰ ভূমিকাত। তেওঁ এখন চলচ্চিত্ৰ ধাৰাবাহিকৰ প্ৰতি দায়বদ্ধতা দিবলৈ অনিচ্ছুক আছিল, কিন্তু বুজি পাইছিল যে যদি ছবিবোৰ সফল হয় তেন্তে তেওঁৰ কেৰিয়াৰ বহুখিনি লাভৱান হ’ব। ১৯৬২ চনৰ পৰা ১৯৬৭ চনৰ ভিতৰত কনেৰীয়ে ড. নহয়, প্ৰেমৰ সৈতে ৰাছিয়াৰ পৰা, গোল্ডফিংগাৰ, থাণ্ডাৰবল, আৰু দ্বাৰা নিৰ্মিত প্ৰথম পাঁচখন বণ্ড ছবি। এই চৰিত্ৰটোৰ পৰা আঁতৰি যোৱাৰ পিছত কনেৰীয়ে ১৯৭১ চনত ডাইমণ্ডছ আৰ ফৰ এভাৰ নামৰ সপ্তমখন ছবিৰ বাবে উভতি আহে আকৌ]], ১৯৮৩ চনত জেক শ্ব'ৱাৰ্টজমেনৰ টালিয়াফিল্মৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত থাণ্ডাৰবলৰ পুনৰ্নিৰ্মাণ। সাতখন ছবিয়েই ব্যৱসায়িকভাৱে সফল হৈছিল। কনেৰীয়ে চিত্ৰিত কৰা জেমছ বণ্ডক আমেৰিকান চলচ্চিত্ৰ প্ৰতিষ্ঠান দ্বাৰা চিনেমা ইতিহাসৰ তৃতীয়-শ্ৰেতম নায়ক হিচাপে নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। জেমছ বণ্ডৰ চৰিত্ৰটোৰ বাবে কনেৰীক নিৰ্বাচন কৰাটো প্ৰযোজক আলবাৰ্ট "কাবি" ব্ৰকলিৰ পত্নী ডানা ব্ৰকলিৰ ওচৰত বহুখিনি ঋণী আছিল, যিয়ে তেওঁৰ স্বামীক কনৰী সঠিক মানুহ বুলি বুজাই দিয়াত যথেষ্ট সহায় কৰিছিল বুলি সুনাম আছে জেমছ বণ্ডৰ সৃষ্টিকৰ্তা, ইয়ান ফ্লেমিং, মূলতঃ কনেৰীৰ কাষ্টিঙৰ ওপৰত সন্দেহ কৰিছিল, কৈছিল, "তেওঁ জেমছ বণ্ডৰ ৰূপৰ বিষয়ে মই কল্পনা কৰা ধৰণৰ নহয়," আৰু "মই কমাণ্ডাৰ বণ্ডক বিচাৰিছো আৰু এজন অতিবৃদ্ধ ষ্টাণ্ট-মেন নহয়", আৰু লগতে কয় যে কনেৰী (পেশীবহুল, }2", আৰু এটা স্কট) অপৰিশোধিত আছিল। ফ্লেমিংৰ প্ৰেমিকা ব্লাঞ্চ ব্লেকৱেলয়ে তেওঁক ক'লে যে কনেৰীৰ প্ৰয়োজনীয় যৌন কাৰিজমা আছে, আৰু ফ্লেমিং সফল নহয় প্ৰিমিয়াৰ। তেওঁ ইমানেই আপ্লুত হৈছিল যে তেওঁ কনেৰীৰ ঐতিহ্যক চৰিত্ৰটোত লিখিছিল। ১৯৬৪ চনত লিখা ইউ অনলি লাইভ টুইচ নামৰ উপন্যাসখনত ফ্লেমিংয়ে লিখিছিল যে বণ্ডৰ পিতৃ স্কটিছ আৰু স্কটিছ হাইলেণ্ডছৰ গ্লেনকোৰ পৰা। |১৯৭১ চনত ডাইমণ্ডছ আৰ ফৰ এভাৰ ৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ সময়ত কনাৰী কনেৰীয়ে বণ্ডক চিত্ৰিত কৰাটো পৰিচালক টেৰেন্স ইয়ংৰ পৰা শৈলীগত তত্ত্বাৱধানৰ বাবে বহুখিনি ঋণী, যিয়ে তেওঁক ক্ৰিয়াটোৰ বাবে তেওঁৰ শাৰীৰিক অনুগ্ৰহ আৰু উপস্থিতি ব্যৱহাৰ কৰাৰ সময়ত তেওঁক পলিচ কৰাত সহায় কৰিছিল। লয়ছ যিয়ে মিছ মানিপেনিৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল, তেওঁ বৰ্ণনা কৰিছিল যে "টেৰেন্সে শ্বেনক তেওঁৰ ডেউকাৰ তললৈ লৈ গৈছিল। তেওঁ তেওঁক ৰাতিৰ আহাৰ খাবলৈ লৈ গৈছিল, তেওঁক কেনেকৈ খোজ কাঢ়িব লাগে, কেনেকৈ কথা পাতিব লাগে, আনকি কেনেকৈ খাব লাগে দেখুৱাইছিল" টিউচন সফল হৈছিল; ড. মুকলি, আৰু তেওঁ চলচ্চিত্ৰৰ এজন প্ৰধান যৌন চিহ্ন হৈ পৰে। ছবিখন মুক্তি পোৱাৰ পিছত ড. নহয় ১৯৬২ চনত "বণ্ড জেমছ বণ্ড" শাৰীটো, পশ্চিমীয়া জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিৰ ত এটা কেচ ফ্ৰেজ হৈ পৰে। চলচ্চিত্ৰ সমালোচক পিটাৰ ব্ৰেডশ্ব য়ে লিখিছে, "চিনেমাৰ ইতিহাসৰ যিকোনো চৰিত্ৰৰ পৰা ই আটাইতকৈ বিখ্যাত আত্মপৰিচয়। তিনিটা শীতল একচিলেবল, উপাধি প্ৰথম, অলপ কুটিলভাৱে, এজন প্ৰাক্তন নৌসেনাৰ সেনাপতিৰ উপযুক্ত। আৰু তাৰ পিছত, যেনে।" 'আফটাৰথ'ট'ত, প্ৰথম নামটো, তাৰ পিছত আকৌ উপাধিটো। ৬০ৰ দশকৰ আৰম্ভণিতে কনেৰীৰ জেমছ বণ্ড পৰ্দাত যিমান বিপজ্জনক আৰু চেক্সি আছিল সিমানেই বিপজ্জনক আৰু চেক্সি আছিল পুৰুষত্বৰ বিপজ্জনকভাৱে প্ৰলোভনমূলক =২৫ আগষ্ট ২০২০|... প্ৰৱেশ-তাৰিখ= 3 নৱেম্বৰ ১৯৬৫ চনত থাণ্ডাৰবলৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ সময়ত এমিলিঅ' লাৰ্গোৰ পুলত থকা হাঁহবোৰৰ সৈতে হোৱা ক্ৰমটোত কনেৰীৰ জীৱন বিপদত পৰিছিল। চিত্ৰনাট্যখন পঢ়ি থাকোঁতে তেওঁ এই ভাবুকিক লৈ চিন্তিত হৈ পৰিছিল। কনেৰীয়ে জোৰ দি কয় যে কেন এডাম পুলৰ ভিতৰত এটা বিশেষ বিভাজন নিৰ্মাণ কৰক, কিন্তু এইটো এটা নিৰ্দিষ্ট গঠন নাছিল, আৰু এটা শ্বাৰ্ক ইয়াৰ মাজেৰে পাৰ হ'বলৈ সক্ষম হয়। তেওঁ তৎক্ষণাত পুলটো পৰিত্যাগ কৰিবলগীয়া হৈছিল। বণ্ডৰ বাহিৰত যদিও বণ্ডে তেওঁক তাৰকা কৰি তুলিছিল, কনেৰীয়ে এই ভূমিকা আৰু ফ্ৰেঞ্চাইজিয়ে তেওঁৰ ওপৰত পেলোৱা হেঁচাত ভাগৰি পৰিছিল, কৈছিল "[মই] গোটেই বণ্ডৰ বিটটোৰ সৈতে ইয়ালৈ ভাগৰি পৰিছো" আৰু "মই সেই অভিশপ্ত জেমছ বণ্ডক সদায় ঘৃণা কৰি আহিছো। মই তেওঁক হত্যা কৰিব বিচাৰো". মাইকেল কেইনে পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে কৈছিল, "যদি আপুনি এই প্ৰথম দিনবোৰত তেওঁৰ বন্ধু আছিলা তেন্তে আপুনি কৰা নাছিল'। তেখেতে কেৱল জেমছ বণ্ডৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাতকৈ বহুত ভাল অভিনেতা আছিল, আৰু আছে, কিন্তু তেওঁ বণ্ডৰ সমাৰ্থক হৈ পৰিছিল। সেইটোৱে তেওঁক বিশেষভাৱে বিচলিত কৰিছিল". বণ্ড চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰাৰ সময়ত কনেৰীয়ে আন আন ছবিতো অভিনয় কৰিছিল যেনে আলফ্ৰেড হিচককৰ মাৰ্নি (১৯৬৪) আৰু চিডনী লুমেটৰ দ্য হিল (১৯৬৫), যাক চলচ্চিত্ৰ সমালোচক পিটাৰ ব্ৰেডশ্ব'ৱে ১৯৬০ চনৰ দুখন মহান নন-বণ্ড ছবি হিচাপে গণ্য কৰে। মাৰ্নিত। কনেৰীয়ে টিপি হেড্ৰেনৰ বিপৰীতে অভিনয় কৰিছিল। কনেৰীয়ে কৈছিল যে তেওঁ হিচককৰ সৈতে কাম কৰিব বিচাৰে, যিটো ইঅনে তেওঁলোকৰ যোগাযোগৰ জৰিয়তে ব্যৱস্থা কৰিছিল। কনাৰীয়েও সেই সময়ত বহু লোকক চিত্ৰনাট্য চাবলৈ কৈ স্তম্ভিত কৰিছিল, এটা কাম তেওঁ কৰিছিল কাৰণ তেওঁ চোৰাংচোৱা হিচাপে টাইপকাষ্ট হোৱাৰ বাবে চিন্তিত আছিল আৰু তেওঁ বা ৰ এটা ভেৰিয়েচন কৰিব নিবিচাৰিছিল। হিচককৰ এজেণ্টে যেতিয়া ক'লে যে কেৰী গ্ৰাণ্ট হিচককৰ এটাও চিত্ৰনাট্য চাবলৈ কোৱা নাই, তেতিয়া কনেৰীয়ে উত্তৰ দিলে: "মই কেৰী গ্ৰাণ্ট নহয়।" চিত্ৰগ্ৰহণৰ সময়ত হিচকক আৰু কনাৰীৰ মাজত ভাল মিল আছিল, আৰু কনেৰীয়ে কয় যে তেওঁ ছবিখনৰ ওপৰত "কিছুমান সংৰক্ষণৰ সৈতে" সুখী। দ্য হিলত কনেৰীয়ে বণ্ডৰ সৈতে জড়িত নহোৱা কিবা এটাত অভিনয় কৰিব বিচাৰিছিল, আৰু তেওঁ তাত অভিনয় কৰিবলৈ তাৰকা হিচাপে নিজৰ লিভাৰেজ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ছবিখন আৰ্থিকভাৱে সফল নহ'লেও ই এক সমালোচনাত্মক ছবি আছিল, কান চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত আত্মপ্ৰকাশ কৰি শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্য বিজয়ী হৈছিল। প্ৰথমটো... লুমেটৰ সৈতে তেওঁ নিৰ্মাণ কৰা পাঁচখন ছবি, কনেৰীয়ে তেওঁক তেওঁৰ অন্যতম প্ৰিয় পৰিচালক বুলি গণ্য কৰিছিল। সন্মান পাৰস্পৰিক আছিল, লুমেটে দ্য হিলত কনেৰীৰ অভিনয়ৰ বিষয়ে কৈছিল, ”বস্তুটো মোৰ বাবে আৰু বেছিভাগ পৰিচালকৰ বাবে সেইটো স্পষ্ট আছিল যে সেই ধৰণৰ চৰিত্ৰটো অভিনয় কৰিবলৈ কিমান প্ৰতিভা আৰু ক্ষমতা লাগে যিটো মনোমোহাতা আৰু চুম্বকত্বৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে। ই হাই কমেডীৰ সমতুল্য আৰু তেওঁ ইয়াক উজ্জ্বলভাৱে কৰিলে। ১৯৬০ চনৰ মাজভাগত কনেৰীয়ে স্কটিছ উদ্যোগপতি এটা সংযোগ যাৰ ফলত কনেৰীয়ে ১৯৬৭ চনত দ্য বলাৰ এণ্ড দ্য বানেট তথ্যচিত্ৰখন পৰিচালনা আৰু উপস্থাপন কৰে।< -2011"></ ছবিখনত ফেয়াৰফিল্ড পৰীক্ষাৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছিল, যিটো ১৯৬০ চনৰ সময়ছোৱাত ফেয়াৰফিল্ড শ্বিপবিল্ডিং এণ্ড ইঞ্জিনিয়াৰিং কোম্পানী, গ্লাছগোত কৰা ঔদ্যোগিক সম্পৰ্কৰ এক নতুন পদ্ধতি, ষ্টুৱেৰ্টে আৰম্ভ কৰা, আৰু [[জৰ্জ ব্ৰাউন, বেৰন] দ্বাৰা সমৰ্থিত জৰ্জ-ব্ৰাউন|জৰ্জ ব্ৰাউন, হেৰল্ড উইলছনৰ মন্ত্ৰীসভাত প্ৰথম সচিব, ১৯৬৬ চনত।< ছিডনী পলডেন আৰু বিল হকিন্সৰ দ্বাৰা, গোৱাৰ প্ৰেছৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত, কোম্পানীটো বন্ধৰ সন্মুখীন হৈছিল, আৰু ব্ৰাউনে ট্ৰেড ইউনিয়ন, পৰিচালনাক সক্ষম কৰিবলৈ ১০ লাখ পাউণ্ড প্ৰদান কৰিবলৈ সন্মত হৈছিল আৰু শ্বেয়াৰহোল্ডাৰসকলে ঔদ্যোগিক ব্যৱস্থাপনাৰ নতুন উপায় চেষ্টা কৰিবলৈ। ছয়বাৰ বণ্ডৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা কনেৰীৰ বিশ্বব্যাপী জনপ্ৰিয়তা এনেকুৱা আছিল যে তেওঁ ১৯৭২ চনত "বিশ্ব চলচ্চিত্ৰ প্ৰিয়পুৰুষ"ৰ বাবে চাৰ্লছ ব্ৰনছনৰ সৈতে গোল্ডেন গ্ল'ব হেনৰিটা বঁটা ভাগ কৰিছিল তেওঁ জন হাষ্টনৰ দ্য মেন হু... ৱুল্ড বি কিং (১৯৭৫) মাইকেল কেইনৰ বিপৰীতে। কাফিৰস্তানত নিজকে ৰজা হিচাপে স্থাপন কৰা দুজন প্ৰাক্তন ব্ৰিটিছ সৈনিকৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰি দুয়োজন অভিনেতাই গুৰুত্ব -মানুহে-পাহৰি যায়-যে-মই-কিছুমান-গেংষ্টাৰক-জানো মাইকেল কেইন: "মানুহে পাহৰি যায় মই কেইজনমান গেংষ্টাৰক চিনি পাওঁ"] আহৰণ কৰা হৈছে 19 মাৰ্চ 2019 একে বছৰতে তেওঁ ত ৰ বিপৰীতে (আধাৰিত... বাস্তৱ জীৱনৰ আৰু ১৯৭৬ চনত ৰবিন আৰু মেৰিয়ান ত ৰবিন হুডৰ চৰিত্ৰত অড্ৰে হেপবাৰ্নৰ বিপৰীতে অভিনয় কৰিছিল, যিয়ে [[মেইড] মেৰিয়ান. দ্য মেন হু ৱুল্ড বি কিংত কনেৰী আৰু কেইনৰ দ্বৈত অভিনয়ৰ প্ৰশংসা কৰা চলচ্চিত্ৰ সমালোচক ৰজাৰ এবাৰ্টয়ে হেপবাৰ্নৰ সৈতে কনেৰীৰ ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ প্ৰশংসা কৰি লিখিছিল: "কনেৰী আৰু হেপবাৰ্নে যেন এক মৌনতাত উপনীত হৈছে।" 'আমি যোৱাৰ আগতে তেখেতে কৈছিল যে তেখেতে তেখেতৰ জীৱনত তেখেতৰ জীৱনৰ জীৱনত তেখেতৰ জীৱনৰ জীৱনত তেখেতৰ জীৱনৰ জীৱনত তেখেতৰ জীৱনৰ জীৱনত তেখেতৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ ভাল বন্ধু। ১৯৭০ চনৰ সময়ছোৱাত কনেৰী ভেনেছা ৰেডগ্ৰেভ আৰু [[জন]ৰ সৈতে মৰ্ডাৰ অন দ্য অৰিয়েণ্ট এক্সপ্ৰেছ (১৯৭৪) আদি ছবিত এনচেম্বল কাষ্টৰ অংশ আছিল গিলগুড]], আৰু ৰিচাৰ্ড এটেনব'ৰৰ যুদ্ধ চলচ্চিত্ৰ এ ব্ৰীজ টু ফাৰ (১৯৭৭)ত এজন ব্ৰিটিছ সেনাবাহিনীৰ জেনেৰেলৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল, য'ত ডাৰ্ক বোগাৰ্ড আৰু লৰেন্স অলিভিয়াৰ. ১৯৭৪ চনত তেওঁ জন বুৰমেনৰ বিজ্ঞান- থ্ৰিলাৰ জাৰ্ডোজ। প্ৰায়ে "এতিয়ালৈকে নিৰ্মিত আটাইতকৈ অদ্ভুত আৰু বেয়া চিনেমা" বুলি কোৱা ইয়াত কনেৰীক স্কাৰলেট এটা উন্মোচনকাৰী সাজ-পোছাক পিন্ধি দেখা গৈছিল যিয়ে ইয়াৰ অবণ্ড-সদৃশ ৰূপৰ বাবে বহু বিতৰ্কৰ সৃষ্টি কৰিছিল। সেই সময়ত সমালোচকসকলে পেন কৰা সত্ত্বেও ছবিখনে মুক্তি পোৱাৰ পিছৰে পৰা এটা কাল্ট ফ'ল'ৱাৰ গঢ়ি ছবিখনৰ অডিঅ' ধাৰাভাষ্যত বুৰমেনে কনেৰীয়ে আজৰি সময়ত কেনেকৈ কবিতা লিখিব, তেওঁক "এজন অতি গভীৰতা আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ মানুহ" আৰু "সৰ্বাধিক অসাধাৰণ স্মৃতি"ৰ অধিকাৰী বুলি বৰ্ণনা কৰি বৰ্ণনা কৰিছে। ১৯৮১ চনত কনেৰীয়ে ছবিখনত হিচাপে অভিনয় কৰে। কাষ্টিং পছন্দটো চিত্ৰনাট্যত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা এটা কৌতুক মাইকেল পেলিনৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে, যিয়ে চৰিত্ৰটোৱে তেওঁৰ মাস্ক আঁতৰাই "শ্বেন কনেৰীবা সমান কিন্তু সস্তা উচ্চতাৰ কোনোবা" হোৱাৰ বৰ্ণনা কৰে। যেতিয়া লিপি দেখুওৱা হৈছিল, কনেৰীয়ে সহায়ক ভূমিকা পালন কৰি সুখী হৈছিল। ১৯৮১ চনত তেওঁ মাৰ্শ্বাল উইলিয়ামৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিলকল্পবিজ্ঞান থ্ৰিলাৰ আউটলেণ্ড ত টি অ'নিল। ১৯৮২ চনত কনেৰীয়ে অফিচিয়েল চলচ্চিত্ৰ ১৯৮২ ফিফা বিশ্বকাপ] বৰ্ণনা কৰে। সেই বছৰতে তেওঁক ডেডি ৱাৰবাকছ এনিত,জন হাষ্টন মিউজিকেলৰ বাবে কণ্ঠৰ পাঠ লোৱালৈকে গৈ অংশটো নাকচ কৰাৰ আগতে। ১৯৮৩ চনৰ অক্টোবৰ মাহত মুক্তি পোৱা ত কনেৰীয়ে বণ্ডক এজন বয়সিয়াল এজেণ্ট হিচাপে পুনৰবাৰ প্ৰকাশ কৰিবলৈ সন্মত হয় ভূমিকালৈ। যদিও ছবিখনে বক্স অফিচত ভাল প্ৰদৰ্শন কৰিছিল, তথাপিও ই প্ৰডাকচনৰ সমস্যাৰে জুৰুলা হৈছিল: পৰিচালক আৰু প্ৰযোজকৰ মাজত বিবাদ, আৰ্থিক সমস্যা, ফ্লেমিং এষ্টেটৰ ট্ৰাষ্টীসকলে ছবিখন বন্ধ কৰাৰ প্ৰচেষ্টা, আৰু কনেৰীৰ হাতৰ কব্জি ভাঙি যোৱাটো যুঁজৰ নৃত্য পৰিচালক, [[ষ্টিভেন] ছিগাল]]. চিত্ৰগ্ৰহণৰ সময়ত হোৱা নেতিবাচক অভিজ্ঞতাৰ ফলত কনেৰীয়ে প্ৰধান ষ্টুডিঅ’সমূহৰ প্ৰতি অসন্তুষ্ট হৈ পৰে আৰু দুবছৰ ধৰি কোনো ছবি নিৰ্মাণ নকৰিলে। সফল ইউৰোপীয় প্ৰযোজনাৰ পিছত দ্য নেম অৱ দ্য গোলাপ (১৯৮৬), যাৰ বাবে তেওঁ বাফটা বঁটা লাভ কৰে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে, কনেৰীৰ অধিক বাণিজ্যিক সামগ্ৰীৰ প্ৰতি আগ্ৰহ পুনৰুজ্জীৱিত কৰা হয়। সেই বছৰতে হাইলেণ্ডাৰ ত এটা সহায়ক ভূমিকাই তেওঁৰ ক্ষমতা প্ৰদৰ্শন কৰে কুইন, শ্বেন কনেৰী আৰু ক্ৰিষ্টোফাৰ লেম্বাৰ্ট অভিনীত কাল্ট ছবিত স্কটলেণ্ডে শ্ব'টো চুৰি কৰাৰ ৩৫ বছৰ /2671966/এবাৰডিনছৰ-কণ্ঠৰ-ৰাণী-প্ৰশিক্ষকসকলে-কল্ট-ক্লাছিক-হাইলেণ্ডাৰৰ ওপৰত-এবিধ-যাদু-কেনেকৈ-কাম কৰিছিল =২৫ নৱেম্বৰ ২০২০ =প্ৰেছ আৰু ১৯৮৭ চনত কনেৰীয়ে ব্ৰাইয়ান ডি পালমাৰ দ্য আনটাচেবলছত অভিনয় কৰে, য'ত তেওঁ কেভিন কষ্টনাৰৰ সৈতে এজন কঠিন নাকৰ আইৰিছ-আমেৰিকান পুলিচৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে। ইলিয়ট নেছ। ছবিখনত চাৰ্লছ মাৰ্টিন স্মিথ, পেট্ৰিচিয়া ক্লাৰ্কছন, এণ্ডি গাৰ্চিয়া, আৰু ৰবাৰ্ট ডি নিৰো আল কেপন হিচাপেও অভিনয় কৰিছিল। সমালোচক আৰু বক্স অফিচত সফলতা লাভ কৰিছিল ছবিখন। বহুতো সমালোচকে কনেৰীক তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে প্ৰশংসা কৰিছিল য'ত ৰজাৰ এবাৰ্টে লিখিছিল "চিনেমাখনৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনয় হৈছে কনেৰী... [তেওঁ] তেওঁৰ চৰিত্ৰলৈ এটা মানৱীয় উপাদান আনে; তেওঁৰ যেন এটা অস্তিত্ব আছিল... কিংবদন্তি অস্পৃশ্য, আৰু যেতিয়া তেওঁ পৰ্দাত থাকে আমি বিশ্বাস কৰিব পাৰো, চমুকৈ, যে নিষেধাজ্ঞা যুগ মানুহে বাস কৰিছিল, কেৰিকেঁচাৰ নহয়". তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে কনেৰীয়ে শ্ৰেষ্ঠ সহযোগী অভিনেতাৰ বাবে একাডেমী বঁটা লাভ কৰে। |উপমুখ|বাওঁফালে|১৯৯৯ চনত কনাৰী কনেৰীয়ে ষ্টিভেন স্পিলবাৰ্গৰ ইণ্ডিয়ানা জোনছ এণ্ড দ্য লাষ্ট ক্ৰুছেড (১৯৮৯)ত অভিনয় কৰিছিল, শিৰোনাম চৰিত্ৰটোৰ পিতৃ হেনৰী জোনছ, ছিনিয়ৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল আৰু বাফটা আৰু গোল্ডেন লাভ কৰিছিল গ্ল’ব বঁটাৰ মনোনয়ন। হেৰিছন ফৰ্ড কয় যে লেখাৰ পৰ্যায়ত কনেৰীৰ অৱদানে ছবিখনক বৃদ্ধি কৰিলে। "মোৰ বাবে ই আচৰিত আছিল যে তেওঁ চিত্ৰনাট্যত কিমান দূৰলৈকে সোমাইছিল আৰু চৰিত্ৰৰ বাবে সুযোগৰ শোষণৰ পিছত গৈছিল। লিখাৰ পৰ্যায়ত জৰ্জ [লুকাছ]ক তেওঁৰ পৰামৰ্শই সঁচাকৈয়ে চৰিত্ৰটোক আৰু ছবিখনক বহুত বেছি দিছিল।" মূল চিত্ৰনাট্যত ইয়াৰ তুলনাত জটিলতা আৰু মূল্য আছিল". তেওঁৰ পৰৱৰ্তী বক্স অফিচত হিট গীতসমূহৰ ভিতৰত আছিল দ্য হাণ্ট ফৰ ৰেড অক্টোবৰ (১৯৯০), দ্য ৰাছিয়া হাউচ (১৯৯০), দ্য ৰক (১৯৯৬), আৰু এনট্ৰেপমেণ্ট (১৯৯৯)। ১৯৯৬ চনত তেওঁ ড্ৰেগনহাৰ্ট ছবিখনত ড্ৰেকো দ্য ড্ৰেগনৰ চৰিত্ৰত কণ্ঠদান কৰে। তেওঁ ৰবিন হুড: প্ৰিন্স অৱ থিভছ (১৯৯১)ৰ শেষত কিং ৰিচাৰ্ড দ্য লায়নহাৰ্ট হিচাপেও এটা চমু কেমিঅ'ত অভিনয় কৰিছিল। ১৯৯৮ চনত কনেৰীয়ে লাভ কৰে, যিটোৰ পৰা এটা আজীৱন কৃতিত্ব বঁটা ব্ৰিটিছ একাডেমী অৱ ফিল্ম এণ্ড টেলিভিছন আৰ্টছ. কনেৰীৰ পিছৰ ছবিসমূহৰ ভিতৰত আছিল কেইবাখনো বক্স অফিচ আৰু সমালোচনাত্মক হতাশা যেনে প্ৰথম নাইট (১৯৯৫), জাষ্ট ক'জ (১৯৯৫), দ্য এভেঞ্জাৰছ (১৯৯৮), আৰু দ্য লীগ অৱ এক্সট্ৰাঅৰ্ডিনেৰী জেণ্টলমেন (২০০৩); কিন্তু ফাইণ্ডিং ফৰেষ্টাৰ (২০০০)ত তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে তেওঁ ইতিবাচক সমালোচনা লাভ কৰিছিল। বিশ্ব চলচ্চিত্ৰলৈ অসাধাৰণ কলাত্মক অৱদানৰ বাবে তেওঁ লাভ কৰে। ২০০৩ চনত চেনেল ৪ দ্বাৰা কৰা ব্ৰিটেইনৰ এক সমীক্ষাত কনাৰীক তেওঁলোকৰ ১০০ গ্ৰেটেষ্ট মুভি ষ্টাৰ তালিকাত অষ্টম স্থান লাভ কৰে। ৰ ব্যৰ্থতাই কনেৰীৰ বাবে বিশেষভাৱে হতাশাজনক আছিল। শ্বুটিঙৰ সময়ত তেওঁ অনুভৱ কৰিছিল যে প্ৰডাকচনটো "ৰেলৰ পৰা ওলাই গৈছে", আৰু ঘোষণা কৰিছিল যে পৰিচালক, ষ্টিফেন ন'ৰিংটনক "উন্মাদনাৰ বাবে লক আপ কৰা উচিত।" কনৰীয়ে সম্পাদনা প্ৰক্ৰিয়াৰ জৰিয়তে ছবিখনক উদ্ধাৰ কৰাৰ চেষ্টাত যথেষ্ট কষ্ট কৰিছিল, শেষত এনে মানসিক চাপৰ মাজেৰে আকৌ কেতিয়াও পাৰ নকৰি অভিনয়ৰ পৰা অৱসৰ লোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। কনেৰীয়ে দ্য লৰ্ড অৱ দ্য ৰিংছ ছবিত গেণ্ডালফৰ ভূমিকাক নাকচ কৰিছিল, তেওঁ কৈছিল যে তেওঁ চিত্ৰনাট্য বুজি নাপায়। তেওঁক বিশ্বজুৰি বক্স অফিচৰ ১৫% ৰচিদৰ সৈতে ৩ কোটি মাৰ্কিন ডলাৰৰ প্ৰস্তাৱ দিয়া হৈছিল বুলি কোৱা হৈছে, যাৰ ফলত তেওঁ ৪৫০ মিলিয়ন মাৰ্কিন ডলাৰ উপাৰ্জন কৰিলেহেঁতেন। তেৱোঁ নাকচ কৰিছিল হেৰী পটাৰ শৃংখলাত আলবাছ ডাম্বলড'ৰ হিচাপে উপস্থিত হোৱাৰ সুযোগ আৰু মেট্ৰিস্ক ট্ৰাইলজী। ২০০৫ চনত তেওঁ ৰেকৰ্ডিং প্ৰযোজক [টেৰী মেনিং]] বাহামাত, আৰু তেওঁৰ উপমা প্ৰদান কৰিছিল। কনেৰীয়ে কয় যে তেওঁ সুখী যে প্ৰযোজকসকলে, ইলেক্ট্ৰনিক আৰ্টছ, বণ্ডক কণ্ঠদান কৰিবলৈ তেওঁৰ কাষ চাপিছে। অৱসৰ ২০০৬ চনৰ ৮ জুনত যেতিয়া কনেৰীয়ে আমেৰিকান ফিল্ম ইনষ্টিটিউটৰ লাইফটাইম এচিভমেণ্ট এৱাৰ্ড লাভ কৰে, তেতিয়া তেওঁ অভিনয়ৰ পৰা অৱসৰ লোৱাটো নিশ্চিত কৰে। "হলিউডত এতিয়া চিনেমা নিৰ্মাণ কৰা মুৰ্খ"ক লৈ কনেৰীৰ মোহভংগতাক তেওঁৰ অৱসৰৰ সিদ্ধান্তৰ কাৰণ হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছিল। ২০০৭ চনৰ ৭ জুনত তেওঁ চতুৰ্থ ইণ্ডিয়ানা জোনছ ছবিখনত অভিনয় কৰাৰ উৰাবাতৰি অস্বীকাৰ কৰি কয় যে অৱসৰ লোৱাটো মাত্ৰ বহুত অভিশপ্ত মজা". ২০১০ চনত কনেৰীৰ এটা ব্ৰঞ্জৰ আৱক্ষ মূৰ্তি ভাস্কৰ্য্য ৰ বাহিৰত স্থাপন কৰা হৈছিল স্কটিছ ক্লাব, যাৰ সদস্যতাত ইষ্টোনিয়ান স্কটফিল আৰু এমুঠিমান প্ৰবাসী স্কট আছে। ২০১২ চনত কনৰীয়ে অৱসৰৰ পৰা চমুকৈ ওলাই আহি... স্কটিছ এনিমেটেড ছবি ছাৰ বিলি দ্য ভেটৰ শিৰোনাম চৰিত্ৰৰ কণ্ঠস্বৰ। কনেৰীয়ে এটা সম্প্ৰসাৰিত ৮০ মিনিটৰ সংস্কৰণৰ বাবে কাৰ্যবাহী প্ৰযোজক হিচাপে কাম কৰিছিল। গলফৰ দৃশ্যপটত তেওঁ এটা চুৱেটাৰ পিন্ধা দেখা গৈছিল, যিটো ব্ৰেণ্ডৰ সৈতে কনেৰীয়ে আজৰি সময়ত গলফ খেলি থাকোঁতে জড়িত হৈ পৰিছিল, য'ত এটা পাতল ধূসৰ মাৰ্ল এটা প্ৰিয় ৰং আছিল ৰেকৰ্ড মেজৰ চেম্পিয়নশ্বিপ বিজয়ী আৰু গলফ কোৰ্চৰ ডিজাইনাৰ জেক নিকলাছ য়ে কৈছিল, "তেওঁ গলফৰ খেলখন ভাল ."'এন এজন যথেষ্ট ভাল গলফাৰ আছিল! আৰু আমি কেইবাবাৰো একেলগে খেলিলোঁ। ১৯৯৩ চনৰ মে' মাহত শ্বেন আৰু কিংবদন্তি ড্ৰাইভাৰ জেকী ষ্টুৱেৰ্ট এ মোক স্কটলেণ্ডৰ গ্লেনিগলছত পিজিএ শতবাৰ্ষিকী পাঠ্যক্ৰমৰ আমাৰ ডিজাইন মুকলি কৰাত সহায় কৰিছিল।" ৰাজনৈতিক মতামত কনেৰীৰ স্কটিছ শিপা আৰু ১৯৬৬ চনত গ্লাছগোৰ জাহাজ নিৰ্মাণ কাৰখানাত চিত্ৰগ্ৰহণৰ অভিজ্ঞতাই তেওঁক কেন্দ্ৰ-বাওঁপন্থী স্কটিছ নেচনেল পাৰ্টি যিয়ে স্কটিছ স্বাধীনতাৰ পৰা সমৰ্থন কৰে যুক্তৰাজ্য (২০১১ চনত, কনেৰীয়ে কৈছিল "দ্য বলাৰ এণ্ড দ্য বানেট এটা যাত্ৰাৰ আৰম্ভণি মাত্ৰ আছিল যিয়ে স্কটিছ নেচনেল পাৰ্টিৰ সৈতে মোৰ দীঘলীয়া সংযোগৰ দিশত আগুৱাই লৈ যাব")। কনেৰীয়ে দলটোক আৰ্থিক দুয়োটা দিশতে সমৰ্থন কৰিছিল আৰু ব্যক্তিগত ৰূপৰ জৰিয়তে। ১৯৬৭ চনত তেওঁ ১৯৬৭ চনৰ গ্লাছগো প’লক উপ-নিৰ্বাচনত এছ এন পিৰ প্ৰাৰ্থী জৰ্জ লেছলিলৈ লিখিছিল, "মই নিশ্চিত যে আমাৰ সম্পদ আৰু দক্ষতাৰে আমি অধিক।" 'আমি সকলোৱে গৌৰৱ কৰিব পৰা আৰু অন্য জাতিসমূহৰ সন্মানৰ যোগ্য হ'ব পৰা এখন সমৃদ্ধিশালী, জোৰদাৰ আৰু আধুনিক আত্মশাসিত স্কটলেণ্ড গঢ়ি তুলিবলৈ সক্ষমতকৈও অধিক। (লণ্ডন: ফেবাৰ, ২০১১), পৃষ্ঠা ৩৬। ২০০১ চনত যুক্তৰাজ্যৰ সংসদ এ যুক্তৰাজ্যৰ ৰাজনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ বাবে বহিঃৰাজ্যৰ পুঁজি নিষিদ্ধ কৰা আইন প্ৰণয়ন কৰে। কৰ অৱস্থা তেওঁ এজন কৰ নিৰ্বাসন বুলি উত্থাপিত অভিযোগৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই কনেৰীয়ে ২০০৩ চনত নথিপত্ৰ প্ৰকাশ কৰে য'ত দেখুওৱা হৈছে যে তেওঁ ১৯৯৭ চনৰ পৰা ১৯৯৮ চনৰ ভিতৰত আৰু ২০০২ চনৰ পৰা ২০০৩ চনৰ ভিতৰত ত ৩৭ লাখ পাউণ্ড দিছিল; সমালোচকসকলে আঙুলিয়াই দিছিল যে যদি তেওঁ কৰ উদ্দেশ্যে ব্ৰিটেইনত অবিৰতভাৱে বাস কৰিছিল, তেন্তে তেওঁৰ কৰ হাৰ বহুত বেছি হ'লহেঁতেন। ২০১৪ চনৰ স্কটিছ স্বাধীনতা গণভোটৰ পূৰ্বে কনেৰীৰ ভাতৃ নীলে কয় যে কনেৰীয়ে স্বাধীনতা সমৰ্থকক একত্ৰিত কৰিবলৈ স্কটলেণ্ডলৈ নাহে, যিহেতু তেওঁৰ কৰ নিৰ্বাসনৰ মৰ্যাদাই সংখ্যা বহু পৰিমাণে সীমিত কৰি পেলাইছে তেখেতে দেশত কটাব পৰা দিনৰ সংখ্যা। ১৯৯৯ চনত কনেৰীয়ে তেওঁৰ মাৰ্বেলা ভিলাটো বিক্ৰী কৰাৰ পিছত স্পেইনৰ কৰ্তৃপক্ষই কৰ ফাঁকিৰ তদন্ত আৰম্ভ কৰে, অভিযোগ কৰি যে স্পেনিছ ট্ৰেজাৰীক ৫৫ লাখ পাউণ্ডৰ প্ৰৱঞ্চনা কৰা হৈছে। পৰৱৰ্তী সময়ত কনেৰীক বিষয়াসকলে ক্লিয়াৰ কৰে যদিও তেওঁৰ পত্নী আৰু আন ১৬ জনৰ বিৰুদ্ধে স্পেইনৰ কোষাগাৰ প্ৰৱঞ্চনাৰ চেষ্টা কৰাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰা হয়। মৃত্যু আৰু উত্তৰাধিকাৰ ২০২০ চনৰ ৩১ অক্টোবৰত ৯০ বছৰ বয়সত টোপনিতে মৃত্যু হয় কনৰীৰ টোপনিতে মৃত্যু হয়লাইফৰ্ড কে সম্প্ৰদায়ৰ নাছাউ বাহামাত। তেওঁৰ মৃত্যু ঘোষণা কৰিছিল তেওঁৰ পৰিয়াল আৰু যদিও তেওঁলোকে মৃত্যুৰ কাৰণ প্ৰকাশ কৰা নাই, তেওঁৰ পুত্ৰ জেচনে কয় যে তেওঁ কিছুদিনৰ পৰা অসুস্থ হৈ আছে। এদিন পিছত ৰকব্ৰুনে প্ৰকাশ কৰে যে তেওঁৰ ৰ অন্তিম বছৰত। কনেৰীৰ মৃত্যুৰ প্ৰমাণ পত্ৰ আছিল... দ্বাৰা তেওঁৰ মৃত্যুৰ এমাহৰ পিছত লাভ কৰা, মৃত্যুৰ কাৰণ দেখুৱাইছে নিউমোনিয়া আৰু কাৰ্ডিঅ'পালমোনাৰী বিকলতা, আৰু মৃত্যুৰ সময় 1:30 তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁক দাহ কৰা হৈছিল, আৰু তেওঁৰ ছাই স্কটলেণ্ডত সিঁচৰতি কৰা হ'ব এতিয়াও নিৰ্ধাৰণ নোহোৱা তাৰিখত। তেওঁৰ মৃত্যুৰ ঘোষণাৰ পিছত বহুতো সহ অভিনেতা আৰু মনোৰঞ্জন উদ্যোগৰ ব্যক্তিয়ে কনেৰীক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়, য'ত আছিল ছেম নীল, নিকোলাছ কেজ, ৰবাৰ্ট ডি নিৰো, মাইকেল বে, টিপি হেড্ৰেন,<... এলেক বাল্ডউইন, হিউ জেকমেন, জৰ্জ লুকাছ, শ্বাৰলী বেছি, কেভিন কষ্টনাৰ, কেথেৰিন জেটা-জোন্স, বাৰ্ব্ৰা ষ্ট্ৰেইছেণ্ড। জেন ছিমৰ আৰু হেৰিছন ফৰ্ড, লগতে বণ্ডৰ প্ৰাক্তন তাৰকাসকল জৰ্জ লেজেনবি, টিমোথি ডাল্টন আৰু পিয়ৰ্চ ব্ৰচনান, প্ৰয়াত বণ্ডৰ প্ৰাক্তন অভিনেতা ৰজাৰ মূৰ আৰু তেতিয়াৰ বৰ্তমানৰ 007 কনেৰীৰ দীৰ্ঘদিনীয়া বন্ধু মাইকেল কেইন এ তেওঁক "মহান তাৰকা, উজ্জ্বল অভিনেতা আৰু এজন আচৰিত বন্ধু" বুলি অভিহিত =31 2020 =ছাৰ মাইকেল কেইনৰ মনত পৰিছে 'মহান তাৰকা, আচৰিত বন্ধু' ছাৰ শ্বেন কনৰী =প্ৰেছ এছ'চিয়েচন মাইকেল জি উইলছন আৰু বাৰ্বাৰা ব্ৰকলি এ এটা বিবৃতি প্ৰকাশ কৰি কয় যে কনেৰীৰ "বিপ্লৱী" আছে চেক্সি আৰু কাৰিজমাটিক গোপন এজেণ্টৰ তেওঁৰ গ্ৰিটি আৰু হাস্যৰসময়ী চিত্ৰণেৰে পৃথিৱীখনক কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰ ধাৰাবাহিকখনৰ সফলতাৰ বাবে তেওঁ নিঃসন্দেহে বহুলাংশে দায়ী আৰু আমি তেওঁৰ ওচৰত চিৰকৃতজ্ঞ হৈ থাকিম।" ২০০৪ চনত ব্ৰিটেইনৰ এক সমীক্ষাত ছাণ্ডে হেৰাল্ড ক'নেৰীক "দ্য গ্ৰেটেষ্ট লিভিং স্কট" আৰু ২০১১ চনৰ এটা সমীক্ষাত তেওঁক "স্কটলেণ্ডৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ" বুলি নামকৰণ কৰা হৈছে লিভিং নেচনেল ট্ৰেজাৰ". তেওঁক দ্বাৰা ভোট দিয়া হৈছিল। আলোচনীখন ১৯৮৯ চনত আৰু ১৯৯৯ চনত হিচাপে। বঁটা আৰু সন্মান 'অনাৰ্ছ ১৯৮৭: ফ্ৰান্সৰ পৰা কলা আৰু চিঠিৰ অৰ্ডাৰৰ কমাণ্ডাৰ ১৯৯৮: ব্ৰিটিছ একাডেমী চলচ্চিত্ৰ ফেল'শ্বিপ ১৯৯৯: কেনেডি চেণ্টাৰ সন্মান ২০০০: নাইটহুড লাভ কৰে ৰাণী এলিজাবেথ দ্বিতীয়ৰ পৰা] ২০০৫: ইউৰোপীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা জীৱনজোৰা কৃতিত্ব বঁটা ২০০৬: এ এফ আই লাইফ এচিভমেণ্ট বঁটা তথ্যসূত্ৰ গ্ৰন্থ তালিকা বাহ্যিক সংযোগসমূহ শ্বেন কনেৰী ব্ৰিটিছ চলচ্চিত্ৰ প্ৰতিষ্ঠানত। ২০ শতিকাৰ ৰয়েল নেভিৰ কৰ্মী ২০ শতিকাৰ স্কটিছ পুৰুষ অভিনেতা ২১ শতিকাৰ স্কটিছ পুৰুষ অভিনেতা ১৯৩০ চনৰ জন্ম ২০২০ চনৰ মৃত্যু নাইটহুড প্ৰদান কৰা অভিনেতাসকলক এএফআই লাইফ এচিভমেণ্ট বঁটা প্ৰাপকসকল এছ'চিয়েচন ফুটবল মিডফিল্ডাৰ সহযোগীসকল শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা বাফটা বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ সহযোগী অভিনেতা একাডেমী বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ সহযোগী অভিনেতা গোল্ডেন গ্ল'ব (চলচ্চিত্ৰ) বিজয়ী বনিৰিগ ৰোজ এথলেটিক এফ.চি. খেলুৱৈ বাহামাত থকা ব্ৰিটিছ প্ৰবাসীসকল চেচিল বি ডিমিল বঁটা গোল্ডেন গ্ল'ব বিজয়ী চেভালিয়াৰ্ছ অৱ দ্য লিজিয়ন ডি'অনিউৰ অৰ্ডাৰ ডেছ আৰ্টছ এট ডেছ লেট্ৰেছৰ কমাণ্ডাৰ ইউৰোপীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী (মানুহ) কেনেডি চেণ্টাৰৰ সন্মানীয় নাইটছ স্নাতক অনুশীলনকাৰী এডিনবাৰ্গৰ পৰা পুৰুষ অভিনেতা এডিনবাৰ্গৰ পৰা সামৰিক বাহিনীৰ লোক ৰয়েল নেভিৰ নাৱিক স্কটিছ চলচ্চিত্ৰ প্ৰযোজক স্কটিছ ফুটবলাৰ স্কটিছ পুৰুষ চলচ্চিত্ৰ অভিনেতা স্কটিছ পুৰুষ মঞ্চ অভিনেতা স্কটিছ পুৰুষ টেলিভিছন অভিনেতা স্কটিছ পুৰুষ কণ্ঠশিল্পী ডিমেনচিয়া ৰোগী বাহামাত নিউমোনিয়াত হোৱা মৃত্যু স্কটিছ জাতীয়তাবাদী আইৰিছ বংশৰ স্কটিছ লোক যুক্তৰাজ্যত মহিলাৰ ওপৰত হোৱা

83408

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A7%81%E0%A6%B2%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%82%E0%A6%B2%E0%A6%95%20%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A7%8B%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8

তুলনামূলক মনোবিজ্ঞান

তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানে অ-মানৱ প্ৰাণীৰ আচৰণ আৰু মানসিক প্ৰক্ৰিয়াৰ বৈজ্ঞানিক অধ্যয়নক বুজায়, বিশেষকৈ যিহেতু এইবোৰ বংশগত ইতিহাস, অভিযোজিত তাৎপৰ্য্য আৰু আচৰণৰ বিকাশৰ সৈতে জড়িত। এই ক্ষেত্ৰত কৰা গৱেষণাই বহুতো ভিন্ন বিষয়ৰ ওপৰত আলোচনা কৰে, বহুতো ভিন্ন পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰে আৰু পোক-পৰুৱাৰ পৰা প্ৰাইমেটলৈকে বহুতো ভিন্ন প্ৰজাতিৰ আচৰণৰ বিষয়ে অন্বেষণ কৰে। তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানে কেতিয়াবা মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুৰ মাজৰ তুলনাকে ধৰি ক্ৰছ-স্পেচিজ তুলনাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা বুলি ধৰা হয়। কিন্তু কিছুমান গৱেষকে অনুভৱ কৰে যে তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানৰ একমাত্ৰ কেন্দ্ৰবিন্দু প্ৰত্যক্ষ তুলনা হ’ব নালাগে আৰু ইয়াৰ আচৰণ বুজিবলৈ এটা জীৱৰ ওপৰত তীব্ৰ মনোনিৱেশ কৰাটোও ঠিক তেনেদৰেই বাঞ্ছনীয়। ড’নাল্ড ডিউছবেৰীয়ে কেইবাজনো মনোবিজ্ঞানীৰ ৰচনা আৰু তেওঁলোকৰ সংজ্ঞাৰ পৰ্যালোচনা কৰি এই সিদ্ধান্তত উপনীত হয় যে তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানৰ উদ্দেশ্য হৈছে সাধাৰণতাৰ নীতি স্থাপন কৰা আৰু একে সময়তে নিকট আৰু চূড়ান্ত কাৰণ দুয়োটাতে গুৰুত্ব দিয়া। আচৰণৰ তুলনামূলক পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰিলে নিকো টিনবাৰ্গেনে বিকশিত কৰা চাৰিটা ভিন্ন, পৰিপূৰক দৃষ্টিভংগীৰে লক্ষ্য আচৰণৰ মূল্যায়ন কৰিব পৰা যায়। প্ৰথমে, কোনোবাই সুধিব পাৰে যে প্ৰজাতিৰ মাজত এই আচৰণ কিমান ব্যাপক (অৰ্থাৎ প্ৰাণী প্ৰজাতিৰ মাজত আচৰণ কিমান সাধাৰণ?)। দ্বিতীয়তে, কোনোবাই সুধিব পাৰে যে আচৰণে আচৰণ প্ৰদৰ্শন কৰা ব্যক্তিসকলৰ আজীৱন প্ৰজনন সফলতাত কেনেদৰে অৰিহণা যোগায় (অৰ্থাৎ আচৰণৰ ফলত জীৱ-জন্তুৱে আচৰণ প্ৰদৰ্শন নকৰা জীৱতকৈ অধিক সন্তান জন্ম দিয়েনে)? আচৰণৰ চূড়ান্ত কাৰণসমূহক সম্বোধন কৰা তত্ত্বসমূহ এই দুটা প্ৰশ্নৰ উত্তৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তৈয়াৰ কৰা হৈছে। তৃতীয়তে, আচৰণটোৰ লগত কি কি ব্যৱস্থা জড়িত হৈ থাকে (অৰ্থাৎ আচৰণৰ সৃষ্টিৰ বাবে কি কি শাৰীৰিক, আচৰণগত আৰু পৰিৱেশগত উপাদানৰ প্ৰয়োজন আৰু যথেষ্ট)? চতুৰ্থতে, এজন গৱেষকে ব্যক্তিৰ ভিতৰত আচৰণৰ বিকাশৰ বিষয়ে সুধিব পাৰে (অৰ্থাৎ কোনো ব্যক্তিয়ে কোনো আচৰণ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ কি কি পৰিপক্ক, শিক্ষণ, সামাজিক অভিজ্ঞতাৰ সন্মুখীন হ’ব লাগিব)? আচৰণৰ আনুমানিক কাৰণসমূহক সম্বোধন কৰা তত্ত্বসমূহ এই দুটা প্ৰশ্নৰ উত্তৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তৈয়াৰ কৰা হৈছে। ইতিহাস নৱম শতিকাৰ পণ্ডিত আল-জাহিজে পিঁপৰ দৰে জীৱ-জন্তুৰ সামাজিক সংগঠন আৰু যোগাযোগ পদ্ধতিৰ ওপৰত গ্ৰন্থ লিখিছিল। একাদশ শতিকাৰ আৰবী সাহিত্যিক ইবনে আল-হাইথাম (আলহাজেন) ৰচনা কৰিছিল ট্ৰিটিজ অন দ্য ইনফ্লুয়েন্স অৱ মেলোডিজ অন দ্য ছ’লছ অৱ এনিমেলছ। ই আছিল জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত সংগীতৰ প্ৰভাৱৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা প্ৰাথমিক গ্ৰন্থ। গ্ৰন্থখনত তেওঁ সংগীতৰ ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা উটৰ গতি কেনেকৈ ক্ষিপ্ৰ বা মন্থৰ কৰিব পাৰি তাক প্ৰদৰ্শন কৰিছে, আৰু সংগীতে কেনেকৈ প্ৰাণীৰ আচৰণত প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে তাৰ আন উদাহৰণ ঘোঁৰা, চৰাই আৰু সৰীসৃপৰ সৈতে পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰি দেখুৱাইছে। ১৯ শতিকালৈকে পশ্চিমীয়া বিশ্বৰ গৰিষ্ঠসংখ্যক পণ্ডিতে সংগীতক এক সুকীয়া মানৱীয় পৰিঘটনা বুলি বিশ্বাস কৰি থাকিল, কিন্তু তেতিয়াৰ পৰা কৰা পৰীক্ষাই ইবনে আল-হাইথামৰ এই মতামতক ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিছে যে সংগীতে সঁচাকৈয়ে জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায়। তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানৰ বিকাশত চাৰ্লছ ডাৰউইনে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। মনোবিজ্ঞানক "প্ৰাক-" আৰু "উত্তৰ ডাৰউইন"ৰ দ্বাৰা ক'ব লাগে বুলি ভবা হয় কাৰণ তেওঁৰ অৱদান অতি প্ৰভাৱশালী আছিল। ডাৰউইনৰ তত্ত্বই কেইবাটাও অনুমানৰ সৃষ্টি কৰিছিল, এটা হ’ল মানুহক পৃথক কৰা কাৰকসমূহৰ যেনে উচ্চ মানসিক, নৈতিক আৰু আধ্যাত্মিক ক্ষমতাসমূহৰ হিচাপ বিৱৰ্তনশীল নীতিৰ দ্বাৰা দিব পাৰি। ডাৰউইনবাদৰ তীব্ৰ বিৰোধিতাৰ প্ৰতিক্ৰিয়া স্বৰূপে জৰ্জ ৰোমানেছৰ নেতৃত্বত "আখ্যানমূলক আন্দোলন" আহিছিল যিয়ে জীৱ-জন্তুৰ "আদিম মানৱ মন" থকাটো প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ আগবাঢ়িছিল। ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালে কেইবাজনো বিজ্ঞানীয়ে এই ক্ষেত্ৰত কাম কৰিছিল। ডগলাছ আলেকজেণ্ডাৰ স্পেল্ডিংক "প্ৰথম পৰীক্ষামূলক জীৱবিজ্ঞানী" বুলি কোৱা হৈছিল, আৰু তেওঁ বেছিভাগেই চৰাইৰ সৈতে কাম কৰিছিল আৰু প্ৰবৃত্তি, ছাপ আৰু দৃশ্য আৰু শ্ৰৱণ বিকাশৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিছিল। জেক ল'বে আচৰণৰ বস্তুনিষ্ঠ অধ্যয়নত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছিল। ছাৰ জন লুবকক প্ৰথমে শিক্ষণ অধ্যয়নৰ বাবে কিংকৰ্তব্যবিমূঢ় আৰু প্ৰহেলিকা যন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰাৰ কৃতিত্ব দিয়া হয় আৰু কনৱি লয়ড মৰ্গানক "বৰ্তমান আমি যি অৰ্থত শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰো সেই অৰ্থত প্ৰথমজন "নৃতাত্ত্বিক" বুলি ভবা হয়। তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানীসকলে সন্মুখীন হোৱা এটা স্থায়ী প্ৰশ্ন হৈছে বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ প্ৰাণীৰ আপেক্ষিক বুদ্ধিমত্তা। সঁচাকৈয়ে, প্ৰকৃত তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানৰ কিছুমান প্ৰাৰম্ভিক প্ৰচেষ্টাত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ প্ৰাণীয়ে বিভিন্ন কাম কিমান ভালদৰে শিকিব পাৰে তাৰ মূল্যায়ন কৰাটো জড়িত আছিল। কিন্তু তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানত "বুদ্ধি"ৰ সংজ্ঞাটো নৃতত্ত্ববাদৰ দ্বাৰা গভীৰভাৱে প্ৰভাৱিত হয়; সহজ কাম, জটিল সমস্যা, বিপৰীত শিক্ষণ, শিক্ষণ গোট আৰু বিলম্বিত বিকল্পৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা পৰীক্ষাসমূহ ব্যৱহাৰিক আৰু তাত্ত্বিক সমস্যাৰে জুৰুলা হৈছিল। সাহিত্যত "বুদ্ধিমত্তা"ক মানুহৰ কৰ্মক্ষমতাৰ আটাইতকৈ ওচৰৰ যিকোনো বস্তু বুলি সংজ্ঞায়িত কৰা হৈছে আৰু মানুহে সাধাৰণতে অক্ষম হোৱা আচৰণসমূহক অৱহেলা কৰে (যেনে:ইকোলোকেচন)।বিশেষকৈ তুলনামূলক গৱেষকসকলে ব্যক্তিগত পাৰ্থক্য, প্ৰেৰণাৰ পাৰ্থক্য, শক্তিশালীকৰণৰ পাৰ্থক্য, সংবেদনশীল কাৰ্য্যৰ পাৰ্থক্য, চলন ক্ষমতাৰ পাৰ্থক্য, আৰু প্ৰজাতি-সাধাৰণ প্ৰস্তুতিৰ সৈতে জড়িত সমস্যাৰ সন্মুখীন হয় (অৰ্থাৎ কিছুমান প্ৰজাতিয়ে কিছুমান আচৰণ অন্য আচৰণতকৈ দ্ৰুতভাৱে লাভ কৰিবলৈ বিকশিত হৈছে)। অধ্যয়ন কৰা প্ৰজাতিসমূহ তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানীসকলে বহুতো প্ৰজাতিৰ অধ্যয়ন কৰিছে। অৱশ্যে কম সংখ্যকে এই দৃশ্যপটত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছে। ইভান পাভলভৰ প্ৰাৰম্ভিক কামত কুকুৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। অস্বাভাৱিক প্ৰাণীৰ আচৰণৰ অধ্যয়নৰ প্ৰতি আগ্ৰহ বৃদ্ধি পোৱাৰ ফলত বেছিভাগ ধৰণৰ ঘৰচীয়া জীৱ-জন্তুৰ অধ্যয়নলৈ ঘূৰি আহিছে। থৰ্ণ্ডাইকে মেকুৰীৰ অধ্যয়ন আৰম্ভ কৰিছিল যদিও আমেৰিকাৰ তুলনামূলক মনোবিজ্ঞানীসকলে দ্ৰুতগতিত অধিক অৰ্থনৈতিক এন্দুৰলৈ স্থানান্তৰিত হয়, যিটো ২০ শতিকাৰ প্ৰথমাৰ্ধলৈকে প্ৰায় অপৰিৱৰ্তনীয় বিষয় হৈয়েই থাকিল। স্কিনাৰে পাৰ চৰাইৰ ব্যৱহাৰৰ প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল, আৰু কিছুমান ক্ষেত্ৰত ইহঁতৰ গুৰুত্ব এতিয়াও আছে। সামাজিক আৰু বিকাশৰ মনোবিজ্ঞানত গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান আগবঢ়াইছিল হেৰী এফ হাৰলোৰ ৰিছাছ বান্দৰৰ মাতৃৰ বঞ্চনাৰ অধ্যয়নে। মানৱ বিকাশৰ তুলনাত ভাষাৰ বিকাশ দেখুৱাবলৈও অমানৱীয় প্ৰাইমেটৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, গাৰ্ডনাৰে (১৯৬৭) মাইকী চিম্পাঞ্জী ৱাশ্বোক আমেৰিকান সাংকেতিক ভাষাত ৩৫০টা শব্দ সফলতাৰে শিকাইছিল। তথ্যসূত্ৰ

32865

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%A4%E0%A6%BE

নাস্তিকতা

নাস্তিকতা ()-ৰ বহল অৰ্থ হ'ল ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ ওপৰত থকা বিশ্বাসক বৰ্জন কৰা। ইয়াৰ সংকীৰ্ণ অৰ্থ হৈছে যে সেই বিচাৰধাৰা যাৰ মতে কোনোধৰণৰ ভগৱান বা অলৌকিক শত্তিৰ অস্তিত্ব নাই। সকলোতকৈ উদাৰ অৰ্থ হ'ল ভগৱানৰ অস্তিত্ব থকা বুলি কোনো বিশ্বাসৰ অনুপস্থিতি। নাস্তিকতাৰ বিপৰীত হৈছে আস্তিকতা, যাৰ সকলোতকৈ সাধাৰণ অৰ্থ হৈছে যে ন্যূনতম এজন ভগৱানৰ অস্তিত্ব আছে। নাস্তিকতা শব্দৰ ইংৰাজী প্ৰতিশব্দ হৈছে যাৰ উৎস গ্ৰীক ভাষাত যাৰ মানে "ভগৱান অবিহনে। ই এক তিৰস্কাৰমূলক শব্দ যি এনেলোকৰ বাবে ৱ্যবহাৰ কৰা হয় যিসকলে সমাজৰ বৃহৎ অংশই বিশ্বাস কৰা ভগৱানক নাকচ কৰে। কিন্তু মুক্ত চিন্তা, সন্দেহমূলক অনুসন্ধান আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত বৃদ্ধি হোৱা ধৰ্মৰ সমালোচনাৰ বাবে ইয়াৰ ব্যৱহাৰৰ পৰিশীমা সংকীৰ্ণ হৈ গৈছে। নাস্তিকতাৰ সপক্ষে বিভিন্ন যুক্তি সামাজিকৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বুৰঞ্জী বিদ্যা আদি দিশৰ পৰা দিয়া হৈছে। ভগৱান বা কোনো অলৌকিক শত্তিৰ ওপৰত নথকা বিশ্বাসৰ বিভিন্ন কাৰণৰ মূল কাৰণ সমূহ হ'ল পৰীক্ষা-লব্ধ প্ৰমাণৰ অভাৱ অনৈতিকতাৰ সমস্যা সংগতিহীন প্ৰকাশনৰ পৰা যুক্তি আৰু অবিশ্বাসৰ পৰা যুক্তি যদিও কিছু সংখ্যক নাস্তিকে ধৰ্মনিৰপেক্ষ দৰ্শন অৱলম্বন কৰিছে, এনে কোনো এক ভাবধাৰা নাই যাক সকলো নাস্তিকে মানি চলে। বহুসংখ্যক নাস্তিকে বিশ্বাস কৰে যে নাস্তিকতা আস্তিকতাতকৈ জগতৰ প্ৰতি এক মিতব্যয়ী দৃষ্টিভঙ্গী, আৰু সেইবাবে ভগৱানৰ অস্তিত্বহীনতাক প্ৰমাণ কৰাৰ প্ৰমাণৰ বোজা নাস্তিকৰ ওপৰত নহয়, কিন্তু আস্তিক সকলেহে আস্তিকতাৰ সপক্ষে প্ৰমাণ দিয়াৰ প্ৰয়োজন। কিছুমান ধাৰ্মিক আৰু আধ্যাত্মিক চিন্তাধাৰাত আস্তিকতাক গ্ৰহণ কৰা হয় যেনে জৈন ধৰ্ম, বৌদ্ধ ধৰ্ম, হিন্দু ধৰ্ম, জৈন ধৰ্ম আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মৰ কিছুসংখ্যক গোটে ভগৱান ওপৰত বিশ্বাসক দৰকাৰী বুলি নাভাবে, হিন্দু ধৰ্ম ই নাস্তিকতাক বৈধ্য বুলি গ্ৰহণ কৰে, কিন্তু কিছুমান পণ্ঠাই নাস্তিকতাৰ পথক আধ্যাত্মিক দিশৰ পৰা কঠিন বুলি গণনা কৰে। যিহেতু নাস্তিকতাৰ ধাৰণা সমূহ ভিন্ন প্ৰকাৰৰ, পৃথিৱীত কিমান নাস্তিক আছে তাৰ অনুমান কৰাটো কঠিন। এক অনুমানৰ মতে, পৃথিৱীৰ প্ৰায় ২.৩% মানুহ নাস্তিক হয়, আৰু ১১.৯% মানুহ অধাৰ্মিক হয়। আন এক অনুমান মতে, নিজে নাস্তিক বুলি সদৰি কৰা মানুহৰ সংখ্যা পাশ্চাত্য দেশ সমূহত সৰ্বাধিক, কিন্তু বিভিন্ন মানলৈ: আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ (৪%), ইটালী (৭%), স্পেইন (১১%), গ্ৰেট ব্ৰিটেইন (১৭%), জাৰ্মানী (২০%), আৰু ফ্ৰান্স (৩২%)। ৰ ২০১২ৰ এক প্ৰতিবেদন মতে, নিজকে "নাস্তিক" বা "নিৰজ্ঞ বুলি পৰিচয় দিয়া মানুহৰ সংখ্যা আমেৰিকান যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ জনসংখ্যাৰ ৬%। সংজ্ঞা আৰু পাৰ্থক্য "নাস্তিকতা"ক সঠিককৈ কেনেকৈ সংজ্ঞা আৰু আখ্যা দিব পাৰি তাৰ ওপৰত বিভিন্ন লিখক সকল একমত নহয়, যেনে কি আলৌকিক শক্তিৰ ওপৰত ই প্ৰজোয্য, ই এক নিজস্ব অভিমত নে কেৱল এক মতৰ অনুপস্থিতি, বা ইয়াৰ বাবে এক সচেতন অৱস্থাত নাকচ কৰাটো দৰকাৰী নে। নাস্তিকতাৰ লগত নিৰগ্য )তা খাপ খাই বুলি ধৰা হয়, কিন্তু অমিল হোৱা পক্ষ বোৰো আলোচনা কৰা হৈছে। নাস্তিকতাৰ বিভিন্ন সুকীয়া ভাগ বোৰৰ মাজৰ পাৰ্থক্যবোৰ কেইবাটাও বিভাজনৰে বুজাৱা হৈছে। পৰিসৰ নাস্তিকতাৰ সংজ্ঞাক লৈ হোৱা দ্ব্যৰ্থতা আৰু মতানৈক্যৰ কিছু উৎস আছে কিছুমান শব্দ যেনে "ভগৱান" আৰু "দেৱতা" আদিৰ সংজ্ঞাক লৈ নথকা ঐক্যমত। বিভিন্ন ধৰণৰ ভগৱানৰ ধাৰণাৰ বাবে নাস্তিকতাৰ প্ৰযোজ্যতাৰ ওপৰত ভিন্ন মত আছে। প্ৰাচীন ৰোমান সকলে খ্ৰীষ্টানধৰ্মীক পেগান দেৱতা সকলক পূজা নকৰাৰ বাবে নাস্তিক বুলি অভিহিত কৰিছিল। পৰ্যায়ক্ৰমে এই দৃষ্টিভঙ্গীটো সলনি হ'ল আৰু যি কোনো ধৰণৰ ঐশ্বৰৰ্য্যিক শক্তিৰ ওপৰত বিশ্বাসেই আস্তিকতা বুলি মানি ল'বলৈ ধৰা হ'ল। ইম্প্লিচিত বনাম এক্সপ্লিচিত ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ ওপৰত থকা বিশ্বাসৰ মানৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি নাস্তিকতা আৰু কোন নাস্তিক তাৰ পৰিভাষা সলনি হয়। সঘনে নাস্তিকতাক কোনো ধৰণৰ দৈৱিক শক্তিৰ ওপৰত বিশ্বাস নথকাটো বুজায়। এই বহল সংজ্ঞাটোৱে নৱজাতক শিশু আৰু এনে লোক যাৰ দৈৱিক শক্তিৰ ধাৰণাৰ লগত পৰিচয় হোৱা নাই, তেনে লোককো সাঙুৰি লয়। ১৭৭২ৰতে কৈছিল "সকলো শিশু জন্মৰ পৰাই নাস্তিক হয়, কাৰণ তেওঁলোকৰ ভগৱানৰ ধাৰণা নাই। একেদৰে, এ (১৯৭৯) এনেকৈ কৈছিল: "যিজন মানুহ আস্তিকতাৰ লগত অৱগত নহয়, তেওঁ এজন নাস্তিক ণ তেওঁ ৰ ত বিশ্বাস নকৰে। এই সংজ্ঞাই এনে শিশুকো সাঙুৰি লৈছে যাৰ কোনো বিষয়ৰ মূলভাৱ আয়ত্ত কৰাৰ ক্ষমতা আছে, কিন্তু এনে বিশ্বাসৰ প্ৰতি শিশুতো ত য়। যিহেতু শিশুতোৰ ভগৱানৰ ওপৰত বিশ্বাস নাই, সেইবাবেই শিশুটো নাস্তিক হিচাপে পৰিগণিত কৰিব পৰা যায়। চ্মিথে বা নিহিত নাস্তিকতা ৰ সংজ্ঞাটোৰ উদ্ভাৱন কৰিছিল যিয়ে "সচেতনভাৱে নাকচ নকৰিলেও আস্তিক বা ধাৰ্মিক বিশ্বাসৰ অভাৱ" আৰু বা নাস্তিকতা যিয়ে বেছিকৈ প্ৰচলিত "সচেতনভাৱে অবিশ্বাস কৰা ক্ৰিয়াটোক বুজাই"। এ চ্মিথ )ৰ নাস্তিকতাৰ সংজ্ঞাক নাকচ কৰিছিল আৰু ইয়াক কেৱল "আস্তিকতা বা ধাৰ্মিকতাৰ অভাৱ" বুলিহে অভিহিত কৰিছিল আৰু কেৱল নাস্তিকতাকহে আচল নাস্তিকতা বুলি স্বীকৃতি দিছিল। ধনাত্মক বনাম ঋণাত্মক বিভিন্ন দাৰ্শনিক যেনে আৰু এ ধনাত্মক আৰু ঋণাত্মক নাস্তিকতাক তুলনা কৰি বিশ্লেষণ কৰিছে। ঋণাত্মক নাস্তিকতা মানে দৃঢ়তাৰে প্ৰতিপন্ন কৰা যে ভগৱানৰ কোনো অস্তিত্ব নাই। ধনাত্মক নাস্তিকতাই আন সকলো প্ৰকাৰৰ অধাৰ্মিক সংজ্ঞা বুজাই। এনে শ্ৰেনী বিভাগৰ মতে, লো অধাৰ্মিক মানুহে ঋণাত্মক বা ধনাত্মক নাস্তিক হয়। নাস্তিকতাৰ এনে ৰ মতে, প্ৰায়ভাগ নিৰজ্ঞ লোককে ঋণাত্মক নাস্তিক বুলিব পৰা যায়। যদিও এ, ণস্বৰূপে, দাবী কৰে যে বহুল সংখ্যক নিৰজ্ঞতাবাদীয়ে নিজৰ বিচাৰধাৰাক নাস্তিকতাৰ ভাৱধাৰাৰ পৰা সুকীয়া বুলি বিশ্বাস কৰে, যাক তেওঁলোকে আস্তিকতাৰ সমানে যুক্তিহীন বুলি প্ৰতিপন্ন কৰে। ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ সপক্ষে বা বিপক্ষে জ্ঞান আহৰণ কৰিব নোৱাৰাৰ যুক্তিৰ কাৰণে নাস্তিকতাৰ বাবে কেতিয়াবা বিশ্বাসৰ জাঁপৰ প্ৰ্য়োজন হয় বুলি কোৱা হয়। সাধাৰণতে নাস্তিক সকলৰ এনে যুক্তিৰ প্ৰতি কেইবাটাও প্ৰত্যুত্তৰৰ ভিতৰত অন্যতম হ'ল যে যি কোনো অপ্ৰমাণিত উপস্থাপনকে আন সকলো অপ্ৰমাণিত উপস্থাপনৰ লেখিয়াই অবিশ্বাস কৰাটো যুক্তিসিদ্ধ, আৰু ভগৱানৰ অস্তিত্বহীনতাৰ হকে প্ৰমাণৰ অভাৱে তাৰ বিপৰীত পক্ষৰ সমান সম্ভাৱনীয়তাক নুবুজায়। নাস্তিকতাৰ ওপৰত লিখা কেইবাজনো নাস্তিক লিখক যেনে ৰিচাৰ্ড ড'কিনছে আস্তিকতা, নিৰজ্ঞতা আৰু নাস্তিকতাৰ যুক্তিগত অৱস্থানৰ পাৰ্থক্যতাক আস্তিকতাৰ সম্ভাৱনীয়তাৰ এক বহল পৰিসৰেৰে তুলনা কৰে। অসম্ভৱ বা অস্থায়ী সংজ্ঞা ১৮ষ শতিকাৰ আগত পশ্চিমীয়া জগতত ভগৱানৰ তাক ইমান সৰ্বজনীনভাৱে মানি লোৱা হৈছিল যে সঠিক নাস্তিকতাৰ অস্তিত্বকে প্ৰশ্ন কৰা হৈছিল। ইযাকে আভ্যন্তৰিক আস্তিকতা বুলা হয় সেই ধাৰণা যে সকলো মানুহে জন্মৰ পৰাই ভগৱানৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰে। আন এক ধাৰণাৰ মতে নাস্তিক সকলে সংকটৰ সময়ত অতি সোনকালে ভগৱানৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰে, আৰু মৃত্যুশয্যাত ধৰ্মান্তৰকৰণ কৰে। কিছু নাস্তিকে "নাস্তিকতা" সংজ্ঞাৰ প্ৰয়োজনীয়তাকে সন্দেহ কৰিছে। তেওঁৰ কিতাপ ত, এ লিখিছে: আচলতে, "নাস্তিকতা" সংজ্ঞাৰ অস্তিত্বই থাকিব নালাগে। কোনোৱে নিজকে "অ-জ্যোতিষী" বা "অ-এলকেমিশ্ট" বুলি পৰিচয় দিয়াৰ প্ৰয়োজন নহয়। এলভিচ জিয়াই থকা বুলি বিশ্বাস কৰা মানুহৰ বাবে আমাৰ কোনো বিশেষ নাম নাই। নাস্তিকতা কেৱল যুক্তিসন্মত লোকে অবৈধ ধাৰ্মিক বিশ্বাসৰ উপস্থিতিত কৰা কিছু কোলাহলতকে বেছি একো নহয়। ধাৰণা নাস্তিক যুক্তিৰ আটাইতকৈ বহল বিভাজন ব্যৱহাৰিক আৰু তাত্ত্বিক নাস্তিকতাৰ মাজত। ব্যৱহাৰিক নাস্তিকতা ব্যৱহাৰিক নাস্তিকতা বা ত, সকলো মানুহে ভগৱান নাই বুলিয়ে জীৱন যাপন কৰে আৰু যি কোনো প্ৰাকৃতিক পৰিঘটনাক দৈৱিক শক্তিৰ সহায় নোলোৱাকৈ ব্যাখ্যা কৰে। ভগৱানৰ অস্তিত্বক নাকচ কৰা নহয়, কিন্তু বহুসময়ত তাক অপ্ৰয়োজনীয় বা অলাগতিয়াল বুলি অভিহিত কৰা হয় কাৰণ ভগৱানে জীৱনক উদ্দেশ্য নিদিয়ে, আৰু দৈনন্দিন জীৱনত কোনো প্ৰভাৱ নেপেলাই। ব্যৱহাৰিক নাস্তিকতাৰ এক ৰূপ যাৰ বৈজ্ঞানিক সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰতি এক বিশেষ তাৎপৰ্য্য আছে, সেইয়া হৈছে কৌশলগত প্ৰকৃতিবাদ দাৰ্শনিক প্ৰকৃতিবাদক বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিৰ মাজত গ্ৰহণ বা নাকচ নকৰাকৈ মানি লোৱা। ব্যৱহাৰিক নাস্তিকতা বিভিন্ন ৰূপ ল'ব পাৰে: ধাৰ্মিক ৰুচি-বিশ্বাসৰ অভাৱ ভগৱানৰ ওপৰত বিশ্বাসে কোনো ধৰণৰ নৈতিক কাৰ্য্য,ধাৰ্মিক ক্ৰিয়া বা আন কোনো ধৰণৰ ক্ৰিয়াক উদগণি নজগোৱা। যি কোনো বৌদ্ধিক আৰু ব্যৱহাৰিক কাৰ্য্যৰ পৰা ভগৱান বা ধৰ্মৰ সমস্যাবোৰক সক্ৰিয়ভাৱে বৰ্জন কৰে। উদাসীনতা—ভগৱান বা ধৰ্মৰ সমস্যাবোৰৰ ওপৰত কোনো ধৰণৰ ৰুচি নথকা। বা দৈৱিক ধাৰণাৰ বিষয়ে অজ্ঞাত। তাত্ত্বিক নাস্তিকতা সত্তাতাত্ত্বিক যুক্তি তাত্ত্বিক নাস্তিকতাই সাধাৰণ ভাৱে উত্থাপিত ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ হকে যুক্তি। আস্তিকতাবাদী যুক্তি যেনে ৰূপাঙ্কণৰ পৰা যুক্তি বা পাস্কেলৰ পণ )ৰ উত্তৰ দি ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ বিপক্ষে পোনপটীয়াকৈ যুক্তি তুলি ধৰে। তাত্ত্বিক নাস্তিকতা কেৱল এক হে, সঠিকভাৱে কবলৈ গ'লে ভৌতিক জ্ঞানশাস্ত্ৰৰ যুক্তি জ্ঞানশাস্ত্ৰ নাস্তিকতাই তৰ্ক আগবঢ়াই যে মানুহে কেতিয়াও ভগৱানক জানিব নোৱাৰে বা ভগৱানৰ অস্তিত্বক ঠাৱৰ কৰিব নোৱাৰে। জ্ঞানশাস্ত্ৰৰ নাস্তিকতাৰ ভেঁটি হ'ল নিৰজ্ঞতা যিয়ে কেইবাটাও ৰূপ ল'ব পাৰে। ৰ দৰ্শন মতে, ঐশ্বৰিক শক্তিক জগতৰ পৰা বিচ্ছিন্ন কৰিব পৰা নাযায়। ইয়াত মানুহৰ মনো সোমাই আছে আৰু প্ৰতিজন মানুহৰ সচেতনতা কৰ্তাৰ লগত সঁচাৰ হৈ থাকে। এই বিধ নিৰজ্ঞতাৰ মতে, এই অৱৰোধে ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ বিষয়ে কোনো ধৰণৰ বিষয়গত উপলব্ধি )কৰাৰ পৰা মানুহক প্ৰতিৰোধ কৰে। আৰু ৰ যুক্তিবাদী নিৰজ্ঞতাবাদে কেৱল মানৱ যুক্তিবাদেৰে আহৰণ কৰা জ্ঞানকহে গ্ৰহণ কৰে। এই প্ৰকাৰৰ নাস্তিকতাই বিশ্বাস কৰে যে ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ কথা নীতি হিচাপে গম পোৱা নাযায় আৰু সেইকাৰণে অস্তিত্বৰ কথা ঠাৱৰ কৰিব পৰা নাযায়। ৰ বুদ্ধিৰ ওপৰত ভিত্তি থকা সন্দেহবাদ )ৰ মতে যি কোনো বিষয়তে নিশ্চয়তাৰে দাবী প্ৰতিপন্ন কৰাটো অসম্ভৱ, সেইকাৰণে কোনোৱে কেতিয়াও ভগৱান আছে নে নাই তাৰ কথা সঠিকভাৱে ক'ব নোৱাৰিব। হোমে কিন্তু এয়াও কৈছিল যে তেনে পৰ্যবেক্ষণ কৰিব নোৱাৰা আলৌকিক ধাৰণাবোৰক ঐন্দ্ৰজালিক ভ্ৰম বুলি প্ৰত্যাখান কৰিব লাগে। প্ৰাৰম্ভিক ভাৰতীয় চিন্তন প্ৰাৰম্ভিক ভাৰতীয় চিন্তনত কেইবাটাও নাস্তিকতাবাদী শাখা আছিল যাৰ অস্তিত্ব বুৰঞ্জীমূলক বৈদিক ধৰ্মৰ সময়তো দেখা যায়। হিন্দু দৰ্শনৰ ৬টা শাখাৰ পৰম্পৰাগত ভিতৰত, ছামখ্যা যি সকলোতকৈ পুৰনি দৰ্শন শাখা হয়, ভগৱানক মানি নলয় আৰু প্ৰাৰম্ভিক মিমামসা শাখায়ো ভগৱানৰ ধাৰণাক খন্দন কৰে। সম্পূৰ্ণ বস্তুবাদী আৰু নাস্তিকতাবাদী দাৰ্শনিক শাখা চাৰ্বাক শাখাৰ উৎপত্তি ভাৰতত প্ৰায় হৈছিল আৰু বোধহয় সকলোতকৈ প্ৰত্যক্ষ ভাৱে নাস্তিকতাবাদী দৰ্শনৰ শাখা আছিল। ইয়াৰ সাদৃশ্যতা গ্ৰীক ৰ লগত কৰা হয়। ভাৰতীয় দৰ্শনৰ এই শাখাক বুলি কোৱা হয় কাৰণ ই বেদৰ শক্তিক মানি নলয় আৰু ৬টা পৰম্পৰাগত হিন্দু শাখাৰ ভিতৰত নপৰে, কিন্তু হিন্দু ধৰ্মৰ ভিতৰত বস্তুবাদী আন্দোলনৰ প্ৰমাণ হিচাপে ই লেখত ল'ব লগিয়া. ছেটাৰ্জী আৰু দত্তই ব্যাখ্যা কৰা মতে চাৰ্বাক দৰ্শনৰ বুজাবুজি আমাৰ সীমিত, আৰু অন্য শাখাৰ সমালোচনাৰ ওপৰতহে ইয়াৰ আজিৰ ভিত্তি আৰু ই এক জিৱীত পৰম্পৰাত নপৰে: অন্য ভাৰতীয় দৰ্শনৰ শাখাৰ ভিতৰত প্ৰাচীন সংখ্যা আৰু পূৰ্ব মিমামসাক আস্তিকতাবাদী বুলি ধৰা হয়। ব্যক্তিগত সৃষ্টিকৰ্ত্তা ভগৱানৰ ধাৰণাক ভাৰতৰ জৈন ধৰ্ম আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মটো দেখা যায়। নব্য নাস্তিকতা ২১দশ শতিকাৰ প্ৰথমফালৰ কিছুসংখ্যক নাস্তিকতাবাদী লিখকৰ লগত আৰম্ভ হোৱা আন্দোলনক "নব্য নাস্তিকতা" নাম দিয়া হৈছে। "ধৰ্মক কেতিয়াও সহ্য কৰিব নালাগে, আৰু য'তে তাৰ প্ৰভাৱ বেছি হয়, তাক যুক্তিবাদী মতেৰে সমালোচনা কৰিব লাগে আৰু খন্দন কৰি উদঙাই দিব লাগে" এই মতৰ তেওঁলোকে পোষকতা কৰে। নব্য নাস্তিকতা ২১দশ শতিকাৰ প্ৰথমফালৰ কিছুসংখ্যক নাস্তিকতাবাদী লিখকৰ লগত আৰম্ভ হোৱা আন্দোলনক "নব্য নাস্তিকতা" নাম দিয়া হৈছে। "ধৰ্মক কেতিয়াও সহ্য কৰিব নালাগে, আৰু য'তে তাৰ প্ৰভাৱ বেছি হয়, তাক যুক্তিবাদী মতেৰে সমালোচনা কৰিব লাগে আৰু খন্দন কৰি উদঙাই দিব লাগে" এই মতৰ তেওঁলোকে পোষকতা কৰে। এই আন্দোলনটোক সঘনে ৰিচাৰ্ড ড'কিনছ্, আৰু আদি মানুহৰ লগত জঢ়িত কৰা হয়। এই লিখক সকলে ২০০৪-২০০৭ৰ ভিতৰত লিখা কেইবাখনো জনপ্ৰিয় আৰু সৰ্বাধিক বিত্ৰী হোৱা কিতাপে নব্য নাস্তিকতাৰ ওপৰত আলোচনাৰ আধাৰ হয়। জনগাঁথনি পৃথিৱীত কিমান নাস্তিক আছে তাৰ অনুমান কৰাটো কঠিন। ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ বিভিন্ন লোকপিয়লত "নাস্তিকতা"ৰ সংজ্ঞা ঠাই-ভেদে বিভিন্ন ধৰণে দিয়া হয় আৰু বিভিন্ন মানুহে "নাস্তিকতা", "অধাৰ্মিক বিশ্বাস" আৰু "আধ্যাত্মিক বিশ্বাস"ৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে বুলি বিশ্বাস কৰে। এজন হিন্দু নাস্তিকে নিজকে হিন্দু হিচাপেই পৰিচয় দিব, যদিও তেওঁ এজন নাস্তিকো হয় একে সময়তে। ২০০৫ত ত প্ৰকাশ হোৱা এক সমীক্ষা মতে অধাৰ্মিক মানুহে পৃথিৱীৰ জনসংখ্যাৰ ১১.৯% গঠন কৰে আৰু নাস্তিকে প্ৰায় ২.৩%. এই সংখ্যাত নাস্তিকতাবাদী ধৰ্ম অনুশৰন কৰা সকলক সাঙুৰি লোৱা হোৱা নাই, যেনে কিছুসকল বৈ বৌদ্ধধৰ্মী লোক। এক বহল অনুমান মতে পৃথিৱীত নাস্তিক আৰু নিৰগ্য লোকৰ সংখ্যা প্ৰায় ১.১ বিলিয়ন (110 কোটি)। ২০০৬ নৱেম্বৰ-ডিচেম্বৰৰ "ত প্ৰকাশ হোৱা এক সমীক্ষাই আমেৰিকান যুক্তৰাষ্ট্ৰ আৰু ৫খন ইউৰোপীয় দেশৰ অনুমান দিছিল। সকলোতকৈ কম নাস্তিকৰ সংখ্যা আমেৰিকান যুক্তৰাষ্ট্ৰত আছিল (৪%), কিন্তু ইউৰোপীয় দেশবোৰত নাস্তিকতাৰ হাৰ তুলনামূলক ভাৱে বেছি আছিল ইটালী (৭%), স্পেইন (১১%), গ্ৰেট ব্ৰিটেইন (১৭%), জাৰ্মেনী (২০%) আৰু ফ্ৰান্স (৩২%)। এই সংখ্যাবোৰৰ ইউৰোপীয় সংঘৰ সেই সমীক্ষাৰ লগত মিল আছে যিয়ে সংঘৰ ১৮% লোকে ভগৱানত বিশ্বাস নকৰে বুলি সদৰি কৰিছিল। আন কিছু গৱেষণাই নাস্তিক, নিৰগ্য আৰু অবিশ্বাসী সকলৰ পৰিসংখ্যা প'লেণ্ড, ৰোমানীয়া, চাইপ্ৰাচ আৰু আন কিছুমান দেশত বহুত কম বুলি প্ৰতিপন্ন কৰিছে, আৰু কিছুমান দেশত বহুত বেছি যেনে চুইদেন (৮৫%), ডেনমাৰ্ক (৮০%), নৰৱে (৭২%) আৰু ফিনলেণ্ড (৬০%)। ২২% অস্ত্ৰেলীয়া বাসীৰ কোনো ধৰ্ম নাই সি সংখ্যাৰ ভিতৰত নাস্তিকতাও আছে। ৬৫% জাপানী আৰু প্ৰায় ৮১% ভিয়েতনামী লোক নাস্তিক, নিৰগ্য বা ভগৱানত বিশ্বাস নকৰে। ২০১২ৰ এক গেল'প সমীক্ষাই সদৰি কৰা মতে পৃথিৱীৰ ১৩% লোকে নিজকে নাস্তিক বুলি ঘোষণা কৰিছে। আমেৰিকান যুক্তৰাষ্ট্ৰত ২০০৫ৰ পৰা ২০১০লৈ নাস্তিকৰ জনসংখ্যা ১% পৰা ৫% লৈ বৃদ্ধি পাইছে। টোকা তথ্য সংগ্ৰহ অতিৰিক্ত পঠন (2011). 978-0-521-18665-0 (2011). 978-0-393-08023-0 (2010). 978-0-8264-2493-8 বাহ্যিক সংযোগ সামাজিক দৰ্শন

43111

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%9F%20%E0%A6%B2%E0%A7%81%E0%A6%87%20%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A6%BF%E0%A6%AD%E0%A7%87%E0%A6%A8%E0%A6%9B%E0%A6%A8

ৰবাৰ্ট লুই ষ্টিভেনছন

ৰবাৰ্ট লুই বালফ'ৰ ষ্টিভেনছন (১৩ নৱেম্বৰ ১৮৫০- ৩ ডিচেম্বৰ ১৮৯৪) এজন স্কটিছ ঔপন্যাসিক, কবি, নিৱন্ধকাৰ আৰু ভ্ৰমণ কাহিনী লেখক আছিল। তেওঁৰ কেইখনমান বিখ্যাত গ্ৰন্থ হ'ল ট্ৰেজাৰ আইলেণ্ড, কিডনেপ্ড, ডক্টৰ জেকিল আৰু মিষ্টাৰ হাইড, চাইল্ডছ গাৰ্ডেন অৱ ভাৰ্ছেজ ইত্যাদি জীৱনকালতে সাহিত্যক্ষেত্ৰত চেলিব্ৰিটিৰ মৰ্য্যাদা পোৱা ষ্টিভেনছন সম্প্ৰতি পৃথিৱীৰ সৰ্বাধিক অনুদিত লেখকৰ শাৰীত ২৬ তম স্থান লাভ কৰিছে। জৰ্জ লুই বৰ্জেছ, বাৰটল্ড ব্ৰিটছ, মাৰ্চেল প্ৰাউষ্ট, আৰ্থাৰ কনান ডয়েল, হেনৰী জেমছ, কিচেৰ পাভেচ, ইমিলিউ চালগৰি, আৰ্নেষ্ট হেমিংৱে, ৰুডিয়াৰ্ড কিপলিং, জেক লণ্ডন, ভ্লাডিমিৰ নাব'কভ, জে.এম.বাৰি আৰু জি.কে.চেষ্টাৰটন সমন্বিতে আন বহুতো লিখকে ষ্টিভেনছনৰ সৃষ্টিৰাজিৰ উচ্চপ্ৰশংসা কৰিছিল জীৱন শৈশৱ আৰু যৌৱন ষ্টিভেনছনৰ জন্ম হৈছিল ১৮৫০ চনৰ ১৩ নৱেম্বৰৰ দিনা স্কটলেণ্ডৰ এডিনবৰাত তেওঁৰ পিতৃ আৰু মাতৃ আছিল ক্ৰমে থমাছ ষ্টিভেনছন (১৮১৮-৮৭) আৰু মাৰ্গাৰেট ইছাবেল (বালফ'ৰ,১৮২৯-৯৭) তেওঁৰ দেউতাক থমাছ এজন সাগৰৰ আলোকস্তম্ভৰ অভিযন্তা আছিল ১৮ বছৰ বয়সত ষ্টিভেনছনে তেওঁৰ নামৰ পৰা 'লেৱিছ' শব্দটো 'লুই' শব্দলৈ সলনি কৰিছিল আৰু ১৮৭৩ চনত তেওঁ "বালফ'ৰ" শব্দটো নামৰ পৰা আঁতৰাই দিছিল আলোকস্তম্ভৰ আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰাটো তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ পেছা আছিল। থমাছৰ দেউতাক (ৰবাৰ্টৰ ককাক) আছিল বিখ্যাত ৰবাৰ্ট ষ্টিভেনছন, আৰু থমাছৰ ভায়েক (ৰবাৰ্টৰ খুৰাক) এলান আৰু ডেভিডেও একেটা কামকে কৰিছিল ষ্টিভেনছনে ল'ৰালিকালৰ বেছিভাগ সময় মাকৰ ফালৰ ককাকৰ ঘৰত কটাইছিল। শিশু হিচাপে তেওঁ দেখিবলৈ অদ্ভুত আৰু অস্বাভাৱিক আচৰণকাৰী আছিল ৬ বছৰ বয়সত যেতিয়া ষ্টিভেনছনক ওচৰৰে স্কুললৈ পঠিওৱা হৈছিল, তেতিয়া তেওঁ তাত নিজকে খাপ খুৱাই ল'ব নোৱাৰিলে ১১ বছৰ বয়সত এডিনবাৰ্গ একাডেমিলৈ পঠিওৱাৰ সময়তো তেওঁৰ একেটা সমস্যাই হৈছিল কিন্তু কলিণ্টনত থকা সময়ছোৱাত গৰমৰ বন্ধত তেওঁ তেওঁৰ সম্পৰ্কীয় ভাই-ভনীৰ সৈতে খেলিবৰ সময়ত প্ৰাণোচ্ছলভাৱে মিলি পৰিছিল তেওঁৰ সঘনাই হৈ থকা বেমাৰে তেওঁক তেওঁৰ প্ৰথম স্কুলখনৰ পৰা প্ৰায়েই আঁতৰাই ৰাখিছিল। সেইবাবে তেওঁক ব্যক্তিগত শিক্ষকৰ দ্বাৰা শিকোৱা হৈছিল তেওঁ পলমকৈ পঢ়া-শুনা আৰম্ভ কৰিছিল (৭/৮ বছৰ বয়সত)। কিন্তু ইয়াৰ আগতেই তেওঁ মাক আৰু নাৰ্চক গল্পবোৰ শ্ৰুতলিপি দি লিখাইছিল মানসিক তাড়ণাৰ বশৱৰ্তী হৈ তেওঁ গোটেই শৈশৱকাল গল্প লিখিছিল।তেওঁৰ দেউতাকে তেওঁৰ এই আগ্ৰহ দেখি গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছিল। ১৬ বছৰ বয়সত ৰ বিষয়ে লিখা কথাখিনি ছপা কৰিবলৈ দেউতাকেই খৰছ বহন কৰিছিল। এয়াই আছিল ৰবাৰ্টৰ প্ৰথম প্ৰকাশ পোৱা লেখা শিক্ষা ১৮৫৭ চনৰ চেপ্তেম্বৰ মাহত ষ্টিভেনছনে এডিনবাৰ্গৰ ইণ্ডিয়া ষ্টীটত থকা মি.হেণ্ডাৰছনৰ স্কুললৈ গৈছিল কিন্তু তেওঁৰ দুৰ্বল শৰীৰৰ বাবে তাত কেইসপ্তাহমানহে থাকিল তেওঁৰ সেই দীঘলীয়া অনুপস্থিতিত তেওঁক ব্যক্তিগত শিক্ষকৰ দ্বাৰা শিকোৱা হৈছিল ১৮৬১ চনৰ অক্টোবৰ মাহত তেওঁ এডিনবাৰ্গ একাডেমীলৈ গৈছিল; ল'ৰাবিলাকৰ বাবে এইখন এখন স্বাধীনচেতীয়া স্কুল আৰু তাত তেওঁ বিক্ষিপ্তভাৱে প্ৰায় ১৫ মাহ কটাইছিল ১৮৫৩ চনৰ শৰৎ কালত তেওঁ মিডলছেক্সৰ আইজলওৱৰ্থ (এতিয়া পশ্চিম লণ্ডনৰ এটা ঔদ্যোগিক অঞ্চল)ৰ স্প্ৰিং গ্ৰৱত অৱস্থিত ইংলিচ ব'ৰ্ডিং স্কুলত এটা শিক্ষাবৰ্ষ পাৰ কৰিছিল ১৮৬৪ চনত তেওঁৰ স্বাস্থ্য ভালৰ ফালে গতি কৰাত তেওঁক এডিনবাৰ্গৰ ফ্ৰেডেৰিক ষ্টীটত থকা ৰবাৰ্ট থমছনৰ ব্যক্তিগত বিদ্যালয়লৈ পঠিওৱা হৈছিল। তাত তেওঁ বিশ্ববিদ্যালয়লৈ যোৱাৰ পূৰ্বলৈ আছিল। ১৮৫৭ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত ষ্টিভেনছনে এডিনবাৰ্গৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত ইঞ্জিনিয়াৰিং পঢ়িবলৈ লৈছিল। আৰম্ভণিৰ পৰাই পঢ়াৰ ফালে তেওঁৰ মতি-গতি ভাল নাছিল আৰু হাজাৰ চেষ্টা কৰি হ'লেও ক্লাছৰ বক্তৃাতাবোৰ এৰাই চলিছিল। স্পেকুলেটিভ চ'ছাইটিত আন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সৈতে বন্ধু হোৱা সময়খিনি তেওঁৰ বাবে বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল। বিশেষকৈ পিছলৈ ষ্টিভেনছনৰ বিত্ত বিষয়ক প্ৰতিনিধি হোৱা চাৰ্ল বক্সটাৰ আৰু অধ্যাপক ফ্লিমিং জেনকিনৰ সৈতে গঢ়ি উঠা বন্ধুত্ব পিছলৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বিবেচিত হৈছিল অধ্যাপক জেনকিনৰ ঘৰত নাটক মঞ্চস্থ কৰা হৈছিল আৰু ষ্টিভেনছনে ইয়াত ভাগ লৈছিল। হয়তো সেই সময়খিনিত ষ্টিভেনছনৰ জীৱনৰ সবাতোকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যক্তিজন আছিল ৰবাৰ্ট এলান মব্ৰে ষ্টিভেনছন নামৰ সম্পৰ্কীয়জন (এওঁক 'বব' নামেৰেও জনা যায়)। তেওঁ এজন প্ৰাণোচ্ছল আৰু প্ৰফুল্লচিত্ত ডেকা মানুহ, আৰু তেওঁ পৰিয়ালৰ বৃত্তিটোৰ পৰিৱৰ্তে কলা শিকিবলৈ লৈছিল। প্ৰতিবছৰে বন্ধৰ সময়ছোৱাত ষ্টিভেনছনে তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ আভিযান্ত্ৰিক কামবোৰ চাবলৈ গৈছিল। আভিযান্ত্ৰিক শিক্ষাৰ প্ৰতি থকা আগ্ৰহৰ বাবে নহয়, লেখাৰ বাবে নতুন নতুন সমল গোটাবলৈহে তেওঁ এই ভ্ৰমণবোৰ পছন্দ কৰিছিল পিছলৈ তেওঁ মুকলিকৈ মাক-দেউতাকৰ আগত প্ৰকাশ কৰিছিল যে তেওঁ লেখা-মেলাৰ লগত জড়িত বৃত্তি এটাকে বাছি ল'ব পৰিয়ালৰ ফালৰপৰা ষ্টিভেনছনে কোনো আপত্তিৰ সন্মুখীন নহ'ল, কিন্তু তেওঁলোকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি জীৱিকাৰ দিশত নিশ্চিন্তমনে থাকিবলৈ তেওঁ পুনৰাই এডিনবাৰ্গ একাডেমীত আইন পঢ়িবলৈ সন্মত হ'ল আনবোৰ ক্ষেত্ৰতো তেওঁৰ কামবোৰ মাক-দেউতাকৰ পৰা ভিন্ন হ'বলৈ লৈছিল। তেওঁৰ কাপোৰ-কানিও বহেমিয়ানৰ দৰে হ'বলৈ ধৰিছিল। তেওঁ ইতিমধ্যে তেওঁৰ চুলিও দীঘলকৈ ৰাখিছিল কিন্তু তেওঁ এতিয়া ভেলভেটৰ জেকেট পিন্ধিবলৈ লৈছিল আৰু কাচিৎহে পৰম্পৰাগত গধূলিৰ পোছাক পিন্ধি অভ্যৰ্থনা অনুষ্ঠানবোৰত ভাগ লৈছিল কঠোৰ বিবেচনাৰ সীমাৰ ভিতৰত থাকি তেওঁ চিপ পাবচ আৰু ব্ৰাথ'লছ ভ্ৰমণ কৰিছিল। তাতোকৈ ডাঙৰ কথা যে, তেওঁ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মটো ত্যাগ কৰিছিল আৰু নিজকে নাস্তিক বুলি ঘোষণা কৰিছিল। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ যুক্তৰাজ্যৰ ব্যক্তি

33695

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AB%E0%A7%87%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%A8%20%28%E0%A6%9A%E0%A6%B2%E0%A6%9A%E0%A7%8D%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%29

ফেশ্বন (চলচ্চিত্ৰ)

ফেশ্বন হ'ল মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰৰ দ্বাৰা নিৰ্দেশিত, সহ-প্ৰযোজিত, সহ-ৰচিত ২০০৮ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত এখন ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ। ইয়াত প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা, কংগণা ৰাণাৱট, নৱাগতা মুগ্ধা গডছে, অৰ্জন বজৱা আদিয়ে অভিনয় কৰিছে। ছবিখনে মূল নায়িকা প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰাৰ চকুৰে ফেশ্বন বিশ্বৰ এক অন্ধকাৰ দিশৰ ছবি দাঙি ধৰে। এই ছবিখনত কৰা অভিনয়ৰ বাবে প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা আৰু কংগণা ৰাণাৱতে ৫৬তম ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ পুৰস্কাৰত শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী আৰু শ্ৰেষ্ঠ সহঃ অভিনেত্ৰীৰ বঁটা লাভ কৰে। কাহিনীৰ সাৰাংশ উচ্চাকাংক্ষী মডেল মেঘনা মাথুৰে (প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা) মুম্বাইলৈ গৈ এক চুপাৰ মডেল হ'ব বিচাৰে। দেউতাকৰ অনিচ্ছা সত্ত্বেও মেঘনাই দুচকুত সপোনৰ মেটমৰা বোজা কঢ়িয়াই সদাব্যস্ত চহৰ মুম্বাইত খোজ দিয়ে। বাৰে বাৰে কাৰত অৱতীৰ্ণ হৈয়ো নিৰ্বাচিত নহৈ প্ৰথমাৱস্থাত তাই অসহায় অনুভৱ কৰে। কিন্তু বিখ্যাত ডিজাইনাৰ বিনয় খোচলা (হৰ্ষ চায়া)ৰ সহকাৰী হিচাপে কাম কৰা তাইৰ পুৰণি চিনাকি সমকামী ডিজাইনাৰ ৰোহিতে (অশ্বিন মুশ্ৰণ) তাইক যথেষ্ট সহায় কৰে। সেই সময়তে সংগ্ৰামৰত মডেল মানৱ (অৰ্জন বজৱা)কো তাই লগ পায়। ৰাহুল অৰোৰাৰ এক ফেশ্বন শ্বোত তেওঁ ফেশ্বন বিশ্বৰ ৰথী মহাৰথী সকলৰ লগতে চুপাৰমডেল সোণালী গুজৰাল (কংগণা ৰাণাৱত)কো লগ পায়। কৰিঅগ্ৰাফাৰ ক্ৰিষ্টিনে তাইক কাৰ্ত্তিক (ৰোহিত ৰয়)ৰ হতুৱাই ফটো তোলাবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে। কাৰ্ত্তিকৰ উচ্চহাৰৰ মাচুল পৰিশোধ কৰিবলৈ মেঘনাই জেনেট (মুগ্ধা ছে) নামৰ মডেল এজনীৰ কথামতে অন্তৰ্বাসৰ বিজ্ঞাপনো কৰিবলগীয়া হয়। কিন্তু সেই ফটো দেখি মেঘনাৰ আশ্ৰয়দাতা মোমায়েক মামীয়েকে তাইক ঘৰৰ পৰা উলিয়াই দিয়ে আৰু মেঘনাই মানৱৰ লগত একেটা ঘৰতে থাকিবলৈ লয়। মুম্বাইৰ বিখ্যাত মডেলিং প্ৰতিষ্ঠান পনাছৰ উচ্চ বিষয়া অনিশা ৰয় (কিতু গীডৱানী)ৰ নজৰ মেঘনাৰ ওপৰত পৰে তেওঁ মেঘনাক পনাছৰ মালিক অভিজিত ছৰিণ (আৰবাজ খান)ৰ লগত চিনাকি কৰায় দিয়ে। সেঈ সময়ত সোণালীয়ে পনাছক প্ৰতিনিধিত্ব কৰি থাকে যদিও তাইৰ ড্ৰাগছ সেৱনৰ অভ্যাসে সকলোকে অস্বস্তিত পেলায়। ইপিনে এক ফেশ্বন শ্ব'ত মেঘনাৰ ঠাই আন এক মডেলে দখল কৰাত মেঘনা দুঃখিত হয়। অভিজিতে তেতিয়া সোণালীক আঁতৰাই মেঘনাক পনাছৰ নতুন মুখ হিচাপে নিৰ্বাচন কৰে। সোণালীয়ে মেঘনাক কয় যে তাইৰ দৰে মেঘনায়ো এদিন নিজকে হেৰুৱাই পেলাব। নিশাটোৰ ভিতৰতে মেঘনা বিখ্যাত হৈ পৰে আৰু ইয়ে মানৱৰ লগত তাইৰ সম্পৰ্কৰ ইতি পেলায়। ইপিনে সোণালীৰ ড্ৰাগছ সেৱনৰ পৰিমাণ বাঢ়ি যোৱাত তাইক পুনৰসংস্থাপন কেন্দ্ৰত ভৰ্ত্তি কৰিবলগীয়া হয়। অভিজিতৰ ওচৰ চাপি গৈ মেঘনা শেষত গৰ্ভৱতী হয় আৰু এই কথা অভিজিতৰ পত্নীক কৈ দিয়াত অভিজিতে মেঘনাক পনাছৰ পৰা আঁতৰাই দিয়ে। খঙত মেঘনা এক পাৰ্টীলৈ যায় আৰু এক অচিনাকি লোকৰ লগত ৰাত্ৰিযাপন কৰে। নিজৰ পতন দেখি মেঘনা হতাশ হৈ পৰে আৰু চণ্ডীগড়ৰ নিজ গৃহলৈ গুচি যায়। ভাগি পৰা মেঘনাই এবছৰমান ঘৰত থাকি দেউতাকৰ সাহত পুনৰ মুম্বাইলৈ আহে। সোণালীক তাই নিজৰ লগলৈ লৈ আহে। সোণালীয়েও তাইক সাহ দিয়ে। অৱশেষত সোণালীৰ মৃত্যু হয় আৰু মেঘনা পুনৰ এক ডাঙৰ মডেল হৈ পৰে। শেষত মেঘনাক পেৰিছত মডেলিং কৰি থকা দেখা যায়। অভিনয় মেঘনা মাথুৰৰ ভূমিকাত প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা,সৰু চহৰৰ এজনী ছোৱালী যিয়ে এক বিখ্যাত মডেল হ'ব বিচাৰে সোণালী গুজৰালৰ ভূমিকাত কংগণা ৰাণাৱট, এক অত্যন্ত সফল মডেল যিয়ে ক্ৰমে বিফলতাৰ গৰাহত সোমাই যায় মডেল জেনেট ছিকুৱেৰাৰ ভূমিকাত মুগ্ধা ছে সংগ্ৰামৰত মডেল মানৱৰ ভূমিকাত অৰ্জন বজৱা ডিজাইনাৰ ৰাহুল অৰোৰাৰ ভূমিকাত সমীৰ চোনি ডিজাইনাৰ ৰোহিত খান্নাৰ ভূমিকাত অশ্বিন মুশ্ৰণ অনিশা ৰয়ৰ ভূমিকাত কিতু গীডৱানী অভিজিত ছৰিণৰ ভূমিকাত আৰবাজ খান অভিজিতৰ পত্নী অৱন্তিকা ছৰিণৰ ভূমিকাত সুচিত্ৰা পিল্লাই মালিক ফটোগ্ৰাফাৰ কাৰ্ত্তিক সুৰীৰ ভূমিকাত ৰোহিত ৰয় মেঘনাৰ পিতৃৰ ভূমিকাত ৰাজ বব্বৰ মেঘনাৰ মাতৃৰ ভূমিকাত কিৰণ জুনেজা ছোমুৰ ভূমিকাত চিত্ৰাশী ৰাৱত শীনা বাজাজৰ ভূমিকাত মানিনী মিশ্ৰা বিনয় খোচলাৰ ভূমিকাত হৰ্ষ চায়া নিজৰ চৰিত্ৰত কংকনা সেন শৰ্মা নিজৰ চৰিত্ৰত ৰণবীৰ শ্বোৰী নিজৰ চৰিত্ৰত ৱেণ্ডেল ৰড্ৰিস্ক নিজৰ চৰিত্ৰত মণীষ মলহোট্ৰা নিজৰ চৰিত্ৰত কৰণ জোহৰ নিজৰ চৰিত্ৰত মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰ নিজৰ চৰিত্ৰত ডায়েণ্ড্ৰা ছোৰ্ছ মডেলৰ নিজৰ সংক্ষিপ্ত চৰিত্ৰত কনিষ্ঠা ধনখৰ নিজৰ চৰিত্ৰত আঁচল কুমাৰ (জলৱা ফেশ্বন শ্বোত) শীতলৰ ভূমিকাত ঊষা বচ্চানি এক সাংবাদিকৰ সংক্ষিপ্ত ভূমিকাত ৰক্ষন্দা খান ৱিৰেনৰ ভূমিকাত ৰোহিত বাৰ্মা (বিশেষ ভূমিকা) এক ফটোগ্ৰাফাৰৰ সংক্ষিপ্ত ভূমিকাত অতুল কছবেকৰ সঁহাৰি সমালোচকৰ সঁহাৰি ফেশ্বনে ঘাইকৈ যোগাত্মক মন্তব্যই লাভ কৰে। ইণ্ডিয়া এফএমৰ তৰণ আদৰ্শই ইয়াক পাঁচৰ ভিতৰত ৩.৫ নম্বৰ দি কয় যে "বাস্তৱধৰ্মী ছবিৰ মুকুটবিহীন সম্ৰাট মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰৰ এই ছবিখনে আপোনাৰ মনক পোহৰাই তোলে,গতিপ্ৰদান কৰে,অনুপ্ৰাণিত কৰে,আশ্চৰ্য্যান্বিত আৰু নিশ্চিতভাৱে মনোৰঞ্জন প্ৰদান কৰে"। আনহাতে চিএনএন আইবিএনৰ ৰাজীৱ মাচান্দে ইয়াক ৫ৰ ভিতৰত ৩ নম্বৰ দি কয় যে "ইয়াক এক বাস্তৱধৰ্মী চিনেমা বুলি নাভাবি এক আঞ্জাত গৰম তোলা মছলাযুক্ত চিনেমা বুলি চাওক আৰু মই ভাবো আপুনি কোনো অভিযোগ নকৰিব। সুভাষ কে ঝাই ইয়াক প্ৰকৃতাৰ্থত এক ভাল ছবি বুলি মন্তব্য দি কৈছে যে ছবিখনৰ চৰিত্ৰবোৰে প্ৰায় সকলোখিনি হেৰুৱাই পেলালেও দৰ্শকে মনত এক স্থায়ী ধাৰণা লৈ যাব। সংগীত ফেশ্বনৰ সংগীত পৰিচালনা ছলিম-ছুলেইমানৰ আৰু গীতৰ কথা সন্দীপ নাথ তথা ইৰফান ছিদ্দিকৰ। ছানছিল্কে নিজৰ বিজ্ঞাপনৰ অৰ্থে এই সংগীতৰ লগত চুক্তি স্বাক্ষৰ কৰিছে আৰু ছবিখনৰ প্ৰচাৰ কাৰ্যত অংশগ্ৰহণ কৰিছে। সঁহাৰি বিশেষকৈ "মৰ জাৱা" আৰু বিষয় সংগীতটোৰ বাবে গোটেই এলবামটোৱেই যথেষ্ট প্ৰশংসা লাভ কৰে। নিউজডোজ ডট কমে কৈছে "মৰ জাৱা" আৰু বিষয় সংগীতটোৰ দৰে ভাল গীত সমূহে ইয়াক উচ্চ মধ্যমীয়া পৰ্যায়ত ৰাখিছে। মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰে তেওঁৰ ছবিৰ বাবে এক ভাল সংগীত লাভ কৰিছে আৰু ছলিম-ছুলেইমানে যথেষ্ট ভাল কাম কৰিছে। ইয়াক সকলোৱে শুনা উচিত। বলীউদ হাংগামাই কয় "ফেশ্বনৰ আটাইবোৰ গীতেই ভাল আৰু "কুছ খাছ","আছিয়ানা","ফেশ্বন কা জলৱা" গীতকেইটা খুবেই ভাল। ইয়াৰ মাজতো "মৰ জাৱা" আৰু বিষয় সংগীতটো হৃদয়স্পৰ্শী। কৰ্পোৰেট,পেজ৩ আদিৰ সংগীত কিছু সফল হ'লেও ফেশ্বনৰ আগলৈকে ভাণ্ডাৰকাৰ ছবি সংগীতৰ বাবে জনা নগৈছিল। সেই অভিশাপ ভংগ কৰি ভাণ্ডাৰকাৰৰ এইখন ছবি যথেষ্ট সফল হ'ব। গীতসমূহ বঁটা ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ পুৰস্কাৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী-প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা শ্ৰেষ্ঠ সহঃঅভিনেত্ৰী-কংগণা ৰাণাৱট ফিল্মফেয়াৰ বঁটা শ্ৰেষ্ঠ নিৰ্দেশক-মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী-প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা শ্ৰেষ্ঠ সহঃ অভিনেত্ৰী-কংগণা ৰাণাৱট শ্ৰেষ্ঠ মহিলা কণ্ঠশিল্পী-নেহা ভাছিন শ্ৰেষ্ঠ মহিলা কণ্ঠশিল্পী-শ্ৰুতি পাঠক শ্ৰেষ্ঠ নৱাগতা অভিনেত্ৰী-মুগ্ধা গোডচে শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্য-অজয় মংগা,অনুৰাধা তিৱাৰী,মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰ ষ্টাৰ স্ক্ৰীণ বঁটা শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী-প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা শ্ৰেষ্ঠ সহঃ অভিনেত্ৰী-কংগণা ৰাণাৱট শ্ৰেষ্ঠ মহিলা কণ্ঠশিল্পী-শ্ৰুতি পাঠক শ্ৰেষ্ঠ নৱাগতা অভিনেত্ৰী-মুগ্ধা গোডচে শ্ৰেষ্ঠ কাহিনী-অজয় মংগা,অনুৰাধা তিৱাৰী,মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰ আইফা বঁটা শ্ৰেষ্ঠ নিৰ্দেশক-মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী-প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা শ্ৰেষ্ঠ সহঃ অভিনেত্ৰী-কংগণা ৰাণাৱট শ্ৰেষ্ঠ কাহিনী-অজয় মংগা,অনুৰাধা তিৱাৰী,মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰ ষ্টাৰডাষ্ট বঁটা শ্ৰেষ্ঠ নিৰ্দেশক-মধুৰ ভাণ্ডাৰকাৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী-প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা শ্ৰেষ্ঠ সহঃ অভিনেত্ৰী-কংগণা ৰাণাৱট শ্ৰেষ্ঠ নৱাগত অভিনেতা-অৰ্জন বজৱা শ্ৰেষ্ঠ নৱাগতা অভিনেত্ৰী-মুগ্ধা গোডচে শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰ অপ্সৰা ফিল্ম এণ্ড টেলিভিছন প্ৰডিউচাৰছ গীল্ড বঁটা শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী-প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা শ্ৰেষ্ঠ সহঃ অভিনেত্ৰী-কংগণা ৰাণাৱট শ্ৰেষ্ঠ নৱাগতা অভিনেত্ৰী-মুগ্ধা গোডচে বলীউদ হাংগামা চাৰ্ফাৰছ চইছ বঁটা শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী-প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰা তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ হিন্দী

74092

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%AB%E0%A6%97%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%A4%20%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%B9

আফগানিস্তানত বাল্য বিবাহ

আফগানিস্তানত বাল্য বিবাহ বহুলভাৱে প্ৰচলিত। আফগানিস্তানত ৫৭% ছোৱালী ১৯ বছৰ বয়সৰ আগতে এনে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হয় আৰু বেছিভাগ ছোৱালীৰে বিয়া হোৱাৰ বয়স ১৫ আৰু ১৬ বছৰ দেখা যায়। ইউনিচেফৰ মতে, বাল্য বিবাহ হৈছে “১৮ বছৰ বয়সৰ আগতে হোৱা আনুষ্ঠানিক বিবাহ বা অনানুষ্ঠানিক মিলন”, আৰু ই ল'ৰাতকৈ অধিক ছোৱালীক প্ৰভাৱিত কৰে। ছোৱালী এজনীৰ বাল্য বিবাহ হোৱাৰ কাৰকবোৰৰ ভিতৰত আছে পাৰিবাৰিক গাঁথনি, লিঙ্গ বৈষম্য, সাংস্কৃতিক, ৰাজনৈতিক আৰু অৰ্থনৈতিক ধাৰণা/মতাদৰ্শ, ইত্যাদি। বাল্য বিবাহৰ প্ৰথা ছোৱালীৰ বাবে ক্ষতিকাৰক কাৰণ ইয়াৰ ফলত বিবাহিত বালিকায় স্বতন্ত্ৰভাৱে কাম কৰিবলৈ শিক্ষা আৰু দক্ষতা প্ৰাপ্ত কৰিবলৈ সময় নাপায়। ছোৱালীবোৰেও শাৰীৰিক ক্ষতিৰ সন্মুখীন হ'ব পাৰে, কিয়নো ১৮ বছৰ বয়সৰ তলৰ বালিকাৰ শৰীৰ প্ৰায়ে সন্তানসম্ভবা বৰ বাবে বিকশিত নহয়, যাৰ ফলত ছোৱালী আৰু সন্তান দুয়োৰে বাবে আৱেগিক, মানসিক আৰু শাৰীৰিক আঘাত হয়। বিবাহৰ নিয়ম আফগানিস্তানত সাধাৰণতে সজ্জিত বিবাহ আৰু বলপূৰ্বক বিবাহ হোৱা দেখা যায়। বিবাহ সংগঠিত কৰাৰ সময়ত দুয়োটা পৰিয়ালে এক চুক্তি স্বাক্ষৰ কৰে যাক দুয়োপক্ষই সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিকভাৱে সন্মান কৰিবলৈ বাধ্য হয়। নিম্ন উপাৰ্জনৰ পৰিয়ালবোৰৰ ভিতৰত, দৰাৰ বাবে কইনাৰ পৰিয়ালক কইনাৰ মূল্য পৰিশোধ কৰাটো নিয়ম। মূল্যটো কেৱল অভিভাৱকৰ মাজত হে আলোচনা কৰা হয়। কইনাৰ মূল্যক কইনাৰ পৰিয়ালে তাইৰ যত্ন আৰু লালন-পালনৰ বাবে খৰচ কৰিব লগা ধনৰ ক্ষতিপূৰণ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। প্ৰায় ৫০% ক্ষেত্ৰত কইনাৰ বয়স ১৮ বছৰতকৈ কম আৰু ১৫% বিবাহত কইনাৰ বয়স ১৫ বছৰতকৈ কম। কেতিয়াবা মহিলাসকলে এই বিবাহৰ পৰা বাচিবলৈ আত্মহত্যাও কৰে। কিছুমান ক্ষেত্ৰত, মহিলাসকলক কেতিয়াবা বিবাদ নিষ্পত্তিৰ পদ্ধতিত "পণ্যবিনিময়" কৰা হয় যাক "বাদ" বুলি কোৱা হয়। বাদৰ সমৰ্থকসকলে দাবী কৰে যে ই পৰিয়ালবোৰৰ মাজত শত্ৰুতা আৰু হিংসা প্ৰতিহত কৰাত সহায় কৰে, অৱশ্যে মহিলাসকলে কেতিয়াবা তেওঁলোকৰ বিবাহৰ আগতে আৰু পিছত পৰিয়ালত বাদৰ জৰিয়তে যথেষ্ট পৰিমাণৰ হিংসাৰ সন্মুখীন হয়। আফগানিস্তানত বাদৰ প্ৰথা কাৰিকৰীভাৱে অবৈধ। বাল্য বিবাহ সম্পৰ্কীয় আইন আফগান চৰকাৰী আইন আফগান অসামৰিক আইন অনুচ্ছেদ ৪০ অনুসৰি, "বিবাহ হৈছে এটা পৰিয়াল স্থাপনৰ বাবে পুৰুষ আৰু মহিলাৰ মাজত হোৱা চুক্তি।" অনুচ্ছেদ ৭০-এৰ মতে বিবাহৰ আইনী বয়স মহিলাৰ বাবে ১৬ আৰু পুৰুষৰ বাবে ১৮ বছৰ নিৰ্ধাৰিত। এই আইনৰ অনুচ্ছেদ ৭১ (উপধাৰা ১)ৰ মতে দেউতাক বা অভিভাৱকে বিচাৰিলে এগৰাকী ছোৱালীৰ ১৬ বছৰ বয়সৰ তলতো বিবাহ ব পাৰে। কিন্তু ১৫ বছৰৰ তলৰ নাবালকসকলৰ বাবে কোনো পৰিস্থিতিতে বিবাহৰ অনুমতি দিয়া নহয়। অসামৰিক আইন স্থাপন হোৱা স্বত্বেও, ৰাষ্ট্ৰীয় আইন, বা স্বাৰিয়া আইনতকৈ আঞ্চলিক ৰীতি-নীতিক প্ৰাধান্য বেছি দিয়া হয়। অসামৰিক আইন ৰূপায়ণত ত্ৰুটিৰ বাবে, বাল্য বিবাহ এতিয়াও প্ৰচলিত হৈ আছে। যদিও নতুন আইন ক্ৰমান্বয়ে প্ৰৱৰ্তন কৰা হৈছে, ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ উন্নয়ন কাৰ্যসূচীৰ বাৰ্ষিক লিংগ বৈষম্য সূচকৰ মতে লিং অসমতাৰ ক্ষেত্ৰত আফগানিস্তানৰ মহিলা বিশ্বৰ ষষ্ঠ স্থানত আছে। আফগান স্বতন্ত্ৰ মানৱ অধিকাৰ আয়োগৰ পৰিসংখ্যাই দেখুৱাইছে যে আফগানিস্তানৰ মুঠ বিবাহৰ প্ৰায় ৬০-৮০% বলপূৰ্বক নহলে বাল্য বিবাহ। ২০০৯ চনত, আফগানিস্তানে মহিলাৰ বিৰুদ্ধে হিংসা দূৰীকৰণ (ইভিএডব্লিউ) আইন গৃহীত কৰা হৈছিল, যি ঘৰুৱা হিংসা, মহিলাৰ বিৰুদ্ধে উৎপীড়ন, আৰু লগতে বলপূৰ্বক বাল্য বিবাহৰ বাবে জৰিমনা নিশ্চিত কৰিছিল। তথাপিও এই আইনৰ কাৰ্যকৰীকৰণ সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰয়োগ কৰা হোৱা নাই, কিয়নো আইনখনৰ বিৰোধিতাও আছে। ২০১৩ চনত, আফগান সংসদে ছোৱালীসকলক বলপূৰ্বক বিবাহৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষ্য দিয়াত বাধা দিয়াৰ বাবে এখন আইন গৃহীত কৰে। এই সন্দৰ্ভত কাবুল বিশ্ববিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে প্ৰতিবাদ কৰিছিল, কাৰণ ইয়াক তেওঁলোকে ইছলামিক নিতী নহয় বুলি গণ্য কৰিছিল। শ্বৰিয়া আইন ইছলামত বিবাহ ল এহাল দম্পতীৰ সামাজিক দায়বদ্ধতাৰ স্বীকৃতি আৰু বিবাহ চুক্তিৰ চৰ্তাৱলী আৰু নিয়মাৱলী মানি চলিবলৈ এক চুক্তি। ইছলাম বিবাহ চুক্তিৰ এটা চৰ্তৰ বাবে দৰা আৰু কইনা দুয়োৰে মৌখিক আৰু লিখিত সন্মতিৰ প্ৰয়োজন, লগতে পুৰুষৰ প্ৰস্তাৱটো মহিলাই গ্ৰহণ কৰাটোও প্ৰয়োজন। শ্বৰিয়া আইন, যাক ইছলামিক আইন বুলিও কোৱা হয়, বিবাহ সম্পৰ্কীয় নিম্নলিখিত নিয়মাৱলী নিৰ্ধাৰণ কৰে: "দুয়োটা পক্ষ প্ৰাপ্তবয়স্ক আৰু বিশুদ্ধ ব লাগে প্ৰাপ্তবয়স্ক নোহোৱাৰ ক্ষেত্ৰত, বিবাহৰ বাবে পিতৃ বা ককাদেউতাৰ অনুমতিৰ প্ৰয়োজন। দেউতাক আৰু ককাদেউতাক তেওঁলোকৰ সন্তানৰ স্বত্বাধিকাৰী আৰু তেওঁলোকক বিয়া দিব পাৰে।" ইছলাম, বিশেষকৈ হানাফিৰ চুন্নী বিদ্যালয়, আফগান সংস্কৃতিৰ কেন্দ্ৰবিন্দু। অষ্টাদশ শতিকাৰ মাজভাগৰ পৰা উনবিংশ শতিকাৰ মাজভাগলৈ, আফগান সমাজ বেছিভাগ বিকেন্দ্ৰীভূত হৈ আছিল, যাৰ ফলত বিভিন্ন জাতি-গোটক স্বতন্ত্ৰভাৱে অনুশীলন আৰু হানাফি নীতি ৰূপায়ণ কৰিবৰ সিদ্ধান্ত এৰি দিয়া হৈছিল। অৱশ্যে, গৱেষণাই দেখুৱাইছে যে পৰিয়ালৰ মূলমানুহজনে প্ৰায়ে সিদ্ধান্ত লোৱাৰ সময়ত শ্বৰিয়াত উল্লেখ কৰামতে মহিলাসকলৰ অধিকাৰক উপেক্ষা কৰিছিল। পিছত, ১৮৮০ চনৰ পৰা ১৯০১ চনলৈ, আফগান শাসক আমিৰ আব্দ আল-ৰহমান খানে শ্বৰিয়াৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি ৰাজকীয় আদেশ প্ৰস্তুত কৰে যিয়ে বালক আৰু বলপূৰ্বক বিবাহ আঁতৰাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। একেদৰে, ১৯০১-১৯১৯ চনলৈ শাসক হিচাপে, তেওঁৰ পুত্ৰ আমিৰ হাবিবুল্লা হ'নে মহিলাৰ অধিকাৰৰ একেই আইনখন আৰু আগবঢ়াই নিছিল। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ আফগানিস্তানত বালিকা বিবাহ আফগানিস্তানত মহিলাৰ অধিকাৰ বলপূৰ্বক বিবাহ

81142

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AF%E0%A7%8B%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%AE

যোৰানাম

যোৰানাম অসমীয়া বিবাহ অনুষ্ঠানত পৰিৱেশন কৰা লঘু সুৰৰ কৌতুকপূৰ্ণ গীতসমূহক যোৰা নাম বুলি কোৱা হয়।নামনি অসমত এই গীতসমূহক খিচা গীত বুলিও কোৱা হয়। আয়তীসকলে যোৰানাম গাই বিয়াঘৰত এটা মোহনীয় পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰে।অসমীয়া বিয়ানামৰ এটা বিশেষ ভাগ যোৰানামসমূহ অসমীয়া লোকসাহিত্যৰ অমূল্য সম্পদ। যোৰানামৰ শ্ৰেণীবিভাগ পৰিৱেশনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি যোৰানামসমূহক আমি দুটা ভাগত ভগাব পাৰো।সেইকেইটা হৈছে- ১/বৰবিয়াত গোৱা যোৰা নাম বা ঠেলানাম। ২/শৰাই বিচাৰি গোৱা যোৰানাম। বৰবিয়াত কইনাঘৰীয়া মানুহে দৰাঘৰীয়া মানুহক জোকাবলৈ বা ঠাট্টা-মস্কৰা কৰিবলৈ যোৰানাম গায় আৰু দৰাঘৰীয়া মানুহেও যোৰানামৰ জৰিয়তেই কথাৰ উত্তৰ দিয়ে।দৰাপক্ষ আৰু কইনাপক্ষৰ মাজত কথাৰ কটাকটি হয় আৰু এক আনন্দময় পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰে।বৰবিয়াত গোৱা যোৰানামক ঠেলানাম বুলিও কোৱা হয়।উদাহৰণ ১/কইনাঘৰ ৰভা খুটা সেলেকা দৰাঘৰৰ মানুহবোৰৰ চকুকেইটা টেলেকা। ২/দৰাঘৰ টেলেকা যদি টেলেকা আমি খোৱা পাতবোৰ তোমালোকে চেলেকা। ৩/কইনাঘৰ গছৰ তিতা ভেকুৰী গছৰ তিতি ভেকুৰী দৰাঘৰৰ মানুহবোৰ সাইলাখ বোন্দা মেকুৰী। ৪/দৰাঘৰ চাদৰত দিয়া ৰাণীপাল ,কইনাঘৰৰ নামতি কোন কলেজৰ প্ৰিন্সিপাল? ৫/কইনাঘৰ আম খৰি কেঁচা,দৰাঘৰৰ মানুহবোৰ গছত থকা ফেঁচা। ৬/দৰাঘৰীয়া -ব্ৰক্ষ্মপুত্ৰৰ চাপৰি,কইনাঘৰৰ নামতি ৰাছিয়ান গাহৰি। ৭/কইনাঘৰীয়া আলুগুটি দম দম কচু গুটি দম দম দৰাঘৰৰ মানুহবোৰক তামোলৰ গাঁতত পুতি থম। ৮/ দৰাঘৰীয়া ৰেলৰ ডবা তেলৰ টিং কইনা ঘৰৰ নামতিৰ নাক নহয় মহৰ শিং। এনেদৰে বিভিন্ন ধেমেলীয়া কথাৰ অৱতাৰণা কৰি কইনাৰ ঘৰত ৰং ধেমালী কৰা হয়।বৰবিয়াৰ লগতে তোলনী বিয়া বা শান্তি বিয়াতো যোৰা নাম গোৱা হয়। এই যোৰানাম সাধাৰণতে শৰাই বিচাৰি গায়।আয়তীসকলে যোৰানামৰ জৰিয়তে মামা-মামী,পেহা-পেহী,খুৰা-খুৰী আদি মিতিৰ কুটুম্বক সমাজৰ মাজলৈ মাতি আনে আৰু চিনা-পৰিচয় হয়।মিতিৰৰ লোকসকলেও মাননিসহ তামোল-পাণেৰে শৰাই আগবঢ়াই ৰাইজৰ আৰ্শীবাদ গ্ৰহণ কৰে।আয়তীসকলে গান গাই নচুৱাই আনন্দমুখৰ পৰিবেশ এটাৰ সৃষ্টি কৰে আৰু এইবোৰৰ জৰিয়তে মানুহৰ মাজত চা-চিনাকি, মিলা-প্ৰীতিৰ ভাৱ বৃদ্ধি পায়। আয়তীসকলে প্ৰথমে গৃহস্থৰ পৰা যোৰানাম গাবলৈ অনুমতি বিচাৰি গায় "অ' ৰঘুপতি যোৰানাম গাবলৈ দিয়ক অনুমতি" তাৰপাছত একাদিক্ৰমে মিতিৰ কুটুম্ব বংশ পৰিয়ালক যোৰানাম যোৰা হয়।উদাহৰণ- ১/ আমডালি গাঁঠিছো,দৰ্জাই দৰ্জাই আঁৰিছো,আইদেউৰ ককায়েকক সমাজলৈ মাতিছো।সমাজলৈ আহিবা শুদা হাতে নাহিবা,দোকানৰ মৰ্টনে শৰাই ভৰাই আনিবা। ২/উনাপি জুনাপি আমি অচিনাকী,আইদেউৰ মহায়েকে দিবনে চিনাকি।আহকচোন মহাদেউ চিনাকি হঁও আপোনাৰ ঘৰৰে পৰিচয় লঁও। ৩/পুঠিমাছে কমালে ,জেঙৰ তলত সোমালে ।আইদেউৰ মামীয়েকে পাউদাৰ ঘঁহি নাহিলে।টেবুলতে পাউদাৰ থৈ, তাৰে অলপ ঘঁহি লৈ,ওলাই আহক মামীদেউ হাতত এখন শৰাই লৈ। আয়তীসকলে যোৰানাম যোৰা ব্যক্তিজনে সমাজলৈ ওলাই আহোতে পলম হ'লে আকৌ গায় ১/চাকি ঐ লেম আজিচোন দদাইদেৱে জুৰিছে ভেম। ২/যঁতৰৰ শলা সঁচাকৈ মহাদেউৰ কাণ দুখন কলা।কলা যি কলা ঐ আচৰিত কলা ,চিঞৰি থাকিলেও নোশুনা হ'লা। ৩/বীণ বাজে বাজেনে তবলা বাজে বাজেনে এখন শৰাই সজাওতেই ইমান সময় লাগিনে? পৰিস্থিতিৰ লগত ৰজিতা খুৱাই কেতিয়াবা যোৰানাম গোৱা হয়।যেনে ১/ধুনীয়া গোলাপ ফুল ফুলেনে ডালত ,ধুনীয়া ঘড়ীতো পেহাদেউৰ হাতত।দিনটোত দুবাৰকৈ কাপোৰ যোৰ সলাই,বাইকখন নহ'লে ৰাস্তালৈ নোলায়।হাততে জিলিকে ঘড়ীৰে চেইন,পকেটত জিলিকে সুলেখা পেন। ২/মুগাৰিহাৰ খুচনি,আইদেউৰ এনায়েক মণিপুৰৰ নাচনী। ৩/ৰংঘৰৰ ৰঙিলী,পকাঘৰৰ খিৰিকি ,আইদেউৰ এপায়েকে গাড়ীত আহে জিলিকি। তোলনী বিয়াৰ কইনা সজোৱা ছোৱালীজনীকো যোৰানাম গাই জোকোৱা দেখা যায়।যেনে- ১/অ' মন তৰা কইনা সজাবলৈ আহে ক'ৰ পৰা?জানিছো আহিছে লণ্ডনৰ লেডী,কইনা সজাবলৈ আহিছে খেদি।চকুলৈ কি চাবা বোন্দা মেকুৰী,মুখলৈ কি চাবা পোতা পুখুৰী।হাতলৈ কি চাবা ফৰিঙৰ ঠেং,ভৰিলৈ কি চাবা বাঁহৰে জেং। শৰাই গ্ৰহণ কৰি আৰ্শীবাদ দি আয়তীয়ে গাই ১/বনে বনে ফুৰিলো,বনৰ মালা গাঁঠিলো ,বেয়া নাপাব দেই ,ধেমালীহে কৰিলো। ২/চৰাই উৰে পূৱলৈ, ৰাতি আহে বাহলৈ ,আৰ্শীবাদ কৰিছো কুশলে থাকিবলৈ। নাৰীৰ সম্পত্তি- বিবাহ উৎসৱৰ বিভিন্ন উপলক্ষ্যৰ লগত ৰজিতা খুৱাই থিতাতে ৰচনা কৰি বিয়ানামসমূহ পৰিৱেশন কৰা হয় যদিও এইবোৰৰ মাজেৰে নাৰীমনৰ বিচিত্ৰ অনুভূতি প্ৰকাশ পায়।বৰ্তমান সময়ত বিয়ানামসমূহৰ বিভিন্ন সংগ্ৰহ প্ৰকাশ পাইছে।জনসমাজ মুখৰিত কৰি তোলা এই বিয়ানামসমূহক নাৰীসকলৰ একচেটিয়া সম্পত্তি বুলি ক'ব পাৰি। তথ্যদাতা কোঁৱৰ

32513

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A7%B0%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%B2%20%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%B9%E0%A7%B0%E0%A7%81

জৱাহৰলাল নেহৰু

জৱাহৰলাল নেহৰু ১৪ নৱেম্বৰ ১৮৮৯ ২৭ মে' ১৯৬৪) স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী আছিল। তেওঁ প্ৰধানমন্ত্ৰী পদত একেৰাহে ১৭ বছৰলৈ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। এগৰাকী প্ৰখ্যাত লেখক, ৰাজনীতিবিদ আছিল, তেওঁ ১৯৫৫ চনত ভাৰত চৰকাৰে তেওঁলৈ দেশৰ সৰ্ব্বোচ্চ সন্মান ভাৰত ৰত্ন বঁটাৰে সন্মানিত কৰে। তেওঁৰ জন্মৰ দিনটো শিশু দিৱস হিচাপে পাল কৰি আহিছে। তেওঁ ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ সাধাৰণ সম্পাদক আছিল। তদুপৰি কেইবাবাৰো কংগ্ৰেছৰ সভাপতিৰ আসনো অলঙ্কিত কৰিছিল। এগৰাকী সক্ৰিয় স্বাধীনতা যুঁজাৰু আছিল। জন্ম আৰু পৰিয়াল জৱাহৰলাল নেহৰুৰ জন্ম হয় ১৮৮৯ চনৰ ১৪ নবেম্বৰ তাৰিখে, উত্তৰ প্ৰদেশৰ এলাহাবাদত। তেওঁৰ পিতৃ মতিলাল নেহৰু আৰু মাতৃ স্বৰূপ ৰাণী। মতিলাল নেহৰু এজন আঢ্যৱন্ত লোক আছিল আৰু তেওঁৰ বৃত্তি আছিল ওকালতি। তেওঁ আছিল ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ এগৰাকী আগশাৰীৰ দুৰ্ধৰ্ষ যুঁজাৰু আৰু মাতৃ স্বৰূপ ৰাণী ধৰ্মপৰায়ণা। তেওঁলোকৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ আছিল জৱাহৰলাল নেহৰু। নেহৰু পৰিয়ালৰ পূৰ্বপুৰুষ আছিল কাশ্মীৰৰ ব্ৰাহ্মণ সম্প্ৰদায়ৰ। ১৭১৬ খৃঃত উপৰিপুৰুষ ৰাজকাউল কাশ্মীৰৰ পৰা দিল্লীলৈ আহিছিল আৰু পিছত দিল্লীৰ পৰা তেওঁলোক এলাহাবাদলৈ স্থায়ী বসতিৰ কাৰণে থিতাপি লৈছিল। ফাৰুক ছি য়াৰ নামৰ এজন মোগল সম্ৰাটে ৰাজ কাউলক এটা গড়খাৱৈৰ পাৰত থাকিবলৈ দিছিল। উৰ্দু ভাষাত গড়খাৱৈক নাহাৰ বুলিছিল। এই নাহাৰৰ পাৰত বসতি কৰাৰ কাৰণেই কালক্ৰমত তেওঁলোকৰ উপাধি হ'ল নেহৰু। কিছুদিনলৈ তেওঁলোক কাউল নেহৰু আৰু পিছলৈ নেহৰু নামে খ্যাত হল। ১৯১৬ চনত জৱাহৰলালে কমলা কৌলক বিয়া কৰায় আৰু ১৯১৭ চনৰ ১৯ নবেম্বৰত ইন্দিৰা গান্ধীৰ জন্ম হয়। শিক্ষা জীৱন জৱাহৰলাল নেহৰুৰ সৰুকালৰ শিক্ষা আৰম্ভ হয় এজন ঘৰুৱা শিক্ষকৰ দ্বাৰাই। সৰুতে তেওঁক বিদ্যালয়ত দিয়া নাছিল। পিতাকৰ উদ্দেশ্য আছিল সৰুৰে পৰা তেওঁক ইংৰাজী ল'ৰাৰ দৰে গঢ়ি তোলাৰ। সেয়ে মতিলাল নেহৰুৱে চোৱা-চিতাৰ দায়িত্ব দিছিল এগৰাকী ইংৰাজ মহিলাক। ১১ বছৰত তেওঁক পঢ়ুৱাবলৈ টি. ফাৰ্ডিনাণ্ড ব্ৰুকচ নামৰ এজন আইৰিচ লোকক গৃহশিক্ষক নিযুক্ত কৰিছিল। ব্ৰুকচৰ তলতে তেওঁ ইংৰাজী ভাষা সুন্দৰকৈ আয়ত্তলৈ আনিছিল। থেকাৰে, এইচ. জি. ওৱেলছ, স্কট, ডিকেন্স আদি আনেকলোকৰ মূল্যবান ৰচনা সম্ভাৰো এই সময়তে তেওঁ পঢ়িছিল। আন এজন শিক্ষকৰ তলত তেওঁ সংস্কৃত, হিন্দী আৰু উৰ্দু ভাষাৰ জ্ঞান আৰ্জিছিল। ব্ৰুকচৰ তলতে ৰসায়ন, উদ্ভিদ, পদাৰ্থ বিদ্যাৰ গূঢ় কথাবোৰ তেওঁ হৃদয়ঙ্গম কৰিছিল আৰু বিশ্বৰ প্ৰতি জানিবলৈ কৌতূহল জাগিছিল। মাত্ৰ তেৰ বছৰ বয়সত তেওঁ যোগদান কৰিছিল থিয়চফিকেল সংঘত আৰু এই সংঘৰ জৰিয়তে তেওঁ প্ৰাচীন ধৰ্মপুথিবোৰ পঢ়িছিল। বিশেষকৈ উপনিষদ আৰু গীতাৰ আলোচনাবোৰে তেওঁক অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। মুন্সী মোবৰকৰ পৰা শুনিছিল কৰিছিল চিপাহী বিদ্ৰোহ আৰু আৰৱীয় উপন্যাসৰ সাধু। তাৰ পিছত ৰামায়ণ আৰু মহাভাৰতৰ লগতে নানা আখ্যান-উপাখ্যান। সৰুকালৰ স্বভাৱ আছিল ব্যায়াম চৰ্চা, সাঁতোৰ আৰু ঘোঁৰাত উঠা। ডেকা বয়সত তেওঁ হিমালয় পৰ্বতত ১১,৫০০ ফুট বগাইছিল। ১৯০৫ চনৰ মে মাহত তেওঁ মাত্ৰ ১৫ বছৰ বয়সত ইংলেণ্ডলৈ যায় আৰু ইংলেণ্ডৰ হেৰ' পাব্লিক স্কুলত ভৰ্তি হয়। সম্ভ্ৰান্ত ইংৰাজ পৰিয়ালৰ লৰা-ছোৱালীয়ে পঢ়া স্কুলৰ পৰিবেশটো মুঠেই ভাল নাপাইছিল। হেৰ'ত পঢ়ি থকাৰ সময়তো তেওঁ ভাৰতৰ নানা ৰাজনৈতিক খৱৰো ৰাখিছিল। হেৰ'ৰ নিয়ম কানুনবোৰ অতি কঠিন হোৱা কাৰণে বহু সময়ত তেওঁৰ মন বিৰাগপূৰ্ণ হৈছিল। সেয়ে তেওঁ হেৰ' এৰাৰ মনস্থ কৰি পিতাকক সেই কথা জনাই কেম্ব্ৰিজৰ ট্ৰিনিটি কলেজত ভৰ্তি হৈছিল। ১৯১০ চনত তেওঁ ট্ৰিনিটিৰ পৰাই দ্বিতীয়া শ্ৰেণীৰ অনাৰ্ছসহ ডিগ্ৰী লৈ ভাৰতলৈ উভতি আহে। ৰাজনৈতিক জীৱন জৱাহৰলাল নেহৰুৱে শিক্ষা সমাপ্ত কৰি লণ্ডনৰ পৰা ভাৰতলৈ উভতি আহি ১৯১২ চনত ওকালতি আৰম্ভ কৰে। লগে লগেই স্বাধীনতা সংগ্ৰামত সক্ৰিয় হয় আৰু সদস্য হয় জাতীয় কংগ্ৰেছ মহাসভাৰ। ১৯১৬ চনত তেওঁ পোন প্ৰথম বাৰৰ বাবে মহাত্মা গান্ধীক লগ পাইছিল লক্ষ্ণৌ কংগ্ৰেছত। তেওঁৰ দৃষ্টিত মহাত্মা গান্ধী আছিল বিশ্বৰ এগৰাকী সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ মানৱ। তেওঁ কেইবাবাৰো কংগ্ৰেছৰ সভাপতি আছিল আৰু তেওঁৰ সভাপতিত্বতেই পূৰ্ণ স্বাধীনতাৰ প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ কংগ্ৰেছৰ সাধাৰণ সম্পাদকো আছিল। ১৯৪৬ চনৰ১৭ আগষ্টত গৱৰ্ণৰ জেনেৰেল ওৱাভেলে সেই সময়ৰ কংগ্ৰেছ সভাপতি জৱাহৰলালক অন্তৰ্ৱতী চৰকাৰ গঠন কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনোৱাৰ মৰ্মে তেওঁ অন্তৰ্ৱতী চৰকাৰ গঠন কৰি নেতা নিৰ্বাচিত হয় আৰু ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্ট তাৰিখে ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ কথা ঘোষণা কৰি লৰ্ড মাউণ্ট বেটেনে স্বতন্ত্ৰ ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰূপে নিযুক্ত কৰিলে জৱাহৰলাল নেহৰুক। স্বাধীনতা যুঁজাৰু ৰূপে স্বাধীনতা সংগ্ৰামত যোগদান কৰা কাৰণে তেও কেইবাবাৰো জেল জীৱন কটাবলগীয়া হয়। জালিয়ানৱালাবাগত নিৰ্দোষী অগণন ভাৰতবাসীক জেনেৰেল ডায়াৰে নিষ্ঠুৰভাবে হত্যা কৰাৰ পিছত ভাৰতত এক উত্তপ্ত পৰিবেশৰ সৃষ্টি হয়। তেতিয়াই ভাৰতবাসীৰ মাজত শান্তিৰ বাতাবৰণ ৰচনাৰ বাবে ইংলেণ্ডৰ ৰাজকুমাৰ প্ৰিন্স অব্ ৱেলচ ভাৰত ভ্ৰমণলৈ আহিছিল। সেইদিনাই ৰাজকুমাৰৰ আগত ক'লা পতাকা দেখুৱালে মতিলাল নেহৰু আৰু জৱাহৰলাল নেহৰুৱে। ফলত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে তেওঁলোকক জেললৈ পঠালে। জৱাহৰলালাৰ সেয়া আছিল প্ৰথম জেল যাত্ৰা। এইদৰে তেওঁ ১৯৪৫ চনলৈকে স্বাধীনতাৰ সংগ্ৰামৰ নানা পৰ্য্যায়ত অংশ গ্ৰহণ কৰাৰ বাবে অনেক দিন কাৰাবৰণ কৰিছিল। ঘাইকৈ তেওঁ নৈনী, আলীপুৰ, ডেৰাডুন আৰু আহমেদাবাদৰ জেলত অধিক দিন কটাইছিল। এই দীঘলীয়া জেল জীৱনতে তেও কেইবাখনো গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল। ১৯৪৬ চনৰ ১৭ আগষ্ট তাৰিখে অন্তৰ্ৱতী চৰকাৰ গঠন কৰে আৰু লৰ্ড মাউণ্ট বেটেনে জৱাহৰলাল নেহৰুক স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথম প্ৰধান মন্ত্ৰী নিযুক্তি দিয়ে। নেহৰুৱে গণতন্ত্ৰৰ বিধি আৰু কাৰ্যৰ প্ৰতি সদায় আস্থাশীলতা প্ৰকাশ কৰি গৈছে। তেওঁ বিৰোধীপক্ষৰ সমালোচনাৰ প্ৰতিও বেয়া মনোভাৱ ৰখা নাছিল। ১৯৫৪ চন আৰু ১৯৫৮ চনত তেওঁ প্ৰধানমন্ত্ৰী পদ ইস্তাফা দিবলৈ বিচৰাত ৰাইজৰ স্নেহে সেইপদলৈ তেওঁক পুনৰ ঘূৰাই আনিছিল। নেহৰুৰ দিনতেই আন্তৰ্জাতিক ৰাজনীতিৰ পৰিধিও অতিক্ৰম কৰিছিল। ইণ্ডোনেছিয়াৰ বাণ্ডুং চহৰত ২৯খন দেশৰ সহযোগত পঞ্চশীল আৰু সহ অৱস্থানৰ বৈদেশিক নীতি ৰচনা কৰিলে আৰু ইয়াত মুখ্যভূমিকা গ্ৰহণ কৰিলে নেহৰু, টিটো আৰু নাচেৰে। ১৯৬২ চনৰ চেপ্তেম্বৰ মাহত চীনে ভাৰত আক্ৰমণ কৰিছিল। উত্তৰ পূৱ সীমান্তত থাংগালা পাহাৰমালা দখল কৰি ধলা পোষ্ট পৰ্যন্ত আক্ৰমণ কৰিছিল। ই মেকমোহন লাইনৰ সীমা। তাৰপিছত বমডিলা হৈ ভাৰতৰ ভালেমান সমতল ভূমি দখল কৰাৰ পিছত হাঠাত্ ১৯৬২ চনৰ ২৪ অক্টোৱৰত চীনে একতৰফীয়া সৈন্য অপসৰণৰ নীতি ঘোষনা কৰি উভতি যায়। নেহৰুৰ দিনপঞ্জী দেশৰ এই অক্লান্ত কৰ্মী গৰাকীৰ জীৱনৰ তালিকা হৈছে, তেওঁ নিশা ৩ বজাতহে বিছনালৈ গৈছিল আৰু শোৱা পাটি ত্যাগ কৰিছিল ৭.৩০ মিনিটত। ৭.৩০ মিনিটৰ পৰা এঘণ্টাৰ বাবে যোগ সাধনা কৰি পুৱাৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰিছিল। পিছত বহিঃৰাজ্য পৰিক্ৰমা দপ্তৰলৈ গৈ নানা আলোচনাত ভাগ লৈছিল। দুপৰীয়াৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰিছিল ১.৪৫ মিনিটত। সংসদ সভা আৰু আন আন সভাসমিতিত সন্ধ্যা ৭.৩০ বজালৈকে ব্যস্ত আছিল। তাৰপিছত সহকৰ্মী, মন্ত্ৰী বা সাংবাদিকক দেখা কৰে। ৰাতিৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰে ৯ বজাত। ৰাতিলৈ নিজৰ চিঠি পত্ৰ পঢ়া, চেক্ৰেটাৰীৰ লগত পৰামৰ্শ কৰা, বাতৰি কাকত আৰু গ্ৰন্থ অধ্যয়নত ব্যস্ত হৈ পৰে। তেওঁ ভ্ৰমণৰ সময়তো নিজৰ বাহনত ফাইল আদিৰ কাম কৰিছিল। তেওঁৰ অপৰিসীম বৰঙনিৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধা জনাই দেশে তেওঁলৈ ১৯৫৫ চনত ভাৰত-ৰত্ন উপাধি প্ৰদান কৰিছিল। পুৰস্কাৰ প্ৰাপ্ত বঁটা ভাৰত ৰত্ন (১৯৫৫) নেহৰুৰ ৰচনাৱলী বিশ্ব ইতিহাসৰ জিলিঙনি দ্য ডিস্কভাৰী অৱ ইণ্ডিয়া আত্মকথা মৃত্যু মৃত্যুৰ আগলৈকে প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ পদত থকা জৱাহৰলাল নেহৰুৰ ১৯৬৪ চনৰ ২৭ মে তাৰিখে পৰলোকপ্ৰাপ্তি হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী ভাৰত ৰত্ন বঁটা

44943

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A7%B1%E0%A6%A4

পদ্মাৱত

পদ্মাৱত ১৫৪০ চনত চুফী কবি মালিক মহম্মদ জায়চীয়ে ৰচনা কৰা এটা মহাকাব্যিক কবিতা। তেখেতে কবিতাটো হিন্দুস্তানী ভাষা অৱধী আৰু তাৰ পূৰ্বে পাৰ্ছী নাষ্টালিক লিপিত ৰচনা কৰিছিল। অৱধীত ৰচিত বৰ্তমানেও প্ৰাপ্য গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত ই আটাইতকৈ পুৰণি। সেই সময়ৰ চুফী সাহিত্যৰ এই বিখ্যাত সাহিত্যকৰ্মত দিল্লীৰ চুলতান আলাউদ্দিন খিলিজি আৰু চিতোৰৰ ৰাণীৰ ৰূপকধৰ্মী কাল্পনিক কাহিনী আছে। আলাউদ্দিন খালজি আৰু পদ্মিনীৰ পতি ৰতন সেন ঐতিহাসিক চৰিত্ৰ, আনহাতে পদ্মিনী এক কাল্পনিক চৰিত্ৰ। কাহিনীভাগ সিংহল সাম্ৰাজ্যৰ কুঁৱৰী ৰাণী পদ্মিনী তেওঁৰ কথা কোৱা ভাটৌ হীৰামনৰ নিকট বন্ধু। তেওঁৰ পিতাকে এই বন্ধুত্ব ভাল নাপাই ভাটৌটোক হত্যা কৰিবলৈ আদেশ দিয়ে। ভাটৌটো পলাই যাবলৈ সক্ষম হয়, কিন্তু পক্ষী ধৰোঁতাৰ হাতত বন্দী হৈ শেষত চিতোৰৰ শাসক ৰতনসেনৰ প্ৰসাদ পায়হি। ভাটৌটোৰ মুখত পদ্মিনীৰ ৰূপৰ বৰ্ণনা শুনি ৰতনসেনে সিংহল সাম্ৰাজ্যলৈ যাবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। ১৬,০০০ অনুচৰ লৈ ভাটৌটোৰ নিৰ্দেশনাত তেওঁ সাত সাগৰ পাৰ হৈ সিংহলত উপস্থিত হয়। তেওঁ পদ্মিনীৰ মন জয় কৰিবলৈ এটা মন্দিৰত তপস্যা কৰে। ভাটৌটোৰ কথাত পদ্মিনীয়ে মন্দিৰ দৰ্শন কৰে যদিও ৰতনসেনক লগ নকৰাকৈ ঘূৰি আহে। ৰতনসেনৰ প্ৰতি লাহে লাহে পদ্মিনীৰ মনত ভাল ভাৱ জাগে। আনহাতে পদ্মিনীক দেখা নাপাই ৰতনসেনে আত্মহত্যা কৰিবলৈ উদ্যত হয়। শিৱ আৰু পাৰ্বতীয়ে দেখা দি তেওঁক বাধা দিয়ে আৰু শিৱই তেওঁক সিংহলৰ দুৰ্গ আক্ৰমণ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে। তপস্বীৰ বেশত ৰতনসেন আৰু অনুগামীসকলে দুৰ্গ আক্ৰমণ কৰে কিন্তু গন্ধৰ্বসেনৰ হাতত বন্দী হয়। ৰতনসেনক মৃত্যুদণ্ড দিবলৈ লওঁতেই তেওঁৰ নকল দাড়ি সুলকি পৰাত প্ৰকৃত ৰূপ ওলাই পৰে। গন্ধৰ্বসেনে পদ্মিনীক ৰতনসেনলৈ বিয়া দিয়ে। তেওঁলোকৰ লগত সংগী হিচাপে ১৬,০০০ পদ্মিনী নাৰীকো পঠিয়াবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। (সিংহলত পোৱা চাৰি প্ৰকাৰৰ নাৰীৰ ভিতৰত পদ্মিনী শ্ৰেষ্ঠ) এইবোৰ ঘটনা হৈ থাকোঁতে ৰতনসেনৰ প্ৰথম পত্নী নাগমতী চিতোৰত তেওঁৰ বাবে ব্যাকুল হৈ পৰে। তেওঁ চৰাইৰ যোগেদি সিংহললৈ বাৰ্তা পঠিয়ায়। খবৰ পাই ৰতনসেন চিতোৰ ঘূৰি যাবলৈ সাজু হয়। পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ধুনীয়া নাৰীক বিয়া পতা বাবে ৰতনসেনৰ গৌৰৱক ধূলিসাৎ কৰিবলৈ ঘূৰি আহোঁতে সাগৰীয় ধুমুহাই তেওঁলোকক শাস্তি দিয়ে। ৰতনসেন আৰু পদ্মিনীৰ প্ৰাণ ৰক্ষা পৰে, কিন্তু সকলো অনুগামীৰ মৃত্যু হয়। সাগৰৰ জীয়ৰী লক্ষ্মীয়ে পদ্মিনীৰ প্ৰতি ৰতনসেনৰ প্ৰেম পৰীক্ষা কৰিবলৈ পদ্মিনীৰ ভেশত তেওঁৰ সম্মুখলৈ আহে। ৰতনসেন পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাত সাগৰ আৰু লক্ষ্মীয়ে তেওঁলোকক বহু উপহাৰ দিয়ে। এইবোৰ লৈ তেওঁ পুৰীত মানুহ-দুনুহ গোটাই চিতোৰলৈ ঘূৰি আহে। চিতোৰত ৰতনসেনৰ বাবে পদ্মিনী আৰু নাগমতীৰ সংঘাত হয়। প্ৰথমতে তেওঁ সলনাসলনিকৈ এটা নিশা দুয়োগৰাকী ৰাণীৰ লগত কটাই সন্তুষ্ট কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰে। পাছত তিৰষ্কাৰ কৰি শান্তি স্থাপন কৰে। এই সময়তে তেওঁ ব্ৰাহ্মণ সভাসদ ৰাঘৱ চেতনক প্ৰবঞ্চনাৰে প্ৰতিযোগিতা এটা জিকা বাবে বহিষ্কাৰ কৰে। পদ্মিনীয়ে ৰাঘৱক শান্ত কৰিবলৈ তেওঁৰ খাৰু উপহাৰ দিয়ে। ৰাঘৰ আলাউদ্দিন খালজিৰ প্ৰসাদলৈ যায়। খাৰুপাতৰ বিষয়ে সোধাত তেওঁ পদ্মিনীৰ অদ্বিতীয় সৌন্দৰ্যৰ বিৱৰণ দিয়ে। আলাউদ্দিনে চিতোৰ আক্ৰমণ কৰি পদ্মিনীক খুজি পঠিয়ায়। ৰতনসেনে এয়া নাকচ কৰি কৰ-কাটল দিবলৈ মান্তি হয়। আলাউদ্দিনে এই প্ৰস্তাৱত অমান্তি হৈ দুৰ্গ অৱৰোধ অব্যাহত ৰাখে। অৱশেষত তেওঁৰ অনুগামী গোৰা আৰু বাদলে মানা কৰা সত্ত্বেও ৰতনসেনে শান্তি স্থাপনৰ বাবে আলাউদ্দিনক প্ৰসাদলৈ আমন্ত্ৰণ জনায়। আলাউদ্দিনে প্ৰবঞ্চনাৰে পদ্মিনীৰ মুখ দৰ্শন কৰে। তাৰ পাছত তেওঁ ৰতনসেনক বন্দী কৰি দিল্লীলৈ ঘূৰি যায়। পদ্মিনীয়ে গোৰা আৰু বাদলক ৰতনসেনক মুক্ত কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰে। তেওঁলোকে অনুচৰসকলক লৈ পদ্মিনী আৰু সংগীৰ বেশত দিল্লীৰ দুৰ্গ প্ৰৱেশ কৰে। ৰতনসেনক মুক্ত কৰাৰ য়ুঁজত গোৰাৰ মৃত্যু হয় আৰু বাদলে ৰতনসেনক লৈ চিতোৰ ঘূৰি আহে। ৰতনসেনৰ অনুপস্থিতিত কুম্ভলগড়ৰ শাসক দেৱপালে পদ্মিনীক বিবহৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে। চিতোৰলৈ ঘূৰি আহি এই অপমানৰ বাতৰি পাই ৰতনসেনে দেৱপালক এসেকা দিবলৈ মনস্থ কৰে। মুখামুখি ৰণত ৰতনসেন আৰু দেৱপাল দুয়োৰে মৃত্যু হয়। নাগমতী আৰু পদ্মিনীয়ে ৰতনসেনৰ চিতাত সতী প্ৰথামতে প্ৰাণ ত্যাগ কৰে। সেই সময়তে আলাউদ্দিনৰ সৈন্য চিতোৰ আহি পায়। নিশ্চিত পৰাজয়ৰ মুখত দুৰ্গৰ মহিলাসকলে জৌহৰ প্ৰথামতে প্ৰাণ বিসৰ্জন দিয়ে আৰু পুৰুষসকল ৰণত পৰে। আলাউদ্দিনেৰ কেৱল উকা দুৰ্গহে দখল কৰিব পাৰিলে। বিজয়ী আলাউদ্দিন তেওঁৰ অস্বাভাৱিক জয় আৰু অতৃপ্ত কামনাক লৈ ভাৱত বুৰ যায়। তেওঁ ৰতনসেন, পদ্মিনী আৰু নাগমতীৰ ছাই হাতত লৈ দুখ কৰে যে তেওঁ "এয়া বিচৰা নাছিল।" আলাউদ্দিনে ভাবে, "কামনা অতৃপ্ত, স্থায়ী কিন্তু এই পৃথিৱী মায়াভৰা আৰু অস্থায়ী মানুহে অতৃপ্ত বাসনা পুহি ৰাখে যেতিয়ালৈকে জীৱনৰ অন্ত নহয় আৰু তেওঁ সমাধি গৈ নাপায়।" পাণ্ডুলিপি সকলোতকৈ পুৰণি বিদ্যমান পদ্মাৱতৰ পাণ্ডুলিপিৰ দৈৰ্ঘ্য বেলেগ বেলেগ আৰু কাইথী, নাগৰী আৰু নাষ্টালিক (পাৰ্ছী) আদি ভিন ভিন লিপিত লিখা। নাষ্টালিক পাণ্ডুলিপিয়েই পাঠ্যৰ আটাইতকৈ পুৰণি ৰূপ। পদ্মাৱতৰ প্ৰথম পাণ্ডুলিপি হৈছে ১৬৭৫ চনত আমৰোহাত মহম্মদ শ্বাকিৰে প্ৰতিলিপি কৰা পাঠ। ৰামপুৰত আৱিষ্কৃত এই পাঠত পাৰ্ছী অনুবাদো আছে। আন পাৰ্ছী পাণ্ডুলিপিৰ ভিতৰত চাহজাহানপুৰৰ ৰহিমদাদ খানে কৰা প্ৰতিলিপি (১৬৯৭) আৰু গোৰখপুৰৰ আব্দুল্লা আহমদ খানে কৰা প্ৰতিলিপি (১৬৯৫) প্ৰধান। কাইথী পাণ্ডুলিপিত বহু অতিৰিক্ত পদ আছে আৰু ঠায়ে ঠায়ে অসম্পূৰ্ণ বা বেয়াকৈ লিখিত। মাতাপ্ৰসাদ গুপ্তাই ১৭শ শতিকাৰ পৰা পোৰা পাঁচটা পাণ্ডুলিপিক ভিত্তি কৰি এক সমালোচনাত্মক সংস্কৰণ প্ৰকাশ কৰি উলিয়ায়। অনুবাদ আৰু অভিযোজন পদ্মাৱতৰ সকলোতকৈ পুৰণি অভিযোজন হৈছে বিজাপুৰৰ চুলতান ইব্ৰাহীম শ্বাহৰ ৰাজকবি হংস ডাক্কানিৰ প্ৰেম নামা (১৫৯০)। পাৰ্ছী আৰু উৰ্দুত পদ্মাৱতৰ বাৰটা অভিযোজন আছে। ইয়াৰে প্ৰখ্যাতসমূহ হৈছে ৰত-পদম আৰু শ্বমা-ৱা-পৰৱানা। গুজৰাটৰ মোল্লা আব্দুল চাকুৰ বা শ্বেইখ শ্বুকৰুল্লা বাজমিৰ ৰত-পদম (১৬১৮) পদ্মাৱতৰ কাহিনী নিকটভাৱে অনুসৰণ কৰা হৈছে, কিন্তু চৰিত্ৰ আৰু ঘটনাৰ চুফি প্ৰতীকীবাদ বাদ দিয়া হৈছে। অকিল খান ৰাজিৰ (ঔৰংজেৱৰ অধীনৰ দিল্লীৰ এজন শাসক) শ্বামা-ৱা-পৰৱানা (১৬৫৮) ত চুফি প্ৰতীকীবাদ ৰখা হৈছে। এই মহাকাব্যিক কবিতাটো ১৬শ শতিকাত বঙালীলৈ অনুবাদ কৰা হৈছিল। ১৯শ শতিকাৰ বঙালী সাহিত্যৰ বহু উপন্যাস, নাটক আৰু কবিতাক ই অনুপ্ৰেৰণা যোগায়। ১৯০৬ চনত ক্ষিৰোদ প্ৰসাদ বিদ্যাবিনোদ আৰু ১৯০৯ চনত অবনিন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে ইয়াৰ অভিযোজন কৰে। এলবাৰ্ট ৰুছেলৰ অপেৰা পদ্মৱতীৰ (১৯২৩) উৎসও পদ্মাৱত। চিনেমেটিক অভিযোজনৰ ভিতৰত তামিল চলচ্চিত্ৰ চিতোৰ ৰাণী পদ্মিনী (১৯৬৩) আৰু হিন্দী চলচ্চিত্ৰ মহাৰাণী পদ্মিনী (১৯৬৪) উল্লেখযোগ্য। এই কাহিনীৰ ভিত্তিতে সঞ্জয় লীলা ভাঞ্চালীয়ে ২০১৮ চনৰ হিন্দী চলচ্চিত্ৰ পদ্মাৱত নিৰ্মাণ কৰিছে। ঐতিহাসিক সত্যতা শেষ মধ্যযুগীয় পাৰ্ছী ইতিহাসবিদ ফিৰিষ্টা আৰু হাজিউদাব্বিৰে পদ্মাৱত কাহিনীক ইতিহাস বুলি অভিযোজন কৰিছিল কিন্তু তেওঁলোকৰ বৰ্ণনা অসংলগ্ন। পাছৰ ৰাজপুত কবিসকলেও ঐতিহাসিক তথ্যক গুৰুত্ব নিদি কাহিনীটোৰ অভিযোজন আৰু পৰিবৰ্ধন কৰিছিল। হেমৰতনৰ গোৰা বাদল পদ্মিনী চাউপাই (আনু. ১৫৮৯) পদ্মাৱতৰ প্ৰথম জনপ্ৰিয় ৰাজপুত অভিযোজন হৈ পৰে। ১৬শৰ পৰা ১৮শ শতিকাৰ মাজত ৰাজপুত শাসকসকলৰ পৃষ্ঠপোষকতাত বৰ্তমানৰ ৰাজস্থানত পদ্মিনীৰ অধিক ৰাজপুত সংস্কৰণ লিখা হৈছিল। ১৮শ শতিকাৰ বাহৰুলাৱাজকে ধৰি ফিৰিষ্টাৰ (১৬ শ শতিকা)ৰ পাছৰ বেছিভাগ মধ্যযুগীয় ইতিহাসত পদ্মিনীৰ উল্লেখ আছে। পদ্মিনীৰ বিষয়ে লিখা কাহিনীবোৰৰ মিললৈ চাই ক'ব পাৰি যে এই গোটেইবোৰ কাহিনী জায়চীৰ পদ্মাৱতৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি লিখা নাইবা সেইবোৰ সঁচাকৈয়ে ঐতিহাসিক তথ্য। নিক'লাও মেনুচিয়ে তেওঁৰ ত এই কাহিনীৰ উল্লেখ কৰিছে, কিন্তু ইয়াক ১৬শ শতিকাত আকবৰৰ চিতোৰ আক্ৰমণৰ সময়তহে স্থান দিছে। ইতিহাসবিদ কিশোৰী চৰণ লালে পদ্মাৱত কাহিনীত কেইবাটাও অসামঞ্জস্য আঙুলিয়াই দিছে। যেনে ৰতনসিংহ ১৩০১ চনত সিংহাসনত বহিছিল আৰু ১৩০৩ চনত আলাউদ্দিনৰ হাতত পৰাস্ত হৈছিল, কিন্তু পদ্মাৱতৰ মতে ৰতনসিংহই ১২ বছৰ পদ্মিনীৰ সন্ধানত আৰু ৮ বছৰ আলাউদ্দিনৰ সৈতে বিৰোধত কটাইছিল। লালে শেষ মধ্যযুগীয় ইতিহাসবিদসকলৰো বৰ্ণনাৰ পাৰ্থক্য আঙুলিয়াইছে। যেনে ফিৰিষ্টাৰ মতে আলাউদ্দিনে তেওঁৰ পুত্ৰ খিজৰ খানক ১৩০৪ চনত চিতোৰ খালি কৰিবলৈ দিয়ে আৰু ৰতনসিংহৰ এজন ভতিজাকক শাসনত বহুৱায়। কিন্তু খিজৰ খানে প্ৰকৃততে ১৩০৪ চনৰ বহু পাছত চিতোৰ এৰিছিল। লালৰ মতে জায়চীয়ে পদ্মাৱতক ঐতিহাসিক বৰ্ণনাৰ সলনি ৰূপক হিচাপেই আখ্যা দিব খুজিছিল, কাৰণ লেখকে চিতোৰক তেওঁৰ দেহ, ৰজা (ৰতনসিংহ)ক মন, সিংহলক হৃদয়, পদ্মিনীক প্ৰজ্ঞা আৰু আলাউদ্দিনক মোহ বুলি উল্লেখ কৰিছে। লালে কয় যে কাহিনীটোৰ একমাত্ৰ ঐতিহাসিক সত্যতা হৈছে আলাউদ্দিনৰ চিতোৰ জয় আৰু ৰতনসিংহৰ এগৰাকী ৰাণীকে ধৰি দুৰ্গৰ নাৰীসকলৰ জৌহৰত মৃত্যু। ৰাণাৰসী প্ৰসাদ চাক্সেনাৰ মতে জৌহৰৰ বৰ্ণনাও অতিৰঞ্জিত: সমসাময়িক কাহিনীকাৰ আমিৰ খুস্ৰুৱে পূৰ্বৰ ৰন্থমবোৰৰ বিজয়তহে জৌহৰৰ উল্লেখ কৰিছে, চিতোৰত কোনো জৌহৰৰ উল্লেখ কৰা নাই। পদ্মাৱত কবিতাৰ শেষত জায়চীয়ে লিখিছে, "মই কাহিনীটো সাজি সম্পৰ্ক কৰিছোঁ।" জৱাহৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ইতিহাসবিদ আদিত্য মুখাৰ্জীৰ মতে "সমসাময়িক কালত এই ঘটনাৰ কোনো উল্লেখ নাই। আলাউদ্দিন খিলজিৰ সভাসদ আৰু প্ৰখ্যাত লেখক আমিৰ খুস্ৰুৰ বৰ্ণনাত পদ্মিনীৰ কথা নাই।" তেওঁ কয় যে "পদ্মিনীৰ ঘটনাৰ কোনো ঐতিহাসিক প্ৰমাণ নাই এই কাহিনীতো কবিৰ কল্পনাৰ ফচলহে। তথ্যউৎস গ্ৰন্থপঞ্জী বাহ্যিক সংযোগ হিন্দী ভাষাৰ সাহিত্য

35264

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%B0%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%AD%E0%A7%82%E0%A6%AE%E0%A6%BF

অসমৰ আৰ্দ্ৰভূমি

অসমৰ আৰ্দ্ৰভূমি বিল, জলাশয়, পিটনি আদি আৰ্দ্ৰভূমিৰে সমগ্ৰ অসম ভৰি আছে। সমীক্ষা অনুসৰি অসমত ৪৩০খন চৰকাৰী পঞ্জীয়নভুক্ত বিল আছে। পঞ্জীয়ন নোহোৱা প্ৰায় ৭০ শতাংশ অঞ্চল খেতি কৰিব পৰা এলেকাৰ ভিতৰত পৰে। অসমত আৰ্দ্ৰভূমিয়ে আগুৰা মুঠ মাটিকালি প্ৰায় ১, ৩৪, ১৩৭ হেক্টৰ। এই অসংখ্য বিল, জলাশয় জৈৱবৈচিত্ৰ্যৰ প্ৰধান আধাৰ। তদুপৰি ইয়াত থকা জলজ উদ্ভিদ, যেনে মেটেকা, কচু, নলখাগৰি, তৰা, বেত, পাটিদৈ আৰু নানা বনৌষধি জলজ উদ্ভিদ আদিৰে ভৰপূৰ এই বিলবোৰ প্ৰাকৃতিক ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৱাত অপৰিসীম গুৰুত্ব আছে। ইয়াত থকা ফাইটপ্লাবকবোৰে যি পৰিমাণৰ অক্সিজেন গেছ এৰি দিয়ে সি গছতকৈ কোনোগুণে কম নহয়। তদুপৰি এই জলজ উদ্ভিদবোৰে পানীত হোৱা প্ৰদূষণ ৰোধতো সহায় কৰে। অসমৰ থলুৱা মাছৰ ভঁৰালস্বৰূপ এই আৰ্দ্ৰভূমিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিয়েই বহু মৎসজীৱী পৰিয়াল বৰ্তি ="গ্ৰন্থ ১" আৰ্দ্ৰভূমিৰ উপকাৰিতা অক্টোবৰ মাহৰপৰা প্ৰব্ৰজন কৰা বহু প্ৰজাতিৰ চৰাইবোৰ এই বিলবোৰৰ প্ৰধান আকৰ্ষণ। উল্লেখযোগ্য যে অসমত থকা প্ৰায় ১৮৫ বিধ জলচৰ পক্ষীৰ ১০৭ বিধেই পৰিভ্ৰমী। ভাৰতবৰ্ষত পোৱা ১২৮৮ বিধমান প্ৰজাতিৰ ভিতৰত অসমত প্ৰায় ৮১৪ বিধ পক্ষী পোৱা যায়। পক্ষীৰ এই পৰিভ্ৰমণ ইহঁতৰ পাৰিপাৰ্শ্বিকতা আৰু প্ৰজননৰ লগত সম্বন্ধ আছে। উল্লেখযোগ্য যে ঋতু পৰিবৰ্তনৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা শীত বা গৰমৰ বাবে আৰু খাদ্যবস্তুৰ সন্ধানত পক্ষীবোৰে সৰীসৃপ, পোক-পতঙ্গ আদি খায়; যদিও মাছ ইহঁতৰ প্ৰধান খাদ্য; সেয়েহে ইহঁতে বিল, পিটনিবোৰত ভিৰ কৰে আৰু প্ৰজননৰ কেন্দ্ৰৰূপে বাছি লয়। অক্টোবৰৰপৰা নানা বিধ পক্ষী এই জলাহ ভূমিবোৰলৈ আহি মধুৰ কলৰৱেৰে নান্দনিক পৰিবেশৰ সৃষ্টি কৰে। যোৰহাটৰ ককিলামুখ, মালৌপথাৰ, মাজুলী, শিৱসাগৰৰ পানীদিহিং, জয়সাগৰ পুখুৰী, লখিমপুৰৰ খাৰলি, ডিব্ৰুগড়ৰ লেজাই, কলাখোৱা, কটহা, ঘোঁৰামৰা, কাজিৰঙাৰ মিহিমুখ, গুৱাহাটীৰ দিপৰ বিলকে ধৰি অসমৰ সকলোতে বিস্তীৰ্ণ হৈ থকা সৰু-বৰ জলাহ ভূমিবোৰ পক্ষীৰ কাকলিৰে মুখৰিত হৈ থাকে। বিলবোৰত মাছ হৈছে মুখ্য আবাসিক প্ৰাণী; নানা ধৰণৰ আৰু বৰণৰ থলুৱা মাছেৰে এই আৰ্দ্ৰভূমিবোৰ ভৰি আছে, স্থানীয় বায়ুশ্বাসী মাছৰ লগতে আলংকৰিক মাছেৰে পূৰ্ণ এই বিলবোৰত পলুভক্ষী আৰু ঔষধি গুণসম্পন্ন মাছৰো অভাৱ নাই। এই আৰ্দ্ৰভূমিবোৰে বানপানী প্ৰতিৰোধ কৰাত বিশেষ সহায় কৰে। ই অতিৰিক্ত পানী ভাগ ধৰি ৰাখে আৰু আশে-পাশে থকা ঠাইবোৰ প্লাৱিত হোৱাৰপৰা ৰক্ষা কৰে। তদুপৰি ইয়াত থকা বিভিন্ন জলজ উদ্ভিদে পানীৰ সোঁত প্ৰতিৰোধ কৰে আৰু বানপানীৰ ভয়াবহতা কম কৰাত, গৰাখহনীয়া ৰোধ কৰাত সহায় কৰে। জলাশয়ৰ শ্ৰেণীবিভাগ আৰ্দ্ৰভূমিৰ অন্তৰ্গত বিল বা জলাশয়বোৰক তিনিটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি। গৰু খুৰা সদৃশ গঠনৰ বিল এইবোৰ ঠেক, দীঘলীয়া, বেঁকা বা কেতিয়াবা পোন আকৃতিৰ হ'ব পাৰে। সাধাৰণতে নদীৰ গতিপথ সলনি হ'লে নদীয়ে এৰি যোৱা দ পানীভাগ বিল বা জলাশয় হিচাপে পৰিগণিত হয়। এনেবোৰ বিলৰ কিছুমানৰ মাতৃ নদীৰ সৈতে এটা নলা বা সুঁতিৰদ্বাৰা সম্পৰ্ক থাকি যায়, এই সম্পৰ্ক কিছুৰ ক্ষেত্ৰত স্থায়ীভাৱে আৰু কিছুৰ ক্ষেত্ৰত অস্থায়ী বা মাত্ৰ বাৰিষাৰ সময়তহে হোৱা দেখা যায়, আৰু কোনো বিলৰ মাতৃ নদীৰ সৈতে সম্পৰ্ক সম্পূৰ্ণ বিচ্ছিন্ন হোৱাও দেখা যায়। বহুক্ষেত্ৰত মানুহেও বিল আৰু নদীৰ সৈতে থকা সুঁতি বা নলা বন্ধ কৰি দিয়া দেখা যায়। নদীৰ লগত সম্পৰ্ক থকা বিলবোৰক মুক্ত বা বোলা হয়। ইয়াত জৈৱবৈচিত্ৰ্যৰ প্ৰাচুৰ্য দেখা যায়। নদীৰ সৈতে সম্পৰ্ক ছিন্ন হোৱা বিলবোৰক বা বন্ধ জলাশয় বুলিব পাৰি। এই গৰু খুৰা সদৃশ বিলেৰে সমগ্ৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল ভৰি আছে। সৰু সৰু আকৃতিৰ অগণন বিল অসমৰ সকলোতে দেখা যায়। হ্ৰদৰ দৰে জলাশয় এইবোৰ জলাশয় কোনো অঞ্চলৰ দ ঠাইত অৱস্থিত। ই বহল আৰু বাম হয়। এইবোৰ নানা আকৃতিৰ হ'ব পাৰে। বাৰিষা বৰষুণৰ পানী অথবা কাষৰ নদীৰ পানীৰে এনে জলাশয়বোৰ প্লাৱিত হয়। শৈলস্তৰ স্থানচ্যুত হোৱাৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা বিল ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু গংগা নদীৰ উপত্যকাত এনে বিল দেখা যায়। পানী ধৰি ৰখা আৰু উৎপাদন ক্ষমতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এনে বিলৰ গুৰুত্ব নিৰ্ভৰ কৰিছে। এনে কিছুমান বিল গোটেই বছৰ ধৰি পানীৰে পূৰ্ণ হৈ থাকে। আকৌ কিছুমান বিল বাৰিষাৰ বৰষুণে বা কাষৰীয়া নদীৰ পানীয়েহে প্লাৱিত কৰে। ১৮৯৭ আৰু ১৯৫০ চনৰ ভূমিকম্পৰ পৰিণতিতো এনে ধৰণৰ বহু বিল গংগা আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাত সৃষ্টি হৈছিল বুলি ভূবিজ্ঞানীসকলে মত প্ৰকাশ কৰিছে। প্ৰাকৃতিক বিলৰ ব্যৱস্থাপনা যোৱা ৫০ বছৰত ভাৰতৰ আৰু অসমৰ ৭০ শতাংশ পানী ঔদ্যোগিক আৰু আবৰ্জনাজনিত প্ৰদূষণৰ বাবে দূষিত হৈছে। 'ৱাশ্বিংটনৰ ৱৰ্ল্ড ৱাচ্চ ইনষ্টিটিউট'ৰ মতে ২০২০ চনৰ পাছৰপৰা ভাৰতবৰ্ষ পানীৰ অতিশয় অভাৱগ্ৰস্থ দেশ হিচাপে পৰিগণিত হ'ব। এতিয়াও কোনো কোনো ঠাইত এনে পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ হৈছে। বিল, পিটনি আৰু জলাশয়বোৰৰ ৰক্ষণাবেক্ষণৰ বাবে লগা প্ৰয়োজনীয় ব্যৱস্থাপনাবোৰ বিলবোৰত প্ৰাকৃতিকভাৱে থকা মাছবোৰ নিধন কৰাৰ পৰিবৰ্তে ইয়াক মাছৰ উৎপাদনৰ কামতো ব্যৱহাৰ কৰা উচিত। পানীৰ এই উৎসবোৰৰ কাষত বাস কৰা গাঁওবাসীয়ে মাজে-সময়ে সমূহীয়াকৈ পাৰবোৰ বান্ধি জলজ উদ্ভিদবোৰ চাফা কৰিলে সূৰ্যৰ কিৰণ পানীৰ গভীৰলৈ যাব আৰু তাৰ জৰিয়তে বিল-জলাশয়বোৰক আৰু উৎপাদনক্ষম কৰিব পাৰি। মুক্ত পানীত মাছ উৎপাদন কৰাৰ উপৰিও আবদ্ধ পানীতো মাছ উৎপাদনৰ জৰিয়তে প্ৰাকৃতিক উৎসবোৰৰ উচিত ব্যৱহাৰৰদ্বাৰা মাছৰ উৎপাদন বঢ়াই আৰ্থিক সচ্ছলতা পাব পাৰি। সকলো পানীৰ উৎসকে আজিকালি আবৰ্জনা পেলাবলৈ বাছি লোৱা দেখা যায়। ইয়েই নদী-বিল, জলাশয়বোৰ দূষিত হোৱাৰ প্ৰধান কাৰণ। অকল মাছই নহয়, অন্যান্য জীৱ প্ৰজাতিৰ লগতে পক্ষীকূলো আৰ্দ্ৰভূমিৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ। খাদ্য শৃংখলাৰ পিৰামিডত এটা আনটোৰ পৰিপূৰক। পক্ষীকূলৰ উপস্থিতিয়ে ফছফৰাছ, নাইট্ৰ'জেন আদি মৌলৰ বঢ়াটুটা কৰি বিৰল পৰিবেশতন্ত্ৰৰ ৰক্ষণাবেক্ষণ কৰে। সেয়েহে আৰ্দ্ৰভূমিৰ পক্ষীকূল নিধন যজ্ঞ যিকোনো প্ৰকাৰে গাঁওবাসীয়ে প্ৰতিহত কৰা উচিত। ইয়াৰ বাবে চৰকাৰেও প্ৰয়োজনীয় পদক্ষেপ ল'ব লাগে। বিলৰ কাষৰ পথাৰ বা চাহ বাগিচাবোৰত ব্যৱহাৰ কৰা কীট-পতংগ নাশক, ৰাসায়নিক সাৰ দ্ৰব্য পানীৰ লগত মিহলি হৈ বিলৰ পানী, নদীৰ পানী দূষিত কৰে আৰু মাছ-কাছ আদিৰ নিধন যজ্ঞ আৰম্ভ হয়। এই ক্ষেত্ৰত চৰকাৰৰ সাহায্য অবিহনে ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ সম্ভৱ হৈ নুঠিব। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ

68106

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%AC%E0%A7%80%20%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%A6%E0%A6%BE%E0%A7%B0

বেবী হালদাৰ

বেবী হালদাৰ (বা হালদাৰ) (জন্ম ১৯৭৩) এগৰাকী ভাৰতীয় লেখক। তেওঁৰ উচ্চ প্ৰশংসিত সৃষ্টি কৰ্মটি হ'ল ২০০৬ চনত প্ৰকাশ হোৱা তেওঁৰ আত্মজীৱনী আলো আঁধাৰি (আ লাইফ লেচ অৰ্ডিনেৰী), য'ত ঘৰুৱা কৰ্মীৰূপে তেওঁৰ ৰুঢ় জীৱনটো বৰ্ণিত হৈছে। কিতাপখন ১৩টা বিদেশী ভাষালৈ অনুবাদ হৈছে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু বিবাহ কাশ্মীৰত জন্ম গ্ৰহণ কৰা বেবীৰ দেউতাকৰ নিয়মীয়া মদ্যপানৰ অভ্যাসে যেতিয়া পৰিয়ালটোলৈ অশান্তি মাতি আনে তেওঁৰ মাকে চাৰি বছৰ বয়সতে বেবীক মুৰ্শিদাবাদত অকলশৰীয়াকৈ এৰি দি দেউতাকৰপৰা আঁতৰি থাকিবলৈ লয়। তাৰপিছত তেওঁৰ কটুভাষী, এক্স-চাৰ্ভিচমেন, গাড়ীচালক পিতৃ দুবাৰকৈ বিবাহপাশত আৱদ্ধ হয়, যাৰ সৈতে বেবী কাশ্মীৰৰপৰা মুৰ্শিদাবাদ আৰু শেষত পশ্চিমবংগৰ দুৰ্গাপুৰলৈ যায় আৰু তাতে ডাঙৰ-দীঘল হয়। ছেগা-চোৰোকাকৈ তেওঁ বিদ্যালয়লৈ গৈছিল যদিও ষষ্ঠ শ্ৰেণীত তেওঁ পঢ়া এৰি দিয়ে। ১২ বছৰ বয়সত তেওঁৰ পিতৃয়ে তেওঁতকৈ বয়সত চৈধ্য বছৰে ডাঙৰ এজন লাপি-লুপা সজ্জাশিল্পীৰ (ডেকৰেটৰ) সৈতে বেবীৰ বিয়া পাতি দিয়ে।তেৰ বছৰ বয়সত বেবী প্ৰথমটো সন্তানৰ মাতৃ হয়। বেবীৰ ভগ্নীক তেওঁৰ স্বামীয়ে ডিঙি চেপি হত্যা কৰাৰ সময়তে বেবীয়ে চুবুৰীৰ মানুহৰ ঘৰত ঘৰুৱা কৰ্মী ৰূপে কাম-কাজ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। অৱশেষত, ১৯৯৯ চনত, পঁচিশ বছৰ বয়সত বেবীয়ে ঘৰুৱা হিংসাৰপৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ স্বামীক এৰি নিজৰ তিনিটি সন্তানৰ সৈতে ৰেলত উঠি দিল্লীলৈ পলাই আহে। অকলশৰীয়া মাতৃ হিচাপে পৰিয়ালটোৰ ভৰণ-পোষণৰ বাবে বেবীয়ে দিল্লীৰ তেওঁ থকা চুবুৰীটোত গৃহ কৰ্মী হিচাপে কাম কৰা আৰম্ভ কৰে। এই সময়ছোৱাত তেওঁ বহুতো গৃহস্থৰ নিৰ্যাতন আৰু শোষণৰ চিকাৰ হয়। লেখক ৰূপে কৰ্মজীৱন বেবী হালদাৰৰ অন্তিমজন গৃহস্থ আছিল প্ৰবোধ কুমাৰ। প্ৰবোধ আছিল এগৰাকী লেখক, নৃত্তত্ববিদ্যাৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত অধ্যাপক আৰু প্ৰখ্যাত হিন্দী সাহিত্যিক মুন্সী প্ৰেমচন্দৰ নাতি। তেওঁ দিল্লীৰ গুৰগাঁৱত বাস কৰিছিল। তেওঁৰ ঘৰত কিতাপৰ ৰেক চাফা কৰি থকা অৱস্থাত, বেবীৰ কিতাপৰ প্ৰতি থকা আগ্ৰহৰ কথা মন কৰি কুমাৰে নামকৰা লেখকসকলৰ কিতাপ পঢ়িবলৈ বেবীক উৎসাহিত কৰে। তচলিমা নাছৰিনৰ আত্মজীৱনীমূলক 'আমাৰ মেয়েবেলা'ৰে (অসমীয়া অনুবাদ:মোৰ ছোৱালীকাল) বেবীৰ কিতাপ পঢ়া আৰম্ভ হয়। কিতাপখনে বেবীক বৰকৈ প্ৰভাৱিত কৰে আৰু তেওঁ অন্য লেখকসকলৰো কিতাপ পঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰে। দক্ষিণ ভাৰত ভ্ৰমণলৈ যোৱাৰ আগতে কুমাৰে বেবীক এখন নোটবুক আৰু এটি কলম উপহাৰ দি তেওঁৰ জীৱন কাহিনী লিখিবলৈ উদ্বুদ্ধ কৰে। বেবীয়ে নিজৰ কামৰ ফাঁকে ফাঁকে স্থানীয় বঙালী ভাষাত নিজৰ জীৱন কাহিনী লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এমাহ পিছত কুমাৰ যেতিয়া উভতি আহিছিল; বেবীয়ে ইতিমধ্যে এশ পৃষ্ঠা লিখি শেষ কৰিছিল। কেইবামাহৰ পিছত, বেবীৰ স্মৃতিকথা লিখা যেতিয়া সম্পূৰ্ণ হৈছিল, কুমাৰে পাণ্ডুলিপিটো সম্পাদনা কৰাত বেবীক সহায় কৰিছিল, স্থানীয় সাহিত্য চক্ৰৰ সৈতে তেওঁ ইয়াৰ বিষয়ে কথা পাতিছিল আৰু কিতাপখন হিন্দীলৈ অনুবাদ কৰিছিল। এই সংস্কৰণটো ২০০২ চনত কলকাতাৰ এটি সৰু প্ৰকাশন গোষ্ঠী ৰোশনী পাবলিচাৰছৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰা হৈছিল। তেওঁলোকক আশ্বৰ্যচকিত কৰি কিতাপখনে আৰম্ভণিৰ পৰা সৰ্বাধিক বিক্ৰীৰ অভিলেখ কৰিছিল। লগে লগে ই তীব্ৰতাৰে সংবাদ মাধ্যমৰ মনোযোগ আকৰ্ষণ কৰে, কিয়নো কিতাপখনে এছিয়া মহাদেশৰ ঘৰুৱা সেৱকসকলে নিৰ্বাহ কৰা কঠোৰ জীৱনৰ ওপৰত পোহৰ পেলাইছিল, আৰু দুবছৰৰ ভিতৰত ইয়াৰ আৰু দুটা সংস্কৰণ প্ৰকাশ হৈছিল। মূল বাংলা সংস্কৰণ আলো আঁধাৰি লাইট এণ্ড ডাৰ্কনেচ ২০০৪ চনত প্ৰকাশ হৈছিল। ২০০৫ চনত এটা মালায়ালম সংস্কৰণ প্ৰকাশ পাইছিল আৰু ইংৰাজী অনুবাদ প্ৰকাশ কৰা হৈছিল ২০০৬ চনত, আৰু ই ভাৰতত সৰ্বাধিক বিক্ৰী হৈছিল, আনহাতে নিউয়ৰ্ক টাইমছে ইয়াক ভাৰতৰ এঞ্জেলাৰ এচেজ বুলি কৈছে। সোনকালেই ইয়াক ২১ টা ভাষালৈ অনুবাদ কৰা হৈছিল। এই একৈশটা ভাষাৰ ভিতৰত ফৰাচী, জাপানী আৰু কোৰিয়ানকে ধৰি ১৩ টা বিদেশী ভাষালৈও কিতাপখন অনুবাদ হৈছে। কিতাপখন ২০০৮ চনত জাৰ্মানলৈ অনুবাদ কৰা হৈছে। লেখকে নিজেই তেওঁৰ প্ৰকাশক, নতুন দিল্লী, ভাৰতৰ প্ৰীতি গিলৰ সৈতে জাৰ্মানী ভ্ৰমণ কৰি তাৰ দৰ্শকৰ ওচৰত কিতাপখন উপস্থাপন কৰে আৰু তেওঁলোকক ভাৰতৰ মহিলাসকলৰ বৰ্তমানৰ পৰিস্থিতি বিষয়ে সম্যক জ্ঞান দিয়ে। ব্যক্তিগত জীৱন ল'ৰা তাপস, সুবোধ আৰু জীয়ৰী প্ৰিয়াৰ সৈতে হালদাৰ গুৰগাঁৱত থাকে। তেওঁৰ ডাঙৰ ল'ৰা সুবোধ এতিয়া বিশ বছৰীয়া, কৰ্মৰত যুৱক আৰু তেওঁ বেলেগকৈ থাকিবলৈ লৈছে।২০১২ চনত তেওঁৰ তৃতীয়খন কিতাপৰ কাম কৰি থকাৰ সময়ৰপৰা হালদাৰে গুৰগাঁৱৰ ডি এল এফ চিটিত প্ৰবোধ কুমাৰৰ সৈতে কাম কৰা আৰম্ভ কৰে। যদিও নিজৰ কিতাপ বিক্ৰীৰ টকাৰে কলিকতাত তেওঁৰ ঘৰ সাজি আছিল; হালদাৰে দিল্লীতে থকাটো ঠিক কৰে। বাহ্যিক সংযোগ ডুন লিটাৰেৰী ফেষ্টিভেলত বেবী হালদাৰ তথ্যসূত্ৰ ভাৰতৰ ব্যক্তি জীৱিত ব্যক্তি ভাৰতীয়

42866

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%A1%E0%A6%BC

হাড়

মানুহৰ কংকালতন্ত্ৰ শৰীৰৰ টান অংশবোৰক একেলগে কংকালতন্ত্ৰ বোলা হয়। দেহৰ বাহিৰফালে থকা টান অংশবোৰক বহিঃকংকাল আৰু শৰীৰৰ ভিতৰফালে থকা টান অংশবোৰক অন্তঃকংকাল বোলা হয়। বহিঃকংকালবোৰে শৰীৰৰ কোমল অংশবোৰক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে। সৰীসৃপ, পক্ষী আৰু স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ হাতোঁৰা নখ খুৰা শিং আৰু চৰাইৰ পাখিবোৰ হ’ল বহিঃকংকালৰ উদাহৰণ। আকৌ শৰীৰৰ ভিতৰত থকা অন্তঃকংকালে শৰীৰটোক এটা নিৰ্দিষ্ট আকৃতি প্ৰদান কৰাৰ উপৰিও শৰীৰৰ বিভিন্ন অংগৰ সঞ্চালনত সহায় কৰে। অন্তঃকংকালতন্ত্ৰ অস্থি আৰু কোমলাস্থিৰে গঠিত। অস্থি আৰু কোমলাস্থিবোৰ হ’ল এক বিশেষ ধৰণৰ সংযোজী কলা। অস্থিৰ ভৌমদ্ৰব্যত কেলছিয়াম লৱণ থাকে বাবে এইবোৰ টান হয়; আনহাতে কোমলাস্থিৰ ভৌমদ্ৰব্যত কন্দ্ৰইটিন নামৰ এবিধ লৱণ থকাৰ বাবে এইবোৰ লেহুকা ধৰণৰ হয়। মানুহৰ কংকালতন্ত্ৰত মুঠতে 206 ডাল হাড় আৰু কেইডালমান কোমলাস্থি থাকে। মানুহৰ সৰ্বমুঠ 206 ডাল হাড়ৰ লাওখোলাটোত 29 ডাল, মেৰুদণ্ডত 26 ডাল, হাত আৰু ভৰিত 30 ডালকৈ, বক্ষচক্ৰত 2 ডালকৈ, শ্ৰোণীচক্ৰত 1 ডালকৈ, 12যোৰ কামিহাড় আৰু 1 ডাল উৰোস্থি হাড় থাকে। অন্তঃকংকালতন্ত্ৰক প্ৰধানতঃ দুটা ভাগত ভগাব পাৰি, যেনে অক্ষীয় কংকাল আৰু উপাংগীয় কংকাল 1. অক্ষীয় কংকাল লাওখোলা মেৰুদণ্ড উৰোস্থি আৰু কামিহাড়েৰে অক্ষীয় কংকালতন্ত্ৰটো গঠিত। 2. উপাংগীয় কংকাল বক্ষবেষ্টনী হাত আৰু ভৰিৰ হাড়বোৰক একেলগে উপাংগীয় কংকাল বোলে। 1. অক্ষীয় কংকাল লাওখোলা লাওখোলাটো কৰোটিয় আ্ৰৰু মুখমণ্ডলীয় হাড়েৰে গঠিত। লাওখোলাটো কশেৰুকামালাৰ শীৰ্ষত অৱস্থিত আৰু ইয়াত থকা হাড়বোৰ হ’ল কৰোটিৰ হাড় কৰোটিত মুঠ 8 ডাল হাড় থাকে। এইবোৰ হ’ল এডাল ললাটিকা অস্থি দুডাল ভিত্তিয় অস্থি দুডাল শংখাস্থি হাড় এটা শিৰনিম্নাস্থি কন্দ বা অক্সিপিটেল কণ্ডাইল এডাল স্ফেনয়’ড হাড় আৰু এডাল এথময়ড অস্থি কৰোটিকা গহ্বৰটোৱে মস্তিষ্কক আৱৰি ৰাখে। কৰোটিকা গহ্বৰটো ফৰামেন নাম বা মহাৰন্ধ্ৰৰে পশ্চাদ দিশত মুক্ত হৈছে। কৰ্ণ অস্থিকা মুঠ কৰ্ণ অস্থিকাৰ সংখ্যা হ’ল 6 ডাল। এইবোৰ হ’ল দুডাল মেলিয়াছ দুডাল কাছ আৰু দুডাল ছ হাইয়ড অস্থি হাইয়ড হাড়ডাল ডিঙিৰ ওপৰফালে থকা লেৰিংছৰ ঠিক ওপৰ ফালৰ বেৰত অৱস্থিত। যদিও ইয়াক প্ৰকৃততে লাওখোলাৰ হাড় বুলি গণ্য কৰা নহয় তথাপিও ইয়াক লাওখোলাৰ এটা অংশ বুলি কব পাৰি। ইয়াৰ লগত জিভা আৰু মুখগহ্বৰৰ মজিয়াৰ কিছুমান পেশী সংযোজিত হৈ থাকে যদিও আন কোনো হাড়ৰ সতৈ ইয়াৰ কোনো সংযোগ নেথাকে। মুখমণ্ডলীয় হাড় মুখমণ্ডলত সৰ্বমুঠ 14 ডাল হাড় থাকে। এইবোৰ হ’ল দুডাল গণ্ডাস্থিক হাড় দুডাল উৰ্ধহনু দুডাল নাসিকাস্থি দুডাল অশ্ৰু অস্থি এডাল সীৰিকা বা ভ’মাৰ দুডাল তালব্য অস্থি দুডাল নাসাশুক্তিকা আৰু এডাল নিম্নহনু লাওখোলাৰ কাম 1. লাওখোলাৰ প্ৰধান কামটো হ’ল মস্তিষ্কটোক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰা, 2. লাওখোলাৰ লগত সংযুক্ত হৈ থকা হনুৰ হাড়ে খাদ্য বস্তু চোবোৱা, গুড়ি কৰা আদি কাৰ্যত সহায় কৰে, 3. মুখমণ্ডলত থকা সংবেদী অংগবোৰক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰা, 4. হাইয়’ড সজুলীয়ে ডিঙিটোক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে। কশেৰুকামালা বা ৰাজহাড় ৰাজহাড় হ’ল মানুহৰ শৰীৰৰ মুখ্য ভাৰবাহী অস্থি। ই কে’বাটাও সৰু সৰু হাড়ৰ সমষ্টি। এই সৰু সৰু হাড়বোৰক কশেৰুকা বোলা হয়। মানুহৰ ৰাজহাড়ডালত 26টা কশেৰুকা থাকে আৰু ই পৃষ্ঠীয়ফালে অৱস্থিত। কশেৰুকাবোৰৰ মাজেৰে এটা সুৰঙ্গ থাকে আৰু ইয়াক স্নায়ু সুৰঙ্গ বোলা হয়। মস্তিষ্কৰ পৰা ওলোৱা স্নায়ুৰজ্জুডাল স্নায়ু সুৰঙ্গৰ মাজত সোমাই থাকে। ৰাজহাড়ৰ শীৰ্ষত থকা প্ৰথম কশেৰুকাটোক বোলা হয় আৰু ই লাওখোলাটোৰ শিৰনিম্নাস্থি কন্দ বা অক্সিপিটেল কণ্ডাইল লগত সংযুক্ত হৈ থাকে। মানুহৰ শিৰনিম্নাস্থি কন্দটো দুটা কন্দযুক্ত। এনেকুৱা ধৰণৰ লাওখোলাক দ্বিকন্দীয় লাওখোলা বোলা হয়। ৰাজহাড়ডালক কে’বাটাও খণ্ডত ভগোৱা হৈছে যেনে 7টা গ্ৰীবা কশেৰুকাৰে গঠিত গ্ৰীবা অঞ্চল, 12টা বক্ষীয় কশেৰুকাৰে গঠিত বক্ষ অঞ্চল, 5টা কঁকালীয় কশেৰুকাৰে গঠিত কঁকালীয় বা কটি অঞ্চল, 1টা ত্ৰিকাস্থি কশেৰুকাৰ ত্ৰিকাস্থি অঞ্চল আৰু 1টা পুচ্ছ কশেৰুকাৰে গঠিত পুচ্ছ অঞ্চল। ত্ৰিকাস্থি কশেৰুকাটোত 5টা কশেৰুকা যোৰা লাগি এটুকুৰা হাড়ৰ সৃষ্টি কৰিছে আৰু 4টা কশেৰুকা যুক্ত হৈ পুচ্ছ কশেৰুকাটো সৃষ্টি কৰিছে। মানুহৰ কশেৰুকা সূত্ৰটো হ’ল (4)। কশেৰুকাৰ কাম 1. ই স্নায়ুৰজ্জুডালক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে, 2. ঠিয় হৈ থকা নাইবা গতিশীল অৱস্থাত শৰীৰৰ ভাৰ বহন কৰে, 3.অগ্ৰ গ্ৰীবা কশেৰুকাবোৰে মূৰটো লৰোৱাত সহায় কৰে, 4. আন্তঃকশেৰুকী থালবোৰৰ উপস্থিতিৰ কাৰণে ৰাজহাড়ডাল ভাঁজ লগাব পাৰা বিধৰ হয়। উৰোস্থি বুকুৰ ছালৰ তলত ঠিক সোমাজতে থকা চেপেটা হাড়ডালক উৰোস্থি বোলা হয়। ই প্ৰায় 15 ছে. মি. মান দীঘল হয় আৰু 7যোৰ প্ৰকৃত কামিহাড় ইয়াৰ লগত সংযুক্ত হৈ থাকে। উৰোস্থিডালে বক্ষীয় অঞ্চলটোক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰাৰ উপৰিও শ্বসন কাৰ্যত সহায় কৰে। কামিহাড় কামিহাড়ৰ মুঠ সংখ্যা 12 যোৰ। কামিহাড়বোৰৰ পৃষ্ঠীয় প্ৰান্তবোৰৰ প্ৰত্যেকতে দুখনকৈ সন্ধিপৃষ্ঠ থাকে বাবে এইবোৰক দ্বিশিৰীয় বা বাইচেফালিক বুলি কোৱা হয়। প্ৰথম 7যোৰ কামিহাড়ক প্ৰকৃত কামিহাড় বোলা হয়। পৃষ্ঠীয় দিশত এইবোৰ ৰাজহাড়ৰ লগত সন্ধিপৃষ্ঠৰ দ্বাৰা সংযুক্ত হৈ থাকে। অংকীয় দিশত এইবোৰে হায়ালিন কোমলাস্থিৰ জৰিয়তে উৰোস্থিৰ লগত সংযুক্ত হৈ থাকে। অষ্টম, নবম আৰু দশম কামিহাড় কেইডাল হায়ালিন কোমলাস্থিৰ দ্বাৰা সপ্তম কামিহাড়ৰ অংকীয় মূৰটোৰ লগত যুক্ত হৈ থাকে। এই তিনিডাল কামিহাড়ক অপ্ৰকৃত বা ডেল কামিহাড় বোলে। একাদশ আৰু দ্বাদশ কামিহাড় দুযোৰৰ অংকীয় দিশটো মুক্ত হৈ থাকে বাবে ইহঁতক প্লৱমান কামিহাড় বোলে। বক্ষীয় কশেৰুকা, কামিহাড়বোৰ আৰু দুয়োফালৰ অংসফলক বা স্কাপুলা দুডালে লগ লাগি বক্ষপিঞ্জৰটো সৃষ্টি কৰিছে। বক্ষপিঞ্জৰটোৱে বক্ষগহ্বৰৰ ভিতৰত থকা হৃদপিণ্ড, হাঁওফাঁও আদিক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে। তদুপৰি কামিহাড়বোৰে শ্বসন কাৰ্যৰ লগত জড়িত পেশীবোৰক ধৰি ৰাখি শ্বসন কাৰ্যত সহায় কৰে। 2. উপাংগীয় কংকাল বক্ষ বেষ্টনী প্ৰত্যেকডাল বক্ষ বেষ্টনী দুডাল হাড়ৰ সমষ্টি কণ্ঠাস্থি আৰু অংসফলক পিঠিৰ দুয়োফালে থকা দ্বিতীয় আৰু সপ্তম কামিহাড়ৰ মাজত অৱস্থিত চেপেটা ত্ৰিভুজাকৃতিৰ হাড়ডালক অংসফলক বোলে। অংসফলকৰ পৃষ্ঠীয় ভাগৰ পৰা প্ৰৱৰ্দ্ধিত হৈ অহা চোকা দাতিটোক এক্ৰমিয়ন বোলে। কণ্ঠাস্থিডাল ইয়াৰ লগত সংযুক্ত হৈ থাকে। এক্ৰ’মিয়নৰ তলৰফালে এটা গাত থাকে আৰু ইয়াক গ্লেন’ইড গহ্বৰ বোলে। শ্ৰোণী বেষ্টনী শ্ৰোণী বেষ্টনী দুডাল কক্সা নামৰ হাড়ৰ দ্বাৰা গঠিত আৰু ই শৰীৰৰ ভাৰ বহন কৰে। ইয়াৰ প্ৰত্যেকডাল কক্সা ইলিয়াম ইস্কিয়াম আৰু পিউবিচ নামৰ তিনিডাল হাড়ৰ সমষ্টি। এই তিনিডাল হাড়ৰ সন্ধিস্থলত এচিটাবুলাম নামৰ এটা গাঁত থাকে। এই গাঁতটোতে কৰঙনৰ ফিমাৰ নামৰ হাড়ডালৰ মূৰটো সোমাই থাকে। দুয়োফালে থকা শ্ৰোণী বেষ্টনীৰ হাড়ৰ মধ্যঅংকীয় সংযোগ অঞ্চলত ডাঠ অঁহীয়া কোমলাস্থিৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত পিউবিচ চিম্ফাইচিচ থাকে। অগ্ৰপাদ বা হাতৰ হাড় অগ্ৰপাদৰ হাড়বোৰ হ’ল প্ৰগণ্ডিকাস্থি বা হিউমেৰাচ ৰেডিয়াচ আৰু আলনা মণিবন্ধাস্থি বা কৰতলাস্থি বা আৰু অংগুলাস্থি প্ৰত্যেক পাদতে 30 ডালকৈ হাড় থাকে। ঊৰ্দ্ধ বাহুৰ হাড়ডালক হিউমেৰাচ বোলা হয়। দণ্ডাকৃতিৰ এই হাড়ডালৰ ওপৰ মূৰত থকা গোলকটো বক্ষবেষ্টনীৰ স্কাপুলাত থকা গ্লেনইড গহ্বৰৰ লগত সংযুক্ত হৈ থাকে তলৰ মূৰটো নিম্ন বাহুৰ ৰেডিয়াচ আৰু নাৰ লগত সংযুক্ত হৈ থকে। নিম্ন বাহুত থকা ৰেডিয়াচ আৰু নাৰ আনটো মূৰ মণিবন্ধত থকা কাৰ্পেল নামৰ হাড়ৰ লগত সংযুক্ত হৈ থাকে। 8 টুকুৰা হাড় লগ হৈ কাৰ্পেল নামৰ হাড়ৰ সৃষ্টি হৈছে। হাতৰ তলুৱাত থকা হাড়ক বোলা হয়। ই 5 টুকুৰা হাড়ৰ সমষ্টি। আঙুলিত থকা হাড়বোৰক অংগুলাস্থি বোলে। ইয়াৰ মুঠ সংখ্যা 14 ডাল। বুঢ়া আঙুলিটোত 2 ডাল আৰু অন্য আঙুলিবোৰত 3 ডালকৈ অংগুলাস্থি থাকে। পশ্চাদপাদ বা ভৰিৰ হাড় পশ্চাদপাদ বা ভৰিতো 30 ডালকৈ হাড় থাকে। উৰুৰ হাড়ডালক উৰ্বস্থি বা ফিমাৰ বোলে। মানুহৰ শৰীৰৰ এইডালেই আটাইতকৈ দীঘল হাড়। উৰ্বস্থিৰ ওপৰৰ মূৰটো শ্ৰোণীবেষ্টনীৰ এচিটাবুলাম নামৰ গাঁতটোত খাপ খাই লাগি থাকে। তলৰ ফালে ই টিবিয়াৰ লগত লগ লাগি থাকে। উৰুৰ নিম্নাংশত থকা হাড় দুডালক জংঘাস্থি বা টিবিয়া আৰু অনুজংঘাস্থি বা ফিবুলা বোলে। ইয়াৰে টিবিয়াডাল দীঘল আৰু শক্তিশালী। আঁঠুত থকা টুপী আকৃতিৰ বৃত্তাকাৰ আৰু ঘূৰণীয়া হাড়ডালক পেটেলা বোলে। ভৰিৰ গোৰোহাত থকা হাড়বোৰক গুলফাস্থি বা টাৰ্চেল বোলা হয়। গোৰোহাটোত 7 টুকুৰা গুলফাস্থি থাকে। গুলফাস্থিৰ সম্মুখৰ পিনে 5 ডাল প্ৰপদিকাস্থি থাকে। প্ৰপদিকাস্থিৰ পৰা আঙুলিলৈ বৃস্তিত হাড়বোৰক পদাংগুলালাস্থি বোলে। মুঠ পদাংগুলাস্থিৰ সংখ্যা হ’ল 14 ডাল। সন্ধি বা গাঁঠি দুডাল স্বতন্ত্ৰ হাড়ৰ সংযোগ স্থলক সন্ধি বা গাঁঠি বোলে। মানুহৰ কংকালতন্ত্ৰত থকা বেলেগ বেলেগ ধৰণৰ গাঁঠিবোৰে বেলেগ বেলেগ চলন কাৰ্যৰ লগত জড়িত। অংগচালনাৰ বাবে সন্ধিবোৰ অতি প্ৰয়োজনীয়। যিবোৰ সন্ধিয়ে উত্তোলক হিচাপে কাম কৰে সেইবোৰ সন্ধিয়ে হাড়ত সংযুক্ত হৈ থকা পেশীৰ সহায়ত অংগবোৰৰ চলনত সহায় কৰে। সংগঠনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সন্ধিবোৰক তিনিটা ভাগত ভগোৱা হয়। যেনে তন্তুয় সন্ধি কোমলাস্থিয় সন্ধি আৰু চায়ন’ভিয়েল সন্ধি তন্তুয় সন্ধি তন্তুয় সন্ধিবোৰে অংগচালনত সহায় নকৰে। মগজুক আবৰি ৰখা লাওখোলাটোৰ চেপেটা হাড়বোৰৰ মাজৰ সীৰলুবোৰ এনেকুৱা প্ৰকৃতিৰ সন্ধি। এই সন্ধিবোৰো ওচৰা ওচৰিকৈ থকা থকা হাড়বোৰক সংযোগ কৰি ৰাখে। কোমলাস্থিয় সন্ধি দুটুকুৰা হাড়ৰ মাজৰ এনেকুৱা সন্ধিবোৰ কোমলাস্থিৰ দ্বাৰা সংযুক্ত হৈ থাকে। ৰাজহাড়ৰ ওচৰাওচৰিকৈ থকা কশেৰুকাবোৰৰ মাজৰ সন্ধিবোৰ এনেকুৱা প্ৰকৃতিৰ। এই সন্ধিবোৰে সীমিত পৰিমাণৰ লৰচৰ কৰাত সহায় কৰে। চাইন’ভিয়েল সন্ধি চাইন’ভিয়েল সন্ধিত দুডাল হাড়ৰ সংযোগ স্থলত চাইন’ভিয়েল ৰসেৰে পৰিপূৰ্ণ এটা গহ্বৰ থাকে। চাইনভিয়েল ৰসৰ উপস্থিতিৰ বাবে এই সন্ধিয়ে চলনত যথেষ্ট সহায় কৰে। এইবোৰ সন্ধিৰ জৰিয়তে অংগবোৰ বিভিন্ন আৰ্হিত লৰচৰ কৰিব পাৰে যেনে বাহুৰ হিউমেৰাচ আৰু বক্ষবেষ্টনীৰ মাজৰ বল আৰু চকেট আৰ্হি, আঁঠুৰ জোৰাত থকা কব্জা আৰ্হিৰ সন্ধি প্ৰথম কশেৰুকা (এটলাচ) আৰু দ্বিতীয় কশেৰুকাৰ মাজৰ ধুৰাগ্ৰ সন্ধি মণিবন্ধবোৰৰ মাজত থকা পিচলা সন্ধি বুঢ়া আঙুলি আৰু মণিবন্ধৰ মাজৰ সন্ধি ইত্যাদি।

30316

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%8B%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%9C%E0%A7%80%20%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A6%B6%E0%A6%BE%E0%A6%87

মোৰাৰজী দেশাই

মোৰাৰজী দেশাই জন্ম:১৮৯৬ মৃত্যু:১৯৯৫) ভাৰতৰ চতুৰ্থ প্ৰধানমন্ত্ৰী আছিল। তেওঁ ১৯৭৭চনৰ ২৪ মাৰ্চৰ দিনা প্ৰতিষ্ঠা হোৱা নতুন চৰকাৰখনৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱনৰ অশোক হলৰ এক গাম্ভীৰ্যপূৰ্ণ অনুষ্ঠানত শপত গ্ৰহণ কৰে। মোৰাৰজী দেশায়ে তেওঁৰ ৰাজনৈতিক জীৱনত ৩০ বছৰৰো অধিক কাল বিৰোধীৰ জীৱন অতিবাহিত কৰিছিল, তথাপিও কেতিয়াও হাতশক আশ্ৰয় দিয়া নাছিল, গান্ধীবাদী আদৰ্শৰে সদায় নিষ্কলুষ জীৱন যাপন কৰি জনহিতকৰ কামত জীৱন উচ্ছৰ্গা কৰিছিল। ভাৰত চৰকাৰে ১৯৯১ চনত তেওঁক ভাৰতৰ সৰ্ব্বোচ্চ সন্মান ভাৰত-ৰত্ন সন্মানেৰে সন্মানিত কৰে। জন্ম আৰু পৰিয়াল মোৰাৰজী দেশাইৰ জন্ম হয় ১৮৯৬ চনৰ ২৯ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে গুজৰাটৰ বুলছৰৰ ওচৰৰ ভাদেলী নামে ঠাইত। তেওঁৰ পিতৃ ৰাণ ছৌদি দেশাই এজন স্কুলৰ শিক্ষক আছিল। স্কুলীয়া জীৱনতে মাত্ৰে ১৫ বছৰ বয়সতে তেওঁৰ পিতৃৰ বিয়োগ হয়। তেওঁৰ ১৫ বছৰ বয়সতেই এজন ৰাজহ বিষয়াৰ এঘাৰ বছৰীয়া জীয়েক গাজাৰাবেনৰ সৈতে বিবাহ পাশতো আবদ্ধ হৱ লগীয়া হয়। তেওঁৰ পুত্ৰৰ নাম আছিল কান্তি দেশাই আৰু জীয়েকৰ নাম আছিল ইন্দু দেশাই। বিয়ালৈ তিনিদিন থাকোঁতেই মোৰাৰজী দেশাইৰ পিতাকে ঘৰৰ কুঁৱাত জঁপিয়াই আত্মহত্যা কৰিছিল। সেই একেটা কুঁৱাতে তেওঁৰ বিমাতায়ো আত্মহত্যা কৰিছিল। পিতৃৰ অবিহনে কিশোৰ মোৰাৰজীৰ ওপৰতে পত্নীৰ উপৰিও মাক, তিনিজন ভায়েক, চাৰিজনী ভনীয়েক আৰু আইতাকৰ ভৰঁ-পোষণৰ দায়িত্বৰ ভাৰ আহি পৰিছিল। লৰালিকালৰ স্বভাৱ আছিল তেওঁৰ কাপুৰুষৰ দৰে। কোনোৱে তেওঁক ভয় দেখুৱালে সেইজনৰ ওচৰত সহজতে আত্মসমৰ্পণ কৰিবলৈ বেছি সময় নালাগিছিল। শিক্ষা কৃষিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল ব্ৰাহ্মণ পৰিয়ালৰ সন্তান মোৰাৰজী দেশায়ে মাত্ৰ ১০ টকা বৃত্তিসহ প্ৰবেশিকা পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পিছত তেওঁ উচ্চ শিক্ষা অৰ্জন কৰিবলৈ মুম্বাই (বোম্বাই)লৈ যায়। মুম্বাইৰ উইলছন মহাবিদ্যালয়ত ভৰ্তি হৈ বিজ্ঞান বিষয়ত অধ্যয়ন কৰে, তাত তেওঁ বিনামূলীয়াকৈ হোষ্টেলত থকাৰ সুবিদা পাইছিল আৰু এ আই এছ চিৰ বৃত্তিও লাভ কৰিছিল। তেওঁ পোৱা বৃত্তিৰ টকাখিনিও বিধৱা মাকৰ খৰচৰ বাবেহে পঠাইছিল। টকা-পইচাৰ নাটনি হোৱাৰ কাৰণে যিমানদূৰ পাৰে কম খৰচতে চলিবলৈ যত্ন কৰিছিল। তেওঁ স্নাতক উপাধি লাভ কৰাৰ পিছত মুম্বাই প্ৰভিন্সিয়েল চিভিল ছাৰ্ভিছত নিযুক্ত হয়। ১৯১৮ চনৰ পৰা তেওঁ আহমদাবাদত ডেপুটী কালেক্টৰ পদত অধিষ্ঠিত হয়। কিন্তু মোৰাৰজী দেশাই আছিল স্বাধীন মনা। সেয়ে তেওঁ বেছিদিনলৈ চাৰকাৰী চাকৰি জীৱন পচন্দ নকৰিলে। সেই সময়ত দেশত স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ প্ৰবল ঢৌৰ জোৱাৰ উঠিছিল। সুপ্ত ভাৰতবাসীক জাগ্ৰত কৰাৰ মানসেৰে মহাত্মাই বক্তৃতাৰ উপৰিও অনেক কাকতত প্ৰচাৰ চলাইছিল, সেইবোৰেই মোৰাৰজী দেশাইকো আকৰ্ষিত কৰিছিল। সেয়ে তেওঁ চাকৰি বাদ দি হাজাৰ হাজাৰ মুক্তিকামী জনাতৰা সৈতে তেৱোঁ থিয় দিলে ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ সপোন ৰচি। ১৯৩০ চনত তেওঁ চৰকাৰী চাকৰি উস্তাফা দিছিল। স্বাধীনতা সংগ্ৰামী আৰু ৰাজনৈতিক জীৱন মোৰাৰজী দেশায়ে গুজৰাট প্ৰদেশ কমিটীত যোগদান কৰিলে। গান্ধী আৰউইন চুক্তি আৰু কৰাচী চুক্তিৰ পিছত তেওঁ কংগ্ৰেছ কমিটীৰ সম্পাদক হিচাপে নিযুক্ত হয়। এই সময়চোৱাত তেওঁ এবাৰ কাৰাবাস খাটিব লগীয়া হয়। ১৯৩৭ চনৰ পৰা তেওঁ জনসাধাৰণৰ সেৱা কৰাৰ পোনপটীয়া সুবিধা লাভ কৰে। বি জি খেৰ মন্ত্ৰীসভাৰ এগৰাকী মন্ত্ৰী হিচাপে তেওঁ মাটিৰ ৰায়তী স্বত্ব আইনখনৰ অমূল সংস্কাৰ সাধন কৰাৰ উপৰিও পুলিচ বিভাগটোৰ উল্লেখনীয় পৰিবৰ্তন আনিবলৈ সমৰ্থবান হয়। তেওঁ ন্যায়পালিকাক প্ৰাদেশিক কাৰ্যপালিকাৰ পৰা পৃথক কৰাৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰধান ভূমিকা লৈছিল। ১৯৫২ চনত খেৰে বোম্বাই মুখ্যমন্ত্ৰী পদৰ পৰা অৱসৰ লোৱাত দেশায়ে বোম্বাইৰ মুখ্যমন্ত্ৰী নিৰ্বাচিত হৈ ১৯৬৫ চনলৈকে কাৰ্যনিবাহ কৰে। পিছে ভাষিক ভিত্তিত বোম্বাই ৰাজ্য বিভক্ত হোৱাৰ ঘটনাটোক কেন্দ্ৰে কৰি তেওঁ মুখ্যমন্ত্ৰী পদৰ পৰা পদত্যাগ কৰে। তাৰ পিছত তেওঁ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ বাণিজ্য আৰু উদ্যোগ দপ্তৰ চলায়। এই দুয়ো দপ্তৰ চলায় ১৯৫৬ চনৰ পৰা ১৯৫৭ চনলৈকে। তাৰ পাছত তেওঁ বিত্ত দপ্তৰৰ ভাৰ গ্ৰহণ কৰে। তেওঁৰ কাৰ্য্যকালতেই বিত্তীয় সংস্কাৰবোৰ সাধিত হয়। সেইসময়তেই দেখা দিয়া জটিল অৰ্থনৈতিক পৰিস্থিতিকো আমেৰিকান সাহায্যৰে নিয়ন্ত্ৰণলৈ আনিব পৰাটো তেওঁৰ বাবে আন এটা কৃতকাৰ্যতা। তেওঁ এই দপ্তৰ চালোৱাৰ কাৰ্যকাল আছিল ১৯৫৮ চনৰ পৰা ১৯৬৩ চনলৈকে। জৱাহৰলাল নেহেৰুৰ মৃত্যুৰ পিছত দেশায়ে ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ বাবে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰে। কিন্তু কামৰাজৰ ঐক্যমতৰ ধ্বনিৰ বাবে তেওঁ ফলপ্ৰসূ হৱ নোৱাৰিলে। ১৯৬৫ চনত তেওঁক প্ৰধানমন্ত্ৰী লালবাহাদুৰ শাস্ত্ৰীয়ে প্ৰশাসনীয় সংস্কাৰ আয়োগৰ সভাপতি পাতে। ১৯৬৭ চনত তেওঁ হয় উপ-প্ৰধানমন্ত্ৰী। ১৯৬৯ চনত দ্বিবিভক্ত কংগ্ৰছ দলৰ সাংগঠনিক কংগ্ৰেছৰ সভাপতি হয় মোৰাৰজী আৰু শাসক কংগ্ৰেছৰ নেত্ৰী হল ইন্দিৰা গান্ধী আৰু দেশায়ে বিৰোধীৰ ভূমিকা পালন কৰি তেওঁ নিজৰ মতত অচল-অটল হৈ থাকিল। গুজৰাটত নিৰ্বাচন পাতিবলৈ হেঁচা দি ১৯৭৫ চনৰ এপ্ৰিলত তেওঁ অনশন আৰম্ভ কৰিছিল। অনশনৰ সপ্তম দিনত ইন্দিৰাই গুজৰাটত নিৰ্বাচন পাতিবলৈ সৈমান হৈছিল। প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে ১৯৭৯ চনৰ ১০ জুনত পূৱ ইউৰোপৰ কেইবাখনো ৰাষ্ট্ৰ ভ্ৰমণ কৰি সেই ৰাষ্ট্ৰবোৰৰ সৈতে ভাৰতৰ অৰ্থনৈতিক, বৈজ্ঞানিক আৰু কাৰিকৰী দিশত উভয়ৰ সহযোগিতাৰ চুক্তি স্বাক্ষৰিত কৰিছিল। তেওঁ প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈ থাকোঁতে অসমলৈ আহোঁতে এটা ভয়ানক বিমান দুৰ্ঘটনাৰ কবলত পৰিছিল। তেওঁ অহা আকাশী যানখন ভূপতিত হৈছিল অসমৰ যোৰহাট জিলাত, কিন্তু দেশাইৰ কোনো অনিষ্ট হোৱা নাছিল। ১৯৭৯ চনৰ ১৫ জুলাইত ২৮ মহীয়া দেশাই চৰকাৰে অভ্যন্তৰীণ কন্দলৰ গৰাহত পৰি ৰাষ্ট্ৰপতি সঞ্জীৱ ৰেড্ডীৰ হাতত পদত্যাগ পত্ৰ দাখিল কৰিবলৈ বাধ্য হয়। মোৰাৰজী দেশাই কেন্দ্ৰীয় মন্ত্ৰী হৈ থাকোঁতেই তেওঁৰ ব্যৱসায়ী পুত্ৰ কান্তি দেশাইৰ ক্ষেত্ৰত এই কথা প্ৰচাৰ কৰিছিল যে তেওঁ পুত্ৰৰ ক্ষেত্ৰত যাতে কোনো কৰ্মচাৰীয়ে বিশেষ ধৰণৰ কোনো আগ্ৰহ নেদেখুৱাই। কান্তি দেশাইয়ে কোনো চৰকাৰী পাৰ্মিট বিচাৰিলে সেই কাগজ-পত্ৰ তেওঁৰ দৃষ্টিলৈ আহিব লাগিব। তেওঁ পুত্ৰকো এইবুলি সতৰ্ক কৰি দিছিল যে, যদি তেওঁ চৰকাৰৰ পৰা অন্যায়ভাবে কিবা সুযোগ আদায় কৰাৰ খৱৰ পায়, তেন্তে তেওঁ লগে লগে আত্মহত্যা কৰিব। মোৰাৰজী দেশাইৰ জীৱনৰ যন্ত্ৰণা পোৱা বছৰটো আছিল ১৯৫৫ চন। সেই বছৰতেই তেওঁৰ নুমলীয়া জী ইন্দুয়ে আত্মহত্যা কৰিছিল। পিতাকৰ ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধে ইন্দুয়ে কোনোবা লৰাৰ লগত বিয়াত সোমাব খোজাত আৰু পিতাকে বাধা দিয়া বাবে তেওঁ আত্মহত্যা কৰিছিল। মৃত্যু ১৯৯৫ চনৰ ১০ এপ্ৰিল তাৰিখে মোৰাৰজী দেশাইৰ মৃত্যু হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতীয় ৰাজনীতিবিদ ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী ভাৰত ৰত্ন বঁটা

81241

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BF%20%E0%A6%AC%E0%A6%AC%E0%A6%BF%20%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%89%E0%A6%A8

মিলি ববি ব্ৰাউন

মিলি ববি ব্ৰাউন জন্ম: ১৯ ফেব্ৰুৱাৰী ২০০৪) হৈছে এগৰাকী ব্ৰিটিছ অভিনেত্ৰী আৰু মডেল। মিলিয়ে নেটফ্লিক্সৰ বিজ্ঞান-কল্পকাহিনী ড্ৰামা-ছিৰিজ ষ্ট্ৰেঞ্জাৰ থিংছ (২০১৬–বৰ্তমান)ত এলেভেন চৰিত্ৰটো ৰূপায়ণ কৰি স্বীকৃতি লাভ কৰে। এই অভিনয়ৰ বাবে অভিনেত্ৰীগৰাকীয়ে অসামান্য সহযোগী অভিনেত্ৰী-ড্ৰামা ছিৰিজ শিতানত দুটাকৈ প্ৰাইমটাইম এমি বঁটাৰ মনোনয়ন লাভ কৰে; আৰু ড্ৰামা ছিৰিজত অসাধাৰণ অভিনয়-প্ৰদৰ্শন কৰা মহিলাৰ শিতানত দুটাকৈ স্ক্ৰীন গীল্ড বঁটাৰ মনোনয়নৰ গৰাকী হয়। উক্ত মনোনয়ন লাভ কৰা তেঁৱেই হৈছে কনিষ্ঠতম অভিনেত্ৰী। ২০১৮ চনত ব্ৰাউনক টাইমে যুগুতোৱা বিশ্বৰ প্ৰভাৱশালী ১০০ লোকৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰে। ২০১৮ বৰ্ষতে মিলিক ইউনিচেফৰ সদিচ্ছা ৰাষ্ট্ৰদূত হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হয়। এই পদৰ বাবে নিৰ্বাচিত হোৱা তেঁৱেই কনিষ্ঠতম ব্যক্তি। মিলি ববি ব্ৰাউনে গডজিলা: কিং অৱ দ্য মনষ্টাৰছ (২০১৯)ত এটি গুৰুত্বপূৰ্ণ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছে। একেটা চৰিত্ৰতে তেওঁক গডজিলা বনাম কং (২০২১)তো দেখা যায়। নেটফ্লিক্সৰ ৰহস্যধৰ্মী ছবি এন’লা হোমছ (২০২০)তো মিলিয়ে অভিনয় কৰিছিল। ছবিখনৰ প্ৰযোজনাৰ দিশটোও তেওঁ চম্ভালিছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ব্ৰাউনৰ জন্ম হৈছিল ২০০৪ চনৰ ১৯ ফেব্ৰুৱাৰীত স্পেইনৰ মাৰ্বেলাত ইংৰাজ পিতৃ-মাতৃ কেলি আৰু ৰবাৰ্ট ব্ৰাউনৰ চাৰিটা সন্তানৰ ভিতৰত মিলি তৃতীয়গৰাকী।[8] জন্মতে মিলিৰ এখন কাণৰ আংশিক শ্ৰৱণ ক্ষমতা হেৰাইছিল, আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁ কাণৰ সম্পূৰ্ণ শ্ৰৱণ ক্ষমতা হেৰুৱাই পেলাইছিল। চাৰি বছৰ বয়সত তেওঁ পৰিয়ালৰ সৈতে ইংলেণ্ডলৈ উভতি যায় আৰু বোৰ্ণমাউথত থাকে। আঠ বছৰ বয়সত তেওঁলোকৰ পৰিয়ালটো ফ্ল'ৰিডাৰ অৰলেণ্ডোলৈ গুচি যায়। কেৰিয়াৰ ২০১৩-২০১৭ ৱান্স আপন এ টাইমৰ স্পিন অফ ড্ৰামা ছিৰিজ (এবিচি ফেণ্টাচিৰ) ৱান্স আপন এ টাইম ইন ৱণ্ডাৰলেণ্ডত অতিথি শিল্পী হিচাপে অভিনয়ৰ জগতত মিলিয়ে আত্মপ্ৰকাশ কৰে। তেওঁ কিশোৰী এলিচৰ চৰিত্ৰটি ৰূপায়ণ কৰে। ২০১৪ চনত তেওঁ বিবিচি আমেৰিকাৰ পেৰানৰ্মেল ড্ৰামা-থ্ৰিলাৰ ছিৰিজ ইনট্ৰুডাৰ্ছ এছ মেডিচন অ'ডনেলৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। তেওঁ চিবিএছৰ আৰক্ষীৰ প্ৰক্ৰিয়াগত ড্ৰামা এনচিআইএছ, এবিচিৰ চিটকম মডাৰ্ণ ফেমিলি আৰু এবিচিৰ চিকিৎসা ড্ৰামা ছিৰিজ গ্ৰেজ এনাটমীত অতিথি শিল্পী হিচাপে অভিনয় কৰে। ২০১৬ চনত ব্ৰাউনক নেটফ্লিক্সৰ কল্পবিজ্ঞান হৰৰ ছিৰিজ ষ্ট্ৰেঞ্জাৰ থিংছত এলেভেনৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিবলৈ নিৰ্বাচিত কৰা হয়। বিশেষ চৰিত্ৰটিত অভিনয়ৰ জৰিয়তে তেওঁ সমালোচকৰ প্ৰশংসা লাভ কৰে লগতে ড্ৰামা ছিৰিজত এগৰাকী মহিলা অভিনেত্ৰীৰ দ্বাৰা অসাধাৰণ অভিনয়ৰ শিতানত স্ক্ৰীণ এক্টৰছ গিল্ড বঁটা আৰু ড্ৰামা-ছিৰিজত অসাধাৰণ সহযোগী অভিনেত্ৰীৰ বাবে প্ৰাইমটাইম এমি বঁটাৰ বাবে মনোনীত হয়। ইয়াৰ পিছত তেওঁ সহ অভিনেতাসকলৰ সৈতে এন্সেম্বল ইন এ ড্ৰামা ছিৰিজৰ অসাধাৰণ অভিনয়ৰ বাবে স্ক্ৰীণ এক্টাৰ্ছ গিল্ড বঁটা লাভ কৰে আৰু টেলিভিছন ছিৰিজত এগৰাকী কনিষ্ঠ অভিনেতাৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনয়ৰ বাবে ৪৩ সংখ্যক চেটাৰ্ণ বঁটা লাভ কৰে। ষ্ট্ৰেঞ্জাৰ থিংছৰ দ্বিতীয় ছিজনত এলেভেনৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাৰ বাবে তেওঁ ২০১৮ চনত স্ক্ৰীণ এক্টাৰ্ছ গিল্ড বঁটা আৰু প্ৰাইমটাইম এমি বঁটাৰ বাবে দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে মনোনয়ন লাভ কৰে। ২০১৬ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত ব্ৰাউনে চিগমা আৰু বাৰ্ডিৰ একক গীত "ফাইণ্ড মি"ৰ মিউজিক ভিডিঅ'ত অভিনয় কৰে। ২০১৬ চনৰ নৱেম্বৰৰ পৰা তেওঁ চিটিগ্ৰুপৰ বাণিজ্যিক বিজ্ঞাপনত দেখা দিয়ে।[19] ২০১৭ চনৰ জানুৱাৰী মাহত তেওঁ কেলভিন ক্লেইনৰ "বাই এপইণ্টমেণ্ট" অভিযানত মডেলিঙৰ আত্মপ্ৰকাশ কৰে।[20] পিছৰ মাহত তেওঁক আইএমজি মডেলছ নামৰ সংস্থাটোৰ সৈতে চুক্তিবদ্ধ কৰা হয়।[21] ২০১৮ চনৰ গ্ৰীষ্মকালত ইটালীৰ ব্ৰেণ্ড মনক্লাৰৰ প্ৰচাৰ অভিযানত ব্ৰাউনে অভিনয় কৰিছিল। ২০১৮–বৰ্তমান ২০১৮ চনৰ জানুৱাৰী মাহত ব্ৰাউনক দ্য এন'লা হোমছ মিষ্ট্ৰীজৰ চলচ্চিত্ৰ অভিযোজনাত অভিনয় আৰু প্ৰযোজনা কৰিবলৈ নিৰ্বাচিত কৰা হয়। ডেৰেন এৰ'নফস্কিৰ ভাৰ্চুৱেল ৰিয়েলিটি অভিজ্ঞতা স্ফিয়াৰছ: ছংছ অৱ স্পেচটাইমত কণ্ঠদান কৰিবলৈও তেওঁক নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। ২০১৮ চনৰ ২০ এপ্ৰিলত টাইম আলোচনীয়ে বিশ্বৰ ১০০ গৰাকী প্ৰভাৱশালী ব্যক্তিৰ ভিতৰত অন্যতম হিচাপে মিলিক নিৰ্বাচিত কৰে আৰু এই তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত হোৱা আটাইতকৈ কম বয়সীয়া ব্যক্তি হিচাপে মিলি পৰিগণিত হয়।ইয়াৰ উপৰি টাইম আলোচনীয়ে তেওঁক ২০১৭ আৰু ২০১৮ চনৰ অন্যতম প্ৰভাৱশালী কিশোৰী হিচাপে নিৰ্বাচিত কৰে। ২০১৮ চনৰ ২০ নৱেম্বৰত ঘোষণা কৰা হয় যে তেওঁ ইউনিচেফৰ সদিচ্ছা ৰাষ্ট্ৰদূত হিচাপে নিযুক্তি পোৱা আটাইতকৈ কম বয়সীয়া ব্যক্তি হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। ২০১৮ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত ইএ গেমছে ঘোষণা কৰে যে ব্ৰাউনে দ্য চিমছ ৪ প্ৰগ্ৰেমাৰৰ সৈতে সহযোগিতা কৰি চিমছ ৪ পজিটিভিটি চেলেঞ্জত অংশগ্ৰহণ কৰে। ২০১৮ চনত দ্য হলিউড ৰিপ'ৰ্টাৰে ব্ৰাউনক আঠাইশ বছৰৰ তলৰ হলিউডৰ শীৰ্ষ ত্ৰিশগৰাকী তাৰকাৰ ভিতৰত স্থান দিয়ে। ব্ৰাউনে ২০১৯ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত গডজিলা: কিং অৱ দ্য মনষ্টাৰছ ছবিৰ জৰিয়তে মূলসুঁতিৰ হলিউডৰ ছবিত আত্মপ্ৰকাশ কৰে।পৰৱৰ্তী ছিকুৱেল গডজিলা বনাম কং (২০২১)তো তেওঁ পুনৰ অভিনয় কৰে। ২০১৯ চনৰ মাৰ্চ মাহত তেওঁ ইউএফএৰ টুগেদাৰ অভিযানৰ ৰাষ্ট্ৰদূত হয়। সেই মাহতে ঘোষণা কৰা হৈছিল যে ব্ৰাউনে আলী বেঞ্জামিনৰ দ্য থিং এবাউট জেলিফিছৰ চলচ্চিত্ৰ অভিযোজনত চুজিৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিব। ২০১৯ চনত ব্ৰাউনে নিজৰ বিউটি প্ৰডাক্ট লাইন ফ্ল’ৰেন্স বাই মিলছ মুকলি কৰে। ইয়াক ব্ৰিটেইনৰ ফাৰ্মাচী বুটছত উপলব্ধ, আৰু শেহতীয়াকৈ কানাডাত শ্বপাৰ্ছ ড্ৰাগ মাৰ্টৰ জৰিয়তে উপলব্ধ কৰা হৈছে। ২০২০ চনৰ ২৮ জুলাইত ঘোষণা কৰা হয় যে তেওঁ তেওঁৰ পিচিএমএ প্ৰডাকচনৰ জৰিয়তে টেছ শ্বাৰপৰ একে নামৰ উপন্যাসখনৰ আধাৰত নিৰ্মিত দ্য গাৰ্লছ আই হেভ বিন নামৰ এখন ছাচপেন্সধৰ্মী ছবিত অভিনয়ৰ লগতে প্ৰযোজনা কৰিব। ডেন মেজ'ৰ চিত্ৰনাট্যৰ ওপৰত আধাৰিত স্পেনিছ চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা জুয়ান কাৰ্লোছ ফ্ৰেছনাডিলোৰ পৰিচালনাত ব্ৰাউনে নেটফ্লিক্সৰ বাবে ডেমচেল নামৰ ফেণ্টাচি ছবিখনো অভিনয় কৰিব আৰু কাৰ্যবাহী প্ৰযোজকৰ ভূমিকা পালন কৰিব। ২০২০ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত ঘোষণা কৰা হৈছিল যে ৰুছ' ভাতৃদ্বয়ে চাইমন ষ্টেলেনহাগৰ গ্ৰাফিক উপন্যাস দ্য ইলেক্ট্ৰিক ষ্টেট ফৰ ইউনিভাৰ্চেল পিকচাৰ্ছৰ অভিযোজনা পৰিচালনা কৰিব য'ত ব্ৰাউনে মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিব। সেই ডিচেম্বৰ মাহত ৰিপৰ্ট কৰা হৈছিল যে নেটফ্লিক্সে তাইক একাধিক প্ৰজেক্ট অন্তৰ্ভুক্ত কৰা এটা ফাৰ্ষ্ট লুক চুক্তি আগবঢ়াইছিল। ২০২১ চনৰ ১৩ মে'ত ঘোষণা কৰা হয় যে তেওঁ এন'লা হোমছ ২ৰ ছিকুৱেলত ইনোলা হোমছৰ চৰিত্ৰত পুনৰ অভিনয় কৰিব। ব্যক্তিগত জীৱন ব্ৰাউনে আমেৰিকান গায়ক জেকব ছাৰ্টৰিয়াছৰ সৈতে সাত মাহ ধৰি ৰোমাণ্টিক সম্পৰ্ক বৰ্তাই ৰাখি ২০১৮ চনৰ জুলাই মাহত বিচ্ছেদ ঘটায়। ২০২১ চনলৈকে তেওঁ ৰক ষ্টাৰজন বন জোভিৰ পুত্ৰ অভিনেতা জেক বংগিঅ'ভিৰ সৈতে সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিছিল। ষ্ট্ৰেঞ্জাৰ থিংছত অভিনয় কৰাৰ পিছৰে পৰা মিলিয়ে তেওঁৰ সতীৰ্থ সহ অভিনেতা নোৱাহ শ্নেপ্পৰ সৈতে গাঢ় বন্ধুত্ব বৰ্তাই ৰাখিছে। বঁটা আৰু মনোনয়ন তথ্যসূত্ৰ যুক্তৰাজ্যৰ ব্যক্তি অভিনয় শিল্পী মডেল জীৱিত ব্যক্তি হলিউড

83241

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%81%E0%A6%B9-%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%A4%E0%A7%B0%20%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A7%8D%E0%A6%AA

অসমৰ বাঁহ-বেতৰ শিল্প

অসমৰ বাঁহ-বেতৰ শিল্প হৈছে অসমৰ এক কুটীৰ শিল্প। অসম প্ৰাকৃতিক সম্পদেৰে চহকী আৰু ইয়াৰ অধিকাংশ অৰণ্যত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ বাঁহ-বেত মজুত আছে। বাঁহ হৈছে এবিধ বহুমুখী কেঁচামাল আৰু ই পৌৰাণিক দিনৰে পৰা অসমৰ জীৱনশৈলী আৰু অৰ্থনীতিৰ এক অংগ। বিশেষভাৱে মিজো পাহাৰ, কাছাৰ, মিকিৰ আৰু উত্তৰ কাছাৰ পাহাৰ আৰু লখিমপুৰ জিলাৰ হাবিত বাঁহ-বেতৰ বিশাল বিস্তৃতি পোৱা যায়। পাল্পিং, বিভিন্ন নিৰ্মাণ কাৰ্য আৰু বেৰা দিয়াৰ উদ্দেশ্যে তথা থলুৱা ভাৱে পাতি, খৰাহি-চালনি আদি নিৰ্মাণ উদ্যোগৰ বাবে বাঁহ-বেত সমূহ কেঁচামাল হিচাপে ব্যৱহাৰ হয়। অসমত ৰাজ্যজুৰি বৃহৎ সংখ্যক শিল্পীয়ে বাঁহ আৰু বেতৰ সামগ্ৰী নিৰ্মাণ কৰে। ইয়াক ঘৰুৱা উদ্যোগ হিচাপে চৰ্চা কৰা হয় আৰু কোনো যান্ত্ৰিক যন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা নহয়। অসমত বেত আৰু বাঁহৰ সামগ্ৰী প্ৰতিখন ঘৰতে ব্যাপকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এই উদ্যোগে খেতিয়কসকলক তেওঁলোকৰ আজৰি সময়ত অংশকালীন নিয়োগ প্ৰদান কৰে, আৰু বাণিজ্যিক ভিত্তিত কেৱল মিহি সজ্জাগত টোপোলা, আচবাব আৰু মেট উৎপাদন কৰা কেইজনমান উচ্চ দক্ষ শিল্পীক পূৰ্ণকালীন নিয়োগ প্ৰদান কৰে। ইতিহাস আৰু উৎপত্তি এই শিল্পৰ প্ৰাচীনতা, ইতিহাস আৰু উৎপত্তিৰ বিষয়ে এটা সু-নিৰ্দিষ্ট সময়ক আঙুলিয়াই দিব পৰাকৈ কোনো নিৰ্দিষ্ট তথ্য উপলব্ধ নহয়। বিভিন্ন ঐতিহাসিক সমলৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সভ্যতাৰ একেবাৰে উত্থানৰ লগে লগে কুঁৱলীময় অতীতৰ পৰাই যে অসমত এই শিল্পৰ অনুশীলন হৈছিল সেই সম্পৰ্কে বিভিন্ন গৱেষকে মত পোষণ কৰে। অসমত প্ৰাৰম্ভিক কালত বাঁহক বিশেষ গুৰুত্ব দিয়া হৈছিল আৰু “শুভ দিনত” বাঁহ কটা নিষিদ্ধ আছিল। বৰ্তমানো এই নিয়ম মানি চলা হয়। অসমীয়া সমাজত বাঁহক শুভ বুলি মান্যতা দিয়া হয় আৰু ইয়াৰ ধৰ্মীয় তাৎপৰ্য্য আছে বুলি সাধাৰণ বিশ্বাস প্ৰচলিত। পৌৰাণিক অসমীয়া গীত-মাত, সাহিত্য আদিত বাঁহৰ গুৰুত্ব সম্পৰ্কে উল্লেখ পোৱা যায়। অসমীয়া লোকসাহিত্য ফকৰা যোজনা আদিত হ-বেতৰ কাৰুকাৰ্য বা ইয়াৰ গুৰুত্বৰ উল্লেখ আছে- “যাৰ নাই হ, তাৰ নাই সাহ” দেহবিচাৰ গীততো ঠীকামিৰ উল্লেখ পোৱা যায়: অসমৰ বেত আৰু বাঁহৰ উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ সমৃদ্ধিশালী অৱস্থাৰ বিষয়ে অসমৰ ৰজা ভাস্কৰ বৰ্মনৰ (খ্ৰীষ্টীয় সপ্তম শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ অংশ)ৰ সময়ত পোৱা গৈছিল। গৱেষক পি.চি. চৌধুৰীয়ে তেওঁৰ গ্ৰন্থ “অসমৰ সভ্যতাৰ ইতিহাস”ত এই বিষয়ে উল্লেখ কৰিছে- প্ৰাৰম্ভিক সাহিত্যত ধনী লোকসকলে ব্যৱহাৰ কৰা সুসজ্জিত আৰু ৰঙীন শীতল পাটিৰ বিষয়ে উল্লেখ আছে। এই পাটিবোৰ সাধাৰণতে বেতৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। অসমৰ বনাঞ্চলত বেতৰ প্ৰাচুৰ্য্যৰ সাক্ষ্য ধ্ৰুপদী লেখকসকলে তেওঁলোকৰ সাহিত্যত আগবঢ়াইছে। উদাহৰণস্বৰূপে টলেমিয়ে উল্লেখ কৰিছে যে ছেৰিকাৰ পূব দিশত, যাক আমি অসম বুলি চিনাক্ত ইয়াৰ পাহাৰ আৰু জলাশয় বোৰত বেতৰ উৎপাদন হোৱাৰ লগতে এইসমূহক কো হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। বেতৰ সামগ্ৰী উৎপাদনৰ আন এক প্ৰমাণ ‘হৰ্ষচৰিত’ত পোৱা যায়, য’ত বেতৰ জুলিৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে। বাঁহৰ খেতি আৰু বিভিন্ন কামত ইয়াৰ ব্যৱহাৰ সকলোৰে পৰিচিত। বানভট্টই এই অতি উন্নত শিল্পৰ সাক্ষ্য দি উল্লেখ কৰিছে যে ভাস্কৰে হৰ্ষলৈ ‘বিভিন্ন ৰঙৰ নলৰে তৈয়াৰ কৰা বাস্কেট’, ‘ডাঠ বাঁহৰ নলী’ আৰু ‘বাঁহৰ পিঞ্জৰাত বিভিন্ন চৰাই পঠিয়াইছিল। এই সকলোবোৰে প্ৰমাণ কৰে যে অসমত প্ৰাৰম্ভিক কালত বিভিন্ন ঔদ্যোগিক কলাৰ বিকাশ ঘটিছিল আৰু ভাৰতৰ আন প্ৰান্তৰ শিল্পীসকলৰ দৰে তেনে পৰম্পৰাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সাম্প্ৰতিক সময়লৈকে চলি আছে...। কেঁচামাল আৰু ইয়াৰ ব্যৱহাৰ অসমৰ এই শিল্পৰ খেত্ৰত ব্যৱহাৰ হোৱা মুখ্য কেঁচামাল হৈছে হ আৰু বেত। বাঁহ আৰু বেতৰ ক্ষেত্ৰত সমগ্ৰ ভাৰতৰ ভিতৰতে অসমত সৰ্বাধিক কেন্দ্ৰীভূত বনাঞ্চল পোৱা যায়। অসমত ৫১টা প্ৰজাতিৰ বাঁহ গজে আৰু এইঅসমূহ বিভিন্ন কামত ব্যৱহাৰ হৈ আহিছে, মূলতঃ গৃহ নিৰ্মাণ, আচবাব আদিৰ নিৰ্মাণত হ বেতৰ ব্যৱহাৰ হয়। লঘু কংক্ৰিটৰ গাঁথনিৰ বাবে মৃদু তীখাৰ ৰড্ ব্যৱহাৰৰ সলনি শক্তিবৰ্ধক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ বাঁহৰ উপযুক্ততা সম্পৰ্কে ভাৰতৰ কিছুমান গৱেষণা কেন্দ্ৰত অধ্যয়ন চলি আছে। ইয়াৰোপৰি ছাতিৰ নাল, লাখুটি, বিভিন্ন সঁজুলিৰ হেণ্ডেল, মাছ ধৰা জুলি, তম্বুৰ খুঁটা, ৰছী, জখলা, যোৰ, বাস্কেট, খেলনা, বিছনি আৰু বিভিন্ন ঘৰুৱা আৰু কৃষি সঁজুলিৰ বাবেও বাঁহ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এই সকলোবোৰ সামগ্ৰী সৰু সৰু যন্ত্ৰৰ সহায়ত কুটিৰ আৰু ক্ষুদ্ৰ ভিত্তিত উৎপাদন কৰিব পাৰি। বাঁহ হ হৈছে এবিধ ঘাঁহ জাতীয় বৰ ওখ গছ। বাঁহ গছ পৃথিৱীৰ ভিতৰত খুব কম সময়ত ক্ষিপ্ৰতাৰে বৃদ্ধি হোৱা গছসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। এই গছ দক্ষিণ এছিয়াৰ দেশসমূহত অৰ্থনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক প্ৰমূল্য আছে। দক্ষিণ এছিয়া আৰু পূব এছিয়াত ইয়াক গৃহ নিৰ্মাণ, কাগজ, ঘৰুৱা সামগ্ৰী, খাদ্যৰ স আদি বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ কামত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। অসমৰ হাবিত বৰ্তমান বাঁহৰ বিশাল অনাবৃত সম্পদ আছে যিয়ে বহু উৎপাদনশীল কামৰ বাবে বাঁহৰ ব্যৱহাৰৰ পথ মুকলি কৰিব পাৰে। অসমত পোৱা প্ৰজাতি সমূহৰ ভিতৰত ব্যৱসায়িক গুৰুত্ব থকা কেইবাটাও প্ৰজাতি উপলব্ধ- মুলি (মালোকানা বাম্বুছ’ইডছ), পাহাৰীয়া জাতি (অক্সিটেনান্থেৰা পাৰভিফোলা), কাক বাঁহ (ডেণ্ড্ৰ'কেলামাছ হেমিল্টনি), দলৌ (টেইনোষ্টাচ্যুম ডাল'য়া) আদি বেত অসমৰ বিভিন্ন কুটিৰ আৰু ক্ষুদ্ৰ উদ্যোগ বিভিন্ন ধৰণৰ বেত আৰু নলৰ যোগানৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। সাধাৰণতে তিনিটা প্ৰজাতিৰ বেতৰ বাণিজ্যিক গুৰুত্ব অধিক- জাতি তিতা আৰু লেজাই কিছুমান কম গুৰুত্বৰ প্ৰজাতিৰ ভিতৰত সুন্দী আৰু ৰাইডাং আদিও ব্যৱহাৰ হয়। প্ৰায় সমগ্ৰ ৰাজ্যতে বেতৰো উৎপাদন যথেষ্ট। আচবাব আৰু বাস্কেট বনোৱাৰ বাবে স্থানীয়ভাৱে ‘মৃথিংগা’ আৰু ‘বেথুৱা’ নামেৰে জনাজাত আন দুবিধ বাঁহ আৰু স্থানীয়ভাৱে ‘সুন্দি’, ‘বৰজালী’, ‘হৰুৱা’, ‘গোল্লা’ আদি বিভিন্ন জাতৰ বেতৰ প্ৰয়োজন হয়। ‘মুৰ্তা’ নামৰ নল পৰিয়ালৰ বা পাটিদৈ উদ্ভিদৰ সহায়ত বিখ্যাত “শীতল পাতি” বনোৱা হয়। জাপি নিৰ্মাণৰ বাবে স্থানীয়ভাৱে হ, "টকৌ পাত”ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এটা ‘ফুলাম জাপি’ তৈয়াৰ কৰিবলৈ টকৌ পাতৰ উপৰিও সামগ্ৰীৰ ৰং আৰু বাৰ্নিচ কৰাৰ বাবে ৰঙীন ঊল, কপাহ, ৰং কৰা সূতা, মাইকা আদিৰ প্ৰয়োজন হয়, ইয়াৰোপৰি শিপিনীসকলে ভাতৰ ফেন, টেঙামৰা, অমিতা পাত, মেজেনটা (এবিধ ৰাসায়নিক ৰং কৰা বস্তু), কলাবতি চাচ (লাক) ৰজন, মিথাইলেড স্পিৰিট, ৰবি মুস্তাফি আদি ব্যৱহাৰ কৰে। প্ৰযুক্তিৰ বিকাশৰ ফলত বৰ্তমান এই নিৰ্মাণ কাৰ্য কিছু সহজহৈ পৰিছে। বেতৰ আচবাব বেতৰ আচবাব নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত শ্ৰমিকসকলৰ উচ্চ মাত্ৰাৰ দক্ষতাৰ প্ৰয়োজন হয়। এনে দক্ষতা পৰম্পৰাগত ভাৱে এটা প্ৰজন্মৰ পৰা আন এটা প্ৰজন্মলৈ আহে। বেতৰ আচবাব নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত দক্ষ শিল্পীৰ দিশেৰে ৰাজ্যৰ আন জিলাসমূহৰ তুলনাত কাছাৰ জিলাই বিশেষ স্থান লাভ কৰিছে। ৰাজ্যখনৰ প্ৰায় সকলো গুৰুত্বপূৰ্ণ চহৰ অঞ্চলতে এই শিল্পকৰ্মৰ বাণিজ্যিক উৎপাদন আছে। বেতৰ আচবাব নিৰ্মাণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পৰিমাণৰ বাঁহ-বেতৰ কাঁঠী-কামি প্ৰস্তুত কৰি লোৱা হয়। বিভিন্ন ব্যাস আৰু দৈঘ্যৰ বেতবোৰো খাপ খুৱাব পৰাকৈ বিভিন্ন আকাৰৰ কাঁঠীলৈ হ্ৰাস কৰা হয়। তাৰ পিছত শিল্পীসকলে নখৰ সহায়ত বাঁহৰ বিভিন্ন অংশবোৰ সংযোগ কৰি আচবাবৰ এটা ৰুক্ষ আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰে। কোনো আচবাবৰ ক্ষেত্ৰত বেতৰ বেণ্ডটো প্ৰয়োজনীয় আকৃতিলৈ লৈ যাবলৈ পাতল লোহাৰ ৰড ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এনেদৰে নিৰ্মিত গঠনটোৰ প্ৰকৃত বয়ন বা কইলিং নমনীয় বেতৰ মিহিকৈ প্ৰস্তুত কৰা কাঁঠীৰ সহায়ত কৰা হয়। উৎপাদনত প্ৰাচুৰ্য স্থান অসমৰ প্ৰতিখন জিলাতেই হ-বেতৰ নানা সামগ্ৰী উৎপাদন কৰা হয় যদিও কোনো কোনো বিশেষ অঞ্চলত এই শিল্পৰ চৰ্চা অধিক। ‘জাপি’ৰ বিভিন্ন প্ৰকাৰ যেনে- হালোৱা জাপি, পিঠা জাপি, সৰুদৈয়া জাপি, বৰদৈয়া জাপি; ইত্যাদি, নলবাৰী, কামৰূপ, নগাঁও, দৰং, শিৱসাগৰ আৰু লখিমপুৰ আদি অবিভক্ত জিলাত উৎপাদন হয়। ‘ফুলাম জাপি’ নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত নলবাৰী আৰু ইয়াৰ ওচৰ-চুবুৰীয়া গাঁও যেনে- কমাৰকুছি, মুঘকুছি আদি বিশেষ উল্লেখযোগ্য। শোণিতপুৰ জিলাৰ তেজপুৰৰ পৰা প্ৰায় ৫ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত অৱস্থিত জাপিসাগিয়া নামৰ এখন গাঁও জাপি উৎপাদনৰ বাবে বিখ্যাত। নগাঁও জিলাৰ কন্দলি, উৰিয়াগাঁও, জাগী আৰু কঠীয়াতলিত অসমৰ শ্ৰেষ্ঠ জাপী তৈয়াৰ কৰা হয় বুলি জনা যায়। নগাঁও, দৰং আৰু কাছাৰ আদি অবিভক্ত জিলাসমূহতো ব্যৱসায়িক ভিত্তিত বিভিন্ন ধৰণৰ বাঁহৰ মেট প্ৰস্তুত কৰা হয়। কৰিমগঞ্জ জিলাৰ পৰা বৃহৎ পৰিসৰৰ বাণিজ্যিক উৎপাদন হয় য’ত মেট সমূহক স্থানীয়ভাৱে ধাৰা, ঝাৰিয়া বা দৰ্মা বুলি জনা যায়। কাৰ্বি-আংলং (বোকাজান), নগাঁও (ফোকোলিগাঁও), গোৱালপাৰা (বৰবিলা) আৰু বৰপেটা (কোয়াকুছি) জিলাতো বাঁহৰ পৰা এনে মেট উৎপাদন কৰা হয়। আন এক বজাৰযোগ্য সামগ্ৰী হৈছে ‘মুঢ়া’ যিটো নগাঁও, গোৱালপাৰা আৰু কাৰ্বি-আংলং জিলাত ব্যাপকভাৱে প্ৰস্তুত কৰা হয়। কাছাৰ, কৰিমগঞ্জ আৰু গোৱালপাৰা জিলাত এই শিল্পকৰ্মৰ খেত্ৰত শীতলপাতিৰ নিৰ্মাণত সৰ্বাধিক কেন্দ্ৰীভূততা লক্ষ্য কৰা হৈছে। শীতলপাতি উৎপাদনৰ বাবে বিখ্যাত গাঁওসমূহ হ’ল কটাখল, কালিগঞ্জ, কৰিমপুৰ, বসিগ্ৰাম, বৰাক উপত্যকাৰ শ্ৰীদুৰ্গাপুৰ আৰু গোৱালপাৰা জিলাৰ ডুবাপাৰা। চিত্ৰ বীথিকা তথ্যসূত্ৰ অসমৰ সংস্কৃতি ভাৰতৰ

86193

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%BF%20%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%B2%20%E0%A6%A6%E0%A6%B2%E0%A6%AC%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%A7%20%E0%A6%A7%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A6%A3

শক্তি মিল দলবদ্ধ ধৰ্ষণ

২০১৩ চনৰ মুম্বাইৰ দলবদ্ধ ধৰ্ষণ বা শক্তি মিল দলবদ্ধ ধৰ্ষণ বুলিলে মুম্বাইৰ ইংৰাজী ভাষাৰ আলোচনী এখনত শিক্ষানবিচী কৰি থকা এগৰাকী ২২ বছৰীয়া ফটো সাংবাদিকৰ সৈতে হোৱা দলবদ্ধ ধৰ্ষণ কাণ্ডক বুজায়। সাংবাদিকগৰাকীক এজন নাবালককে ধৰি পাঁচজন লোকে ধৰ্ষণ কৰে। ২০১৩ চনৰ ২২ আগষ্টত দক্ষিণ মুম্বাইৰ মহালক্ষ্মীৰ সমীপৰ নিৰ্জন শক্তি মিলৰ চৌহদলৈ পুৰুষ সহকৰ্মী এজনৰ সৈতে এটা এচাইনমেণ্টত যাওতে ঘটনাটো সংঘটিত হয়। অভিযুক্ত কেইজনে পুৰুষ সহকৰ্মীজনক বেল্টেৰে বান্ধি ফটো সাংবাদিকগৰাকীক ধৰ্ষণ কৰে। যৌন নিৰ্যাতনৰ সময়ত অভিযুক্তই ভূক্তভোগীৰ ফটো তুলিছিল ভাবুকি দিছিল যে ধৰ্ষণৰ বিষয়ে যদি জনায়, তেন্তে সেই ফটো ছ’চিয়েল নেটৱৰ্কত মুকলি কৰি দিয়া হ’ব। পিছত এগৰাকী আঠাইশ বছৰীয়া কল চেণ্টাৰৰ কৰ্মচাৰীয়ে ২০১৩ চনৰ ৩১ জুলাইত মিল কমপ্লেক্সৰ ভিতৰত তেওঁকো দলবদ্ধ ধৰ্ষণ কৰা হৈছে বুলি জনাইছিল। ঘটনাক্ৰম মুম্বাইত কৰ্মৰত এগৰাকী ২২ বছৰীয়া ফটো সাংবাদিকক ২০১৩ চনৰ ২২ আগষ্টত তেওঁৰ এজন পুৰুষ সহকৰ্মীৰ সৈতে এচাইনমেণ্টলৈ যোৱা শক্তি মিলছৰ চৌহদত পাঁচজন লোকে দলবদ্ধ ধৰ্ষণ কৰে। আৰক্ষীক দিয়া বক্তব্য অনুসৰি ফটো সাংবাদিকগৰাকী আৰু তেওঁৰ সহকৰ্মীগৰাকীয়ে এটা এছাইনমেণ্টৰ বাবে কিছু ফটো তুলিবলৈ সন্ধিয়া ৫:০০ বজাত নিজৰ কাৰ্যালয়ৰ পৰা নিৰ্জন শক্তি মিলছ চৌহদলৈ ওলাই যায়। পুৰুষ সহকৰ্মীগৰাকীক বেল্টেৰে বান্ধি ৫জন লোকে পাল পাতি ফটো সাংবাদিকগৰাকীক ধৰ্ষণ কৰে। ভঙা বিয়েৰৰ বটল এটা ভূক্তভোগীৰ ডিঙিত লগাই সহায়ৰ বাবে চিঞৰ-বাখৰ নকৰিবলৈ সতৰ্ক কৰি দিয়ে। তাৰ পিছত ধৰ্ষণকাৰীয়ে ভুক্তভোগী মহিলাগৰাকীক অপৰাধস্থলী পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰায়। লগতে মোবাইল ফোনত দুখন ফটো তুলি ৰাখে আৰু ভাবুকি দিয়ে যে ধৰ্ষণৰ বিষয়ে বাহিৰত জনালে ফটোসমূহ ছ'চিয়েল নেটৱৰ্কত প্ৰকাশ কৰি দিয়া হ’ব। ধৰ্ষণকাণ্ডৰ পিছত অপৰাধীকেইজনে তেওঁক পুৰুষ সহকৰ্মীজনক ৰখা ঠাইলৈ ঘূৰাই আনে। সিহঁতে ভূক্তভোগী মহিলাগৰাকী আৰু তেওঁৰ সহকৰ্মীক সন্ধিয়া ৭:১৫ বজাত ওচৰত ৰেলপথলৈ যায় আৰু তাত ৰ’বলৈ কয়। অপৰাধীসকল যোৱাৰ পিছত ভূক্তভোগী মহিলাগৰাকীয়ে সহকৰ্মীজনক জনায় যে পাঁচজন লোকে ছবাৰ ধৰ্ষণ কৰিছে আৰু চিকিৎসাৰ প্ৰয়োজন হৈছে। মহালক্ষ্মী ষ্টেচন পোৱাৰ লগে লগে তেওঁৰ সহকৰ্মীজনে তেওঁলোকৰ মুৰব্বীৰ লগত যোগাযোগ কৰি আহিবলৈ ক’লে। মহিলাগৰাকীক টেক্সিৰে পেদ্দাৰ ৰোডৰ জছলোক হাস্পাতাললৈ লৈ যোৱা হয়। লগেলগে তেওঁৰ চিকিৎসা আৰম্ভ হয়। ২৬ আগষ্টত তেওঁ আৰক্ষীক ষ্টেটমেণ্ট দিয়ে আৰু ২৭ আগষ্টৰ নিশা হাস্পাতালৰ পৰা তেওঁক মুকলি কৰি দিয়া হয়।। গ্ৰেপ্তাৰ আৰক্ষীয়ে গঠন কৰা ২০টা দল, আৰু অপৰাধ শাখা ১২জন বিষয়া আৰু ১৬খন আৰক্ষী থানা এই গোচৰৰ সৈতে জড়িত আছিল। আৰক্ষীয়ে ২০ জন লোকক আটক কৰে। ২২ আগষ্টৰ পুৱা প্ৰায় ৮:৩০ বজাত অভিযোগ পঞ্জীয়ন হোৱাৰ প্ৰায় ৬৫ ঘণ্টাৰ ভিতৰতে মুম্বাই আৰক্ষীয়ে পাঁচোজন অভিযুক্তকে গ্ৰেপ্তাৰ কৰে। অভিযুক্ত কেইজন আছিল বিজয় যাদৱ, ছিৰাজ ৰহমান খান ওৰফে ছিৰ্জু, চান্দ শ্বেইখ, মহম্মদ কাছিম হাফিজ শ্বেখ ওৰফে কাছিম বাঙালী আৰু মহম্মদ চেলিম আনছাৰী। টেলিফোন অপাৰেটৰগৰাকীৰ দলবদ্ধ ধৰ্ষণৰ অভিযোগত অভিযুক্ত আছিল বিজয় যাদৱ, মহম্মদ কাছিম হাফিজ শ্বেখ, মহম্মদ চেলিম আনছাৰী, মহম্মদ আছফাক শ্বেখ আৰু এজন নাম প্ৰকাশ নকৰা নাবালক। ৰায়দান আৰু শাস্তি ২০১৪ চনৰ ২০ মাৰ্চত ছেচন আদালতে পাঁচোজন প্ৰাপ্তবয়স্ক অভিযুক্তক দলবদ্ধ ধৰ্ষণ, প্ৰমাণ ধ্বংস, অন্যায়ভাৱে সংযম, আক্ৰমণ, সাধাৰণ উদ্দেশ্য, অস্বাভাৱিক যৌন সম্পৰ্ক, ভাৰতীয় দণ্ড বিধিৰ অপৰাধমূলক ষড়যন্ত্ৰ আৰু তথ্য প্ৰযুক্তি আইনৰ কিছুমান ধাৰাৰ অধীনত মুঠ ১৩টা অভিযোগত দোষী সাব্যস্ত কৰে। স্পেচিয়েল পাব্লিক প্ৰচিকিউটৰ উজ্জ্বল নিকামে আদালতত কয় যে “এই অভিযুক্তসকলৰ অপৰাধমূলক প্ৰৱণতা আছে আৰু তেওঁলোকক আটাইতকৈ কঠোৰ শাস্তি প্ৰদান কৰা উচিত, যিয়ে প্ৰতিৰোধক হিচাপে কাম কৰিব।” বিজয় যাদৱ, মহম্মদ কাছিম শ্বেইখ আৰু মহম্মদ চেলিম আনছাৰীক দলবদ্ধ ধৰ্ষণৰ দুয়োটা গোচৰতে দোষী সাব্যস্ত কৰা হয়। আনহাতে ছিৰাজ খানক ফটো সাংবাদিক গোচৰ আৰু মহম্মদ আছফাক শ্বেইখক টেলিফোন অপাৰেটৰ গোচৰত দোষী সাব্যস্ত কৰা হয়। ২১ মাৰ্চত মুম্বাইৰ ছেচন আদালতে টেলিফোন অপাৰেটৰ গোচৰৰ চাৰিজন অভিযুক্তক যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ড প্ৰদান কৰে।[ মুখ্য ছেচনৰ ন্যায়াধীশ শালিনী ফানছালকাৰ যোশীয়ে কয় যে, "অপৰাধটো যি ধৰণে সংঘটিত হৈছিল, সেইটোৱে অভিযুক্তৰ অসৎ উদ্দেশ্যৰ প্ৰতিফলন ঘটায়। অপৰাধটো কোনো আৱেগিক কাৰ্য্য নহয়, বৰঞ্চ অপৰাধমূলক ষড়যন্ত্ৰৰ পূৰ্ব পৰিকল্পিত পৰিণতি আছিল। তেওঁলোকে ছোৱালীজনীক যৌন নিৰ্যাতন চলাই এৰি থৈ গৈছিল।" এই ক্ষেত্ৰত অভিযুক্তৰ সংস্কাৰ নহ'লেও তেওঁলোকৰ দৰে আন লোকক বাধা দিয়া হ'ব। কিছুমান ক্ষেত্ৰত দয়া ন্যায্য।কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত দয়া কৰিলে ভুল হ'ব আৰু ন্যায়ৰ উপহাস হ'ব"। ২০১৪ চনৰ ৪ এপ্ৰিলত ফটো সাংবাদিক ধৰ্ষণৰ গোচৰত পুনৰাবৃত্তিকাৰী তিনিজন অপৰাধীক আদালতে মৃত্যুদণ্ড প্ৰদান কৰে। ধৰ্ষণকাৰীক ভাৰতীয় দণ্ড বিধিৰ ৩৭৬-ই ধাৰা অনুসৰি মৃত্যুদণ্ড দিয়া ভাৰতত এয়া প্ৰথম উদাহৰণ আছিল। ফটো সাংবাদিক গোচৰৰ আনজন দোষী চিৰাজ খানক যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ডৰ শাস্তি প্ৰদান কৰা হয়। ২০২১ চনৰ ২৫ নৱেম্বৰত বোম্বাই উচ্চ ন্যায়ালয়ে এই তিনিটা মৃত্যুদণ্ডক যাৱজ্জীৱন কাৰাদণ্ডলৈ হ্ৰাস কৰে। তথ্যউৎস নাৰীৰ বিৰুদ্ধে হিংসা ভাৰতত

41059

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B9%E0%A6%82%E0%A6%95%E0%A6%82

হংকং

হংকং চৰকাৰীভাৱে প্ৰজাতান্ত্ৰিক চীনৰ হংকং বিশেষ প্ৰশাসনিক অঞ্চল, হৈছে চীনৰ পাৰ্ল নদীৰ ব-দ্বীপ আৰু দক্ষিণ চীন সাগৰৰ দক্ষিণ তীৰত অৱস্থিত এখন স্বায়ত্ত্বশাসিত ৰাজ্য। হংকং ইয়াৰ দিগন্ত ৰেখা আৰু প্ৰাকৃতিক সুগভীৰ বন্দৰৰ বাবে বিখ্যাত ইয়াৰ মটিকালি হৈছে ১১০৪ কিমি২ আৰু ইয়াৰ উত্তৰ সীমান্তত মূল চীনৰ গুৱাণ্ডন প্ৰান্ত আছে। প্ৰায় ৭.২ নিযুত নাগৰিকৰ সৈতে, হংকং হৈছে পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ জনবহুল মহানগৰ সমূহৰ ভিতৰত এক অন্যতম নগৰ। নাম "হংকং" নামটো হৈছে কথিত কেণ্ট'নিজ বা হাক্কা ভাষাৰ নামৰ প্ৰায় ধ্বনিগত মিল থকা শব্দ, যাৰ অৰ্থ হৈছে "সুগন্ধিত বন্দৰ"। ১৮৪২ চনৰ আগলৈকে, হংকং বুলিলে এবাৰডিন দ্বীপ আৰু হংকং দ্বীপৰ দক্ষিণ অঞ্চলৰ মাজত অৱস্থিত, সেইসময়ৰ ব্ৰিটিছ নাবিক আৰু স্থানীয় মাছমৰীয়াসকলৰ যোগাযোগৰ প্ৰধান কেন্দ্ৰস্বৰূপ এটি সৰু প্ৰৱেশ পথক—বৰ্তমানৰ এবাৰডিন বন্দৰ বা হিয়ং১গং৩জাই৩ হংকং হাক্কা ভাষাত, আক্ষৰিক অৰ্থ "ক্ষুদ্ৰ হংকং")—বুজাইছিল। হংকঙৰ বহুকেইটা উপনাম আছে: ইয়াৰ ভিতৰত এটা অতি বিখ্যাত নাম হৈছে, "পূৱদেশৰ মুকুতা", যি ভিক্ট'ৰিয়া বন্দৰৰ দুয়োকাষে থকা আকাশলংঘী অট্টালিকাবোৰৰ আলোকসজ্জাৰ আকৰ্ষণীয় নৈশ দৃশ্যক প্ৰতিফলিত কৰে। ইয়াৰ অন্য এটা জনপ্ৰিয় নাম হৈছে "এছিয়াৰ বিশ্ব নগৰ"। ইতিহাস হংকং বা ইয়াৰ বিভিন্ন অঞ্চলসমূহত প্ৰায় ৩৫,০০০ৰ পৰা ৩৯,০০০ বছৰ আগৰে পৰা মানুহৰ বসতি আছিল বুলি তথ্যত পোৱা গৈছে। চীনৰ চাং সাম্ৰাজ্য কালৰ আঠখন পেট্ৰ'গ্লাইফ ইয়াৰ চাৰিওকাশৰ দ্বীপসমূহত আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছিল। প্ৰশাসন মানৱ অধিকাৰ হংকং চৰকাৰে নাগৰিকসকলৰ মানৱ অধিকাৰক সন্মান কৰে। ইয়াত প্ৰচাৰ মাধ্যম আৰু এছেম্বলিৰ স্বাধীনতাৰ সীমাবদ্ধতা আছে। ৰাজহুৱা স্থানত প্ৰতিবাদকাৰীক কঠোৰ-হাতেৰে দমন কৰিলেও পুলিচক ক্ষমা কৰি দিয়া হয়, আৰু পুলিচৰ এই বৰ্ধিত ক্ষমতা সন্দৰ্ভত বহু মতানক্য আছে। সম-লিংগীয় অপৰাধৰ বাবে হংকঙত কঠোৰ শাস্তি প্ৰদান কৰা হয়। হংকং ইণ্টাৰনেট চেঞ্চৰশ্বিপৰ নীতি আৰু নিয়মসমূহ চীনৰ ইণ্টাৰনেট চেঞ্চৰশ্বিপতকৈ পৃথক। অঞ্চল আৰু জিলাসমূহ হংকঙক তিনিটা অঞ্চলত ভাগ কৰা হৈছে: হংকং দ্বীপ, কৌলোন, নিউ টেৰিট'ৰিজ। অঞ্চলসমূহক ১৮খন জিলা আছে। জিলাসমূহৰ ৰাজহুৱা সেলৃৱা, সামাজিক আঁচনি, সাংস্কৃতিক কাৰ্যসূচী, আৰু পৰিৱেশৰ উন্নতি আদিৰ বাবে কিছুমান জিলা পৰিষদ আছে। জিলা পৰিষদসমূহৰ মুঠ ৫৪১খন আসন আছে, ইয়াৰে ৪১২খন আসনৰ প্ৰতিনিধি নিৰ্বাচন কৰা হয়; হাকী সকলক মুখ্য সহকাৰী আৰু গ্ৰাম্য সমিতিৰ ২৭ "অৱসৰ প্ৰাপ্ত" পদাধিকাৰীৰ দ্বাৰা নিয়োগ কৰা হয়। জিলা কাৰ্যালয়ৰ জৰিয়তে গৃহ বিভাগে জনতাৰ সৈতে চৰকাৰী আঁচনি আৰু পৰিকল্পনাসমূহৰ ৰূপায়ণ কৰে। হংকঙৰ একতান্ত্ৰিক পদ্ধতিৰ চৰকাৰ আছে; ২০০০ চনত ইয়াৰ দুখন পৌৰ সমিতিৰ ভংগৰে পৰা কোনো স্থানীয় প্ৰশাসন নাই। ইয়াত নগৰ অথবা চহৰৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট সংজ্ঞা নাই। জিলাসমূহ হৈছে: ১. দ্বীপসমূহ, ২. ক্বাই ছিং, ৩. উত্তৰ, ৪. ছাই কুং, ৫. ছা টিন, ৬. টাই প', ৭. ছুৱেন ৱান, ৮. টুৱেন মুন, ৯. য়ুৱেন লং, ১০. কৌলুন চিটি, ১১. ক্বুন টং, ১২. ছাম ছুই প', ১৩. ৱং টাই ছিন, ১৪. য়াউ ছিম মং, ১৫. কেন্দ্ৰীয় আৰু পশ্চিম, ১৬. পূৱ, ১৭. দক্ষিণ, ১৮. ৱান চাই সৈন্যবাহিনী ১৯৯৭ চনৰ ১ জুলাইত হংকঙৰ শাসনভাৰ চীনৰ হাতলৈ হস্তান্তৰ কৰাৰ লগে লগে ব্ৰিটিছ বেৰেকসমূহ স্থল, সমুদ্ৰ আৰু বায়ু সেনাৰে সমৃদ্ধ গেৰিছন অৱ পিপুলছ লিবাৰেশ্বন আৰ্মিৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠাপন কৰা হৈছিল, যাৰ আধিকাৰিত্বত আছিল চীনা চেণ্ট্ৰেল মিলিটেৰী কমিশ্বন। হংকঙৰ ষষ্ঠোৰ্ধ শিশু সকলৰ বাবে ২০১৫ চনৰ ১ জানুৱাৰীত হংকং আৰ্মি কেডেট এছ'চিয়েশ্বন প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। উদ্বোধনী অনুষ্ঠান হংকঙৰ নৌ শিবিৰত অনুষ্ঠিত কৰা হৈছিল; কেৱল প্ৰ'-বেইজিং প্ৰেছকহে ইয়ালে আমন্ত্ৰণ কৰা হৈছিল। ভূগোল আৰু জলবায়ু হংকং পাৰ্ল নদীৰ ব-দ্বীপৰ বিপৰীতে মাকাওৰ পৰা পূৱত চীনৰ দক্ষিণ উপকূলত অৱস্থিত। ইয়াৰ পূৱ, দক্ষিণ আৰু পশ্চিমে দক্ষিণ চীন সাগৰে আগুৰি আছে আৰু উত্তৰে ছেনঝেং নদীৰ সিপাৰে ছেনঝেং নগৰ গুৱাণ্ডং আছে। ইয়াৰ কালি ইয়াৰ প্ৰায় ২০০টা দূৰৱৰ্তী দ্বীপ আছে; সৰ্ববৃহৎ দ্বীপ লানটাও। মুঠ কালিৰ, হৈছে মাটি আৰু হৈছে পানী। হংকঙৰ বাৰ্ষিক গড় সূৰ্যৰ পোহৰৰ পৰিমাণ হৈছে ১,৯৪৮ ঘণ্টা, আনহাতে বৰ্তমানলৈকে ৰ তথ্যমতে আটাইতকৈ উচ্চতম আৰু নিম্নতম তাপমান হৈছে ক্ৰমে জনগাঁঠনি ২০১১ চনৰ মতে হংকঙৰ জনসংখ্যা ৭.০৭ নিযুত। যোৱা পাঁচ বছৰ ধৰি ইয়াৰ বাৰ্ষিক গড় বৃদ্ধি হৈছে ০.৬%তকৈও অধিক। হংকঙৰ বৰ্তমান জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ৯৩.৬% লোক থলুৱা চীনাভাষী। গৰিষ্টসংখ্যক কেণ্টনিজভাষী হংকঙীয়ানৰ মূল হৈছে চুবুৰীয়া গুৱাণ্ডং সীমান্ত, যিসকলৰ বেছিভাগেই দ্বিতীয় চীনা-জাপানী যুদ্ধ, চীনা চিভিল ৱাৰ, আৰু চীনৰ সমাজবাদী শাসনৰ সময়ত পলাই আহিছিল। ধৰ্ম হংকঙৰ গৰিষ্ঠসংখ্যক লোকৰ কোনো ধৰ্ম নাই, ধৰ্মবিহীন বা নাস্তিক। ইউএছ বিভাগৰ মতে প্ৰায় ৪৩ শতাংশ লোকে যিকোনো ধৰ্ম পালন কৰে। এক সমীক্ষামতে ইয়াৰ ৬৪% লোকে ইশ্বৰ বিশ্বাস নকৰে, আৰু সম্ভৱতঃ প্ৰায় ৮০% লোকৰ কোনো ধৰ্ম নাই। হংকঙত এক উচ্চ পৰ্যায়ৰ ধৰ্মীয় স্বাধীনতা আছে। ইয়াৰ প্ৰধান ধৰ্মবোৰ হৈছে বৌদ্ধ, টাও আৰু কনফুচিয়ান; ইয়াত প্ৰায় ১.৫ নিযুত বৌদ্ধ আৰু টাও ধৰ্মাৱলম্বী লোক আছে। প্ৰায় ৮,৩৩,০০০ সংখ্যক লোক খ্ৰীষ্টিয়ান, ই মুঠ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ১১.৭%। ইয়াৰোপৰি হংকঙত শিখ, মুছলমান, যিয়ুইছ, হিন্দু আৰু বাহাই ধৰ্মী লোকো আছে। ইয়াত ফালোন গং পালন কৰাতো কোনো বাধা নাই। ব্যক্তিগত উপাৰ্জন পৰিসংখ্যামতে হংকঙৰ আয়ৰ বৈষম্য এছিয়া পেছিফিকৰ ভিতৰত সৰ্বাধিক। ৰাষ্ট্ৰ সংঘৰ মানৱ সংস্থাপন আঁচনি, ২০০৮ৰ মতে হংকঙৰ হৈছে ০.৫৩, যিটো এছিয়াৰ সৰ্বাধিক আৰু "আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মানৰ তুলনাত উচ্চ"। শিক্ষা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ব্যৱস্থা থকাৰ পিছতো, হংকঙৰ শিক্ষা ব্যৱস্থাই ইংলেণ্ডৰ ব্যৱস্থা অনুসৰণ কৰে। "মাতৃ ভাষাত শিক্ষা" প্ৰদানৰ বাবে চৰকাৰৰ তৰফৰ পৰা বিশেষ আঁচনি গ্ৰহণ কৰা হয়, যিবোৰত "শিক্ষাৰ মাধ্যম" হৈছে লিখিত চীনা আৰু ইংৰাজীৰ সৈতে কেণ্ট'নিজ, অৱশ্যে কিছুমান বিদ্যালয়ৰ শিক্ষাদানত ইংৰাজী ব্যৱহৃত হয়। স্বাস্থ্য হংকংত ১৩খন ব্যক্তিগত চিকিৎসালয় আৰু প্ৰায় ৪০ খনতকৈও অধিক ৰাজহুৱা চিকিৎসালয় আছে। ব্যক্তিগত আৰু ৰাজহুৱা স্বাস্থ্যসেৱাৰ মাজত কিছু আভ্যন্তৰিণ সমন্বয় আছে। এই চিকিৎসালয়বোৰে এক বিশাল পৰিসৰৰ স্বাস্থ্যসেৱা উপলব্ধ কৰোৱাই আৰু ইয়াৰে কেইখনমান ব্যক্তিগত চিকিৎসালয়ৰ চিকিৎসাসেৱাৰ মান আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ বুলি বিবেচনা কৰা হয়। দেশখনত দুখন চিকিৎসা বিদ্যালয় আছে, এখন হংকঙৰ চীনা বিশ্ববিদ্যালয় আৰু আনখন হংকং বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অন্তৰ্গত। ৰাজহুৱা চিকিৎসালয়ৰ লগত দুয়োখন অনুষ্ঠানৰে যোগসূত্ৰ আছে। স্নাতকোত্তৰ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত উন্নত প্ৰশিক্ষণৰ বাবে বহু চিকিৎকে বহিঃদেশলৈ গমন কৰে, আৰু বহুতে আৰু )ৰ দৰে ব্ৰিটিছ ৰয়েল ক'লেজৰ পৰীক্ষাৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলায়। যিকিনহওক, বৰ্তমান হংকংৰ নিজাকে চিকিৎসাবিজ্ঞানৰ স্নাতকোত্তৰ শিক্ষানুষ্ঠান গঢ়ি উঠিছে। বিশেষকৈ হংকং একাডেমি অৱ মেডিচিন হৈছে এনে অনুষ্ঠানৰ ভিতৰত অন্যতম। এই অনুষ্ঠানখনে লাহে লাহে দেশখনৰ সকলো স্নাতকোত্তৰ মেডিকেল প্ৰশিক্ষণৰ দায়িত্ব বহন কৰিবলৈ অগ্ৰসৰ হৈছে। সংস্কৃতি হংকঙক প্ৰায়ে "পূৱ-পশ্চিমৰ সমন্বয়"ৰ স্থান বুলি কোৱা হয়, ইয়াৰ সংস্কৃতিত মূল চীনা সংস্কৃতিৰ ওপৰত ব্ৰিটিছ উপনিৱেশ কালৰ প্ৰভাৱ স্পষ্টকৈ প্ৰতিফলিত হয়। ফেং ছুইৰ দৰে ধাৰণা সমূহক গম্ভীৰতাৰে লোৱা হয়, অতি খৰচী নিৰ্মাণ প্ৰকল্পৰ বাবে প্ৰায়ে দক্ষ লোকক নিমন্ত্ৰণ কৰি অনা হয়, আৰু কোনো ব্যৱসায়ৰ উন্নতি তথা ধংশত ইয়াৰ প্ৰভাৱ মানি লোৱা দেখা যায়। বেয়া আত্মাৰ প্ৰভাৱ নাইকিয়া কৰিবলৈ এতিয়াও বা গোৱা আইনাৰ ব্যৱহাৰৰ দৰে অন্য বস্তুবোৰৰ সততে ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়, আৰু যিকোনো ঘৰ বা অট্টালিকাত ৪ সংখ্যাটো ব্যৱহাৰ কৰা দেখা নেযায়, কিয়নো কেণ্ট'নিজ ভাষাত ইয়াৰ সাদৃশ্য "মৃত্যু"ৰ সৈতে আছে। পূৱ আৰু পশ্চিমৰ সমন্বয়ে হংকঙৰ খাদ্যাভাষতো বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰিছে, ইয়াৰ ৰেষ্টুৰেণ্টবোৰত হাউটি খাদ্যাভাষৰ সমান্তৰালভাৱে ডিম চাম, হ'ট পট, আৰু ফাষ্ট ফুড আদিৰ সংমিশ্ৰণ দেখা পোৱা যায়। হংকঙক বাণিজ্যৰ গোলকীয় কেন্দ্ৰ বুলি কোৱা হয় আৰু ইয়াৰ লোক সকলে ইয়াক এক "মনোৰঞ্জন কেন্দ্ৰ" বুলি কয়। ইয়াৰ সমৰ কলা বিষয়ৰ চলচ্চিত্ৰ সমূহে ১৯৬০ আৰু ১৯৭০ দশকৰে পৰা এক উচ্চ স্তৰৰ জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰি আহিছে। ব্ৰুচ লী, জেকি চান, চাও য়ুন-ফাট, মিচেল য়ে, মেগী চেয়ুং আৰু জেট লিৰ দৰে বহুতো হলিউড অভিনেতা, তথা সমৰ কলাবিদ হংকঙৰে পৰা বিকশিত হৈছে। জন ৱো, ৱং কাৰ-ৱেই, আৰু ষ্টিফেন চাওৰ দৰে বহু চিত্ৰ-নিৰ্মাতাই হলিউডত এক বিশাল স্থান অধিকাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্বীকৃতি লাভ কৰা কিছুমান হংকঙৰ চলচ্চিত্ৰ হৈছে: চুংকি এক্সপ্ৰেছ, ইণ্ফাৰ্নেল এফেয়াৰ্ছ, ছাওলিন ছ'কাৰ, ৰাম্বল ইন দ্য ব্ৰ'ঞ্জ, ইন দ্য মুড ফৰ ল'ভ, ইক'জ অৱ দ্য ৰেইন্ ব' আদি। হংকং হৈছে, চীনা সংগীত আৰু পশ্চিমীয়া সংগীতৰ প্ৰভাৱত সৃষ্টি হোৱা আৰু বিশ্বব্যাপী অনেক গুণমুগ্ধৰে সমৃদ্ধ কেণ্ট'প'প সংগীতৰ কেন্দ্ৰ স্থল। ক্ৰীড়া হংকং সংস্কৃতিৰ এটা অন্য বৈশিষ্টপূৰ্ণ দিশ হৈছে ক্ৰীড়া। ফুটবল, বাস্কেট বল, সাঁতুৰ, বেডমিণ্টন, টেবল টেনিছ, চাইক্লিং, আৰু দৌৰ হংকঙত অতি জনপ্ৰিয়। ২০০৯ চনত, হংকঙে পঞ্চম ইষ্ট এছিয়ান গেইমছ অনুষ্ঠিত কৰিছিল। ইয়াত অনুষ্ঠিত হোৱা অন্য কিছুমান আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিযোগিতা হৈছে, ইকুৱেষ্টেৰিয়ান এট দ্য 2008 ছামাৰ অলিম্পিকছ্, হংকং ছেভেন, হংকং মাৰাথন, এছিয়ান কাপ, ইষ্ট এছিয়ান কাপ, হংকং টেনিছ ক্লাছিক, প্ৰিমিয়াৰ লীগ এছিয়া ট্ৰ'ফি, আৰু লুনাৰ নিউ ইয়েৰ কাপ আদি। ২০১০ চনত বিশ্বৰ শীৰ্ষ ২০ জন এথলীটৰ ভিতৰত হংকঙৰ সাতবিধ ক্ৰীড়াৰ ৩২ জনে স্থান লাভ কৰিছিল আৰু ছবিধ ক্ৰীড়াৰ ২৯ জনে এছিয়াৰ শীৰ্ষ দহৰ ভিতৰত স্থান লাভ কৰিছিল। ২০০৯ চনত হংকংৰ প্ৰতিবন্ধী এথলীটেও চাৰিখন বিশ্ব প্ৰতিযোগিতা আৰু দুখন এছিয়াৰ প্ৰতিযোগিতা জয় কৰিছিল। স্থপত্য হংকঙত প্ৰায় ১,২২৩টা গগন চুম্বী অট্টালিকা আছে। তথ্য সংগ্ৰহ

97389

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%B2-%E0%A6%86%E0%A6%A8%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%81%E0%A6%A4

আল-আনকাবুত

আল-আনকাবুত )(অৰ্থ- মকৰা) হৈছে পবিত্ৰ কোৰআনৰ ২৯ তম ছূৰা (অধ্যয়) যাৰ ৬৯টা আয়াত (শ্লোক) আছে। বিশ্বাস কৰা বাহিনী (আছবাব আল-নুজুল)ৰ সময় আৰু প্ৰসংগভিত্তিক পটভূমিৰ সন্দৰ্ভত ই পূৰ্বৰ "মক্কান ছূৰা", যিয়ে মদিনাৰ বিপৰীতে মক্কাত হোৱা অৱতীহৰ ইংগিত দিয়ে। প্ৰাথমিক মুছলমানসকলক মক্কাত অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল য’ত মুহাম্মাদ এজন নেতা নাছিল, আৰু মদিনাত অত্যাচাৰ কৰা হোৱা নাছিল, য’ত তেওঁ এজন সুৰক্ষিত নেতা আছিল। ছূৰাত উল্লেখ আছে যে নুহ, ইব্ৰাহিম, লুত, শ্বুয়াইব, হুদ, ছালেহ, মুছা আৰু মুহাম্মাদ আটাইকেইজন আল্লাহৰ নবী আছিল। সকলোৱে কষ্ট সহ্য কৰিছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, নূহক সঘনাই উপহাস কৰা হৈছিল আৰু ইব্ৰাহিমক জুইত পেলাই দিয়া হৈছিল। কিন্তু আল্লাহই তেওঁলোকৰ উলংঘা কৰা লোকসকলক ধ্বংস কৰিলে। ৪০ নং আয়াতত কোৱাৰ দৰে,গতিকে আমি প্ৰত্যেকেই নিজৰ পাপৰ শাস্তি দিলোঁ; তেওঁলোকৰ ভিতৰত সেইজন আছিল যাৰ ওপৰত আমি প্ৰচণ্ড ধুমুহা নামিলোঁ, আৰু তেওঁলোকৰ ভিতৰত সেইজন আছিল যিজনক গুঞ্জনে আগুৰি ধৰিলে, আৰু তেওঁলোকৰ ভিতৰত সেইজন আছিল যাক আমি পৃথিৱীয়ে গিলি পেলালোঁ, আৰু তেওঁলোকৰ ভিতৰত সেইজন আছিল যাক আমি ডুবাই পেলালোঁ; আৰু আল্লাহে তেওঁলোকৰ প্ৰতি অন্যায় কৰা যেন নালাগিল, কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ আত্মাৰ প্ৰতি অন্যায় কৰিছিল। সাৰাংশ ১-২ ধৰ্মীয় বিশ্বাস পৰীক্ষাৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হয় ৩ কুকৰ্মৰ শাস্তি নিশ্চয় হব ৪-৭ ধাৰ্মিকসকলে তেওঁলোকৰ ভাল কামৰ পুৰস্কাৰ পাব ৮ পিতৃ-মাতৃয়ে আল্লাহৰ বিধানৰ বিৰোধিতা কৰিলে আজ্ঞা পালন কৰা উচিত নহয় ৯ বিশ্বাস আৰু সৎ কৰ্মৰ দ্বাৰা পৰিত্ৰাণ ১০-১১ ভণ্ডক উদঙাই দিয়া আৰু তিৰস্কাৰ কৰা ১২-১৩ অবিশ্বাসীসকলে মিছা প্ৰতিজ্ঞাৰ দ্বাৰা আনক প্ৰতাৰণা কৰাৰ বাবে শাস্তি পাব ১৪-১৫ নূহৰ শত্ৰুবোৰ অবিশ্বাসৰ বাবে ডুব গ’ল ১৬ ইব্ৰাহিমে মূৰ্তিপূজাৰ বিৰুদ্ধে প্ৰচাৰ কৰিছিল ১৭ ইব্ৰাহিমে ভণ্ড বুলি অভিযোগ কৰিলে ১৮-১৯ তেওঁ মূৰ্তিপূজকসকলক দেখুৱাইছে যে আল্লাহৰ শক্তি কেনেকৈ প্ৰকৃতিত প্ৰকাশ পায় ২০-২২ তেওঁ ঘোষণা কৰে যে আল্লাহৰ বিচাৰৰ পৰা কোনোৱেই ৰক্ষা নাপাব ২৩ তেওঁৰ লোকসকলে তেওঁক জ্বলাবলৈ চেষ্টা কৰে, কিন্তু আল্লাহে তেওঁক ৰক্ষা কৰে ২৪ তেওঁ নিজৰ লোকসকলৰ মূৰ্তিপূজাৰ বিৰুদ্ধে বক্তৃতা দিয়ে ২৫ লুতে ইব্ৰাহিমক বিশ্বাস কৰে, যিজনে নিজৰ দেশ উৰাজাহাজ চলাবলৈ সংকল্প কৰে ২৬ আল্লাহে ইব্ৰাহিমক সেই বংশধৰসকলক দিয়ে, যিসকলে ভৱিষ্যদ্বাণী আৰু শাস্ত্ৰৰ দানৰ অধিকাৰী ২৭-৩৪ লুতৰ কাহিনী আৰু চডমত তেওঁৰ পৰিচৰ্যা ৩৫-৩৬ অবিশ্বাসী মাদিয়নীয়াসকলৰ ওচৰত চূয়াইবৰ পৰিচৰ্যা ৩৭ আদ আৰু থামু্কড অবিশ্বাসত ধ্বংস কৰা হ’ল ৩৮ কাৰুণ, ফেৰাউন আৰু হামানক অবিশ্বাসত ধ্বংস কৰা হ’ল ৩৯ বিভিন্ন উপায়েৰে আল্লাহে কাফিৰক ধ্বংস কৰিছিল ৪০ মূৰ্তিপূজাক মকৰাজালৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে ৪১ মানুহে পূজা কৰা মূৰ্তিবোৰ আল্লাহে জানে ৪২, ৪৩ আল্লাহৰ কৰ্ম আৰু চিন কেৱল প্ৰকৃত বিশ্বাসীসকলেহে বুজি পায় ৪৪ মুহাম্মাদক কোৰআন পাঠ কৰিবলৈ আৰু নিজকে নামাজত দিবলৈ আদেশ দিয়া হৈছে ৪৫ মুছলমানে আত্মৰক্ষাৰ বাহিৰে ইহুদী আৰু খ্ৰীষ্টানৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব নালাগে ৪৫, ৪৬ কোৰআন আৰু পূৰ্বৰ শাস্ত্ৰ এক প্ৰকাশ ৪৭ মুহাম্মাদৰ পঢ়া আৰু লিখাৰ অলৌকিকতাই কোৰআনৰ প্ৰেৰণাৰ প্ৰমাণ ৪৮ কাফিৰসকলে কেৱল কোৰআনক অগ্ৰাহ্য কৰে ৪৯ মুহাম্মাদে অলৌকিক কাম কৰিবলৈ প্ৰত্যাহ্বান জনায় ৫০ কোৰআন নিজেই এটা যথেষ্ট অলৌকিক ৫১, ৫২ আল্লাহে মুহাম্মাদ আৰু কাফিৰৰ মাজত বিচাৰ কৰিব ৫৩-৫৫ কাফিৰসকলে বিচাৰৰ আহ্বান জনায়, আৰু ই তেওঁলোকক অপ্ৰস্তুত বিচাৰি পাব ৫৬ বিশ্বাসীসকলক অত্যাচাৰৰ পৰা উৰি যাবলৈ উপদেশ দিয়া হৈছিল ৫৭-৫৯ ধাৰ্মিক মৃতসকলৰ পুৰস্কাৰ ৬০-৬৩ সৃষ্টি আৰু প্ৰভিডেন্সত আল্লাহৰ কৰ্মই তেওঁৰ সত্তাৰ সাক্ষী ৬৪ বৰ্তমান জীৱন এটা অসাৰ প্ৰদৰ্শন ৬৫, ৬৬ অবিশ্বাসীসকল অকৃতজ্ঞ ৬৭, ৬৮ আৰব মূৰ্তিপূজকসকলৰ অকৃতজ্ঞতা ৬৯ আল্লাহে বিশ্বাসীসকলক পুৰস্কাৰ দিব মকৰাৰ ঘৰৰ দৃষ্টান্ত সম্পূৰ্ণ কোৰআনৰ লেখক মুস্তাফা খাত্তাবে লক্ষ্য কৰিছে যে "বাহ্যিকভাৱে জালখন বৰষুণ আৰু প্ৰচণ্ড বতাহৰ পৰা মকৰাটোক ৰক্ষা কৰিবলৈ অতি ক্ষীণ। অভ্যন্তৰীণভাৱে মকৰাটোৰ পৰিয়ালৰ গঠন ভংগুৰ, কিয়নো কিছুমান প্ৰজাতি নৃশংস, মাইকী চৰাইটোৱে মতাটোক চিকাৰ কৰে আৰু পোৱালিবোৰে নিজৰ মাকক খায়।" তথ্য উৎস বহিঃ সংযোগসমূহ আল-আনকাবুত সম্পূৰ্ণ কোৰআন অনুবাদ কোৰআন ২৯:২, ৫০+ অনুবাদ, কোৰআন ইছলাম ধৰ্ম আল-কোৰআনৰ ছূৰাসমূহ মক্কান

25447

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AB%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A7%87%20%E0%A6%9C%E0%A6%A8%E0%A6%97%E0%A7%8B%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%A0%E0%A7%80

ফাকে জনগোষ্ঠী

টাইফাকে জনগোষ্ঠী হল অসম আৰু অৰুণাচলৰ এটা টাই জাতিৰ অন্তৰ্গত উত্তৰপূবৰ টাই জনগোষ্ঠী। এওঁলোক এটা ক্ষুদ্ৰ জনগোষ্ঠী। গ্ৰীয়েৰ্চনৰ মতে ফাকেসকল ১৭৬০ চনত অসমত প্ৰৱেশ কৰিছিল৷ ১৯৭৫ চনত চীনৰ হুকং উপত্যকাৰপৰা অসমলৈ তেওঁলোকৰ প্ৰব্ৰজন ঘটে। অসমৰ ডিব্ৰুগড়, তিনিচুকীয়া জিলাৰ নামফাকে, টিপামফাকে,বৰফাকিয়াল, নিংগাম, ফানেং আদি গাঁৱৰ লগতে অৰুণাচল প্ৰদেশৰ লোহিত আৰু চাংলাং জিলাত এই জনগোষ্ঠীৰ সীমিত সংখ্যক লোকে বাস কৰি আহিছে। দক্ষিণ-পূব এছিয়াৰ পৰা প্ৰব্ৰজন কৰা টাই জনগোষ্ঠীকেইটা হ’ল, আহোম৷ খামতি, আইতন, খাময়াং, তুৰুং আৰু ফাকেসকল৷ ফাকে সকলক ফাকেয়াল বা ফাকে নামেৰেও জনা যায়। টাইফাকে সকলৰ জনসংখ্যা প্ৰায় ৮০০০ মানহে হ’ব বুলি ঠাৱৰ কৰা হৈছে। এই সীমিত জনসংখ্যাই বৰ্তমান গোষ্ঠীটোৰ জাতীয় জীৱনৰ প্ৰতিটো দিশতে নেতৃত্ব বহন কৰিবলগীয়া হৈছে। ভাষা-সাহিত্য, গীত-মাত, পৰম্পৰাগত আচাৰ-অনুষ্ঠান, উৎসৱ, সাজপাৰ, খাদ্যাভাস আদি সকলো ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকে সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য বহন কৰি আহিছে। তেওঁলোকৰ মূল ধৰ্ম হ'ল থেৰাবাদী বৌদ্ধ ধৰ্ম, মূল ভাষা টাই ফাকে ভাষা আৰু আৰু মূল লিপি টাই ফাকে লিপি। ধৰ্ম-সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা টাইফাকেসকল বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বী লোক। হুকং উপত্যকাত বসবাস কৰাৰ সময়ৰ পৰাই বৌদ্ধ ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰাত তেওঁলোকৰ সমাজত বৰ্তমানে লোক পৰম্পৰাৰ লগতে ধৰ্মীয় পৰম্পৰায়ো যথেষ্ট গুৰুত্ব লাভ কৰি আহিছে। তেওঁলোকে পালন কৰা উৎসৱ, লোকাচাৰ, সামাজিক অনুষ্ঠান আদিত পৰম্পৰাগত লোক বিশ্বাস আৰু ধৰ্মীয় ৰীতি-নীতিৰ প্ৰভাৱ দেখিবলৈ পোৱা যায়। তেওঁলোকে পালন কৰা অনুষ্ঠানসমূহৰ বৈশিষ্ট্য অনুৰূপে টাইফাকেসকলৰ উৎসৱক দুটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি। যেনে- লোক উৎসৱ বা পৰম্পৰা আৰু ধৰ্মীয় উৎসৱ বা পৰম্পৰা। অৱশ্যে কোনো এটা অনুষ্ঠানকে স্পষ্টকৈ বিভক্ত কৰিব পৰা নাযায়। পাটকাই পাৰ হৈ অসমলৈ প্ৰব্ৰজন হুকং উপত্যকাত ফাকে ৰাজ্যৰ পতন ঘটাৰ পাছত ফাকেসকলে পাটকাই অতিক্ৰম কৰি ১৭৭০ ৰ পৰা অসমলৈ প্ৰব্ৰজনৰ প্ৰস্তুতি চলায়। তথ্য অনুসৰি ১৭৭৫ত টাইফাকেসকলে পাটকাই পাৰ হৈ অসমভূমিলৈ প্ৰব্ৰজন কৰিছিল। পাংচাও গিৰিপথেদি এই টাইফাকে দলটো আহিছিল। তেওঁলোকে আহি প্ৰথমে পাটকাই পৰ্বতৰ য’ত আশ্ৰয় গ্ৰহণ কৰিছিল সেয়া বৰ্তমানে পাংচাও হিচাপে জনাজাত হৈ পৰে। টাই ভাষাত পাং মানে ঠাই বা অঞ্চল আৰু চাও মানে জিৰণি লোৱা ঠাই। পাংচাওত কিছুদিন কটাই তেওঁলোকে নংতাও (বৰ্তমান অৰুণাচল)ত প্ৰথমে বসতি স্থাপন কৰে। নং মানে পুখুৰী আৰু তাও মানে শেলুৱৈ। শেলুৱৈৰে পৰিপূৰ্ণ পুখুৰী বা বিলৰ পাৰত বসবাস কৰিছিল বাবে ঠাইখনৰ নাম নংতাও হিচাপে জনা গৈছিল। নংতাওত বসবাস কৰা সময়ছোৱাত ফাকেসকল খামতিসকলৰ সান্নিধ্যলৈ আহে আৰু ১৭৯৭ শদিয়াখোৱা গোসাঁইৰ বিৰুদ্ধে খামতিসকলে কৰা বিদ্ৰোহৰ সময়ত টাইফাকেসকলে খামতিসকলক সহযোগ কৰে। তেওঁলোকৰ বসতি শদিয়ালৈ বিস্তৃত হয়। পৰৱৰ্তী সময়ত আহোম ৰজাই বিদ্ৰোহ দমন কৰি ফাকেসকলক তাৰ পৰা নি আহোমসকলৰ শেষ ৰাজধানী যোৰহাটৰ সমীপৰ দিচৈ নদীৰ পাৰত (বৰ্তমান ককিলামুখ) বহুৱায়। বুৰঞ্জীৰ তথ্য অনুসৰি মানৰ অসম আক্ৰমণৰ পাছত মান সেনাপতিয়ে ফাকেসকলক নিজ দেশলৈ পুনৰ উভতি যাবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে আৰু ফাকেসকলে ১৮১৭ মানত মান সৈন্যৰ স’তে উভতি গৈ বৰ্তমানৰ অৰুণাচলৰ নামচিক পায়গৈ। কিন্তু সেইখিনি পোৱাৰ লগে লগে বাৰিষা আৰম্ভ হোৱাত প্ৰাকৃতিক দুৰ্য্যোগৰ আশংকা কৰি মান সেনাপতিৰ সন্মতি সাপেক্ষে ফাকেসকল নামচিকতে থাকি যায় আৰু মানসকল ঘূৰি যায়। পৰৱৰ্তী সময়ত অসম ব্ৰিটিছৰ অধীন হোৱাত ফাকেসকল পুনৰ ভৈয়ামলৈ উভতি আহে আৰু ১৮২৬-২৭ মাৰ্ঘেৰিটাৰ সমীপত বুঢ়ীদিহিং নদীৰ পাৰত ইংথঙত বসবাস কৰিবলৈ লয়। কিছু বছৰৰ পাছত তেওঁলোক সামান্য উজাই বৰফাকে গাঁও প্ৰতিষ্ঠা কৰে। এইখনে হৈছে বৰ্তমান টাইফাকেসকলৰ অস্তিত্ব বহনকাৰীৰ আটাইতকৈ পুৰণি টাইফাকে গাঁও। তাৰ পাছত তেওঁলোকে কিছু বছৰৰ বাবে বসবাস কৰা আৰু বৰ্তমান অস্তিত্ব নথকা গাঁওসমূহৰ ভিতৰত কেইখনমান হ’ল-নংচেং, ক’নয়েট’, চায়াকুং, পাৱৈ, শিলিখাজান, টিৰাপ, টিপলিং আদি। টাইফাকে সকলৰ সমাজ জীৱন আধুনিক প্ৰযুক্তিয়ে স্পৰ্শ কৰিলেও টাইফাকেসকলৰ জনজীৱন সম্পূৰ্ণ পৰম্পৰাগত পদ্ধতিৰে চলি আহিছে। পূৰ্বৰ নিচিনাকৈ এতিয়াও তেওঁলোকৰ মাজত ভাৱৰ আদান প্ৰদানৰ বাবে নিজা ভাষা, পৰম্পৰাগত গীত-মাত, লোকবিশ্বাস, উৎসৱ, সাজপাৰ, খাদ্যাভাস আদি প্ৰচলিত হৈ আহিছে। ব্ৰিটিছ শাসনৰ সময়ত তেওঁলোকৰ দুই এজনে ৰাজনীতিক সুবিধা লাভ কৰি মৌজাদাৰৰ দৰে পথ লাভ কৰিছিল টাইফাকে সকলৰ বসতি স্থান অসমত সম্প্ৰতি মুঠ নখন টাইফাকে গাঁও আছে। ইয়াৰে সাতখন তিনিচুকীয়া জিলাত আৰু বাকী দুখন ডিব্ৰুগড় জিলাত অৱস্থিত। ডিব্ৰুগড় জিলাত থকা গাঁও দুখন হ’ল-নাহৰকটীয়াৰ ওৱৰত নামফাকে আৰু টিপামফাকে গাঁও। আনহাতে তিনিচুকীয়া জিলাৰ গাঁও সাতখন হ’ল-মাৰ্ঘেৰিটাৰ ওচৰৰ বৰফাকে গাঁও, মানম’ গাঁও, নংলাই গাঁও, লিডুৰ ওচৰৰ লংফাকে আৰু মৌংলাং গাঁও, টিৰাপ গেটৰ কাষত থকা নিংগাম গাঁও, অৰু জাগুনৰ কাষত থকা ফানেংফাকে গাঁও। ইয়াৰ উপৰি অন্য জনগোষ্ঠীৰ স’তে বিভিন্ন ঠাইত পৰিয়াল হিচাপে টাইফাকে লোক বসবাস কৰা অঞ্চল হ’ল-অৰুণাচলৰ নামচাই, ইনাও, বৰডুমচা, গুজু, ৱাগুন, অসমৰ মাৰ্ঘেৰিটা, নাহৰকটীয়া, ডিব্ৰুগড় আদি। বাসগৃহ আন কে’বাটাও জনগোষ্ঠীৰ নিচিনাকৈ টাইফাকেসকলেও সাধাৰণতে চাং ঘৰত বসবাস কৰে। চাং ঘৰ নিৰ্মাণৰ বাবে তেওঁলোকে বিশেষ নীতি অৱলম্বন কৰা দেখা যায়। চাং ঘৰ সমূহ টাইফাকে সকলে উত্তৰা-দক্ষিণাকৈ নিৰ্মাণ কৰে। এটা তুলনামূলকভাৱে ডাঙৰ আৰু আনটো কিছু সৰুকৈ নিৰ্মাণ কৰা হয়। ডাঙৰটো চ’ৰাঘৰ, শোৱা কোঠা, প্ৰাৰ্থনা গৃহ আদিৰ বাবে আৰু সৰু আকাৰৰ চাংঘৰটো পাকঘৰ আৰু অন্যান্য ঘৰুৱা কাম-কাজৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে। প্ৰায় ছ্য়-সাত ফুট ওখকৈ নিৰ্মাণ কৰা চাংঘৰসমূহ বিভিন্ন কামৰ বাবে ব্যৱহাৰ হোৱা অনুসৰি বিভিন্ন নামেৰে জনা যায়। যেনে-চ’ৰাকোঠাটোক ’কান শোৱাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা কোঠাক ’কান প্ৰাৰ্থনা গৃহ বা কোঠাক ’খকটাং চম’, ৰান্ধনি গৃহ বা পাকঘৰক ’হৌন আদি। তেওঁলোকৰ পাকঘৰবোৰো চাংঘৰৰৰ ওপৰত বিশেষ পদ্ধতিৰে নিৰ্মাণ কৰা হয়। সাজ-পাৰ টাই ফাকে পুৰুষসকলে কঁকাললৈকে পৰা চোলা আৰু আঁক-বাক থকা লুঙী পৰিধান কৰে৷ চুলি দীঘলকৈ ৰাখি মাজমূৰত খোপা বান্ধি ৰাখে, খোপা পাগুৰীৰে আবৃত থাকে৷ শৰীৰৰ বিভিন্ন অংগত অলংকাৰ পিন্ধে৷ কাণত জাংফাই কেৰু আৰু কান্ধত ৰং-বিৰঙী মোনা ওলোমাই থয় আৰু কঁকালৰ খোচনি এখন দা থাকে৷ মহিলাসকলে ৰঙীণ আঁচুৰে বোৱা মেখেলা (চিন), চোলা (চূউ) পিন্ধি বুকুত মেথনি মাৰি দুয়োটা আগ ওলোমাই চাদৰ(নাংৱাত) পিন্ধে৷ সাজ-পাৰবোৰত তেওঁলোকে নানা বৰণীয়া সূতা ব্যৱহাৰ কৰে৷ ডিঙিত সোণ বা ৰূপৰ মাদলী, কাণত জাংফাই কেৰু, খোপাত সোণ বা ৰূপৰ ফুল, আঙঠি(লাংচ), ৰূপৰ খাৰু(বেন)পৰিধান কৰে৷ টাইফাকেসকলৰ খাদ্যসম্ভাৰ টাইফাকেসকলৰ সুস্বাদু আহাৰে সকলোকে মুগ্ধ কৰি আহিছে। তেওঁলোকৰ খাদ্যাভাসৰ এক সুকীয়া বৈশিষ্ট্য আছে। টাইফাকেসকলে গ্ৰহণ কৰা উল্লেখনীয় খাদ্যসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম হৈছে ভাপত প্ৰস্তুত কৰা টোপোলা ভাত। টাইফাকে ভাষাত ইয়াক কোৱা হয় ’খাও হ’ কেৱল বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বী টাইমূলৰ লোকসকলে উত্পাদন কৰা লাহি ধানৰ পৰা এই টোপোলা ভাত প্ৰস্তুত কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰি তেওঁলোকে প্ৰস্তুত কৰা পা চৌম ৰো জনগোষ্ঠীটোৰ মাজত জনপ্ৰিয়। কেঁচা মাছ খুন্দনা বা পতাত ভালকৈ খুন্দি নিমখ মিহলাই বাঁহৰ টুকুৰীত পাতেৰে টোপোলা কৰি ১০ বা ১৫ দিন থৈ দি খোৱাৰ সময়ত অলপমান সিজাই এইবিধ ব্যঞ্জন খায়। পা মানে মাছ আৰু চৌম মানে টেঙা। এই পা চৌম টাইফাকেসকলৰ বিবাহ অনুষ্ঠান, শিশুৰ নামকৰণ অনুষ্ঠান আদিৰ এক অপৰিহাৰ্য্য বস্তু। সামান্যভাৱে হ’লেও পা চৌম এনে অনুষ্ঠানসমূহত যোগাৰ কৰাটো এটা নিয়মত পৰিণত হৈছে। ইয়াৰ বাহিৰেও টাইফাকে সমাজত প্ৰচলিত অন্যান্য পৰম্পৰাগত খাদ্য সম্ভাৰ হৈছে-’পা চা’ খাও লাম খাও পুক পৌ হ খান, পা পুক পাকাত চৌম আদি। টাইফাকেসকলৰ দৈনন্দিন খাদ্যৰ তালিকাতো সাধাৰণতে বনৰীয়া শাক-পাচলিৰ প্ৰাধান্য অধিক। বহু বনৰীয়া শাক তেওঁলোকে পাচলি আৰু মছলা হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। ৰাজহুৱা অনুষ্ঠান আদিতো এনে পৰম্পৰাগত খাদ্য প্ৰস্তুত কৰা হয়। প্ৰস্তুত আৰু পৰিবেশন-কৌশল আৰু সুস্বাদুৰ বাবে ইতিমধ্যে তেওঁলোকৰ খাদ্যসম্ভাৰে অসমৰ অন্য লোকসকলৰ মাজতো জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। সাজপাৰ টাই ফাকে পুৰুষসকলে কঁকাললৈকে পৰা চোলা আৰু আঁক-বাক থকা লুঙী পৰিধান কৰে৷ চুলি দীঘলকৈ ৰাখি মাজমূৰত খোপা বান্ধি ৰাখে, খোপা পাগুৰীৰে আবৃত থাকে৷ শৰীৰৰ বিভিন্ন অংগত অলংকাৰ পিন্ধে৷ কাণত জাংফাই কেৰু আৰু কান্ধত ৰং-বিৰঙী মোনা ওলোমাই থয় আৰু কঁকালৰ খোচনি এখন দা থাকে৷ মহিলাসকলে ৰঙীণ আঁচুৰে বোৱা মেখেলা (চিন), চোলা (চূউ) পিন্ধি বুকুত মেথনি মাৰি দুয়োটা আগ ওলোমাই চাদৰ(নাংৱাত) পিন্ধে৷ ডিঙিত সোণ বা ৰূপৰ মাদলী, কাণত জাংফাই কেৰু, খোপাত সোণ বা ৰূপৰ ফুল, আঙঠি(লাংচ), ৰূপৰ খাৰু(বেন)পৰিধান কৰে৷ ’ফা ফ’ক’ নাং ৱাত পজুং ’থোং মক’ অদি। এই সাজ-পোছাকবোৰ বওঁতে ছ’টা ৰং ব্যৱহাৰ কৰা হয়। তেওঁলোকে বোৱা কাপোৰৰ বয়নশৈলী অসমৰ অন্য জনগোষ্ঠীতকৈ পৃথক। সেইবাবে তেওঁলোকে পৰিধান কৰা সাজ-পোছাকৰ পৰাই লোক এজন টাইফাকে হয় নে নহয় তাক ধৰিব পাৰি। নৃত্য গীত অসমৰ অন্য জনগোষ্ঠীসমূহৰ নিচিনাকৈ টাইফাকে সমাজতো বিভিন্ন ধৰণৰ লোক গীতৰ প্ৰচলন আছে। ইয়াৰ ভিতৰত প্ৰধান লোকগীত সমূহ হ’ল-’চাঐ (বনগীত ধৰ্মী), ’চয়য়য়’ (কৃষিৰ সম্বন্ধীয় গীত), ’খ্যে খ্যাং’ (এজনে আগধৰি আৰু পিছত সমূহীয়াকৈ তাক অনুকৰণ কৰি গোৱা গীত), ’খাম নন চ্ছান’ ’খাম পু চন লাল’ (ককাই নাতিক নীতিশিক্ষা দিয়া গীত, ’খাম লাও লুক অন’ (নিচুকণি গীত) আদি। সময়ৰ লগে লগে অঞ্চল বিশেষে এই গীতবোৰৰ চৰ্চা কমি আহিছে যদিও এতিয়াও টাইফাকে সকলৰ মাজত গীতসমূহৰ আদৰ দেখিবলৈ পোৱা যায়। এই জনগোষ্ঠীৰ মাজত বিভিন্ন লোক নৃত্য প্ৰচলিত আছে। বাদ্য যন্ত্ৰৰ ভিতৰত উল্লেখযোগ্য বাদ্যসমূহ হ’ল-’কংলৌ’ (ঢোল), ’ছেং’ (বৰতাল সদৃশ), ’যাং লৌং’, ’কেচে’ আদি। ৰাজহুৱা অনুষ্ঠান উত্সাৱসমূহত এইবোৰ বাদ্যৰ প্ৰচলন আজিও দেখা যায়। বিবাহ পদ্ধতি টাইফাকেসকলৰ সমাজত বিবাহ পদ্ধতি সাধাৰণতে দুই প্ৰকাৰৰ। আনুষ্ঠানিকভাৱে আয়োজন কৰা বিবাহ পদ্ধতি আৰু পলুৱাই নি কৰা বিবাহ। অৱশ্যে তেওঁলোকৰ বিবাহত দৰা পক্ষতকৈ কইনা পক্ষই অধিক গুৰুত্ব লাভ কৰা দেখা যায়। বিয়াৰ দিনা দৰা পক্ষই কইনা পক্ষৰ আলহী-অতিথিসকলৰো আপ্যায়নৰো জা-যোগাৰ কৰিবলগীয়া হয়। অৱশ্যে এই নিয়ম বাধ্যতামূলক নহয়। বিবাহ অনুষ্ঠানবোৰ এদিনীয়াকৈ আয়োজন কৰা হয়। পুৱাৰ ভাগত দৰা পক্ষই কইনাৰ ঘৰলৈ গৈ কইনা সজাই আৰু গধূলি কইনা অনাৰ আনুষ্ঠানিকতা সম্পন্ন কৰিবলৈ যায়। বিবাহ সম্পন্ন হোৱাৰ পিছদিনাই কইনাৰ মাকৰ ঘৰলৈ উভতি যোৱাত কোনো ধৰণৰ বাধা নাই। পলুৱাই নি বিবাহ কৰাবোৰৰ ক্ষেত্ৰতো পাছত ৰাইজক আমন্ত্ৰণ কৰি এসাঁজ ভাতেৰে বিবাহৰ সকলো আনুষ্ঠানিকতা পালন কৰিব লাগে। মৃতকৰ সৎকাৰ জন্ম আৰু বিবাহৰ নিচিনাকৈ মৃতকৰ সৎকাৰৰ আৰু তাৰ পৰৱৰ্তী ক্ৰিয়াকৰ্ম কৰাৰ ক্ষেত্ৰত বহু নীতি-নিয়ম মানি চলে টাইফাকেসকলে। মৃতকৰ ক্ৰিয়াকৰ্ম সম্পৰ্কে তেওঁলোকৰ মাজত এখন লিখিত পুথি আছে। এই পুথিখনৰ প্ৰায় ১৬১ বিধ প্ৰক্ৰিয়াৰে মৃত্যু সৎকাৰৰ বিধি উল্লেখ আছে। সাধাৰণতে তেওঁলোকে মৃতকৰ সৎকাৰৰ ক্ষেত্ৰত দুই ধৰণৰ নিয়ম মানি চলা পৰিলক্ষিত হয়। স্বাভাৱিকভাৱে মৃত্যু হ’লে দাহ কৰা হয় অৰু অস্বাভাৱিক মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰত যেনে-দুৰ্ঘটনাত পতিত হৈ মৃত্যু হ’লে, ঘৰৰ বাহিৰত হোৱা মৃত্যু, গৰ্ভৱতী অৱস্থাত হোৱা মৃত্যু, সাপ বা অন্য জন্তুৰ আক্ৰমণত হোৱা মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰত মৃতদেহ দাহ নকৰি কবৰ দিয়া হয়। তদুপৰি স্বাভাৱিক মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰত মৃত্যুৰ দিনাৰ পৰা একেলেথাৰিয়ে সাতদিন ধৰি মৃতকৰ শ্ৰাদ্ধ অনুষ্ঠানৰ আয়োজন চলে। অস্বাভাৱিক মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰত সাতদিনৰ সলনি এদিন আৰু সেই অনুষ্ঠান মৃত্যুৰ দিনা নকৰি পাছত কৰা হয়। স্বাভাৱিক মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰত শ্ৰাদ্ধৰ অনুষ্ঠানৰ ষষ্ঠ অথবা সপ্তম দিনা তিনিখন শুধ বগা কাপোৰেৰে নিৰ্মিত নিচান (তাংখন) উত্তোলন কৰি অনুষ্ঠান শেষ কৰা হয়। তেওঁলোকৰ মৃতকৰ লগত জড়িত অনুষ্ঠানসমূহত ধৰ্মীয় গুৰুৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰা দেখা যায়। শ্ৰাদ্ধ-অনুষ্ঠানৰ শেষৰ দিনা মৃতকে ব্যৱহাৰ কৰা প্ৰায় সকলো সামগ্ৰী দান দিয়াৰ লগতে টাই পুথি দান দিয়া পৰম্পৰা চলি আহিছে। জন্ম সম্পৰ্কীয় বিশ্বাস জন্ম, বিবাহ আৰু মৃত্যু সম্পৰ্কে টাইফাকে সকলৰ মাজত কিছুমান আচাৰ-নীতি আৰু বিশ্বাস প্ৰচলিত আছে। তেওঁলোকৰ সমাজত কেঁচুৱা নামকৰণক লৈ অনুষ্ঠান আয়োজন কৰা হয়। সাধাৰণতে এই অনুষ্ঠান কেঁচুৱাৰ জন্মৰ বিশদিনৰ পৰা দুমাহৰ ভিতৰত কৰা হয় আৰু ই বাধ্যতামূলক। এই অনুষ্ঠানত কেৱল মহিলাসকলেহে অংশগ্ৰহণ কৰে। অনুষ্ঠানত সদ্যোজাত কেঁচুৱাক এটি পাত্ৰত গা ধুৱায় আৰু আনুষ্ঠানিকভাৱে ঘৰৰ পৰা বাহিৰলৈ উলিয়াই মুকলি আকাশৰ তললৈ আনি মাটি স্পৰ্শ কৰায়। এনে কৰোঁতে সন্তানটো ল’ৰা হ’লে লগত যাঠি, জোং, দা, তৰোৱাল আদি নিয়া হয় আৰু ছোৱালী হ’লে লগত তাঁতৰ সা-সৰঞ্জাম আদি নিয়া হয়। টাইফাকে সমাজত থকা বিশ্বাস অনুসৰি এনে কৰিলে ল’ৰা সন্তান লোৰ দৰে কঠিন আৰু কন্যা সন্তানসকল তাঁতৰ শিল্প কৰ্মত নিপুণ হয়। সকলো লোককে বিস্কুট আৰু চেনিৰ টোপোলা বিতৰণ কৰে। ভাষা-সাহিত্য ভাষা-সাহিত্যক প্ৰতিটো জাতি, জনগোষ্ঠীৰ প্ৰাণস্পন্দন বুলি কোৱা হয়। টাইফাকে সকলৰ ভাষা-সাহিত্যও তেওঁলোকৰ স্বকীয় পৰম্পৰা অক্ষুণ্ণ ৰাখিবলৈ সক্ষম হৈছে। তেওঁলোকে টাইফাকে ভাষাত ভাৱৰ আদান-প্ৰদান কৰে। এই ভাষাৰ নিজা লিপিও আছে। সেই বাবে অতীত কালৰ পৰাই তেওঁলোকৰ মাজত পুথি লিখাৰ পৰম্পৰা চলি আহিছে। টাইফাকে সকলৰ মাজত শ শ বছৰ পুৰণি পুথি-পাঁজি সংৰক্ষিত হৈ আছে আৰু বৰ্তমান সময়তো তেওঁলোকৰ মাজত লিখন প্ৰথা অতি জনপ্ৰিয়। টাইফাকে সকলৰ সমাজ ব্যৱস্থাত পুথি দানৰ পৰম্পৰাক এক সন্মানজনক পৰম্পৰা হিচাপে গণ্য কৰা হয়। সেই বাবে ভাষা শিক্ষাৰ লগতে পুথি লিখাৰ পৰম্পৰা আগৰ দৰে চহকী হৈ আছে। তেওঁলোকৰ সমাজত টাইফাকে সকলৰ ৰাজবংশাৱলী আৰু জাতীয় বুৰঞ্জীৰ উপৰি ৰামায়নৰ টাই সংস্কৰণ ’লামামাং’, মহাভাৰতৰ টাই সংস্কৰণ ’ধম্মা পুত্ৰাম’ আদিৰ দৰে মূল্যবান পুথিও সংৰক্ষিত হৈ আছে। ভাষা চৰ্চাৰ ক্ষেত্ৰত চহকী বাবেই তেওঁলোকৰ সামাজিক বিধানবোৰো লিপিবদ্ধ ৰূপত সংৰক্ষিত হৈ থকা দেখিবলৈ পোৱা যায়। ইতিহাসৰ পাতত টাইফাকে জনগোষ্ঠী টাইফাকে সকলৰ ইতিহাস অতিশয় প্ৰসিদ্ধ। তেওঁলোকৰ সমাজত থকা বিভিন্ন পুথি-পাঁজিৰ পৰা টাইফাকে সকলৰ ইতিহাস ১২১৫লৈ উদ্ধাৰ কৰা হৈছে। টাইফাকে সকলৰ ইতিহাস খুচৰিলে পোৱা যায় যে ১২১৫ৰ পৰৱৰ্তী সময়ত চুকাফাই ’মৌংনুন চৌন খাম’ (সোণালী শস্যৰ দেশ) অভিযান আৰম্ভ কৰাৰ সমসাময়িক সময়ত মাওলুং ৰাজ্যৰ সিংহাসনত বহিয়েই ’চৌখানফাই’ ৰাজকুমাৰ চাও টাই ফৌউক ফাকে ৰাজ্য শাসন কৰিবলৈ পাঠাইছিল। লিক খৌ খুন পুথিত ফাকে জাতিৰ উত্পত্তিৰ বিষয়ে এনেদৰে উল্লেখ আছে- অঞ্চলটোত প্ৰকাণ্ড শিলে ফাট মেলিছিল আৰু সেই অঞ্চলত বসবাস কৰা কাৰণে লোকসকলক ফাকে ৰাজ্যৰ মানুহ আৰু ৰজাৰ নামো ফাকে ৰজা বুলি নামকৰণ কৰা হ’ল। ফাকে নামৰ উৎপত্তি সম্পৰ্কে অন্য কিছুমান প্ৰবাদো প্ৰচলিত আছে যদিও উল্লিখিত প্ৰবাদসমূহহে এই জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে গ্ৰহণ কৰে। ফাকে ৰাজ্যৰ ভৌগোলিক অৱস্থিতি হ’ল পাটকাইৰ সিপাৰে থকা হুকং উপত্যকা। বুৰঞ্জীৰ তথ্য অনুসৰি চুকাফাই অসম অভিযানৰ সময়ত হুকং উপত্যকাত বসবাস কৰা ফাকে ৰাজ্য পাৰ হৈ আহিছিল। আহোমসকলে অসমলৈ আহি আহোম ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ সময়তে সমসাময়িকভাৱে ফাকে সকলেও হুকং উপত্যকাতেই ৰাজ্য পাতি বসবাস কৰিছিল। কেইবাশতিকা জুৰি টাইফাকে সকলে স্বাধীনভাৱে ৰাজত্ব চলোৱাৰ অন্তত মান ৰজাৰ আগ্ৰাসনৰ ফলত অৱশেষত ফাকে ৰাজ্য ধ্বংসপ্ৰাপ্ত হয় আৰু মানৰজাৰ অধীনলৈ যায়। হুকং উপত্যকাৰ ফাকে ৰাজ্যৰ উত্থান-পতনৰ বিষয়ে’লিক খৌ মৌং’ আৰু লিক খৌ খুন’ত কিছু পোৱা যায়। তথ্য সংগ্ৰহ উৎস প্ৰসংগ অগ্ৰদূত কাকতৰ বৃহস্পতিবাৰৰ পৰিপুৰিকা, ১০ মে ২০১২ চন লিক খৌ খুন (ৰাজবংশাৱলী) লিক খৌ মৌং (জাতীয় বুৰঞ্জী) বাহ্যিক সংযোগ টাইফাকে জনগোষ্ঠীৰ বিষয়ে অসমৰ

81853

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A8%E0%A7%B0

কিন্নৰ

কিন্নৰ হৈছে হিন্দু আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মত এক স্বৰ্গীয় সংগীতজ্ঞ। তেওঁলোক আংশিকভাৱে মানুহ আৰু আংশিকভাৱে পক্ষী। উভয় পৰম্পৰাতে কিন্নৰ (পুৰুষ) আৰু কিন্নৰী (নাৰী) আটাইতকৈ প্ৰিয় দুই পৌৰাণিক চৰিত্ৰ। হিমালয়ত বাস কৰা বুলি বিশ্বাস কৰা কিন্নৰসকলে প্ৰায়ে বিপদৰ সময়ত মানুহৰ মংগলৰ ওপৰত চকু ৰাখে। এক প্ৰাচীন ভাৰতীয় তাঁৰ বাদ্য কিন্নৰী বীণা নামেৰে জনাজাত। মহাভাৰতৰ আদি পৰ্বতো তেওঁলোকৰ চৰিত্ৰ স্পষ্ট কৰা হৈছে, য’ত তেওঁলোকে কৈছে: জাতকৰ আখ্যান আৰু সদ্ধৰ্ম পুণ্ডৰিক সূত্ৰকে ধৰি বৌদ্ধ ধৰ্মৰ কেইবাখনো গ্ৰন্থত কিন্নৰসকলৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে। দক্ষিণ-পূব এছিয়াৰ বৌদ্ধ আখ্যানসমূহত কিন্নৰৰ স্ত্ৰী কিন্নৰীসকলক অৰ্ধপক্ষী আৰু অৰ্ধনাৰী হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছে। পৌৰাণিক হিমাৱন্তত বাস কৰা বহুতো জীৱৰ ভিতৰত অন্যতম কিন্নৰিৰ শিৰ, উদৰ আৰু হাত নাৰীৰ আৰু ডেউকা, নেজ আৰু ভৰি হংসৰ। এওঁলোক নৃত্য, গীত আৰু কবিতাৰ বাবে বিখ্যাত হোৱাৰ লগতে নাৰী-সৌন্দৰ্য্য আৰু সাফল্যৰ পৰম্পৰাগত প্ৰতীক। আমেৰিকান ইতিহাসবিদ, লেখক তথা চীনা-ভাষা সংস্কৃতিৰ পণ্ডিত এডৱাৰ্ড এইচ স্কেফাৰ্ডে লক্ষ্য কৰিছে যে পূব এছিয়াৰ ধৰ্মীয় শিল্পত কিন্নৰক প্ৰায়ে, অৰ্ধমানৱ অৰ্ধপক্ষীৰূপী সংকৰ জীৱ কালবিঙ্কৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰা হয়, কিন্তু দুয়ো প্ৰকৃততে সুকীয়া আৰু দুয়োটাৰে মাজত সম্পৰ্ক নাই। বাৰ্মা বাৰ্মাত (ম্যানমাৰ) কিন্নৰক কেইননায়া বা কিন্নায়া বোলা হয়। কিন্নৰীক কেইন্নায়ী বা কিন্নাই বোলা হয়। বাৰ্মিজ বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বীসকলে বিশ্বাস কৰে যে বুদ্ধৰ অতীতৰ ১৩৬টা প্ৰাণী জীৱনৰ ভিতৰত চাৰিটা আছিল কিন্নৰ। বুদ্ধৰ পদাংকত থকা ১০৮টা প্ৰতীকৰ ভিতৰতো কিন্নৰী অন্যতম। বাৰ্মিজ শিল্পত কিন্নৰীক আবৃত স্তনেৰে চিত্ৰিত কৰা হৈছে। ম্যানমাৰৰ একাডেমী বঁটা বিজয়ীসকলৰ বাবে ম্যানমাৰ একাডেমী বঁটা প্ৰদান কৰা মূৰ্তিটো এটা কিন্নৰীৰ। কিন্নৰ আৰু কিন্নৰী দম্পতীক কাৰেন্নি জনগোষ্ঠীৰ প্ৰতীক বুলি গণ্য কৰা হয়। কম্বোডিয়া কম্বোডিয়াত কিন্নৰসকলক ক্ষ্মেৰ ভাষাত কেনাৰ নামেৰে জনা যায়। কিন্নৰীক কম্বোডিয়াৰ শিল্প আৰু সাহিত্যত কিন্নৰতকৈ অধিক পৰিমাণে চিত্ৰিত কৰা হৈছে। সাধাৰণতে উত্তৰ-এংকোৰিয়ান স্থাপত্যৰ স্তম্ভৰ আধাৰ মূৰ্তিত খোদিত কৰা দেখা যায়। কিন্নৰীক সৌন্দৰ্য্যৰ প্ৰতীক বুলি গণ্য কৰা হয় আৰু তেওঁলোক দক্ষ নৃত্যশিল্পী। থাইলেণ্ড থাই সাহিত্যত সাধাৰণতে তলত উল্লেখ কৰা ধৰণে ‘কিন্নাৰী’ অৰ্থাৎ কিন্নৰীৰ মূল হৈছে ভাৰত। কিন্তু থাই চিন্তাধাৰাৰ লগত খাপ খুৱাবলৈ এই ৰূপৰ সংশোধন কৰা হৈছিল। থাই কিন্নাৰীক দেৱদূতৰ দৰে সাজ-পোছাক পৰিধান কৰা এগৰাকী যুৱতীৰ ৰূপত চিত্ৰিত কৰা হৈছে। তেওঁলোকৰ শৰীৰৰ তলৰ অংশটো চৰাইৰ দৰেই, আৰু তেওঁলোক মানুহ আৰু ৰহস্যময় জগতৰ মাজত উৰণৰ বাবে সক্ষম। থাই শিল্পত কিন্নৰীৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় চিত্ৰণ সম্ভৱতঃ বেংককৰ ৱাট ফ্ৰা কেওত আছে। ইয়াত তেওঁলোকক আধা কুমাৰী, আধা হাঁহৰ আকৃতিত দেখা যায়। থাইলেণ্ডৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত কিন্নৰী হৈছে মনোৰা নামেৰে জনাজাত মূৰ্তি (মনোহৰাৰ পৰা উদ্ভৱ)। তেওঁ চিয়াং মাইৰ এজন বৌদ্ধ সন্ন্যাসী আৰু ঋষিৰ ১৪৫০-১৪৭০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ আশে-পাশে ত লিখা পালি ভাষাৰ "পন্নাস জাতক"ৰ এটি কাহিনীৰ নায়িকা। মনোৰা কিন্নাৰীৰ বিষয়ে থকা নিৰ্দিষ্ট কাহিনীটোক ৰাজকুমাৰ সুধনৰ নামেৰে সুধন জাতক বুলি কোৱা হৈছিল। সুধন আছিল আছিল এজন বোধিসত্ত্ব আৰু কাহিনীৰ নায়ক তথা মনোৰাৰ স্বামী। ভাৰত সংস্কৃত ভাষাত কিন্নৰ নামটোত এটা প্ৰশ্ন চিহ্ন থাকে অৰ্থাৎ 'এইজন নৰ (পুৰুষ) নে?'। হিন্দু আখ্যানসমূহত কিন্নৰক অৰ্ধমানৱ, অৰ্ধঘোঁৰা, অৰ্ধপক্ষী বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। বিষ্ণুধৰ্মোত্তৰত কিন্নৰক অৰ্ধমানৱ আৰু অৰ্ধঘোঁৰা বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। কিন্তু বৌদ্ধসকলৰ বোধগম্য হোৱাৰ দৰে কিন্নৰৰ শুদ্ধ স্বৰূপটো হ’ল অৰ্ধমানৱ আৰু অৰ্ধপক্ষী যিটো হিন্দু আখ্যানৰ অশ্বমানৱসদৃশ কিন্নৰৰ পৰা পৃথক। বোধ গয়াত চিত্ৰিত ঘোঁৰাৰ শিৰ থকা যক্ষৰ মূৰ্তিটো কিন্নৰীৰ আৰু জাতকত তেওঁক অৰ্ধদেৱতা হিচাপে গণ্য কৰা হয়। জাতকৰ মতে কিন্নৰসকল পৰী আৰু তেওঁলোকক পাৰস্পৰিক প্ৰেম আৰু আনুগত্যৰ বাবে জনাজাত যুটী হিচাপে দেখুওৱা হৈছে। ছন্দ কিন্নৰ জাতকত আঘাতপ্ৰাপ্ত কিন্নৰ স্বামীৰ প্ৰতি থকা কিন্নৰীৰ ভক্তিৰ বলত ইন্দ্ৰ আহি কিন্নৰক সুস্থ কৰি তোলে। কিন্নৰসকল দীৰ্ঘ জীৱনৰ বাবে খ্যাত। জাতকসমূহে কিন্নৰসকলক নিস্পাপ আৰু নিৰীহ, চৰাইৰ দৰে দুপিয়াই ফুৰা, সংগীত আৰু গীতৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত, কিন্নৰীয়ে ঢোল বজোৱা আৰু কিন্নৰে বাঁহী বজোৱা বুলি বৰ্ণনা কৰিছে। ৪৮১ নং জাতকত এনে নিৰীহ জীৱবোৰক ধৰি পিঞ্জৰাত ভৰাই ৰজাৰ সন্মুখত তেওঁলোকৰ আনন্দৰ বাবে উপস্থিত কৰা বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ৫০৪ নং জাতকত এনে এজন কিন্নৰৰ আত্মজীৱনী আছে যি কিন্নৰ শ্ৰেণীটোক বন্য বস্তুবোৰে তেওঁলোকক মানুহৰ দৰে গণ্য কৰে বুলি বৰ্ণনা কৰিছে। চিকাৰীসকলে তেওঁলোকক এতিয়াও গবলিন (ধনগুলৈ) বুলি কয়। কিন্নৰসকলে গান গাব পাৰে, বাঁহী বজাব পাৰে আৰু শৰীৰৰ লয়লাস গতিৰে নাচিব পাৰে। কালিদাসে তেওঁৰ কুমাৰ সম্ভৱ কাব্যত তেওঁলোকক হিমালয়ত বাস কৰা বুলি বৰ্ণনা কৰিছে। কিন্নৰসকল পাণ্ডাৰক, ত্ৰিকুটক, মল্লংগিৰি, চন্দপব্বত, আৰু গান্ধমণ্ডনৰ পাহাৰৰ ওপৰতো বাস কৰিছিল (৪৮৫ জাতক নং)। তেওঁলোক কোমল হৃদয়ৰ আছিল আৰু ৫৪০ নং জাতকত কিন্নৰসকলে পিতৃ-মাতৃ হাবিলৈ আঁতৰি যোৱা এক মানৱ শিশুক স্তনপান কৰা কাহিনীক কোৱা হৈছে। তথাপিও তেওঁলোকক বিচিত্ৰ প্ৰাণী হিচাপে চোৱা হৈছিল আৰু চিকাৰ কৰি, বন্দী কৰি মনোৰঞ্জনৰ আহিলা হিচাপে ৰজাসকলৰ ওচৰত উপস্থাপন কৰা হৈছিল। তেওঁলোকৰ সাজ-পোছাক ফুলৰ। তেওঁলোকৰ খাদ্য ফুলৰ পৰাগ আৰু প্ৰসাধন সামগ্ৰী ফুলৰ সুগন্ধিৰে তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। আদিকালৰ ভাৰতীয় শিল্পত কিন্নৰৰ চিত্ৰণৰ সঘনাই পুনৰাবৃত্তি দেখা যায়। সাঁচি, বৰহুত, অমৰাৱতী, নাগাৰ্জুনকোণ্ড, মথুৰা আদিৰ প্ৰাচীন ভাস্কৰ্য্য, অজন্তাৰ চিত্ৰই কিন্নৰক নীৰৱচ্ছিন্নভাৱে চিত্ৰিত কৰিছে। সঘনাই স্তুপবোৰৰ কাষত থকা ভাস্কৰ্য্যসমূহত তেওঁলোকক দেখা যায়। এনে অৱস্থাত স্তুপ পূজাৰ বাবে হাতত ফুলৰ মালা বা থালি ধাৰণ কৰে। কেতিয়াবা সোঁহাতে মালা আৰু বাওঁহাতত থালি লৈ থকা অৱস্থাত কিন্নৰৰ মূৰ্তিসমূহ দেখা যায়। বোধি-দ্ৰুম, ধৰ্মচক্ৰ, বা বাদ্যযন্ত্ৰৰ সন্মুখতো তেওঁলোকৰ মূৰ্তি দেখা যায়। সেই হিচাপে আদিকালৰ ভাৰতীয় ভাস্কৰ্য্য শিল্পত কিন্নৰৰ চিত্ৰণ অতি সাধাৰণ কথা। ইণ্ডোনেচিয়া বড়োবুদুৰ, মেণ্ডুট, পাৱন, সেউ, শাৰী, প্ৰম্বানন মন্দিৰত সংযুক্ত কিন্নৰ আৰু কিন্নৰীৰ ছবি পোৱা যায়। সাধাৰণতে ইহঁতক মানুহৰ শিৰ থকা চৰাই, বা চৰাইৰ নিম্নভাগৰ অংগ থকা মানুহ হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হয়। কিন্নগ্ আৰু কিন্নৰীৰ যুটীটোক সাধাৰণতে জীৱন বৃক্ষ কল্পতৰুক পহৰা দি থকা আৰু কেতিয়াবা ধনৰ বাকচ এটা পহৰা দি থকা অৱস্থাত চিত্ৰিত কৰা হয়। সাৰি মন্দিৰৰ এহাল কিন্নৰ-কিন্নৰীৰ দেৱাল-খোদাই এই ক্ষেত্ৰত অনন্য। ইয়াত কিন্নৰক দৈৱ মানৱ হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছে যাৰ পিঠিত পক্ষীৰ ডেউকা সংলগ্ন কৰা হৈছে। বড়োবুদুৰত বিখ্যাত কিন্নাৰী মনোহাৰাৰ কাহিনী চিত্ৰিত কৰা দেৱাল-খোদাই আছে। ফিলিপাইনছ প্ৰাক-ঔপনিৱেশিক ফিলিপাইনছত কিন্নৰ বা কিন্নৰী সৌন্দৰ্য্য প্ৰেমাস্পদৰ প্ৰতি থকা অমৰ ভক্তিৰ প্ৰতীক। ইয়াত এনে পৰলোকীয় সৌন্দৰ্য্যক চিত্ৰিত কৰা প্ৰাক-ঔপনিৱেশিক সোণৰ টুকুৰা পোৱা গৈছে। ১৯৮১ চনৰ আশে-পাশে চুৰিগাওত কিন্নৰীৰ এখন স্বৰ্ণ প্ৰতিচ্ছবি খনন কৰা হৈছিল। ই এটা সোণৰ শিল্পকৰ্ম যি নাৰীসুলভ সৌন্দৰ্য্যৰ প্ৰতীক। ই এক অৰ্ধ-নাৰী, অৰ্ধ-পক্ষী, আৰু ইয়াৰ ধৰ্মীয় তাৎপৰ্য্য অনুগ্ৰহ আৰু সাফল্য। তথ্য সংগ্ৰহ কিংবদন্তিমূলক

29206

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%97%E0%A6%BF%E0%A6%9C%20%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A7%87%E0%A6%A8

ভাৰ্গিজ কুৰিয়েন

ভাৰ্গিজ কুৰিয়েন ২৬ নৱেম্বৰ, ১৯২১--৯ ছেপ্টেম্বৰ, ২০১২) এগৰাকী অভিযন্তা আৰু সামাজিক সংগঠক। এখেতক "ভাৰতৰ শ্বেত বিপ্লৱৰ জনক", আৰু "ভাৰতৰ দুগ্ধ মানৱ" হিচাপে জনা যায়। এখেতে সংগঠিত কৰিছিল পৃথিৱীৰ সৰ্ববৃহৎ কৃষি বিকাশ কাৰ্যসূচী "ভাৰতৰ দুগ্ধ বিপ্লৱ"। এই কাৰ্যসূচীয়ে ভাৰতৰ দুগ্ধ উৎপাদনক পৃথিৱীৰ ভিতৰতে সৰ্ব্বোচ্চ কৰি তোলে। ইয়াৰ আগলৈ ভাৰতৰ দুগ্ধ উৎপাদন ক্ষেত্ৰই দেশৰ চাহিদা পূৰণ কৰিব পৰা নাছিল। এখেতৰ যত্নতে দুগ্ধ উৎপাদন ভাৰতৰ বৃহত্তম স্ব-নিৰ্ভৰশীল কৃষি উদ্যোগত পৰিণত হয়। পাছলৈ খোৱাতেলৰ ক্ষেত্ৰতো কুৰিয়েনে ভাৰতক স্ব-নিৰ্ভৰশীল কৰি তুলিবলৈ সক্ষম হয়। গুজৰাটৰ আনন্দ জিলাত 'দুগ্ধ উৎপাদন'ৰ লগত কাৰ্যৰত অৱস্থাতে কুৰিয়েনে আৰু তেখেতৰ সহকৰ্মী তথা গুৰুসদৃশ 'ত্ৰিভুৱনদাস পেটেল'-ৰ সতে মিলি সমবায় ভিত্তিক দুগ্ধ উৎপাদন আৰু বিক্ৰীৰ এক সফল প্ৰকল্প ৰূপায়ণ কৰে। এই প্ৰকল্পই পাছলৈ 'আমুল' প্ৰকল্পৰ আধাৰ হিচাপে পৰিগণিত হয়। কুৰিয়েনে প্ৰায় ৩০-টা বিশেষ উৎকৰ্ষৰ উদ্যোগ প্ৰতিষ্ঠা কৰে, ইয়াৰ ভিতৰত আদি প্ৰধান। কুৰিয়েনেই আমুলক এক অত্যন্ত সফল উদ্যোগ প্ৰতিষ্ঠান হিচাপে গঢ় দিয়ে। কুৰিয়েন ভাৰতৰ 'ৰাষ্ট্ৰীয় দুগ্ধ বিকাশ সমিতি' প্ৰতিষ্ঠাপক অধ্যক্ষ আছিল। সমবায় ভিত্তিক উদ্যোগৰ এক শক্তিশালী সংগঠক ভাৰ্গিজ কুৰিয়েনক 'ভাৰতৰ দুগ্ধ মানৱ' হিচাপে জনা যায়। পদ্মবিভূষণ, বিশ্ব খাদ্য পুৰস্কাৰ, মেগছেছে পুৰস্কাৰকে ধৰি কেবাটাও ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্ত:ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ এখেতে লাভ কৰিছে। শৈশৱ আৰু শিক্ষা ১৯২১ চনৰ ২৬ নৱেম্বৰত ব্ৰিটিছ অধ্যুষিত ভাৰতৰ মাদ্ৰাজ ৰাজ্যৰ কালিকট-ত ভাৰ্গিজ কুৰিয়েনৰ জন্ম হয়। কুৰিয়েনৰ পিতৃ এগৰাকী চিভিল ছাৰ্জন আছিল। জন্মসূত্ৰে কুৰিয়েন খ্ৰীষ্ট ধৰ্মী যদিও পাছলৈ তেখেতে ধৰ্মবিশ্বাস পৰিত্যাগ কৰি 'নাস্তিক' বুলি চিনাকি দিয়ে। লয়লা কলেজ, মাদ্ৰাজৰপৰা পদাৰ্থবিজ্ঞান বিষয়ত স্নাতক উপাধি লোৱাৰ পাছত কুৰিয়েনে মাদ্ৰাজ বিশ্ববিদ্যালয়ৰপৰা মেকানিকেল ইঞ্জিনীয়াৰিঙত বি.ই. ডিগ্ৰী লয়। ইয়াৰ পাছত তেওঁ জামছেদপুৰ টাটা ষ্টীল নিকেল ষ্টিটিউটত ভৰ্তি হয় আৰু ১৯৪৬ চনত তাৰ স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ইয়াৰ পিছত কুৰিয়েনে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ মিচিগান ইউনিভাৰ্ছিটিলৈ যায়। তেওঁ দুগ্ধ ইঞ্জিনীয়াৰিং পঢ়াৰ কথা আছিল যদিও, তেওঁ তাত বিভাগ সলনি কৰি ধাতুবিদ্যা আৰু আণৱিক ইঞ্জিনীয়াৰিং পঢ়ে। আমেৰিকালৈ যোৱাৰ আগেয়ে কুৰিয়েনে বেংগালুৰুৰ 'ৰাষ্ট্ৰীয় দুগ্ধ গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠান' )-ত 'দুগ্ধ প্ৰযুক্তি' বিষয়ত এটা ৯ মহীয়া প্ৰশিক্ষণ লৈছিল। পাছলৈ নিউজিলেণ্ডত কুৰিয়েনে দুগ্ধ প্ৰযুক্তিৰ বিষয়ে চৰকাৰী পৃষ্ৱপোষকতাত শিক্ষা লাভ কৰিছিল। নিউজিলেণ্ড সেই সময়ত সমবায়ভিত্তিক দুগ্ধ উৎপাদনৰ অতি সফল দেশ আছিল। কৰ্ম জীৱন ১৯৪৮ চনত কুৰিয়েন স্বদেশলৈ উভতি আহে আৰু ভাৰত চৰকাৰৰ 'ডেইৰী ডিপাৰ্টমেণ্ট'-ত যোগদান কৰে। ১৯৪৯ চনৰ ১৩ মে-ত তেখেতক গুজৰাটৰ খেড়া (কৈৰা) জিলাৰ আনন্দত অৱস্থিত 'কৈৰা জিলা সমবায় দুগ্ধ উৎপাদক সংগঠন (সী.)'-ত কৰ্মৰত হয়। এই কামত তেখেতৰ মন বহা নাছিল, আৰু চৰকাৰী জলপানিৰ চৰ্তত উল্লিখিত বণ্ড শেষ হোৱাৰ পাছতেই তাৰ পৰা আঁতৰি যাবলৈ তেওঁ মন ঠিৰ কৰিছিল। কিন্তু সংগঠনটোৰ অধ্যক্ষ ত্ৰিভুৱনদাস পেটেলে তেখেতক আনন্দতে কাম কৰাৰ বাবে মান্তি কৰায়। পেটেলে ইতিমধ্যে খেড়া জিলাৰ খেতিয়কসকলক সংগঠিত কৰি তেওঁলোকৰ দ্বাৰা উৎপাদিত গাখীৰ একত্ৰিত কৰি তাক প্ৰক্ৰম কৰি বিক্ৰী কৰাৰ বাবে আঁচনি তৈয়াৰ কৰিছিল। সমবায় ভিত্তিক ব্যৱস্থাৰ এইটো এটা দিগদৰ্শী প্ৰকল্প আছিল। ভাৰ্গিজ কুৰিয়েনে পেটেলৰ লগত লগ-লাগি এই প্ৰত্যাহ্বানমূলক কামত লাগি পৰে। তেওঁলোকৰ এই প্ৰকল্পই ভৱিষ্যতৰ আমুল উদ্যোগৰ বীজ হিচাপে পৰিগণিত হয়। একে সময়তে কুৰিয়েনৰ সহকৰ্মী তথা দুগ্ধ বিশেষজ্ঞ এইচ.এম. দালায়া-ই ম'হৰ গাখীৰৰপৰা 'গাখীৰ পাউদাৰ' আৰু ঘন গাখীৰ প্ৰস্তুত কৰাৰ কৌশল বিকশিত কৰে। ইয়াৰ আগলৈ অকল গৰুৰ গাখীৰৰ পৰাহে এনে সামগ্ৰী প্ৰস্তুত কৰিব পৰা গৈছিল। এই উদ্ভাৱনৰ লগে লগেই আমুল কোম্পানীয়ে পশ্চিমৰ বৃহৎ দুগ্ধ প্ৰতিষ্ঠান লে' )-ৰ লগত ফেৰ মাৰিব পৰা হৈ উঠে। দেশৰ উদ্যোগিক ক্ষেত্ৰত সোনকালেই আমুল এক অতি সফল উদ্যোগ হিচাপে চিহ্নিত হয়। আমুলৰ সাফল্যত উৎসাহিত হৈ ১৯৬৫ চনত প্ৰধানমন্ত্ৰী লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী-য়ে 'ৰাষ্ট্ৰীয় দুগ্ধ উন্নয়ন সমিতি' গঠন কৰে আৰু কুৰিয়েনক ইয়াৰ প্ৰতিষ্ঠাপক অধ্যক্ষ নিয়োজন কৰে। গুজৰাটৰ আন আন জিলাতো আমুলৰ একে আদৰ্শৰে অন্যান্য দুগ্ধ প্ৰতিষ্ঠান স্থাপিত হৈছিল। ভাৰ্গিজ কুৰিয়েনে সকলো এনে প্ৰতিষ্ঠান একত্ৰীত কৰি ১৯৭৩ চনত গঢ় দিয়ে। -এ উৎপাদিত সামগ্ৰী একেটা ব্ৰেণ্ড নাম আমুলৰ অধীনত বিক্ৰী কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। বৰ্তমান আমুল-এ সামগ্ৰী দেশৰ লগতে কেবাখনো বিদেশ ৰাষ্ট্ৰটো উপলব্ধ। ২০০৬ চনত -ৰ বোৰ্ডসদস্যৰ লগত হোৱা মতানৈক্যৰ বাবে কুৰিয়েনে অব্যাহতি লয়। আমুল, -ৰ বাহিৰেও আৰু কেবাটাও প্ৰতিষ্ঠানৰ লগত কুৰিয়েন জড়িত আছিল। ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ দ্বাৰা স্থাপিত 'গ্ৰাম্য ব্যৱস্থাপনা শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান' আদিত কুৰিয়েনে উল্লেখনীয় পদবীত কৰ্মৰত হৈ প্ৰতিষ্ঠানকেইখনত গতি প্ৰদান কৰিছিল। আমোদজক ভৱে দুগ্ধ উন্নয়নত ভাৰতক পৃথিৱীৰ ভিতৰতে সৰ্ববৃহৎ শক্তি হিচাপে পৰিগণিত কৰোৱা কুৰিয়েনে নিজে গাখীৰ নেখাইছিল। মৃত্যু ২০১২ চনৰ ৯ ছেপ্টেম্বৰত কেইদিনমানৰ শাৰীৰিক অসুস্থতাৰ পাছত ভাৰ্গিজ কুৰিয়েনৰ মৃত্যু হয়। গুজৰাটৰ আনন্দৰ ওচৰৰে নদিয়াদ নামে ঠাইত ৯০ বছৰত কুৰিয়েনৰ মৃত্যু হয়। মৃত্যুৰ সময়ত তেখেতে স্ত্ৰী মলি, জীয়ৰী নিৰ্মলা কুৰিয়েন আৰু নাতি সিদ্ধাৰ্থ-ক এৰি যায়। এই ঘটনাৰ পাছতে আমুল কোম্পানীৰ বিজ্ঞাপনত ব্যৱহৃত 'আমুল গাৰ্ল' নামৰ চৰিত্ৰটোৱে প্ৰথমবাৰৰ বাবে চকু পানী টোকা দেখা যায়। সমবায় ভিত্তিক চলচ্চিত্ৰ আমুল কোম্পানীৰ বিজ্ঞাপনৰ বাবে কাম কৰা থকা অৱস্থাত চলচ্চিত্ৰ পাৰিচালক শ্যাম বেনেগাল-এ ভাৰ্গিজ কুৰিয়েনৰ আদৰ্শৰে অনুপ্ৰাণিত হৈ 'মন্থন' নামে এখন চলচ্চিত্ৰৰ পৰিকল্পনা কৰে। কিন্তু ছবিখনৰ বাবে আৰ্থিক জোগাৰ কৰিবলৈ অক্ষম হোৱাত কুৰিয়েনে আমুলৰ লগত জড়িত আধা নিযূত খেতিয়কক এটকাকৈ ছবিখনৰ বাবে বৰঙনি আগবঢ়াবলৈ অনুৰোধ জনায়। এই অৰ্থসাহায্যৰে ছবিখন ১৯৭৬ চনত নিৰ্মাণ হৈ ওলায়। সমালোচকৰ দ্বাৰা বিশেষভাৱে সমাদৃত ছবিখনে ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ লাভ কৰা উপৰিও অৱশেষত পৰিবেশকৰ দ্বাৰা চলচ্চিত্ৰ গৃহতো প্ৰদৰ্শিত হয়। এই চলচ্চিত্ৰৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ কুৰিয়েনে পশু চিকিৎসক, দুগ্ধ প্ৰযুক্তিবিদ আৰু পশুখাদ্য বিশাৰদৰ একোটা গোট গঠন কৰি ছবিখনৰ লগতে গাঁৱসমূহলৈ প্ৰেৰণ কৰে। তেওঁলোকে ছবিখন দেখুওৱাৰ পাছতে দুগ্ধ উৎপাদন বঢ়াবলৈ সংকৰ গো-ধনৰ উপযোগিতাৰ ওপৰত ব্যাখ্যাকৰে। খেতিয়কসকলক দুগ্ধ আন্দোলনৰ প্ৰতি উন্মুখ কৰিবলৈ কুৰিয়েনে এই ব্যৱস্থা হাতত লৈছিল। ৰাষ্ট্ৰ সংঘৰ বিকাশ কাৰ্যসূচী য়ে এই চলচ্চিত্ৰখন দক্ষিণ আমেৰিকাৰ প্ৰদৰ্শন কৰি একে আন্দোলন গঢ়ি তোলাৰ প্ৰয়াস কৰিছে। কুৰিয়েন আৰু নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ মনোমালিন্য ২০০৪ চনত গুজৰাটৰ মুখ্যমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ লগত একেখন মঞ্চতে উপবিষ্ট কুৰিয়েনে মোদীৰ দ্বাৰা প্ৰস্তাৱিত গুজৰাট কৃষি বিশ্ববিদ্যালয়ক দ্বিখণ্ডন কৰা প্ৰস্তাৱৰ বিৰূদ্ধে মন্তব্য কৰে আৰু দুয়োৰে মাজত তাৰ্কিক আদান-প্ৰদান হয়। এই ঘটনাৰ পাছতে মোদী আৰু কুৰিয়েনৰ মাজত মতবিৰোধ দেখা যায়। ইয়াৰ পাছতে ২০০৬ চনত কুৰিয়েনে -ৰপৰা অব্যাহতি লয়। ২০০৯ চনত গুজৰাট চৰকাৰে কুৰিয়েনে লাভ কৰা ব্যক্তিগত ৰান্ধনী, গাড়ী আৰু নিৰাপত্তা ৰক্ষী আঁতৰাই দিবলৈ আদেশ জাৰী কৰে। অৱশ্যে -ৰ অনুৰোধত এই আদেশ উঠাই লোৱা হয়। কুৰিয়েনৰ মৃত্যুৰ পাছতো আনন্দৰপৰা ২০ কি.মি. দূৰত্বত থকা নৰেন্দ্ৰ মোদীয়ে কুৰিয়েনৰ নশ্বৰ দেহক শেষ শ্ৰদ্ধা জনাবলৈ নহাটোক দেশৰ বাতৰি-কাকতে মোদী আৰু কুৰিয়েনৰ মতবিৰোধৰ প্ৰতিফলন বুলি ক'ব খোজে। অৱশ্যে নৰেন্দ্ৰ মোদীয়ে কুৰিয়েনৰ শোক-বাৰ্তাত তেখেতক ভূয়সী প্ৰশংসা কৰে। গ্ৰন্থ-ৰাজী গৌৰী ভিৰ লগত সহলিখিত, -13: 978-8174364074 -13: 978-0074622148 সন্মান আৰু বঁটা কুৰিয়েনক অশোক ফাউণ্ডেছনে বৰ্তমান বিশ্বৰ এগাৰকী প্ৰতিষ্ঠিত সমাজ উদ্যোগী বুলি উল্লেখ কৰিছে। কুৰিয়েনক বৰ্ণাঢ্য জীৱনৰ কাহিনী তেখেতৰ জীৱনী গ্ৰন্থত লিপিবদ্ধ হৈছে। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ 1989 ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ ব্যৱসায়ী পদ্মশ্ৰী বঁটা বিজয়ী পদ্মভূষণ বঁটা বিজয়ী পদ্মবিভূষণ বঁটা বিজয়ী ৰমন মেগছেছে বঁটা

2227

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A7%8B%E0%A6%A3%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A7%B0%20%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE

শোণিতপুৰ জিলা

শোণিতপুৰ (ইংৰাজী: ভাৰতৰ অসম ৰাজ্যৰ এখন প্ৰশাসনিক জিলা। জিলাখনৰ প্ৰধান সদৰ ঠাই হৈছে তেজপুৰ। ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি নগাঁও আৰু ধুবুৰীৰ পিছত তৃতীয় জনবহুল জিলা। শোণিতপুৰ জিলা প্ৰাকৃতিকভাৱে অতি সুন্দৰ এখন জিলা আৰু বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীৰ মিলনভূমি। শোণিতপুৰ জিলা বিভিন্ন ঐতিহাসিক সমলেৰে চহকী। শোণিতপুৰ নামৰ উৎপত্তি সাহিত্যিক অৰ্থত শোণিতপুৰৰ অৰ্থ হৈছে তেজৰ নগৰ। প্ৰধানকৈ শোণিতপুৰ নামটো আহিছে সংস্কৃত 'শোণিত' (অৰ্থ তেজ) আৰু 'পুৰ' (অৰ্থ নগৰ)ৰ পৰা। এই ঠাইখনৰ পুৰণি নাম বৰ্তমান ইয়াৰ সদৰ ঠাই তেজপুৰ হিচাপেও জনা গৈছিল। তেজপুৰ শব্দটোও আহিছে সংস্কৃত 'তেজ' আৰু 'পুৰ' শব্দৰ পৰা। শোণিতপুৰ নামটোৰ ঐতিহাসিক কাহিনী এনেধৰণৰ। এসময়ত ইয়াত বাণ নামৰ এজন ৰজাই ৰাজত্ব কৰিছিল, তেওঁ আছিল অসুৰৰ ৰজা। বাণ ৰজাৰ জীয়ৰী উষাই সপোনত এজন কোঁৱৰক দেখা পায় আৰু তেওঁৰ প্ৰেমত পৰে। তেওঁ চিত্ৰলেখাৰ সহায়ত সেই কোঁৱৰজন ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ নাতি অনিৰুদ্ধ বুলি গম পায় আৰু দুয়োৰে মাজত প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক স্থাপিত হয়। বাণ ৰজাই সেই কথা গম পাই উষাক অগ্নিৰ দ্বাৰা আৱৰি থকা এটা ঘৰৰ মাজত বন্দী কৰি ৰাখে। সেই ঘৰটোকে অগ্নিগড় বোলে। কিন্তু অনিৰুদ্ধই উষাৰ সখীয়েক শিল্পী চিত্ৰলেখাৰ সহায়ত উষাক লাভ কৰে আৰু গন্ধৰ্ব প্ৰথাৰে বিবাহ কৰে। এই কথাত বাণ ৰজা আৰু শ্ৰীকৃষ্ণৰ মাজত যুদ্ধ আৰম্ভ হয়। উল্লেখযোগ্য যে বাণ আছিল পৰম শিৱ ভক্ত। গতিকে ভক্তৰ হৈ যুদ্ধত ই কৃষ্ণৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ কৰে। এইখন যুদ্ধকে হৰি-হৰ যুদ্ধ বোলা হয়। এই যুদ্ধত হাজাৰ হাজাৰ যোদ্ধাৰ মৃত্যু হয় চাৰিওফালে তেজৰ নৈ-বৈ যায়। ইয়াৰ ফলতেই এই ঠাইৰ নাম তেজপুৰ (তেজৰ নগৰ) লাভ কৰে। পিছলৈ গোটেই জিলাখনকে শোণিতপুৰ হিচাপে পৰিচিত হয়। ভৌগোলিক অৱস্থিতি শোণিতপুৰ জিলা ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ উত্তৰ দিশে মুঠ ৫৩২৪ বৰ্গ কিলোমিটাৰ আগুৰি আছে। আনহাতে জিলাখন ২৬° আৰু ২৭° অক্ষাংশ আৰু ৯২° আৰু ৯৩° দ্ৰাঘিমাংশ মাজত অৱস্থিত। জিলাখনৰ চাৰিসীমা হ'ল- উত্তৰে- অৰুণাচল প্ৰদেশ দক্ষিণে- ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী, নগাওঁ জিলা আৰু গোলাঘাট জিলা পূবে- লখিমপুৰ জিলা আৰু পশ্চিমে- দৰং জিলা জলবায়ু মুঠ জনসংখ্যা ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি জিলাখনৰ মুঠ জনসংখ্যা হৈছে ১,৯২৫,৯৭৫। ২০০১-২০১১ চনৰ ভিতৰত জনসংখ্যাৰ হাৰ হৈছে ১৫.৬৭%। আনহাতে প্ৰত্যেক ১০০০ মাইল দূৰত্বৰ ৯৪৬ গৰাকী মহিলা বাস কৰে। জিলাখনৰ শিক্ষিত হাৰ হৈছে ৬৯.৯৬%। আনহাতে জিলাখনৰ হিন্দু ধৰ্মাৱলম্বী লোকৰ সংখ্যা হৈছে ১,২৮৭,৬৪৬ জন আৰু ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী লোকৰ সংখ্যা ২৬৮,০৭৮ (১৫.৯৪) জন। ইতিহাস প্ৰশাসনিক দিশৰ পৰা জিলাখন সুচাৰুৰূপে পৰিচালনা কৰিবৰ বাবে ১৯৮৩ খ্ৰীষ্টাব্দত দৰং জিলাখনক দুখন জিলা হিচাপে ভাগ কৰি পেলোৱা হৈছিল। দৰং আৰু শোণিতপুৰক দুখন সুকীয়া জিলাৰূপে ঘোষণা কৰা পিছত তেজপুৰক শোণিতপুৰ জিলাৰ সদৰ হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হৈছিল। কালিকা পুৰাণৰ বিৱৰণ অনুসৰি বৰ্তমানৰ দৰং, শোণিতপুৰ আৰু উত্তৰ লখিমপুৰ জিলা কেইখন বাণৰজাৰ শাসনাধিষ্ঠিত অঞ্চল আছিল। ভাষা জিলাখনত বসবাস কৰা বৃহৎ সংখ্যক মানুহৰে মাতৃভাষা হ'ল অসমীয়া ভাষা। কিন্তু বহু ঠাইত মিশ্ৰিত ভাষাৰো ব্যৱহাৰ হয়। অন্যান্য কিছু সংখ্যক মানুহে কাৰ্বি ,বড়ো, নেপালী, বাংলা আৰু হিন্দী ভাষা ব্যৱহাৰ কৰে। আনহাতে চাহবাগানসমূহত বাস কৰা বৃহৎ সংখ্যক শ্ৰমিকৰ মাজত মিশ্ৰিত ৰূপত অসমীয়া ভাষাৰ ব্যৱহাৰ হোৱা দেখা যায়। জিলাৰ সদৰ আৰু মহকুমা জিলাখনৰ প্ৰধান সদৰ ঠাই হৈছে তেজপুৰ। ই ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পাৰত, ১৮১ কিলোমিটাৰ গুৱাহাটীৰ পূবত অৱিস্থত। বৰ্তমান শোণিতপুৰ জিলাৰ প্ৰধান নগৰ তেজপুৰ ঐতিহাসিক সম্পদৰ কাৰণে ভাৰত বিখ্যাত। শোণিতপুৰ জিলাৰ তিনিটা প্ৰধান মহকুমা হ'ল তেজপুৰ, বিশ্বনাথ আৰু গহপুৰ। গহপুৰ ভাৰতৰ উত্তৰ-পূবৰ ৰাজ্য অসমৰ শোণিতপুৰ জিলাৰ এটা মহকুমা আৰু এখন ইতিহাস প্ৰসিদ্ধ নগৰ। ইয়াতেই স্বাধীনতা সংগ্ৰামী কণকলতা বৰুৱাৰ জন্ম হয়। নগৰখন ৫২ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাই পথৰ দ্বাৰা অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ৰাজধানী ইটানগৰৰ লগত সংযোগ হৈ আছে। লগতে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ দ্বাৰা মাজুলী আৰু যোৰহাটৰ লগতো সংলগ্ন হৈ আছে। শোণিতপুৰৰ উল্লেখযোগ্য ব্যক্তিসকল কেইজনমান উল্লেখযোগ্য ব্যক্তি নাম তলত উল্লেখ কৰা হ’ল। চন্দ্ৰ কুমাৰ আগৰৱালা আনন্দ চন্দ্ৰ আগৰৱালা দন্দিৰাম কলিতা কমলাকান্ত ভট্টাচাৰ্য্য বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা ফনী শৰ্মা লম্বোদৰ বৰা পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা চন্দ্ৰনাথ শৰ্মা দণ্ডিনাথ কলিতা হীৰাৱতী গোহাঞি বৰুৱা হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা অমিয় কুমাৰ দাস লক্ষ্মীধৰ শৰ্মা গহণ চন্দ্ৰ গোস্বামী বিজয় চন্দ্ৰ ভাগৱতী গজেন বৰুৱা কণকলতা বৰুৱা মুকুন্দ কাকতি দীননাথ শৰ্মা ছবিলাল উপাধ্যায় বীষ্ণুলাল উপাধ্যায় প্ৰফুল্ল বৰা পৰ্যটনস্থল অগ্নিগড় তেজপুৰ চহৰৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত অৱস্থিত ঐতিহাসিক গড়। এই গড়টো তেজপুৰৰ বাণৰজাই নিৰ্মাণ কৰিছিল। শত্ৰুৰ পৰা নগৰখন সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিবলৈ বাণাসুৰে সমগ্ৰ নগৰখনকে অগ্নিৰে বেৰি থৈছিল বুলি কালিকা পুৰাণত উল্লেখ আছে। কালিকা পুৰাণত উল্লেখ আছে যে শত্ৰুৰ পৰা নগৰখন সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিবলৈ বাণাসুৰে সমগ্ৰ নগৰখনকে অগ্নিৰে বেৰি থৈছিল। সেয়ে এই গড়টোৰ নাম অগ্নিগড় হ'ল। অগ্নিগড়ৰ সংৰক্ষণৰ বাবে ১৯২৮ চনত তেজপুৰ পৌৰসভাৰ পৌৰপতি পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱায়ে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত থকা টিলাটোত এখনি উদ্যান প্ৰতিষ্ঠা কৰে। বৰ্তমান তেজপুৰ পাৰিপাৰ্শ্বিক সমিতিৰ তত্ত্বাৱধানত এখন উদ্যান পৰিচালনা কৰি থকা হৈছে। দ-পৰ্বতীয়াৰ শিলৰ দুৱাৰ তেজপুৰ নগৰৰ পৰা প্ৰায় পাঁচ কিলোমিটাৰ পশ্চিমে দ-পৰ্বতীয়া নামৰ গাঁৱত অৱস্থিত। ১৯২১-১৯২২ চনত ভাৰতীয় পুৰাতত্ত্ব জৰীপ বিভাগৰ খনন কাৰ্যৰ পৰা দ-পৰ্বতীয়াত শিলৰ মন্দিৰৰ ওপৰত আহোম যুগত শিল আৰু ইটাৰে নিৰ্মিত দেৱালয়ৰ গাঁথনি উদ্ধাৰ হয়। ঠাৱৰ কৰা হৈছে যে এই ঠাইত বাণ ৰজাই হৰি-হৰৰ মিলন ভূমিৰ স্মৃতি চিৰযুগমীয়া কৰি ৰাখিবৰ বাবে ’হৰি হৰাত্মক’ শিৱ প্ৰতিষ্ঠা কৰি মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰাইছিল। বৰ্তমানৰ শিলৰ দ্বাৰ এই মন্দিৰৰে ভগ্নাৱশেষ। কোনো কোনো প্ৰত্নতত্ত্ববিদে এয়া গুপ্ত যুগৰ আটাইতকৈ পুৰণি স্মৃতি চিহ্ন বুলি ক’ব খোজে। এই স্থান ভাৰতীয় পুৰাতত্ত্ব জৰীপ বিভাগৰ দ্বাৰা সংৰক্ষিত কৰা হৈছে। ঐতিহাসিক মঠ-মন্দিৰ মহাভৈৰৱ মন্দিৰ তেজপুৰ চহৰৰ উত্তৰ দিশত এটা সৰু টিলাৰ ওপৰত মহাভৈৰৱ মন্দিৰ অৱস্থিত। এই মন্দিৰত হিন্দুসকলৰ আৰাধ্য দেৱতা শিৱক নিতৌ পূজা অৰ্চনা কৰা হয়। কথিত আছে যে দ্বাপৰ যুগত শিৱভক্ত বাণাসুৰে এই মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল। মন্দিৰৰ ভূমিৰ পৰিমাণ ১৫৯ কঠা ৩ লেচা। মন্দিৰৰ চাৰিওফালে সিঁচৰিত ভগ্ন শিলাখণ্ডসমূহৰ পৰা এইটো অনুধাৱন কৰিব পাৰি যে মূল মন্দিৰক কেন্দ্ৰ কৰি আন সৰু সৰু মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। কথিত আছে যে বাণৰজাৰ জীয়ৰী ঊষাই ইয়াতেই সদায় পূজা অৰ্চনা কৰিছিল। মূল মন্দিৰৰ ভিতৰত এটা বৃহৎ শিৱলিংগ আছে। এই লিংগটো ৰ উচচতা প্ৰায় ৩.২ মিটাৰ আৰু প্ৰস্থ প্ৰায় ২.৩ মিটাৰ। মহাভৈৰৱ মন্দিৰৰ এই শিৱলিংগ এছিয়া মহাদেশৰ বৃহত শিৱলিংগ সমূহৰ ভিতৰত লেখত ল’বলগীয়া। ভৈৰৱী মন্দিৰ তেজপুৰ নগৰৰ নতুন কলিবাৰীত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ কাষৰ এটা টিলাৰ ওপৰত অৱস্থিত। বামুণী পাহাৰৰ কিছু পূবে থকা এই মন্দিৰ স্থানীয়ভাৱে মাইথান বুলি জনাজাত। মন্দিৰৰ সৰ্বমুঠ মাটিৰ পৰিমাণ প্ৰায় ৬ বিঘা। এই মন্দিৰৰ নিৰ্মাণ সম্পৰ্কে একো প্ৰামাণিক তথ্য নথকা হেতুকে কেতিয়া আৰু কোনে এই মন্দিৰ সাজি উলিয়াইছিল এয়া এতিয়াও অজ্ঞাত। এই মন্দিৰত বলিবিধান প্ৰথা আজিও চলি আছে। এই মন্দিৰত হিন্দুসকলৰ আৰাধ্য ভৈৰৱী দেৱীক নিতৌ পূজা-অৰ্চনা কৰা হয়। লোকশ্ৰুতি অনুসৰি দ্বাপৰ যুগত বাণ ৰজাৰ জীয়ৰী ঊষাই ইয়াতেই দেৱী আৰাধনা কৰিছিল। জ্যোতি ভাৰতী বা পকী ৰূপকোঁৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ পিতৃগৃহ। এই 'পকী' বা জ্যোতি ভাৰতীৰ স্থাপত্য আৰু নিৰ্মাণশৈলী ৰাজস্থানী আৰু আহোম যুগৰ শৈলীৰ সংমিশ্ৰণত গঢ়ি উঠিছে। ইয়াতেই প্ৰথম অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ 'জয়মতী'ৰ আখৰা হৈছিল। ১৮৭৮ চনত তেওঁৰ ককাদেউতাক হৰবিলাস আগৰৱালাই নিৰ্মাণ কৰা ঘৰটোৰ নাম পূৰ্বতে আছিল 'পকী'। সেই সময়ত তেজপুৰত একমাত্ৰ পকী ব্যক্তিগত বাসভৱন আছিল বাবেই এই ঘৰটোক 'পকী' নামেৰে জনা গৈছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত 'পকী'ক ব্যক্তিগত বাসভৱনৰ সলনি জ্যোতিভাৰতী নামেৰে এক সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰা হয়। ইয়াত জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ গীতৰ গ্ৰামোফোন ৰেকৰ্ড, তেওঁৰ হাতৰ আখৰ থকা কাগজ, বিভিন্ন তথ্য-পাতি, শোৱা পালেং আদি সংৰক্ষণ কৰি ৰখা হৈছে। নামেৰি ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান শোণিতপুৰ জিলাত হিমালয়ৰ পাদদেশত অৱস্থিত এখন ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান। ই অৰুণাচল প্ৰদেশৰ পাকে ব্যাঘ্ৰ প্ৰকল্পৰ সীমান্তৱৰ্ত্তী এক উদ্যান আৰু এই দুয়োখনে মিলি প্ৰায় ১০০০ বৰ্গ কিমি অঞ্চল আগুৰি আছে। ১৯৯৮ চনৰ ৯ ছেপ্তমবৰত নামেৰি(২০০ বৰ্গ কিলোমিটাৰ)ক ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান ঘোষণাৰ চূড়ান্ত অনুজ্ঞা প্ৰদান কৰা হৈছিল। কাজিৰঙা তথা মানাহৰ পিছতে ঘোষিত ই এইখন অসমৰ তৃতীয়খন ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান। নামেৰি ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ প্ৰাণীকুল বৈচিত্ৰ্যময়। ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানখনত তিনিশৰো অধিক বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ চৰাই চিৰিকিটি আৰু ছশৰো অধিক বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ উদ্ভিদ আছে বুলি জনা যায়। উল্লেখনীয় শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান বিশ্ববিদ্যালয় তেজপুৰ কেন্দ্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয় মহাবিদ্যালয়: দৰং মহাবিদ্যালয় তেজপুৰ চহৰৰ উচ্চ শিক্ষাৰ অন্যতম কেন্দ্ৰস্থল হ’ল দৰং মহাবিদ্যালয়। মহাবিদ্যালয়খনি স্থাপিত হয় ১৯৪৫ খ্ৰীষ্টাব্দত। প্ৰতিষ্ঠাপক অধ্যক্ষ কামাখ্যা প্ৰসাদ ত্ৰিপাঠী আছিল। তেজপুৰ মহাবিদ্যালয় লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ কন্যা মহাবিদ্যালয় তেজপুৰ আইন মহাবিদ্যালয় বি.টি. কলেজ ছয়দুৱাৰ মহাবিদ্যালয় বিশ্বনাথ মহাবিদ্যালয় ত্যাগবীৰ হেম বৰুৱা মহাবিদ্যালয় ৰঙাপৰা মহাবিদ্যালয় বিশ্বনাথ কৃষি মহাবিদ্যালয় উচ্চ মাধ্যমিক/উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়: তেজপুৰ চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় তেজপুৰ চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বহুমুখী কন্যা বিদ্যালয় তেজপুৰ একাডেমি তেজপুৰ চৰকাৰী উচ্চ মাধ্যমিক বেংগলী বালক বিদ্যালয় তেজপুৰ চৰকাৰী উচ্চ মাধ্যমিক বেংগলী কন্যা বিদ্যালয় চাৰিআলি উচ্চতৰ মাধ্যমিক আৰু বহুমুখী বিদ্যালয় চাৰিআলি আদৰ্শ বিদ্যাপীঠ চাৰিআলি বালিকা উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় কাৰিকৰী শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান আই টি আই গিৰিজানন্দ চৌধুৰী ব্যৱস্থাপনা আৰু প্ৰযুক্তি প্ৰতিষ্ঠান, তেজপুৰ ফাৰ্ম মেচিনাৰী প্ৰশিক্ষণ আৰু পৰীক্ষণ প্ৰতিষ্ঠান অনান্য শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান জ্যোতিকলা কেন্দ্ৰ লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ আঞ্চলিক মানসিক স্বাস্থ্য প্ৰতিষ্ঠান ইত্যাদি। তথ্যসূত্ৰ বিশ্বনাথ কলেজ অব এডুকেচন বাহ্যিক সংযোগ জিলা প্ৰশাসনৰ ৱেবছাইট ৱেবছাইটত জিলাখনৰ বিষয়ে আৰু তথ্য পঢ়ক শোণিতপুৰ জিলাৰ কিছুমান ঠাইৰ পিন নম্বৰ নেডফি ডাটাবেংকত থকা তথ্য ৱেবছাইতত থকা তথ্য ত থকা তথ্য শোণিতপুৰ জিলাৰ চাহ বাগিচাসমূহৰ তালিকা ৱেবছাইটত শোণিতপুৰ জিলাৰ বিষয়ে বিতং তথ্য আছে শোণিতপুৰ জিলাৰ ঠাইসমূহৰ বিষয়ে তথ্য আছে অসমৰ জিলা শোণিতপুৰ

97530

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%A8

চয়তান

চয়তান, ইছলামত ইবলিছ নামেৰেও জনাজাত, আৰু কেতিয়াবা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত লুচিফাৰ বুলিও কোৱা হয়, ই আব্ৰাহাম (ইব্ৰাহিম) ধৰ্মৰ এনে এক সত্তা যিয়ে মানুহক পাপ বা মিছা কথাৰ প্ৰতি প্ৰলোভিত কৰে। ইহুদী ধৰ্মত চয়তানক ঈশ্বৰৰ বশৱৰ্তী এজেণ্ট হিচাপে দেখা যায়, সাধাৰণতে য়েটজেৰ হাৰা বা "দুষ্ট প্ৰৱণতা"ৰ উপমা হিচাপে গণ্য কৰা হয়। খ্ৰীষ্টান আৰু ইছলাম ধৰ্মত তেওঁক সাধাৰণতে আল্লাহৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰা এজন পতিত ফৰিষ্টা বা জিন হিচাপে দেখা যায়, যিয়ে তথাপিও তেওঁক পতিত জগত আৰু বহুতো দানৱৰ ওপৰত সাময়িক ক্ষমতাৰ অনুমতি দিয়ে। কোৰআনত চয়তান, যাক ইবলিছ বুলিও কোৱা হয়, ই হৈছে জুইৰ পৰা নিৰ্মিত সত্তা যিটোক স্বৰ্গৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিয়া হৈছিল কাৰণ তেওঁ নতুনকৈ সৃষ্টি হোৱা আদমৰ আগত প্ৰণাম (ছিজদাহ) কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল আৰু মানুহৰ মনক ৱাছৱা ("দুষ্ট পৰামৰ্শ") দ্বাৰা সংক্ৰমিত কৰি পাপ কৰিবলৈ উচটনি দিছিল। হা-চয়তান ("চয়তান") নামেৰে জনাজাত এজন ব্যক্তিত্ব প্ৰথমে হিব্ৰু বাইবেলত স্বৰ্গীয় অভিযুক্ত হিচাপে দেখা যায়, যিহোৱা (ঈশ্বৰৰ) অধীন, যিয়ে যিহূদা জাতিৰ বিৰুদ্ধে স্বৰ্গীয় আদালতত গোচৰ চলায় আৰু যাহোৱাৰ অনুগামীসকলৰ আনুগত্য পৰীক্ষা কৰে। আন্তঃনিৰ্মিত যুগত সম্ভৱতঃ আংৰা মাইয়ুৰ জৰদস্তি আকৃতিৰ প্ৰভাৱৰ বাবে চয়তানে ঈশ্বৰৰ দ্বৈততাবাদী বিৰোধিতাত ঘৃণনীয় গুণ থকা এক কু-অভিপ্ৰায়ী সত্তালৈ বিকশিত হৈছিল। এপক্ৰিফাল জয়ন্তী পুস্তকত যাহোৱাই চয়তানক (মাষ্টেমা বুলি কোৱা হয়) পতিত স্বৰ্গদূত বা তেওঁলোকৰ সন্তানৰ এটা দলৰ ওপৰত মানুহক পাপ কৰিবলৈ প্ৰলোভিত কৰিবলৈ আৰু তেওঁলোকক শাস্তি দিবলৈ কৰ্তৃত্ব প্ৰদান কৰিছে। যদিও আদিপুস্তকত তেওঁৰ উল্লেখ নাই, তথাপিও খ্ৰীষ্টানসকলে প্ৰায়ে এদন বাগিচাত থকা সাপটোক চয়তান বুলি চিনাক্ত কৰে। ছিনপটিক গছপলছত চয়তানে মৰুভূমিত যীশুক পৰীক্ষা কৰে আৰু তেওঁক অসুস্থতা আৰু প্ৰলোভনৰ কাৰণ হিচাপে চিনাক্ত কৰা হৈছে। প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকত চয়তানে এজন মহান ৰঙা অজগৰ হিচাপে দেখা দিয়ে, যাক মাইকেল প্ৰধান স্বৰ্গদূতৰ দ্বাৰা পৰাস্ত কৰি স্বৰ্গৰ পৰা পেলাই দিয়া হয়। পিছলৈ তেওঁক এহাজাৰ বছৰৰ বাবে বান্ধ খাই থাকে, কিন্তু অৱশেষত পৰাজিত হৈ অগ্নিৰ হ্ৰদত পেলোৱাৰ আগতে তেওঁক কিছু সময়ৰ বাবে মুক্ত কৰা হয়। মধ্যযুগত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মতত্ত্বত চয়তানে ন্যূনতম ভূমিকা পালন কৰিছিল আৰু ৰহস্য নাটকত ইয়াক কমিক ৰিলিফ ফিগাৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। আধুনিক যুগৰ আৰম্ভণিতে আসুৰিক আধিপত্য আৰু ডাইনী আদি বিশ্বাস অধিক প্ৰচলিত হোৱাৰ লগে লগে চয়তানৰ তাৎপৰ্য্য বহু পৰিমাণে বৃদ্ধি পালে। আলোকজ্জ্বল যুগত চয়তানৰ অস্তিত্বৰ বিশ্বাসক ভল্টেয়াৰৰ দৰে চিন্তাবিদে কঠোৰ সমালোচনা কৰিছিল। তথাপিও বিশেষকৈ আমেৰিকাত চয়তানৰ ওপৰত বিশ্বাস অব্যাহত আছে। যদিও চয়তানক সাধাৰণতে দুষ্ট বুলি গণ্য কৰা হয়, তথাপিও কিছুমান গোটৰ বিশ্বাস বহুত বেলেগ। ঈশ্বৰবাদী চয়তানবাদত চয়তানক হয় পূজা বা শ্ৰদ্ধা কৰা দেৱতা বুলি গণ্য কৰা হয়। লাভিয়ান চয়তানবাদত চয়তান হৈছে গুণগত বৈশিষ্ট্য আৰু স্বাধীনতাৰ প্ৰতীক। চয়তানৰ ৰূপৰ বিষয়ে বাইবেলত কেতিয়াও বৰ্ণনা কৰা হোৱা নাই, কিন্তু, নৱম শতিকাৰ পৰাই তেওঁক খ্ৰীষ্টান শিল্পত প্ৰায়ে শিং, ফাটি যোৱা খুৰা, অস্বাভাৱিকভাৱে লোমশ ভৰি আৰু ঠেং, প্ৰায়ে উলংগ আৰু পিটচফৰ্ক ধৰি দেখুওৱা হৈছে। এইবোৰ হৈছে পান, প’ছাইডন, বেছকে ধৰি বিভিন্ন পৌত্তলিক দেৱতাৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা বৈশিষ্ট্যৰ মিশ্ৰণ। খ্ৰীষ্টান সাহিত্যত চয়তান সঘনাই দেখা যায়, বিশেষকৈ ডাণ্টে আলিঘিয়েৰীৰ ইনফাৰ্নো, ক্লাছিক ফাউষ্ট কাহিনীৰ সকলো ভিন্নতা,জন মিল্টনৰ পেৰাডাইজ লষ্ট এণ্ড পেৰাডাইজ ৰিগেইনড আৰু উইলিয়াম ব্লেকৰ কবিতা। তেওঁ চলচ্চিত্ৰ, টেলিভিছন, সংগীতত অভিনয় কৰিয়েই আছে। বিভিন্ন সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মীয় পৰম্পৰাত যিদৰে বেয়াৰ ধাৰণা কৰা হৈছে, সেইদৰে বেয়াৰ ব্যক্তিত্ব হৈছে চয়তান। ইয়াক শত্ৰুতাপূৰ্ণ আৰু ধ্বংসাত্মক শক্তিৰ বস্তুনিষ্ঠতা হিচাপে দেখা যায়। জেফ্ৰি বাৰ্টন ৰাছেলে কৈছে যে চয়তানৰ বিভিন্ন ধাৰণাক সামৰি ল’ব পাৰি যে ১) ঈশ্বৰৰ পৰা স্বাধীন দুষ্টতাৰ নীতি, ২) ঈশ্বৰৰ এটা দিশ, ৩) দুষ্টলৈ ঘূৰি যোৱা এটা সৃষ্টি সত্তা (এজন পতিত স্বৰ্গদূত), আৰু ৪) ক মানুহৰ দুষ্টতাৰ প্ৰতীক। মিথ’ছত চয়তান থকা প্ৰতিটো পৰম্পৰা, সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মই বেয়াৰ প্ৰকাশৰ ওপৰত এক বেলেগ লেন্স আগবঢ়ায়। এই দৃষ্টিভংগীসমূহৰ ইতিহাস ধৰ্মতত্ত্ব, পৌৰাণিক কাহিনী, মনোৰোগ, শিল্প আৰু সাহিত্যৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে যিবোৰ পৰম্পৰাৰ প্ৰতিটোৰ ভিতৰতে স্বতন্ত্ৰভাৱে বিকশিত হৈছে।ইয়াক ঐতিহাসিকভাৱে বহু প্ৰসংগ আৰু সংস্কৃতিত দেখা যায়, আৰু ইয়াক বহুতো ভিন্ন নাম দিয়া হৈছে—চয়তান, লুচিফাৰ, বেলজেবুব, মেফিষ্টোফিলিছ, ইব্লিছ—আৰু বৈশিষ্ট্যসমূহ: ইয়াক নীলা, ক'লা বা ৰঙা হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছে; ইয়াক মূৰত শিং থকা, আৰু শিংবিহীন ইত্যাদি বুলি চিত্ৰিত কৰা হৈছে। চয়তানৰ চিত্ৰণক সাধাৰণতে গুৰুত্বসহকাৰে লোৱা হয় যদিও এনেকুৱা সময়ো আছে যেতিয়া ইয়াক কম গুৰুত্বসহকাৰে লোৱা হয়; যেতিয়া, উদাহৰণস্বৰূপে, বিজ্ঞাপনত আৰু কেণ্ডি ৰেপাৰত চয়তানৰ আকৃতি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ব্যুৎপত্তিবিজ্ঞান আধুনিক ইংৰাজী শব্দ মধ্য ইংৰাজী ৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে, পুৰণি ইংৰাজী ৰ পৰা, যিয়ে পাছলৈ লেটিন ৰ প্ৰাৰম্ভিক জাৰ্মাণিক ধাৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ই পাছলৈ গ্ৰীক "নিন্দাকাৰী"ৰ পৰা ধাৰ কৰা হৈছিল। ৰ পৰা, "নিন্দা কৰা" "পাৰে, মাধ্যমেৰে" আৰু সম্ভৱতঃ সংস্কৃত ৰ সৈতে মিল থকা, "তেওঁ ওপৰলৈ তুলি।" সংজ্ঞা জেফ্ৰি বাৰ্টন ৰাছেলে তেওঁৰ গ্ৰন্থ দ্য ডেভিল: পাৰ্চেপচনছ অৱ ইভিল ফ্ৰম এণ্টিকিউটি টু প্ৰিমিটিভ খ্ৰীষ্টানিটিত ডেভিল শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰাৰ সময়ত সন্মুখীন হোৱা বিভিন্ন অৰ্থ আৰু অসুবিধাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছে। তেওঁ শব্দটোক সাধাৰণ অৰ্থত সংজ্ঞায়িত কৰা বুলি দাবী কৰা নাই, কিন্তু তেওঁৰ কিতাপখনত শব্দটোৰ বাবে যি সীমিত ব্যৱহাৰৰ উদ্দেশ্য আছে, সেই সীমিত ব্যৱহাৰৰ বৰ্ণনা কৰিছে— "এই অসুবিধাটো কম কৰিবলৈ" আৰু "স্পষ্টতাৰ খাতিৰত" সীমিত। এই গ্ৰন্থখনত ৰাছেলে চয়তান শব্দটোক "বিভিন্ন সংস্কৃতিত পোৱা দুষ্টতাৰ ব্যক্তিত্ব" হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছে, যিটো চয়তান শব্দৰ বিপৰীতে, যিটো তেওঁ বিশেষভাৱে অব্ৰাহামৰ ধৰ্মসমূহৰ মূৰ্তিটোৰ বাবে সংৰক্ষণ কৰিছে। হেনৰী আনছগাৰ কেলিয়ে তেওঁৰ গ্ৰন্থ চয়তান: এ বায়’গ্ৰাফীৰ পৰিচয়ত চয়তান আৰু চয়তান আদি শব্দ ব্যৱহাৰ কৰি সন্মুখীন হোৱা বিভিন্ন বিবেচনা আৰু অৰ্থৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছে। এটা সাধাৰণ সংজ্ঞা আগবঢ়োৱা নহ’লেও তেওঁ বৰ্ণনা কৰিছে যে তেওঁৰ গ্ৰন্থত “যেতিয়াও ডায়েব’ল’ছ” চয়তানৰ সঠিক নাম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, তেওঁ ইয়াক "সৰু টুপি" ব্যৱহাৰ কৰি সংকেত দিয়ে। হেনৰী আনছগাৰ কেলিয়ে তেওঁৰ গ্ৰন্থ চয়তান: এ বায়’গ্ৰাফীৰ পৰিচয়ত চয়তান আৰু চয়তান আদি শব্দ ব্যৱহাৰ কৰি সন্মুখীন হোৱা বিভিন্ন বিবেচনা আৰু অৰ্থৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছে। এটা সাধাৰণ সংজ্ঞা আগবঢ়োৱা নহ’লেও তেওঁ বৰ্ণনা কৰিছে যে তেওঁৰ গ্ৰন্থত “যেতিয়াও ডায়েব’ল’ছ” চয়তানৰ সঠিক নাম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, তেওঁ ইয়াক "সৰু টুপি" ব্যৱহাৰ কৰি সংকেত দিয়ে। বাহাই বিশ্বাস বাহাই বিশ্বাসত চয়তান বা চয়তানৰ দৰে কু-অভিপ্ৰায়ী, অতিমানৱীয় সত্তাৰ অস্তিত্ব বিশ্বাস কৰা নহয়। এই শব্দবোৰ অৱশ্যে বাহাই লিখনিত দেখা যায়, য’ত মানুহৰ নিম্ন স্বভাৱৰ উপমা হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মানুহৰ স্বাধীন ইচ্ছা থকা দেখা যায়, আৰু এইদৰে ঈশ্বৰৰ ফালে ঘূৰি আধ্যাত্মিক গুণ গঢ়ি তুলিবলৈ বা ঈশ্বৰৰ পৰা আঁতৰি আহি নিজৰ আত্মকেন্দ্ৰিক কামনাত নিমগ্ন হ’বলৈ সক্ষম হয়। যিসকল ব্যক্তিয়ে আত্মাৰ প্ৰলোভন অনুসৰণ কৰে আৰু আধ্যাত্মিক গুণ বিকশিত নকৰে, তেওঁলোকক প্ৰায়ে বাহাই লিখনিত চয়তানী শব্দৰে বৰ্ণনা কৰা হয়। বাহাই লিখনিত এইটোও কোৱা হৈছে যে চয়তান হৈছে "আকৰ্ষণকাৰী আত্মা" বা "নিম্ন আত্মা"ৰ উপমা যিটো প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ ভিতৰত স্বাৰ্থপৰ প্ৰৱণতা। যিসকলে নিজৰ নিম্ন স্বভাৱ অনুসৰণ কৰে তেওঁলোকক "দুষ্টজনৰ" অনুগামী বুলিও বৰ্ণনা কৰা হয়। খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত বেয়াৰ অৱতাৰ হৈছে চয়তান, যি এজন পতিত স্বৰ্গদূত যি ঈশ্বৰৰ প্ৰধান বিৰোধী। কিছুমান খ্ৰীষ্টানেও ৰোমান আৰু গ্ৰীক দেৱতাক চয়তান বুলি গণ্য কৰিছিল। খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই চয়তানক পতিত স্বৰ্গদূত বুলি বৰ্ণনা কৰিছে যিয়ে দুষ্টতাৰ দ্বাৰা জগতখনক আতংকিত কৰে, সত্যৰ বিপৰীতমুখী, আৰু তেওঁক অনুসৰণ কৰা পতিত স্বৰ্গদূতসকলৰ সৈতে শেষ বিচাৰৰ সময়ত অনন্ত জুইৰ দোষী সাব্যস্ত কৰা হ’ব। মূলসুঁতিৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত চয়তানক সাধাৰণতে চয়তান বুলি কোৱা হয়। কাৰণ চয়তানৰ ওপৰত খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসসমূহ পোনপটীয়াকৈ দ্বিতীয় মন্দিৰ ইহুদী ধৰ্মৰ প্ৰধান দৃষ্টিভংগীৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত (হনোচিয়াৰ কিতাপসমূহত লিপিবদ্ধ), যিদৰে যীচুৱে প্ৰকাশ/অভ্যাস কৰিছিল, আৰু কিছুমান সৰু সৰু তাৰতম্যৰ সৈতে। কিছুমান আধুনিক খ্ৰীষ্টানে চয়তানক এনে এজন স্বৰ্গদূত বুলি গণ্য কৰে যিয়ে স্বৰ্গদূতৰ সৈন্যৰ এক তৃতীয়াংশ (দানৱ)ৰ সৈতে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছিল আৰু ফলস্বৰূপে তেওঁক অগ্নি হ্ৰদলৈ নিন্দা কৰা হৈছে। তেওঁক সকলো মানৱতাক (বা অধিক সঠিকভাৱে ক’বলৈ গ’লে সৃষ্টিক ঘৃণা কৰা), ঈশ্বৰৰ বিৰোধিতা কৰা, মিছা প্ৰচাৰ কৰা আৰু তেওঁলোকৰ আত্মাৰ ওপৰত বিধ্বংসী ৰূপ দিয়া বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। চয়তানক পৰম্পৰাগতভাৱে সেই সাপ হিচাপে চিনাক্ত কৰা হৈছে যিয়ে হৱাক নিষিদ্ধ ফল খাবলৈ পতিয়ন নিয়াইছিল; এইদৰে চয়তানক প্ৰায়ে সাপ হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছে। বাইবেলত চয়তানক প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকত দেখা "অজগৰ" আৰু "পুৰণি সাপ"ৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা হৈছে, গচপল অফ যোনত "এই জগতৰ ৰাজকুমাৰ"ৰ সৈতেও চিনাক্ত কৰা হৈছে; আৰু "এতিয়া যি আত্মাই অবাধ্যতাৰ সন্তানসকলৰ মাজত কাম কৰে" ইফিচীয়াসকললৈ লিখা পত্ৰত; আৰু ২ কৰিন্থীয়া ৪:৪ পদত "এই জগতৰ দেৱতা।" প্ৰকাশিত বাক্যৰ পুস্তকত তেওঁক অজগৰ আৰু শুভবাৰ্তাৰ প্ৰলোভনকাৰী হিচাপেও চিনাক্ত কৰা হৈছে। বিশেষকৈ পতনৰ আগতে তেওঁক স্বৰ্গদূত বুলি বৰ্ণনা কৰিলে চয়তানক কেতিয়াবা লুচিফাৰ বুলিও কোৱা হয়। "লুচিফাৰ" (লেটিন ভাষাত "পোহৰ কঢ়িয়াই অনা", হিব্ৰু নামটো যিচয়া ১৪:১২ পদত "ভোৰভোৰাৰ পুত্ৰ" ৰ বাবে অনুবাদত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে, কিন্তু আধুনিক অনুবাদত অন্যান্য শব্দ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে; উল্লেখটো বেবিলনৰ এজন ৰজাৰ কথা। বেলজেবুল মূলতঃ ফিলিষ্টীয়া দেৱতাৰ নাম (অধিক নিৰ্দিষ্টভাৱে বাল জেবুবৰ পৰা এটা নিৰ্দিষ্ট ধৰণৰ বাল, "মাখিৰ প্ৰভু") কিন্তু নতুন নিয়মত ইয়াক চয়তানৰ প্ৰতিশব্দ হিচাপেও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। এটা দুৰ্বল সংস্কৰণ, "বেলজেবব", দ্য ডিভাইন কমেডী ত দেখা যায়। অন্যান্য, অমূলসুঁতিৰ, খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসত (যেনে খ্ৰীষ্টাডেলফিয়ানসকলৰ বিশ্বাস) বাইবেলত "চয়তান" শব্দটোক কোনো অলৌকিক, ব্যক্তিগত সত্তাক বুজাব পৰা বুলি গণ্য কৰা নহয় কিন্তু যিকোনো 'বিৰোধী'ক বুজায় আৰু ৰূপকভাৱে ই মানুহৰ পাপ আৰু প্ৰলোভনক বুজায়। এপ'ক্ৰিফা/ডিউটেৰ'কেনন প্ৰজ্ঞাৰ পুস্তকত চয়তানক সেইজন হিচাপে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হৈছে যিয়ে জগতলৈ মৃত্যু আনিছিল। হনোকৰ দ্বিতীয় পুস্তকত চয়তানেল নামৰ এজন প্ৰহৰীৰ বিষয়ে উল্লেখ আছে, তেওঁক স্বৰ্গৰ পৰা খেদি পঠিওৱা গ্ৰীগ'ৰীৰ ৰাজকুমাৰ আৰু "ধাৰ্মিক" আৰু "পাপ"ৰ মাজৰ পাৰ্থক্য জনা দুষ্ট আত্মা বুলি বৰ্ণনা কৰিছিল। জয়ন্তী পুস্তকত চয়তানে এজাক স্বৰ্গদূতৰ ওপৰত শাসন কৰে। ইচহাকৰ বলিদানৰ দ্বাৰা অব্ৰাহামক পৰীক্ষা কৰিবলৈ ঈশ্বৰক প্ৰৰোচিত কৰা মাষ্টেমা নাম আৰু প্ৰকৃতি দুয়োটা দিশতে চয়তানৰ সৈতে একে। হনোকৰ পুস্তকত চথাৰিয়েলৰ উল্লেখ আছে, চয়তানিয়েল বুলিও ভবা হয়। একেধৰণৰ বানানবোৰে তেওঁৰ স্বৰ্গৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰাৰ আগৰ তেওঁৰ স্বৰ্গদূত ভাই মাইকেল, ৰাফেল, উৰিয়েল আৰু গেব্ৰিয়েলৰ বানানক প্ৰতিফলিত কৰে। নষ্টিক ধৰ্ম নষ্টিক আৰু নষ্টিক প্ৰভাৱিত ধৰ্মই এই ধাৰণাটো আগবঢ়ায় যে বস্তুগত জগতখন সহজাতভাৱে দুষ্ট। এক সত্য ঈশ্বৰ দূৰৈৰ, বস্তুগত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বাহিৰত, সেয়েহে এই বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন এজন হীন ভণ্ড দেৱতাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হ’ব লাগিব। এই দেৱতাক পুৰণি নিয়মৰ দেৱতাৰ সৈতে কিছুমান পন্থাই, যেনে চেথিয়ান আৰু মাৰ্চিয়নসকলে চিনাক্ত কৰিছিল। টাৰ্টুলিয়ানে চিনোপৰ মাৰ্চিয়নক অভিযোগ কৰে, যে তেওঁ... জন এৰেণ্ডজেনে (১৯০৯) কেথলিক বিশ্বকোষত (১৯১৩) উল্লেখ কৰিছে যে ইউজেবিয়াছে খ্ৰীষ্টীয় দ্বিতীয় শতিকাৰ নষ্টিক এপেলছক পুৰণি নিয়মৰ ভৱিষ্যদ্বাণীৰ প্ৰেৰণাদাতাক দেৱতা নহয়, বৰঞ্চ দুষ্ট দূত বুলি গণ্য কৰাৰ অভিযোগ উত্থাপন কৰিছিল। এই লেখাসমূহত সাধাৰণতে বস্তুগত জগতৰ সৃষ্টিকৰ্তাক "এটা ডেমিউৰ্গাছ" বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। তেওঁক একমাত্ৰ সত্য ঈশ্বৰৰ পৰা পৃথক কৰিবলৈ। কিছুমান গ্ৰন্থ যেনে এপক্ৰিফন অৱ যোহন আৰু অন দ্য অৰিজিন অৱ দ্য ৱৰ্ল্ডত সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰক দানৱীকৰণ কৰাই নহয়, কিছুমান ইহুদী লিখনিত তেওঁক চয়তানৰ নামেৰেও অভিহিত কৰা হৈছে, চমাইল। কেথাৰিজম দ্বাদশ শতিকাত ইউৰোপত নষ্টিচিজমত শিপাই থকা কেথাৰসকলে দুষ্টতাৰ সমস্যাৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিছিল আৰু দ্বৈতবাদ আৰু দানৱবিজ্ঞানৰ ধাৰণা গঢ়ি তুলিছিল। কেথাৰসকলক সেই সময়ৰ কেথলিক গীৰ্জাৰ বাবে এক গুৰুতৰ সম্ভাৱ্য প্ৰত্যাহ্বান হিচাপে দেখা গৈছিল। কেথাৰসকলে দুটা শিবিৰত বিভক্ত হৈছিল। প্ৰথমটো হ’ল নিৰপেক্ষ দ্বৈতবাদ, যিয়ে বেয়া ঈশ্বৰৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে পৃথক বুলি ধৰি লৈছিল আৰু ঈশ্বৰ আৰু চয়তানৰ প্ৰত্যেকৰে ক্ষমতা আছে। দ্বিতীয় শিবিৰটো হৈছে প্ৰশমিত দ্বৈতবাদ, যিয়ে লুচিফাৰক ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ আৰু খ্ৰীষ্টৰ ভাই বুলি গণ্য কৰে। এই কথা বুজাবলৈ তেওঁলোকে উদং পুত্ৰৰ দৃষ্টান্ত ব্যৱহাৰ কৰিছিল, য’ত খ্ৰীষ্টক ভাল পুত্ৰ হিচাপে আৰু লুচিফাৰক দুষ্টতালৈ বিচ্যুত হোৱা পুত্ৰ হিচাপে লৈ। ১২১৫ খ্ৰীষ্টাব্দত চতুৰ্থ লেতেৰান কাউন্সিলত কেথলিক গীৰ্জাই দ্বৈতবাদৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই কয় যে ঈশ্বৰে একোৰে পৰাই সকলো সৃষ্টি কৰিছিল, আৰু চয়তান সৃষ্টি হোৱাৰ সময়ত ভাল আছিল, কিন্তু তেওঁ নিজৰ ইচ্ছামতে নিজকে বেয়া কৰি তুলিছিল। গোপন ৰাতিৰ আহাৰ গ্ৰহণৰ শুভবাৰ্তাত লুচিফাৰে পূৰ্বৰ নষ্টিক ব্যৱস্থাৰ দৰেই এজন ডেমিউৰ্জ হিচাপে দেখা দিয়ে, যিয়ে বস্তুগত জগতখন সৃষ্টি কৰিছিল। ইছলাম ইছলামত বেয়াৰ নীতি একেটা সত্তাক বুজাই দুটা শব্দৰে প্ৰকাশ কৰা হৈছে: শৈতন (অৰ্থাৎ বিপথে পৰিচালিত, দূৰৈৰ বা চয়তান) আৰু ইবলিছ। ইবলিছ হৈছে বেয়াৰ বৈশিষ্ট্যক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা চয়তানৰ সঠিক নাম। মানৱতাৰ সৃষ্টিৰ বিষয়ে কোৰআনৰ আখ্যানত ইবলিছৰ কথা উল্লেখ আছে। ঈশ্বৰে যেতিয়া আদমক সৃষ্টি কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ স্বৰ্গদূতসকলক তেওঁৰ আগত প্ৰণাম কৰিবলৈ আদেশ দিছিল। সকলোৱে কৰিলে, কিন্তু ইবলিছে নাকচ কৰিলে আৰু অহংকাৰৰ বাবে আদমতকৈ নিজকে শ্ৰেষ্ঠ বুলি দাবী কৰিলে। সেয়েহে অহংকাৰ কিন্তু ঈৰ্ষাও ইছলামৰ প্ৰতি "অবিশ্বাস"ৰ চিন হৈ পৰিল। ইয়াৰ পিছত ইবলীছক নৰকলৈ নিন্দা কৰা হ’ল, কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁক মানৱতাক বিপথে পৰিচালিত কৰাৰ অনুৰোধ মঞ্জুৰ কৰিলে, ধাৰ্মিকসকলে ইব্লিছৰ তেওঁলোকক বিপথে পৰিচালিত কৰাৰ প্ৰচেষ্টাক প্ৰতিহত কৰিব বুলি জানি। ইছলামত ভাল বেয়া দুয়োটাকে শেষত ঈশ্বৰে সৃষ্টি কৰে। কিন্তু যিহেতু ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা ভাল, গতিকে জগতত থকা বেয়াবোৰ ঈশ্বৰৰ পৰিকল্পনাৰ অংশ হ’ব লাগিব। আচলতে ভগৱানে চয়তানক মানৱ জাতিক পটাবলৈ অনুমতি দিছিল। বেয়া আৰু দুখক ঈশ্বৰৰ ওপৰত আস্থা প্ৰমাণ কৰাৰ পৰীক্ষা বা সুযোগ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। কিছুমান দাৰ্শনিক আৰু ৰহস্যবাদীয়ে ইবলিছক ঈশ্বৰৰ ওপৰত আস্থা ৰখাৰ আদৰ্শ হিচাপে জোৰ দিছিল, কাৰণ ঈশ্বৰে ফেৰেস্তাসকলক সজ্জিত কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিছিল, ইবলিছে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ মাজৰ পৰা এটা বাছি ল’বলৈ বাধ্য হৈছিল (ঈশ্বৰৰ বাহিৰে আন কাৰোবাৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ নহয়)। তেওঁ পৰীক্ষাত সফলতাৰে উত্তীৰ্ণ হ’ল, তথাপিও তেওঁৰ অবাধ্যতাই তেওঁৰ শাস্তি আৰু সেয়েহে দুখ-কষ্টৰ সৃষ্টি কৰিলে। অৱশ্যে ধৈৰ্য্য ধৰি থাকে আৰু শেষত পুৰস্কাৰ পোৱা যায়। মুছলমানসকলৰ মতে ইছলামৰ পূৰ্বৰ জিন, তত্ত্বাৱধায়ক দেৱতাসকল ইছলামৰ অধীনত ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ অধীনত হৈছিল আৰু যিসকলে ঈশ্বৰৰ বিধানৰ অধীন নহ’ল তেওঁলোক চয়তান। যদিও খ্ৰীষ্টান ধৰ্মতত্ত্বত ইবলিছক প্ৰায়ে চয়তানৰ সৈতে তুলনা কৰা হয়, ইছলামে চয়তান ঈশ্বৰৰ বিৰোধী বুলি ধাৰণা আৰু ঈশ্বৰ আৰু চয়তানৰ মাজৰ অন্তৰ্নিহিত সংগ্ৰামক নাকচ কৰে। ইবলিছক হয় আটাইতকৈ একশ্বৰবাদী বা আটাইতকৈ ডাঙৰ পাপী বুলি গণ্য কৰা হ’ব পাৰে, কিন্তু তেওঁ কেৱল ঈশ্বৰৰ সৃষ্টি হৈয়েই আছে। ইবলিছ অবাধ্যতাৰ বাবে কাফিৰ হোৱা নাছিল, বৰঞ্চ ঈশ্বৰৰ ওপৰত অন্যায়ৰ আৰোপ কৰাৰ বাবেই কাফিৰ হৈছিল; অৰ্থাৎ আদমৰ আগত প্ৰণাম কৰাৰ আজ্ঞা অনুচিত আছিল বুলি দাবী কৰি। কোৰআনত ফেৰেস্তাৰ বিদ্ৰোহৰ কোনো চিন নাই আৰু ইব্লিছে ঈশ্বৰৰ সিংহাসন ল’বলৈ চেষ্টা কৰা আৰু ইবলিছৰ পাপ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা যিকোনো সময়তে ক্ষমা কৰিব পৰা নাছিল। কোৰআনৰ মতে ইবলিছৰ অবাধ্যতাৰ কাৰণ আছিল তেওঁৰ মানৱতাৰ প্ৰতি অৱজ্ঞা, যিটো আখ্যান ইতিমধ্যে নতুন নিয়মৰ আৰম্ভণিৰ এপ’ক্ৰিফাত ঘটিছিল। খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ দৰেই ইবলিছ এসময়ত ঈশ্বৰৰ ধৰ্মপৰায়ণ প্ৰাণী আছিল যদিও পিছলৈ তেওঁৰ অহংকাৰৰ বাবে স্বৰ্গৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিয়া হৈছিল। কিন্তু ঈশ্বৰৰ নিৰপেক্ষ সাৰ্বভৌমত্ব বজাই ৰাখিবলৈ, ইছলামে পিছৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ সহমতৰ পৰিৱৰ্তে আইৰেনিয়াছে লোৱা ৰেখাৰ সৈতে মিল খায় যে চয়তানে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰা নাছিল বৰঞ্চ মানৱতাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছিল। তদুপৰি, যদিও ইবলিছক সাধাৰণতে প্ৰকৃত শাৰীৰিক সত্তা হিচাপে গণ্য কৰা হয়, তথাপিও খ্ৰীষ্টান ধৰ্মতকৈ বেয়াৰ ব্যক্তিত্ব হিচাপে তেওঁৰ ভূমিকা কম উল্লেখযোগ্য। ইব্লিছ কেৱল এজন প্ৰলোভনকাৰী, মানুহৰ মনত ফুচফুচাই মানুহক পাপত উচটনি দিয়াৰ বাবে উল্লেখযোগ্য (ৱাছৱাছ), ইহুদীসকলৰ চয়তানক য়েৎজাৰ হাৰা বুলি ধাৰণা কৰা ধাৰণাটোৰ সৈতে মিল আছে। আনহাতে শয়তানে একপক্ষীয়ভাৱে চয়তান ইবলিছকে ধৰি অশুভ শক্তিক বুজায়, তাৰ পিছত তেওঁ দুষ্টামি কৰে। শৈতন মানুহৰ মানসিক স্বভাৱৰ সৈতেও জড়িত, সপোনত দেখা দিয়া, খংৰ সৃষ্টি কৰা বা নামাজৰ বাবে মানসিক প্ৰস্তুতিত বাধা দিয়া। তদুপৰি শৈতন শব্দটোৱে সত্তাকো বুজায়, যিসকলে ইবলিছৰ কু-পৰামৰ্শ অনুসৰণ কৰে। তদুপৰি শৈতনৰ নীতি বহু দিশত আধ্যাত্মিক অশুদ্ধিৰ প্ৰতীক, মানুহৰ নিজৰ ঘাটিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, ইয়াৰ বিপৰীতে এজন "প্ৰকৃত মুছলমান", যি ক্ৰোধ, কামনা আৰু অন্যান্য চয়তানী কামনাৰ পৰা মুক্ত। মুছলমান সংস্কৃতিত চয়তানক নৰক-জুইৰ পৰা সৃষ্টি হোৱা হাৰ্মেফ্ৰডাইট জীৱ বুলি বিশ্বাস কৰা হয়, যাৰ এটা মতা আৰু এটা মাইকী উৰু থাকে। ইয়াৰ দ্বাৰা ইহঁতে আন এজন সংগী নোহোৱাকৈয়ে সন্তান জন্ম দিয়ে। সাধাৰণতে বিশ্বাস কৰা হয় যে চয়তানে নিজৰ ফুচফুচানিৰ জৰিয়তে মানুহৰ আত্মাৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে। ফুচফুচাই মানুহক পাপ কৰিবলৈ প্ৰলোভিত কৰাৰ বিপৰীতে চয়তানবোৰে হয়তো কোনো ব্যক্তিৰ অগ্নিকুণ্ড (কলব)ত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে। যদি চয়তানে কোনো ব্যক্তিৰ আত্মাক নিজৰ দখললৈ লৈ যায়, তেন্তে ইয়াৰ ফলত তেওঁ আক্ৰমণাত্মক বা উন্মাদ হৈ পৰিব। চৰম ক্ষেত্ৰত আত্মাৰ পৰিৱৰ্তনে শৰীৰৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায়, ইয়াৰ আধ্যাত্মিক গুণৰ সৈতে মিল খায় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। চুফীবাদ আৰু ৰহস্যবাদত পশ্চিমীয়া দৰ্শনৰ বিপৰীতে "বহুক এক হিচাপে দেখা"ৰ চুফী ধাৰণাটোৱে, আৰু ইয়াৰ সত্তাত সৃষ্টিক নিৰপেক্ষ বুলি গণ্য কৰাৰ ধাৰণাটোৱে অহংকাৰ পদাৰ্থ আৰু "বাহ্যিক" বস্তুগত বস্তুৰ মাজত যিকোনো দ্বৈতবাদৰ বিলুপ্তিৰ ধাৰণাটোলৈ লৈ যায়। কোৰআনত উল্লেখ কৰা ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ সেই মনোজগতৰ স্তৰত সংঘটিত হয়, যিটোক বিশুদ্ধ আত্মাৰ সৈতে মিলনৰ বাবে প্ৰশিক্ষণ আৰু অনুশাসিত কৰিব লাগিব। যিহেতু মনোজগতই শৰীৰক পৰিচালিত কৰে, গতিকে মাংস মানুহৰ বাবে বাধা নহয় বৰঞ্চ ই এক অজ্ঞানতা যিয়ে মনোজগতৰ স্তৰত আৱেগিক শক্তিসমূহক ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ অনুমতি দিয়ে। তথাপিও ই শৰীৰ, মনোজগত আৰু আত্মাৰ মাজত দ্বৈততাবাদ নহয়, যিহেতু আত্মাই মানৱতাৰ মনোজগত আৰু শাৰীৰিক দুয়োটা দিশকে আঁকোৱালি লৈছে। যিহেতু জগতখনক ঈশ্বৰৰ বৈশিষ্ট্যসমূহ প্ৰতিফলিত হোৱা দাপোন বুলি ধৰা হয়, গতিকে লৌকিক কাম-কাজত অংশগ্ৰহণ কৰাটো ঈশ্বৰৰ বিপৰীত হিচাপে দেখাটো বাধ্যতামূলক নহয়। চয়তানে মনোজগতৰ স্বাৰ্থপৰ কামনাক সক্ৰিয় কৰি মানুহক ঈশ্বৰৰ পৰা বিপথে পৰিচালিত কৰে। এইদৰে মইকেই দুষ্ট বুলি গণ্য কৰা হয় আৰু ইব্লিছ আৰু ফেৰাউন দুয়োজনেই নিজৰ আচৰণত "মই" উচ্চাৰণ কৰাৰ প্ৰতীক হিচাপে উপস্থিত। গতিকে শব্দটো যিমান পাৰি কম ব্যৱহাৰ কৰাটো বাঞ্ছনীয়। "মই" বুলি কোৱাৰ অধিকাৰ কেৱল ঈশ্বৰৰেই আছে, যিহেতু কেৱল ঈশ্বৰেই আত্মনিৰ্ভৰশীল। "মই" উচ্চাৰণ কৰাটো সেয়েহে নিজকে শ্বিৰ্ক বুলি গণ্য কৰা ঈশ্বৰৰ লগত তুলনা কৰাৰ এক উপায়। চালাফীবাদত ইছলামৰ চালাফী সূতাসমূহে সাধাৰণতে বিশ্বাসী আৰু অবিশ্বাসীসকলৰ বিপৰীতমুখী দ্বৈততাবাদী বিশ্বদৃষ্টিভংগীৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে, আৰু চয়তানক বিশ্বাসীসকলৰ শত্ৰু হিচাপে চিত্ৰিত কৰে যিয়ে তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ পথৰ পৰা বিপথে পৰিচালিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। যদিও চয়তানক অৱশেষত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা পৰাস্ত কৰা হ’ব, তথাপিও তেওঁ মানুহৰ গুৰুতৰ আৰু বিপজ্জনক বিৰোধী হৈয়েই আছে। ধ্ৰুপদী হাদীছত অশুদ্ধিৰ বাবে দানৱ (শ্বায়তীন) আৰু জিন দায়ী আৰু মানুহৰ আত্মাক বিপদত পেলাবলৈ সক্ষম হোৱাৰ বিপৰীতে চালাফী চিন্তাধাৰাত চয়তান নিজেই, যিয়ে মুমিনসকলৰ বাবে অপেক্ষাত থাকে, সদায় তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ পৰা আঁতৰাই নিবলৈ চেষ্টা কৰে। চয়তানক সৰ্বব্যাপী সত্তা হিচাপে গণ্য কৰা হয়, যিয়ে মানুহক স্থায়ীভাৱে পাপত উচটনি দিয়ে, কিন্তু ঈশ্বৰ নামটো মনত ৰাখিলে ইয়াক আঁতৰাই পেলাব পাৰি। চয়তানক বাহ্যিক সত্তা হিচাপে গণ্য কৰা হয়, যিয়ে বিশ্বাসীৰ দৈনন্দিন জীৱনলৈ ভাবুকি কঢ়িয়াই আনে, আনকি জীৱনৰ সামাজিক দিশতো। এইদৰে উদাহৰণস্বৰূপে, পশ্চিমীয়া মুক্তিৰ বাবে দায়ী চয়তান। ইহুদী ধৰ্ম যিচয়া ৪৫:৭ পদত কোৱাৰ দৰে, যিচয়া ৪৫:৭ পদত কোৱাৰ দৰে, যিচয়া ৪৫:৭ পদত কোৱাৰ দৰে, যিচয়া ৪৫:৭ পদত কোৱা হৈছে: "মই পোহৰ গঠন কৰোঁ আৰু আন্ধাৰ সৃষ্টি কৰোঁ; শান্তি আৰু বেয়া সৃষ্টি কৰোঁ; মই প্ৰভুৱে এই সকলো কাম কৰোঁ।" ইহুদী শাস্ত্ৰত চয়তানৰ অস্তিত্ব নাই। কিন্তু আচেমেনিড সাম্ৰাজ্যৰ সময়ত জৰদস্তি ধৰ্মৰ প্ৰভাৱে ইহুদী বিশ্বাস ব্যৱস্থাত দুষ্টতাক এক সুকীয়া নীতি হিচাপে প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল, যিয়ে ক্ৰমান্বয়ে বিৰোধীক বাহ্যিক কৰি তুলিছিল যেতিয়ালৈকে হিব্ৰু শব্দ চয়তান এটা নিৰ্দিষ্ট ধৰণৰ অতিপ্ৰাকৃতিক সত্তালৈ বিকশিত হোৱালৈকে ইহুদী ধৰ্মৰ একবাদী দৃষ্টিভংগীক দ্বৈতবাদীলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰিছিল এক. পিছলৈ ৰাব্বি ইহুদী ধৰ্মই ইনোচিয়ান গ্ৰন্থসমূহ (পাৰ্চী প্ৰভাৱত দ্বিতীয় মন্দিৰৰ সময়ছোৱাত লিখা) নাকচ কৰিছিল, য’ত চয়তানক ঈশ্বৰৰ বাহিৰেও দুষ্টতাৰ এক স্বাধীন শক্তি হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছিল। এপ’কেলিপ্টিক যুগৰ পিছত তানাখত চয়তানৰ উল্লেখ ৰূপকবুলি ভবা হয়। মাণ্ডাইবাদ মাণ্ডিয়ান পৌৰাণিক কাহিনীত ৰুহা পোহৰৰ জগতৰ পৰা আঁতৰি আহি আন্ধাৰৰ জগতৰ ৰাণী হৈ পৰে, যাক শ্বিয়ল বুলিও কোৱা হয়। তাইক দুষ্ট আৰু মিছলীয়া, যাদুকৰ আৰু প্ৰলোভনকাৰী বুলি গণ্য কৰা হয়।তাই উৰক জন্ম দিয়ে, যাক লেবিয়াথান বুলিও কোৱা হয়। তেওঁক বৃহৎ, হিংস্ৰ অজগৰ বা সাপ হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছে আৰু তেওঁক আন্ধাৰৰ জগতৰ ৰজা বুলি গণ্য কৰা হয়। ইহঁতে একেলগে পাতালত শাসন কৰে আৰু সাতটা গ্ৰহ আৰু বাৰটা ৰাশিৰ সৃষ্টি কৰে। পাতালত পোৱা যায় পাতালৰ পাঁচজন মাণ্ডেয়ান প্ৰভুৰ ভিতৰত সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ক্ৰুন। তেওঁ সৃষ্টিৰ নিম্নতম গভীৰতাত বাস কৰে আৰু তেওঁৰ উপনাম হৈছে ‘মাংসৰ পৰ্বত’। আন্ধাৰৰ জগতত পোৱা বিশিষ্ট নৰকীয় সত্তাসমূহৰ ভিতৰত লিলিথ, নালাই (ভেম্পায়াৰ), নিউলি (হবগবলিন), লতাবি (চয়তান), গডালটা (ভূত), চয়তানী (চয়তান) আৰু অন্যান্য বিভিন্ন দানৱ আৰু দুষ্ট আত্মা আদি উল্লেখযোগ্য। মণিচাইবাদ মণিচাবাদত ঈশ্বৰ আৰু চয়তান দুটা অসংলগ্ন নীতি। ঈশ্বৰে ভাল সৃষ্টি কৰিছিল আৰু পোহৰৰ ৰাজ্যত বাস কৰে, আনহাতে চয়তানে (যাক আন্ধাৰৰ ৰাজকুমাৰ বুলিও কোৱা হয়,) বেয়া সৃষ্টি কৰিছিল আৰু আন্ধাৰৰ ৰাজ্যত বাস কৰে। সমসাময়িক জগতখন অস্তিত্বলৈ আহিছিল, যেতিয়া আন্ধাৰৰ ৰাজ্যই পোহৰৰ ৰাজ্যক আক্ৰমণ কৰিছিল আৰু তাৰ লগত মিলি গৈছিল আধ্যাত্মিক জগত। শেষত চয়তান আৰু তেওঁৰ অনুগামীসকলক চিৰদিনৰ বাবে ছীল কৰা হ’ব আৰু পোহৰৰ ৰাজ্য আৰু আন্ধাৰৰ ৰাজ্য চিৰকালৰ বাবে সহ-অস্তিত্বত থাকিব, আৰু কেতিয়াও মিহলি নহ’ব। হেজেমনিয়াছে (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্থ শতিকা) অভিযোগ কৰিছে যে খ্ৰীষ্টীয় তৃতীয় শতিকাত মাণিকীয়া পন্থাৰ প্ৰতিষ্ঠাপক পাৰ্চী ভাববাদী মানিয়ে যিহোৱাক "পৃথিৱী সৃষ্টি কৰা চয়তান দেৱতা" বুলি চিনাক্ত কৰিছিল। আৰু কৈছিল যে "যিজনে মোচি, ইহুদী আৰু পুৰোহিতসকলৰ লগত কথা পাতিছিল তেওঁ অন্ধকাৰৰ [ৰাজকুমাৰ], সত্যৰ দেৱতা নহয়।" টেংগ্ৰিজম মধ্য এছিয়াৰ টেংগ্ৰিষ্টিক মিথসমূহৰ ভিতৰত এৰলিকে এজন চয়তানৰ দৰে ব্যক্তিক টামাগ (নৰক)ৰ শাসক বুলি উল্লেখ কৰিছে, যিজনো আছিল প্ৰথম মানুহ। এটা আখ্যান অনুসৰি এৰলিক আৰু ঈশ্বৰে আদিম পানীৰ ওপৰেৰে একেলগে সাঁতুৰিছিল। যেতিয়া ঈশ্বৰে পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিবলৈ ওলাইছিল, তেতিয়া তেওঁ এৰলিকক পানীত ডুব গৈ কিছু বোকা সংগ্ৰহ কৰিবলৈ পঠিয়াইছিল। আৰলিকে কিছুমান মুখৰ ভিতৰত লুকুৱাই ৰাখিছিল যাতে পিছলৈ নিজৰ পৃথিৱীখন সৃষ্টি কৰিব পাৰে। কিন্তু যেতিয়া ঈশ্বৰে পৃথিৱীখনক সম্প্ৰসাৰণ কৰিবলৈ আদেশ দিলে, তেতিয়া এৰলিকে মুখৰ বোকাত অশান্তি দিলে। ঈশ্বৰে এৰলিকক থু পেলাবলৈ সহায় কৰিলে। এৰলিকে কঢ়িয়াই অনা বোকাটোৱে পৃথিৱীৰ অপ্ৰীতিকৰ অঞ্চলবোৰক ঠাই দিলে। তেওঁৰ পাপৰ কাৰণে তেওঁক বেয়া কামত নিযুক্ত কৰা হৈছিল। আন এটা ভিন্নতাত সৃষ্টিকৰ্তা-দেৱতাক উলগেনৰ সৈতে চিনাক্ত কৰা হৈছে। আকৌ এৰলিক প্ৰথম মানুহ যেন লাগে। তেওঁ উলগেনৰ দৰেই এজন মানুহ সৃষ্টি কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল, তাৰ পিছত আলগেনে এৰলিকক শাস্তি দি প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰিছিল, তেওঁক পাতাললৈ পেলাই দিছিল য'ত তেওঁ ইয়াৰ শাসক হৈ পৰিছিল। টেংগ্ৰিজমৰ মতে মৃত্যু নাই, অৰ্থাৎ, যেতিয়া জীৱনৰ অন্ত পৰে, তেতিয়া ই কেৱল অদৃশ্য জগতখনলৈ পৰিৱৰ্তন। নৰকৰ শাসক হিচাপে আৰলিকে নৰকৰ অভিশপ্ত আত্মাবোৰক দাসত্ত্বত ৰাখে। তদুপৰি তেওঁ পৃথিৱীত বাস কৰা সেই মানুহবোৰৰ আত্মাত মৃত্যু, ৰোগ আৰু বেমাৰৰ সৃষ্টি কৰি লুকাই থাকে। জন্মৰ সময়ত এৰলিকে নৱজাতকৰ আত্মাক জব্দ কৰিবলৈ এজন কৰ্মোছ পঠিয়াই দিয়ে, গোটেই জীৱন অনুসৰণ কৰি তেওঁৰ আত্মাক বাধা দি, বিপথে পৰিচালিত কৰি আৰু আঘাত কৰি জব্দ কৰাৰ প্ৰয়াস কৰে। যেতিয়া আৰলিকে মানুহৰ শৰীৰ ধ্বংস কৰাত সফল হ’ব, তেতিয়া আৰলিকে পঠোৱা কৰ্মোছে তেওঁক পাতাললৈ নমাই নিবলৈ চেষ্টা কৰিব। অৱশ্যে এজন ভাল আত্মাক উলগেনে পঠোৱা এজন য়ায়ুছিয়ে জান্নাতলৈ আনিব। কিছুমান শ্বেমানেও এৰলিকক বলিদান দিছিল, পাতালত উচ্চ পদবী লাভ কৰাৰ বাবে, যদিহে তেওঁলোকক নৰকলৈ অভিশপ্ত কৰা হয়। ইয়াজিদ ধৰ্ম ইয়াজিদ ধৰ্মৰ মতে ঈশ্বৰৰ বিৰোধিতা কৰি বেয়াক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা কোনো সত্তা নাই; এনে দ্বৈতবাদক ইয়াজিদীসকলে নাকচ কৰে আৰু বেয়াক অস্তিত্বহীন বুলি গণ্য কৰে। ইয়াজিদীসকলে কঠোৰ এককতাবাদ মানি চলে আৰু "চয়তান" শব্দটো উচ্চাৰণ কৰা আৰু নৰকৰ সৈতে জড়িত যিকোনো কথা কোৱাত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা হয়। জৰদস্তি ধৰ্ম জৰদস্তি ধৰ্মই সম্ভৱতঃ চয়তানৰ প্ৰথম ধাৰণাটো প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল; ঈশ্বৰৰ বাহিৰেও স্বতন্ত্ৰভাৱে অস্তিত্ব লাভ কৰা দুষ্টতাৰ এটা নীতি। জৰদস্তি ধৰ্মত ভাল আৰু বেয়া দুটা শেষত বিৰোধী শক্তিৰ পৰা উদ্ভৱ হয়। ভালৰ শক্তিক আহুৰা মাজদা আৰু আভেস্তান ভাষাত "ধ্বংসী আত্মা"ক আংৰা মাইয়ু বুলি কোৱা হয়। মধ্য পাৰ্চী সমতুল্য হ’ল আহৰিমান। তেওঁলোক চিৰন্তন সংগ্ৰামত আছে আৰু দুয়োৰে কোনোটোৱেই সৰ্বশক্তিমান নহয়, বিশেষকৈ অংগ্ৰা মাইয়ু স্থান আৰু সময়ত সীমাবদ্ধ: সময়ৰ শেষত অৱশেষত তেওঁ পৰাজিত হ’ব। আহুৰা মাজদাই ভালখিনি সৃষ্টি কৰাৰ বিপৰীতে অংগ্ৰা মাইয়ু পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো বেয়া আৰু দুখৰ বাবে দায়ী, যেনে টোড আৰু বিচ্ছু। ইৰাণৰ জৰোষ্ট্ৰিয়ানসকলেও দায়েভাক চয়তান জীৱ বুলি গণ্য কৰিছিল, ইয়াৰ বাবেই শ্বাহনামেহত ইয়াক চয়তান হিচাপে আহৰিমান দিভ দুয়োটা বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। নৈতিক দৰ্শনত চয়তান স্পিনোজা স্পিনোজাৰ নৈতিকতাৰ এখন অপ্ৰকাশিত পাণ্ডুলিপিত চয়তানৰ ওপৰত এটা অধ্যায় অধ্যায়) আছিল, য’ত স্পিনোজাই চয়তানৰ অস্তিত্ব থাকিব পাৰে নে নাই সেইটো পৰীক্ষা কৰিছিল। তেওঁ চয়তানক এনে এক সত্তা হিচাপে সংজ্ঞায়িত কৰিছে যিটো ঈশ্বৰৰ বিপৰীত। কিন্তু যদি চয়তান ঈশ্বৰৰ বিপৰীত হয় তেন্তে চয়তান শূন্যতাৰে গঠিত হ’ব, যিটোৰ অস্তিত্ব নাই। অন ডেভিলছ নামৰ এখন গৱেষণা পত্ৰত তেওঁ লিখিছে যে আমি প্ৰাকৃতিকভাৱে গম পাব পাৰো যে এনে এটা বস্তুৰ অস্তিত্ব থাকিব নোৱাৰে। কাৰণ বস্তু এটাৰ সময়সীমাৰ ফলত ইয়াৰ সিদ্ধতাৰ মাত্ৰা পোৱা যায় আৰু বস্তু এটাৰ যিমানেই সত্তা থাকে সিমানেই ই স্থায়ী হয় আৰু যিহেতু চয়তানৰ কোনো নিখুঁততা একেবাৰেই নাই, গতিকে চয়তানৰ বাবে এটা বিদ্যমান বস্তু হোৱাটো অসম্ভৱ। মানুহৰ বেয়া বা অনৈতিক আচৰণ, যেনে খং, ঘৃণা, ঈৰ্ষা, আৰু যিবোৰ সকলো কথাৰ বাবে চয়তানক দোষাৰোপ কৰা হয়, সেইবোৰ চয়তানৰ প্ৰস্তাৱ অবিহনে ব্যাখ্যা কৰিব পৰা গ’লহেঁতেন। এইদৰে চয়তানৰ কোনো ব্যাখ্যামূলক ক্ষমতা নাই আৰু তেওঁক চাকৰিৰ পৰা বৰ্খাস্ত কৰা উচিত (অকামৰ ৰেজাৰ)। মুক্ত পছন্দৰ জৰিয়তে বেয়াৰ বিষয়ে স্পিনোজাই সুধিছে যে আদমে নিজৰ মংগলৰ সলনি পাপক বাছি ল’লে কেনেকৈ হ’ব পাৰে। ধৰ্মতত্ত্বই পৰম্পৰাগতভাৱে ইয়াৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই কয় যে চয়তানেহে মানুহক পাপৰ প্ৰতি প্ৰলোভিত কৰে, কিন্তু চয়তানক কোনে প্ৰলোভিত কৰিলেহেঁতেন? স্পিনোজাৰ মতে চয়তানৰ দৰে যুক্তিবাদী সত্তাই নিজৰ অভিশাপ নিজেই বাছি ল’ব পৰা নাছিল। চয়তানে নিশ্চয় জানিছিল যে তেওঁৰ পাপে প্ৰলয়ৰ দিশে লৈ যাব, এইদৰে চয়তানে নাজানিছিল, নহ’লে চয়তানে নাজানিছিল যে তেওঁৰ পাপে প্ৰলয়ৰ দিশে লৈ যাব, এইদৰে চয়তান কোনো যুক্তিবাদী সত্তা নহ’লহেঁতেন। স্পিনোজাই এটা কঠোৰ নিৰ্ধাৰিততা কৰ্তন কৰে য'ত নৈতিক এজেন্সীক মুক্ত পছন্দ হিচাপে, অস্তিত্ব ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে। কান্ত ৰিলিজিন উইথিন দ্য লিমিটছ অৱ ৰিজন এল’নত ইমানুৱেল কাণ্টে চয়তানক সৰ্বোচ্চ নৈতিক নিন্দাযোগ্যতাৰ ব্যক্তিত্ব হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছে। সাধাৰণ খ্ৰীষ্টান ধাৰণাটোৰ পৰা বিচ্যুত হৈ কাণ্টে নৈতিকভাৱে নিন্দনীয়তাক কামুক আগ্ৰহত স্থান নিদিয়ে। যিহেতু বেয়াক বুজিব পৰা হ’ব লাগিব, তেতিয়াহে ইন্দ্ৰিয়ক সচেতনভাৱে নৈতিক বাধ্যবাধকতাৰ ওপৰত ৰখা হ’ব তেতিয়াহে কিবা এটাক নৈতিকভাৱে বেয়া বুলি ধৰিব পাৰি। এইদৰে দুষ্ট হ’বলৈ হ’লে চয়তানে নৈতিকতাক বুজিব পাৰিব লাগিব কিন্তু সচেতনভাৱে ইয়াক নাকচ কৰিব লাগিব, আৰু আধ্যাত্মিক সত্তা হিচাপে (গেইষ্টৱেজেন) কোনো ধৰণৰ কামুক আনন্দৰ সৈতে কোনো সম্পৰ্ক নাথাকিব লাগিব। চয়তান আধ্যাত্মিক সত্তা হোৱাটো অৱশ্যেই প্ৰয়োজনীয় কাৰণ চয়তানও যদি কামুক সত্তা হ’লহেঁতেন তেন্তে সম্ভৱ হ’লহেঁতেন যে চয়তানে নিম্ন কামনা পূৰণৰ বাবে বেয়া কাম কৰে, আৰু কেৱল মনটোৰ পৰাই কাম নকৰে। চয়তানে নৈতিকতাৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰে, কামুক কামনা পূৰণৰ বাবে নহয়, কেৱল অশুভৰ স্বাৰ্থত। সেই হিচাপে চয়তান নিস্বাৰ্থ, কাৰণ তেওঁ নিজৰ কুকৰ্মৰ পৰা লাভৱান নহয়। কিন্তু কাণ্টে অস্বীকাৰ কৰে যে এজন মানুহ কেতিয়াও সম্পূৰ্ণ চয়তানী হ’ব পাৰে। কাণ্টে স্বীকাৰ কৰে যে চয়তানীৰ কু-অভ্যাস (কৃতজ্ঞতা, ঈৰ্ষা, আৰু কু-অভিপ্ৰায় আনন্দ) অৰ্থাৎ এনে কু-অভ্যাস আছে যিয়ে কোনো ব্যক্তিগত সুবিধা আনিব নোৱাৰে, কিন্তু এজন ব্যক্তি কেতিয়াও সম্পূৰ্ণৰূপে চয়তান হ’ব নোৱাৰে। কাণ্টে তেওঁৰ লেকচাৰ অন ম’ৰেল ফিল’চফি (১৭৭৪/৭৫)ত টিউলিপ বিক্ৰেতাৰ এটা উদাহৰণ দিছে, তেওঁৰ হাতত এটা বিৰল টিউলিপ আছিল, কিন্তু যেতিয়া তেওঁ গম পালে যে আন এজন বিক্ৰেতাৰ একেটা টিউলিপ আছে, তেতিয়া তেওঁ সেই টিউলিপটো তেওঁৰ পৰা কিনি লৈছিল আৰু তাৰ পৰিৱৰ্তে ধ্বংস কৰি পেলাইছিল নিজৰ বাবে ৰখাৰ। যদি তেওঁ নিজৰ কামুক ইচ্ছা অনুসৰি কাম কৰিলেহেঁতেন তেন্তে বিক্ৰেতাই লাভৰ বাবে টিউলিপটো নিজৰ বাবে ৰাখিলেহেঁতেন, কিন্তু ধ্বংস নকৰিলেহেঁতেন। তথাপিও টিউলিপৰ ধ্বংসক কামুক অনুভূতিৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে মুক্ত কৰিব নোৱাৰি, কিয়নো টিউলিপৰ ধ্বংসৰ লগত এতিয়াও কামুক আনন্দ বা সকাহ থাকে আৰু সেয়েহে ইয়াক কেৱল নৈতিকতাৰ উলংঘা বুলি ভাবিব নোৱাৰি। কাণ্টে আৰু কয় যে (আধ্যাত্মিক) চয়তান হ’ব বৈপৰীত্য। যদি চয়তানক বেয়া কাম কৰি সংজ্ঞায়িত কৰা হ’ব, তেন্তে চয়তানৰ প্ৰথম অৱস্থাত কোনো মুক্ত বিকল্প নাছিল। কিন্তু চয়তানৰ যদি কোনো মুক্ত পছন্দ নাথাকিলহেঁতেন তেন্তে চয়তানক তেওঁৰ কাৰ্য্যৰ বাবে জবাবদিহি হ’ব নোৱাৰিলেহেঁতেন, যিহেতু তেওঁৰ কোনো স্বাধীন ইচ্ছা নাছিল বৰঞ্চ তেওঁ কেৱল নিজৰ স্বভাৱ অনুসৰণ কৰিছিল। শিৰোনাম চয়তান-চিত্ৰক সূচাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা সন্মানীয় বা সম্বোধনৰ শৈলী। এছ-শ্বায়তান "চয়তান", চয়তানক বুজাব পৰা বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ আৰবী শব্দ অংৰা মাইয়ু, আহৰিমান: "অপবিত্ৰ আত্মা", "অপবিত্ৰ আত্মা।" ডাৰ্ক লৰ্ড। (জাৰ্মান): "মাংসত [চয়তান], শাৰীৰিক।" 6, 445; (1870) 345 >ডাইব'লাছ, ডাইব'ল'ছ (গ্ৰীক: দুষ্টজন মিছাৰ পিতৃ (যোহন ৮:৪৪), যীচুৰ বিপৰীতে ("মই সত্য")। ইব্লিছ, ইছলামত চয়তানৰ নাম পাতালৰ প্ৰভু নৰক এই জগতৰ প্ৰভু লুচিফাৰ মৰ্নিং ষ্টাৰ (গ্ৰীক আৰু ৰোমান): পোহৰ কঢ়িয়াই অনা, আলোকসজ্জাকাৰী; গ্ৰহ শুক্ৰ, খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত প্ৰায়ে চয়তানৰ নাম হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হয় (আইচলেণ্ড) মেফিষ্টোফিলিছ পুৰণি স্ক্ৰেচ, ষ্ট্ৰেঞ্জাৰ, পুৰণি নিক: চয়তানৰ বাবে এটা কথোপকথন, যিটো চুটিগল্প "চয়তান আৰু টম ৱাকাৰ"ৰ চৰিত্ৰটোৰ নামে ইংগিত দিয়ে আন্ধাৰৰ ৰাজকুমাৰ, ত চয়তান ৰ জাৰ্মান ৰূপ), জাৰ্মানীত চয়তানৰ এটা সাধাৰণ নাম (নাইট ৰবাৰ্ট) চাওক) চয়তান বিৰোধী, অভিযুক্ত, অভিযুক্ত; খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত চয়তান (প্ৰাচীন/পুৰণি/বেঁকা/কুণ্ডলী) সাপ ভোলেণ্ড (মাষ্টাৰ আৰু মাৰ্গাৰিটাৰ কাল্পনিক চৰিত্ৰ) লগতে চাওক চয়তানৰ সৈতে মোকাবিলা সংস্কৃতিত চয়তানৰ জনপ্ৰিয়তা হেডিচ, পাতাল জগত 25 2017 তথ্যসূত্ৰসমূহ বাহ্যিক সংযোগসমূহ ধৰ্ম ইছলাম ধৰ্ম ইহুদী ধৰ্ম খ্ৰীষ্টান

24536

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A7%B0%20%E0%A6%9A%E0%A7%8C%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%80

শ্বেৰ চৌধুৰী

'শ্বেৰ চৌধুৰী' ৮ আগষ্ট ১৯৪২- ৬ নৱেম্বৰ ২০১৩) অসমৰ এগৰাকী সংগীত পৰিচালক, চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা, আলোকচিত্ৰ শিল্পী আৰু চিত্ৰকৰ। সৰুতে তেওঁ ছবি অঁকাৰ লগত জড়িত আছিল যদিও পাছলৈ সংগীত আৰু চলচ্চিত্ৰৰ লগত জড়িত হৈ পৰে। অসমৰ কেবাখনো পূৰ্ণদৈৰ্ঘৰ চলচ্চিত্ৰৰ সংগীত পৰিচালনা আৰু আৱহ সংগীতৰ কাম কৰে। শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা লাভ কৰিছিল 'ৱশ্ব'বিপো' (১৯৯০) ছবিৰ বাবে। এখেতে পৰিচালনা কৰা তথ্যচিত্ৰ 'ছাউণ্ড অৱ ডায়িং কালাৰ্ছ' (১৯৯৩)-এ 'পৰ্যটন ক্ষেত্ৰৰ বাবে উদ্গনিমূলক তথ্যচিত্ৰ' শিতানৰ শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটালাভ কৰে। ২০১৩ চনৰ ৬ নৱেম্বৰত কৰ্কট ৰোগত ভুগি তেখেতৰ মৃত্যু হয়। শৈশৱ শ্বেৰ চৌধুৰীৰ পিতৃৰ নাম চেৰাফুদ্দিন চৌধুৰী আৰু মাতৃ বেগম বাহাৰ। ১৯৪২ চনৰ ৮ আগষ্টত জন্মলাভ কৰা শ্বেৰ চৌধুৰীৰ শৈশৱ অতিবাহিত হৈছিল ছিলঙ চহৰত। ছিলঙৰ গৱৰ্নমেণ্ট হাইস্কুল আৰু এণ্টনিজত তেখেতে পঢ়া-শুনা কৰিছিল। শৈশৱত শ্বেৰ চৌধুৰীয়ে ছবি অঁকাত মনোনিবেশ কৰিছিল। পাছলৈ সংগীতৰ লগত জড়িত নিজৰ দুই বায়েকৰ অনুপ্ৰেৰণাত সংগীতৰ লগত জড়িত হয় আৰু বিভিন্ন বাদ্যযন্ত্ৰ বজোৱাত মনোনিবেশ কৰে। সংগীত শৈশৱ কালত শ্বেৰ চৌধুৰীয়ে ঘাইকৈ ঘৰৰ অনুপ্ৰেৰণাতে বিভিন্ন বাদ্যযন্ত্ৰ বজাবলৈ আৰম্ভ কৰে। তেখেতে সংগীতৰ কোনো আনুষ্ঠানিক শিক্ষা লোৱা নাছিল। মেণ্ডোলিন বজোৱাত তেখেতে বিশেষ দক্ষতাৰ পৰিচয় দিছিল আৰু ভূপেন হাজৰিকা, জয়ন্ত হাজৰিকাৰ লগত মঞ্চ আৰু ৰেডিঅ' অনুষ্ঠানত বাদ্যযন্ত্ৰ সংগত কৰি সংগীত জগতত প্ৰৱেশ কৰে। বন্ধু ধীৰু ভূঞাৰ উদ্যোগত প্ৰথম ৰাগিনী চলচ্চিত্ৰৰ কলা আৰু সংগীত পৰিচালনাৰ লগতে মুখ্য সহকাৰী পৰিচালকৰ দায়িত্বভাৰ গ্ৰহণ কৰে। ইয়াৰ বাবে তেখেতে ইষ্টাৰ্ণ ইণ্ডিয়া মোছন ছাৰ এছ'চিয়েচনৰ সংগীত পৰিচালকৰ বঁটা লাভ কৰে। ১৯৮৯ চনত নিৰ্মিত গৌতম বৰাৰ কাৰ্বি ভাষাৰ ছবি 'ৱশ্ব'বিপো'ত দিয়া সংগীতৰ বাবে শ্বেৰ চৌধুৰীয়ে শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা লাভ কৰে। ইয়াৰ পাছত শ্বেৰ চোধুৰীয়ে ক্ৰমে 'হলধৰ' (১৯৯২), 'মীমাংসা' (১৯৯৫), 'আই কিল্ড হিম ছাৰ', 'ৰাগ-বিৰাগ', 'অদাহ্য', 'চক্ৰবেহু', 'অহিৰ ভৈৰৱ' আদি অসমীয়া কথাছবিৰ সংগীত পৰিচালনা কৰে। কাৰ্বি ভাষাৰ কাহিনী ছবি 'ৰংবিন'ৰ লগতে শ্বেৰ চৌধুৰীয়ে তথ্যচিত্ৰৰ সংগীত-পৰিচালক হিচাপেও কাম কৰিছে। গৌতম বৰা নিৰ্দেশিত ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ প্ৰাপ্ত তথ্যচিত্ৰ (১৯৯১)-ত সংগীত পৰিচালক আছিল শ্বেৰ চৌধুৰী। শ্বেৰ চৌধুৰীয়ে কেবাখনো টেলিফিল্ম, দূৰদৰ্শনৰ ধাৰবাহিকতো সংগীত পৰিচালনা কৰিছে। তথ্যচিত্ৰ ১৯৯৩ চনত শ্বেৰ চৌধুৰীয়ে পৰিচালনা কৰে নামৰ এখন তথ্যচিত্ৰ। এই তথ্যচিত্ৰৰ চিত্ৰ-নাট্য আৰু সংগীত পৰিচালনা আছিল শ্বেৰ চৌধুৰীৰ নিজা। উত্তৰ-’পূৰ্বাঞ্চলৰ সাতোটা জনজাতিৰ পাৰম্পৰিক কলাৰ লগত আধুনিক সংস্কৃতিৰ সংঘাটক উপজীৱ্য কৰি নিৰ্মাণ কৰা এই তথ্যচিত্ৰখনিত কথাৰ সলনি ছাবটাইটেল আৰু সংগীত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। '-য়ে 'পৰ্যটন ক্ষেত্ৰৰ বাবে উদ্গনিমূলক তথ্যচিত্ৰ' শিতানৰ শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা লাভ কৰে। দূৰদৰ্শনৰ বাবে শ্বেৰ চৌধুৰীয়ে অৰুণাচলৰ 'মেথোন'ৰ ওপৰত নামে এখন তথ্যচিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰে। দূৰদৰ্শনৰ বাবেই য়েছে দৰজি থংছেৰ উপন্যাসৰ আধাৰত নিৰ্মাণ কৰে সাতোটা খণ্ডৰ এখন ধাৰাবাহিক 'লিংখিক'। মৃত্যু ২০১৩ চনৰ ৬ নৱেম্বৰ তাৰিখে পুৱা ৪:২৫ বজাত গুৱাহাটীৰ বি. বৰুৱা কৰ্কট ৰোগ প্ৰতিষ্ঠানত চিকিৎসাধীন অৱস্থাতে শ্বেৰ চৌধুৰীৰ মৃত্যু হয়। প্ৰায় এবছৰ ধৰি চিৰকুমাৰ শ্বেৰ চৌধুৰী কৰ্কট ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ আছিল। কৰ্মৰাজি সংগীত পৰিচালনা প্ৰথম ৰাগিনী (পৰি: ধীৰু ভুঞা) ৱশ্ব'বিপো (কাৰ্বি ভাষাৰ ছবি) (পৰি: গৌতম বৰা) হলধৰ (পৰি: সঞ্জীৱ হাজৰিকা) মীমাংসা (পৰি: সঞ্জীৱ হাজৰিকা) আই কিল্ড হিম ছাৰ (পৰি: প্ৰদীপ গগৈ) দৰ্পণ (হিন্দী টেলিফিল্ম) (পৰি: সমৰেন্দ্ৰ নাৰায়ণ দেৱ) ৰাগ-বিৰাগ (পৰি: বিদ্যুৎ চক্ৰৱৰ্তী) অদাহ্য (পৰি: সান্ত্বনা বৰদলৈ) সংস্কাৰ (পৰি: ৰঞ্জিত দাস) ৰংবিন (কাৰ্বি ভাষাৰ ছবি) চক্ৰবেহু (চলচ্চিত্ৰ) (পৰি: প্ৰাঞ্জল হাজৰিকা) অহিৰ ভৈৰৱ (পৰি: শিৱ প্ৰসাদ ঠাকুৰ) দুৱাৰ (পৰি: বিদ্যুৎ চক্ৰৱৰ্তী) তথ্যচিত্ৰ (1988) 1993 (পৰিচালনা) (পৰিচালনা) ১৯৯১ (সংগীত) (২০০৪) (২০০৭) (২০০৭) (২০০৭) জাক হেৰুওৱা পখী (২০০৮) (২০১০) ডাৱৰ (২০১৩) চুটি ছবি ২০১০ (পৰিচালক: কৃপাল কলিতা) (সংগীত) ধাৰাবাহিক লিংখিক (পৰিচালনা) অন্যান্য সখা হেঙুলী আকাশ দেৱী পীঠৰ তেজ সন্মান 'প্ৰথম ৰাগিণী' ছবিৰ বাবে ইষ্টাৰ্ণ ইণ্ডিয়া ম'শ্বন পিকচাৰ্ছ এছ'চিয়েশ্বনৰ শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালক, ১৯৮৮ 'ৱশ্ব'বিপো' ছবিৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা, ১৯৮৯ 'ৰাগ-বিৰাগ' কথাছবিৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালকৰ ৰাজ্যিক বঁটা, ১৯৯৬ 'অদাহ্য' কথাছবিৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালকৰ ৰাজ্যিক বঁটা, ১৯৯৭ 'ছাউণ্ড অৱ দা ডায়িং কালাৰ্ছ' তথ্যচিত্ৰৰ বাবে 'পৰ্যটন ক্ষেত্ৰৰ বাবে উদ্গনিমূলক তথ্যচিত্ৰ' শিতানৰ শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা, ১৯৯৩ তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ সংগীত পৰিচালক শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালনাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা

41729

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%B6%E0%A6%A8

বিজ্ঞানৰ দৰ্শন

বিজ্ঞানৰ দৰ্শন দৰ্শনৰ এটি ভাগ যাৰ বিষয় বিজ্ঞানৰ গুৰি, প্ৰণালী আদি। এই ভাগৰ মুখ্য প্ৰশ্নসমূহৰ বিষয় 'কি বিজ্ঞান হয় আৰু কি নহয়', 'বৈজ্ঞানিক প্ৰণালীসমূহৰ নিৰ্ভৰশীলতা', 'বিজ্ঞানৰ শেষ লক্ষ্য' আদি। এই ভাগৰ দৰ্শন আন আন ভাগ যেনে অধিবিদ্যা, তত্ত্ববিদ্যা, জ্ঞানতত্ত্ব আদিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। উদাহৰণ স্বৰূপে বিজ্ঞান আৰু সত্যৰ সম্বন্ধ অধ্যয়ন কৰোঁতে- কেনেকৈ বিজ্ঞানে মিছা প্ৰমাণিত কৰাৰ যোগ্য ভৱিষ্যদ্বাণী আগবঢ়াই আৰু বিজ্ঞানৰ এই কাৰ্যই কেনেকৈ বিজ্ঞানক অধিক নিৰ্ভৰশীল কৰি তোলে। বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ বহু মুখ্য প্ৰশ্নৰ উত্তৰৰ ক্ষেত্ৰত দাৰ্শনিকসকল একমত নহয়। 'বিজ্ঞানে অনিৰীক্ষণীয় বিষয়ৰ সত্য অনাবৃত কৰিব পাৰিব নে?', 'বৈজ্ঞানিক যুক্তিৰ ন্যায্যতাই বা প্ৰতিপন্ন কৰিব পৰা যায় নে নাযায়?' আদি প্ৰশ্ন তাৰ অন্তৰ্গত। বিজ্ঞান বিষয়ক তেনে সাধাৰণ প্ৰশ্নসমূহৰ উপৰিও দৰ্শনৰ এই ভাগে বিজ্ঞানৰ কোনো এক ধাৰাতহে (যেনে জীৱবিজ্ঞান, ভৌতিক বিজ্ঞান আদি) মাথোঁ প্ৰযোজ্য প্ৰশ্নৰো উত্তৰ সন্ধান কৰে। কোনো কোনো দাৰ্শনিকে আকৌ আধুনিক বিজ্ঞানৰ ফলাফলৰ সহায়ত স্বয়ং দৰ্শনৰ বিষয়েই মীমাংসা কৰে। যদিও বিজ্ঞান বিষয়ক দাৰ্শনিক চিন্তা অন্ততঃ এৰিষ্ট'টলৰ দিনৰপৰাই চলি আহিছে, বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ এক পৃথক শৃংখলা ৰূপে বিকাশ বিংশ শতিকাৰ মাজ ভাগৰপৰাহে আৰম্ভ হৈছে। এনে হৈছিল যৌক্তিক দৃষ্টবাদৰ প্ৰাক্কালত। যৌক্তিক দৃষ্টিবাদৰ লক্ষ্য প্ৰতিটো দাৰ্শনিক বিবৃতিৰ অৰ্থপূৰ্ণতাৰ মাপ-কাঠি নিৰ্ণয় কৰা আৰু বস্তুবাদী ৰূপে সেই বিবৃতিসমূহক পৰিমাপ কৰা। থমাচ কুহ্নৰ ঐতিহাসিক গ্ৰন্থ 'দ্য ষ্ট্ৰাক্সাৰ অৱ চাইণ্টিফিক ৰিভ'লিউচন্সে' (১৯৬২) বৈজ্ঞানিক বিকাশ যে অবিচলিত, আৰু জ্ঞানৰ সঞ্চয়িত অধিগ্ৰহণ নিশ্চিত প্ৰণালীৰ ওপৰত আধাৰিত, সেই ধাৰণাক প্ৰত্যাহ্বান জনালে। তেওঁ তাৰ সলনি তৰ্ক কৰিলে যে যিকোনো বিকাশ এক বিশেষ ঐতিহাসিক সময়ৰ দৃষ্টান্তৰ-- প্ৰশ্ন, ধাৰণা, চৰ্চাৰ-- সৈতে আপেক্ষিক। পৰৱৰ্তি কালত, ডাব্লিউ ভি কুঁৱাইন আৰু অন্যান্যৰ বাবে বিজ্ঞানৰ সুসংগত অভিগমন, যে শাস্ত্ৰ মান্য হয় যদি ই পৰ্যবেক্ষণক এক সুসংগত সমগ্ৰৰ অংশ হিচাপে দেখুৱাব পাৰে-- এই অভিগমন প্ৰধান হৈ পৰিল। ষ্টিফেন জে' গুডৰ দৰে কোনো কোনো চিন্তাবিদে বিজ্ঞানক স্বয়ংসিদ্ধ ধাৰণাৰ সমষ্টিলৈ স্থলিত কৰিব বিচাৰে, যেনে প্ৰকৃতিৰ সামঞ্জস্য। পল ফেয়েৰাবেণ্ডকে ধৰি দাৰ্শনিকসকলৰ এক কণ্ঠ্য সংখ্যালঘু দলে তৰ্ক কৰে যে 'বৈজ্ঞানিক প্ৰণালী'ৰ দৰে প্ৰকৃততে কোনো বস্তুৱেই নাই, সেয়ে বিজ্ঞানৰ সকলো অভিগমনক মান্যতা প্ৰদান কৰিব লাগে, অলৌকিকসমূহকো। বিজ্ঞানৰ বিষয়ে চিন্তা কৰাৰ আন এক অভিগমন হ'ল সমাজবৈজ্ঞানিক দৃষ্টিকোণৰপৰা জ্ঞান কেনেকৈ সৃষ্টি হয় তাক অধ্যয়ন কৰা। এনে অভিগমনক ডেভিড ব্লুৰ, বেৰী বাৰ্ণছৰ দৰে দাৰ্শনিকে সমৰ্থন কৰে। শেষত, ১৯-২০ শতিকাৰ ইউৰোপীয় দৰ্শনে বিজ্ঞানক মানৱ অভিজ্ঞতাৰ কঠোৰ বিশ্লেষণ হিচাপে চায়। বিজ্ঞানৰ বিশেষ ভাগ সম্বন্ধীয় দাৰ্শনিক প্ৰশ্নসমূহ আইনষ্টাইনৰ সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰপৰা উদিত সময়ৰ প্ৰকৃতি বিষয়ক, ৰাজহুৱা নীতিত অৰ্থনীতিৰ প্ৰভাৱ আদি। এক মুখ্য বিষয় হ'ল, কোনো এক বৈজ্ঞানিক শৃংখলাক আন এক শৃংখলালৈ অনুবাদ কৰিব পৰা যায় নে নাযায়। যেনে, ৰসায়ন বিজ্ঞানক ভৌতিক বিজ্ঞানলৈ অনুবাদ কৰিব পাৰি নে? সমাজ বিজ্ঞানক ব্যক্তিগত মনোবিজ্ঞানৰ স্তৰলৈ অনুবাদ কৰিব পাৰি নে? বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ সাধাৰণ প্ৰশ্নসমূহৰো বিজ্ঞানৰ কোনো এক ধাৰাত বিশেষ গুৰুত্ব থাকিব পাৰে। যেনে বৈজ্ঞানিক যুক্তিৰ বৈধতাৰ পৰিসংখ্যানবিদ্যাৰ প্ৰতিষ্ঠাপনত বিশেষ গুৰুত্ব আছে। কি বিজ্ঞান হয় আৰু কি বিজ্ঞান নহয় সেই কথা চিকিৎসাৰ দৰ্শনত জীৱন-মৰণৰ প্ৰশ্ন। তদুপৰি, জীৱবিজ্ঞান, মনোবিজ্ঞান, সমাজ বিজ্ঞান ইত্যাদিৰ দৰ্শনসমূহে মানৱ প্ৰকৃতিৰ বৈজ্ঞানিক অধ্যয়নে বস্তুবাদী ৰূপ লাভ কৰিব পাৰিব নে মূল্যবোধ আৰু সামাজিক সম্বন্ধৰে প্ৰভাৱিত হৈ থাকিবই, তেনে বিষয়ো অধ্যয়ন কৰে। পৰিচয় বিজ্ঞানৰ সংজ্ঞা নিৰ্ণয় বিজ্ঞান আৰু অ-বিজ্ঞানৰ মাজত পাৰ্থক্য কৰাক সীমা সমস্যা বোলা হয়। যেনে, মনোবিশ্লেষণ বিজ্ঞান হয় নে? তথা কথিত সৃষ্টিৰ বিজ্ঞান, স্ফীতিজনিত মাল্টিভাৰ্ছ পৰিকল্পনা বা সামষ্টিক অৰ্থনীতিৰ বিষয়ে কি ক'ব পাৰি? কাৰ্ল পপাৰৰ মতে এই প্ৰশ্নই বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ মূল প্ৰশ্ন। পিচে, এই প্ৰশ্নৰ কোনো সৰ্বজনবিদিত সমাধান বিচাৰি পোৱা হোৱা নাই। কোনো কোনোৱে এই সমস্যাৰ সমাধান নাই অথবা এই প্ৰশ্ন ৰুচিহীন বুলি গণ্য কৰে। মাৰ্টিন গাৰ্ডনাৰে অপ-বিজ্ঞান চিনাক্ত কৰিবলৈ পটাৰ ষ্টীৱাৰ্ট মানক ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰে-- "মই ইয়াক জানো কাৰণ মই ইয়াক দেখো"। যৌক্তিক দৃষ্টবাদীসকলে প্ৰথমে বিজ্ঞানক পৰ্যবেক্ষণলৈ স্থলিত কৰিছিল, তাৰ বিপৰীতে অ-বিজ্ঞান পৰ্যবেক্ষণহীন আৰু সেইবাবে অৰ্থহীন। পপাৰে তৰ্ক কৰিছিল যে বিজ্ঞানৰ কেন্দ্ৰীয় গুণ হ'ল মিথ্যায়ন। অৰ্থাৎ, প্ৰতি বাস্তৱিক বৈজ্ঞানিক দাবীকে, অন্ততঃ সিদ্ধান্তত হ'লেও, অসত্য প্ৰমাণ কৰিব পৰা যাব। অধ্যয়ন বা ভাৱনা-চিন্তাৰ কোনো ক্ষেত্ৰ, যি ক্ষেত্ৰই অন্যথা লাভ কৰিব নোৱাৰা বৈধতাৰ দাবী কৰাৰ প্ৰচেষ্টাত বিজ্ঞানৰ ছদ্মবেশ ধাৰণ কৰে, সেই অধ্যয়ন বা ভাৱনা চিন্তাক অপ-বিজ্ঞান, পাৰ বিজ্ঞান বা আবৰ্জনা বিজ্ঞান বোলা হয়। ভৌতিক বিজ্ঞানী ৰিচাৰ্ড ফেইনমেনে এনে ঘটনাসমূহৰ বাবে, যি ঘটনাসমূহত গবেষণাকাৰীয়ে তেওঁলোকৰ কাৰ্য বিজ্ঞান বুলি ভাবে কিন্তু প্ৰকৃততে বাহিৰাকৈ বৈজ্ঞানিক আৱৰণ থাকিলেও কাৰ্যসমূহত কাঠিন্যৰে মূল্যায়ন কৰাৰ যোগ্য "চৰম সততা" নাথাকে, মাল-পন্থ বিজ্ঞান (কাৰ্গ'-কাল্ট সংজ্ঞা ব্যৱহাৰ কৰিছিল। বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যা আন এক প্ৰশ্ন হ'ল "ভাল বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যা কাক বোলা হয়?"। ভৱিষ্যতৰ ঘটনাৰ পূৰ্বানুমান কৰাৰ উপৰিও, সমাজে প্ৰায় বৈজ্ঞানিক সূত্ৰসমূহৰ সহায়ত বৰ্তমানে ঘটি থকা আৰু পূৰ্বতে ঘটিত ঘটনাৰ ব্যাখ্যা দাঙি ধৰে। দাৰ্শনিকসকলে বৈজ্ঞানিক সূত্ৰই কোনো এক ঘটনাক সফলভাৱে ব্যাখ্যা কৰিছে নে নাই আৰু এটি বৈজ্ঞানিক সূত্ৰৰ ব্যাখ্যাৰ শক্তি আছে নে নাই সেই কথা নিৰ্ণয় কৰাৰ মাপ-কাঠি অনুসন্ধান কৰি উলিয়াইছে। এটি পূৰ্বৰ কালৰে পৰা চলি অহা প্ৰভাৱশালী বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যাৰ সূত্ৰ হ'ল ন্যায়িক-ন'মলজিকেল মডেল। এই মডেল অনুসৰি এক সফল বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যাই প্ৰশ্নোদ্ধৃত ঘটনাত কোনো এক বৈজ্ঞানিক সিদ্ধান্তৰপৰা যুক্তিৰে উপনীত হ'ব লাগিব। এই ধাৰণাক বাৰুকৈ সমালোচনা কৰা হৈছে আৰু অনেক অভ্যুদাহৰণ বহুলভাৱে স্বীকৃত। বিশেষকৈ, ব্যাখ্যা চিনাক্ত কৰা অতিকৈ কঠিন হৈ পৰে যেতিয়া ব্যাখ্যা কৰিবলগীয়া বস্তুত কোনো সিদ্ধান্তৰপৰা যুক্তিৰে উপনীত হ'ব পৰা নাযায়। কাৰণ এয়া কেৱল সুযোগৰ বস্তু, বা ইয়াক যি জনা যায় তাৰে সঠিকভাৱে পূৰ্বানুমান কৰিব পৰা নাযায়। ৱেস্লী চেল্মনৰ মতে এক ভাল বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যা পৰিসংখ্যাংনভাৱে ব্যাখ্যা কৰিবলগীয়া ফলাফলৰ সৈতে প্ৰাসংগিক হ'ব লাগিব। আন আনৰ মতে ভাল বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যাৰ চাবি হ'ল ভিন ভিন ঘটনাক একেই ব্যাখ্যাৰে বুজোৱা। বিজ্ঞানৰ বৈধতা প্ৰতিপন্ন কৰা যদিও এই কথাক বিনা প্ৰমাণে শুদ্ধ বুলি প্ৰায় ধৰি লোৱা হয়, এই কথা একেবাৰেই স্পষ্ট নহয় যে কেইবাৰমান পৰীক্ষা শুদ্ধ হ'লে বা কেইটামান উদাহৰণ চাই কোনো সূত্ৰক কেনেকৈ বৈধ বুলি ধৰিব পাৰি। উদাহৰণ স্বৰূপে, এটি কুকুৰাই পৰ্যবেক্ষণ কৰে যে প্ৰতি ৰাতিপুৱা মালিক আহে আৰু খাদ্য প্ৰদান কৰে। তেনে শ-শ দিনৰপৰা চলি আহিছে। সেয়ে, কুকুৰাটোৱে প্ৰস্তাৱনামূলক যুক্তিৰে এই সিদ্ধান্তত উপনীত হ'ব পাৰে যে মালিকে সকলো ৰাতিপুৱাই খাদ্য প্ৰদান কৰিব। পিচে, এবাৰ ৰাতিপুৱা, মালিক আহিল আৰু কুকুৰাটোক খাদ্য প্ৰদান কৰাৰ পৰিৱৰ্তে হত্যা কৰিলে। বৈজ্ঞানিক যুক্তি কুকুৰাটোৰ যুক্তিতকৈ কেনেকৈ অধিক নিৰ্ভৰশীল? এক অভিগমন হ'ল এই কথা লক্ষ্য কৰা যে অধিষ্ঠাপনাই নিশ্চয়তা প্ৰদান কৰিব নোৱাৰে, কিন্তু এটি সাধাৰণ বিবৃতিৰ উদাহৰণ বাৰে বাৰে পৰ্যবেক্ষণ কৰিলে অন্ততঃ বিবৃতিটো অধিক সম্ভাব্য হ'ব। সেয়ে, প্ৰতি ৰাতিপুৱাৰ অভিজ্ঞতাৰপৰা কুকুৰাটোৱে ধাৰণা কৰিব পাৰে যে এই কথা অধিক সম্ভাব্য যে পৰৱৰ্তী ৰাতিপুৱা মালিকে খাদ্য প্ৰদান কৰিব, যদিও এই কথা নিশ্চিত নহয়। পিচে, প্ৰতি প্ৰৰ্যবেক্ষণে সাধাৰণ বিবৃতিত কি যথাযথ সম্ভাৱনীয়তা ন্যায্য কৰে, সেই বিষয়ে অনেক কঠিন প্ৰশ্ন থাকি যায়। এই কঠিনতাসমূহৰপৰা আঁতৰাৰ এক উপায় হ'ল এই কথা ঘোষণা কৰা যে বৈজ্ঞানিক সূত্ৰসমূহৰ বিষয়ে থকা বিশ্বাস বিষয়বাদী, বা ব্যক্তিগত, আৰু শুদ্ধ যুক্তি কেৱল কেনেকৈ সাক্ষই এজনৰ বিষয়বাদী বিশ্বাসক প্ৰভাৱিত কৰে, সেই বিষয়েহে। কোনো কোনোৱে তৰ্ক কৰে যে বিজ্ঞানীসকলে অধিষ্ঠাপনামূলক যুক্তি ব্যৱহাৰেই নকৰে। তাৰ সলনি এব্ডাক্টিভ যুক্তিৰহে প্ৰয়োগ কৰে। এই হিচাপত বিজ্ঞান বিশেষ ঘটনাসমূহৰ সাধাৰণীকৰণ বিষয়ক নহয়, পিচে, পৰ্যবেক্ষণৰ ব্যাখ্যাৰ বাবে পৰিকল্পনা প্ৰস্তুত কৰাৰ বিষয়েহে। পূৰ্বতে আলোচনা কৰাৰ দৰে, এই কথা সদাই স্পষ্ট নহয় যে কোনটো ব্যাখ্যা "উৎকৃষ্টতম্"। অকহামৰ ৰেজৰে সবাটোকৈ সৰল ব্যাখ্যাক চয়ন কৰাৰ পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰে। সেয়ে এই অভিগমনৰ কোনো কোনো সংস্কৰণত ই গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। কুকুৰাৰ উদাহৰণলৈ পুনৰ চালে, কোনটো পৰিকল্পনা অধিক সৰল-- মালিকে তাক ভাল পায় আৰু খাদ্য প্ৰদান কৰি যাব, নে মালকে তাক ভক্ষণ কৰাৰ পূৰ্বে ভালকৈ খুৱাই-বোৱাই শকত কৰিছে? দাৰ্শনিকসকলে এই অনুসন্ধানমূলক নীতিক অধিক যথাযথ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে শাস্ত্ৰীয় মিতব্যয়িতা আদিৰ ক্ষেত্ৰত। তথাপিও, সৰলতাৰ বহু জোখ আগবঢ়ালেও, সাধাৰণতে মানি লোৱা হৈছে যে সূত্ৰ-মুক্ত সৰলতাৰ জোখ নাই। আন শব্দত, সৰলতাৰ জোখ চয়ন কৰাৰ কাৰ্যও সূত্ৰসমূহৰ এটিক চয়ন কৰাৰ দৰেই সমস্যাপূৰ্ণ। পৰ্যবেক্ষণ আৰু সূত্ৰ অবিচ্ছেদ্য পৰ্যবেক্ষণ কৰোঁতে, বিজ্ঞানীসকলে টেলিস্ক'পেৰে চাই, বৈদ্যুতিক পৰ্দাত ছবি চাই, মীটাৰ ৰিডিং ৰেকৰ্ড কৰে ইত্যাদি ইত্যাদি। প্ৰাৰম্ভিক স্তৰত, তেওঁলোকে যি দেখিছে তাক মানি ল'ব পাৰে, যেনে, থাৰ্ম'মিটাৰত ৩৭.৯ ডিগ্ৰী চেলচিয়াছ দেখুৱাইছে। পিচে, যদি ভিন ভিন বিজ্ঞানীৰ সূত্ৰৰ বিষয়ে ভিন ভিন ধাৰণা থাকে, যিসূত্ৰক এই প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যবেক্ষণসমূহক ব্যাখ্যা কৰিবলৈ তৈয়াৰ কৰা হৈছে, তেন্তে তেওঁলোকে তেওঁলোকে কি পৰ্যবেক্ষণ কৰিছে সেই বিষয়ে ভিন্ন মত পোষণ কৰিব পাৰে। যেনে, এল্বাৰ্ট আইনষ্টাইনৰ সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ সূত্ৰৰ পূৰ্বে পৰ্যবেক্ষকসকলে প্ৰদান কৰা ছবিখনত ৫টা বস্তু দেখা পোৱা বুলি মত পোষণ কৰিলেহেতেন। পিচে, সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ সৈতে পৰিচিত বিজ্ঞানীসকলে ক'ব যে সেয়া প্ৰকৃততে দুটা বস্তুৰ ছবিহে। এটা মাজত, আৰু আনটোৰ চাৰিখন ছবি, চাৰি বেলেগ বেলেগ স্থানত। তাৰ বিপৰীতে, কোনো কোনো বিজ্ঞানীয়ে টেলিস্ক'পটো ভালকৈ কাম কৰা নাই বুলি, কেৱল এটা বস্তুৰ ছবিহে দেখা গৈছে বুলি ক'ব পাৰে। বিজ্ঞানীৰ এই দলে আকৌ আন এক পৃথক সূত্ৰকহে সমৰ্থন জনাইছে। যি পৰ্যবেক্ষণক সূত্ৰৰপৰা বেলেগ কৰিব পৰা নাযায়, তেনে পৰ্যবেক্ষণক সূত্ৰ-ভাৰাক্ৰান্ত বুলিব পাৰি প্ৰতি পৰ্যবেক্ষণতে ধাৰণা আৰু অনুভূতি থাকে। অৰ্থাৎ, কোনোৱে পৰ্যবেক্ষণ নিষ্ক্ৰিয়কৈ নকৰে, পিচে ওচৰৰ গ্ৰহণশীল তথ্যৰপৰা ঘটনাক পৃথক কৰা কাৰ্যত সক্ৰিয়ভাৱে নিয়োজিত। সেয়ে, পৰ্যবেক্ষণক কোনোৱে সংসাৰে কেনেকৈ কাম কৰে, সেই বিষয়ে যেনেদৰে বুজে, সেই কথাই প্ৰভাৱান্বিত কৰে-- সেই বুজনিয়ে কি অনুভূত হৈছে, মন কৰা হৈছে, বা বিবেচনাৰ যোগ্য বুলি গণ্য কৰা হৈছে, সেই কথা প্ৰভাৱান্বিত কৰে। এই অৰ্থত, এই কথাৰ হকে তৰ্ক কৰিব পৰা যায় যে সকলো পৰ্যবেক্ষণেই সূত্ৰ-ভাৰাক্ৰান্ত। বিজ্ঞানৰ উদ্দেশ্য বিজ্ঞানে প্ৰকৃত সত্য উজাগৰ কৰাৰ উদ্দেশ্যে কাম কৰিব লাগে, নে এনে প্ৰশ্ন আছে যাৰ উত্তৰ বিজ্ঞনে প্ৰদান কৰিব নোৱাৰে? বৈজ্ঞানিক বাস্তৱবাদীসকলৰ মতে বিজ্ঞানৰ উদ্দেশ্য সত্য উজাগৰ কৰা হোৱা উচিত আৰু মানুহে বৈজ্ঞানিক সূত্ৰসমূহক সত্য, প্ৰায় সত্য বা সম্ভাব্য সত্য ৰূপে গণ্য কৰিব লাগে। তাৰ বিপৰীতে বৈজ্ঞানিক অ-বাস্তৱবাদীসকলে তৰ্ক কৰে যে বিজ্ঞানৰ উদ্দেশ্য সত্য নহয় (অন্ততঃ সত্যত উপনীত হ'ব নোৱাৰে) আৰু বিশেষকৈ অপৰ্যবেক্ষণীয়সমূহৰ সত্য, যেনে ইলেক্ট্ৰণ বা আন ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সত্য বিজ্ঞানে উজাগৰ কৰিব নোৱাৰে। বাদকসলকে তৰ্ক কৰে যে বৈজ্ঞানিক সূত্ৰসমূহক ব্যৱহাৰযোগ্যতাৰ ওপৰতহে মূল্যাংকন কৰিব লাগে। এই দৃষ্টিত, বৈজ্ঞানিক সূত্ৰ সঁচা নে মিছা সেয়া আলোচনাৰ বিষয় নহয়, কাৰণ বিজ্ঞানক সঠিক পূৰ্বানুমান আৰু প্ৰভাৱশালী প্ৰযুক্তি নিৰ্মাণ কৰিবলৈহে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বাস্তৱবাদীসকলে প্ৰায় শেহতীয়া সূত্ৰসমূহৰ সফলতাৰ কথা দোহাৰে-- সত্যৰ (বা সত্যৰ ওচৰৰ) সাক্ষ্য ৰূপে। অবাস্তৱবাদীসকলে বিজ্ঞানৰ ইতিহাসৰ মিছা প্ৰমাণিত সূত্ৰসমূহ, জ্ঞানশাস্ত্ৰীয় মডেলসমূহ মিথ্যা মডেলিং ধাৰণাসমূহৰ সফলতা, বা বহুলভাৱে ব্যৱহৃত বস্তুবাদৰ উত্তৰাধুনিক সমালোচনাক বৈজ্ঞানিক বাস্তৱবাদবিৰোধী সাক্ষ্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। অবাস্তৱবাদীসকলে বৈজ্ঞানিক সূত্ৰসমূহৰ সাফল্য সত্যৰ উল্লেখ নকৰাকৈ বুজাবলৈ চেষ্টা কৰে। কোনো কোনো অবাস্তৱবাদীয়ে দাবী কৰে যে বৈজ্ঞানিক সূত্ৰসমূহে কেৱল পৰ্যবেক্ষণীয় বস্তুৰ বিষয়ে সঠিক হোৱাৰহে লক্ষ্য কৰে আৰু তৰ্ক কৰে যে সেই সূত্ৰসমূহৰ সাফল্য কেৱল সেই চৰ্তেৰেহে মূল্যাংকন কৰা হয়। মূল্যবোধ আৰু বিজ্ঞান মূল্যবোধ আৰু বিজ্ঞান ভিন্ন ধৰণেৰে পৰস্পৰৰ সৈতে জড়িত। জ্ঞানশাস্ত্ৰীয় মূল্যবোধে বিজ্ঞানক প্ৰধানতঃ মাৰ্গদৰ্শন কৰে। বৈজ্ঞানিক অভ্যাস ব্যক্তিগত অভ্যাসকাৰীৰ দ্বাৰা বিশেষ সংস্কৃতি তথা মূল্যবোধত খচিত হৈছে। মূল্যবোধ বিজ্ঞানৰপৰা সৃষ্ট হয় আৰু সমাজৰ বিভিন্ন সংস্কৃতিত বিতৰিত হৈ থাকিব পাৰে। যদি এয়া অস্পষ্ট যে কি বিজ্ঞান হয়, সূত্ৰসমূহৰ কাৰ্যক্ষমতা কেনেকৈ নিশ্চিত কৰিব পাৰি, আৰু বিজ্ঞানৰ উদ্দেশ্য বা কি, তেন্তে মূল্যবোধ আৰু আন আন সামাজিক প্ৰভাৱে বিজ্ঞানৰ আকাৰ নিৰ্ণয় কৰাৰ গণ্যমান্য সুযোগ আছে। নিশ্চয়, মূল্যবোধে ভূমিকা পালন কৰিব পাৰে, কোনটো গৱেষণাই অধিক পুঁজি লাভ কৰিছে, কোনবোৰ সূত্ৰই বিজ্ঞান জগতত অধিক আদৰ বা স্বীকৃতি লাভ কৰিছে আদি বিষয়ত। উদাহৰণ স্বৰূপে ১৯ শতিকাত বৰ্ণবাদী চিন্তাধাৰাই ক্ৰমবিকাশৰ অধ্যয়নত সহায় কৰিলে আৰু সামাজিক শ্ৰেণীৰ মূল্যবোধে কপাল-বিদ্যা বিষয়ক তৰ্কত অৰিহনা যোগালে (সেই সময়ত কপাল-বিদ্যাক বিজ্ঞান বুলি গণ্য কৰা হৈছিল)। বিজ্ঞানৰ নাৰীবাদী দাৰ্শনিকসকল, বিজ্ঞানৰ সমাজবিজ্ঞানীসকল আৰু আন আন লোকে বিজ্ঞানৰ ওপৰত সামাজিক মূল্যাবোধৰ প্ৰভাৱ অধ্যয়ন কৰে। ইতিহাস প্ৰাক-আধুনিক বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ গুৰি প্লেট' আৰু এৰিষ্ট'টল। তেওঁলোকে আনুমানিক আৰু নিশ্চিত যুক্তিৰ পাৰ্থক্য, এব্ডাক্টিভ, ন্যায়িক আৰু অধিষ্ঠাপনামূলক অনুমানৰ তিনিতৰপীয়া নীতি, আৰু সাদৃশ্যৰ যুক্তি অধ্যয়ন কৰিছিল। ১১ শতিকাৰ আৰবৰ বহুবিদ্যাজ্ঞ ইব্ন অল-হয়থামে (লেটিন ভাষাত আলহাজেন) নিজৰ আলোকবিজ্ঞান বিষয়ক গৱেষণাত নিয়ন্ত্ৰিত গৱেষণামূলক পৰীক্ষণ আৰু ব্যৱহাৰ্য জ্যামিতি ব্যৱহাৰ কৰিছিল, বিশেষকৈ তেওঁ কৰা পোহৰৰ প্ৰতিফলন আৰু প্ৰতিসৰণেৰে গঠিত ছবিৰ অধ্যয়ন কৰোঁতে। অল-হয়থামেৰে বাৰুকৈ প্ৰভাৱিত ইংৰাজ চিন্তাবিদ আৰু গৱেষণাকাৰী ৰজাৰ বেকনক (১২১৪-১২৯৪) আধুনিক বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিৰ জনক বুলি অনেকে অভিহিত কৰে। তেওঁৰ ধাৰণা যে প্ৰাকৃতিক দৰ্শনত গণিত অপৰিহাৰ্য-- তেওঁৰ সময়ৰপৰা অন্ততঃ ৪০০ বছৰ পাছৰ ধাৰণা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। আধুনিক ফ্ৰেঞ্চিছ বেকন (যি ৰজাৰতকৈ প্ৰায় ৩০০ বছৰ পাছৰ আৰু যাৰ ৰজাৰ বেকনৰ সৈতে কোনো পোণপটীয়া সম্বন্ধ নাই) বৈজ্ঞানিক বিপ্লৱৰ সময়ৰ বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ প্ৰমুখ ছবি। তেওঁ নিজৰ ১৬২০ চনৰ ন'ভাম অৰ্গেণামত (এৰিষ্ট'টলৰ অৰ্গেণনৰ উদ্ধৃতি) পুৰণি দাৰ্শনিক পদ্ধতি অনুমানবাক্যক উন্নত কৰিবলৈ যুক্তিৰ এক নতুন প্ৰণালী লিখিছিল। বেকনৰ পদ্ধতিয়ে বিকল্প সূত্ৰ আঁতৰাবলৈ পৰীক্ষামূলক ইতিহাস ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ১৬৩৭ত ৰেণে ডেকাৰ্টে বৈজ্ঞানিক জ্ঞানক স্থলিত কৰি এক নতুন তন্ত্ৰ তৈয়াৰ কৰিলে, নিজৰ ডিস্ক'ৰ্চ অন মেথডত। তেওঁ ইন্দ্ৰীয়সমূহৰ অভিজ্ঞতাৰ বিপৰীতে যুক্তিৰ কেন্দ্ৰীয় ভূমিকাৰ হৈ তৰ্ক কৰিছিল। তাৰ বিপৰীতে, ১৭১৩ৰ আইজাক নিউটনৰ ফিলচফিয়ে' নেচুৰেলিচ প্ৰিঞ্চিপিয়া মেথেমেটিকাৰ দ্বিতীয় সংস্কৰণে তৰ্ক কৰিছিল যে প্ৰমেয়ৰ পৰীক্ষামূলক দৰ্শনত কোনো স্থান নাই। এই দৰ্শনত প্ৰস্তাৱসমূহক ঘটনাৰ পৰা অনুমান কৰা হয় আৰু অধিষ্ঠানপনেৰে সাধাৰণীকৰণ কৰা হয়। এই উত্তৰণে "দাৰ্শনিকভাৱে-অনুৰক্ত পাঠকৰ এক পাছৰ পীড়িক প্ৰাকৃতিক দৰ্শনত কাৰণ পৰিকল্পনাৰ নিষেধাজ্ঞা উচ্চাৰণ কৰিবলৈ" প্ৰভাৱিত কৰিলে। বিশেষকৈ, ১৮ শতিকাত ডেভিড হ্যুমে বিখ্যাতভাৱে সংশয়বাদক স্পষ্ট কৰিলে, বিজ্ঞানৰ সাময়িকতা নিৰ্ধাৰিত কৰাৰ সামৰ্থ্যৰ বিষয়ে আৰু অভিষ্ঠাপনৰ সমস্যাক এক নিশ্চিত সূত্ৰীকৰণ প্ৰদান কৰিলে। জন ষ্টুৱাৰ্ট মিলৰ ১৯ শতিকাৰ লেখসমূহক বৈজ্ঞানিক প্ৰণালীৰ বৰ্তমানৰ ধাৰণাৰ গঠন আৰু বৈজ্ঞানিক ব্যাখ্যাৰ পাছৰ হিচাপ-কিতাপ আশংকা কৰাৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি গণ্য কৰা হয়। যৌক্তিক দৃষ্টবাদ বাদ্যবাদ ২০ শতিকাৰ ভৌতিক বিজ্ঞানীসমূহৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছিল। তাৰ পাছতেই যৌক্তিক দৃষ্টবাদে কেইবা দশকলৈকে মৈদানখন সংজ্ঞায়িত কৰিলে। যৌক্তিক দৃষ্টবাদে কেৱল পৰীক্ষণযোগ্য বিবৃতিসমূহকহে অৰ্থপূৰ্ণ বুলি গণ্য কৰে, আধিবিদ্যক ব্যাখ্যাসমূহক নাকচ কৰে, আৰু প্ৰতিপাদনবাদক সমৰ্থন কৰে (প্ৰতিপাদনবাদে যুক্তিবাদ, পৰীক্ষণবাদ, আৰু ভাষাবিদ্যাক এক কৰে দৰ্শনক পৰীক্ষণ সম্বন্ধীয় বিজ্ঞানসমূহৰপৰা লাভ কৰা ফলাফলৰ সৈতে সুসংগত কৰিবলৈ)। সমগ্ৰ দৰ্শনক বৈজ্ঞানিক দৰ্শনলৈ পৰিবৰ্তিত কৰিবলৈ বাৰ্লিন চাৰ্কাল আৰু ভিয়েনা চাৰ্কালে ১৯২০ৰ দশকত যৌক্তিক দৃষ্টবাদ প্ৰস্তাৱিত কৰিছিল। লুডৱিগ ৱিটজেনষ্টাইনৰ পূৰ্বৰ ভাষাৰ দৰ্শনক ব্যাখ্যা কৰি যৌক্তিক দৃষ্টবাদীসকলে এক নিৰীক্ষণযোগ্যাতাৰ নীতি আগবঢ়াইছে, জ্ঞানীয় অৰ্থপূৰ্ণতাৰ। তেওঁলোকে ৰুচেলৰ যৌক্তিক পৰমাণুবাদ, আৰ্ণষ্ট মেকৰ ঘটনাবাদ-- মনে কেৱল প্ৰকৃত বা সাম্ভাৱ্য ইন্দ্ৰীয়সম্বন্ধীয় অভিজ্ঞতাহে জানে, যি সকলো বিজ্ঞানৰ সমল, সেয়া ভৌতিক বিজ্ঞানেই হওক বা মনোবিজ্ঞানেই হওক, আৰু পাৰ্চি ব্ৰিড্জমেনৰ পৰিচালনবাদক সমৰ্থন জনায়। অৰ্থাৎ, কেৱল নিৰীক্ষণযোগ্যহে বৈজ্ঞানিক আৰু জ্ঞানীয় অৰ্থপূৰ্ণ, আন হাতে অনিৰীক্ষণীয় অবৈজ্ঞানিক আৰু অৰ্থহীন, অথবা, দাৰ্শনিকসকলে পুনৰ বিবেচনা কৰাৰ যোগ্য নহয়, যি দাৰ্শনিকৰ নতুন কাম নতুন জ্ঞান সৃষ্টি কৰা নহয়, জ্ঞান ব্যৱস্থিত কৰাহে হৈ পৰিল। যৌক্তিক দৃষ্টবাদক প্ৰায় এক চৰম অৱস্থান হিচাপে দৰ্শোৱা হয়, যাৰ বিশ্বাস যে বিজ্ঞানে কেতিয়াও একো অপৰ্যবেক্ষণীয়ৰ উদ্ধৃতি দিব নালাগে-- আন কি সাময়িকতা, তন্ত্ৰ আৰু বিধিৰ দৰে মূল যেন লগা সংকেতনসমূহৰ বিষয়েও-- পিচে সেয়া অতিশয়োক্তি। তেনে অপৰ্যবেক্ষণীয়সমূহৰ কথাক উপমা হিচাপে-- পোণপটীয়া পৰ্যবেক্ষণ বিমূৰ্তত দৃষ্ট-- বা আটাইতকৈ বেয়াকৈ-- অধিবিদ্যা সম্বন্ধীয় বা ভাবাত্মক হিচাপে অনুমতি প্ৰদান কৰা হ'ব। শাস্ত্ৰীয় নিয়মসমূহক পৰীক্ষণমূলক নিয়মলৈ অনুবাদ কৰা হ'ব, আৰু শাস্ত্ৰীয় পদসমূহে পৰ্যবেক্ষণ সম্বন্ধীয় পদৰ পৰা অৰ্থ লাভ কৰিব সামঞ্জস্যৰ নিয়মেৰে। ভৌতিক বিজ্ঞানত গণিত যুক্তিবাদেৰে প্ৰতীকাত্মক যুক্তিলৈ অনূদিত হ'ব। তৰ্কসংগত পুনৰ্নিৰ্মাণে সাধাৰণ ভাষাক মান্য সমকক্ষলৈ অনুবাদ কৰিব, সকলো এক যৌক্তিক বাক্য বিন্যাসেৰে সংযোজিত আৰু একত্ৰিত। এটি বৈজ্ঞানিক সূত্ৰক নিজৰ প্ৰতিপাদনৰ প্ৰক্ৰিয়াৰে বিবৃত কৰা হ'ব, আৰু এক যৌক্তিক অশ্মই সূত্ৰৰ সত্যতা বা মিথ্যা প্ৰতিপাদন কৰিব। ১৯৩০ৰ দশকৰ শেষৰ ফালে যৌক্তিক দৃষ্টবাদীসকলে জাৰ্মানী আৰু অষ্ট্ৰিয়া ত্যাগ কৰি ব্ৰিটেইন আৰু আমেৰিকাত প্ৰৱেশ কৰিলে। তেতিয়ালৈকে, অনেকে মেকৰ ঘটনাবাদক অট্ট' নিউৰেথৰ ভৌতিকতাবাদেৰে সলাইছিল, আৰু ৰুডল্ফ কাৰ্ণেপে প্ৰতিপাদনক সাধাৰণভাৱে নিশ্চিতকৰণেৰে সলাব বিচাৰিছিল। ১৯৪৫ত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ শেষত, যৌক্তিক দৃষ্টবাদৰ প্ৰভাৱ হ্ৰাস পাবলৈ ধৰিল। যৌক্তিক পৰীক্ষণবাদ, প্ৰধানতঃ কাৰ্ল হেম্পেলৰ নেতৃত্বত, আমেৰিকাত, যোনে আবৃত নিয়ম মডেল ব্যাখ্যা কৰিছিল, ব্যাখ্যাৰ যৌক্তিক ৰূপ চিনাক্ত কৰিবলৈ, "কৰণ"ৰ কোনো উদ্ধৃতি প্ৰদান নকৰাকৈ। যৌক্তিক দৃষ্টবাদী আন্দোলন বিশ্লেষণাত্মক দৰ্শনৰ মুখ্য আধাৰ হ'ল। যৌক্তিক দৃষ্টবাদে ১৯৬০ৰ দশলৈকে বিজ্ঞানৰ দৰ্শনকে ধৰি এংল'স্ফেয়াৰ দৰ্শনত দমনীয় ভূমিকা পালন কৰিলে। পিচে এই আন্দোলনে নিজৰ কিছু কেন্দ্ৰীয় সমস্যাকেই সমাধান কৰিব নোৱাৰিলে, আৰু ইয়াৰ সিদ্ধান্তসমূহ প্ৰায় আক্ৰমণৰ সন্মুখীন হ'বলৈ ধৰিল। যি কি নহওক, ই বিজ্ঞানৰ দৰ্শনক এক পৃথক উপ-শৃংখলা ৰূপে স্থান দিয়াত এক বিশেষ ভূমিকা পালন কৰিলে, কাৰ্ল হেম্পেলৰ মুখ্য নেতৃত্বত। থমাচ কুহ্ন ১৯৬২ চনৰ নিজৰ ঐতিহাসিক গ্ৰন্থ দ্য ষ্ট্ৰাক্সাৰ অৱ চাইণ্টিফিক ৰিভ'লিউচন্সত থমাচ কুহ্নে যৌক্তিক দৃষ্টবাদ বিৰোধী প্ৰতিক্ৰিয়াসমূহক কেন্দ্ৰীভূত কৰিলে। তেওঁ তৰ্ক কৰিলে যে পৰ্যবেক্ষণ আৰু মূল্যাংকনৰ প্ৰণালী এক দৃষ্টান্তৰত সংঘটিত হয়। দৃষ্টান্তৰেৰে তেওঁ বুজাইছে নিজৰ দৃষ্টিকোণেৰে কৰা পৰ্যবেক্ষণৰ সৈতে সুসংগত, বিশ্বৰ এক যৌক্তিকভাৱে সুসংগত "ছবি"। দৃষ্টান্তৰে এক বৈজ্ঞানিক শৃংখলাক সংজ্ঞায়িত কৰা প্ৰশ্ন আৰু অভ্যাসৰ সমূহকো সামৰে। তেওঁ "সাধাৰণ বিজ্ঞান"ক পৰ্যবেক্ষণ আৰু "সাঁথৰৰ সমাধান" বুলি চিহ্নিত কৰিছিল যি এক দৃষ্টান্তৰৰ ভিতৰত সংঘটিত হয়, পিচে বৈপ্লৱিক বিজ্ঞান সংঘটিত হয় যেতিয়া এটা দৃষ্টান্তৰে আন এটা দৃষ্টান্তৰৰ স্থান লয়, এক দৃষ্টান্তৰৰ স্থানান্তৰণত। কুহ্নে এই কথা অস্বীকাৰ কৰিলে যে পৰীক্ষা কৰিবলগীয়া পৰিকল্পনাক সেই সূত্ৰৰ প্ৰভাৱৰপৰা মুক্তকৈ পৰীক্ষা কৰিব পাৰি, যি সূত্ৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি পৰ্যবেক্ষণ কৰা হৈছে। আৰু তেওঁ লগতে তৰ্ক কৰিলে যে দুই প্ৰতিদ্বন্দ্ব্বী দৃষ্টান্তৰক স্বতন্ত্ৰকৈ মূল্যাংকন কৰিব পৰা নাযায়। এটাতকৈ অধিক যৌক্তিক নিৰ্মাণে এই বিশ্বৰ এক ব্যৱহাৰ্য সমানতা অংকিত কৰিব পাৰে, কিন্তু পৰস্পৰৰ সৈতে তেনে কৰিবলৈও কোনো সামান্য আধাৰ নাই, সূত্ৰৰ বিৰুদ্ধে সূত্ৰ। কোনো এটায়ো মূল্যাংকনৰ মান প্ৰদান নকৰে, সেয়ে দৃষ্টান্তৰ সলনি হ'লে বৈজ্ঞানিক প্ৰগতি জোখাৰ কোনো স্পষ্ট পথ নাই। কুহ্নৰ মতে, দৃষ্টান্তৰৰ চয়নক তৰ্কসংগত প্ৰক্ৰিয়াই জীৱিত ৰাখিছিল, কিন্তু সিহঁতৰ দ্বাৰাই ই সম্পূৰ্ণ ৰূপে নিৰ্ণিত নহয়। দুই দৃষ্টান্তৰৰ মাজৰ পৰা চয়নত বিশ্বৰ দুই পৃথক ছবি দাঙি ধৰা হয়, তাৰ মাজৰ পৰা সেই ছবিক চয়ন কৰা হয় যি অধিক অশাজনক যেন লাগে। কুহ্নৰ মতে, কোনো দৃষ্টান্তৰৰ গ্ৰহণ বা বৰ্জন যিমান এক যৌক্তিক প্ৰক্ৰিয়া, সিমানেই এক সামাজিক প্ৰক্ৰিয়াও। পিচে, কুহ্নৰ অৱস্থান, সাপেক্ষবাদী নহয়। কুহ্নৰ মতে দৃষ্টান্তৰ তেতিয়া পৰিৱৰ্তিত হয় যেতিয়া পুৰণি দৃষ্টান্তৰত ভালে সংখ্যক পৰ্যবেক্ষণ সম্বন্ধীয় বিসংগতি দেখা যায় আৰু নতুন দৃষ্টান্তৰে সিহঁতকো বুজাব পাৰে। অৰ্থাৎ, দৃষ্টান্তৰ পৰিবৰ্তন ঘটে পৰ্যবেক্ষণৰ আধাৰত, যদিও সেই পৰ্যবেক্ষণসমূহ পুৰণি দৃষ্টান্তৰৰ আধাৰত কৰা হয়। বৰ্তমানৰ অভিগমনসমূহ স্বয়ংসিদ্ধ ধাৰণা অনেক চিন্তাবিদে স্বয়ংসিদ্ধ ধাৰণা কিছুমান স্পষ্ট কৰিব বিচাৰে, যাৰ ওপৰত বিজ্ঞান সম্ভৱতঃ আধাৰিত, ই মূলবাদৰ এক ৰূপ। কৰ্মৰত বিজ্ঞানীসকলৰ সাধাৰণতে ই এক অন্তৰ্নিহিত দৰ্শন যে বৈজ্ঞানিক প্ৰণালীক বৈধ ঘোষণা কৰিবলৈ উল্লিখিত কল্পনা বা ধাৰণাসমূহৰ প্ৰয়োজন: ১/ সকলো পৰ্যবেক্ষণকাৰীৰ মাজত এক বস্তুবাদী বাস্তৱতা বিতৰিত; ২/ এই বস্তুবাদী বাস্তৱতাক প্ৰাকৃতিক নিয়ম কিছুমান চালিত কৰে; ৩/ এই নিয়মসমূহক প্ৰণালীবদ্ধ পৰ্যবেক্ষণ আৰু পৰীক্ষণেৰে আৱিষ্কাৰ কৰিব পৰা যায়। সমৰ্থকসকলে দাবী কৰে এই কল্পনাসমূহ যুক্তিসংগত আৰু বিজ্ঞানৰ অভ্যাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয়। যেনে, হুঘ গছে তৰ্ক কৰে যে বিজ্ঞানে পূৰ্বতেই ধৰি লয় যে "ভৌতিক জগৎ ব্যৱস্থিত আৰু সুবোধ"। ঠিক তেনেদৰে, জীৱবিজ্ঞানী ষ্টীফেন জে' গুডে উদ্ধৃতি দিছিল যে ভূগৰ্ভশাস্ত্ৰ অধ্যয়ন কৰাৰ পূৰ্বে বিজ্ঞানীসকলে অনুমান কৰি লয় যে প্ৰকৃতিৰ নিয়মসমূহ সুসংগত। এই দৃষ্টিত, বৈজ্ঞানিক নিয়মসমূহৰ সমানতা এক প্ৰমাণ কৰিব নোৱাৰা স্বীকাৰ্য, যিয়ে বিজ্ঞানক অ-পৰ্যবেক্ষণীয় অতীতলৈ এক্সট্ৰাপ'লেট কৰিবলৈ অনুমতি প্ৰদান কৰে। আন শব্দত, প্ৰাকৃতিক নিয়মসমূহৰ সুসংগতি আছে বুলি ধৰি ল'লেহে অতীতৰ এক অৰ্থপূৰ্ণ অধ্যয়ন সম্ভৱ। সুসংগতিবাদ স্বয়ংসিদ্ধ ধাৰণাৰ ওপৰত বিজ্ঞান আধাৰিত হোৱাৰ ধাৰণাৰ বিপৰীতে, সুসংগতিবাদে কয় যে বিবৃতিসমূহৰ এক সুসংগত ব্যৱস্থাৰ অংগ হিচাপে বৈধতা প্ৰতিপন্ন কৰা যায়। বা, কোনো বিবৃতিক নিজতেই বৈধ বুলি ক'ব পৰা নাযায়, কেৱল সুসংগত ব্যৱস্থাৰহে বৈধতা প্ৰতিপন্ন কৰিব পৰা যায়। শুক্ৰৰ পাৰগমনৰ পূৰ্বানুমানক আকাশী বস্তুসমূহ আৰু পূৰ্বৰ পৰ্যবেক্ষণৰ আন আন বিশ্বাসসমূহৰ দ্বাৰা বৈধ প্ৰতিপন্ন কৰিব পৰা যায়। পূৰ্বতে বুজোৱাৰ দৰেই, পৰ্যবেক্ষণ এক জ্ঞানীয় কৰ্ম। অৰ্থাৎ, ই পূৰ্বৰে পৰা অস্তিত্বত থকা এক সহায়ক বিশ্বাসৰ সংগ্ৰহৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ্শীল। শুক্ৰৰ পাৰগমনৰ পৰ্যবেক্ষণক টেলিস্ক'পৰ পোহৰবিদ্যা বিষয়ক, টেলিস্ক'পৰ যান্ত্ৰিক বিষয় বিষয়ক, আকাশী বস্তুসমূহৰ যান্ত্ৰিক বিদ্যা বিষয়ক বিশ্বাস আদিৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। যদি পূৰ্বানুমান ভুল হ'লহেতেন আৰু পাৰগমন লক্ষ্য কৰা নহ'লহেতেন, তেন্তে ই সম্ভৱতঃ প্ৰণালীৰ অভিযোজন ঘটালেহেতেন, কোনো কোনো সহায়ক ধাৰণাৰ সাল-সলনি হ'লহেতেন, পিচে সমগ্ৰ শাস্ত্ৰীয় প্ৰণালীটো বৰ্জন কৰা নহ'লহেতেন। প্ৰকৃততে, ডুহেম-কুৱাইন গৱেষণামূলক প্ৰবন্ধানুযায়ী, পিয়েৰে ডুহেম আৰু ডাব্লিউ ভি কুঁৱাইনৰ পাছত, কোনো সূত্ৰক অকলশৰীয়াকৈ পৰীক্ষণ কৰা অসম্ভৱ। পৰীক্ষণযোগ্য পূৰ্বানুমান কৰিবলৈ সহায়ক অনুমান যোগ কৰা অপৰিহাৰ্য। যেনে, নিউটনৰ মধ্যাকৰ্ষণৰ নিয়মক পৰীক্ষা কৰিবলৈ, সূৰ্যৰ স্থান, ভৰ, গ্ৰহসমূহৰ ভৰ আদিৰ কথা জনা বা সিহঁতৰ বিষয়ে ধাৰণা থকা অনিবাৰ্য। এই কথা বিখ্যাত, যে ইউৰেনাছৰ গ্ৰহপথৰ পূৰ্বানুমান কৰাৰ অসমফলতাই নিউটনৰ নিয়মৰ বৰ্জন নঘটালে, পিচে এই পৰিকল্পনাৰহে বৰ্জন ঘটালে যে সৌৰজগতত কেৱল সাতটা গ্ৰহ আছে। তাৰ পাছত হোৱা অনুসন্ধানসমূহে এক অষ্টম গ্ৰহৰ আৱিষ্কাৰৰ পথ মেলিলে-- নেপচ্যুন। যদি কোনো পৰীক্ষণ অসফল হৈছে, তেন্তে কিবা এটা ভুল আছে। পিচে, কি ভুল, সেয়া জনা অতিকৈ কঠিন: এটি অচীন গ্ৰহ, বেয়াকৈ অংশ-শোধিত পৰীক্ষণৰ সৰঞ্জাম, নে অন্তৰিক্ষৰ অপূৰ্বকল্পিত বক্ৰতা, নে আন কিবা? ডুহেম-কুৱাইন গৱেষণামূলক প্ৰবন্ধৰ এটি ফল হ'ল যে কোনোৱে যিকোনো সূত্ৰক যিকোনো পৰীক্ষামূলক পৰ্যবেক্ষণেৰে সংগত কৰিব পাৰে, যথেষ্ট সংখ্যক তদৰ্থ পৰিকল্পনা যোগ কৰি। কাৰ্ল পপাৰে এই গৱেষণামূলক প্ৰবন্ধক স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিলে। তেওঁ নিষ্কপট মিথ্যায়নক বৰ্জন কৰিলে। তাৰ সলনি, তেওঁ "যোগ্যতমৰ উত্তৰজীৱিতা"ৰ দৃষ্টিক সমৰ্থন জনালে। এই দৃষ্টিত আটাইতকৈ অধিক মিথ্যায়িত কৰিব পৰা বৈজ্ঞানিক সূত্ৰকেই পচন্দ কৰা হয়। সকলো চলে অষ্ট্ৰিয়াৰ বিজ্ঞানৰ দাৰ্শনিক পল ফেয়েৰাবেণ্ডে (১৯২৪-১৯৯৪) তৰ্ক কৰিছিল যে বৈজ্ঞানিক প্ৰণালীৰ কোনো এনে বিৱৰণ নাই যিয়ে বিজ্ঞানীসকলে ব্যৱহাৰ কৰা সকলো অভিগমন আৰু প্ৰণালী সামৰি ল'ব পৰাকৈ বাহুল্য ৰাখে। তেওঁ দাবী কৰিলে যে বিজ্ঞানৰ বিকাশক শাসন কৰা এনে কোনো ব্যৱহাৰ্য প্ৰণালীসম্বন্ধীয় নিয়ম নাই যাৰ কোনো ব্যতিক্ৰম নাই। ফেয়েৰবেণ্ডৰ মতে, কোনো পৰিপ্ৰেক্ষিত প্ৰণালীয়ে বিজ্ঞানৰ বিকাশক কণ্ঠৰোধ আৰু বাধিত কৰিব। তেওঁ দাবী কৰিছিল যে "এনে একমাত্ৰ নীতি যিয়ে বিকাশক বাধিত নকৰে হ'ল: "সকলো চলে""। ফেয়েৰাবেণ্ডৰ মতে বিজ্ঞান আৰম্ভ হৈছিল এক মুক্তকাৰী আন্দোলনৰ ৰূপত, পিচে সময়ৰ সৈতে, ই বৰ্দ্ধিতভাৱে উদ্ধত আৰু কঠোৰ হৈ পৰিছে। সেয়ে ই এক ভাৱাদৰ্শলৈ পৰিণত হ'বলৈ ধৰিছে। বিজ্ঞানে দমনমূলক বৈশিষ্ট্য আহৰণ কৰিবলৈ লৈছে। তেওঁ তৰ্ক কৰিলে যে বিজ্ঞান আৰু ধৰ্ম, জাদু, বা মিথকবিদ্যাৰ মাজত ভেদ কৰাৰ স্পষ্ট পথ উলিওৱা অসম্ভৱ। তেওঁ বিজ্ঞানৰ অনন্য দমনক সমাজক সত্তাবাদী আৰু অস্থলিতভাৱে আগুৱাই লৈ যোৱাৰ এক সাধন হিচাপে চাইছিল। এই জ্ঞানতাত্ত্বিক নৈৰাজ্যবাদৰ প্ৰচাৰে তেওঁৰ আলোচকসমূহক তেওঁক "বিজ্ঞানৰ নিকৃষ্টতম শত্ৰু" উপাধি দিয়াত সহায় কৰিলে। বৈজ্ঞানিক জ্ঞানৰ সমাজ-শাস্ত্ৰ কুহ্নৰ মতে বিজ্ঞান এক অত্যন্ত সাম্প্ৰদায়িক কাৰ্য যাক কেৱল সম্প্ৰদায়ৰ অংগ হিচাপেহে কৰিব পৰা যায়। তেওঁৰ বাবে, বিজ্ঞান আৰু আন ছাত্ৰ-শৃংখলাৰ মাজৰ পাৰ্থক্য হ'ল কেৱল সম্প্ৰদায়টোৱে কাৰ্য সম্পন্ন কৰাৰ ধৰণ। অন্যান্যই, বিশেষকৈ ফেয়েৰাবেণ্ড আৰু আন কোনো কোনো উত্তৰাধুনিকতাবাদী চিন্তাবিদে তৰ্ক কৰিছে যে এই পাৰ্থক্য ৰক্ষা কৰিবলৈ বিজ্ঞানৰ সামাজিক কৰ্মসমূহ আৰু আন শৃংখলাৰ মাজত পাৰ্থক্যৰ অভাৱ। তেওঁলোকৰ মতে, সামাজিক কাৰকসমূহৰ বৈজ্ঞানিক প্ৰণালীত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু পোণপটীয়া ভূমিকা আছে। পিচে সিহঁতে বিজ্ঞান আৰু আন শৃংখলাৰ মাজত কোনো পাৰ্থক্যৰ সৃষ্টি নকৰে। এই হিচাপে, বিজ্ঞানক সামাজিকভাৱে নিৰ্মাণ কৰা হয়, যদিও ই অধিক চৰম ধাৰণা যে বাস্তৱতা স্বয়ং এক সামাজিক নিৰ্মাণ নুবুজাই। পিচে, কুঁৱাইনৰ দৰে কোনো কোনোৱে বিশ্বাস কৰে যে বাস্তৱতা এক সামাজিক নিৰ্মাণ:ভৌতিক বস্তুসমূহ ধাৰণাত্মকভাৱে পৰিস্থিতিটোলৈ অনা হয় সুবিধাজনক মধ্যস্থকাৰীৰ ৰূপত, অভিজ্ঞতাৰ চৰ্তৰ সংজ্ঞাৰ ৰূপত নহয়, পিচে সাধাৰণভাৱে অলঘূকৰণীয় যথাস্থানত ৰখাৰ ৰূপত, তুল্য, জ্ঞানতাত্ত্বিকভাৱে, হ'মাৰৰ দেৱতাসমূহৰ দৰে পিচে মোৰ ভাগত মই, যোগ্যতাৰ ৰূপত ৰখা ভৌতিক বিজ্ঞানীয়ে, ভৌতিক বস্তুসমূহত বিশ্বাস ৰাখো আৰু হ'মাৰৰ দেৱতাসকলত নাৰাখো; আৰু মই তেনেকৈ বিশ্বাস নকৰাক এক বৈজ্ঞানিক ত্ৰুতি গণ্য কৰো। এনে ধৰণৰ চিন্তাধাৰাৰ বিৰুদ্ধে যি ৰাজহুৱা প্ৰতিক্ৰিয়া হৈছিল, বিশেষকৈ ১৯৯০ৰ দশকত, তাকেই বিজ্ঞান যুদ্ধ বোলা হয়। শেহতীয়া দশকসমূহৰ বৃহৎ বিকাশ হৈছে ডেভিড ব্লুৰ, হেৰী কলিন্স, ব্ৰুণ' লাটৌৰ আৰু আন্সেল্ম ষ্ট্ৰছৰ দৰে নৃবেজ্ঞানী আৰু সমাজবিদসকলে বৈজ্ঞানিক সম্প্ৰদায়সমূহৰ গঠন, সংৰচনা, আৰু ক্ৰমবিকাশৰ অধ্যয়ন। জ্ঞানৰ সৃষ্টিত বৈজ্ঞানিক সম্পৰদায়সমূহৰ দক্ষতা বুজিবলৈ অৰ্থনীতিৰ ধাৰণা আৰু প্ৰণালী, যেনে যুক্তিসংগত বিকল্প, সামাজিক বিকল্প বা খেল সূত্ৰ আদিকো ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। এই আন্তঃশৃংখলীয় ক্ষেত্ৰক বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তি অধ্যয়ন বোলা হয়। ইয়াত বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ অভিগমন হ'ল বৈজ্ঞানিক সম্প্ৰদায়সমূহ প্ৰকৃততে কেনেকৈ পৰিচালিত হয় তাৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰা। মহাদেশীয় দৰ্শন (১৯-২০ শতিকাৰ ইউৰোপীয়) মহাদেশীয় দাৰ্শনিক পৰম্পৰাৰ দাৰ্শনিকসকলক সাধাৰণতে বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ দাৰ্শনিক হিচাপে গণ্য কৰা নহয়। পিচে, তেওঁলোকেও বিজ্ঞানৰ বিষয়ে বহু কথা কয়, তাৰে কিছুমানৰ বিশ্লেষণাত্মক পৰম্পৰাত প্ৰত্যাশিত বিষয় থাকে। উদাহৰণ স্বৰূপে, নিয়েটছেই নিজৰ "দ্য জিনিয়ালজী অৱ মৰেল্স"ত গৱেষণামূলক প্ৰবন্ধ আগবঢ়ালে যে বিজ্ঞানত সত্যৰ সন্ধান তপস্বী আদৰ্শৰ এক প্ৰকাৰ। সাধাৰণতে, মহাদেশীয় দৰ্শনত বিজ্ঞানক এক বিশ্ব-ঐতিহাসিক দৃষ্টিৰে চোৱা হয়। জৰ্জ ৱিল্হেল্ম ফ্ৰাইড্ৰিছ হেগেল তেনে প্ৰথম দাৰ্শনিকসকলৰ অন্যতম যিয়ে এই দৃষ্টিক সমৰ্থন জনাইছিল। কুহ্নতকৈ এক পীড়িতকৈ বা তাতোকৈ অধিক আগৰ পিয়েৰে ডুহেম আৰু গেষ্টন বেকেলাৰ্ডেও এই দৃষ্টিৰে বিজ্ঞানৰ বিষয়ে লিখিছিল। এই অভিগমনসমূহত ঐতিহাসিক আৰু সমাজ-শাস্ত্ৰীয় দিশ আছে, জীৱিত অভিজ্ঞতাক অধিক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা হয়, বিশ্লেষণাত্মক প্ৰম্পৰাৰ বিকাশ-ভিত্তিক বা ইতিহাস বিৰোধী অভিগমনৰ বিপৰীতে (হুচেৰ্লীয়ান "জীৱন-বিশ্ব"ৰ দৰে)। এই দৃষ্টি এডমাণ্ড হুছেৰ্লৰ ফেন'মেনলজী, মেৰলিউ-পণ্টিৰ শেষৰ কৰ্মসমূহ (নেচাৰ: ক'ৰ্চ ন'টছ ফ্ৰম দ্য কলেজ দে ফ্ৰাঞ্চ, ১৯৫৬-৬০) আৰু মাৰ্টিন হেইডেগাৰৰ হাৰ্মেনেউটিক্স। বিজ্ঞান সম্বন্ধে মহাদেশীয় দৰ্শনত পৰা বৃহত্তম প্ৰভাবৰ অন্যতম মাৰ্টিন হেইডেগাৰৰ শাস্ত্ৰীয় মনোভাৱৰ সমালোচনা। ই বৈজ্ঞানিক মনোভাৱকো সামৰে। সেই বাবেই মহাদেশীয় পৰম্পৰা মানৱ জীৱনত আৰু দাৰ্শনিক অনুসন্ধানত বিজ্ঞানৰ গুৰুত্বকলৈ সন্দেহপ্ৰৱণ। অথচ, কেইবাটাও গুৰুত্বপূৰ্ণ কৰ্ম আছে: বিশেষকৈ কুহ্নৰ অগ্ৰত্ব, এলেগজেণ্ড্ৰে কয়ৰে। ফৌকাল্টৰ শক্তি আৰু দুৰ্নীতিৰ অধ্যয়ন, উন্মত্ততাৰ "বিজ্ঞান"ৰ ভিতৰত আৰু অৰ্ডাৰ অৱ থিংচত ঐতিহাসিক আৰু বৈজ্ঞানিক চিন্তাৰ বিশ্লেষণ। বিজ্ঞানৰ মহাদেশীয় দৰ্শনত তেওঁৰ পাছত বিংশ শতিকাৰ শেষৰ ফালে জাৰ্গেন হেবাৰ্মাছ (যেনে, "ট্ৰুথ এণ্ড জাষ্টিফিকেচন", ১৯৯৮), কাৰ্ল ফ্ৰাইড্ৰিখ ভন ৱেইজচেকাৰ ("য়ুনিটি অৱ নেচাৰ", ১৯৮০) আৰু ৱল্ফগেং ষ্টেগম্যুলাৰ ("প্ৰব্লেমে আণ্ড ৰেচুল্টাটে ডেৰ ৱিছেনচ্ছাফ্টথিয়'ৰিয়ে আণ্ড এনেলিটিস্চেন ফিল'চফিয়ে'''", ১৯৭৩-১৯৮৬)। অন্যান্য বিষয় খণ্ডতাবাদ বিশ্লেষণ হ'ল এক পৰ্যবেক্ষণ বা সূত্ৰক ভাঙি সৰলতৰ ধাৰণাৰে বুজাৰ চেষ্টা। এই অভিগমনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বিভিন্ন দাৰ্শনিক অৱস্থিতিক খণ্ডতাবাদ বুলিব পাৰি। তাৰে এক হ'ল এই বিশ্বাস যে অধ্যয়নৰ সকলো ক্ষেত্ৰকে বৈজ্ঞানিকভাৱে ব্যাখ্যা কৰিব পাৰি। সম্ভৱতঃ এক ঐতিহাসিক ঘটনাক সমাজ-শাস্ত্ৰীয় বা মনোবৈজ্ঞানিক সংজ্ঞাৰে বুজাব পৰা যায়, যাক আকৌ মানৱ মনোবৈজ্ঞানিক সংজ্ঞাৰে বুজাব পৰা যায়, যাক আকৌ ৰসায়ন বিজ্ঞান আৰু ভৌতিক বিজ্ঞানেৰে বুজাব পৰা যায়। ডেনিয়েল ডেন্নেটে বৈধ খণ্ডতাবাদক লুভীয়া খণ্ডতাবাদৰ পৰা পৃথক কৰিছিল, যিয়ে প্ৰকৃত জটিলতাসমূহক অস্বীকাৰ কৰে আৰু অতি শীঘ্ৰে সাধাৰণীকৰণ কৰে গৈ। সামাজিক দায়বদ্ধতা বিজ্ঞানৰ নিৰপেক্ষতাৰ সৈতে জড়িত এক বহল সমস্যা হ'ল বিজ্ঞানে কি বিষয়, অন্বেষণ কৰিব বিচাৰে, অৰ্থাৎ, পৃথিৱীৰ কি অংশ, আৰু মানুহক বিজ্ঞানে অধ্যয়ন কৰে। ফিলিপ কিটছাৰে নিজৰ "চাইঞ্চ, ট্ৰুথ, এণ্ড ডেম'ক্ৰেচি"ত তৰ্ক কৰিছে যে যি বৈজ্ঞানিক অধ্যয়নে জনসংখ্যাৰ কোনো অংশক কম চোকা, সফল বা ভাৱাত্মকভাৱে পিচ পৰা বুলি দেখুৱাই, সিহঁতে এক ৰাজনৈতিক প্ৰতিক্ৰিয়া পায়, যিয়ে সেই অংশক বিজ্ঞানৰপৰা আঁতৰাই লৈ যায়। সেয়ে, তেনে অধ্যয়নে ভাল বিজ্ঞানৰ বহল ঐক্যমত্যক অৱমাননা কৰে আৰু শেষত নিজকেই অবৈজ্ঞানিক প্ৰতিপন্ন কৰে। বিশেষ বিজ্ঞানসমূহৰ দৰ্শন বিজ্ঞান সম্বন্ধীয় সাধাৰণ প্ৰশ্নসমূহ অধ্যয়ন কৰাৰ উপৰিয়ো বিজ্ঞানৰ দৰ্শনে বিশেষ বিজ্ঞানৰ বিষয়েও প্ৰশ্ন কৰে। বহু দাৰ্শনিক এনে কৰ্মত নিয়োজিত। তেওঁলোকে বিশেষ বিজ্ঞানসমূহৰ প্ৰতিষ্ঠামূলক প্ৰশ্ন শোধাৰ উপৰিয়ো তেনে বিজ্ঞানৰ উদাহৰণসমূহক বহলতৰ দাৰ্শনিক প্ৰশ্নৰ সমাধানৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। একবিংশ শতিকাত বিশেষ বিজ্ঞান বিষয়ক দাৰ্শনিক অভ্যাসকাৰীৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাইছে। পৰিসংখ্যানবিদ্যাৰ দৰ্শন অধিষ্ঠাপনৰ সমস্যাক পৰিসংখ্যানবিদ্যাৰ প্ৰতিষ্ঠাত এক পৃথক ৰূপত দেখা যায়। সাধাৰণতে পৰিসংখ্যানবৈজ্ঞানিক পৰিকল্পনা পৰীক্ষণত এই দাবীসমূহক এৰাই চলাই হয় যে সাক্ষ্যই এক পৰিকল্পনাক সমৰ্থন কৰে, নে অধিক সম্ভাব্য কৰে। তাৰ বিপৰীতে, সাধাৰণতে পৰীক্ষণত এক পি-মূল্য পোৱা যায়, যি সাক্ষ্য তেনে হয় নে নহয় তাৰ সম্ভাৱনীয়তা, এই পূৰ্ব ধাৰণাত, যে পৰিক্ষা কৰা পৰিকল্পনা শুদ্ধ হয়। যদি পি-মূল্য জোখতকৈ কম, পৰিকল্পনাক বৰ্জন কৰা হয়, এই প্ৰক্ৰিয়া মিথ্যায়নৰ সৈতে সাদৃষ্যপূৰ্ণ। তাৰ বিপৰীতে, বায়েচিয়ান অনুমানত, পৰিকল্পনাক সম্ভাৱনীয়তা প্ৰদান কৰা হয়। পৰিসংখ্যানবিদ্যাৰ আন আন চৰ্চাৰ বিষয় সম্ভাৱনীয়তাৰ ব্যাখ্যা, অভাৰ্ফিটিং আৰু অনুবন্ধ আৰু কৰণৰ মাজৰ পাৰ্থক্য। গণিতৰ দৰ্শন গণিতৰ দৰ্শনৰ বিষয় গণিতৰ দাৰ্শনিক ভিত্তি আৰু সংশ্লেষ আদিৰ বিষয়ে। কেন্দ্ৰীয় প্ৰশ্নকেইটামান হ'ল-- সংখ্যা, ত্ৰিভুজ আৰু আন আন গাণিতিক সত্তাসমূহ মানৱ মনতহে অস্তিত্বত থাকে নে স্বাধীনভৱেও থাকে? গাণিতিক প্ৰস্তাৱসমূহৰ প্ৰকৃতি কি? "১+১=২" হয় নে নহয় বুলি প্ৰশ্ন কৰা কাৰ্য মৌলিকভাৱে এটি পিণ্ড ৰঙা হয় নে নহয় সেই প্ৰশ্ন কৰাতকৈ বেলেগ নে? গণনা উদ্ভাৱন কৰা হৈছিল নে আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছিল? তেনে এক প্ৰশ্ন হ'ল যে গণিত শিক্ষাত কেৱল যুক্তিৰ প্ৰয়োজন নে অভিজ্ঞতাৰো প্ৰয়োজন। গাণিতিক উপপাদ্যক প্ৰমাণিত কৰাৰ অৰ্থ কি? কেনেকৈ জানিম যে এটি গাণিতিক প্ৰমাণ শুদ্ধ নে ভুল? গণিতৰ দাৰ্শনিকসকলে গণিত আৰু তৰ্কবিদ্যাৰ সম্বন্ধ, মানৱ সামৰ্থ্য যেনে স্বজ্ঞা আৰু ভৌতিক ব্ৰহ্মাণ্ডকো অধ্যয়ন কৰে। ভৌতিক বিজ্ঞানৰ দৰ্শন ভৌতিক বিজ্ঞানৰ দৰ্শনত আধুনিক ভৌতিক বিজ্ঞানত অন্তৰ্নিহিত মৌলিক দাৰ্শনিক প্ৰশ্ন যেনে পদাৰ্থ আৰু ঊৰ্জা আৰু সিহঁতে কেনেকৈ পৰস্পৰক প্ৰভাৱিত কৰে। মুখ্য প্ৰশ্নসমূহৰ বিষয় স্থান আৰু সময়ৰ প্ৰকৃতি, পৰমাণু আৰু পৰমাণুবাদ। লগতে সৃষ্টিতত্ত্বৰ পূৰ্বানুমান, ক্নাণ্টাম বলবিদ্যাৰ ব্যাখ্যা, পৰিসংখ্যানবৈজ্ঞানিক বলবিদ্যাৰ প্ৰতিষ্ঠা, আকস্মিকতা, নিয়তিবাদ আৰু ভৌতিক বৈজ্ঞানিক নিয়মসমূহৰ প্ৰকৃতি। পূৰ্বতে ইয়াৰ বহুতো প্ৰশ্ন অধিবিদ্যাত অধ্যয়ন কৰা হৈছিল (যেনে নিয়তিবাদ, আকস্মিকতা, স্থান আৰু সময় আদি) ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ দৰ্শন ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ দৰ্শন হ'ল ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ প্ৰণালীবিজ্ঞানৰ আৰু সমলৰ দাৰ্শনিক অধ্যয়ন। ইয়াক দাৰ্শনিক, ৰসায়ন বিজ্ঞানী আৰু দাৰ্শনিক-ৰসায়ন বিজ্ঞানীসকলে অধ্যয়ন কৰে। ইয়াত সাধাৰণ বিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ সমস্যাসমূহৰ ৰসায়ন বিজ্ঞানত প্ৰয়োগ অধ্যয়ন কৰা হয়। যেনে, সকলো ৰাসায়নিক প্ৰক্ৰিয়াক ক্বাণ্টাম বলবিদ্যাৰে বুজাব পৰা যায় নে ৰসায়ন বিজ্ঞানক ভৌতিক বিজ্ঞানলৈ অনুবাদ কৰিব পৰা নাযায়? আন এক উদাহৰণ, ৰাসায়নিক প্ৰতিক্ৰিয়া পদ্ধতিৰ নিশ্চিতকৰণৰ পদ্ধতিৰ অধ্যয়নেৰে সূত্ৰ নিশ্চিত কৰাৰ প্ৰক্ৰিয়া বিষয়ক দৰ্শন অধ্যয়ন কৰা। প্ৰতিক্ৰিয়া পদ্ধতি নিৰ্ধাৰণ কৰা কঠিন কাৰণ সিহঁতক পোণপটীয়াকৈ পৰ্যবেক্ষণ কৰিব পৰা নাযায়। ৰসায়ন বিজ্ঞানীসকলে বহুতো পৰোক্ষ জোখক সাক্ষ্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে কিছু কিছু প্ৰক্ৰিয়াক বাদ দিবলৈ। কিন্তু তেওঁলোক প্ৰায় নিশ্চিত নহয় যে শেষ থকা প্ৰক্ৰিয়াসমূহ শুদ্ধ নে ভুল, কাৰণ আন কেইবাটাও বৈকল্পিক প্ৰক্ৰিয়া মজুত থাকে, যাক তেওঁলোকে সম্ভৱতঃ পৰীক্ষা কৰা নাই বা চিন্তাও কৰা নাই। দাৰ্শনিকসকলে ভৌতিক ধাৰণা নুবুজোৱা ৰাসায়নিক ধাৰণা যানে ৰাসায়নিক বন্ধনকো বুজাবলৈ চেষ্টা কৰে। জীৱবিজ্ঞানৰ দৰ্শন জীৱবিজ্ঞানৰ দৰ্শনত জীৱবিজ্ঞান আৰু জৈৱচিকিৎসা বিজ্ঞান সম্বন্ধীয় জ্ঞানতাত্ত্বিক, অধিবিদ্যা সম্বন্ধীয় আৰু নৈতিক সমস্যা অধ্যয়ন কৰা হয়। যদিও পূৰ্বৰেপৰা বিজ্ঞানৰ দাৰ্শনিকসকল আৰু সাধাৰণতে দাৰ্শনিকসকল (যেনে এৰিষ্ট'টল, ডেকাৰ্ট, লেইব্নিজ আৰু কাণ্ট পৰ্যন্ত) জীৱবিজ্ঞানত আগ্ৰহী, জীৱবিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ, দৰ্শনৰ এক পৃথক ক্ষেত্ৰ হিচাপে বিকাশ ১৯৬০ৰ আৰু ১৯৭০ৰ দশককেইটাতহে হৈছিল। বিজ্ঞানৰ দাৰ্শনিকসকল জীৱবিজ্ঞানৰ উপলব্ধিসমূহৰ প্ৰতি অধিক আগ্ৰহী হৈ পৰিল ১৯৩০ৰ দশকৰ আধুনিক সংশ্লেষণৰপৰা ১৯৫৩ত ডিঅক্সিৰাইব'নিউক্লেইক এচিড বা ডি এন এৰ আৱিষ্কাৰলৈকে, জেনেটিক ইঞ্জীনিয়াৰিঙৰ শেহতীয়া সাফল্যসমূহলৈকে। আন আন মূল ধাৰণা যেনে সকলো জীৱন প্ৰক্ৰিয়াক জৈৱৰাসায়নিক প্ৰক্ৰিয়ালৈ অনুবাদ আৰু মনোবিজ্ঞানকো যোগ কৰি এক বহলতৰ স্নায়ুবিজ্ঞান আদিও আলোচনাৰ বিষয়। জীৱবিজ্ঞানৰ দৰ্শনৰ বৰ্তমানৰ বিষয়সমূহৰ অন্তৰ্গত ক্ৰমবিকাশৰ সূত্ৰৰ পৰ্তিষ্ঠাপনৰ অনুসন্ধান, হ'ষ্ট জীন'মত নিৰন্তৰ চিম্বায়'ণ্ট হিচাপে ভাইৰাছৰ ভূমিকা। তাৰ ফলস্বৰূপে জেনেটিক সমলৰ ক্ৰমবিকাশক উপযুক্ত জেন'ম সম্পাদকৰ ফল হিচাপে চোৱা হৈছে, পূৰ্বতে নকলৰ ত্ৰুতিৰ ধাৰণাই দমনীয় আছিল চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ দৰ্শন চিকিৎসাৰ নীতিশিক্ষা আৰু জৈৱ নীতি শিক্ষাৰ বাদে, চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ দৰ্শনত চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ জ্ঞানত্ত্ব আৰু তত্ত্ববিদ্যা/অধিবিদ্যা অধ্যয়ন কৰা হয়। এই ভাগৰ জ্ঞানত্ত্বত সাক্ষ্য-ভিত্তিক চিকিৎসা, বিশেষকৈ 2002. অন্ধকৰণ আৰু প্লেচেব' নিয়ন্ত্ৰণৰ ভূমিকাই আকৰ্ষণীয় ভূমিকা পালন কৰিছে। এই ক্ষেত্ৰসমূহৰ সৈতে জড়িত তত্ত্ববিদ্যাসম্বন্ধীয় বিষয় যেনে কেৰ্টেচিয়ান দ্বৈতবাদ, ৰোগৰ ম'ন'জেনেটিক ধাৰণা আৰু প্লেচেব' আৰু প্লেচেব' এফেক্টৰ 1994. 2012. চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ অধিবিদ্যাতো বহু জনে ৰুচী প্ৰকাশ কৰে, বিশেষকৈ কৰণত। চিকিৎসাৰ দাৰ্শনিকসকল কেৱল চিকিৎসাসম্বন্ধীয় জ্ঞানৰ সৃষ্টিতেই আগ্ৰহী নহয়, তেনে ঘটনাৰ প্ৰকৃতিতো আগ্ৰহী। কৰণ ইমান আকৰ্ষণীয় কাৰণ ইয়াক কাৰণৰ সম্বন্ধ বুজিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়, যেনে, বেমাৰৰ কাৰণ, মানুহ ভাল হোৱাৰ কাৰণ। মনোবিজ্ঞানৰ দৰ্শন মনোবিজ্ঞানৰ দৰ্শনে আধুনিক মনোবিজ্ঞানৰ প্ৰতিষ্ঠাপনাৰ শাস্ত্ৰীয় গুৰি অধ্যয়ন কৰে। তাৰেই কিছু মনোবৈজ্ঞানিক অনুসন্ধানৰ প্ৰক্ৰিয়া সম্বন্ধীয় জ্ঞানতাত্ত্বিক প্ৰশ্ন। উদাহৰণ স্বৰূপে, মনোবিজ্ঞানীসকলে বাহিৰা জগতলৈ দিয়া প্ৰতিক্ৰিয়াতেই কেৱল গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিব লাগে নে তেওঁলোকে মনৰ অনুভূতি আৰু চিন্তন প্ৰক্ৰিয়াও অধ্যয়ন কৰা উচিত? যদি পাছৰটো শুদ্ধ, তেন্তে এক প্ৰশ্ন হ'ল-- মানুহৰ মনৰ ভিতৰৰ অভিজ্ঞতাক কেনেকৈ জোখিব পৰা যাব? নিজৰ অনুভৱ আৰু বিশ্বাসৰ বিষয়ে নিজেই দিয়া বিৱৰণ নিৰ্ভৰযোগ্য নহয়, কাৰণ কোনোৱে ইচ্ছাকৃতভাৱে বিভ্ৰান্ত কৰিবলৈ চেষ্টা নকৰিলেও, আত্ম-কপট আৰু চয়নাত্মক স্মৃতিয়ে তেনে প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে। আৰু, যদি আত্ম-বিৱৰণ শুদ্ধও হয়, বেলেগ বেলেগ ব্যক্তিৰ প্ৰতিক্ৰিয়া কেনেকৈ তুলনা কৰিব পৰা যাব? যদি দুই ব্যক্তিয়ে লাইকাৰ্ট মাপত একে উত্তৰো দিছে, তেওঁলোকে একেবাৰে বেলেগ বেলেগ অনুভৱ কৰাৰো সম্ভাৱনা থাকে। মনোবিজ্ঞানৰ দৰ্শন সম্বন্ধীয় আন প্ৰশ্ন হ'ল মন, মস্তিষ্ক আৰু জ্ঞান, অনুভূতি সম্বন্ধীয় সাধাৰণ দাৰ্শনিক প্ৰশ্নসমূহ। এই অধ্যয়নক সম্ভৱতঃ সাধাৰণতে অনুভূতি বিজ্ঞান, বা মনৰ দৰ্শনৰ অংগ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে, মানুহ যুক্তিসংগত প্ৰাণী হয় নে? এনে কোনো অনুভূতি আছে নে, য'ত স্বাধীন ইচ্ছাশক্তি থাকে, আৰু যদি থাকে, ই চয়ন কৰাৰ অভিজ্ঞতাৰ সৈতে কেনেদৰে সম্পৰ্কিত? মনোবিজ্ঞানৰ দৰ্শনে বৰ্তমানৰ অনুভূতিসম্বন্ধীয় স্নায়ু-বিজ্ঞান, ক্ৰমবিকাশ-সম্বন্ধীয় মনোবিজ্ঞান আৰু কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাকো অধ্যয়ন কৰে। মনোবিজ্ঞানৰ দৰ্শন এক তুলনামূলকভাৱে নতুন ক্ষেত্ৰ, কাৰণ মনোবিজ্ঞান নিজেই ১৮০০ৰ শতিকাতহে এক পৃথক শৃংখলা হিচাপে প্ৰতিষ্ঠিত হৈছিল। বিশেষকৈ, স্নায়ুসম্বন্ধীয় মনোবিজ্ঞান এতিয়াহে পল চাৰ্চলেণ্ড আৰু পেট্ৰিচিয়া চাৰ্চলেণ্ডৰ অৱদানেৰে এক পৃথক ক্ষেত্ৰ হিচাপে চিহ্নিত হৈছে। আন হাতে, মনৰ দৰ্শন এক সু-প্ৰতিষ্ঠিত শৃংখলা কাৰণ এই শৃংখলা মনোবিজ্ঞানৰো পূৰ্বেই অধ্যয়নৰ ক্ষেত্ৰ আছিল। ই মনৰ প্ৰকৃতি, অভিজ্ঞতাৰ গুণ, আৰু বিশেষ সমস্যা কিছুমান যেনে দ্বৈতবাদ আৰু একবাদৰ তৰ্কৰ বিষয়ক। আন এক সম্বন্ধীয় ক্ষেত্ৰ হ'ল ভাষাৰ দৰ্শন। অৰ্থনীতিৰ দৰ্শন অৰ্থনীতিৰ দৰ্শনে অৰ্থনীতি সম্বন্ধীয় দাৰ্শনিক প্ৰশ্নসমূহ অধ্যয়ন কৰে। ইয়াক অৰ্থনীতিৰ সেই ভাগ ক'ব পাৰি যিয়ে নিজৰেই প্ৰতিষ্ঠা আৰু নীতিৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰে। ইয়াক তিনি কেন্দ্ৰীয় বিষয়েৰে বিভক্ত কৰিব পাৰি। প্ৰথমটো বিষয়, অৰ্থনীতিৰ অৰ্থ আৰু অৰ্থনীতিৰ সুযোগ। লগতে, কি প্ৰণালীৰে অৰ্থনীতি অধ্যয়ন কৰা উচিত আৰু সেই প্ৰণালীয়ে অৰ্থনীতিক এনেদৰে অধ্যয়ন কৰিব পৰা যায় নে যে ই এনে জ্ঞানতাত্ত্বিক স্তৰ পাওক যে ই মূল্যবোধ-মুক্ত তথ্য আগবঢ়াব পাৰে, গৱেষণাকাৰীৰ মতৰপৰা স্বাধীন? দ্বিতীয়টো, অৰ্থনীতিৰ অৰ্থ আৰু যুক্তিসংগততাৰ নিহিতাৰ্থ। যেনে, বীমা ক্ৰয় কৰাৰ সময়তে (আয় সম্বন্ধীয় আশংকা কমাই) লটাৰী টিকেট ক্ৰয় কৰা (আয় সম্বন্ধীয় আশংকা বৃদ্ধি কৰে) যুক্তিসংগত নে? তৃতীয়টো, অৰ্থনৈতিক নীতিৰ আৰু ফলাফলৰ আদৰ্শগত মূল্যাংকন। যেনে, কোনো ৰাজহুৱা নীতি সমাজৰ বাবে হিতকাৰী হয় নে নহয় সেয়া জানিবলৈ কি মানদণ্ড ব্যৱহাৰ্য? সমাজ বিজ্ঞানৰ দৰ্শন সমাজ বিজ্ঞানৰ দৰ্শনে সমাজ বৈজ্ঞানিক বিষয়সমূহ যেনে নাগৰিক-শাস্ত্ৰ, নৃবিদ্যা আৰু ৰাজনীতি বিজ্ঞানত থকা যুক্তি আৰু প্ৰণালী অধ্যয়ন কৰে। সমাজ বিজ্ঞানৰ দাৰ্শনিকসকলে সমাজ বিজ্ঞান আৰু প্ৰকৃতি বিজ্ঞানৰ পাৰ্থক্য আৰু সামঞ্জস্য, সামাজিক ঘটনাসমূহৰ কাৰণ, সামাজিক নিয়মসমূহৰ সাম্ভাৱ্য অস্তিত্ব আৰু সংৰচনা আৰু সংস্থাৰ তত্ত্ববিদ্যা সম্বন্ধীয় মহত্ত্ব অধ্যয়ন কৰে। ফৰাচী দাৰ্শনিক আগাষ্টে কম্টেই (১৭৯৮-১৮৫৭) দৃষ্টবাদৰ জ্ঞানতাত্ত্বিক স্বৰূপ বিকাশ কৰিলে, দ্য ক'ৰ্চ অৱ পজিটিৱিষ্ট ফিলচফিত, যি ১৮৩০ৰ পৰা ১৮৪২ৰ ভিতৰত প্ৰকাশিত হৈছিল। প্ৰথম তিনিখন গ্ৰন্থত পূৰ্বৰেপৰা অস্তিত্বত থকা নৈসৰ্গিক বিজ্ঞানসমূহৰ (যেনে গণিত, জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান, ভৌতিক বিজ্ঞান, ৰসায়ন বিজ্ঞান, জীৱবিজ্ঞান) বিষয়ে লিখা হৈছিল। তাৰ পাছৰ দুখনত সমাজ বিজ্ঞান: চ'চিয়'লজিয়ে'ৰ অনিবাৰ্য আগমনৰ বিষয়ে লিখা হ'ল। কমটেৰ মতে, নৈসৰ্গিক বিজ্ঞান প্ৰথমে অহাটো স্বাভাৱিক, মানৱ জাতিয়ে আটাইতকৈ প্ৰত্যাহ্বানমূলক আৰু জটিল "বিজ্ঞানৰ ৰাণী"ক ভালকৈ অধ্যয়ন কৰাৰ প্ৰচেষ্টাক সঠিকভাৱে ধাৰায়িত কৰাৰ পূৰ্বে, যি বিজ্ঞান স্বয়ং মানৱ সমাজৰ বিষয়ে। কমটেই সামাজিক জ্ঞানৰ সন্ধানৰ উন্নয়নৰ তিনি স্তৰ বৰ্ণাইছিল: ১/ ধৰ্মশাস্ত্ৰীয়, ২/ অধিবিদ্যা সম্বন্ধীয় আৰু ৩/ দৃষ্টবাদী। কমটেৰ দৃষ্টবাদে সমাজ-শাস্ত্ৰ আৰু সামাজিক অনুসন্ধানৰ প্ৰাৰম্ভিক দৰ্শন প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে। ডুৰ্খেইম, মাৰ্ক্স, আৰু ৱেবাৰক সাধাৰণতে আধুনিক সমাজ বিজ্ঞানৰ জনক বোলা হয়। মনোবিজ্ঞানত, ঐতিহাসিকভাৱে দৃষ্টবাদী ব্যৱহাৰক সমৰ্থন জনোৱা হৈছে। দৃষ্টবাদে "প্ৰযুক্তিতান্ত্ৰিক" সকলকো লগ দিছে, যিয়ে বিশ্বাস কৰে যে বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ জৰিয়তে সামাজিক বিকাশ অনিবাৰ্য। দৃষ্টবাদী দৃষ্টিভংগীয়ে বিজ্ঞানবাদক সমৰ্থন জনায়, যে প্ৰাকৃতিক বিজ্ঞানসমূহত ব্যৱহৃত প্ৰণালীসমূহক দাৰ্শনিক, সমাজ বৈজ্ঞানিক, আৰু আন আন সকলো অনুসন্ধানত ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যায়। প্ৰায় সংখ্যক সমাজ বিজ্ঞানী আৰু ইতিহাসবিদৰ মাজত গোঁড়া দৃষ্টবাদে জনপ্ৰিয় সমৰ্থন হেৰুৱাইছে। আজি, তাৰ বিপৰীতে, সমাজ আৰু প্ৰকৃতি উভয় বিজ্ঞানীয়েই পৰ্যবেক্ষকৰ পক্ষপাত আৰু গঠনগত সীমাবদ্ধতাসমূহক মানি লৈছে। এই সংশয়বাদক বিজ্ঞানৰ ন্যায়িক বিৱৰণসমূহৰ থমাচ কুহ্নৰ দৰে দাৰ্শনিকৰ সাধাৰণ দুৰ্বলীকৰণ আৰু নতুন নতুন দাৰ্শনিক আন্দোলন যেনে সমালোচনামূলক-বাস্তৱবাদ আৰু নব্যৰাষ্ট্ৰীয়বাদে সবল কৰি তুলিছে। দাৰ্শনিক-সমাজবিদ জুৰ্গান হাবাৰ্মাছে বিশুদ্ধ বাদ্যবাদী যুক্তিত্ব আলোচনা কৰিছে বৈজ্ঞানিক চিন্তাক স্বয়ং ভাৱাদৰ্শৰ সৈতে সমান যেন দেখুৱাবলৈ। লগতে চাওক বিজ্ঞান দৰ্শন মনোবিজ্ঞান তথ্য সংগ্ৰহ উদ্ধৃত লিখনি আৰু পঢ়ক (2003), (2004), (1970). 0-226-45804-0. (1998), (2005) (1992). 0-13-663345-5. 1 (1963) 0-415-04318-2 (1980). (2000). বাহ্যিক সংযোগ দৰ্শন

88070

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%87%E0%A6%89%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%AB%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%A1%20%E0%A6%AA%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A6%9A%20%E0%A6%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%AB%E0%A7%87%E0%A6%9A

ইউনিফাইড পেমেণ্টচ ইণ্টাৰফেচ

ইউনিফাইড পেমেণ্টছ ইণ্টাৰফেচ চমুকৈ হৈছে ধন প্ৰেৰণ বা প্ৰাপ্ত কৰাৰ বাবে এক বাস্তৱ-সময়ৰ আন্তঃবেংকিং পৰিশোধ প্ৰণালী। ভাৰতৰ ৩২৪ টাতকৈও অধিক বেংক আৰু ১১টা পিপিআইয়ে এই সেৱা আগবঢ়ায়। ইতিহাস দেশত ডিজিটেল পেমেণ্টৰ প্ৰসাৰ আৰু নগদ ধনৰ লেনদেন হ্ৰাস কৰাৰ বাবে ভাৰত চৰকাৰে ডিজিটেল ইণ্ডিয়া পদক্ষেপৰ অংশ হিচাপে ২০১৬ চনৰ আগষ্ট মাহত ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় পেমেণ্টছ কৰ্প’ৰেশ্যনৰ স্থাপনা কৰে। ইউনিফাইড পেমেণ্টছ ইন্টাৰফেচ (ইউপিআই)। প্ৰথম অৱস্থাত ২১টা বেংকৰ সৈতে ইউপিআই আৰম্ভ কৰা হৈছিল আৰু এতিয়া ভাৰতৰ ২০০ৰো অধিক বেংকলৈ সম্প্ৰসাৰিত হৈছে। এই ব্যৱস্থাৰ জৰিয়তে ব্যৱহাৰকাৰীয়ে তেওঁলোকৰ বেংক একাউণ্টৰ সৈতে সংযুক্ত মোবাইল এপ্লিকেচনৰ জৰিয়তে নিমিষতে ধন স্থানান্তৰ কৰিব পাৰে, বিল পৰিশোধ কৰিব পাৰে, আৰু অনলাইন ক্ৰয় কৰিব পাৰে। পুঁজি স্থানান্তৰৰ পদ্ধতি নিম্নলিখিত পদ্ধতিবোৰৰ জৰিয়তে পুঁজি স্থানান্তৰ কৰিব পাৰি:- ভাৰ্চুৱেল পৰিশোধ ঠিকনা (ভিপিএ): ভিপিএ ব্যৱহাৰ কৰি এখন বেংক একাউণ্টৰ পৰা আন এখন বেংক একাউণ্টলৈ টকা প্ৰেৰণ বা অনুৰোধ কৰিব পাৰি। ভাৰ্চুৱেল পৰিশোধ ঠিকনা এটা ইমেল আইডি সদূশ হয়। উদাহৰণস্বৰূপে: একাউণ্ট নম্বৰ আৰু আইএফএছচি বেংক একাউণ্ট নম্বৰ আৰু আইএফএছচি কোড ব্যৱহাৰ কৰিও অন্য এজন ব্যক্তিলৈ পুঁজি প্ৰেৰণ কৰিব পাৰি। কিউআৰ কোড এপ্লিকেচন এটাত ভাঁহি উঠা কিউআৰ কোড স্কেন কৰি অতি সহজেই টকা প্ৰেৰণ কৰা যায়। ব্যৱসায়িক প্ৰতিষ্ঠানসমূহত কিউআৰ কোডৰ প্ৰচলন বেছি। গ্ৰাহকে বস্তু এটা ক্ৰয় কৰি কিউআৰ কোডৰ সহায়ত অতি সহজেই ব্যৱসায়ী এজনক পৰিশোধ কৰিব পাৰে। ম'বাইল নম্বৰ ম'বাইল নম্বৰ ব্যৱহাৰ কৰিও টকা প্ৰেৰণ বা অনুৰোধ কৰিব পাৰি। ইউপিআই নম্বৰ ইউপিআই নম্বৰ হৈছে ৭-৮ সংখ্যাবিশিষ্ট নম্বৰ। আধাৰ আধাৰ নম্বৰ ব্যৱহাৰ কৰি আন এজন ব্যক্তিৰ বেংক একাউণ্টলৈ ধন প্ৰেৰণ কৰিব পাৰি। *৯৯# অগাঁথনিহীন পৰিপূৰক সেৱাৰ তথ্য চমুকৈ ৰ জৰিয়তে ইউপিআই ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ হ'লে মোবাইল ফোনত *99# ডায়েল কৰি স্ক্ৰীণত দেখা দিয়া নিৰ্দেশনা অনুসৰণ কৰিব লাগে। ইয়াৰ জৰিয়তে ব্যৱহাৰকাৰীয়ে স্মাৰ্টফোন বা ইণ্টাৰনেট সংযোগৰ প্ৰয়োজন নোহোৱাকৈ ধন প্ৰেৰণ, বেলেঞ্চ চেক কৰা, আৰু ভাৰ্চুৱেল পৰিশোধ ঠিকনা (ভিপিএ) সৃষ্টি কৰা ইত্যাদি কৰিব পাৰি। ইউপিআই ১২৩পে ইউপিআই ১২৩পে হৈছে ফিচাৰ ফোন ব্যৱহাৰকাৰীসকলৰ বাবে এটা তৎক্ষণাত পেমেণ্ট ব্যৱস্থা যাৰ সহায়ত ইউনিফাইড পেমেণ্টছ ইন্টাৰফেচ পেমেণ্ট সেৱা নিৰাপদ আৰু সুৰক্ষিতভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। ইউপিআই ১২৩পেইৰ জৰিয়তে এতিয়া ফিচাৰ ফোন ব্যৱহাৰকাৰীসকলে চাৰিটা প্ৰযুক্তি বিকল্পৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি বহুতো লেনদেন গ্ৰহণ কৰিব পাৰিব। ইয়াৰ ভিতৰত আছে আইভিআৰ ভয়েচ (ইণ্টাৰেকটিভ ভইচ ৰেচপন্স), মিছড কল পে, ফিচাৰ ফোনত ওইএম এপ, আৰু শব্দভিত্তিক পেমেণ্ট। ভয়েচ ইউপিআই আইভিআৰ নম্বৰৰ জৰিয়তে ইউপিআই পেমেণ্টৰ বাবে ব্যৱহাৰকাৰীসকলে তেওঁলোকৰ ফিচাৰ ফোনসমূহৰ পৰা এটা পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত নম্বৰ (০৮০ ৪৫১৬ ৩৬৬৬, ০৮০ ৪৫১৬ ৩৫৮১ আৰু ৬৩৬৬ ২০০ ২০০) লৈ এটা কল কৰি ইউপিআই অন-বৰ্ডিং আনুষ্ঠানিকতা সম্পূৰ্ণ কৰিব লাগিব। যাতে, ইণ্টাৰনেট সংযোগ অবিহনে বিত্তীয় লেনদেন কৰিব পাৰে। আইভিআৰে একাধিক ভাষাৰ বিকল্প প্ৰদান কৰে। সম্প্ৰতি আইডিএফচি ফাৰ্ষ্ট বেংক, চিটি ইউনিয়ন বেংক আৰু এনএছডিএল পেমেণ্টছ বেংকে প্ৰদান কৰা সমাধানসমূহ আৰু ৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত। মিছড কল পে: মিছ কল ভিত্তিক পদ্ধতিয়ে ফিচাৰ ফোন ব্যৱহাৰকাৰীসকলক তেওঁলোকৰ বেংক একাউণ্টত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ আৰু ব্যৱসায়ীৰ ঠাইত প্ৰদৰ্শিত নম্বৰত মিছড কল দি ধন গ্ৰহণ বা স্থানান্তৰ, নিয়মীয়া ক্ৰয়, বিল পৰিশোধ আদিৰ দৰে নিয়মীয়া লেনদেন কৰিবলৈ অনুমতি দিব। বিল দিয়াৰ সময়ত ব্যৱসায়ীয়ে গ্ৰাহকৰ মোবাইল নম্বৰ আৰু তেওঁৰ ক্ৰয়ৰ বিলৰ পৰিমাণৰ সৈতে এটা টোকেন তৈয়াৰ কৰিব। ইয়াৰ পিছত গ্ৰাহকে ব্যৱসায়ীয়ে নিৰ্ধাৰিত নম্বৰত মিছড কল দিব পাৰে আৰু লগে লগে গ্ৰাহকে ০৮০৭১ ৮০০ ৮০০ নম্বৰৰ পৰা ইউপিআই পিন প্ৰৱেশ কৰি লেনদেন প্ৰমাণীকৰণ কৰিবলৈ কোৱা ইনকামিং কল লাভ কৰিব। এই সমাধানটো বেংক অৱ ইণ্ডিয়াক সহায়ক বেংক হিচাপে লৈ মিছকলপেৱে বিকশিত কৰিছে। -সক্ষম পেমেণ্ট: ডিজিটেল সমাধান হৈছে ফিচাৰ ফোনত ইউপিআই এপ এপ যিটো এয়াৰটেল পেমেণ্টছ বেংকৰ সৈতে গুপশ্বপে প্ৰস্তুত কৰিছে। এই ধৰণৰ, আগ্ৰহী সমাধান প্ৰদানকাৰীসকলে এম্বেডেড চি ভাষাত (বা সমৰ্থিত হিচাপে) বিকশিত কৰা এটা স্থানীয় পেমেণ্ট এপ সক্ষম কৰিবলৈ বৈশিষ্ট্য ফোন মোবাইল নিৰ্মাতা )ৰ সৈতে অংশীদাৰিত্ব কৰিব লাগিব। এই এপটোৰ ৰূপ আৰু অনুভৱ স্মাৰ্ট ফোন ভিত্তিক এপৰ দৰেই, অৱশ্যে ফিচাৰ ফোনটোৰ কিছুমান সীমাবদ্ধতা আছে। বৰ্তমান ই স্কেন আৰু পেৰ বাহিৰে সংখ্যাগৰিষ্ঠ ইউপিআই কাৰ্য্যকৰীতা প্ৰদান কৰিব পাৰে, যিবোৰ চলি আছে। শব্দভিত্তিক প্ৰযুক্তি এই সমাধান হৈছে প্ৰক্সিমিটি শব্দ-ভিত্তিক পেমেণ্ট যিটো টনটেগৰ সহযোগত সৃষ্টি কৰা হৈছে আৰু এন এছ ডি এল পেমেণ্টছ বেংকৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত। এই প্ৰযুক্তিয়ে যিকোনো ডিভাইচত কন্টাক্টলেছ আৰু প্ৰক্সিমিটি ডাটা যোগাযোগ সক্ষম কৰিবলৈ শব্দ তৰংগ ব্যৱহাৰ কৰে। ব্যৱহাৰকাৰীয়ে যিকোনো ফোন টেপ কৰিব পাৰে আৰু পেমেণ্ট সমাধান ব্যৱহাৰ কৰি ব্যৱসায়ীসকলক পেমেণ্ট কৰিব পাৰে। ব্যৱহাৰকাৰীয়ে আইভিআৰ নম্বৰ ৬৩৬৬ ২০০ ২০০ কল কৰে আৰু পে টু মাৰ্চেণ্ট বিকল্প বাছি লয়। তেওঁলোকে নিজৰ মোবাইল ফোনটো মাৰ্চেণ্ট ডিভাইচ )ত টেপ কৰে, আৰু য়ে অনন্য সুৰটো নিৰ্গত কৰাৰ পিছত টিপে। তাৰ পিছত ব্যৱহাৰকাৰীয়ে দিবলগীয়া ধনৰাশি প্ৰৱেশ কৰে, তাৰ পিছত লেনদেন সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ ইউপিআই পিন প্ৰৱেশ কৰে। পিঅ’ডিয়ে লেনদেনৰ অৱস্থা স্বীকাৰ কৰে আৰু ব্যৱহাৰকাৰীয়ে আইভিআৰ কলৰ জৰিয়তে এটা নিশ্চিতকৰণ লাভ কৰে। তথ্য

83076

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A7%8B%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%AE%E0%A6%BE%20%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A7%B1%E0%A6%BE

তিলোত্তমা বৰুৱা

তিলোত্তমা বৰুৱা ()আছিল অসম, ভাৰতৰ এগৰাকী বিশিষ্ট শিক্ষাবিদ আৰু অসমৰ মাধ্যমিক শিক্ষাৰ প্ৰাক্তন সঞ্চালিকা প্ৰাথমিক জীৱন শ্বিলং, মেঘালয়ত জন্মগ্ৰহণ কৰা ই সংগীত, নৃত্য, ক্ৰীড়া আদি বহুতো ক্ষেত্ৰত নিজকে প্ৰমাণ কৰা এগৰাকী ব্যতিক্ৰমী প্ৰতিভাৱান আৰু মেধাৱী শিশু হিচাপে থিয় দিবলৈ সক্ষম হৈছিল। তেওঁ এগৰাকী ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় নৃত্যশিল্পী, ক্ৰীড়াবিদ আছিল যিয়ে তাৰ পিছত এগৰাকী নিষ্ঠাবান নেচনেল কেডেট কৰ্পছ ইণ্ডিয়া বিষয়া আৰু ৰাজ্যিক আয়ুক্ত গাৰ্লছ’ গাইডছ হিচাপে কাম কৰিছিল। শিক্ষা আৰু কৰ্ম অভিজ্ঞতা গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰাৰ পিছত তিলোত্তমাই ভগ্নী মনুৰামাৰ সৈতে মুম্বাইলৈ গৈ টাটা সমাজ বিজ্ঞান প্ৰতিষ্ঠানত যোগদান কৰি সমাজ বিজ্ঞানত ২য় স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। তেখেতে শৈক্ষিক ক্ষেত্ৰত পাৰদৰ্শিতা দেখুৱাই, সুখ্যাতি আৰু সন্মান লাভ কৰিছিল আৰু ছাত্ৰী হিচাপে সকলো সময়তে বৃত্তি লাভ কৰিছিল।শিলঙত শিক্ষয়িত্ৰী হিচাপে পেছাদাৰী জীৱন আৰম্ভ কৰি, অবিভক্ত কামৰূপ জিলাৰ বিদ্যালয়ৰ পৰিদৰ্শীকা, অসম উচ্চতৰ মাধ্যমিক শিক্ষা পৰিষদৰ সম্পাদীকা, প্ৰাপ্তবয়স্ক আৰু অনানুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ সঞ্চালিকা আৰু প্ৰাথমিক শিক্ষাৰ অতিৰিক্ত সঞ্চালিকাকে ধৰি কেইবাটাও চৰকাৰী পদত অধিষ্ঠিত হৈছিল ১৯৯৬ চনত অসমৰ মাধ্যমিক শিক্ষা সঞ্চালিকা হিচাপে তেখেতে অৱসৰ লয়। তদুপৰি এখেতে আন বিভিন্ন পদবীতো কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। বিশেষকৈ উত্তৰ পূব অঞ্চলৰ কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয় সংগঠনৰ শৈক্ষিক পৰামৰ্শদাতা, ইণ্ডিয়ান ৰেড ক্ৰছ ছ’চাইটিৰ অসম শাখাৰ সদস্যা, গুৱাহাটী মেনেজমেণ্ট এছ’চিয়েশ্যনৰ সদস্যা আৰু দক্ষিণ গুৱাহাটীৰ ৰটাৰী ক্লাবৰ সদস্যা হিচাপওে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল তেখেতে জড়িত থকা কিছুমান সংগঠন তলত উল্লেখ কৰা হ’ল পাইনমাউণ্ট চৰকাৰী গাৰ্লছ’ স্কুল(চিনিয়ৰ কেম্ব্ৰিজ ষ্টেণ্ডাৰ্ড) শ্বিলং,মেঘালয়ৰ শিক্ষয়ত্ৰী অবিভক্ত কামৰূপ জিলা,অসম বিদ্যালয়ৰ পৰিদৰ্শীকা। অসম উচ্চতৰ মাধ্যমিক শিক্ষা সংসদৰ সম্পাদীকা। প্ৰাপ্তবয়স্ক আৰু অনানুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ সঞ্চালিকা। অসম চৰকাৰ প্ৰাথমিক শিক্ষাৰ অতিৰিক্ত সঞ্চালিকা। অসম মাধ্যমিক শিক্ষা পৰিষদৰ সঞ্চালিকা হিচাপে অৱসৰ। ভাৰতীয় ৰেড ক্ৰছ ছ’চাইটি,অসম,গুৱাহাটী শাখাৰ সদস্যা গুৱাহাটী চাউথৰ ৰটাৰী ক্লাবৰ সক্ৰিয় সদস্য। সদস্য, গুৱাহাটী মেনেজমেণ্ট এছ’চিয়েশ্যন। সদস্য, ৰাজ্য চৰকাৰ। পেঞ্চনাৰ সন্থা, অসম, গুৱাহাটী। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰাক-বিদ্যালয় “ইউৰোকিড” গ্ল’বেল এডুকেচনেল ফাউণ্ডেশ্যনৰ একাডেমিক উপদেষ্টা। “প্ৰি-স্কুল এডুকেচন”, ইউনিভাৰ্চিটি অৱ লিডছ ত চাৰি মাহৰ চুটি কাউজ, ব্ৰিটিছ কাউন্সিল অন স্কোলাৰশ্বিপৰ পৃষ্ঠপোষকতাত। “বিদ্যালয় আৰু শিক্ষকৰ বিকাশ আৰু মূল্যায়ন” আন্তৰ্জাতিক প্ৰশিক্ষণ প্ৰতিষ্ঠান, চিডনী, অষ্ট্ৰেলিয়াত চাৰি মাহৰ পাঠ্যক্ৰম। পৃষ্ঠপোষকতা কৰি অষ্ট্ৰেলিয়াৰ। ইউনিচেফৰ দ্বাৰা আয়োজিত ফিলিপাইনছৰ ইনোটেক কুইজন চহৰত এছিয়া আৰু প্ৰশান্ত মহাসাগৰীয় অঞ্চলত “সাক্ষৰতা আৰু অনানুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ বাবে পৰিকল্পনা কৌশল”ৰ *উপ-আঞ্চলিক কৰ্মশালাত ভাৰতক অংশগ্ৰহণ আৰু প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। ইউনিচেফ প্ৰকল্পৰ অধীনত ‘স্কুল ড্ৰপ আউট’ৰ ওপৰত এটা প্ৰকল্প প্ৰতিবেদন সম্পূৰ্ণ কৰা। ‘’বিদ্যালয় শিক্ষাৰ সংস্কাৰ’’ৰ ওপৰত গৱেষণা পত্ৰ দাখিল কৰা হৈছে। ''বৃত্তিমূলক শিক্ষা”, “সাহিত্যিক কাৰ্যসূচী”, “সকলোৰে বাবে শিক্ষা”, “গোলকীকৰণ ইয়াৰ শিক্ষা আৰু মানৱ উন্নয়নৰ ওপৰত প্ৰভাৱ”, নেচনেল ইনষ্টিটিউট অৱ এডুকেচনেল প্লেনিং এণ্ড এডমিনিষ্ট্ৰেচন আৰু নেচনেল কাউন্সিল অৱ এডুকেচনেল ৰিচাৰ্চৰ দ্বাৰা আয়োজিত সন্মিলন কৰ্মশালা আলোচনা চক্ৰত আৰু প্ৰশিক্ষণ নতুন দিল্লী। কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয় সংগঠন, ৰ বাবে শৈক্ষিক পৰামৰ্শদাতা সদস্য হিচাপে মনোনীত কৰা (ক) ৰাষ্ট্ৰীয় মুক্ত বিদ্যালয় শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানৰ অধীনত স্বীকৃতি প্ৰদানৰ বাবে প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ পৰিদৰ্শন সম্পন্ন কৰিবলৈ গঠন কৰা সমিতি, (খ) *টিঅ’চি সমিতি, (গ) এনআইঅ’এছৰ কাৰ্যবাহী সহায় নিৰ্বাচনৰ বাবে নিৰ্বাচন সমিতি আদি। সন্মান, বঁটা আৰু স্বীকৃতি ছাত্ৰী অৱস্থাত এখেতে কেইবাটাও বঁটা আৰু সন্মান লাভ কৰি বিদেশত অনান্য় শৈক্ষিক কাৰ্যসূচীত সুখ্যাতিৰে নিজৰ দেশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। ১৯৯৯ চনত গ্ৰেট এচিভাৰ অৱ ইণ্ডিয়া এৱাৰ্ড”, ২০০০ চনত ইণ্ডিয়া ইণ্টাৰনেশ্যনেল ফ্ৰেণ্ডশ্বিপ ছ’চাইটি দিল্লীৰ পৰা “ভাৰত জ্যোতি বঁটা” লাভ কৰিছিল। নতুন দিল্লীৰ একবিংশ শতিকাৰ উন্নয়ন পৰিষদৰ পৰা ২০০১ চনত “জীৱনজোৰা উৎকৃষ্টতা বঁটা” লাভ কৰা। আমেৰিকান বায়’গ্ৰাফিক ইনষ্টিটিউট, ইউ.এছ.এ.ৰ দ্বাৰা ২০০১ চনৰ বাবে ইণ্টাৰনেশ্যনেল হু’ছ হু অৱ প্ৰফেচনেল এণ্ড বিজনেছ উইমেনৰ নৱম সংস্কৰণত সন্মানিত। তথ্যসূত্ৰ অসমৰ ব্যক্তি অসমীয়া শিক্ষাবিদ

67016

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%A3%E0%A7%80%20%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A6%A3%E0%A6%BF

ৰাণী ৰাসমণি

ৰাণী ৰাসমণি ২৪ ছেপ্টেম্বৰ ১৭৯৩ ১৯ ফেব্ৰুৱাৰী ১৮৬১) ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ এগৰাকী জমিদাৰ আছিল। তেওঁ সমাজলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ বাবে বিশেষভাৱে জনাজাত। তেওঁ কলকাতাৰ দক্ষিণেশ্বৰ কালী মন্দিৰৰ প্ৰতিষ্ঠাতা আছিল আৰু তেওঁ মন্দিৰৰ পুৰোহিত হিচাপে নিযুক্ত কৰাৰ পিছত শ্ৰী ৰামকৃষ্ণ পৰমহংস সৈতে ঘনিষ্ঠভাৱে জড়িত আছিল। তেওঁৰ অন্যান্য নিৰ্মাণ কামবোৰৰ ভিতৰত আছে তীৰ্থযাত্ৰীসকলৰ বাবে সুবৰ্ণৰেখা নদীৰ পৰা পুৰীলৈ এখন পথ নিৰ্মাণ, বাবুঘাট (বাবু ৰাজচন্দ্ৰ দাস ঘাট বুলিও জনা যায়), গংগাত দৈনন্দিন স্নান কৰা সকলৰ বাবে আহিৰিটোলা ঘাট আৰু নিমতলা ঘাট। তেওঁ ইম্পেৰিয়েল লাইব্ৰেৰী (বৰ্তমান ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় লাইব্ৰেৰী), হিন্দু মহাবিদ্যালয় (বৰ্তমান প্ৰেচিডেন্সি বিশ্ববিদ্যালয়) যথেষ্ট দান আগবঢ়াইছিল। বৰ্তমান লোকমাতা ৰাণী ৰাসমণি মিছন পশ্চিম বংগৰ দক্ষিণ ২৪ পৰগণা জিলাৰ নিমপিথত অৱস্থিত। জীৱনী ১৭৯৩ চনৰ ২৪ ছেপ্টেম্বৰত চাচি শূদ্ৰ পৰিয়ালত ৰাসমণিৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ দেউতাক হৰেকৃষ্ণ দাস উত্তৰ ২৪ পৰগণাৰ বৰ্তমানৰ হালিচাহৰৰ কোনা গাঁৱত বাস কৰিছিল। মাত্ৰ সাত বছৰ বয়সত তেওঁৰ মাতৃ ৰামপ্ৰিয়া দেৱীৰ মৃত্যু হৈছিল। অসাধাৰণভাৱে ধুনীয়া ৰাসমণিৰ এঘাৰ বছৰ বয়সত এজন ধনী ৰাজণ্য কায়াস্থ জমিদাৰ পৰিয়ালৰ সদস্য কলকাতাৰ জানবজাৰৰ বাবু ৰাজচন্দ্ৰ দাস (মাৰ্হ)ৰ সৈতে বিয়া হৈছিল। তেওঁলোকৰ চাৰিটা কন্যা সন্তান আছিল। তেওঁলোকৰ নাম পদ্মমণি, কুমাৰী, কৰুণাময়ী আৰু জগদম্বা। পদ্মমণিৰ বিয়া ৰামচন্দ্ৰ আতাৰ সৈতে হৈছিল। কুমাৰীৰ পিয়াৰীমোহন চৌধুৰীৰ সৈতে বিয়া হৈছিল আৰু ১৮৩৭ চনত তেওঁৰ কম বয়সতে মৃত্যুবৰণ কৰিছিল। ৰাণী মা ৰাসমণিয়ে মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ পিছত ৬ বছৰ ধৰি বাস কৰিছিল। ১৮৩৬ চনত তেওঁৰ স্বামীৰ মৃত্যুৰ পিছত ৰাসমণিয়ে জামিদাৰী আৰু বিত্তৰ দায়িত্ব লৈছিল। সেই সময়ত তেওঁৰ বয়স ৪৩ বছৰ আছিল। তেওঁ সোনকালেই নিজকে এজন সক্ষম প্ৰশাসক হিচাপে প্ৰমাণ কৰিছিল। তেওঁ শৈশৱকালৰ পৰা অতি ধাৰ্মিক আছিল আৰু বঙালী হিন্দু সমাজত এগৰাকী বিধবাৰ সৈতে উপযুক্ত ধৰ্মীয় ৰীতি আৰু কঠোৰ জীৱন যাপন কৰিছিল। ১৮৬১ চনৰ ১৯ ফেব্ৰুৱাৰীত ৰাণী ৰাসমণিৰ মৃত্যু হৈছিল। সমাজ সেৱা ৰাণী আৰু ভাৰতত ব্ৰিটিছৰ সৈতে তেওঁৰ সংঘৰ্ষৰ কাহিনী সেই সময়ত মানুহৰ ঘৰে ঘৰে প্ৰচলিত আছিল। গংগাৰ এটা অংশত জাহাজৰ বাণিজ্য অৱৰোধ কৰি তেওঁ ব্ৰিটিছসকলক নদীত মাছ ধৰাৰ ওপৰত আৰোপ কৰা কৰ বাতিল কৰিবলৈ বাধ্য কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত দৰিদ্ৰ মাছমৰীয়া সকলৰ জীৱিকাৰ ভাবুকি অন্ত পৰিছিল। তেওঁ সমাজৰ অন্ধবিশ্বাসৰ বিৰুদ্ধে বিধবা মহিলাসকলৰ বাবে যুঁজ কৰিছিল যাতে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ প্ৰথম স্বামীৰ মৃত্যুৰ পিছত পুনৰ বিয়া কৰিব পাৰে। শান্তি বিচলিত কৰাৰ অভিযোগত ব্ৰিটিছসকলে পূজাৰ শোভাযাত্ৰা বন্ধ কৰা আদেশবোৰ ৰাণীয়ে অগ্ৰাহ্য কৰিছিল। ব্ৰিটিছসকলে ৰাজহুৱা বিৰোধিতাৰ সন্মুখীন হৈ আৰু তেওঁৰ সমৰ্থনত আন্দোলনৰ সন্মুখীন হৈ তেওঁৰ ওপৰত আৰোপ কৰা জৰিমনা প্ৰত্যাহাৰ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। ৰাণীয়ে বহুতো দাতব্য কাম কৰিছিল আৰু সমাজলৈ অন্যান্য অৱদান আগবঢ়াইছিল। তেওঁ তীৰ্থযাত্ৰীসকলৰ বাবে সুবৰ্ণৰেখা নদীৰ পৰা পুৰীলৈ এটা পথ নিৰ্মাণৰ পৰ্যৱেক্ষণ কৰিছিল। তেওঁ গংগাত দৈনিক স্নান কৰা সকলৰ বাবে তেওঁৰ স্বামীৰ স্মৃতিত বাবুঘাট, আহিৰিটোলা ঘাট আৰু নিমতলা ঘাটৰ দৰে ঘাট নিৰ্মাণৰ বাবে পুঁজি দিছিল। তেওঁ তেতিয়াৰ ইম্পেৰিয়েল লাইব্ৰেৰী (বৰ্তমান ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় লাইব্ৰেৰী) আৰু হিন্দু মহাবিদ্যালয়লৈ (বৰ্তমান প্ৰেচিডেন্সি বিশ্ববিদ্যালয়) উদাৰতাৰে দান কৰিছিল। ৰাজকুমাৰ দ্বাৰকানাথ ঠাকুৰে তেওঁৰ জমিনদাৰীৰ এটা অংশ এতিয়াৰ দক্ষিণ ২৪ পৰগণা জিলাৰ বৰ্তমানৰ সন্তোষপুৰ আৰু সংলগ্ন অঞ্চলৰ অংশ ৰাণী ৰাসমণিক ইংলেণ্ডলৈ যোৱাৰ বাবে বন্ধক ৰাখিছিল। সেই সময়ত ই সুন্দৰবনৰ এটা অংশ আছিল। জলাশয়ৰে ভৰা এই অঞ্চল প্ৰায় জনহীন আছিল আৰু মানুহবোৰ ঠগ প্ৰৱঞ্চক আছিল। ৰাণীয়ে এই ইয়াৰ পৰিয়ালবোৰক প্ৰেৰিত কৰিছিল আৰু তেওঁলোকক চাৰিওফালৰ জলাশয়ত মৎস্য পালন কৰাত সহায় কৰিছিল যি পিছত বৃহৎ ধনী ভৰিলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিল। তেওঁলোকে লাহে লাহে তেওঁলোকৰ ঠগ বৃত্তি এৰি দিছিল আৰু মাছমৰীয়াসকলৰ সম্প্ৰদায়লৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিল। এক ঐশ্বৰিক প্ৰকাশে তেওঁক উত্তৰ ২৪ পৰগণাৰ দক্ষিণেশ্বৰত গংগাৰ পাৰত বিখ্যাত মন্দিৰ দক্ষিণেশ্বৰ কালী মন্দিৰটো বিচাৰি পাইছিল। শ্ৰীৰামকৃষ্ণ পৰমহংসক (তেতিয়া গদধৰ বুলি জনা জাত) তেওঁৰ পৃষ্ঠপোষকতাৰ ইয়াৰ মুখ্য পুৰোহিত নিযুক্ত কৰা হৈছিল। ইমান মহান আধ্যাত্মিক প্ৰকৃতি থকা স্বত্বেও তেওঁ বৈষম্যৰ বলি হৈছিল। চাচি-কৈৱৰ্ত পৰিয়ালত জন্ম গ্ৰহণ কৰা আৰু মধ্যজাতিৰ শূদ্ৰ বংশৰ হোৱাৰ বাবে কোনো ব্ৰাহ্মণ তেওঁৰ মন্দিৰত পুৰোহিত হ'বলৈ সাজু নাছিল। জানবজাৰত অৱস্থিত ৰাণী ৰাসমণি ঘৰত প্ৰতি শৰতত পৰম্পৰাগত ভাবে দুৰ্গা পূজা অনুষ্ঠিত কৰা হৈছিল। ইয়াৰ লগতে পৰম্পৰাগত যাত্ৰা অনুষ্ঠিত হৈছিল। ১৮৬১ চনত তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ জোঁৱাইসকলে নিজ নিজ চৌহদত দুৰ্গা পূজা উদযাপন কৰিবলৈ লৈছিল। জনপ্ৰিয় মাধ্যমত ৰাণী ৰাসমণিৰ জীৱনৰ ভিত্তিত বঙালী ভাষাৰ এখন জীৱনীমূলক ছবি 'ৰাণী ৰাসমণি' ১৯৫৫ চনত মুক্তি লাভ কৰিছিল। ছবিখন কালিপ্ৰসাদ ঘোষৰ দ্বাৰা পৰিচালিত আৰু বিখ্যাত থিয়েটাৰ ব্যক্তিত্ব আৰু অভিনেত্ৰী মলিনা দেৱীয়ে ইয়াত মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। 'জি বাংলা'ত ৰাণীৰ জীৱনৰ ওপৰত ভিত্তি এখন ধাৰাবাহিক সম্প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল। 'কৰুণাময়ী ৰাণী ৰাসমণি' নামেৰে এই ধাৰাবাহিকখন ২০১৭ চনৰ ২৪ জুলাই তাৰিখৰ পৰা দৈনিক সম্প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল। স্মৃতিসৌধসমূহ কলকাতাৰ এচপ্লাইনেডৰ এক অঞ্চল ৰাণী ৰাসমণি এভিনিউ হিচাপে নামকৰণ কৰা হৈছে, ইয়াত তেওঁৰ মূৰ্তিও অৱস্থিত। কলকাতাৰ জানবজাৰত থকা তেওঁৰ পৈতৃক গৃহৰ ওচৰত ৰাণী ৰাসমণি পথ হিচাপে তেওঁৰ নামেৰে এখন ৰাস্তাৰ নামকৰণ কৰা হৈছে। দক্ষিণেশ্বৰত তেওঁৰ নামেৰে এখন ৰাস্তাৰ নামকৰণ কৰা হৈছে ভাৰত চৰকাৰৰ ডাক বিভাগে ১৯৯৩ চনত তেওঁৰ ২০০ বছৰীয়া জয়ন্তী উপলক্ষে এলানি ডাক টিকট জাৰি কৰিছিল পশ্চিম বংগৰ বেৰাকপুৰ আৰু হুগুলীৰ মাজত ফেৰী সেৱাৰ বাবে ৰাণী ৰাসমণি ঘাট বুলি জনাজাত এখন ফেৰী ঘাট নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। ভাৰতীয় উপকূলৰক্ষীৰ ৫টা দ্ৰুত পেট্ৰ'ল জাহাজৰ ভিতৰত এটাৰ নাম ৰাণী ৰাসমণি ৰখা হৈছে। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ মহান ভাৰতীয় ৰাণী ৰাসমণি ভাৰতৰ ব্যক্তি পশ্চিমবঙ্গৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ শাসক

68162

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%93%20%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%9A

টেটচিও চিষ্টাৰ্চ

টেটচিও চিষ্টাৰ্চ বা টেটচিও ভগ্নীগণ উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ নাগালেণ্ড ৰাজ্যৰ চাৰি গৰাকী ভগ্নীৰ দল বা বেণ্ড। তেওঁলোক নাগালেণ্ডৰ লোকসংগীত, কলা আৰু পৰম্পৰাৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত আৰু শিশুকালৰ পৰা মঞ্চত প্ৰদৰ্শন কৰি আহিছে। জীৱন আৰু কৰ্মজীৱন টেটচিও চিষ্টাৰ্চ মুটছেভেলু টেটচিও (মাৰ্চি), এইনেট টেটচিও (আজি), কুভেলু টেটচিও (কুকু) আৰু আলুনেট টেটচিও (লুলু) নাগালেণ্ডৰ ৰাজধানী কহিমাত ডাঙৰ হৈছিল আৰু তেওঁলোক অন্যতম মুখ্য নগা জনজাতি চাকছেং নাগা জনজাতিৰ অন্তৰ্ভুক্ত। তেওঁলোকে বাস কৰা ফেক অঞ্চলৰ উপভাষা চোকৰিত লোকগীত গায়। প্ৰাৰম্ভিক সময়ৰ পৰা তেওঁলোকৰ মাক-দেউতাকে ছোৱালী কেইগৰাকীক পৰম্পৰাগত লোকসংগীত লীৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছিল। তেওঁলোকে প্ৰথমে ১৯৯৪ চনত এটা দল হিচাপে প্ৰদৰ্শন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু ২০০০ চনৰ পৰা নাগালেণ্ডৰ সৰ্ববৃহৎ বাৰ্ষিক সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান হৰ্ণবিল উৎসৱ আৰু আন কেইটামান উৎসৱত নিয়মীয়াকৈ প্ৰদৰ্শন কৰি আহিছে। বৰ্ধিত জনপ্ৰিয়তাৰ ফলস্বৰূপে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ পৰিসৰ আৰু বৃদ্ধি কৰে আৰু সমগ্ৰ নাগালেণ্ড, উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ ৰাজ্য আৰু ভাৰতৰ অন্যান্য ৰাজ্যত প্ৰদৰ্শন আৰম্ভ কৰে। মাৰ্চি আৰু আজিয়ে অধ্যয়ন কালত তেওঁলোক নতুন দিল্লীত একেলগে প্ৰদৰ্শন কৰিছিল আৰু কুকু আৰু লুলু কহিমাত প্ৰদৰ্শন জাৰি ৰাখিছিল। কোহিমাৰ লোক শিল্পী টেটেচিও চিষ্টাৰ্চে ৰাজ্যত লোক সংমিশ্ৰণ আন্দোলন আৰম্ভ কৰে। নাগালেণ্ডৰ সাংস্কৃতিক প্ৰতিনিধি হিচাপে তেওঁলোকক দেশ আৰু বিদেশত চৰকাৰী প্ৰচাৰ উপলক্ষে তেওঁলোকৰ কলা দেখুৱাবলৈ আমন্ত্ৰণ জনোৱা হয়। কিছুমান উল্লেখযোগ্য উপস্থিতিৰ ভিতৰত আছে ২০০৮ চনত থাইলেণ্ডৰ বেংককত উত্তৰ-পূব বাণিজ্য সুযোগ সন্মিলন আৰু ২০১২ চনত বেংককত হেণ্ডশেক কনচাৰ্ট, ম্যানমাৰত কমনৱেলথ গেমছ ২০১০ৰ ৰেলী, কুনমিং, য়ুনান, চীন, ছেপ্টেম্বৰ ২০১৫ ত গুয়াংজু, দক্ষিণ কোৰিয়াৰ টোফেমা, কুইন বেটন, নাগালেণ্ড আৰু এইচআৰএইচ প্ৰিন্স এণ্ড্ৰুৰ দ্বিতীয় এলিজাবেথ দ্বিতীয় মে'ত কোহিমা ভ্ৰমণ। মাৰ্চি আৰু কুকু টেটেচিও ২০১৪ চনৰ আগষ্টত এডিনবাৰ্গ ৰয়েল সামৰিক টেটু আৰু স্কটলেণ্ডৰ আন ঠাইত ৩টা অতিৰিক্ত অনুষ্ঠানত প্ৰদৰ্শন কৰা ৫০টা মুখ্য শক্তিশালী নাগা গীত-আৰু-নৃত্য-দলৰ অংশ আছিল। ২০১৪ চনৰ অক্টোবৰত, মাৰ্চি, কুকু, লুলু আৰু তেওঁলোকৰ ভাতৃ মোহেচেভে নাগালেণ্ডৰ ৰাজ্যপালৰ সৈতে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ ভ্ৰমণ কৰে। বি আচাৰ্যৰ প্ৰতি অনুগত আছিল। তেওঁলোকৰ কনচাৰ্ট চিকাগো, ব্লুমিংটন (ইএল) আৰু ডিট্ৰয়েটত অনুষ্ঠিত হৈছিল। ২০১২ চনত, তেওঁলোকে আলুবো নাগাকে ধৰি নেটিভ ট্ৰেকছৰ চতুৰ্থ নাগালেণ্ড সংগীত বঁটাত ট্ৰেইল ব্লেজাৰ বঁটা লাভ কৰে। ২০১৪ চনৰ আৰম্ভণিতে, তেওঁলোকে শ্বিলংৰ সংগীতত উৎকশিততাৰ বাবে ইষ্ট পেনোৰামাৰ এচিভাৰ্ছ বঁটা লাভ কৰে। ২০১৪ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত তেওঁলোকে এনএইচ৭ সংগীত উৎসৱত এমটিএছ ডিস্ক'ভাৰাৰ খিতাপ লাভ কৰে আৰু কলকাতা, পুনে আৰু দিল্লীত উৎসৱৰ বাবে মঞ্চত প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। ২০১৩ চনত চিষ্টাৰ্চে আলুবো নাগা আৰু অন্যান্য শিল্পীসকলৰ সৈতে, "নাগালেণ্ড বিধানসভাৰ বাবে যুৱ ভোটাৰৰ বাবে প্ৰচাৰৰ উদ্দেশ্যৰ বাবে" 'মাই ভোট মেকচ ফিউচাৰ' ভিডিঅ'ত কাম কৰিছিল। তেওঁলোকে ২০১৪ চনত অঞ্চলটোৰ আন বহুতো শিল্পী, বিশেষকৈ পাপন, লৌ মাজাউ, চলমেট আৰু আলুবো নাগাৰ সৈতে 'ৱি আৰ দা ৮' নামৰ ইণ্ডিয়ান ছুপাৰ লীগৰ নৰ্থ ইষ্ট ইউনাইটেড এফ চিৰ বাবে গীত গাইছিল। ২০১৫ চনৰ ৰাষ্ট্ৰীয় উৎসৱ আৰু স্থানত অসংখ্য প্ৰদৰ্শনৰ উপৰিও তেওঁলোকে বিভিন্ন শৈলীৰ কেইবাটাও কভাৰ গীতৰ সংস্কৰণ মুকলি কৰিছে: বাৰ্চো ৰে, প্ৰকৃততে শ্ৰেয়া ঘোষালে গোৱা এ আৰ ৰহমানৰ বলিউড হিট মাৰ্ভিন গয়ে, কেনি ৰিঅ'ৰ সৈতে, প্ৰকৃততে চাৰ্লি পুট আৰু মেকান ট্ৰেনাৰৰ গীত নবডী, ৰোজ ভেৰোৰ সৈতে, কে-পপ-গাৰ্লগ্ৰুপ ৱাণ্ডাৰ গাৰ্লছৰ এটা গানৰ কোৰিয়ান সংস্কৰণ নথিং অন ইউ বাই, ডেভিড চাৱাঙৰ সৈতে, ব্ৰুন' মাৰ্চৰ গীত ছিলভাৰ বেলছ, টুডেন জামিৰৰ সৈতে বিং ক্ৰছবিৰ খ্ৰীষ্টমাছ কেৰল টেটচিও চিষ্টাৰসকলে ২০১৫ চনৰ জুলাই মাহত কলকাতাত প্ৰ কাবাদী লীগ চিজন ১ৰ আৰম্ভণি অনুষ্ঠানত ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীত গাইছিল কৰিছিল। ২০১৫ চনৰ ডিচেম্বৰ প্ৰদান কৰা প্ৰথম ইণ্ডিহাণ্ট সংগীত বঁটা ২০১৫ত শ্ৰেষ্ঠ লোক/ফিউচন বঁটা লাভ কৰিছিল। ২০১৬ চনত কোৰিয়াৰ টেটচিও চিষ্টাৰসকলে ভাৰতৰ উৎসৱ সাৰঙত অংশগ্ৰহণ কৰে আৰু দক্ষিণ কোৰিয়াৰ এছিয়ান সংস্কৃতি কেন্দ্ৰত গোৱাঞ্জু চহৰত প্ৰদৰ্শন কৰে। টেটচিও চিষ্টাৰসকলে ২০১৬ চনৰ বাৰ্ষিক হৰ্ণবিল উৎসৱটো প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। ২০১৭ চনৰ জানুৱাৰী মাহত টেটচিও ভগ্নীসকলে নেপালত আই চি চি আৰ/ভাৰতীয় দূতাবাস উৎসৱৰ অংশ হিচাপে নেপালৰ কেইবাটাও জিলা ভ্ৰমণ কৰিছিল। টেটচিও চিষ্টাৰসকলক ডভ ৰিয়েল বিউটি অভিযানৰ বাবে মাৰিঅ টেষ্টিনোৰ দ্বাৰা ফটো তোলা হৈছিল আৰু ভগ ইণ্ডিয়াৰ মে সংস্কৰণত প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। সেই বছৰতে টেটচিও চিষ্টাৰছে নৱেম্বৰত ঝাৰখণ্ডৰ জামছেদপুৰত টাটা সংবাদ ২০১৭ৰ প্ৰথম আন্তৰ্জাতিক সংস্কৰণৰ অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। টেটচিও ভগ্নীসকলে ডিমাপুৰৰ ডিডিএছচি ষ্টেডিয়ামত ২০১৭ চনৰ ১২ ডিচেম্বৰত নাগালেণ্ড অলিম্পিকৰ প্ৰথম সংস্কৰণৰ উদ্বোধনী অনুষ্ঠানত প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। ২০১৮ চনৰ আৰম্ভণিতে, টেটচিও চিষ্টাৰছে টেডক্সআইআইএমৰাঞ্চিত তেওঁলোকৰ প্ৰথম টেডটক বক্তৃতা প্ৰদান কৰিছিল তেওঁলোকে ২৮ জানুৱাৰীত "ডিফায়াৰ অফ মৰ্ফি ল'" থিমৰ অধীনত তেওঁলোকৰ কাহিনী ভাগ-বতৰা কৰিছিল। উত্তৰ-পূবৰ বস্ত্ৰ উদযাপন কৰা নৰ্থইষ্টমোজো শীৰ্ষক অনুষ্ঠানত টেটচেও চিষ্টাৰসকলে লাক্মে ফেশ্বন সপ্তাহ মুম্বাই গ্ৰীষ্মকালীন/ৰিজৰ্ট ২০১৮ৰ ২য় দিনত লাইভ প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। টেটচিও চিষ্টাৰসকলে ২০১৮ চনৰ এপ্ৰিলত স্থান অংশীদাৰ হিচাপে হাৰ্ড ৰক কেফে ইণ্ডিয়াৰ দ্বাৰা সমৰ্থিত তিনিখন চহৰ ভ্ৰমণত গৈছিল। তেওঁলোকে এইচআৰচি দিল্লী, বেংগালুৰু আৰু মুম্বাইত প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। ব্ৰিটিছ পৰিষদৰ ৭৫ বছৰীয়া বাৰ্ষিকী উদযাপনৰ অংশ হিচাপে টেটচিও ভগ্নীসকলে মিশ্ৰণ মহানগৰ আই আই টি গুৱাহাটী আৰু দিল্লী সংস্কৰণত প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। তেওঁলোকে জয়চেলমেৰৰ অনুষ্ঠিত ভাৰতৰ একমাত্ৰ বিলাসী গন্তব্য সংগীত উৎসৱ ৰাগাস্থানতো আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল। টেটচিও ভগ্নীসকল ২০১৮ চনৰ ৫ জুনত কহিমাত বিশ্ব পৰিৱেশ দিৱস উদযাপনৰ অংশ আছিল আৰু আন বিভিন্ন শীৰ্ষ নাগা শিল্পীক লৈ বেণ্ড পাৱাৰফাথৰ দ্বাৰা এটা সহযোগিতামূলক একক "চিন্তা"ত কণ্ঠ দিছিল। নাগা সংগীত বৃত্তৰ ভিতৰত প্ৰথমএটাত, নাগা শিল্পীসকলে এক সাধাৰণ পৰিৱেশগত কাৰণৰ বাবে একত্ৰিত হৈছিল। সহযোগিতাউদ্যোগটো পাৱাৰথেছ মন্ত্ৰালয়ৰ দ্বাৰা আৰম্ভ কৰা 'সৃষ্টি যত্ন' নামৰ এটা প্ৰকল্পৰ অংশ যি সংগীতৰ জৰিয়তে যুৱসকলক ইতিবাচকভাৱে প্ৰভাৱিত কৰাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। ২০১৮ চনৰ জুন মাহত টেটচেও চিষ্টাৰসকলে এম-টেবল নাগালেণ্ডৰ দ্বাৰা অনুষ্ঠিত নাগালেণ্ডত সংগীতত তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বাবে সংগীতৰ ক্ষেত্ৰত স্বীকৃতি লাভ কৰা নাগা ব্যক্তিসকলক সম্বৰ্ধনা জনোৱা আৰু ৰাজ্যখনৰ সংগীত উদ্যোগৰ নেতৃত্বত তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বাবে 'একচেচন নাইট ২০১৮' নামৰ এক অনুষ্ঠানত সাফল্য বঁটা লাভ কৰে। ২০১৮ চনৰ আগষ্টত টেটচিও চিষ্টাৰসকলে নাগালেণ্ড ৰাজভৱনত ভাৰতীয় স্বাধীনতা দিৱস উপলক্ষে এক বিশেষ অনুষ্ঠানত সংগীতত উৎকৃষ্টতাৰ বাবে ৰাজ্যপাল বঁটা লাভ কৰে। ২০১৯ চনৰ ডিচেম্বৰত টেটচিও চিষ্টাৰছে ১ ৰ পৰা ১০ ডিচেম্বৰত অনুষ্ঠিত প্ৰথম হৰ্ণবিল মহোৎসৱ বক্স অফিচ শ্ব'ত তেওঁলোকৰ সংগীত আৰু কাহিনী কোৱাৰ কলা উপস্থাপন কৰে। আবেলি ২ আৰু ৬ বজাত দৈনিক টিকট কৰা অনুষ্ঠানবোৰত দেশী আৰু বিদেশী দৰ্শনাৰ্থীয়ে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ব্যক্তিগত জীৱন মাৰ্চি টেটচেও দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা মনোবিজ্ঞানত ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰিছিল আৰু এগৰাকী খাদ্যৰসিক, ভ্ৰমণকাৰী আৰু লেখক। আজি এগৰাকী প্ৰাক্তন মিছ নাগালেণ্ড প্ৰতিযোগিতাৰ ৰানাৰ্ছ আপ আৰু দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ৰাজনৈতিক বিজ্ঞানত ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰিছিল। তেওঁ মডেলিং কৰে আৰু গীত গায়। তেওঁৰ দুজন সৰু পুত্ৰক ডাঙৰ কৰিবলৈ বিবাহৰ পৰা ভ্ৰমণৰ পৰা অব্যাহতি লৈছে। কুকু টেটচেও দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ লেডি শ্ৰী ৰাম কলেজ ফৰ ৱমেনত অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু মাই চালাড ডেজত এগৰাকী সক্ৰিয় ফেশ্বন ব্লগাৰ আৰু ছচিয়েল মিডিয়া প্ৰভাৱশালী। মাই চালাড ডেজক এতিয়া "নাগতা" হিচাপে ৰিব্ৰেণ্ড কৰা হৈছে। লুলু টেটচেও চাৰিজন ভনীৰ ভিতৰত আটাইতকৈ সৰু আৰু নাগপুৰৰ ইন্দিৰা গান্ধী চৰকাৰী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ত অধ্যয়ন কৰি আছে। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ ব্যক্তিগত ৱেবচাইট আধিকাৰীক ইউটিউব চেনেল সতীশ গুৰুংৰ সৈতে টেটচিও চিষ্টাৰ্চৰ সাক্ষাৎকাৰ ভাৰতীয় কণ্ঠশিল্পী নাগালেণ্ডৰ

59715

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%B2%20%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%9A%E0%A7%8C%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%80

অনিল ৰায়চৌধুৰী

অনিল ৰায়চৌধুৰী এগৰাকী অসমীয়া সাহিত্যিক, সমাজবিজ্ঞানী, গীতিকাৰ, মুক্তিযোদ্ধা আৰু সাম্যবাদী আদৰ্শৰে উদ্বুদ্ধ প্ৰগতিশীল বুদ্ধিজীৱী। ১৯২৬ চনত বৰপেটাত জন্মলাভ কৰা ৰায়চৌধুৰীয়ে স্কুলীয়া দিনতে ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত অংশ লৈছিল। পৰৱৰ্তী কালত সাহিত্যিক হিচাপে সুনাম অৰ্জন কৰা ৰায়চৌধুৰী আকাশবাণীৰ স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত গীতিকাৰ আছিল আৰু প্ৰায় ডেৰশ গীত ৰচনা কৰিছিল। অসম সচিবালয়, শিক্ষকতা, কেন্দ্ৰীয় আবকাৰী পৰিদৰ্শক আদি কৰি প্ৰায় আঠটা চাকৰি বাদ দি ১৯৫১ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰশাসনীয় বিভাগৰ কৰ্মচাৰী হিচাপে নিযুক্ত হয়। পৰৱৰ্তী সময়ত ১৯৮৬ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰাই প্ৰশাসনিক বিষয়া হিচাপে অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে। বিশ্ববিদ্যালয় কৰ্মীসংঘৰ সাধাৰণ সম্পাদকৰ উপৰি তেওঁ কাৰ্যকৰী সভাপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হৈছিল আৰু ১৯৬২, ১৯৬৫ আৰু ১৯৭৫ চনত গ্ৰেপ্তাৰ হৈ কাৰাবাস খাটিছিল। প্ৰায় ৩৭ বছৰ ৬ মাহ চাকৰি কৰি ১৯৮৮ চনৰ ৩০ জুনত তেওঁ চাকৰিৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ এজন বামপণ্ঠী নেতা আছিল। ৰায়চৌধুৰীয়ে অসম আত্মৰক্ষী ফৌজ আৰু অসম জাতীয় সভাৰো নেতৃত্ব লৈছিল। কৃষক শ্ৰমিক আন্দোলনতো তেওঁ অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ইয়াৰবাবে তেওঁ কেইবাবাৰো জেললৈ যাব লগা হৈছিল। ১৯৭১ চনৰপৰা ৰায়চৌধুৰীয়ে নতুন পৃথিৱী নামৰ এখন আলোচনী সম্পাদনা কৰিছিল। নতুন সাহিত্য পৰিষদৰো তেওঁ প্ৰতিষ্ঠাপক সদস্য আছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁ পৰিষদৰ সম্পাদক হোৱাৰ লগতে ১৯৯৮চনত সভাপতিও হৈছিল। ৯৪ বছৰ বয়সত তেওঁ শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে। জন্ম বৰপেটাৰ দক্ষিণহাটীৰ ৰায়পাৰা গাঁৱৰ বিখ্যাত ৰায়চৌধুৰী পৰিয়ালত ১৯২৬ চনত অনিল ৰায়চৌধুৰীৰ জন্ম হয়। দেউতাক প্ৰয়াত দেৱেন্দ্ৰ নাথ ৰায়চৌধুৰী আৰু মাক প্ৰয়াত গৌৰীবালা ৰায়চৌধুৰী। সৰুতেই মাতৃ ঢুকোৱাত জেঠীমাকহঁতৰ লগত থাকিবলৈ লয়। শিক্ষা ১৯৩৫ চনত দক্ষিণহাটী প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত ৰায়চৌধুৰীৰ শিক্ষা জীৱন আৰম্ভ হয়। প্ৰাথমিক বিদ্যালয় পঢ়াৰ পাছত বৰপেটা বিদ্যাপীঠত নামভৰ্তি কৰে। সেই সময়তে বৰপেটা চহৰত মদ, জুৱাৰ প্ৰকোপ বাঢ়ি অহা দেখি প্ৰসন্নলাল চৌধুৰীআৰু গিৰিশ চন্দ্ৰ চৌধুৰীৰ নেতৃত্বত এক জনমত গঢ়ি তুলিছিল। স্বাধীনতা আন্দোলনৰ বাবে তেখেতে ১৯৪২/৪৩ চনত স্কুল বৰ্জন কৰিছিল যদিও পুনৰ ১৯৪৪ চনত প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাৰ আগমুহূৰ্তত বিদ্যালয়ত যোগদান কৰে। ১৯৪৪ চনত তেখেত প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাত অৱত্তীৰ্ণ হয় যদিও পৰীক্ষাত অনুত্তীৰ্ণ হয়। ১৯৪৫ চনত তেখেতে বৰপেটা বিদ্যাপীঠ হাইস্কুলৰপৰা প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষা পাছ কৰে। ১৯৪৭ চনত তেখেতে আই এ পৰীক্ষা পাছ কৰি যোৰহাট জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ত বি কম পাঠ্যক্ৰমত নামভৰ্তি কৰে আৰু ১৯৪৯ চনত বি কম পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। চাকৰিৰ সন্ধান আৰু এম কম পাঠ্যক্ৰম অধ্যয়নৰ মানসেৰে তেখেতে কলিকতালৈ যাত্ৰা কৰে যদিও বিফল হয় আৰু পুনৰ ১৯৭১ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰপৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। পিচলৈ এম কম পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ কৰে যদিও পৰীক্ষাত নবহাকৈ থাকে। কৰ্মজীৱন কলিকতাৰ পৰা ঘূৰি আহি ৰায়চৌধুৰীয়ে বৰপেটা এম ই স্কুলৰ প্ৰধান শিক্ষকৰ পদত যোগদান কৰে। একে বছৰতে তেখেতে আছাম ট্ৰেডিং কো-অপাৰেটিভত কৰ্মচাৰী ৰূপে যোগদান কৰে যদিও এই চাকৰি এৰি গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অস্থায়ী কৰ্মচাৰীৰূপে যোগদান কৰে। এসময়ত এই চাকৰিও এৰি তেওঁ শ্বিলঙৰ কেন্দ্ৰীয় আবকাৰী পৰিদৰ্শক হয়। আবকাৰী পৰিদৰ্শক হিচাপে তিনিচুকীয়া আৰু ডিব্ৰুগড়তো তেখেতে কিছুদিন কাম কৰাৰ পাছত ১৯৫১ চনত পুনৰ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চাকৰিত যোগদান কৰে আৰু গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰশাসনিক বিষয়া হিচাপে চাকৰিৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে। ছাত্ৰাৱস্থাৰ পৰাই তেখেত সক্ৰিয় ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত আছিল। ১৯৪২-৪৩ চনত তেখেতে আছিল স্বাধীনতা আন্দোলনৰ ভলণ্টিয়াৰ। বৰপেটাৰ মাধৱ চৌধুৰী মহাবিদ্যালয়ত পঢ়া সময়তে তেখেতে ছাত্ৰ কংগ্ৰেছ আৰু অম্বিকাগিৰি ৰায়চৌধুৰীৰ জাতীয় সভাত অংশগ্ৰহণ কৰি বৰপেটা জিলাৰ জাতীয় মহাসভাৰ সম্পাদকৰ দায়িত্ব লয়। ৰাজনৈতিক জীৱনৰ সমান্তৰালকৈ তেখেতে নিজৰ লিখা-মেলাখিনিও আগুৱাই লৈ যায়। যোৰহাট জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ত পঢ়ি থকা সময়ত তেখেত আছিল ছাত্ৰ একতা সভাৰ আলোচনী সম্পাদক। এই সময়ছোৱাতে তেখেত লিখা মেলাৰ সৈতে জড়িত হয় আৰু আৱাহনৰ লগতে অন্যান্য আলোচনীত তেখেতৰ গল্প কবিতা প্ৰকাশ পাবলৈ ধৰে। এইখিনি সময়তে তেখেতে ১৯৫১-৫২ চনত ভাৰতীয় কমিউনিষ্ট পাৰ্টিত যোগদান কৰে। ১৯৬৪ চনলৈ পাৰ্টিত তেখেতে এক উল্লেখনীয় ভূমিকাত অৱত্তীৰ্ণ হয় আৰু মাৰ্ক্সবাদী কমিউনিষ্ট পাৰ্টি গঠনৰ বাবে ১৩ মাহ কাৰাবাস খাটে। ১৯৬২ চনতো ভাৰত-চীন যুদ্ধৰ সময়ত ভাৰত ৰক্ষা আইনৰ অধীনত তেখেতক ১৪ মাহৰ বাবে কাৰাৰুদ্ধ কৰি থোৱা হৈছিল। ১৯৫২ৰ পৰা ১৯৬৪ চনৰ ভিতৰত তেখেতে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কৰ্মী সংস্থা গঠনতো আগভাগ লয়। পৰৱৰ্ত্তী কালত অসম ৰাজ্যিক বিশ্ববিদ্যালয় কৰ্মী ফেডাৰচন গঠনত উদ্যোগ লয় আৰু এসময়ত সৰ্বভাৰতীয় কৰ্মী সংস্থাৰ সম্পাদক তথা কাৰ্য্যবাহী সভাপতিৰূপে কাৰ্য্যনিৰ্বাহ কৰে। তেখেতে প্ৰগতিশীল সাহিত্য সংগঠন গঢ়াতো আগভাগ লয়। ১৯৭৫ চনত জৰুৰীকালীন অৱস্থা ঘোষনা কৰাৰ পিছতেই চৰকাৰে তেখেতক কাৰাৰুদ্ধ কৰে। ১৯৭৭ চনত ১৯ মাহ কাৰাৰুদ্ধ হৈ থকাৰ পিছত তেখেতে মুক্তিলাভ কৰে। সাহিত্যৰাজি অনিল ৰায়চৌধুৰীয়ে ১৯৬৭ চনত সাহিত্য জগতত প্ৰৱেশ কতে। ড॰ পৰমানন্দ ৰাজবংশীৰ মতে অনিল ৰায়চৌধুৰী এজন যোদ্ধা নহয়, বোদ্ধাও। অসমৰ নৱ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম, নামনি অসমৰ মধ্যশ্ৰেণী- এই দুখন গ্ৰন্থৰ উপৰিও অসমত বাংলাদেশী আৰু অসমীয়া ভাষা সম্পৰ্কে তেখেতে বহুখিনি মূল্যবান প্ৰবন্ধ লিখি থৈ গৈছে। 'কাণ্ডাৰী' তেখেতৰ এখন উল্লেখযোগ্য উপন্যাস আৰু 'দুধু মিঞা' অসমৰ গল্প সাহিত্যত বিশেষ স্থান পাবৰ যোগ্য। গীতি সাহিত্যতো তেখেতৰ দখল আছিল আৰু তেখেত আকাশবাণীৰ এজন নিয়মীয়া গীতিকাৰ আছিল। ১৯৭১ চনত তেখেতৰ উদ্যোগত 'নতুন পৃথিৱী' নামৰ আলোচনীখন প্ৰকাশ পায়। সৌমাৰজ্যোতি, আৱাহন, বৰদৈচিলা, মণিদীপা আদি আলোচনীতো তেওঁ বহু প্ৰবন্ধ লিখিছিল। গৱেষণামূলক জ্যোতি চেতনা নামনি অসমৰ মধ্যশ্ৰেণী নামনি অসমৰ সামাজিক পটভূমি অসমত বাংলাদেশী অসমীয়া সমাজ আৰু নৱবৈষ্ণৱবাদ অসমৰ সমাজ ইতিহাসত নৱবৈষ্ণৱবাদ অসমীয়া ভাষা দৰ্শন উপন্যাস কাণ্ডাৰী শত্ৰু গল্প ত্ৰিকোণ গীত আৰু কবিতাৰ সংকলন মধুচন্দ্ৰা বঁটা আৰু সন্মান ক্ৰান্তিকাল সাহিত্য বঁটা, ২০১৮ ব্যক্তিগত জীৱন অনিল ৰায়চৌধুৰীৰ পত্নীৰ নাম ভাৰতী ৰায়চৌধুৰী। তেওঁৰ পুত্ৰ ভৰদ্বাজ ৰায়চৌধুৰী আৰু বিজয় ৰায়চৌধুৰী, কন্যা উৎপলা ৰায়চৌধুৰী আৰু ৰীণা ৰায়খাটনিয়াৰ। মৃত্যু ২০২০ চনৰ ১ মে' তাৰিখে, ৯৪ বছৰ বয়সত গুৱাহাটীৰ চানমাৰিস্থিত নিজা বাসভৱনত বাৰ্ধক্যজনিত কাৰণত অনিল ৰায়চৌধুৰীৰ দেহাৱসান ঘটে। জি এম চি এইচত তেখেতে মৰোণোত্তৰ ভাবে দেহদান কৰে। তথ্যসূত্ৰ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া শিক্ষাবিদ অসমীয়া ঔপন্যাসিক অসমীয়া প্ৰবন্ধকাৰ শ্ৰেণী:অসমীয়া ভাষাৰ

70972

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A6%B8%E0%A7%B0%E0%A6%BE

অপ্সৰা

অপ্সৰা হৈছে হিন্দু আৰু বৌদ্ধধৰ্মৰ আখ্যানসমূহত উল্লিখিত ডাৱৰ আৰু জলধাৰাৰ একপ্ৰকাৰৰ অৰ্ধদৈৱিক নাৰী। দক্ষিণ আৰু দক্ষিণ-পূব এচিয়াৰ বিভিন্ন স্থাপত্য, নৃত্য আৰু চিত্ৰশিল্পত অপ্সৰাৰ উপস্থিতি দেখা যায়। অপ্সৰা দুই প্ৰকাৰৰ: লৌকিকা (পাৰ্থিৱ) আৰু দৈৱিকা (দৈৱিক)। তেওঁলোকৰ মাজত উৰ্বশী, মেনকা, ৰম্ভা, তিলোত্তমা আৰু ঘৃতাচী সবাতোকৈ প্ৰসিদ্ধ। অপ্সৰাক পালি ভাষাত অচ্চৰা, মালয় ভাষাত বিদাদাৰি, জাভানিজত ৱিদাদাৰি আৰু মৈতেই ভাষাত হেল্ল'ই হিচাপে জনা যায়। হিন্দু আখ্যানসমূহৰ মতে অপ্সৰাসমূহ অতীৱ সুন্দৰী, পূৰ্ণযৌৱনা আৰু নৃত্যকলাত পাৰ্গত। তেওঁলোক সততে দেৱৰাজ ইন্দ্ৰৰ ৰাজসভাৰ সংগীতজ্ঞ গন্ধৰ্বসকলৰ সহধৰ্মিণী। গন্ধৰ্বসকলৰ গীতত তেওঁলোকে নৃত্য কৰে আৰু প্ৰায়ে দেৱতা আৰু মানৱ উভয়কে মোহিত কৰে। গগণ নিবাসী হিচাপে বা দেৱতাৰ কোনো কাৰ্য সম্পাদনৰ বাবে তেওঁলোকক প্ৰায়ে উৰিফুৰা দেখা যায়। অপ্সৰাসকলে তেওঁলোকৰ দেহাৱয়ব ইচ্ছা অনুসৰি সলনি কৰিব পাৰে আৰু তেওঁলোকে ক্ৰীড়া আৰু জুৱাখেলৰ ভাগ্য নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। অপ্সৰাক প্ৰায়ে গ্ৰীচ কিংবদন্তিৰ মিউজসকলৰ সৈতে তুলনা কৰা হয় আৰু ইন্দ্ৰৰ ৰাজসভাৰ ২৬ গৰাকী অপ্সৰাই প্ৰদৰ্শনমূলক কলাৰ একোটা নিৰ্দিষ্ট ভাগক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। তেওঁলোক উৰ্বৰা আচাৰসমূহৰ সৈতেও জড়িত। ভাগৱত পুৰাণৰ মতে কাশ্যপ আৰু অন্যান্য মুনিৰ ঔৰসত অপ্সৰাসকল জন্ম হয়। সাহিত্যৰ চিত্ৰায়ন ঋকবেদত গন্ধৰ্বৰ সহধৰ্মিণী এগৰাকী অপ্সৰাৰ কথা উল্লেখ আছে। বিশেষভাৱে উল্লিখিত একমাত্ৰ অপ্সৰা হৈছে উৰ্বশী। ইয়াত উৰ্বশীৰ মানৱ প্ৰেমিক পুৰুৰৱা আৰু উৰ্বশীৰ বিষয়ে সম্পূৰ্ণ এটা শ্লোক আছে। পৰৱৰ্ত্তী সময়ৰ হিন্দু সাহিত্যত ইন্দ্ৰৰ পৰিচাৰিকা বা ৰাজসভাৰ নৰ্ত্তকী হিচাপে বহু অপ্সৰাৰ নাম উল্লেখ কৰা হৈছে। মহাভাৰতৰ বিভিন্ন কাহিনীত অপ্সৰাৰ আৱিৰ্ভাৱ ঘটিছে। মহাকাব্যখনত প্ৰধান অপ্সৰাসকলৰ বহুকেইখন তালিকা আছে যদিও এইকেইখন একেই নহয়। ইয়াত এই অপ্সৰাসকলৰ শাৰীৰিক সৌন্দৰ্য আৰু লয়লাস নৃত্য ভংগীমাৰ বিস্তৃত বৰ্ণনা কৰা মহাকাব্যখনত অপ্সৰাসকলৰ নিজা নিজা কাহিনীও বৰ্ণনা কৰা হৈছে। কাহিনী অনুসৰি তিলোত্তমাই অসুৰ ভ্ৰাতৃ সুন্দ আৰু উপসুন্দক বিভ্ৰান্ত কৰি পৃথিৱীক উদ্ধাৰ কৰা আৰু তৃতীয় পাণ্ডৱ অৰ্জুনক মোহিত কৰিবলৈ উৰ্বশীয়ে কৰা প্ৰচেষ্টাৰ বিৱৰণ আছে। কোনো ধ্যানস্থ মুনিৰ ধ্যান ভংগ কৰিবলৈ কোনো অপ্সৰাক প্ৰেৰণ কৰাৰ কাহিনীৰ বহুকেইবাৰ পুনৰাবৃত্তি ঘটিছে। শকুন্তলাৰ পিতৃ-মাতৃৰ পৰিচয় দিবলৈকো আদি পৰ্বত এনে এক কাহিনীৰ অৱতাৰণা কৰা হৈছে। এই কাহিনীটোৰ মতে বিশ্বামিত্ৰ ঋষি তপস্যাত তে উৎপন্ন হোৱা শক্তিলৈ ইন্দ্ৰৰ ভয় ওপজাত তেওঁ মেনকাক ঋষিৰ তপস্যা ভংগ কৰিবলৈ প্ৰেৰণ কৰে। মেনকা তপস্যাস্থলীত উপস্থিত হোৱাত পৱন দেৱতাই তেওঁৰ বস্ত্ৰ উৰুৱাই নিয়ে। এনে অৱস্থাত মেনকাক দেখি বিশ্বামিত্ৰ কামাগ্নিত দগ্ধ হয় আৰু তেওঁৰ তপস্যা ভংগ হয়। তেওঁলোকৰ মিলনৰ ফলশ্ৰুতিত শকুন্তলাৰ জন্ম হয়। অন্যান্য কলাসমূহৰ চিত্ৰায়ন নাট্য শাস্ত্ৰ নাট্যশাস্ত্ৰত উল্লিখিত তালিকামতে অপ্সৰাসকল হৈছে মঞ্জুকেশী, সুকেশী, মিশ্ৰকেশী, সুলোচনা, সৌদামিনী, দেৱদত্তা, দেৱসেনা, মনোৰমা, সুদতি, সুন্দৰী, বিগদ্ধা, বিবিধা, বুধা, সুমালা, সন্ততি, সুনন্দা, সুমুখী, মাগধী, আৰ্জুনি, কেৰলা, ধৃতি, নন্দা, সুপুষ্কলা, সুপুষ্পমালা আৰু কলাভা। ক্ষ্মেৰ সংস্কৃতি কম্বোডিয়াৰ এংকৰিয়ান মন্দিৰসমূহৰ প্ৰস্তৰ আকৃতিসমূহত অপ্সৰাৰ অৱস্থিতি সততে পোৱা যায়। অৱশ্যে সকলো নাৰীমূৰ্ত্তিকে অপ্সৰা হিচাপে গণ্য কৰা নহয়। কেৱল নৃত্যৰত বা নৃত্যৰ ভংগীমাত সজা মূৰ্ত্তিসমূহকহে অপ্সৰা হিচাপে চিহ্নিত কৰা হয়। ক্ষ্মেৰ ধ্ৰুপদী নৃত্যত এংকৰিয়ান মন্দিৰৰ প্ৰভাৱ পৰিছে আৰু এবিধ একেক নৃত্যক অপ্সৰা নৃত্য আখ্যা দিয়া হৈছে। এই নৃত্যৰ দ্বাৰা কোনো কিংবদন্তি অথবা ধৰ্মীয় কাহিনী পৰিৱেশন কৰা হয়। মালয় সংস্কৃতি মধ্যযুগৰ পৰাই মালয় ভাষাত অপ্সৰাক বিদাদাৰী নামেৰে জনা যায়। সংস্কৃত ভাষাৰ বিদ্যাধৰী (পুংলিংগ: বিদ্যাধৰ) অৰ্থাৎ কোনো বিজ্ঞান বা মন্ত্ৰৰ ধাৰণ কৰোঁতা একপ্ৰকাৰ দৈৱিক জীৱক বুজোৱা শব্দৰ সৈতে ইয়াৰ ওচৰ সম্পৰ্ক আছে। বালিৰ দিদাৰী (বা বিদাদাৰী) নৃত্যত বিদাদাৰীসমূহ হৈছে স্বৰ্গৰ পৰিচাৰিকা যি ইন্দ্ৰৰ প্ৰাসাদ অথবা স্বৰ্গত নিবাস কৰে। ইণ্ডোনেচিয়াৰ সংস্কৃতি শৈলেন্দ্ৰ সাম্ৰাজ্যৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মজপাহিত সাম্ৰাজ্যৰ সময়লৈকে নিৰ্মিত জাভাৰ মন্দিৰসমূহত অপ্সৰাৰ প্ৰতিকৃতি পোৱা যায়। এই প্ৰতিকৃতিসমূহ সৌন্দৰ্যবৰ্ধনৰ লগতে শিলত খোদিত কাহিনীসমূহৰ অন্যতম চৰিত্ৰ হিচাপে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। কম্বোডিয়াৰ সংস্কৃতিত খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১১১৩-১১৫০-ত নিৰ্মিত বৃহত্তম এংকৰিয়ান মন্দিৰ এংকৰ ৱাটত অপ্সৰা আৰু দেৱতা উভয়কে চিত্ৰয়িত কৰা হৈছে। অৱশ্যে দেৱতাৰ সংখ্যা অধিক আৰু ই প্ৰায় ১,৭৯৬টা। এংকৰ ৱাটৰ শিল্পীসকলে স্তম্ভ আৰু দেৱালসমূহৰ সৌন্দৰ্যবৰ্ধনৰ বাবে ৩০-৪০ চেণ্টিমিটাৰ আকাৰৰ প্ৰতিমা গঢ় দিছিল। এই প্ৰতিমাসমূহৰ কেশবিন্যাস, শিৰোস্ত্ৰান, বস্ত্ৰ, অলংকাৰ আদিৰ প্ৰচুৰ ভিন্নতা দেখা পোৱা যায়। তথ্য সংগ্ৰহ হিন্দু

70979

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%9B%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BF%E0%A7%B0%20%E0%A6%89%E0%A6%AA%E0%A6%AF%E0%A7%8B%E0%A6%97%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%80%20%E0%A6%89%E0%A6%AA%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF

হাৰ্ছান্যিৰ উপযোগিতাবাদী উপপাদ্য

অৰ্থনীতি আৰু দৰ্শনত হাৰ্ছান্যি উপযোগিতাবাদী উপপাদ্যৰ মতে, সামাজিক কল্যাণ ফলন সমাজ এখনৰ প্ৰত্যেক ব্যক্তিৰ ব্যক্তিগত উপযোগিতা ফলনৰ ভাৰিত সমান্তৰ মাধ্য, যদিহে কিছু বিশেষ চৰ্ত পূৰ্ণ হয়। এই চৰ্তকেইটা হৈছে: সমাজখনে প্ৰত্যাশিত সামাজিক কল্যাণ বৃহদায়িত কৰে, সমাজৰ প্ৰত্যেক ব্যক্তিয়ে প্ৰত্যাশিত উপযোগিতা বৃহদায়িত কৰে আৰু যদি সমাজৰ প্ৰত্যেক ব্যক্তিয়ে সামাজিক অৱস্থাৰ ওপৰত দুটি সম্ভাৱিতা বিতৰণক সমানে অগ্ৰাধিকাৰ প্ৰদান কৰে, বা "পচন্দ" কৰে, তেন্তে সমাজেও সেই দুটি সম্ভাৱিতা বিতৰণক সমানে অগ্ৰাধিকাৰ প্ৰদান কৰে। এই উপপাদ্য অৰ্থনীতিবিদ জন হাৰ্ছান্যিয়ে ১৯৫৫ত প্ৰমাণ কৰিছিল। এই উপপাদ্যৰ নৈতিক বিশ্লেষণ বৰ্তমানেও তৰ্কৰ বিষয়। জন ফ্লেমিং, পিটাৰ ডাইমণ্ড, প্ৰশান্ত পট্টনায়কৰ দৰে অৰ্থনীতিবিদে এই উপপাদ্য প্ৰমাণ হোৱাৰ ঠিক পাছতেই সমালোচনা আগবঢ়াইছিল। ডাইমণ্ড আৰু অমৰ্ত্য সেনৰ মতে এই উপপাদ্যক নৈতিক নিৰ্ণয়ৰ আধাৰ কৰিলে অসহনীয় স্তৰৰ আৰ্থিক অসমতা সমাজত দেখা দিব পাৰে। পিচে ব্ৰুমে যুক্তি দাঙি ধৰিছিল যে এই অসমতাৰ কোনো অৰ্থ নাই যদি উপযোগিতা গণন সংখ্যা নহয়-- আৰু যদি উপযোগিতা গণন সংখ্যা হয় তেন্তে সমালোচনাৰ মূল প্ৰভাৱ নোহোৱা হয়। পট্টনায়কৰ যুক্তি আছিল উপপাদ্যটোৰ সৈতে নিকট সম্পৰ্ক থকা "আদ্য অৱস্থা" )ৰ ধাৰণাৰ বিৰুদ্ধে। পি জে হেমণ্ডে এই সমালোচনাৰ পৰা তত্ত্বটোক ৰক্ষা কৰিবলৈ এক পৃথক পৰিণামবাদী বিশ্লেষণ আগবঢ়াইছে। প্ৰেক্ষাপট ১৯৪৩ত গণিতজ্ঞ আৰু অৰ্থনীতিবিদ ভন নয়মেন আৰু মৰ্গেনষ্টাৰ্ণে প্ৰত্যাশিত উপযোগিতাৰ ভিত্তিত নিৰ্ণয় গ্ৰহণ কৰাৰ প্ৰথম স্বতঃসিদ্ধ আধাৰিত তত্ত্ব তৈয়াৰ কৰিছিল। তেওঁলোকে এই কথাও বুজিছিল যে তেওঁলোকৰ তত্ত্বই প্ৰদান কৰা 'ভন নয়মেন- মৰ্গেনষ্টাৰ্ণ উপযোগিতা ফলন' সেই সময়ত অৰ্থনীতিত জনপ্ৰিয় ক্ৰমসূচক উপযোগিতা নহয়, বৰং গণন সংখ্যাহে- এই উপযোগিতা ৰৈখিক ৰূপান্তৰলৈহে সুকীয়া। উপযোগিতা ফলন ক্ৰমসূচক নহৈ গণন সংখ্যা হোৱা কথাটো ১৯৫২ চনত অৰ্থনিতিবিদ মিল্টন ফ্ৰিডমেন আৰু লিয়নাৰ্ড ছেভেজে সমালোচনা কৰিছিল। এই সমালোচনাৰ প্ৰত্যুত্তৰতেই হাৰ্ছান্যিয়ে ১৯৫৩ "ৰ ধাৰণা আগবঢ়াইছিল। এই ধাৰণা দাৰ্শনিক জন ৰল্সৰ ৰ ধাৰণাৰ সৈতে মিলে, পিচে ৰল্স আৰু হাৰ্ছান্যিৰ তত্ত্বত ভালেমান পাথক্য আছে- বিশেষকৈ, ৰল্সৰ তত্ত্বত সামাজিক কল্যাণ ফলন ব্যৱহাৰ কৰা হোৱা নাই। ৰল্সে সামাজিক কল্যাণ ফলনৰ ধাৰণাৰ সমালচানাও আগবঢ়াইছে। হাৰ্ছান্যিৰ তত্ত্ব ৰল্সৰ তত্ত্বতকৈ কেইবাবছৰ আগৰ- ৰল্সৰ তত্ত্বৰ প্ৰকাশ ১৯৫৯ আৰু ১৯৭১ত হৈছিল। ১৯৫৫ত হাৰ্ছান্যিয়ে ইতিমধ্যে এক সম্পূৰ্ণ তত্ত্ব আগবঢ়াইছিল। এই উপপাদ্যৰ নৈতিক বিশ্লেষণ বৰ্তমানেও তৰ্কৰ বিষয়। জন ফ্লেমিং, পিটাৰ ডাইমণ্ড, প্ৰশান্ত পট্টনায়কৰ দৰে অৰ্থনীতিবিদে এই উপপাদ্য প্ৰমাণ হোৱাৰ ঠিক পাছতেই সমালোচনা আগবঢ়াইছিল, হাৰ্ছান্যিৰ ১৯৫৫ৰ প্ৰবন্ধৰ ৫ বছৰৰ ভিতৰতেই। ডাইমণ্ড আৰু অমৰ্ত্য সেনৰ মতে এই উপপাদ্যক নৈতিক নিৰ্ণয়ৰ আধাৰ কৰিলে অসহনীয় স্তৰৰ আৰ্থিক অসমতা সমাজত দেখা দিব পাৰে। সেনে প্ৰথমৰ ভন নয়মেন আৰু মৰ্গেণষ্টাৰ্ণৰ ধাৰণাৰ ভিত্তিত সংজ্ঞায়িত প্ৰত্যাশিত সামাজিক কল্যাণ ফলন বৃহদায়ন যে, কিছু বিশেষ চৰ্তৰ পূৰ্তি হ'লে, আয় সমান কৰি কৰিব পৰা যায়, সেই বিষয়ো উত্থাপন পাছলৈ কৰিছিল। এই তৰ্কৰ আধাৰ আছিল ১৯৪৪ত লাৰ্ণাৰৰ উপপাদ্য। পিচে ব্ৰুমে যুক্তি দাঙি ধৰিছিল যে ডাইমণ্ড আৰু সেনে আপত্তি কৰা এই অসমতাৰ কোনো অৰ্থ নাই যদি উপযোগিতা গণন সংখ্যা নহয়-- আৰু যদি উপযোগিতা গণন সংখ্যা হয় তেন্তে সমালোচনাৰ মূল প্ৰভাৱ নোহোৱা হয়। পট্টনায়কৰ যুক্তি আছিল উপপাদ্যটোৰ সৈতে নিকট সম্পৰ্ক থকা "আদ্য অৱস্থা" )ৰ ধাৰণাৰ বিৰুদ্ধে। তেওঁৰ মতে এনে ধাৰণা মানৱ মনোবিজ্ঞানৰ সৈতে নিমিলে- আৰু সেয়ে ইয়াৰ পৰা উদয় হোৱা নৈতিক নিৰ্ণয় অনেকৰ বাবে স্বীকৃত নহ'ব। পি জে হেমণ্ডে এই সমালোচনাৰ পৰা তত্ত্বটোক ৰক্ষা কৰিবলৈ এক পৃথক পৰিণামবাদী বিশ্লেষণ আগবঢ়াইছে। উপপাদ্যৰ আনুষ্ঠানিক উদ্ধৃতি ধৰি লওক যে সামাজিক অৱস্থাসমূহৰ সংহতি, যি বৰেল মাপ্য, আৰু যে এই সংহতিৰ -এলজেব্ৰা আছে ধৰি লওক এই সংহতিৰ ওপৰত সংজ্ঞায়িত সম্ভাৱিতা বিতৰণসমূহৰ সংহতি। ধৰি লওক সদস্যতা ৰ প্ৰত্যেক সদস্য ৰ বাবে ৰ ওপৰত এটি অগ্ৰাধিকাৰ সম্বন্ধ আছে যাক ভন নয়মেন- মৰ্গেনষ্টাৰ্ণ উপযোগিতা ফলন (ভমউফ) ৰ ত প্ৰত্যাশিত মূল্য এৰে দৰ্শাব পাৰি। লগতে ধৰি লওক যে এটি সামাজিক অগ্ৰাধিকাৰ সম্বন্ধ আছে যাক 'ভন নয়মেন- মৰ্গেনষ্টাৰ্ণ- বাৰ্গছন উপযোগিতা ফলন' ৰ প্ৰত্যাশিত মূল্য ৰে দৰ্শাব পাৰি। আমি লগতে মানি লওঁ যে পাৰেট' সম-অগ্ৰাধিকাৰৰ চৰ্ত পূৰ্ণ হৈছে, অৰ্থাৎ, যদি প্ৰত্যেক ৰ বাবে তেন্তে হাৰ্ছান্যিৰ উপপাদ্যৰ মতে, যদি ওপৰত দিয়া আতাইকেইটা চৰ্ত পূৰ্ণ হৈছে, তেন্তে, প্ৰত্যেক ৰ বাবে এনে "কল্যাণ ভাৰ" আৰু ধ্ৰুৱক আছে যাতে প্ৰমাণ তলত উপপাদ্যটোৰ এটি সৰলীকৃত প্ৰমাণ প্ৰদান কৰা হৈছে, যি হাৰ্ছান্যিৰ ১৯৫৫ৰ প্ৰমাণতকৈ বেলেগ। প্ৰমাণটো দুটা ভাগত বিভক্ত: প্ৰথম ভাগত ধৰি লোৱা হ'ব যে ৰ আকাৰ সসীম। এই ভাগত লাভ কৰা ফল প্ৰয়োগ কৰি, সম্ভৱতঃ অসীম আকাৰৰ ৰ বাবে উপপাদ্যটো প্ৰমাণ কৰা হ'ব। ধৰি লওক ৰ আকাৰ আৰু এনে বাস্তৱ সংখ্যাৰ সংহতি যাতে আৰু প্ৰত্যেক ৰ বাবে সংজ্ঞায়িত কৰক আৰু ইয়াত অন্ততঃ ইমান সৰু যে আৰু ঋণাত্মক নহয় আৰু লগতে ৰ প্ৰত্যেক সদস্যৰ বাবে। সেয়ে, আমি পাম যে, (পাৰেট' সম-অগ্ৰাধিকাৰ চৰ্তৰ বাবে) এই কাৰণেই, যিকোনো |-সদিশৰ বাবে আমি পাম, তথ্য সংগ্ৰহ অৰ্থনীতি

41897

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%20%E0%A6%B6%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%BE

হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা

হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা জন্ম: ১ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৬৯) হৈছে অসমৰ এগৰাকী ৰাজনীতিবিদ তথা অসমৰ বৰ্তমানৰ মুখ্যমন্ত্ৰী। তেওঁ অসম বিধানসভাৰ জালুকবাৰী সমষ্টিৰ পৰা পাঁচবাৰকৈ ২০০১, ২০০৬ আৰু ২০১১ চনত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ আৰু ২০১৬ আৰু ২০২১ চনত ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিৰ বিধায়ক হিচাপে নিৰ্বাচিত হৈছে। ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ পূৰ্বৰ সদস্য, শৰ্মাই ২০১৫ চনৰ আগষ্ট মাহত ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিত যোগদান কৰে। পৰৱৰ্তী সময়ত শৰ্মাই ২৪ মে' ২০১৬-ত কেবিনেট মন্ত্ৰী হিচাপে শপত গ্ৰহণ কৰে। তেওঁৰ ৰাজনৈতিক দক্ষতাৰ স্বীকৃতি হিচাপে বিজেপি নেতৃত্বয়ে তেওঁক নৱ গঠিত উত্তৰ-পূব গণতান্ত্ৰিক মৰ্চাৰ আহ্বায়ক ৰূপে নিযুক্তি দিয়ে। অঞ্চলটোৰ সৰ্বাংগীণ উন্নতিৰ লগতে উত্তৰ-পূব ৰাজ্যসমূহ আৰু কেন্দ্ৰৰ সুসংযোগ স্থাপন কৰায়ে ইয়াৰ মূল উদ্দেশ্য। ২০২১ চনত তেওঁ অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী ৰূপে নিৰ্বাচিত হয়। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৮৫ চনত কামৰূপ একাডেমীৰ পৰা মেট্ৰিক পাছ কৰাৰ পিছত শৰ্মাই উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে কটন কলেজত নামভৰ্তি কৰে। তেওঁ ১৯৯১-৯২ত কটন কলেজ ছাত্ৰসন্থাৰ সাধাৰণ সম্পাদক আছিল। তেওঁ কটন কলেজৰ পৰা ৰাজনীতি বিজ্ঞানত ১৯৯০ চনত স্নাতক আৰু ১৯৯২ চনত স্নাতকোত্তৰ পৰীক্ষা পাছ কৰে। শৰ্মাই গুৱাহাটীৰ চৰকাৰী আইন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা আইনৰ স্নাতক আৰু গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ডক্টৰেট ডিগ্ৰী লাভ কৰে। তেওঁ ১৯৯৬ৰ পৰা ২০০১ লৈ গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ত অধিবক্তাৰূপে কৰ্ম জীৱন আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ ৰিণিকি ভূঞাৰ লগত বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয় আৰু নন্দীল আৰু সুকন্যা তেওঁলোকৰ সন্তান। ৰাজনৈতিক জীৱন শৰ্মাই ২০০১ চনত অসম গণ পৰিষদৰ নেতা ভৃগু কুমাৰ ফুকনক পৰাস্ত কৰি প্ৰথমবাৰৰ বাবে জালুকবাৰীৰ পৰা অসম বিধানসভালৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল। ২০০৬ চনত তেওঁ পুনৰ নিৰ্বাচিত হয়, তাৰ পিছত ২০১১ চনত ৭৮,০০০ ভোটৰ ব্যৱধানত একেৰাহে তৃতীয়বাৰৰ বাবে নিৰ্বাচিত হয়। ২০০২ চনৰ পৰা ২০১৪ চনলৈকে কৃষি, পৰিকল্পনা আৰু উন্নয়ন, বিত্ত, স্বাস্থ্য, শিক্ষা, আৰু অসম চুক্তি ৰূপায়ণৰ ৰাজ্যিক মন্ত্ৰী হিচাপে শৰ্মাই গুৰুত্বপূৰ্ণ (ৰাজ্য আৰু কেবিনেট উভয়তে) লাভ কৰিছিল। ২০০৬ চনত তেওঁক স্বাস্থ্য বিভাগৰ কেবিনেট মন্ত্ৰী নিযুক্তি দিয়া হয়, আৰু ২০১১ চনত তেওঁক শিক্ষাৰ অতিৰিক্ত দায়িত্বও অৰ্পণ কৰা হয়। তেওঁৰ কাৰ্যকালত যোৰহাট, বৰপেটা আৰু তেজপুৰত তিনিখন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় নিৰ্মাণ কৰা হয়। ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টী প্ৰাক্তন মুখ্যমন্ত্ৰী তৰুণ গগৈৰ সৈতে ৰাজনৈতিক মতানৈক্যৰ পিছত ২০১৪ চনৰ ২১ জুলাইত শৰ্মাই সকলো চৰকাৰী পদৰ পৰা পদত্যাগ কৰে ২০১৫ চনৰ ১৫ ছেপ্টেম্বৰত বিধানসভাৰ পৰা পদত্যাগ কৰে। ২০১৫ চনৰ ২৩ আগষ্টত শৰ্মাই অমিত শ্বাহৰ নতুন দিল্লীৰ বাসগৃহত ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিত যোগদান কৰে ৰাজ্যৰ আগন্তুক বিধানসভা নিৰ্বাচন(২০১৬ চনৰ বিধানসভা নিৰ্বাচন)ৰ বাবে নিৰ্বাচন পৰিচালনা সমিতিৰ আহ্বায়ক হিচাপে তেওঁক নিযুক্তি দিয়া হৈছিল ২০১৬ চনৰ মে’ মাহত শৰ্মাই একেৰাহে চতুৰ্থবাৰৰ বাবে জালুকবাৰী সমষ্টিত জয়লাভ কৰি ২৪ মে’ত সোনোৱাল মন্ত্ৰণালয়ত কেবিনেট মন্ত্ৰী হিচাপে শপত গ্ৰহণ কৰে। উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ প্ৰথমখন বিজেপি চৰকাৰত তেওঁক বিত্ত, স্বাস্থ্য আৰু পৰিয়াল কল্যাণ, শিক্ষা, পৰিকল্পনা আৰু উন্নয়ন, পৰ্যটন, পেঞ্চন আৰু জনসংযোগ আদিৰ দৰে বিভাগৰ মন্ত্ৰীত্ব দিয়া হৈছিল। মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে নিযুক্তি বিজেপি মিত্ৰজোঁট-এ সংখ্যাগৰিষ্ঠতা লাভ কৰাৰ পিছত নতুন চৰকাৰ গঠনৰ আলোচনাৰ বাবে ২০২১ চনৰ ৮ মে’ত মুখ্যমন্ত্ৰী সৰ্বানন্দ সোণোৱালৰ সৈতে শৰ্মাক নতুন দিল্লীলৈ মাতি অনা হৈছিল। সেই সময়ৰ বিজেপিৰ সভাপতি জে পি নাড্ডা আৰু গৃহমন্ত্ৰী অমিত শ্বাহৰ সৈতে ৪ ঘণ্টাৰো অধিক সময় ধৰি ধাৰাবাহিক বৈঠকত শৰ্মা আৰু সোণোৱাল মিলিত হয় ৯ মে'ত পৰৱৰ্তী মুখ্যমন্ত্ৰীৰ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ বাবে আয়োজিত এখন বৈঠকৰ পূৰ্বে সোণোৱালে ৰাজ্যপাল জগদীশ মুখীক পদত্যাগ পত্ৰ প্ৰদান কৰে হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ নাম প্ৰস্তাৱ কৰিছিল বিদায়ী সোণোৱাল, বিজেপিৰ ৰাজ্যিক সভাপতি ৰঞ্জিত কুমাৰ দাস আৰু নৱনিৰ্বাচিত বিধায়িকা নন্দিতা গাৰ্লোছাই। যিহেতু মুখ্যমন্ত্ৰী পদৰ বাবে আন কাৰো নাম প্ৰস্তাৱ কৰা হোৱা নাছিল, সেয়েহে সৰ্বসন্মতিক্ৰমে শৰ্মাক বিধায়িনী দলৰ নেতা হিচাপে নিৰ্বাচিত কৰা হয়। ২০২১ চনৰ ১০ মে'ত সোণোৱালৰ পিছত ৰাজ্যপাল জগদীশ মুখীয়ে অসমৰ ১৫তম মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাক শপত গ্ৰহণ কৰোৱায়। অন্যান্য শৰ্মা ভাৰতীয় বেডমিণ্টন সন্থাৰ সভাপতি। তেওঁ ২০১৬ চনৰ পৰা ২০১৯ চনলৈ অসম ক্ৰিকেট সন্থাৰ সভাপতি হিচাপে কাৰ্য্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তাৰ পূৰ্বে ২০০২ৰ পৰা ২০১৬লৈ তেওঁ ইয়াৰ উপ-সভাপতি হিচাপেও কাৰ্য্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁ বৰ্তমানলৈ লিখি উলিওৱা কিতাপ কেইখন হ'ল 'ভিন্ন সময় অভিন্ন মত', 'এটা সপোনৰ পম খেদি', 'সমাগত সময়','অন্য এক দৃষ্টিকোণ'। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ ব্যক্তি অসমৰ ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি অসমৰ

4253

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A7%87%E0%A6%9C%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A7%B0%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC

তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়

১৯৯৪ চনত তেজপুৰৰ নপামত স্থাপিত হয় তেজপুৰ কেন্দ্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয়। বৰ্তমান বিশ্ববিদ্যালয়খনত ১৫টা বিভাগেৰে প্ৰায় ২৫০০ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি আছে। শেহতীয়াকৈ বিশ্ববিদ্যালয়খনৰ উপাচাৰ্যৰূপে বিনোদ কুমাৰ জৈনক নিযুক্তি দিয়া হৈছে। গৱেষণাৰ দিশত বিশ্ববিদ্যালয়খনৰ ভাৰতৰ কেন্দ্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয়সমূহৰ ভিতৰত এক বিশেষ সুনাম আছে। বিশ্ববিদ্যালয় সংগীতৰ কথা আৰু সুৰ ড০ ভূপেন হাজৰিকাৰ। ইতিহাস ১৯৯৪ চনত তেজপুৰৰ নপামত স্থাপিত হয় তেজপুৰ কেন্দ্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয়। ইয়াক অসম চুক্তিৰ এটি পৰিণাম বুলিও কোৱা হয়। যাতায়াত ব্যবস্থা তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয় তেজপুৰ চহৰৰ পৰা ১৫ কি.মি পূবে নপামত অৱস্থিত। তেজপুৰ অসমৰ ৰাজধানী গুৱাহাটীৰ পৰা বাচেৰে প্ৰায় চাৰি ঘণ্টা আৰু বায়ুপথেৰে প্ৰায় 3৫ মিনিটৰ দূৰত্বত অৱস্থিত। ইয়াৰ নিকটতম অসামৰিক বিমানকোঠ শালনি প্ৰায় (8) কি.মি. দূৰত্বত। তেজপুৰলৈ অসমৰ যিকোনো স্থানৰ পৰা বাচ আৰু অন্যান্য বাহনৰ সূচল যোগাযোগ ব্যবস্থাও আছে। স্থানীয়ভাবে তেজপুৰ চহৰত অট'ৰিস্কা আৰু ৰিস্কাৰ সহায়ত কম খৰচতে ভ্ৰমণ কৰিব পাৰি। নপামলৈ তেজপুৰ চহৰৰ চৰকাৰী বাছ আস্থানৰ পৰা চলা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বাছৰ সহায়তো যাতায়ত কৰিব পাৰি। আৰু লগতে তেজপুৰ চহৰৰ পৰা ক্ৰমে দোলাবাৰী-পাঁচমাইল হৈ চলাচল কৰা অট'ৰিস্কাৰ সহায়তো নপামলৈ যাতায়ত কৰিব পাৰি। পাঠ্যক্ৰম আৰু অন্তৰ্গত বিদ্যাপীঠসমূহ তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত নামভৰ্ত্তি কৰিবলৈ এটি সৰ্বভাৰতীয় পৰ্য্যায়ত এটা বাছনি পৰীক্ষাত উৰ্ত্তিন হোৱাতো বাঞ্ছনীয়। স্নাতক পৰ্যায়ৰ পাঠ্যক্ৰম সমূহ: অভিযান্ত্ৰিক বিষয়ত চাৰিবছৰীয়া পাঠ্যক্ৰম পাঁচ বছৰীয়া সন্মিলিত স্নাতকোত্তৰ পাঠ্যক্ৰম স্নাতকোত্তৰ পৰ্যায়ৰ পাঠ্যক্ৰম সমূহ: কলা বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ দুবছৰীয়া পাঠ্যক্ৰম প্ৰায়োগিক আৰু গতানুগতিক বিজ্ঞান বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ দুবছৰীয়া পাঠ্যক্ৰম দু বছৰীয়া এম.বি.এ পাঠ্যক্ৰম উল্লেখযোগ্য যে "কম্পিউটেছনেল ম’ল’জী" বিষয়ত এম.টেক ডিগ্ৰী প্ৰদান কৰা ই ভাৰতৰ একমাত্ৰ বিশ্ববিদ্যালয়। স্নাতকোত্তৰ পৰ্যায়ৰ পাছত বিশ্ববিদ্যালয়ত বিভিন্ন বিভাগত গৱেষণাৰ বাবে আবেদন কৰিব পাৰি। তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বিভিন্ন বিভাগ সমূহ কেইখন মান বিদ্যালয়ত বিভক্ত কৰা হৈছে। সেই বিদ্যালয় কেইখন হৈছে- অভিযান্ত্ৰিক বিদ্যাপীঠ মানবীয়তা আৰু সমাজ বিজ্ঞান বিদ্যাপীঠ ব্যৱস্থাপনা বিজ্ঞান বিদ্যাপীঠ বিজ্ঞান আৰু কাৰিকৰী বিদ্যাপীঠ অভিযান্ত্ৰিক বিদ্যাপীঠ এই বিদ্যাপীঠৰ অন্তৰ্গত বিভাগ সমূহ: সংগণক বিজ্ঞান আৰু অভিযান্ত্ৰিক বিভাগ অসামৰিক অভিযান্ত্ৰিক বিভাগ অণুবিদ্যুত আৰু যোগাযোগীকৰন অভিযান্ত্ৰিক বিভাগ শক্তি বিভাগ খাদ্য অভিযান্ত্ৰিক আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যা বিভাগ যান্ত্ৰিক অভিযান্ত্ৰিক বিভাগ তড়িৎ অভিযান্ত্ৰিক বিভাগ ডিজাইন বিভাগ মানবীয়তা আৰু সমাজ বিজ্ঞান বিদ্যাপীঠ এই বিদ্যাপীঠৰ অন্তৰ্গত বিভাগ সমূহ: সংস্কৃতি অধ্যয়ন বিভাগ ইংৰাজী বিভাগ বিদেশী ভাষা বিভাগ গণসংযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ সমাজশাস্ত্ৰ বিভাগ হিন্দী বিভাগ অসমীয়া বিভাগ সমাজ কৰ্ম বিভাগ শিক্ষা বিভাগ ব্যৱস্থাপনা বিজ্ঞান বিদ্যাপীঠ এই বিদ্যাপীঠৰ অন্তৰ্গত বিভাগ সমূহ: বাণিজ্য প্ৰশাসন বিভাগ দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনা কেন্দ্ৰ বিজ্ঞান আৰু কাৰিকৰী বিদ্যাপীঠ এই বিদ্যাপীঠৰ অন্তৰ্গত বিভাগ সমূহ: ৰাসায়নিক বিজ্ঞান বিভাগ প্ৰাকৃতিক বিজ্ঞান বিভাগ ঔষধ শিল্প বিভাগ গাণিতিক বিজ্ঞান বিভাগ আণৱিক বিজ্ঞান আৰু জৈৱ প্ৰযুক্তি বিভাগ পদাৰ্থ বিজ্ঞান বিভাগ বিশ্ববিদ্যালয়ত থকা সুবিধা সমূহ ছাত্ৰাবাস আৰু ছাত্ৰীনিবাস, পুথিভৰাল, কম্পিউটাৰ চেণ্টাৰ, আৰু ৰ সুবিধা, বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা চহৰলৈ আৰু চহৰৰ পৰা বিশ্ববিদ্যালয়লৈ নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ অন্তৰে অন্তৰে বাছৰ সুবিধা, আভ্যন্তৰীন খেলা-ধুলাৰ বাবে অত্যাধুনিক আভ্যন্তৰীন ক্ৰীড়াগৃহ, অত্যাধুনিক ব্যামাগাৰ, দিবা-নৈশ খেলৰ বাবে "ফ্লাদ লাইট"ৰ ব্যৱস্থা থকা খেল পথাৰ, খোৱা-বোৱাৰ সুব্যৱস্থা থকা অত্যাধুনিক ভোজনগৃহ, মনোৰঞ্জন তথা সাংস্কৃতিক উৎকৰ্ষ সাধনৰ অৰ্থে অত্যাধুনিক প্ৰেক্ষাগৃহ (কলাগুৰু বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা প্ৰেক্ষাগৃহ), প্ৰয়োজনীয় প্ৰায় সকলো সামগ্ৰীৰ বাবে বজাৰগৃহ, সকলোৱে ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা অত্যাধুনিক অতিথিগৃহ, স্বাস্থ্য কেন্দ্ৰ ইত্যাদি। কেন্দ্ৰীয় গ্ৰন্থাগাৰ তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কেন্দ্ৰীয় গ্ৰন্থাগাৰটি ১৯৯৪ চনত বিশ্ববিদ্যালয়খন স্থাপন হোৱাৰ সময়তে স্থাপন হয়। বৰ্তামান প্ৰায় 1,13,106খন (5 নবেম্বৰ 2018ৰ তথ্য) বিভিন্ন বিষয়ৰ প্ৰকাশিত কিতাপ/আন লিখা গ্ৰন্থাগাৰটিত আছে, ৯৩৯খন জাৰ্নেল (১৬২খন অফলাইন আৰু ৭৭৮খন অনলাইন) পুথিভঁৰালত ঊপলব্ধ। ৰ যোগেদিও প্ৰায় ৭১৬৭খন ই-জাৰ্নেল ইয়াত পোৱা যায়। তদুপৰি ৰ এটা ডেটাবেচ আৰু বিভিন্ন দৃশ্য শ্ৰাব্য মাধ্যমৰ ই-কিতাপ পুথিভঁৰালটোত পোৱা যায়। ছাত্ৰাবাস সমূহ চৰাইদেউ ছাত্ৰাবাস- আহোম সাম্ৰাজ্যৰ ইতিহাসত পোৱা এটা নাম। পূৰ্বতে ইয়াৰ নাম আছিল "চৰাইদেউ ছাত্ৰ নিবাস"। নীলাচল ছাত্ৰাবাস- গুৱাহাটীৰ নীলাচল পাহাৰৰ নামৰ লগত ৰজিতা খুৱা ৰখা হৈছে এই নাম। কাঞ্চনজংঘা ছাত্ৰাবাস- পৃথিৱীৰ তৃতীয় সুউচ্চ পৰ্বতমালাৰ নামৰ লগত ৰজিতা খুৱাই ৰখিছে এই নাম। পাটকাই ছাত্ৰাবাস- পাটকাই পৰ্বতৰ লগত ৰজিতা খুৱাই ৰখিছে এই নাম, এই পৰ্বত পাৰ হৈ আহোম সকলে অসমত প্ৰবেশ কৰিছিল। শৰাইঘাট চি.ভি.ৰমণ ছাত্ৰাবাস- [গবেষণা পণ্ডিত পুৰুষ আবাস বুলিও জনাজাত] শৰাইঘাট দলং আৰু বিজ্ঞানী ৰমণৰ লগত ৰজিতা খুৱাই ৰাখিছে এই নাম। ছাত্ৰীনিবাস সমূহ বৰদৈচিলা মহিলা আবাস- বৰদৈচিলা (পঁচোৱা)ৰ নামৰ লগত ৰজিতা খুৱাই ৰখা হৈছে। পূৰ্বতে ইয়াৰ নাম আছিল "বৰদৈচিলা ছাত্ৰী নিবাস"। ধনশিৰি মহিলা আবাস- ধনশিৰি উপনৈৰ নামৰ লগত ৰজিতা খুৱাই ৰখা হৈছে। প্ৰাগজ্যোতিকা মহিলা আবাস- অসমৰ পুৰনি নাম প্ৰাগজ্যোতিষপুৰৰ লগত ৰজিতা খুৱাই ৰখা হৈছে এই নাম। সোৱণশিৰি মহিলা আবাস- সোৱণশিৰি উপনৈৰ লগত ৰজিতা খুৱাই এই নাম ৰখা হৈছে। কপিলি মহিলা আবাস- কপিলি উপনৈৰ লগত ৰজিতা খুৱাই এই নাম ৰখা হৈছে। নৱ ছাত্ৰীনিবাস পবিতৰা মেডাম কুৰী মহিলা আৱাস- (গৱেষক ছাত্ৰী আৱাস)। পবিতৰা অভয়াৰণ্য আৰু বিজ্ঞানী মেডাম কুৰীৰ লগত ৰজিতা খুৱাই ৰখা হৈছে এই নাম। বিশ্ববিদ্যালয় সংগীত তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয় "বিশ্ববিদ্যালয় সংগীতটো" ৰচনা তথা সুৰ কৰিছিল ড॰ ভূপেন হাজৰিকা দেৱে ১৯৯৪ চনত। এই গীতটিত তেখেতে সুন্দৰ ভাৱে তেজপুৰ চহৰ আৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰতি থকা আশাৰ বিষয়ে বৰ্ণনা আছে। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ পাটকাই পুৰুষ আবাস অসমৰ বিশ্ববিদ্যালয়সমূহ

87343

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%A4%E0%A6%A4%20%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AD%E0%A7%8B%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A6%A7%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%86%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8B%E0%A6%B2%E0%A6%A8

ভাৰতত মহিলাৰ ভোটাধিকাৰ আন্দোলন

ভাৰতত মহিলাৰ ভোটাধিকাৰ আন্দোলন ()-এ ব্ৰিটিছ শাসনৰ অধীনত ঔপনিৱেশিক ভাৰতত ভাৰতীয় মহিলাৰ ৰাজনৈতিক ভোটাধিকাৰৰ অধিকাৰৰ বাবে যুঁজিছিল। ভোটাধিকাৰৰ বাহিৰেও এই আন্দোলনে ঔপনিৱেশিক যুগত নাৰীৰ পক্ষত থিয় দিয়া আৰু কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ কৰাৰ অধিকাৰৰ বাবে যুঁজি আছিল। ১৯১৮ চনত যেতিয়া ব্ৰিটেইনে মহিলা সম্পত্তিধাৰীক সীমিত ভোটাধিকাৰ প্ৰদান কৰিছিল, তেতিয়া সাম্ৰাজ্যৰ অন্যান্য অঞ্চলৰ ব্ৰিটিছ নাগৰিকৰ ক্ষেত্ৰত এই আইন প্ৰযোজ্য নাছিল। ভাৰতীয় ভোটদানৰ নিয়মৰ মূল্যায়নৰ বাবে ব্ৰিটিছ আয়োগত মহিলা আৰু পুৰুষে আবেদন দাখিল কৰাৰ পিছতো মণ্টাগু–চেলমছফৰ্ড সংস্কাৰত মহিলাৰ দাবীক আওকাণ কৰা হৈছিল। ১৯১৯ চনত ভোটাধিকাৰীসকলে ভাৰতৰ কাৰ্যালয় আৰু হাউছ অৱ লৰ্ডছ এণ্ড কমনছৰ যুটীয়া নিৰ্বাচিত সমিতিৰ সন্মুখত ভোটাধিকাৰীসকলে ভোটদানৰ বাবে মহিলাসকলক সমৰ্থন কৰাৰ ইংগিত দিয়া আবেগিক আবেদন আৰু প্ৰতিবেদন দাখিল কৰে, যিয়ে চাউথব’ৰ’ ফ্ৰেঞ্চাইজিৰ নিৰ্বাচনী নিয়ন্ত্ৰণ সংস্কাৰ চূড়ান্ত কৰিবলৈ বৈঠকত মিলিত হৈছিল। যদিও তেওঁলোকক ভোটাধিকাৰ দিয়া হোৱা নাছিল, নিৰ্বাচনত থিয় দিয়াৰ অধিকাৰো দিয়া হোৱা নাছিল, ভাৰত চৰকাৰৰ আইন ১৯১৯ য়ে প্ৰাদেশিক পৰিষদসমূহক মহিলাসকলে ভোটদান কৰিব পাৰে নেকি সেইটো নিৰ্ধাৰণ কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল, যদিহে তেওঁলোকে সম্পত্তি, আয় বা শিক্ষাৰ স্তৰ অতিক্ৰম কৰে। ১৯১৯ চনৰ পৰা ১৯২৯ চনৰ ভিতৰত ব্ৰিটিছ প্ৰদেশৰ সকলোবোৰৰ লগতে প্ৰায়বোৰ প্ৰিন্সলি ৰাজ্যই মহিলাসকলক ভোটাধিকাৰ প্ৰদান কৰিছিল আৰু কিছুমান ক্ষেত্ৰত স্থানীয় নিৰ্বাচনত থিয় দিয়াৰ অনুমতি দিছিল। ১৯১৯ চনত মাদ্ৰাজ চহৰত প্ৰথমবাৰৰ বাবে মহিলাই জয় লাভ কৰে, তাৰ পিছত ১৯২০ চনত ট্ৰেভাংকুৰ ৰাজ্য আৰু ঝালাৱাৰ ৰাজ্য আৰু ১৯২১ চনত ব্ৰিটিছ প্ৰদেশত মাদ্ৰাজ ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু বম্বে ৰাষ্ট্ৰপতি পদত জয়লাভ কৰে। ৰাজকোট ৰাজ্যই ১৯২৩ চনত মহিলাক সম্পূৰ্ণ সৰ্বজনীন ভোটাধিকাৰ প্ৰদান কৰে আৰু সেই বছৰতে ভাৰতৰ বিধান পৰিষদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰা প্ৰথম দুগৰাকী মহিলাক নিৰ্বাচিত কৰে। ১৯২৪ চনত মুদ্দিমান কমিটীয়ে আৰু অধিক অধ্যয়ন চলাই ব্ৰিটিছ সংসদে মহিলাসকলক নিৰ্বাচনত থিয় দিবলৈ অনুমতি দিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে, যাৰ ফলত ১৯২৬ চনত ভোটাধিকাৰৰ ওপৰত সংস্কাৰৰ সৃষ্টি হয়। ১৯২৭ চনত নতুন ভাৰত আইন প্ৰস্তুত কৰিবলৈ চাইমন কমিছন নিযুক্তি দিয়া হয়। আয়োগত কোনো ভাৰতীয় নথকাৰ বাবে জাতীয়তাবাদীসকলে তেওঁলোকৰ অধিৱেশন বৰ্জন কৰাৰ পৰামৰ্শ দিছিল। ইয়াৰ ফলত মহিলা গোটসমূহৰ মাজত বিভাজনৰ সৃষ্টি হৈছিল, যিয়ে এফালে সৰ্বজনীন ভোটাধিকাৰৰ পক্ষত আৰু আনফালে শৈক্ষিক আৰু অৰ্থনৈতিক মাপকাঠীৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি সীমিত ভোটাধিকাৰ বজাই ৰখাৰ পক্ষত একত্ৰিত হৈছিল। আয়োগে ফ্ৰেঞ্চাইজি বৃদ্ধিৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ ঘূৰণীয়া মেজমেল অনুষ্ঠিত কৰাৰ পৰামৰ্শ দিয়ে। মহিলাসকলৰ পৰা সীমিত ইনপুট লৈ তিনিখন ঘূৰণীয়া মেজমেলৰ প্ৰতিবেদনখন ব্ৰিটিছ সংসদৰ যুটীয়া সমিতিলৈ প্ৰেৰণ কৰা হয় য’ত ভোটদানৰ বয়স ২১ বছৰলৈ হ্ৰাস কৰাৰ পৰামৰ্শ দিয়া হয়, কিন্তু সম্পত্তি আৰু সাক্ষৰতাৰ নিষেধাজ্ঞা ৰখাৰ লগতে মহিলাৰ যোগ্যতা তেওঁলোকৰ বৈবাহিক অৱস্থাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি লোৱাৰ পৰামৰ্শ দিয়া হয়। ইয়াৰ উপৰিও প্ৰাদেশিক বিধায়িনী দলত মহিলা আৰু জনগোষ্ঠীৰ বাবে বিশেষ কোটা প্ৰদান কৰা হৈছিল। এই বিধানসমূহ ভাৰত চৰকাৰ আইন ১৯৩৫ত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। যদিও ইয়াৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচনৰ যোগ্যতা বৃদ্ধি কৰা হৈছিল, তথাপিও এই আইনখনে ভাৰতৰ মাত্ৰ ২.৫% মহিলাকহে ভোটদানৰ অনুমতি দিছিল। ভোটাধিকাৰ সম্প্ৰসাৰণৰ বাবে পৰৱৰ্তী সকলো পদক্ষেপ জাতীয়তাবাদী আন্দোলনৰ সৈতে জড়িত আছিল, যিয়ে নাৰীৰ বিষয়তকৈ স্বাধীনতাক অধিক অগ্ৰাধিকাৰ হিচাপে গণ্য কৰিছিল। ১৯৪৬ চনত যেতিয়া ভাৰতৰ সংবিধান সভা নিৰ্বাচিত হৈছিল তেতিয়া ১৫খন আসন মহিলাৰ হাতলৈ গৈছিল। তেওঁলোকে নতুন সংবিধানৰ খচৰা প্ৰস্তুত কৰাত সহায় কৰে আৰু ১৯৪৭ চনৰ এপ্ৰিল মাহত বিধানসভাই সৰ্বজনীন ভোটাধিকাৰৰ প্ৰদানত সন্মতি দিয়ে। জুলাই মাহত নিৰ্বাচনৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হয়, আগষ্ট মাহত ভাৰতে ব্ৰিটেইনৰ পৰা স্বাধীনতা লাভ কৰে আৰু ১৯৪৮ চনৰ আৰম্ভণিতে ভোটাৰ তালিকা প্ৰস্তুত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ফ্ৰেঞ্চাইজি আৰু নিৰ্বাচনৰ চূড়ান্ত বিধানসমূহ ১৯৪৯ চনৰ জুন মাহত সংবিধানৰ খচৰাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয় আৰু ১৯৫০ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীত কাৰ্যকৰী হয় অৰ্থাৎ ভাৰতৰ সংবিধান বলবৎ কৰাৰ তাৰিখত। প্ৰেক্ষাপট ১৮৯০ চনত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ লগে লগে ভাৰতত জাতীয়তাবাদৰ সৃষ্টি হয়। প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ আগমন আৰু অপপ্ৰচাৰৰ সুবাদত 'আত্মনিয়ন্ত্ৰণ'ৰ দৰে শব্দৰ ব্যৱহাৰে মধ্যবিত্তীয় ভাৰতীয়সকলৰ মাজত আশাৰ সৃষ্টি কৰিছিল যে পৰিৱৰ্তন আগতীয়াকৈ আহিব। ইংৰাজী শিক্ষিত অভিজাত শ্ৰেণীৰ বাবে, যিসকল প্ৰধানকৈ নগৰীয়া হৈ পৰিছিল আৰু পেছাদাৰী আয়ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল আছিল, ব্ৰিটিছ শাসন উপকাৰী আছিল, কিন্তু তেওঁলোকে এইটোও স্বীকাৰ কৰিছিল যে তেওঁলোকৰ পত্নীৰ ওপৰত নিষেধাজ্ঞাই তেওঁলোকৰ নিজৰ কেৰিয়াৰত প্ৰভাৱ পেলায়। মহিলাসকলক একাষৰীয়া কৰি ৰখাৰ প্ৰথাৰ অৰ্থ আছিল যে তেওঁলোকে স্বামীৰ উন্নতিৰ বাবে নিজৰ সন্তানক শিক্ষা দিব পৰা নাছিল বা পৰিচাৰিকা বা সহায়কাৰী হিচাপে কাম কৰিব পৰা নাছিল। ১৯ শতিকাৰ পৰা সংস্কাৰ কাৰ্যসূচীত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা ভাৰতীয় মহিলাসকলেও পৰিৱৰ্তনৰ সম্ভাৱনা দেখিছিল। তেওঁলোকে নিজৰ প্ৰচেষ্টাক ৰাজনৈতিক অধিকাৰ আৰু বিশেষকৈ ভোটাধিকাৰৰ দাবীলৈ বৃদ্ধি কৰিলে। ভাৰতীয় জাতীয়তাবাদীসকলৰ সৈতে জড়িত হৈ ভাৰতীয় নাৰীবাদীসকলে ব্ৰিটিছ ভোটাধিকাৰবাদীসকলৰ পৰা সমৰ্থন বিচৰাৰ লগতে নিজৰ স্বায়ত্তশাসন বিচাৰিছিল, যিয়ে নাৰীৰ পৰা এক ঐক্যবদ্ধ পৰিচয় বা দাবীৰ গোটৰ বিকাশত বাধা দিছিল। ভাৰতৰ বিদেশ সচিব অষ্টেন চেম্বাৰলেনে ভাৰতত ব্ৰিটেইনৰ ক্ষমতা শিথিল কৰাৰ বিৰোধিতা কৰিছিল আৰু ভাৰতীয় ৰাজকুমাৰৰ পৰামৰ্শৰ বাবে আনকি মধ্যমীয়া প্ৰস্তাৱকো সমৰ্থন কৰাসকলক ব্ৰিটিছ ৰাজৰ কাম-কাজত "হস্তক্ষেপকাৰী" বুলি অভিযোগ কৰিছিল। ১৯১৭ চনত যেতিয়া তেওঁক ক্ষমতাচ্যুত কৰা হয়, তেতিয়া তেওঁৰ সলনি এডউইন মণ্টাগুৱে ভাৰতৰ ভাইচৰয় লৰ্ড চেলমছফৰ্ডৰ সৈতে ব্ৰিটিছ ক্ষমতাৰ সীমিত ৰাজনৈতিক বিভাজনৰ বাবে আলোচনাৰ আয়োজন কৰিবলৈ অনুমোদন লাভ কৰে। তথ্যসূত্ৰ সহায়ক তথ্য ভাৰতৰ ৰাজনীতি নাৰীৰ

56863

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A7%8E%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%80

সৎনামী

সৎনাম ধৰ্মৰ অনুগামী সকলক সৎনামী বুলি কোৱা হয়। বুৰঞ্জীবিদ শংকৰলাল টণ্ডনৰ মতে সৎৰ অৰ্থ-আত্মা (চেতনা), এই নামৰ অৰ্থ চেতনাৰ গুণ, ঈ-ৰ অৰ্থ শৰীৰ বা সৎ নামক ধাৰণ কৰা আধাৰ। তাৎপৰ্য এইয়ে যে সেই ্য,যি নিজৰ কৰ্ম বা স্বভাৱত চেতনাৰ গুণক হৃদয়ত সমাৱেশ বা প্ৰৱেশ কৰা সকলক সৎনামী বুলি কোৱা হয়| গুৰু ঘাসীদাস বাবাই সৎনাম ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰিছিল। ১৭৫৬ চনৰ ১৮ ডিচেম্বৰ তাৰিখে ছত্তীছগঢ়ৰ গিৰৌদপুৰীত তেখেতৰ জন্ম হৈছিল। তেখেতৰ আগতে ১৫৪৩ খ্ৰীষ্টাব্দত বীৰভানে সৎনামী জাতিক নেতৃত্ব দিছিল। ১৬৭২ চনত সৎনামী সকলে পঞ্জাবৰ নাৰনলত মোগল সম্ৰাট ঔৰংজেৱৰ লগত যুদ্ধ কৰিছিল। ভাৰতৰ ছত্তীছগঢ়, পঞ্জাব, হাৰিয়ানা, দিল্লী, ্যা, অসম আদি ্যত সৎনামী লোক বসবাস কৰি আছে। সৎনামীসকল হৈছে অসমৰ এটা ্য জাতি। তেওঁলোক প্ৰধানকৈ কৃষিজীৱী। কিছু ্যক লোকে ্যৱসায়-বাণিজ্য, চাকৰি আদিত নিয়োজিত হৈ আছে। তেওঁলোকে এজনে আনজনক দেখাৰ লগে লগে জয় সৎনাম, সৎনাম, চাহেব সৎনাম বুলি অভিবাদন জনায়। সৎনামী সকল সৎ, অহিংসা নীতিৰ অধিকাৰী। সৎনাম ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকলক সৎনামী বুলি কোৱা হয়। ইতিহাস গুৰু ঘাসীদাস বাবাৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ গুৰু বালকদাসক ব্ৰিটিছ চৰকাৰে তেওঁৰ একতা আৰু সমৰসতাৰ আন্দোলনত প্ৰভাৱিত হৈ ১৮২৮ চনত ৰজা উপাধি প্ৰদান কৰিছিল আৰু এটা হাতী উপহাৰ স্বৰূপে দিয়াৰ লগতে অংগৰক্ষক ৰখাৰ অনুমতিও দিছিল। তদুপৰি মোগল সম্ৰাট ঔৰংজেৱৰ লগত সৎনামী সকলৰ ১৬৭২ চনত পঞ্জাবৰ নাৰনলত হোৱা ও উল্লেখনীয়। যাক সৎনামী বিদ্ৰোহ হিচাপে জনা যায়। নাৰনলৰ এক শস্য ভঁৰাল পহৰাত মোগল পদাতিক সৈন্যই এজন সৎনামী কৃষকক মূৰত আঘাত কৰাৰ ঘটনাক তৎকালীন কাৰণৰূপে লৈ সৎনামী বিদ্ৰোহ আৰম্ভ হৈছিল। ঔৰংজেৱে এক শক্তিশালী গোলন্দাজ বাহিনী সহ ১০,০০০ ্যৰ এক শক্তিশালী ্যদল প্ৰেৰণ কৰি অনভিজ্ঞ যোদ্ধা সৎনামীসকলক পৰাস্ত কৰিছিল আৰু হত্যাৰ পৰিকল্পনা কৰিছিল। ইয়াৰ পূৰ্বে সৎনামীসকল ঔৰংজেৱৰ লগত হোৱা যুদ্ধত তিনিবাৰ বিজয়ী হৈছিল। কিন্তু চতুৰ্থবাৰৰ বাবে হোৱা এই যুদ্ধত নিপুণ নোহোৱা হেতুকে ২০০০ সৎনামী বিদ্ৰোহী নিহত হৈছিল। অন্তত সৎনামীসকল প্ৰাণ ৰক্ষাৰ কাৰণে পঞ্জাবৰ ঢুকি নোপোৱা ভিতৰুৱা অঞ্চলৰ লগতে ছত্তীছগঢ়, উৰিষ্যা, উত্তৰপ্ৰদেশ আৰু অসমলৈ পলায়ন কৰিছিল। অসমত ১৯১৩ চনত জন্মগ্ৰহণ কৰা মিনীমাতাৰ অৱদানো লেখত ল'বলগীয়া। তেখেত অসমৰ পৰা গুৰু আগমদাসৰ লগত বিবাহ সূত্ৰে ছত্তীছগঢ়লৈ যায় আৰু গুৰুমাতাৰ পদত অধিষ্ঠিত হৈ গিৰৌদপুৰৰ ৰাজপাট শোভাবৰ্ধন কৰিছিল। তেওঁ ছত্তীছগঢ়ৰ পৰা একেৰাহে ১৯৫২-১৯৭২ চনলৈকে লোকসভাৰ সাংসদ নিৰ্বাচিত হৈছিল। বৰ্তমান ছত্তীছগঢ় চৰকাৰে তেখেতৰ স্মৃতিত অসমত মিনীমাতা ভৱন নিৰ্মাণৰ কাৰণে পুঁজি আৱণ্টন কৰিছে। গিৰৌদপুৰীত বিশ্বৰ ভিতৰত ওখ ২৪৩ ফুট উচ্চতাৰে নিৰ্মাণ হোৱা জৈতখাম (জয় স্তম্ভ) সৎনামী সকলৰ বাবে অতিকৈ গৌৰৱৰ বিষয়। ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত কলিয়াবৰৰ স্বৰ্গীয় গুহা মহন্ত(সৎনামী) আৰু স্বৰ্গীয় সুধাৰাম সৎনামীৰ লগতে অসমৰ কেইবাগৰাকী ্যক্তিৰ অৱদানো উল্লেখনীয়| অসমত হোৱা ১৯৪২ ৰ আন্দোলনৰ সৎনামী সমাজৰ মুক্তিযোদ্ধা শ্ৰদ্ধাৰ চৰন বনজাৰে আৰু বগাই বনজাৰেৰ নাম লেখত ল'বলগীয়া। অসম আগমন যেতিয়া আৰ্যসকল সিন্ধু নদীৰ পাৰত অনাৰ্যৰ লগত যুদ্ধ কৰিছিল তেতিয়াই উত্তৰ ভাগে আৰু ভূমধ্য সাগৰ পাৰ হৈ অসমত সৎনামী সকল প্ৰৱেশ কৰিছিল বুলি জনা যায়। বুৰঞ্জীবিদ ্যেন বৰকটকীৰ মতে "খ্ৰীষ্টপূৰ্ব দুহেজাৰ চনৰ সময়ৰ পৰা চীন দেশৰ হোৱাংহো আৰু ইয়াং চিকিয়াং নদীৰ পাৰৰ পৰা অসমৰ মাজেদি ভাৰতলৈ এক জনপ্ৰৱাহ চলি আছিল। এই মংগোল লোকসকল আৰু ব্ৰহ্মদেশৰ উত্তৰ অঞ্চলৰ পৰা দেশান্তৰিত হৈ অহা লোকসকলে অসমৰ মুঠ অধিবাসীসকলৰ এটা প্ৰধান অংশ অধিকাৰ কৰি আছে। অষ্ট্ৰিক প্ৰজাতিৰ লোকসকল ভাৰতৰ দক্ষিণ পশ্চিম অঞ্চলৰ সাগৰ পথেদি অসমত প্ৰৱেশ কৰিছিল। অসমৰ কেতবোৰ জাতি জনজাতি যেনে কেওঁট, সৎনামী, চাওঁতাল, কুকি, মণিপুৰী, কছাৰী, মেঘালয়ৰ খাচী, জয়ন্তীয়া আৰু অৰুণাচল প্ৰদেশৰ ৱাংচু নামেৰে এটা জনজাতিৰ মাজত অষ্ট্ৰিক প্ৰজাতিৰ লোকসকলৰ কিছু মিল দেখা যায়। পণ্ডিতসকলৰ মতে, অষ্ট্ৰিকসকল হয়তো অসমৰ মাজেদি আহি উত্তৰ বংগ বা নেপাল আদি ঠাইলৈ গৈছিল নাইবা তেওঁলোকৰ ভালেমান লোক ইয়াতে ৰৈ গৈছিল আৰু পাছত মংগোলীয় সকল আহি অসম সোমোৱাত তেওঁলোকৰ সৈতে এই লোকসকল মিলি গৈছিল আৰু এতিয়া তেওঁলোকৰ মংগোলীয় লক্ষণেই বেছি। অষ্ট্ৰিকসকলেই অসমলৈ অহা প্ৰথম লোক বুলি ভাবিবৰ থল আছে আৰু সেয়েহে তেওঁলোক অসমৰ মূল অধিবাসী। ইয়াৰপৰা জানিব পাৰি যে সৎনামীসকল তেতিয়াই অসমলৈ আহিছিল আৰু অষ্ট্ৰিক প্ৰজাতিৰ লগত তেওঁলোকৰ মিল আছে। তেওঁলোক অসমৰ মূল অধিবাসী। আনহাতে ১৬৭২ ১৯০০ চনৰ ভিতৰত পৰ্যায়ক্ৰমে এই লোকসকলৰ আগমন ঘটিছিল বুলি জানিব পাৰি। কিছু লোক মোগলৰ লগত আৰু কিছু লোক ইংৰাজৰ লগত আহে। ইয়াৰোপৰি 'সতনাম সাৰ' গ্ৰন্থত উল্লেখ থকা মতে মোগল সম্ৰাট ঔৰংজেৱৰ লগত হোৱা যুদ্ধত পৰাস্ত হৈ সৎনামীসকল পলায়ন কৰি বিভিন্ন ্যলৈ গৈছিল আৰু ইয়াৰে কিছু লোক অসমলৈ আহে। অসমৰ চাহ বাগানত কাম কৰাৰ উদ্দেশ্যে আৰকাটিয়া আৰু গিৰমিটীয়া প্ৰথাৰে ্যপ্ৰদেশ,বিহাৰ, ্যা, উত্তৰপ্ৰদেশ আদি ঠাইৰ পৰা বহুতো লোক বনুৱা হিচাপে আহে। তেওঁলোকৰ লগত সৎনামী সকলেও অসমলৈ আহিছিল আৰু পিছলৈ বাগানৰ কাম এৰি গাওঁ পাতি নিগাজিকৈ বসবাস কৰিবলৈ লয়। সৎনামীসকল অসমলৈ অহাৰ সন্দৰ্ভত এনে বিভিন্ন মতবাদ আছে। বৰ্তমান অসমৰ শিৱসাগৰ, চৰাইদেউ, ডিব্ৰুগড়, তিনিচুকীয়া, যোৰহাট,গোলাঘাট, শোণিতপুৰ, বিশ্বনাথ, ওদালগুৰি, নগাঁও, কাৰ্বি আংলং, হোজাই, কাছাৰ, কৰিমগঞ্জ, হাইলাকান্দি, বাক্সা আদি বিভিন্ন জিলাত লাখৰো অধিক সৎনামী লোক বসবাস কৰি আছে। ধৰ্ম সৎনামীসকলে সৎনাম ধৰ্ম পালন কৰে। পৃথিৱীৰ অন্যান্য জনগোষ্ঠীৰ দৰেই সৎনামী সকলৰো স্বকীয় বৈশিষ্ট্য, ভাষা, কৃষ্টি, সংস্কৃতি, নৃত্য, গীত, সামাজিক ৰীতি-নীতি,পিন্ধন-উৰণ,আ-অলংকাৰ আদি আছে। তেওঁলোকে একেশ্বৰবাদত বিশ্বাস কৰে আৰু ্যক মানি চলে। সৎনাম ধৰ্মত কোনো মূৰ্তি পূজা নাই। তেওঁলোকৰ ধৰ্মৰ প্ৰতীক হৈছে জৈতখাম (জয় স্তম্ভ)। জৈতখামত বগা ৰঙৰ পতাকা থাকে। ২১ হাত দীঘল আৰু ৩টা হুকযুক্ত এই জৈতখামত ৫ হাত দীঘল বাঁহ বা ৰোল মাৰিত পতাকাখন লগোৱা থাকে। সাজপাৰ সৎনামীসকলে বগা বস্ত্ৰ পৰিধান কৰে। পুৰুষসকলে মূৰত পাগুৰি মাৰে। মহিলা সকলে জাতীয় আ-অলংকাৰ যেনে- বালা, বহুটা, নাঙমৰি, চিকি, সূতা, পায়েল আদি পৰিধান কৰে। ভাষা সৎনামীসকলে মূলতঃ ছত্তীছগঢ়ী ভাষা (প্ৰাচীন হিন্দী) কয়। ্যভেদে জন্মগত প্ৰভাৱত পৰি স্থানীয় ভাষাৰ সংমিশ্ৰণ ঘটাও দেখা যায়। সংস্কৃতি সৎনামীসকলে পন্থী, কৰমা, চোৱা, দদৰীয়া আদি গীত আৰু নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰে। যিকোনো সামাজিক কাম কৰাৰ আগতে পন্থী গীত ও আৰতি-মংগল কৰে। প্ৰতি বছৰে গুৰুজনাৰ পৱিত্ৰ জন্মদিন ১৮ ডিচেম্বৰ তাৰিখটো সৎনামী সকলে গুৰু জয়ন্তী উৎসৱ হিচাপে পালন কৰে। আৰ্য সনাতন ধৰ্মৰ প্ৰভাৱত পৰি তেওঁলোকে দিপাৱলীৰ পিছদিনা গোবৰধন পূজা পাতে আৰু ফাকুৱা উৎসৱ পালন কৰে। লগতে চাওক ঘাসীদাস মিনীমাতা সৎনামী বিদ্ৰোহ জৈতখাম (জয় স্তম্ভ) বালকদাস দেৱদাস বনজাৰে পন্থী নৃত্য সহায়ক গ্ৰন্থপুঞ্জী ভাৰত বুৰঞ্জী ১৯২৬ চনত ছতীশগঢ়ত অনুষ্ঠিত সৎনামী মহাসভাৰ প্ৰতিবেদন। চাহ জনগোষ্ঠীৰ জাতি-উপজাতি:গ্ৰন্থ[প্ৰকাশক:অসম চাহ জনগোষ্ঠী সাহিত্য সভা|সম্পাদক:নকুল কুৰ্মী][লেখক:দীপচান্দ সৎনামী] পৃষ্ঠা:৪৪৫-৪৬৩ তথ্যসূত্ৰ ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ সামাজিক

74699

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%99%E0%A7%8D%E0%A6%97%E0%A6%BF%E0%A7%B0%E0%A6%BE

প্ৰত্যঙ্গিৰা

প্ৰত্যঙ্গিৰা হৈছে শক্তিৰ সৈতে জড়িত এগৰাকী হিন্দু দেৱী। তেওঁক অথৰ্ৱণ ভদ্ৰকালী, নৰসিংহী আৰু সিংহমুখা লক্ষ্মী বুলিও কোৱা হয়। তেওঁ হৈছে দেৱী চণ্ডী বা দুৰ্গাৰ অৱতাৰ তথা বিষ্ণুৰ অৱতাৰ নৰসিংহৰ দৈৱিক শক্তি। প্ৰত্যঙ্গিৰাক এক মতা সিংহৰ মুখৰ সৈতে এগৰাকী শক্তিশালী দেৱী বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। দেৱী লক্ষ্মীৰ সৈতে বিষ্ণু আৰু দেৱী শক্তিৰ সৈতে শিৱৰ মিলনক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা তেওঁৰ শৰীৰটো নাৰীৰ। সিংহ আৰু মানৱ ৰূপৰ এই সংমিশ্ৰণে শুভ আৰু অশুভৰ ভাৰসাম্য প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। শক্তিবাদ অনুযায়ী প্ৰত্যঙ্গিৰা হৈছে সিদ্ধিলক্ষ্মী বা গুহ্য কালীৰ এক স্বৰূপ। দুৰ্গা পৰম্পৰাত, প্ৰত্যঙ্গিৰা ব্ৰহ্মৰ জ্বলন্ত বিনাশকাৰী শক্তি পূৰ্ণ চণ্ডী। বেদত প্ৰত্যঙ্গিৰাক অথৰ্ৱণ ভদ্ৰকালী অৰ্থাৎ অথৰ্ববেদৰ দেৱী আৰু যাদুকৰী মন্ত্ৰৰ দেৱী বুলি কোৱা হৈছে। আখ্যান বহুসংখ্যক হিন্দু গ্ৰন্থত নৰসিংহী বা প্ৰত্যঙ্গিৰাৰ বিভিন্ন আখ্যান বৰ্ণনা কৰা হৈছে। পুৰাণসমূহৰ বৰ্ণনা অনুসাৰে, সিংহৰ সদৃশ মুখাৱয়ব, তীক্ষ্ণ নখ আৰু চাৰিখন হাতেৰে সৈতে দেৱী নৰসিংহী নৰসিংহৰ শক্তিস্বৰূপ। দেৱী লক্ষ্মীয়ে উগ্ৰৰূপ ধাৰণ কৰা নৰসিংহক শান্ত কৰিবলৈ নৰসিংহীৰ ৰূপ লৈছিল। ত্ৰেতা যুগৰ অন্তত বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ পৰা এক উজ্জ্বল স্ফুলিঙ্গ নিৰ্গত হয় আৰু ইয়াৰপৰা বিপুলাসুৰ নামৰ এটা দুষ্ট ৰাক্ষসৰ উদ্ভৱ হয়। বিপুলাসুৰে দেৱী লক্ষ্মীৰ যথাৰীতি পূজা-পাতল কৰা আঠগৰাকী ঋষিৰ ওপৰত অত্যাচাৰ চলায়। এই কথাত দেৱী লক্ষ্মী ক্ৰোধান্বিত হয় আৰু এপাহ পদুম ফুলক কৱচ বা ঢাললৈ ৰূপান্তৰ কৰে। এই পদুম ফুলপাহত ৫৬২টা পাহি আছিল বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। এই ঢালখনে উক্ত ঋষিসকলক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে আৰু ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকে কোনো ধৰণৰ অশান্তি নোহোৱাকৈ তেওঁলোকৰ পূজা-সেৱাৰ ৰীতি সুচাৰুৰূপে পালন কৰিব যাবলৈ সক্ষম হয়। ইয়াৰ পিছতেই দেৱী লক্ষ্মীয়ে নৰসিংহীৰ ৰূপ ধাৰণ কৰি বিপুলাসুৰক পৰাভূত কৰে। মাৰ্কণ্ডেয় পুৰাণ, শিৱ পুৰাণ, বঠিষ্টভন পুৰাণ (১৩ চন) আৰু বিমঠগিৰা পুৰাণৰ মতে, ত্ৰেতা যুগৰ আৰম্ভণিতে বিষ্ণুৰ তৃতীয় অৱতাৰ নৰসিংহই অসুৰ ৰজা হিৰণ্যকশিপুক শৰীৰ ছিৰি, ৰক্তপান কৰি বধ কৰিছিল। ক্ৰোধৰ বশৱৰ্তী হৈ নৰসিংহই হিৰণ্যকশিপুৰ শৰীৰৰ ৰক্তপান কৰিছিল আৰু তেওঁক কোনেও বিৰত কৰিব পৰা নাছিল। তেওঁক শান্ত কৰিবলৈ শিৱই শৰভ অৰ্থাৎ পশু, পক্ষী আৰু মানৱৰ এক সংমিশ্ৰিত ৰূপ লৈ সেই স্থানত উপস্থিত হয়। তেওঁক দেখা পাই তেওঁৰ সৈতে জিবলৈ নৰসিংহই গণ্ডবেৰুণ্ড অৰ্থাৎ এক দুই মূৰীয়া পক্ষীৰ আকাৰ ধাৰণ কৰে। দুয়োৰে মাজত দীৰ্ঘদিন জুৰি যুদ্ধ হয় আৰু ইয়াৰ ফলত সমগ্ৰ পৃথিৱী সন্ত্ৰাসিত হৈ পৰে। এনেয়ে বিষ্ণুৰ বৰাহৰূপী অৱতাৰো সেই ঠাইত উপস্থিত হৈ সৰভ বা সৰভেশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে নৰসিংহক সহায় কৰে। এই ঘটনা দেখা পাই দেৱী পাৰ্বতীয়ে শুলিনী দেৱীৰ ৰূপ লৈ যুদ্ধক্ষেত্ৰত সৰভৰ সংগ দিবলৈ আহে। এই কথাত আতংকিত হৈ সকলো দেৱ-দেৱী আৰু অৰ্ধদেৱতা বৈকুণ্ঠলৈ গৈ লক্ষ্মীক নৰসিংহৰ ক্ৰোধ শান্ত কৰিবলৈ অনুৰোধ জনায়। তেওঁলোকৰ অনুৰোধকল্পে লক্ষ্মীয়ে প্ৰত্যঙ্গিৰাৰ ৰূপ ধাৰণ কৰে আৰু অৱশেষত ভক্ত প্ৰহ্লাদৰ সৈতে মিলি নৰসিংহক শান্ত কৰে। আনহাতে বৰাহীৰ ৰূপত ভূদেৱীয়েও বৰাহক শান্ত কৰে আৰু অৱশেষত তেওঁলোক সকলো নিজৰ নিজৰ আবাসলৈ উলটি যায়। আন এক প্ৰাচীন আখ্যান অনুসৰি, প্ৰতিয়ঙ্গিৰা আৰু অঙ্গিৰা নামৰ দুজন ঋষিয়ে ধ্যান কৰি তে মূলমন্ত্ৰৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে এগৰাকী অনামী দেৱীক পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰে। পিছত তেওঁ ঋষিসকলক তেওঁক নিজৰ নামেৰে নামকৰণ কৰি বিশেষাধিকাৰ প্ৰদান কৰে আৰু সেয়েহে তেওঁক প্ৰত্যঙ্গিৰা দেৱী বুলি কোৱা হয়। নৰসিংহী তেওঁৰ আন এটা নাম। 'নৰ' (মানৱ) আৰু 'সিংহ' সংমিশ্ৰণ হোৱাৰ বাবে তেওঁৰ মুখমণ্ডল সিংহৰ দৰে আৰু শৰীৰৰ মানৱৰ আকৃতিৰ বাবে তেওঁক নৰসিংহী নাম দিয়া হয়। প্ৰতি শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে বিপৰীত আৰু অঙ্গিৰসৰ অৰ্থ হৈছে আক্ৰমণ কৰা। সেয়েহে, দেৱী প্ৰত্যঙ্গিৰাই যিকোনো ক'লা যাদুৰ আক্ৰমণক নিষ্ক্ৰিয় কৰি তোলে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। দক্ষিণ ভাৰতৰ মন্দিৰসমূহত, প্ৰত্যঙ্গিৰাক অথৰ্ববেদৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী বুলি গণ্য কৰা হয় বাবে তেওঁক অথৰ্বণ ভদ্ৰকালী বুলিও আখ্যা দিয়া হয়। মহাকাব্যত উল্লেখ হিন্দু মহাকাব্য ৰামায়ণতো প্ৰত্যঙ্গিৰাৰ উল্লেখ পোৱা যায়। ৰামে বানৰ সেনাৰ সৈতে লংকা নগৰী আক্ৰমণ কৰোঁতে ইন্দ্ৰজিতে "নিকুম্ভিলা যজ্ঞ" (প্ৰত্যঙ্গিৰাক উপাসনা কৰাৰ এক পবিত্ৰ ৰীতি) কৰিছিল। হনুমানে এই যজ্ঞ বিনষ্ট কৰিবলৈ সেই ঠাইত আহি উপস্থিত হৈছিল কিয়নো, তেওঁ জানিছিল যে যদি ইন্দ্ৰজিতে এই যজ্ঞ সম্পূৰ্ণ কৰিব পাৰে তেন্তে তেওঁ অপৰাজেয় হৈ পৰিব। তথ্যসূত্ৰ হিন্দু

75252

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A6%A8%20%E0%A6%B6%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%A8%20%E0%A6%9A%E0%A7%8C%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%80

শিৰীন শাৰমিন চৌধুৰী

ড॰ শিৰীন শাৰমিন চৌধুৰী জন্ম: ৬ অক্টোবৰ ১৯৬৬) এগৰাকী বাংলাদেশী ৰাজনীতিবিদ। ২০১৩ চনৰ ৩০ এপ্ৰিলত তেওঁ ৯ম জাতীয় সংসদৰ অধ্যক্ষ পদত অধিষ্ঠিত হয় আৰু বাংলাদেশৰ ইতিহাসত জাতীয় সংসদৰ প্ৰথম গৰাকী মহিলা অধ্যক্ষ হিচাপে নিৰ্বাচিত হয়। ৪৬ বছৰ বয়সত তেওঁ প্ৰাক্তন অধ্যক্ষ তথা বৰ্তমানৰ বাংলাদেশৰ ৰাষ্ট্ৰপতি আব্দুল হামিদৰ উত্তৰাধিকাৰী হয় আৰু কনিষ্ঠতম অধ্যক্ষ হিচাপেও পৰিগণিত হয়। তেওঁ ইয়াৰ আগতে বাংলাদেশ চৰকাৰৰ মহিলা আৰু শিশু পৰিক্ৰমা ৰাজ্যিক মন্ত্ৰী আছিল। ২০১৮ চনৰ ৩০ ডিচেম্বৰত অনুষ্ঠিত ১১ সংখ্যক সংসদীয় নিৰ্বাচনত তেওঁ সংসদৰ সদস্য হিচাপে নিৰ্বাচিত হয় আৰু ২০১৯ চনৰ ৩ জানুৱাৰী তাৰিখে পুনৰ জাতীয় সংসদৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৬৬ চনৰ ৬ অক্টোবৰত বাংলাদেশৰ নোৱাখালিৰ চাটখিল থানাত শিৰীন শাৰমিন চৌধুৰীৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ দেউতাক ৰফিকুল্লা চৌধুৰী ১৯৭২ চনত পাকিস্তানৰ অসামৰিক সেৱাৰ (চিএছপি) বিষয়া আৰু প্ৰধানমন্ত্ৰী শ্বেখ মুজিবুৰ ৰহমানৰ সচিব আছিল। তেওঁৰ মাতৃ নাইয়াৰ চুলতানা বাংলাদেশ লোক সেৱা আয়োগৰ সদস্য আৰু ঢাকা মহাবিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষ আছিল। শিক্ষা চৌধুৰীয়ে ১৯৮৩ আৰু ১৯৮৫ চনত ক্ৰমে হলি ক্ৰছ গাৰ্লছ স্কুল এণ্ড কলেজৰ পৰা এছএছচি আৰু এইচএছচি পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈছিল। আইন অধ্যয়ন কৰিবলৈ তেওঁ ঢাকা বিশ্ববিদ্যালয়ত যোগদান কৰিছিল আৰু ১৯৮৯ আৰু ১৯৯০ চনত এলএলবি আৰু এলএলএম ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰিছিল। তেওঁ যুক্তৰাজ্যৰ এচেক্স বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়িবলৈ কমনৱেলথ বৃত্তি লাভ কৰিছিল। ২০০০ চনত তেওঁ সাংবিধানিক আইন আৰু মানৱ অধিকাৰত পিএইচডি ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰিছিল। ২০১৪ চনৰ ১৬ জুলাইত চৌধুৰীয়ে এচেক্স বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা সন্মানীয় পিএইচডি ডিগ্ৰী লাভ কৰে। কৰ্মজীৱন আৱামী লীগৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰিক্ৰমা সচিব চৌধুৰী ২০০৯ চনৰ ২৪ মাৰ্চত মহিলাৰ বাবে সংৰক্ষিত সংসদীয় আসনসমূহৰ এটাৰ পৰা সাংসদ নিৰ্বাচিত হৈছিল আৰু ২০১৩ চনৰ এপ্ৰিলত জাতীয় সংসদৰ অধ্যক্ষৰ বাবে মনোনয়ন লাভ নকৰালৈকে মহিলা আৰু শিশু পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়ৰ ৰাজ্যিক মন্ত্ৰী আছিল। চৌধুৰীক ২০১০ চনৰ ৯ জুনত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে হিংসা দূৰ কৰা আৰু বাংলাদেশত মহিলাৰ সবলীকৰণ আৰু নিযুক্তিৰ মূল সুঁতিতৈয়াৰ কৰাত এগৰাকী নেতা হিচাপে তেওঁৰ ভূমিকাৰ স্বীকৃতি স্বৰূপে এছিয়া চছাইটিৰ মানৱীয় সেৱা বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল। চৌধুৰীয়ে ৱাশ্বিংটন ডিচিৰ ৰিটজ কাৰ্লটন হোটেলত এক গালা বঁটা প্ৰদান অনুষ্ঠানত তেতিয়াৰ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ এম্বেচেডৰ-এট-লাৰ্জ, গ্লোবেল ৱমেন ইছ্যুঁজৰ ৰাষ্ট্ৰদূত মেলান ভেৰবীৰৰ পৰা এই বঁটা লাভ কৰিছিল। ২০১৪ চনৰ ২৮ জানুৱাৰীত চৌধুৰীক ৫ জানুৱাৰীৰ নিৰ্বাচনৰ পিছত প্ৰধানমন্ত্ৰী শ্বেখ হাছিনাই খালী কৰা ৰংপুৰ-৬ সমষ্টিৰ পৰা সাংসদ নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। উপ-নিৰ্বাচনত চৌধুৰী বিনা প্ৰতিদ্বন্দ্বিতাত জয়ী হৈছিল আৰু একেদিনাই আৱামী লীগে তেওঁক জাতীয় সংসদৰ অধ্যক্ষৰ বাবে মনোনীত কৰিছিল। তেওঁ ২০১৪ চনৰ ২৯ জানুৱাৰী তাৰিখে দশম সংসদৰ অধ্যক্ষ হিচাপে শপত গ্ৰহণ কৰে। একেৰাহে দুটা কাৰ্যকালৰ বাবে অধ্যক্ষ পদত অধিষ্ঠিত থকা তেওঁ গৰাকী প্ৰথম ব্যক্তি হয়। ২০১৪ চনৰ ৯ অক্টোবৰ তাৰিখে কেমেৰুনৰ ৰাজধানী য়াউণ্ডেত অনুষ্ঠিত চিপিএ নিৰ্বাচনত চৌধুৰীক পৰৱৰ্তী তিনি বছৰৰ বাবে কমনৱেলথ সংসদীয় সংস্থাৰ (চিপিএ) অধ্যক্ষ নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। তেওঁ প্ৰথম বাংলাদেশী যিয়ে এই পদত অধিষ্ঠিত হৈছিল। লগতে এই পৰ্যায়ৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মঞ্চত যিকোনো পদবীত অধিষ্ঠিত হোৱা প্ৰথম বাংলাদেশী নাগৰিক হিচাপে পৰিগণিত হয়। বাংলাদেশ ১৯৭৩ চনৰ পৰা বিশ্বৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ সংসদীয় মঞ্চ চিপিএ এছিয়া অঞ্চলৰ সদস্য। ই ২০১৪ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে চিপিএ অধ্যক্ষ পদৰ বাবে প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিছিল। ২০১৪ চনৰ পৰা ২০১৭ চনৰ ভিতৰত চিপিএৰ অধ্যক্ষ হিচাপে তেওঁৰ ভূমিকাত চৌধুৰীয়ে কেইবাটাও গুৰুত্বপূৰ্ণ অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰিছে আৰু সভাপতিত্ব কৰিছিল। ২০১৫ চনৰ ৯ মাৰ্চ তাৰিখে তেওঁ ৰাণী দ্বিতীয় এলিজাবেথ, ৰাজপৰিয়ালৰ সদস্য আৰু ব্ৰিটিছ আৰু কমনৱেলথ গণ্যমান্য ব্যক্তিসকলক লণ্ডনৰ ৱেষ্টমিনষ্টাৰ এবেত কমনৱেলথ দিৱস পালনত সম্বোধন কৰিছিল। তেওঁ ২০১৫ চনৰ ১০ ৰ পৰা ১৩ আগষ্টৰ ভিতৰত আফ্ৰিকাৰ নাইৰোবিত অনুষ্ঠিত ৪৬ সংখ্যক কমনৱেলথ সংসদীয় সংস্থা আফ্ৰিকা অঞ্চল সন্মিলনও মুকলি কৰিছিল। তেওঁ ২০১৫ চনৰ ১০ ৰ পৰা ১৩ আগষ্টৰ ভিতৰত আফ্ৰিকাৰ নাইৰোবিত অনুষ্ঠিত ৪৬ তম কমনৱেলথ সংসদীয় সংস্থা আফ্ৰিকা অঞ্চল সন্মিলনও মুকলি কৰে। চৌধুৰীয়ে ২০১৫ চনৰ ২৫ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে নিউয়ৰ্কত অনুষ্ঠিত বহনক্ষম উন্নয়ন লক্ষ্য সন্মিলনত "বৈষম্যৰ মোকাবিলা কৰা, মহিলা আৰু ছোৱালীক শক্তিশালী কৰা আৰু কাকো এৰি নোযোৱা" মুখা-মুখী সংলাপ অধিৱেশনত পেনেল বক্তা হিচাপে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। বাংলাদেশ সংসদৰ অধ্যক্ষ হিচাপে তেওঁ কেইবাটাও সফল দ্বিপাক্ষিক অনুষ্ঠানত বিশেষকৈ ভাৰতীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী, ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু অধ্যক্ষ, চীনৰ ৰাষ্ট্ৰপতি, উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় গণ কংগ্ৰেছৰ অধ্যক্ষকে ধৰি ভাৰতীয় আৰু চীনা বিষয়াসকলৰ সৈতে অংশগ্ৰহণ কৰিছে। চৌধুৰীক দ্বিতীয় বিশ্ব মহিলা নেতৃত্ব কংগ্ৰেছ আৰু বঁটা (ডব্লিউডব্লিউএলচিএ) ২০১৫ চনত মহিলা নেতৃত্ব প্ৰাপ্তি বঁটাৰে সন্মানিত কৰা হৈছে। 'মন সংযোগ কৰা, ভৱিষ্যত সৃষ্টি কৰা' নামৰ এখন আলোচনাচক্ৰত ভাষণ প্ৰদান কৰি ড॰ চৌধুৰীয়ে মহিলাসকলক উন্নয়নৰ মূল সুঁতিত একত্ৰিত কৰাৰ আহ্বান জনায়। তেওঁ কৈছিল যে মহিলা সম্প্ৰদায় আৰু আন সকলোৱে সমগ্ৰ বিশ্বত মহিলা নেতৃত্ব প্ৰতিষ্ঠাৰ পথত প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হ'বলৈ একেলগে কাম কৰিব লাগিব। চৰকাৰৰ সৈতে, সমাজত লিংগ সমতা প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ সকলো বেচৰকাৰী আৰু কৰ্পোৰেট সংস্থাই একেলগে কাম কৰিব লাগিব। চৌধুৰী বাংলাদেশ উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ এজন অনুশীলনী অধিবক্তা আছিল আৰু ২০০৭-০৮ বৰ্ষত সেনা সমৰ্থিত তত্ত্বাৱধায়ক চৰকাৰৰ সময়ত শ্বেখ হাছিনাৰ বিৰুদ্ধে দাখিল কৰা গোচৰসমূহ পৰিচালনা কৰিবলৈ অধিবক্তা পেনেলৰ এজন সদস্য আছিল। তেওঁৰ কামৰ মুখ্য ক্ষেত্ৰবোৰৰ ভিতৰত আছে মানৱ অধিকাৰ, সাংবিধানিক আইন, লিংগ সমস্যা আৰু ৰিটৰ দ্বাৰা ন্যায়িক পৰ্যালোচনা। তেওঁ ঢাকা বিশ্ববিদ্যালয়, ব্ৰাক বিশ্ববিদ্যালয়, ঢাকা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয় আৰু বাংলাদেশ আইন আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰিক্ৰমা প্ৰতিষ্ঠানকে ধৰি কেইবাটাও প্ৰতিষ্ঠানৰ বাবে এগৰাকী সমল ব্যক্তি। ব্যক্তিগত জীৱন চৌধুৰীয়ে ফাৰ্মাচিউটিকেল পৰামৰ্শদাতা চৈয়দ ইশতিয়াক হুছেইনৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছে। তেওঁলোকৰ এগৰাকী কন্যা লামিছা শিৰীন হুছেইন আৰু এজন পুত্ৰ চৈয়দ ইবতেছাম ৰফিক হুছেইন। প্ৰকাশন চৌধুৰীয়ে ২০০৩ চনৰ পৰা ২০০৮ চনলৈ বাংলাদেশ বাৰ কাউন্সিলৰ দ্বাৰা প্ৰতি মাহে প্ৰকাশিত বাংলাদেশ আইনী সিদ্ধান্ত (বিএলডি), আইন প্ৰতিবেদন শৃংখলাৰ সম্পাদক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁ মানৱ অধিকাৰৰ বিষয়ত বিভিন্ন প্ৰাসংগিক এনজিঅ' আৰু মানৱ অধিকাৰ সংগঠনৰ সৈতে কেইবাটাও বাৰ্তা আৰু ধাৰণা পত্ৰ বিকশিত কৰিছিল। তথ্য উৎস বাংলাদেশৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি

71016

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A7%8D%20%E0%A6%86%E0%A6%B9%E0%A7%8B%E0%A6%AE%E0%A6%AF%E0%A7%81%E0%A6%97%E0%A7%B0%20%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A6%BE%E0%A6%AA%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%95%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A7%8D%E0%A6%AF

প্ৰাক্ আহোমযুগৰ স্থাপত্য আৰু ভাস্কৰ্য্য

অসমৰ প্ৰাক্ আহোম যুগৰ স্থাপত্যত কিৰাত সকলৰ স্থাপত্য আৰু আৰ্য গোষ্ঠীয়ে সকলৰ স্থাপত্যৰ এটা ৰূপ দেখা যায়। মহাভাৰত আৰু কালিকাপুৰাণত ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাৰ প্ৰাচীনতম অধিবাসীসকলৰ ভিতৰত কিৰাতসকলেই সৰ্বপ্ৰাচীন বুলি উল্লেখ আছে। অসমৰ কছাৰীসকলেই পৰম্পৰাগতভাৱে কিৰাত নামে জনাজাত আৰু এই কিৰাত শাসিত কেইবাখনো নগৰৰ ভগ্নাৱশেষ, মন্দিৰ আদি তেওঁলোকৰ স্থাপত্য কলাৰ নিদৰ্শন হিচাপে ইতিমধ্যেই আৱিস্কৃত হৈছে। অসমৰ প্ৰাচীনতম ৰজাজনৰ নাম মহীৰংগ দানৱ আদি কিৰাত জনগোষ্ঠীৰ ৰজা। ঐতিহাসিক সকলে মহীৰংগ নামটো'মৈৰাং' শব্দৰ আৰ্যীকৃত ৰূপ বুলি ক'ব খোজে। গুৱাহাটীৰ পৰা পূবে প্ৰায় ২০কি:মি দূৰত থকা মৈৰাং পৰ্বতৰ নামটোৱেই ইয়াৰ প্ৰধান সাক্ষী বুলি কনকলাল বৰুৱা প্ৰমুখ্যে ঐতিহাসিক সকলে অনুমান কৰে। ইয়াৰোপৰি কালিকাপুৰাণত উল্লেখ আছে যে নৰকাসুৰ অধিকৃত প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ সুউচ্চ প্ৰসাদোপম ঘৰেৰে পৰিপূৰ্ণ আৰু চাৰিওফালে ওখ প্ৰাচীৰৰ দ্বাৰা পৰিবেষ্টিত ইন্দ্ৰৰ অমৰাৱতী সদৃশ। আনহাতে গংগা উপত্যকাৰ পৰা নৰকৰ লগত সেই সময়ত শিলৰ প্ৰসাদ বা বিগ্ৰহ নিৰ্মাণ কৰা খনিকৰ আহিছিল আৰু আৰ্যসকলে মানি চলা বাস্তু শিল্প শাস্ত্ৰ এওঁলোকৰ লগতেই তথা নৰকাসুৰৰ কালতেই আহিছিল বুলি পণ্ডিতসকলে অনুমান কৰে।প্ৰাক আহোম যুগৰ স্থাপত্যৰ যিবিলাক ভগ্নাৱশেষ পোৱা গৈছে সেইবিলাক বাস্তু শিল্প শাস্ত্ৰৰ নীতি-নিয়ম ৰক্ষা কৰি স্থাপন হৈছিল বুলি প্ৰমাণ পোৱা গৈছে। ভাৰতৰ প্ৰাচীন মঠ মন্দিৰবোৰত প্ৰধানকৈ তিনিটা ৰীতি দেখা যায়-নাগৰ,কেশৰ আৰু দ্ৰাবিড়। কিন্তু কামৰূপী স্থাপতি সকলে প্ৰধানতঃ কোনটো পদ্ধতি অনুকৰণ কৰিছিল সেই বিষয়ে ঐতিহাসিক সকলে সঠিককৈ একো ক'ব নোৱাৰে। কিন্তু প্ৰাচীন কামৰূপী পদ্ধতিত নিৰ্মিত মন্দিৰটোৰ ক্ষেত্ৰত নিন্মোক্ত পদ্ধতিকেইটা পৰিলক্ষিত হয় (১)তোৰণ,(২)মণ্ডপ বা নাটমন্দিৰ,(৩)গো-পুৰম অৰ্থাৎ প্ৰৱেশ চ'ৰা আৰু (৪)গৰ্ভ গৃহ।মনকৰিবলগীয়া যে ভাৰতীয় মন্দিৰসমূহৰ তলৰ ফালটো ৰথৰ আকৃতিৰে কৰা। কোনো কোনো ঠাইত এই ৰথ টানি নিয়া ঘোঁৰা বা হাতী শিলত কাটি উলিওৱা হৈছিল। ঘোঁৰা বা হাতীয়ে টানি নিয়া ৰথৰ আৰ্হিত নিৰ্মিত মন্দিৰৰ ওপৰফালে শিখৰত কলহৰ আকৃতি আছিল।অসমত এই অংশ 'কলচী' বা কলসী বুলিও কোৱা হয়। মন্দিৰৰ ভেটি নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত সাধাৰণতে দক্ষিণ ভাৰতৰ নাগৰ পদ্ধতি চাৰিচুকীয়া ভেটিৰ আৰ্হি গ্ৰহণ কৰা হৈছিল। অসমৰ প্ৰাচীন মন্দিৰবোৰৰ ভেটি গঠনত দক্ষিণ ভাৰতীয় নাগৰ পদ্ধতিৰ চাৰিচুকীয়া ভেটি নিৰ্মাণেই সততে পৰিলক্ষিত হয়। এই নিৰ্মাণ পদ্ধতিয়ে এটা কথা স্পষ্ট কৰি দিয়ে যে অসমীয়া স্থাপত্যত উত্তৰ ভাৰতীয় স্থাপত্যৰ লগতে দক্ষিণ ভাৰতীয় আৰ্হিৰ প্ৰভাৱো নথকা নহয়। অৱশ্যে মন্দিৰৰ বাহিৰৰ গঠন পদ্ধতিত উত্তৰ ভাৰতীয় প্ৰভাৱ বেছি। তদুপৰি প্ৰাচীন কামৰূপত ভেটি নিৰ্মাণ কৌশলৰ বাহিৰে ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকালৈ অহা স্থাপত্য আৰু ভাস্কৰ্য্যৰ আৰ্হিৰ লগত দক্ষিণ ভাৰতীয় আৰ্হিৰ সম্পৰ্ক নাই, উত্তৰ ভাৰতীয় আৰ্হিৰহে সম্পৰ্ক আছে বুলি ঐতিহাসিক সকলে ন দি ক'ব খোজে। এই উত্তৰ ভাৰতীয় স্থাপত্যত কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত মোগল প্ৰভাৱ আৰু ভাস্কৰ্যৰ ক্ষেত্ৰত গান্ধাৰ আৰু গ্ৰীক প্ৰভাৱ সোমাইছিল বুলি পণ্ডিতসকলে অনুমান কৰে। ভাৰতীয় প্ৰতিমা গঢ়োতা সকলক প্ৰথমতে স্থপতি বোলা হৈছিল। ঊনবিংশ শতিকাৰ পৰাহে তেওঁলোকক ভাস্কূব বুলি ক'বলৈ লোৱা হৈছে।প্ৰতিমাবোৰ একোটা নিৰ্দিষ্ট জোখ অনুযায়ী গঢ়া হৈছে। এই জোখৰ আধাৰ আছিল মানাংগুল অৰ্থাৎ আঙুলিৰ জোখ।বাৰ আঙুলি এক তাল বুলি ধৰা হৈছিল। এই আঙুলি আৰু তালৰ জোখতহে প্ৰতিমা নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। পূৰ্বতে উল্লেখ কৰা হৈছে যে অসমত প্ৰাক আহোম যুগৰ কোনো পূৰ্ণাংগ মন্দিৰ বা প্ৰাসাদ নাই। আছে মাথোন মাটিৰ তলে ওপৰে সিঁচৰতি হৈ থকা ভগ্নাৱশেষ কিছু।দ পৰ্বতীয়া মন্দিৰৰ ভেটিৰ ভগ্নাৱশেষ, সূৰ্য্য পাহাৰৰ স্তূপ আৰু গুহা,পিংগলেশ্বৰৰ ধ্বংসপ্ৰাপ্ত মন্দিৰৰ শীৰ্ষৰ ঘট, তেজপুৰৰ কল পাৰ্কত ৰখা শৈলস্তম্ভ, গোৱালপাৰাৰ ওচৰৰ মৰনৈ ধ্বংসপ্ৰাপ্ত মন্দিৰৰ দ্বাৰ শাখা আৰু দ্বাৰশিৰপট্টি,মদন কামদেৱ মন্দিৰৰ তলৰ ভেটি, বামুনী পাহাৰৰ ধ্বংসাৱশেষ আদিয়ে প্ৰাক্ আহোম যুগৰ মন্দিৰ সজাৰ সাক্ষী বহন কৰি আছে। সেইদৰে উন্নত মানৰ মূৰ্তিবিলাক যেনে দ পৰ্বতীয়াৰ গংগা যমুনাৰ মূৰ্তি,মিকিৰ মাটিত পোৱা নাৰী মূৰ্তিৰ বক্ষ,পিংগলেশ্বৰত পোৱা স্ত্ৰী আৰু পুৰুষ যোদ্ধাৰ খোদিত মূৰ্তিৰ ভগ্নাৱশেষ, আমবাৰীৰ পোৱা নটৰাজ, মালিনী থানত পোৱা সূৰ্য্য মূৰ্তি,বৰগংগা মন্দিৰৰ ধ্বংসাৱশেষত প্ৰাপ্ত বাসুদেৱ মূৰ্তি আদিয়ে মধ্যযুগ তথা প্ৰাক্ আহোমযুগৰ অসমৰ স্থাপত্য আৰু ভাস্কৰ্য্যৰ সাক্ষ বহন কৰি

38190

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%AA%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0

৪ ডিচেম্বৰ

এইদিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা- ঘটনাৱলী আজি ভাৰতীয় নৌ-সেনা দিৱস। ভাৰতীয় নৌ-সেনাৰ সাফল্য আৰু ভূমিকাক স্বীকৃতি দিবলৈ প্ৰতি বছৰে ৪ ডিচেম্বৰত ভাৰতত নৌ-সেনা দিৱস পালন কৰা হয়। ১৯৭১ চনৰ ৪ ডিচেম্বৰত হোৱা অপাৰেচন ট্ৰাইডেণ্টৰ সময়ত, ভাৰতীয় নৌ-সেনাই পিএনএছ খাইবাৰকে ধৰি চাৰিখন পাকিস্তানী জাহাজ ডুবাই দিছিল, যাৰ ফলত পাকিস্তানী নৌ-সেনাৰ শ শ জোৱান নিহত হৈছিল। আজিৰ দিনটোতে ১৯৭১ চনৰ ইন্দো-পাকিস্তান যুদ্ধত নিহত সকলকো স্মৰণ কৰা হয়। ১৮২৯ ভাৰতবৰ্ষত সতীদাহ প্ৰথা নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল আৰু ইয়াৰ প্ৰধান উদ্যোক্তা আছিল লৰ্ড বেণ্টিক। ১৯৭১ ভাৰত-পাকিস্তান যুদ্ধৰ সময়ত ভাৰতীয় নৌসেনাই পাকিস্তান নৌসেনা আৰু কৰাচী আক্ৰমণ কৰে। এই নৌযুদ্ধৰ ফলত পাকিস্তানী নৌসেনাৰ চাবমেৰিন পিএনএছ গাজী ডুবি যায়। ১৯৯৭ ভাৰত গণৰাজ্যৰ একাদশ লোকসভা ভঙ্গ কৰি দিয়া হয়। ২০১০ ভাৰতীয় ফুটবল খেলুৱৈ ৰবীন গুৰুঙে কলকাতাৰ ছল্ট লেক ষ্টেডিয়ামত অ' এন জি চি দলৰ হৈ ইষ্ট বেংগল দলৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ পেছাদাৰী ফুটবল কেৰিয়াৰৰ পাতনি মেলে। জন্ম ১৯১০ অমৰ সিং, ভাৰতীয় টে'ষ্ট ক্ৰিকেটাৰ। প্ৰকৃত নাম লাধাভাই নকুম অমৰ সিং। এজন সোঁহাতৰ ফাষ্ট-মিডিয়াম বলাৰ আৰু নিম্ন ক্ৰমৰ বেটছমেন অমৰ সিং লাধাই দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পূৰ্বে ভাৰতৰ হৈ সাতখন টেষ্টত খেলিছিল। তেওঁ এই খেলসমূহত ২৮ টা উইকেট দখল কৰিছিল। তেওঁ প্ৰথম ভাৰতীয় ফাষ্ট বলাৰ আৰু অলৰাউণ্ডাৰ আছিল। তাৰোপৰি টেষ্ট কেপ লাভ কৰা প্ৰথম ভাৰতীয়। অমৰ সিঙে ভাৰতীয় ক্ৰিকেট দলে ১৯৩২ চনত খেলা প্ৰথমখন টেষ্ট ক্ৰিকেটত ভাৰতীয় দলৰ হৈ অৰ্ধশতক অৰ্জন কৰা প্ৰথমগৰাকী ক্ৰিকেটাৰ। মৃত্যু ২১ মে', ১৯৪০। ১৯১০ ৰামস্বামী ভেংকটৰমন, ভাৰতবৰ্ষৰ অষ্টম ৰাষ্ট্ৰপতি। ইয়াৰ উপৰিও তেখেত এগৰাকী ভাৰতীয় স্বাধীনতা কৰ্মী আৰু ৰাজনীতিবিদ আছিল যি কেন্দ্ৰীয় মন্ত্ৰী হিচাপেও কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ভেঙ্কটৰমণৰ জন্ম মাদ্ৰাজ প্ৰেচিডেন্সিৰ তাঞ্জোৰ জিলাৰ ৰাজামাদাম গাঁৱত হৈছিল। তেওঁ আইন অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু মাদ্ৰাজ উচ্চ ন্যায়ালয় আৰু ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ত অনুশীলন কৰিছিল। কম বয়সতে তেওঁ ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনৰ কৰ্মী আছিল আৰু ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁক সংবিধান সভা আৰু অস্থায়ী কেবিনেটৰ সদস্য হিচাপে নিযুক্ত কৰা হৈছিল। তেওঁ চাৰিবাৰ লোকসভালৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল আৰু কেন্দ্ৰীয় বিত্ত মন্ত্ৰী আৰু প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰী হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ১৯৮৪ চনত তেওঁ ভাৰতৰ সপ্তম উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হয় আৰু ১৯৮৭ চনৰ পৰা ১৯৯২ চনলৈ তেওঁ ভাৰতৰ অষ্টম ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। তেওঁ কে কামৰাজ আৰু এম ভক্তৱতছালামৰ অধীনত ৰাজ্যিক মন্ত্ৰী হিচাপেও কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। মৃত্যু ২৭ জানুৱাৰী, ২০০৯। ১৯১৯ ইন্দৰ কুমাৰ গুজৰাল, ভাৰতবৰ্ষৰ দ্বাদশগৰাকী প্ৰধানমন্ত্ৰী। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ এজন ভাৰতীয় কূটনীতিবিদ আৰু স্বাধীনতা কৰ্মী আছিল। তেওঁ এপ্ৰিল ১৯৯৭ ৰ পৰা মাৰ্চ ১৯৯৮ লৈ ভাৰতৰ দ্বাদশ প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। মৃত্যু ৩০ নৱেম্বৰ, ২০১২। ১৯২১ নলিনীধৰ ভট্টাচাৰ্য, অসমীয়া কবি, সাহিত্যি সমালোচক। জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী সাহিত্যিক বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ ভ্ৰাতৃ নলিনীধৰ ভট্টাচাৰ্যই ৰামধেনুৰ পাতত অনুবাদক হিচাপে নিজৰ সাহিত্য জীৱন আৰম্ভ কৰে। ভট্টাচাৰ্যই তেওঁৰ গ্ৰন্থ কবিতাৰ কথাৰ বাবে ১৯৮৩ চনত ভাৰতীয় ভাষা পৰিষদ বঁটা আৰু মহৎ ঐতিহ্য গ্ৰন্থৰ বাবে অসমীয়া ভাষাত ২০০২ চনৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰে। ইয়াৰ উপৰি ২০০৬ চনত তেখেতে অসম উপত্যকা সাহিত্য বঁটা লাভ কৰে আৰু ২০১০ চনত অসম সাহিত্য সভা'ই সাহিত্যচাৰ্য সন্মান প্ৰদান কৰে। তেওঁৰ প্ৰকাশিত কেইখনমান গ্ৰন্থ হ'ল— "এই কুঁৱলীতে (১৯৭৯)", "বেজবৰুৱা আৰু আধুনিকতাৰ ধাৰণা(১৯৮৭)", "মহৎ ঐতিহ্য(১৯৯৯)", "বিষ্ণু ৰাভা: জীৱন আৰু কৃতি(১৯৯৫)", "প্ৰাচীন ভাৰতৰ সংস্কৃতি আৰু সভ্যতা" ইত্যাদি। মৃত্যু ১ ছেপ্তেম্বৰ, ২০১৬। ১৯২৫ এলবাৰ্ট বান্দুৰা, কানাডীয়-আমেৰিকান মনোবিজ্ঞানী। ১৯৭৭ অজিত আগেৰকাৰ, সম্পূৰ্ণ নাম অজিত ভালচন্দ্ৰ আগেৰকাৰ। এজন প্ৰাক্তন ভাৰতীয় ক্ৰিকেটাৰ আৰু ধাৰা ভাষ্যকাৰ। তেওঁ খেলৰ তিনিওটা ফৰ্মেটত ২০০ তকৈও অধিক আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় খেলত ভাৰতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে। তেওঁ এদিনীয়া আন্তৰ্জাতিক খেলত ভাৰতৰ হৈ তৃতীয় সৰ্বাধিক উইকেট সংগ্ৰহকাৰী। আগেৰকাৰে ১৯৯৯, ২০০৩ আৰু ২০০৭ চনৰ বিশ্বকাপ ক্ৰিকেটত ভাৰতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে আৰু ২০০৭ চনৰ আইচিচি বিশ্ব টুৱেণ্টি-২০ বিজয়ী দলৰ উদ্বোধনী সদস্য আছিল। মৃত্যু ২০০৬ ভৱানন্দ ডেকা, অসমীয়া শিক্ষাবিদ আৰু অৰ্থনীতিবিদ। তেওঁ অৰ্থনীতি, সাহিত্য আৰু ৰাজনীতি বিজ্ঞানৰ বিষয়ত প্ৰায় ১১২খন পাঠ্যপুথিৰ ৰচনা কৰিছিল। তেওঁ অসমত অৰ্থনীতিৰ ওপৰত পাঠ্যপুথি লিখাৰ পথপ্ৰদৰ্শক আছিল। ১৯৬১ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে অসমৰ অৰ্থনীতিৰ বিষয়ক তেওঁৰ অসমীয়া গ্ৰন্থ প্ৰকাশ হয়।তেওঁ কীৰ্তন ঘোষাক অসমীয়াৰ পৰা ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰিছিল। ১৯৬৮ চনত পৰীক্ষিত নাৰায়ণ আৰু উপেন্দ্ৰ নাথ গোস্বামীৰ সৈতে দিল্লীত অসমীয়া সাহিত্য সমাজ গঠন কৰা অসমীয়াসকলৰ ভিতৰত তেওঁ এজন প্ৰথম শাৰীৰ ব্যক্তি আছিল। জন্ম ১৯ আগষ্ট, ১৯২৯। ২০১১ অম্বিকাচৰণ চৌধুৰী, অসমীয়া সাহিত্যিক, ইতিহাস গৱেষক তথা সমাজকৰ্মী। ২০০৮ চনত চৌধুৰীক অসম চৰকাৰে বীৰ চিলাৰায় বঁটা প্ৰদান কৰে। চৌধুৰীক কোচ-ৰাজবংশী ভাষা আন্দোলনৰ মেৰুদণ্ড বুলি গণ্য কৰা হৈছিল আৰু কেইবাটাও সাংস্কৃতিক আৰু সাহিত্য সংগঠনে তেওঁক কমতাৰত্ন উপাধি প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁ ১২৩টাকৈও অধিক মূল্যৱান প্ৰবন্ধ আৰু ২৯ খন কিতাপ লিখিছিল যিবোৰ বেছিভাগ ৰাজবাংশী ভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ ওপৰত আছিল। কোচ-ৰাজবংশী জাতিৰ ইতিহাস আৰু সংস্কৃতি, কমাতাপুৰত মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ, শান্তিদূত হাজৰত মহম্মদ, বিশ্বজুৰি কোচসকল, কোচ-ৰাজবংশীসকলক কৰা বিশ্বাসঘাতকতা, বিশ্ববীৰ চিলাৰয় সাহিত্য প্ৰতিভা, ৰাণী অভয়েশ্বৰী আৰু বিজনী ৰাজ্যৰ ইতিবৃত্ত হৈছে অসমীয়া আৰু ইংৰাজী ভাষাত লিখা তেওঁৰ কেইখনমান উল্লেখযোগ্য কিতাপ। জন্ম ১৬ আগষ্ট, ১৯৩০ বঙাইগাঁও জিলাত। ২০১৭ শশী কাপুৰ, প্ৰকৃত নাম বলবীৰ ৰাজ কাপুৰ। ভাৰতীয় অভিনেতা আৰু চলচ্চিত্ৰ প্ৰযোজক আছিল যি হিন্দী চলচ্চিত্ৰত তেওঁৰ কামৰ বাবে সৰ্বাধিক পৰিচিত। চাৰিটাকৈ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু দুটাকৈ ফিল্মফেয়াৰ বঁটাকে ধৰি কেইবাটাও সন্মান লাভ কৰা শশী কাপুৰে কেইবাখনো ইংৰাজী ভাষাৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ, বিশেষকৈ মাৰ্চেণ্ট আইভৰীৰ দ্বাৰা প্ৰযোজিত চলচ্চিত্ৰতো অভিনয় কৰিছিল। ভাৰত চৰকাৰে ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ বাবে তেওঁক ২০১১ চনত পদ্মভূষণ আৰু ২০১৪ চনত দাদাচাহেব ফাল্কে বঁটাৰে সন্মানিত কৰিছিল। জন্ম ১৮ মাৰ্চ, ১৯৩৮। দিৱস নৌসেনা দিৱস (ভাৰত)। বাহ্যিক সংযোগ বিবিচি: এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য

96456

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%9C%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%AC%E0%A6%82%E0%A6%97%E0%A6%BE

অজয় বংগা

অজয়পাল সিং বংগা জন্ম: ১০ নৱেম্বৰ, ১৯৫৯) ভাৰতত জন্মগ্ৰহণ কৰা এগৰাকী আমেৰিকান ব্যৱসায়িক কাৰ্যবাহী। বৰ্তমান তেওঁ বিশ্ব বেংক গোটৰ অধ্যক্ষ আৰু জেনেৰেল আটলাণ্টিকৰ উপাধ্যক্ষ পদত অধিষ্ঠিত। ইয়াৰ পূৰ্বে ২০১০ চনৰ জুলাইৰ পৰা ২০২০ চনৰ ৩১ ডিচেম্বৰলৈকে তেওঁ মাষ্টাৰকাৰ্ডৰ মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া (চিইঅ') হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰাৰ পিছত তেওঁ বিত্তীয় সেৱা আগবঢ়োৱা কোম্পানীটোৰ কাৰ্যবাহী অধ্যক্ষ আছিল। ২০২১ চনৰ ৩১ ডিচেম্বৰত তেওঁ এই পদৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰি জেনেৰেল আটলাণ্টিকত যোগদান কৰে। ইয়াৰ লগতে তেওঁ নেদাৰলেণ্ডৰ বিনিয়োগ হোল্ডিং কোম্পানী এক্স’ৰৰ অধ্যক্ষ আৰু আমেৰিকাৰ উপৰাষ্ট্ৰপতি কমলা হেৰিছৰ সৈতে মধ্য আমেৰিকাৰ বাবে ৰাজহুৱা-ব্যক্তিগত অংশীদাৰিত্বৰ অধ্যক্ষৰ পদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছে। বাংগা ভাৰতত বিনিয়োগ কৰা ৩০০ৰো অধিক বৃহৎ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় কোম্পানীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা আমেৰিকা-ভাৰত ব্যৱসায়িক পৰিষদৰ প্ৰাক্তন অধ্যক্ষ আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাণিজ্য পৰিষদৰ অধ্যক্ষ। ২০২৩ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত বাইডেন প্ৰশাসনে মনোনীত হোৱাৰ পিছত ২০২৩ চনৰ ৩ মে'ত বংগাক বিশ্ব বেংকৰ সভাপতি নিৰ্বাচিত কৰা হয়। ২০২৩ চনৰ ২ জুন তাৰিখে তেওঁ বিশ্ব বেংকৰ অধ্যক্ষৰ কাৰ্যভাৰ আনুষ্ঠানিকভাৱে গ্ৰহণ কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯৫৯ চনৰ ১০ নৱেম্বৰত ভাৰতৰ মহাৰাষ্ট্ৰৰ পুনেৰ খাদকী ছাউনীত অজয় বংগাৰ জন্ম হৈছিল। চেইনি শিখ পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰা বংগাৰ পিতৃ হৰভজন সিং বংগা এজন অৱসৰপ্ৰাপ্ত লেফটেনেণ্ট জেনেৰেল আছিল আৰু তেওঁ ভাৰতীয় সেনাবাহিনীত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁৰ পৰিয়াল মূলতঃ পঞ্জাৱৰ জলন্ধাৰৰ মূল নিৱাসী আছিল। অজয় বংগা ব্যৱসায়ী এম এছ বাংগাৰ কনিষ্ঠ ভাতৃ। বংগাই শ্বিমলাৰ ছেইণ্ট এডৱাৰ্ড স্কুলত আৰু হায়দৰাবাদত অৱস্থিত হায়দৰাবাদ পাব্লিক স্কুলত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। তাৰ পিছত তেওঁ দিল্লীৰ ছেইণ্ট ষ্টিফেনছ কলেজৰ পৰা অৰ্থনীতিত সন্মানসহ স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে আৰু তাৰ পিছত আহমেদাবাদৰ ভাৰতীয় ব্যৱস্থাপনা প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা ব্যৱস্থাপনাৰ স্নাতকোত্তৰৰ সমতুল্য ডিগ্ৰী মেনেজমেণ্টত পিজিপি লাভ কৰে। ২০০৭ চনত তেওঁ আমেৰিকাৰ নাগৰিকত্ব গ্ৰহণ কৰে। কৰ্মজীৱন ১৯৮১ চনত নেচলেৰ সৈতে পৰিচালনা প্ৰশিক্ষাৰ্থী হিচাপে ব্যৱসায়িক কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰা বাংগাই পৰৱৰ্তী ১৩ বছৰ বিক্ৰী, বিপণন আৰু সাধাৰণ পৰিচালনাৰ ক্ষেত্ৰত কাম কৰে। পিছলৈ তেওঁ পেপচিকোত যোগদান কৰে আৰু অৰ্থনীতি উদাৰ হোৱাৰ লগে লগে ভাৰতত পিজ্জা হাট আৰু কেএফচিকে ধৰি ইয়াৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ফাষ্ট ফুড ফ্ৰেঞ্চাইজি আৰম্ভ কৰাত জড়িত হয়। চিটিগ্ৰুপ, ১৯৯৬–২০০৯ ১৯৯৬ চনত বাংগাই চিটিগ্ৰুপত যোগদান কৰে। ইয়াত তেওঁ প্ৰশিক্ষণৰ অংশ হিচাপে কিছু সময়ৰ বাবে ঋণ সংগ্ৰাহক হিচাপে কাম কৰে। ২০০০ চনৰ পৰা ২০০২ চনলৈকে তেওঁ চিটিফাইনেন্সিয়েল আৰু ইউ এছ কনজিউমাৰ এচেটছ ডিভিজনৰ নেতৃত্ব দিছিল। ২০০৫ চনৰ পৰা ২০০৮ চনলৈকে তেওঁ চিটিৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় গ্ল'বেল কনজিউমাৰ গ্ৰুপৰ মুখ্য কাৰ্যবাহী আছিল। এই গ্ৰুপ উত্তৰ আমেৰিকাৰ বাহিৰৰ সকলো ক্ৰেডিট কাৰ্ড আৰু কনজিউমাৰ বেংকিং কাৰ্য্যকলাপৰ লগত জড়িত। সেই সময়ছোৱাত তেওঁ সমগ্ৰ বিশ্বৰ ক্ষুদ্ৰ বিত্তীয় খণ্ডত চিটিৰ কৌশলৰ নেতৃত্ব দিছিল। ২০০৮ চনত বাংগাই চিটি বেংকৰ এছিয়া-পেচিফিক ব্যৱসায়ৰ মুখ্য কাৰ্যবাহীৰ দায়িত্ব লাভ কৰে আৰু নিউয়ৰ্ক আৰু হংকঙৰ মাজত সময় বিভাজন কৰে। এই ক্ষমতাত তেওঁ ২০০৮ চনত চিটিগ্ৰুপৰ এছিয়ান কাৰ্য্যকলাপৰ এক বৃহৎ পুনৰ্গঠনৰ নেতৃত্ব দিছিল। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে আঞ্চলিক মুৰব্বীসকলক বেংকৰ প্ৰডাক্ট লাইনত বৃদ্ধি পোৱা কৰ্তৃত্ব প্ৰদান কৰিছিল। ২০০৮ চনত বাংগাই চিটিগ্ৰুপৰ পৰা প্ৰায় এক কোটি ডলাৰ ক্ষতিপূৰণ লাভ কৰে। ইয়াৰ ফলত তেওঁ সেই বছৰত প্ৰতিষ্ঠানটোৰ অন্যতম সৰ্বাধিক দৰমহা পোৱা কাৰ্যবাহী হিচাপে পৰিগণিত হয়। মাষ্টাৰকাৰ্ড, ২০১০–২০২১ ২০১০ চনৰ এপ্ৰিল মাহত মাষ্টাৰকাৰ্ডে ঘোষণা কৰে যে ইয়াৰ পূৰ্বে ইয়াৰ মুখ্য পৰিচালন বিষয়া বাংগা ২০১০ চনৰ ১ জুলাইৰ পৰা কাৰ্যকৰী হোৱাকৈ অধ্যক্ষ আৰু মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া আৰু পৰিচালনা সমিতিৰ সদস্য হ'ব। ১৯৯৭ চনৰ মাৰ্চ মাহৰ পৰা চিইঅ' হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰা ৰবাৰ্ট ডব্লিউ চেলেণ্ডাৰৰ পিছত বাংগাই কাৰ্যনিৰ্বাহ আৰম্ভ কৰে। প্ৰথম বছৰত তেওঁ ১৩.৫ মিলিয়ন ডলাৰ ক্ষতিপূৰণ লাভ কৰে। তেওঁৰ কাৰ্যকালত বাংগাই মাষ্টাৰকাৰ্ডৰ ৰাজহ তিনিগুণ বৃদ্ধি কৰে, নিকা আয় ছয়গুণ বৃদ্ধি কৰে আৰু বজাৰ মূলধন ৩০ বিলিয়ন ডলাৰৰ তলৰ পৰা ৩০০ বিলিয়ন ডলাৰতকৈ অধিকলৈ বৃদ্ধি কৰে। ২০২০ চনত তেওঁ প্ৰাইচলেছ প্লেনেট ক'লিচন গঠন কৰাৰ কথা ঘোষণা কৰে। ই হৈছে প্ৰায় ১০০টা প্ৰতিষ্ঠানৰ এটা গোট যিয়ে পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ বাবে কৰ্পৰেট বিনিয়োগ কৰে আৰু মাষ্টাৰকাৰ্ডৰ ১০ কোটি গছ ৰোপণৰ প্ৰতিশ্ৰুতি আৰম্ভ কৰে। পৰৱৰ্তী কাৰ্য ২০২০ চনত পল পলমেনৰ পিছত বাংগা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাণিজ্য চেম্বাৰ (আইচিচি)ৰ অধ্যক্ষ নিৰ্বাচিত হয়। ইয়াৰ পূৰ্বে তেওঁ ২০১৮ চনৰ জুন মাহৰ পৰা আইচিচিৰ প্ৰথম উপাধ্যক্ষ হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ২০২২ চনৰ ১ জানুৱাৰীত বাংগাই জেনেৰেল আটলাণ্টিকত উপাধ্যক্ষ হিচাপে দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰে। ৰাজহুৱা খণ্ড ২০১৫ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰপতি বাৰাক ওবামাই বাংগাক ৰাষ্ট্ৰপতিৰ বাণিজ্য নীতি আৰু আলোচনাৰ পৰামৰ্শদাতা সমিতিৰ সদস্য হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিবলৈ নিযুক্তি দিয়ে। ২০২০ চনৰ নিৰ্বাচনৰ পিছৰে পৰা বাংগাই মধ্য আমেৰিকাৰ পাৰ্টনাৰশ্বিপৰ অধ্যক্ষ হিচাপে আমেৰিকাৰ উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি কমলা হেৰিছৰ বাহিৰৰ উপদেষ্টা হিচাপে কাম কৰি আহিছে। তেওঁ এল ছালভাডৰ, গুৱেটামালা আৰু হণ্ডুৰাছত প্ৰশাসনৰ কামৰ বিষয়ে পৰামৰ্শ দিয়া ব্যৱসায়িক নেতাৰ এটা দলৰ নেতৃত্ব দিছে। ২০২৩ চনৰ ২৩ ফেব্ৰুৱাৰীত ৰাষ্ট্ৰপতি জ' বাইডেনে বিশ্ব বেংকৰ নেতৃত্ব দিবলৈ বাংগাক মনোনীত কৰে। ২০২৩ চনৰ ৩ মে'ত বিশ্ব বেংকে অজয় বাংগাক চতুৰ্দশ অধ্যক্ষ হিচাপে নিশ্চিত কৰে আৰু ২০২৩ চনৰ ২ জুনত তেওঁৰ কাৰ্যকাল আৰম্ভ কৰে। বঁটা আৰু সন্মান বাংগাই ২০১৪ চনৰ ২২ মে' তাৰিখে নিউয়ৰ্ক বিশ্ববিদ্যালয় ষ্টাৰন স্কুল অফ বিজনেছৰ স্নাতক সমাৱৰ্তনত মুখ্য বক্তা হিচাপে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ইয়াত তেওঁ উদ্ভাৱন আৰু নেতৃত্বক আগুৱাই নিয়াত বৈচিত্ৰ্যৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে বক্তৃতা প্ৰদান কৰে। ২০১৫ চনৰ ক্লাছ অৱ মেনেজমেণ্টৰ সময়ত তেওঁ নিজৰ মাতৃশিক্ষানুষ্ঠান ভাৰতীয় ব্যৱস্থাপনা প্ৰতিষ্ঠান আহমেদাবাদৰ বাবেও মুখ্য বক্তা আছিল। বংগা বিভিন্ন বিত্তীয় প্ৰযুক্তি সন্মিলন আৰু বিভিন্ন নেতৃত্ব সন্মিলনত নিয়মীয়াকৈ বক্তা হিচাপে যোগদান কৰি আহিছে। জিম ক্ৰেমাৰে আয়োজন কৰা মেড মানি শ্ব' ২০১৪ চনৰ ৬ নৱেম্বৰ তাৰিখে প্ৰচাৰিত হোৱা এটা এপিছডত তেওঁক দেখা গৈছিল। ভাৰত চৰকাৰে ২০১৬ চনত অজয় বাংগাক দেশৰ চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মশ্ৰী প্ৰদান কৰে। জড়িত অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান কৰ্পৰেট ব’ৰ্ড এক্স'ৰ, পৰিচালনা সমিতিৰ সদস্য (২০২১ চনৰ পৰা) টেমাচেক হোল্ডিংছ, পৰিচালনা সমিতিৰ সদস্য (২০২১ চনৰ পৰা) বিয়ণ্ডনেটজিৰো, পৰামৰ্শদাতা ব'ৰ্ডৰ সদস্য (২০২১ চনৰ পৰা) ডাউ কেমিকেল কোম্পানী, পৰিচালনা সমিতিৰ সদস্য (২০১৩–২০২১) অলাভজনক সংস্থা মধ্য আমেৰিকাৰ বাবে অংশীদাৰিত্ব অধ্যক্ষ (২০২২ চনৰ পৰা) আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাণিজ্য পৰিষদ (আইচিচি), অধ্যক্ষ (২০২০ চনৰ পৰা) আমেৰিকান ৰেড ক্ৰছ গভৰ্ণৰ ব'ৰ্ডৰ সদস্য (২০১৪ চনৰ পৰা) ইকনমিক ক্লাব অৱ নিউয়ৰ্ক, ব'ৰ্ডৰ ভাইচ চেয়াৰ পিটাৰছন ইনষ্টিটিউট ফৰ ইণ্টাৰনেশ্যনেল ইকনমিক্স, পৰিচালনা সমিতিৰ সদস্য ত্ৰিপাক্ষিক আয়োগ, সদস্য আমেৰিকান ইণ্ডিয়া ফাউণ্ডেশ্যন, পৰিচালনা সমিতিৰ সহ-অধ্যক্ষ (২০১৬–২০১৯) নিউয়ৰ্ক হল অৱ চাইন্স, ব’ৰ্ড অৱ ট্ৰাষ্টীৰ ভাইচ চেয়াৰ নেচনেল আৰ্বান লীগ, ব’ৰ্ডৰ সদস্য তথ্য উৎস অৰ্থনীতিবিদ ভাৰতীয় মূলৰ আমেৰিকান আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ব্যক্তি জীৱিত ব্যক্তি পদ্মশ্ৰী বঁটা

33951

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%9F%27%E0%A6%97%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AB%20%28%E0%A6%9A%E0%A6%B2%E0%A6%9A%E0%A7%8D%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%29

অট'গ্ৰাফ (চলচ্চিত্ৰ)

অট’গ্ৰাফ হৈছে ২০১০ বৰ্ষত মুক্তিপ্ৰাপ্ত এখন বাংলা ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ। এইখন পৰিচালনা কৰিছিল নৱাগত সৃজিত মুখাৰ্জীয়ে। কাহিনীৰ সাৰাংশ চলচ্চিত্ৰখনৰ আৰম্ভণিতে নৱাগত পৰিচালক তথা কাহিনীকাৰ শুভব্ৰতই (ইন্দ্ৰনীল সেনগুপ্তা)ই সত্যজিত ৰায়ৰ প্ৰখ্যাত কথাছবি নায়কৰ পুনঃনিৰ্মাণৰ বাবে বাংলা অভিনেতা অৰুণ চেটাৰ্জী (প্ৰসেনজিত চেটাৰ্জী)ক প্ৰস্তাৱ আগবঢ়ায়। অৰুণে এই প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰে আৰু ছবিখনৰ প্ৰযোজনা কৰাৰ দায়িত্ব লয়। শুভব্ৰতে নিজৰ প্ৰেয়সী শ্ৰীনন্দিতা/ শ্ৰীন (নন্দনা সেন)ক নায়িকাৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ন কৰিবৰ বাবে সন্মতি কৰোৱায়। চলচ্চিত্ৰখন নিৰ্মাণ কাৰ্য চলি থকাৰ সময়তে অৰুণ আৰু শ্ৰীনন্দিতা দুয়োৰে মাজত গভীৰ বন্ধুত্ব গঢ়ি উঠে। এদিন আৱেগিক হৈ অৰুণে শ্ৰীনন্দিতাক তেওঁৰ জীৱনৰ অতীতৰ কথা কিছুমান ব্যক্ত কৰে। এই আৱেগিক মূহুৰ্তটো ভিডিঅ’ কেমেৰাত আকস্মিকভাৱে ৰেকৰ্ড হৈ যায়। শুভ্ৰব্ৰতে এই ভিডিঅ’টো উদ্ধাৰ কৰে। শ্ৰীনন্দিতাৰ অজ্ঞতাৰ সুযোগ লৈ বোলছবিখনৰ প্ৰচাৰৰ বাবে ব্যৱহাৰ ভিডিঅ’টো শুভ্ৰব্ৰতে মিডিয়াৰ হাতত গতাই দিয়ে। শ্ৰীনন্দিতাই এই কথা জানিব পাৰি শুভ্ৰজিতৰ লগত নিজৰ সম্পৰ্ক ছেদ কৰি আঁতৰি যায়। অৰুণে এই ভিডিঅ’টোৰ ভয়াৱহতাৰ বিষয়ে জানি বোলছবিখনৰ কাম বন্ধ কৰে আৰু মুক্তি নিদিয়াৰ সিদ্ধান্ত লয়। অৰুণে পাছত জানিব পাৰে যে শ্ৰীনন্দিতাৰ এই কথাৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাই। শেষ মূহুৰ্তত, শ্ৰীনন্দিতাই এখন ধাবাত অৰুণৰ বাবে এটা বাৰ্তা এৰি থৈ যায়। এই ধাবাখনতেই অৰুণ আৰু শ্ৰীনন্দিতা পূৰ্বতে লগ হৈছিল। চৰিত্ৰ অৰুণ চেটাৰ্জীৰ প্ৰসেনজিত চেটাৰ্জী শ্ৰীনন্দিতা নন্দনা সেন শুভব্ৰত মিত্ৰ ইন্দ্ৰনীল সেনগুপ্তা ৰুদ্ৰপ্ৰসাদ সেনগুপ্তা বিশ্বজিত চক্ৰৱৰ্তী পীয়ুষ গাংগুলী দ্বিজেন বেনাৰ্জী সুহিনি পল ধ্ৰুৱ মুখাৰ্জী দিলীপ ৰয়। সংগীত চলচ্চিত্ৰখনৰ গীতৰ পৰিচালক হৈছে দেৱজ্যোতি মিশ্ৰ আৰু অনুপম ৰয়। ট্ৰিভিয়া বোলছবিখনৰ মূল চৰিত্ৰটো হৈছে অৰুণ চেটাৰ্জী (প্ৰখ্যাত অভিনেতা উত্তম কুমাৰৰ প্ৰকৃত নাম)। ছবিখনত ওৱা ষ্টুডিঅ’টোত বাংলা ভাষাৰ প্ৰখ্যাত বোলছবি জলসাগৰ আৰু নিৰ্মাতা ঋত্বিক ঘাটকৰ চিত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। পৰিচালক সৃজিতে নায়ক ছবিৰ মূল কাহিনীটোৰ কিছু পৰিমাণে সাল-সলনি কৰিছে। অট’গ্ৰাফ হৈছে ২০১০ চনৰ সৰ্বাধিক আয় কৰা টলিউড বোলছবি। স্বীকৃতি ২০১০ চনৰ ১০ অক্টোবৰত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্তৰত আবু ঢাবি চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত চলচ্চিত্ৰখনৰ প্ৰিমিয়াৰ অনুষ্ঠিত হয়। ২০১০ চনৰ ত, নিউয়ৰ্কত এই চলচ্চিত্ৰখন প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। এই বোলছবিৰ বাবে প্ৰসেনজিত চেটাৰ্জীয়ে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ শিতানত মনোনয়ন লাভ কৰে। ইয়াৰ উপৰি ২০১১ বৰ্ষত আৰু ২০১২ বৰ্ষত মুম্বাইৰ আৰু ছিংগাপুৰৰ ত প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। কলকাতাৰ বক্স অফিচত একেৰাহে ১২০ দিন প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছিল। ই এক অভিলেখ। বঁটা বৰ্তমানলৈকে এই বোলছবিখনে ৪১ টা বঁটা লাভ কৰিছে। বিগ বাংলা মুভি এৱাৰ্ডছ শ্ৰেষ্ঠ বোলছবি, শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক, শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা প্ৰসেনজিত চেটাৰ্জী শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা (নিগেটিভ চৰিত্ৰ) ইন্দ্ৰনীল সেনগুপ্তা শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰগ্ৰহণকাৰী শ্ৰেষ্ঠ সম্পাদনা শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্য আৰু সংলাপ, শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালক শ্ৰেষ্ঠ গীতৰ কথা অনুপম ৰয় (আমাকে আমাৰ মতে) শ্ৰেষ্ঠ গায়ক: ৰূপম ইছলাম (বেছে থাকাৰ গান) শ্ৰেষ্ঠ গায়িকা: শ্ৰেয়া ঘোষাল (চল ৰাষ্টায়ে) জি টি ভি বাংলাৰ গৌৱৱ মুভি এৱাৰ্ডছ শ্ৰেষ্ঠ বোলছবি শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক শ্ৰেষ্ঠ নৱাগত পৰিচালক শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা (প্ৰসেনজিত চেটাৰ্জী), শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্য আৰু সংলাপ শ্ৰেষ্ঠ সংগীতপৰিচালক শ্ৰেষ্ঠ গীতৰ কথা অনুপম ৰয় (আমাকে আমাৰ মতে) শ্ৰেষ্ঠ গায়ক: ৰূপম ইছলাম (বেছে থাকাৰ গান) শ্ৰেষ্ঠ গায়িকা: শ্ৰেয়া ঘোষাল (চল ৰাষ্টায়ে) বাংলা মিউজিক এৱাৰ্ডছ শ্ৰেষ্ঠ এলবাম শ্ৰেষ্ঠ গীত (আমাকে আমাৰ মতে) শ্ৰেষ্ঠ গায়ক: ৰূপম ইছলাম (বেছে থাকাৰ গান) শ্ৰেষ্ঠ গীতৰ কথা অনুপম ৰয় (আমাকে আমাৰ মতে) আনন্দলোক এৱাৰ্ডছ শ্ৰেষ্ঠ গীত অনুপম ৰয় ষ্টাৰ জলছা এণ্টাৰটেইনমেণ্ট এৱাৰ্ডছ শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক, শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা (প্ৰসেনজিত চেটাৰ্জী) শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্য, শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰগ্ৰহণকাৰী শ্ৰেষ্ঠ সম্পাদনা শ্ৰেষ্ঠ গায়িকা: শ্ৰেয়া ঘোষাল (চল ৰাষ্টায়ে) শ্ৰেষ্ঠ গীতৰ কথা চল ৰাষ্টায়ে শ্ৰেষ্ঠ অনুপম ৰয় ১১তম টেলিচিনে এৱাৰ্ডছ শ্ৰেষ্ঠ বোলছবি, শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী নন্দনা সেন শ্ৰেষ্ঠ গায়ক: ৰূপম ইছলাম (বেছে থাকাৰ গান) শ্ৰেষ্ঠ গীতৰ কথা অনুপম ৰয় (আমাকে আমাৰ মতে) ২০১১ বিগ বাংলা ৰাইজিং ষ্টাৰ এৱাৰ্ডছ শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী: নন্দনা দাস শ্ৰেষ্ঠ গায়ক: অনুপম ৰয় তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ বঙালী

72492

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%87%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A7%8E

ইন্দ্ৰজিৎ

ইন্দ্ৰজিৎ বা মেঘনাদ হৈছে লংকাৰ ৰাজকুমাৰ আৰু ইন্দ্ৰৰ নগৰী অৰ্থাৎ ইন্দ্ৰলোকৰ বিজেতা। পৌৰাণিক হিন্দু সাহিত্যসমূহত তেওঁক মহানতম যোদ্ধাসমূহৰ এজন বুলি স্বীকৃতি দিয়া হৈছে। ৰামায়ণত ইন্দ্ৰজিতৰ উল্লেখ তথা বৰ্ণনা পোৱা যায়। ৰাম আৰু ৰাৱণৰ যুদ্ধত ইন্দ্ৰজিতে সক্ৰিয় আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। গুৰু শুক্ৰাচাৰ্যৰ পৰা তেওঁ বিভিন্ম দৈৱিক অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ লাভ কৰিছিল। তেওঁ স্বৰ্গৰ দেৱতাসকলকো পৰাজিত কৰিছিল। ব্ৰহ্মাস্ত্ৰ প্ৰয়োগ কৰি তেওঁ একেদিনাই ৬৭০ নিযুত বানৰ সেনাক নিধন কৰি বানৰ জাতিক প্ৰায় নিঃশেষ কৰাৰ উপক্ৰম কৰিছিল। ৰামায়ণৰ বৰ্ণনা অনুসৰি পৃথিৱীৰ কোনো যোদ্ধাই এই সংখ্যা স্পৰ্শ কৰিব পৰা নাছিল। নামৰ ব্যুৎপত্তি সংস্কৃতত ইন্দ্ৰজিৎ শব্দৰ অৰ্থ হৈছে "যিজনে ইন্দ্ৰক জয় কৰিছে।" মেঘনাদৰ অৰ্থ "মেঘৰ গৰ্জন বা আকাশৰ অধিপতি।" ইয়াৰে তামিল ৰূপ হৈছে মেঘনাথন আৰু ইয়াৰ অৰ্থ "মেঘৰ অধিপতি।" দেৱৰাজ ইন্দ্ৰক যুদ্ধত পৰাজিত কৰাৰ পিছত তেওঁ ইন্দ্ৰজিৎ নামেৰে জনাজাত হয়। ইন্দ্ৰজিতক চক্ৰজিৎ, ৰাৱণী, বাসৱজিৎ, বাৰিদনাদ আৰু ঘননাদ নামেৰেও জনা যায়। জন্ম ইন্দ্ৰজিৎ ৰাৱণ আৰু তেওঁৰ পত্নী মন্দোদৰীৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ আছিল। জন্মৰ পিছত তেওঁৰ নাম মেঘনাদ ৰখা হৈছিল কাৰণ জন্মৰ সময়ত তেওঁৰ কান্দোন আছিল বজ্ৰপাতৰ দৰে। যেতিয়া মেঘনাদৰ জন্মৰ সময় হয় তেতিয়া ৰাৱণে তেওঁৰ পুত্ৰ শ্ৰেষ্ঠতম হোৱাটো কামনা কৰিছিল যাতে পৃথিৱীৰ কোনেও তেওঁক পৰাজিত কৰিব নোৱাৰে। ৰাৱণে তেওঁৰ পুত্ৰ মহান যোদ্ধা আৰু অত্যন্ত জ্ঞানী হোৱাটো বিচাৰিছিল। ৰাৱণ নিজেই এজন মহান জ্যোতিষী আছিল। পুত্ৰক অমৰ কৰি তুলিবলৈ ৰাৱণে সকলো গ্ৰহ আৰু তাৰকামণ্ডলীক এনেদৰে অৱস্থান কৰিবলৈ আদেশ দিছিল যে তেওঁৰ পুত্ৰই যাতে তেওঁ বিচৰা ধৰণে জন্ম লয়। ৰাৱণৰ ক্ৰোধ আৰু পৰাক্ৰমৰ বাবে সকলো গ্ৰহ আৰু নক্ষত্ৰই তেওঁক ভয় কৰিছিল। পুত্ৰ মেঘনাদৰ জন্মৰ সময়ত ৰাৱণৰ আদেশ অনুসৰি সকলো গ্ৰহ নিৰ্দিষ্ট অৱস্থানত আছিল আৰু সেয়ে তেওঁলোক মেঘনাদৰ ৰাশিফলৰ একাদশ ঘৰত অধিষ্ঠিত হৈছিল। অৱশ্যে শনিয়ে ৰাৱণৰ আদেশ অমান্য কৰি মেঘনাদৰ ৰাশিফলৰ দ্বাদশ ঘৰত অৱস্থান কৰে। ৰাৱণ এই কথাত ক্ৰোধিত হয় আৰু শনিক দোষাৰোপ কৰে। শনিৰ এই অৱস্থানৰ বাবেই ৰাম আৰু ৰাৱণৰ মাজত হোৱা যুদ্ধত মেঘনাদে লক্ষ্মণৰ হাতত মৃত্যুবৰণ কৰিব লগা হয়। ব্ৰহ্মাৰ বৰদান দেৱতা আৰু ৰাৱণৰ মাজত হোৱা যুদ্ধৰ সময়ত দেৱৰাজ ইন্দ্ৰই আন সকলো দেৱতাৰ সৈতে ৰাৱণক আগুৰি ধৰে। পিতৃক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ মেঘনাদে ইন্দ্ৰ আৰু তেওঁৰ হাতী ঐৰাৱতক আক্ৰমণ কৰে আৰু সকলো দেৱতাৰ লগতে ইন্দ্ৰকো পৰাজিত কৰে। মেঘনাদে ইন্দ্ৰক তেওঁৰ উৰণীয়া ৰথত বন্দী কৰি লংকালৈ লৈ আনে। ৰাৱণ আৰু মেঘনাদে ইন্দ্ৰক হত্যা কৰিবলৈ উদ্যত তে ব্ৰহ্মাই হস্তক্ষেপ কৰে আৰু মেঘনাদক ইন্দ্ৰক মুক্ত কৰিবলৈ কয়। ইয়াৰ প্ৰতিদানত ব্ৰহ্মাই মেঘনাদক তেওঁৰ পৰা বৰ বিচাৰিবলৈ কয়। মেঘনাদে অমৰত্বৰ বৰ বিচাৰে যদিও ব্ৰহ্মাই কয় যে অমৰত্ব প্ৰকৃতিৰ নিয়মবিৰোধী। তাৰ পৰিৱৰ্তে ব্ৰহ্মাই তেওঁক আন এটা বৰ প্ৰদান কৰে। ইয়াৰ মতে মেঘনাদে তেওঁৰ জন্মস্থানৰ দেৱী প্ৰত্যাংগিৰাৰ যজ্ঞ বা "নিকুম্বিলা যজ্ঞ" সম্পূৰ্ণ কৰিলে এখন মহাকাশীয় ৰথ পাব আৰু এই ৰথত আৰোহণ কৰিলে কোনো শত্ৰুৱে তেওঁক যুদ্ধত হত্যা কৰিব নোৱাৰে। কিন্তু ব্ৰহ্মাই তেওঁক সতৰ্ক কৰি দিয়ে যে যিজনে এই যজ্ঞ ধ্বংস কৰিব ই মেঘনাদৰ কাল হ'ব। এই যুদ্ধত মেঘনাদৰ বীৰত্ব দেখি ব্ৰহ্মা যথেষ্ট প্ৰভাৱিত হয় আৰু তেওঁ মেঘনাদক ইন্দ্ৰজিৎ নাম প্ৰদান কৰে। আন এক বিশ্বাস মতে মেঘনাদক ব্ৰহ্মাই বৰ প্ৰদান কৰিছিল যে তেওঁক কেৱল এজন সাধাৰণ মানুহেহে হত্যা কৰিব যি ১৪ বছৰ ধৰি একেৰাহে টোপনি যোৱা নাই। যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ ভূমিকা ৰাৱণৰ পিছতেই মেঘনাদ আছিল ৰাৱণৰ ফালৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী আৰু নিপুণ যোদ্ধা। তেওঁ এজন মহান ধনুৰ্বিদ আৰু মায়াবী যুদ্ধ কৌশলত অতুলনীয় আছিল। প্ৰথম দিন ৰামৰ সৈন্যবাহিনীৰ সৈতে যুদ্ধৰ প্ৰথম দিনা ইন্দ্ৰজিতৰ গতি আছিল দুৰ্দান্ত। তেওঁ অঙ্গদক পৰাজিত কৰি আৰু তেওঁক যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ পৰা পলাই যাবলৈ বাধ্য কৰে। তেওঁ দ্ৰুতগতিত সুগ্ৰীৱৰ সৈন্যবাহিনী ধ্বংস কৰে আৰু ৰাম-লক্ষ্মণক সমুখ-সমৰত নামিবলৈ আহ্বান জনায় যাতে তেওঁ নিজৰ খুড়াক আৰু ভ্ৰাতৃসকলৰ মৃত্যুৰ প্ৰতিশোধ ল'ব পাৰে। যেতিয়া লক্ষ্মণ তেওঁৰ সন্মুখত উপস্থিত হয় তেওঁ অদম্য পৰাক্ৰমেৰে যুঁজ দিয়ে আৰু নাগপাশ (এক নিযুত সাপৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত পাশ) প্ৰয়োগ কৰে। ইয়াৰ ফলত ৰাম আৰু লক্ষ্মণ শ্বাসৰুদ্ধ হৈ মাটিত বাগৰি পৰে। হনুমানৰ নিৰ্দেশত গৰুড়ে তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰে। গৰুড় আছিল জটায়ু আৰু সম্পাতিৰ খুড়াক। তেওঁ সকলো সৰ্পৰ চিৰবৈৰী আৰু বিষ্ণুৰ বাহন। আনহাতে ৰাম আছিল বিষ্ণুৰ সপ্তম অৱতাৰ। দ্বিতীয় দিন যেতিয়া ইন্দ্ৰজিতে জানিব পাৰিলে যে ৰাম আৰু লক্ষ্মণ দুয়োকে গৰুড়ই উদ্ধাৰ কৰিছে আৰু তেওঁলোক এতিয়াও জীয়াই আছে তেতিয়া তেওঁ ক্ৰোধান্বিত হ'ল আৰু সেইদিনা কমেও এজন ভ্ৰাতৃক হত্যা কৰিবলৈ অংগীকাৰ কৰিলে। যুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাত তেওঁ নিজৰ সকলো শক্তি ব্যৱহাৰ কৰি সুগ্ৰীৱৰ সৈন্যবাহিনীৰ ওপৰত ধ্বংসযজ্ঞ চলায়। লক্ষ্মণ সমুখ-সমৰৰ বাবে প্ৰস্তুত হৈ তেওঁৰ সন্মুখত উপস্থিত হয় আৰু দুয়োৰে মাজত তয়াময়া ৰণ আৰম্ভ হয়। ইন্দ্ৰজিতে তেওঁৰ মায়াবী শক্তি ব্যৱহাৰ কৰি ডাৱৰ আৰু আকাশৰ ওপৰেৰে বজ্ৰপাতৰ দৰে ঘূৰি ফুৰে। মায়া সহায়ত দৃষ্টিবিভ্ৰম সৃষ্টি কৰি তেওঁ বাৰে বাৰে অদৃশ্য হয় আৰু লক্ষ্মণৰ পিছফালে পুনৰ দেখা দিয়ে। তেওঁ অদৃশ্য অৱস্থাত আছিল যদিও তেওঁৰ কাড়বোৰে লক্ষ্মণক আঘাত কৰিছিল। ইন্দ্ৰজিতে লক্ষ্মণৰ বিৰুদ্ধে বাসৱী শক্তি বা শক্তিশেলৰ ব্যৱহাৰ কৰে আৰু ইয়াৰদ্বাৰা বিদ্ধ হোৱাৰ পিছত লক্ষ্মণ অচেতন হৈ পৰে। এই অস্ত্ৰৰ প্ৰভাৱত পৰৱৰ্তী সূৰ্যোদয়ৰ সময়ত লক্ষ্মণৰ মৃত্যু হোৱাটো নিশ্চিত হৈ পৰে। তেতিয়া হনুমানে ৰক্ষা ইন্দ্ৰজিতে ব্যৱহাৰ কৰা অস্ত্ৰৰ প্ৰতিকাৰ, যাদুকৰী ভেষজ সঞ্জীৱনী বিচাৰি ৰাতিটোৰ ভিতৰতে হিমালয়ৰ পৰা লংকালৈ দ্ৰোণগিৰিৰ গোটেই পৰ্বতটো দাঙি আনে আৰু ইয়াৰ জৰিয়তে তেওঁক আৰোগ্য কৰি তোলে। তৃতীয় দিন লক্ষ্মণ পুনৰবাৰ ৰক্ষা পৰা বুলি জানিব পাৰি ইন্দ্ৰজিতে তেওঁ প্ৰত্যাংগীৰাৰ গোপন মন্দিৰলৈ যজ্ঞ কৰিবলৈ ৰাওনা হ'ল যাৰ ফলত তেওঁ অবধ্য হৈ পৰিব। ৰাৱণক এৰি ৰামৰ দলত যোগদান কৰা ইন্দ্ৰজিতৰ খুড়াক বিভীষণে তেওঁৰ ভতিজা ইন্দ্ৰজিতৰ পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে তেওঁৰ চোৰাংচোৱাসকলৰ জৰিয়তে জানিব পাৰি আৰু ৰামক সতৰ্ক কৰি দিয়ৱ। লক্ষ্মণ আৰু বিভীষণে যজ্ঞস্থলীত ইন্দ্ৰজিতৰ মুখামুখি হ'বলৈ যায়। বাল্মীকি ৰামায়ণৰ উদ্ধৃতি মতে, লক্ষ্মণৰ সৈন্যবাহিনীৰ দ্বাৰা তেওঁৰ যজ্ঞ ধ্বংস হোৱাৰ পিছত, ইন্দ্ৰজিৎ ক্ৰোধান্বিত হয় আৰু মন্দিৰ-গহ্বৰৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাই আহি লক্ষ্মণৰ সৈতে যুঁজ দিয়ে। লক্ষ্মণৰ কাষত তেওঁৰ খুৰাক বিভীষণক দেখি ইন্দ্ৰজিতৰ ক্ৰোধ বহুগুণে বৃদ্ধি পায়। তেওঁ লক্ষ্মণৰ সৈতে তেওঁৰ খুড়াক বিভীষণক হত্যা কৰিবলৈ অংগীকাৰ কৰে আৰু বিভীষণক দেশদ্ৰোহীতাৰ শাস্তি দিয়াৰ বাবে যম-অস্ত্ৰ নিক্ষেপ কৰে। লক্ষ্মণে ততালিকে কুবেৰৰ পূৰ্বৰ সতৰ্কবাণী ৱৰি বিভীষণক সুৰক্ষা দিয়ে। ইন্দ্ৰজিতে উপলব্ধি কৰে যে লক্ষ্মণ এজন সাধাৰণ মানুহ নহয় আৰু তেওঁ ইন্দ্ৰজিতক পৰাস্ত কৰাৰ চৰ্ত পূৰণ কৰে। অৰ্থাৎ লক্ষ্মণে ইন্দ্ৰজিতৰ যজ্ঞ নষ্ট কৰে। ইয়াৰোপৰি তেওঁ ১৪ বছৰ ধৰি তেওঁ নিদ্ৰাৰ কোলাত আশ্ৰয় লোৱা নাই। ইন্দ্ৰজিৎ যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ পৰা কিছু সময়ৰ বাবে অন্তৰ্হিত হৈ ৰাজকীয় প্ৰাসাদত ৰাৱণলৈ উভতি আহে আৰু সমস্ত ঘটনাক্ৰমৰ বিষয়ে কৈ ৰাৱণক ৰামৰ সৈতে শান্তি স্থাপন কৰাৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে। অহংকাৰত অন্ধ ৰাৱণে যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ পৰা পলায়ন কৰাৰ বাবে ইন্দ্ৰজিতক কাপুৰুষ আখ্যা দিয়ে। এই কথাই ইন্দ্ৰজিতক উত্তেজিত কৰি তোলে আৰু তেওঁ ৰাৱণৰ ওচৰত ক্ষমা বিচাৰি কয় যে পুত্ৰ হিচাপে তেওঁৰ প্ৰাথমিক কৰ্তব্য হৈছে তেওঁৰ পিতৃৰ হিতৰ হকে কাম কৰা। তেওঁ মৃত্যুৰ সময়তো তেওঁ কেতিয়াও ৰাৱণক ত্যাগ নকৰে বুলি প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে। মৃত্যু নিশ্চিত বুলি জানি ইন্দ্ৰজিতে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ আৰু পত্নীক শেষ বিদায় জনায়। যুদ্ধক্ষেত্ৰলৈ উভতি আহিয়েই তেওঁ দৃষ্টিবিভ্ৰম আৰু মায়াৰে লক্ষ্মণৰ সৈতে সমস্ত শক্তিৰে যুঁজ দিয়ে। ইন্দ্ৰজিতৰ অস্ত্ৰসমূহে লক্ষ্মণৰ ক্ষতি কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰে কিয়নো লক্ষ্মণ আছিল শেষনাগৰ অৱতাৰ। লক্ষ্মণে ইন্দ্ৰজিতক অঞ্জলিকাস্ত্ৰৰে শিৰশ্ছেদ কৰে। প্ৰকৃতাৰ্থত ইন্দ্ৰজিতক হত্যা কৰিবলৈ শেষ নাগে ৰামৰ ভায়েক লক্ষ্মণ হিচাপে অৱতাৰ গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ নিৰ্বাসনৰ সময়ত চৈধ্য বছৰ ধৰি তেওঁৰ টোপনি নাছিল যাতে তেওঁ ৰাম আৰু সীতাক নিষ্ঠাৰে সেৱা কৰিব পাৰে আৰু ইন্দ্ৰজিতক হত্যা কৰাৰ চৰ্ত পূৰণ কৰিব পাৰে। তথ্য সংগ্ৰহ ৰামায়ণৰ চৰিত্ৰ ৰামায়ণৰ

74052

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%81%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%BF%20%E0%A6%97%E0%A7%87%E0%A6%82

গুলাবি গেং

গুলাবি গেং (হিন্দী শব্দ গুলাবিৰ অৰ্থ "গুলপীয়া") হৈছে এটি সজাগ গোট বা দল। দলটো প্ৰথমে উত্তৰ প্ৰদেশৰ বান্দা জিলাত ব্যাপক ঘৰুৱা উৎপীড়ন আৰু মহিলাৰ বিৰুদ্ধে হোৱা অন্যান্য হিংসাৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিবলৈ বুলি সৃষ্টি হৈছিল। প্ৰাৰম্ভিক পৰ্যায়ত দলটোৰ নেতৃত্ব দিছিল সম্পত পাল দেৱীয়ে। গোটটোত ১৮ ৰ পৰা ৬০ বছৰ বয়সৰ মহিলা আছে। ২০১০ চনৰ পৰা এই দলটো বহু অঞ্চললৈ প্ৰসাৰিত হয়, আৰু ই বৰ্তমান সমগ্ৰ উত্তৰ ভাৰতৰ ৰাজপথ আৰু স্থানীয় ৰাজনীতিত সক্ৰিয় হৈ আছে। পটভূমি গুলাবি গেঙৰ মুখ্য কাৰ্যালয়টো অনানুষ্ঠানিক ভাৱে উত্তৰ প্ৰদেশৰ বান্দা জিলাৰ বাদাউচাত অৱস্থিত। ২০০৩ চনলৈকে এই জিলাখন পিছপৰাৰ সূচীৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি পৰিকল্পনা আয়োগৰ ৪৪৭খন জিলাৰ তালিকাত ১৫৪ তম স্থানত আছিল। জিলাখনত প্ৰচুৰ পৰিমাণে দলিত শ্ৰেণীৰ লোক আছে। বিভিন্ন সময়ত এই লোক সকল প্ৰায়ে অন্যান্য ঠাইৰ মানুহৰ দ্বাৰা বৈষম্যৰ চিকাৰ হ'ব লগত পৰে। বৰ্ণনা আৰক্ষীৰ সমৰ্থনৰ অভাৱৰ প্ৰতিক্ৰিয়াস্বৰূপে ঘৰুৱা হিংসাৰ বলিহোৱা লোকসকলৰ বাবে সম্পত পাল দেৱীয়ে ২০০৬ চনত গুলাবি গেং প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। এই দলটোৰ বেছিভাগেই, সামাজিক ভাৱে নিম্ন বৰ্ণৰ সদস্য। দলটোৱে ভাৰতৰ আটাইতকৈ দৰিদ্ৰ অঞ্চলটোৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে, ইয়াৰ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় আধা অংশ দৰিদ্ৰতা, শিক্ষাৰ অভাৱ আৰু অন্যান্য উদ্বেগজনক সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈ আহিছে। দলটোৱে জাতি-বৰ্ণ-ধৰ্ম নিৰ্বিশেষে মহিলাৰ অধিকাৰৰ বাবে যুঁজ দিয়ে। এই দলটোৰ সদস্য হিচাপে জয় প্ৰকাশ শিৱহাৰীৰ দৰে পুৰুষ সদস্যও আছে, যি চৰকাৰী দুৰ্নীতি, বাল্য বিবাহ আৰু যৌতুকৰ বাবে মৃত্যুৰ দৰে বিষয়ৰ বিৰুদ্ধে একত্ৰিত হৈ থিয় দিবলৈ দলটোত যোগদান কৰিছিল। ২০১০ চনত, চৰকাৰৰ দ্বাৰা এক আইন প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল যিয়ে মহিলাসকলৰ বাবে সংসদীয় আসনৰ ৩৩ শতাংশ সংৰক্ষণ কৰাত সহায় কৰিছিল, কিন্তু গুলাবি গেঙে তেওঁলোকৰ কামৰ যৱনীকা পেলোৱা নাছিল, কিয়নো তেওঁলোকে তাৎক্ষণিক ফলাফল স্বৰূপে দেখিবলৈ পাইছিল যে পুৰুষৰ দৰে আনকি মহিলা ৰাজনীতিবিদসকলো দুৰ্নীতিৰে লিপ্ত হয়। তেওঁলোকে ৰাজনীতিবিদসকলৰ সৈতে কাম কৰাৰ পৰিৱৰ্তে সজাগতা, ন্যায় আদি পছন্দ কৰে, পালে উল্লেখ কৰে যে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ভাল কামবোৰ নিজ চেষ্টাৰেই বৰ্তাই ৰাখিব পাৰে যাতে তেওঁলোকক বেলেগে চৰকাৰী পক্ষৰ সমৰ্থনৰ প্ৰয়োজন নহয় আৰু লগতে চৰকাৰী সংগঠনৰ সলনি তেওঁলোকে নিজে স্বাধীন ভাৱে কাম কৰিবলৈ পছন্দ কৰে। দলটোৰ কিছুমান সদস্য নিবনুৱা, কিছুমান কৃষি কৰ্মী, আৰু কিছুমানে আত্ম-সহায়ক গোটৰ জৰিয়তে উপাৰ্জন কৰে। এই কামবোৰৰ ভিতৰত আছে পাচলি বিক্ৰী কৰা, চিলাই কৰা, বা অন্যান্য সামগ্ৰীৰ ব্যৱসায় কৰা। আল জাজিৰাই প্ৰকাশ কৰা মতে ২০১৪ চনলৈকে গোটটোৰ আনুমানিক ৪,০০,০০০ সদস্য আছিল; হিন্দুস্তান টাইমছৰ মতে এই সদস্য সংখ্যাটো আছিল ২,৭০,০০০। পালে বৰ্ণনা কৰে যে- তেওঁলোক সাধাৰণ অৰ্থত এটা দল নহয়, বিপৰীতে তেওঁলোক "ন্যায়ৰ বাবে এটা দল।" তেওঁ ১২ বছৰ বয়সত বিবাহপাশত আৱদ্ধ হোৱাৰ সময়ত তেওঁৰ ন্যায়বোধক অনুপ্ৰেৰণা দিয়াৰ বাবে তেওঁৰ লালন-পালনক কৃতিত্ব দিয়ে, অৱশ্যে, ২ মাৰ্চ ২০১৪ তাৰিখে, ব্যক্তিগত স্বাৰ্থৰ বাবে অসৎ উপায়ে অৱলম্বন কৰাৰ অভিযোগত পালক গুলাবি গেঙৰ মুৰব্বীহিচাপে তেওঁৰ ভূমিকাৰ পৰা অব্যাহতি দিয়া হৈছিল। পালে এই অভিযোগ অস্বীকাৰ কৰে আৰু বৰ্তমানো দলটোৰে আংশিক ভাৱে জড়িত হৈ আছে। এই দলটোৱে লিংগৰ ওপৰত আধাৰিত কোনো বৈষম্যক প্ৰচ্ছয় নিদিয়ে কিয়নো দলটোৱে কেৱল মহিলাৰ ওপৰত পুৰুষৰ অধিকাৰকে গুৰুত্ব নিদিয়ে, মানৱ অধিকাৰ আৰু পুৰুষৰ উৎপীড়নৰ ওপৰতো তেওঁলোকে মাত মতে। গুলাবি গেঙৰ সদস্যসকলক পুৰুষসকলে স্থানীয় ভাৱেও অন্যান্য ক্ষেত্ৰত সক্ৰিয় থাকিবলৈ আহ্বান জনাইছিল। যেতিয়া বান্দাৰ প্ৰায় ৭০০০ কৃষকে শস্যৰ উৎপাদনৰ ক্ষেত্ৰত বিফলতাৰ সন্মুখীন হ'ব লগা হৈছিল, তেওঁলোকে ইয়াৰবাবে ক্ষতিপূৰণ দাবী কৰিবলৈ ৰাজপথত প্ৰতিবাদ কৰিছিল। এই প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচীত গুলাবি গেংৰ উপস্থিতিও কামনা কৰা হৈছিল। দলটোৰ সামূহিক সেৱাৰ প্ৰচেষ্টাৰ ভিতৰত আছে গ্ৰাম্য অঞ্চলৰ গাওঁবাসীক খাদ্য আৰু শস্য বিতৰণ, বৃদ্ধ বয়সত নিজৰ ভৰণপোষণৰ উপায় নথকা বিধৱাসকলক পেঞ্চন, আৰু মহিলা আৰু শিশুৰ উৎপীড়ন প্ৰতিহত কৰাত সহায় কৰা। গুলাবি গেঙে মহিলাসকলক আত্মৰক্ষা আৰু কেনেদৰে অৰ্থনৈতিকভাৱে স্বাৱলম্বী হ'ব লাগে তাক শিকায়। গুলাবি গেঙে 'কেলভিনেটৰ ১১ তম জিআৰ৮' বঁটা অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হয়! এইটো হৈছে ভাৰতীয় দূৰদৰ্শন একাডেমীৰ দ্বাৰা বিশেষকৈ মহিলা সকলৰ বাবে আগবঢ়োৱা এক বঁটা। তেওঁলোকে উত্তৰ প্ৰদেশ, উত্তৰাখণ্ড আৰু দিল্লীত আগবঢ়োৱা সামাজিক সাহসিকতাৰ বাবে 'গডফ্ৰে ফিলিপছ সাহসিকতা বঁটা'ও অৰ্জন কৰিছিল। গুলাবি গেঙৰ কৰ্পোৰেট অংশীদাৰীত্বৰ ভিতৰত আছে ভিটালেক্ট নামৰ এক প্ৰযুক্তি আৰু সেৱা কোম্পানী যি তেওঁলোকৰ প্ৰযুক্তিগত প্ৰয়োজনীয়তাত সহায় কৰিবলৈ অলাভজনক সংগঠনবোৰৰ সৈতে কাম কৰে। আন এক অংশীদাৰী কোম্পানী হৈছে চচিয়েল ছলিউচন ইণ্ডিয়া (এছ.এছ.আই.), ই এক অলাভজনক কোম্পানী যি এন.জি.অ' সমূহৰ স্থিৰতা বৃদ্ধিত সহায় কৰে। শিক্ষা সম্পত পালৰ লক্ষ্য আছিল যুৱতীসকলৰ মাজত নিৰক্ষৰতাৰ হাৰ হ্ৰাস কৰা। ২০০৮ চনত, বান্দাত এখন বিদ্যালয় সৃষ্টি কৰা হৈছিল, য'ত কমেও ৪০০ গৰাকী যুৱতী শিক্ষাৰে সংযোগ হয়। জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত গুলাবি গেং হৈছে ২০১২ চনত নিষ্ঠা জৈনৰ তথ্যচিত্ৰ গুলাবি গেঙৰ দৰেই কিম লংগিনোট'ৰ ২০১০ চনৰ পিংক চাৰিছ চলচ্চিত্ৰৰ বিষয়বস্তু। প্ৰথমাৱস্থাত খবৰ পোৱা গৈছিল যে মাধুৰী দীক্ষিত আৰু জুহি চাওলাক মুখ্য চৰিত্ৰত প্ৰক্ষেপিত কৰা বলীউডৰ চলচ্চিত্ৰ গুলাব গেং সম্পাত পালৰ জীৱনৰ ওপৰত আধাৰিত। কিন্তু পৰিচালকে এই কথা অস্বীকাৰ কৰি কয় যে তেওঁ নিজৰ কামৰ প্ৰশংসা কৰে যদিও চিনেমাখন তেওঁৰ জীৱনৰ ওপৰত আধাৰিত নহয়। ২০১৩ চনত গেঙৰ উৎপত্তি আৰু কৰ্মৰ বিষয়ে এখন গ্ৰন্থ প্ৰকাশিত হয় যাৰ নাম হৈছে পিংক ছাৰী ৰিভ'লিউছন: এ টেল অৱ ৱমেন এণ্ড পাৱাৰ ইন ইণ্ডিয়া। গুলাবি গেঙক ফৰাচী সংগীত শিল্পী তালে ২০১৭ চনৰ তেওঁৰ এলবাম তালৰ এটি গীত ডেচ ফ্লেউৰচ এট ডেচ ফ্লেমছত দেখুৱায়। গুলাবি গেঙক এন.এইচ. চেঞ্জাইৰ উপন্যাস টিকট টু ইণ্ডিয়াতো উল্লেখ কৰা হৈছে। তথ্যসূত্ৰ সামাজিক আন্দোলন ভাৰতৰ মহিলা

3383

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A6%B9

চাহ

চাহ হৈছে সুগন্ধযুক্ত আৰু স্বাদবিশিষ্ট এবিধ পানীয়। গৰম পানী আৰু চাহ গছৰ পাতৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। ব্যক্তিবিশেষৰ সোৱাদ অনুসৰি ইয়াৰ লগত আন সামগ্ৰী, যেনে: চেনি, গাখীৰ আদিও সংযোগ কৰা হয়। পানীৰ পিছতে চাহ হৈছে বিশ্বৰ আটাইটকৈ বেছি সেৱন কৰা পানীয়। নামৰ উৎপত্তি চাহৰ ইংৰাজী প্ৰতিশব্দ টি চীনা ভাষাৰ শব্দ। বৰ্তমান টাইৱান দ্বীপৰ বিপৰীতে থকা চীনৰ ফুকিয়ান প্ৰদেশত চাহক টি বুলিছিল। ইংৰাজ সদাগৰ সকলে এই প্ৰদেশৰ এময় বন্দৰৰ মাজেদি বেহা-বেপাৰ কৰোঁতে চাহৰ সংস্পৰ্শলৈ আহে আৰু এই টি শব্দটোৰে অপভ্ৰংশ ইংৰাজী ভাষাৰ টি শব্দ, যাক অসমীয়া ভাষাত চাহ বোলে। চাহ প্ৰথমেত ক'ত আৱিষ্কাৰ হৈছিল সঠিককৈ ক'ব নোৱাৰি। খ্ৰীষ্টজন্মৰ আগৰে পৰাই চীন,ম্যানমাৰ আৰু থাইলেণ্ডৰ কোনো কোনো ঠাইত চাহ জাতীয় এবিধ পানীয়ৰ প্ৰচলন আছিল বুলি জনা যায়। ঐতিহাসিক তথ্য অনুসৰি খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ২৭০০-অত চীনত চাহ খোৱা প্ৰথাৰ প্ৰচলন আছিল। উৎপাদন সেৱনৰ ফালৰ পৰা চাহ হৈছে আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় উৎপাদিত দ্ৰব্য। কেৱল চাহৰ উৎপাদনে কফি, চকলেট, চফ্ট ড্ৰিঙ্ক, আৰু সুৰাৰ সংগবদ্ধ উৎপাদনৰ সমকক্ষ। ২০০৩ চনত বিশ্বৰ মুঠ বাৰ্ষিক চাহ উৎপাদন আছিল ৩২.১ লাখ টন। ২০০৮ চনত ই হয় ৪৭.৩ লাখ টন। পৃথিৱীৰ সৰ্ববৃহৎ চাহ উৎপাদনকাৰী দেশকেইখন হৈছে চীন গণৰাজ্য, ভাৰত, কেনিয়া, শ্ৰীলঙ্কা, আৰু তুৰস্ক। তলত বিশ্বৰ বাৰ্ষিক চাহ উৎপাদনৰ তথ্য দিয়া হৈছে। অসম আৰু চাহ শিল্প অসমৰ প্ৰায় দুই লাখ ত্ৰিশ হাজাৰ হেক্টৰ মাটিত চাহ খেতি কৰা হয় আৰু প্ৰায় ৮৫০খন চাহ বাগিছা ৰাজ্যখনত আছে। পৃথিৱীৰ ভিতৰতে দ্বিতীয় সৰ্ববৃহৎ চাহ উৎপাদক অঞ্চল হিচাপে পৰিগণিত অসমৰ প্ৰায় দহ লাখ লোক চাহ উদ্যোগৰ লগত প্ৰত্যক্ষভাৱে জড়িত। আজি পৃথিৱীত কেঁচা সোনৰ দেশ বুলি অসমক এক সুকীয়া স্থানত বা আসনত অধিষ্ঠিত কৰিছে চাহ- জনগোষ্ঠীয়ে। ভিন্ন ভিন্ন ঠাইৰ সংস্কৃতিক পৰিবেশৰ পৰা অহা এই শ্ৰমিকখিনিয়ে একেধৰণৰ জীৱন নিৰ্ব্বাহ প্ৰণালীৰ মাজেৰে এক নতুন জনগোষ্ঠীৰ জন্ম দি অসমৰ চাহ জনগোষ্ঠী বা চাহ জনজাতি নামে পৰিচিত হয়গৈ। চাহ বাগিচাবোৰত মতা-মাইকীৰ কামৰ কোনো প্ৰভেদ নাই। যদিও পাত ছিঙা কাম কেৱল মহিলাৰহে, বৰ্তমান উভয়ে পাত ছিঙা কাম কৰে। ওখ শিৰীষৰ কোমল ছায়াতে বিকশিত হয় সেই চাহ গছবোৰ আৰু যেতিয়া চাহ পাত ছিঙাৰ সময় আহি পৰে, এটি কলি দুটি নিয়মেৰে চাহ গছৰ পাত ছিঙাৰ পদ্ধতি। চাহ পাত ছিঙাৰ সময়ত মহিলা বা পুৰুষ উভয়ে পিঠিত মস্ত একোটা বাঁহৰ টুকুৰী ৰছীৰে বান্ধি মূৰত ওলোমাই লৈ এটি কলি, দুটি পাত প্ৰণালীৰে মাত্ৰ কুমলীয়া পাত ছিঙি টুকুৰীবোৰ ভৰাই পেলায়। এঠাইত পাত ছিঙা শেষ হলে আন এঠাইত পাত ছিঙিবলৈ লয়। এনেদৰে চাহ বাগিছাত পাত ছিঙাৰ নিয়ম। এই দৰে ছিঙা পাতবোৰ ফেক্টৰীৰ ওচৰতে কৈ সাজি থোৱা পাত আনি পাতবোৰ শুকাবলৈ সমানকৈ মেলি দিয়া হয়। এই ধৰণৰ পাত শুকুৱা নিয়মক বোলা হয়। বৰ্ত্তমান ৰ দ্বাৰাই চাহপাত শুকুৱাৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। মানে কয়লা বা গেছ ব্যৱহাৰ কৰি গৰম বতাহেৰে কেঁচা পাতখিনিৰ )খিনি শুকুৱাই লোৱা হয়। এই নিয়মত আঠ-ন ঘণ্টাৰ ভিতৰত চাহপাত তৈয়াৰ কৰিব পৰা হয়। চাহৰ বাবে শুকাই লেৰেলি যোৱা পাতবোৰ কলঘৰৰ )ত ভৰাই দি পাতবোৰ মোহাৰি পেলোৱা হয়। চাহ প্ৰস্তুত কৰিবৰ কাৰণে তেনেকৈ ত পাত বিলাক ভৰাই দিয়া হয় য’ত পাতখিনি কাটি গুড়া কৰি পেলায়। ইয়াৰ পাচত পাতৰ সেউজীয়া ৰঙৰ পৰা ধৰণৰ ৰংটো অনাৰ বাবে বোলা কোঠালৈ চাহপাতখিনি অনা হয়। টো যথেষ্ট আহল-বহল ঠাণ্ডা, ৰ’দ নপৰা হয়, এই কোঠালীৰ পকাৰ মজিয়াত সেই চাহপাত বা য়ে হওক সমানকৈ মেলি দিয়া হয়। দুঘণ্টাৰ পৰা আঢ়ৈ ঘণ্টাৰ ভিতৰত ৰংটো অহাৰ লগে লগে ত তাপ দি চাহপাত বা তৈয়াৰ কৰা হয়। চাহপাত তৈয়াৰ হোৱাৰ পিচত বা কৰা হয়। অৰ্থাৎ চাহপাত অনুযায়ী বেলেগ বেলেগ ভাগ কৰা হয়। ইয়াৰ পাচত ৰে সজোৱা সৰু, ডাঙৰ বাকচত, বৰ্তমান ত তৈয়াৰী চাহপাতবোৰ ভৰাই ভালদৰে মোহৰ মাৰি নিলাম কেন্দ্ৰলৈ পঠিওৱা হয়। অসমত পোন প্ৰথমে ৰ প্ৰচলন আৰু চাহিদাও যথেষ্ট আছিল, পিচলৈ চাহৰ প্ৰচলন হয়। বৰ্তমান আৰু লগতে মানুহৰ চখ অনুযায়ী অসমত অনেক সুগন্ধিযুক্ত চাহ তৈয়াৰ হ’ব লাগিছে। বৰ্তমান "আছাম টি" য়ে ভাৰতত নালাগে, বিদেশতো যথেষ্ট সমাদৰ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। অসমৰ চাহ খেতিয়ক সকলৰ অসীম চেষ্টা-প্ৰচেষ্টাতে অসমৰ চাহ শিল্পলৈ নিতৌ এক নতুনত্ব আহি আছে। চাহ গছৰ পাতেৰে তৈয়াৰ কৰা চাহ- ইংৰাজী ভাষাত অসমীয়া ভাষাত "চাহ" বেংগলত "চা" উত্তৰ ভাৰতত কে ধৰি বিভিন্ন ঠাই অনুসৰি বেলেগ বেলেগ নামেৰে পৰিচিত। চাহে অচল দেহাক যথেষ্ট পৰিমাণে শক্তি দিয়ে। এপিয়লা চাহতেই যেন একোজনৰ জীৱন। যি কাৰণে চাহক সঞ্জীৱনী বুলিও কোৱা হয়। মানুহৰ দেহৰ হৃদপিণ্ড, মগজু সক্ৰিয় কৰাৰ লগতে মূৰৰ কামোৰণি, পানীলগা, ডিঙিৰ চেৰচেৰনি, বিষ আদিতো বিশেষভাৱে সহায় কৰে। বৰ্তমান জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰা সেউজীয়া অনেক অসুখত ঔষধিৰূপেও কাম কৰে। বৰ্তমান কৰ্কট ৰোগ নিয়ন্ত্ৰণৰ ক্ষেত্ৰত চাহক মহৌষধি বুলি কোৱা হৈছে। বিয়া-বাৰু, সকলো ধৰণৰ উৎসৱ-পাৰ্বণত, সকাম-নিকাম, অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান আদিত, দোকান-পোহাৰ, মেল-মিটিঙকে ধৰি প্ৰতি কথাতে চাহকাপৰ বিশেষ প্ৰয়োজন হয়। অতিথিপৰায়ণৰ ক্ষেত্ৰটো চাহ কাপ যচাটো শিষ্টাচাৰৰ নিদৰ্শন বুলিয়েই ধৰা হয়। এইবোৰৰ বাদেও শীতৰ দিনত চাহকাপ খোৱাৰ আমেজেই বেলেগ। ই ঠেৰেঙা লগা শৰীৰলৈ অফুৰন্ত শক্তি সঞ্চাৰ কৰে। দিনে দিনে চাহৰ চাহিদা বঢ়াৰ লগতে অসমত আজি যথেষ্ট লোকে চাহ উদ্যোগত মন-প্ৰান দি অসমৰ চাহৰ জনপ্ৰিয়তা আৰু হেজাৰ গুণে বঢ়োৱাৰ লগতে অসমৰ চাহ খেতিয়ে এক ইতিহাস ৰচিবলৈ সক্ষম হৈছে। তথ্যসূত্ৰ

69139

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%BF%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9F

কিৰাট

কিৰাট বা কিৰাত পৰ্বতীয়া অঞ্চল বিশেষকৈ হিমালয় আৰু ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল অঞ্চলত বসবাস কৰা লোকসকলক বুজোৱা সাধাৰণ সংস্কৃত শব্দ। কিৰাটসকল মূলত চীনা-তিব্বতীয় গোষ্ঠীৰ অন্তৰ্গত আছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। মধ্য হিমালয়ৰ কিৰাটসকল পূৱ নেপাল, ছিক্কিম আৰু ভাৰতৰ দাৰ্জিলিঙৰ লিম্বু, খা, ৰায়, সুনুৱাৰ, ধিমাল আৰু লেপচা জনজাতি আৰু কাঠমাণ্ডু উপত্যকাৰ থলুৱা নেৱাৰ জনজাতিৰ এক মুখ্য অংশ। কেতিয়াবা 'কিৰাট' শব্দৰ অৰ্থক কেতিয়াবা 'অৱনমিত, পাহাৰীয়া জনজাতি' বুলি কোৱা হয় আনহাতে আন পণ্ডিতসকলে এই শব্দটোৰ বাবে অধিক সন্মানীয় অৰ্থ দাবী কৰে। তেওঁলোকৰ মতে, কিৰাট শব্দয়ে সিংহৰ চৰিত্ৰ বহন কৰা লোক বা পৰ্বতবাসীক বুজায়। অসমৰ বহু জনগোষ্ঠী কিৰাটসকলৰ বংশধৰ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। প্ৰাচীন প্ৰাগজ্যোতিষপুৰত কেইবাজনো কিৰাট ৰজায়ে শাসন কৰিছিল। ঐতিহাসিক উল্লেখ আৰু আখ্যান ঐতিহাসিকভাৱে কিৰাটাসকলক প্ৰায়ে চীনাসকলৰ সৈতে উল্লেখ কৰা হয় আৰু এওঁলোক নিষধসকলতকৈ অলপ বেলেগ। প্ৰথমে যজুৰ্বেদ আৰু অথৰ্ববেদত এওঁলোকৰ উল্লেখ পোৱা যায়। ভাষাবিদ সুনীতি কুমাৰ চট্টোপাধ্যায়ৰ মতে কিৰাট নামটো যিকোনো অ-আৰ্য আদিবাসী পাহাৰীয়া লোকৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা যেন লাগে। অৱশ্যে মনুৰ ধৰ্মশাস্ত্ৰ মতে তেওঁলোকক "অৱনমিত ক্ষত্ৰিয়" বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে যাক চট্টোপাধ্যায়ে সামৰিক বা সভ্যতাত কিছু পৰিমাণে আগবাঢ়ি যোৱা আৰু সম্পূৰ্ণ বৰ্বৰ নোহোৱা লোকসকলৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা শব্দ বুলি অনুমান কৰে। অনুমান কৰা হৈছে যে এই শব্দটো হৈছে তিব্বত-বৰ্মী জনজাতীয় নামৰ সংস্কৃতকৰণ যেনে পূৱ নেপালৰ কিৰাণ্ট বা কিৰাণ্টি জনজাতি। পেৰিপ্লাছত কিৰাটক কিৰ্ৰাদাই বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। যিসকল প্লিনিৰ স্কাইৰাইট আৰু এলিয়ানৰ স্কিৰাতাইৰ দৰে একে লোক; যদিও টলেমীয়ে তেওঁলোকৰ নাম নলয়, তেওঁ তেওঁলোকৰ অঞ্চলৰ কথা উল্লেখ কৰে যাক কিৰাডিয়া বুলি কোৱা হয়। তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ ধৰণে বৰ্বৰ বুলি চিহ্নিত কৰা হয় আৰু দেখিবলৈ মংগোলীয় অবয়বৰ আৰু তিব্বত-বৰ্মী ভাষা কোৱা লোক বুলি উল্লেখ কৰে। চেঁচাডাই বা চ'ছেয়াডে হিচাপে টলেমি আৰু প্লিনি দ্য এল্ডাৰৰ বাবে জনাজাত চেচটাইসকলে সুগন্ধি উদ্ভিদ মালাবাথ্ৰামৰ ব্যৱসায় কৰিছিল। তেওঁলোকৰ বৰ্ণনাৰ সৈতে কিৰাডাইৰ বৰ্ণনাৰ মিল আছে। এই অনুসৰি তেওঁলোক চুটি আৰু সমতল মুখৰ, কিন্তু লগতে জপৰা চুলি যুক্ত আৰু বগা বৰণৰ। পৌৰাণিক কাহিনী সমূহে তেওঁলোকৰ ভৌগোলিক স্থিতিৰ ইংগিত দিয়ে। মহাভাৰতত ভীমে বিদেহাৰ পূবে কিৰাটসকলক লগ পায়। ইয়াতেই তেওঁৰ পুত্ৰ ঘটোৎকচ জন্ম হয়। মহাভাৰতত সাধাৰণতে হিমালয়ৰ বাসিন্দাসকলক বিশেষকৈ পূব হিমালয়ৰ বাসিন্দাসকলক কিৰাট বুলি কোৱা হৈছিল। সাধাৰণতে তেওঁলোকক "সোণৰ দৰে" বা হালধীয়া বৰণৰ বুলি উল্লেখ কৰা হয়। তেওঁলোক কৃষ্ণ বৰণৰ অষ্ট্ৰিক গোষ্ঠীৰ নিষধ বা দাসসকলৰ বিপৰীত আছিল। 'যোগ বশিষ্ঠ'ত ৰামে কিৰাটেনেভা ভাগুৰাৰ বিষয়ে কয়, "কিৰাটসকলৰ দ্বাৰা স্থাপন কৰা এটা ফান্দ", সেয়েহে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় দশম শতিকাত তেওঁলোকক জংঘলৰ ফান্দ বুলি ভবা হৈছিল। তেওঁলোকে ঘূৰি ফুৰা হৰিণবোৰ ধৰিবলৈ গাঁত খনন কৰিছিল। একেটা পাঠত কিৰাটসকলৰ মুৰব্বী ৰজা সুৰাঘুৰ বিষয়েও কোৱা হৈছে যি পাৰস্যৰ ৰজা পৰিঘাৰ বন্ধু আছিল। ধৰ্মীয় বিশ্বাস কিৰাটসকলে শ্বামানবাদ পালন কৰে কিন্তু তেওঁলোকে ইয়াক "কিৰাট ধৰ্ম" বুলি কয়। কিৰাটসকলে কিৰাট মুন্ধুম ধৰ্মক অনুসৰণ কৰে। তেওঁলোকৰ পৱিত্ৰ পাঠ হৈছে মুন্ধুম। কিৰাটসকলে প্ৰকৃতি আৰু তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকলক উপাসনা কৰে। সৰ্বপ্ৰাণবাদ আৰু শ্বামানবাদ আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰাথমিক পূৰ্বপুৰুষ য়ুমা সমাং (সুম্নিমা/পাৰুহাং)ৰ ওপৰত বিশ্বাস তেওঁলোকৰ সাংস্কৃতিক আৰু ধৰ্মীয় আচৰণ। তেওঁলোকৰ কিছুমান উৎসৱৰ নাম হৈছে চাচোক টাংনাম, চাকেলা, টছি, ৱাছ, চাকেৱা, টছ, ৱাডাংমেট, পাপানি, চাকেনৱা, চোংলাৰাংমা, চালেলাদি ভুনমিদেভ, ইয়োকোৱা আৰু ফলচিয়াণ্ডাৰ। তেওঁলোকৰ দুটা মুখ্য উৎসৱ আছে: খেতিৰ বতৰত চাচোক টাংনাম আৰু চাকেলা/চাকেৱা উভৌলী আৰু শস্য চপোৱাৰ সময়ত চাকেলা/চাকেৱা উধৌলি। মুন্ধুম (পেইলান নামেৰেও জনাজাত) হৈছে নেপালৰ কিৰাট লোকসকলৰ ধৰ্মীয় শাস্ত্ৰ আৰু লোক সাহিত্য। এয়া কিৰাট মুন্ধুমৰ কেন্দ্ৰীয় শাস্ত্ৰ। মুন্ধুমৰ অৰ্থ হৈছে কিৰাণ্টি ভাষাত "মহান শক্তিৰ শক্তি।" নেপালত বৈদিক সভ্যতাৰ আগত বিদ্যমান কিৰাট সংস্কৃতি, ৰীতি-নীতি আৰু পৰম্পৰাৰ বহুতো দিশ মুন্ধুমে সামৰি লৈছে। আধুনিক দৃষ্টিভংগী চিলভেইন লেভিয়ে (১৯৮৫) এই সিদ্ধান্তত উপনীত হৈছিল যে কিৰাট হৈছে হিমালয় আৰু উত্তৰ-পূবৰ তিব্বত-বৰ্মী ভাষী গোটসমূহক মনোনীত কৰিবলৈ সমভূমিৰ হিন্দুসকলে ব্যৱহাৰ কৰা এক সাধাৰণ শব্দ। তথ্য উৎস গ্ৰন্থৰাজি ভাৰতৰ ইতিহাস অসমৰ

68652

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A6%E0%A6%BE

জয়া প্ৰদা

জয়া প্ৰদা জন্মতে নাম- ললিতা ৰাণী; ৩ এপ্ৰিল ১৯৬২) হৈছে এগৰাকী ভাৰতীয় চিত্ৰাভিনেত্ৰী আৰু ৰাজনীতিবিদ৷ জয়া প্ৰদা আছিল সত্তৰ, আশী আৰু নবৈৰ দশকত তেলেগু আৰু হিন্দী ভাষাৰ ছবিজগতৰ এগৰাকী প্ৰভাৱশালী আৰু প্ৰতিষ্ঠিত অভিনেত্ৰী৷ তিনিটাকৈ ফিল্মফেয়াৰ বঁটাৰ বিজয়ী জয়া প্ৰদাই একাধিক তামিল, কানাড়া,মাৰাঠী আৰু বাংলা ভাষাৰ ছবিতো অভিনয় কৰিছে৷ ছবিজগতত সফল কুশলী হিচাপে কাম কৰি থকাৰ সময়তে জয়া প্ৰদাই উদ্যোগটোৰ পৰা বিদায় লয় আৰু ৰাজনীতিত প্ৰৱেশ কৰে৷ তেখেতে ১৯৪ চনত তেলেগু দেশম পাৰ্টিত যোগদান কৰে৷ তেখেতে ২০০৪ চনৰ পৰা ২০১৪ চনলৈকে ৰামপুৰ লোকসভা সমষ্টিত এগৰাকী সাংসদ হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে৷ ২০১৯ চনৰ ২৬ মাৰ্চত জয়া প্ৰদাই ভাৰতীয় জনতা দলৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সাধাৰণ সচিব ভূপেন্দৰ যাদৱৰ উপস্থিতিত দলটোত যোগদান কৰে৷ জয়া প্ৰদাৰ কেইখনমান স্মৰণযোগ্য ছবি হৈছে আন্থুলেনী কথা (১৯৭৬), সীতা কল্যাণম (১৯৭৬), সৰগম (১৯৭৯), কামচোৰ (১৯৮২), কৱিৰত্ন কালিদাসা (১৯৮৩), সাগৰা সংগ্ৰামাম (১৯৮৩), টোহফা (১৯৮৪), শৰাৱী (১৯৮৪), আজ কা অৰ্জুন (১৯৯০), থানেদাৰ (১৯৯০), মা (১৯৯১), প্ৰাণায়াম (২০১১), আৰু ক্ৰান্তীৱীৰা সংগোলী ৰায়ান্না] (২০১২). সাগৰ সংগ্ৰামাম নামৰ তেলেগু ছবিখনৰ বাবে তেখেতে তেলেগু ভাষাৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটাৰ পৰা শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ সন্মান লাভ কৰে৷ একেদৰে শ্ৰী শ্ৰী মুৱা আৰু আন্থুলেনী কথাৰ বাবেও ফিল্মফেয়াৰ-দক্ষিণৰ পৰা বিশেষ প্ৰদৰ্শনৰ বঁটা লাভ কৰে৷ ভাৰতৰ লব্ধপ্ৰতিষ্ঠ চলচ্চিত্ৰনিৰ্মাতা সত্যজিৎ ৰায়ে জয়া প্ৰদাক ভাৰতীয় পৰ্দাৰ সবাতোকৈ শুৱনি মুখ বুলি অভিহিত কৰিছিল৷ প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৫৫ চনৰ ৩ এপ্ৰিল তাৰিখে অন্ধপ্ৰদেশ ৰাজ্যৰ ৰাজামুন্দ্ৰীত জয়া প্ৰদাৰ জন্ম হৈছিল৷ জন্মতে তেখেতৰ নাম আছিল ললিতা ৰাণী৷ জয়া প্ৰদাৰ পিতৃ কৃষ্ণা ৰাও আছিল তেলেগু ছবিৰ এগৰাকী বিনিয়োগকাৰী৷ আনহাতে মাতৃ নিলাৱেনী আছিল গৃহিণী৷ ললিতা ৰাণীয়ে তেলেগু মাধ্যমৰ বিদ্যালয়ৰ পৰা প্ৰাৰম্ভিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে আৰু শৈশৱৰ অৱস্থাতেই নৃত্য আৰু সংগীতৰ বিদ্যালয়তো নামভৰ্তি কৰে৷ ছবিৰ জগতত কৈশোৰ অৱস্থাত জয়া প্ৰদাই বিদ্যালয়ৰ বাৰ্ষিক অনুষ্ঠানত এটা নৃত্য পৰিৱেশন কৰিছিল৷ দৰ্শকৰ শাৰী পূৰাই বহি থকা এগৰাকী চলচ্চিত্ৰ পৰিচালকে জয়া প্ৰদাক তেলেগু ছবি ভূমি কছমৰ বাবে এটা তিনি মিনিটীয়া নৃত্যৰ বাবে প্ৰস্তাৱ আগবঢ়ায়৷ প্ৰথমাৱস্থাত জয়াই দ্বিধা অনুভৱ কৰিছিল যদিও পৰিয়ালৰ ফালৰ পৰা উৎসাহ লাভ কৰাৰ তেখেত আগুৱাই যায়৷ সেইখন ছবিত নৃত্যটো কৰাৰ বাবদ জয়া প্ৰদাক কেৱল দহটি টকা প্ৰদান কৰা হৈছিল৷ ছবিখনৰ সেই তিনিমিনিটীয়া অসম্পাদিত দৃশ্য তেলেগু ছবিৰ বহু গণ্য-মান্য ব্যক্তিক দেখুউৱা হয়৷ প্ৰতিষ্ঠিত ছবি পৰিচালকসকলে তেতিয়া জয়া প্ৰদাক মানসম্পন্ন ছবিৰ বাবে কেন্দ্ৰীয় চৰিত্ৰত অভিনয়ৰ বাবে প্ৰস্তাৱ দিবলৈ ধৰে৷ এইসমূহ প্ৰস্তাৱ জয়া প্ৰদাই গ্ৰহণ কৰে আৰু ১৯৭৬ চনত কেইবাখনো হিট ছবি উপহাৰ দি জয়া প্ৰদা কম সময়ৰ ভিতৰতে খ্যাতনামা অভিনয়-শিল্পী হৈ পৰে৷ ১৯৭৬ চনত কে. বালাচান্দেৰে পৰিচালনা কৰা ক'লা-বগা ছবি আন্থুলেনী কথাৰ বাবে জয়া প্ৰদাই ফিল্মফেয়াৰৰ পৰা বঁটা অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হয়৷ ছবিখনত জয়া প্ৰদাৰ অভিনয়শৈলী জিলিকি উঠে৷ ১৯৭৭ চনত তেখেতে আদাৱী ৰামুড়ু নামৰ ছবিখনত অভিনয় কৰে৷ ছবিখনে বক্স অফিচত খলকনি তুলি অভিলেখ ভংগ কৰে আৰু জয়া প্ৰদাইও এগৰাকী তাৰকাৰ সন্মান অক্ষুণ্ন ৰাখে৷ ১৯৯০ দশকৰ আৰম্ভণিতে জয়া প্ৰদাই অমিতাভ বচ্চন আৰু জীতেন্দ্ৰৰ বিপৰীত বহুকেইখন ছবিত নায়িকাৰ ভূমিকাত অৱতীৰ্ণ হয়৷ ১৯৯৪ চনৰ পৰা তেখেতে ছবিত কাম কৰাটো কমাই দিয়ে আৰু ৰাজনৈতিক কেৰিয়াৰৰ লগত জড়িত হৈ পৰে৷ ২০০০ চনত জয়া প্ৰদাই মালায়ালম ভাষাৰ ছবি দেৱদূতনত অভিনয় কৰে৷ শিৱি মালায়িলে পৰিচালনা কৰা ছবিখনত মোহনলালে অভিনয় কৰিছিল৷ ছবিখনে সমালোচকৰ পৰা প্ৰশংসা লাভ কৰিছিল যদিও দৰ্শকৰ মাজত জনপ্ৰিয় নহ'ল৷ ২০০২ চনত জয়া প্ৰদাই মাৰাঠী ভাষাৰ ছবিতো পদাৰ্পণ কৰে৷ তেখেতে আধাৰ নামৰ ছবিখনত অতিথি শিল্পী হিচাপে কাম কৰে৷ বৰ্তমানলৈকে তেখেতে আঠটা ভাষাৰ ছবিত অভিনয় কৰিছে আৰু ত্ৰিশ বছৰীয়া কেৰিয়াৰত ৩০০খন ছবিৰ লগত জড়িত হৈছে৷ ২০১১ চনত জয়া প্ৰদাই প্ৰণায়াম নামৰ মালায়ালম ভাষাৰ ছবিখনত এটি শক্তিশালী চৰিত্ৰ ৰূপায়ন কৰে৷ সেই ছবিখনত মোহনলাল আৰু অনুপম খেৰে অভিনয় কৰিছিল৷ ছবিখনত তেখেতে গ্ৰেচ নামৰ চৰিত্ৰটো ৰূপায়ন কৰি দৰ্শক-সমালোচকৰ পৰা প্ৰশংসা আদায় কৰে৷ ২০১২ চনত জয়া প্ৰদাই কানাড়া ভাষাৰ ছবি ক্ৰান্তীৱীৰা সংগোলী ৰায়ান্নাত অভিনয় কৰিছিল৷ ছবিখন বক্স অফিচত প্ৰায় এশ দিন ধৰি চলে৷ ছবিখনত তেখেতে এটি ঐতিহাসিক চৰিত্ৰ কিট্টোৰ চেন্নাম্মাৰ ভূমিকা ৰূপায়ণ কৰে৷ ব্যক্তিগত জীৱন ১৯৮৯ চনৰ ২২ ফেব্ৰুৱাৰিত জয়া প্ৰদাই ছবি প্ৰযোজক শ্ৰীকান্ত নাহাতাৰ সৈতে যুগ্ম জীৱনৰ পাতনি মেলে৷ অৱশ্যে শ্ৰীকান্ত ইতিমধ্যে চন্দ্ৰাৰ লগত বৈবাহিক জীৱন কটাই আছিল আৰু তেওঁলোকৰ তিনিটি সন্তানো আছিল৷ সেয়েহে স্বাভাৱিকতেই তেওঁলোকৰ এই বিবাহে বিতৰ্কত সূত্ৰপাত ঘটালে, বিশেষকৈ নাহাতাই প্ৰথমা পত্নী চন্দ্ৰাৰ লগত বিচ্ছেদ নঘটোৱাৰ কথাটোক লৈ৷ জয়া প্ৰদা আৰু শ্ৰীকান্তৰ কোনো সন্তান নহ'ল৷ জয়া প্ৰদাই পাছলৈ ভনীয়েকৰ সন্তানক তুলি লয় আৰু তেওঁকেই নিজা সন্তান বুলি প্ৰতিপালন কৰে৷ তথ্যসূত্ৰ ভাৰতীয় ৰাজনীতিবিদ ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ অভিনেত্ৰী ফিল্মফেয়াৰ বঁটা বিজয়ী দাক্ষিণাত্যৰ অভিনেত্ৰী ৰাজ্যসভাৰ

29863

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%B0%E0%A7%82%E0%A6%AA

নামৰূপ

নামৰূপ হৈছে পাটকাই পৰ্বত শ্ৰেণী (ম্যানমাৰৰ লগত সংযোগ হৈ থকা পূৰ্বাঞ্চল শ্ৰেণী)ৰ নামনি অঞ্চলত অসমৰ উত্তৰ-পূব প্ৰান্তত অৱস্থিত আৰু ডিব্ৰুগড় জিলাৰ এখন সৰু লোকপিয়ল নগৰ তথা অসম ৰাজ্য বা মুং দুন চুন খামৰৰ তৃতীয় ৰাজধানী।। নামৰূপৰ মাজেদি দিচাং নদী বৈ গৈছে। ই অসমৰ এখন উল্লেখযোগ্য উদ্যোগিক ঠাই। ডিব্ৰুগড় নগৰৰ পৰা নামৰূপলৈ দূৰত্ব প্ৰায় ৮০ কিঃমিঃ আৰু তিনিচুকীয়াৰ পৰা প্ৰায় ৭০ কিঃমিঃ। ইয়াৰ নিকটৱৰ্তী বিমানবন্দৰ হৈছে: চাবুৱা বিমানবন্দৰ (ডিব্ৰুগড় বিমানবন্দৰ)। দূৰত্ব প্ৰায় ৭০ কিঃমিঃ। নামৰূপ সাধাৰণতে তিনিটা উদ্যোগৰ বাবে পৰিচিত। সেইসমূহ হ’ল ক্ৰমে:- ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰৰ্প’ৰেশ্বন লিমিটেড অসম পেট্ৰ’কেমিকেলছ লিমিটেড আৰু নামৰূপ থাৰ্মেল পাৱাৰ ষ্টেশ্যন" ইতিহাস নামৰূপ এখন ঐতিহাসিক স্থান। টাই-ছান জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ প্ৰাৰম্ভিক জীৱন নামৰূপৰ লগতেই জড়িত হৈ আছে। নামৰুপ শব্দটো টাই ভাষাৰ পৰা উৎপত্তি হৈছে। টাই ভাষাত নাম মানে পানী আৰু ৰূক বা ৰূপ মানে পাঁচ। অৰ্থাৎ নামৰূপ মানে পাঁচখন নদীৰ অঞ্চল। আহোম ৰাজত্বকালৰ পূৰ্বে নামৰূপৰ নাম কি আছিল জনা নাযায়। তথাপি যথেষ্ট সংখ্যক কছাৰী আৰু বৰাহী লোক ইয়াত বাস কৰিছিল বুলি অনুমান কৰিব পাৰি। আহোমৰ শাসন কালত নামৰূপ এখন উল্লেখযোগ্য ঠাই আছিল। এই অঞ্চলটো নামৰূপীয়া ৰজাৰ অধীনত আছিল। নামৰূপীয়া ৰজা, আহোম সাম্ৰাজ্যৰ এক উল্লেখযোগ্য পদ আছিল। পশ্চিম দিশৰ বাহিৰাগত আক্ৰমণৰ পৰা নিজকে সুৰক্ষিত ৰাখিবৰ বাবে আহোম ৰজাসকলে নামৰূপৰ চৰাইখোৰোঙ নামৰ এটুকুৰা গুপ্ত ঠাইত আশ্ৰয় লৈছিল। আহোমৰ শাসন কালৰ এক বিশেষ ধৰণৰ কাৰাগাৰ কলিয়াপানী, নামৰূপতে অৱস্থিত। চাৰিশ বছৰ পূৰ্বে তেতিয়াৰ আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী গড়গাঁও আৰু জয়পুৰক সংযোগ কৰি ধোদৰ আলি নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। বৰ্তমান এই পথটো জয়পুৰৰ পৰা গোলাঘাট জিলা লৈকে বিস্তৃত হৈ আছে। ১৯৬০ দশকত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে নামৰূপত এটা সাৰ কাৰখানা (বৰ্তমানৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰৰ্প’ৰেশ্বন লিমিটেড) প্ৰতিষ্ঠা কৰা সিদ্ধান্ত লয়। এয়াই উদ্যোগী নগৰ নামৰূপৰ আধুনিকীকৰণৰ আৰম্ভণি বুলি ক’ব পাৰি। ইয়াৰ পিছত অসম চৰকাৰে এটা ৰাসায়নিক উদ্যোগ (বৰ্তমানৰ অসম পেট্ৰ’কেমিকেলছ লিমিটেড) আৰু এটা তাপ বিদ্যুৎ প্ৰকল্প (বৰ্তমানৰ নামৰূপ থাৰ্মেল পাৱাৰ ষ্টেশ্যন) প্ৰতিষ্ঠা কৰে। অৱস্থান আৰু পৰিবহণ নামৰূপৰ অৱস্থান হৈছে সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা ইয়াৰ গড় উচ্চতা হৈছে ১২৪ মিটাৰ (৪০৬ ফুট)। বিমানসেৱা নামৰূপৰ নিকটৱৰ্তী বিমানবন্দৰ হৈছে: চাবুৱা বিমানবন্দৰ (ডিব্ৰুগড় বিমানবন্দৰ)। দূৰত্ব প্ৰায় ৭০ কিঃমিঃ। ৰেলসেৱা নামৰূপৰ নিকটৱৰ্তী ৰেল ষ্টেছন হৈছে নামৰূপ ষ্টেছন। পথসেৱা অসমৰ ৰাজধানী গুৱাহাটীৰ উত্তৰ দিশে প্ৰায় ৫০০ কিঃমিঃ দূৰত নামৰূপ অৱস্থিত। ডিব্ৰুগড় চহৰৰ পৰা নামৰূপলৈ দূৰত্ব প্ৰায় ৮০ কিঃমিঃ আৰু তিনিচুকীয়াৰ পৰা প্ৰায় ৭০ কিঃমিঃ। অসমৰ প্ৰায় সকলো ঠাইলৈকে ইয়াৰপৰা নিয়মীয়াকৈ বাছ চলাচল কৰৈ। ইয়াত অসম ৰাজ্যিক পৰিবহণ নিগমৰ এটা বাছ আস্থান আছে। উজনি অসমৰ বিভিন্ন ঠাইলৈ অহা-যোৱা কৰাৰ সুবিধাৰ্থে ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বাছো চলাচল কৰে। জনগাঁথনি ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল মতে, নামৰূপৰ জনসংখ্যা হৈছে ১৮,৯২১। ইয়াৰ ভিতৰত ৫৪% পুৰুষ আৰু ৪৬% মহিলা। ১৯৬০ দশকৰ পিছৰ পৰা চহৰ খনৰ জনসংখ্যা দ্ৰুত গতিত বৃদ্ধি পাইছে। অৰ্থনৈতিক ব্যৱস্থা নামৰূপৰ অৰ্থনৈতিক ব্যৱস্থা সম্পূৰ্ণৰূপে তিনিটা উদ্যোগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। উদ্যোগ তিনিটাক কেন্দ্ৰ কৰিয়েই ইয়াত পৰিবহণ, বেপাৰ-বাণিজ্য আদি গঢ় লৈ উঠিছে। ইয়াৰ উপৰিও দিল্লীঘাটৰ ওচৰৰ পাহাৰীয়া অঞ্চলসমূহত কয়লা খনি আৰু শিলৰ কোৱাৰি আছে। ইয়াত কেইবাখনো চাহ বাগিছাও আছে। এই অঞ্চলটোত ধান খেতি কৰাও দেখা যায়। আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰসমূহ দিল্লীঘাট দিল্লীঘাট হৈছে উজনি অসমৰ এখন উল্লেখযোগ্য বনভোজৰ কেন্দ্ৰ। শীতকালত আৰু ইংৰাজী নৱবৰ্ষৰ সময়ত ইয়ালৈ বিভিন্ন ঠাইৰ মানুহৰ সমাগম ঘটে। নামৰূপ আৰু শিৱসাগৰ জিলাৰ বৰহাটৰ মাজত দিল্লী অথবা দিচাং নদী (ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ এখন উপনৈ)ৰ পাৰত দিল্লীঘাট অৱস্থিত। ইয়াৰ উপৰিও নামৰূপৰ ওচৰত বহুতো আকৰ্ষণীয় ঠাই আছে। জয়-দিহিঙ বৰ্ষাৰণ্য ইয়াৰ উত্তৰে প্ৰায় ১০-১৫ কিঃমিঃ দূৰত আৰু টাই-ফাকে জনগোষ্ঠীৰ ব্যতিক্ৰমী টাই-ফাকে গাঁও ইয়াৰ উত্তৰে ১৩-১৪ কিঃমিঃ দূৰত অৱস্থিত। অৰুণাচল প্ৰদেশৰ দেউমালি (নদীৰ পাৰৰ এটুকুৰা বনভোজৰ কেন্দ্ৰ), নামদাফা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান, খুন্সা আদিৰ দৰে বহুতো আকৰ্ষণীয় ঠাই নামৰূপৰ ওচৰতে অৱস্থিত। উদ্যোগ ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰৰ্প’ৰেশ্বন লিমিটেড (বি ভি এফ চি এল) ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰৰ্প’ৰেশ্বন লিমিটেড সংক্ষেপতে বি.ভি.এফ.চি.এল.) হৈছে প্ৰাকৃতিক গেছ ব্যৱহাৰ কৰি সাৰ প্ৰস্তুত কৰা ভাৰতৰ প্ৰথমটো উদ্যোগ তথা অসমৰ একমাত্ৰ সাৰ কাৰখানা। ই অসমৰ ডিব্ৰুগড় জিলাৰ দক্ষিণ-পূব সীমান্তত দিল্লী নদীৰ পাৰত অৱস্থিত। প্ৰথমতে এই উদ্যোগটো ফাৰ্টিলাইজাৰ ক’ৰ্প’ৰেশ্বন অফ ইণ্ডিয়া )ৰ অধীনত আছিল আৰু পিছত হিন্দুস্তান ফাৰ্টিলাইজাৰ ক’ৰ্প’ৰেশ্বন )ৰ অধীনলৈ যায়। ২০০২ চনৰ ১ এপ্ৰিল তাৰিখে ইয়াক এইচ. এফ. চিৰ পৰা বিভক্ত কৰা হয় আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰ ভেলী ফাৰ্টিলাইজাৰ কৰৰ্প’ৰেশ্বন লিমিটেড নামেৰে নামকৰণ কৰা হয়। ১৯৬৬ চনৰ ১ জানুৱাৰীত সেই সময়ৰ অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী বি পি চলিহাই এই উদ্যোগটোৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰে। ১৯৬৯ চনৰ ১ জানুৱাৰীৰ পৰা ইয়াৰপৰা বাণিজ্যকভাৱে সাৰ উৎপাদন আৰম্ভ হয়। এই উদ্যোগটোৰ তিনিটা গোট আছে: নামৰূপ-১, নামৰূপ-২ আৰু নামৰূপ-৩। নামৰূপ-১ গোটটো বৰ্তমান বন্ধ কৰি দিয়া হ’ল। নামৰূপ-১ ১৯৬০ চনৰ মাজভাগত হিন্দুস্তান কেমিকেলছ এণ্ড ফাৰ্টিলাইজাৰছ )-এ নামৰূপ-১ গোটটো স্থাপন কৰে। এই গোটটোত ইউৰিয়াৰ বাৰ্ষিক উৎপাদন ক্ষমতা হৈছে ৫৫০০০ মেট্ৰিকটন আৰু এম’নিয়াম ছালফেটৰ বাৰ্ষিক উৎপাদন ক্ষমতা হৈছে ১,০০,০০০ মেট্ৰিকটন। বৰ্তমান এই গোটটো বন্ধ কৰা হ’ল। নামৰূপ-২ ১৯৭৬ চনৰ পৰা নামৰূপ-২ গোটটোত বাণিজ্যিকভাৱে সাৰ উৎপাদন আৰম্ভ হয়। এই গোটটোত ইউৰিয়াৰ বাৰ্ষিক উৎপাদন ক্ষমতা হৈছে ৩,৩০,০০০ মেট্ৰিকটন। নামৰূপ-৩ ১৯৮৭ চনৰ পৰা নামৰূপ-৩ গোটটোত বাণিজ্যিকভাৱে সাৰ উৎপাদন আৰম্ভ হয়। এই গোটটোত ইউৰিয়াৰ বাৰ্ষিক উৎপাদন ক্ষমতা হৈছে ৩,৮৫,০০০ মেট্ৰিকটন। ইয়াত প্ৰাকৃতিক গেছ, বাষ্প আৰু নাইট্ৰ’জেন ব্যৱহাৰ কৰি ইউৰিয়া উৎপাদন কৰা হয়। বৰ্তমান ইয়াত তিনিধৰণৰ সাৰ উৎপাদন কৰা হয়: (ব্ৰেণ্ডৰ নাম: মুক্তা ইউৰিয়া) অসম পেট্ৰ’কেমিকেলছ লিমিটেড (এ পি এল) অসম পেট্ৰ’কেমিকেলছ লিমিটেড সংক্ষেপতে এ পি এল) হৈছে নামৰূপত অৱস্থিত এটা পেট্ৰ'কেমিকেলছ উদ্যোগ। ১৯৭৬ চনত ইয়াৰ বাণিজ্যিক উৎপাদন আৰম্ভ হয়। উজনি অসমত তেল উৎপাদন আৰম্ভ হোৱাৰ পাছত প্ৰাকৃতিক গেছ সমূহ আৱৰ্জনা হিচাবে থাকি গৈছিল। ইয়াৰে কিছু পৰিমাণৰ গেছ বি.ভি.এফ.চি.এল. আৰু নামৰূপ থাৰ্মেল পাৱাৰ ষ্টেশ্যন-এ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। বাকী থকা আৱৰ্জনাসমূহ ৰোধ কৰিবৰ বাবে অসম চৰকাৰ আৰু আসাম ইণ্ডাছট্ৰিয়েল ডেভেলপমেণ্ট কৰ্প'ৰেশ্বন লিমিটেড )মিলি এই উদ্যোগটো প্ৰতিষ্ঠা কৰে। প্ৰাকৃতিক গেছ ব্যৱহাৰ কৰি পেট্ৰকেমিকেলছ উৎপাদন কৰা ই ভাৰতৰ প্ৰথমটো উদ্যোগ। জাপানৰ মিটছুবিচি গেছ কেমিকেলছ কম্পেনী )-এ যোগান ধৰা প্ৰযুক্তিৰ সহায়ত ইয়াত প্ৰথম উৎপাদন আৰম্ভ কৰা হয়। নামৰূপ থাৰ্মেল পাৱাৰ ষ্টেশ্যন (এন টি পি এছ) নামৰূপ থাৰ্মেল পাৱাৰ ষ্টেশ্যন ()টো অসম চৰকাৰে নামৰূপৰ তৃতীয়টো উদ্যোগ ৰূপে স্থাপন কৰে। এই উদ্যোগটো বৰ্তমান অসম ৰাজ্যিক বিদ্যুৎ পৰিষদৰ অধীনত আছে। শিক্ষা নামৰূপৰ গড় সাক্ষৰতা হাৰ হৈছে ৮৭%। ইয়াৰ ভিতৰত পুৰুষৰ সাক্ষৰতা হাৰ হৈছে ৮৮% আৰু মহিলাৰ সাক্ষৰতা হাৰ হৈছে ৮৫%। নামৰূপত প্ৰাথমিক আৰু উচ্চতৰ শিক্ষাৰ বাবে সুবিধা আছে। নামৰূপ কলেজত কলা আৰু বাণিজ্য শাখাত স্নাতক পৰ্য্যায়ৰ পাঠ্যক্ৰম আগবঢ়োৱা হয়। বিভিএফচি হায়াৰ চেকেণ্ডেৰী স্কুল, বিভিএফচি মডেল স্কুল আৰু কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, নামৰূপ হৈছে এই অঞ্চলৰ কেইখনমান উল্লেখযোগ্য বিদ্যালয়। ইয়াৰ বাহিৰেও এই অঞ্চলত সাতখনমান হাইস্কুল আছে। কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, নামৰূপ কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, নামৰূপ হৈছে নামৰূপৰ এখন উল্লেখযোগ্য বিদ্যালয়। ১৯৮৫ চনত এইচ. এফ. চি (বৰ্তমানৰ বি.ভি.এফ.চি.এল.)ৰ পৃষ্ঠপোষকতাত ইয়াক স্থাপন কৰা হয়। ই নামৰূপ কলেজৰ ওচৰত বি.ভি.এফ.চি.এল. কলনিৰ ই চেক্টৰত অৱস্থিত। ১৪ একৰ এলেকা জুৰি ইয়াৰ চৌহদ বিস্তৃত হৈ আছে। প্ৰাথমিক শ্ৰেণীৰ পৰা দ্বাদশ শ্ৰেণীলৈকে ইয়াত পাঠদান কৰোৱা হয়। একাদশ আৰু দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ বাবে বিজ্ঞান আৰু কলা- এই দুয়োটা শাখাৰ পাঠ্যক্ৰম ইয়াত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। ইয়াৰ পাঠ্যক্ৰম সমূহ চি.বি.এছ.ই.ৰ অন্তৰ্গত। ইয়াত ইণ্টাৰনেটৰ সংযোগ থকা কম্পিউটাৰ প্ৰয়োগশালা, পদাৰ্থ বিজ্ঞান, ৰসায়ন বিজ্ঞান আৰু জীৱ বিজ্ঞানৰ বাবে পৃথককৈ প্ৰয়োগশালা আছে। ইয়াৰ উপৰিও বিদ্যালয়ৰ পুথিভঁৰালত প্ৰায় ৬০০০খন কিতাপ আৰু ২৫খন মান মাহেকীয়া আলোচনী আছে। বি ভি এফ চি এল মডেল হাইস্কুল বি ভি এফ চি এল মডেল হাইস্কুল হৈছে নামৰূপৰ বি.ভি.এফ.চি.এল. কলনিত ১৯৬৯ চনত স্থাপিত হোৱা এখন খ্ৰীষ্টান মিছনেৰী স্কুল। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ডিব্ৰুগড় জিলা অসমৰ নগৰ-মহানগৰ আহোম ৰাজ্যৰ

79683

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B2%E0%A7%81%E0%A6%82%E0%A6%9C%E0%A7%81%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%B2

লুংজুবেল

লুংজুবেল ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ বিয়াটা জনগোষ্ঠী সকলৰ এক প্ৰকাৰৰ বিশেষ সাংস্কৃতিক শিলৰ পাত্ৰ। বিয়াটা ভাষাত লুংজুবেলৰ অৰ্থ হৈছে "চাউলৰ সুৰা ৰখা শিলৰ পাত্ৰ।" অসমৰ ডিমা হাছাও জিলাৰ দক্ষিণ-পশ্চিম অংশ আৰু ইয়াৰ চাৰিওফালৰ অঞ্চলবোৰত লুংজুবেলৰ ধ্বংসাৱশেষ পোৱা যায়। চুবুৰীয়া ৰাজ্য মেঘালয়তো লুংজুবেল পাত্ৰ পোৱা যায়। নামৰ উৎপত্তি বিয়াটা ভাষাত লুংজুবেলৰ অৰ্থ হৈছে চাউলৰ পৰা প্ৰস্তুত কৰা পাৰম্পৰিক সুৰা ৰখা শিলৰ পাত্ৰ। আক্ষৰিকভাবে ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে 'লুং' মানে শিল, 'জু' মানে পাৰম্পৰিক চাউলৰ সুৰা আৰু 'বেল'ৰ অৰ্থ হৈছে পাত্ৰ। ইতিহাস লুংজুবেলহ বিয়াটা জনগোষ্ঠীৰ অন্যতম ঐতিহাসিক সম্পদ। অৱশ্যে লুংজুবেলৰ উৎপত্তি সম্পৰ্কে কোনো বিশেষ তথ্য পোৱা নাযায়। বিয়াটা কিংবদন্তী আৰু জ্যেষ্ঠসকলৰ মতে শিলৰ স্মাৰক নিৰ্মাণ আৰু খোদাই কৰাটো প্ৰাচীন কালৰ পৰাই বিয়াটা জনজাতিৰ সাংস্কৃতিক প্ৰথা আছিল। ইয়াৰ উল্লেখযোগ্য উদাহৰণ হিচাপে শিলৰ পাত্ৰ লুংজুবেল আৰু শিলৰ বেদী লুংমাইচাম অন্যতম। এই শিলৰ স্মাৰক বা ধ্বংসাৱশেষবোৰ সাধাৰণতে এজন সফল বা বিজয়ী বিয়াটা প্ৰধান বা যোদ্ধাৰ সন্মানৰ প্ৰতীক। তদুপৰি অতীতত বিয়াটাসকলৰ ৰীতি-নীতি আৰু উৎসৱবোৰত চাউলৰ সুৰায়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। আন এক তত্ত্ব মতে এই শিলৰ পাত্ৰসমূহ হৈছে লামলিৰা নামৰ এজন কিংবদন্তি বিয়াটা যোদ্ধাৰ হাত। লোকবিশ্বাস অনুসৰি তেওঁ বিয়াটা সকলক ১২-১৩ শতিকাত তেওঁলোকৰ বৰ্তমানৰ অৱস্থান পাহাৰসমূহলৈ লৈ গৈছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। অৱস্থান লুংজুবেলসমূহৰ বিস্তৃতি এক নিৰ্দিষ্ট স্থানত সীমাবদ্ধ নহয়। অসমৰ ডিমা হাছাও জিলাৰ দক্ষিণ-পশ্চিম অংশ আৰু মেঘালয়ৰ সকলো বিয়াটা বসতিপূৰ্ণ অঞ্চলত মুখ্যতঃ পূব জয়ন্তীয়া পাৰ্বত্য জিলাৰ চাইপুং এলাকাত কাংকালাং (কপিলী নদী) নদীৰ আশে-পাশে ইয়াৰ অৱস্থিতি পোৱা গৈছে। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল পাৰ্বত্য বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰাক্তন উপাচাৰ্য ড° বি পাকেমে এই ঘূৰণীয়া শিল আৰু ফোঁপোলা মাটি বোৰ মেঘালয়ৰ উমকিউৰপং আৰু কেচেহ গাঁৱৰ মাজৰ ওচৰৰ চুমেৰ অঞ্চলত পোৱা শিলবোৰৰ সৈতে সাদৃশ্যৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছিল। তেওঁ অনুমান কৰিছিল যে এয়া অতীতত বিয়াটাসকলৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ বলি বা নৃত্যৰ স্থান হ'ব পাৰে। ডিমা হাছাওত লুংজুবেলৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত স্থান হৈছে জিলা সদৰ হাফলঙৰ পৰা প্ৰায় ১৩০ কিলোমিটাৰ দূৰত অৱস্থিত খোবাক নামৰ এখন সৰু বিয়াটা গাওঁ। লুংজুবেলসমূহ আন কিছুমান অঞ্চলতো পোৱা যায় যদিও সংখ্যাত কম। বিশ্বাস কৰা হয় যে লুংজুবেল উদ্ধাৰ হোৱা অঞ্চলত পুৰণি দিনত বিয়াটাসকলে বসবাস কৰিছিল। বৰ্তমান স্থিতি বেছিভাগ লুংজুবেলৰ ধ্বংসাৱশেষ সময়ৰ লগে লগে প্ৰাকৃতিক কাৰণত বা মানুহৰ ক্ৰিয়াকলাপৰ বাবে ক্ৰমান্বয়ে ধ্বংস হৈছিল। দীৰ্ঘদিন ধৰি পৰিত্যক্ত আৰু নিৰাপত্তাহীন কৰি ৰখা হোৱাৰ বাবে এইবোৰ নষ্ট হৈছিল। ঊনবিংশ শতিকাত বিয়াটাসকলৰ মাজত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ আগমনৰ ফলত এই সাংস্কৃতিক সম্পদবোৰক অৱহেলা কৰাৰ মুখ্য কাৰণ হ'ব পাৰে কিয়নো খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই কোনো ধৰণৰ নিচাযুক্ত পানীয়ক গ্ৰহণ কৰাক স্বীকৃতি নিদিয়ে। মূলতঃ পাৰম্পৰিক লোকধৰ্মত বিশ্বাস কৰা বিয়াটা সকলে নতুন ধৰ্মলৈ ধৰ্মান্তৰিত হোৱাৰ পিছত তেওঁলোকৰ পুৰণি চাউলৰ সুৰা প্ৰস্তুত কৰাৰ প্ৰথা ত্যাগ কৰিবলৈ লয়। অৱশ্যে তেওঁলোকৰ কিছুমান চুবুৰীয়া সম্বন্ধীয় জনজাতিৰ মাজত এই প্ৰথা বৰ্তমাননেও বৰ্তী আছে। শেহতীয়াকৈ বিয়াটা দেৱানপুই আৰু বিয়াটে সাংস্কৃতিক সংস্থা, অসমৰ নিৰন্তৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে এই ধ্বংসাৱশেষসমূহৰ গুৰুত্ব আৰু ইয়াৰ সংৰক্ষণৰ প্ৰয়োজনীয়তা স্বীকাৰ কৰা হৈছে। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে ডিমা হাছাও জিলাৰ খোবাক আৰু ইয়াৰ চাৰিওফালৰ অঞ্চলবোৰত আৱিষ্কৃত লুংজুবেলসমূহ এতিয়া অসম চৰকাৰৰ পুৰাতাত্ত্বিক পৰিক্ৰমা বিভাগৰ দ্বাৰা ৰক্ষণাবেক্ষণ আৰু চোৱাচিতা কৰা হৈছে। তদুপৰি জিলাখনত পৰ্যটনৰ প্ৰচাৰৰ লগতে বিশ্বৰ সন্মুখত লুংজুবেল প্ৰদৰ্শনৰ লক্ষ্যৰে ২২ চেক্টৰ অসম ৰাইফলছ, ৰাজ্যিক পৰ্যটন বিভাগ আৰু পুৰাতাত্ত্বিক বিভাগ আৰু মেক এ ডিফাৰেন্স চ'চাইটি নামৰ হাফলং স্থিত বেচৰকাৰী সংগঠনৰ সহযোগত অসমৰ বিয়াটে সাংস্কৃতিক সংস্থাৰ দ্বাৰা ২০১৫ চনৰ ১৬ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে খোবাকত লুংজুবেল উৎসৱৰ আয়োজন কৰা হৈছিল। এই উৎসৱত হাজাৰ হাজাৰ লোকে দিনজোৰা কাৰ্যসূচীত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ২০১৯-২০ বৰ্ষৰ অসম বাজেটত খোবাকৰ লুংজুবেলসমূহক ডিমা হাছাও জিলাৰ আঠটা গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰ্যটন/ঐতিহাসিক স্থানৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। ই অসম চৰকাৰে পৰ্যটন উন্নয়নৰ প্ৰচেষ্টা হিচাপে আৰম্ভ কৰা "অসম দৰ্শন" আঁচনিৰ অংশ হিচাপে আন্তঃগাঁথনি উন্নীতকৰণ অনুদান লাভ কৰিছে। চুবুৰীয়া মেঘালয় ৰাজ্যত অৱশ্যে এতিয়ালৈকে পূব জয়ন্তীয়া পাৰ্বত্য জিলাত পোৱা লুংজুবেলবোৰ সংৰক্ষিত কৰাৰ বাবে মেঘালয় চৰকাৰে কোনো দৃঢ় পদক্ষেপ লোৱা নাই। তথ্য উৎস অসমৰ সংস্কৃতি অসমৰ পুৰাতাত্বিক স্থান ডিমা হাছাও

86844

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A7%80%E0%A7%B0%E0%A7%80%20%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%B0

কাশ্মীৰী চাদৰ

কাশ্মীৰ চাদৰ হৈছে ইয়াৰ স্বকীয় কাশ্মীৰী বয়ন আৰু মিহি শ্বাহতুছ বা পশমিনা উলৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত এক প্ৰকাৰৰ চাদৰ। সমসাময়িক প্ৰকাৰভেদ সমূহৰ ভিন্নতাসমূহৰ ভিতৰত আছে পশমিনা আৰু শ্বাহতুছ চাদৰ (প্ৰায়ে একনামভাৱে কেৱল পশমিনা আৰু শ্বাহতুছ বুলি কোৱা হয়)। ২০ শতিকাৰ শেষৰ ফালে জেনেৰিক কাশ্মীৰী সামগ্ৰী (উচ্চ গ্ৰেডৰ পশমিনাৰ পৰিৱৰ্তে), আৰু ৰাফেল, কাশ্মীৰী শৈলীত বোৱা, কিন্তু ডাঠ মেৰিনো উল ব্যৱহাৰ কৰা চাদৰৰ জৰিয়তে এইসমূহে মধ্যবিত্তীয় জনপ্ৰিয়তালৈ বিকশিত হয়। মূলতঃ ভাৰতত পুৰুষৰ বাবে আৱৰণ হিচাপে ডিজাইন কৰা ই ভাৰত, ইউৰোপ আৰু আমেৰিকাৰ জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত আভিজাত্য আৰু পদবীৰ সূচক হিচাপে বিকশিত হৈছে। উষ্ণতা, লঘু ওজন আৰু বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ বুটা ডিজাইনৰ বাবে মূল্যৱান কাশ্মীৰৰ চাদৰ ব্যৱসায়ে বিশ্ব কাশ্মীৰী উদ্যোগক অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। ত্ৰয়োদশ শতিকাত এই চাদৰ উচ্চ গ্ৰেডৰ, চাৰ্ট নিৰ্মাণৰ বাবে বিকশিত হয় আৰু ষোড়শ শতিকাত মোগল আৰু ইৰাণী সম্ৰাটসকলে ব্যক্তিগতভাৱে আৰু তেওঁলোকৰ দৰবাৰৰ সদস্যসকলক সন্মান জনোৱাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ১৮ শতিকাৰ শেষৰ ফালে এই চাদৰে ব্ৰিটেইন, আৰু তাৰ পিছত ফ্ৰান্সত, য'ত ৰাণী ভিক্টোৰিয়া আৰু সম্ৰাজ্ঞী জোচেফিনে ইয়াৰ ব্যৱহাৰে ইয়াক বিদেশী বিলাসিতা আৰু মৰ্যাদাৰ প্ৰতীক হিচাপে জনপ্ৰিয় কৰি তুলিলে। কাশ্মীৰ চাদৰখন তেতিয়াৰ পৰাই কাশ্মীৰ অঞ্চলৰ নামেৰেই (কাশ্মীৰৰ নামেৰে নামকৰণ কৰা) এটা উপনাম হৈ পৰিছে, ভাৰত আৰু ইউৰোপৰ গণ উৎপাদিত উদ্যোগসমূহক অনুপ্ৰাণিত কৰি, বুটা মটিফক জনপ্ৰিয় কৰি তুলিছে। এই বুটা আজি পেইজলীৰ কাৰখানাসমূহৰ নামেৰে পেইজলি মটিফ বুলি জনা যায়। স্কটলেণ্ডৰ ৰেনফ্ৰেউশ্বাইৰে ইয়াৰ প্ৰতিলিপি কৰিবলৈ বিচাৰিছিল। সংজ্ঞা কাশ্মীৰী চাদৰৰ প্ৰধান দিশসমূহ হ'ল ইয়াৰ স্বকীয় কাশ্মীৰী বয়ন কৌশল আৰু মিহি উল। কিন্তু কাশ্মীৰ চাদৰৰ সংজ্ঞা সময় আৰু স্থানৰ ফালৰ পৰা বিভিন্ন কাৰকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ভিন্ন হৈছে যেনে ব্যৱহৃত সামগ্ৰী আৰু ইয়াৰ খৰচ, নিৰ্মাণ পদ্ধতি, উদ্দেশ্যপ্ৰণোদিত ব্যৱহাৰ আৰু পিন্ধাজনৰ অৱস্থা। আজি তিব্বতৰ এণ্টিলোপৰ পৰা তৈয়াৰী সামগ্ৰীৰ ব্যৱসায়ত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰাৰ বাবে শ্বাহতুছ চাদৰ আৰু নিৰ্মাণ কৰা নহয়। ভাৰত আৰু পশ্চিমীয়া দেশত কাশ্মীৰ চাদৰৰ সংজ্ঞা ভিন্ন হৈছে। ভাৰতত চাদৰখন পুৰুষে পিন্ধিছিল, চাদৰৰ মসৃণতাই আভিজাত্য বা ৰাজকীয় অনুকূলতাক সূচায়। পশ্চিমীয়া দেশত সেই মুহূৰ্তৰ ফেশ্বনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি কাশ্মীৰৰ চাদৰে বিভিন্ন ধৰণৰ সামগ্ৰীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল, যিবোৰ প্ৰথমে পুৰুষে পিন্ধিছিল, কিন্তু তাৰ পিছত মহিলাই পিন্ধিছিল আৰু তাৰ পিছত অভ্যন্তৰীণ ডিজাইনত সজ্জাগত সামগ্ৰী হিচাপে ব্যৱহাৰ হ'বলৈ ধৰে। নকল আৰু অনুকৰণৰ জৰিয়তে কাশ্মীৰী চাদৰৰ সংজ্ঞাটো বিভ্ৰান্ত কৰা হৈছে। পণ্ডিত, বিক্ৰেতা আৰু সাংবাদিকসকলে কেতিয়াবা ভুলতে কাশ্মীৰী আৰু পশমিনা শব্দ দুটাক সমাৰ্থকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিছে, বা একেটা প্ৰাণীৰ পৰাই উদ্ভৱ হোৱাৰ বাবে একে বুলি ধৰি লৈছে। বাস্তৱত পশমিনা কাশ্মীৰৰ বিশেষভাৱে মিহি ৰূপ, গতিকে সকলো পশমিনাই কাশ্মীৰী বা সকলো কাশ্মীৰীয়েই পশমিনা নহয়। খ্ৰীষ্টীয় ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালে পঞ্জাৱলৈ প্ৰব্ৰজন কৰা শিপিনীসকলে মেৰিনো উলত কাশ্মীৰী কৌশল প্ৰয়োগ কৰি অনুকৰণ উদ্যোগ স্থাপন কৰে। এনে উদ্যোগৰ ফলত সৃষ্টি হোৱা চাদৰক ৰাফেল বুলি কোৱা হৈছিল আৰু কিছুমানে কাশ্মীৰ চাদৰৰ প্ৰজাতি হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰিছে যদিও ডাঠ ঊলৰ অৰ্থ হ'ল এইসমূহত পৰম্পৰাগত কাশ্মীৰ চাদৰৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ লঘুতাৰ অভাৱ। শেহতীয়াকৈ ১৯৯০ চনৰ শেষৰ ফালে পশ্চিম ইউৰোপ আৰু আমেৰিকাৰ বিক্ৰেতাসকলে জেনেৰিক কাশ্মীৰৰ পৰা তৈয়াৰী সাধাৰণ বোৱা চাদৰ বিক্ৰী কৰিবলৈ অধিক বিদেশী শব্দ পাছমিনা গ্ৰহণ কৰে। ফলত ২০০০ চনত পশমিনাৰ সৈতে সম্পৰ্ক একচেটিয়া উচ্চ ফেশ্বনৰ পৰা মধ্যবিত্তীয় জনপ্ৰিয়তালৈ গতি কৰে। চা সামগ্ৰী কাশ্মীৰৰ চাদৰ পৰম্পৰাগতভাৱে শ্বাহতুছ বা পশমিনাৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। শ্বাহতুছ ঊণ তিব্বতী ছাগলীৰ পেটৰ তলৰ মিহি নোমৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। কাশ্মীৰৰ নামৰ পৰাই কাশ্মীৰী চাদৰ নামটো লোৱা হৈছে, আৰু ইয়াক প্ৰায়ে ভুলকৈ পশমিনাৰ সৈতে একাকাৰ কৰা হয়। পাশমিনা আৰু কাশ্মীৰী দুয়োটা চাংথাংগী ছাগলীৰ নোমৰ পৰা তৈয়াৰ হয়, কিন্তু পাশমিনা কাশ্মীৰীৰ এটা মিহি উপগোটৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয় যিটো ১২–১৬ মাইক্ৰনৰ পৰা আৰম্ভ হয়, আনহাতে জেনেৰিক কাশ্মীৰীৰ পৰিসৰ ১২–২১ মাইক্ৰনৰ ভিতৰত। তথ্যসূত্ৰ বস্ত্ৰ জম্মু আৰু

67226

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B2%E0%A7%80%E0%A6%B2%E0%A6%BE%20%E0%A6%B6%E0%A7%87%E0%A6%A0

লীলা শেঠ

লীলা শেঠ ২০ অক্টোবৰ ১৯৩০ ৫ মে' ২০১৭) এগৰাকী ভাৰতীয় ন্যায়াধীশ। তেওঁ দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়ত প্ৰথম মহিলা ন্যায়াধীশ হিচাপে কাম কৰিছিল আৰু ৫ আগষ্ট ১৯৯১ চনত হিমাচল প্ৰদেশ উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ নিযুক্তি লাভ কৰাৰ পিছত তেওঁ এখন উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ পদবী লাভ কৰা প্ৰথম মহিলা হিচাপে পৰিগণিত হয়। তেওঁ 'বিস্কুট বেৰন' ৰাজন পিল্লাইৰ মৃত্যুকে ধৰি কেইবাখনো অনুসন্ধান আয়োগত গঠন কৰিছিল। তেওঁ ২০১২ চনৰ কুখ্যাত দিল্লী দল-ধৰ্ষণৰ গোচৰৰ পিছত ভাৰতৰ ধৰ্ষণ আইনৰ বাবে স্থাপন কৰা ন্যায়াধীশ বাৰ্মা সমিতিৰ তিনিজনীয়া বিচাৰপীঠৰ অংশ আছিল। তেওঁ ১৯৯৭ চনৰ পৰা ২০ চনলৈ ভাৰতৰ ১৫তম আইন আয়োগৰ সদস্য আছিল আৰু যৌথ পাৰিবাৰিক সম্পত্তিত কন্যাসকলক সমান অধিকাৰ দিয়া হিন্দু উত্তৰাধিকাৰ আইনৰ সংশোধনৰ বাবে দায়বদ্ধ আছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৩০ চনৰ ২০ অক্টোবৰ তাৰিখে ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ অন্তৰ্গত ইউনাইটেড প্ৰভিন্সেছৰ লক্ষ্ণৌত লীলা শেঠৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ পৰিয়ালত দুজন পুত্ৰৰ পিছত প্ৰথম কন্যা আছিল। লীলা তেওঁৰ লগত দেউতাকৰ সৈতে অতি ঘনিষ্ঠ আছিল। তেওঁ ইম্পেৰিয়েল ৰেলৱে সেৱাত কাম কৰিছিল আৰু মাত্ৰ ১১ বছৰ বয়সত মৃত্যুহোৱাৰ সময়ত তেওঁ দুখত ভাঙি পৰিছিল। দেউতাকৰ মৃত্যুৰ পিছত পৰিয়ালটোৱে আৰ্থিকভাৱে সংগ্ৰাম কৰিছিল। কিন্তু লীলাৰ মাকে তেওঁক দাৰ্জিলিংৰ লোৰেটো কনভেণ্ট স্কুলত শিক্ষিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। স্কুলীয়া শিক্ষা শেষ কৰাৰ পিছত তেওঁ কলকাতাত এজন ষ্টেনোগ্ৰাফৰ হিচাপে কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। ইয়াত তেওঁ তেওঁৰ স্বামী প্ৰেম শেঠৰ সৈতে পৰিচয় হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ বিবাহ সম্পন্ন হৈছিল। বিয়াৰ পিছত তেওঁ বাটাত কাম কৰি থকা স্বামীৰ সৈতে লণ্ডনলৈ গৈছিল। তেওঁ লণ্ডনলৈ যোৱাটোৱে আইন অধ্যয়ন আৰম্ভ কৰাৰ সুযোগ দিছিল। এক সাক্ষাৎকাৰত, তেওঁ কৈছিল যে তেওঁ সাধাৰণ কাৰণৰ বাবে আইন বাছনি কৰিছিল যে শ্ৰেণীত উপস্থিত থকাৰ প্ৰয়োজন নাছিল, যিটো সেই সময়ত কেঁচুৱা থকাৰ বাবে প্ৰাথমিকতা আছিল। ১৯৫৮ চনত লীলা শেঠে লণ্ডন বাৰ পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হয় আৰু ২৭ বছৰ বয়সত শীৰ্ষস্থান লাভ কৰে। এনে কৰা তেওঁ প্ৰথম মহিলা। তেওঁ ১৯৫৯ চনত বাৰত যোগদান কৰিছিল। একে বছৰতে তেওঁ অসামৰিক সেৱা পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ ভাৰতীয় প্ৰশাসনিক সেৱাৰ বিষয়া হয়। ইংলেণ্ডৰ বাৰত শীৰ্ষস্থান লাভ কৰাৰ পিছত, তেওঁক লণ্ডনৰ এখন বাতৰি কাকতৰ দ্বাৰা মাদাৰ ইন ল' বুলি কোৱা হৈছিল, য'ত পৰীক্ষাৰ মাত্ৰ কেইমাহমান আগতে জন্ম হোৱা তেওঁৰ নৱজাতকৰ লীলা শেঠৰ ফটো বহন কৰা হৈছিল। একে সময়তে, আন বাতৰি কাকতবোৰে বাৰ পৰীক্ষা দিয়া ৫৮০জন শিক্ষাৰ্থীৰ ভিতৰত এগৰাকী বিবাহিত মহিলাই কেনেকৈ ইয়াৰ শীৰ্ষস্থান লাভ কৰিছিল সেই বিষয়ে আশ্চৰ্য প্ৰকাশ কৰিছিল। কৰ্মজীৱন লণ্ডন বাৰত যোগদান কৰাৰ পিছত লীলা আৰু প্ৰেম শেঠ ভাৰতলৈ উভতি আহে। লীলাই পাটনালৈ আহি আইন অনুশীলন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ প্ৰথমতে শচীন চৌধুৰী নামৰ এজন জ্যেষ্ঠ অধিবক্তাৰ অধীনত কাম কৰিছিল। তেওঁ অশোক কুমাৰ সেনৰ কনিষ্ঠ হিচাপেও কাম কৰিছিল। তেওঁ ১০ বছৰৰ বাবে পাটনা উচ্চ ন্যায়ালয়ত কাম কৰিছিল। তেওঁ পুৰুষ-আধিপত্য থকা আইনৰ ক্ষেত্ৰত এগৰাকী মহিলা হোৱাৰ বাবে সন্মুখীন হোৱা বৈষম্যমূলক মনোভাৱৰ বিষয়ে মাত মাতিছিল। তেওঁ বৰ্ণনা কৰিছিল যে কেনেকৈ তেওঁ প্ৰথমতে যথেষ্ট কাম পোৱা নাছিল। কিয়নো মানুহে ভাবিছিল যে এগৰাকী মহিলা উকীলে গোচৰ পৰিচালনা কৰিবলৈ সক্ষম নহয়। লীলা শেঠে কৰ বিষয়ৰ (আয়কৰ, বিক্ৰী কৰ, আবকাৰী আৰু শুল্ক) পৰা কোম্পানী আইন, সাংবিধানিক আইন, অসামৰিক, অপৰাধী গোচৰ আৰু বিবাহৰ মামলা আৰু ৰাজহুৱা স্বাৰ্থৰ গোচৰলৈ বিভিন্ন গোচৰ পৰিচালনা কৰিছিল। ১০ বছৰ পাটনা উচ্চ ন্যায়ালয়ত অনুশীলন কৰাৰ পিছত, লীলা শেঠে ১৯৭২ চনত দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়লৈ যায় আৰু মূল অসামৰিক আবেদন, অপৰাধী বিষয়, কোম্পানীৰ আবেদন, সংশোধন আৰু আবেদনৰ সৈতে কাম কৰিছিল। একে বছৰতে, তেওঁ কৰৰ বিষয়, ৰিট আবেদন আৰু সাংবিধানিক অসামৰিক আৰু অপৰাধী আবেদন ৰখাৰ বাবে তেওঁৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ত অনুশীলন আৰম্ভ কৰে। তেওঁ ১৯৭৪ চনৰ জুন মাহৰ পৰা উচ্চতম ন্যায়ালয়ত পশ্চিম বংগ চৰকাৰৰ বাবে অধিবক্তাৰ পেনেলত আছিল। ১৯৭৭ চনৰ ১০ জানুৱাৰীত তেওঁক উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ দ্বাৰা জ্যেষ্ঠ অধিবক্তা হিচাপে মনোনীত কৰা হৈছিল। ১৯৭৮ চনত লীলা শেঠ দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশ হৈছিল। তেওঁ দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ প্ৰথম মহিলা ন্যায়াধীশ। তেওঁ হিমাচল প্ৰদেশ উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ হোৱাৰ লগে লগে তেওঁ উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ হোৱা প্ৰথম মহিলা হিচাপে পৰিগণিত হয়। লীলা শেঠে বিভিন্ন ন্যায়িক আৰু মানৱীয় প্ৰতিষ্ঠানৰ অধ্যক্ষতা কৰিছিল। তেওঁ ১৯৯৭ চনৰ পৰা ২০ চনলৈ ভাৰতৰ ১৫তম আইন আয়োগৰ সদস্য আছিল, সেই সময়ত তেওঁ হিন্দু উত্তৰাধিকাৰ আইনত (১৯৫৬) সম্পত্তিৰ ওপৰত কন্যাসকলক উত্তৰাধিকাৰ ৰখাৰ অভিযানৰ নেতৃত্ব দিছিল। তেওঁ কেইবা বছৰধৰি কমনৱেলথ মানৱ অধিকাৰ উদ্যোগৰ (চিএইচআৰআই) অধ্যক্ষ আছিল। তেওঁ ২০১২ চনৰ পৰা ২০১৬ লৈ ইনফোচিছ পুৰস্কাৰৰ মানৱিকি শিতানৰ জুৰী আছিল। ন্যায়াধীশ শেঠ বিভিন্ন অনুসন্ধান আয়োগৰ অংশ আছিল। ইয়াৰে ভিতৰত উল্লেখযোগ্য এটা হল দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক শক্তিমানৰ (এজন জনপ্ৰিয় চুপাৰহিৰোৰ বিষয়ে) শিশুৰ ওপৰত প্ৰভাৱ অধ্যয়ন কৰাৰ বাবে দায়বদ্ধ আছিল। শক্তিমান শিশুৰ বাবে এটা জনপ্ৰিয় টিভি শৃংখলা আছিল। ই বিতৰ্কৰ কেন্দ্ৰ আছিল কাৰণ বহুতো শিশোৱে নিজকে জুই লগাই বা শক্তিমান আহি তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিব বুলি আশা কৰি নিজকে অট্টালিকাৰ পৰা জঁপিয়াইছিল। তেওঁ ন্যায়াধীশ লীলা শেঠ "বিস্কুট বেৰন" বুলি জনাজাত ব্যৱসায়ী ৰাজন পিল্লাইৰ আৰক্ষীৰ জিম্মাত মৃত্যুৰ বিষয়ে অনুসন্ধান কৰিছিল। তাৎপৰ্যপূৰ্ণভাৱে, ন্যায়াধীশ শেঠ ভাৰতত ধৰ্ষণ আইনৰ পৰিৱৰ্তনৰ বাবে ২০১২ চনৰ দিল্লী দলবদ্ধ ধৰ্ষণৰ গোচৰৰ পিছত স্থাপন কৰা তিনিজনীয়া সদস্যৰ ন্যায়াধীশ বাৰ্মা আয়োগৰ সদস্য আছিল। পৰিয়াল ন্যায়াধীশ লীলা শেঠে ২০ বছৰ বয়সত প্ৰেম শেঠৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল। তেওঁলোকৰ একেলগে তিনিটা সন্তান বিক্ৰম শেঠ, শান্তম শেঠ আৰু আৰাধনা শেঠ। বিক্ৰম শেঠ এজন কবি আৰু লেখক হ'ল, শান্তম শেঠ এজন বৌদ্ধ শিক্ষক, আৰু আৰাধানা এগৰাকী চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা। লীলা শেঠে তেওঁৰ পুতেক বিক্ৰম শেঠক সমৰ্থন কৰিছিল যেতিয়া তেওঁ গে হিচাপে নিজকে প্ৰকাশ কৰিছিল। ২০১৩ চনত কৌশলৰ ৰায়দানৰ পিছত টাইমছ অফ ইণ্ডিয়াত এটা অপ-এডসহ ভাৰতীয় দণ্ডবিধি আইনৰ ধাৰা ৩৭৭ আৰু এলজিবিটিকিউআইএ অধিকাৰৰ পক্ষত ব্যাপকভাৱে সমৰ্থন কৰি লিখিছিল। মৃত্যু ২০১৭ চনৰ ৫ মে'ৰ নিশা ৮৬ বছৰ বয়সত নয়ডাত থকা নিজবাসগৃহত হৃদযন্ত্ৰ আৰু শ্বাস-প্ৰশ্বাসজনীত ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ তেওঁ মৃত্যু হয়। তেওঁ স্বামী, দুজন পুত্ৰ আৰু এগৰাকী কন্যাক ইহসংসাৰত এৰি যায়। তেওঁৰ ইচ্ছা অনুসৰি কোনো অন্ত্যেষ্টি ক্ৰিয়া অনুষ্ঠিত হোৱা নাছিল যিহেতু তেওঁ সংৰোপণ বা চিকিৎসা গৱেষণাৰ উদ্দেশ্যে চকু আৰু অন্যান্য অংগ দান কৰিছিল। অধিক পঢ়ক 2003. 2005. তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ পেংগুইন ইণ্ডিয়াৰ ৱেবচাইটত লীলা শেঠ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ

31492

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%82%20%E0%A6%B2%E0%A7%8B%E0%A6%95%E0%A6%97%E0%A7%80%E0%A6%A4

মিচিং লোকগীত

মিচিং সকলৰ গীতি সাহিত্যৰ ভঁৰাল বিভিন্ন মৰ্মস্পৰ্শী গীতৰ সুৰেৰে সমৃদ্ধ। গ্ৰাম্য জীৱনৰ চিৰন্তন অনুভূতি, প্ৰকৃতি স্পৃহা, চহা ভাষাৰ প্ৰাচুৰ্য, তাৰুণ্যৰ ভাৱোচ্ছাস, মিলনৰ বাসনা আদি মিচিং লোকগীতৰ বৈশিষ্ট্য। চমুকৈ কবলৈ গ'লে মিচিং লোকগীতবোৰ মিচিং জনজীৱনৰ এক জীৱন্ত চিত্ৰ বহন কৰে। অজান ৰচিয়তা আৰু অনামী গায়কৰ কণ্ঠৰ পৰা নিগৰি সাধাৰণ লোকৰ মুখে মুখে বাগৰি অহা যুগ যুগান্তৰৰ প্ৰাণ প্ৰাচুৰ্যৰে ভৰি আছে মিচিং লোকগীতবোৰ। কল্পনাৰ কল্পলোকত বিচৰণ কৰা চহা জীৱনৰ সাৰুৱা হৃদয়ত সৰ্বকালে লহপহকৈ বাঢ়ি থকা লোকগীতবোৰ কল্পনা বিলাসৰ সেউজেৰে চিৰকালেই সজীৱ। বিভিন্ন পৰিৱেশত গোৱা লোকগীতবোৰৰ বিষয়বস্তুলৈ চাই মিচিং লোক গীতবোৰক পাঁচটা প্ৰধান ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি। সেইবোৰ হ'ল ১\ অনুষ্ঠানমূলক ২\ কথোপ-কথনমূলক ৩\ বিননিমূলক ৪\ কৰ্মবিষয়ক ৫\ বিবিধ বিষয়ক গীত ১\ অনুষ্ঠানমূলক গীত অনুষ্ঠানমূলক মিচিং লোক গীত তিনিবিধ-- (ক) আঃবাং (খ) মিদাং নিঃতম্ আৰু (গ) বৃঃৰৃগ্বা বৃৰ্দুগ্নিঃতম্। (ক)আঃবাং:- মিচিং ভাষাত "আঃবাং" শব্দটো এক গুৰু গম্ভীৰ পৰিৱেশৰ সূচক। মিবুয়ে গোৱা গীতকে আঃবাং বোলা হয়। এই গীত গোৱাৰ পৰিৱেশ আৰু গীতৰ অৰ্ন্তনিহিত অৰ্থ অতি গভীৰ। আঃবাং দুই প্ৰকাৰৰ। মিবু আঃবাং আৰু মিৰৃ আঃবাং। আঃবাং সহজ সৰল জনসাধাৰণে গোৱা বাস্তৱ অভিজ্ঞতাৰ সুৰীয়া প্ৰকাশ নহয়, ই হ’ল বিশ্ব ব্ৰক্ষ্মাণ্ড সম্পৰ্কীয় মিচিং লোক বিশ্বাসৰ সুৰীয়া অভিব্যক্তি, ৰহস্যভেদ জিজ্ঞাসাত মিবুৱে অপাৰ্থিৱ জগতত বিচৰণ কৰাৰ সাৱলীল বৰ্ণনা। মিচিং সমাজে বিশ্বাস কৰে যে মিবু বা মিৰৃ সাধাৰণ মানুহৰ শাৰীৰ নহয়; দৈৱিক শক্তিসপন্ন। সেই কাৰণে মিবুৱে দৈৱিক শক্তিৰে শক্তিবান হৈ পৰ্বত পাহাৰ, নৈৰ জলধাৰ পাৰ হৈ জন্তুৰ ৰাজ্যত জন্তু হৈ, পক্ষীৰ ৰাজ্যত পক্ষী হৈ প্ৰগত আত্মাৰ লগত কথা পাতিব পাৰে, অপায় অমঙ্গলৰ কাৰণে সুধি জানিব পাৰে আৰু তাৰ নিৰাময়ৰ পথৰো সন্ধান দিব পাৰে। মিবু আঃবাং যিকোনো সময়ত যিকোনো পৰিৱেশত গোৱা গীত নহয়। ইয়াক সধাৰণতে মিবু দাগ্নাম্বা মিবু চুম্নাম্ অনুষ্ঠানতহে গোৱা হয়। এই অনুষ্ঠান উপলক্ষে সংশ্লিষ্ট গৃহস্থ বা গাঁৱৰ ৰাইজে মিবুক যথাৰীতিৰে নিমন্ত্ৰণ কৰিব লাগে। (খ) মিদাং নিঃতম্:-- মিদাং হ'ল বিয়াৰ গীত বা বিয়া নাম। অসমীয়া হিন্দু বিবাহত গোৱা বিয়া নামত প্ৰকাশ কৰাৰ দৰে মিচিং মিদাং নিঃতম্ পবিত্ৰ মিলনৰ বিষয় বস্তু প্ৰকাশ কৰা নহয়। তাৰ পৰিৱৰ্তে অসমীয়া যোৰা নামৰ দৰে কন্যাৰ ৰূপ মাধুৰ্য বৰ্ণনা কৰাৰ লগতে কন্যাক ব্যঙ্গাত্মক বক্ৰোক্তিহে কৰা দেখা যায়। তদুপৰি কন্যাক আদৰিবলৈ লোৱা যাৱতীয় প্ৰস্তুতিৰ ইঙ্গিতো মিদাং নিঃতম্ অত পোৱা যায়। (গ) বৃঃৰৃগ্বা বৃৰ্দুগ্নিঃতম্:- বৃঃৰৃগ্বা বৃৰ্দুগ্মানে ঋতু। এতেকে বৃঃৰৃগ্বা বৃৰ্দুগ্ নিঃতম্ মানে ঋতুগত গীত। অৰ্থাৎ এনে ধৰণৰ গীতবোৰে বছৰৰ সকলো সময়তে গোৱা নহয়, বিশেষ এটা ঋতুত বিশেষ এক অনুষ্ঠান আৰু উত্সৱ উপলক্ষেহে গোৱা হয়। মিচিং সকলৰ কৃষি উত্সৱ আলিয়াই লৃগাঙত গোৱা হুঁচৰি গীতটো তেনে ধৰণৰ গীত। মদাৰ ফুলিলে, শিমলু ফুলিলে, বাউলী বতাহ ছাটিয়ে মিচিং কনেঙৰ আঁচল খহালে লৃগাঙৰ দিন আহে। ফাগুনৰ প্ৰথম বুধবাৰে ঢোলৰ "গুম্ৰাগ্ গুম্ৰাগ্" ধ্বনিৰে মুখৰিত হয় মিচিং গাঁও। ফাগুনৰ পচোৱাত গছ-বিৰিখবোৰ হালিজালি থকাৰ দৰে প্ৰাণোচ্ছল ডেকা গাভৰুৱে হাতে হাতে ধৰি বৃত্তাকাৰে ঘূৰি এক বিশেষ ভঙ্গিমাত নাচি নাচি গায় বৃৰ্দুগ্নিঃতম্। কেৱল সেয়ে নহয়; মৰণশীল মানুহৰ জীৱনৰ নিষ্ঠুৰতম সত্যও বৃৰ্দুগ্নিঃতমৰ যোগেদি প্ৰকাশ কৰা হয়। ২\ কথোপ-কথনমূলক গীত:- এই শ্ৰেণীৰ গীত হ'ল প্ৰেমিক-প্ৰেমিকা বা গায়ক-গায়িকাৰ দলৰ মাজত গীতেৰে প্ৰকাশ কৰা প্ৰশ্নোত্তৰ। মিচিং ভাষাত এই শ্ৰেণীৰ গীতক “লুপ নিঃতম্” বোলা হয়। এই শ্ৰেণীৰ গীতৰ বিষয়-বস্তু প্ৰশ্নোত্তৰৰ মাজেদি আগবাঢ়ি যায়। "তৌব- তৌবাং" নামৰ গীতটি এই শ্ৰেণীৰ গীতৰ উত্কৃষ্ট উদাহৰণ। সেইদৰে "চৌললই" নামৰ প্ৰব্ৰজন বিষয়ক গীতৰ প্ৰথম অংশটোৱেও এই শ্ৰেণীৰ গীতৰ বৈশিষ্ট্য বহন কৰে। ৩\ বিননিমূলক গীত বিননিমূলক গীতবোৰক মিচিং ভাষাত "কাবান্" বোলা হয়। গীতবোৰ বিষাদ বেদনাৰ চকুলোৰ সদায়েই সিক্ত। ৰূপতাত্বিক দিশৰ পৰা চালে "কাবান্" শব্দটো "কাব (কান্দ)" ধাতুৰ লগত 'আন' প্ৰত্যয় যোগ হৈ গঠন হৈছে। সেয়েহে অতি স্বাভাৱিকভাৱে গীতৰ যোগেদি মিচিং লোক জীৱনৰ কৰুণ দিশটো উন্মোচিত হয়। বিষয় বস্তুৰ ফালৰ পৰা কাবান্ গীত সমূহক দুভাগত ভগাব পাৰি-কাহিনীমূলক আৰু বৰ্ণনামূলক। কাহিনীমূলক গীত:- কাহিনীমূলক গীতক মিচিং ভাষাত দঃয়িং বোলা হয়। দঃয়িং অৰ বাহিৰে আনবিলাক কাহিনী গীতৰ গুণগত বৈশিষ্ট্য সমূহ, যেনে- আৰম্ভণি, মধ্য আৰু পৰিণতি নাথাকে। সেইবোৰ পৰিকাঠামোৰ দিশৰ পৰা খাণ্ডিক আৰু অতীতৰ ৰোমন্থনৰ যোগেদি একোটা অশ্ৰুসিক্ত বৰ্ণনা দিয়ে। আনহাতে বিষয় বস্তুৰ ফালৰ পৰা দঃয়িং বোৰ কাহিনী গীত বা মালিতা বা বেলাডৰ সৈতে একে। সাধাৰণতে সমাজৰ কোনো ব্যক্তি অথবা এহাল তৰুণ তৰুণীৰ প্ৰণয়মূলক কাহিনীক কেন্দ্ৰ কৰি একোটা কৰুণ কাহিনী ৰচিত হয় আৰু তাকে মৰ্মভেদী সুৰত সহজ সৰল ভাষাত গীতৰ আকাৰত ব্যক্ত কৰা হয়। অসাধাৰণতা আৰু দুঃসাহসিকতা এই ধৰণৰ গীতৰ উপজীৱ্য। বিষয়বস্তু কোনো ব্যক্তি বিশেষৰ মাজত সীমাবদ্ধ হ'লেও ই মানৱ জীৱনৰ দুঃখ বেদনাৰ সাৰ্বজনীন অনুভূতিৰ অভিব্যক্তি। "গে'লা গাঃম'ৰ গীত", "বিনোদ-পিপ্লি'ৰ গীত", "দেউলৰ-দেন্তালিঃ'ৰ গীত" অদি এই ধৰণৰ গীত। বৰ্ণনামূলক গীত বৰ্ণনামূলক গীতবোৰ হ'ল ১\ দঃব কাবান্ ২\ মেঃব বা চৃঃচাং কাবান্ আৰু ৩\ য়াবান্ ১\ দঃব কাবান্:- প্ৰ্কৃতিগতভাৱেই মানুহ সামাজিক প্ৰাণী। কোনো ব্যক্তি সমাজৰ উৰ্দ্ধত নহয়। একে সময়ত মানুহে সমান্তৰালভাৱে দুটা সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হয়- ব্যক্তিগত আৰু সামূহিক বা সামাজিক। সামগ্ৰিক সমাজ ব্যৱস্থাই ব্যক্তিগত প্ৰয়াসক নিয়ন্ত্ৰন কৰে। এই সামগ্ৰিক সমাজ ব্যৱস্থাৰ ফলস্বৰূপে ব্যক্তিগত জীৱনৰ আশা আকাংক্ষা স্তিমিত হয়, ব্যক্তি বিশেষে ভৱাৰ দৰে বাস্তৱ পৰিচালিত নহয়। সপোন ভাঙি যায়, সপোন আৰু বাস্তৱৰ মাজত বিসঙ্গতিয়ে দেখা দিয়ে। তেনে বিসঙ্গতি কিম্বা দুখ দাৰিদ্ৰ্য আৰু সপোন ভঙাৰ বেদনাদায়ক পৰিঘটনাৰাজি মিচিং লোক সমাজে পিতৃ-মাতৃৰ ভুল কৰ্ম নাইবা আপোন ভাগ্যৰ পৰিহাস বুলি বিশ্বাস কৰে। তেনে বিশ্বাসৰ আধাৰতে চৰম আত্মধিক্কাৰত দুৰ্দশাৰ বৰ্ণনা দি কৰুণ সুৰেৰে গোৱা গীতবোৰেই হৈছে "দঃব কাবান্"। দঃব কাবানৰ বিষয় বস্তু আৰু প্ৰকাশভঙ্গী ব্যক্তিনিষ্ঠ। ২\ মেঃব চৃচাং কাবান্:- অনাবিল প্ৰেম, অকৃত্ৰিম ভালপোৱাৰ মাজেদি হিয়া দিয়া হোৱাৰ পাচতো বাস্তৱৰ সংঘাতে প্ৰেমিক প্ৰেমিকাৰ সপোনৰ সাতৰঙী কাৰেং ভাঙি চুৰমাৰ কৰে। ফলত স্বপ্নৰ গতিপথ ৰুদ্ধ হয়, প্ৰণয়ৰ সমুদ্ৰ মন্থনত গৰলৰ আবিৰ্ভাৱ হয়। ব্যৰ্থ প্ৰেমৰ অসহনীয় যন্ত্ৰণাত প্ৰেমিক অথৱা প্ৰেমিকাৰ স্মৃতি বিজড়িত মনটো ধাৱিত হয় সেই মধুভৰা অতীতৰ সোণালী দিনবোৰলৈ। ৰোমন্থনৰ ছন্দে ছন্দে বিৰহী মনটো উভতি যায় সেই বালিঘৰ সজা, বালিৰ ভাত আৰু বালিৰ আপং খোৱা, প্ৰণয় আৰু যুগ্ম জীৱনৰ আখৰা কৰা, দৰা কইনা সাজি ধেমালি কৰা নিস্পাপ শৈশৱৰ মুহূৰ্তবোৰলৈ। তুলনা হয় সেই অনায়স সঙ্গময় হাঁহিভৰা অতীতটো জনভিৰৰ মাজতো অনুভৱ কৰা শূণ্যময় নিঃসঙ্গতাৰে ভৰা বৰ্তমানটোৰ লগত। স্বাভাৱ কবি মিচিং ডেকা-গাভৰুৱে তাকেই একোটা বেদনাদায়ক সুৰেৰে গাই বিষাদৰ বোজা পাতলায়। এই ধৰণৰ গীতবোৰক মৌঃব বা মেঃব বা চৃঃচাং বোলা হয়। যাবান্…যাবান্…বোৰ দৰাচলতে গীত নহয়; কান্দোনহে। এক বিশেষ শৈলীত মৰ্মস্পৰ্শী সুৰত প্ৰকাশ কৰাৰ কাৰণে এইবোৰকো গীতৰ শাৰীত অৰ্ন্তভুক্ত কৰা হৈছে। বোৰ পুৰষৰ কান্দোন নহয়; নাৰীৰহে কান্দোন। যাবানবোৰক দুভাগে ভগাব পাৰি—যাম্…নী কাৱনাম্…আৰু কাবনাম্…মানুহৰ জীৱন পৰিক্ৰমাত জন্মৰ পাচত বিবাহ আৰু মৃত্যু হৈছে আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য পৰিঘটনা। শৈশৱ গ’লে কৈশোৰ আহে, আহে যৌৱন। বাৎসল্য প্ৰেমৰ ডেউকাৰ ছাঁত ডাঙৰ দীঘল হৈ মিচিং হৈ পৰে বিবাহযোগ্যা। বিয়াত কইনাক উলিয়াই দিওঁতে কইনাই শৈশৱৰে পৰা খেলি অহা ঘৰৰ ধূলি-বালি, প্ৰতিবেশীৰ স’তে কৰা ধেমালি প্ৰতিখিলা দুবৰিৰ পাত আত্মীয় স্বজনৰ মৰমৰ মাত, নিতৌ গধূলি পানী তোলা ঘাট, আবেলি সাজি কাচি দাপোন চোৱা চাং আদিত আহিব লগা সম্ভাৱ্য শূণ্যতা আদিৰ কৰুণ বৰ্ণনাৰে এক বি…শেষ সুৰত বিনায়। সেয়ে হৈছে ‘যাম্…নী কাৱ…নাম’। মৃত্যু মানুহৰ অনাবৃত তথ্য, সৰ্বজ্ঞাত সত্য অতি আপোনজনকো এদিন কালে হৰি নিয়ে। তথাপি মৃত্যু সকলোৰে বাবে সদায়েই বেদনাদায়ক। প্ৰিয়জনক হেৰুৱাৰ বেদনাই জীৱিতজনৰ হিয়া শোকজৰ্জৰ কৰে। তেতিয়াই জী…ৱিত নাৰীয়ে মৃত্যুক জীৱিত অৱস্থাত কৰা কাম কাজ আৰু তেওঁৰ মাত কথা, ভাৱ-ভঙ্গী, প্ৰেম-প্ৰীতি আদিৰ হৃদয়বিদাৰক বৰ্ণনাৰে এক বিশেষ সুৰত কান্দে। তাকে কাব্…নাম বোলা হয়। ৪/ কৰ্মবিষয়ক গীত-- মিচিং লোকগীত সমূহৰ ভিতৰত ভালে সংখ্যক গীত কৰ্মবিষয়ক আওতাত সামৰা হৈছে। এই দুবিধ হৈছে কঃ নিঃনাম (নিচুকনি গীত) আৰু লত্…তা চঃমান (চোতালত ধেমালি কৰা গীত)। এই দুবিধৰ উপৰিও শিশু উমলোৱা, ধেমেলীয়া গীত আদি অলেখ গীত এতিয়াও অসংগৃহীত অৱস্থাত আছে। কঃ নিঃনাম বা বৃনি নিঃতম্…ক নিঃনাম বা বৃনি নিঃতম্…হল নিচুকনি গীত। উল্লেখযোগ্য যে মিচিং তিৰোতা সদায় কৰ্ম ব্যস্ত। সেয়েহে, তেওঁলোকে শিশু ওমলাবলৈ আহৰি নাপায়। শিশু ওমলাবৰ বাবে প্ৰতিৱেশী বা কোনো আত্মীয় লোকৰ পৰা এজনী কম বয়সীয়া ছোৱালী আনি ৰাখে। সেই ছোৱালীজনীক ‘নীবৃং’ বোলা হয়। মাক বাপেকৰ অনুপস্থিতিত শিশুটি কান্দিলে নীবৃঙে প্ৰকৃতিৰ নানা তৰহৰ বস্তুৰ ৰিজনি দি যিয়ে কন্দুৱাইছে তাৰ উপৰত প্ৰতিশোধ লোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি নিস্পাপ শিশুমনত শান্ত্বনা দিয়ে। লত্…তা চঃমান- ‘লত্…তা চঃমান’ শব্দৰ শব্দগত অৰ্থৰ ফালৰ পৰা বিচাৰ কৰিলে ইয়াত যি ধৰনৰ গীতৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছে সি পৰিস্কাৰ নহয়। ‘লত্…তা চঃমান’ৰ শব্দগত অৰ্থ হল- ‘লত্…তা’ মানে চোতাল আৰু ‘চঃমান’ মানে ধেমালি। কিন্তু এই গীতৰ বিষয় বস্তু হল পাহাৰৰ পৰা ভৈয়ামলৈ মিচিং সকলৰ আগমন। তাকে বৰ্ণনা কৰোঁতে বাটত লগ পোৱা বাধা বিঘিনি, পৰিধান কৰা সাজ পোছাক আদিৰ বিষয়েও উল্লেখ কৰি প্ৰশ্নোত্তৰৰ ৰূপত পৰিৱেশন কৰা হয়। এই গীতটো কৰ্মব্যস্ত লোক-সমাজে পৰিশ্ৰম কৰি কৰি ভাগৰি পৰিলত পথাৰতে জিৰণি লওঁতে গাইছিল। কেতিয়াবা জোনাক ৰাতি ঘৰৰ চোতালত একেলগে বহি গাইছিল। সেই কাৰণে এই গীতটিৰ লগত কোনো ধৰণৰ বাদ্য সঙ্গত কৰা নহয়। মাত্ৰা খৰ হোৱাৰ লগে লগে মাটিত চাপৰি বাই বাই তাল ৰক্ষা কৰা হয়। এই গীতটো ‘চলিলই নিঃতম’ নামেৰেও খ্যাত। ইয়াৰ আৰম্ভণী অংশ কথোপ-কথনমূলক আৰু শেষাংশ প্ৰেৰণামূলক। এই গীতটি শ্ৰম ক্লান্তিৰ সময়ত আকৌ কৰ্মপ্ৰেৰণা লাভৰ বাবে গোৱা হৈছিল। ৫/ বিবিধ বিষয়ক গীত-- বিবিধ বিষয়ক গীতৰ শাৰীত প্ৰধানকৈ ‘অই নিঃতম্…‘লীৰীলি’ আৰু ধেমেলীয়া গীতবোৰ সামৰিব পাৰি। কাৰণ অই নিঃতমবোৰ মূলতঃ প্ৰণয়মূলক গীত যদিও সেইবোৰ কোনো বিশেষ বিষয়ৰ পৰিধিৰ ভিতৰত সীমাৱদ্ধ নহয়। সেইদৰে ‘লীৰীলিঃ’ গীতবোৰ বৰ্ণনামূলক আৰু ধেমেলীয়া গীতবোৰৰ বিষয়বস্তুও ভিন্নমুখী। অই নিঃতম- ‘অই নিঃতম’ৰ শব্দগত অৰ্থ এনেধৰণৰ—‘অই’ মানে কনিষ্ঠজন, প্ৰিয়জন, আপোনজন, চেনেহী ইত্যাদি। আনহাতে ‘নিঃ তম্…শব্দটো ‘নিঃ’ বা ‘নিং’ ধাতুৰ লগত ‘–তম্’ প্ৰত্যয় যোগ হৈ ‘নিঃতম্…শব্দটো গঠিত হৈছে। নি বা নিং ধাতুৰ অৰ্থ হ’ল--নিচুকা, শান্ত্বনা দে, প্ৰবোধ দে। ‘–তম্…প্ৰত্যয়টো সাধাৰণতে কাৰোবাৰ উদ্দেশ্যে নিৰ্দিষ্ট বা উসৰ্গিত সূচাবৰ বাবে ধাতুত যোগ দিয়া হয়। এতেকে ‘অই নিঃতম’ৰ ৰূপকাৰ্য হ’ল প্ৰিয়জনৰ উদ্দেশ্য গো…ৱা গীত বা সংক্ষেপে প্ৰণয় গীত। মিচিং লোকগীত সমূহৰ ভিতৰত অই নিঃতম হল সৰ্বাধিক জনপ্ৰিয় গীত। অৱশ্য একালত ইয়াক অশালীন গীতৰূপে বিবেচনা কৰা হৈছিল। সেয়েহে ইয়াক জনসমাজত গোৱাটো লজ্জাৰ বিষয় আছিল। মিচিং সমাজখন কৃষিজীৱি সমাজ। প্ৰকৃতি জগতৰ অফুৰন্ত বৈচিত্ৰ্যই তেওঁলোকৰ মন উদ্বাউল কৰে। স্বভাৱ কবি মিচিং ডেকা গাভৰুৱে প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য-সুষমাত নিজক আৱিস্কাৰ কৰাৰ প্ৰয়াস কৰি আৱেগৰ বীণৰ তাঁৰত অজানিতেই তোলে সুৰৰ ঝংকাৰ। ধেমেলীয়া গীত-- ধেমেলীয়া গীতবোৰ সাধাৰণতে সৰু লৰা-ছোৱালীৰ মাজতে আৱদ্ধ যদিও বহু সময়ত বয়সস্থ লোকেও অতীত ৰোমন্থন কৰি গোৱা দেখা যায়। তদুপৰি ককাক বা আইতাকে নাতি-নাতিনীয়েকহঁক গাই শুনাই আনন্দ কৰে। ডেকা সকলেও তেনে গীত গাই পৰিৱেশ হাঁহিমুখৰ কৰি তোলে। লীৰীলি- ‘লীৰীলি’ গীতবোৰ সাধাৰণতে ৰূপে ৰসে ভৰা প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য-সুষমাৰ পৰিৱৰ্তনশীলতাৰ লগত মানৱ জীৱনৰ ক্ষণভঙ্গুৰতাৰ তুলনা বুলিব পাৰি। দেহত যৌৱন থাকোঁতে, প্ৰাণ প্ৰাচুৰ্য থাকোঁতে উপভোগ কৰিবলগীয়া আনন্দ-উছাহ, পালিব লগীয়া কৰ্তব্য আদিৰ বৰ্ণনাৰে এই গীতবোৰত জীৱনৰ আত্মানুসন্ধান কৰা হয়। এই গীতবোৰ একক গীত নহয়, এজাক ডেকা গাভৰুৱে মিলি গোৱা গীতহে। এজনে গাই যায় আৰু অন্য ডেকা গাভৰু সকলে পদ আওৰাই যাব গীতৰ ভাষা ৰূপকাত্মক। এই সমূহ লোকগীতবোৰে মিচিংৰ সংস্কৃতিৰ পথাৰ ৰসাল কৰি তুলিছে। তথ্য সূত্ৰ-- ১/ অসমৰ জনগোষ্ঠীয় লোকগীত- ডঃ বসন্ত কুমাৰ দলে ২/ মিচিং জনসংস্কৃতিৰ আঁহে আঁহে- ডঃ গণেশ পেগু আৰু চাওক তৰুণ চন্দ্ৰ

28780

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A6%9A%E0%A7%80%E0%A6%A8%20%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%A3

শচীন দেৱবৰ্মণ

শচীন দেৱবৰ্মণ (অক্টোবৰ ১, ১৯০৬ অক্টোবৰ ৩১, ১৯৭৫) বিংশ শতাব্দীত ভাৰতীয় বাংলা গানৰ কিংবদন্তীতূল্য আৰু জনপ্ৰিয় সঙ্গীত শিল্পী। প্ৰায়: তেওঁক এচ, ডি, বৰ্মণ হিচাপে উল্লেখ কৰা হয়। কিছু অনুনাসিক কণ্ঠস্বৰৰ বাবে তেওঁ তেওঁৰ শ্ৰোতাসকলৰ মাজত বিশেষভাবে পৰিচিত। বিগত প্ৰায় এশ বছৰেও বাংলা গানৰ শ্ৰোতাসকলৰ মাজত তেওঁৰ কালোত্তীৰ্ণ গানৰ আবেদন কিঞ্চিতো লঘু নাইহোৱা। কেবল সঙ্গীতশিল্পী হিচাপেই নহয়, গীতিকাৰ হিচাপেও তেওঁ সাৰ্থক। তেওঁ বিভিন্ন চলচ্চিত্ৰত সঙ্গীত পৰিচালকৰ দায়িত্ব পালন কৰিছে। তেওঁৰ পুত্ৰ ৰাহুল দেৱবৰ্মণ ভাৰতৰ বিখ্যাত সঙ্গীত পৰিচালক আৰু সুৰকাৰ আছিল। তেওঁৰ ছাত্ৰী আৰু পৰবৰ্তীকালত সহধৰ্মিনী মীৰা দেৱবৰ্মণে গীতিকাৰ হিচাপে খ্যাতি অৰ্জন কৰে। জীৱনকাল তেখেতৰ জন্ম কুমিল্লাত, ত্ৰিপুৰাৰ চন্দ্ৰবংশীয় মাণিক্য ৰাজপৰিয়ালৰ সন্তান। দেউতাক নবদ্বীপচন্দ্ৰ দেৱবৰ্মণৰ ওচৰত সঙ্গীত শিক্ষা আৰম্ভ কৰে। তৎকালীন ত্ৰিপুৰাৰ অন্তৰ্গত কুমিল্লাৰ ৰাজপৰিয়ালৰ নটি সন্তানৰ মাজত তেওঁ আছিল অন্যতম। মাতৃ মণিপুৰি ৰাজবংশৰ ছোৱালী নিৰুপমা দেৱী। ১৯২০ খ্ৰীষ্টাব্দত কুমিল্লা জিলা স্কুলৰ পৰা মেট্ৰিক পাছ কৰি ভিক্টোৰিয়া কলেজত ভৰ্তি হয়। ১৯২২ খ্ৰীষ্টাব্দত সেই কলেজৰ পৰাই আইএ পাছ কৰে। তাৰপাছতভিক্টোৰিয়া কলেজত বিএ ক্লাছত ভৰ্তি হয়। ১৯২৪ খীষ্টাব্দত কলকাতা বিশ্ববিদ্যালয়ত এমএ ত ভৰ্তি হয়। ১৯৪৪ খ্ৰীষ্টাব্দৰ পৰা স্থায়ীভাবে মুম্বাইত বসবাস কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৯৭৫ খ্ৰীষ্টাব্দত প্যাৰালিটিক ষ্ট্ৰোক হৈ কোমাত আছিল পাঁচ মাহ। ৩১ অক্টোবৰ, ১৯৭৫ তেওঁৰ প্ৰয়াণ হয়। বংশ পৰিচয় কুমিল্লাৰ ঐতিহাসিক অভয় আশ্ৰমৰ তত্ত্বাবধায়ক সংগীত প্ৰাণ প্ৰয়াত শ্ৰী পৰিমল দত্তৰ স্মৃতিকথাৰ পৰা জনা যায় যে, চহৰৰ চৰ্থা এলেকাৰ গোল পুখুৰীৰ দণি পাৰাৰ এই ঘৰটো আছিল তৎকালীণ ভাৰত বৰ্ষৰ ত্ৰিপুৰা ৰাজ্যৰ মহাৰাজ বীৰচন্দ্ৰ মাণিক্য বাহাদুৰৰ সৎভাই মহাৰাজ নবদ্বীপ কুমাৰ দেৱ বৰ্মন বাহাদুৰৰ। ত্ৰিপুৰাৰ এই মহাৰাজৰ স্ত্ৰী আছিল বহু কেইগৰাকী। তাৰ মাজত পাটৰাণীৰ পুত্ৰ মহাৰাজ নবদ্বীপ কুমাৰ দেৱ বৰ্মন বাহাদুৰক আন এক ৰাণীৰ পুত্ৰ বীৰচন্দ্ৰ মাণিক্য বাহাদুৰে হত্যা কৰিবলৈ উঠি পৰি লাগে উপায়ান্তৰ নেদেখি মহাৰাজ নবদ্বীপে ৰাজ প্ৰাসাদৰ কৰ্মকৰ্তা শ্ৰী কৈলাস সিংহৰ পৰামৰ্শমতে সপৰিয়ালে কুমিল্লালৈ গুচি আহে। জনা যায়, বিখ্যাত ‘ৰাজমালা’ গ্ৰন্থখন কৈলাস সিংহই ৰচনা কৰিছিল। কৈলাস সিংহৰ পৰামৰ্শমতেই মহাৰাজ নবদ্বীপে সিংহাসনৰ দাবীও সেই সময়ত এৰি দিছিল। কুমিল্লা চহৰৰ পূৰ্ব চৰ্থাত অবস্থিত এই ঘৰটো সেইসময়তে নিৰ্মিত হৈছিল। ঘৰটো দেখাত কুমিল্লা চহৰৰ ব্ৰিটিছৰ আমোলাত তৈয়াৰী ঘৰসমূহৰ দৰেই ভাব হয়। এই ঘৰটো দেখাত কোনো ৰাজ প্ৰসাদৰ দৰে নহয়। এই কুমাৰ দেৱ বৰ্মন বাহাদুৰৰ পুত্ৰই হ’ল শচীন দেৱ বৰ্মন। প্ৰাথমিক সঙ্গীত শিক্ষা দেউতাক নবদ্বীপচন্দ্ৰ দেৱ বৰ্মন আছিল এজন চেতাৰবাদক আৰু ধ্ৰূপদী সঙ্গীতশিল্পী। তেৱেঁই আছিল শচীন দেৱবৰ্মনৰ প্ৰথম শিক্ষক। তাৰপাছত তেওঁৰ সঙ্গীত শিক্ষা চলে উস্তাদ বাদল খান আৰু বিশ্বদেব চট্টোপাধ্যায়ৰ তত্ত্বাবধানত। ধ্ৰূপদী সঙ্গীতৰ এই শিক্ষাই তেওঁৰ মাজত সঙ্গীতৰ মৌলিক জ্ঞান সঞ্চাৰত গভীৰ ভূমিকা পালন কৰে। এই শিক্ষাই তেওঁৰ পৰবৰ্তী জীৱনৰ সুৰ-সাধনাত প্ৰভাব বিস্তাৰ কৰিছিল। পৰবৰ্তীকালত তেওঁ উস্তাদ আফতাবউদ্দিন খানৰ শিষ্যত্ব গ্ৰহণ কৰে। চহৰৰ চৰ্থা এলেকাৰ শচীন দেৱ বৰ্মনৰ ঘৰৰ বিপৰীত দিশত অবস্থিত মুন্সিৰ ঘৰৰ ইতিহাসৰ পৰা জনা যায় যে, ঘৰৰ জমিদাৰ চালাহউদ্দিন আহম্মেদ প্ৰকাশ মৰ্তুজ মিয়াৰ বন্ধু আছিল শচীন দেৱ বৰ্মন। মৰ্তুজ মিয়াৰ পৰিবাৰিক ইতিহাসৰ পৰা শচীন দেৱৰ গায়ক হোৱাৰ পিছৰ চমকপ্ৰদ তথ্য জনা যায়। জনা যায়, কৈশোৰত এদিন শচীন দেৱ বৰ্মন আৰু মৰ্তুজ মিয়াই যেতিয়া মুন্সিৰ ঘৰৰ সন্মুখৰ ৰাস্তাত নিশাৰ পৰত পায়চাৰী কৰিছিল তেতিয়া শচীন দেৱে গুণগুন কৰি গান গাইছিল। এই সময়ত ঘৰৰ সন্মুখত বহা জমিদাৰ নাবালক মিয়াই ঘৰৰ চাকৰ চফৰ আলীক ৰাস্তাত গান গোৱা ল’ৰাটোক মাতি আনিবলৈ ক’লে। চফৰে গৈ শচীন দেৱক ক’লে, শচীন মালিকে আপোনাক মাতিছে। তেতিয়া শচীন দেৱে ভয় খায় যায়। পাছত অভয় দান দি তেওঁক মাতি আনি নাবালক মিয়াই সুধিলে যে, তোমাৰ তো কণ্ঠ বৰ ভাল, কোনো বাদ্য যন্ত্ৰ আছে নে নাই? তেতিয়া শচীনে নাই বুলি উত্তৰ দিয়াত জমিদাৰ নাবালক মিয়াই পিয়ানো, হাৰমোনিয়াম, তবলাসহ সংগীতৰ বিভিন্ন সৰঞ্জামাদি কিনি তেওঁৰ নিজ গৃহৰ এটি কোঠাত সংগীত সাধনাৰ ব্যবস্থা কৰি দিয়ে। কানাকেষ্ট নামৰ এজন তবলাবদকো ৰাখি দিয়ে। তেতিয়াৰ পৰাই সংগীতত শচীনৰ উত্থান ঘটে। কুমিল্লাত শচীন দেৱবৰ্মণ বীৰচন্দ্ৰ মাণিক্যৰ অৰ্থানুকূলে, কুমিল্লাৰ চৰ্থাত ৬০ একৰ মাটি লৈ প্ৰাসাদ নিৰ্মাণ কৰিছিল কুমাৰ বাহাদুৰ নবদ্বীপচন্দ্ৰই। এই প্ৰাসাদতে ১৯০৬ চনৰ প্ৰথম অক্টোবৰত তেওঁৰ নুমলীয়া সন্তান শচীন দেৱবৰ্মণৰ জন্ম। ১৯১০ৰ পৰা ১৯২০ খ্ৰীষ্টাব্দ পৰ্যন্ত ঠাকুৰপাৰাৰ সুৰলোক, কান্দিৰপাৰাৰ সবুজ সংঘ নাট্যদল, দি গ্ৰেট জাৰ্নাল থিয়েটাৰ পাৰ্টি, ইয়ংমেনচ্ ক্লাব ইত্যাদিক লৈ গঢ়ি উঠিছিল কুমিল্লাৰ সাংস্কৃতিক পৰিমণ্ডল। ত্ৰিপুৰাৰ মহাৰাজসকলে কুমিল্লাত সজায় দিছিল টাউনহল, নাট্যশালা, লাইব্ৰেৰী আৰু নানা সংস্কৃতিক কেন্দ্ৰ। ১৯২০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ ফালে শচীন দেৱৰ বন্ধুসকলৰ মাজত আছিল সুৰসাগৰ হিমাংশু দত্ত, অজয় ভট্টাচাৰ্য, মোহিনী চৌধুৰী, সমৰেন্দ্ৰ পাল, কাজী নজৰুল ইছলাম, শৈলবালা দাম, ধ্ৰুপদীয়া সৌৰেন দাশ, সুধীন দাশ প্ৰমুখে লোকসকল। তালৈ নিয়মিতভাবে আহিছিল চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক সুশীল মজুমদাৰ, ননী মজুমদাৰ, ব্ৰজেন বেনাৰ্জী, জিতু দত্ত, অৰুণ মহলানবিশ প্ৰমুখে ব্যক্তিসকল। গানৰ ধৰণ আছিল ভোৰকীৰ্তন, নগৰকীৰ্তন, কবিগান, ঢপযাত্ৰা। সাহিত্যিক, সুৰকাৰ, গীতিকাৰ, কবি আৰু সঙ্গীতজ্ঞসকল একত্ৰিত হৈছিল ইয়ংমেন্স ক্লাবত। আড্ডাৰ পৰা ভাঁহি আহিছিল নজৰুল আৰু শচীন দেৱৰ গান। নজৰুল কুমিল্লালৈ আহিলে থাকিছিল তালপুকুৰৰ পশ্চিমপাৰৰ এটি ঘৰত। কুমিল্লাৰ পৰা শচীন দেৱ কলকাতালৈ আহে ১৯২৫ খ্ৰীষ্টাব্দত। প্ৰথমাৰ্ধৰ কাম ১৯২৩ খ্ৰীষ্টাব্দত আকাশবাণী কলকাতা কেন্দ্ৰত তেওঁ প্ৰথম গান গায়। ১৯৩১ খ্ৰীষ্টাব্দত পিতা নবদ্বীপচন্দ্ৰই কলকাতাত দেহত্যাগ কৰে। মৃত্যুকালত তেওঁ আছিল ত্ৰিপুৰাৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী। শচীন দেৱ তেতিয়া থাকিছিল কলকাতাৰ ত্ৰিপুৰা পেলেচত। নিজৰ লেখা সৰগমেৰ নিখাদ নামৰ আত্মজীবনীত শচীন দেৱবৰ্মণে স্বয়ং লিখিছে যে "পিতাৰ মৃত্যুৰ পাছত মই যেন অথাই সাগৰত পৰি গলো। এই অবস্থাত মই আগৰতলা বা কুমিল্লাত গৈ থকাহ’লে ৰাজকীয় আৰামত আৰু নিশ্চিন্তমনে নিজৰ ঘৰত বাস কৰিব পাৰিলো হয় আৰু ৰাজ্য চৰকাৰৰ যি কোনো উচ্চপদত নিজকে প্ৰতিষ্ঠিত কৰিব পাৰিলো হয়। মোৰ ডাঙৰ দাদাসকলে মোক তাকে কৰিবলৈ কৈছিল। কিন্তু মোৰ এই ব্যবস্থা মনঃপূত নহল। নিজেই অকলে সংগ্ৰাম কৰি, নিজেই উপাৰ্জন কৰি সঙ্গীত সাধনাতে জীৱন কটাই দিব খোজোঁ। মনৰ মাজত একমাত্ৰ এই আকাঙ্ক্ষাকে লৈ কলকাতাৰ ত্ৰিপুৰাৰ প্ৰাসাদ এৰি ভাড়াৰ এটি সামান্য ঘৰত মোৰ আস্তানা বান্ধিলোঁ। ১৯৩২ খ্ৰীষ্টাব্দত তেওঁ অডিচনত ফেল কৰিলে ভাৰতৰ ৰেকৰ্ড প্ৰস্তুতকাৰী শীৰ্ষ প্ৰতিষ্ঠান এইচএমভিত। তেতিয়া তেওঁ একেই বছৰতে তেওঁৰ প্ৰথম গ্ৰামোফোন ৰেকৰ্ড উলিয়ায় হিন্দুস্তান মিউজিক্যাল প্ৰোডাক্টচৰ পৰা শচীন দেৱৰ প্ৰথম ৰেকৰ্ডকৃত দুটি গান হ’ল পল্লীগীতিৰ ঢঙত গোৱা "ডাকিলে কোকিল ৰোজ বিহানে" যাৰ আছিল গীতিকাৰ হেমেন্দ্ৰ কুমাৰ ৰায় আৰু খাম্বাজ ঠুমৰি অঙ্গৰ ৰাগপ্ৰধান "এ পথে আজ এসো প্ৰিয়" যাৰ গীতিকাৰ আছিল শৈলেন ৰায়। ১৯৩০-ৰ দশকত তেওঁ ৰেডিঅ’ত পল্লীগীতি গাই জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰে। পূৰ্ব বাংলা আৰু উত্তৰ-পূৰ্ব বাংলাৰ পল্লীগীতিৰ ওপৰত তেওঁৰ বিশেষ দখল আছিল। কৰ্মজীৱন ১৯৩৪ খ্ৰীষ্টাব্দত অল ইণ্ডিয়ান মিউজিক কনফাৰেন্সত গান গায় তেওঁ সকলোৰে দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰে। ১৯৩৫ খ্ৰীষ্টাব্দত বেঙ্গল মিউজিক কনফাৰেন্সত ঠুমৰি পৰিবেশন কৰি ওস্তাদ ফৈয়াজ খাঁক মুগ্ধ কৰিছিল। শেখ ভানুৰ ৰচনা ‘নিশিথে যাইয়ো ফুলবনে’ দেহ আৰু সাধনতত্ত্বৰ গানটোক প্ৰেমৰ গানলৈ ৰূপান্তৰ কৰিবলৈ কবি জসীমউদ্দীনৰ দ্বাৰা ৰূপান্তৰিত এই গানৰ ৰেকৰ্ড কৰে ১৯৩৫ খ্ৰীষ্টাব্দত। ১৯৩৭ ত মীৰা ধৰক বিয়া কৰায়। মীৰা ধৰ আছিল তেওঁৰ সঙ্গীত জীৱনৰ বিশ্বস্ত সঙ্গী। বাংলা গানৰ জগতত মীৰা ধৰ তথা মীৰা দেৱবৰ্মণ অন্যতম সাৰ্থক গীতিকাৰ। তেওঁ ৰচনা কৰা গানৰ মাজত আছে ”শোন গো দখিন হাওয়া”, ”বিৰহ বড় ভাল লাগে”, ”সুবল ৰে বল বল”, ”বৰ্ণে গন্ধে ছন্দে গীতিতে”, ”কে যাস ৰে ভাটি গাঙ বাইয়া” আৰু ১৯৭১ খ্ৰীষ্টাব্দত ৰচনা কৰা "তাকদুম তাকদুম বাজাই বাংলাদেশেৰ ঢোল।" চলচ্চিত্ৰ পঞ্জী ৰাজগী (১৯৩৭) জাখেৰ ধন (১৯৩৯) জীৱন সঙ্গীনী (১৯৪০) প্ৰতিশোধ (১৯৪১) অভয়েৰ বিয়ে (১৯৪২) (১৯৪৪) (১৯৪৫) (১৯৪৬) (১৯৪৭) (১৯৪৭) (১৯৪৭) (১৯৪৮) (১৯৪৯) (১৯৪৯) (১৯৫০) (১৯৫০) (১৯৫০) (১৯৫১) (১৯৫১) (১৯৫১) (১৯৫১) (১৯৫১) (১৯৫১) (১৯৫২) (১৯৫২) (১৯৫৩) (১৯৫৩) (১৯৫৩) (১৯৫৩) (১৯৫৩) (১৯৫৪) (১৯৫৪) (১৯৫৪) (১৯৫৪) (১৯৫৫) (১৯৫৫) ৪৪ (১৯৫৫) (১৯৫৫) (১৯৫৫) (১৯৫৬) (১৯৫৭) ১৯৫৭) (১৯৫৭) (১৯৫৭) (১৯৫৮) (১৯৫৮) (১৯৫৮) (১৯৫৮) (১৯৫৮) (১৯৫৯) (১৯৫৯) (১৯৫৯) (১৯৬০) (১৯৬০) (১৯৬০) (১৯৬০) (১৯৬০) (১৯৬০) (১৯৬০) (১৯৬২) (১৯৬২) (১৯৬২) (১৯৬৩) (১৯৬৩) (১৯৬৩) (১৯৬৪) (১৯৬৪) (১৯৬৪) (১৯৬৫) (১৯৬৫) (১৯৬৭) (১৯৬৯) (১৯৬৯) (১৯৬৯) (১৯৭০) (১৯৭০) (১৯৭১) (১৯৭১) (১৯৭১) (১৯৭১) (১৯৭২) (১৯৭২) (১৯৭২) (১৯৭৩) (১৯৭৩) (১৯৭৩) (১৯৭৩) (১৯৭৪) (১৯৭৪) (১৯৭৪) (১৯৭৫) (১৯৭৫) (১৯৭৬) (১৯৭৬) (১৯৭৬) (১৯৭৭) সন্মান আৰু পুৰস্কাৰ 1934: 1934 1958: 1958: 1970: 1974: 1969: 1954: 1973: 1959: 1965: 1969: 1970: 1974: 1965: 1966: 1966: 1969: 1973: ১৯৫৮ খ্ৰীষ্টাব্দত ভাৰতৰ সঙ্গীতত নাটক একাডেমি আৰু এছিয়ান ফিল্ম চচাইটি লণ্ডনৰ পৰা সম্মান লাভ কৰে। ১৯৬৯ খ্ৰীষ্টাব্দত ভাৰত চৰকাৰ পৰা পদ্মশ্ৰীৰ খিতাব লাভ কৰে। আৰু চাওক মান্না দে মহম্মদ ৰফি তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ত্ৰিপুৰাৰ ব্যক্তি ভাৰতীয় কণ্ঠশিল্পী ফিল্মফেয়াৰ বঁটা বিজয়ী সংগীত নাটক একাডেমী বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ নেপথ্য কণ্ঠশিল্পীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ সংগীত পৰিচালনাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা

98473

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%AE%20%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE

বিক্ৰম বাত্ৰা

কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰা পিভিচি ৯ ছেপ্টেম্বৰ ১৯৭৪ ৭ জুলাই ১৯৯৯) ভাৰতীয় সেনাৰ এজন বিষয়া আছিল। কাৰ্গিল যুদ্ধৰ সময়ত তেওঁ প্ৰদৰ্শন কৰা অপৰিসীম বীৰত্বৰে সৰ্বোচ্চ বলিদান দিয়াৰ বাবে তেওঁক মৰণোত্তৰভাৱে ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ সামৰিক সন্মান পৰম বীৰ চক্ৰৰে সন্মানিত কৰা হয়। ১৯৯৯ চনৰ ৭ জুলাই তাৰিখে পূৰ্বৰ জম্মু-কাশ্মীৰ ৰাজ্যৰ কাৰ্গিল জিলাৰ এৰিয়া লেজ, পইণ্ট ৪৮৭৫ৰ আশে-পাশে পাকিস্তানী সৈন্যৰ সৈতে যুঁজি থকাৰ সময়তে বীৰগতি প্ৰাপ্ত কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯৭৪ চনৰ ৯ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে হিমাচল প্ৰদেশৰ পালামপুৰ নামৰ এখন সৰু চহৰত পাঞ্জাবী খাত্ৰী পৰিয়ালত বিক্ৰম বাত্ৰাৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ পিতৃ গীৰধাৰী লাল বাত্ৰা এগৰাকী চৰকাৰী বিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষ আৰু মাতৃ কমল কান্তা এগৰাকী শিক্ষয়িত্ৰী আছিল। বিক্ৰম তেওঁলোকৰ তৃতীয় সন্তান। তেওঁৰ ককায়েক বিশাল চৈধ্য মিনিট ব্যৱধানত জন্ম হোৱা যমজ ভাতৃ। ৰামভক্ত মাতৃয়ে হিন্দু দেৱতা ৰামৰ যমজ পুত্ৰৰ নামেৰে যমজ সন্তান দুজনক ঘৰত 'লৱ' (বিক্ৰম) আৰু 'কুশ' (বিশাল) বুলি মাতিছিল। তেওঁৰ দুগৰাকী ভগ্নী আছিল: সীমা আৰু নুতন। সৰুতে মাকৰ তত্ত্বাৱধানত বিক্ৰমে প্ৰাথমিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। তাৰপিছত তেওঁ ডি.এ.ভি. পালামপুৰৰ পাব্লিক স্কুলত তেওঁ মাধ্যমিক স্তৰলৈকে অধ্যয়ন কৰিছিল। তেওঁ পালামপুৰৰ চেণ্ট্ৰেল স্কুলত উচ্চ মাধ্যমিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। পঢ়া-শুনাৰ উপৰিও বাত্ৰাই নিজৰ বিদ্যালয়ত বিভিন্ন ধৰণৰ খেল-ধেমালিৰ লগত জড়িত হৈছিল। দিল্লীত অনুষ্ঠিত হোৱা যুৱ সংসদীয় প্ৰতিযোগিতাৰ সময়ত ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত তেওঁ নিজৰ বিদ্যালয়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। টেবুল টেনিছ, কাৰাটে আৰু এনেধৰণৰ অন্যান্য খেলতো তেওঁ নিজৰ স্কুল-কলেজক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। ১৯৯০ চনত তেওঁ আৰু তেওঁৰ যমজ ভাতৃয়ে অল ইণ্ডিয়া কেভিএছ নেচনেলছত টেবুল টেনিছত নিজৰ বিদ্যালয়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। তেওঁ কাৰাটেতো গ্ৰীণ বেল্টধাৰী আছিল আৰু মানালীত অনুষ্ঠিত ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ শিবিৰত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ গৈছিল। ১৯৯২ চনত কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়ৰ পৰা দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পিছত তেওঁ চণ্ডীগড়ৰ ডি এ ভি কলেজত বি.এছ.চি চিকিৎসা বিজ্ঞান অধ্যয়ন কৰে। কলেজত তেওঁ প্ৰথম বৰ্ষত থাকোঁতে নেচনেল কেডেট কৰ্পছৰ (এনচিচি) এয়াৰ উইঙত যোগদান কৰে। আন্তঃৰাজ্যিক এনচিচি শিবিৰৰ সময়ত তেওঁ উত্তৰ মণ্ডলৰ পঞ্জাৱ সঞ্চালকালয়ৰ শ্ৰেষ্ঠ এনচিচি এয়াৰ উইং কেডেট হিচাপে বিবেচিত হয়। চণ্ডীগড়ৰ পৰা প্ৰায় ৩৫ কিলোমিটাৰ দূৰৈৰ পিঞ্জোৰ বিমানবন্দৰ আৰু ফ্লাইং ক্লাবত তেওঁৰ এনচিচি এয়াৰ উইং ইউনিটৰ সৈতে ৪০ দিনীয়া পেৰাট্ৰুপিং প্ৰশিক্ষণৰ বাবে তেওঁ নিৰ্বাচিত হৈছিল। ডি এ ভিত থকা পিছৰ দুবছৰ তেওঁ এন চি চিৰ আৰ্মি উইঙৰ কেডেট হৈয়েই থাকে। তদুপৰি তেওঁ নিজৰ মহাবিদ্যালয়ৰ যুৱ সেৱা ক্লাবৰ সভাপতি আছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁ এনচিচিত 'চি' প্ৰমাণপত্ৰৰ বাবে যোগ্যতা অৰ্জন কৰে আৰু নিজৰ এনচিচি ইউনিটত জ্যেষ্ঠ আণ্ডাৰ অফিচাৰৰ পদবী লাভ কৰে। ইয়াৰ পিছত ১৯৯৪ চনত তেওঁ এনচিচিৰ কেডেট হিচাপে গণৰাজ্য দিৱসৰ পেৰেডত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ নিৰ্বাচিত হয়। পেৰেডৰ পৰা ঘৰলৈ উভতি আহোঁতে তেওঁ পিতৃ-মাতৃক কয় যে তেওঁ সেনাবাহিনীত যোগদান কৰিব বিচাৰে। তেওঁৰ মাতৃৰ ফালৰ ককাও ভাৰতীয় সেনাবাহিনীৰ সৈনিক আছিল। ১৯৯৫ চনত কলেজত পঢ়ি থকাৰ সময়তে হংকঙত মুখ্য কাৰ্যালয় থকা এটা জাহাজ কোম্পানীত ব্যৱসায়ী নৌসেনাৰ বাবে নিৰ্বাচিত হয় যদিও শেষত তেওঁ নিজৰ মন সলনি কৰি "কিবা এটা মহান, অসাধাৰণ কিবা এটা, যিয়ে মোৰ দেশলৈ খ্যাতি কঢ়িয়াই আনিব পাৰে" কৰাৰ আকাংক্ষা প্ৰকাশ কৰে। সেই বছৰতে তেওঁ চণ্ডীগড়ৰ ডি এ ভি কলেজৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯৯৫ চনত স্নাতক ডিগ্ৰী সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত তেওঁ চণ্ডীগড়ৰ পাঞ্জাব বিশ্ববিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰে আৰু তাৰ পৰা এম এ ইংৰাজী পাঠ্যক্ৰমত নামভৰ্তি কৰে। সেইসময়ত তেওঁ সংযুক্ত প্ৰতিৰক্ষা সেৱা (চিডিএছ) পৰীক্ষাৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাবলৈ আৰম্ভ কৰে। তেওঁ বিশ্ববিদ্যালয়ত সন্ধিয়াৰ ক্লাছত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল আৰু ৰাতিপুৱা চণ্ডীগড়ৰ এটা ট্ৰেভেলিং এজেন্সীৰ শাখা পৰিচালক হিচাপে অংশকালীন ভাবে কাম কৰিছিল। ১৯৯৬ চনত তেওঁ চিডিএছ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয় আৰু তাৰ পিছত এলাহাবাদৰ সেৱা নিৰ্বাচন ব'ৰ্ড (এছএছবি)ত সাক্ষাৎকাৰৰ বাবে আমন্ত্ৰণ লাভ কৰে আৰু চূড়ান্ত তালিকাত নিৰ্বাচিত হয়। তেওঁ মেধাৰ তালিকাৰ শীৰ্ষ ৩৫জন প্ৰাৰ্থীৰ ভিতৰত আছিল। ইংৰাজী বিষয়ত এম এ ডিগ্ৰীৰ পাঠ্যক্ৰমৰ এবছৰ (১৯৯৫—৯৬) সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত তেওঁ বিশ্ববিদ্যালয় এৰি ভাৰতীয় সামৰিক একাডেমীত যোগদান কৰে। সামৰিক জীৱন ১৯৯৬ চনত ডেৰাডুনত অৱস্থিত ভাৰতীয় সামৰিক একাডেমীৰ (আই এম এ)ত মানেকশ্ব' বেটেলিয়ানত যোগদান কৰে। ১৯ মাহৰ প্ৰশিক্ষণ পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত ১৯৯৭ চনৰ ৬ ডিচেম্বৰত আই এম এৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে আৰু ভাৰতীয় সেনাবাহিনীত লেফটেনেণ্ট হিচাপে নিযুক্তি লাভ কৰে। তেওঁক জম্মু-কাশ্মীৰ ৰাইফলছ (১৩ জে কে ৰিফ)ৰ ১৩ নং বেটেলিয়নত নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। কমিচন দিয়াৰ পিছত তেওঁক ৰেজিমেণ্টৰ প্ৰশিক্ষণৰ বাবে মধ্যপ্ৰদেশৰ জবলপুৰলৈ প্ৰেৰণ কৰা হয়। এই প্ৰশিক্ষণ ১৯৯৭ চনৰ ডিচেম্বৰৰ পৰা ১৯৯৮ চনৰ জানুৱাৰী মাহৰ শেষলৈকে এমাহ ধৰি চলিছিল। এই প্ৰশিক্ষণ সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত তেওঁ জম্মু-কাশ্মীৰৰ বাৰামুল্লা জিলাৰ ছ'পোৰত প্ৰথম পদবী লাভ কৰে। ১৯৯৮ চনৰ মাৰ্চ মাহৰ মাজভাগত তেওঁক ইয়ং অফিচাৰ পাঠ্যক্ৰমৰ বাবে মধ্যপ্ৰদেশৰ মহৌত থকা ইনফেণ্ট্ৰি স্কুললৈ পঠিওৱা হয়। ইয়াত সেনাবাহিনীৰ যুৱ বিষয়াসকলক প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়। এই প্ৰশিক্ষণ ১৯৯৮ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহলৈকে পাঁচ মাহ ধৰি চলিছিল। পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত তেওঁ আলফা গ্ৰেডিং লাভ কৰে। তাৰপিছত তেওঁ ১৯৯৮ চনৰ অক্টোবৰ মাহত ছ'পোৰত থকা নিজৰ বেটেলিয়নত যোগদান কৰে। ছ'পোৰত পোষ্টিঙৰ সময়ত উগ্ৰপন্থীৰ সৈতে কেইবাবাৰো তেওঁৰ মুখামুখি সংঘৰ্ষৰ সূত্ৰপাত হৈছিল। সেই এনকাউণ্টাৰবোৰৰ এটাত বাত্ৰায়ে নিজৰ প্লাটুনৰ সৈতে ঘন অৰণ্যৰ অঞ্চলত এম্বুছ লৈ গৈ থকা অৱস্থাত এজন উগ্ৰপন্থীয়ে হঠাৎ গুলীচালনা কৰে। এই গুলীচলনাত এটা গুলীয়ে তেওঁৰ কান্ধক চুই যায় আৰু গুলীটোৱে বাত্ৰাৰ পিছফালে থকা তেওঁলোকৰ দলৰ এজন সৈনিকক বিন্ধিছিল। এই ঘটনাত তেওঁৰ কথমপি প্ৰাণ ৰক্ষা পৰে যদিও সহকৰ্মী সৈনিকজন নিহত হৈছিল। লগে লগে বিক্ৰমে সৈনিকসকলক উগ্ৰপন্থীসকলক লক্ষ্য কৰি গুলীচালনা কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে আৰু ৰাতিপুৱালৈকে সকলো উগ্ৰপন্থী নিহত হয়। ১৯৯৯ চনৰ জানুৱাৰী মাহত তেওঁক কৰ্ণাটকৰ বেলগামত কমাণ্ডো কোৰ্চত পঠিওৱা হয়। এই পাঠ্যক্ৰম দুমাহ ধৰি চলিছিল আৰু ইয়াৰ শেষত তেওঁক সৰ্বোচ্চ গ্ৰেডিং প্ৰশিক্ষকৰ গ্ৰেড দিয়া হৈছিল। প্ৰতিবাৰেই ছুটীত পালামপুৰলৈ ঘৰলৈ আহিলে তেওঁ নিউগাল কেফেলৈ গৈছিল। ১৯৯৯ চনত শেষবাৰৰ বাবে তেওঁ হোলী উৎসৱৰ সময়ত সেনাবাহিনীৰ পৰা ছুটী লৈ কিছুদিনৰ বাবে ঘৰলৈ আহিছিল। ছুটীৰ পিছত তেওঁ পুনৰ ছ'পোৰত নিজৰ বেটেলিয়নত যোগদান কৰে। ৮ মাউণ্টেন ডিভিজনৰ ১৯২ মাউণ্টেন ব্ৰিগেডৰ অধীনত কাশ্মীৰত বিদ্ৰোহ বিৰোধী অভিযানৰ কাৰ্যকাল সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত ১৩ জে কে ৰাইফলে উত্তৰ প্ৰদেশৰ শ্বাহজাহানপুৰলৈ যোৱাৰ নিৰ্দেশ লাভ কৰে। মেজৰ যোগেশ কুমাৰ যোশীৰ অধীনত বেটেলিয়নৰ দলটোৱে গন্তব্যস্থানত উপনীত হয়। পিছত ৫ জুনত যুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ বাবে ইয়াৰ নিয়োগৰ আদেশ সলনি কৰা হয় আৰু বেটেলিয়নটোৱে ড্ৰাছলৈ যোৱাৰ নিৰ্দেশ লাভ কৰে। বিক্ৰমে তেওঁৰ স্থানান্তৰৰ বিষয়ে পিতৃ-মাতৃক জনাইছিল আৰু তেওঁলোকক আশ্বস্ত কৰিছিল যে তেওঁলোকে তেওঁৰ বিষয়ে চিন্তা কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। দহ দিনত এবাৰ হ'লেও মাক-দেউতাকক ফোন কৰিছিল। ১৯৯৯ চনৰ ২৯ জুনত তেওঁ শেষবাৰৰ ফোন কল কৰিছিল আৰু শেষবাৰৰ বাবে তেওঁ মাকৰ সৈতে কথা পাতিছিল। লেফটেনেণ্ট হিচাপে সেৱা আৰম্ভ কৰি তেওঁ কেপ্তেইন পদবীলৈ পদোন্নতি লাভ কৰিছিল। কাৰ্গিল যুদ্ধ বিক্ৰম বাত্ৰা তেওঁৰ বেটেলিয়ন ১৩ জম্মু আৰু কাশ্মীৰ ৰাইফলছৰ (১৩ জে কে ৰিফ) সৈতে ৬ জুনত ড্ৰাছত উপস্থিত হয়। ট'ল'লিং পৰ্বতৰ আক্ৰমণৰ সময়ত ৫৬ মাউণ্টেন ব্ৰিগেডৰ কমাণ্ডত জম্মু কাশ্মীৰ ৰাইফলছক ৰখা হয় আৰু ৰাজপুতনা ৰাইফলছৰ ২য় বেটেলিয়ন (২ ৰাজ.)ৰ ৰিজাৰ্ভ হিচাপে কাম কৰাৰ নিৰ্দেশ দিয়া হয়। দ্য গ্ৰেনেডিয়াৰৰ ১৮ নং বেটেলিয়নে (১৮ গ্ৰেনেডিয়াৰ) প্ৰথমে ২২ মে'ত ট'ল'লিঙক আক্ৰমণ কৰে যদিও শৃংগটো দখল কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল। ১৮ গ্ৰেনেডিয়াৰে ট'ল'লিং পৰ্বতক পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবলৈ চাৰিটা প্ৰচেষ্টা চলাইছিল, কিন্তু তলৰ ঢালসমূহ সুৰক্ষিত কৰাতহে সফল হ'ব পাৰিছিল। আনহাতে তেওঁলোক যথেষ্ট পৰিমাণে ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। অৱশেষত ২ ৰাজ ৰিফক ট'ল'লিং উদ্ধাৰ কৰাৰ মিছন প্ৰদান কৰা হয় আৰু ১৯৯৯ চনৰ ১৩ জুনত তেওঁলোকে নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হয়। ট'ল'লিং দখল কৰাৰ পিছত ১৩ জে কে ৰিফে ড্ৰাছৰ পৰা ট'ল'লিংলৈ যাত্ৰা কৰে আৰু ১২ ঘণ্টাৰ ভিতৰতে গন্তব্যস্থানত উপস্থিত হয়। তাত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে ১৩ জে কে ৰিফৰ আলফা কোম্পানীয়ে ১৮টা গ্ৰেনেডিয়াৰৰ পৰা ট'ল'লিং আৰু হাম্প কমপ্লেক্সৰ এটা অংশ দখল কৰে। ৫১৪০ পইণ্টৰ উদ্ধাৰ ড্ৰাছ খণ্ডৰ কৌশলগতভাৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰ্বতৰ শৃংগ ৫১৪০ পইণ্ট উদ্ধাৰ কৰাৰ অভিযান ১৯৯৯ চনৰ ১৭ জুনত লেফটেনেণ্ট কৰ্ণেল যোগেশ কুমাৰ যোশীৰ কমাণ্ডত ১৩ জে কে ৰিফক নিযুক্তি দিয়া হয়। ৫১৪০ নং পইণ্টৰ তলৰ খণ্ডত আৰু প্ৰায় ৮০০ মিটাৰ দূৰত অৱস্থিত ৰকি নব দখল কৰাৰ পিছত, হাম্পছ আৰু (হাম্প কমপ্লেক্সৰ অংশ, একেটা পৰ্বতমালাৰ ৰ পৰা নম্বৰৰ প্ৰায় দহটা ওখ টিলাৰে গঠিত ৪০৯৫ পইণ্টৰ প্ৰায় ৫০০–৭০০ মিটাৰ উত্তৰত অৱস্থিত) বেটেলিয়নৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰ যোশীয়ে পুনৰ ট'ল'লিঙলৈ ঘূৰি আহে আৰু তেওঁলোকৰ পৰৱৰ্তী উদ্দেশ্য পইণ্ট ৫১৪০ৰ পৰিকল্পনা আৰম্ভ কৰে। একেটা পৰ্বত শৃংখলাৰ ট'ল'লিংৰ পৰা প্ৰায় ১৫০০ মিটাৰ উত্তৰে পইণ্ট ৫১৪০ সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা ১৬,৯৬২ ফুট উচ্চতাত অৱস্থিত আৰু ইয়াৰ পৰা ট'ল'লিং নলা দেখা যায়। ই ট'ল'লিং পৰ্বতমালাৰ সৰ্বোচ্চ বিন্দু আৰু ড্ৰাছ উপখণ্ডৰ আটাইতকৈ ভয়ংকৰ বৈশিষ্ট্য। ১৮ জুনত তেওঁলোকৰ বেটেলিয়নে ৫১৪০ নং পইণ্টৰ বিশদ অনুসন্ধান চলায় আৰু শত্ৰুৱে সেই স্থানত সাতটা সংগৰ স্থাপন কৰা বুলি প্ৰকাশ পায়। এই সংগৰ কেইটা ওপৰত দুটা, পূব দিশত চাৰিটা আৰু উত্তৰ দিশত এটা অৱস্থিত আছিল। ইয়াৰ উপৰিও ইয়াৰ পৰা দেখা গ'ল যে এই অঞ্চলৰ পূব দিশৰ বাটটো সন্মুখৰ পৰা তুলনামূলকভাৱে সহজ আছিল। এই বাট প্ৰায়ে পৰ্বতৰ উলম্ব আৰোহণ আছিল যদিও ইয়াক অধিক ভীষণভাৱে প্ৰতিৰক্ষা কৰা হৈছিল। সিদ্ধান্ত লোৱা হয় যে আক্ৰমণকাৰী সৈন্যই ফেঁহুজালি দিয়াৰ আগতেই শীৰ্ষ শৃংগ দখল কৰিব লাগিব, নহ'লে শত্ৰুৱে তেওঁলোকৰ ওপৰত সৰ্বাধিক ক্ষতিসাধন কৰিব। যোশীয়ে ৫১৪০ পইণ্টত লেফটেনেণ্ট সঞ্জীৱ সিং জামৱালৰ নেতৃত্বত ব্ৰাভো কোম্পানী আৰু লেফটেনেণ্ট বিক্ৰম বাত্ৰাৰ নেতৃত্বত ডেল্টা কোম্পানীক পূব আৰু দক্ষিণ দিশত দুফালৰ পৰা আক্ৰমণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। হাম্প কমপ্লেক্সত জমৱাল আৰু বাত্ৰায়ে যোশীৰ পৰা এই অভিযানৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰ ব্ৰিফিং লাভ কৰে। ব্ৰিফিঙৰ সময়ত জামৱালে "অ'! য়েহ, য়েহ, য়েহ!" আৰু বাত্ৰায়ে "য়েহ দিল মাংগে ম'ৰ!" (আক্ষৰিক অৰ্থ 'এই হৃদয়খনে আৰু বিচাৰে! পেপচিৰ এটা জনপ্ৰিয় বিজ্ঞাপন শ্লোগান) তেওঁৰ কোম্পানীটোৰ বাবে তেওঁৰ সফলতাৰ সংকেত হিচাপে গ্ৰহণ কৰে। এই অভিযানৰ ডি-ডে ১৯ জুন আৰু এইচ-আৱাৰ ২০:৩০ বজাত নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছিল। আৰ্টিলাৰীৰ গুলীৰ আৱৰণত আক্ৰমণকাৰী কোম্পানী দুটাই ২০ জুন তাৰিখে মাজনিশাৰ পিছত পইণ্ট ৫১৪০ বগাবলৈ আৰম্ভ কৰে। হাম্প কমপ্লেক্সৰ আৰ্টিলাৰীয়ে ইতিমধ্যে ৫১৪০ পইণ্টত প্ৰস্তুতিমূলক বোমাবৰ্ষণ আৰম্ভ কৰিছিল। পৰিকল্পনা অনুসৰি আৰ্টিলাৰী বন্দুকৰ গুলীচালনা সৈন্যসকল লক্ষ্যৰ পৰা ২০০ মিটাৰ দূৰত থকা অৱস্থাত বন্ধ কৰাৰ নিৰ্দেশ আছিল। এম বি আৰ এল আৰু ১০৫ মিমি বন্দুককে ধৰি আৰ্টিলাৰী বন্দুকৰ গুলী বন্ধ হোৱাৰ পিছত লগে লগে পাকিস্তানী সৈন্যই নিজৰ বাংকাৰৰ পৰা ওলাই আহি মেচিনগানেৰে আগবাঢ়ি যোৱা ভাৰতীয় সৈন্যৰ ওপৰত প্ৰচণ্ড গুলীচালনা কৰে। সেই মুহূৰ্ততে জামৱাল আৰু বাত্ৰা দুয়োজনে ৰেডিঅ’ৰ জৰিয়তে ঘাটিটোৰ কমাণ্ডাৰসকলৰ সৈতে যোগাযোগ কৰি কোম্পানীসমূহ নিজৰ লক্ষ্যৰ পৰা ১০০ মিটাৰ দূৰত্বত নোপোৱালৈকে শত্ৰুৰ স্থানত আৰ্টিলাৰী বোমাবৰ্ষণ অব্যাহত ৰাখিবলৈ কয়। পুৱা ৩ বাজি ১৫ মিনিটৰ ভিতৰত বি আৰু ডি কোম্পানী দুয়োটাই সংকটজনক ভূখণ্ডৰ মাজতো ৫১৪০ পইণ্টৰ ওচৰ পালেগৈ। বি কোম্পানীয়ে প্ৰথমে লক্ষ্যৰ ওপৰত উপনীত হয় আৰু বাওঁফালৰ পৰা আক্ৰমণ কৰে। ৩ বাজি ৩০ মিনিটত বি কোম্পানীয়ে নিজৰ লক্ষ্য আৰোহণ কৰে আৰু ৩ বাজি ৩৫ মিনিটত জামৱালে নিজৰ কমাণ্ড পোষ্টক ৰেডিঅ'ৰ জৰিয়তে, "অ'! য়েহ, য়েহ, য়েহ!" বুলি সংকেত দিয়ে। বাত্ৰাই শত্ৰুক আচৰিত কৰাৰ লক্ষ্যৰে পিছফালৰ পৰা পৰ্বতৰ শৃংগৰ কাষ চাপিবলৈ সিদ্ধান্ত লয় আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰত্যাহাৰৰ পথ নষ্ট কৰি পেলোৱা হয়। বাত্ৰায়ে শৃংগৰ পূব দিশৰ বাংকাৰবোৰৰ ফালে তিনিটা ৰকেট নিক্ষেপ কৰে তাৰ পিছত সেইবোৰক আক্ৰমণ কৰে। তেওঁলোকৰ দলে থিয় গড়াৰে ওপৰত উঠিল, কিন্তু শিখৰৰ ওচৰ চাপি অহাৰ লগে লগে শত্ৰুৱে মেচিনগানৰ গুলীৰে তেওঁলোকক মুকলি শিলৰ ফালে যাবলৈ বাধ্য হয়। বাত্ৰায়ে তেওঁৰ দলৰ পাঁচজন লোকৰ সৈতে শিখৰৰ ওপৰলৈ উঠি আহি শীৰ্ষত উপনীত হোৱাৰ পিছত মেচিনগানৰ পোষ্টটোত দুটা গ্ৰেনেড নিক্ষেপ কৰে। ইয়াৰ পিছত বাত্ৰায়ে মুখা-মুখী সংঘৰ্ষত শত্ৰুৰ তিনিজন সৈনিকক এককভাৱে হত্যা কৰে। এই প্ৰক্ৰিয়াত তেওঁ গুৰুতৰভাৱে আহত হয়, কিন্তু মিছনটো আগবঢ়াই নিবলৈ তেওঁৰ লোকসকলক পুনৰ গোট খুৱাবলৈ জোৰ দিয়ে। তেওঁ নিজৰ সৈন্যবাহিনীক নেতৃত্ব দি থাকিল আৰু তাৰ পিছত শত্ৰুৰ পৰৱৰ্তী স্থানত আক্ৰমণ চলাই পইণ্ট ৫১৪০ দখল কৰে। সকলো কাৰ্য্যতে তেওঁৰ কোম্পানীয়ে কমেও আঠজন পাকিস্তানী অনুপ্ৰৱেশকাৰীক হত্যা কৰে আৰু এটা গধুৰ বিমান বিৰোধী মেচিনগান উদ্ধাৰ কৰে। বাকী থকা শত্ৰু সৈনিক পলাই সাৰে। পুৱা ৪ বাজি ৩৫ মিনিটত বাত্ৰায়ে নিজৰ কমাণ্ড পোষ্টক ৰেডিঅ'ৰ জৰিয়তে "য়েহ দিল মাংগে ম'ৰ!" বুলি সংকেত দিয়ে। এই স্থানৰ পৰা যথেষ্ট পৰিমাণৰ অস্ত্ৰ আৰু গোলাবাৰুদ উদ্ধাৰ কৰা হৈছিল। উদ্ধাৰ কৰা অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰই শত্ৰুৰ শক্তি প্ৰায় এটা প্লাটুনৰ সমান আছিল বুলি অনুমান কৰা হয়। এই যুদ্ধত বি বা ডি কোম্পানী দুয়োটাৰে কোনো ধৰণৰ ক্ষতি হোৱা নাছিল। ৫১৪০ পইণ্ট উদ্ধাৰ কৰাৰ ফলত ৫১০০ পইণ্ট, ৪৭০০ পইণ্ট, জংচন পিক আৰু থ্ৰী পিম্পল কমপ্লেক্স উদ্ধাৰ কৰাৰ দৰে সফলতাৰ ধাৰাবাহিকতা আৰম্ভ হয়। ৫১৪০ নং পইণ্ট দখল কৰাৰ পিছত বাত্ৰাক কেপ্তেইন পদবীলৈ উন্নীত কৰা হয়। তেতিয়াৰ সেনাধ্যক্ষ জেনেৰেল বেদ প্ৰকাশ মালিকে তেওঁক অভিনন্দন জনাবলৈ ফোন কৰে। সমগ্ৰ দেশতে তেওঁৰ জয় টেলিভিছনৰ পৰ্দাত প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। ৫১৪০ নং পইণ্ট দখল কৰাৰ কিছু সময়ৰ পিছতে ২৬ জুনত ১৩ জে কে ৰিফক ড্ৰাছৰ পৰা ঘুমৰিলৈ জিৰণি ল'বলৈ, পুনৰ সংস্থাপন কৰিবলৈ আৰু পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হয়। ইয়াৰ পিছত ৩০ জুনত বেটেলিয়নটো মুছকোহ উপত্যকালৈ স্থানান্তৰিত হয়। ৪৮৭৫ পইণ্টৰ উদ্ধাৰ মুছকোহ উপত্যকাত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে ১৩ জে কে ৰাইফলছক ৭৯ মাউণ্টেন ব্ৰিগেডৰ কমাণ্ডত ৰখা হয়। বাত্ৰাৰ বেটেলিয়নৰ পৰৱৰ্তী কাম আছিল মুছকোহ উপত্যকাত অৱস্থিত কৌশলগতভাৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ শৃংগ ৪৮৭৫ পইণ্ট দখল কৰা। যিহেতু এই শৃংগয়ে ড্ৰাছৰ পৰা মাতায়ানলৈকে ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ ১ ত সম্পূৰ্ণৰূপে আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল, সেয়েহে ভাৰতীয় সেনাৰ বাবে ৪৮৭৫ নং পইণ্ট দখল কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিছিল। ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ ৩০–৪০ কিলোমিটাৰ অংশ শত্ৰুৰ প্ৰত্যক্ষ পৰ্যবেক্ষণত আছিল। ৪৮৭৫ নং পইণ্টৰ পৰা পাকিস্তানী আৰ্টিলাৰী পৰ্যবেক্ষকসকলে ভাৰতীয় বন্দুকৰ স্থান, সেনাৰ শিবিৰ আৰু সৈন্যৰ গতিবিধি সহজেই নিৰীক্ষণ কৰিব পাৰিছিল আৰু ইচ্ছামতে ফলপ্ৰসূ আৰ্টিলাৰীৰ গুলীৰ সহায়ত ভাৰতীয় সেনাক পিছ হুহুকি আহিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল। ১৯৯৯ চনৰ ১ জুলাইত 'এ' কোম্পানীৰ কমাণ্ডাৰ মেজৰ এছ বিজয় ভাস্কৰে আৰু ১৩ জে কে ৰাইফলছৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰ লেফটেনেণ্ট কৰ্ণেল যোশীয়ে এটা ভেণ্টিজ পইণ্ট আৰোহণ কৰাৰ পিছত তেওঁলোকৰ প্ৰাৰম্ভিক অনুসন্ধান চলায় আৰু আক্ৰমণৰ পৰিকল্পনা প্ৰস্তুত কৰে। ইয়াৰ পিছত ২ জুলাইত ৮ মাউণ্টেন ডিভিজনৰ কমাণ্ডিং জেনেৰেল অফিচাৰ মেজৰ জেনেৰেল মহিন্দৰ পুৰী আৰু ব্ৰিগেডিয়াৰ ৰাজেশ কুমাৰ কক্কাৰ কমাণ্ডাৰ ৭৯ মাউণ্টেন ব্ৰিগেড আৰু লেফটেনেণ্ট কৰ্ণেল আৰু ১৩ জে কে ৰাইফলছৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰ যোশীয়ে ৭৯টা মাউণ্টেন ব্ৰিগেডৰ মুখ্য কাৰ্যালয়ত তেওঁলোকৰ পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ সমবেত হয়। ৪৮৭৫ নং পইণ্টৰ পৰা প্ৰায় ১৫০০ মিটাৰ দূৰত্বত অৱস্থিত অগ্নিনিৰ্বাপক বাহিনীৰ ঘাটিত এই বেটেলিয়নটো নিয়োজিত কৰা হয়। দুদিনত ২ আৰু ৩ জুলাই তাৰিখে ১৩ জে এ কে ৰাইফল আৰু ২৮ ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাইফলছৰ অস্ত্ৰবাহক বিমানে গোলাবাৰুদ আৰু গধুৰ অস্ত্ৰ নিক্ষেপ কৰে। ৪ জুলাইৰ দিনটোত ‘এ’ আৰু ‘চি’ কোম্পানীৰ কোম্পানী কমাণ্ডাৰ মেজৰ এছ.ভি. ভাস্কৰ আৰু মেজৰ গুৰপ্ৰীত সিঙে তেওঁলোকৰ চূড়ান্ত চোৰাংচোৱাগিৰি চলাইছিল আৰু তেওঁলোকৰ 'অ' গোটসমূহক তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্য দেখুৱাইছিল। সেইদিনা আবেলি ৬ বজাত পইণ্ট ৪৮৭৫ত শত্ৰুৰ ঘাটিত আৰ্টিলাৰী বোমাবৰ্ষণ আৰম্ভ হয় আৰু গোটেই ৰাতিটো গোলাবৰ্ষণ চলি থাকে। ৪৮৭৫ নং পইণ্টৰ বোমাবৰ্ষণত ১৫৫ মিলিমিটাৰ বফৰ্ছ হাউইটজাৰ, ১০৫ মিলিমিটাৰ ফিল্ড গান আৰু মাল্টি বেৰেল ৰকেট লঞ্চাৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। নিশা ৯ বাজি ৩০ মিনিটত আৰ্টিলাৰীৰ গুলীৰ আৱৰণত 'এ' আৰু 'চি' কোম্পানীয়ে ৪৮৭৫ নং পইণ্টত আৰোহণ আৰম্ভ কৰে। কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰাই জ্বৰ আৰু ভাগৰৰ তাড়নাত মুছকোহ নলাৰ ওচৰত শ্লীপিং বেগত আছিল। তেওঁৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰে তেওঁক জিৰণি ল'বলৈ নিৰ্দেশ দিছিল যদিও তেওঁৰ বেটেলিয়ন ১৩ জে কে ৰাইফলছে পইণ্ট ৪৮৭৫ত আক্ৰমণ চলাইছিল। দুয়োটা আক্ৰমণকাৰী কোম্পানীয়ে সোঁফালৰ পৰা আক্ৰমণৰ নেতৃত্ব দিছিল। সৈন্যসকলে শত্ৰুৰ প্ৰতিৰোধৰ অঞ্চলৰ বিচাৰি উলিয়াই ল’বলগীয়া হৈছিল। কিন্তু এসময়ত কৌশলগতভাৱে অৱস্থিত শত্ৰুপক্ষৰ মেচিনগানে তেওঁলোকৰ আগবাঢ়ি যোৱাটো বন্ধ কৰি দিলে। পোহৰ হোৱাৰ সময়ত সৈন্যসকল লক্ষ্যস্থানৰ পৰা প্ৰায় ৫০ মিটাৰ দূৰত আছিল। দিনৰ পোহৰত ভাৰতীয় সৈন্যক পাকিস্তানীসকলে সহজে দেখা পাইছিল। শিলৰ আঁৰত লুকাই থকা পাকিস্তানী সৈন্যৰ অতি ফলপ্ৰসূ স্নাইপাৰ গুলীৰ ফলতো এই ভাৰতীয় সৈনিকৰ আক্ৰমণ বন্ধ হৈ পৰে। পুৱা ৪ বাজি ৩০ মিনিটত দুয়োটা কোম্পানীয়ে নিজৰ স্বয়ংক্ৰিয় অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ নিয়োগ কৰি শৃংগৰ ওপৰত থকা সুদৃঢ় শত্ৰুৰ স্থানত গুলীচালনা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। শত্ৰুৱে ক্ষুদ্ৰ অস্ত্ৰৰ গুলী আৰু স্নাইপাৰৰ গুলীবৰ্ষনে ভাৰতীয় সৈন্যৰ আগবাঢ়ি যোৱাত ফলপ্ৰসূভাৱে বাধা দিছিল। ৫ জুলাইৰ পুৱা প্ৰায় ১০ বাজি ১৫ মিনিটত 'চি' কোম্পানীৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰে বেটেলিয়নৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰৰ সৈতে কথা পাতি তেওঁৰ কোম্পানীটোৰ দুৰ্দশা আৰু শত্ৰুৱে তেওঁলোকৰ ওপৰত চলোৱা গুলীবৰ্ষণৰ বিষয়ে বুজাই দিয়ে। ব্ৰিগেডিয়াৰ কক্কাৰে ব্যক্তিগতভাৱে অভিযানৰ তদাৰক কৰিছিল। এই সন্ধিক্ষণত বেটেলিয়নৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰ লেফটেনেণ্ট কৰ্ণেল যোশীয়ে ব্যক্তিগতভাৱে অগ্নিনিৰ্বাপক বাহিনীৰ ঘাটিৰ পৰা দ্ৰুত একেৰাহে দুটা ফাগট ক্ষেপণাস্ত্ৰ নিক্ষেপ কৰি শত্ৰুৰ স্থান নিষ্ক্ৰিয় কৰি পেলায়। ব্ৰিগেডিয়াৰ কক্কাৰে দুৰবীক্ষণৰ জৰিয়তে মিছাইলৰ গুলীচালনা চাই আছিল। শত্ৰুৰ বাংকাৰটোৱে প্ৰত্যক্ষ আঘাত পাইছিল আৰু শত্ৰুৰ সৈন্যসকলক ইয়াৰ পৰা পলায়ন কৰা দেখা গৈছিল। তাৰ পিছত ভাৰতীয় সৈন্যই তৎক্ষণাত পুনৰ আগবাঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰে। অতি সোনকালেই মেজৰ গুৰপ্ৰীত সিঙৰ নেতৃত্বত দুটা ছেকচনৰ সৈতে কোম্পানী চিয়ে শত্ৰুৰ স্থানত আক্ৰমণ চলায়। দিনৰ ১ বজাত ভিতৰত এই সৈন্যই পইণ্ট ৪৮৭৫ দখল কৰিছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত ‘এ’ আৰু ‘চি’ দুয়োটা কোম্পানীয়ে লিংক আপ কৰিলে। তাৰ পিছত তেওঁলোকে পইণ্ট ৪৮৭৫ত নিজৰ দখল সুদৃঢ় কৰে। অৱশ্যে ভাৰতীয় সৈন্যলৈ পিম্পল ২ আৰু পইণ্ট ৪৮৭৫ৰ উত্তৰ অঞ্চলৰ পৰা শত্ৰুৰ আৰ্টিলাৰী আৰু মেচিনগানৰ গুলীবৰ্ষণ অব্যাহত থাকিল। ৫ জুলাইৰ নিশা ৯ বজাত পইণ্ট ৪৮৭৫ৰ উত্তৰত থকা পাকিস্তানী স্থানৰ পৰা শত্ৰুৱে কোম্পানী দুটাৰ ওপৰত প্ৰচণ্ড গুলীচালনা কৰে। পিছদিনা ৰাতিপুৱা ৪ বাজি ৪৫ মিনিটত ‘চি’ কোম্পানীয়ে প্ৰচণ্ড গুলীচালনাত লিপ্ত হোৱাৰ লগতে গোলাবাৰুদ শেষ হোৱাৰ খবৰ দিয়ে। সংৰক্ষিত কোম্পানী 'বি'য়ে তৎক্ষণাত গোলাবাৰুদ আনিলে আৰু তাৰ পিছত গুলীচালনা চলি থাকিল। ৪৮৭৫ নং পইণ্টত থকা কাষৰীয়া শৃংগ আৰু শত্ৰুৰ প্ৰতিৰক্ষাৰ অংশ 'এৰিয়া ফ্লেট টপ' দখল নকৰাকৈ ভাৰতৰ বিজয় সম্পূৰ্ণ নহ'লহেঁতেন। ৫ জুলাইৰ বিয়লি ১৩ জে কে ৰাইফলছে পাকিস্তানী বাহিনীৰ সৈতে তীব্ৰ যুদ্ধৰ পিছত পইণ্ট ৪৮৭৫ৰ ফ্লেট টপ অংশ দখল কৰিছিল। কিন্তু শত্ৰুৱে হেৰুৱাই পেলোৱা এৰিয়া ফ্লেট টপটো ঘূৰাই ল’বলৈ তৎক্ষণাত প্ৰতি আক্ৰমণ চলায়। যুৱ কেপ্তেইন এন এ নাগাপ্পাই ফ্লেট টপ নিজৰ দখলত ৰাখিছিল। তেওঁৰ এটা সৰু বাহিনী আছিল যদিও তেওঁ আক্ৰমণাত্মকক প্ৰতিহত কৰিবলৈ হিংস্ৰ যুঁজ দিছিল। প্ৰথমটো প্ৰতি আক্ৰমণক প্ৰত্যাহাৰ কৰা হৈছিল। ভাৰতীয় সেনাৰ তৎপৰতাত পাকিস্তানীসকলেও পৰ্বতৰ শৃংগলৈ বগাই যোৱাৰ ক্ষেত্ৰত একে সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছিল। ৭৯ ইনফেণ্ট্ৰি ব্ৰিগেডৰ এজন বিষয়াই কয়। এৰিয়া ফ্লেট টপত দুয়োপক্ষৰ তয়া-ময়া যুদ্ধ চলি আছিল। এৰিয়া ফ্লেট টপত এটা গোলা বৰ্ষণ কৰি আগবাঢ়ি যোৱা পাকিস্তানী সৈন্যৰ ওপৰত গুলীচালনা কৰা কেপ্তেইন নবীন নাগাপ্পা গুৰুতৰভাৱে আহত হয়। তেওঁৰ দুয়োখন ভৰিত গুলীয়ে বিন্ধিলে আৰু তেওঁ অচেতন হৈ পৰিল। এই পৰিস্থিতিৰ সুযোগ লৈ পাকিস্তানীসকলে আৰু বেছি বেগেৰে আৰোহণ কৰিবলৈ ধৰিলে। ঘাটিৰ পৰা পৰিস্থিতি নিৰীক্ষণ কৰি থকা বিক্ৰম বাত্ৰায়ে নিজৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰৰ ওচৰলৈ গৈ স্বেচ্ছাই এই অভিযানত যোগদান কৰাৰ অনুমতি বিচাৰিলে। তেওঁক অসুস্থ দেখি কমাণ্ডিং অফিচাৰে তেওঁক যোৱাটো নিবিচাৰিছিল যদিও বাত্ৰায়ে বাৰম্বাৰ কৰা অনুৰোধত অৱশেষত তেওঁ মান্তি হয়। সেইদিনা শত্ৰুৱে ফ্লেট টপত দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে প্ৰতিহত আক্ৰমণ চলায় আৰু যদিও ভাৰতীয় সৈন্যই ইয়াকো প্ৰতিহত কৰাত সফল হয়। ভাৰতীয় সেনাবাহিনীক জৰুৰীভাৱে শক্তিবৰ্ধকৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। তেওঁৰ বেটেলিয়নৰ কেইবাজনো সৈন্যই কোনো কোম্পানীক নিৰ্দেশ দিয়াৰ আগতেই স্বেচ্ছাই বাত্ৰাৰ লগত যোগ দিয়ে। যোৱাৰ ঠিক আগতে বাত্ৰাই তেওঁৰ ডেল্টা কোম্পানীৰ ২৫জন লোকৰ সৈতে দুৰ্গা মাতা মন্দিৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল। তেওঁলোকে যেতিয়া আৰোহণ আৰম্ভ কৰিছিল তেতিয়া সেইদিনা যথেষ্ট আন্ধাৰ ৰাতি আছিল। বেছৰ পৰা শ্বেৰ শ্বাহ (বট্ৰাৰ গুপ্ত নাম) আহি আছে বুলি বেতাঁৰ বাৰ্তা শুনি ওপৰত ভাৰতীয় সৈন্যৰ মাজত এক উল্লাসৰ সৃষ্টি হ’ল। কমাণ্ডাৰ জনে তেওঁলোকক শ্বেৰ শ্বাহ অহালৈকে নিজৰ ঠাই ৰক্ষা কৰি ৰাখিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে আৰু তাৰ পিছত তেওঁ দায়িত্ব ল’ব বুলি নিৰ্দেশ দিয়ে। ৬–৭ জুলাইৰ নিশা বিৰোধী বাহিনী ইমানেই ওচৰত আছিল যে ক্ষুদ্ৰ অস্ত্ৰৰ গুলীৰ আদান-প্ৰদানৰ উপৰিও গোটেই ৰাতি মৌখিক আদান-প্ৰদান চলি থাকিল। এই পৰ্যায়তে ভাৰতীয় সৈন্যই পইণ্ট ৪৮৭৫ৰ উত্তৰত অৱস্থিত এই পাকিস্তানী পোষ্টটো ধ্বংস কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰিছিল। এই পোষ্টটোৰ পৰা নিৰন্তৰ শত্ৰুৰ গুলীবৰ্ষণ চলিছিল আৰু ইয়াক ধ্বংস নকৰিলে অন্যথা পৰিস্থিতি আৰু বেয়া হ'ব পাৰে বুলি আকাংশা কৰা হৈছিল। এই সন্ধিক্ষণত ভাৰতীয় সৈন্যই ৪৮৭৫ নং পইণ্টৰ পৰা উত্তৰ দিশলৈ যোৱা এখন দীঘল আৰু সংকীৰ্ণ লেজত শত্ৰুৰ উপস্থিতি ধৰা পেলায়। ৫১৪০ পইণ্টৰ যুদ্ধত নিজৰ ঘাঁৰ পৰা এতিয়াও সুস্থ হৈ নুঠা বাট্ৰাই নিজৰ সতীৰ্থ সৈনিকসকলক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ আৰু শত্ৰুৰ সৈন্যসকল থকা লেজখনৰ ওপৰত অনুসন্ধান চলাবলৈ শীৰ্ষত উপনীত হ'ব বিচাৰিছিল। নিশাৰ সময়ত অতি আন্ধাৰ আছিল যদিও সৈন্যসকলে উলম্বভাৱে বগাবলগীয়া হৈছিল। কুঁৱলী আৰু বৰফৰ বাবে এই অঞ্চলত দৃশ্যমানতা প্ৰায় শূন্য আছিল। ওপৰলৈ বগাই যোৱা পথত বাট্ৰাই পাকিস্তানী মেচিনগানৰ পজিচনে আৱদ্ধ ভাৰতীয় সৈন্যৰ ওপৰত গুলীচালনা কৰা দেখা পায়। মাটিৰ বাগৰি বাগৰি তেওঁ মেচিনগানৰ স্থানৰ ফালে আগবাঢ়ি গ’ল আৰু সম্ভৱ হ’লে শিলৰ আঁৰত লুকাই থাকিল। শত্ৰুৰ মেচিনগানৰ স্থানৰ ওচৰ পাওঁতে তেওঁ এটা গ্ৰেনেড নিক্ষেপ কৰি মেচিনগানৰ স্থান ধ্বংস কৰি পেলায়। ৭ তাৰিখে পুৱা পোহৰ হোৱাৰ আগতে সৈন্যই শত্ৰুৰ আৰু দুটা মেচিনগান ধ্বংস কৰিবলৈ সক্ষম হয় যদিও লেজৰ পৰা গুলীচালনা চলি থাকে। বাত্ৰাৰ প্লাটুনটোৱে অতি সোনকালেই লেজত উপনীত হ’ল যদিও এই সময়লৈকে দিনৰ পোহৰ হৈ পৰিল। পুৱা ৫ বাজি ৩০ মিনিটত লেফটেনেণ্ট কৰ্ণেল যোশীয়ে বাত্ৰাৰ সৈতে কথা পাতি তেওঁক সেই অঞ্চলটো চোৰাংচোৱাগিৰি কৰিবলৈ কয়। বাত্ৰায়ে চুবেদাৰ ৰঘুনাথ সিং আৰু তেওঁৰ আৰ্টিলাৰী পৰ্যবেক্ষণ বিষয়া মেজৰ ভাটৰ সৈতে নবীনক এটা ফ্লেংকৰ পৰা পুনৰ শক্তিশালী কৰিবলৈ এটা পথ পুনৰীক্ষণ কৰিবলৈ টহল দিছিল। বাত্ৰায়ে শত্ৰুৰ সংগৰৰ অৱস্থান সেই লেজত স্থাপন কৰিছিল য'ৰ পৰা শত্ৰুৰ মেচিনগানে তেওঁৰ কোম্পানীটোৰ আগমনক ভেটা দি ৰাখিছিল। এই সন্ধিক্ষণত বাত্ৰায়ে বাওঁ বা সোঁফালৰ পৰা কোনো উপায় নাই বুলি উপলব্ধি কৰি দিনৰ পোহৰতে প্ৰত্যক্ষ আক্ৰমণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। শত্ৰুৰ মেচিনগান আৰু গ্ৰেনেড গুলীচালনাৰ লঞ্চাৰৰ প্ৰচণ্ড গুলীৰ তলত বাত্ৰাই জেকে ৰিফৰ 'দুৰ্গা মাতা কি' ৰণ হুংকাৰে চিঞৰি চিঞৰি আগবাঢ়ি গ'ল আৰু তেওঁৰ এ কে-৪৭ৰ পৰা অবিৰতভাৱে সংগৰৰ ফালে গুলীচালনাত চাৰ্জ দিলে। এই প্ৰক্ৰিয়াত তেওঁ গুৰুতৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হয়, তথাপিও তেওঁ নিজৰ চাৰ্জ অব্যাহত ৰাখিছিল। তেওঁৰদলৰ বাকী টহলদাৰীৰ পৰা সমৰ্থনকাৰী গুলীৰে আৰু সংগৰৰ অতি সংকীৰ্ণ প্ৰৱেশদ্বাৰত উপনীত হোৱাৰ লগে লগে আৰু শত্ৰুক সম্পূৰ্ণ আচৰিত কৰি লোৱাৰ লগে লগে তেওঁ ৫জন পাকিস্তানী সৈনিকক একেবাৰে কাষৰ পৰা হত্যা কৰে। এই আক্ৰমণৰ ফলত সাতজন পাকিস্তানী সৈনিকৰ মৃত্যু হয় আৰু ইয়াৰ পিছত ভাৰতীয়সকলে লেজত পদাপৰ্ণ দিয়ে। আক্ৰমণত আচৰিত হৈ পাকিস্তানীসকলে পিছুৱাই যাবলৈ ধৰিলে। বাত্ৰা আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকলে এতিয়ালৈকে ক্ষমতা লাভ কৰিছিল। বাত্ৰায়ে বাংকাৰৰ পৰা আঘাতপ্ৰাপ্ত নবীনক উলিয়াই আনিলে। কিন্তু সেই লেজত তেতিয়াও শত্ৰুৰ মেচিনগানৰ বাহ এটা কাৰ্যক্ষম হৈ আছিল। বাহিৰত যুঁজি থকা ভাৰতীয় জোৱানসকলৰ ওপৰত গোলাবৰ্ষণ কৰি থকা এজন কনিষ্ঠ কমিচনড অফিচাৰ (জেচিঅ’)কে ধৰি চাৰিজন পাকিস্তানী সৈন্যই মেচিনগানৰ বাহটোত লুকাই আছিল। বাত্ৰায়ে অকলে আগবাঢ়ি গৈ চাৰিওজন পাকিস্তানী সদস্যক নিহত কৰে। বাত্ৰায়ে গম পালে যে তেওঁৰ সহকৰ্মী সৈনিক এজনক গুলীয়াই হত্যা কৰা হৈছে। তেওঁ চুবেদাৰ ৰঘুনাথ সিঙৰ সৈতে তেওঁক উদ্ধাৰ কৰাৰ সংকল্প লয়। বাত্ৰায়ে আহত সৈনিকজনক নিৰাপদ স্থানলৈ টানি নিবলৈ শত্ৰুৰ গুলীৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াত শত্ৰুৰ এজন স্নাইপাৰে অতি ওচৰৰ পৰা তেওঁৰ বুকুত গুলীচালনা কৰে আৰু তাৰ এক স্প্লিট-ছেকেণ্ডৰ পিছত আৰ পি জিৰ এটা ছিন্ন অংশয়ে তেওঁৰ মূৰত আঘাত কৰে। এই আঘাতৰ বাবে আহত জোৱানজনৰ কাষতে বাত্ৰা ঢলি পৰি বীৰগতি প্ৰাপ্ত কৰে। পৰম বীৰ চক্ৰ ১৯৯৯ চনৰ ১৫ আগষ্টত ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ ৫২ সংখ্যক বৰ্ষপূৰ্তিত বিক্ৰম বাত্ৰাক ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ সামৰিক সন্মান পৰম বীৰ চক্ৰৰে সন্মানিত কৰা হয়। তেওঁৰ পিতৃ জি এল বাত্ৰাই ভাৰতৰ তদানীন্তন ৰাষ্ট্ৰপতি কে আৰ নাৰায়ণৰ পৰা তেওঁৰ মৃত পুত্ৰৰ হৈ এই সন্মান গ্ৰহণ কৰে। পৰম বীৰ চক্ৰৰ উদ্ধৃতিত এইদৰে লিখা আছে- উত্তৰাধিকাৰ বিক্ৰম বাত্ৰাৰ নামেৰে বহুতো উল্লেখযোগ্য স্থানৰ নামকৰণ কৰি তেওঁক সন্মান জনোৱা হয়। ৪৮৭৫ নং পইণ্টৰ ঐতিহাসিক দখলৰ পিছত তেওঁৰ সন্মানত এই শৃংগটোৰ নাম বাত্ৰা টপ ৰখা হৈছিল। তদুপৰি সেৱা বাছনি কেন্দ্ৰ, এলাহাবাদৰ এটা হ'লৰ নাম 'বিক্ৰম বাত্ৰা ব্লক', জবলপুৰ চাউনিৰ এক আৱাসিক অঞ্চলৰ নাম 'কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰা এনক্লেভ' আৰু ভাৰতীয় সামৰিক একাডেমীত থকা সংযুক্ত কেডেটৰ মেছৰ নাম 'বিক্ৰম বাত্ৰা মেছ' ৰখা হৈছে। বাত্ৰাকে ধৰি যুদ্ধৰ প্ৰবীণসকলৰ বাবে তেওঁলোকৰ মাতৃশিক্ষানুষ্ঠান ডি এ ভি কলেজ, চণ্ডীগড়ত সৈনিকসকলৰ সেৱাক সন্মান জনাই এখন যুদ্ধ স্মাৰক নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। পৰৱৰ্তী সময়ত বাত্ৰাৰ স্মৃতিত চৰকাৰী মহাবিদ্যালয় পালামপুৰৰ নাম সলনি কৰি মহাবিদ্যালয়খনৰ নাম 'শ্বহীদ কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰা চৰকাৰী মহাবিদ্যালয়, পালামপুৰ' কৰা হয়। ২০১৯ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত বাত্ৰাৰ সন্মানত নতুন দিল্লীৰ মুকাৰবা চক আৰু ইয়াৰ উৰণীয়া সেতুৰ নাম সলনি কৰি "শ্বহীদ কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰা চক" ৰখা হয়। পালামপুৰৰ শ্বহীদ কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰা ষ্টেডিয়ামৰ নাম তেওঁৰ সন্মানত ৰখা হৈছিল। চণ্ডীগড়ৰ পাঞ্জাব বিশ্ববিদ্যালয়ে কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰাৰ সন্মানত অত্যাধুনিক ইনড'ৰ শ্বুটিং ৰেঞ্জ উৎসৰ্গা কৰা হয়। ভাৰতীয় সেনাই নিজৰ ছ’চিয়েল মিডিয়া একাউণ্টত প্ৰকাশ কৰা এটা ভিডিঅ’ৰ জৰিয়তে বাত্ৰাৰ মৃত্যুৰ ২১ বছৰীয়া জয়ন্তীত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰে। ভিডিঅ'টোত বাত্ৰাৰ বিখ্যাত জয়ধ্বনি শ্লোগান- য়েহ দিল মাংগে ম'ৰ প্ৰদৰ্শিত কৰা হৈছিল আৰু সকলো বয়সৰ আৰু সকলো শ্ৰেণীৰ লোকে "মই বিক্ৰম বাত্ৰা" বুলি কোৱা লোকসকলক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। বাত্ৰাৰ সৰ্বোচ্চ ত্যাগৰ ২২ বছৰীয়া বৰ্ষপূৰ্তিৰ স্মৃতিত আৰ্মী কমাণ্ডাৰ নৰ্দাৰ্ণ কমাণ্ড লেফটেনেণ্ট জেনেৰেল যোগেশ কুমাৰ যোশীয়ে সুখয়-৩০ এম কে আই বিমানেৰে বিখ্যাত "বাত্ৰা টপ"ৰ ওপৰেৰে উৰুৱাই জাতিৰ নায়কক আকাশৰ পৰা শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়। পূৰ্বতে যোশী বিক্ৰম বাত্ৰাৰ কমাণ্ডিং অফিচাৰ আছিল। ২০২২ চনৰ গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ প্ৰাকক্ষণত পালমপুৰ সামৰিক ষ্টেচনত পৰম বীৰ চক্ৰৰ (পিভিচি) কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰাৰ আৱক্ষ মূৰ্তি উন্মোচন কৰা হয়। ইউ আৰ এফ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডছ (ইউনিভাৰ্চেল ৰেকৰ্ডছ ফ'ৰাম)-এ ২০২২ চনৰ ২৬ জুলাইত কাৰ্গিল বিজয় দিৱসৰ প্ৰাকক্ষণত কেৰালাৰ তিৰুৱনন্তপুৰমৰ চুইমিং পুল পাংগোডে মিলিটাৰী ষ্টেচনত বাত্ৰা পানীৰ তলৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰতিকৃতিক স্বীকৃতি প্ৰদান কৰে। পৰাক্ৰম দিৱস উপলক্ষে ভাৰত চৰকাৰে ঘোষণা কৰে যে ২১ গৰাকী পৰম বীৰ চক্ৰ বঁটা বিজয়ীৰ নামেৰে আন্দামান আৰু নিকোবৰ দ্বীপপুঞ্জৰ ২১টা বৃহত্তম নামহীন দ্বীপ নামকৰণ কৰা হৈছে। পৰম বীৰ চক্ৰ বঁটা বিজয়ী হিচাপে বিক্ৰম বাত্ৰাৰ নামেৰে এটা দ্বীপৰ নাম বাত্ৰা দ্বীপ হিচাপে ৰখা হয়। বিক্ৰম বাত্ৰা ভাৰতত 'য়েহ দিল মাংগে ম'ৰ! শ্লোগান ব্যৱহাৰ কৰাৰ বাবেও সুপৰিচিত। তেওঁ মিছনৰ সফলতাৰ যোগাযোগৰ বাবে এই শ্লোগানক তেওঁৰ সংকেত হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। তেওঁ এটা সাক্ষাৎকাৰৰ বাবেও পৰিচিত, য’ত তেওঁ উল্লেখ কৰিছিল যে পাকিস্তানী সৈন্যই তেওঁৰ বিষয়ে যথেষ্ট সচেতন। জনপ্ৰিয় মাধ্যমত সমগ্ৰ কাৰ্গিল যুদ্ধৰ আধাৰত নিৰ্মিত ২০০৩ চনৰ হিন্দী ছবি এল অ’ চি: কাৰ্গিলত অভিষেক বচ্চনে বাত্ৰাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। ইয়াৰ পৰিচালনা বৰ্ডাৰ (১৯৯৭) নিৰ্মাণ কৰা জে পি দত্তয়ে কৰিছিল। এই ছবিখন জে পি ফিল্মছৰ অধীনত মুক্তি লাভ কৰিছিল। ২০২১ চনৰ হিন্দী ছবি শ্বেৰশ্বাহত সিদ্ধাৰ্থ মালহোত্ৰাই বিক্ৰম বাত্ৰাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। এই ছবিখন বিষ্ণুবৰ্ধনে পৰিচালনা কৰিছিল। ধৰ্মা প্ৰডাকচন আৰু কাচ এণ্টাৰটেইনমেণ্টৰ প্ৰযোজক হিচাপে থকা ছবিখনত কিয়াৰা আদৱানীয়েও অভিনয় কৰিছিল। আদিত্য বক্সীৰ দ্বাৰা ৰচিত, ইণ্ডিয়ান ৱাৰ কমিক্স কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰা, পিভিচি শীৰ্ষক এখন গ্ৰাফিক উপন্যাস ২০০৮ চনত মুক্তি লাভ কৰিছিল। তথ্য উৎস উদ্ধৃতি প্ৰসংগ পুথি বাহ্যিক সংযোগ 'দ্য লাইভছ এণ্ড গুড টাইমছ অৱ এ কান্ত্ৰী। ইণ্ডিয়া টুডে কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰায়ে কৈছিল 'য়েহ দিল মাংগে ম'ৰ! এবিপি নিউজ বিক্ৰম বাত্ৰাক স্মৰণ: তেওঁৰ যমজ কাহিনীয়ে আমাক লৱ আৰু কুশৰ কাহিনী কয় দ্য কুইণ্ট হিমাচল প্ৰদেশৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি পৰম বীৰ চক্ৰ

74326

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%95%E0%A6%BE%20%E0%A6%9A%E0%A7%8C%E0%A6%9F%E0%A6%BE

আব্বাক্কা চৌটা

ৰাণী আব্বাক্কা চৌটা উল্লালৰ প্ৰথম টুলুভা ৰাণী আছিল। তেওঁ ষোড়শ শতিকাৰ শেষাৰ্ধত পৰ্তুগীজসকলৰ সৈতে যুঁজিছিল। তেওঁ চৌটা ৰাজবংশৰ আছিল আৰু ভাৰতৰ উপকূলীয় কৰ্ণাটক (টুলুনাডু)ৰ কিছু অংশত শাসন কৰিছিল। তেওঁলোকৰ ৰাজধানী আছিল পুট্টিগে। উল্লালৰ বন্দৰ চহৰখনে তেওঁলোকৰ সহায়ক ৰাজধানী হিচাপে কাম কৰিছিল। পৰ্তুগীজসকলে উল্লালক ইয়াৰ কৌশলগত অৱস্থানৰ বাবে নিজৰ অধীনলৈ আনিবলৈ কেইবাবাৰো প্ৰয়াস কৰিছিল। কিন্তু আব্বাক্কাই চাৰি দশকতকৈও অধিক সময় ধৰি তেওঁলোকৰ প্ৰতিটো আক্ৰমণক প্ৰতিহত কৰিছিল। তেওঁৰ সাহসিকতাৰ বাবে তেওঁক অভয়া ৰাণী বা নিৰ্ভীক ৰাণী হিচাপে পৰিচিত হৈছিল। তেওঁ ঔপনিৱেশিকতাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া প্ৰাচীনতম ভাৰতীয়সকলৰ মাজৰ এগৰাকী আছিল আৰু সেয়ে কেতিয়াবা তেওঁক 'ভাৰতৰ প্ৰথম মহিলা স্বাধীনতা সংগ্ৰামী' বুলি গণ্য কৰা হয়। কৰ্ণাটক ৰাজ্যত তেওঁক ৰাণী কিট্টুৰ চেন্নাম্মা, কেলাদি চেন্নাম্মা, ৰাণী চেন্নাভাইৰাদেৱী আৰু ওনাকে ওবাভাৰ সৈতে বীৰাংগনা, মহিলা যোদ্ধা আৰু দেশপ্ৰেমী হিচাপে স্মৰণ কৰা হয়। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন চৌটাসকলে দিগম্বৰ জৈন বাণ্ট সম্প্ৰদায়ৰ মাতৃতান্ত্ৰিক উত্তৰাধিকাৰ বা আলিয়াসাণ্টানা প্ৰণালী অনুসৰণ কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত আব্বাক্কাৰ খুৰাক তিৰুমালা ৰায়ে তেওঁক উল্লালৰ ৰাণীৰ মুকুট পিন্ধাইছিল। তেওঁ মাংগালোৰৰ বংগ ৰাজ্যৰ ৰজা লক্ষ্মণপ্পা আৰাছা বংগৰাজা দ্বিতীয়ৰ সৈতে আব্বাক্কাৰ বৈবাহিক সম্বন্ধ গঢ়ি তুলিছিল। এই মিত্ৰতাই পিছলৈ পৰ্তুগীজসকলৰ বাবে চিন্তাৰ কাৰণ হৈ পৰিছিল। তিৰুমালা ৰায়ে আব্বাক্কাক যুদ্ধ আৰু সামৰিক ৰণনীতিৰ বিভিন্ন দিশত প্ৰশিক্ষণ দিছিল। অৱশ্যে তেওঁলোকৰ বৈবাহিক সম্বন্ধ কম সময়ৰ বাবে আছিল আৰু পিছলৈ আব্বাক্কা উল্লাললৈ ঘূৰি আহিছিল। তেওঁৰ স্বামীয়ে এনেদৰে আব্বাক্কাৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিশোধ ল'বলৈ আকাংক্ষা কৰিছিল আৰু পিছত আব্বাক্কাৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ যুঁজত পৰ্তুগীজসকলৰ সৈতে যোগ দিছিল। ঐতিহাসিক পটভূমি গোৱাক অতিক্ৰম কৰি ইয়াক নিয়ন্ত্ৰণলৈ অনাৰ পিছত পৰ্তুগীজসকলে ইয়াৰ দক্ষিণদিশে আৰু উপকূল অঞ্চলত মনোযোগ দিছিল। তেওঁলোকে প্ৰথমে ১৫২৫ চনত দক্ষিণ কানাড়া উপকূলত আক্ৰমণ কৰিছিল আৰু মাংগালোৰ বন্দৰ ধ্বংস কৰিছিল। উল্লাল এখন সমৃদ্ধ বন্দৰ আৰু আৰৱ আৰু পশ্চিমৰ অন্যান্য দেশলৈ মছলা বাণিজ্যৰ কেন্দ্ৰ আছিল। লাভজনক বাণিজ্য কেন্দ্ৰ হোৱাৰ বাবে পৰ্তুগীজ, ডাচ্চ আৰু ব্ৰিটিছে অঞ্চলটোৰ লগতে বাণিজ্য পথৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে ইজনে সিজনৰ সৈতে প্ৰতিযোগিতাত মিলিত হৈছিল। অৱশ্যে তেওঁলোকে বিশেষ আগবাঢ়িব পৰা নাছিল কিয়নো স্থানীয় শাসকসকলৰ প্ৰতিৰোধ যথেষ্ট শক্তিশালী আছিল। স্থানীয় শাসকসকলে আনকি জাতি আৰু ধৰ্মীয় সীমাৰেখা কৰ্তন কৰি মিত্ৰতা গঢ়ি তুলিছিল। ৰাণী আব্বাক্কাৰ প্ৰশাসনে জৈন আৰু হিন্দুসকলৰ লগতে মুছলমানসকলক অতি সুন্দৰকৈ প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। ঐতিহাসিক গৱেষণাই এয়া প্ৰকাশ কৰে যে ষোড়শ শতিকাত তেওঁৰ শাসনকালত বেৰী সম্প্ৰদায়ৰ পুৰুষসকলে নৌ বাহিনীত নাবিক হিচাপে কাম কৰিছিল। ৰাণী আব্বাক্কাই ব্যক্তিগতভাৱে মালালীত বান্ধ নিৰ্মাণৰ তদাৰক কৰিছিল আৰু তেওঁ বোল্ডাৰৰ কামৰ বাবে বেৰীসকলক নিযুক্ত কৰিছিল। তেওঁৰ সৈন্যবাহিনীও সকলো সম্প্ৰদায় আৰু জাতিৰ লোকৰে গঠিত আছিল। তেওঁ আনকি কালিকটৰ জামোৰিন সকলৰ সৈতে মিত্ৰতা স্থাপন কৰিছিল। একেলগে তেওঁলোকে পৰ্তুগীজসকলক পৰাহত কৰি ৰাখিছিল। চুবুৰীয়া বংগ ৰাজবংশৰ সৈতে বৈবাহিক সম্পৰ্কে স্থানীয় শাসকসকলৰ মিত্ৰতাত অধিক শক্তি যোগ কৰিছিল। তেওঁ বিদনুৰৰ শক্তিশালী ৰজা ভেংকটাপ্পানায়কাৰ পৰাও সমৰ্থন লাভ কৰিছিল আৰু পৰ্তুগীজ বাহিনীৰ ভাবুকিক উপেক্ষা কৰিছিল। পৰ্তুগীজৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ আব্বাক্কাৰ কৌশলৰ দ্বাৰা স্পষ্টভাৱে বিচলিত পৰ্তুগীজসকলে চৌটাক বৈশ্যতা স্বীকাৰ কৰি তেওঁলোকক কৰ দিবলৈ দাবী কৰিছিল কিন্তু আব্বাক্কাই তেওঁলোকক কৰ পৰিশোধ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। ১৫৫৫ চনত পৰ্তুগীজসকলে এডমিৰেল ডম এলভাৰ' দা চিলভেইৰাক কৰ পৰিশোধ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাৰ পিছত চৌটা ৰাজ্যৰ সৈতে যুঁজিবলৈ পঠিয়াইছিল। এই যুদ্ধত ৰাণী আব্বাক্কাই আকৌ এবাৰ চৌটাক নিজৰ ক্ষমতাত ধৰি ৰাখিবলৈ সক্ষম হয় আৰু সফলতাৰে তেওঁলোকৰ আক্ৰমণক প্ৰতিহত কৰে। ১৫৫৭ চনত পৰ্তুগীজসকলে মাংগালোৰ লুণ্ঠন কৰে। ১৫৬৮ চনত তেওঁলোকে উল্লালৰ প্ৰতি আকৌ মনোযোগ দিছিল কিন্তু আব্বাক্কা ৰাণীয়ে তেওঁলোকক পুনৰ প্ৰতিৰোধ কৰিছিল। তাৰপিছত পৰ্তুগীজ ভাইচৰয় এণ্টেনিঅ' নৰোনহাৰে জৱাঅ' পেইক্সোটো নামৰ এজন পৰ্তুগীজ জেনেৰেল আৰু সৈনিকৰ এটা দল সমুদ্ৰিক পথেৰে প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল। তেওঁলোকে উল্লাল চহৰ দখল কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল আৰু ৰাজকীয় দৰবাৰত প্ৰৱেশ কৰিছিল। অৱশ্যে আব্বাক্কা ৰাণী পলাই গৈছিল আৰু এখন মছজিদত আশ্ৰয় লৈছিল। একে ৰাতি তেওঁ তাইৰ প্ৰায় ২০০জন সৈনিকক একত্ৰিত কৰিছিল আৰু পৰ্তুগীজসকলৰ ওপৰত আক্ৰমণ চলাইছিল। এই যুদ্ধত জেনেৰেল পেইক্সোটো নিহত হয় আৰু সত্তৰজন পৰ্তুগীজ সৈন্যক বন্দী কৰি লোৱা হয়। ইয়াৰ লগতে আন বহুতো পৰ্তুগীজ সৈন্য পিছুৱাই যাবলৈ বাধ্য হয়। পৰৱৰ্তী আক্ৰমণত আব্বাক্কা ৰাণী আৰু তেওঁৰ সমৰ্থকসকলে এডমিৰেল মাস্কাৰেনহাছক হত্যা কৰে আৰু পৰ্তুগীজসকলেও মাংগালোৰ দুৰ্গ এৰি দিবলৈ বাধ্য হয়। পিছলৈ পৰ্তুগীজসকলে কেৱল মাংগালোৰ দুৰ্গ পুনৰ দখল কৰাই নহয় লগতে কুণ্ডাপুৰ (বাসৰুৰ) দখল কৰিছিল। এই লাভৰ স্বত্বেও আব্বাক্কা ৰাণী তেওঁলোকৰ বাবে ভাবুকিৰ উৎস হৈ থাকিল। ৰাণীৰ বিচ্ছিন্ন স্বামীৰ সহায়ত তেওঁলোকে উল্লালৰ ওপৰত আক্ৰমণ চলাইছিল। কেইবাবাৰো যুদ্ধৰ পিছতো কিন্তু আব্বাক্কা ৰাণীয়ে চৌটাক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিছিল। ১৫৭০ চনত তেওঁ আহমেদ নগৰৰ বিজাপুৰ চুলতান আৰু কালিকটৰ জামোৰিনৰ সৈতে মিত্ৰতা গঠন কৰে। তেওঁলোকেও পৰ্তুগীজসকলৰ বিৰোধিতাও কৰিছিল। জামোৰিনৰ সেনাপতি কুট্টি পোকাৰ মাৰ্কাৰে আব্বাক্কাৰ হৈ যুঁজ দিছিল আৰু মাংগালোৰত পৰ্তুগীজ দুৰ্গ ধ্বংস কৰিছিল কিন্তু ঘূৰি অহাৰ সময়ত তেওঁক পৰ্তুগীজসকলে হত্যা কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁৰ স্বামীৰ বিশ্বাসঘাতকতাৰ বাবে আব্বাক্কা যুদ্ধত পৰাজিত হয়। তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয় আৰু কাৰাগাৰলৈ লৈ যোৱা হয়। কিন্তু কাৰাগাৰত তেওঁ বিদ্ৰোহ আৰম্ভ কৰিছিল আৰু যুঁজ দি শেষত মৃত্যুবৰণ কৰিছিল। লোককথা আৰু কিংবদন্তি পৰম্পৰাগত বিৱৰণ অনুসৰি তেওঁ এগৰাকী অত্যন্ত জনপ্ৰিয় ৰাণী আছিল আৰু তেওঁ কেইবাটাও লোককাহিনীৰ অংশ। ৰাণীৰ কাহিনী লোকগীত আৰু উপকূলীয় কৰ্ণাটকৰ জনপ্ৰিয় লোক থিয়েটাৰ যক্ষগানৰ জৰিয়তে প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ মৌখিক সাহিত্য হিচাপে প্ৰচলিত। দৈভা কোলা নামৰ এক স্থানীয় ৰীতিৰ নৃত্যত ব্যক্তিত্বজনে আব্বাক্কা মহাদেৱীৰ মহান কাৰ্য্যবোৰ বৰ্ণনা কৰে। আব্বাক্কাক সাধাৰণতে কৃষ্ণাংগ আৰু সুন্দৰ দেখুৱা হয়। লগতে তেওঁক সদায় সাধাৰণ পোছাক পিন্ধা ৰূপত প্ৰকাশ কৰা হয়। লোককথা সমূহত তেওঁক এগৰাকী যত্নশীল ৰাণী হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হৈছে যিয়ে নিশা লৈকে ন্যায় প্ৰদান কৰি কাম কৰিছিল। কিংবদন্তি সমূহে লগতে দাবী কৰে যে আব্বাক্কা পৰ্তুগীজসকলৰ বিৰুদ্ধে যুঁজত অগ্নিবাণ বা অগ্নি প্ৰজ্বলিত কাড় ব্যৱহাৰ কৰা অন্তিমজন ব্যক্তি আছিল। কিছুমান বিৱৰণে এইটোও দাবী কৰে যে তেওঁৰ দুগৰাকী সমানে বীৰাংগনা ছোৱালী আছিল যিয়ে পৰ্তুগীজসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত তেওঁৰ সৈতে যুঁজিছিল। স্মৃতিচিহ্ন ৰাণী আব্বাক্কা তেওঁৰ গৃহ চহৰ উল্লালত বহুত জনপ্ৰিয়। "বীৰ ৰাণী আব্বাক্কা উৎসৱ" তেওঁৰ স্মৃতিত অনুষ্ঠিত হোৱা এক বাৰ্ষিক উদযাপন। অনুষ্ঠানটোত বিশিষ্ট মহিলাসকলক বীৰ ৰাণী আব্বাক্কা প্ৰশস্তি বঁটা প্ৰদান কৰা হয়। ২০০৩ চনৰ ১৫ জানুৱাৰীত ভাৰতীয় ডাক বিভাগে ৰাণী আব্বাক্কাক চিত্ৰিত কৰি এলানি ডাক টিকট জাৰি কৰিছিল। ইয়াৰ লগতে বাজপে বিমানবন্দৰৰ নাম তেওঁৰ নামেৰে নামকৰণ কৰিবলৈ দাবী উত্থাপন কৰা হৈছে। উল্লালত ৰাণীৰ এটা ব্ৰঞ্জৰ মূৰ্তি আৰু বাংগালোৰত আন এটা ব্ৰঞ্জৰ মূৰ্তি স্থাপন কৰা হৈছে। অমৰ চিত্ৰ কথাই 'ৰাণী আব্বাক্কা- দ্য কুইন হু নিউ ন' ফিয়াৰ' নামৰ এখন কিতাপ প্ৰকাশ কৰিছিল। কৰ্ণাটক ইতিহাস একাডেমীয়ে ৰাজ্যৰ ৰাজধানীত কুইনছ ৰোড পথটোক 'ৰাণী আব্বাক্কা দেৱী পথ' হিচাপে নামকৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছে। ৰাণী আব্বাক্কা শ্ৰেণীৰ পেট্ৰ'ল জাহাজ হিন্দুস্তান শ্বিপয়াৰ্ড লিমিটেডত নিৰ্মাণ কৰা পাঁচখন ইনশ্বৰ পেট্ৰ'ল জাহাজৰ (আইপিভি) শৃংখলাৰ প্ৰথমখন ভাৰতীয় উপকূলৰক্ষী বাহিনীৰ জাহাজ আইচিজিএছ ৰাণী আব্বাক্কাক ২০১২ চনৰ ২০ জানুৱাৰী তাৰিখে বিশাখাপট্টনমত কমিচন কৰা হৈছিল। আব্বাক্কা মহাদেৱী নামেৰে ইয়াৰ নামকৰণ কৰা হৈছে আৰু ইয়াক চেন্নাইত ৰখা হৈছে। পাদটিকা তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ আব্বাক্কা ৰাণী অখ্যাত যোদ্ধা ৰাণী পশ্চিমীয়া উপনিবেশ স্থাপনকাৰীসকলৰ ওপৰত ৰাণী আব্বাক্কাৰ বিজয় জালুক ৰাণী আব্বাক্কা আব্বাক্কা, কৰ্ণাটকৰ যোদ্ধা ৰাণী ৰাণী আব্বাক্কাক তেওঁৰ প্ৰাপ্য দিয়া হোৱা নাই সাহসী আব্বাক্কা এতিয়াও তেওঁ প্ৰাপ্যৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে বুৰঞ্জীবিদ ড° জ্যোৎস্না কামাতৰ আব্বাক্কাৰ ওপৰত প্ৰবন্ধ ভাৰতৰ ইতিহাস কৰ্ণাটক ভাৰতৰ শাসক

73947

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%A4%E0%A6%A4%20%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A7%B0%20%E0%A6%AF%E0%A7%8C%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%82%E0%A6%97%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%83%E0%A6%A4%E0%A6%95%E0%A7%B0%E0%A6%A3

ভাৰতত নাৰীৰ যৌনাংগ বিকৃতকৰণ

ভাৰতৰ কিছুমান ইছলামিক গোটৰ মহিলাৰ যৌনাঙ্গ বিকৃতকৰণৰ বা চমুকৈ প্ৰথা আছে। এইটো সাধাৰণতে ছোৱালী এজনীৰ সাত বছৰ বয়সত কৰা হয় আৰু ভগাঙ্কুৰৰ আৱৰণ সম্পূৰ্ণ বা আংশিকভাবে আঁতৰাই পেলোৱা হয়। এই বিকৃতিৰ ফলত নাৰীগৰাকী অস্বস্তিত ভুগাৰ পৰা বীজাণুৰ সংক্ৰমণলৈকে হ'ব পাৰে। প্ৰথা অনুশীলন ভাৰতত চিয়া মুছলমানৰ দাউদী বোহৰা সম্প্ৰদায়ে প্ৰথা অনুসৰণ কৰে, যিটো সম্প্ৰদায়ৰ সদস্য সংখ্যা প্ৰায় ১০ লাখ। খৎনা, খাফজ আৰু খাফদ নামেৰে জনাজাত এই অনুশীলন ছয়- সাত বছৰীয়া ছোৱালীৰ ওপৰত প্ৰয়োগ কৰা হয় আৰু ইয়াৰ ফলত ভগাঙ্কুৰৰ আৱৰণ সম্পূৰ্ণ বা আংশিকভাৱে আঁতৰাই পেলোৱা হয়। দাউদী বোহৰাৰ আধ্যাত্মিক নেতা মুফাদ্দাল চৈফুদ্দিনে স্পষ্টকৈ কৈছে যে যদিও হাজাৰ হাজাৰ বছৰ আগতে লিখা ধৰ্মীয় কিতাপবোৰে পুৰুষ আৰু মহিলা উভয়ৰে বাবে ধৰ্মীয় পৱিত্ৰতাৰ প্ৰয়োজনীয়তা নিৰ্দিষ্ট কৰিছে, বোহৰাসকলে দেশক আৰু দেশৰ আইনক সন্মান কৰিব লাগিব। যিবোৰ দেশত মুছলমান মহিলাৰ খৎনা নিষিদ্ধ, সেই দেশবোৰত মুছলমান মহিলাক খৎনা কৰাৰ পৰা বিৰত থাকিব লাগিব। বোহৰা সম্প্ৰদায়ৰ অন্য ঠাল, যেনে চুলেমানী বোহৰা আৰু আলাৱি বোহৰাকে ধৰি অন্যান্য বোহৰা ঠাল আৰু কেৰালাৰ কিছুমান চুন্নী সম্প্ৰদায়ৰ লোকে মহিলাৰ যৌনাংগ বিকৃতকৰণৰ অনুশীলন কৰে বুলি কোৱা হয়। পৰিণতি ডাঃ মেঘনা ৰেড্ডী জে নামৰ এগৰাকী স্ত্ৰীৰোগ বিশেষজ্ঞই ২০১৮ চনত প্ৰতিবেদন দিছিল যে খৎনাৰ ফলত পৰৱৰ্তী জীৱনত জটিলতাৰ সৃষ্টি হ'ব পাৰে। যাৰ ভিতৰত আছে সন্তান জন্মৰ জটিলতা আৰু মূত্ৰনলীৰ সংক্ৰমণ। এটা ক্ষেত্ৰত এজনী ছোৱালীক খৎনা কৰাৰ পাছত বীজাণুৰ সংক্ৰমণ হৈছিল আৰু তাইক আৰোগ্য কৰিবলৈ যথেষ্ট প্ৰচেষ্টাৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। এটা সৰু অধ্যয়নত প্ৰসূতি আৰু স্ত্ৰীৰোগ বিশেষজ্ঞ ডাক্তৰ সুজাত ভালিয়ে বিছজনী বোহৰা পৰীক্ষা কৰিছিল। এনে ধৰণৰ অধ্যয়ন ভাৰতত প্ৰথম আছিল। সুজাত ভালিয়ে প্ৰতিবেদন দিছিল যে কেৱল এজন বিশেষজ্ঞইহে ভগাঙ্কুৰ কটা নোযোৱাকৈ ইয়াৰ আৱৰণখন কাটিব আৰু পৃথক কৰিবলৈ সক্ষম। বেছিভাগ পৰীক্ষাতে সেইসকল মহিলাৰ ভগাঙ্কুৰ কটা যোৱা পৰিলক্ষিত হৈছিল। ভালিৰ মতে, আধাতকৈ বেছি সংখ্যকে এক প্ৰকাৰৰ জ্বলা-পোৰা অনুভৱ কৰে, ৩০ শতাংশই খোজ কাঢ়োতে আৰু প্ৰস্ৰাৱ কৰোঁতে অস্বস্তি অনুভৱ কৰে বা অঞ্চলটোত সংবেদনশীলতা হেৰুৱাই পেলায়। জৰীপটোত পাঁচখন ভাৰতীয় ৰাজ্যৰ ৮৩ গৰাকী মহিলা আৰু ১১জন পুৰুষক সামৰি লোৱা হৈছিল আৰু দেখা গৈছিল যে সঁহাৰি জনোৱাসকলৰ ৭৫ শতাংশৰ জীয়ৰী, যিসকলৰ বয়স অন্ততঃ সাত বছৰ আছিল, সাত বছৰ বয়সৰ ছোৱালী আছিল, যৌনাঙ্গ বিকৃতকৰণৰ ভুক্তভোগী আছিল। সক্ৰিয়তা বিৰোধিতা ২০১১ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত এগৰাকী বোহৰা মহিলাই দাউদী বোহৰাৰ ধৰ্মীয় নেতা মহম্মদ বুৰহানুদ্দিন নিষিদ্ধ কৰিবলৈ" অনুৰোধ কৰি এখন অনলাইন আবেদন দিয়ে। এজন মুখপাত্ৰই কোনো পৰিৱৰ্তন অস্বীকাৰ কৰি কয়, "বোহৰা মহিলাসকলে বুজিপোৱা উচিত যে আমাৰ ধৰ্মই এই প্ৰথাৰ সমৰ্থন কৰে আৰু তেওঁলোকে কোনো যুক্তি অবিহনে ইয়াক অনুসৰণ কৰা উচিত। মুম্বাই স্থিত দুটা সংগঠন- "চাহিয়ো" আৰু "উই স্পিক আউট"-এ ফেব্ৰুৱাৰী ২০১৬ত নামৰ এটা অভিযান আৰম্ভ কৰিছিল; ২০১৭ চনত ৰমজানৰ সময়ত এই অভিযানৰ পুনৰাবৃত্তি কৰা হৈছিল। প্ৰচাৰটোৱে মহিলাৰ যৌনাঙ্গ বিকৃত কৰণৰ বিষয়ে মতামত প্ৰচাৰ কৰিছিল। বোহৰা মহিলাৰ ওপৰত কৰা এক অনলাইন জৰীপত চাহিয়োৱে জানিব পাৰিলে যে ৮০ শতাংশ অংশগ্ৰহণকাৰীৰ ছয় বা সাত বছৰ বয়সত চুন্নত কৰা হৈছিল; ৮১ শতাংশই বিচাৰিছিল যে প্ৰথাটো বন্ধ হওক। সমৰ্থন ২০১৭ চনৰ মে মাহত ছয়গৰাকী বোহৰা মহিলাই তেওঁলোকৰ "বিশ্বাস, ৰীতি-নীতি, সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মীয় অধিকাৰ" সমৰ্থন কৰিবলৈ দাউদী বোহৰা ৱমেন ফৰ ৰিলিজিয়াছ ফ্ৰীডম নামৰ সংগঠন এটা প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ই মুফাদ্দাল চৈফুদ্দিনক অনুসৰণ কৰা প্ৰায় ৭৫,০০০ মহিলাৰ মতামতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে বুলি দাবী কৰা হৈছে। -এ কৈছে যে দাউদী বোহৰাৰ দ্বাৰা অনুশীলন কৰা এটা নিৰ্দোষ পদ্ধতি আৰু ই অঙ্গচ্ছেদ নহয়। -ৰ লক্ষ্য হৈছে "ভাৰতত দাউদী বোহৰা মহিলাৰ অধিকাৰৰ বাবে থিয় দিয়া", বিশেষকৈ যিসকল মহিলাই ধৰ্মীয় বিশ্বাস, প্ৰথা, ৰীতি-নীতি আৰু সংস্কৃতি অনুসৰণ কৰাত বাধাগ্ৰস্থ হৈছে, সেই সকলক সুৰক্ষা দিয়া। ২০১৮ চনৰ জুলাই মাহত জ্যেষ্ঠ অধিবক্তা অভিষেক মনু সিংভিয়ে উচ্চতম ন্যায়ালয়ত -ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰি কয় যে "দাউদী বোহৰা সম্প্ৰদায়ৰ মাজত প্ৰচলিত খৎনা ধৰ্মৰ এক অপৰিহাৰ্য অংশ আৰু ভাৰতৰ সংবিধানৰ অনুচ্ছেদ ২৫ আৰু ২৬ ৰ অধীনত তেওঁলোকৰ ধৰ্ম পালন আৰু প্ৰচাৰৰ অধিকাৰ সুৰক্ষিত।" তথ্য উৎস মানৱ অধিকাৰ উলঙ্ঘন ভাৰতত নাৰীৰ অধিকাৰ নাৰীৰ বিৰুদ্ধে

75896

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80

নাৰী

এগৰাকী নাৰী হৈছে এক প্ৰাপ্তবয়স্ক মানৱী। প্ৰাপ্তবয়স্ক হোৱাৰ আগতে, এগৰাকী নাৰীক ছোৱালী (কন্যা শিশু বা কিশোৰী) বুলি কোৱা হয়। সাধাৰণতে, এগৰাকী নাৰীৰ দুটা এক্স ক্ৰম'জম থাকে আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁ গৰ্ভধাৰণ কৰিবলৈ আৰু যৌৱনৰ পৰা ৰজোনিবৃত্তিলৈকে সন্তান জন্ম দিবলৈ সক্ষম। স্ত্ৰী প্ৰজনন তন্ত্ৰই নাৰীৰ শাৰীৰিক গঠনক পুৰুষৰ শৰীৰতন্ত্ৰৰ পৰা পৃথক কৰে ইয়াৰ ভিতৰত আছে ডিম্বাশয়, ফেলোপিয়ান নলী, জৰায়ু, যোনি, আৰু ভালভা। প্ৰাপ্তবয়স্ক নাৰীৰ শ্ৰোণী বহল, কঁকাল বহল, আৰু স্তনদ্বয় প্ৰাপ্তবয়স্ক পুৰুষতকৈ ডাঙৰ। মহিলাৰ মুখমণ্ডল আৰু শৰীৰৰ অন্যান্য অংশত লোমৰ পৰিমাণ যথেষ্ট কম, শৰীৰৰ চৰ্বিৰ গঠন অধিক, আৰু পুৰুষতকৈ গড়ে চাপৰ আৰু কম পেশীবহুল। সমগ্ৰ মানৱ ইতিহাসত, পৰম্পৰাগত লিংগ ভূমিকাই প্ৰায়ে নাৰীৰ কাৰ্যকলাপ আৰু সুযোগবোৰক নিৰ্ধাৰণ কৰাৰ লগতে তাক সীমিত কৰি ৰাখিছে। বহুতো ধৰ্মীয় মতবাদত মহিলাসকলৰ বাবে কিছুমান নিয়ম নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। বহুতো সমাজত বিংশ শতিকাৰ সময়ছোৱাত প্ৰতিবন্ধকতা শিথিল হোৱাৰ লগতে মহিলাসকলে পৰম্পৰাগত গৃহিণীৰ বাহিৰেও কেৰিয়াৰৰ প্ৰৱেশাধিকাৰ লাভ কৰিছে, আৰু উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰাৰ সামৰ্থ্য লাভ কৰিছে। মহিলাৰ বিৰুদ্ধে হিংসা(পৰিয়ালৰ ভিতৰত হওক বা সম্প্ৰদায়ত হওক)ৰ এক দীঘলীয়া ইতিহাস আছে আৰু এই হিংসা মুখ্যতঃ পুৰুষৰ দ্বাৰা সংঘটিত হৈ আহিছে। ট্ৰান্স মহিলা সকলৰ জন্মৰ সময়ত পুৰুষ যৌনাংগ থাকে যি তেওঁলোকৰ লিংগ পৰিচয়ৰ সৈতে সংগতি নাৰাখে, আনহাতে আন্তঃযৌন মহিলাৰ এনে কিছুমান যৌন বৈশিষ্ট্য থাকিব পাৰে যি সমূহ নাৰী জীৱবিজ্ঞানৰ সাধাৰণ ধাৰণাৰ সৈতে খাপ নাখায়। পৰিভাষা শৈশৱ, যৌৱন আৰু কৈশোৰৰ মাজেৰে পাৰ হোৱাৰ পিছৰ সময়চোৱাই এগৰাকী মানৱীৰ নাৰীত্ব জীৱনৰ সময়। বিভিন্ন দেশৰ বিভিন্ন আইন থাকিলেও ১৮ বছৰ বয়সকেই সাধাৰণতে সংখ্যাগৰিষ্ঠ বয়স বুলি গণ্য কৰা হয় (যি বয়সত এজন ব্যক্তিক আইনীভাৱে প্ৰাপ্তবয়স্ক বুলি গণ্য কৰা হয়)। নাৰী শব্দটো সাধাৰণতে যিকোনো বয়সৰ স্ত্ৰী লিংগৰ ব্যক্তিক বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। গাৰ্ল শব্দটোৰ মূল ইংৰাজী অৰ্থ আছিল "যিকোনো লিংগৰ কোমল বয়সৰ ব্যক্তি"; ষোড়শ শতিকাৰ আৰম্ভণিত হে ইয়াৰ অৰ্থ বিশেষকৈ এগৰাকী কন্যা শিশু বুলি ধৰা হয়। ছোৱালী শব্দটো কেতিয়াবা এগৰাকী যুৱতী বা অবিবাহিত মহিলাক বুজাবলৈ মৌখিক ৰূপত ব্যৱহাৰ কৰা হয়; অৱশ্যে, ১৯৭০-ৰ দশকৰ আৰম্ভণিতে, নাৰীবাদীসকলে শব্দটোৰ এনে অৰ্থত ব্যৱহাৰক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল কিয়নো প্ৰাপ্তবয়স্ক মহিলাক বুজাবলৈ শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিলে ই সু-সংজ্ঞাবদ্ধ নহয়। বিশেষকৈ, আগতে প্ৰায়ে ব্যৱহাৰ হোৱা এটা শব্দ অফিচ গাৰ্ল বৰ্তমানৰ প্ৰেক্ষাপটত বিলুপ্তপ্ৰায়। ইয়াৰ বিপৰীতে, কিছুমান সংস্কৃতিত পৰিয়ালৰ সন্মানক নাৰীৰ কুমাৰীত্বৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কৰা হয়। গাৰ্ল শব্দটো (বা আন ভাষাত ইয়াৰ সমতুল্য) এতিয়াও অবিবাহিত মহিলাক বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়; এই অৰ্থত ইয়াক প্ৰায় কম-বেছি পৰিমাণে অপ্ৰচলিত ইংৰাজী মেড বা মেডেনৰ সৈতে সাদৃশ্যপূৰ্ণ ধৰণে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। জৈৱিক বিৱৰণ সাধাৰণতে মহিলাৰ কোষবোৰত দুটা এক্স ক্ৰম'জম থাকে, আৰু পুৰুষৰ কোষবোৰত এক্স আৰু ৱাই ক্ৰম'জম থাকে। প্ৰাৰম্ভিক ভ্ৰূণ বিকাশৰ সময়ত দুয়োটা লিংগৰ ভ্ৰূণৰ ৰূপতত্ত্ব প্ৰায় ৬ বা ৭ সপ্তাহলৈকে একে হয়। মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত যৌন পাৰ্থক্য এনেদৰে আগবাঢ়ে যি গণ্ডল হৰমনৰ পৰা স্বতন্ত্ৰ। যিহেতু মানুহৰ ক্ষেত্ৰত কেৱল মাতৃৰ ডিম্বাশয়ৰ পৰাহে মাইটোকণ্ড্ৰিয়েল ডিএনএ উত্তৰাধিকাৰী হয়, সেয়ে বংশানুক্ৰমিক গৱেষকসকলে মাতৃবংশৰ বিষয়ে আগতীয়াকৈ ধাৰণা গ্ৰহণ কৰিব পাৰে। নাৰীৰ যৌৱন প্ৰাপ্তিৰ ফলত শাৰীৰিক পৰিৱৰ্তন হয় যি নিষিক্তকৰণৰ জৰিয়তে যৌন প্ৰজনন ক্ষমতাক সক্ষম কৰে। মগজুৰ পিটুইটাৰি গ্ৰন্থিৰ পৰা ৰাসায়নিক সংকেতৰ সঁহাৰি স্বৰূপে, ডিম্বাশয়ে এষ্ট্ৰোজেন প্ৰস্তুত কৰে যি শৰীৰৰ পৰিপক্বতা উদ্দীপিত কৰে, এই সমূহৰ ভিতৰত উচ্চতা আৰু ওজন বৃদ্ধি, শৰীৰৰ চুলিৰ বিকাশ, স্তনৰ বিকাশ আৰু ঋতুস্ৰাৱৰ আৰম্ভণি আদি পৰিৱৰ্তন সমূহ সাধাৰণতে ১২-১৩ বছৰ বয়সৰ ভিতৰত আৰম্ভ হয়। ডিম্বাশয়ে হৰমন প্ৰস্তুতৰ নিয়ন্ত্ৰক কাৰ্যৰ উপৰিও, স্ত্ৰী গেমেট প্ৰস্তুত কৰে যি পুৰুষ গেমেটৰ (শুক্ৰাণু) দ্বাৰা নিষিক্ত হ'লে, নতুন আনুবংশিক ব্যক্তি গঠন কৰে। জৰায়ু হৈছে বিকাশশীল ভ্ৰূণ আৰু পেশীৰ সুৰক্ষা আৰু প্ৰতিপালনৰ বাবে কোষকলা থকা এক অঙ্গ যাতে সন্তান জন্ম দিয়াৰ সময়ত ইয়াক নিষ্কাশন কৰিব পাৰি। যৌনসঙ্গম আৰু জন্মৰ সময়ত যোনিৰ ব্যৱহাৰ হয়, যদিও যোনি শব্দটো প্ৰায়ে মৌখিক ভাৱে ইংৰাজী ভাষাৰ ভালভাক (বা বাহ্যিক স্ত্ৰী জননাংগ) বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয় য'ত লেবিয়া, ভগাঙ্কুৰ আৰু স্ত্ৰী মূত্ৰনলী থাকে। স্তনৰ গ্ৰন্থিবোৰ গাখীৰ উৎপাদন কৰিবলৈ এপোক্ৰিনসদৃশ গ্ৰন্থিৰ পৰা বিকশিত হোৱা বুলি ধাৰণা কৰা হয়, ই এক পুষ্টিকৰ নিঃসৰণ যি স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ আটাইতকৈ স্বকীয় বৈশিষ্ট্য। পৰিপক্ব মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত স্তন সাধাৰণতে আন বেছিভাগ স্তন্যপায়ী প্ৰাণীতকৈ অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ; ই কেৱল গাখীৰ উৎপাদনৰ বাবেই প্ৰয়োজনীয় নহয়, স্তনৰ গুৰুত্ব আংশিকভাৱে যৌন বাছনিৰ এক উপাদান বুলিও ধাৰণা কৰা হয়। সাধাৰণতে ৪৯ ৰ পৰা ৫২ বছৰ বয়সৰ ভিতৰত এগৰাকী মহিলা ৰজোনিবৃত্তিত উপনীত হয়, এয়া হৈছে মহিলাৰ জীৱন চক্ৰৰ এটা পৰ্যায় যেতিয়া ঋতুস্ৰাৱ স্থায়ীভাৱে বন্ধ হয়, আৰু তেওঁলোক সন্তান জন্ম দিবলৈ অক্ষম হৈ পৰে উৰ্বৰাতাৰ হাৰ মুঠ উৰ্বৰতাৰ হাৰ (টিএফআৰ) হৈছে এগৰাকী নাৰীয়ে জীৱনকালত জন্ম দিয়া শিশুৰ গড় সংখ্যা। এই হাৰ সমগ্ৰ পৃথিৱীত অঞ্চলভেদে যথেষ্ট পৃথক। ২০১৬ চনত, সৰ্বাধিক আনুমানিক টিএফআৰ আছিল নাইজাৰত (প্ৰতি গৰাকী মহিলাৰ বিপৰীতে জন্ম দিয়া শিশুৰ পৰিমাণ আছিল ৬.৬২ টা) আৰু এই সৰ্বনিম্ন আছিল ছিংগাপুৰত (০.৮২ শিশু/মহিলা)। যদিও বেছিভাগ আফ্ৰিকাৰ উপ-চাহাৰা অঞ্চলৰ টিএফআৰ উচ্চ। এই উচ্চ হাৰে সম্পদৰ অভাৱৰ সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰে আৰু অত্যধিক জনসংখ্যাত অৰিহণা যোগায়। বেছিভাগ পশ্চিমীয়া দেশত বৰ্তমান এক উপ প্ৰতিষ্ঠাপন উৰ্বৰতাৰ হাৰ প্ৰচলিত হৈছে যাৰ ফলত জনসংখ্যা ৰ বয়স বৃদ্ধি আৰু জনসংখ্যাৰ হাৰ হ্ৰাস কৰিছে। পৃথিৱীৰ বহুতো ঠাইত, যোৱা কেইটামান দশকত পাৰিবাৰিক গাঁথনিৰ পৰিৱৰ্তন হৈছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, পশ্চিমত জীৱন ধাৰণৰ ব্যৱস্থাৰ পৰা আঁতৰি যোৱাৰ এক প্ৰৱণতা আছে য'ত কেৱল মৌলিক পৰিয়ালৰটোহে অন্তৰ্ভুক্ত। ইয়াৰ উপৰি বৈবাহিক উৰ্বৰতাৰ পৰা অবৈবাহিক উৰ্বৰতালৈ যোৱাৰ আন এক প্ৰৱণতাও প্ৰচলিত। বিবাহ নোহোৱাকৈয়ে সম্পৰ্কত থকা প্ৰেমিকযুগলে সন্তান জন্ম দিয়া বা অবিবাহিত মহিলাই একক অভিভাৱকৰ দায়িত্ব পালনেৰে সন্তান জন্ম দিব পাৰে। পৃথিৱীৰ কিছুমান ঠাইত বিবাহৰ পূৰ্বে সন্তান জন্ম এক সাধাৰণ কথা আৰু ই সম্পূৰ্ণৰূপে গ্ৰহণ যোগ্য। অৱশ্যে আন কিছুমান ঠাইত এই ধাৰণাটো সামাজিক নিয়মৰ আধাৰত ধৰা নহয় আৰু অত্যন্ত কলঙ্কিত বিষয় বুলি মান্যতা প্ৰদান কৰা হয়। এনে অঞ্চলত অবিবাহিত মাতৃসকলে এই ক্ষেত্ৰত সামাজিক বৰ্জনৰ সন্মুখীন হয়, ইয়াৰ ভিতৰত পৰিয়ালৰ সদস্যৰ দ্বাৰা হিংসা, আনকি চৰম পৰ্যায়ত সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হত্যা পৰ্যন্ত হোৱা দেখা যায়। ইয়াৰ উপৰিও বহুতো দেশত বিবাহৰ পূৰ্বে যৌন সম্ভোগ অবৈধ। সেই সমূহৰ ভিতৰত আছে: চৌদি আৰৱ, পাকিস্তান, আফগানিস্তান, ইৰাণ, কুৱেইট, মালদ্বীপ, মৰক্কো, ওমান, মৌৰিতানিয়া, সংযুক্ত আৰৱ আমিৰাত, চুদান, আৰু ইয়েমেন সংস্কৃতি ভেদে মাতৃৰ সামাজিক ভূমিকাও পৃথক পৃথক। পৃথিৱীৰ বহুতো ঠাইত, নিৰ্ভৰশীল সন্তান থকা মহিলাসকল ঘৰতে থাকিব আৰু তেওঁলোকৰ সকলো শক্তি সামৰ্থ্য শিশু প্ৰতিপালনৰ বাবে সমৰ্পিত কৰিব বুলি আশা কৰা হয়, আনহাতে আন কোনো কোনো ঠাইত মাতৃসকল প্ৰায়ে মজুৰী ভিত্তিক কামলৈ উভতি আহে। সন্তান জন্মৰ অধিকাৰ আৰু স্বাধীনতা প্ৰজনন অধিকাৰ হৈছে প্ৰজনন আৰু প্ৰজনন স্বাস্থ্যসম্পৰ্কীয় আইনী অধিকাৰ আৰু স্বাধীনতা। ইণ্টাৰনেচনেল ফেডাৰেচন অফ গাইনোকোলজী এণ্ড অবষ্টেট্ৰিস্কৰ মতে: বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই প্ৰকাশ কৰা প্ৰতিবেদন অনুসৰি ২০১০ চনৰ পৰা ২০১৪ চনলৈ কেৱল তথ্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি, প্ৰতি বছৰে বিশ্বজুৰি ৫৬ নিযুত প্ৰৰোচিত গৰ্ভপাত হৈছিল। সেইবোৰৰ ভিতৰত, প্ৰায় ২৫ নিযুত গৰ্ভপাত অসুৰক্ষিত বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই প্ৰতি ১০০,০০০ অসুৰক্ষিত গৰ্ভপাতৰ বাবে বিকশিত অঞ্চলত প্ৰায় ৩০ গৰাকী মহিলাৰ আৰু বিকাশশীল অঞ্চলবোৰত ২২০ গৰাকী মহিলাৰ মৃত্যু হোৱাৰ বিপৰীতে উপ-চাহাৰা আফ্ৰিকাত প্ৰতি ১০০,০০০ অসুৰক্ষিত গৰ্ভপাতত ৫২৯ গৰাকী মাতৃৰ মৃত্যু হয় বুলি প্ৰতিবেদনত প্ৰকাশ কৰিছিল। বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই এই মৃত্যুৰ কাৰণবোৰ ভিতৰত উল্লেখ কৰিছে: প্ৰতিবন্ধক আইন সেৱাৰ দুৰ্বল উপলব্ধতা ব্যয়বহুলতা কলংকৰ ভয় স্বাস্থ্য-যত্ন প্ৰদানকাৰীসকলৰ বিবেকবান আপত্তি জনক পৰামৰ্শ, বিভ্ৰান্তিকৰ তথ্যৰ ব্যৱস্থা, তৃতীয় পক্ষৰ অনুমোদন, আৰু চিকিৎসাগতভাৱে অপ্ৰয়োজনীয় পৰীক্ষা। লিংগ ভূমিকা শেহতীয়াকৈ সমগ্ৰ বিশ্বত লিংগ ভূমিকাৰ যথেষ্ট পৰিৱৰ্তন ঘটিছে। ইতিহাসৰ আগৰ কিছুমান বিন্দুত, কম বয়সৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা শিশুৰ বৃত্তিগত আকাংক্ষা লিংগ অনুসৰি পৃথক আছিল। বৰ্তমান সময়ত কৰ্মৰ প্ৰায় প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত নাৰীৰ ভূমিকাই প্ৰসাৰতা লাভ কৰিছে। খেলৰ জগত খনটো নাৰীৰ অৱদান কম নহয়। বিশ্বৰ প্ৰায় সৰহ সংখ্যক নাৰীৰ সাধাৰণ কাম হৈছে পৰিয়াল পৰিচালনাত ঘৰুৱা কাম আদি কৰা, খাদ্য ৰন্ধা, কেঁচুৱা জন্মদিয়া আৰু প্ৰতিপাল কৰা আদি। ব্যক্তিৰ আৱেগ, কৰ্মক্ষেত্ৰ, ঘৰ, দৈহিক উপস্থাপন, ইত্যাদিৰ ক্ষেত্ৰত সমাজত প্ৰায়ে কিছুমান দৃঢ়বদ্ধতা প্ৰচলিত হৈ আছে। এইবোৰে নাৰী-পুৰুষৰ অধিকাৰক খৰ্ব কৰে। ভাৰতৰ দৰে পুৰুষ প্ৰধান সমাজ ব্যৱস্থাটো পূৰ্বতে সমাজৰ প্ৰায় প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত নাৰীৰ বিপৰীতে পুৰুষৰ উপস্থিতিক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া হৈছিল। বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ভোট দানৰ অধিকাৰৰ ক্ষেত্ৰটো নাৰীয়ে সংগ্ৰাম কৰিব লগা হৈছে। কৰ্মক্ষেত্ৰত কেৱল লিংগ পাৰ্থক্যৰ বাবেই মজুৰীৰ ক্ষেত্ৰটো নাৰী পুৰুষৰ সমতাক অস্বীকাৰ কৰা হয়। ২০১৩ বৰ্ষত ভাৰতত লিংগ অনুসৰি মজুৰিৰ ব্যৱধান ২৪.৮১% বুলি অনুমান কৰা হৈছিল। লগতে অৰ্থনীতিত মহিলাৰ অংশগ্ৰহণৰ স্তৰ বিশ্লেষণ কৰোঁতে এই প্ৰতিবেদনে ভাৰতক বিশ্বৰ ভিতৰত তালিকাৰ তলৰ ১০খন দেশৰ ভিতৰত অন্যতম হিচাপে স্থান দিছে। মজুৰি লাভ কৰা শ্ৰমিক সকলৰ মাজত মহিলাৰ অংশগ্ৰহণৰ হাৰ সাধাৰণতে কম। তেওঁলোকৰ অংশগ্ৰহণ মুখ্যতঃ কৃষি খণ্ডৰ গ্ৰাম্য এলেকাত কেন্দ্ৰীভূত হয়। উত্তৰ ভাৰতৰ গ্ৰাম্য অঞ্চলত দেখা গৈছে যে লিংগৰ ভিত্তিত শ্ৰম বিভিন্ন ভাগত বিভক্ত কৰা হয়। কৃষিৰ কিছুমান কাৰ্যকলাপ বিশেষকৈ মহিলাসকলক আৱণ্টন কৰা হৈছে। কিছুমান কাম যেনে শস্য শুকোৱা আৰু সংৰক্ষণ কৰা আদি মহিলাৰ দ্বাৰা আনহাতে অন্যান্য কাম যেনে হাল বোৱা আৰু শস্য চলোৱা কেৱল পুৰুষৰ দ্বাৰা কৰা হয়। এয়া কেৱল অগ্ৰাধিকাৰ আৰু আধিপত্য নহয়। ব্যক্তিগত সেৱা আৰু যত্নৰ কামৰ সৈতে জড়িত খণ্ডবোৰত ভাৰতত মহিলা শ্ৰমিকৰ অংশগ্ৰহণ অধিক হোৱা দেখা গৈছে। অনানুষ্ঠানিক ক্ষেত্ৰত বিশেষকৈ কৃষিক্ষেত্ৰতো মহিলাৰ অংশগ্ৰহণ অধিক। ফেশ্বন, ড্ৰেচিং ক'ড পৃথিৱীৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ মহিলাসকলে বিভিন্ন ধৰণে পোছাক পৰিধান কৰে, তেওঁলোকৰ পোছাকৰ পছন্দবোৰ স্থানীয় সংস্কৃতি, ধৰ্মীয় নীতি, পৰম্পৰা, সামাজিক নিয়ম আৰু ফেশ্বনৰ প্ৰৱণতাৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হয়। শালীনতা সম্পৰ্কে বিভিন্ন সমাজৰ বিভিন্ন ধাৰণা আছে। অৱশ্যে অধিকাৰৰ ক্ষেত্ৰত বিশেষকৈ পোছাকৰ ক্ষেত্ৰত সকলো সমাজত মহিলাৰ পছন্দ স্বাধীন নহয়। আইনে তেওঁলোকে কি পিন্ধিব পাৰে বা কি পিন্ধিব নোৱাৰে সম্পৰ্কীয় কিছুমান প্ৰতিবন্ধকতা আৰোপ কৰে। এইটো বিশেষকৈ ইছলামিক পোছাকৰ ক্ষেত্ৰত চৰ্চিত। যদিও কিছুমান অধিকাৰ ক্ষেত্ৰই আইনীভাৱে এনে সম্পূৰ্ণ আবুৰতা প্ৰদান কৰা পোছাক বাধ্যতামূলক কৰে, আন কিছুমান দেশত ৰাজহুৱা স্থানত হিজাব জাতীয় পোছাক (যেনে বোৰ্খা/মুখ ঢাকি ৰখা) পিন্ধাৰ ক্ষেত্ৰত নিষেধাজ্ঞা আছে। এনে নিষেধাজ্ঞা থকা এখন দেশ হৈছে ফ্ৰান্স। এই ধৰণৰ পোছাকৰ ক্ষেত্ৰত থকা বাধ্যতামূলক তথা নিষিদ্ধ কৰা আইন- দুয়োটাই অত্যন্ত বিতৰ্কিত। শিক্ষা একক-লিংগ শিক্ষা পৰম্পৰাগতভাৱে প্ৰভাৱশালী আৰু এতিয়াও যথেষ্ট প্ৰাসংগিক। সৰ্বজনীন শিক্ষা, অৰ্থাৎ লিংগৰ পাৰ্থক্যৰ পৰা স্বতন্ত্ৰ ৰাজ্যিক শিক্ষা ব্যৱস্থা যেনে প্ৰাথমিক আৰু মাধ্যমিক শিক্ষা, এতিয়াও বিশ্বব্যাপী প্ৰচলিত হোৱা নাই, বেছিভাগ উন্নত দেশতহে এই ব্যৱস্থাই প্ৰসাৰতা লাভ কৰিছে। কিছুমান পশ্চিমীয়া দেশত, মহিলাসকলে শিক্ষাৰ বিভিন্ন স্তৰত পুৰুষক অতিক্ৰম কৰিছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, ২০০৫/২০০৬ চনত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত, মহিলাসকলে সহযোগী ডিগ্ৰীৰ ৬২%, স্নাতক ডিগ্ৰীৰ ৫৮%, স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰীৰ ৬০% আৰু ডক্টৰেটৰ ৫০% অৰ্জন কৰিছিল। পুৰুষৰ তুলনাত মহিলাৰ বাবে বিশ্বসাক্ষৰতা কম। চি.আই.এ. ৱৰ্ল্ড ফেক্টবুকে ২০১০ চনৰ পৰা এক প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ কৰিছে। সেই অনুসৰি ৮০% মহিলা পুৰুষৰ ৮৮.৬% বিপৰীতে স্বাক্ষৰ(১৫ বছৰ বা অধিক বয়সৰ)। দক্ষিণ আৰু পশ্চিম এছিয়াত, আৰু চাব-চাহাৰা আফ্ৰিকাৰ কিছু অংশত সাক্ষৰতাৰ হাৰ সৰ্বনিম্ন। বিজ্ঞান শিক্ষাত নাৰী ঐতিহাসিকভাবেই নাৰীক গৃহপ্ৰকোষ্ঠে আবদ্ধ ৰাখা হৈছিল। পৰিয়ালৰ দ্বাৰা এওঁলোকক বিজ্ঞান চৰ্চাত অংশগ্ৰহণৰ বাবে উদ্বুদ্ধ কৰা নহৈছিল। মাৰ্কিন যুক্তৰাষ্ট্ৰত ১৯২৩ চনত সম অধিকাৰ আইন গৃহীত হোৱাৰ পিছত নাৰীসকলক উল্লেখযোগ্য হাৰত বিজ্ঞান বিষয়ত অংশগ্ৰহণ কৰা দেখা যায়। কিন্তু বিজ্ঞানৰ জগতত অংশগ্ৰহণৰ হাৰ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ তুলনাত নিম্নমুখী। বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তি বিদ্যাত ডক্টৰেট গ্ৰহণৰ সংখ্যা ১৯৭০ চনৰ ৭%ৰ পৰা ১৯৮৫ চনত ৩৪%লৈ বৃদ্ধি পায়। সেইদৰে প্ৰযুক্তি বিদ্যাত স্নাতক ডিগ্ৰীধাৰীৰ সংখ্যা ১৯৭৫ চনত আছিল মাত্ৰ ৩৮৫ জন, বিপৰীতে ১৯৮৫ চনত এই সংখ্যাই ১১০০০ ক অতিক্ৰম কৰে। শিক্ষাক্ষেত্ৰত আইনৰ মাধ্যমেৰে নাৰীসকল সংযোগ কৰিলেও বৰ্তমানো নাৰী-পুৰুষৰ শিক্ষাৰ হাৰৰ ক্ষেত্ৰত অসমতা বিৰাজমান। বিশ্ববিদ্যালয় পৰ্যায়ত ১৯৮৯ চনত বিজ্ঞানী হিচাপে পুৰুষৰ অংশগ্ৰহণ আছিল ৬৫% আৰু নাৰীৰ অংশগ্ৰহণ আছিল ৪০%। যিসময়ত পূৰ্ণাঙ্গকালীন এজন পুৰুষ বিজ্ঞানীৰ বাৰ্ষিক আয় $৪৮,০০০ আছিল; সেই সময়ত মহিলা বিজ্ঞানীৰ আয় আছিল $৪২,০০০। ধৰ্ম নিৰ্দিষ্ট ধৰ্মীয় মতবাদবোৰত লিংগ ভূমিকা, লিংগৰ মাজত সামাজিক আৰু ব্যক্তিগত বাৰ্তালাপ, মহিলাৰ বাবে উপযুক্ত পোছাক পৰিধান, আৰু মহিলা আৰু সমাজত তেওঁলোকৰ স্থিতি প্ৰভাৱিত কৰা আন বিভিন্ন বিষয়ৰ সৈতে সম্পৰ্কিত নিৰ্দিষ্ট চৰ্তাৱলী আছে। বহুতো দেশত, এই ধৰ্মীয় শিক্ষাবোৰে ফৌজদাৰী আইন, বা সেই অধিকাৰক্ষেত্ৰৰ পাৰিবাৰিক আইনক প্ৰভাৱিত কৰে। ধৰ্ম, আইন আৰু লিংগ সমতাৰ মাজৰ সম্পৰ্কক আন্তৰ্জাতিক সংগঠনবোৰে আলোচনা কৰিছে। নাৰীৰ স্থিতি সম্পৰ্কত শাস্ত্ৰকে আদি কৰি হিন্দুধৰ্মৰ বিভিন্ন গ্ৰন্থত পৰস্পৰ সামঞ্জস্য নথকা দৃষ্টিভংগী পোৱা যায়। ইয়াৰে কোনো গ্ৰন্থত নাৰীক সৰ্বোচ্চ নেতৃত্বৰ স্থান দিয়াৰ বিপৰীত অন্য কিছু গ্ৰন্থত লিংগৰ ভিত্তিত ব্যক্তিৰ ভূমিকাৰ সীমাবদ্ধতাৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে। ঋকবেদৰ দেৱী সূক্তত নাৰীশক্তিক সকলো পদাৰ্থ আৰু সংজ্ঞাৰ সৃষ্টিকাৰী, চিৰন্তন আৰু অসীম, আধ্যাত্মিক আৰু অভিজ্ঞতামূলক বাস্তৱতা অৰ্থাৎ ব্ৰহ্ম, সকলোৰে আত্মা তথা ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সাৰ বুলি কোৱা হৈছে। কিছুসংখ্যক হিন্দু উপনিষদ, শাস্ত্ৰ আৰু পুৰাণ, বিশেষকৈ দেৱী উপনিষদ, দেৱী মাহাত্ম্য আৰু দেৱী-ভাগৱত পুৰাণৰ মতে নাৰীক সৰ্বশক্তিমান বুলি চিহ্নিত কৰা হৈছে। হিন্দু ধৰ্ম মতে নাৰী তিন প্ৰকাৰৰ: পদ্মিনী, সঙ্খিনী আৰু হস্তিনী। লিংগ প্ৰতীক শুক্ৰ গ্ৰহ, দেৱী ভেনাছ বা গ্ৰীকসকলৰ এফ্ৰোডাইটিক চিহ্নিত কৰা গ্লিফ চিহ্ন(♀) টোৰে জীৱবিজ্ঞানত স্ত্ৰীলিংগ বুজোৱা হয়। প্ৰাচীন ধাতুবিদ্যাত ভেনাছৰ চিহ্নটো তামৰ প্ৰতীক হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল আৰু ই নাৰীত্বৰ সৈতে জড়িত আছিল। নাৰীত্ব নাৰীত্ব হৈছে সাধাৰণতে মহিলা আৰু ছোৱালীৰ সৈতে সম্পৰ্কিত গুণাগুণ, আচৰণ, আৰু ভূমিকাৰ এক সংহতি। নাৰীত্বৰ ধাৰণাটো সামাজিকভাৱে নিৰ্মাণ কৰা হয় যদিও নাৰীসুলভ বুলি গণ্য কৰা কিছুমান আচৰণ জৈৱিকভাৱে প্ৰভাৱিত হয়। নাৰীত্ব কিমান পৰিমাণে জৈৱিক বা সামাজিকভাৱে প্ৰভাৱিত হয় সেয়া বিতৰ্কৰ অধীন। ই জৈৱিক স্ত্ৰী লিংগৰ সংজ্ঞাৰ পৰা পৃথক, কিয়নো পুৰুষ আৰু মহিলা উভয়ে নাৰীসুলভ বৈশিষ্ট্য প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰে। ইতিহাস যিসকল প্ৰাচীন নাৰীৰ নাম জনা যায় তেওঁলোকৰ ভিতৰত আছে: নৰ্মৰৰ পত্নী আৰু প্ৰাচীন ইজিপ্তৰ প্ৰথম ৰাণী নেইথোটেপ (প্ৰায় ৩২০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব)। প্ৰথম ৰাজবংশৰ সময়ত প্ৰাচীন ইজিপ্তৰ ৰাণী আৰু ৰিজেণ্ট মাৰ্নিথ (প্ৰায় ৩০০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব)। তেওঁ নিজ অধিকাৰৰ বলত ইজিপ্তৰ শাসক হোৱা প্ৰথম মহিলা। মেধা-পটাহ (প্ৰায় ২৭০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব), তেওঁ ইজিপ্তৰ বাসিন্দা আছিল আৰু আটাইতকৈ প্ৰাচীন মহিলা চিকিৎসক আৰু বিজ্ঞানী। প্ৰাচীন ইজিপ্তৰ এগৰাকী চিকিৎসক পেচেশ্বেট (প্ৰায় ২৬০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব)। পুয়াবি (প্ৰায় ২৬০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব) বা শুবাদ উৰিমৰ ৰাণী। তেওঁৰ সমাধিত বহুতো ব্যয়বহুল শিল্প সামগ্ৰী উদ্ধাৰ কৰা হৈছিল। উৰিমৰ পৰিচিত আন আন ৰাজকীয় ৰাণীসকলৰ ভিতৰত আছে আচুচিকিলডিগিৰ, নিনবান্দা, আৰু গানচামান্নু। কুগবাউ (প্ৰায় ২৫০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব), নিপপুৰ পুৰোহিতত্ত্বৰ দ্বাৰা সুমেৰৰ আধিপত্যবাদী শাসক হোৱাৰ বাবে বাছনি কৰা কিছৰ পৰা অহা এগৰাকী শাসক। পিছৰ যুগত তেওঁক "কুবাবা" হিচাপে বিকৃত কৰা হৈছিল। তাছলুলটুম (প্ৰায় ২৪০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব), আক্কাদিয়ান ৰাণী, আক্কাদৰ চাৰ্গনৰ পত্নী আৰু এনহেদুয়ান্নাৰ মাতৃ। বৰনামতাৰ (প্ৰায় ২৩৮৪ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব), লগশৰ লুগালাণ্ডাৰ বিশিষ্ট আৰু প্ৰভাৱশালী ৰাণী। প্ৰথম লাগাছ ৰাজবংশৰ অন্যান্য পৰিচিত ৰাজকীয় ৰাণীসকলৰ ভিতৰত আছে মেনবাৰা-আবজু, আচুমে'ৰেন, নিনখিলিচুগ, ডিমটুৰ আৰু শাগচাগ, আৰু কেইবাগৰাকী ৰাজকুমাৰীৰ নামো জনা যায়। এনহেদুয়ান্না (প্ৰায় ২২৮৫ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব), উৰিম সুমেৰিয়ান চহৰৰ চন্দ্ৰ দেৱতাৰ মন্দিৰৰ মুখ্যপুৰোহিতসকল। সম্ভৱতঃ প্ৰথম জনাজাত কবি আৰু লিংগ নিৰ্বিশেষে প্ৰথম নাম উল্লেখ থকা লেখক। শিবতু (প্ৰায় ১৭৭৫ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব), ৰজা জিমৰিলিমৰ সহধৰ্মিনী আৰু চিৰিয়াৰ মহানগৰ মাৰিৰ ৰাণী। স্বামীৰ অনুপস্থিতিৰ সময়ত তেওঁ মাৰিৰ ৰিজেণ্ট হিচাপে শাসন কৰিছিল আৰু ৰাণী হিচাপে ব্যাপক প্ৰশাসনিক ক্ষমতা উপভোগ কৰিছিল। তথ্যসূত্ৰ

42177

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A7%82%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A7%B0%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A6%BE

ৰূপান্তৰকামিতা

ৰূপান্তৰকামিতা বুলিলে এক বিশেষ প্ৰৱণতাক বুজায় য’ত ‘জৈৱ লিংগ’ ব্যক্তিৰ লিংগ বা ‘সাংস্কৃতিক লিংগ’ৰ লগত প্ৰভেদ সৃষ্টি কৰে। ৰূপান্তৰকামী ব্যক্তিসকলে এনে ধৰণৰ এক যৌন পৰিচয়ৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰে যে ঐতিহ্যগতভাৱে তেওঁলোকৰ নিৰ্ধাৰিত যৌনতাৰ লগত স্থিতিশীল নহয় আৰু তেওঁলোকে নিজক স্থায়ীভাৱে সেই লিংগ পৰিৱৰ্তন কৰিবলৈ বিচাৰে। ৰূপান্তৰকামী মানুহে ল’ৰা (বাহ্যিক বৈশিষ্ট্য) হৈ জন্ম হোৱাৰ সত্ত্বেও মনমানসিকতাৰ ফালৰ পৰা নিজেক নাৰী বুলি ভাবে বা নাৰী হিচাপে জন্ম হ’লেও পুৰুষ সুলভ মনোভাৱ পোষণ কৰে। এওঁলোকৰ কিছুমানে বিপৰীত লিংগৰ পোছাক পৰিধান কৰে। ইয়াকে বা বোলা হয়। আন কিছুমানে মাধ্যমত নিজৰ লিংগ সলনি কৰি ৰূপান্তৰিত মানৱত পৰিণত হয়। এই সকলেই ৰূপান্তৰিত লিংগ নামৰ বৃহৎ ৰূপান্তৰপ্ৰৱণ সম্প্ৰদায়ৰ অংশ হিচাপে বিবেচিত। যদি কোনো ব্যক্তি তেওঁৰ নিৰ্ধাৰিত জৈৱিক যৌনতাক স্বীকৃত জীৱনযাপন কৰিবলৈ বিচাৰে অথবা যদি কোনো ব্যক্তি তেওঁৰ লিংগ পৰিচয়ৰ ফলস্বৰূপে সামাজিক দুৰ্ব্যৱহাৰ আৰু হতাশা অনুভৱ কৰে। সেই ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ লিংগ হতাশাৰ সমাধান হিচাপে চিকিৎসা বিজ্ঞানত এই সমস্যাক এক অসুস্থতা হিচাপে গ্ৰহণ কৰি ইয়াৰ বিশ্লেষণ আৰু সঠিক কাৰণ নিৰ্ণয় কৰা হয়। মানৱ সমাজত ৰূপান্তৰকামিতা মানৱ সভ্যতাৰ বিভিন্ন সমাজ ব্যৱস্থাত ৰূপান্তৰকামিতাৰ উপস্থিতি লক্ষ্য কৰা যায়। তাৰে ভিতৰত আমেৰিকাৰ পুৰুষ ৰূপান্তৰকামী জৰ্জ জৰগেন্সেনে ক্ৰিষ্টিন জৰগেন্সেনলৈ ৰূপান্তৰিত হোৱাৰ কাহিনী মিডিয়াত এক আলোড়নৰ সৃষ্টি কৰিছিল। তদুপৰি জোয়ান অফ আৰ্ক, জীৱবিজ্ঞানী জোয়ান (জনাথন) ৰাফগাৰ্ডেন, বাস্কেটবল খেলুৱৈ ডেনিছ ৰেডমেন, চকুচিকিৎসক আৰু পেশাদাৰী টেনিছ খেলুৱৈ ড॰ ৰেনি ৰিচাৰ্ড, সঙ্গিতজ্ঞ বিলিটিপটন সহ বহুতো খ্যাতনামা ব্যক্তিৰ মাজত ৰূপান্তৰ প্ৰৱণতাৰ উল্লেখ ইতিহাসত পোৱা যায়। ১৯৬০ চনত মনোচিকিৎসক ওয়ালিন্দাৰে ৰূপান্তৰকামী সকলৰ ওপৰত এটি সমীক্ষা চলায়। তেওঁৰ এই সমীক্ষাৰ পৰা জনা যায যে, প্ৰতি ৩৭,০০০জন পুৰুষৰ মাজত এজন ৰূপান্তৰকামীৰ জন্ম হয় আৰু প্ৰতি ১০৩,০০০ গৰাকী মহিলাৰ মাজত এগৰাকী মহিলা ৰূপান্তৰকামীৰ জন্ম হয়। ইংলেণ্ডত এটি সমীক্ষা চলাই দেখা হৈছে যে প্ৰতি ৩৪,০০০ জনৰ ভিতৰত এজন পুৰুষ ৰূপান্তৰকামী আৰু প্ৰতি ১০৮,০০০ জনীৰ ভিতৰত এজনী মহিলা ৰূপান্তৰকামীৰ জন্ম হয়। অষ্ট্ৰেলিয়া আৰু নিউজিলেণ্ডত গৱেষণা চলাই দেখা গৈছে যে তাত ২৪,০০০ পুৰুষৰ মাজত এজন আৰু ১৫০,০০০ নাৰীৰ মাজত এজনী ৰূপান্তৰকামীৰ জন্ম হয়। অসমত ৰূপান্তৰলৈঙ্গিকতা অসমৰ ৰূপান্তৰলৈঙ্গিক সমাজৰ মূলভেটি ৰূপে সদৌ অসম ৰূপান্তৰিত লিংগ সংঘ প্ৰধান। স্বতী বিধান বৰুৱা অসমৰ বিখ্যাত ৰূপান্তৰলৈঙ্গিক গৰাকীয়ে ২১ বছৰ বয়সত নিজৰ লিংগ পৰিবৰ্তনৰ বিষয়ত ন্যায়ালয়ৰ কাষ চাপি ৰাষ্ট্ৰীয় সংবাদমাধ্যমত চৰ্চাৰ বিষয় হৈ পৰিছিল।পাছত তেখেত অসমৰ সৰ্বপ্ৰথম ৰূপান্তৰলৈঙ্গিক ন্যায়াধীশ হয়। অসমৰ আনএগৰাকী ৰূপান্তৰলৈঙ্গিক এলিয়ানা গগৈয়ে উত্তৰপূবৰ ভিতৰত প্ৰথম ৰূপান্তৰলৈঙ্গিক বিবাহ কৰি নতুন ইতিহাসৰ ৰচনা কৰে। প্ৰাণী জগতত ৰূপান্তৰকামিতা বিজ্ঞানী সকলে প্ৰাণীজগতত ৰূপান্তৰকামিতাৰ উপস্থিতি লক্ষ্য কৰিছে। উত্তৰ আমেৰিকাৰ সাগৰৰ উপকূলীয় অঞ্চলত আটলাণ্টিক শ্লীপাৰ শ্বেল নামে পৰিচিত ক্ৰিপিডুলা ফৰমিকেটা আৰু লেবাৰিডেছ ডিমিডিয়াটাছ ইউৰোপিয়ান ফ্লে অয়েষ্টাৰ আৰু অষ্ট্ৰিয়া এডুলিছ আদি কুমলদেহী প্ৰাণীৰ মাজত ৰূপান্তৰকামিতা আৰু লিংগ পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰমাণ পোৱা গৈছে।। যৌনতাৰ পৰিৱৰ্তন ঘটোৱা আন কিছুমান প্ৰাণী হল: কেঁচু, মাখি, মকৰা আৰু জলজ ফ্লি ডাফণিয়াৰ বিভিন্ন প্ৰজাতি। লিংগ পৰিৱৰ্তনকাৰী মাছৰ ভিতৰত অন্যতম হৈছে কৰাল ৰিফত (প্ৰৱালৰ খাঁজ) বসবাস কৰা গ্ৰুপাৰ মাছ। এই গ্ৰুপাৰ মাছ প্ৰথমে মাইকী হিচাপে জন্মগ্ৰহণ কৰে আৰু প্ৰজননত অংশ গ্ৰহণ কৰে। পিছলৈ এই মাছ বোৰে নিজৰ লিংগ পৰিৱৰ্তন কৰি মতালৈ পৰিবৰ্তন হয় আৰু মতা হিচাপে প্ৰজননত ভাগ লয়। যৌনতা বনাম লিংগ বিৰোধ সমাজবিজ্ঞানী এন অকলৰ মতে, শাৰীৰিক বৈশিষ্ট্য বহন কৰে আৰু এটি নিৰ্দিষ্ট সমাজত সামাজিক আৰু মনস্তাত্ত্বিকভাবে নিৰ্ধাৰিত বিশিষ্টতা নিৰ্দেশ কৰে। এজন পুৰুষ বা নাৰীৰ লিংগয়ে কেনেধৰণৰ পোছাক-পৰিচ্ছদ হব; কেনেধৰণৰ আচাৰ-আচৰণ কৰিব; আশা-আকাংক্ষা, প্ৰত্যাশা কেনেধৰণৰ হব; সমাজৰ নানা কাম-কাজত নাৰী বা পুৰুষৰ ভূমিকা কি হব এই বিষয় সমূহ নিৰ্ধাৰণ কৰে। অৰ্থাৎ, যৌনতা বিষয়টো প্ৰায়ে শৰীৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল কিন্তু কিন্তু লিংগ সমাজৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। যিহেতু নাৰী বা পুৰুষৰ দায়িত্ব, কাম-কাজ আৰু আচৰণ সমাজে নিৰ্ধাৰণ কৰে, সেয়ে সমাজ পৰিৱৰ্তন বা সময় পৰিবৰ্তনৰ লগে লগে লিংগৰ ধাৰণা সলনি হব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে- আমি যেতিয়া কাৰোবাক ‘নাৰী’ বা ‘পুৰুষ’ হিচাপে চিহ্নিত কৰোঁ, তেতিয়া কেৱল জৈৱ-লিংগক বুজায়। কিন্তু ‘নাৰীসূলভ’ বা ‘পুৰুষত্ব’ ইত্যাদি শব্দ ব্যৱহাৰৰ মাধ্যমত লিংগ জৈৱ বৈশিষ্ট্যক ভেদি নাৰী বা পুৰুষৰ সামাজিক স্বভাৱ-আচৰণগত ইত্যাদি বৈশিষ্ট্য প্ৰকাশ পায়। সেইকাৰণে যৌনতাক জৈৱলিংগ আৰু লিংগক সামাজিক বা সাংস্কৃতিক লিংগ বুলি বহুতে অভিহিত কৰে। জৈৱ বৈশিষ্ট্যৰ বলয় অতিক্ৰম কৰি সাংস্কৃতিক বলয়ত অন্তৰ্ভুক্ত হোৱাৰ বাসনাৰ কাৰণেই মানৱ সমাজত ৰূপান্তৰকামিতাৰ অস্তিত্ব আছে বুলি কোৱা হয়। লিংগ পৰিৱৰ্তন অস্ত্ৰোপচাৰ অস্ত্ৰোপচাৰৰ মাধ্যমত লিংগ পৰিৱৰ্তন বা এটি জটিল প্লাষ্টিক চাৰ্জাৰী অপেৰাছেন। এই অপেৰাছেনৰ দ্বাৰা নতুন দিগন্তৰ সন্ধান পোৱা কেইজনমান বিখ্যাত ব্যক্তি হল হেৰী বেঞ্জামিন, ষ্টিনাক, আব্ৰাহাম,জন মানি ইত্যাদি। ৰূপান্তৰকামী আৰু উভয়লিংগ মানুহৰ চাহিদাক মূল্য দি চিকিৎসক সকলে শৈল চিকিৎসাৰ মাধ্যমত লিংগ পৰিৱৰ্তন কৰি আহিছে। যিহেতু ৰূপান্তৰকামীতা কোনো অসুখ মনে নহয়, সেয়ে কোনো ঔষধ প্ৰয়োগ কৰি এই মানসিকতা সম্পন্ন ব্যক্তিসকলক সলনি কৰা মুঠেও সম্ভৱ নহয়। একমাত্ৰ লিংগ পৰিৱৰ্তনৰ দ্বাৰাই অনেকে মানসিক পৰিতৃপ্তি লাভ কৰে। পুৰুষ ৰূপান্তৰকামী অৰ্থাৎ যি পুৰুষৰ পৰা নাৰীলৈ ৰূপান্তৰিত হব বিচাৰে আৰু যি নাৰী ৰূপান্তৰকামী পুৰুষ হবলৈ বিচাৰে দুয়ো ক্ষেত্ৰত শৈল চিকিৎসাৰ পদ্ধতি বেলেগ বেলেগ। মূলতঃ শৰীৰেৰ বিভিন্ন অংশৰ পৰা ছাল আৰু লৈ গ্ৰাফটিং মাধ্যমত যোনিপ্ৰদেশ গঠন কৰা হয়, হৰমন থেৰাপিৰ দ্বাৰা স্তন গ্ৰন্থিৰ হ্ৰাস-বৃদ্ধি ঘটোৱা হয়, ছিলিকন টেষ্টিকেলৰ সহায়ত অণ্ডকোষ তৈয়াৰ কৰা হয়, ইত্যাদি। উভয়লিংগত্ব উভয়লিংগ মানুহক ইংৰাজীত হাৰ্মফ্ৰোডাইট বা ইণ্টাৰচেক্স বুলি কোৱা হয়। উভয়লিংগত্বক আকৌ দুই ভাগত ভাগ কৰা হৈছে: প্ৰকৃত উভয়লিংগত্ব আৰু অপ্ৰকৃত উভয়লিংগত্ব যেতিয়া মানৱ শৰীৰত নাৰী আৰু পুৰুষ দুয়োটাৰে যৌন অংগ থাকে তাকেই প্ৰকৃত উভয়লিংগ বোলে। প্ৰকৃতিত প্ৰকৃত উভয়লিংগত্ব সংখ্যা অতি কম। সাধাৰণতে অপ্ৰকৃত উভয়লিংগত্বৰ সংখ্যা তুলনামূলকভাৱে বেছি। ছয় ধৰণৰ অপ্ৰকৃত উভয়লিংগত্ব দৃশ্যমান হয়। এইকেইটা হ’ল– কনজেনিটেল এড্ৰেনেল হাইপাৰপ্লাছিয়া এন্দ্ৰজেন ইনচেনচিটিভিটি চিনড্ৰম গোনাডেল ডিছজেনেচিছ, হাইপোস্পাডিয়াছ, টাৰ্নাৰ চিনড্ৰম আৰু ক্লিইনেফিল্টাৰ চিনড্ৰম উভয়লিংগত্ব বিভিন্ন কাৰণত হ’ব পাৰে, তাৰে ভিতৰত বংশগতি অন্যতম। হিজিৰা ভাৰতসহ দক্ষিণ এছিয়াৰ পাকিস্তান, নেপাল, বাংলাদেশ আদিত ইণ্টাৰচেক্স আৰু ৰূপান্তৰকামী সম্প্ৰদায়ক প্ৰচলিতভাৱে 'হিজিৰা' নামেৰে অভিহিত কৰা হয়। এই হিজিৰা শব্দটো অতি তুচ্ছাৰ্থত ব্যৱহৃত হয় বাবে কিছুমান লেখকে সাম্প্ৰতিক কালত 'উভয়লিংগ মানৱ' শব্দটো সামাজিকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰস্তাৱ দিছে। বহুতে হিজিৰা সকলক 'তৃতীয় লিংগ' হিচাপে সামাজিক স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবী তুলিছে। বৰ্তমানে হিজিৰা সকলক ভাৰতত তৃতীয় লিংগৰ মৰ্যাদা দিয়া হৈছে। লগতে চাওক সমকামিতা উভকামিতা এলজিবিটি তথ্য উৎস বহিঃসংযোগ ৰূপান্তৰকামিতা বিষয়ক আলোচনা যৌনতা বনাম লিংগ কিছু প্ৰাসংগিক আলোচনা হিজিৰা, প্ৰকৃতিৰ বিচিত্ৰ খেয়ালৰ এক দুৰ্ভগীয়া চিকাৰ! ৰূপান্তৰকামিতা আৰু উভকামিতাৰ জগৎ উভলিঙ্গত্ব এলজিবিটি মানৱ

13872

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%B9%E0%A7%81%E0%A7%B1%E0%A6%BE%20%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%9A

বহুৱা নাচ

বহুৱা নাচ অসমৰ সোণোৱাল কছাৰীসকলৰ এক ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান। সোণোৱাল কছাৰীসকলৰ কলা-কৃষ্টিৰ এক প্ৰকাশ হ’ল এই বহুৱা নাচ। ডিব্ৰুগড় জিলাৰ বৃহৎ জামিৰা অঞ্চলৰ ধমল গাঁৱত বসবাস কৰা সোণোৱাল কছাৰীসকলৰ মাজত অতীজৰে পৰা বহুৱা নাচ প্ৰচলন হৈ আহিছে। প্ৰতি দুবছৰৰ অন্তত তেওঁলোকে এই নাচৰ আয়োজন কৰে। এই নাচৰ আৰম্ভণি কেতিয়া হৈছিল সেই কথা তেওঁলোকে ক'ব নোৱাৰে কিন্তু তেওঁলোকৰ আজোককাকৰ দিনৰ পৰাই প্ৰচলিত আছিল বুলি বিশ্বাস কৰে। জড়িত পৌৰাণিক আখ্যান পৌৰাণিক উপাখ্যান মতে দক্ষৰাজৰ জী পাৰ্বতীয়ে দেউতাকৰ আদেশ অমান্য কৰি শিৱক] বিবাহ কৰাৰ বাবে দক্ষৰাজ খঙত অগ্নিশৰ্মা হৈ পৰে। ইয়াৰ পোতক তুলিবৰ বাবে দক্ষ মহাৰাজে এক মহাযজ্ঞৰ আয়োজন কৰে যত তেওঁ সদাশিৱ আৰু জীয়েক সতীৰ বাহিৰে জগতৰ সকলো দেৱাত আৰু অসুৰ গণক নিমন্ত্ৰণ জনায়। কিন্তু দেউতাকে ভুলতে তেওঁলোকক যজ্ঞলৈ নিমন্ত্ৰণ জনাবলৈ পাহৰিলে বুলি ভাবি সতীয়ে সেই যজ্ঞলৈ যায়। যজ্ঞত সতীক দেখা পাই দক্ষ মহাৰাজে খঙত অগ্নিশৰ্মা হৈ তেওঁক সকলোৰে আগত ককৰ্থনা কৰে। দেউতাকৰ কৰ্কথনা শুনি সতী লাজে অপমানে ভাগি পৰে আৰু জুইত জাপ দি নিজৰ প্ৰাণ বিসৰ্জন দিয়ে। এই কথা শুনি ভগৱান সদাশিৱ অগ্নিশৰ্মা হৈ পৰে আৰু নিজৰ জঁটাৰ চুলি ছিঙি বীৰভদ্ৰ আৰু ৰুদ্ৰকালি নামৰ দুই অসুৰৰ সৃষ্টি কৰি দক্ষক বধ কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে। তেওঁৰ কথামতে বীৰভদ্ৰই যজ্ঞস্থলীলৈ গৈ ৰজা দক্ষৰ শিৰশ্ছেদ কৰে আৰু দক্ষৰ শিৰটো যজ্ঞৰ অগ্নিকুণ্ডত নিক্ষেপ কৰে। আনহাতে যজ্ঞ আধৰুৱা হৈ ৰোৱাত তাত উপস্থিত থকা দেৱতা সকল চিন্তিত হৈ পৰে আৰু দক্ষক পুনৰ জীৱন্ত কৰি যজ্ঞ সম্পূৰ্ণ কৰিবৰ বাবে উপায় বিচাৰি ব্ৰহ্মাৰ কাষ চাপে। ব্ৰহ্মাই তেওঁলোকৰ কথা শুনি সদাশিৱক যক্ষক পুনৰ জীৱনদান দিবৰ বাবে অনুৰোধ কৰে। ব্ৰহ্মাৰ অনুৰোধত সদাশিৱই দক্ষক পুনৰ জীৱনদান দিয়ে যদিও তেখেতৰ দেহত মানৱ শিৰৰ সলনি এটা ছাগলীৰ শিৰ উপস্থাপন কৰি দিয়ে আৰু এই কাহিনীটোকেই বহুৱা নৃত্যত প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। প্ৰধানকৈ উপাস্য দেৱতা শিৱক সন্তুষ্ট কৰিবৰ কাৰণেই সোণোৱাল কছাৰীসকলে এই নাচ পৰিৱেশন কৰে। তেওঁলোকৰ বিশ্বাসমতে প্ৰভু সন্তুষ্ট হ’লেই সমাজৰপৰা অপায়-অমংগল দূৰ হ’ব, বেমাৰ-আজাৰ আঁতৰিব আৰু সমাজত শান্তি স্থাপিত হ’ব। বি: দ্ৰ: "বহুৱা নাচ" পৰম্পৰাটো সোণোৱাল সকলৰ এক জাতীয় পৰম্পৰা বা উৎসৱ বুলি ক'ব নোৱাৰি এই পৰম্পৰা সকলো সোণোৱালৰে জাতি-কেন্দ্ৰিক নহয়, পৰিয়াল কেন্দ্ৰিকহে সোণোৱাল সকলৰ এই পৰম্পৰা সকলো বংশ আৰু পৰিয়ালে পালন নকৰে সেই ফালৰ পৰা ইয়াক জাতীয় উৎসৱ বোলা নেযায় বহুতে ইয়াক নৃত্য আখ্যা দিব বিচাৰিলেও ই নৃত্য নহয় ইয়াক নাচৰ শাৰিতহে থোৱা যায় বেশ-ভূষা আৰু প্ৰদৰ্শন ৰীতি এই নাচ প্ৰদৰ্শন কৰোঁতে শিল্পীসকলে মুখা আৰু দেহটো চিৰিলি-চিৰিলিকৈ ফালি লোৱা কলপাতেৰে মেৰিয়াই লয়। এই নাচৰ প্ৰস্তুতিপৰ্বত শিল্পীসকলৰ সাজ-সজ্জা কৰা হয় এখন হাবিত। তাত কেৱল বয়সস্থ লোকৰ প্ৰৱেশৰহে অনুমতি থাকে। বহুৱা নৃত্যত অভিনয় কৰা শিল্পীসকলৰ পৰিচয়ো অতি গোপনে ৰখা হয়। একোজন বহুৱাক সাজ-সজ্জাৰে তৈয়াৰ কৰিবলৈ প্ৰায় ৩-৪ ঘণ্টা সময় লাগে। হাবিৰপৰা ওলোৱা বহুৱাই মঞ্চত প্ৰৱেশ কৰাৰ আগতে এখন ৰঙা কাপোৰ আঁৰি দিয়া হয়। এই ৰঙা কাপোৰখনক সোণোৱাল কছাৰীসকলে ধ্বংস আৰু সৃষ্টিৰ ঐশ্বৰিক লীলাৰ প্ৰতীক বুলি জ্ঞান কৰে। বহুৱা নৃত্যত বাদ্যযন্ত্ৰ হিচাপে মেদঙ (সোণোৱাল সকলে মৃদংগ নুবুলি 'মেদঙ' বুলিহে কয়) আৰু তাল ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মেদঙৰ তালে তালে গায়ন-বায়ন, বহুৱা, ভূত-প্ৰেত সকলোৱে একেলগে নাচে। বহুৱা দলৰ পিছতে এটা বিহুৱা দলেও মঞ্চত বিহু নাচ প্ৰদৰ্শন কৰে। এই নাচ শেষ হোৱাৰ পিছত সকলো ভাৱৰীয়াই গা-পা ধুই গাঁৱৰ এঘৰত একেলগে ভোজ-ভাত খায়। এই নাচত গোৱা নিৰ্দিষ্ট গীত-মাতক বহুৱা নাচৰ গীত-মাত ্যা দিয়া হয়। উদাহৰণ- আগলৈ চাবা পিছলৈ চাবা ঐ বহুৱা গুৰুদেৱ আগলৈ দিবা খোজ। বহুৱা গীতত বহুৱাৰ সৃষ্টি, সাজ-পাৰ তথা শৰীৰৰ আৱৰণৰ উল্লেখো আছে-- ্যৰ মূৰে শুভে ঘন কলা চুলি বহুৱাৰ গাত শোভা কৰে কলপাতৰ জুলি ্যৰ গাৱে শুভে ৰূপালী কাপোৰ বহুৱাৰ গাৱে শুভে কলপাতবোৰ। লগতে চাওক সোণোৱাল কছাৰী বাইথ’ পূজা সহায়ক গ্ৰন্থপঞ্জী সোণোৱাল কছাৰীসকলৰ সমাজ-সংস্কৃতি আৰু ভাষাৰ পৰিচয়, নন্দেশ্বৰ কছাৰী সোণোৱাল কছাৰীসলৰ গীত-মাত আৰু প্ৰধান নাচসমূহ, ৰবীন শইকীয়া সোণোৱাল, হাইদাং, ্য সম্পাদক ধৰ্মানন্দ সোণোৱাল, সম্পাদক: উচ্চকমল বড়া, (পৃষ্ঠা ৪০) তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ

98338

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%AA%E0%A6%BF%E0%A6%9F%E0%A6%BF

চেটজিপিটি

চেটজিপিটি অৰ্থাৎ চেট জেনেৰেটীভ প্ৰি-ট্ৰেইণ্ড ট্ৰান্সফৰ্মাৰ হৈছে অ’পেনএআই-ৰ দ্বাৰা বিকশিত আৰু ২০২২ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত উন্মোচিত বৃহৎ ভাষা-আৰ্হিভিত্তিক চেট-বট, যিয়ে ব্যৱহাৰকাৰীসকলক কোনো কথোপকথনৰ দৈৰ্ঘ্য, সজ্জা, শৈলী, ভাষা আদি পৰিচালিত কৰিবলৈ সক্ষম কৰে। ক্ৰমাগত প্ট আৰু প্ৰত্যুত্তৰসমূহক (যাক প্ট ইঞ্জিনিয়াৰিং বোলা হয়) প্ৰতিটো কথোপকথনৰ পৰ্যায়তে পূৰ্বসূত্ৰ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। গুগল-দ্বাৰা বিকশিত ট্ৰান্সফৰ্মাৰ আন্তঃগাঁথনি-ভিত্তিক অ’পেনএআই-ৰ মালিকানাধীন জেনেৰেটীভ প্ৰি-ট্ৰেইণ্ড ট্ৰান্সফৰ্মাৰ (জিপিটি) আৰ্হিসমূহৰ শৃংখলা জিপিটি-৩.৫ আৰু জিপিটি-৪ৰ ঊৰ্দ্ধত চেটজিপিটি নিৰ্মাণ কৰা হৈছে আৰু ইয়াক ড আৰু ৰিইনফ’ৰ্চমেণ্ট লাৰ্নিং পদ্ধতিৰ সংমিশ্ৰণ ব্যৱহাৰ কৰি কথোপকথনৰ বাবে ফাইন টিউন কৰা হৈছে। চেটজিপিটি-ক বিনামূলীয়াকৈ উপলব্ধ গৱেষণামূলক পূৰ্বলোকন-ৰূপে মুকলি কৰা হৈছিল যদিও ইয়াৰ জনপ্ৰিয়তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি অ’পেনএআই-এ এতিয়া সেৱাটো এটা মাচুলযুক্ত আৰ্হিত চলায়। বিনামূলীয়া স্তৰৰ ব্যৱহাৰকাৰীসকলক জিপিটি-৩.৫ভিত্তিক সংস্কৰণ আগবঢ়োৱা হয়। ইয়াৰ বিপৰীতে, উন্নত মানৰ জিপিটি-৪ভিত্তিক সংস্কৰণ আৰু নতুন সুবিধাসমূহ মাচুল আদায় দিয়া গ্ৰাহকসকলক "চেটজিপিটি প্লাছ"ৰূপে প্ৰদান কৰা হয়। ২০২৩ চনৰ জানুৱাৰী মাহলৈকে ১০ কোটিৰো অধিক ব্যৱহাৰকাৰীৰ কাষ চাপি ই ইতিহাসৰ সবাতোকৈ দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পোৱা গ্ৰাহক ছফ্টৱেৰ এপ্লিকেশ্যন হৈ পৰে, যিয়ে অ’পেনএআই-ৰ মূল্য ২৯ বিলিয়ন মাৰ্কিন ডলাৰলৈ বৃদ্ধি পোৱাত সহায় কৰে। কেইমাহমানৰ ভিতৰতে গুগল, বাইডু আৰু মেটাই তেওঁলোকৰ প্ৰতিযোগিতামূলক সামগ্ৰী— বাৰ্ড, আৰ্নি বট আৰু -ৰ বিকাশ ত্বৰান্বিত কৰে। মাইক্ৰ’ছফ্টে অ’পেনএআই-ৰ জিপিটি-৪ভিত্তিক বিং চেট উন্মোচিত কৰে। কিছুমান পৰ্যবেক্ষকে চেটজিপিটি-এ মানৱ বুদ্ধিমত্তাক স্থানচ্যুত বা ক্ষতি কৰাৰ সম্ভাৱনাৰ লগতে ইয়াৰ দ্বাৰা লেখা-চুৰি বা ভুল তথ্যৰ প্ৰচাৰৰ সম্ভাৱনাক লৈ উদ্বেগ প্ৰকাশ কৰে। প্ৰশিক্ষণ চেটজিপিটি-ক জিপিটি-৩.৫ আৰু জিপিটি-৪ বুনিয়াদী আৰ্হিদুটাৰ ঊৰ্ধ্বত ড আৰু ৰিইনফ’ৰ্চমেণ্ট লাৰ্নিং দুয়োটা পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰি কথোপকথনৰ বাবে ফাইন-টিউন (ট্ৰান্সফাৰ লাৰ্নিঙৰ এটা পদ্ধতি) কৰা হৈছে। দুয়োটা পদ্ধতিতে আৰ্হিটোৰ কাৰ্য্যক্ষমতা উন্নত কৰিবলৈ মানৱ প্ৰশিক্ষকৰ সহায় লোৱা হৈছিল। ড লাৰ্নিঙৰ ক্ষেত্ৰত আৰ্হিটোক এনে কথোপকথন প্ৰদান কৰা হৈছিল য’ত প্ৰশিক্ষকসকলে ব্যৱহাৰকাৰী আৰু এআই সহায়িকা দুয়োপক্ষৰ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। ৰিইনফ’ৰ্চমেণ্ট লাৰ্নিঙৰ পৰ্যায়ত মানৱ প্ৰশিক্ষকসকলে প্ৰথমে আৰ্হিটোৱে পূৰ্বৰ কথোপকথনত সৃষ্টি কৰা সঁহাৰিসমূহৰ মান নিৰ্ণয় কৰে। এই মানসমূহৰ সহায়ত 'ৰিওৱৰ্ড মডেল'ৰ সৃষ্টি কৰা হৈছিল আৰু ইয়াৰ জৰিয়তে প্ৰক্সিমেল পলিচী অপ্টিমাইজেশ্যন (পিপিঅ’)ৰ কেইবাটাও ইটাৰেশ্যন ব্যৱহাৰ কৰি আৰ্হিটোক আৰু অধিক ফাইন-টিউন কৰা হৈছিল। প্ৰক্সিমেল পলিচী অপ্টিমাইজেশ্যনৰ এল্গ’ৰিদমসমূহ ট্ৰাষ্ট ৰিজ্যন পলিচী অপ্টিমাইজেশ্যন এল্গ’ৰিদমসমূহতকৈ সুলভ; এই এল্গ’ৰিদমসমূহে দ্ৰুততৰ কৰ্মদক্ষতাসহ গণনামূলকভাৱে ব্যয়বহুল বহুতো সঞ্চালন নুই কৰে। আৰ্হিসমূহক মাইক্ৰ’ছফ্টৰ সহযোগত তেওঁলোকৰ এজ্যুৰ ছুপাৰকম্পিউটিং আন্তঃগাঁথনিত প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছিল। টাইম আলোচনীয়ে প্ৰকাশ কৰিছে যে ক্ষতিকাৰক বিষয়বস্তু (যেনে যৌন নিৰ্যাতন, হিংসা, বৰ্ণবাদ, যৌনতাবাদ আদি)ৰ বিৰুদ্ধে এটা সুৰক্ষা-ব্যৱস্থা গঢ়ি তুলিবলৈ অ’পেনএআই-এ ক্ষতিকাৰক বিষয়বস্তুৰ লেবেল লগোৱাৰ বাবে ঘণ্টাই-প্ৰতি ২ ডলাৰতকৈও কম উপাৰ্জন কৰা কেনিয়ান শ্ৰমিকসকলৰ সহায় লৈছিল। এই লেবেলসমূহৰ সহায়ত ভৱিষ্যতে এনে বিষয়বস্তু ধৰা পেলাবলৈ এটা আৰ্হিক প্ৰশিক্ষণ দিয়া হৈছিল। এই শ্ৰমিকসকল "বিষাক্ত" আৰু আঘাতজনক বিষয়বস্তুৰ সন্মুখিন হৈছিল; এগৰাকী শ্ৰমিকে এই কামটো "নিৰ্যাতন"স্বৰূপ আছিল বুলি উল্লেখ কৰিছে। অ’পেনএআই-ৰ আউটছ’ৰ্চিং অংশীদাৰ আছিল কেলিফৰ্নিয়াৰ ছান ফ্ৰাঞ্চিস্কোস্থিত প্ৰশিক্ষণ-তথ্য প্ৰদানকাৰী কোম্পানী ছামা। চেটজিপিটি-এ প্ৰথমে এনভিডিয়া জিপিইউ-সমূহৰ দ্বাৰা চালিত মাইক্ৰ’ছফ্ট এজ্যুৰ ছুপাৰকম্পিউটিং আন্তঃগাঁথনি ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যিটো মাইক্ৰ’ছফ্টে বিশেষভাৱে অ’পেনএআই-ৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰিছিল আৰু ইয়াত "কেইবালাখ ডলাৰ" ব্যয় হোৱা বুলি জানিব পৰা গৈছে। চেটজিপিটি-ৰ সফলতাৰ পাছত মাইক্ৰ’ছফ্টে ২০২৩ চনত অ’পেনএআই-ৰ আন্তঃগাঁথনি নাটকীয়ভাৱে উন্নীত কৰে। অ’পেনএআই-এ চেটজিপিটি-ৰ ব্যৱহাৰকাৰীসকলৰ পৰা চেটজিপিটি-ৰ অধিক প্ৰশিক্ষণ আৰু ফাইন-টিউনিঙৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব পৰাকৈ তথ্য সংগ্ৰহ কৰা অব্যাহত ৰাখিছে। ব্যৱহাৰকাৰীসকলে চেটজিপিটি-ৰ পৰা পোৱা সঁহাৰিসমূহৰ পক্ষে বা বিপক্ষে মতদান আগবঢ়াব পাৰে। চেটজিপিটি-ৰ প্ৰশিক্ষণমূলক তথ্যত হস্তচালিত পৃষ্ঠাৰ লগতে বুলেটিন ব’ৰ্ড ছীষ্টেম আৰু পাইথন প্ৰ’গ্ৰেমিং ভাষাৰ দৰে ইণ্টাৰনেটৰ পৰিঘটনা আৰু প্ৰ’গ্ৰেমিং ভাষাৰ বিষয়ে তথ্য অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। ৱিকিপিডিয়াও আছিল চেটজিপিটি-ৰ প্ৰশিক্ষণ-তথ্যৰ অন্যতম উৎস। বৈশিষ্ট্য আৰু সীমাবদ্ধতাসমূহ বৈশিষ্ট্যসমূহ চেট-বট এটাৰ মূল কাম এজন মানুহৰ লেখীয়াকৈ কথা-বতৰা পতা যদিও চেটজিপিটি বহুমুখী কাৰ্যক্ষমতাসম্পন্ন। উদাহৰণস্বৰূপে— ই কম্পিউটাৰ প্ৰ’গ্ৰেম লিখিব আৰু ডিবাগ কৰিব পাৰে, গীত, কবিতা, নাটক, সাধু আৰু ৰচনা লিখিব পাৰে; প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিব পাৰে; চেট ৰুম, লিনাক্স বা এটিএম-ৰ অনুকৰণ কৰিব পাৰে আৰু টিক-টেক-ট’ৰ দৰে খেল খেলিব পাৰে। চেটজিপিটি-ৰ পূৰ্বৰ সংস্কৰণ ইনষ্ট্ৰাক্টজিপিটি-ৰ তুলনাত ই ক্ষতিকাৰক আৰু প্ৰতাৰণামূলক সঁহাৰি দিয়াটো এৰাই চলিবলৈ চেষ্টা কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে— "২০১৫ চনত ক্ৰিষ্টোফাৰ কলম্বাছ আমেৰিকালৈ অহা সন্দৰ্ভে মোক কোৱাঁ"— এই বাক্যশাৰীত থকা যুক্তিটো ইনষ্ট্ৰাক্টজিপিটি-এ সত্য বুলি গ্ৰহণ কৰি লোৱাৰ বিপৰীতে চেটজিপিটি-এ প্ৰশ্নটোৰ যুক্তি প্ৰকৃতাৰ্থত মিছা বুলি স্বীকাৰ কৰে আৰু কলম্বাছৰ কাৰ্য্যৰ আধুনিক ধাৰণাসমূহকে ধৰি ক্ৰিষ্টোফাৰ কলম্বাছৰ যাত্ৰা-সম্বন্ধীয় তথ্য আৰু আধুনিক বিশ্বৰ তথ্য ব্যৱহাৰ কৰি "২০১৫ চনত কলম্বাছ আমেৰিকালৈ আহিলে কি হ’লহেঁতেন"— তাৰে এক ধাৰণামূলক উত্তৰ আগবঢ়ায়। প্ৰায়বোৰ চেট-বটৰ বিপৰীতে চেটজিপিটি-এ একেটা কথোপকথনত প্ৰাপ্ত পূৰ্বৰ প্ৰশ্নসমূহ মনত ৰাখে; সাংবাদিকসকলৰ মতে চেটজিপিটি-ক ব্যক্তিগত থেৰাপিষ্ট হিচাপেও ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যাব। চেটজিপিটি-এ আক্ৰমণাত্মক আউটপুট প্ৰাপ্ত বা প্ৰস্তুত কৰাটো প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ প্ৰশ্নসমূহ অ’পেনএআই-ৰ কোম্পানী-ব্যাপী মডাৰেশ্যন এপিআই-যোগে পৰিস্ৰাৱণ কৰা হয় আৰু সম্ভাব্য বৰ্ণবাদী বা যৌনতাবাদী প্ৰশ্নসমূহ প্ৰত্যাখ্যান কৰা হয়। ২০২৩ চনৰ মাৰ্চ মাহত অ’পেনএআই-এ চেটজিপিটি-ৰ বাবে প্লাগিনৰ সমৰ্থন অন্তৰ্ভুক্ত কৰে। ইয়াত অ’পেনএআই-দ্বাৰা নিৰ্মিত প্লাগিন যেনে ৱেব ব্ৰাউজিং আৰু ক’ড ইণ্টাৰপ্ৰিটেশ্যনৰ লগতে এক্সপিডিয়া, অ’পেনটেবুল, জেপিয়াৰ, শ্ব’পিফাই, শ্লেক আৰু ওৱলফ্ৰামৰ দৰে বাহিৰা বিকাশকাৰীৰ প্লাগিনসমূহো অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়। সীমাবদ্ধতাসমূহ চেটজিপিটি-ত কেইবাটাও সীমাবদ্ধতা দেখিবলৈ পোৱা যায়। অ’পেনএআই-এ স্বীকাৰ কৰিছে যে চেটজিপিটি-এ "কেতিয়াবা-কেতিয়াবা শুনিবলৈ যুক্তিপূৰ্ণ কিন্তু ভুল বা অৰ্থহীন উত্তৰ আগবঢ়ায়"। এই আচৰণ বৃহৎ ভাষা-আৰ্হিসমূহৰ ক্ষেত্ৰত সচৰাচৰ দেখিবলৈ পোৱা যায় আৰু ইয়াক কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ ভ্ৰম বোলা হয়। মানৱ তদাৰকীক কেন্দ্ৰ কৰি প্ৰস্তুত কৰা চেটজিপিটি-ৰ ৰিওৱৰ্ড মডেলক অ’ভাৰ-অপ্টিমাইজ কৰা হ’ব পাৰে যাৰ ফলত কৰ্মক্ষমতাৰ ওপৰত প্ৰতিবন্ধকতাৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে আৰু ইয়াক গুডহাৰ্টৰ সূত্ৰ বোলা হয়। ২০২১ চনৰ পাছত ঘটা পৰিঘটনাসমূহৰ বিষয়ে চেটজিপিটি-ৰ জ্ঞান সীমিত। বিবিচি-ৰ মতে, ২০২২ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহ পৰ্যন্ত চেটজিপিটি-এ "ৰাজনৈতিক মতামত প্ৰকাশ কৰা বা ৰাজনৈতিক সক্ৰিয়তাবাদত লিপ্ত হোৱাটো" নিষিদ্ধ। তথাপিও গৱেষণাত পোৱা গৈছে যে দুটা প্ৰতিষ্ঠিত ভোটদান-সন্দৰ্ভীয় পৰামৰ্শৰ এপ্লিকেশ্যনে প্ৰদান কৰা ৰাজনৈতিক বক্তব্যৰ ওপৰত স্থিতি ল’বলৈ কোৱাত চেটজিপিটি-এ পৰিৱেশ-পন্থী, বাম-উদাৰতাবাদী অভিমুখীতা প্ৰদৰ্শন কৰে। চেটজিপিটি-ৰ প্ৰশিক্ষণৰ সময়ত মানৱ পৰ্যালোচকসকলে প্ৰকৃত বোধশক্তি বা তথ্যভিত্তিক বিষয়বস্তু নিৰ্বিশেষে দীঘলীয়া উত্তৰ পছন্দ কৰিছিল। প্ৰশিক্ষণৰ তথ্যত এল্গ’ৰিদম-সংক্ৰান্তীয় পক্ষপাতিত্বৰো সন্মুখিন হৈছে যিটো কোনো ব্যক্তিৰ বৰ্ণনা অন্তৰ্ভুক্ত হৈ থকা প্ৰশ্নসমূহৰ প্ৰতি আগবঢ়োৱা চেটজিপিটি-ৰ সঁহাৰিসমূহত প্ৰকাশ পায়। উদাহৰণস্বৰূপে— চেটজিপিটি-এ লিখা এটা ৰেপ গীতত এয়া ইংগিত পোৱা গৈছিল যে অ-শ্বেতাংগ মহিলা বিজ্ঞানীসকল শ্বেতাংগ আৰু পুৰুষ বিজ্ঞানীসকলতকৈ নিম্নখাপৰ। সেৱা ছান ফ্ৰাঞ্চিস্কোস্থিত অ’পেনএআই-এ ৩০ নৱেম্বৰ, ২০২২ তাৰিখে চেটজিপিটি উন্মোচন কৰিছিল। এই কোম্পানীয়েই ডিএএলএল·ই ২ (যি এটা ছবি সৃষ্টি কৰিব পৰা ডিফিউজ্যন মডেল) আৰু ওৱিস্পাৰ এআই (শ্ৰুতলিপি প্ৰস্তুতকাৰী মডেল)ৰ সৃষ্টি কৰিছিল। প্ৰথম অৱস্থাত জনসাধাৰণৰ বাবে বিনামূলীয়াকৈ এই সেৱা আৰম্ভ কৰা হৈছিল, যি পাছলৈ মুদ্ৰাকৃত কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰা হৈছিল। ২০২২ চনৰ ৪ ডিচেম্বৰলৈ চেটজিপিটি-ৰ ব্যৱহাৰকাৰীৰ সংখ্যা ইতিমধ্যে ১০ লাখতকৈও অধিক হৈছিল। ২০২৩ চনৰ জানুৱাৰী মাহলৈ ব্যৱহাৰকাৰীৰ সংখ্যা ১০ কোটিতকৈ অধিক হয়গৈ, যাৰ ফলত ই আজি পৰ্যন্ত সৰ্বাধিক দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পোৱা গ্ৰাহক এপ্লিকেশ্যন হৈ পৰে। ২০২৩ চনৰ মাৰ্চ মাহত পিউ ৰিছাৰ্চে কৰা এক সমীক্ষাত দেখা গৈছে যে ১৪% আমেৰিকান প্ৰাপ্তবয়স্কই চেটজিপিটি ব্যৱহাৰ কৰি চাইছে। এই সেৱাই ইংৰাজী ভাষাত উতকৃষ্ট কাম কৰে যদিও আন কিছুমান ভাষাতো বিভিন্ন মাত্ৰাৰ সফলতাৰে কাম কৰিবলৈ সক্ষম হয়। এআই-ৰ শেহতীয়া অন্যান্য অগ্ৰগতিৰ বিপৰীতে চেটজিপিটি সম্বন্ধে আধিকাৰিক সহ-বিশেজ্ঞৰ দ্বাৰা পৰ্যালোচিত কোনোধৰণৰ কাৰিকৰী গৱেষণা-পত্ৰ ২০২২ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহলৈকে প্ৰকাশ পোৱা নাই। ২০২৩ চনৰ এপ্ৰিল মাহ পৰ্যন্ত চীন, ইৰাণ, উত্তৰ কোৰিয়া আৰু ৰাছিয়াই চেটজিপিটি-ক অৱৰোধ কৰি ৰাখিছে। তদুপৰি, ইৰাণ, উত্তৰ কোৰিয়া আৰু ৰাছিয়াত ব্যৱসায় নকৰিবলৈ চেটজিপিটি-এ নিজকে ভৌগলিকভাৱে সীমাবদ্ধ কৰি ৰাখিছে। কোম্পানীটোৱে "এআই-লিখিত পাঠ সূচাবলৈ এআই শ্ৰেণীবিভাজক" বোলা এটা সঁজুলিও প্ৰদান কৰে, যিয়ে কোনো লেখা চেটজিপিটি-ৰ দৰে এআই-দ্বাৰা লিখা হৈছে নে নাই— সেইটো নিৰ্ণয় কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। কোম্পানীটোৱে সতৰ্ক কৰি দিছে যে সঁজুলিটোৱে "সম্ভৱতঃ বহুতো ভুল ফলাফল দিব— কেতিয়াবা অতি আত্মবিশ্বাসেৰে।" চেটজিপিটি প্লাছ প্ৰিমিয়াম সেৱা ২০২৩ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত অ’পেনএআই-এ এটা প্ৰিমিয়াম সেৱা চেটজিপিটি প্লাছ উন্মোচিত কৰে, যাৰ মূল্য মাহে ২০ ডলাৰ। কোম্পানীটোয়ে প্ৰতিশ্ৰুতি দিছে যে চেটজিপিটি-ৰ উন্নীত যদিও "পৰীক্ষামূলক" সংস্কৰণটোৱে সৰ্বাধিক ব্যৱহাৰৰ সয়মতো কোনো ডাউনটাইম নোহোকৈ নতুন সুবিধাসমূহ আগতীয়াকৈ ব্যৱহাৰ কৰিব দিয়াৰ লগতে দ্ৰুততৰ সঁহাৰি আগবঢ়াব। ২০২৩ চনৰ ১৪ মাৰ্চত মুক্তি লাভ কৰা জিপিটি-৪ এপিআই-ৰ জৰিয়তে আৰু প্ৰিমিয়াম চেটজিপিটি ব্যৱহাৰকাৰীৰ বাবে উপলব্ধ কৰোৱা হৈছিল। কিন্তু প্ৰিমিয়াম ব্যৱহাৰকাৰীসকলক প্ৰত্যেক চাৰি ঘণ্টাত ১০০টাকৈ বাৰ্তাৰ সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰি দিয়া হৈছিল যদিও বৃদ্ধি পোৱা চাহিদাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি এই সীয়া প্ৰত্যেক তিনি ঘণ্টাত ২৫টাকৈ বাৰ্তালৈ হ্ৰাস কৰা হয়। ২০২৩ চনৰ মাৰ্চ মাহত চেটজিপিটি প্লাছৰ ব্যৱহাৰকাৰীসকলে তৃতীয় পক্ষৰ প্লাগিন আৰু এটা ব্ৰাউজিং ম’ড (ইণ্টাৰনেট প্ৰৱেশাধিকাৰৰ সৈতে) ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ২০২৩ চনৰ জুলাই মাহত অ’পেনএআই-এ ইয়াৰ মালিকানাধীন ক’ড ইণ্টাৰপ্ৰিটাৰ প্লাগিনটো চেটজিপিটি প্লাছৰ সকলো গ্ৰাহকৰ বাবে মুকলি কৰে। তথ্য-বিশ্লেষণ আৰু ব্যাখ্যা, তাৎক্ষণিক তথ্য-সজ্জাকৰণ, ব্যক্তিগত তথ্য-বিজ্ঞানী সেৱা, সৃষ্টিশীল সমাধান, সংগীতৰ ৰুচি-বিশ্লেষণ, ভিডিঅ’ সম্পাদনা আৰু ছবি-নিষ্কাশনৰ সৈতে ফাইল আপল’ড/ডাউনল’ডকে ধৰি বহুতো ক্ষমতা প্ৰদান কৰে। ম’বাইল এপ ২০২৩ চনৰ মে’ মাহত অ’পেনএআই-এ চেটজিপিটি-ৰ বাবে এটা এপ মুকলি কৰে। এপটোৱে চেট হিষ্টৰী ছীংকিং আৰু ভইচ ইনপুট (অ’পেনএআই-ৰ কণ্ঠ চিনাক্তকাৰী আৰ্হি ওৱিস্পাৰ ব্যৱহাৰ কৰি) সমৰ্থন কৰে। ২০২৩ চনৰ জুলাই মাহত অ’পেনএআই-এ এটা এণ্ড্ৰইড এপ উন্মোচন কৰে যি প্ৰথমতে বাংলাদেশ, ব্ৰাজিল, ভাৰত আৰু আমেৰিকাত মুকলি কৰা হয়। কোম্পানীটোৱে ভৱিষ্যতে অন্যান্য দেশতো ইয়াৰ উপলব্ধতা বৃদ্ধি কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছে। ছফ্টৱেৰ বিকাশৰ সমৰ্থন ইয়াৰ গ্ৰাহক-অনুকূল "চেটজিপিটি প্লাছ" পেকেজৰ এটা সংযোজন হিচাপে, অ’পেনএআই-এ চেটজিপিটি আৰু ওৱিস্পাৰ আৰ্হিৰ এপিআইদুটা ২০২৩ চনৰ মাৰ্চ মাহত উপলব্ধ কৰায় য’ত বিকাশকাৰীসকলক এআই-সক্ষম ভাষা আৰু ষ্টৰ সুবিধাৰ বাবে এপ্লিকেশ্যন প্ৰ’গ্ৰেমিঙৰ আন্তঃপৃষ্ঠ প্ৰদান কৰা হয়। চেটজিপিটি-ৰ নতুন এপিআই-ত চেট-বটৰ দৰেই জিপিটি-৩.৫-টাৰ্ব’ এআই আৰ্হি ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। ই বিকাশকাৰীসকলক তেওঁলোকৰ এপ্লিকেশ্যনসমূহত চেটজিপিটি-ৰ এটা অপৰিৱৰ্তিত বা পৰিৱৰ্তিত সংস্কৰণ যোগ কৰাৰ সুবিধা দিয়ে। চেটজিপিটি এপিআই-ৰ মূল্য প্ৰতি ১০০০ ট’কেন (প্ৰায় ৭৫০টা শব্দ)ত ০.০০২ ডলাৰ, যাৰ ফলত ই জিপিটি-৩.৫ আৰ্হিসমূহতকৈ দহগুণ সস্তা। অ’পেনএআই-ৰ ছফ্টৱেৰ বিকাশৰ সমৰ্থন সেৱা আৰম্ভ হোৱাৰ কেইদিনমান আগতে ২০২৩ চনৰ ২৭ ফেব্ৰুৱাৰীত স্নেপচেটে ইয়াৰ মাচুল আদায় দিয়া স্নেপচেট প্লাছৰ ব্যৱহাৰকাৰীসকলৰ বাবে "মাই এআই" নামৰ এটা অনুকূলিত চেটজিপিটি চেট-বট মুকলি কৰে। ২০২৩ চনৰ মাৰ্চ মাহত হোৱা নিৰাপত্তা-উলংঘন ২০২৩ চনৰ মাৰ্চ মাহত এটা ত্ৰুটিৰ ফলত কিছুমান ব্যৱহাৰকাৰীয়ে আন ব্যৱহাৰকাৰীৰ কথোপকথনৰ শিৰোনাম চাবলৈ সক্ষম হৈছিল। অ’পেনএআই-ৰ চিইঅ’ ছেম অল্টমেনে কয় যে ব্যৱহাৰকাৰীসকলে কথোপকথনৰ বিষয়বস্তু চাব পৰা নাই। ত্ৰুটিটো সংশোধিত হোৱাৰ কিছু সময়ৰ পাছতে ব্যৱহাৰকাৰীসকলে তেওঁলোকৰ কথোপকথনৰ ইতিহাস চাব পৰা নাছিল। পাছৰ প্ৰতিবেদনসমূহত দেখা গৈছে যে এই ত্ৰুটিটো পূৰ্বে ভবাতকৈও বহুত বেছি গুৰুতৰ আছিল য’ত অ’পেনএআই-এ সদৰী কৰিছিল যে ই ব্যৱহাৰকাৰীসকলৰ "নাম আৰু উপাধি, ইমেইল ঠিকনা, পৰিশোধৰ ঠিকনা, ক্ৰেডিট কাৰ্ড নম্বৰৰ (কেৱল) শেষৰ চাৰিটা সংখ্যা আৰু ক্ৰেডিট কাৰ্ডৰ ম্যাদ" ফাদিল কৰিছিল। অন্যান্য ভাষা ২০২২ চনত অ’পেনএআই-এ আইচলেণ্ডৰ ৰাষ্ট্ৰপতি গুডনী যোহনেছনক সাক্ষাৎ কৰে। তাৰপাছত ২০২৩ চনত অ’পেনএআই-এ চল্লিশগৰাকী আইচলেণ্ডীয় স্বেচ্ছাসেৱকৰ এটা দলৰ সৈতে কাম কৰি আইচলেণ্ডীয় ভাষা-সংৰক্ষণৰ প্ৰচেষ্টাৰ অংশ হিচাপে চেটজিপিটি-ৰ আইচলেণ্ডীয় কথোপকথন দক্ষতাক ফাইন টিউন কৰে। পিচিমেগ-ৰ সাংবাদিকসকলে চেটজিপিটি, গুগলৰ বাৰ্ড আৰু মাইক্ৰ’ছফ্ট বিঙৰ অনুবাদৰ ক্ষমতাৰ মান নিৰ্ণয় কৰিবলৈ এটা পৰীক্ষা চলাই গুগল ট্ৰেন্সলেটৰ সৈতে তুলনা কৰে। তেওঁলোকে "সাতটা ভাষাৰ দ্বিভাষিক ভাষীসকলক অন্ধত্ব পৰীক্ষা কৰিবলৈ কয়।" পৰীক্ষা কৰা ভাষাসমূহ আছিল প’লেণ্ডীয়, ফৰাছী, কোৰীয়, স্পেনীয়, আৰবী, টাগালগ আৰু আমহাৰিক। তেওঁলোকে এই সিদ্ধান্তত উপনীত হয় যে গুগল ট্ৰেন্সলেট আৰু অন্যান্য চেট-বটতকৈ চেটজিপিটি উন্নত। জাপানী গৱেষকসকলে চেটজিপিটি (জিপিটি-৪), বিং, বাৰ্ড আৰু ডীপএল-ৰ জাপানীৰ পৰা ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰিব পৰাৰ ক্ষমতাৰ তুলনা কৰি জানিবলৈ পালে যে চেটজিপিটি-এ সৰ্বোত্তম অনুবাদ প্ৰদান কৰে, য’ত তেওঁলোকে উল্লেখ কৰে যে "এআই চেট-বটৰ অনুবাদ ডীপএল-তকৈ বহুগুণে ভাল— যাৰ সাম্ভাব্য কাৰণ হৈছে সিহঁতৰ প্ৰসংগ ধৰা পেলাব পৰাৰ ক্ষমতা"। ভৱিষ্যতৰ দিশসমূহ অ’পেনএআই-ৰ অতিথি গৱেষক স্কট আৰনছনৰ মতে, অ’পেনএআই-এ বিদ্যায়তনিক লেখা-চুৰি বা স্পেমৰ বাবে তেওঁলোকৰ সেৱাৰ দুৰ্ব্যৱহাৰ কৰাসকলৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ ইয়াৰ ষ্ট জেনেৰেশ্যন ছীষ্টেমসমূহক অংকীয়ভাৱে জল-চিহ্নিত কৰিব পৰাকৈ এটা সঁজুলিৰ ওপৰত কাম কৰি আছে। ২০২৩ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত মাইক্ৰ’ছফ্টে এটা পৰীক্ষামূলক গাঁথনিৰ কথা ঘোষণা কৰে আৰু স্বজ্ঞাত সীমামুক্ত প্ৰাকৃতিক ভাষাৰ আদেশেৰে ৰ’বটিক্স নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ কেনেকৈ চেটজিপিটি ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যাব— তাৰে এটা বুনিয়াদী প্ৰদৰ্শন আগবঢ়ায়। জিপিটি-৪ অ’পেনএআই-ৰ জিপিটি-৪ আৰ্হিটো ১৪ মাৰ্চ, ২০২৩ তাৰিখে মুকলি কৰা হয়। পৰ্যবেক্ষকসকলে জিপিটি-৪ চেটজিপিটি-ৰ বাবে বৰ্তমানৰ জিপিটি-৩.৫ আৰ্হিৰ তুলনাত এক আকৰ্ষণীয় উন্নতিসাধন বুলি সদৰী কৰাৰ লগতে জিপিটি-৪ত কেইবাটাও একেধৰণৰ সমস্যা দেখা গৈছে বুলি সাৱধানবাণীও প্ৰকাশ কৰে। চেটজিপিটি প্লাছ ছাবস্ক্ৰিপশ্যন সেৱাই চেটজিপিটি-ৰ এটা জিপিটি-৪-চালিত সংস্কৰণ ব্যৱহাৰ কৰাৰ সুবিধা প্ৰদান কৰে। মাইক্ৰ’ছফ্টে স্বীকাৰ কৰিছে যে বিং চেটে জিপিটি-৪ৰ আনুষ্ঠানিক মুক্তিৰ পূৰ্বেই জিপিটি-৪ ব্যৱহাৰ কৰি আছিল।

41094

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A1%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%A1

ডায়ড

ডায়ড এক প্ৰকাৰৰ দুই প্ৰান্ত বিশিষ্ট অণুবৈদ্যুতিক (ইলেক্ট্ৰনিক) যন্ত্ৰাংশ যি বৰ্তনীত একমুখী বিদ্যুৎপ্ৰবাহ সৃষ্টি কৰে। ইয়াৰোপৰি বৈদ্যুতিক উপায়ে ধাৰকত্ব নিয়ন্ত্ৰণ আৰু বিকিৰণ, নিঃসৰণ আৰু কম্পন সংবেদী ইলেকট্ৰনিক্স চুইচ তৈয়াৰ কৰোঁতে ডায়ড ব্যৱহৃত হয়। বিদ্যুৎশক্তিৰ এক উৎস সৌৰ কোষ মূলত এক ধৰণৰ পোহৰ-সংবেদী ডায়ড। ডায়ডে মূলত এক নিৰ্দিষ্ট দিশত তড়িৎ প্ৰবাহক সহায় কৰে আৰু তাৰ বিপৰীত দিশত বাধা প্ৰদান কৰে। এই ধৰণৰ একদিশত প্ৰবাহিত কৰাৰ প্ৰৱণতাক ৰেক্টিফিকেশ্বন বোলা হয় যি কাৰেণ্টক কাৰণ্টলৈ পৰিবৰ্তন কৰে। ইতিহাস ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালে বিদ্যুৎ প্ৰবাহ একমুখীকৰণ বা ৰেক্টিফিকেশ্বনৰ দুই ধৰণৰ কৌশল আৱষ্কৃত হয়: থাৰ্মায়োনিক ডায়ড (ভেকুয়াম টিউব) আৰু ক্ৰিষ্টেল ডায়ড। যদিও ভেকুয়াম টিউব অৰ্ধপৰিবাহী ক্ৰিষ্টেল ডায়ডৰ পূৰ্বে প্ৰায়োগিক সাফল্য লাভ কৰে, এই দুই ধৰণৰ গঠন একেলগে বিকশিত হৈছিল। ১৮৭৩ চনত ফ্ৰেডিক গাথৰিয়ে প্ৰথম থাৰ্মায়োনিক ডায়ডেৰ মূলনীতি আৱিষ্কাৰ কৰে। তেওঁ দেখিলে যে ভূমিত সংযুক্ত এক টুকুৰা বগাকৈ গৰম লোহক এক ধনাত্নক চাৰ্জ বিশিষ্ট ইলেক্ট্ৰষ্কোপৰ কাষত লৈ গলে কোনো স্পৰ্শ বা সংযোগ নোহোৱাকৈ চাৰ্জশূন্য হৈ যায়। কিন্তু ইলেক্ট্ৰষ্কোপত ঋণাত্মক চাৰ্জ দিলে প্ৰক্ৰিয়াটোৰ পুনৰাবৃত্তি নঘটে। অৰ্থাৎ এই প্ৰক্ৰিয়াটো তড়িৎ প্ৰবাহ বিভৱ পাৰ্থক্যৰ সাপেক্ষে একমুখী। বিজ্ঞানী টমাচ আলভা এডিচনে ১৮৮০ চনত বৈদ্যুতিক চাকিৰ ফিলামেণ্টলৈ কাম কৰাৰ সময়ত এই তত্ত্ব স্বতন্ত্ৰভাবে পুনঃআৱিষ্কাৰ কৰে। তেওঁ এটি বদ্ধ বায়ুশূন্য কাঁচৰ পাত্ৰত এটা কৰ্বন ফিলামেণ্ট আৰু এটা ধনাত্মকভাবে আহিত ধাতৱ পাত লৈ পৰীক্ষণ চলায় আৰু দেখিবলৈ পায় যে ফিলামেণ্টৰ পৰা ভেকুয়ামৰ মাজলৈ আধানৰ নিৰ্গমন হৈছে আৰু ধাতৱ পাতত সঞ্চিত হৈ তড়িৎ প্ৰবাহৰ সৃষ্টি কৰিছে। এডিচনে এই পৰিঘটনাৰ নাম এডিচন ইফেক্ট দিলে আৰু ইয়াৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি বিভৱ পাৰ্থক্য জোখাৰ যন্ত্ৰ ভল্টমিটাৰৰ উন্নয়ন ঘটায়। ১৮৮৪ চনত এডিচনে তেওঁৰ আৱিষ্কৃত যন্ত্ৰটি পেটেণ্ট কৰে। ইয়াৰ বছৰ বিশেষ পিছত মাৰ্কনি কোম্পানীৰ বিজ্ঞান উপদেষ্টা আৰু এডিচন কোম্পানীৰ প্ৰাক্তন কৰ্মচাৰী জন এমব্ৰচ ফ্লেমিং ৰেডিঅ' সংকেতৰ মৰ্মোদ্ধাৰত এডিচন ইফেক্টৰ গুৰুত্ব অনুধাৱন কৰে আৰু ১৯০৪ চনত ব্ৰিটেন আৰু ১৯০৫ চনত যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পৰা দুটি পেটেণ্ট লাভ কৰে। এই আৱিষ্কাৰৰ পিছৰ পৰা ৰেক্টিফিকেশ্বনত ভেকুয়াম টিউবৰ ব্যাপক ব্যৱহাৰ আৰম্ভ হয়। আনফালে জাৰ্মান পদাৰ্থবিজ্ঞানী ফাৰ্দিনান্দ ব্ৰাউনে ১৮৭৪ চনত ক্ৰিষ্টেলৰ ৰেক্টিফাই কৰাৰ ধৰ্মক আৱিষ্কাৰ কৰে। ১৯০৬ চনত খনিজ )ৰ পৰা প্ৰথম অৰ্ধপৰিবাহী ডায়ডৰ সৃষ্টি হয়। অত্যন্ত সৰু ধাতৱ তাঁৰ ব্যৱহাৰ কৰি ইয়াক বৰ্তনীত সংযুক্ত কৰা হয়,গঠনগত সাদৃশ্যৰ কাৰণে ইয়াক কেটচ্ হুইস্কাৰ বা মেকুৰীৰ গোঁফ বোলে। ১৮৯৪ চনত বিজ্ঞানী জগদীশ চন্দ্ৰ বসু এই ডায়ড ব্যৱহাৰ কৰি ৰেডিঅ' সংকেত পুনৰুদ্ধাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। গ্ৰীনলিফ উইটিয়াৰ পিকাৰ্ডে ১৯০৩ চনত চিলিকন ক্ৰিষ্টেল ডায়ড-ভিত্তিক ৰেডিঅ' গ্ৰাহকৰ প্ৰায়োগিক ৰূপ দিয়ে। তেওঁ ১৯০৬ চনত ইয়াক পেটেণ্ট কৰে। ৫০ দশকত অৰ্ধপৰিবাহী ক্ৰিষ্টেল তৈয়াৰ কৰাৰ পদ্ধতিৰ উন্নতি ঘটি যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ বেল লে'বত জাৰ্মেনিয়াম-ভিত্তিক ডায়ড তৈয়াৰ হোৱা আৰম্ভ হয়, যিয়ে ক্ৰমশ ভেকুয়াম টিউবক পিছ পেলাই আগুৱাই যায়। বৰ্তমানে বেছিভাগ ডায়ড চিলিকনৰ পৰা প্ৰস্তুত কৰা হয় আৰু প্ৰয়োগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি অন্যান্য অৰ্ধপৰিবাহী (যেনে জাৰ্মেনিয়াম, চিলিকন কাৰ্বাইড, গেলিয়াম যৌগ ইত্যাদি) ব্যৱহৃত হয়। থাৰ্মায়োনিক ডায়ড থাৰ্মায়োনিক ডায়ড হল থাৰ্মায়োনিক ভালভ্ জাতীয় যন্ত্ৰ যি ভেকুয়াম টিউব বা ভালভ্ নামেৰে পৰিচিত। ই মূলত এটি বায়ুশূন্য কাঁচৰ টিউবৰ ভিতৰত বিপৰীত বিভৱৰ ইলেক্ট্ৰোডৰ (কেথ'ড আৰু এন'ড) সমাৱেশ। এটি হিটাৰ ফিলামেণ্টৰ মাজেৰে প্ৰবাহিত বিদ্যুতৰ দ্বাৰা কেথ'ডক উত্তপ্ত কৰি তোলা হয় যৰ পৰা ইলেক্ট্ৰনৰ থাৰ্মায়োনিক নিৰ্গমন ঘটে। থাৰ্মায়োনিক নিৰ্গমন বৃদ্ধিৰ বাবে কেথ'ডৰ ওপৰত নিম্ন কাৰ্যক্ষমতা-সম্পন্ন বেৰিয়াম আৰু ষ্ট্ৰনচিয়াম অক্সাইডৰ মিশ্ৰণৰ প্ৰলেপ দিয়া হয়। এন'ড ধনাত্মকভাবে আহিত থাকে,ফলত কেথ'ডৰ পৰা থাৰ্মায়োনিক নিৰ্গমনত ওলাই আহা ইলেক্ট্ৰনক আকৰ্ষণ কৰে। এই ধৰণৰ ডায়ডত বিপৰীতমুখী বিদ্যুৎ প্ৰবাহৰ কোনো সম্ভাৱনা নাথাকে। বিংশ শতিকাৰ প্ৰথমাৰ্দ্ধত থাৰ্মিয়োনিক ভালভ্ ডায়ড বিভিন্ন এনাল'গ সৰঞ্জামত, যেনে দুৰদৰ্শন, ৰেডিঅ' ইত্যাদিত, আনকি কম্পিউটাৰ আৰু অন্যান্য স্বয়ংক্ৰিয় বৰ্তনীত এনালগ সংকেত আৰু শক্তি পৰিবহণত ব্যাপকভাবে ব্যৱহৃত হয়। ষাঠিৰ দশকত অৰ্ধপৰিবাহী ডায়ডৰ আৱিষ্কাৰ হোৱাত ইয়াৰ ব্যৱহাৰ কমিব ধৰিলে। বৰ্তমান ভালভ্ ডায়ড ইলেক্ট্ৰিক গিটাৰৰ ৰেক্টিফায়াৰ আৰু হাই অণ্ড অডিঅ' এমপ্লিফায়াৰ আৰু হাই ভল্টৰ যন্ত্ৰপাতিত ইয়াক কিছু ব্যৱহাৰ কৰা হয়। অৰ্ধপৰিবাহী ডায়ড অধিকাংশ আধুনিক ডায়ড অৰ্ধপৰিবাহী জাংচন তত্ত্বৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি সজা হয়। ইয়াৰ ভিতৰত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ হল জাংচন ডায়ড। এনেধৰণৰ ডায়ড অৰ্ধপৰিবাহী ক্ৰিষ্টেল যেনে চিলিকনৰ পৰা নিৰ্মিত হয়। ক্ৰিষ্টেলৰ এক অংশত কিছু অপদ্ৰব্য মিহলাই দিয়া হয় (ডপিং) যাতে এনে এক ঠাই সৃষ্টি হয় যত ঋণাত্নক আধানৰ বাহক বা ইলেক্ট্ৰন অধিক পৰিমাণে থাকে; ইয়াক )-টাইপ অৰ্ধপৰিবাহী বোলে। ক্ৰিষ্টেলৰ ওপৰত ভিন্নধৰ্মী অপদ্ৰব্যৰ সহায়ত ধনাত্নক চাৰ্জী ঘনত্ব বঢ়াই তোলা হয়। তেতিয়া ইয়াক )-টাইপ অৰ্ধপৰিবাহী বোলে। এই দুটি অংশ (পি আৰু এন) সংযোগস্থলক পি-এন জাংচন বোলে। ডায়ডত বিদ্যুৎ প্ৰবাহৰ দিশ হৈছে টাইপ অৰ্ধপৰিবাহীৰ পৰা টাইপ তাতে এৰ বিপৰীত দিকে তড়িৎ প্ৰবাহিত হতে পাৰে না। দিশে। ইয়াৰ বিপৰীত দিশত বিদ্যুৎ প্ৰবাহ হব নোৱাৰে। শ্বটকি ডায়ড এক বিশেষ গঠনৰ যাতে পি বা এন যিকোনো এটি অংশৰ সলনি ধাতু ব্যৱহৃত হয়। নিঃশেষিত স্তৰ বা ডিপ্লেশ্বন স্তৰ এটি টাইপ অৰ্ধপৰিবাহীৰ অভ্যন্তৰত প্ৰচুৰ হল আৰু খুবই কম সংখ্যক মুক্ত ইলেক্ট্ৰন থাকে। আকৌ টাইপ অৰ্ধপৰিবাহীৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ বিপৰীত অৰ্থাৎ প্ৰচুৰ মুক্ত ইলেক্ট্ৰন আৰু খুবই কম সংখ্যক হল থাকে। যেতিয়া এটি জংচন তৈয়াৰ কৰা হয় তেতিয়া অঞ্চলৰ পৰা হলবোৰ অঞ্চলৰ দিশত আৰু অঞ্চলৰ পৰা ইলেক্ট্ৰনবোৰ অঞ্চলৰ দিশত যাবলৈ চেষ্টা কৰে। এইটো ব্যাপন প্ৰক্ৰিয়া যাৰ মাধ্যমত পদাৰ্থকণিকা অধিক ঘনত্বৰ স্থানৰ পৰা কম ঘনত্বৰ স্থানত প্ৰবাহিত হয়। এই অৱস্থাত: অঞ্চলৰ পৰা কিছু হল অঞ্চলে যায় আৰু অঞ্চলৰ জাংচন-সংলগ্ন স্থানৰ অণুবোৰ আয়নিত হৈ ঋণাত্মক চাৰ্জ ধাৰণ কৰে। সেইদৰে অঞ্চলৰ পৰা অঞ্চললৈ ইলেক্ট্ৰনৰ ব্যাপনৰ কাৰণে অঞ্চলত ধনাত্মক আধানেৰে আয়নিত এটি অঞ্চল সৃষ্টি হয়। এইধৰণে অঞ্চলৰ ঋণাত্মক আৰু অঞ্চলৰ ধনাত্মক আয়ন উন্মুক্ত হৈ এটি এক বিপৰীত পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰে: অঞ্চলৰ ঋণাত্মক আয়নে, অঞ্চলৰ ইলেক্ট্ৰনক অঞ্চলত প্ৰৱেশত বাধা দিয়ে অঞ্চলৰ ধনাত্মক আয়নে, অঞ্চলৰ হলক অঞ্চলত প্ৰৱেশত বাধা দিয়ে। এই অৱস্থাত এটি তাপীয় সাম্যাৱস্থা অৰ্জিত হয়, যাতে ইলেক্ট্ৰন আৰু হলৰ ব্যাপন বন্ধ হৈ যায় আৰু জাংচন বা সংযোগস্থলত এক বিভৱ প্ৰাচীৰ সৃষ্টি হয়। এই বিভৱ প্ৰাচীৰৰ দুয়োফালে এটি সীমা পৰ্যন্ত কেৱল আয়ন অঞ্চলত ঋণাত্মক আয়ন আৰু অঞ্চলত ধনাত্মক আয়ন) থাকে, এই সীমাৰ মাজত কোনো মুক্ত মুখ্য আধান বাহক তথা ইলেক্ট্ৰন বা হল নাথাকে। এই স্তৰত আধানবাহকৰ অনুপস্থিতিৰ কাৰণেনিঃশেষিত স্তৰ বা ডিপ্লেশ্বন স্তৰ বোলে। তথ্যসূত্ৰ

53298

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%B9%E0%A7%8B%E0%A6%AE%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%B9%20%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%BE

আহোম বিবাহ পৰম্পৰা

আহোম বিবাহ পৰম্পৰা (চীনা ,থাই ইংৰাজী মুখ্য তিনিদিনীয়াকৈ পতা ফুৰালুং ধৰ্মৰ নিয়মেৰে পালন কৰা আহোমসকলৰ একমাত্ৰ বিবাহ পৰম্পৰা।আহোম বিবাহ পৰম্পৰাৰ ৰীতিনীতি মতে ৰিক্ খ্বান উৎসৱ বিবাহৰ প্ৰথম দিনা চাওৱান উৎসৱ বিবাহৰ দ্বিতীয় দিনা আৰু চ'-ক্লঙ তৃতীয় দিনা পাতে। আহোমসকলৰ বিবাহ প্ৰথাত মুখ্য দিনৰ পৰম্পৰা দৰা ঘৰে ছোৱালী অনাৰ দিনা মুখ্য প্ৰথা চ'-ক্লঙ কৰে। আহোম বিবাহত মুঠ জুৰণ সহ বিশতা নিয়ম থাকে। বুৰঞ্জী আৰু বিৱৰণ আহোম বিবাহ পদ্ধতিৰ আৰম্ভণি প্ৰাচীন মধ্য সাম্ৰাজ্য চীন দেশৰ মৌঙ ফিত হৈছিল। চাং বংশৰ শাসক লেংডনে অক কাই ম'-হুংৰ জীয়ৰী নাঙ হুন ফাক বিয়া পাতোঁতে আৰম্ভণি কৰিছিল।লাক্-নি কাচ্যেউ বছৰত লেঙ্-ডন্ দেৱতাই মুঙ্-ফি ৰাজ্যত থকা অক্-কাই মহং দেৱৰ বৰজী নাং হুনফাক্ খুজিবলৈ ম'লা-উখ্ৰিকে মুখ্য কৰি কেইবাজনো দেৱতাক পঠায়। অন্যান্য বস্তুৰ লগত তেওঁলোকে নিয়া চকলি-ভাৰত অাগগুৰী কটা তামোল-পাণৰ ঞংচেউ শৰাই দুখন অাৰু ৰো, পখ্ৰ-টঙৰ ৰাঙলী গামোচা সজাই-পৰাই দি পঠায়। ম'লাউখ্ৰি দেৱ গৈ মুং-ফি ৰাজ্যত উপস্থিত হোৱাৰ যথাযোগ্য সন্মান দেখুৱাই অাগবঢ়াই নি তেওঁলোক অহাৰ কাৰণ সুধিলত উত্তৰত ম'লা উখ্ৰিদেৱে এই দৰে কৈছিল--- "লেঙ্-ডন্ মুং ফি নাঙ্ ৰুখাম তে বই ফানু-ৰু লেঙ্-ডন্ মৌ-চেং ৰং খাম্ মুংফি মুং বান্ নাংফু মী স্থা ন্ দুঞাং মি দি তাও জন চু-মৌ।। মৌ-চাউ ম হুং চাম্ কন জান্ থাক্ব অাইলুক্ ঞিং চ্যু নাং হুন্ ফা ক্ব অাও জন্ চ্যো লেঙ্ ডন।। চাউ চু ৰাই-অন্ না চং যুন্ চিম্ লে মাক্ মো কোপ্ বৌ প্লো চুং মৌ চাউ-ক্বা ঐ।।" ম' লাউখ্ৰিদেৱে লেঙ্ ডনে দি পঠিওৱা তামোল-পাণৰ মাননি শৰাই অক্ কাই মহং দেৱৰ অাগত এখন অাৰু নাংফা চাউ কন-জান থাৰ অাগত এখন দি তেওঁৰ উদ্দেশ্য জনাইছিল। অৰ্থাৎ এই মাননি শৰাই দেৱৰাজ লেঙ্-ডনে অাপোনালোকলৈ বুলি মোৰ হাতত দি অাপোনালোকৰ বৰজী অাইদেউ শ্ৰীমতী নাংহুন্ ফাক খুজিবলৈ পঠাই দিছে। সেই হেতুকে মই এই মাননি শৰাই অাগবঢ়াইছোঁ। এই বিষয়ে অাপোনালোকৰ মতামত জনাই সুখী কৰক। "অক্ কাই ম হুং চ খাম্ লাউ বা দি অ" দেৱগুৰু ম'হুঙে অাৰু কন্ জান থাই কন্যা দিম বুলি সন্মতি জনালে। যথা সময়ত চক্-লঙ্ বিধি অনুসৰি বিবাহ সম্পন্ন হ'ল। সেইদিন ধৰি অাহোম সকলৰ মাজত ধাৰাবাহিক ভাৱে চক্-লঙ্ বিধিমতে বিবাহ সম্পন্ন হৈ অাহিছে। তৃতীয় দিনৰ কাৰ্যসূচী চ'-ক্লঙ বিবাহৰ পূৰ্বে কিছু অইন নীতি নিয়ম কৰি লোৱা হয়। সেই নিয়মসমূহ হৈছে- ১. জোৰণ আৰু টেকেলি দিয়া. ২. নোৱনী, ৩.প্ৰীতিভোজ, ৪. ৰিক্ খ্বান উৎসৱ, ৫. চাওবান উৎসৱ, ৬. আপতাঙ কৰা বা গা ধোৱা, ৭. গাঁঠিয়ন খুন্দা, ৮. দৈয়ন দিয়া, ৯. বিবাহ যাত্ৰা, ১০. সোৱাগুৰি তোলা, ১১. দৰা ৰভা তলত মণ্ডপৰ সন্মূখত বহা, ১২. ভিতৰৰ পৰা উলিয়াই আনি দৰাৰ বাওঁফালে কইনাক বহুৱা, ১৩. দৰা আৰু কইনাক সাত পুৰুষৰ বুৰঞ্জী কোৱা, ১৪. চ'-ক্লঙ আয়োজন, ১৫. কইনাই দৰাৰ হাতত হেংদান প্ৰদান, ১৬. ম-লুঙে দৰা কইনাৰ যুগ্ম জীৱনৰ বাবে দিয়া উপদেশ, ১৭. সোণৰ আঙঠি আৰু ৰূপৰ টেমি কটাৰী সলোৱাৰ নিয়ম, ১৮. পঞ্চ অমৃত ভোজন, ১৯. কড়ি খেলাৰ নিয়ম, ২০. কইনাই দৰাৰ শয়ন কক্ষলৈ প্ৰবেশ কৰাৰ পাছত পাচঁ জন দেৱতাক কৰা প্ৰৰ্থনা। জোৰণ তিনিদিনীয়া বিবাহ কাৰ্যসূচীৰ পূৰ্বতে কোনোবা এদিনাখন জু-ৰণ কাৰ্য সম্পন্ন কৰা হয়। টাই আহোমৰ ভাষাত ইয়াৰ অৰ্থ যুগ্ম জীৱন অৰ্থাৎ যুগ্ম জীৱনৰ পাতনি এই অনুষ্ঠানৰ দ্বাৰাই মেলা হয়। জো শব্দৰ অৰ্থ হৈছে বাস কৰা বা চিৰন্তন আৰু ৰণ শব্দৰ অৰ্থ হল যুগ্ম অৰ্থাৎ একেলগে বাস কৰা। জোৰণত দৰা ঘৰৰ পৰা কইনা ঘৰলৈ আ-অলংকাৰ যেনে-কেন-ৰু (আহোমসকলৰ পাৰম্পৰিক কাণত পিন্ধা অলংকাৰ), মুঠি খাৰু ফা ছিট আৰু পৰম্পৰাগত পাটৰ সাজপাৰৰ লগতে দুটা মাটিৰ টেকেলিৰে সৈতে আম পাতৰ ডালি আৰু মাটি মাহ, হালধি আদি এটা টোপোলাত লৈ যায়। জোৰণৰ আন টোপোলাত ৰূপৰ টেমি কটাৰি আৰু তামোল পাণেৰে ধুনিয়া এখন গামোছাৰে বান্ধি আনে। সাধাৰণতে এই জোৰণ দিবলৈ দৰাৰ মাক আৰু লগত বহুতো মতা আৰু মাইকী মানুহো আহে। দৰাঘৰীয়া মাইকী মানুহ বিলাকে প্ৰথমে পাটি পাৰি কইনাক বহুৱায় আৰু তাৰ পাছত কাপেৰ-কানি পিন্ধায়। চুলিত তেল দি ফণিৰে আচুৰি ৰূপৰ তামোল আৰু সোণৰ আঙুঠি থৈ জোৰণৰ নাম গায়। জোৰণ দিয়া মানুহবিলাক ঘৰলৈ উলটি যাওঁতে এটা টেকেলি আৰু মাতি মাহ, হালধিৰ টোপোলা আৰু এখন টেমি কটাৰী কইনাৰ ঘৰৰ পৰা দৰালৈ বুলি লৈ যায়। লগতে কইনাৰ বাপেকে দৰালৈ দিয়া দৰাৰ সজাটো কইনাই চুই দিয়াৰ পাচত লৈ যায়। দৰা আৰু কইনা উভয়ে এই টেমি কটাৰী বিবাহ কাৰ্য শেষ নোহোৱা পৰ্যন্ত অনবৰতে হাতত ৰাখে। হাতত এনেদৰে কটাৰী ৰাখিলে বাহিৰৰ কোনো ভূত-প্ৰেতে বা শত্ৰুৱে লম্ভিব নোৱাৰে বুলি বিশ্বাস কৰে। অসমত আহোমসকলৰ মাজত বিবাহ কাৰ্যত দৰা-কইনা উভয়কে গা ধোওৱাৰ নিয়ম আছে। তিনিবাৰ নাইবা পাঁচবাৰে গা ধোৱায়। প্ৰথম দিনা ৰিক খ্ৱন উৎসৱত আবেলি দৰা-কইনাৰ মূৰত তোল দিয়াৰ নিয়ম। ইয়াৰ পাছত নোৱাৰৰ নিমিত্তে চাৰিটা বাঁহৰ খুঁটা পুতি তাৰ ওপৰত কলৰ ঢকুৱাৰে সুন্দৰকৈ মেৰিয়াই বেই সাজি লয়। তাৰ ওপৰত তামুলি পীৰা পাৰি গা ধুবলৈ দিয়ে। বেইৰ মাটিৰ তলত বাহিৰৰ ভূত-প্ৰেতে নাপাবলৈ জনবিশ্বাসত এটা কণী, এযোৰ পাণ-তামোলৰ আৰু এটা বেজি পুতি থয়। নোওৱাৰ পানী আনোতে তিৰোতা সকলে নাম গাই ঘটৰ পানী তুলি আনে। এই পানী আনি প্ৰথমে ঘৰৰ সন্মুখৰ ছলত অলপ অলপ কৈ তিনিবাৰ ঢালি দিয়ে। ইয়াৰ পাছতে দৰা-কইনা বেই লৈ নোৱাবলৈ উলিয়াই আনে। নোৱাবৰ নিমিত্তে মাহ-হালধি মিহিকৈ বাঢ়ি লয়। লগতে পানী ঢালিবলৈ কাঁহ বা পিতলৰ কলচী লয়। নোওৱাৰ পানী আনিবলৈ যাওঁতে দুলৰী এটাত চাউল ভৰাই এগছি বান-ফাইৰে সৈতে পাণ-তামোল আৰু এটা পইছা দিযে। এটা কলচীত আমৰ ডালিৰ পানী ভৰোৱা হয়। নোৱাবৰ সময়ত দৰা কইনাৰ সন্মুখত এই দুলৰী কলচী আগত থৈ লয়। ভোজ সাধাৰণতে দৰা-কইনা উভয়ৰ ঘৰতেই বিয়াৰ কেইদিনমানৰ আগতে একোটা ভোজ দিয়ে। নজন উপৰিপুৰুষ দেৱতাৰ নিমিত্তে এই ভোজৰ আয়োজন কৰে। ইয়াৰ উপৰি কইনা ঘৰত কন্যা ধৰা ভোজ এটি দিয়ে। আজিকালি আহোম সকলৰ বিয়াৰ এই ভোজটোৰ কিছু পৰিবৰ্তন হৈছে। আগৰ দিনত এই ভোজত গৰু, মহ, গাহৰী বিভিন্ন ধৰণৰ মাছ, শাক-পাছলি, লুকলাও, নামলাও ইত্যাদি দিয়ে। বিয়াৰ সু-মঙ্গল কাৰণে নজন দেৱতাৰ উপলক্ষে উছৰ্গা কৰা এই ভোজত দৰা-কইনাই খাবলৈ কৰাৰ পুৰ্বেই হাতত তামোল-পাণৰ বটা লৈ ৰাইজৰ আগত খ্ৰুপ-তাং জনায়। ৰাইজে তেওঁলোকক জনমিং দিয়ে। ৰিক খ্বন বিবাহৰ প্ৰথমদিনা ৰিক খ্ৱন পৰম্পৰা পালন কৰা হয়। ‘ৰিক’ মতা, খ্বন দীৰ্ঘ জীৱন। এই উৎসৱত দুজন বা তিনি জন ম-লুঙে জাকৈ এখন লৈ পুখুৰীৰ পাৰত পাণীৰ দেৱতা খাও খামক পূজা কৰে। এই পূজাত পাণ-তামোল, কুকুৰা কণীদি ভাত আৰু বিভিন্ন ধৰণৰ বস্তু দিয়ে। সাধাৰণতে এই পূজা কৰি দৰা-কইনাৰ দীৰ্ঘায়ু জীৱন মাতি অনা হয়। আহোম সকলে ইয়াক আয়ুস তোলা বুলিও কয়। জাকৈৰে পাণীত চবিয়াই মাছ ধৰি আগলি কলপাতত ভালদৰে আনি দৰা-কইনাৰ মূৰত থৈ ‘চাও নুৰু চাও কাও ঐ’ বুলি দৰা-কইনাৰ দীৰ্ঘায়ুৰ জীৱন কামনা কৰি খ্ৰুপতাং কৰে। পাছত সেই মাছ ৰান্ধি দৰা-কইনাক খোৱায়। চাওবান চাওবান বিবাহৰ দ্বিতীয় দিনা পতা হয়। চাও অৰ্থ দেৱতা, বান অৰ্থ সূৰ্য। এই উৎসৱ দৰা-কইনা উভয়ৰে ঘৰত পাতে। টাই আহোমৰ দেৱতা লাংকুৰী, জান-চাই হুং, লাং ৰেং, লেংদন আৰু জা চিং ফাক পাণ-তামোলৰ শৰাই দি মন্ত্ৰ মাতে- “চাও নুৰু চাও কাও ঐ, খুন্ থাও নেউ লাঙ কুৰি প’ফিখ্ৰু মেফি ন্যৈউ তাঙ মুবা মঙ ফ্ৰুনা তেউ ফা বা মুকক ঙ নেঙ। জীম, মৌ ফুন্ দ্দিন্ বৌমি ঞা। ৰেন্ লুঙ তেক্ পিন চাও নুৰু চাও ঐ চাওফা জানছাইহুঙ ঙি খ্ৰাইফা লাঙ চাঙ খাই মৌ লেংদন তেকপিন চাউ ঙাউ খ্ৰাইফা লেংদন তেকপিন খুন চ্যু চঙ দঙ কাও ঐ ফি লাৰেঙ বুতেঙ চাও চাম্বা লালা লাখন্ বান্ লালা জ্যু ছি প্লাউ। ম্যুৰান্ লুচিপ চিত্ চান্ কৈ পাঙ কুণদেউ বা ক্লাউ ক্লাউ নাত চাঙ। চাও নুৰু চাও কাও ঐ। চাও ফাফেত থাম্ খান্ বঙ খান্ খাম তুমুঙ তুতে লুকৰে ফাচাঙ দাম। চঙ চাউ জানাঙ জানাঙ মৌ কেপ ছঙ খাঙ। ছঙ ছাঙ জানাঙ জানাঙ মৌ কেপ চঙ বুন্। পি পাই লাঙ লাই দাই খুন ফাই নাঙ নাই চম। চাও নুৰু চাও কাও ঐ। তুন ৰু মুঙ লেন্ খাম চা ও ম নেউ চাওফা ক্ব ৰুলাই চামছিপ পোক মৰু হাচিপ পোক চিপ লাই ছিঙ। মুঙ তু চাও লাইচিঙ মুঙ তুখন। চাওফা খাম্ চিঙ মুঙ চাওফা পেনছিঙ মুঙ। নেকব্ব চেঙ তামলা চাওক চা নিক্ খাম্ চ্যু ক্ব চ্যনিক্ ৰু। চাও নুৰু চাও কাও ঐ। বান্ ফি ৰিক খন্ চুঙ মৌ চাও চুঙ মৌমিত চাঙ নাই চাও নুৰু চাও ঐ। নুক তু দাম তি ৰেন দাম নুক খক্ চক্ টাই পিন্ তাম কা চ্যু খ্ৰই পিন্ ফি। চিমমৌ পয় পিন্ দাম চাও মৌ পয় পিন ফি। চাও তুঙজম্ মৌ চয়কুম ঙি তুঙ দাম মৌ ছয়খেন চাঙ নাই চাও নুৰু চাও কাও ঐ। চাউ ৰূন জুপ তাঙ মেতাঙ বাওচাউ ন্যেঙ চাউ ক্ব নিংচেউ বা নননা মামুন ফুৱে বৌ প্লু ফুলেঙ আই অননামা খুপ মা বই। চাউ ৰেন মান কৃ কুনফু বাউ নামৰুক কুনফু নিং মৰঙী নাঙ পয় চ'-ক্লঙ হেউহিত চাউ। চঙ ফুমা ফুমী দি পয়নাঙ তিপম আওমা ৰেম। নাঙ টিৰাঙ প্লুঙ চ প্লুঙ হেউ। জীপ ৰেন জীপ বান চঙ ৰেন চঙ খা ফুমা ফুমী ৰাৱ দেন। পি বৌলু ৰাক চেন পিবৌ জাউ। ৰুম থাও ৰুমকে মাকক খাম কাছাই। চাও নুৰু চাও কাউ ঐ। মেনাই বা বান দি প্লু চেউ হিত কা বান তেউ। নাকনি্ খা মুঙ ৰাপ তই ৰাপ্ খাই ৰাক্ ছি লুঙ ক এ ৰাঙ ছে। জহেউ ছুপ জহেউ বা বানদি খেন্ দি হিত দি হিত খেন। মেনাই মেনাই বা বান দি বান। পিতথু বান কুলা আউটাঙ নাঙনা পাঙ খাঙনা জাঙ। নাঙনা পাঙ খাঙনা ফুন। থঙ মৈ কুপ তাঙফা তঙমৌ খুপ তঙ বুন। আওতাঙ চঙ খনদি মৌ মা থেঙ। নাম তাও দি তুক নামলাই মাকমথুক বৌপু। লুক লাউ দেঙ কাম-নাঙ খাঙ। নাম লাউদেঙ্গ কাম নাঙবুন আওতাঙ কুপ কাই খাই দি চি চপ। কুপ কাই খাই দি লালুঙ। আওতাঙ খাউ চান্ দি লালুঙ। নু তুক তেউ খ্ৰিঙ তুক বুন হম্ ৰু ৰু হম চা চা হা ফুন ক্ব বানফি ৰিকখন। চুঙ মৌ চাও চুঙ মৌফি চাও নুৰু চাও কাও ঐ। চাওবান পূজাত ১২খন ঠুৰীয়া তোমোল, ১২টা কুকুৰা, ছিংকৰা ফুল লুক্ লাও, ভাত আদি দি পূজা কৰা হয়। লগতে এখন শৰাইত পাণ-তামোলেৰে। ঘৰৰ মৃতকলৈও আগ বঢ়ায়। এই উংসৱত ম-লুঙে সাতখন কল পতুৱা ডোঙত সাতখন দি, মন্ত্ৰ-চাওবান মন্ত্ৰ মাতে। সেইদিনাই আপ-তাং কৰি পবিত্ৰ ভাবে গা ধোৱা হয়। আপ অৰ্থ গাধোৱা, তাং অৰ্থ সৰ্ব মিহলি। আয়ুস তোলাৰ পাছতে আপতাঙ পানী কটা মন্ত্ৰৰে সৰ্ব ঔষধি লৈ দৰা বা কন্যাক গা ধোৱায়। ধোওঁতে এখন চালনিৰ ওপৰত উঠি লৈ এটা কুকুৰা পোৱলী ভৰিৰে গছক মাৰি ধৰি লয়। এজোপা ভাল ভৰপুৰ হৈ থকা বৃক্ষলৈ চাই ফুৰাৰ নাম লৈ সেই পাণী মূৰত ঢালে। ধোৱাৰ শেষত গাত থকা বস্ত্ৰ খহাই পেলাই নতুন বস্ত্ৰ পিন্ধায়। হাতত কাছিলৈ পাছ হুঁহুকি ফুৰাৰ নাম লৈ তিনিতা আঁক মাটিত মাৰি গুচি আহে। আহোঁতে কয় “আজিৰ পৰা কোনো বিপদ-আপদ এই আক পাৰ হৈ মোৰ গালৈ নাহিবা”। গাধোৱা পানীত মিহলি কৰা সৰ্ব ঔষধ যেনে, বজ্ৰশিল, বজ্ৰকুঠাৰ বাঘদাঁত, বৰা গাহৰিৰ দাঁত, বান হুং, বান কালুক, পানী কাইট, গৰুকণীয়া তিনিমুৰীয়া কেছুমতা কলীয়া হালধি, দোণ বৰিয়াল, তংলতি, ছিংকৰা ফুল, উধাম মাটি, আৰু অষ্টধাতু ইয়াৰ উপৰিও হৰিণাৰ যুঁজত ভঙা শিং দিব পাৰিলে বেছি ভাল বুলি কয়। আৰ তাং কৰাৰ পাছতহে দৰা কইনাক দওবান আগত বহুৱায়। আহোম বিবাহত দ্বিতীয় দিনা মাকৰ সৈতে পাঁচ গৰাকী বা সাত গৰাকী মহিলাই দৰা আৰু কইনাৰ মূৰৰ ওপৰত এখন কাপোৰ ধৰি গঠিয়ন নামৰ এবিধ গছৰ শিপা শিলত খুন্দে। গঠিয়ন খুন্দোতে নাম গায় আৰু নানাবিধ ৰং ধেমালি কৰা হয়। খুন্দা পাছত দৰা কইনাৰ কপালত ফোঁট এটি দিয়ে চ'-ক্লং আহোম বিবাহ প্ৰথাৰ মুখ্য দিনা চ'-ক্লঙ উৎসৱ পতা হয়। এই দিনটোত বহুত উলহ মালহেৰে সকলোৱে পালন কৰে। এই নিয়ম খিনিকেই আহোম বিবাহ প্ৰথাৰ মূল নীতি নিয়ম বুলি কব পৰা যায়। দৈয়ন দৈ অৰ্থ দৈ গাখীৰ। অন অৰ্থ দিয়া। চ'-ক্লঙৰ দিনা ৰাতিপুৱাই দৰা-কইনাৰ মাক বা ওচৰৰ সমন্ধীয় মাইকী মানুহে দুহাতে দুখিলা পাণ লৈ গাখীৰত জুবুৰিয়াই দৰা-কইনাৰ মুখ, বাহু, আঠু আৰু ভৰিত তিনিবাৰকৈ লগায়। আয়তী সকলে প্ৰত্যেক বাৰতে দৈয়ণৰ নাম গায়। দৰাই চ'-ক্লঙৰ কাৰণে এই যাত্ৰা কৰিলে লগত বন্ধু-বান্ধৱে আদি কৰি বহুতো পুৰুষ মহিলাই লগত যায়। আগৰ দিনত ৰজাই এই যাত্ৰা কৰিবলৈ হলে হাতী দোলা ব্যৱহাৰ কৰে। কিন্ত সাধাৰণ প্ৰজাই গৰু-গাড়ী, ঘোঁৰা ইত্যাদিত যায়। আজিকালি অৱশ্যে মটৰ গাড়ীতহে যায়। এই যাত্ৰা আৰম্ভ কৰাৰ পূৰ্বে দৰাৰ ঘৰত নিমন্ত্ৰণ কৰা অতিথিক কেমল চাউল দৈ আদি জা-জলপান খাবলৈ দিয়ে। আজিকালি এই জলপানৰ ঠাইত লুচি ভাজি মিঠাই আদি ব্যৱহাৰ কৰে আৰু নিমন্ত্ৰিত অতিথিবিলাকে দৰাৰ উপহাৰ প্ৰদান কৰে। দৰাক কইনা ধৰলৈ যাত্ৰা কৰাৰ আগতে গা ধুৱায় পৰস্পৰাগত দৰাৰ সাজ পিন্ধায়। মাক-দেউতাকৰ আগত খ্ৰুপ-তাং লবলৈ দিয়ে। অন্যহাতে কইনাকো চ'-ক্লঙৰ কাৰণে গা-পা ধোৱাই পৰম্পৰাগত কইনা সাজ মেখেলা চাদৰ ৰিহা আৰু আ-অলঙ্কাৰ পিন্ধাই সাজু কৰি ৰাখে। চ'-ক্লঙৰ পাছত দৰাই কইনা ঘৰ আহি পোৱাৰ মাত্ৰেই ৰভা তললৈ আদৰি আনে। দৰাৰ লগত অহা সকলে মালুহকে ভালদৰে মাছে মঙহে ভাত পাণী খুৱায় সুৱা গুৰি তোলা উৎসৱটি কইনাৰ ঘৰৰ নঙলা মুখত কৰা হয়। দৰা আহি কইনাৰ ঘৰ নঙলা মুখত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে কইনাৰ মাক আৰু লগত ভালে কেইজন পুৰুষ মহিলাই আদৰিবলৈ আগ বাঢ়ি যায়। লগত কইনাৰ ওচৰৰ পৰা দুলনী ও জ্বলি থকা বান-ফাইলৈ আহে। ভৰি থুৱাবলৈ পীৰা আৰু পানী এলোটা আনে। এই আগবঢ়াবলৈ আহা তিৰোতা বিলাকে মাকক আঁৰ কাপোৰ দি ধৰি আনে। দৰা ওচৰ পোৱা মাত্ৰই আঁৰ কাপোৰখন এৰুৱাই দিয়ে। কইনাৰ সম্পৰ্কীয় সৰু ছোৱালী এজনীয়ে পীৰা পাৰি দৰাক ভৰি ধোৱায়। দৰাই ছোৱালী জনীক ভৰি ধোওৱাৰ বাবদ পাণ-তামোলৰ টোপোলাৰ লগতে কিছু টকাও দিয়ে। ইয়াৰ পাছত আঁৰ কাপোৰ আঁতৰাই মাকে দৰাৰ দুখন গালত দুটি চুমা খাই চাদৰ আচল ধৰি ৰভা তলিলৈ আনে। ৰভাতলিত চ'-ক্লঙৰ মণ্ডপৰ সন্মুখত বহা যায়। চ'-ক্লঙৰ বেদিতো সাটোটা ৰঙেৰে ৰাজকীয় এপাহ পদুম ফুলৰ আকৃতিৰে সাজে। আৰু এই পদুম ফুলৰ আকৃতি সাতোটা ৰঙৰ মৰলত জ্যামিতিক আকাৰত ভাগ কৰি ১০১ গছ তেলৰ বান-ফাইজ্বলায়। সন্মুখতে দৰাক পাতি পাৰি বহুৱায়। দৰাৰ বাওঁফালে কইনাক ভিতৰৰ পৰা আনি বহুৱা কইনাক ভিতৰত কৌঠাত লগৰীয়াৰ সৈতে বহুৱায় ৰখা হয়। আৰু ইয়াতে কইনাৰ লগৰীয়াই দৰাক আৰু তেওঁৰ সম্পৰ্কীয়ৰ পৰা জোৰা নাম গাই শৰাই বিচাৰে। ইয়াৰ পাছতে কিইনাক অলংকাৰ পাতি আৰু সুন্দৰ কাপোৰ পিন্ধাই চ'-ক্লঙ গুৰিলৈ নিবলৈ সাজু কৰে। অৱশ্যে কইনাক উলিয়াই নিবলৈ দৰাঘৰীয়া মানুহে পাণ-তামোলৰ শৰাই আগ বঢ়ালেহে কইনাৰ সমলীয়াই কইনাক চ'-ক্লঙ গুৰিলৈ নিয়ে। কইনাক আনোতেও আঁৰ কাপোৰ দি আনে। চ'-ক্লঙৰ গুৰিৰ পাতিত বহুৱাৰ সময়ত আঁৰ কাপোৰ আঁতৰাই দৰাৰ বাওঁফালে বহুৱায়। ৰভাতলিত কইনাৰ মাক বাপেক আৰু বয়সস্থ সকলক শৰাইত কাপোৰ কাণি দি পাণ-তামোলৰ মান ধৰে। কইনা বাওঁফালে কইনাৰ বাপেক বহে আৰু তেওঁ সন্মূখত ম-লুং জন বহে। দৰা আৰু কইনা আগত সাত পুৰুষৰ বুৰঞ্জী বৰ্ণনা কৰাঃ- বিশেষকৈ টাই আহোম চ'-ক্লঙ বিবাহ পদ্ধতিত দৰা কইনাক সাত পুৰুষ কৰ্মাৱলীৰ বৰ্ণনা কৰে। আৰু এখন পিতলৰ কাঁহীত চিংকৰা ফুল তংলতী পাত, তিল আৰু এখন ঘিউ বান-ফাই দৰা-কইনাৰ সন্মূখত ৰাখে। চ'-ক্লঙ উৎসৱত দৰা আৰু কইনাৰ আগত চাউল ফুল ইত্যাদি ৰাখি প্ৰাৰ্থনা কৰে। অ’ফ্ৰা বান চ'-ক্লঙ চি চিম হিউ তিম। ইয়াৰ পাছতে কইনাৰ দেউতাকে দৰাক সোণৰ আঙুঠি নাইবা কাপোৰ উপহাৰ দিয়ে। ইয়াৰ পাছতে দৰা বুঢ়া আঙুলি আৰু কইনাৰ বুঢ়া আঙুলিলৈ জনমিং দিয়ে। ম-লুঙে দৰাৰ আৰু কইনা দুয়োকে মন্ত্ৰ পাঠ কৰি কাৰ্য সম্পাদনা কৰে। চিংকৰা আৰু অন্যান্য ফুলেৰে এশ এপাহ ফুলৰ মালা দৰাই কন্যাক আকু কন্যাই দৰাক পিন্ধাই। কইনাই দৰাক ফুল ঠুৰীয়া তামোল আদিৰ লগতে হেংদানো অৰ্পণ কৰে। দৰাই এই হেংদান দেশ, ধৰ্ম জাতিৰ ৰক্ষাৰ্থে আৰু দুষ্টক দমনৰ অৰ্থে গ্ৰহন কৰে। মলুঙে দৰা কইনাক দিয়া জনমিংঃ এই জনমিং টাই ভাষাত ম’লুং বা খাদাম লাও বুলি কোৱা হয়। দৰা আৰু কইনাৰ যুগ্ম জীৱনৰ উপলক্ষে এই জনমিং দিয়া হয়। ইয়াৰ অৰ্থ এজনৰ অবিহনে আন জনে কেতিযাও কোনো কামতে সিদ্ধি লাভ কৰিব নোৱাৰে। আৰু ইয়াৰ কাৰণে উভয়ে পৰস্পৰ বুজাবুজি থকা প্ৰয়োজন। এইদৰে মুলুঙে দৰা কইনাক নানা উপদেশ দিয়াৰ পাছত মলুঙৰ কাৰ্য সমাপ্ত কৰে। আঙঠি আৰু কটাৰী সলোৱা নিয়মঃ- চ'-ক্লঙ কাৰ্য সমাপ্ত হোৱাৰ পাছত দৰা কইনাক ৰভাতলিৰ পৰা ভিতৰলৈ নিয়া হয়। ভিতৰত দুয়োকে পাতি পাৰি দুলনী চাউলত আঙঠি লুকুৱাই বিচাৰিবলৈ দিয়া হয়। এই কাৰ্যত নানা ধেমালীৰ কথা কৈ দৰা কইনাক লৈ লগৰীয়া ছোৱালীয়ে ৰং ধেমালী কৰে। পঞ্চামৃত ভোজনঃ- তাৰ পাছত কইনাই নিজৰ সন্মুখত থকা মাইহাঙৰ পৰা আখৈ পিঠা পৰমান্ন পঞ্চামৃত অলপ অলপকৈ হাতেৰে দৰাৰ মুখত তিনিবাৰকৈ দিয়ে। প্ৰতেক বাৰতেই দৰাক লোটাৰ পাণীৰে মুখ ধুৱায় দাঁত খৰকিয়াব দিয়ে আৰু একোখন কৈ ঠুৰীয়া তামোল খুৱায়। দৰায়ো কইনাক সেইদৰে পঞ্চামৃত খুৱায় মুখ ধুৱায়, খৰিকা দি আৰু ঠুৰীয়া তামোল খুৱায়। নৈবদ্যঃ- ইয়াৰ পাছত দৰা কইনাই দৰা কইনাক মাক দেউতাকক আঠু লৈ খ্ৰুপ-তাং কৰি দৰাৰ ঘৰলৈ যাত্ৰা কৰে। দৰাৰ ঘৰলৈ পোৱাৰ মাত্ৰেই দৰা-কইনাক দৰাৰ শোৱাৰ কোঠালৈ লৈ যায়। লাংকুৰি, লাৰেং জান চাই হুং, লেংদন আৰু জাচিংফা, এই পঞ্চ দেৱতাক এখন শৰাইত পাণ তামোল আৰু এগছি বান-ফাইৰে শান্তিৰ জীৱন যাপনৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰে। লগতে চাওক আহোম ৰাজবংশ আহোম সাম্ৰাজ্য তথ্যসূত্ৰ উৎস প্ৰসংগ অসমৰ সংস্কৃতি বিবাহ আহোম

54210

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%99%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%9C%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%B2

ৰঙিয়া ৰাইজমেল

ৰঙিয়া ৰাইজমেল ৰঙিয়া তহচিলৰ কৃষকসকলে ব্ৰিটিছৰ বৰ্দ্ধিত ভূমিকৰৰ বিৰুদ্ধে গঢ়ি তোলা এটা কৃষক বিদ্ৰোহ। এই বিদ্ৰোহ সংঘটিত হৈছিল ১৮৯৪ চনৰ ১০ জানুৱাৰীত। সেইদিনা প্ৰায় তিনিহাজাৰ খেতিয়কে লাঠি-টোকানসহ ৰঙিয়া থানাৰ সন্মুখত অৱস্থান কৰিছিল। বিদ্ৰোহীসকলৰ আক্ৰমণত কামৰূপৰ ডেপুটি কমিচনাৰ মেকাবি চাহেবৰ মৃত্যু হয়। তেতিয়া পুলিছে গুলি চলায়। চৰকাৰীভাবে সেই গুলীচালনাত এজনো লোকৰ মৃত্যু হোৱা নাই বুলি কোৱা হৈছিল যদিও জনশ্ৰুতিমতে সোতৰজন লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। ঐতিহাসিক প্ৰেক্ষাপট মোগলৰ দিনত নামনি অসমক অৰ্থাৎ চৰকাৰ-কামৰূপক কিছুমান পৰগণাত ভাগ কৰি লৈছিল। চৰকাৰ-কামৰূপৰ শাসনভাৰ মোগলৰ পৰা আহোমৰ হাতলৈ অহাৰ পিচতো কেইটামান পৰগণা বিভাজন কৰি সৰু কৰি লোৱাৰ বাদে এই ব্যৱস্থাটোৰ বিশেষ সাল-সলনি কৰা নাছিল। ১৮২৬ত ইয়াণ্ডাবু সন্ধিৰ যোগে অসমৰ শাসনভাৰ ব্ৰিটিছলৈ হস্তান্তৰ হ’ল। ১৮৩৩-৩৪ চনত কামৰুপৰ শাসক কেপ্তেইন বগলচে প্ৰথমবাৰৰ বাবে বাৰ্ষিকভিত্তিত ভূমি পট্টনৰ ব্যৱস্থা আনিলে আৰু পুৰ্বৰ পৰগণাবোৰক সৰু কৰি ললে। এই পৰগণাবোৰক মৌজা বা মহলো বোলা হৈছিল। এই পৰগণাবোৰৰ পৰা ৰাজহ আদায় কৰাৰ বাবে চৌধুৰী নামেৰে বিষয়া আৰু তেওঁক সহায় কৰিবলৈ পাটোৱাৰী, ঠাকুৰীয়া, কাকতি আৰু পিয়াদা পদৱীৰ সৃষ্টি কৰিলে। ঊনবিংশ শতাব্দীৰ চতুৰ্থ, পঞ্চম দশকমানতে ৰঙিয়াক প্ৰশাসনীয় আৰু ৰাজহ সংগ্ৰহৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে গঢ় দিয়াৰ প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ হৈছিল। তেতিয়াই ইয়াত এজন দাৰোগাৰ অধীনত এখন থানা স্থাপন কৰিছিল। ১৮৫৩ চনৰ এ জে মোফাট মিলচৰ প্ৰতিবেদনত উল্লেখ আছিল যে সেই সময়ত কামৰুপত সেইসময়ত মুঠতে ৬খন থানা আছিল। ৰঙিয়া থানাৰ কৰ্মচাৰী আছিল এনে ধৰণৰ- দাৰোগা- ১, মহৰী- ১, জামাদাৰ-১, কাকতি- ১, বৰকান্দাজ-৯, টেকেলা-৭। ১৮৭০ চনত ভুমি বন্দোৱস্তী নিয়মাৱলী প্ৰস্তুত আৰু ৰাজহ নিৰ্দ্ধাৰণ আৰু ভুমি পট্টনৰ সুসংহত ব্যৱস্থাৰ প্ৰৱৰ্তন হয়। মৌজাদাৰ, মণ্ডল আদি বিভিন্ন ৰাজহ বিষয়াৰ পদৱী সৃষ্টি কৰা হয়। কামৰূপ জিলাৰ ভূমি জৰীপ আৰু ভুমি শ্ৰেণীকৰণৰ কামো আৰম্ভ হয়। এই সময়তে ৰঙিয়াত ৮খন মৌজা বা পৰগণাক সামৰি এটা তহচিল গঠন কৰা হয়। তহচিলদাৰ হিচাপে নিযুক্তি দিছিল ৰাধানাথ বৰুৱাক। তেওঁ ১৮৮২ৰ পৰা ৰঙিয়াৰ তহচিলদাৰ আছিল। ৰঙিয়া তহচিলৰ অন্তৰ্গত পৰগণাকেইটা হ’ল- ১) পাণ্ডুৰী, ২) পাণ্ডুৰী খেৰাজ, ৩) কাউৰবাহা ৪) কাউৰবাহা খেৰাজ, ৫) বড়িগোগ, ৬) পূব বনভাগ, ৭) পশ্চিম বনভাগ আৰু ৮) ধমধমা। ১৮৮৩ৰ এপ্ৰিল মাহৰ পৰা অসমৰ মূল জিলাকেইখনত দহবছৰীয়া পট্টা দিয়াৰ বাবে আৰু খাজনাৰ হাৰ বৃদ্ধি কৰাৰ বাবে নতুনকৈ মাটিৰ শ্ৰেণী বিভাজন কৰি চৰকাৰে পুনৰ বন্দোৱস্তীৰ কাম আৰম্ভ কৰে। এই লৈ অসমৰ কৃষকসকলৰ মাজত অসন্তোষে গা কৰি উঠে। ১৮৬১ চনত অসমত আফু খেতি নিষিদ্ধ কৰাৰ লগতে পান-তামোল আদিৰ ওপৰতো কৰ আৰোপ কৰিবলৈ যো-যা চলায়। চৰকাৰৰ এনে জনবিৰোধী নীতিৰ বাবে ১৮৬১ত ফুলগুৰি আৰু পাৰ্শ্বৱৰ্তী এলেকাত বিদ্ৰোহে গা কৰি উঠে। এয়ে বিখ্যাত ফুলগুৰি ধেৱা- ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে অসমৰ প্ৰথম কৃষক বিদ্ৰোহ। বিদ্ৰোহৰ উকমুকনি ১৮৯৩ চনৰ কামৰুপৰ জিলাধিপতি আৰ.বি.মেকাবিয়ে কৃষকসকলক বৰ্দ্ধিত খাজানা দিবলৈ আদেশ দিয়ে। ইয়াৰ বিৰুদ্ধে পাতিদৰং, নলবাৰী, বৰমা, বজালী, উপৰ বৰভাগ আদি ঠাইত প্ৰবল প্ৰতিবাদ হয়। ১৮৮৩ৰ ডিচেম্বৰত বৰ্তমানৰ ৰঙিয়া মহকুমাৰ অন্তৰ্গত বৰলীয়া নৈৰ পাৰৰ বাহাৰঘাট অঞ্চলৰ চৌমুখা গাঁওত বৰ্দ্ধিত খাজানাৰ বিৰুদ্ধে বৰবাৰী সত্ৰৰ কণ গোঁসাই ওৰফে জয়চন্দ্ৰ গোস্বামী নামৰ এগৰাকী ব্যক্তিৰ নেতৃত্বত এখন ৰাইজমেল অনুষ্ঠিত হয়। কণ গোঁসাইক সহযোগিতা কৰে বাৰাংহাটী গাঁওৰ মতিফল দাস আৰু সানেকুছি গাঁওৰ অভয় চৌধুৰীয়ে। ৰাইজমেলত চৰকাৰক বৰ্দ্ধিত খাজানা নিদিবলৈ সিদ্ধান্ত লোৱা হয়। এই সিদ্ধান্তৰ কথা ৰঙিয়া তহচিলৰ গাঁওসমূহত জনাই দিবলৈ কীৰ্তিৰাম লহকৰ (গুৰুকুছি), কৃষ্ণ কাকতি (মুৰাৰা), ৰহমত খলিফা, শনিৰাম বায়ন (সীতাৰা), জলটি কলিতা (বটাকুছি), পৰশুৰাম বড়ো আদি কেইজনমান ব্যক্তিক দায়িত্ব দিয়া হয়। ১৮৮৩ৰ ২০ ডিচেম্বৰৰ দিনা তহচিলদাৰ ৰাধানাথ বৰুৱা তামুলপুৰৰ পৰা উভতি অহাৰ বাটত কেইজনমান কৃষকে আগচি ধৰি মাৰধৰ কৰে। চাৰে চাৰিদিন পিছত ২৪ ডিচেম্বৰৰ দিনা ৰঙিয়া থানাৰ ওচৰৰ হাটখোলাত কৃষকসকলৰ এখন প্ৰতিনিধিত্বমূলক সভা অনুষ্ঠিত হয়। তাতেই কিছু বিক্ষুব্ধ লোকে হাটখোলাৰ ঘৰবোৰ লণ্ডভণ্ড কৰে সুদখোৰ মাৰোৱাৰী মহাজনৰ পৰা মাটি বন্ধকীৰ নথি-পত্ৰ লুটপাত কৰি আনে। ১৮৯৩ৰ ৩০ ডিচেম্বৰৰ দিনা ৰঙিয়াৰ ডাকবঙলাত জিলা উপায়ুক্ত আৰ.বি.মেকাবি উপস্থিত আছিল। তালৈ কণ গোস্বামী, জলটি লহকৰ আদি কেইজনমান কৃষক নেতাই আহি বৰ্দ্ধিত খাজানা প্ৰত্যাহাৰ কৰিবলৈ এখন আবেদন দিয়ে। খঙতে উপাযুক্তগৰাকীয়ে আবেদন লৈ যোৱা লোকসকলক অস্থায়ী ফাটেকত আবদ্ধ কৰি থয়। ডাকবঙলাৰ বাহিৰত থিয় হৈ থকা ছত্ৰপতি কলিতা, কৃষ্ণ কাকতি, শনিৰাম বায়ন আদি আন কেইজনমান কৃষকে এই ঘটনা দেখি পলাই আহি ৰাইজক ঘটনাৰ সবিশেষ জনায়। মেকাবিয়ে বন্দীসকলক শাৰীৰিক নিৰ্যাতন দিয়ে। কৃষক নেতা কণ গোস্বামী আৰু অভয় চৌধুৰীক কান্ধত নাঙল-যুঁৱলি লগাই হাল টানিবলৈ লগাই দিছিল। ১৮৯৪ৰ জানুৱাৰী মাহত বৰ্তমানৰ নলবাৰী জিলাৰ কদমতলত উত্তৰ কামৰূপৰ মুখীয়াল লোকসকলৰ এখন প্ৰতিনিধিত্বমূলক সভা হয়। তেওঁলোকে প্ৰস্থাৱ ল'লে যে ৰঙিয়ালৈ আহি চৰকাৰক আবেদন জনাব যাতে ফাটেকিয়ালসকলক মুক্তি দিয়ে। বিদ্ৰোহ ১৮৯৪ৰ ১০ জানুৱাৰীত তিনিহাজাৰতকৈয়ো অধিক বিদ্ৰোহী কৃষক টাঠি-টাঙোনসহ ৰঙিয়া থানাত উপস্থিত হয়। তেওঁলোকে বলপূৰ্বক ফাটেকিয়ালসকলক মুকলি কৰি আনিবলৈ চেষ্টা চলায় আৰু উপায়ুক্তক আক্ৰমণ কৰে। ৰাইজৰ প্ৰহাৰত আৰ.বি.মেকাবিৰ মূত্যু হয়। ৰাইজক ছত্ৰভঙ্গ দিয়াবলৈ পুলিচে গুলি বৰ্ষণ কৰে। চৰকাৰী তথ্যমতে গুলীবৰ্ষণত এজনো লোকৰ মৃত্যু হোৱা নাছিল; কিন্তু জনশ্ৰুতিমতে ১৭জন লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। আনহাতে বিদ্ৰোহীৰ হাততো চৰকাৰী বাহিনীৰ মৃত্যু হয়। চৰকাৰী নিৰ্যাতন ক্ৰমশঃ বাঢ়ি আহিল। ৰাইজ অসহায় হৈ পৰিল। ৰাইজৰ উদ্যোমো হ্ৰাস পালে। মণ্ডল জলটিৰাম কলিতাক বিদ্ৰোহত অংশ লোৱা বাবে চাকৰিৰ পৰা বৰ্খাস্ত কৰিলে। বিদ্ৰোহৰ নেতা কণ গোস্বামীয়ে তহচিলদাৰক বৰ্দ্ধিত খাজানা আদায় দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দি ফাটেকৰ পৰা মুকলি হৈ আহিল। স্মাৰক ১৯৪২ চনত স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলে ৰঙিয়াৰ তহচিলদাৰৰ কাৰ্যালয়টো পুৰি পেলাইছিল। ১৯৯৪ চনত ৰঙিয়াৰ ৰাইজে ৰাইজমেলৰ শতবৰ্ষ পালন কৰে। ১৯৯৬ চনত সেই মাটিতে সাংসদ পূঁজিৰ ধনেৰে তাত ৰাইজমেলৰ সোঁৱৰণত কৃষক ছহিদ ভৱন আৰু স্তম্ভ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ প্ৰৰ্স্তুতি আৰম্ভ আৰু ২০০৪ৰ ১৫ ডিচেম্বৰৰ দিনা ভৱনটো উদ্বোধন কৰা হয়। তথ্য উৎস লগতে পঢ়ক পথৰুঘাটৰ ৰণ ফুলগুৰি ধেৱা অসমৰ কৃষক

2336

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%B0%20%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE

অসমৰ সমস্যা

ভাৰতবৰ্ষৰ পূবকোণত অৱস্থিত এসময়ৰ প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ আজিৰ অসমত বৰ্তমান বিভিন্ন সমস্যাই গা কৰি উঠিছে। দিনে দিনে বৃদ্ধি পাই অহা নানান সমস্যাই অসমৰ উন্নতিত প্ৰতিবন্ধকতাৰ সৃষ্টি কৰিছে। যাৰ বাবে আজি অসমৰ বুকুত সকলো থকাৰ পিছতো অসম অন্যান্য ৰাজ্যৰ তুলনাত বহু ক্ষেত্ৰতে পিছ পৰি আছে। অসমৰ প্ৰধান সমস্যা সমূহৰ ভিতৰত (১) নিবনুৱা সমস্যা (২) বানপানী সমস্যা (৩) বিদেশী সমস্যা (৪) উগ্ৰপন্থী সমস্যা (৫)খাদ্য সমস্যা। মূলত এই পাঁচটাই অসমৰ প্ৰধান সমস্যা যদিও ইয়াৰ বাহিৰেও অসমৰ উন্নতিত সম্পদৰ উচিত ব্যৱহাৰ নোহোৱা, চৰকাৰৰ বহু ক্ষেত্ৰত উদাসীনতা আৰু যোগ্য ব্যক্তিৰ নিয়োগ নোহোৱায়েও সমস্যাসমূহৰ লগত মিলি অনেক বাধাৰ সৃষ্টি কৰি আহিছে। নিবনুৱা সমস্যা সাধাৰণ অৰ্থত কৰ্ম-সংস্থাপন নোহোৱা শিক্ষিত লোককহে নিবনুৱা বোলা যায় যদিও ইয়াৰ অৰ্থই শিক্ষিত অশিক্ষিত সকলোকে সামৰি লয়। দেশৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধি নিবনুৱা সমস্যাৰ মূল কাৰণ যদিও অসমৰ নিবনুৱা সমস্যাৰ কাৰণে ইয়েই প্ৰধান কাৰণ নহয়। আনুসাঙ্গিক বহুতো কাৰণেও ইয়াত প্ৰভাৱ পেলাইছে। অসমৰ ক্ৰটিপূৰ্ণ শিক্ষানীতিৰ কাৰণে বছৰি শিক্ষিত, অৰ্দ্ধশিক্ষিত নিবনুৱাৰ সংখ্যা ক্ৰমশঃ বৃদ্ধি পাই আহিছে। বৰ্তমান চাকৰিমুখী শিক্ষা ব্যৱস্থাই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক কেৱল একোটা ডিগ্ৰী লাভ কৰাৰ বাবেহে উপযুক্ত কৰি তোলে। বৃত্তিমুখী আৰু কাৰিকৰী শিক্ষাব্যৱস্থাৰ প্ৰচলনৰ অভাৱে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক কেৱল চাকৰিমুখী কৰি তুলিছে। যাৰ কাৰণে নিবনুৱাৰ সংখ্যা দিনে দিনে বৃদ্ধি পাব ধৰিছে। কুটীৰ শিল্পৰ অৱনতিৰ বাবেও অসমত নিবনুৱাৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাই আহিছে। কমাৰ, কুমাৰ, সোণাৰী, কহাৰ আদি ব্যৱসায় অসমৰ মানুহে প্ৰায় এৰি দিছে। ইয়াৰ লগতে বাহঁ-বেতৰ কৰ্মও অসমত কৰিব পৰা এটা সহজ কাম, যাৰ কাৰণে লগা কেঁচা মাল অসমত পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে পোৱা যায়। এই কুটীৰ শিল্পৰ কামসমূহ বাহিৰৰ পৰা মানুহ আহি কৰা দেখা যায়। অসমত উৎপন্ন হোৱা খাৰুৱা তেল, মৰাপাট, কুহিয়াঁৰ আদিৰ পৰিমাণৰ তুলনাত উদ্যোগৰ সংখ্যা তেনেই সীমিত। অসমত খাৰুৱা তেল শোধন কৰাৰ জোখাৰে তেল-শোধানাগাৰ নোহোৱা বাবে বাহিৰলৈ লৈ যাব লগা হয়। সংৰক্ষণৰ অভাৱত ইয়াৰ অধিকাংশ প্ৰাকৃতিক গেছ পুৰি পেলোৱা হয়। তাৰ সহায়ত উদ্যোগ চলোৱাৰ ব্যৱস্থা আজিও হৈ উঠা নাই। অসম নদীমাতৃক দেশ যদিও জলবিদ্যুৎ উৎপাদন কৰি নতুন কল-কাৰখানা স্থাপন কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে। আনহাতে অসমত যিকেইটা উদ্যোগ আছে তাৰে প্ৰায়কেইটা মালিকৰ। তেওঁলোকৰ স্বজন-প্ৰীতিৰ ফলত সেইবোৰত অসমীয়া যোগ্য লোক থকাৰ পিছতো কৰ্ম সংস্থাপন নাপায়। চৰকাৰৰ ধনৰ অভাৱতো বহু স্কুল-কলেজত আসন খালী থকাৰ পিছতো সংস্থাপন দিয়া দেখা নাযায়। ইয়েও নিবনুৱা সংখ্যা বৃদ্ধিত অৰিহনা যোগাই আহিছে। পৰিশ্ৰমৰ মৰ্যাদা নুবুজা বাবেও অনেক লোক নিবনুৱা হ'ব লগাত পৰিছে। অসমৰ চাহবাগান, ধানবনা কল, কাঠফলা কল, কয়লাৰ খনি, ইটাভাটা আদিত কাম কৰা বনুৱাৰ ভিতৰত অধিকাংশই বাহিৰৰ বনুৱা। কামৰ বাচ বিচাৰেও অসমত নিবনুৱা সংখ্যা বৃদ্ধি কৰি তুলিছে। বানপানী সমস্যা অসমৰ বানপানী সমস্যা এটা ৰাষ্ট্ৰীয় সমস্যা হিচাপে স্বৃকীতি লাভ কৰিছে। অসমত ভৌগোলিক অৱস্থিতিয়েই বানপানীৰ এটা মূল কাৰণ। ১৯৫০ চনৰ ভূমিকম্পৰ পিচতে ব্ৰহ্মপুত্ৰকে আদি কৰি অন্যান্য কিছুমান নদীৰ তলি বাম হোৱাত তাৰ কাষৰ ঠাই সমূহত বানপানীৰ সৃষ্টি হয়। বানপানীৰ ফলত মানুহৰ খেতি পথাৰৰ বিস্তৰ ক্ষতি সাধন হয়। ইয়াৰ ফলত অসমৰ একমাত্ৰ সম্বল আহু আৰু শালিধানৰ খেতি নষ্ট হয়। ইযাৰ লগতে মৰাপাট, পাণ, আদা, হালধি, শাক-পাচলি, আদি কৃষিজাত শস্য নষ্ট হয়। বানপানীয়ে মানুহৰ ঘৰ পোহনীয়া জীৱ-জন্তুৰো বিস্তৰ ক্ষতি সাধন কৰে। সঞ্চিত ভঁৰালৰ ধান নষ্ট হোৱাৰ ফলত মানুহৰ মাজত অকাল, অনাটনে দেখা দিয়ে। বানপানীয়ে আলি-পদূলি তল নিয়াৰ ফলত যাতায়াতৰ অসুবিধা হয়। মানুহৰ মাজত জ্বৰ, গ্ৰহণী আদি মহামাৰিৰ সৃষ্টি হয়। বানপানীৰ ফলত চৰকাৰ তথা জনসাধাৰণৰ অৰ্থনৈতিক দিশটোৰ ওপৰত ব্যাপক প্ৰভাৱ পৰে। বানপানীৰ সমস্যা অসমৰ এটা জ্বলন্ত সমস্যা। অবৈধ অনুপ্ৰবেশকাৰী সমস্যা বছৰে বছৰে বাংলাদেশকে ধৰি পশ্চিমবঙ্গ, নেপাল, বিহাৰ, ৰাজস্থান আদি অন্যান্য ঠাইৰ পৰা কৰ্মৰ সন্ধানত অসমলৈ আহি অসমত স্থায়ী-অস্থায়ী ভাৱে থাকি যোৱাৰ ফলত অসমত বিদেশী সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছে। অসমত বিদেশী সমস্যাই অসমৰ আনুসাঙ্গিক বিভিন্ন সমস্যাৰো সৃষ্টি কৰিছে। নিবনুৱা সমস্যা, খাদ্য সমস্যা, জনসংখ্যাৰ সমস্যা, বাসস্থানৰ সমস্যা, ভূমি সমস্যা, অৰ্থনৈতিক সমস্যা আদি অনেক সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছে। চৰকাৰৰ উদাসীনতাই এই সমস্যা বৃদ্ধিত অৰিহণা যোগাইছে। অসমৰ ৰাজনীতিতো বিদেশী সমস্যাই বিৰূপ প্ৰভাৱ পেলাই আহিছে। ১৯৭১ চনত বাংলাদেশৰ মুক্তি যুদ্ধৰ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত অসমত এক বৃহৎ সংখ্যক অবৈধ বাংলাদেশীৰ সীমান্তৰ উন্মুক্ত অংশই দি প্ৰবেশ ঘটে। যাৰ ফলত বহুতো হিংসাত্মক কাৰ্যকলাপ বৃদ্ধি পাইছে আৰু অসমৰ অৰ্থনীতিত এক চাপ পৰিছে। এই অনুপ্ৰবেশকাৰীসকলৰ সস্তীয়া শ্ৰম আৰু পাৰিশ্ৰমিকৰ বাবে থলুৱা লোকসকলে কৰ্মসংস্থাপন হেৰুৱাব লগাত পৰিছে। উগ্ৰপন্থী সমস্যা উগ্ৰপন্থীৰ সমস্যা অসমৰ বৰ্তমান এটা প্ৰধান সমস্যা। অন্যান্য সমস্যাসমূহে উগ্ৰপন্থী সৃষ্টিত বিশেষভাৱে অৰিহনা যোগাইছে। অসমত থকা সকলো সমস্যা নিবাৰণৰ কাৰণেই 'অসম সংযুক্ত মুক্তি বাহিনী' (আলফা) বিপ্লবী সংগঠনৰ জন্ম হয় যদিও আজি অসমত বৰ্তমান আলফা এটা প্ৰধান উগ্ৰপন্থী সংগঠন হৈ উঠিছে। ইয়াৰ লগতে অসমৰ অন্যান্য বড়ো, ৰাভা, কাৰ্বি, ডিমাছা, জনজাতি সমূহৰ মাজতো নিজ নিজ জাতিৰ স্বাৰ্থ সুৰক্ষাৰ কাৰণে বহুতো উগ্ৰপন্থী গোটৰ সৃষ্টি হৈছে। এই উগ্ৰপন্থী সংগঠন সমূহে অসমৰ অৰ্থনীতিত প্ৰভাৱ পেলাইছে। মূলত ৰাজ্য চৰকাৰ আৰু উগ্ৰপন্থীদলসমূহৰ বিবাদ নিষ্পত্তি অন্তৰালত সৰ্বসাধাৰণৰ অশান্তি হয়। খাদ্য সমস্যা খাদ্য সমস্যা সৃষ্টি হোৱাৰো মূল কাৰণ বিদেশী সমস্যা, জনসংখ্যা সমস্যা, বানপানী সমস্যা আদিয়েই প্ৰধান। জনসংখ্যাৰ অনুপাতে অসমত দিনে দিনে শস্যৰ উৎপাদন কমি আহিছে। আনহাতে গাওঁসমূহত উন্নতি কৃষি পদ্ধতিৰ সু-ব্যৱস্থা তথা তাৰ প্ৰতি সজাগ নোহোৱাৰ কাৰণেও শস্যৰ উৎপাদন কম। একেডৰা মাটিতে বছৰি একেবিধৰ খেতি কৰি থকাৰ ফলতো মাটিৰ উৰ্বৰা শক্তি কমি যায়। সময় মতে বৰষুণৰ পানীৰ অভাৱৰ লগতে কৃত্ৰিম উপায়েৰে উপযুক্ত পানী যোগানৰ ব্যৱস্থা নথকাতো শস্যই লাগতিয়াল পানী লাভ নকৰে। কিছুমান দালাল শ্ৰেণীৰ লোকে অধিক লাভৰ আশাত কিছুমান খাদ্য শস্য জমা কৰি ৰখাৰ ফলতো খাদ্যশস্যৰ নাটনিয়ে দেখা দিয়ে। বানপানীয়ে বহু মানুহৰ পথাৰত বালি পেলোৱাৰ ফলতো উপযুক্ত মাটিৰ অভাৱে দেখা দিয়ে। অসমৰ সমস্যাৰ ভিতৰত এই কেইটাই প্ৰধান যদিও বহুক্ষেত্ৰত চৰকাৰৰ উদাসীনতাও ইয়াৰ কাৰণে জগৰীয়া। সমস্যা সমাধানৰ ক্ষেত্ৰত চৰকাৰে উচিত ব্যৱস্থা গ্ৰহণ নকৰাৰ ফলত এটাৰ পিছত এটা নতুন সমস্যাই গা কৰি উঠিছে। দেখা যায় যে অসমৰ প্ৰতিটো সমস্যাই এটাৰ লগত আনটোৰ অঙ্গাগীভাৱে জড়িত। তথ্য সংগ্ৰহ

66825

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%88%20%E0%A6%B8%E0%A6%AA%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%B2

সিন্ধুতাঈ সপকাল

সিন্ধুতাঈ সপকাল ১৪ নৱেম্বৰ ১৯৪৮ ৪ জানুৱাৰী ২০২২) এগৰাকী ভাৰতীয় সমাজকৰ্মী আৰু সামাজিক সক্ৰিয়বাদী। তেওঁ বিশেষকৈ ভাৰতত অনাথ শিশুক প্ৰতিপালন কৰাত তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে জনা যায়। তেওঁক জনপ্ৰিয়ভাবে 'অনাথৰ মাতৃ' আৰু 'মাই' বুলি কোৱা হয়। তেওঁ সমাজলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ স্বীকৃতি স্বৰূপে ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক ২০১৭ চনত নাৰী শক্তি পুৰস্কাৰ আৰু ২০২১ চনত দেশৰ চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মশ্ৰী প্ৰদান কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯৪৮ চনৰ ১৪ নৱেম্বৰ তাৰিখে মহাৰাষ্ট্ৰৰ ৱাৰ্ধা জিলাৰ এক গৰখীয়াৰ পৰিয়ালত সিন্ধুতাঈৰ জন্ম হৈছিল। অবাঞ্ছিত শিশু হোৱাৰ বাবে তেওঁক সৰুতে চিন্ধি (মাৰাঠী ভাষাত 'কাপোৰৰ ফটা টুকুৰা') বুলি কোৱা হৈছিল। অৱশ্যে তেওঁৰ দেউতাকে মাকৰ ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধে সিন্ধুতাঈক শিক্ষিত কৰিবলৈ আগ্ৰহী আছিল। অভিমানজীয়ে (সিন্ধুতাঈৰ দেউতাক) গৰু চৰোৱা অজুহাতত তেওঁক বিদ্যালয়লৈ পঠিয়াইছিল। তেওঁ বিদ্যালয়ত ভাৰাদি গছৰ পাত শ্লেট হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল কিয়নো তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ সীমিত বিত্তীয় সম্পদৰ বাবে প্ৰকৃত শ্লেট বহন কৰিব পৰা নাছিল। অত্যধিক দৰিদ্ৰতা, পাৰিবাৰিক দায়িত্ব আৰু বাল্য বিবাহৰ ফলত তেওঁ সফলতাৰে চতুৰ্থ শ্ৰেণী উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পিছত আনুষ্ঠানিক শিক্ষা এৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। বিবাহ আৰু প্ৰাৰম্ভিক কাৰ্য ১২ বছৰ বয়সত সপকালৰ ৱাৰ্ধা জিলাত ৩০ বছৰীয়া শ্ৰীহৰি সপকালৰ সৈতে বিয়া হৈছিল। ২০ বছৰ বয়সলৈকে তেওঁ তিনি সন্তানৰ মাতৃ হৈছিল। সিন্ধুতাঈয়ে এজন স্থানীয় প্ৰতিভাশালী ব্যক্তিৰ বিৰুদ্ধে এক সফল আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল যি গাওঁবাসীৰ পৰা কোনো পাৰিশ্ৰমিক অবিহনে ভাৰতত ইন্ধন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা শুকান গোবৰ প্ৰতাৰণা কৰি সংগ্ৰহ কৰি আছিল আৰু বন বিভাগৰ সৈতে মিলি ইয়াক বিক্ৰী কৰিছিল। তেওঁৰ আন্দোলনই জিলা উপায়ুক্তক তেওঁৰ গাঁৱলৈ আহিবলৈ বাধ্য কৰিছিল আৰু সপকাল সঠিক বুলি জানি জিলা উপায়ুক্তজনে সেই প্ৰতিভাশালী ব্যক্তিজনৰ বিৰুদ্ধে এটা আদেশ জাৰি কৰিছিল। মানুহজনে এগৰাকী দৰিদ্ৰ মহিলাৰ দ্বাৰা অপমানিত হোৱা বাবে ক্ষুদ্ধ হৈ তেওঁৰ স্বামীক প্ৰয়োচিত কৰি ন মাহৰ গৰ্ভৱতী সিন্ধুতাঈক পৰিত্যাগ কৰোৱায়। ১৯৭৩ চনৰ ১৪ অক্টোবৰৰ নিশা তেওঁলোকৰ ঘৰৰ বাহিৰত গোহালি এটাত অৰ্ধসচেতন অৱস্থাত তেওঁ এগৰাকী কেঁচুৱা ছোৱালী সন্তান জন্ম দিছিল। সিন্ধুতাই জীয়াই থাকিবলৈ ৰাস্তা আৰু ৰেলৱে প্লেটফৰ্মত ভিক্ষা কৰিবলৈ লৈছিল। পুৰুষ সকলৰ পৰা ভয়ত তেওঁ প্ৰায়ে ৰাতি সমাধিস্থানত অতিবাহিত কৰিছিল। তেওঁৰ অৱস্থা এনে আছিল যে মানুহে তেওঁক ভূত বুলি কৈছিল যিহেতু তাইক নিশা সমাধিস্থানত দেখা গৈছিল। সপকালৰ সংগ্ৰামৰ বিৱৰণ ২০১৬ চনৰ ১৮ মে' তাৰিখত সাপ্তাহিক অপ্টিমিষ্ট চিটিজেনত প্ৰদান কৰা হৈছিল: সপকালে কেইবা কিলোমিটাৰ দূৰত অৱস্থিত তেওঁৰ মাকৰ ঘৰলৈ গৈছিল। মাকে তেওঁক আশ্ৰয় দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। সিন্ধুতাঈয়ে ৰেলৱে প্লেটফৰ্মত খাদ্যৰ বাবে ভিক্ষা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। এনেদৰে তেওঁ অনুভৱ কৰিছিল যে পিতৃ-মাতৃৰ দ্বাৰা পৰিত্যাগ কৰা বহুতো শিশু আছে। তেওঁ তেওঁলোকক নিজৰ শিশু হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। তাৰ পিছত তেওঁ জীৱন ধাৰণৰ বাবে বেছিকৈ ভিক্ষা মাগিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। অনাথ হিচাপে তেওঁৰ ওচৰলৈ অহা সকলোৰে বাবে মাতৃ হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। পিছলৈ তেওঁ নিজৰ জৈৱিক সন্তান আৰু গ্ৰহণ কৰা শিশুসকলৰ মাজত পক্ষপাতিত্বৰ অনুভূতি দূৰ কৰিবলৈ পুনেৰ বিশ্বাসী শ্ৰীমন্ত ডাগডু শেঠ হালৱাইক জৈৱিক সন্তানক দান কৰিছিল। পৰৱৰ্তী কাৰ্য সিন্ধুতাঈয়ে নিজকে অনাথসকলৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত কৰিছে। তেওঁক "মাই" বুলি কোৱা হয়, যাৰ অৰ্থ হৈছে "মাতৃ।" তেওঁ ১,০৫০ ৰো অধিক অনাথ শিশুক লালন-পালন কৰিছে। তেওঁৰ ২০৭জন জোঁৱাই, ৩৬ বোৱাৰী আৰু এক হাজাৰৰো অধিক নাতি-নাতিনী আছে। তেওঁ গ্ৰহণ কৰা বহুতো শিশু হৈছে উকীল আৰু চিকিৎসকৰ দৰে বৃত্তি গ্ৰহণ কৰিছে। তেওঁৰ জৈৱিক কন্যাকে ধৰি কিছুমান গ্ৰহণ কৰা সন্তানে নিজৰ স্বতন্ত্ৰ অনাথ আশ্ৰম চলাই আছে। তেওঁৰ এজন সন্তানে তেওঁৰে জীৱনত পিএইচডি কৰি আছে। সমাজৰ প্ৰতি তেওঁৰ সমৰ্পণ আৰু কামৰ বাবে তেওঁক ২৭৩ ৰো অধিক পুৰস্কাৰেৰে সন্মানিত কৰা হৈছে। তেওঁ অনাথ শিশুৰ ঘৰৰ বাবে মাটি কিনিবলৈ পুৰস্কাৰৰ ধন ব্যৱহাৰ কৰে। তেওঁ সমাজ আৰু যুৱসমাজৰ বাবে প্ৰেৰণামূলক বক্তৃতা আগবঢ়ায় ৭০ বছৰ বয়সত সপকালৰ স্বামী তেওঁৰ ওচৰলৈ ক্ষমা বিচাৰি আহিছিল। তেওঁ তেওঁৰ স্বামীক সন্তান হিচাপে গ্ৰহণ কৰে। ২০১০ চনত মুক্তি লাভ কৰা মাৰাঠী ভাষাৰ ছবি 'মি সিন্ধুতাঈ সপকাল' তেওঁৰ জীৱনৰ প্ৰকৃত কাহিনীৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত এখন জীৱনীমূলক ছবি। ছবিখন ৫৪তম লণ্ডন চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত বিশ্ব প্ৰিমিয়াৰৰ বাবে বাছনি কৰা হৈছিল। তেওঁ ৮৪খন গাঁৱৰ পুনৰ্বাসনৰ বাবে যুঁজিছিল। তেওঁৰ আন্দোলনৰ সময়ত তদানীন্তন বন মন্ত্ৰী ছেদিল গুপ্তাক লগ পাইছিল। তেওঁ সন্মত হৈছিল যে চৰকাৰে বিকল্প স্থানত উপযুক্ত ব্যৱস্থা কৰাৰ আগতে গাওঁবাসীসকলক স্থানচ্যুত কৰিব নালাগে। অনাথ আৰু পৰিত্যক্ত আদিবাসী শিশুৰ দুৰ্দশাৰ বিষয়ে অৱগত হোৱাৰ পিছত কম পৰিমাণৰ খাদ্যৰ পৰিৱৰ্তে শিশুসকলৰ যত্ন লৈছিল। কিছু সময়পিছত এয়া তেওঁৰ জীৱনৰ অভিযান হৈ পৰে। পৰিচালিত সংস্থাসমূহ মাদাৰ গ্লোবেল ফাউণ্ডেচন পুনে সন্মতি বাল নিকেতন, ভেলহেকাৰ বস্তি, হদপচাৰ, পুনে মমতা বাল সদন, কুম্ভৰৱলান, চাচৱাদ মাইৰ আশ্ৰম চিখালদাৰা, অম্ৰৱতী অভিমান বাল ভৱন, ৱাৰ্ধা গঙ্গাধৰবাবা ছাত্ৰালয়, গুহা শিৰডি সপ্তসিন্ধুৰ মহিলা অধৰ, বালসংগোপণ আনী শিক্ষণ সংস্থা, পুনে শ্ৰী মনশান্তি ছাত্ৰালয়, চিৰুৰ বঁটা আৰু সন্মান ২০২১ সমাজ সেৱা শিতানত পদ্মশ্ৰী ২০১৭ নাৰী শক্তি পুৰস্কাৰ ২০১৬ ৱোকাৰ্ড্ট ফাউণ্ডেচন ২০১৬ বৰ্ষৰ সামাজিক কৰ্মী বঁটা ২০১৬ ডিৱাই পাটিল ইনষ্টিটিউট অফ টেকন'লজী এণ্ড ৰিচাৰ্চৰ পৰা সন্মানীয় ডক্টৰেট ডিগ্ৰী ২০১৫ ২০১৪ বৰ্ষৰ বাবে আহমাদিয়া মুছলিম শান্তি পুৰস্কাৰ ২০১৪ বাসৱ ভূষনা পুৰস্কাৰ ২০১৩ সামাজিক ন্যায়ৰ বাবে মাদাৰ টেৰেছা বঁটা। ২০১৩ নেচনেল এৱাৰ্ড ফৰ আইকনিক মাদাৰ ২০১২ চিএনএন-আইবিএন আৰু ৰিলায়েন্স ফাউণ্ডেচনৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা ৰিয়েল হিৰো'ছ বঁটা। ২০১২ পুনেৰ কলেজ অৱ ইঞ্জিনিয়াৰিংৰ দ্বাৰা চি.অ.ই.পি. গৌৰৱ পুৰস্কাৰ ২০১০ মহিলা আৰু শিশু কল্যাণৰ ক্ষেত্ৰত সমাজকৰ্মীসকলক মহাৰাষ্ট্ৰ চৰকাৰে প্ৰদান কৰা অহল্যাবাঈ হলকাৰ বঁটা ২০০৮ দৈনিক মাৰাঠী বাতৰি কাকত লোকসত্তাৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা ৱমেন অফ দা ইয়াৰ বঁটা ১৯৯৬ দত্তক মাতা পুৰস্কাৰ ১৯৯২ আগশাৰীৰ সামাজিক অৱদানকাৰী বঁটা ৰাজাই বঁটা শিৱলীলা মহিলা গৌৰৱ বঁটা মৃত্যু ২০২২ চনৰ ৪ জানুৱাৰীত মহাৰাষ্ট্ৰৰ পুনেত ৭৩ বছৰ বয়সত হৃদৰোগত আক্ৰান্ত হৈ তেওঁৰ মৃত্যু হয়। তথ্য উৎস ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি সমাজকৰ্মী পদ্মশ্ৰী বঁটা বিজয়ী নাৰী শক্তি পুৰস্কাৰ

47449

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF

গদ্য

পটভূমি শঙ্কৰ-মাধৱৰ তিৰোধানৰ পিছৰ এশ বছৰ অৰ্থাৎ খৃষ্টীয় ষোড়শ শতিকাৰ শেষ দশকৰ পৰা অষ্টাদশ শতিকাৰ প্ৰাৰম্ভলৈকে বিস্তৃত যুগটোক আমি চৰিত পুথি আৰু গদ্য সাহিত্যৰ উদ্ভৱৰ যুগ বুলিব পাৰোঁ। মহাভাৰত, ৰামায়ণ, ভাগৱত আৰু অন্যান্য দুই-চাৰিখন পুৰাণৰ আংশিক অনুবাদ, অঙ্কীয়া নাট আৰু গীত ৰচনাৰ ধাৰা অব্যাহত থকাৰ উপৰিও এই যুগৰ বিশিষ্ট লক্ষণ হ’ল চৰিত পুথিৰ উদ্ভৱ, ভকতীয়া গদ্যৰ বিকাশ আৰু বুৰঞ্জী গদ্যৰ আৱিৰ্ভাৱ। চৰিত সাহিত্যৰ উদ্ভৱৰ প্ৰায় ২০২৫ বছৰ মানৰ আগতে গদ্য সাহিত্যৰ উদ্ভৱ হয়। চৰিত সাহিত্যৰ উদ্ভৱ সপ্তদশ শতিকাৰ দ্বিতীয়-তৃতীয় দশক মানত বুলি ধৰি ল’ব পাৰো আৰু গদ্যৰ উদ্ভৱ সেই হিচাপে ষোড়শ শতিকাৰ শেষ দশকত নাইবা সপ্তদশ শতিকাৰ প্ৰাৰম্ভত। মহাপুৰুষৰ অঙ্কীয়া নাটত গদ্যৰ প্ৰথম নিদৰ্শন পালেও সেই গদ্যক প্ৰকৃত অসমীয়া গদ্যৰ চানেকি বুলি কোৱা টান। প্ৰথম কথা, সেই গদ্যত মৈথেলীৰ আধিপত্য পোৱা যায় আৰু দ্বিতীয়তে গদ্য ৰচনাৰ বাক্য বিন্যাস-প্ৰণালী তাত ৰক্ষা কৰা নাই। ভট্টদেৱৰ হাতত প্ৰকৃত অসমীয়া গদ্যৰ সৃষ্টি হয়। এই গদ্যৰ উৎপত্তিৰ মূলতে কেইটামান কাৰণ নিৰ্দেশ কৰিব পাৰি। প্ৰথমটো হ’ল এই যে জনসাধাৰণে গদ্য ভঙ্গীতহে কথা কয়, ছন্দত নহয়। গতিকে কথা কোৱাৰ ভঙ্গীত যদি সাহিত্য ৰচনা কৰা যায় তেতিয়া সেই সাহিত্য বুজাত সহজ হ’ব। দামোদৰদেৱে এই কাৰণেই ভট্টদেৱক ‘স্ত্ৰী-শূদ্ৰে’ বুজিব পৰাকৈ কথাবন্ধে ভাগৱত ৰচনা কৰিবলৈ কৈছিল। এওঁ অসমীয়া গদ্য সাহিত্যৰ জন্মদাতা। ভট্টদেৱৰ কীৰ্তিস্তম্ভ হ’ল ‘কথা ভাগৱত’ আৰু ‘কথাগীতা’। কথা ভাগৱত, পণ্ডিত হেমচন্দ্ৰ গোস্বামীৰ যুক্তি মতে, ১৫৯৬ খৃষ্টাব্দ মানত সম্পূৰ্ণ হয়। দুখন অতি প্ৰসিদ্ধ, পৱিত্ৰ আৰু তত্ত্বপ্ৰধান সংস্কৃত শাস্ত্ৰ অসমীয়া গদ্যলৈ ৰূপান্তৰ কৰি ভট্টদেৱে অসমীয়া ভাষাক উচ্চ মৰ্যাদা দান কৰাৰ লগে লগে তত্ত্ব গধুৰ ভাব প্ৰকাশৰ সহজ বাহন ৰূপে অসমীয়া ভাষাক থিয় কৰায়। গীতা আৰু ভাগৱত দুয়োখনেই ভাৱগধুৰগ্ৰন্থ, অসমীয়া গদ্যত দুয়োখন অনুবাদ কৰি ভট্টদেৱে অসমীয়া গদ্য ভাষাৰ প্ৰকাশিকা শক্তিৰ পৰিচয় দিয়ে। দৈনন্দিন কথ্য ভাষাক ভট্টদেৱে গ্ৰহণ কৰা নাই। কথ্য ভাষাৰে এটা সাধু আৰু গম্ভীৰ ৰূপ গদ্যত ব্যৱহাৰ কৰিছে। পদ পুথিত ব্যৱহাৰ কৰা শব্দাৱলী আৰু বৈয়াকৰণ গঢ়সমূহ তেওঁ গ্ৰহণ কৰি কথিত ভাষাৰ বাক্য ৰচনাৰ প্ৰণালীত সেইবোৰ প্ৰয়োগ কৰিছে। গদ্য বা কথাৰীতিক প্ৰকাশৰ মাধ্যম ৰূপে গ্ৰহণ কৰিলেও ‘পদবন্ধ’ৰ মোহ একেবাৰে এৰিব পৰা নাছিল। বিশেষকৈ ‘কথাভাগৱত’ৰ ঠায়ে ঠায়ে তেওঁৰ ৰীতি লয় প্ৰসাৰী হৈছে। বিশেষকৈ কোনো ধৰ্ম সমাজত শাস্ত্ৰ ব্যাখ্যা কৰোঁতে যি ৰীতিত প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰি তাৰ উত্তৰ দি যায় সেই ৰীতিতে গীতা আৰু ভাগৱত ৰচনা কৰিছে। ভট্টদেৱৰ বাক্যত শব্দ বিন্যাসৰ প্ৰণালী নিখুঁত আৰু ব্যাকৰণ প্ৰয়োগ বিশুদ্ধ। বাক্যবোৰ সাধাৰণতে চুটি চুটি, কিন্তু স্থান বিশেষে সংস্কৃতীয়া প্ৰভাৱৰ পৰা মুক্ত হ’ব নোৱাৰি সমাসবদ্ধ বাক্য প্ৰয়োগ কৰা দেখা যায়। তৎসম আৰু তদ্ভৱ শব্দ প্ৰয়োগৰ সমতা ৰক্ষা কৰি তেওঁ বাক্যবোৰ ৰচনা কৰিছে। ছন্দোবদ্ধ ৰচনাত প্ৰয়োগ নোহোৱা উত্তম পুৰুষৰ ভৱিষ্যৎ কালৰ প্ৰত্যয় ‘ম’ (কৰিম) আৰু তৃতীয় পুৰুষৰ ‘ব’ প্ৰত্যয়ৰ প্ৰয়োগ ভট্টদেৱৰ গদ্যৰ বিশেষত্ব। তদপুৰি কাৰক বিভক্তিৰ ‘পৰা’ প্ৰত্যয়ৰো ব্যৱহাৰ দুই-এঠাইত লক্ষ্য কৰা যায়। মাজে মাজে ঘৰুৱা উপমা বা চিত্ৰ প্ৰয়োগ কৰি বক্তব্য বিষয় পৰিস্ফুট কৰাৰ এটি ক্ষীণ চেষ্টা দেখা যায়। একোটি চুটি চুটি বাক্যত ভালেখিনি কথা সুমুৱাই ৰাখিব পৰা ক্ষমতা ভট্টদেৱৰ দেখা যায়। ভট্টদেৱৰ ভাষাৰ প্ৰকাশিকা শক্তি এই নিদৰ্শনটোৱে দাঙি ধৰিব— “যদ্যপি তুমি সকলো পাপীত কৰি অত্যন্ত পাপকাৰী হোৱা তথাপি পাপ সমুদ্ৰক জ্ঞান নাৱে অনায়াসে তৰিবা। যেনে কাষ্ঠসমূহক প্ৰজ্বলিত অগ্নিয়ে ভষ্ম কৰে তেমনে জ্ঞানাগ্নিয়ে প্ৰাৰব্ধ বিনে সকল কষ্টকে ভষ্ম কৰে।” (কথাগীতা, ৪ৰ্থ অধ্যায়)। অসমীয়া গদ্যক গধুৰ ভাৱ প্ৰকাশৰ বাহনৰূপে প্ৰয়োগ কৰি ভট্টদেৱে অসমীয়া ভাষাক যি মৰ্যাদা দান কৰিলে তাৰ কাৰণে অসমীয়া সাহিত্যৰ বুৰঞ্জীত তেওঁৰ বিশেষ স্থান থাকিব। পূৰ্বতে উল্লেখ কৰা হৈছে যে অসমীয়া গদ্যই ষোড়শ শতাব্দীৰ শেষ ভাগত জন্ম লাভ কৰি সপ্তদশ শতিকাত বিস্তৃতি লভে। ষোড়শ শতাব্দীৰ শেষ দশকত কথা ভাগৱত আৰু কথাগীতা ৰচিত হয়। সপ্তদশ শতিকাৰে শেষৰ ফালে বুৰঞ্জী আৰু চৰিত্ৰ পুথিৰ ৰচনা আৰম্ভ হয়। অষ্টাদশ শতিকাত বুৰঞ্জী, চৰিত পুথি, বংশাৱলী, ৰজাঘৰীয়া পেৰাকাকত, ভূমিদান লিপি আৰু নানা বিষয়ক গদ্য পুথিৰ ৰচনা হয়। সপ্তদশ শতিকাৰ শেষলৈকে ছন্দোবদ্ধ সাহিত্যৰ প্ৰাধান্য আছিল, গদ্যৰ প্ৰয়োগ তুলনামূলকভাৱে সামান্য বুলি ক’ব লাগিব। অষ্টাদশ শতিকাত কিন্তু গদ্যই পদ্যৰ সমান স্থান অধিকাৰ কৰি ললে। এই যুগত যিমান সাহিত্যৰ সৃষ্টি হৈছিল, তাৰ প্ৰায় আধা গদ্যত ৰচিত। এই যুগৰ গদ্য আলোচনাৰ সুবিধাৰ অৰ্থে তলত উল্লেখ কৰা ধৰণে শ্ৰেণী বিভাগ কৰি ল’ব পাৰোঁ— ১. ঐতিহাসিক গদ্য (বুৰঞ্জী, পেৰাকাকত আদি) ২. চৰিত পুথি আৰু বংশাৱলীৰ গদ্য ৩. ধৰ্মপুথিৰ গদ্য ৪. বিবিধ বিষয়ক গদ্য বুৰঞ্জীৰ গদ্য বুৰঞ্জী সাহিত্য আহোমসকলৰ অৱদান আৰু ইয়াৰ সৃষ্টি হয় সপ্তদশ শতিকাৰ মাজভাগত। অষ্টাদশ শতিকাত এই সাহিত্যই বিস্তৃতি লাভ কৰে। বুৰঞ্জীসমূহ কথিত ভাষাত ৰচিত। ঐহিক জীৱনৰ বাস্তৱধৰ্মী ঘটনা প্ৰকাশৰ উপযোগী মাধ্যম কথিত ভাষা। গতিকে ধৰ্ম বিষয়ক পুথিৰ গদ্যৰ ভাষাৰ দৰে ইয়াৰ ভাষাত কৃত্ৰিমতা নাই; অপ্ৰচলিত শব্দ বা ক্ৰিয়াৰ ৰূপ দিবলৈ যাওঁতে বুৰঞ্জী লেখকসকলে ভাষাৰ ব্যৱহাৰিক ৰূপটোহে গ্ৰহণ কৰি লৈছিল, কিন্তু সেইবুলি বুৰঞ্জীসমূহ ঐতিহাসিক ঘটনাৰ নীৰস ধাৰাবাহিক বিৱৰণৰ সমষ্টি নহয়। ড॰ সূৰ্যকুমাৰ ভূঞাদেৱৰ ভাষাত, বুৰঞ্জীৰ কথা শুকান হাৰ-ছাল নহয়, তাত ভাবৰ সমাৱেশ আৰু আৱেগৰ সৌৰভ লক্ষ্য কৰিব পাৰি। সেই দেখি এই বুৰঞ্জীসমূহক বুৰঞ্জীৰ শাৰীৰ পৰা আনি বিশুদ্ধ সাহিত্যৰ অঙ্গীভূত কৰা হৈছে। বুৰঞ্জী আৰু সাহিত্যৰ এনে অপূৰ্ব সঙ্গম ব্ৰিটিছৰ পূৰ্ব যুগৰ কোনো ভাৰতীয় সাহিত্যতে দেখিবলৈ পোৱা নাযায় বুলি কলেও সত্যৰ অপলাপ নহয়। বুৰঞ্জী লেখকৰ দৃষ্টিভঙ্গী আৰু ৰচনা ভঙ্গী ব্যক্তি নিৰপেক্ষ এটি মন কৰিবলগীয়া বিশেষত্ব। ব্যক্তিগত ৰুচি-অভীৰুচি, বিৰাগ-আসক্তি বিসৰ্জন দি নিৰপেক্ষ দৃষ্টিৰে ৰাজনৈতিক সকলো কথা বৰ্ণনা কৰি গৈছে। এই নিৰপেক্ষতাৰ লগতে আন এটি বিশেষত্ব হ’ল বৰ্ণনাৰ পুঙ্খানুপুঙ্খতা। কোনো বিশেষ ঘটনাৰ শক, তাৰিখ, দণ্ড-পল পৰ্যন্ত সন্নিবেশ কৰা হৈছে। বুৰঞ্জীবোৰৰ ভাষাত আৰবী-ফাৰ্চী শব্দৰ প্ৰয়োগ যথেষ্ট দেখা যায়। বিশেষকৈ চিঠি-পত্ৰাদিত নবাব বাদচাহৰ বিৱৰণ দিয়াত আৰু কিছুমান বস্তুৰ নামত ফাৰ্চী-আৰবী শব্দ প্ৰচুৰভাৱে প্ৰয়োগ কৰিছে। ৰাজনৈতিক ঘটনাৰ লগত সংশ্লিষ্ট ব্যক্তিসমূহৰ উক্তি-প্ৰত্যুক্তিবোৰো যথাযথভাৱে উদ্ধৃত কৰি বৰ্ণনীয় বিষয়ক নাটকীয় গুণ বিশিষ্ট কৰি তোলা হৈছে। গৌণ বা পৰোক্ষ উক্তিৰ ব্যৱহাৰ নাছিল। কোনো ব্যক্তিয়ে কোৱা কথা দিব লগা হ’লে হুবহু যেনেভাৱে কৈছিল, সেই ভাৱেই উদ্ধৃত কৰি দিয়া হয়। বৰ্ণনীয় বিষয়ৰ প্ৰকৃতি আৰু চৰিত্ৰৰ মানসিক অৱস্থাৰ বা অনুভূতিৰ তীব্ৰতাৰ মাত্ৰা অনুসৰি ভাষাক গঢ় দিয়া হৈছে। তলৰ চমু উদ্ধৃতিকেইটাই বুৰঞ্জীৰ ভাষাৰ স্বাভাৱিক ৰীতি আৰু অনুভূতি প্ৰকাশ ক্ষমতাৰ ইঙ্গিত দিব: ১. “মই মাটিৰ গড় বান্ধিম খহিব, কাঠৰ গড় বান্ধিম পছিব, মই কথাৰ গড় বান্ধি দিছো প্ৰাণ পৰিভুগী হ’ব।” (দেওধাই অসম বুৰঞ্জী) ২. “নাও তল যাব, শিল ওপঙিব, কোৱা বগা হ’ব, লুইত উজাই ব’ব তেবে কি আমাৰ কবুল ছাৰিবেক।” (দেওধাই অসম বুৰঞ্জী) চৰিত পুথিৰ গদ্য অষ্টাদশ শতিকাত গদ্যত ৰচনা কৰা চৰিত-পুথিৰ বিশেষ বিকাশ দেখা যায়। তাৰ ভিতৰত উপেন্দ্ৰ চন্দ্ৰ লেখাৰু সম্পাদিত ‘কথা গুৰু চৰিত’, গোবিন্দ দাসৰ ‘সন্ত-সম্প্ৰদা’, ভট্টদেৱৰ নামত প্ৰচলিত ‘সৎ সম্প্ৰদায় কথা’ বিশেষভাৱে উল্লেখযোগ্য। ‘কথা গুৰু চৰিত’ আৰু ‘বৰদোৱা গুৰু চৰিত’ আকাৰত যেনেকৈ ডাঙৰ, তেনেকৈ গদ্যৰ চানেকি ৰূপেও উৎকৃষ্ট নিদৰ্শন। গদ্য চৰিত-পুথিৰ ভাষা ভট্টদেৱৰ বা ৰঘুনাথ মহন্তৰ পুথিৰ ভাষাৰ পৰা পৃথক যদিও বুৰঞ্জীৰ লগতো এক নহয়। কথিত ভাষাৰে এটি অতিশয় পৰিমাৰ্জিত ৰূপ ইয়াত পোৱা যায়। এই গদ্য সত্ৰীয়া ভকত সমাজত প্ৰচলিত ভাষাৰ ঠাচৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত। এই হিচাপে ভট্টদেৱৰ সাহিত্যিক গদ্য আৰু বুৰঞ্জীৰ দৈনন্দিন কথিত গদ্যৰ মাজতে এই গদ্যৰীতিক স্থাপন কৰিব পাৰি। ইয়াত হুবহু কথিত ৰূপ যেনেকৈ আছে তেনেকৈ ঠাই বিশেষে পদ পুথিৰ ভাষাৰ ব্যৱহাৰো আছে। উপমা, দৃষ্টান্ত, পদ-পুথিৰ উদ্ধৃতি আৰু প্ৰত্যক্ষ বৰ্ণনা )ৰ সঘন প্ৰয়োগৰ দ্বাৰা বৰ্ণনা ৰসাল কৰি তোলা হয়। গোবিন্দ দাসৰ ‘সন্ত সম্প্ৰদা’ গ্ৰন্থৰ গদ্যত বৰ্ণনাৰ সংযম, ভাষাৰ মিতব্যয়িতা আৰু ৰচনা ভঙ্গীৰ নিৰপেক্ষতা প্ৰশংসনীয়। ধৰ্ম বিষয়ক গদ্য ধৰ্ম বিষয়ক গ্ৰন্থৰ ভিতৰত কথা ৰামায়ণ উল্লেখযোগ্য। এইখন ৰঘুনাথ মহন্তৰ শ্ৰেষ্ঠ গ্ৰন্থ। অসম্পূৰ্ণ হ’লেও বৰ্ণনাৰ সংযম আৰু গাম্ভীৰ্য, ভক্তিভাবৰ গাঢ়তা আৰু সৰস গদ্যভঙ্গীয়ে এই গ্ৰন্থক অসমীয়া সাহিত্যৰ ইতিহাসত এক বিশেষ স্থান দিছে। ‘কথা ৰামায়ণ’ৰ প্ৰথম তিনিটা কাণ্ডৰ ভাষাত ব্ৰজাৱলী শব্দৰূপ আৰু ক্ৰিয়াৰূপৰ সঘন প্ৰয়োগ ঘটিছে। গদ্যৰ ঠাচ ভট্টদেৱৰ গদ্যঠাচৰ অনুৰূপ, কিন্তু ভট্টদেৱতকৈ কিছু সৰল। ‘কথা ৰামায়ণ’ৰ ভাষাৰ নিদৰ্শন— “জনকনন্দিনী স্বামী আসিবাৰ দেখি আগবাঢ়ি স্বামীক নমিলা। শ্ৰীৰামৰ ভাৱ দেখি বুলিলা— হে প্ৰাণনাথ কেনে তোমাৰ মুখপঙ্কজ ম্লান ভৈল ৰাজচিহ্ন কেনে নাহি? শ্ৰীৰামে বোলন্ত— হে প্ৰিয়ে হামাৰ ৰাজ্য পদ গুচি বনপদ ভৈল।” ‘কথা ৰামায়ণ’ৰ বাহিৰে আৰু দুই-চাৰিখন গদ্য পুথি পোৱা যায়। সেইবোৰৰ ভিতৰত পৰশুৰামৰ কথা ঘোষা, পদ্ম পুৰাণৰ অংশ বিশেষৰ কথানুবাদ আৰু সাত্বত তন্ত্ৰৰ অনুবাদ বিশেষভাবে লেখত ল’বলগীয়া। ‘সাত্বত তন্ত্ৰ’ৰ গদ্য ভট্টদেৱৰ গদ্যৰ অনুৰূপ। তদপুৰি বুৰঞ্জী আৰু পুৰাতত্ত্ব বিভাগে ‘তীৰ্থ কৌমুদী’ নামে এখন সচিত্ৰ গদ্য পুথি মঙ্গলদৈৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰি আনিছে। এই গ্ৰন্থ অষ্টাদশ শতিকাৰ এখন মূল্যবান গ্ৰন্থ। ইয়াৰ গদ্য কথিত গদ্যৰ অনুৰূপ আৰু সৰল। লেখকৰ নাম অজ্ঞাত। ব্যৱহাৰিক জ্ঞানৰ পুথিৰ গদ্য মহাৰাজ ৰুদ্ৰসিংহ আৰু শিৱসিংহৰ ৰাজত্ব কালত অসমীয়া গদ্যত কেইবাখনো ব্যৱহাৰিক জ্ঞানৰ পুথি ৰচনা কৰা হৈছিল। সেইবোৰৰ ভিতৰত সুকুমাৰ বৰকাথৰ সচিত্ৰ ‘হস্তী বিদ্যাৰ্ণৱ’ (১৭৩৪ খৃঃ), ‘ঘোঁৰা নিদান’ (১৭৪০ খৃঃ), কবিৰাজ চক্ৰৱৰ্তীৰ জ্যোতিষ সম্পৰ্কীয় ‘কথা গ্ৰন্থ ভাস্বতী’ উল্লেখযোগ্য। ‘হস্তী বিদ্যাৰ্ণৱ’ৰ ভাষাৰ লগত বুৰঞ্জীৰ ভাষা একে। অঙ্কৰ আৰ্যা, নৃত্য আৰু মুদ্ৰাৰ পুথি ‘শ্ৰীহস্তমুক্তাৱলী’ নামৰ সংস্কৃত গ্ৰন্থৰ সুচান্দ ওজা কৃত অসমীয়া কথা ভাঙনি, কামৰত্ম তন্ত্ৰৰ শ্লোকৰ অসমীয়া কথা ভাঙনি বিশেষভাবে উল্লেখযোগ্য। ‘নীতি লতাঙ্কুৰ’ গ্ৰন্থৰ মূল পাঠ্যসমূহ সংস্কৃতত, কিন্তু তাৰ ভাঙনিসমূহ অসমীয়া গদ্যৰ বিশুদ্ধ চানেকি। বত্তৰ্মান সাহিত্যৰ পটভূমি ইং ১৮২৬ চনৰ ইয়াণ্ডাবু সন্ধিৰ চৰ্ত অনুসৰি অসমদেশ ইংৰাজৰ অধীনলৈ যায়। ইংৰাজে অত্যাচাৰী মানক খেদি ব্ৰিটিছ ৰাজত্ব প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে আৰু অসমীয়া মানুহেও ইংৰাজ শাসনৰ ভৱিষ্যৎ ফলাফলৰ পিনে দৃষ্টি নকৰি মানৰ অত্যাচাৰৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাতে স্বস্তিৰ নিশ্বাস পেলালে। সাধাৰণ প্ৰজাই ইংৰাজ শাসন মানি লৈছিল যদিও আগৰ ডা-ডাঙৰীয়া শ্ৰেণীৰ লোকে সহজে বিদেশী শাসন মানি লোৱা নাছিল। পিয়লি ফুকন, গমধৰ কোঁৱৰ আদিৰ বিদ্ৰোহেই তাৰ প্ৰমাণ। তাৰ উপৰিও দাঁতিকাষৰীয়া পৰ্বতীয়া জাতিৰ উপদ্ৰৱৰ ফালেও সততে দৃষ্টি ৰাখিব লগা হৈছিল। গতিকে প্ৰথম দহ বছৰত ইংৰাজবিলাকে ৰাজ্য সুপ্ৰতিষ্ঠিত কৰা কাৰ্যত ব্যস্ত থাকিব লগা হৈছিল, দেশৰ শিক্ষা সমস্যা বা ভাষাৰ সমস্যা আদিলৈ চকু দিব পৰা নাছিল। আগৰ পৰা চলি অহা ব্যৱস্থাই বলবৎ আছিল, কিন্তু পিয়লি ফুকন আদিৰ বিদ্ৰোহত সম্ভ্ৰান্ত বংশীয় লোকসকল জড়িত থকা দেখি আৰু উজনি অসমৰ উচ্চ শ্ৰেণীৰ লোকে ইংৰাজ ৰাজত্বক ভাল চকুৰে নোচোৱা দেখি আৰু ইংৰাজ শাসন ব্যৱস্থাৰ লগত তেওঁলোকক অনিভজ্ঞজ্ঞ দেখি বঙ্গদেশৰ পৰা বঙালী কেৰাণি-মহৰী আমদানি কৰি দেশৰ শাসন ব্যৱস্থা চলাবলৈ আৰম্ভ কৰে। অসমীয়া লোকক নলৈ বঙালীক অনাৰ হয়তো কাৰণ দুটা আছিল— (১) অসমীয়া শিক্ষিত সম্প্ৰদায় আৰু সম্ভ্ৰান্ত শ্ৰেণীক বিশ্বাস কৰিবলৈ টান পাইছিল। (২) তেওঁলোক ইংৰাজ শাসন ব্যৱস্থা সম্পৰ্কে অনিভজ্ঞ আছিল। বঙালী কেৰাণি-মহৰীবোৰে আত্মস্বাৰ্থ সংৰক্ষণ কৰিবৰ কাৰণে আৰু ভৱিষ্যতেও তেওঁলোকৰ স্থান অব্যাহত ৰাখিবৰ উদ্দেশ্যে ইংৰাজ বিষয়াসকলক বুজাই দিলে যে অসমীয়া এটা স্বতন্তৰীয়া ভাষা নহয়, বঙালীৰ এটা গ্ৰাম্য অপভ্ৰংশ মাত্ৰ। তেওঁলোকৰ কথাত বিশ্বাস কৰি ১৮৩৬ খৃষ্টাব্দত স্কুল-কাছাৰী আদিত অসমীয়া ভাষাৰ পৰিৱৰ্তে বঙালী ভাষাক ইংৰাজে প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে। এনেয়ে মান-মৰাণৰ উপদ্ৰৱত থান-থিত নোহোৱা অসমীয়াই শিক্ষা আৰু সাহিত্যলৈ পিঠি দি কোনোমতে জীৱন নিৰ্বাহ কৰিব পৰাটোৱেই ভাগ্যৰ কথা বুলি ধৰি লৈছিল তাতে আকৌ যেতিয়া অসমীয়া ভাষাক বহিষ্কাৰ কৰি বঙালীক পঢ়াশালি আৰু আদালতত ঠাই দিলে, তেতিয়া শিক্ষা আৰু সাহিত্য চৰ্চাৰ সামান্য সম্ভাৱনাকণো নষ্ট পালে। ১৮৩৬ খৃষ্টাব্দৰ পৰা ১৮৭৩ খৃষ্টাব্দলৈকে প্ৰায় দুকুৰি বছৰ বঙালীয়ে অসমৰ পঢ়াশালি আৰু আদালতত আধিপত্য লাভ কৰাৰ ফলত অসমৰ শিক্ষা আৰু সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত অশেষ ক্ষতি সাধিত হ’ল আৰু ফলস্বৰূপে অসমীয়া মানুহ পঞ্চাশ বছৰ কালৰ পশ্চাদগামী হ’ব লগাত পৰিল। ১৮৩৭ চনত স্থানীয় ভাষা আদালত আৰু পঢ়াশালিত চলাব পাৰে বুলি যি আইন হ’ল, অসমৰ ক্ষেত্ৰত কিন্তু সি প্ৰযোজ্য নহ’ল। কিন্তু ‘ঘনান্ধকাৰেষু ইব দীপদৰ্শনম’ৰ দৰে ১৮৩৬ চনতে আমেৰিকান বেপ্তিষ্ট মিছনে হাতত খৃষ্টধৰ্মৰ জোৰ লৈ অসমত ভৰি দিলেহি। সেই চনৰ মাৰ্চ মাহত পোন প্ৰথমে ৰেভাৰেণ্ড নাথান ব্ৰাউন আৰু টি কট্টৰ সপৰিয়ালে শদিয়া পায়হি। কেইমাহমানৰ পিছতে ডক্টৰ মাইলচ ব্ৰন্সন আৰু জেকব থমাচ অসম পায়হি, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যক্ৰমে ব্ৰহ্মপুত্ৰত নাও বুৰি জেকব থমাচৰ মৃত্যু হয়। শদিয়াত ব্ৰাউন, কট্টৰ আৰু ব্ৰন্সনে ধৰ্ম প্ৰচাৰত আত্মনিয়োগ কৰে, কিন্তু চিংফৌ আৰু খামতিবোৰৰ অত্যাচাৰত কাম কৰিবলৈ টান পাই লক্ষীমপুৰ জিলাৰ জয়পুৰলৈ গুচি আহে। পৰ্বতীয়া জাতিৰ মাজত ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰা সহজ নহ’ব বুলি ভাবি ভৈয়ামৰ লোকৰ মাজত খৃষ্ট ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰিবলৈ ব্ৰাউন, ব্ৰন্সন, বাৰ্কাৰ আদি মিছনেৰীসকলে শিৱসাগৰ, নগাওঁ আৰু গুৱাহাটীত সত্ৰ পাতে। এইদৰে তেওঁলোকে বিভিন্ন ঠাইত পঢ়াশালি আৰু অনাথ আশ্ৰম পাতি ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। কিন্তু প্ৰচাৰ আৰম্ভ কৰোঁতেই দেখা দিলে ভাষা সমস্যাই। তেওঁলোকে বঢ়িয়াকৈ বুজিছিল, থলুৱা ভাষাত ধৰ্ম সম্পৰ্কীয় পুথি-পাঁজী প্ৰকাশ নকৰি বিদেশী বঙলা ভাষাৰ সহায় ল’লে উদ্দেশ্য সিদ্ধি নহয়। অথচ দেখা পালে যে মাতৃভাষাৰ সলনি তেতিয়া পঢ়াশালি, আইন-আদালত আৰু শাসন-ব্যৱস্থা সকলোতে বঙালীৰহে প্ৰচলন। বিদেশী আচহুৱা ভাষাৰ যোগেদি যে এটা জাতিক শিক্ষিত আৰু জ্ঞানী কৰি তুলিব যে নোৱাৰি সেই কথা মিছনেৰীসকলে বুজি পাইছিল। কিন্তু শাসকসকলেহে সেই সাধাৰণ কথাটো বুজিও নুবুজাৰ দৰে বঙালী প্ৰৱৰ্তন কৰিবলৈ লৈছিল। ইয়াৰ বহুত আগতেই ১৮১৩ চনত নগাঁৱৰ আত্মাৰাম শৰ্মাৰ হতুৱাই বঙ্গদেশৰ শ্ৰীৰামপুৰৰ মিছনেৰী ৰেভাৰেণ্ড উইলিয়াম কেৰিয়ে ‘বাইবেল’ পুথি অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰাইছিল আৰু সেই পুথি শ্ৰীৰামপুৰৰ মিছনেৰী প্ৰেছৰ পৰা ১৮১৩ চনত ছপা হৈয়ো ওলাইছিল। অসমৰ মিছনেৰীসকলেও ১৮৪০ চনত শিৱসাগৰত ছপাখানা বহুৱাই দুই-এখনকৈ খৃষ্টানী ধৰ্মপুস্তক প্ৰকাশ কৰিবলৈ ধৰে। ইয়াৰ এবছৰ আগতে অৰ্থাৎ ১৮৩৯ চনত ৰবিন্সন চাহাবৰ ইংৰাজীত ‘অসমীয়া ভাষাৰ ব্যাকৰণ’ ওলায়। কেৱল অসমীয়াত পুথি প্ৰণয়ন কৰিয়েই মিছনেৰীসকল ক্ষান্ত থকা নাছিল। বঙালী ভাষাক অসমীয়াৰ ওপৰত জাপি দি তেতিয়াৰ ইংৰাজ চৰকাৰে যি ভুল ভাষানীতি লৈছিল, তাৰ বিৰুদ্ধে এওঁলোকে যুদ্ধ দিছিল। কাগজে-পত্ৰই আৰু পদে-প্ৰমাণে চৰকাৰৰ নীতিৰ ভুল এওঁলোকে আঙুলিয়াই দিছিল। এওঁলোকৰ লগতে যোগ দিছিল আনন্দৰাম ঢেকিয়াল ফুকনকে আদি কৰি স্বদেশপ্ৰেমিক শিক্ষিত যুৱক কেইজনমানে। ১৮৫৩ চনৰ মোফাত মিলচৰ অসম সম্পৰ্কে দিয়া টোকাটোত বঙালী ভাষাৰ পৰিৱৰ্তে অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰচলন কৰাৰ সপক্ষে মত দিছিল। এইদৰে দেশী-বিদেশী অসম প্ৰেমীসকলৰ আশাশুধীয়া চেষ্টাৰ ফলতে ইংৰাজ চৰকাৰে অৱশেষত অসমত প্ৰয়োগ কৰা ভাষানীতি পৰিৱৰ্তন কৰাৰ প্ৰয়োজন বোধ কৰিলে। ইংৰাজ চৰকাৰে নিজৰ ভুল বুজি পাই ১৮৭৩ চনত পঢ়াশালি আৰু আদালতত অসমীয়া ভাষাক পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰি ন্যায্য স্থান ঘূৰাই দিয়ে। ১৮৩৬ চনৰ পৰা ১৮৭৩ চনলৈকে বঙালী ভাষা প্ৰচলন হোৱাৰ কাৰণে অসমৰ শিক্ষা আৰু সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত যি অপূৰণীয় ক্ষতি হ’ল, তাৰ ফলত অসমীয়া আন প্ৰদেশৰ বাসিন্দাৰ তুলনাত বহুতো পিছ পৰি ৰ’ল। ব্ৰিটিছে ৰাজ্য লোৱাৰ পৰা অসমীয়া ভাষা পুনৰ পঢ়াশালি আৰু আদালতৰ ভাষাৰূপে পৰিগণিত হোৱালৈকে প্ৰায় পঞ্চাশ বছৰ কালৰ ভিতৰত যি ভাষা আৰু সাহিত্যৰ চৰ্চা হ’ল, সেয়েই অসমীয়া সাহিত্যৰ আধুনিকতাৰ ভেটি স্থাপন কৰিলে।

74857

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%83%E0%A6%A3%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A7%80%20%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A7%80

মৃণালিনী দেৱী

মৃণালিনী দেৱী (১ মাৰ্চ ১৮৭৪ ২৩ নৱেম্বৰ ১৯০২) আছিল এগৰাকী অনুবাদক আৰু ন'বেল বঁটা বিজয়ী কবি, দাৰ্শনিক, লেখক আৰু সংগীতজ্ঞ ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ পত্নী। ব্ৰিটিশ ভাৰতৰ বেংগল উপনিৱেশৰ জেছৰ জিলাত তেওঁৰ জন্ম হৈছিল য'ত তেওঁৰ দেউতাকে টেগোৰ ইষ্টেটত কাম কৰিছিল। ১৮৮৩ চনত, ন বা এঘাৰ বছৰ বয়সত, তেওঁ ঠাকুৰক বিয়া কৰায়। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন মৃণালিনী দেৱীৰ জন্ম ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ বেংগল প্ৰেচিডেন্সিৰ জেছৰ জিলাৰ ফুলতলা গাঁৱত বেনিমাধৱ ৰয় চৌধুৰী আৰু দাক্ষয়নীৰ ঘৰত হৈছিল (বৰ্তমানৰ বাংলাদেশ)। তেওঁৰ জন্মৰ সঠিক তাৰিখ জনা নাযায়। এগৰাকী জীৱনীকাৰৰ এটা লেখা অনুসৰি, ১৮৭৪ চনৰ ১ মাৰ্চ তাৰিখে তেওঁৰ জন্ম হৈছে। আন এগৰাকীয়ে তেওঁৰ জন্ম ১৮৭২ত হোৱা বুলি কৈছে। বিয়াৰ পূৰ্বে মৃণালিনী দেৱীক ভবাতাৰিণী নামেৰে জনা গৈছিল। অৱশ্যে, এইটো তেওঁৰ আনুষ্ঠানিক নাম নে উপনাম আছিল সেয়া অজ্ঞাত। তেওঁ স্থানীয় গাঁৱৰ বিদ্যালয়ত দ্বিতীয় শ্ৰেণীলৈকে পঢ়িছিল। তেওঁৰ দেউতাকে টেগোৰ ইষ্টেটত কাম কৰিছিল ৰবীন্দ্ৰনাথৰ সৈতে বিবাহ দৰাৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলে কইনাক চাবলৈ অহা পকা দেখা অনুষ্ঠানটো ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ জ্যেষ্ঠ ভাতৃ জ্যোতিৰিন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ, তেওঁৰ ভগ্নী জ্ঞানদানন্দিনী দেৱী আৰু কদমবাৰী দেৱী আৰু ৰবীন্দ্ৰনাথৰ ভতিজা সুৰেন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে পৰিৱেশন কৰিছিল। যদিও জনা যায় যে ৰবীন্দ্ৰনাথে তেওঁৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলৰ সৈতে জেছৰৰ পৰা মৃণালিনী দেৱীৰ ঘৰলৈ গৈছিল, তেওঁ এই অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল নে নাই জনা নাযায়। কইনাৰ ঘৰত অনুষ্ঠিত হোৱা পৰম্পৰাগত বিবাহৰ বিপৰীতে, মৃণালিনী দেৱীয়ে ৰবীন্দ্ৰনাথৰ পিতৃ দেৱেন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ ইচ্ছাত কলিকতাৰ জোৰাসাঁকো ঠাকুৰ বাৰীৰ মহৰ্ষি ভৱনত ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰক বিয়া কৰায়। বিয়াখন ব্ৰহ্ম সমাজৰ ৰীতি-নীতি অনুসৰি হৈছিল। বিবাহৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ৯ বছৰ আৰু ঠাকুৰৰ বয়স বাইশ বছৰ আছিল। তেওঁলোকে ২৪ আঘোণ ১২৯০ ত বঙালী বৰ্ষপঞ্জীত বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হৈছিল যিটো গ্ৰেগৰিয়ান বৰ্ষপঞ্জীত প্ৰায় ৯ ডিচেম্বৰ ১৮৮৩। তেওঁৰ বিয়াৰ পিছত, ৰবীন্দ্ৰনাথে তেওঁক "মৃণালিনী" নাম দিছিল। ঠাকুৰৰ জীৱনীকাৰসকলে ধাৰণা কৰে যে নামটো "নলিনী"ৰ সৈতে ৰজিতা খোৱাকৈ ৰখা হৈছিল যিটো তেওঁ পূৰ্বৰ প্ৰেমাস্পদ অন্নপূৰ্ণা তুৰ্খাদক (অতমৰাম পাণ্ডুৰাঙৰ কন্যা) মৰমেৰে দান কৰিছিল। মৃণালিনী দেৱীক বিয়াৰ ঠিক পিছতে ঘৰুৱা কাম কৰিবলৈ বাধ্য কৰা হোৱা নাছিল। দেৱেন্দ্ৰনাথে তেওঁক আৰু হেমেন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ পত্নী ক্ষীণতনুক ইংৰাজী শিকোৱাৰ বাবে লৰেটো হাউচ স্কুলত ভৰ্তি কৰিছিল। তেওঁ তেওঁলোকক কিতাপ, শ্লেট আৰু স্কুলৰ ইউনিফৰ্মও কিনিছিল। এবছৰ বিদ্যালয়ত পঢ়াৰ পিছত ৰবীন্দ্ৰনাথে পণ্ডিত হেৰামচন্দ্ৰ বিদ্যৰত্ন নামৰ এগৰাকী গৃহ শিক্ষকক সংস্কৃত শিকোৱাৰ বাবে নিযুক্ত কৰে। তেওঁৰ ডাঙৰ ভায়েক বীৰেন্দ্ৰনাথৰ পুত্ৰ বলেন্দ্ৰনাথে তেওঁক ইংৰাজী, বঙালী আৰু সংস্কৃত সাহিত্য শিকাইছিল। মাৰ্ক টোৱেইন তেওঁৰ প্ৰিয় লেখক হৈছিল। তেওঁৰ সৰু ছোৱালী মীৰাৰ ডায়েৰী অনুসৰি, এটা ঘটনা এনেদৰে উল্লেখ কৰা হৈছে: শান্তিনিকেতনৰ দ্বিতীয় মহলাৰ বাৰাণ্ডাত এখন টেবুল লেম্প জ্বলি আছে। মোৰ মাৰ হাতত এখন ইংৰাজী উপন্যাস আছে। তেওঁ এইখন পঢ়ি আছে আৰু মোৰ আইতাক অনুবাদ কৰি শুনাই আছে। মৃণালিনি দেৱীয়ে মহাভাৰতৰ শান্তি পৰ্ব আৰু কথা উপনিষদ অনুবাদ কৰিছিল। কথা উপনিষদ বৰ্তমান বিশ্ব-ভাৰতী বিশ্ববিদ্যালয়ত ৰখা হৈছে। ইয়াৰ উপৰিও, তেওঁ ঠাকুৰ বাৰীত অনুষ্ঠিত হোৱা নাটকসমূহতো অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ৰাজা অ ৰাণীৰ প্ৰথম নাটকীয়তাত, তেওঁ নাৰায়ণীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। ১৯০২ চনত ৰবীন্দ্ৰনাথে শান্তিনিকেতনৰ এখন বিদ্যালয় ব্ৰহ্মচৰ্য আশ্ৰম স্থাপন কৰে। মৃণালিনি দেৱীয়ে এই বিদ্যালয়খনক পুঁজি যোগান ধৰিবলৈ তেওঁৰ বিবাহৰ বেছিভাগ গহনা বিক্ৰী কৰিছিল। সন্তান ১৮৮৬ চনৰ ২৫ অক্টোবৰত মৃণালিনী দেৱীয়ে তেওঁৰ প্ৰথম সন্তান, মাধুৰীলতা(উপনাম বেলা) নামৰ এজনী কন্যা জন্ম দিয়ে। ১৮৮৮ চনত তেওঁ ৰথিন্দ্ৰনাথ নামৰ পুত্ৰ সন্তান জন্ম দিয়ে। ১৮৯১ চনত তেওঁ ৰেণুকা নামৰ এগৰাকী কন্যা সন্তান জন্ম দিয়ে আৰু তিনি বছৰৰ পিছত তেওঁ মীৰা নামৰ আন এগৰাকী কন্যাসন্তানৰ মাতৃ হয়। 1896 চনত তেওঁৰ কনিষ্ঠ সন্তান শমিন্দ্ৰনাথৰ জন্ম হৈছিল। ১৯০১ চনৰ ১৫ জুনত বেলাৰ বিবাহ কাৰ্য সম্পন্ন হয় আৰু ৯ আগষ্টত তেওঁ ৰেণুকা সতীন্দ্ৰনাথ ভট্টাচাৰ্যৰ সৈতে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয়। মৃত্যু ১৯০২ চনৰ মাজভাগত মৃণালিনি দেৱী গুৰুতৰভাৱে অসুস্থ হৈ পৰে। পৰৱৰ্তী সময়ত, তেওঁ আৰু ৰবীন্দ্ৰনাথ শান্তিনিকেতনৰ পৰা ১২ ছেপ্টেম্বৰত কলিকতালৈ স্থানান্তৰিত হয়। চিকিৎসকসকলে তেওঁৰ ৰোগ নিৰ্ণয় কৰাত ব্যৰ্থ হৈছিল। এজন হোমিঅ'পেথি চিকিৎসকক মাতি অনা হয় সেয়াও নিষ্ফল হয়। ২৩ নৱেম্বৰৰ নিশা, মৃণালিনি দেৱীৰ মৃত্যু হয়। সামাজিক ছবি সমসাময়িক তথ্য অনুসৰি, মৃণালিনি দেৱী এগৰাকী মহান ব্যক্তিত্বৰ মহিলা আছিল। তথ্য সংগ্ৰহ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি বঙালী ব্যক্তি বঙালী

8095

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%9F%E0%A6%A8%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A6%B2%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%82%E0%A6%B9%E0%A7%B0%20%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%BE

অসমৰ পৰ্যটনস্থলসমূহৰ তালিকা

অসম হৈছে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ মুখ্য দুৱাৰ আৰু সাতভগ্নীৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ স্বৰূপ। অসম প্ৰাকৃতিক সম্পদ আৰু নানান ঐতিহাসিক সমল আৰু সাংস্কৃতিক সম্পদেৰে সমৃদ্ধিশালী এখন ৰাজ্য। পৰ্যটনৰ কাৰণে অসম ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান, মঠ-মন্দিৰ আৰু ঐতিহাসিক সমলেৰে চহকী। অসমৰ পৰ্যটন উদ্যোগ কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান, মানাহ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান আদিৰ দৰে নানান ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান আৰু কামাখ্যা, উমানন্দ দৰে মঠ-মন্দিৰ আৰু ৰংঘৰ, তলাতল ঘৰ আৰু কাৰেংঘৰৰ দৰে নানান ঐতিহাসিক সমল আদিয়ে চহকী কৰি তুলিছে। ঐতিহাসিক পৰ্যটনস্থল অসমৰ বিভিন্ন মঠ মন্দিৰ হাবুং হ'-ফি, হাবুং, ধেমাজী লাকুৱা হ'-ফি মণিপুৰী আই গোসাঁনী থান, ধেমাজী কামাখ্যা বশিষ্ঠ মন্দিৰ উমানন্দ, গুৱাহাটী নৱগ্ৰহ মন্দিৰ, গুৱাহাটী অশ্বক্লান্ত মন্দিৰ, উত্তৰ গুৱাহাটী ভিমেশ্বৰ ধাম, গুৱাহাটী দীৰ্ঘেশ্বৰী দেৱালয়, উত্তৰ গুৱাহাটী দৌল গোবিন্দ মন্দিৰ, উত্তৰ গুৱাহাটী গৰখীয়া দৌল ঢেঁকীয়াখোৱা বৰ নামঘৰ বিল্বেশ্বৰ দেৱালয় শিৱ দ'ল, শিৱসাগৰ দেৱী দ'ল, শিৱসাগৰ বিষ্ণু দ'ল, শিৱসাগৰ মহাভৈৰৱ মন্দিৰ, তেজপুৰ ভৈৰৱী মন্দিৰ, তেজপুৰ কেতেকেশ্বৰ দেৱালয়, তেজপুৰ মহামায়া ধাম, ধুবুৰী কীৰ্তন ঘৰ, বৰপেটা শ্ৰীশ্ৰীপৰিহৰেশ্বৰ দেৱালয়, ডুবি অসমৰ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান আৰু অভয়াৰণ্য অসমত মুঠ ৭খন ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান (ৰাজ্যৰ মাটিকালিৰ ২.৫১% শতাংশ) আৰু ১৮খন অভয়াৰণ্য (ৰাজ্যৰ মাটিকালিৰ ১.৮৮% শতাংশ) আছে। ইউনেস্কোই কাজিৰঙা আৰু মানস ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানক প্ৰাকৃতিক বিশ্ব ঐতিহ্যবাহী স্থানবুলি স্বীকৃতি দিছে। পৃথিৱীৰ প্ৰায় দুই তৃতীয়াংশ এশিঙীয়া গঁড় কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত পোৱা যায়। কাজিৰঙাতেই সংৰক্ষিত বনাঞ্চল সমূহৰ ভিতৰত সৰ্বাধিক ঘনত্বৰে ঢেঁকীয়াপতীয়া বাঘৰ বসতি আছে। অসমৰ বনাঞ্চলত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ বনফুল বিলুপ্তপ্ৰায় প্ৰজাতিৰ জীৱ-জন্তু পোৱা যায়। ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান মানস ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান ডিব্ৰু-চৈখোৱা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান ওৰাং ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান নামেৰি ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান ৰাইমনা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান দিহিং পাটকাই ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান অভয়াৰণ্য পবিতৰা অভয়াৰণ্য গৰমপানী অভয়াৰণ্য লাওখোৱা অভয়াৰণ্য বৰনদী অভয়াৰণ্য সোণাই-ৰূপাই অভয়াৰণ্য পাভৈ অভয়াৰণ্য ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী ব্ৰহ্মপুত্ৰ হৈছে ভাৰত তথা অসমৰ এক প্ৰধান নদী। এই নদীক লুইত, বৰলুইত, চিৰিলুইত, লৌহিত্য আদি নামেৰেও জনা যায়। প্ৰায় ২৯০০ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ এছিয়াৰ ভিতৰতে অন্যতম দীঘল নদী। এই নদীৰ ওপৰত থকা দলংসমূহ হৈছে: শৰাইঘাট দলং, কলীয়াভোমোৰা সেতু, নৰনাৰায়ণ সেতু, বগীবিল দলং আৰু ভূপেন হাজৰিকা সেতু। এই নদীৰ প্ৰাকৃতিক দৃশ্য অতি মনোৰম। অসমৰ সংস্কৃতি আৰু সভ্যতাৰ সৈতে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী অংগাংগীভাৱে জড়িত। সভ্যতা সদায় নদী-কেন্দ্ৰিক। প্ৰাগজ্যোতিষ-কামৰূপ-অসমৰ সভ্যতাক ব্ৰহ্মপুত্ৰ কেন্দ্ৰীক সভ্যতা আখ্যা দিব পাৰি। এই ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীক আশ্ৰয় কৰি নানা জাতি-উপজাতি অসমলৈ আহি অসমৰ বুকুত স্থায়ীভাৱে বসবাস কৰিবলৈ লৈ সমন্বয় আৰু সমাহাৰ প্ৰক্ৰিয়াৰ সংযোগত অসমীয়া জাতি গঠন কৰিছে। জিলা অনুসৰি অসমৰ বিভিন্ন পৰ্যটনৰ স্থানসমূহ যোৰহাট জিলা গুৱাহাটীৰ পৰা ৩১৮ কিল'মিটাৰ পূৱত অৱস্থিত উজনি অসমৰ এখন গুৰুত্বপূৰ্ণ চহৰ। আহোম শাসনৰ শেষ ৰাজধানী যোৰহাটক অসমৰ সাংস্কৃতিক ৰাজধানী বুলি কোৱা হয়। অসমৰ চাহ উৎপাদনৰ অন্যতম স্থান যোৰহাট প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যতো চহকী। মাজুলী মহকুমা যোৰহাট জিলাৰে এক অংশ। মাজুলী যোৰহাট জিলাৰ লগতে অসমৰে এখন উল্লেখযোগ্য পৰ্যটনস্থল। যোৰহাটত টোকোলাই চাহ গৱেষণা কেন্দ্ৰ, হাতীগড় শিৱদ'ল, বুঢ়ীগোসানী দেৱালয়, গৰখীয়া দ'ল, ঢেকীয়াখোৱা বৰ নামঘৰ, লাচিত বৰফুকন মৈদাম, অসম সাহিত্য সভাৰ মুখ্য কাৰ্য্যালয় চন্দ্ৰকান্ত সন্দিকৈ ভৱন আদি উল্লেখ্যযোগ্য পৰ্য্যটন স্থান আছে। যোৰহাট জিমখানা ক্লাব স্থাপন হোৱা বছৰ ধৰি ইয়াত ঘোঁৰা দৌৰ অনুষ্ঠিত হৈ আহিছে, য'ত বিজয়ীক "গ'ভাৰ্ণৰছ কাপ" প্ৰদান কৰা হয়। ইয়াত থকা 'নাইন হ'ল গ'ল্ফ ক'ৰ্ছ' এছিয়াৰ আটাইতকৈ পুৰণি গ'ল্ফ ক'ছ আৰু বিশ্বৰ ভিতৰত তৃতীয় সৰ্বোচ্চ পুৰণি। ইয়াত এতিয়া ল'ন টেনিছ গ্ৰাছ ক'ৰ্ট, চুইমিং পুল, প'ল' আৰু চিনেমা থিয়েটাৰৰ সুবিধা আছে। দক্ষিণপাট সত্ৰ দক্ষিণপাট সত্ৰ হৈছে অসমৰ চাৰিখন ৰাজ সত্ৰৰ ভিতৰত দ্বিতীয় শাৰীৰ সত্ৰ। শিষ্যৰ সংখ্যা কেউখন ৰাজসত্ৰৰ ভিতৰত আটাইতকৈ বেছি। আহোম ৰজা জয়ধ্বজ সিংহৰ দিনত ১৫৮৪ শকত মাজুলিত স্থাপন কৰা হয়। প্ৰথমজন সত্ৰাধিকাৰ আছিল শ্ৰীশ্ৰী বনমালিদেৱ। আউনীআটী সত্ৰ আউনীআটী সত্ৰ হৈছে অসমৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ ৰাজসত্ৰ। আহোম ৰজা জয়ধ্বজ সিংহই মাজুলীত ১৫৭৫ শকত (ইং ১৬৫৩ চন) এইখন সত্ৰ নিৰ্মাণ কৰায়। বৰ্তমানৰ সত্ৰাধিকাৰজন হৈছে শ্ৰীশ্ৰী পীতাম্বৰ দেৱ গোস্বামী। ঠেঙাল ভৱন ঠেঙাল ভৱন হৈছে অসমৰ যোৰহাট জিলাত অৱস্থিত এটা পুৰণি ভৱন। ৰায়বাহাদুৰ শিৱপ্ৰসাদ বৰুৱাই ১৮৮০ দশকত ঠেঙাল ভৱনটো নিৰ্মাণ কৰিছিল। ১৯২৯ চনত তেওঁ ইয়াতেই এটা ছপাশাল বহুৱায়। প্ৰথমতে, ইয়াৰ পৰা সাপ্তাহিক বাতৰি কাকত এখন প্ৰকাশ পাইছিল। শোণিতপুৰ জিলা অসমৰ ঐতিহ্য আৰু সংস্কৃতিৰ এখন অনুপম স্থান হৈছে শোণিতপুৰ জিলা। উষা পাহাৰ, অগ্নিগড়, মহাভৈৰৱ মন্দিৰ, চিত্ৰলেখা উদ্যান আদি উল্লেখযোগ্য পৰ্য্যটন স্থান। চিত্ৰলেখা উদ্যান তেজপুৰ নগৰৰ এখন ঐতিহাসিক উদ্যান। পূৰ্বতে এই উদ্যানৰ নাম ক'ল পাৰ্ক আছিল। চিত্ৰলেখা উদ্যানক তেজপুৰৰ এক যাদুঘৰ বুলিব পাৰি। ১৯০৬ চনত সেই সময়ৰ উপায়ুক্ত এইচ ডব্লিউ জি ক'লে তেজপুৰৰ বিভিন্ন ঠাইত আলাই-আথানি হৈ পৰি থকা মনোমহা শিলত খোদিত মূৰ্তি গোটাই এক উদ্যান গঢ়াৰ চেষ্টা কৰিছিল। পিছলৈ ইয়াৰ নাম "চিত্ৰলেখা উদ্যান" ৰখা হয়। গুপ্তেশ্বৰ দেৱালয় বা গুপ্তেশ্বৰ মন্দিৰ ঢেকীয়াজুলি চহৰৰ পৰা প্ৰায় ১১ কিলোমিটাৰ আঁতৰত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পাৰত শিঙৰী পাহাৰৰ পাদদেশত অৱস্থিত হিন্দু ধৰ্মৰ এক দেৱালয়। এই দেৱালয় শিঙৰী মন্দিৰ হিচাপেও জনা যায়, কালিকা পুৰাণটো শৃংগটক নামেৰে ইয়াৰ উল্লেখ আছে। জ্যোতি ভাৰতী বা পকী ১৮৭৮ চনত তেওঁৰ ককাদেউতাক হৰবিলাস আগৰৱালাই নিৰ্মাণ কৰা ঘৰটোৰ নাম পূৰ্বতে আছিল 'পকী'। সেই সময়ত তেজপুৰত একমাত্ৰ পকী ব্যক্তিগত বাসভৱন আছিল বাবেই এই ঘৰটোক 'পকী' নামেৰে জনা গৈছিল। ইয়াত জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ গীতৰ গ্ৰামোফোন ৰেকৰ্ড, তেওঁৰ হাতৰ আখৰ থকা কাগজ, বিভিন্ন তথ্য-পাতি, শোৱা পালেং আদি সংৰক্ষণ কৰি ৰখা হৈছে। বিশ্বনাথ ক্ষেত্ৰ বিশ্বনাথ চাৰিআলি নগৰৰ পৰা প্ৰায় ১০ কিঃমিঃ দক্ষিণৰ এখন প্ৰাচীনতম পবিত্ৰ স্থান। দশম শতিকামানত ৰচিত কালিকাপুৰাণত বিশ্বনাথ হিন্দুধৰ্মৰ এখন প্ৰধান তীৰ্থক্ষেত্ৰ হিচাপে উল্লেখ হোৱা দেখা যায়। আহোম ৰাজত্বত বিশ্বনাথ ক্ষেত্ৰত কেবাটাও দৌল-দেৱালয় নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। শিৱসাগৰ জিলা আহোম সাম্ৰাজ্যৰ এখন ঐতিহাসিক স্থান। ছশ বছৰীয়া আহোম ৰাজবংশৰ বহু উত্থান-পতনৰ সাক্ষী এই শিৱসাগৰ। সমগ্ৰ জিলাখনতে আহোমৰ শাসনকালৰ অলেখ স্থাপত্য,ভাস্কৰ্য, মৈদাম, পুখুৰী, গড়, আলিবাট আদি সিঁচৰতি হৈ আছে। ৰংঘৰ, কাৰেংঘৰ, তলাতল ঘৰ, চৰাইদেউ, শিৱ দ'ল আদি উল্লেখযোগ্য পৰ্য্যটনৰ স্থান। কাৰেং ঘৰ বা তলাতল ঘৰ তলাতল ঘৰ শিৱসাগৰৰ মূল কেন্দ্ৰৰ পৰা মাত্ৰ ৩ কিঃমিঃ দূৰৈৰ ৰংপুৰত অৱস্থিত। ই আহোম স্বৰ্গদেউসকলৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত এটা ৰাজমহল। তলাতল ঘৰ আহোম ৰাজ্যৰ স্মৃতিচিহ্নসমূহৰ ভিতৰত আকাৰত আটাইতকৈ ডাঙৰ। প্ৰসাদটো সাতমহলীয়া; চাৰিটা মহল মাটিৰ ওপৰত আৰু তিনিটা মহল মাটিৰ তলত আছে। চৰাইদেউৰ মৈদাম বা চৰাইদেও সোণাৰি নগৰৰ পৰা প্ৰায় ২০ কিঃমিঃ দূৰত অৱস্থিত। এসময়ৰ আহোম ৰাজপৰিয়াল আৰু উচ্চ পদস্থ ৰাজ-বিষয়াসকলৰ সমাধিস্থলী। মাটিৰে নিৰ্মিত পিৰামিড সদৃশ বহু মৈদাম আজিও অক্ষত অৱস্থাত আছে। মৈদামৰ অভ্যন্তৰত থকা ধন-সোণবোৰ ব্ৰিটিছসকলে খান্দি উলিয়াই লৈ গৈছিল বুলি কোৱা হয়। আজানপীৰৰ দৰগাহ শৰাগুৰি চাপৰিত এই দৰগাহ অৱস্থিত। শিৱসাগৰৰ পৰা ২২ কিঃমিঃ দূৰত্বত। সুদূৰ পাৰস্যৰ পৰা অহা সন্ত জিকিৰ আৰু জাৰিৰ স্ৰষ্টা আজানপীৰৰ সমাধিস্থলী। সকলো ধৰ্মৰ লোকে ইয়াত শ্ৰদ্ধা জনায়। জয়দৌল ল'ৰাৰজাৰ চাউদাঙৰ হাতত নৃশংসভাবে মৃত্যুবৰণ কৰা মাতৃ জয়মতীৰ স্মৃতিত ৰুদ্ৰসিংহই জয়সাগৰ পুখুৰী আৰু জয়দৌল নিৰ্মাণ কৰে। ৰুদ্ৰদৌল পিতৃ ৰুদ্ৰসিংহৰ স্মৃতিত ১৭৭৩ চনত ৰজা লক্ষ্মীসিংহই ৰুদ্ৰসাগৰ পুখুৰী আৰু তাৰ পাৰত ৰুদ্ৰদৌল নিৰ্মাণ কৰে। ইয়ালৈ শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা দূৰত্ব প্ৰায় ৪ কিঃমিঃ। গৌৰীদৌল বৰৰজা ফুলেশ্বৰী কুঁৱৰীয়ে এটি পুখুৰী খন্দাই তাৰ পাৰতে এই দৌলটো নিৰ্মাণ কৰে। শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা ১২ কিঃমিঃ দূৰত্বৰ গৌৰীসাগৰত গৌৰীদৌল অৱস্থিত। নগাঁও জিলা কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান এশিঙীয়া গড়ৰ বাবে পৃথিৱীবিখ্যাত কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ কিছু অংশই নগাঁও জিলাক স্পৰ্শ কৰি আছে। বহুতো বন্যপ্ৰাণী আৰু পশু-পক্ষীৰ আশ্ৰয়স্থলী কাজিৰঙা অসম তথা ভাৰতৰ এক জনপ্ৰিয় পৰ্যটনস্থলী। উদ্যানখন চাবলৈ অহা দেশী-বিদেশী পৰ্যটকৰ ভিৰ বাৰুকৈয়ে পৰিলক্ষিত হয়। বৰদোৱা থান ঐতিহ্যমণ্ডিত বৰদোৱা থান বা বটদ্ৰৱা থান নগাঁও চহৰৰপৰা প্ৰায় ওঠৰ(১৮)কিলোমিটাৰ নিলগত অৱস্থিত। অসমীয়া জাতিৰ প্ৰাণ-প্ৰতিষ্ঠাতা আৰু বৈষ্ণৱ ধৰ্মগুৰু মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱৰ জন্মভূমি হিচাপে খ্যাত। মহাপুৰুষজনাৰ আদৰ্শ আৰু নীতিত বিশ্বাস ৰখা বহুতো ভক্তৰ এই থানলৈ ভিন্ ভিন্ সময়ত আগমন ঘটে। বটদ্ৰৱা থানৰ আন এক বিশেষত্ব হৈছে যে এইখন মহাপুৰুষজনাই প্ৰতিষ্ঠা কৰা সৰ্বপ্ৰথম থান আৰু ইয়াত তেওঁ আৰম্ভ কৰা একশৰণ নাম ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল পখীতীৰ্থ নগাঁও চহৰৰ পৰা প্ৰায় ষোল্ল(১৬) কিলোমিটাৰ পূবত অৱস্থিত চামগুৰি বিল বা পখীতীৰ্থ। বিভিন্ন সময়ত ইয়ালৈ পৰিভ্ৰমী পখীৰ আগমন ঘটে বাবে এই বিলখনক পখীতীৰ্থ বুলি কোৱা হয়। চম্পাৱতী জলপ্ৰপাত চাপানালা নামে ঠাইত থকা চম্পাৱতী কুণ্ড বা চম্পাৱতী জলপ্ৰপাত নগাঁও জিলাৰ এক আকৰ্ষণীয় পৰ্যটনস্থলী। জলপ্ৰপাতটোলৈ যাবলৈ নগাঁও চহৰৰপৰা প্ৰায় একঘণ্টা সময় লাগে। ওচৰে-পাজৰে থকা চাহ-বাগানৰ সৌন্দৰ্য আৰু বিভিন্ন পখীৰ আগমনে জলপ্ৰপাতটোৰ প্ৰতি মানুহৰ আকৰ্ষণ বঢ়াই আহিছে। ডিমা হাছাও ডিমা হাছাও প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰে সমৃদ্ধিশালী অসমৰ এখন পাহাৰীয়া জিলা। সদৰ স্থান হাফলং এখন সুন্দৰ ঠাই তথা অসমৰ একমাত্ৰ পৰ্বতীয়া স্থান। জাতিংগা হাফলঙৰ নিকতৱৰ্তী গাঁও যি চৰাইৰ আত্মহত্যাৰ স্থান হিচাপে বিখ্যাত। ডিমা হাছাওৰ উল্লেখনীয় পৰ্য্যটন ক্ষেত্ৰ সমূহ হৈছে উমৰাংছু, পানীমূৰ জলপ্ৰপাত, মাইবং, চেলকাল পীকৰ টুমজাং ট্ৰেক ইত্যাদি। গুৱাহাটী গুৱাহাটী উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ সৰ্ববৃহৎ মহানগৰ। গুৱাহাটী মহানগৰৰ ভিতৰত কামাখ্যা মন্দিৰ, অসম ৰাজ্যিক সংগ্ৰহালয়, গুৱাহাটী চিৰিয়াখানা, শংকৰদেৱ কলাক্ষেত্ৰ, উমানন্দ, মহাবাহু ব্ৰহ্মপুত্ৰ ৰিভাৰ হেৰিটেজ চেণ্টাৰ আদি বিভিন্ন পৰ্য্যটন স্থান আছে। ইয়াৰোপৰি গুৱাহাটী চহৰৰ পৰা কিছু নিলগত অৱস্থিত বাইহাটা চাৰিআলিৰ মদন কামদেৱ দেৱালয় আৰু দক্ষিণ কামৰূপৰ চানডুবি বিল আকৰ্ষণীয় পৰ্যটন স্থলী। চিত্ৰ ভঁৰাল তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ পৰ্যটনস্থলী অসম সম্পৰ্কীয়

41485

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%8C%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF

মৌৰ্য সাম্ৰাজ্য

মৌৰ্য সাম্ৰাজ্য লৌহ যুগৰ অবিভক্ত প্ৰাচীন ভাৰতৰ এক বৃহৎ ৰাজনৈতিক শক্তি। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩২২-১৮৫ লৈকে মৌৰ্য ৰাজবংশই মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যত ৰাজত্ব কৰিছিল। ইণ্ডো-গংগা সমভূমিৰ মগধ ৰাজ্য (বৰ্তমানৰ বিহাৰ) আৰু উত্তৰ প্ৰদেশৰ পূব অংশৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ ৰাজধানী আছিল পাটলিপুত্ৰ। ৩২২ খ্ৰী:পূ:ত চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্যই নন্দ ৰাজবংশক ক্ষমতাচ্যুত কৰি মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে আৰু চাণক্যৰ সহায়ত আলেকজেণ্ডাৰৰ দ্বিগ্বিজয়ৰ সময়ত মহাজনপদসমূহৰ অস্থিৰতাৰ সুযোগ লৈ ভাৰতৰ মধ্য আৰু পশ্চিম অংশলৈ দ্ৰুতগতিত সাম্ৰাজ্য বিস্তাৰ কৰে। ৩১২ খ্ৰী:পূ:লৈ মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যই ভাৰতবৰ্ষৰ সমগ্ৰ উত্তৰ-পশ্চিম অংশলৈ বিস্তৃতি লাভ কৰে। ইয়াৰ পিছত চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্যই আলেকজেণ্ডাৰৰ মেচিড’নিয়ান সেনানায়ক চেলুকছৰ নেতৃত্বত অহা গ্ৰীক সৈন্যক পৰাভূত কৰে আৰু সিন্ধু নদীৰ পশ্চিমলৈ সাম্ৰাজ্য বিস্তাৰ কৰে। মৌৰ্য সাম্ৰাজ্য সেই সময়ৰ পৃথিৱীৰ বৃহত্তম সাম্ৰাজ্যসমূহৰ অন্যতম আছিল। পূৰ্ণাংগ বা সৰ্বাধিক বিস্তৃত ৰূপত এই সাম্ৰাজ্যৰ সীমা আছিল উত্তৰে হিমালয় পৰ্বত, পূবে অসম, পশ্চিমে বেলুচিস্তান (দক্ষিণ পশ্চিম পাকিস্তান আৰু দক্ষিণ পূব ইৰাণ) আৰু হিন্দুকুশ পৰ্বত (বৰ্তমানৰ আফগানিস্তান)। সম্ৰাট চন্দ্ৰগুপ্ত আৰু বিন্দুসাৰৰ অধীনত ভাৰতৰ মধ্য আৰু দক্ষিণ প্ৰান্তলৈকে এই সাম্ৰাজ্যই বিস্তৃতি লাভ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ শাসনকালত একাংশ জনজাতি আৰু কলিঙ্গৰ (বৰ্তমানৰ উৰিষ্যা) ওচৰৰ কিছু অৰণ্য অঞ্চল পৰাভূত কৰিবলৈ বাকী ৰয় যদিও অশোকৰ শাসনকালত সেই অঞ্চলসমূহো মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ ভিতৰুৱা হয়। অশোকৰ ৰাজত্বৰ অৱসান ঘটাৰ প্ৰায় ৫০ বছৰমানৰ পিছত মগধত শুংগ ৰাজবংশৰ প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ লগে লগে মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ পতন ঘটে। চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্য আৰু তেওঁৰ উত্তৰসূৰীসকলৰ শাসনকালত এক কাৰ্যকৰী বিত্তীয়, প্ৰশাসনিক আৰু সুৰক্ষা ব্যৱস্থাৰ বাবে সমগ্ৰ ভাৰততে বেপাৰ-বাণিজ্য, কৃষি আৰু অৰ্থনৈতিক কাম-কাজে উন্নত ৰূপত বিস্তাৰ লাভ কৰে। কলিঙ্গ যুদ্ধৰ পিছৰ প্ৰায় ৫০ বছৰ সম্ৰাট অশোকৰ অধীনত ৰাজ্যখনে এক শান্তি আৰু সুৰক্ষাৰ অৱস্থা লাভ কৰে। মৌৰ্য যুগটোক সামাজিক সমন্বয়, ধাৰ্মিক পৰিৱৰ্তন আৰু বিজ্ঞান তথা জ্ঞানৰ প্ৰসাৰৰ যুগ বুলি কোৱা হয়। জৈন ধৰ্মৰ আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মৰ প্ৰতি যথাক্ৰমে চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্য আৰু সম্ৰাট অশোকে দেখুওৱা সঁহাৰিৰ ফলত সমগ্ৰ ভাৰততে ধাৰ্মিক দিশটোৰ নবীকৰণ হোৱাৰ লগতে ৰাজনৈতিক শান্তি আৰু অহিংসাই প্ৰাধান্য লাভ কৰে। অশোকে শ্ৰীলংকাকে ধৰি দক্ষিণ-পূব আৰু পশ্চিম এছিয়া আৰু মেডিটেৰেনিয়ান ইউৰোপত বৌদ্ধ ধৰ্মৰ দৰ্শনসমূহ প্ৰসাৰৰ পৃষ্ঠপোষকতা কৰিছিল। মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ আনুমানিক জনসংখ্যা ৫-৬ কোটি বুলি ঠাৱৰ কৰা হৈছে। ইয়াৰ ফলত মৌৰ্য সাম্ৰাজ্য পৌৰাণিক যুগৰ আটাইতকৈ জনবহূল সাম্ৰাজ্যসমূহৰ অন্যতম হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। অৰ্থশাস্ত্ৰ আৰু সম্ৰাট অশোকৰ ঘোষণা বা বাণীসমূহ মৌৰ্য যুগৰ প্ৰধান লিখিত সমল। অশোকৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত অশোক স্তম্ভক ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতীকৰূপে গ্ৰহণ কৰা হৈছে। ইতিহাস চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্য আৰু চাণক্য তক্ষশীলা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ শিক্ষক, অৰ্থশাস্ত্ৰৰ প্ৰণেতা চাণক্যৰ সহায়ত চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্যই মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। কিংবদন্তি মতে মগধ আছিল চুবুৰীয়া ৰাজ্যসমূহে ভয় কৰা বৃহৎ আৰু সামৰিক শক্তিসম্পন্ন ৰাজ্য। এবাৰ চাণক্য মগধলৈ যাওঁতে মগধৰ ৰজা নন্দ ৰাজবংশৰ ধন নন্দই তেওঁক অপমান কৰে। ফলস্বৰূপে চাণক্যই নন্দ সাম্ৰাজ্য ধ্বংস কৰি এই কথাৰ পোতক তোলাৰ পণ লয়। সেই সময়তে মহাবীৰ আলেকজেণ্ডাৰৰ দিগ্বিজয়ী সৈন্য বীজ নদীৰ পাৰ পায়হি যদিও মগধৰ সৈতে যুঁজিবলৈ অপাৰগ হয়। ইয়াৰ পিছত আলেকজেণ্ডাৰে তেওঁৰ সিংহভাগ সৈন্য সিন্ধু নদীৰ পশ্চিমে বহুৱাই থৈ বেবিলনলৈ উলটি যায়। ৩২৩ খ্ৰী:পূ:ত আলেকজেণ্ডাৰৰ মৃত্যু হোৱাত তেওঁৰ সাম্ৰাজ্য খণ্ডিত হৈ পৰে আৰু স্থানীয় ৰজাসকলে ইয়াৰ সুযোগ লৈ স্বাধীনতা ঘোষণা কৰে। গ্ৰীক সৈন্যবাহিনীৰ সেনাধ্যক্ষ ইউডিমাছ আৰু পেইথনে প্ৰায় ৩১৭ খ্ৰী:পূ:লৈকে শাসন চলায় যদিও চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্যই তেওঁৰ উপদেষ্টা চাণক্যৰ সহায়ত মেচিড’নিয়ানসকলক পৰাভূত কৰি সমগ্ৰ অঞ্চলটো একত্ৰিত কৰে আৰু মগধৰ ৰাজপাটত বহে। চন্দ্ৰগুপ্ত মৌৰ্যৰ উত্থান এতিয়াও বিভিন্ন ৰহস্য আৰু বিতৰ্কৰ আৱৰ্তত আছে। বিশাখাদত্তৰ মুদ্ৰাৰাক্ষসৰ (ৰাক্ষসৰ কবিতা ইয়াত উল্লিখিত 'ৰাক্ষস' হৈছে মগধৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী) দৰে পৌৰাণিক ভাৰতীয় লেখনিত চন্দ্ৰগুপ্তৰ পূৰ্বপুৰুষৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছে আৰু আনকি নন্দ বংশৰ লগতো তেওঁৰ সম্পৰ্ক দেখুওৱা হৈছে। প্ৰাচীন বৌদ্ধ লেখনি মহাপৰিনিব্বান সূত্তত মৌৰ্য নামৰ এক ক্ষত্ৰিয় বংশৰ উল্লেখ আছে। গ্ৰীক লেখনি চেন্দ্ৰ’কট্টছত আলেকজেণ্ডাৰৰ বালক চন্দ্ৰগুপ্তৰ সৈতে সাক্ষাৎ হোৱাৰ কথা কোৱা হৈছে। নন্দ ৰজাৰ সৈতেও তেওঁৰ সাক্ষাৎ হোৱাৰ কথা কোৱা হয় য’ত তেওঁ নন্দ ৰজাৰ খং তুলি কথমপি পলাই আহে। চাণক্যৰ প্ৰধান লক্ষ্য আছিল চন্দ্ৰগুপ্তৰ অধীনত এক গেৰিলা বাহিনীক প্ৰশিক্ষণ দিয়া। বিশাখাদত্তৰ মুদ্ৰাৰাক্ষস আৰু জৈন ধৰ্মৰ পৰিশিষ্টপাৰ্বন গ্ৰন্থত হিমালয়ৰ ৰজা পৰ্বতকৰ (কোনো সময়ত পৰুশ বুলিও পৰিচিত) সৈতে চাণক্যৰ মিত্ৰতাৰ কথা কোৱা হৈছে। মহামতি অশোক যুৱৰাজ হিচাপে অশোকে সুশৃংখলিত ৰূপত নেতৃত্ব দি উজ্জয়িনী আৰু তক্ষশীলাৰ বিদ্ৰোহ দমন কৰিছিল। ৰজা হিচাপে তেওঁ আছিল উচ্চাকাংক্ষী আৰু আগ্ৰাসী। অশোকে ভাৰতবৰ্ষৰ দক্ষিণ আৰু পশ্চিম প্ৰান্তলৈকে একচ্ছত্ৰী আধিপত্য স্থাপন কৰিছিল। কিন্তু ২৬২-২৬১ খ্ৰী:পূ:ত হোৱা কলিঙ্গ যুদ্ধই সম্ৰাট অশোকৰ জীৱনৰ সুঁতি সলনি কৰে। এই যুদ্ধত অশোকৰ ১০ হাজাৰ সেনাৰ লগতে প্ৰায় ১ লাখ সৈন্য আৰু সাধাৰণ লোকৰ মৃত্যু হয়। যুদ্ধত জয়ী হ’লেও এই যুদ্ধই অগণন লোকলৈ কঢ়িয়াই অনা বিভীষিকা তেওঁ স্বচক্ষে দেখা পায় আৰু ইয়াৰ বাবে অনুতপ্ত হয়। ইয়াৰ পিছতেই তেওঁ বৌদ্ধ ধৰ্মৰ নীতিসমূহ অনুসৰণ কৰে আৰু যুদ্ধ তথা হিংসা পৰিহাৰ কৰে। তেওঁ সমগ্ৰ ভাৰত আৰু এছিয়াতে বৌদ্ধ ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ হকে অহোপুৰুষাৰ্থ কৰে। অশোকে অহিংসাৰ নীতি প্ৰৱৰ্ত্তন কৰি হিংসাত্মক ক্ৰীড়া আৰু বলপূৰ্বক কৰ্ম নিয়োজন নিষিদ্ধ কৰে। অৱশ্যে প্ৰশাসনীয় কাম-কাজ নিয়াৰিকৈ চলাবলৈ তেওঁ এক শক্তিশালী সেনাবাহিনী ৰাখিছিল। সমগ্ৰ এছিয়া আৰু ইউৰোপৰ সৈতেও অশোকে বন্ধুত্বপূৰ্ণ সম্পৰ্ক বঢ়াই তোলে। প্ৰায় ৪০ বছৰীয়া শান্তি, সমন্বয় আৰু সমৃদ্ধিৰ বাবে সম্ৰাট অশোক ভাৰতৰ ইতিহাসৰ এক অন্যতম সফল শাসক হিচাপে পৰিগণিত। পতন অশোকৰ পিছত প্ৰায় ৫০ বছৰ কালৰ ৰজাসকল তুলনামূলকভাৱে দুৰ্বল আছিল। ১৮৫ খ্ৰী:পূ:ত অন্তিমজন মৌৰ্য ৰজা বৃহদ্ৰথ সেনাবাহিনীৰ এক পেৰেডৰ সময়ত হত্যাৰ বলি হয়। ইয়াৰ পিছত সেনাবাহিনীটোৰ মুখ্য সেনাধ্যক্ষ পুষ্যামিত্ৰ শুংগই শাসনভাৰ লয় আৰু শুংগ ৰাজবংশৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। টোকা তথ্য সংগ্ৰহ 0-14-044603-6 0-306-81330-0 (1990, 2014). (2000). (2004). 0-14-051335-3 (1996). (1992). (1998). ভাৰতৰ সাম্ৰাজ্য আৰু ৰাজ্য মৌৰ্য

74352

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%A8%E0%A7%A6%E0%A7%A7%E0%A7%A8%20%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A7%80%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A6%B2%E0%A6%AC%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%A7%20%E0%A6%A7%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A6%A3%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%B9%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE

২০১২ দিল্লীৰ দলবদ্ধ ধৰ্ষণ আৰু হত্যা

২০১২ চনৰ দিল্লী দলবদ্ধ ধৰ্ষণ আৰু হত্যা ২০১২ চনৰ ১৬ ডিচেম্বৰত দক্ষিণ দিল্লীৰ পাৰ্শ্বৱৰ্তী অঞ্চল মুনিৰ্কাত সংঘটিত এক ধৰ্ষণ আৰু মাৰাত্মক আক্ৰমণৰ ঘটনাক সূচায়। সেইদিনা নিশা জ্যোতি সিঙ নামৰ ২৩ বছৰীয়া মহিলা ফিজিঅ'থেৰাপী ইণ্টাৰ্ন এগৰাকীয়ে তেওঁৰ পুৰুষ বন্ধুৰ সৈতে বাছত গৈ থাকোঁতে বাছৰ ভিতৰতে জ্যোতিক দলবদ্ধ ধৰ্ষণ আৰু অত্যাচাৰ কৰে। বাছখনত চালকসহ আন ছয়জন ব্যক্তি আছিল আছিল, এই সকলোৱে মিলি মহিলাগৰাকীক ধৰ্ষণ কৰে। সিহঁতে তেওঁৰ বন্ধুজনে বাধা প্ৰদান কৰাত সিহঁতে বন্ধুজনকো প্ৰহাৰ কৰে। আক্ৰমণৰ এঘাৰ দিন পিছত তেওঁক জৰুৰীকালীন চিকিৎসাৰ বাবে ছিংগাপুৰৰ এখন চিকিৎসালয়লৈ স্থানান্তৰ কৰা হৈছিল, কিন্তু দুদিন পিছত মৃত্যু হয়। ঘটনাপ্ৰবাহ ভুক্তভোগী সকল এগৰাকী ২৩ বছৰীয়া মহিলা জ্যোতি সিং আৰু তেওঁৰ পুৰুষ বন্ধু। দক্ষিণ দিল্লীৰ চাকেটত লাইফ অফ পাই চলচ্চিত্ৰখন চাই ২০১২ চনৰ ১৬ ডিচেম্বৰৰ নিশা ঘৰলৈ উভতি আহি আছিল। তেওঁলোকে নিশা প্ৰায় ৯:৩০ বজাত দ্বাৰকালৈ যোৱাৰ বাবে মুনিৰ্কাত বাছ এখনত উঠে। বাছখনত চালকসহ মাত্ৰ ছয়জন আছিল। তাৰে পিছলৈ নাবালক বুলি চিনাক্ত কৰা এজনে তেওঁলোকক কৈছিল যে বাছখন তেওঁলোকৰ গন্তব্যস্থানলৈ গৈ আছে। কিন্তু বাছখনে ইয়াৰ স্বাভাৱিক পথৰে নগৈ অন্য পথেৰে যোৱাত আৰু ইয়াৰ দুৱাৰ বন্ধ কৰি দিয়াৰ সময়ত যোৱাৰ সময়ত তেওঁৰ বন্ধুজনৰ সন্দেহ হয়। যেতিয়া তেওঁ আপত্তি কৰে, চালকসহ ইতিমধ্যে বাছখনত থকা ছয়জনীয়া লোকৰ দলটোৱে তেওঁলোকক তাচ্ছিল্য কৰি কয় যে ইমান দেৰীলৈকে তেওঁলোকেনো অকলে কি কৰি আছিল। তেনেকৈ ছয়জনীয়া দলটো আৰু জ্যোতিৰ পুৰুষ বন্ধুজনৰ মাজত তৰ্কাতৰ্কি হয়। বন্ধুজনক সিহঁতে লোহাৰ ৰডেৰে মৰিয়াই অচেতন কৰি দিয়ে। তাৰ পিছত সিহঁতে জ্যোতিক বাছখনৰ পিছফালে টানি নি তেওঁকো ৰডৰে প্ৰহাৰ কৰে আৰু চালকে বাছ চলাই থকা অৱস্থাতে তেওঁক ধৰ্ষণ কৰে। পিছত চিকিৎসকৰ প্ৰতিবেদনত কোৱা হয় যে আক্ৰমণৰ ফলত তেওঁৰ পেট, অন্ত্ৰ আৰু যৌনাংগত গুৰুতৰ আঘাত পাইছিল আৰু এই আঘাত কোনো ভোঁতা বস্তুৰ দ্বাৰাই (লোৰ ৰড বুলি সন্দেহ কৰা হৈছে) কৰা হ'ব পাৰে। [22] আৰক্ষীয়ে জনাইছিল যে সেই ৰডডাল প্ৰকৃততে এটা এল আকৃতিৰ, মামৰে ধৰা, হুইল জেক হেণ্ডেল। ফটাচিঙা কাপোৰৰে জ্যোতি আৰু তেওঁৰ বন্ধুক নিশা প্ৰায় ১১ বজাত এজন বাটৰুৱাই ৰাস্তাৰ দাঁতিত পৰি থকা দেখা পায়। বাটৰুৱাজনে দিল্লী আৰক্ষীক ফোন কৰে। তেওঁলোকক চফদৰজং হাস্পাতাললৈ লৈ যোৱা হয়। তাত জ্যোতিক জৰুৰী কালীন চিকিৎসা প্ৰদান কৰা হয়। তেওঁৰ আঘাতবোৰৰ ভিতৰত গোটেই শৰীৰত অসংখ্য কামোৰৰ দাগো আছিল। ৰাজহুৱা প্ৰতিক্ৰিয়া উক্ত ঘটনাৰ প্ৰবল ৰাজহুৱা প্ৰতিবাদৰ হোৱাত ডিচেম্বৰ ২০১২-ত দ্ৰুত তদন্ত আৰু বিচাৰ প্ৰক্ৰিয়া চলোৱাৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উপায়- আইন সংশোধনৰ বাবে অধ্যয়ন আৰু ৰাজহুৱা পৰামৰ্শ লবলৈ এখন ন্যায়িক সমিতি গঠন কৰা হয়। প্ৰায় ৮০,০০০ পৰামৰ্শ বিবেচনা কৰাৰ পিছত সমিতিখনে এক প্ৰতিবেদন দাখিল কৰে, য’ত প্ৰকাশ পায় যে মহিলাৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধৰ মূল কাৰণ হৈছে চৰকাৰ আৰু আৰক্ষীৰ বিফলতা। ২০১৩ চনত ৰাষ্ট্ৰপতি প্ৰণৱ মুখাৰ্জীয়ে ফৌজদাৰী আইন (সংশোধনী) অধ্যাদেশ জাৰী কৰে। কেইবাখনো নতুন আইন গৃহীত আৰু ধৰ্ষণৰ গোচৰৰ শুনানিৰ বাবে ছয়খন নতুন ফাষ্ট ট্ৰেক আদালত সৃষ্টি কৰা হয়। সমালোচকসকলে যুক্তি দিয়ে যে ধৰ্ষণৰ গোচৰৰ শুনানি আৰু বিচাৰ কৰিবলৈ আইনী ব্যৱস্থা যথেষ্ঠ মন্থৰ। কিন্তু এই গোচৰটোৰ ফলত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধৰ ৰাজহুৱা আলোচনা যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে আৰু পৰিসংখ্যাই দেখুৱায় যে অপৰাধৰ প্ৰতিবেদন দাখিল কৰিবলৈ ইচ্ছুক মহিলাৰ সংখ্যাও লক্ষণীয়ভাবে বৃদ্ধি পাইছে। অৱশ্যে, আক্ৰমণৰ দুবছৰ পিছত ২০১৪ চনৰ ডিচেম্বৰত ভুক্তভোগীৰ দেউতাকে সংস্কাৰৰ প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰ পূৰণ নকৰা বুলি অভিহিত কৰে আৰু তেওঁ জীয়েক আৰু আন মহিলাৰ বাবে ন্যায় পাবলৈ সক্ষম নোহোৱাৰ বাবে দুখ অনুভৱ কৰে। বিচাৰ আৰু শাস্তি ঘটনাটোৰ সন্দৰ্ভত ছয়জন লোকক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। সিহঁতৰ ভিতৰত আছিল বাছ চালক ৩০ বছৰীয়া ৰাম সিং আৰু তাৰ ২৬ বছৰীয়া ভায়েক মুকেশ সিং; দুয়োকে ৰাজস্থানত গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। ৰাম আৰু মুকেশ সিঙে দক্ষিণ দিল্লীৰ বস্তি অঞ্চল ৰবিদাস শিবিৰত বাস কৰিছিল। জিম প্ৰশিক্ষক ২০ বছৰীয়া বিনয় শৰ্মা আৰু ফল বিক্ৰেতা ১৯ বছৰীয়া পৱন গুপ্তা- দুয়োকে উত্তৰ প্ৰদেশ আৰু বিহাৰত গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। [65] উত্তৰ প্ৰদেশৰ বাদায়ুনৰ ১৭ বছৰীয়া কিশোৰ মহম্মদ আফ্ৰোজক দিল্লীৰ আনন্দ বিহাৰ টাৰ্মিনেলত গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। কিশোৰজনে সেইদিনাহে কেইজন অভিযুক্তক লগ পাইছিল। চাকৰি বিচাৰি দিল্লীলৈ অহা ২৮ বছৰীয়া অক্ষয় ঠাকুৰ বিহাৰৰ ঔৰঙ্গাবাদত গ্ৰেপ্তাৰ হোৱা ষষ্ঠজন অভিযুক্ত আছিল। ৰাম সিঙে তিহাৰ কাৰাগাৰত ১১ মাৰ্চ ২০১৩ তাৰিখে বিচাৰ চলি থকা অৱস্থাতে আত্মহত্যা কৰে। মহম্মদ আফ্ৰোজৰ বয়স ঘটনা সংঘটিত হোৱাৰ সময়ত ১৮ বছৰতকৈ কম হোৱা অৰ্থাৎ নাবালক হোৱা বাবে তাক কিশোৰ ন্যায় অধিনিয়মৰ অধীনত বিচাৰ কৰি সংশোধনৰ সুবিধাৰে তিনি বছৰৰ কাৰাদণ্ড বিহা হয়। উচ্চ ন্যায়ালয়ে পিছত বাকী চাৰিজন দোষীক মৃত্যুদণ্ড প্ৰদান কৰে। চাৰিওজন দোষীয়ে তেওঁলোকৰ মৃত্যুদণ্ড খাৰিজ কৰিবলৈ কেইবাবাৰো আবেদন কৰিছিল কিন্তু তেওঁলোকৰ আবেদন বাৰে বাৰে নাকচ কৰা হৈছিল। অক্ষয় ঠাকুৰ, বিনয় শৰ্মা, মুকেশ সিং আৰু পৱন গুপ্তাক ২০ মাৰ্চ, ২০২০ তাৰিখে পুৱা ৫.৩০ বজাত তিহাৰ কাৰাগাৰত ফাচী দিয়ে। এই ঘটনাক আধাৰ হিচাপে লৈ নেটফ্লিক্সে দিল্লীৰ অপৰাধ নামেৰে এটা ৱেব শৃংখলা মুক্তি দিয়ে। তথ্য উৎস ধৰ্ষণ নাৰীৰ বিৰুদ্ধে হিংসা যৌন

67584

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A6%95%E0%A7%80%20%E0%A6%9C%E0%A7%88%E0%A6%A8

দেৱকী জৈন

দেৱকী জৈন জন্ম ১৯৩৩) এগৰাকী ভাৰতীয় অৰ্থনীতিবিদ আৰু সাহিত্যিক। তেওঁ মুখ্যতঃ নাৰীবাদী অৰ্থনীতিৰ ক্ষেত্ৰত অৱদান আগবঢ়াইছে। ২০০৬ চনত সামাজিক ন্যায় আৰু মহিলাৰ সশক্তিকৰণত তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে তেওঁক ভাৰত চৰকাৰৰ তৃতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক বঁটা পদ্মভূষণ প্ৰদান কৰা হৈছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯৩৩ চনত ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ অন্তৰ্গত মহীশূৰ ৰাজ্যত দেৱকী জৈনৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ মহীশূৰ ৰাজ্যৰ মন্ত্ৰী এম এ শ্ৰীনিবাসনৰ কন্যা আছিল। তেওঁ গোৱালিয়ৰ ৰাজ্যৰ দেৱানো আছিল। ভাৰতৰ বিভিন্ন কনভেণ্ট স্কুলত দেৱকী জৈনে অধ্যয়ন কৰিছিল। ১৯৫৩ চনত তেওঁ মহীশূৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা গণিত, ইংৰাজী আৰু সামগ্ৰিক প্ৰদৰ্শনত প্ৰথম স্থানৰ বাবে তিনিটা সোণৰ পদকেৰে স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। পিছলৈ তেওঁ উচ্চশিক্ষাৰ বাবে অক্সফ'ৰ্ডৰ চেইণ্ট এনি কলেজত নামভৰ্তি কৰিছিল। অক্সফ'ৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা দৰ্শন, ৰাজনীতি আৰু অৰ্থনীতিত ডিগ্ৰী লাভ কৰি তেওঁ ভাৰতলৈ উভতি আহে। তাৰ পিছত ১৯৬৯ লৈকে দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ত অৰ্থনীতি বিভাগৰ অধ্যাপক আছিল। কৰ্মজীৱন তেওঁৰ গ্ৰন্থ 'ৱমেন ইন ইণ্ডিয়া'ৰ জৰিয়তে তেওঁ নিজকে নাৰীবাদী বিষয়ত জড়িত কৰিছিল। তেওঁ মহিলাসকলক সমৰ্থন কৰাৰ উদ্দেশ্যৰে লেখা, বক্তৃতা, আন্তঃসংযোগ, নেতৃত্ববহন কৰাৰ লগত সক্ৰিয়ভাবে অংশ গ্ৰহণ কৰে। দেৱকী জৈন নতুন দিল্লীৰ ইনষ্টিটিউট অফ ছচিয়েল ষ্টাডিজ ট্ৰাষ্ট (আইএছএছটি)ৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আছিল আৰু ১৯৯৪ লৈকে তেওঁ ইয়াৰ পৰিচালক হিচাপে কাম কৰিছিল। তেওঁ মহিলাৰ নিযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰতকাম কৰিছে আৰু ভাৰতীয় আন্তৰ্জাতিক মহিলা বৰ্ষৰ বাবে 'ইণ্ডিয়ান ৱমেন' গ্ৰন্থখন ৰচনা কৰিছিল। গান্ধীবাদী দৰ্শনে জৈনৰ কাম আৰু জীৱনক প্ৰভাৱিত কৰিছে। এই দৰ্শনৰ সৈতে সংগতি ৰাখি, তেওঁৰ শৈক্ষিক গৱেষণাই ইকুইটি, গণতান্ত্ৰিক বিকেন্দ্ৰীকৰণ, জনকেন্দ্ৰিক বিকাশ আৰু মহিলাৰ অধিকাৰৰ বিষয়ৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছিল। তেওঁ স্থানীয়, ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তৰ্জাতিক মহিলা আন্দোলনৰ বাবে কাম কৰিছে। তেওঁ বৰ্তমান ভাৰতৰ বেংগালুৰুত বাস কৰে। জৈনে বহুতো নেটৱৰ্ক আৰু মঞ্চত অংশগ্ৰহণকাৰী হিচাপে বিশ্বৰ বিভিন্ন অঞ্চলত ভ্ৰমণ কৰিছে। এছিয়া-প্ৰশান্ত মহাসাগৰৰ ৰাষ্ট্ৰসংঘ কেন্দ্ৰৰ বাবে লিঙ্গ সম্পৰ্কীয় উপদেষ্টা সমিতিৰ অধ্যক্ষ হিচাপে, তেওঁ বেছিভাগ প্ৰশান্ত মহাসাগৰীয় আৰু কেৰিবিয়ান দ্বীপকে ধৰি বহুতো দেশ ভ্ৰমণ কৰিছে। আফ্ৰিকাত তেওঁ মজাম্বিক, তাঞ্জানিয়া, কেনিয়া, নাইজেৰিয়া, বেনিন আৰু চেনেগাল, লিবেৰিয়া, কোট ডি'ইভইৰ, দক্ষিণ আফ্ৰিকা আৰু বষ্টৱানা ভ্ৰমণ কৰিছে। জুলিয়াছ নাইৰেৰ সৈতে তেওঁ আফ্ৰিকাৰ নেতাসকলৰ ভিজন এণ্ড কনচাৰ্ণ সন্মিলত আলোচনা কৰাৰ সুযোগ লাভ কৰিছিল। তেওঁ নাইৰেৰেৰ দ্বাৰা স্থাপন কৰা দক্ষিণ আয়োগৰ সদস্য। তেওঁ ১৯৯৭ চনৰ দৰিদ্ৰতাৰ ওপৰত মানৱ উন্নয়ন প্ৰতিবেদন আৰু ২০০২ চনৰ শাসনৰ প্ৰতিবেদনৰ বাবে পৰামৰ্শ দিবলৈ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ উন্নয়ন কাৰ্যসূচী (ইউএনডিপি) দ্বাৰা স্থাপন কৰা উপদেষ্টা পেনেলৰ সদস্য আছিল। তেওঁ শিশুৰ ওপৰত সশস্ত্ৰ সংঘাতৰ প্ৰভাৱ অধ্যয়ন কৰিবলৈ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ দ্বাৰা নিযুক্ত গ্ৰাচা মাচেল অধ্যয়ন গোটৰ বিশিষ্ট ব্যক্তি গোটৰ সদস্য আছিল। মহিলা, বিকাশ আৰু বিশ্বৰ মাজত এক ছয় বছৰীয়া সমতা আৰু ন্যায়ৰ সন্ধানত তেওঁ দেখুৱায় যে মহিলাৰ অৱদানে কেনেকৈ বিশ্বৰ উন্নয়ন আৰু প্ৰক্ৰিয়া সলনি কৰিছে। তেওঁ নাৰীবাদী অৰ্থনীতিবিদৰ দৃষ্টিভংগীৰ পৰা "দৰিদ্ৰতাৰ নাৰীবাদকৰণ" শব্দটোৰ প্ৰথম ব্যৱহাৰ কৰিছিল। বঁটা আৰু সন্মান দেৱকী জৈনক ১৯৮৩ চনত স্কেণ্ডিনেভিয়ান ইনষ্টিটিউট ফৰ এছিয়ান ষ্টাডিজ কোপেনহেগেনক লিঙ্গ আৰু দৰিদ্ৰতাৰ ওপৰত অঞ্চলটোৰ ৯খন বিশ্ববিদ্যালয়ত বক্তৃতা প্ৰদান কৰিবলৈ ফেল'শ্বিপ প্ৰদান কৰা হৈছিল। তেওঁক ১৯৯৯ চনত দক্ষিণ আফ্ৰিকা গণতন্ত্ৰৰ ডৰবান-ৱেষ্টভিল বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা সন্মানসূচক ডক্টৰেট ডিগ্ৰী প্ৰদান কৰা হৈছিল। তেওঁ ১৯৯৫ চনত বেইজিং বিশ্ব সন্মিলনত ইউএনডিপিৰ পৰা ব্ৰেডফৰ্ড মোৰ্ছ মেমৰিয়েল বঁটা লাভ কৰিছিল। তেওঁ ১৯৯৩ চনত চাছেক্স বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ইনষ্টিটিউট অফ ডেভলপমেণ্ট ষ্টাডিজ প্ৰতিষ্ঠানৰৰ এজন ভ্ৰমণকাৰী ফেল' আৰু ১৯৮৪ চনত হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয় আৰু বষ্টন বিশ্ববিদ্যালয় দুয়োৰে সৈতে সম্পৰ্কিত এগৰাকী ফুলব্ৰাইট চিনিয়ৰ ফেল' আছিল। তেওঁ কৰ্ণাটকৰ ৰাজ্যিক পৰিকল্পনা বোৰ্ড চৰকাৰৰ সভ্য, বিশ্ববিদ্যালয় অনুদান আয়োগৰ মহিলা অধ্যয়নৰ স্থায়ী সমিতিৰ সদস্য আৰু দক্ষিণ আয়োগৰ সদস্য আছিল। ২০১৩-১৪ শিক্ষাবৰ্ষত তেওঁ অক্সফ'ৰ্ডৰ চেইণ্ট এনি কলেজৰ প্লামৰ ভিজিটিং ফেল' আছিল। ২০০৬ চনত সামাজিক ন্যায় আৰু মহিলাৰ সশক্তিকৰণত তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে তেওঁক ভাৰত চৰকাৰৰ তৃতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক বঁটা পদ্মভূষণ প্ৰদান কৰা হৈছিল। ব্যক্তিগত জীৱন তেওঁ ১৯৬৬ গান্ধীবাদী অৰ্থনীতিবিদ লক্ষ্মী চান্দ জৈনৰ সৈতে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হৈছিল। এনডিটিভিৰ বৰ্তমানৰ পৰিচালনা সম্পাদক শ্ৰীনিবাসন জৈনকে ধৰি দম্পতীহালৰ দুগৰাকী সন্তান আছে। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ দেৱকী জৈনৰ গ্ৰন্থতালিকা নাৰীবাদী অৰ্থনীতিৰ বাবে আন্তৰ্জাতিক সংস্থা নাৰীবাদী অৰ্থনীতি পত্ৰিকা ভাৰতৰ ব্যক্তি জীৱিত ব্যক্তি ভাৰতীয় শিক্ষাবিদ অৰ্থনীতিবিদ পদ্মভূষণ বঁটা

3763

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%AE%E0%A6%BE%20%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%9B%E0%A6%BE%E0%A6%93%20%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE

ডিমা হাছাও জিলা

ডিমা হাছাও জিলা আগৰ নাম উত্তৰ কাছাৰ পাৰ্বত্য জিলা) অসমৰ এখন জিলা। ঐতিহাসিক ভাৱে ডিমাছা-কছাৰীসকলৰ বাসভূমি এই অঞ্চল ব্ৰিটিছ শাসনকালত অসমৰ নগাঁও জিলাৰ এটা মহকুমা হিচাপে গঠন কৰা হৈছিল। ভাৰতে স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ পাছত মিকিৰ-পাহাৰ আৰু উত্তৰ-কাছাৰ সংলগ্ন জিলা গঠন কৰা হয়। ১৯৫২ চনৰপৰা এই জিলাক ভাৰতীয় সংবিধানৰ ষষ্ঠ অনুচ্ছেদৰ অন্তৰ্গত জিলা হিচাপে গঢ় দিয়া হয়, আৰু জিলাৰ শাসন ভাৰ জিলা পৰিষদৰ হাতত অৰ্পণ কৰা হয়। ১৯৭০ চনত ইয়াক পূৰ্ণ জিলাৰ মৰ্য্যদা দিয়া হয়। বৰ্তমান জিলাৰ শাসন ষষ্ঠ অনুচ্ছেদৰ অন্তৰ্গত আৰু জিলাখনৰ স্বায়ত্ত্ব শাসন পৰিষদে সকলো বিভাগ বিভাগৰ কাৰ্য্যভাৰ বহন কৰে। ডিমা হাছাও জিলা অসমৰ আটাইতকৈ কম জনবসতি ঘনত্বৰ জিলা। মূলতঃ ডিমাছা আৰু নগা জনগোষ্ঠীৰ লোক এই জিলাত সৰহ। প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰে ভৰপূৰ জিলাখনত অসমৰ একমাত্ৰ পাৰ্বত্য-চহৰ হাফলং অৱস্থিত। হাফলং এই জিলাৰ সদৰ। ৰহস্যজনক চৰাইৰ মৃত্যুৰ বাবে চৰ্চিত ঠাই জাতিংগা এই জিলাতে অৱস্থিত। ‘ডিমা হাছাও’ ডিমাছা ভাষাৰ শব্দ, ইয়াৰ অৰ্থ ডিমাছা পৰ্বত। ইতিহাস ১৮৩২ চনৰ আগলৈ ডিমাছা হাছাও জিলা ডিমাছা কছাৰী ৰাজ্যৰ অংশ আছিল। উত্তৰে যমুনা নৈৰপৰা দক্ষিণে লুছাই পৰ্বতমালা আৰু পুবে নগা পাহাৰৰপৰা পশ্চিমে কপিলী নৈলৈ ইয়াৰ বিস্তৃতি আছিল। ১৮৩০ চনত ডিমাছা ৰজা গোবিন্দ চন্দ্ৰক তেখেতৰ সেনাপতি গম্ভীৰ সিঙে হত্যা কৰে। ইয়াৰ পাছতে ১৮৩২ চনৰ ১৪ আগষ্ট তাৰিখে লাপছি চুক্তি অনুসৰি ডিমাছা-কছাৰী ৰাজ্যৰ দক্ষিণ অংশ ব্ৰিটিছৰ শাসনৰ অধীনলৈ যায়। বাকী অংশৰ শাসনভাৰ আছিল ডিমাছা সেনাপাতি তুলাৰামৰ হাতত। ১৮৩৭ চনত তুলাৰামৰ অধীনত থকা কিছু অংশও ব্ৰিটিছ শাসিত অংশৰ সংলগ্ন কৰি সেই সময়ৰ নগাঁও জিলাৰ এটা মহকুমা হিচাপে ঘোষণা কৰা হয়। এই মহকুমাৰ সদৰ আছিল আছালু। ১৮৫৪ চনত তুলাৰামৰ মৃত্যুৰ পাছত সমগ্ৰ ডিমাছা ৰাজ্যক ব্ৰিটিছ শাসিত ভাৰত সাম্ৰাজ্যৰ সংলগ্ন কৰি আছালুক এই সমগ্ৰ মহকুমাৰ সদৰ ঘোষণা কৰা হয়। ১৮৬৭ চনত এই মহকুমাক ত্ৰিখণ্ডিত কৰি অংশ বিশেষ ক্ৰমে কাছাৰ, খাছী আৰু জয়ন্তীয়া পাহাৰ, আৰু নগাঁও জিলাৰ লগত সংলগ্ন কৰা হয়। বৰ্তমানৰ উত্তৰ কাছৰ পাৰ্বত্য জিলাক কাছাৰ জিলাৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰি লোৱা হয়। আছালুক এখন পুলিচ থানা ঘোষণা কৰা হয়। ১৮৮০ চনত এই অংশক কাছাৰ জিলাৰ এটা মহকুমা হিচাপে ঘোষণা কৰি 'গুনজুঙ'ত মহকুমাৰ সদৰ স্থাপন কৰা হয়। ১৮৯৫ চনত এই মহকুমাৰ সদৰ হাফলঙলৈ স্থানান্তৰ কৰা হয়। স্বাধীন ভাৰতৰ অধীনত ১৯৫১ চনৰ ১৭ নভেম্বৰ তাৰিখে উত্তৰ কাছাৰক কাছাৰ জিলাৰপৰা নিলগাই অনা হয় আৰু মিকিৰ পাহাৰৰ লগত সংলগ্ন কৰি উত্তৰ কাছাৰ আৰু মিকিৰ পাহাৰ সংলগ্ন জিলা ঘোষণা কৰা হয়। ষষ্ঠ অনুচ্ছেদ অনসুৰি পাছলৈ দুয়োখন জিলাৰ বাবে পৃথক পৰিষদ গঠন কৰা হয়। ডিমা হাছাও জিলা পৰিষদৰ স্থাপন কৰা হয় ১৯৫২ চনৰ ১৯ এপ্ৰিলত। ইয়াৰ পাছত ১৯৭০ চনৰ ২ ফেব্ৰুৱাৰীত পূৰ্ণ জিলাৰ মৰ্য্যদা দি 'উত্তৰ কাছাৰ জিলা' গঠন কৰা হয়। হাফলং এতিয়াও ডিমা হাছাও জিলাৰ সদৰ। বৰ্তমান জিলাখনৰ স্বায়ত্ত্ব শাসন পৰিষদে আইন-শৃংখলা, প্ৰশাসন আৰু ৰাজকোষ বিভাগৰ বাহিৰে আন সকলো বিভাগৰে কাৰ্যভাৰ বহন কৰে। অৱস্থান অসমৰ দক্ষিণ অংশত ডিমা হাছাও জিলাৰ অৱস্থান। অক্ষাংশ ২৫° ৩″ উ.-ৰপৰা ২৫° ৪৭″ উ.লৈ; আৰু দ্ৰাঘিমাংশ ৯২° ৩৭″ পূ-ৰপৰা ৯৩° ১৭″ পূবলৈ বিস্তৃত। মুঠ মাটিকালি ৪৮৯০ বৰ্গ কিমি। পূব অংশৰ উচ্চতা ৬০০ ৯০০ মি. আৰু উত্তৰ অংশৰ উচ্চতা ১০০০ ১৮৬৬ মি.। জলবায়ু ডিমা-হাছাও জিলাৰ জলবায়ু নাতিশীতোষ্ণ। অৱশ্যে জিলাৰ ভিতৰতে জলবায়ুৰ তাৰতময আছে। মে মাহৰপৰা ছেপ্টেম্বৰ মাহলৈ বৰষুণ হয়। বৰাইল লানিত বৰষুণৰ পৰিমাণ বেছি। বৰাইল অংশত গড় বাৰ্ষিক বৰষুণৰ পৰিমাণ ২২০০ মিমি-ৰপৰা ২৭০০ মিমি, আনহাতে লালটিং-মান্দাৰদিছা-ডিয়াংমুখ অঞ্চলত বাৰ্যিক গড় ১২০০ মিমিৰপৰা ১৮০০ মিমিলৈ। সৰ্বাধিক উষ্ণতা ২৪° ৰপৰা ৩০° ছেলছিয়াছ, আৰু সৰ্বনিম্ন উষ্ণতা ১০° ৰপৰা ১৪° ছেলছিয়াছ। আদ্ৰতা ৭৩%ৰপৰা ৮৪%। ভূগোল বৰাইল আৰু দক্ষিণ পৰ্বতমালা আৰু ইয়াৰ মাজৰে বৈ যোৱা ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু বৰাক নদীৰ উপনদীসমূহেৰে ডিমা হাছাও জিলাৰ ভূগোল গঢ় লৈ উঠছে। মূলত: নাগালেণ্ড অন্তৰ্গত বৰাক পৰ্বতমালাৰ পশ্চিমফাললৈ আগবাঢ়ি অহা অংশ্ই বৰাইল পৰ্বতমালা। নাগালেণ্ডৰ টুৱেনছাঙৰপৰা বৰাইল পৰ্বতমালাৰ আৰম্ভণি বুলি ধৰা হয়। এই পৰ্বতলানিয়ে ডিমা হাছাও জিলাক উত্তৰ আৰু দক্ষিণ দুই অৱবাহিকাত বিভক্ত কৰিছে। ইয়াৰে উত্তৰভাগ বৰাক নদীৰ অৱবাহিকা। উত্তৰ কাছাৰৰ পাহাৰৰ সৰ্ব্বোচ্চ শৃংগ 'থেপিবাৰ' (থুমজেং) (উচ্চতা: ১৮৬৬ মিটাৰ)। দ্বিতীয় উচ্চতম শৃংগ হেম্পুপেট (উচ্চতা: ১৭৪৮ মিটাৰ) গৰমপানীৰ ওচৰৰ ডিটকচেৰা পৰ্বতমালাৰ কিছূ অংশও ডিমা-হাছাও জিলাৰ ভিতৰত পৰে। জিলাখনৰ মাজেৰে বৈ যোৱা উপনৈ সমূহ হৈছে: কপিলী, মাহুৰ, জিনাম, টংগি, ধনশিৰি, লংক্ৰি, ডিয়াং, লংকান, লংলাই, লাংটিং, জাতিংগা আৰু দাৰা। প্ৰায় প্ৰতিখন উপনৈৰ উৎস বৰাইল পাহাৰ। ২৪০ কি.মি. দৈৰ্ঘ্যৰ ডিয়াং এই জিলাৰ দীৰ্ঘতম উপনৈ। চাৰিসীমা: পশ্চিমে: মণিপুৰ আৰু নাগালেণ্ডৰ অংশ পূবে: মেঘালয় আৰু কাৰ্বি আংলং জিলাৰ অংশ উত্তৰে: কাৰ্বি আংলং জিলা আৰু নগাওঁ জিলাৰ অংশ দক্ষিণ: কাছাৰ জিলা প্ৰশাসন ডিমা-হাছাও জিলা ভাৰতীয় সংবিধানৰ ষষ্ঠ অনুচ্ছেদৰ অন্তৰ্গত জিলা। জিলাখনৰ বিকাশ সম্পৰ্কীয় কাজ-কৰ্ম স্বায়ত্ত্ব শাসিত পৰিষদৰ দ্বাৰা সঞ্চালিত হয়। জিলাখনৰ চাৰিখন পুলিছ থানা ক্ৰমে: হাফলং, মাইবং, মাহুৰ আৰু উমৰাংছু। ডিমা-হাছাও জিলাৰ সৰ্বমুঠ গাঁৱৰ সংখ্যা ৫৫২খন। নগৰ চাৰিখন, ক্ৰমে, হাফলং, মাইবং, মাহুৰ, আৰু উমৰাংছু। নিৰ্বাচনী বিভাগ ডিমা হাছাও জিলাৰ একমাত্ৰ বিধান সভা সমষ্টি 'হাফলং'। ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ গোবিন্দ চন্দ্ৰ লাংথাছা বৰ্তমান (২০১১-২০১৬) এই সমষ্টিৰ বিধায়ক। ডিমা-হাছাও জিলা আৰু কাৰ্বি আংলং জিলাক সংলগ্ন কৰি 'স্বায়িত্ব শাসিত জিলা' এটা সংসদীয় সমষ্টি। ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ শ্ৰী বীৰেন সিং ইংতি এই সমষ্টিৰ বৰ্তমান নিৰ্বাচিত সাংসদ। ডিমা হাছাও জিলাত গ্ৰাম পঞ্চায়ত ব্যৱস্থা বাহাল কৰা হোৱা নাই। ২০১১ চনৰ অসম বিধান সভাৰ নিৰ্বাচনৰ সময়ত ডিমা-হাছাও জিলাৰ মুঠ ভোটাৰৰ সংখ্যা আছিল ১,২৬,৮১৪ (পুৰুষ: ৬৪,৭৮০; স্ত্ৰী: ৬১,৯২৫) আৰু সৰ্বমুঠ ১৩৯-টা কেন্দ্ৰত ভোটগ্ৰহণ অনুষ্ঠিত কৰা হৈছিল। জনগাঁঠনি ভাৰতৰ লোকপিয়ল, ২০১১-ৰ সময়িক প্ৰতিবেদন অনুসৰি ডিমা-হাছাও জিলাৰ মুঠ জনসংখ্যা ২১৩,৫২৯ ইয়াৰে ১১০,৫৬৬ সংখ্যক পুৰুষ আৰু ১০২,৯৬৩ সংখ্যক মহিলা। ২০০১ চনৰ লোকপিয়লত প্ৰাপ্ত জনসংখ্যাতকৈ ১৩.৫৩% বৃদ্ধি পৰিলক্ষিত হয়। ১৯৯১ চনৰ লোকপিয়লৰ তুলনাত বৃদ্ধিৰ হাৰ ২৪.৭২%। জনবসতিৰ ঘনত্ব ৪৪ প্ৰতি বৰ্গ কি.মি. (৩৮ প্ৰতি বৰ্গ কি.মি, ২০০১ চন)। ডিমা-হাছাও জিলাৰ জনবসতিৰ ঘনত্বৰ অসমৰ ভিতৰত সৰ্বনিম্ন.। নাৰী-পুৰুষৰ অনুপাত: ৯৩১ গৰাকী নাৰী প্ৰতি ১০০০জন পুৰুষৰ বিপৰীতে। মুঠ জনসংখ্যাৰ ৭১.৩৩%-ই গাঁৱৰ বাসিন্দা। ডিমা-হাছাও জিলাৰ বৰ্তমানৰ স্বাক্ষৰতাৰ হাৰ ৭৮.৯৯% (৬৭.৬২%, ২০০১)। পুৰুষৰ স্বাক্ষৰতাৰ হাৰ ৮৫.৫৪% আৰু মহিলাৰ ৭২.১৫%। ডিমা-হাছাও জিলাৰ মুঠ ১৪৩,৫৮৫ গৰাকী ব্যক্তি স্বাক্ষৰ, ইয়াৰে ৮০,৪৯৮জন পুৰুষ আৰু ৬৩,০৮৭ গৰাকী মহিলা। লোকপিয়ল ২০১১-ৰ তথ্য অনুসৰি ০-৬ বছৰলৈ শিশুৰ মুঠ সংখ্যা ৩১,৭৫৮ (মুঠ জনসংখ্যাৰ ১৪.৮৭%) (২০০১ চনত ৩০,৮০০), ল'ৰাৰ সংখ্যা ১৬,২৩৯ আৰু ছোৱালীৰ ১৫,৫১৯। অনুপাত: প্ৰতি এহেজাৰ ল'ৰাৰ বিপৰীতে ৯৫৬ গৰাকী ছোৱালী। ২০০১ চনৰ তথ্যৰ আধাৰত শিশুৰ সংখ্যা ১.৫১% হ্ৰাস পাইছে। ২০০১ চনত শিশুৰ সংখ্যা মুঠ জনসংখ্যাৰ ১৬.৩৮% আছিল। ডিমা-হাছাও জিলাৰ মুঠ জনসংখ্যা অসমৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ০.৬৯%। জনগোষ্ঠী ডিমা হাছাও জিলা কেবাটাও জনজাতীয় গোষ্ঠীৰ বাসস্থান। এওঁলোকৰ ভিতৰত সংখ্যাধিক জনজাতীয় জনগোষ্ঠীকেইটা হ'ল: ১) ডিমাছা, ২) জেমি-নগা, ৩) মাৰ, ৪) কুকি, ৫) বিয়াটে, ৬) ৰংখল, ৭) খেলমা, ৮) জয়ন্তীয়া, ৯) কাৰ্বি, আৰু ১০) ভাইফেই। ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ডিমা-হাছাও জিলাৰ ৬৮.৩% লোকেই অনুসূচিত জনজাতিৰ অন্তৰ্গত। ইয়াৰ ভিতৰত ডিমাছা জনজাতিৰ লোকৰ সংখ্যা সৰ্বাধিক (মুঠ জনসংখ্যা: ৬৪, ৮৮১)। ২০০১ চনৰ পিয়ল অনুযায়ী দ্বিতীয় বৃহৎ জনজাতি নগা (বিভিন্ন গোট সমাহাৰে মুঠ জনসংখ্যা ১৭,০৭৮), আৰু তৃত্বীয় বৃহৎ জনজাতি হৈছে: কুকি (বিভিন্ন গোট সমাহাৰে মুঠ জনসংখ্যা: ১৬,৭৫৭)। শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান যাতায়ত ডিমা-হাছাও জিলাক উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ প্ৰৱেশ চহৰ গুৱাহাটীৰ লগত পথ আৰু ৰেল পৰিবহণে সংলগ্ন কৰিছে। পথ পৰিবহণ ডিমা-হাছাও জিলাৰ মুঠ পথৰ দৈৰ্ঘ্য১৬২৩.৩৮৫ কি.মি.। ইয়াৰে পকী পথ ৫৮৮ কিমি, শিল দিয়া পথ ৬৭২.২৮ কি.মি. আৰু ৩৬৪.১৩ কি.মি পথ কেঁচা। হাফলঙৰপৰা উমৰাংছ হৈ অহা পকী পথেৰে মেঘালয়ৰ লগত যোগাযোগ আছে, আৰু উমৰাংছৰপৰা নগাঁৱ জিলাৰ লংকা হৈ পকী পথ আহি নগাঁৱত ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় পথত লগ লাগিছে। হাফলঙৰপৰা পকীপথেৰে লামডিঙৰ লগতো যোগাযোগ আছে। ৰেল পৰিবহণ নগাঁও জিলাৰ লামডিং জংচনৰপৰা ব্ৰড গজ ৰেল ডিমা-হাছাও জিলাৰ মাজেৰে গৈ কাছাৰ জিলাত প্ৰৱেশ কৰিছে। ডিমা-হাছাও জিলাৰ মাজেৰে যোৱা ৰেলপথত কেবাটাও সুৰংগ আছে। মাহুৰত কাষতে ৰেলপথত থকা ১১ নং সুৰংগটো জিলাখনৰ আটাইতকৈ দীঘল সুৰংগ। দৈৰ্ঘ্য১১৯২ ফুট। ডিমা-হাছাও জিলাৰ ভিতৰৰ ৰেল-ষ্টেচনসমূহ হ'ল: হাতীখলি, লাংটিং, দিহাখো, মুপা, কালাচাঁদ, মাইবং, ৱাডৰেংডিছা, দাওটুহাজা, মাহুৰ, মিগ্ৰেনডিছা, লোৱাৰ হাফলং, বাগেতাৰ, হাফলং হিল, জাতিংগা, মাইলংদিছা, হাৰাংগাজাও আৰু দিতকচৰা। দৰ্শনীয় স্থান সমগ্ৰ ডিমা-হাছাও জিলা বৰাইল পৰ্বতমালাৰ খলা-বমা আৰু জুৰি-নিজৰাৰে প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যত চহকী। এই জিলাৰ কেবাখনো স্থান বনভোজৰ দলৰ বাবে মনোগ্ৰাহী স্থান। হাফলং হাফলং ডিমা-হাছাও জিলাৰ সদৰ। প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰে ভৰপূৰ হাফলং অসমৰ একমাত্ৰ পৰ্বতীয়া স্থান জাতিংগা হাফলঙৰপৰা ৯ কি.মি. দক্ষিণে অৱস্থিত এখন ঠাই। এই ঠাইত চৰাই সম্পৰ্কীয় এটা ৰহস্যজনক পৰিঘটনা লক্ষ্য কৰা হয়। আগষ্ট-ৰপৰা নভেম্বৰ মাহলৈ এই স্থানত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ চৰাইৰ মৃত্যু ঘটে। স্থানীয় লোকে বাঁহৰ দীঘল লাখুটিৰ আগত তীব্ৰ পোহৰ বান্ধি ৰাখে। ৰাতি এই তীব্ৰ পোহৰৰ প্ৰতি চৰাইবোৰে উৰি আহে আৰু লাঠীৰ আঘাতত চৰাইবোৰৰ মৃত্যু হয়। এই সময়ত চৰাইবোৰে পোহৰৰ প্ৰতি দেখুওৱা তীব্ৰ আসক্তিৰ বিষয়ে বিভিন্ন মতামত আছে। মাইবং হাফলঙৰপৰা ৫৩ কি.মি. উত্তৰ-পূবে মাহুৰ নৈৰ পাৰত অৱস্থিত মহকুমাৰ সদৰ। ইয়াতে ডিমাছা-কছাৰী ৰাজ্যৰ ৰাজধানী আছিল। কছাৰী ৰজাৰ শিলেৰে নিৰ্মিত ঘৰ আৰু মন্দিৰৰ ভগ্নাৱশেষ অৱস্থিত। উমৰাংছু হাফলঙৰপৰা ১১২ কি.মি. দূৰৈত অৱস্থিত উমৰাংছুত কপিলী নৈত থকা নীপকো-ৰ জলবিদ্যুৎ উৎপাদন কেন্দ্ৰ অৱস্থিত। নাতি-দূৰৈত অৱস্থিত গৰম-পানীৰ উহ, গৰমপানী। পানীমূৰ কপিলীৰ নৈৰ এক জলপ্ৰপাত। হাফলঙৰপৰা ১২০ কি.মি. দূৰত্বত অৱস্থিত। তথ্য সূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ জিলা ডিমা হাছাও

26530

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AD%E0%A7%82%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A6%A8

ভূটান

ভূটান বা ভোটদেশ দক্ষিণ এছিয়াৰ এখন ৰাজতন্ত্ৰ। দেশখন ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ হিমালয় পৰ্বতমালাৰ পূৰ্বাংশে অৱস্থিত। ভুটানৰ উত্তৰে চীনৰ তিব্বত স্বায়ত্তশাসিত অঞ্চল, আৰু দক্ষিণ, পূৱ তথা পশ্চিমে ভাৰতবৰ্ষ অৱস্থিত। ভূটানৰ শব্দটো সংস্কৃত শব্দ "ভূ-উত্থান" পৰা আহিছে, অৰ্থাৎ উচ্চভূমি। ভূটান ছাৰ্কৰ এখন সদস্য ৰাষ্ট্ৰ। ভুটানৰ ৰাজধানীৰ নাম হৈছে থিম্ফু। অতীত কালত ভূটান পাহাৰৰ উপত্যকা অনেক ৰাজ্যত বিভক্ত আছিল। ১৬শ শতিকাত এখন ধৰ্মীয় ৰাষ্ট্ৰ হিচাবে ইয়াৰ আৱিৰ্ভাব ঘটে। ১৯০৭ চনত ওয়াংচুক বংশই দেশখনৰ শাসন চলাই আছিল। ১৯৫০ দশক পৰ্য্যন্ত ভূটান এখন বিচ্ছিন্ন দেশ আছিল। ১৯৬০ দশকত ভাৰতৰ পৰা অৰ্থনৈতিক সাহায্য লাভ কৰি দেশখন এখন আধুনিক ৰাষ্ট্ৰলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিল। তেতিয়া ই বিশ্বৰ অনুন্নত দেশসমূহৰ ভিতৰত এখন আছিল। নামৰ উৎপত্তি ভূটানৰ নামৰ উৎপত্তি সংস্কৃত শব্দ "ভূ-উত্থান", (অৰ্থাৎ উচ্চভূমি) পৰা হৈছে। অন্য মতে, ভোটস-আন্ত, অৰ্থাৎ "তিব্বতৰ সীমান্ত"ৰ পৰা ভূটান শব্দটো আহিছে। যিহেতু ভূটান তিব্বতৰ দক্ষিণ দিশে অৱস্থিত। ভূগোল ভূটান পূব হিমালয়ৰ দক্ষিণ ঢালত অৱস্থিত। উত্তৰে তিব্বত তথা পশ্চিম আৰু দক্ষিণ দিশত ভাৰতবৰ্ষৰ ছিক্কিম, পশ্চিমবংগ, অসম আৰু অৰুণাচল প্ৰদেশে আৱৰি আছে। দক্ষিণ অঞ্চলত উচ্চতা ২০০ মিটাৰ (৬৬০ ফুট)ৰ পৰা ৭০০০ মিটাৰ (২৩,০০০ফুট)লৈকে দেখা যায়। ভুটানৰ আয়তন ৪৬,৫০০ বৰ্গকিলোমিটাৰ। থিম্ফু ভূটানৰ ৰাজধানী আৰু ই দেশখনৰ মধ্য-পশ্চিম অংশত অৱস্থিত। অন্যান্য চহৰৰ ভিতৰত, ফোয়েন্ত শোলিং, পুনাখা আৰু বুমথং উল্লেখযোগ্য। ভুটানৰ ভূ-প্ৰকৃতি পৰ্বতময়। উত্তৰে সুউচ্চ হিমালয় পৰ্বতমালা, মধ্য আৰু দক্ষিণভাগত পাহাৰ আৰু মালভূমি তথা দক্ষিণ প্ৰান্তসীমাত কিছু ছাভানা তৃণভূমি আৰু সমভূমি আছে। মধ্যভাগৰ মালভূমিৰ মধ্যকাৰ উপত্যকাতেই বেছিভাগ লোকে বসবাস কৰে। ভুটানৰ জলবায়ু উত্তৰত আল্পীয়, মধ্যত নাতিশীতোষ্ণ আৰু দক্ষিণত উপক্ৰান্তীয়; জুন পৰা ছেপ্টেম্বৰ পৰ্য্যন্ত মৌছুমী বায়ুৰ প্ৰভাৱৰ ফলত বৃষ্টিপাত হয়। বহিৰ্বিশ্বৰপৰা বহুদিন বিচ্ছিন্ন হৈ থকাৰ কাৰণে ভুটানৰ প্ৰাণী আৰু উদ্ভিদৰ সৈতে এক অভয়াৰণ্য। ইয়াত বহু হাজাৰ দুৰ্লভ প্ৰজাতিৰ প্ৰাণী আৰু উদ্ভিদ দেখা পোৱা যায়। ভুটানৰ প্ৰায় ৭০% অঞ্চল অৰণ্যাবৃত। প্ৰশাসনিক অঞ্চলসমূহ ভূটানক মূলতঃ ২০টা যঙখাগ অথবা জিলাত ভগোৱা হৈছে। এই জিলাসমূহ যঙখাগ ছ’গডু নামৰ সমিতিয়ে পৰিচালনা কৰে। নগৰ সমূহ থ্ৰমডে নামৰ সমিতিয়ে পৰিচালনা কৰে। গাঁওসমূহ গেৱগ নামৰ সমিতিয়ে পৰিচালনা কৰে। বুমথাং চুখা ডাগানা গাছা হা লোনৎসে মংগাৰ পাৰো পেমাগাতছেল পুনাখা সামদ্ৰুপ সামছী সাৰপাং থিম্ফু তাশিগাংগ ত্ৰাশিয়াংৎছে তংছা চিৰাং ৱাংদি ফ'ড্ৰাং ঝেমগাং জনগাঁথনি ভুটানৰ অধিবাসীসকল ভুটানী নামে পৰিচিত। ২০০৫ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ভূটানত ৬,৭২,৪২৫ জন লোকে বাস কৰে। প্ৰতি বছৰে ভূটানৰ জনসংখ্যা ২% হাৰত বাঢ়িছে। জনসংখ্যাৰ ঘনত্ব প্ৰতি বৰ্গকিলোমিটাৰত ৪৫ জন। ভুটানৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ৫০% দ্ৰুপকা জাতিৰ লোক। ইয়াৰ বাহিৰে ৩৫% লোক নেপালী আৰু বাকীসকল আদিবাসী বা অভিবাসী জাতি। দেশৰ প্ৰায় তিনি-চতুৰ্থাংশ লোক লামাবাদী বৌদ্ধধৰ্মত বিশ্বাস কৰে। বাকীসকলে ভাৰত আৰু নেপালী ধাৰাৰ হিন্দু ধৰ্ম পালন কৰে। ভুটানৰ চৰকাৰী ভাষা হৈছে “জোংখা”। ইয়াত বুমথাং-খা, শাৰচোপ-খা আৰু নেপালী ভাষাও প্ৰচলিত। ইংৰাজী ভাষাৰো শিক্ষা দিয়া হয়। ভূটানৰ সাক্ষৰতা হাৰ হৈছে প্ৰায় ৬০%। মুঠ জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ৯৪% শতাংশ লোক কৃষি কৰ্মত নিয়োজিত। নিবনুৱাৰ হাৰ ৩.১% (২০০৫ চনৰ প্ৰাক্কলন)। জংখা ভাষা বা ভুটানী ভাষা ভূটানৰ চৰকাৰী ভাষা। ইয়াৰ বাহিৰেও ভূটানত প্ৰায় ১০টা ভাষা প্ৰচলিত। ইয়াৰ ভিতৰত বহু লক্ষাধিক লোকে নেপালী ভাষা ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়। আন্তৰ্জাতিক ব্যৱসায় বাণিজ্য আৰু পৰ্যটন শিল্পৰ ক্ষেত্ৰত ইংৰাজী ভাষা ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ধৰ্ম অনুমান কৰা হয় যে মুঠ জনসংখ্যাৰ দুই-তৃতীয়াংশ লোকেই হ'ল "বজ্ৰায়ানা বৌদ্ধ" ধৰ্মাৱলম্বী লোক। বাকীসকলে ভাৰত আৰু নেপালী ধাৰাৰ হিন্দু ধৰ্মত বিশ্বাস ৰেখে। সপ্তদশ শতিকাত ভূটানত বৌদ্ধ ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ হৈছিল। তিব্বতৰ ৰজা ছঙৎচান গম্পু (ৰাজত্বকাল ৬২৭-৪৯) মধ্য ভূটানত বুমথাঙ আৰু ক্যিছু (পাৰোৰ ওচৰত) দুটা বৌদ্ধ বিহাৰ নিৰ্মাণ কৰাইছিল। ভাষা ভূটানৰ ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষা হৈছে ভূটানীজ অথবা জংখা ভাষা। ইয়াৰ লিপিৰ নাম হৈছে "চৌকী" (ধৰ্ম ভাষা) এই লিপিৰ তিব্বতীয় ভাষাৰ লগত মিল আছে। বিদ্যালয়সমূহত শিক্ষাৰ মাধ্যম ইংৰাজী আৰু জংখা ভাষা জাতীয় ভাষা হিচাপে পঢ়োৱা হয়। বৰ্তমান ভূটানত ২৪টা ভাষা প্ৰচলিত। এই ভাষাসমূহ তিব্বত-বাৰ্মা ভাষাৰ পৰা উৎপত্তি হৈছে। আনহাতে ভূটানত প্ৰচলিত নেপালী ভাষাৰ উৎপত্তি ইণ্ডো-আৰ্য্য ভাষাৰ পৰা হৈছে। চিত্ৰ ভঁৰাল তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ এছিয়াৰ দেশ ভূটান ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সদস্য

79022

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A7%88%E0%A6%B6%E0%A7%B1%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%80%E0%A6%A8%20%E0%A6%B2%E0%A7%88%E0%A6%99%E0%A7%8D%E0%A6%97%E0%A6%BF%E0%A6%95%20%E0%A6%85%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%9A%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%A4%E0%A6%BE

শৈশৱকালীন লৈঙ্গিক অনিশ্চয়তা

শৈশৱকালীন লৈঙ্গিক অনিশ্চয়তা হৈছে এক পৰিঘটনা য'ত বয়সন্ধিকালৰ পূৰ্বৰ শিশুৱে প্ৰত্যাশিত লিংগ-সম্পৰ্কীয় সমাজতাত্ত্বিক বা মানসিক আৰ্হি অনুসৰণ নকৰে। এই পৰিঘটনাৰ অন্তৰ্ভুক্ত শিশু সকলৰ মাজত সাধাৰণতে সামাজিক ভাৱে নিৰ্ধাৰিত লিংগৰ বিপৰীতে ক্ৰছ-ড্ৰেছ কৰাৰ প্ৰৱণতা, পৰম্পৰাগত ভাৱে লিংগৰ বাবে উপযুক্ত বুলি ভবা কাৰ্যকলাপত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰা আৰু বিপৰীত লিংগৰ সমনীয়াক খেলা-ধূলাৰ লগৰীয়া হিচাপে একচেটিয়াভাৱে পছন্দ কৰা দেখা যায়। একাধিক গৱেষণাই শৈশৱৰ লিংগ অসামঞ্জস্যক অৱশেষত সমকামিতাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কৰিছে; এই অধ্যয়নবোৰত, নিজকে গে' বা লেচবিয়ান হিচাপে চিনাক্ত কৰা বেছিভাগ লোকেই শিশু অৱস্থাত লিংগ অনিশ্চয়তাৰ অংশীদাৰ আছিল। বৰ্তমান এই সম্প্ৰদায়টোক থেৰাপিউটিক সম্প্ৰদায় হিচাপে চিহ্নিত কৰা হৈছে। এটা অধ্যয়নৰ ফলাফল অনুসৰি বংশগতিক শৈশৱৰ লিংগ অসংগতিৰ এটা কৰক হিচাপে চিহ্নিত কৰিছে। আচৰণ প্ৰকাশ শিশুৰ ক্ষেত্ৰত লৈঙ্গিক অনিশ্চয়তাৰ বহুতো প্ৰকাৰ থাকিব পাৰে, যিসমূহে শিশু এটাৰ লিংগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বিভিন্ন বিষয় প্ৰতিফলিত কৰে। সাহিত্যত, লিংগ বিভেদ আৰু লিংগ সাধাৰণতা লিংগ অসামঞ্জস্যৰ সমাৰ্থকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। পৰস্পৰ বিপৰীত লিংগৰ সাজ-সজ্জা পছন্দ কৰা; সাধাৰণতে বিপৰীত লিংগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত পুতলাৰ সৈতে খেলা; বিপৰীত লিংগৰ সমনীয়াক খেলা-ধূলাৰ বাবে অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া; কাহিনী, কাৰ্টুন বা চলচ্চিত্ৰৰ বিপৰীত লিংগৰ চৰিত্ৰৰ সৈতে পৰিচয়; বিপৰীত লিংগৰ সদস্য হোৱাৰ আকাংক্ষা; এক ক্ৰছ-জেণ্ডাৰ পৰিচিতিৰ বাবে শক্তিশালী মৌখিক প্ৰতিশ্ৰুতি। সামাজিক আৰু বিকাশমূলক তত্ত্ব শৈশৱৰ লিংগ অসামঞ্জস্যৰ ধাৰণাটোৰ মতে ছোৱালী বা ল'ৰা হোৱাৰ এটা সঠিক উপায় থাকে। কেইবাটাও সামাজিক আৰু বিকাশমূলক দৃষ্টিভংগী আছে যিয়ে শিশুসকলে কেনেদৰে এটা নিৰ্দিষ্ট লিংগৰ সৈতে নিজকে উপস্থাপন কৰে আৰু এই লিংগ ভূমিকাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কাৰ্যকলাপত লিপ্ত হয় সেই বিষয়ে অন্বেষণ কৰে। লিংগৰ মনোবিশ্লেষণমূলক তত্ত্ববোৰে গুৰুত্ব দিয়ে যে শিশোৱে পিতৃ-মাতৃৰ পৰাই লিংগ পৰিচয় সম্পৰ্কীয় ধাৰণা কৰাৰ সুযোগ পায়। এই ক্ষেত্ৰত ছোৱালীবোৰে তেওঁলোকৰ মাতৃ আৰু ল'ৰাবোৰে তেওঁলোকৰ দেউতাকৰ পৰা লিংগ পৰিচয় পায়। এই চিনাক্তকৰণ প্ৰায়ে শিশুটোৰ উপলব্ধিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। তেওঁলোকে এইটো বুজি উঠে যে তেওঁলোক পিতৃ-মাতৃ দুয়োৰে সৈতে পৰস্পৰ একে যৌনাঙ্গ বিশিষ্ট নহয়। ফ্ৰয়েডৰ তত্ত্ব অনুসৰি, এই আৱিষ্কাৰৰ ফলত ছোৱালীৰ পুৰুষ যৌনাংগৰ প্ৰতি ঈৰ্ষা হয় আৰু ল'ৰাৰ ক্ষেত্ৰত উদ্বেগ সৃষ্টি হয়। যদিও ফ্ৰয়েডৰ এই তত্ত্বৰ সমৰ্থনত বিশেষ অভিজ্ঞতামূলক প্ৰমাণ নাই, অৱশ্যে তেওঁৰ তত্ত্ববোৰে যৌনতা আৰু লিংগক সম্পৰ্কীয় নতুন কথা-বতৰাৰ বাট মুকলি কৰিছিল। সামাজিক শিক্ষণ তত্ত্বই শিশোৱে যৌন সম্পৰ্কৰ ফলত উপযুক্ত বা অনুপযুক্ত আচৰণৰ বাবে লাভ কৰা পুৰস্কাৰ আৰু শাস্তিৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। সামাজিক শিক্ষণ তত্ত্বৰ এটা সমালোচনা মতে- সামাজিক পৰিৱেশত সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণকাৰীৰ তুলনাত শিশুসকল নিষ্ক্ৰিয়। জ্ঞানীয় বিকাশ তত্ত্বৰ যুক্তি অনুসৰি শিশুসকলে লিংগ নিৰ্ধাৰণ কৰাত সক্ৰিয় আৰু লিংগ ভূমিকাৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰ ধাৰণা প্ৰতিফলিত কৰা ধৰণে আচৰণ কৰে। শিশোৱে নিয়মীয়াতা বিচাৰি থাকে আৰু তেওঁলোকৰ পৰিৱেশত স্থিৰতা থাকে, আৰু জ্ঞানীয় স্থিৰতাৰ অনুসৰণে শিশুসকলক লিংগৰ সামাজিক নিৰ্মাণৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ আচৰণ কৰিবলৈ অনুপ্ৰেৰিত কৰে। লিংগ স্কিমা তত্ত্ব হৈছে এক হাইব্ৰিড আৰ্হি যিয়ে সামাজিক শিক্ষণ আৰু জ্ঞানীয় বিকাশতত্ত্বক একত্ৰিত কৰে। ডেৰিল জে. বেমৰ যুক্তি মতে শিশুসকলৰ নিজৰ আৰু তেওঁলোকৰ চাৰিওফালৰ বিষয়ে শিকিবলৈ জ্ঞানীয় তৎপৰতা থাকে। তেওঁলোকে তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ সামাজিক পৃথিৱীখন তৈয়াৰ কৰাত সহায় কৰিবলৈ স্কিমা নিৰ্মাণ কৰে, আৰু এই স্কিমাবোৰে লিংগ আৰু লিংগ ভূমিকাৰ বিষয়ে সম্পৰ্ক আৰু বিশ্বাসৰ এক ডাঙৰ নেটৱৰ্ক গঠন কৰে। যৌন অভিমুখীতা চিজিএন আৰু যৌন অভিমুখীতাৰ মাজৰ সম্পৰ্কৰ ওপৰত যথেষ্ট গৱেষণা হৈছে। সমকামী পুৰুষে প্ৰায়ে নাৰীৰ দৰে আৰু সমকামী নাৰীয়ে পুৰুষৰ দৰে আচৰণ আচৰণ কৰা পৰিলক্ষিত হয়। পুৰুষৰ ক্ষেত্ৰত, চিজিএন হৈছে প্ৰাপ্তবয়স্ক অৱস্থাত যৌন অভিমুখীতাৰ এক শক্তিশালী ভৱিষ্যতবক্তা, কিন্তু মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত এই সম্পৰ্কটো ভালদৰে বুজি পোৱা নাযায়। এক অধ্যয়নৰ প্ৰতিবেদনত জন্মগত এড্ৰেনেল হাইপাৰপ্লাছিয়া থকা মহিলাসকলৰ অধিক সংখ্যকৰ পুৰুষৰ সুলভ আচৰণৰ পৰিলক্ষিত হৈছিল আৰু তেওঁলোকে কমকৈ বিষয়কামীতাৰ আগ্ৰহ দেখুৱাইছিল। ভ্ৰাতৃত্বপূৰ্ণ জন্ম ক্ৰমৰ প্ৰভাৱ হৈছে এক সু-নথিভুক্ত পৰিঘটনা যিয়ে ভৱিষ্যতবাণী কৰে যে পুৰুষএজনৰ সমকামী হোৱাৰ প্ৰতিকূলতা তেখেতৰ প্ৰতিজন ককায়েকৰ সৈতে ৩৩-৪৮% বৃদ্ধি হয়। গৱেষণা অনুসৰি পুৰুষ ভ্ৰূণৰ সৈতে তেজৰ কাৰকৰ অসামঞ্জস্যৰ বাবে মাতৃয়ে ৰোগ প্ৰতিৰোধ সঁহাৰি বিকশিত কৰে। প্ৰতিটো পুৰুষ ভ্ৰূণৰ সৈতে, মাতৃৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ প্ৰণালীয়ে ই ভাবুকি হিচাপে বিবেচনা কৰাৰ প্ৰতি অধিক শক্তিশালী সঁহাৰি দিয়ে। মাতৃৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ সঁহাৰিৰ ফলত সাধাৰণ প্ৰসৱপূৰ্ব হৰমন ব্যাহত হ'ব পাৰে, যেনে টেষ্টোষ্টেৰন, যি শৈশৱৰ লিংগ অসংগতি আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক যৌন অভিমুখীতা দুয়োটাতে জড়িত হৈ আছে। লিংগ ডিচফোৰিয়া লিংগ ডিচফোৰিয়া থকা শিশুৱে (যাক লিংগ পৰিচয় বিকাৰ (জিআইডি) বুলিও কোৱা হয়) আচৰণৰ ক্ষেত্ৰত সাধাৰণ লিংগ-অনুসৰণ নকৰে। যেনে: সামাজিক ভাৱে বিপৰীত লিংগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত পুতলা, সমলিংগৰ সমনীয়া, পোছাক, আৰু খেলনা-শৈলীৰ বাবে অগ্ৰাধিকাৰ প্ৰদৰ্শন। জি.আই.ডি. থকা শিশুৱে কেতিয়াবা তেওঁলোকৰ নিজৰ যৌনাঙ্গ বা যৌৱনকালত হোৱা পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰতি ঘৃণা প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰে (যেনে দাড়ি গজা বা ঋতুস্ৰাৱ আৰম্ভ হোৱা)। শিশুৰ ক্ষেত্ৰত জি.আই.ডি. নিৰ্ণয় কৰাৰ বাবে শিশুৰ আনুবংশিক লিংগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত লিংগ ভূমিকাৰ প্ৰতি অস্বস্তি, বিভ্ৰান্তি, বা বিতৃষ্ণাৰ প্ৰমাণৰ প্ৰয়োজন। এইক্ষেত্ৰত শিশুৱে বিপৰীত লিংগ হোৱাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিব লাগিবয়ে বুলি তেনে কোনো নিৰ্দিষ্টতা নাই, কিন্তু ৰোগ নিৰ্ণয় কৰোঁতে এই বিষয়টো বিবেচনা কৰা হয়। ২০১৩ চনত ডিএছএম-৫ মুকলি হোৱাৰ পিছত, শিশুসকলে শৈশৱত লিংগ ডিচফোৰিয়া ৰোগ নিৰ্ণয়ৰ বাবে জন্মৰ সময়ত আৱণ্টন কৰা লিংগৰ পৰা পৃথক লিংগৰ হোৱাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰাক মুখ্য লক্ষণ হিচাপে বিবেচনা কৰা হৈছে। তথ্যসূত্ৰ যৌন

60840

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%B9%E0%A7%B0%E0%A6%97%E0%A6%A1%E0%A6%BC

মেহৰগড়

মেহৰগড় পাকিস্তানৰ বেলুচিস্তান প্ৰদেশৰ কচ্ছি সমভূমিত অৱস্থিত নৱপ্ৰস্তৰ যুগৰ (৭০০০-২৫০০/২০০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব) এক আবাসিক ক্ষেত্ৰ। সিন্ধু নদীৰ উপত্যকা অঞ্চলৰ পশ্চিম অংশ আৰু বৰ্তমানৰ পাকিস্তানৰ ব’লান পাছৰ কাষতেই মেহৰগড় অৱস্থিত। এই পুৰাতাত্বিক ক্ষেত্ৰখন ১৯৭৪ চনত আৱিষ্কৃত হয় আৰু সেই বছৰৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ১৯৮৬ চনলৈকে এই ঠাইত প্ৰথম পৰ্যায়ৰ খননকাৰ্য চলোৱা হয়। দ্বিতীয় পৰ্যায়ৰ খননকাৰ্য ১৯৯৭ চনৰ পৰা ২০০০ চনলৈকে চলে আৰু এই গোটেই সময়ছোৱাত ছটা টিলাৰ ওপৰত পুৰাতাত্বিক অৱশেষ পোৱাৰ লগতে প্ৰায় ৩২,০০০টা ভগ্নাৱশেষ উদ্ধাৰ কৰা হয়। মেহৰগড়ৰ সবাতোকৈ পুৰণি আবাসস্থলীৰ ভিতৰত ৪৯৫ একৰ (২ বৰ্গ কি:মি:) জুৰি বিস্তৃত হৈ থকা পুৰাতাত্বিক ক্ষেত্ৰখনৰ উত্তৰ-পূব কোণত অৱস্থিত এখন সৰু কৃষিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল গাঁৱকে ধৰা হয়। এই গাঁওখন ৭০০০-ৰ পৰা ৫৫০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বৰ ভিতৰৰ। মেহৰগড়ত সমগ্ৰ দক্ষিণ এচিয়াৰ ভিতৰতে প্ৰাচীনতম কৃষি আৰু পশুপালনৰ প্ৰমাণ পোৱা গৈছে। মেহৰগড়ৰ মানৱ সভ্যতাৰ গোটেই সময়ৰেখাডালক খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৭০০০-ৰ পৰা খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ২০০০-ৰ উত্তৰকাললৈকে মুঠ আঠোটা ভাগ বা স্তৰত ভগোৱা হৈছে। জীৱনশৈলী স্থাপত্য আৰু প্ৰযুক্তি মেহৰগড়ৰ প্ৰাথমিক কালছোৱাৰ নিবাসীসকলে তেওঁলোকৰ ঘৰবোৰ মাটিৰে নিৰ্মিত ইটাৰে সাজিছিল। তেওঁলোকে শস্যসমূহ আছুতীয়া ভঁৰালত ৰাখিছিল। বিভিন্নধৰণৰ সা-সঁজুলিত তাম আৰু এছফাল্টৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। কৃষিজাত শস্যসমূহৰ ভিতৰত বাৰ্লি, একাধিক প্ৰজাতিৰ ঘেঁহু, বগৰীজাতীয় ফল আৰু খেজুৰেই আছিল প্ৰধান। পোহনীয়া জীৱ-জন্তুৰ ভিতৰত ভেড়া, ছাগলী আৰু গৰু-ম’হ উল্লেখযোগ্য। ৫০০০-২৬০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বৰ কালছোৱাত মেহৰগড়ৰ লোকসকলে শিলাকুটি, চামৰা উৎপাদন, পাওৰুটী উৎপাদন আৰু ধাতুশিল্পত বিশেষ গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছিল। মেহৰগড়েই সম্ভৱতঃ দক্ষিণ এচিয়াৰ ভিতৰত কৃষিৰ প্ৰাচীনতম কেন্দ্ৰ। মেহৰগড়ত উদ্ধাৰ হোৱা প্ৰায় ৬০০০ বছৰ পুৰণি চকৰীৰ আকৃতিৰ অলংকাৰক সাঁচত ঢলা পদ্ধতি বা ল’ষ্ট-ৱেক্স কাষ্টিংৰ প্ৰাচীনতম উদাহৰণ বুলিব পাৰি। এই অলংকাৰ বিশুদ্ধ তামেৰে তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। সুকুমাৰ কলা মেহৰগড়ত দক্ষিণ এচিয়াৰ ভিতৰতে প্ৰাচীনতম চিৰামিকেৰে নিৰ্মিত মানৱ প্ৰতিমূৰ্তি উদ্ধাৰ কৰা হৈছে। এই মূৰ্তিসমূহ মেহৰগড়ৰ সভ্যতাৰ প্ৰতিটো স্তৰতে, আনকি মাটিৰ পাত্ৰ নিৰ্মাণ কালছোৱাৰো আগৰে পৰা বিদ্যমান আছিল। ইয়াৰে সবাতোকৈ পুৰণি প্ৰতিমাসমূহ সৰল আৰু ইয়াত কোনো সুস্পষ্ট বৈশিষ্ট্য দেখা নাযায়। সময়ৰ লগে লগে এই প্ৰতিমাসমূহৰ নিৰ্মাণশৈলীৰ বিকাশ ঘটে আৰু ৪০০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব মানলৈ কেশবিন্যাস আৰু সুগঠিত স্তন প্ৰতিমাসমূহৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ সংযোজন হৈ উঠে। এই কালছোৱালৈকে প্ৰতিমূৰ্তিসমূহৰ আটাইবোৰেই আছিল নাৰীৰ। সময়ৰেখা অনুযায়ী ষষ্ঠ স্তৰটোৰ পৰাহে পুৰুষৰ প্ৰতিমাৰ উপস্থিতি লক্ষ্য কৰা হয় আৰু সময় বাগৰাৰ লগে লগে ইয়াৰ সংখ্যাও বৃদ্ধি পায়। শিশুক ধাৰণ কৰি থকা ৰূপত নিৰ্মাণ কৰা বহুসংখ্যক নাৰী প্ৰতিমাক মাতৃ দেৱী বা মাদাৰ গডেছ হিচাপে চিহ্নিত হৈছে। অৱশ্যে কিছুসংখ্যক বিদ্বানে সঠিককৈ মাতৃ দেৱীৰ সৈতে এই প্ৰতিমাসমূহক স্পষ্টকৈ চিনাক্ত কৰিব নোৱাৰা কিছু দোমোজাৰ বাবে এইসমূহক কোনো ধৰ্মীয় মতবাদ সম্পৰ্কত তাৎপৰ্যপূৰ্ণ হ’ব পাৰে বুলিহে মত প্ৰকাশ কৰিছে। দ্বিতীয় স্তৰৰ পৰাই মৃৎশিল্পৰ যুগ আৰম্ভ হৈছিল। তৃতীয় স্তৰত কুমাৰৰ চাকৰ উদ্ভাৱন হয় আৰু ইয়াৰ পিছতেই অনন্য আৰ্হি আৰু জন্তুৰ আকৃতিৰ সংযোজনে মৃৎশিল্পক এক নতুন মাত্ৰা প্ৰদান কৰে। চতুৰ্থ স্তৰত সৰল নক্সাসমূহ অতিক্ৰম কৰি নাৰীমূৰ্তিৰ লগতে অন্যান্য জটিল অৱয়বৰ আৱিৰ্ভাৱ ঘটে। ষষ্ঠ স্তৰত আঁহত পাতৰ আৰ্হিৰ সাজ-সজ্জা দেখিবলৈ পোৱা যায়। ষষ্ঠ আৰু সপ্তম স্তৰত পোৰা মৃৎশিল্পৰ বিভিন্ন কৃত্ৰিম পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। মেহৰগড়ত মৃৎশিল্পৰ উদ্যোগৰ বাবে সংৰক্ষিত স্থান এটাৰো সন্ধান পোৱা গৈছে। অষ্টম স্তৰত ব্ৰঞ্জ আৰু তামৰ ব্যৱহাৰ তথা অধিক হাৰৰ উৎপাদনে মৃন্ময় পাত্ৰৰ নক্সাসমূহত প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিছিল। মৃতকৰ সমাধি মেহৰগড়ত দুই ধৰণৰ সমাধি পোৱা যায়। প্ৰথমটো হৈছে একক সমাধি য’ত ঠেক মাটিৰ বেৰৰ ভিতৰত এটা দেহ সমাধিস্থ কৰা হয়। একাধিক লোকৰ সমাধিৰ ভিতৰত পূবৰ পৰা পশ্চিমমুৱাকৈ ৰাখি ছজন লোকক সমাধিস্থ কৰা পাতলীয়া মাটিৰ বেৰা পোৱা গৈছে। ডাঙৰ জাৰ বা কলহৰ ভিতৰত শিশুৰ হাড় উদ্ধাৰ হৈছে (১০০০-৩৩০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব)। ধাতুৰ ব্যৱহাৰ ধাতুৰ ভিতৰত তামৰ ব্যৱহাৰ হোৱাৰ প্ৰমাণ পোৱা গৈছে। তথ্য সংগ্ৰহ বিশ্ব ঐতিহ্যবাহী স্থান প্ৰাচীন বিশ্ব সিন্ধু

25368

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%97%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1

নাগালেণ্ড

নাগালেণ্ড উত্তৰ পূব ভাৰতৰ এক অংগৰাজ্য, নাগালেণ্ডৰ পশ্চিমে অসম, উত্তৰলৈ অৰুণাচল প্ৰদেশ আৰু অসমৰ কিছু অংশ, পূৱে ম্যানমাৰ আৰু দক্ষিণলৈ মণিপুৰ। ৰাজ্যৰ ৰাজধানী ক’হিমা, আৰু বৃহত্তম নগৰ ডিমাপুৰ, নাগালেণ্ডৰ মাটিকালি প্ৰায় ১৬,৫৭৯ 2 আৰু ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল মতে জনসংখ্যা ১,৯৮০,৬০২ (ঊনৈশ লাখ আশী হাজাৰ ছশ দুজন), এইখন ভাৰতৰ সৰু ৰাজ্যসমূহৰ মাজত এখন। অসমৰ দাঁতিকাষৰীয়া অঞ্চল সমূহক বাদ দি ৰাজ্য খনৰ আনবোৰ অঞ্চল ঘাইকৈ পৰ্বতীয়া, ৩,৮৪০ মিটাৰ ঊচ্চতাৰ সাৰামতি নাগালেণ্ডৰ সৰ্বোচ্চ পাহাৰ (শৃংগ), ই ব্ৰহ্মদেশ (ম্যানমাৰ) আৰু ভাৰতৰ মাজত এক প্ৰাকৃতিক প্ৰাচীৰৰ দৰে থিয় হৈ আছে। ই ৯৮ডিগ্ৰীৰ পৰা ৯৬ডিগ্ৰী পূৱ দ্ৰাঘিমাংশ আৰু বিষুৱৰ উত্তৰে ২৬.৬ৰ পৰা ২৭.৪ ডিগ্ৰী অক্ষাংশলৈ বিস্তৃত। ১ ডিচেম্বৰ ১৯৬৩ স্থাপন হোৱা নাগালেণ্ড ভাৰতৰ ১৬শ ৰাজ্য, ৰাজ্যখন মুঠ ১১খন ৰাজ্যত বিভক্ত, সেইবোৰ হ’ল: ক’হিমা জিলা, ফেক জিলা, মুককচাং জিলা, ৱ’খা জিলা, জুনহেবুট’ জিলা, টুৱেনচাং জিলা, মন জিলা, ডিমাপুৰ জিলা, কিপহিৰে জিলা, লংগ্লেং জিলা আৰু পেৰেণ জিলা. পাৰ্বত্য ৰাজ্যখনৰ কৃষিয়েই অৰ্থব্যৱস্থাৰ মূল। চাউল, গোমধান, ধপাতজাতীয় সামগ্ৰী, তৈলবীজ, কুহিঁয়াৰ, কপাহ, আলু, আহঁজাতীয় শস্য, মতৰ আদি ৰাজ্যখনৰ প্ৰধান শস্য। বনজ সম্পদ, পৰ্যটন, গৃহনিৰ্মাণ ঊদ্যোগ আদিয়েও ৰাজ্যৰ অৰ্থব্যৱস্থা বৰঙণি যোগাই। ইতিহাস নাগালেণ্ডৰ মানুহবোৰক পূৰ্বতে নাকা (বাৰ্মা ভাষাত) বুলি জনা গৈছিল, নাকাৰ অৰ্থ হৈছে কাণত ফুটা থকা মানুহ। নগা জনজাতিৰ অসম আৰু ব্ৰহ্মদেশৰ সৈতে আৰ্থ-সামাজিক সম্পৰ্ক অতীজৰে পৰা দেখা যায়। এতিয়াও বহু সংখ্যাক নগা অসমত বাস কৰে, কিছু সংখ্যাক নগালোক মণিপুৰতো দেখা যায়, এওঁলোকক কেঁচা নগা (ভুৱা নগা) বোলা হয়, এওঁলোক সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক দিশত নাগালেণ্ড আৰু অসমৰ নগাসকলতকৈ পৃথক। ১৮১৬ চনৰ পাছত ইংৰাজসকল অহাৰ সময়লৈকে নগালেণ্ড বাৰ্মাৰ অধীনত আছিল, ১৮২৬ চনত ইংৰাজে অসম অধিকাৰ কৰে, তাৰ পাছৰে পৰা ইংৰাজে নিজৰ সাম্ৰাজ্য নাগালেণ্ডলৈ প্ৰসাৰিত কৰে আৰু ১৮৯২ চনৰ ভিতৰত বৰ্তমানৰ নগা পৰ্বত(টুৱেনচাং অঞ্চলক বাদ দি) নিজৰ দখললৈ আনে, এই সময়ত খৃষ্টিয়ান মিচনেৰী সকলে নগালেণ্ডত প্ৰৱেশ কৰে আৰু খ্ৰীষ্ট ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ লগতে এই ধৰ্মত নগা লোকসকলক দীক্ষিত কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। বাৰ্মাৰ অধীনৰ আগৰ নাগালেণ্ডৰ বিষয়ে অধিক তথ্য পোৱা নাযায়। ৰাজ্যৰ মৰ্যাদা প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত ইংৰাজসকলে বহু সংখ্যক নগা লোকক যুদ্ধ কৰিবলৈ ফ্ৰান্স আৰু ইউৰোপৰ আন আন দেশলৈ প্ৰেৰণ কৰে, ইউৰোপত তেওঁলোকে জনজাতীয় হোৱাৰ বাৰে বাৰে অপমানিত হয়। তেওঁলোকে অনুভৱ কৰে যে তেওঁলোকৰ স্বাৰ্থ আদায় আৰু প্ৰতিষ্ঠাৰ বাবে তেওঁলোক একগোট হোৱাটো প্ৰয়োজনীয়। ইয়াৰ পাছত যি সকল লোক যুদ্ধ কৰিবলৈ বিদেশলৈ গৈছিল তেওঁলোকে ভাৰতলৈ পুনৰ ঘূৰি আহি নগা জাতীয় আন্দোলন গঢ়ি তোলে। ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ সময়ত নাগালেণ্ড অসমৰ অন্তৰ্গত আছিল, পাছৰ কালত নগা জাতীয়তাবাদী সংগঠন সমূহে নিজৰ বিকাশৰ বাবে এখন নগা ইউনিয়ন গঢ়াৰ দাবী কৰে, নগা জাতীয় কাউঞ্চিলে এই দাবী কৰাৰ লগতে বিভিন্ন আন্দোনধৰ্মী কাৰ্যকলাপ চলাই যায়, চৰকাৰী মানুহ আৰু ভাৰতৰ আন প্ৰদেশৰ লোকক তেওঁলোকে আক্ৰমণ কৰিবলৈ লয়। ১৯৫৭ চনৰ পৰা নগা জনজাতীৰ প্ৰতিনিধি সকলৰ সৈতে চৰকাৰে আলোচনা প্ৰক্ৰিয়া আৰম্ভ কৰে, আৰু নাগালেণ্ডক অসমৰ পৰা পৃথক কৰি এক কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চলৰ মৰ্যাদা দিয়ে, কিন্তু এয়া ৰাজ্যখনৰ লোকসকলৰ বাবে যথেষ্ট নাছিল। নাগালেণ্ডত পুনৰ হিংসা বৃদ্ধি পায়। চৰকাৰী কৰ্মচাৰীৰ ওপৰত আক্ৰমণ আৰম্ভ হয়। নগালোকে চৰকাৰী কৰ দিয়া বন্ধ কৰি দিয়ে আৰু অৱশেষত ১৯৬০ চনত হোৱা প্ৰধানমন্ত্ৰী আৰু নাগা পিপ’ল কনভেনচনৰ আলোচনাৰ ১৬দফাৰ চুক্তি মৰ্মে নাগালেণ্ডক পূৰ্ণাংগ ৰাজ্যৰ মৰ্যাদা প্ৰদান কৰা হয়।। ১৯৬৩ত কহিমাক নাগালেণ্ডৰ ৰাজধানী হিচাপে ঘোষণা কৰা হয়। ১৯৬৪ত হোৱা প্ৰথম নিৰ্বাচনৰ পাছত ১১ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৬৪ত প্ৰথম নাগালেণ্ড বিধানসভা গঠন হয়। ভৌগোলিক অৱস্থান আৰু জলবায়ু নাগালেণ্ডৰ ভূ-ভাগৰ ই পাহাৰেৰে আগুৰা। ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাতকৈ প্ৰায় ২০০০ফুট ঊচ্চতাত এই ৰাজ্য অৱস্থিত, দক্ষিণ-পূব নাগালেণ্ডত এই ঊচ্চতা প্ৰায় ৬০০০ফুট। ১২৫৫২ ফুট ঊচ্চতাৰ মাউণ্ট সাৰামতি ৰাজ্যখনৰ সৰ্বোচ্চ শৃংগ, ইয়াতেই নগা পাহাৰ পাটকাই পৰ্বতমালাৰ লগ লাগিছে। উত্তৰে দৈয়াং আৰু ডিফু নদী, দক্ষিণ পশ্চিমে বৰাক নদী আৰু দক্ষিণ পূবে চেংদং নদীয়ে ৰাজ্যখনক চুই গৈছে। জৈৱবৈচিত্ৰ্যৰে ভৰপূৰ অৰণ্য অঞ্চলে ৰাজ্যখনৰ মুঠ মাটিকালিৰ প্ৰায় ২০শতাংশ অধিকাৰ কৰি আছে। ৰাজ্যখনত ঘাইকৈ চিৰসেউজ আৰু নাতিশীতোষ্ণ বনাঞ্চল দেখিবলৈ পোৱা যায়। নাগালেণ্ড বৰ্ষাপ্ৰধান ৰাজ্য, জলবায়ুৰ আদ্ৰতাৰ মাত্ৰা যথেষ্ট। বাৰ্ষিক বৃষ্টিপাত প্ৰায় ১,৮০০মি.মি.ৰ পৰা ২,৫০০মি.মি.। মে’ মাহৰ পৰা চেপ্টেম্বৰ মাহলৈকে সৰ্বাধিক বৃষ্টিপাত হোৱা দেখা যায়। ঊষ্ণতা ১৮ৰ পৰা ৪০ ডিগ্ৰী ছেলচিয়াছ, শীত কালত সাধাৰণতে ঊষ্ণতা ৪ ডিগ্ৰীতকৈ তললৈ নানামে, অৱশ্যে ওখ অঞ্চলবোৰত এই সময়ত হিমপাত দেখা যায়। ৰাজ্যখনৰ জলবায়ু সাধাৰণভাবে যথেষ্ট স্বাস্থ্যকৰ। গ্ৰীষ্ম আটাইতকৈ চুটী ঋতু (ঊষ্ণতা ১৬ৰ পৰা ৩১ ডিগ্ৰী ছেলচিয়াছ)। শীতকাল দীঘল, এই সময়চোৱাত প্ৰচণ্ড শীতৰ প্ৰভাৱ পৰে, লগতে জলবায়ু শুকান হৈ পৰে। শীতকালৰ ঊচ্চতম ঊষ্ণতা প্ৰায় ২৪ডিগ্ৰী মান হয়। ফেব্ৰুৱাৰী আৰু মাৰ্চ মাহত প্ৰবল উত্তৰ-পশ্ছিম বায়ু ৰাজ্যখনত বোৱা দেখা যায়। জৈৱবৈচিত্ৰ্য নাগালেণ্ড জৈৱবৈচিত্ৰ্যত চহকী ৰাজ্য, ৰাজ্যৰ প্ৰায় ছভাগৰ এভাগ ঠাই বৰ্ষাৰণ্য আৰু নাতিশীতোষ্ণ অৰণ্য সমূহে আগুৰি আছে, বগৰীজাতীয় গছ, বাঁহ, মেহগনি আৰু বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ গছে এই অঞ্চলবোৰ ঢকা। অৱশ্যে এনে অৰণ্যৰ বহুবোৰ বৰ্তমান ঝুম খেতিৰ বাবে কাটি পেলোৱা হৈছে, যথেষ্ট পৰিমাণৰ ঘাঁহনি অঞ্চলো এই বনাঞ্চল সমূহত দেখা যায়। জন্তুৰ ভিতৰত বনৰীয়া কুকুৰ, হাতী, বান্দৰ, বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ পহু, ভালুক, নাহৰফুটুকী, বনৰীয়া ম’হ, বনৰীয়া ষাঁড় আদি নাগালেণ্ডৰ অৰণ্যত দেখিবলৈ পোৱা যায়। ভাৰতীয় ধনেশ পক্ষী কুকুৰাজাতীয় ব্লাইথচ ট্ৰেগ’পেন নামৰ বিলুপ্তপ্ৰায় চৰাইবিধো নাগালেণ্ডত পোৱা যায়। ব্লাইথচ ট্ৰেগ’পেন নাগালেণ্ডৰ ৰাজ্যিক চৰাই। জাফু পৰ্বত, ক’হিমা জিলাৰ জুকাও উপত্যকা, জুহনেবুট’ৰ চাত’ই পৰ্বতমালা আৰু ফেক জিলাৰ ফুতেৰ’ অঞ্চলত ব্লাইথচ ট্ৰেগ’পেন দেখিবলৈ পোৱা যায়। পৃথিৱীৰ প্ৰায় ২,৫০০০ ব্লাইথচ ট্ৰেগ’পেনৰ প্ৰায় ১,০০০টাই নাগালেণ্ডৰ জুকাও উপত্যকাত আছে। পৃথিৱীৰ ভিতৰত কেৱল উত্তৰ-পূব ভাৰতত পোৱা মিথুন, নাগালেণ্ডৰ ৰাজ্যিক জন্তু, নাগালেণ্ডৰ চৰকাৰী মোহৰত মিথুনৰ ছবি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বাণিজ্যিক ভাবেও ই ৰাজ্যখনৰ সকলোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ জন্তু। উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ এই জন্তুটোক ৰক্ষণাবেক্ষণ দিয়াৰ ঊদ্দেশ্যে ভাৰতীয় কৃষি গৱেষণা ১৯৮৮ চনত ৰাষ্ট্ৰীয় মিথুন গৱেষণা স্থাপন কৰে। ধৰ্ম আৰু ভাষা ধৰ্ম খ্ৰীষ্টিয়ান ধৰ্ম নাগালেণ্ডৰ মুখ্য ধৰ্ম। ৰাজ্যখনৰ মুঠ জনসংখ্যা ১.৯৮৮ নিযুত তাৰে প্ৰায় ৯০.০২% লোক খ্ৰীষ্টিয়ান। ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ৰাজ্যখনৰ মুঠ খ্ৰীষ্টিয়ান লোকৰ সংখ্যা ১,৭৯০,৩৪৯জন, এই মতে মেঘালয় আৰু মিজোৰামৰ সৈতে নাগালেণ্ড হৈছে ভাৰতৰ খ্ৰীষ্টিয়ান সংখ্যাগুৰু তিনিখন ৰাজ্যৰ এখন, আৰু একমাত্ৰ ৰাজ্য য’ত ৯০%ৰো অধিক লোক এই ধৰ্মালম্বী। ৰাজ্যখনৰ চহৰ আৰু গ্ৰামাঞ্চল ঊভয়তে যথেষ্টসংখ্যক গীৰ্জা দেখিবলৈ পোৱা য়ায়। ক’হিমা, ডিমাপুৰ আৰু মুককচাং চহৰ বৃহদাকাৰ গীৰ্জাৰে ভৰা। নাগালেণ্ডক পৃথিৱীৰ একমাত্ৰ বেপ্টিষ্ট প্ৰধান ৰাজ্য বুলি জনা যায়। নাগালেণ্ডৰ খ্ৰীষ্টিয়ানসকলৰ ভিতৰত ই বেপ্টিষ্ট, (ৰাজ্যৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ৭৫% শতাংশৰো অধিক), যিটো দক্ষিণ আমেৰিকাৰ মিছিছিপি অঞ্চলতকৈ অধিক, য’ত ব্যপ্টিষ্ট লোক মুঠ জনসংখ্যাৰ ৫৫%। ৰোমান কেথলিক, ৰিভাইভেলিষ্ট আৰু পেণ্টাকোষ্টেলচ আদিসকল ৰাজ্যখনৰ আন আন খ্ৰীষ্টধৰ্মালম্বী লোক। কেথলিক সকলক সাধাৰণতে ৱ’খা জিলা আৰু ক’হিমা জিলাৰ লগতে ডিমাপুৰৰ নগৰাঞ্চলত পোৱা যায়। হিন্দু আৰু মুছলমানসকল সাধাৰণতে নাগালেণ্ডত থকা আনজাতিৰ (নগা নোহোৱা) লোকসকল, এইসকল সংখ্যালঘু হিন্দু আৰু ইছলাম ধৰ্মৰ লোক প্ৰায় ৭.৭% আৰু ১.৮%। নাগালেণ্ডত বাস কৰা মুঠ ১,৭৪১,৬৯২জন নগা লোকৰ প্ৰায় ৯৯% খ্ৰীষ্টিয়ান, ৮,৭২৩জন হিন্দু(০.৫০%) আৰু ৪,১৬৮জন হেৰেকা। নাগালেণ্ডত বাস কৰা কুকি সকলৰো প্ৰায় ৯৪% খ্ৰীষ্টিয়ান। ভাষা নাগালেণ্ডৰ প্ৰতিটো জনজাতিৰে নিজস্ব ভাষা আছে, নগা সকলে (কুকি আৰু ডিমাচাকে ধৰি ১৬টা জনজাতীয়ে) চীনা-তিব্বতীয় ভাষা গোষ্ঠীৰ প্ৰায় ২০টা মান উপভাষা ব্যাৱহাৰ কৰা দেখা যায়। এই পৰম্পৰাগত ভাষাসমূহৰ কোনো নিজস্ব লিপি নাই, খ্ৰীষ্টিয়ান মিচনেৰী সকলে ৰোমান লিপি এই সমূহ ভাষা লিখিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ১৯৬৭চনত নাগালেণ্ড বিধানসভাই ইংৰাজীক চৰকাৰী ভাষা আৰু শিক্ষাৰ মাধ্যম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰে। তদুপৰি অসমীয়া আৰু স্থানীয় উপভাষা সমূহৰ সংমিশ্ৰিত নাগামিজ ভাষা নাগালেণ্ডৰ এটা বহুল প্ৰচলিত ভাষা, প্ৰতিটো জনজাতিৰে নিজস্ব ভাষা আছে, কিন্তু এটা জনজাতিয়ে আন এটাৰ লগত নাগামিজেৰে যোগাযোগ কৰে। মণিপুৰৰ কেঁচা নগাসকলে মণিপুৰৰ সাধাৰণ ভাষা মেইটেই ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়। জনগাঁথনি নাগালেণ্ডৰ জনসংখ্যা প্ৰায় দুই নিযুত। প্ৰায়সকল লোকেই খেতিয়ক, মুঠ জনসংখ্যাৰ ৭৫%ই গ্ৰামাঞ্চলত বাস কৰে। গাৱঁত বাস কৰা লোকসকলৰ প্ৰায় এক ই দৰিদ্ৰ সীমা ৰেখাৰ তলৰ, নগৰাঞ্চলৰ লোকৰ ক্ষেত্ৰত এই সংখ্যা এক পঞ্চমাংশ। সংস্কৃতি নাগালেণ্ডৰ ১৬টা প্ৰধান জনজাতি হ’ল আঙ্গামি, আও, চাখেচাং, চাঙ, খাইমনিউনগান, কঁয়াক, ল’থা, ফ’ম নগা, প’চুৰী, ৰেঙ্গমা, চাঙ্গতাম, চুমী, য়িমচুংগাৰ, কুকি, আৰু জেলিয়াংগ্ৰং। কয়াঁক, আঙ্গামি, আও, ল’থা আৰু চুমী সকল বৃহত্তম নগা জনগোষ্ঠী। এইবোৰৰ উপৰিও আন আন সৰু সৰু জনগোষ্ঠীও নাগালেণ্ডত দেখিবলৈ পোৱা যায়। জনগোষ্ঠীয় পৰম্পৰাসমূহৰ নগা সমাজত গুৰুত্ব বেছি। তাঁতশালত কাপোৰ বোৱা পৰম্পৰা নগা সমাজত বহু প্ৰজন্মৰ পৰা চলি আহিছে। প্ৰত্যেকটো জনগোষ্ঠীৰে কাপোৰত নিজস্ব কলাশৈলী আৰু ৰঙ দেখিবলৈ পোৱা যায়, তাঁতশালত নগাসকলে গাত লোৱা কাপোৰ, মেজত পৰা কাপোৰ, সাধাৰণ বস্ত্ৰ প্ৰস্তুত কৰে। কাঠ আৰু বাঁহৰ সঁজুলি নিৰ্মাণতো নগাসকল পাকৈত। প্ৰায় সকলোবোৰ জনগোষ্ঠীৰ ক্ষেত্ৰতে গাত লোৱা কাপোৰ(শ্বাল)খনে নগা সমাজত মানুহ জনৰ সামাজিক স্থান সূচিত কৰে। নগা সমাজত প্ৰচলিত জনপ্ৰিয় শ্বালবোৰ হৈছে আওসকলৰ চাংকটেপচু আৰু ৰংচো, ল’থাসকলৰ চুটাম, ইথাচু, লংপেনচু, চাংটামসকলৰ চুপং, য়িমচুংগাৰসকলৰ ৰংখিম, চুংগ্ৰেম খিম, আঙ্গামি সকলৰ ল’হে ইত্যাদি। লোক নৃত্য আৰু লোক সংগীত নগা সংস্কৃতিৰ এৰাব নোৱৰা অংগ। লোক সংগীত আৰু সাধুবোৰ মুখে মুখে এটা প্ৰজন্মৰ পৰা আনটোলৈ চলি আহিছে। নগা লোক সংগীত সমূহ ৰোমান্তিক আৰু ঐতিহাসিক দুয়ো বিষয়ৰ হোৱা দেখা যায়, ঐতিহাসিক গীত সমূহত বিখ্যাত পূৰ্বপুৰুষসকলৰ আৰু বিভিন্ন কাহিনীৰ বৰ্ণনা পোৱা যায়। তদুপৰি কিছুমাত গীতত বিভিন্ন ঋতু আৰু প্ৰকৃতিৰ বৰ্ণনাও পোৱা যায়। লগতে তেওঁলোকৰ বিভিন্ন ঋতুত কৰা খেতিৰ বৰ্ণনাও এই গীতসমূহত পোৱা যায়। নগাসকলৰ যুদ্ধ নৃত্য নাগালেণ্ডৰ প্ৰধান নৃত্য। প্ৰায় ৬০% নগা লোক খেতিয়ক হোৱাৰ বাবে নগাসকলৰ প্ৰধান উৎসৱ সমূহ কৃষি কেন্দ্ৰিক হয়। এই উৎসৱসমূহক তেওঁলোকে বৰ পবিত্ৰ বুলি গণ্য কৰে। গতিকে এই সমূহত ভাগ লোৱাটো সকলোৰে বাবে বাধ্যতামূলক হয়। নাগালেণ্ডক উৎসৱৰ ৰাজ্য বুলিও জনা যায়। নগাসকলৰ মুখ্য উৎসৱ সমূহ হ’ল- চাখেচাঙসকলৰ 'চুকহেনয়ে' (জানুৱাৰী মাহত), আঙ্গামী সকলৰ 'চেকৰেনয়ি' (ফেব্ৰুৱাৰীত), ক’নয়াক সকলৰ 'আউলিং' (এপ্ৰিল মাহত), আও সকলৰ 'মাউটচু' (মে’ মাহত), চুমী সকলৰ 'টুলুনী' (জুলাই মাহত), চাঙ নগাসকলৰ 'ন্যকনলুম' (জুলাই মাহত), চাঙ্গতাম সকলৰ 'মংমং' (চেপ্তেম্বৰ মাহত), ল’থা সকলৰ 'ট’খো ইমং' (নবেম্বৰ মাহত) আৰু পচুৰী সকলৰ 'য়েমচে' (অক্টোবৰ মাহত)। হৰ্ণবিল (ধনেশ পক্ষী) উৎসৱ ৰাজ্যখনৰ জনজাতি সমূহৰ মাজত সমন্বয় আৰু ৰাজ্যৰ কলা কৃষ্টি প্ৰসাৰৰ ঊদ্দেশ্যে ২০০ চনত নাগালেণ্ড চৰকাৰে এই উৎসৱ আৰম্ভ কৰে। বৰ্তমানে ৰাজ্যৰ পৰ্যতন আৰু কৃষ্টি বিভাগে আয়োজন কৰা উৎসৱটিত একেখন মঞ্চতে ৰাজ্যখনৰ সকলোবোৰ জনজাতিৰ কলা কৃষ্টিৰ সমাহাৰ দেখিবলৈ পোৱা যায়। প্ৰতি বছৰে ১ৰ পৰা ৭ ডিচেম্বৰলৈকে হৰ্ণবিল উৎসৱ পালন কৰা হয়। ক’হিমাৰ পৰা ১২ কিমি দূৰত থকা ঐতিহ্যমণ্ডিত নগা গাওঁ কিছামাত এই সপ্তাহযোৰা উৎসৱটি পালন কৰা হয়। নগালেণ্ডৰ প্ৰায় সকলোবোৰ জনজাতিয়েই এই উৎসৱত ভাগ লোৱা দেখা যায়, ৰাজ্যখনৰ কলা-কৃষ্টি আৰু পৰম্পৰাৰ প্ৰদৰ্শনেই উৎসৱটিৰ মূল লক্ষ্য। ভাৰতত পোৱা ধনেশ পক্ষী )ৰ নামেৰে এই উৎসৱটিৰ নাম ৰখা হৈছে। যাৰ ঊল্লেখ ৰাজ্যৰ প্ৰায়বোৰ জনজাতিৰেই লোকসংগীতত দেখিবলৈ ওৱা যায়। চিত্ৰশিল্প, কাঠৰ শিল্প, আন আন ভাষ্কৰ্য, খাদ্যসম্ভাৰ আদিৰ প্ৰদৰ্শনী উৎসৱটিত দেখিবলৈ পোৱা যায়, তদুপৰি বিভিন্ন পৰপ্মৰাগত সজূঁলি, বনৌষধ, ফুল আদিৰো প্ৰদৰ্শনীৰ লগতে বিক্ৰী হয়, সোণ্দৰ্য প্ৰতিযোগিতা, ফেশ্বন প্ৰতিযোগিতা, কাড়ঁ মৰা প্ৰতিযোগিতা, মল্লযুদ্ধ, সংগীতানুষ্ঠান, গাহৰি মঙহ খোৱা প্ৰতিযোগিতা, কঁয়াক সকলৰ জুই ভক্ষণ কৰা প্ৰতিযোগিতা, সাহিত্য প্ৰতিযোগিতা আৰু সাহিত্যালোচনা, হৰ্ণবিল ক’ৰেল পেন’ৰমা, হৰ্ণবিল গ্ল’বেল চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ, উত্তৰ পূৰ্বীয় ঢোলৰ সমূহীয়া বাদন, নগা জলকীয়া খোৱা প্ৰতিযোগিতা, হৰ্ণবিল জাতীয় পাহাৰ বগোৱা প্ৰতিযোগিতা, হৰ্ণবিল আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মটৰ ৰেলী আৰু ভিণ্টেজ কাৰ ৰেলী আদি হৈছে ধনেশ উৎসৱত অনুষ্ঠিত হোৱা আন আন অনুষ্ঠান। প্ৰশাসন ৰাজ্যপাল সাংবিধানিকভাবে ৰাজ্যৰ মুৰব্বী আৰু ৰাষ্ট্ৰপতিৰ প্ৰতিনিধি। ৰাজ্যপালে সাধাৰণতে শাসনকাৰ্যৰ পৰিৱৰ্তে বিভিন্ন আনুষ্ঠানিক দায়িত্বসমূহ পালন কৰে। নাগালেণ্ড বিধানসভাহে প্ৰধান কাৰ্যপালিকা, মুঠ ৬০খন আসনেৰে গঠিত নাগালেণ্ড বিধানসভা। প্ৰতিখন আসনৰ বাবে সদস্য নিৰ্বাচিত কৰা হয়, সদস্যৰ সংখ্যাত সংখ্যাগৰিষ্ঠ দলে চৰকাৰ গঠন কৰে আৰু তেওঁলোকৰ নেতাজনক মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে নিৰ্বাচন কৰা হয়। ভাৰতৰ আন ৰাজ্যতকৈ কিছু ক্ষেত্ৰত নাগালেণ্ডৰ স্বায়ত্ত্বশাসন ক্ষমতা অধিক, তদুপৰি নগা জনজাতিৰ বাবে আন কিছুমান বিশেষ ক্ষমতাও ভাৰত চৰকাৰে প্ৰদান কৰিছে। তদুপৰি প্ৰতিটো জনজাতিৰ বাবে আন কিছুমান শাসন পৰিষদ দেখা যায়। জিলা জিলা সদৰ ডিমাপুৰ জিলা– ডিমাপুৰ চুমুকেডিমা কিফিৰে জিলা– কিফিৰে ক’হিমা জিলা– গ্ৰেটাৰ ক'হিমা লংলেং জিলা– লংলেং মোককচাং জিলা– মোককচাং মন জিলা– মন পেৰেণ জিলা– পেৰেণ ফেক জিলা– ফেক টুৱেনচাং জিলা– টুৱেনচাং ৱখা জিলা– ৱখা জুনহেব’ট’ জিলা– জুনহেব’ট’ যাতায়াত ৰাজ্যখনৰ ৰেলপথৰ দৈৰ্ঘ্যসীমিত। ৰাজ্যখনৰ মুঠ ব্ৰড গজ ৰেলপথ ৭.৯৮ মাইল (১২.৮৪ কি.মি.), ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ ২২৭.০ মাইল (৩৬৫.৩ কি.মি), আৰু ৰাজ্যিক পথ ৬৮০.১ মাইল (১,০৯৪.৫ কি.মি.)। ৰাজ্যখনৰ বিমানঘাটি এটা ডিমাপুৰ। ৰেলৱে ৰেলৱে: উত্তৰ-পূব সীমান্ত ৰেলৱে ৰেলৱে ষ্টেচন--ডিমাপুৰ ব্ৰড গজ: ৭.৯৮ মাইল (১২.৮৪ কি.মি.) মুঠ: ৭.৯৮ মাইল (১২.৮৪ কি.মি.) [তথ্য সূত্ৰ: উত্তৰ-পূব সীমান্ত ৰেলৱে, কাৰ্যালয়, গুৱাহাটী-৭৮১০১১] ঘাইপথ সমূহ ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ: ২২৭.০ মাইল (৩৬৫.৩ কি.মি.) ৬১নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ: ক’হিমা, ৱ’খা, চেমিনয়ু, মুককচাং, চেংতংয়া, তুলি ৩৯নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ: ডিমাপুৰ-ক’হিমা-মাও-ইম্ফল (১৩৪.২ মাইল/২১৬.০ কি.মি.) ৩৬নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ: ডিমাপুৰ-ডবকা-ন গনা (১০৫.৬ মাইল/১৬৯.৯ কি.মি.) ১৫০নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ: চাকহাবামা-ফুটচেৰ’ হৈ ক’হিমা-জেচ্চামিলৈ (৭৪.৬ মাইল/১২০.১ কি.মি.) ১৫৫নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ: টুৱেনচাং –কিপহিৰে হৈ মুককচাং-জেচ্চামিলৈ (২০৬.৯ মাইল/৩৩৩.০ কি.মি.) ৰাজ্যিক ঘাইপথসমূহ: ৬৮০.১ মাইল (১,০৯৪.৫ কি.মি.) চাযুবা আৰু জুনহেবুট’ হৈ চাকাবামা–মুককচাংলৈ চাকাবামা হৈ কহিমা-মেলুৰিলৈ মুককচাং-মৰিয়ণি মুককচাং–টুৱেনচাং নামতলা–মন টুৱেনচাং–মন–নাগিনীমৰা টুৱেনচাং–কিপহিৰে–মেলুৰি ৱ’খা–মেৰাপানী পথ [উৎস: মুখ্য অভিযন্তাৰ কাৰ্যালয়, গড়কাপ্তানি বিভাগ, ক’হিমা, নাগালেণ্ড] বায়ু পথ ডিমাপুৰ বিমানঘাটি: ৰাজধানী ক’হিমাৰপৰা ৪৩.৫ মাইল (৭০.০ কি.মি.) তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ৰাজ্য উত্তৰ পূব ভাৰত সাতভনী ৰাজ্যসমূহ

5041

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%86%E0%A6%B8%E0%A6%A8

গুৰু আসন

সিংহাসন বা গুৰু আসন নামঘৰৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ। কীৰ্তনঘৰৰ পূৰ্বদিশৰ মণিকূটত সিংহাসন পশ্চিমমুৱাকৈ থাকে। ইষ্টদেৱতাই সদায় সিংহাসনত স্থান লয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। গুৰুজনাৰ ভাষাত “হেন মন্দিৰে ৰত্নসিংহাসনে। আসন্তে বহি প্ৰভু নাৰায়ণে॥” (ধ্যানবৰ্ণন) সিংহাসনৰ একেবাৰে তলত চাৰিকোণত থাকে চাৰিটা সিংহ আৰু তাৰ তলত বশ্যতা স্বীকাৰ কৰি আঁঠু লৈ থকা চাৰিটা হাতী। সিংহই আগঠেং দুখনেৰে হাতীৰ মূৰত আৰু পিছঠেং দুখনেৰে পৃষ্ঠদেহত ধৰি থাকে। কোনো কোনো সিংহাসনৰ একেবাৰে তলত থাকে চাৰিটা কাছৰ প্ৰতিকৃতি। এই প্ৰতীকক ‘গজ-সিংহ’ কোৱা হয় আৰু পৌৰাণিক কামৰূপৰ দিনৰ মদন কামদেৱ, বামুণী পাহাৰ, দেও পাহাৰ, দবকা, মালিনী থান, ইত্যাদি ধেৰ ভগ্নাৱশেষসমূহত দেখা পোৱা যায়। কালিকা পুৰাণতো ইয়াৰ উল্লেখ পোৱা যায়। সিংহাসনত সিংহ-হস্তীৰ অৱস্থান সম্পৰ্কে সত্ৰাধিকাৰ নাৰায়ণ চন্দ্ৰ গোস্বামীদেৱে লিখিছে— “শংকৰ-মাধৱ দুজনা গুৰুৱে পাৰমাৰ্থিক দৃষ্টিৰে নাম আৰু পাপৰ প্ৰতীক হিচাপে সিংহ আৰু হস্তীক ব্যৱহাৰ কৰিছে।” চতুষ্পোণী সিংহাসনত সাতোটা থাক থাকে। থাকবোৰ অনুক্ৰমে তলৰ পৰা ওপৰলৈ সৰু হয়। একেবাৰে ওপৰৰ থাকটোত কীৰ্তন-ভাগৱত, দশম-ঘোষা বা ৰত্নাৱলী যিকোনো এখন পুথি সংস্থাপন কৰা হয়। ওপৰৰ থাকটোৰ নাম হ’ল আমহী ঘৰ। কোনো কোনো সত্ৰই সংহতি অনুসৰি আমহী ঘৰত আৰাধ্য দেৱতাৰ মূৰ্ত্তিও সংস্থাপন কৰা দেখা যায়। আমহী ঘৰটোৰে সৈতে সিংহাসনৰ থাকৰ সংখ্যা হয় আঠ। সাতখলপীয়া সিংহাসনৰ চাৰিওকোণত চাৰিটাকৈ সিংহ থাকিলে সাতখলপত সিংহৰ সংখ্যা হয় আঠাইশটা। সত্ৰীয়া সংস্কৃতিৰ স্বৰ্ণৰেখাত গ্ৰন্থকাৰৰ দৃষ্টিত “এয়া হ’ল অষ্টবিংশতি তত্ত্ব”ৰ চাক্ষুস ৰূপ। পঞ্চতন্মাত্ৰ (শব্দ, স্পৰ্শ, ৰূপ, ৰস আৰু গন্ধ), পঞ্চমহাভূত (ক্ষিতিশ, অপ্, তেজ, মৰুৎ আৰু ব্যৌম), পঞ্চকৰ্মেন্দ্ৰিয় (বাক্, পাণি, পাদ, পায়ু আৰু উপস্থ), পঞ্চজ্ঞানেন্দ্ৰিয় (চক্ষু, কৰ্ণ, জিহ্বা, ত্বক আৰু ঘ্ৰাণ), তিনিগুণ (সত্ত্ব, ৰজ আৰু তমঃ), প্ৰকৃতি, পুৰুষ, মহৎ, অহংকাৰ আৰু মন- এই অষ্টাবিংশতি তত্ত্ব সিংহাসনত বিৰাজমান। সিংহাসনত থকা সাতটা থাক সপ্ত বৈকুণ্ঠৰ প্ৰতীক। সপ্ত বৈকুণ্ঠৰ নিয়ন্ত্ৰক হিচাপে থাকে পৰম ব্ৰহ্ম। সিংহাসনৰ পশ্চিম দিশ মুকলি হৈ থাকে আৰু বাকী তিনিটা দিশ আবৃত হৈ থাকে। সিংহাসনৰ ওপৰত চন্দ্ৰাতপ তৰা থাকে। কোনো কোনো সিংহাসনত খনিকৰসকলৰ কুশল হস্তৰ পৰিচয় দেখা পোৱা যায়। হাতী, সিংহ আৰু কাছৰ উপৰিও কোনো কোনোৱে অলংকৰণৰ বাবে লতা আৰু ফুল আদিও কাটে আৰু হেঙুল-হাইতালেৰে বোলাই চালে চকুৰোৱা কৰি তোলে। দুই এখন সিংহাসনত চিত্ৰ কৰ্মৰো সংযোজন উল্লেখযোগ্য। বিষ্ণুৰ দশাৱতাৰ, চতুৰ্বিংশতি অৱতাৰ প্ৰভৃতি আদিয়েই তাৰ বিষয়বস্তু। মণিকূটৰ মধ্যভাগত কাঠেৰে নিৰ্মিত যি আসন বা থাপনা পতা হয় তাকে সাধাৰণ অৰ্থত গুৰু আসন বোলা হয়। বৰপেটা নামঘৰৰ প্ৰথম কোঠাটো এৰি দ্বিতীয় কোঠাৰ মূৰতে মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ,মহাপুৰুষ মাধৱদেৱ,আৰু বদুলা আতাৰ নামত তিনিখন আসন পতা আছে। গুৰু আসন তিনি প্ৰকাৰৰ। সিংহাসন,গৰুড়াসন,ম’ৰাসন। ৰাজহুৱা নামঘৰত সাধাৰণতে সিংহাসনহে প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। সিংহাসন তিনি খলপাৰ পৰা সাত খলপা পৰ্যন্ত হ’ব পাৰে। সিংহাসনৰ খলপা কেইটাত দশৱতাৰ আৰু কৃষ্ণলীলা সমূহ হেঙুল হাইতালেৰে অঙ্কিত কৰা থাকে। সিংহাসনৰ খুড়াবোৰ বিচিত্ৰ ৰূপত খোদিত কৰা হয়। খুড়া চাৰিটাৰ একেবাৰে তলত কাছ,কাছৰ ওপৰত হাতী আৰু হাতীৰ ওপৰত সিংহ কটা থাকে। ওপৰৰ খলপা কেইটাত থকা খুটা কেইটাত হাতী আৰু সিংহ কটা থাকে। সিংহাসনৰ সাতোটা খলপা সপ্ত বৈকুণ্ঠ (ক্ৰমে শ্বেতবিলাস, শান্তনুবিলাস, পুষ্পবিলাস, পঙ্কজ বিলাস, কনক দন্ত, সনাতন আৰু গোলোক)ৰ লগত তুলনা কৰা হয়। আনহাতে খুটাত থকা কাছ ভক্তিৰ প্ৰতীক, হাতী পাপৰ আৰু সিংহ নামৰ প্ৰতীক। কাছই যেনেকৈ তাৰ অংগ খোলাটোৰ ভিতৰত সুমুৱাই ৰাখিব পাৰে, ভক্তয়ো তেনেকৈ ৰিপু সমূহ অৱদমন কৰিব পাৰে। ভক্তৰ হৃদয়ত কেতিয়াও পাপে প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰে। কেতিয়াবা পাপ লগ পালে ৰাম নাম প্ৰমত্ত সিংহই পাপ হস্তীক দমন কৰে। সিংহাসনৰ ওপৰৰ খলপাত থকা সৰু ঘৰটিৰ নাম আমহী ঘৰ। এই ঘৰৰ চাৰিওফালে চাৰিটা আৰু ওপৰত এটা কলচি থাকে। আমহী ঘৰৰ তিনিফালে চটে সৈতে কাপোৰেৰে বেৰা থাকে। এই আমহী ঘৰৰ ভিতৰতে আগতে উল্লেখ কৰা গুৰু দুজনা ৰচিত এখনি বিশেষ পুথি বা ভাগৱত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। ভাগৱতখন তলে ওপৰে বগা কাপোৰেৰে ঢকা থাকে। আমহী ঘৰটি পূৰ্ণকৃষ্ণ ভগৱন্তৰ স্থান। সিংহাসনত ভাগৱত প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ পিছত ই প্ৰাণৱন্ত হৈ পৰে আৰু তেতিয়াই সেই আসনে গুৰু আসন নাম পাই। থাপনা বা সিংহাসনত দিয়া কাপোৰ বোৰত গাঁৱৰ শিপিনী সকলে বিভিন্ন ৰঙৰ আঁচুৰে ডাঙৰ ডাঙৰ বিচিত্ৰ ফুল,গছ আদি বৈ দিয়ে আৰু মাজে মাজে ঘোষা,পদ আদিও সুন্দৰকৈ বৈ দিয়ে। এই বিচিত্ৰ কাপোৰ বোৰত আৰি দিয়া সোণ ৰূপৰ ফুলবোৰে আকাশত তৰা জিকমিকোৱাৰ দৰে জেউতি চৰায়। এই গুৰু আসনৰ ওপৰত সুন্দৰকৈ চন্দ্ৰাতপ অঁৰা হয়; চন্দ্ৰাতপৰ চাৰিচুকে চাৰিটা আৰু মাজতে এটা চোঁৱৰ আঁৰি দিয়া হয়। গুৰু আসনৰ সমুখতে নিতৌ পুৱা আৰু সন্ধিয়া এগছি বন্তি জ্বলাই দবা কাঁহ বজোৱা আৰু সন্ধিয়া প্ৰসঙ্গ কৰাটো নামঘৰৰ এটা নিত্য-নৈমিত্তিক কাম। মূল চাকিগছ সকলো সময়তে জ্বলি থাকে। সেয়ে এই বন্তি গছিক ‘অক্ষয় বন্তি’ বুলি কোৱা হয়। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ সংস্কৃতি নৱবৈষ্ণৱ

4701

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%9C%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%A5%20%E0%A6%B6%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%BE

ব্ৰজনাথ শৰ্মা

ব্ৰজনাথ শৰ্মা (১৮৯৪ ১৯৬০) আছিল অভিনেতা, নাট্যকাৰ আৰু অসমৰ ভ্ৰাম্যমান নাটকৰ জনক। অসমত সহ-অভিনয়ৰ বাটকটীয়া। ১৯৭৬ চনত বিশিষ্ট লেখক কনক চন্দ্ৰ শৰ্মাই 'সাংস্কৃতিক' শীৰ্ষক এখন স্মৃতিগ্ৰন্থত প্ৰথমে ব্ৰজনাথ শৰ্মাক অভিনয়াচাৰ্য উপাধিৰে উল্লেখ কৰিছিল। ১৯৮৩ চনৰ ১২ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে তেজপুৰৰ 'অনামিকা যুৱ শিল্পী সমাজ'-এ আনুষ্ঠানিক ভাৱে তেখেতলৈ 'অভিনয়াচাৰ্য' উপাধি প্ৰদান কৰে। সাধাৰণ ৰাইজৰ মাজত জীৱন কালতে তেখেত 'ব্ৰজ ওষ্টাদ' হিচাপে বিখ্যাত আছিল। জীৱনী জন্ম আৰু সেনা বিভাগত চাকৰি নাট্টাচাৰ্য্য ব্ৰজনাথ শৰ্মাৰ জন্ম হৈছিল বৰ্তমানৰ বৰপেটা জিলাৰ বজালী অঞ্চলৰ শিলা নামৰ গাঁৱত। তেখেতৰ পিতৃ পদ্মনাথ আৰু মাতৃ নৰেশ্বৰী। প্ৰবেশিকা পৰীক্ষা পাছ কৰি তেখেত গৌৰীপুৰৰ তাৰিণীপ্ৰিয়া চতুষ্পাঠীত নাম ভৰ্তি কৰে। কিন্তু পঢ়া আধাতে এৰি ঘৰলৈ উভতি আহে। তাৰপাছত ব্ৰিটিছ সেনা-বাহিনীত যোগ দি প্ৰথম বিশ্বযু্দ্ধত যুঁজ কৰিবলৈ যায়। সেনা-বাহিনীত থকা সময়তে জৰ্জ নামে এগৰাকী ইংৰাজ ব্যক্তিৰ সম্পৰ্কলৈ আহি অভিনয়ৰ প্ৰতি ধাউতি উপজে। ১৯১৭ চনৰপৰা ১৯২১ চনলৈ বছেৰাত থকা কালত তেখেতে নিয়মীয়াকৈ 'ৱেষ্ট-বেংগল ড্ৰামাটিক ক্লাব'ৰ নাটকত অভিনয় কৰিছিল। প্ৰথম অসমীয়া যাত্ৰা পাৰ্টি গঠন ১৯২১ চনত তেওঁ ঘৰলৈ উভতি আহে। সেই সময়ত বঙালী যাত্ৰা অভিনয়ৰ দলে অসমত যাত্ৰা মঞ্চস্থ কৰি ফুৰিছিল। বঙালী যাত্ৰা নাটকৰ আৰ্হিতে ব্ৰজনাথে আৰু নিজ গাঁৱতে 'শিল্প কালিকা অপেৰা পাৰ্টি' ('শিলা কালিকা অপেৰা পাৰ্টি') নাম দি নাট্য অভিনয়ৰ পাৰ্টি খোলে। ১৯২৪ চনত এই গোট ভাঙি দি নতুন এটা নাট্যদল গঠন কৰে। নাম দিয়া হৈছিল, 'গণকবাৰী ('দক্ষিণ গণকগাড়ী') অপেৰা পাৰ্টি'। ইয়াৰে পাঁচবছৰ পাছত এই নাট্য দল ভাঙি ঐতিহাসিক 'কহিনুৰ অপেৰা' পাৰ্টিৰ পট্টন কৰে। তেখেতেই প্ৰথমে গাঁৱে-ভূয়ে ফুৰি নাটক মঞ্চস্থ কৰাৰ প্ৰথা আৰম্ভ কৰিছিল। এই প্ৰথায়েই কালক্ৰমত অসমৰ অদ্বিতীয় 'ভ্ৰাম্যমান থিয়েটাৰ'ত পৰিণত হৈছে। কহিনুৰ অপেৰা পাৰ্টি গঠন দক্ষিণ গণকবাৰী অপেৰা পাৰ্টি ভঙাৰ পাছত ব্ৰজনাথ শৰ্মাই নগাঁৱৰ কচুবিল বাগানৰ বৰবাবু বিপিন চন্দ্ৰ বৰুৱা, অনাৰাম মহাজন আদি নাট্যপ্ৰেমী কেইজনমান লোকক লৈ ১৯৩০ চনত 'কহিনুৰ অপেৰা পাৰ্টি' গঢ়ি তোলে। এই গোটত মূল সহযোগী হয় নটসূৰ্য ফণী শৰ্মা। নাটকৰ সহ অভিনয়ৰ আৰম্ভনি 'কহিনুৰ অপেৰা পাৰ্টি' খোলাৰ পাছত ব্ৰজনাথ শৰ্মাই অসমীয়া নাটকত সহ: অভিনয় আৰম্ভ কৰাৰ চিন্তা কৰে। আৰু উপযুক্ত অভিনেত্ৰীত সন্ধান আৰম্ভ কৰে। প্ৰায় একেসময়তে জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই জয়মতী বোলছবি নিৰ্মানৰ বাবে অভিনেত্ৰী বিচাৰি ফুৰিছিল। ১৯৩০ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত ডুমডুমাৰ মঞ্চত প্ৰথমে ব্ৰজনাথ শৰ্মাই ছয় গৰাকী অভিনেত্ৰীৰে সহ: অভিনয়ৰ সূত্ৰপাত ঘটাবলৈ সক্ষম হয়। এই ছয়গৰাকী অভিনেত্ৰীৰ নাম আছিল: সৰ্বেশ্বৰী দাস, গোলাপী দাস, ফুলেশ্বৰী দাস, বিনোদা গগৈ, লাৱণ্য দাস আৰু শৈলবালা দেৱী। স্বাধীনতা সংগ্ৰামত যোগদান ১৯৩৬ চনত, কহিনুৰ অপেৰা পাৰ্টি বন্ধ কৰি দি তেখেতে ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত যোগ দিয়ে। এখেত বৰনগৰ কংগ্ৰছ সমিতিৰ উপ-সভাপতি আছিল। ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সময়ত ব্ৰজনাথ শৰ্মাই অহিংস পন্থাৰপৰা ফালৰি কাটি আহে আৰু বৰনগৰ বিমান বন্দৰ ধ্বংস আৰু সৰভোগ পুলিচ থানাৰ অগ্নিকাণ্ডত হাত উজান দিয়ে। ইয়াৰ বাবে তেখেতে ১৯৪৩ চনত তিনি বছৰৰ বাবে জেললৈ যাবলগীয়া হয়। জেলৰপৰা ওলাই তেখেতে ব্যৱসায়ত নামে। সমাজবাদী দলত যোগদান ১৯৪৭ চনত ভাৰত স্বাধীন হোৱাৰ পাছত, ব্ৰজনাথ শৰ্মাই কংগ্ৰেছৰ লগত সকলো সম্পৰ্ক ছেদ কৰি সমাজবাদী দলত যোগ দিয়ে। এই দলৰ পৰাই তেখেতে ১৯৫২ চনত নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দ্বীতা কৰি পৰাজয় বৰণ কৰে। ইয়াৰ পাছত তেখেত আকৌ নাটকৰ মাজলৈ ঘূৰি আহে। মৃত্যু ১৯৬০ চনৰ ১২ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে শ্বাস জনিত ৰোগত গুৱাহাটীত ব্ৰজনাথ শৰ্মাৰ মৃত্যু হয়। সন্মান জীৱিত অৱস্থাত ব্ৰজনাথ শৰ্মাক সম্বৰ্দ্ধনাৰ বাবে প্ৰথমে ৰাজহুৱা সন্মান জনোৱা হৈছিল ১৯৫৯ চনৰ ২৪ ডিচেম্বৰত। কমলাপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ সভাপতিত্বত অনুষ্ঠিত এই সভাত বিষ্ণু ৰাভা, চন্দ্ৰনাথ শৰ্মা, ফণী শৰ্মা আদিয়ে বক্তব্য ৰাখিছিল। ১৯৮৬ চনৰ স্মৃতি দিৱসৰ দিনা 'অনামিকা যুৱ শিল্পী সমাজে' তেজপুৰ সাহিত্য সভা ভৱনৰ সম্মুখত ব্ৰজনাথ শৰ্মাৰ আবক্ষ মূৰ্তি স্থাপন কৰে। এই স্থানত একেলগে আছে ত্ৰিমূৰ্তি 'জ্যোতি-বিষ্ণু-ফণী'ৰ আবক্ষ মূৰ্তি। লেখনী ব্ৰজনাথ শৰ্মাই পাঁচখন নাটক লিখি অভিনয় কৰোৱাইছিল। এই নাটক কেইখন এতিয়া বিচাৰি পোৱা নাযায়। আটাইকেইখন নাটকেই নাৰী চৰিত্ৰপ্ৰধান। নাটক বৰ্জিতা মনোমতী পতিতা কৰুণা উৰ্বশী আত্মজীৱনী বিপ্লৱী সহায়ক গ্ৰন্থ দাস, বাবুল জীৱন নাটৰ ভাৱৰীয়া (ব্ৰজনাথ শৰ্মাৰ উপন্যাসোপম জীৱনী) গুৱাহাটী ২০০২ 8176651524 তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি অসমীয়া নাট্যকাৰ অসমীয়া অভিনেতা মৃত ব্যক্তি অসমৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী

38781

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%80

বানপানী

বানপানী হ'ল সাধাৰণ পৰিস্থিতিত শুকান হৈ থকা পৃথিৱীৰ স্থলভাগ জলমগ্ন হোৱা অৱস্থা। সাধাৰণতে কোনো হ্ৰদ বা নদীৰ পানী বাঢ়ি ওফন্দি বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে। অত্যধিক বৰষুণ, বৰফ গলা আদি কাৰণতো বানপানী হয়। বোৱতী পানীয়ে গছ-গছনি, ঘৰ, জীৱ-জন্তু আদি উটুৱাই নিয়ে। ই বৰ্তমান যুগৰ এটা ভয়ংকৰ প্ৰাকৃতিক দূৰ্যোগ। ব্যুৎপত্তি বানপানী শব্দটো সংস্কৃত শব্দ ৱন্যাৰ পৰা আহিছে; যাৰ অৰ্থ হৈছে ডাঙৰ বননি, অৰণ্য, জঙ্গল। অসমীয়াত বান শব্দই হু হু কৰি বৰ বেগেৰে অহা ধলক বুজায়; অৰ্থাৎ অসমীয়াত বানপানী শব্দৰ অৰ্থ হৈছে বাঢ়নী পানী বা বৰকৈ বাঢ়ি নৈৰ পাৰ বুৰোৱা পানী। প্ৰকাৰ নদীৰ বানপানী নদীৰ বানপানীৰ বিশেষত্ব হৈছে এক বৰ্ধিত সময়ত ব্যাপক বৰষুণৰ ফলত ক্ৰমান্বয়ে নদীৰ পাৰ উপচি পৰে। নদীৰ বানপানীৰ দ্বাৰা আৱৰি থকা অঞ্চলবোৰ নদীৰ আকাৰ আৰু বৰষুণৰ পৰিমাণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। নদীৰ বানপানীৰ ফলত কেতিয়াবাহে প্ৰাণহানি হয় কিন্তু অপৰিসীম অৰ্থনৈতিক ক্ষতি কৰিব পাৰে। উপকূলীয় বানপানী তীব্ৰ বতাহ বা ধুমুহাৰ ফলত হয় যি উচ্চ জোৱাৰৰ সময়ত উপকূলৰ ফালে আগবাঢ়ে। যেতিয়া শক্তিশালী ঢৌৱে উপকূলৰ টিউন বা ডাইক ভাঙি পেলায়, অঞ্চলটো সাধাৰণতে বানপানী হয়। কম প্ৰতিৰক্ষা আৰু নিম্ন উচ্চতা থকা উপকূলীয় অঞ্চলবোৰ আটাইতকৈ বেছি প্ৰভাৱিত হয়। ভাঙনিটো মেৰামতি কৰাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ সময় হৈছে কম জোৱাৰৰ সময়ত। নগৰীয়া বানপানী নগৰীয়া বানপানীঃ এই বানপানী চহৰ বা নগৰ অঞ্চলত হয়। কাৰণ পানী নিষ্কাশন ব্যৱস্থাই অধিক পৰিমাণৰ বৰষুণ চম্ভালিব নোৱাৰে, যাৰ ফলত পানী জমা হৈ ৰাস্তা আৰু অট্টালিকাত বানপানীৰ সৃষ্টি হয়। ক্ষন্তেকীয়া বানপানী ক্ষন্তেকীয়া বানপানী: এইবোৰ হঠাৎ আৰু দ্ৰুতগতিত চলি থকা বানপানী, যিবোৰ ঠেক ভূখণ্ড বা সীমিত নিষ্কাশন ব্যৱস্থা থকা চহৰ অঞ্চলত হ’ব পাৰে। প্ৰচণ্ড বৰষুণ, বান্ধ বা বান্ধৰ বিকলতা, বা হঠাতে বৰফ বা ধ্বংসাৱশেষৰ জামৰ ফলত ফ্লেছ ফ্লাড হয়। প্লুভিয়াল বান প্লুভিয়াল বানঃ এইবোৰ হৈছে অত্যধিক বৰষুণৰ ফলত হোৱা বানপানী। যিয়ে নিষ্কাশন ব্যৱস্থাৰ ক্ষমতা অতিক্ৰম কৰে, যাৰ ফলত চহৰ অঞ্চলত পানী জমা হয়। বান্ধ ভঙা বান বান্ধ ভঙা বানঃ বান্ধ বা জলাশয়ৰ পৰা হঠাৎ পানী ওলাই যোৱাৰ ফলত এই বানপানীৰ সৃষ্টি হয়, যাৰ ফলত তলৰ পানীৰ মাত্ৰা দ্ৰুত আৰু ভয়াৱহভাৱে বৃদ্ধি পায়। বিপৰ্যয়জনক বানপানী বিপৰ্যয়জনক বানপানী: এইবোৰ চৰম আৰু বিৰল বানপানীয়ে ব্যাপক ধ্বংসলীলা আৰু জীৱন হেৰুৱাৰ সৃষ্টি কৰে, প্ৰায়ে প্ৰচণ্ড বৰষুণ, বান্ধ বিকলতা, ভূমিস্খলন আদি একাধিক কাৰকৰ সংমিশ্ৰণৰ বাবে। অসমৰ বানপানীৰ কাৰণ অসমৰ বাৰিষা নিৰ্ভৰ কৰে মৌচুমি বতাহৰ ওপৰত। মৌচুমি বায়ু আগতীয়া হলে বাৰিষা আগতীয়া হয়, শেহতীয়া হলে বাৰিষাও পলমকৈ হয়। সম্প্ৰতি হাবি-বন, পৰ্বত-পাহাৰ কাটি ভাঙি মানুহে বসবাস কৰিবলৈ লোৱা বাবে মৌচুমিৰ গতি অনিয়মীয়া হৈ প্ৰাৱল্য বাঢ়িছে। বৰষুণ হলে একেৰাহে ধৰাসাৰে হয়, নহলেবা তেনেই খৰাং হৈ থাকে। সাধাৰণতে জুন মাহৰ পৰা আৰম্ভ হৈ ছেপ্টেম্বৰ মাহত সমাপ্ত হোৱা বাৰিষাৰ সময়ত হোৱা প্ৰচণ্ড বৰষুণেই অসমৰ বানপানীৰ মূল কাৰণ। তিব্বতৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা আৰু চীন, ভাৰত, বাংলাদেশৰ মাজেৰে বৈ যোৱা ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীখনেই হৈছে এই বানপানীৰ প্ৰধান কাৰণ। বাৰিষাত নদীখনে বিপুল পৰিমাণৰ পানী কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে, যাৰ ফলত ৰাজ্যখনত বানপানীৰ সৃষ্টি হয়। অসমত বানপানীৰ সৃষ্টি কৰা আন প্ৰধান নদীসমূহ হ’ল বৰাক, সোৱণশিৰি, ধনশিৰি। নদীৰ পানী বহন কৰা ক্ষমতাতকৈ বেছি পানী বহন কৰিবলগীয়া হ'লেও বানপানী হয়, বিশেষকৈ নদীপথৰ কেঁকুৰী বা চাঁপযুক্ত অঞ্চলত। বানপানী সম্ভাব্য অঞ্চলৰ গৃহ আৰু ব্যৱসায় প্ৰায়েই বানপানীয়ে নষ্ট কৰে। ১৯৫০ চনৰ ভুঁইকঁপ পাছৰে পৰা অসমত প্ৰায়ে প্ৰতি বছৰে প্ৰৱল বানপানী হৈ থকা দেখা গৈছে। ভুঁইকঁপৰ জোঁকাৰনিত আমাৰ নদীবোৰৰ তলি দাং খাই উঠিছে, যাৰ ফলত অলপমান পানী জমা লেই পাৰ উপচি পৰে। অসমত বানপানী প্ৰতিবছৰে অসমৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহে নৈ কাষৰীয়া অঞ্চলসমূহত বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে। ২০১২ ভাৰত, বাংলাদেশ আৰু ম্যানমাৰত হোৱা নেৰানেপেৰা বাৰিষাৰ বৰষুণৰ বাবে ২০১২ চনত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বানপানীয়ে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহৰ দাঁতিত এক অভূতপূৰ্ব বান পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিছিল। বানপানী আৰু ভূমিস্খলনৰ ফলত ১২৪জন লোকৰ মৃত্যু হোৱাৰ লগতে প্ৰায় ছয় নিযুত লোক গৃহহীন হৈ পৰে। বানপানীৰ ফলত কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পৰে আৰু ১৬টা গঁড়কে ধৰি ৫৪০টা জীৱ-জন্তুৰ মৃত্যু হয়। ২০১৩ ২০১৩ চনত জুন মাহৰ শেষৰ ফালে চুবুৰীয়া ৰাজ্য অৰুণাচল প্ৰদেশ ৰাজ্যত হোৱা ধাৰাসাৰ বৰষুণৰ ফলত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহ উফন্দি পৰে আৰু কাষৰীয়া অঞ্চলসমূহত বানপানীত সৃষ্টি কৰে। এই বানপানীয়ে অসম ৰাজ্যৰ ২৭খন জিলাৰ ভিতৰত ১২খন জিলাত ১,০০,০০০ৰো অধিক লোক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰে। ২০১৫ ২০১৫ চনত অসমৰ বানপানী আগষ্ট মাহৰ শেষৰ ফালে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহৰ মাজেৰে চুবুৰীয়া অৰুণাচল প্ৰদেশ ৰাজ্যত হোৱা প্ৰচণ্ড বৰষুণৰ ফলত সংঘটিত হৈছিল। বানপানীৰ ফলত ৪২জন লোকৰ মৃত্যু হোৱাৰ লগতে অসংখ্য ভূমিস্খলন, পথ বন্ধ আৰু ২১খন জিলাৰ প্ৰায় ১৬.৫ লাখ লোক ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। এই বানপানীয়ে ২,১০০খন গাঁও প্ৰভাৱিত কৰে আৰু ৪,৪০,০০০ একৰ এলেকাৰ শস্য ধ্বংস কৰে। কেৱল ধুবুৰী জিলাতে ৪০০ৰো অধিক ও বানপানীত ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। ২০১৬ ২০১৬ চনৰ জুলাই মাহত উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ অসম ৰাজ্যত হোৱা ধাৰাসাৰ বৰষুণৰ ফলত বানপানীৰ সৃষ্টি হৈ প্ৰায় ১৮ লাখ লোক ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। এই বানপানীয়ে কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানখনৰ বৃহৎ এলেকা বুৰাই পেলাইছিল। ৰাজ্যিক দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনা কৰ্তৃপক্ষৰ প্ৰতিবেদন অনুসৰি ২০১৬ চনৰ ১ আগষ্টলৈকে ১৭ জুলাইৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা বানপানীৰ ফলত ২৮জন লোকৰ মৃত্যু হৈছে। ভাৰতৰ উত্তৰ-পূবৰ ৰাজ্যসমূহত ২০১৬ চনৰ জুলাই মাহত প্ৰচণ্ড বৰষুণ হৈছিল। ২০১৫ চনৰ জুলাই মাহত অসম ৰাজ্যত হোৱা বৰষুণতকৈ প্ৰায় ৬০% বেছি বৰষুণৰ সন্মুখীন হৈছিল। বৰষুণৰ ফলত বিভিন্ন নদীয়ে বানপানীৰ সৃষ্টি কৰে আৰু ৫ জুলাইত লখিমপুৰ, ধেমাজি, নগাঁও, যোৰহাট, গোলাঘাট, মৰিগাঁও আৰু বিশ্বনাথৰ সাতখন জিলাত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীয়ে বিপদৰ সীমাৰ স্তৰ অতিক্ৰম কৰিছিল। এই বানপানীয়ে ১৬ লাখতকৈ অধিক মানুহৰ জীৱন ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰিছে, আৰু মানুহে নিজৰ ঘৰ-বাৰী আৰু পশুধন পৰিত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল, ৰাজ্যখনৰ বহু অঞ্চলত শক্তি সঞ্চাৰণৰ লগতে মোবাইল ফোন নেটৱৰ্ক বাধাগ্ৰস্ত হৈছিল। প্ৰায় ৪,৯০,০০০ একৰ কৃষিভূমি বানপানীৰ ফলত ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়। অসম শাখা ভাৰতীয় চাহ সন্থা চমুকৈ ৰ হিচাপত অসম চাহৰ ২১-৩০% শস্যৰ ক্ষতি হয়। ২০১৭ ২০১৭ চনৰ জুলাই মাহত অসম ৰাজ্যৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পানী ওফন্দি উঠাৰ ফলত ভাৰতৰ চাৰিখন ৰাজ্য অসম, অৰুণাচল প্ৰদেশ, নাগালেণ্ড আৰু মণিপুৰত বানপানী হৈছিল। ২০১৭ চনৰ ১৪ জুলাইলৈকে বানপানীৰ ফলত কমেও ৮৫জন লোকৰ মৃত্যু হৈছে আৰু ৪ লাখ লোক ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে আৰু ৫,০০,০০০ লোক গৃহহীন হৈছে। বানপানীত প্ৰায় ৬০টা প্ৰাণী, বেছিভাগেই হৰিণ আৰু বনৰীয়া গাহৰিৰ মৃত্যু হয়। লখিমপুৰ, যোৰহাট, গোলাঘাট, শিৱসাগৰ, কাছাৰ, ধেমাজি, কৰিমগঞ্জ, শোণিতপুৰ, হোজাই, বিশ্বনাথ, মাজুলী, বৰপেটা, চিৰাং, নগাঁও আৰু নলবাৰীকে ধৰি অসম ৰাজ্যৰ ১৫খন জিলা এই বানৰ কবলত পৰে। ইয়াৰোপৰি এই বানে কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান, পবিতৰা বন্যপ্ৰাণী অভয়াৰণ্য আৰু নামেৰী ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ বৃহৎ অংশ প্লাৱিত কৰিছিল। ২০১৮ ২০১৮ চনত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উপনৈসমূহত হোৱা বানপানীয়ে সমগ্ৰ অসমৰ ধেমাজি, বৰপেটা, লখিমপুৰ, বিশ্বনাথ, মাজুলী আৰু ডিব্ৰুগড় জিলাৰ ৪.৫ লাখ লোকক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰিছিল। অসম ৰাজ্যিক দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনা প্ৰাধিকৰণৰ তথ্য অনুসৰি বছৰটোৰ প্ৰথমটো বানপানীৰ জোৱাৰত মুঠ ১২জন লোকে প্ৰাণ হেৰুৱাইছে। বানে চাৰিখন জিলাৰ ১১,২৪৩ হেক্টৰ কৃষিভূমি প্লাৱিত কৰি শস্যৰ ক্ষতি কৰে। ২০১৯ ২০১৯ চনৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ বানপানীয়ে ১৬ জুলাইলৈকে অসম ৰাজ্যৰ ৩০খন জিলাত মুঠ ৫২,৫৯,১৪২জন লোক, ১,৬৩,৯৬২.০২ হেক্টৰ শস্য এলেকা ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰিছিল। ৰাজ্যখনত ২০ জুলাইত মৃত্যুৰ সংখ্যা ৫৯লৈ বৃদ্ধি পাইছিল। ক্ষতিগ্ৰস্ত জিলাসমূহৰ কমেও ৩,০২৪খন গাঁও পানীৰ তলত থকাৰ লগতে ধেমাজি, লখিমপুৰ, বিশ্বনাথ, শোণিতপুৰ জিলা, দৰং, বৰপেটা, নলবাৰী, চিৰাং, বঙাইগাঁও, কোকৰাঝাৰ, ধুবুৰী, দক্ষিণ ছালমাৰা, গোৱালপাৰা, কামৰূপ, কামৰূপ মেট্ৰ', মৰিগাঁও, নগাঁও, কাৰ্বি আংলং, গোলাঘাট, যোৰহাট, ডিব্ৰুগড়, তিনিচুকীয়া, কাছাৰ আৰু কৰিমগঞ্জ জিলাত যথেষ্ট ক্ষতি কৰে। উল্লেখযোগ্য যে এই বানপানীৰ ঢৌত কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ ২৪০০টা বিপন্ন প্ৰজাতিৰ জীৱ আৰু ভাৰতীয় গঁড় বানপানীৰ ফলত বেয়াকৈ প্ৰভাৱিত হৈছিল। ২০২০ ২০২০ চনৰ মে' মাহত হোৱা প্ৰচণ্ড বৰষুণৰ ফলত ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অসমৰ প্ৰায় ৩০,০০০ লোক প্ৰভাৱিত হয় আৰু ৫খন জিলাৰ শস্যৰ অনিষ্টসাধন হয়। ২০২০ চনৰ অক্টোবৰ মাহলৈকে বানপানীয়ে পাঁচ নিযুততকৈ অধিক লোকক ক্ষতিগ্ৰস্ত কৰিছিল, ১২৩জন লোকৰ প্ৰাণ কাঢ়ি লৈছিল, ভূমিস্খলনৰ ফলত অতিৰিক্ত ২৬জন লোকৰ মৃত্যু হৈছিল, ৫৪৭৪খন গাঁও ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল আৰু এক লাখ পঞ্চাশ হাজাৰৰো অধিক লোকে সাহায্য শিবিৰত আশ্ৰয় লৈছিল। ২০২২ ২০২২ চনৰ মে’ মাহত উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ অসমত মাৰাত্মক বানপানীৰ সৃষ্টি হৈছিল। ৬ লাখ ৫০ হাজাৰতকৈ অধিক লোকক ঘৰৰ পৰা উচ্ছেদ কৰাৰ লগতে ২৫জন লোক নিহত হোৱাৰ খবৰ পোৱা গৈছে।তিনিদিনীয়া ধাৰাসাৰ বৰষুণৰ ফলত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পাৰ ফাটি যোৱাৰ পিছত ১৯০০খন গাঁও ডুব যায়। জুন মাহৰ ভিতৰত ৰাজ্যখনত দ্বিতীয়টো বানপানীৰ ফলত অধিক লোকে ক্ষতিগ্ৰস্ত হোৱাৰ লগতে প্ৰাণ কাঢ়ি লৈছে। আই এম ডিৰ মতে, ইয়াৰ মূল কাৰণ আছিল সমগ্ৰ ৰাজ্যত অতিৰিক্ত বৰষুণ। বানপানীৰ প্ৰভাৱ কুফল বানপানীৰ ফলত প্ৰায়ে অপৰিসীম ধ্বংস হয়। বানপানীৰ ফলত, বহুতো ব্যক্তি বা জীৱ জন্তুৰ জীৱন বিপদত পৰে আৰু বহুতো মানুহ, জীৱ জন্তু আহত হয় নতুবা মৃত্যু-মুখত পৰে, লগতে বানপানীয়ে ৰোগবৃদ্ধি কৰে। মেলেৰিয়া, কলেৰা, টাইফইড, ডেংগু ইত্যাদি ৰোগ হয়। বানপানীয়ে পৰিৱেশৰো ক্ষতিসাধন কৰে। ই মাটিৰ খহনীয়া আৰম্ভ কৰে, যিয়ে মাটিৰ স্থিৰতা হ্ৰাস কৰে। বানপানী হলে ঘৰ দুৱাৰৰ ক্ষয়-ক্ষতি হয়, শস্য পথাৰ নষ্ট হয়, ভঁৰালৰ শস্যও নষ্ট হয় বানপানীৰ সময়তে নদীৰ প্ৰবল খহনীয়াই ঘৰ -দুৱাৰ, ভেঁটি, খেতি পথাৰ খহায় লৈ যায়। বানপানীয়ে বহু একৰ মাটি খহাই নি গাঁও-নগৰ নিশ্চিহ্ন কৰিছে পৃথিৱীৰ বৃহত্তম নদী-দ্বীপ মাজুলীও বৰ্তমান খহনীয়াৰ গৰাহত। প্ৰলয়ংকাৰী বানত বহুত মানুহ সৰ্বহাৰা হয়। দীৰ্ঘম্যাদী সময়ত, বানপানীৰ ফলত দেশৰ অৰ্থনীতি,পৰ্য্যটন আদিৰ ওপৰতো প্ৰভাৱ পৰে। সুফল বানপানীয়ে বহুতো সুবিধাও কঢ়িয়াই আনিব পাৰে, যেনে ভূগৰ্ভস্থ পানীৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰা, মাটি অধিক উৰ্বৰ কৰা আদি। বানপানীৰ পানীয়ে শুষ্ক আৰু অৰ্ধশুষ্ক অঞ্চলত অতি প্ৰয়োজনীয় জলসম্পদ প্ৰদান কৰে য’ত বৰষুণৰ পৰিমাণ বছৰটোৰ ভিতৰতে অতি অসমভাৱে বিতৰণ হ’ব পাৰে আৰু কৃষিভূমিত জৈৱিকভাৱে কীট-পতংগৰ মৃত্যু হোৱাত সহায় কৰে। বিশেষকৈ নদীৰ কৰিডৰত পৰিৱেশ-তন্ত্ৰ বজাই ৰখাত মিঠা পানীৰ বানপানীয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে আৰু বানপানীপ্ৰৱণ সমভূমিৰ জৈৱ বৈচিত্ৰ্য বজাই ৰখাৰ ক্ষেত্ৰত ই এক মূল কাৰক। বানপানীয়ে হ্ৰদ আৰু নদীলৈ মাছৰ বাবে পুষ্টিকৰ খাদ্য কঢ়িয়াই আনিব পাৰে, যাৰ ফলত কেইবছৰমানৰ বাবে মীনপালনৰ ক্ষেত্ৰত লাভবান হ'ব পাৰি। কিছুমান মাছৰ প্ৰজাতিৰ বাবে প্লাৱিত সমভূমিয়ে পোনা মেলাৰ বাবে অতি উপযুক্ত স্থান গঠন কৰিব পাৰে আৰু পুষ্টি বা খাদ্যৰ মাত্ৰাও বৃদ্ধি পাব পাৰে। মাছে নতুন বাসস্থানত উপনীত হ’বলৈ বানপানীৰ সুবিধা গ্ৰহণ কৰে। বানপানীৰ ফলত খাদ্য উৎপাদন বৃদ্ধি পোৱাৰ ফলত চৰাইৰ সংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ ক্ষেত্ৰটো লাভৱান হ'ব পাৰি। টাইগ্ৰিছ-ইউফ্ৰেটিছ নদী, নীল নদী, সিন্ধু নদী, গংগা আৰু হালধীয়া নদী আদিৰ কাষৰীয়া প্ৰাচীন জনগোষ্ঠীসমূহৰ মংগলৰ বাবে সময়ে সময়ে বানপানী হোৱাটো অতি প্ৰয়োজনীয় আছিল। বানপানীপ্ৰৱণ অঞ্চলত নৱীকৰণযোগ্য শক্তিৰ উৎস জলবিদ্যুতৰ কাৰ্য্যক্ষমতাও অধিক। প্ৰতিৰোধ বানপানীৰ নিচিনা দুযোৰ্গবোৰ ঘনাই হৈ থাকিলে দেশৰ উন্নয়নমূলক আচঁনিসমূহ বাধাপ্ৰাপ্ত হয়। কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে তৎকালীন, হ্ৰস্বকালীন আৰু দীৰ্ঘকালীন এই তিনিটা পৰ্যায়ত বানপানী নিয়ন্ত্ৰনৰ নীতি গ্ৰহণ কৰে। অসম চৰকাৰে নৈবোৰত মথাউৰি দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিছে, কিন্তু মথাউৰিসমূহ পৰিকল্পিত নোহোৱাত বানপানী আহিলেই কোনোবা নহয় কোনোবা এখন নদীৰ মাথাউৰি আকস্মিকভাৱে ভাঙি যায় আৰু আন কোনো ঠাইত পানী ওলোৱা পথ বন্ধ কৰি হিতে বিপৰীত হোৱাদিহে হয়। অসমত স্থায়ীভাৱে বান-নিয়ন্ত্ৰন কৰিবলৈ হলে প্ৰধানকৈ নদীসমূহ নিয়ন্ত্ৰন কৰিব লাগিব, বিশেষকৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু বৰাক নৈ। অৱশ্যে এই কাম সহজসাধ্য নহয়। ইয়াৰ বাবে প্ৰচুৰ টকা আৰু অভিজ্ঞ কাৰিকৰী লোকৰ প্ৰয়োজন হব। বান-নিয়ন্ত্ৰনৰ দ্বাৰা অনাৱশ্যকীয় ঠাইৰ পৰা পানী উলিয়াই দি আৱশ্যকীয় ঠাইত যোগান ধৰিব পৰা যাব আৰু জলবিদ্যু উৎপাদন কৰিব পৰা হ'ব। তথ্য সংগ্ৰহ প্ৰাকৃতিক

24414

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A6%97%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%A5%20%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A7%B1%E0%A6%BE%20%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%28%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%A4%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%29

জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয় (স্বতন্ত্ৰ)

জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয় বা চমুকৈ জে বি কলেজ অসমৰ যোৰহাট জিলাৰ পুৰণি শিক্ষানুষ্ঠানসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। ই উজনি অসমৰ প্ৰথমখন মহাবিদ্যালয়। যোৰহাট চহৰৰ মাজমজিয়াতে বৰপাত্ৰ আলিত যোৰহাট কাছাৰী ময়দানৰ ঠিক সন্মুখতে মহাবিদ্যালয়খন অৱস্থিত। জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ক -ৰ গ্ৰেড মান ৩.১১) প্ৰদান কৰা হৈছে। ২০১৫ চনৰ অক্টোবৰত বিশ্ববিদ্যালয় অনুদান আয়োগে মহাবিদ্যালয়খনক ২০১৬-১৭ শৈক্ষিক বৰ্ষৰ পৰা বলৱৎ হোৱাকৈ ছবছৰৰ বাবে স্বায়ত্তশাসিত মৰ্যাদা প্ৰদান কৰে। ইতিহাস উজনি অসম মহাবিদ্যালয় নামেৰে ১৯৩০ চনৰ ১৯ আগষ্ট তাৰিখে মহাবিদ্যালয়খন স্থাপন কৰা হৈছিল। সেই বছৰৰে ৪ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখৰ আলোচনা সভাত মহাবিদ্যালয়খনৰ পৰিচালনা সমিতিয়ে লোৱা সিদ্ধান্তমৰ্মে শিক্ষানুষ্ঠানখনৰ নাম যোৰহাট মহাবিদ্যালয় ৰখা হয়। ১৯৩৮ চনত পুনৰ এক সিদ্ধান্তমৰ্মে এই নাম সলাই উজনি অসমৰ প্ৰথমগৰাকী স্নাতক জগন্নাথ বৰুৱাৰ নামত ৰখা হয়। অনুষ্ঠানটোৰ বাবে ভূমি আৰু বৰ্ত্তমানৰ কাৰ্যালয় ভৱন 'বৰপাত্ৰ কুটীৰ' দান কৰিছিল জগন্নাথ বৰুৱাৰ নাতি মুৰুলীধৰ বৰুৱাই। প্ৰতিষ্ঠাপকসকল জে বি কলেজৰ প্ৰতিষ্ঠাপক মুৰব্বী তথা অধ্যক্ষ আছিল পণ্ডিত কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ। সহকাৰী শিক্ষকসকল আছিল ক্ৰমে তুলসী নাৰায়ণ শৰ্মা, যজ্ঞেশ্বৰ শৰ্মা, ফণীধৰ দত্ত, প্ৰফুল্ল প্ৰাণ চাংকাকতী আৰু গুণগোবিন্দ দত্ত। এইকেইগৰাকী শিক্ষক আৰু ১৪ গৰাকী বিদ্যাৰ্থীৰে কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ তত্ত্বাৱধানত মহাবিদ্যালয়খনত আই.এ. শ্ৰেণীসমূহ আৰম্ভ কৰা হৈছিল। পিছলৈ ক্ৰমে আই. কম. কলা শাখাৰ স্নাতক, বাণিজ্যৰ স্নাতক, আই. এছ. ছি. আৰু বিজ্ঞানৰ স্নাতক শ্ৰেণীসমূহ খোলা হয়। ১৯৪৮ চনত এই মহাবিদ্যালয় গৌহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অন্তৰ্ভুক্ত হয় আৰু শেষত ১৯৬৫ চনত ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয় স্থাপন হোৱাৰ লগে লগে মহাবিদ্যালয়খনৰ পাঠ্যক্ৰম ইয়াৰ আওঁতালৈ আহে। অধ্যক্ষৰ তালিকা ১৯৩০ চনৰপৰা ২০২০ চনলৈকে মহাবিদ্যালয়খনত মুঠতে ওঠৰজন অধ্যক্ষই কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছে। বিভাগসমূহ মহাবিদ্যালয়খনত তলত উল্লিখিত ২২ টা বিভাগ আছে। অসমীয়া অৰ্থনীতি বিজ্ঞান ইতিহাস ইংৰাজী উদ্ভিদ বিজ্ঞান কম্পিউটাৰ বিজ্ঞান গণিত তৰ্কবিজ্ঞান আৰু দৰ্শন পদাৰ্থ বিজ্ঞান পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান প্ৰাণীবিজ্ঞান বাণিজ্য বাংলা ভূগোল ভূতত্ত্ব ৰসায়ন বিজ্ঞান ৰাজনীতি বিজ্ঞান সংস্কৃত হিন্দী সমাজতত্ব জৈৱ-প্ৰযুক্তি ইলেকট্ৰনিকছ পাঠ্যক্ৰম জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ত বৰ্তমান স্নাতক,স্নাতকোত্তৰ আৰু ডক্টৰেট ডিগ্ৰীৰ পাঠ্যক্ৰম ব্যৱস্থা আছে। তলৰ তালিকাত বৰ্তমানে উপলভ্য পাঠ্যক্ৰমৰ উল্লেখ আছে: স্নাতক পাঠ্যক্ৰম কলা শাখা ইংৰাজী বাংলা অসমীয়া অৰ্থনীতি বিজ্ঞান ৰাজনীতি বিজ্ঞান দৰ্শন ভূগোল পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান ইতিহাস গণিত সংস্কৃত সমাজতত্ব বিজ্ঞান শাখা পদাৰ্থ বিজ্ঞান ৰসায়ন বিজ্ঞান গণিত পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান ভূতত্ত্ব বিজ্ঞান উদ্ভিদ বিজ্ঞান প্ৰাণী বিজ্ঞান ছ কম্পিউটাৰ বিজ্ঞান জৈৱ-প্ৰযুক্তি পেছাদাৰী পাঠ্যক্ৰম: কম্পিউটাৰ ব্যৱহাৰৰ স্নাতক তথ্য-প্ৰযুক্তি বিজ্ঞান স্নাতক বাণিজ্য শাখা সাধাৰণ স্নাতক পাঠ্যক্ৰম মেজৰ: একাউণ্টিং এণ্ড ফাইনেঞ্চ, মাৰ্কেটিং ===স্নাতকোত্তৰ পাঠ্যক্ৰম(জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়) ভূগোল দৰ্শন অসমীয়া ইতিহাস বাণিজ্য গণিত পদাৰ্থ বিজ্ঞান ৰাজনীতি ইংৰাজী ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দূৰৱৰ্তী শিক্ষাৰ অধীনত বাণিজ্য অৰ্থনীতি ৰাজনীতি বুৰঞ্জী অসমীয়া গণিত সমাজবিজ্ঞান কম্পিউটাৰ ব্যৱহাৰৰ স্নাতকোত্তৰ ডিপ্ল'মা অন্যান্য সামূহিক আৰু আলংকৰিক মৎস্য পালন (এবছৰীয়া) হাৰ্ডৱেৰ মেইনটিনেন্স (এবছৰীয়া) আণ্ডাৰষ্টেণ্ডিং ফিল্ম ষ্টাডিজ এণ্ড ডিজিটেল ফিল্ম মেকিং পৰ্যটন আৰু ভ্ৰমণ ব্যৱস্থাপনা বিশেষ চিপিটি টেলী চাৰ্টিফিকেট কোৰ্ছ অন্যান্য সা-সুবিধাসমূহ পুথিভঁৰাল প্ৰতিষ্ঠাপক অধ্যক্ষ পণ্ডিত কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈৰ নামানুসৰি মহাবিদ্যালয়ৰ পুথিভঁৰালৰ নাম কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ পুথিভঁৰাল ৰখা হৈছে। ২০১১ চনৰ তথ্য অনুসৰি ইয়াত ৩৬,১৭৪খন পাঠ্যপুথি, ১০,৪৮৬খন সহায়ক গ্ৰন্থ থকাৰ লগতে অসমীয়া, হিন্দী, আৰু ইংৰাজী ভাষাৰ ৭২খন ৰাষ্ট্ৰীয় তথা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংবাদ পত্ৰিকা আৰ ১৬খন স্থানীয় তথা ৰাষ্ট্ৰীয় দৈনিক গ্ৰন্থাগাৰলৈ লোৱা হয়। গৱেষণাগাৰ বিজ্ঞান শাখাৰ বিভাগসমূহৰ একোটা আছুতীয়া গৱেষণাগাৰৰ লগতে কাৰ্যকৰী ইংৰাজী বিভাগৰ এক ভাষিক গৱেষণাগাৰ আছে। ইয়াৰ উপৰিও শিক্ষানুষ্ঠানখনৰ এটা ছাত্ৰাবাস, দুটা ছাত্ৰীনিবাস, এক ইনড'ৰ ষ্টেডিয়াম (ফণীধৰ দত্ত খেলঘৰ), এটা ব্যায়ামগাৰ,এটা স্বাস্থ্য কেন্দ্ৰ আৰু দুখন কেণ্টিন আছে। আলোচনী মহাবিদ্যালয়খনৰ বাৰ্ষিক মুখপত্ৰ হৈছে জেবিয়ান। আলোচনীখনৰ অনলাইন সংস্কৰণো উপলভ্য। মূল প্ৰাচীৰ পত্ৰিকা স্পন্দনৰ উপৰিও সকলো বিভাগৰ প্ৰতিটোৰে একোখনকৈ প্ৰাচীৰ পত্ৰিকা আছে। লগতে প্ৰয়াস, তৰংগ ইত্যাদি বাৰ্ষিক হাতেলিখা আলোচনীও অন্যতম সংযোজন। মহাবিদ্যালয়ৰ গীত জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰতীকত থকা শীৰ্ষক বিষয়বস্তুৰ আধাৰত মহাবিদ্যালয়ৰ সোণালী জয়ন্তী উদযাপনৰ সময়ৰ পৰা 'জ্যোতিৰ শিখা এই অনিৰ্বাণ' শীৰ্ষক গীত মহাবিদ্যালয়ৰ গীতৰূপে গ্ৰহণ কৰা হয়। গীতৰ গীতিকাৰ অমিয়ধৰ বৰুৱা, ৰোহিণীধৰ বৰুৱা আৰু যতীন্দ্ৰকুমাৰ বৰগোহাঞি আৰু সুৰকাৰ অমিয়ধৰ বৰুৱা। জ্যোতিৰ শিখা এই অনিৰ্বাণ জ্ঞানৰ শিখা এই অনিৰ্বাণ অনিৰ্বাণ পোহৰৰ মহা অভিযান॥ সত্য সুন্দৰ জ্ঞানেৰে মহান বিনাশি অসুন্দৰ আন্ধাৰ অজ্ঞান সোণোৱালী অতীতত জনাই প্ৰণাম নতুন প্ৰভাৰ পথে হ'ম আগুৱান॥ কলা-কৃষ্টি জ্ঞান-বিজ্ঞান সাধনাৰ লক্ষ্য জন কল্যাণ প্ৰজ্বলিত হওক জুৰি চিৰকাল জ্ঞানৰ শিখা চিৰ জ্যোতিষ্মান॥ মহাবিদ্যালয়ৰ সকলোবোৰ অনুষ্ঠানৰ আৰম্ভণিতে গীতটো পৰিবেশন কৰা হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ মহাবিদ্যালয়ৰ আনুষ্ঠানিক ৱেবছাইট আলোকচিত্ৰ ভঁৰাল অসমৰ মহাবিদ্যালয়সমূহ যোৰহাট জিলাৰ শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান যোৰহাট ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধীনস্থ

76841

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%9F%27

নাৰুহিট'

নাৰুহিট' (জাপানী ভাষাত: জন্ম: ২৩ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৬০) জাপানৰ সম্ৰাট। তেওঁ ক্ৰিচেণ্টিমাম সিংহাসনত আসীন হৈছিল ২০১৯ চনৰ ১ মে' তাৰিখে। তেওঁৰ শাসন কালৰ পৰাই জাপানৰ ৰেইৱা কালৰ আৰম্ভণি হৈছে। তেওঁৰ পিতৃ আকিহিট'ই জীৱিতাৱস্থাতেই ৰাজ্যভাৰ ত্যাগ কৰিছিল, যাৰ পাছত নাৰুহিট'ই তেওঁৰ পিতৃৰ পদবী গ্ৰহণ কৰিছিল। নাৰুহিট' পূৰ্বৰ সম্ৰাট আকিহিট' আৰু পূৰ্বৰ সম্ৰাজ্ঞী মিচিক'ৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ। জাপানৰ পৰম্পৰাগত সূচীৰ মতে, নাৰুহিট' জাপানৰ সম্ৰাট, যদিও ঐতিহাসিকভাৱে জাপানৰ ৰাজপৰিয়ালৰ প্ৰথম কেইজনমান সম্ৰাটৰ বিশেষ সাক্ষ্য পোৱা নাযায়। তেওঁ ২০২০ চনৰ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক্স আৰু ২০২০ চনৰ গ্ৰীষ্মকালীন পেৰালিম্পিক্স অধ্যক্ষ্য, তথা ৱৰ্ল্ড অৰ্গেনাইজেশ্যন অৱ দ্য স্কাউট মুভমেণ্টৰ সমৰ্থক। জন্ম, শিক্ষা আৰু ব্যক্তিগত জীৱন ১৯৬০ চনত ট'কিঅ' মহানগৰত নাৰুহিট'ৰ জন্ম হওঁতে পিতৃ আকিহিট' যুৱৰাজ আছিল। ১৯৮৯ চনৰ ৭ জানুৱাৰী তাৰিখে আকিহিট'ই জাপানৰ সম্ৰাটৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছিল, যাৰ লগে লগেই নাৰুহিট' জাপানৰ সিংহাসনৰ আপাত উত্তৰাধিকাৰী হৈ পৰিছিল। দুবছৰ পাছত, ১৯৯১ চনত তেওঁক আনুষ্ঠানিকভাৱে যুৱৰাজ ঘোষিত কৰা হৈছিল: তেওঁৰ নাম হিৰ'-ন'-মিয়া ৰখা হ'ল। নাৰুহিট'ই ট'কিঅ'ৰ গাকুশ্বুইন বিদ্যালয়ত আৰু পাছলৈ গাকুশ্বুইন বিশ্ববিদ্যালয়ত শিক্ষা লাভ কৰিছিল। তেওঁ গাকুশ্বুইন বিশ্ববিদ্যালয়ত বুৰঞ্জী অধ্যয়ন কৰিছিল। তাৰ পাছত তেওঁ অক্সফৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ মাৰ্টন মহাবিদ্যালয়ত ইংৰাজী অধ্যয়ন কৰিছিল। ১৯৯৩ চনত তেওঁ হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰা ছাত্ৰী আৰু কূটনীতিবিদ মাচাক' অ'ৱাডাৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হ'ল। অ'ৱাডাৰ সৈতে নাৰুহিট'ৰ এজনী পুত্ৰী আছে: আইক', ৰাজকুমাৰী ট'শ্বি। নাৰুহিট'ৰ জল-নীতি আৰু জল-সংৰক্ষণত ৰুচী আছে বুলি জনা যায়। তেওঁ এগৰাকী ভায়'লাবাদকো হয়। জাপানৰ যুৱৰাজ ১৯৯১ চনত নাৰুহিট'ক আনুষ্ঠানিকভাৱে জাপানৰ যুৱৰাজ ঘোষিত কৰা হৈছিল। যুৱৰাজ হিচাপে, তেওঁ ১৯৯৮ চনৰ শীতকালীন অলিম্পিক্স আৰু ১৯৯৮ চনৰ শীতকালীন পেৰালিম্পিক্সৰ এজন পৃষ্ঠপোষক আছিল। যুৱৰাজ হিচাপে নাৰুহিট'ই বিশ্বৰ স্কাউট আন্দোলনকো উৎসাহ যোগাইছিল। ২০০৬ চনত তেওঁ চতুৰ্দশ নিপ্পন জাম্ব'ৰিলৈ অতিথি হিচাপে গৈছিল, যি স্কাউট এচিচিয়েশ্যন অৱ জাপানৰ জাতীয় জাপানী জাম্ব'ৰি। ১৯৯৪ চনৰ পৰা যুৱৰাজ নাৰুহিট' জাপানী ৰে'ড ক্ৰছ চচাইটিৰ সন্মানসূচক উপ-সভাপতিও। ২০১২ চনত, দুসপ্তাহৰ বাবে নাৰুহিট'ই পিতৃ আকিহিট'ৰ সলনি জাপানৰ সম্ৰাটৰ ভাৰ বহন কৰিছিল। সেই সময়ত সম্ৰাট আকিহিট'ৰ হৃদয়ৰ বাইপাছ অস্তোপ্ৰচাৰ কৰা হৈছিল, যাৰ পাছত তেওঁ সুস্থ হৈ উঠিছিল। শ্বিজুকা আৰু য়ামানাশ্বি প্ৰিফেক্চাৰত নাৰুহিট'ৰ জন্মদিনক "ফুজি পৰ্বত" নাম দিয়া হৈছে, কাৰণ নাৰিহিট'ই এই পৰ্বতক পচন্দ কৰাৰ কথা কোৱা হয়। জাপানৰ সম্ৰাট ২০১৭ চনৰ ১ ডিচেম্বৰ তাৰিখে ঘোষণা কৰা হ'ল যে ২০১৯ চনৰ ৩০ এপ্ৰিল তাৰিখে তদানীন্তন সম্ৰাট আকিহিট'ই সিংহাসন ত্যাগ কৰিব, আৰু তাৰ পাছত ২০১৯ চনৰ ১ মে' তাৰিখে নাৰুহিট'ই জাপানৰ সম্ৰাটৰ পদবী লাভ কৰিব। ৩০ এপ্ৰিললৈকে জাপানৰ হেইচেই কাল আছিল। দিনটো শেষ হোৱাৰ লগে লগেই এই কালৰ অন্ত পৰিল। ১ মে' তাৰিখে নাৰুহিট'ই জাপানৰ সম্ৰাটৰ ভাৰ গ্ৰহণ কৰিলে আৰু ইয়াৰ লগে লগেই মধ্যৰাত্ৰিত জাপানৰ ৰেইৱা কালৰ আৰম্ভ হ'ল। নাৰুহিট'ৰ সম্ৰাটৰ শক্তি ৰাতিপুৱা পৰম্পৰাগতভাৱে আনুষ্ঠানিকভাৱে স্বীকৃত হ'ল। সম্ৰাট হিচাপে নিজৰ প্ৰথম বক্তৃতাত নাৰুহিট'ই প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে যে তেওঁ তেওঁৰ পিতৃ আকিহিট'ৰ শাসনৰ বিষয়ে গভীৰ চিন্তন কৰিব আৰু "ৰাজ্য আৰু জনতাৰ মাজৰ ঐক্যৰ চিহ্ন" হিচাপে নিজৰ সাংবিধানিক দায়িত্ব পালন কৰিব। জাপানৰ সংবিধানৰ ৪ নং দফা অনুযায়ী, নাৰুহিট'ৰ দায়িত্ব কেৱল ঔপচাৰিক, কোনো শাসকীয় শক্তিবিহীন। তেওঁ কোনো ৰাজনৈতিক মন্তব্যও প্ৰদান কৰিব নোৱাৰে। তেওঁ সংবিধানত লিখিত দায়িত্বহে পালন কৰিব পাৰে, আৰু তেনে কৰোঁতেও তেওঁ সাংবিধানিক নিতি-নিয়ম আৰু কেবিনেটৰ পৰামৰ্শৰে বাধিত। উদাহৰণস্বৰূপে, যদিও সম্ৰাটে জাপানৰ প্ৰধান মন্ত্ৰীক পদবীৰ ভাৰ প্ৰদান কৰে, তেওঁ নিজ ইচ্ছাৰে প্ৰধান মন্ত্ৰী চয়ন কৰিব নোৱাৰে। জাতীয় ডিয়েটে চয়ন কৰি দিয়া ব্যক্তিকহে তেওঁ প্ৰধান মন্ত্ৰীৰ দায়িত্ব প্ৰদান কৰিব পাৰে। ২০১৯ চনৰ ২২ অক্টোবৰত নাৰুহিট'ৰ সিংহাসন গ্ৰহণ কৰাৰ ৰীতি-নীতি ৰাজহুৱাকৈ পালন কৰা হ'ল। প্ৰাচীন কালৰ ৰীতি-নীতিৰেই এক ৰাজহুৱা ঘোষণা কৰা হ'ল। ২০২১ চনৰ ২৩ জুলাইত তেওঁ ২০২০ চনৰ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক্সৰ শুভাৰম্ভ ঘোষণা কৰিছিল, যি ট'কিঅ' মহানগৰত এবছৰ পলমকৈ অনুষ্ঠিত হৈছিল, ক'ভিড মহামাৰীৰ বাবে। তেওঁৰ ককাক, হিৰ'হিট'য়ো ১৯৬৪ চনত এই সন্মান লাভ কৰিছিল। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ জাপানৰ ব্যক্তি জীৱিত