Datasets:
Gholamreza
/
hafez

Dataset card Data Studio Files
xet
Community
cat_title
stringclasses
5 values
v_order
int64
1
116
v_position
int64
0
1
poem_text
stringlengths
15
47
poet_name
stringclasses
1 value
poem_id
int64
1
599
قصیده
19
0
مگیر چشم عنایت ز حال حافظ باز
حافظ
78
قصیده
20
1
وگرنه حال بگویم به آصف ثانی
حافظ
78
قصیده
21
0
وزیر شاه‌نشان خواجه‌ی زمین و زمان
حافظ
78
قصیده
22
1
که خرم است بدو حال انسی و جانی
حافظ
78
قصیده
23
0
قوام دولت دنیی محمد بن علی
حافظ
78
قصیده
24
1
که می‌درخشدش از چهره فر یزدانی
حافظ
78
قصیده
25
0
زهی حمیده خصالی که گاه فکر صواب
حافظ
78
قصیده
26
1
تو را رسد که کنی دعوی جهانبانی
حافظ
78
قصیده
27
0
طراز دولت باقی تو را همی‌زیبد
حافظ
78
قصیده
28
1
که همتت نبرد نام عالم فانی
حافظ
78
قصیده
29
0
اگر نه گنج عطای تو دستگیر شود
حافظ
78
قصیده
30
1
همه بسیط زمین رو نهد به ویرانی
حافظ
78
قصیده
31
0
تو را که صورت جسم تو را هیولایی است
حافظ
78
قصیده
32
1
چو جوهر ملکی در لباس انسانی
حافظ
78
قصیده
33
0
کدام پایه‌ی تعظیم نصب شاید کرد
حافظ
78
قصیده
34
1
که در مسالک فکرت نه برتر از آنی
حافظ
78
قصیده
35
0
درون خلوت کروبیان عالم قدس
حافظ
78
قصیده
36
1
صریر کلک تو باشد سماع روحانی
حافظ
78
قصیده
37
0
تو را رسد شکر آویز خواجگی گه جود
حافظ
78
قصیده
38
1
که آستین به کریمان عالم افشانی
حافظ
78
قصیده
39
0
صواعق سخطت را چگونه شرح دهم
حافظ
78
قصیده
40
1
نعوذ بالله از آن فتنه‌های طوفانی
حافظ
78
قصیده
41
0
سوابق کرمت را بیان چگونه کنم
حافظ
78
قصیده
42
1
تبارک‌الله از آن کارساز ربانی
حافظ
78
قصیده
43
0
کنون که شاهد گل را به جلوه‌گاه چمن
حافظ
78
قصیده
44
1
به جز نسیم صبا نیست همدم جانی
حافظ
78
قصیده
45
0
شقایق از پی سلطان گل سپارد باز
حافظ
78
قصیده
46
1
به بادبان صبا کله‌های نعمانی
حافظ
78
قصیده
47
0
بدان رسید ز سعی نسیم باد بهار
حافظ
78
قصیده
48
1
که لاف می‌زند از لطف روح حیوانی
حافظ
78
قصیده
49
0
سحرگهم چه خوش آمد که بلبلی گلبانگ
حافظ
78
قصیده
50
1
به غنچه می‌زد و می‌گفت در سخنرانی
حافظ
78
قصیده
51
0
که تنگدل چه نشینی ز پرده بیرون آی
حافظ
78
قصیده
52
1
که در خم است شرابی چو لعل رمانی
حافظ
78
قصیده
53
0
مکن که می نخوری بر جمال گل یک ماه
حافظ
78
قصیده
54
1
که باز ماه دگر می‌خوری پشیمانی
حافظ
78
قصیده
55
0
به شکر تهمت تکفیر کز میان برخاست
حافظ
78
قصیده
56
1
بکوش کز گل و مل داد عیش بستانی
حافظ
78
قصیده
57
0
جفا نه شیوه‌ی دین‌پروری بود حاشا
حافظ
78
قصیده
58
1
همه کرامت و لطف است شرع یزدانی
حافظ
78
قصیده
59
0
رموز سر اناالحق چه داند آن غافل
حافظ
78
قصیده
60
1
که منجذب نشد از جذبه‌های سبحانی
حافظ
78
قصیده
61
0
درون پرده‌ی گل غنچه بین که می‌سازد
حافظ
78
قصیده
62
1
ز بهر دیده‌ی خصم تو لعل پیکانی
حافظ
78
قصیده
63
0
طرب‌سرای وزیر است ساقیا مگذار
حافظ
78
قصیده
64
1
که غیر جام می آنجا کند گرانجانی
حافظ
78
قصیده
65
0
تو بودی آن دم صبح امید کز سر مهر
حافظ
78
قصیده
66
1
برآمدی و سر آمد شبان ظلمانی
حافظ
78
قصیده
67
0
شنیده‌ام که ز من یاد می‌کنی گه گه
حافظ
78
قصیده
68
1
ولی به مجلس خاص خودم نمی‌خوانی
حافظ
78
قصیده
69
0
طلب نمی‌کنی از من سخن جفا این است
حافظ
78
قصیده
70
1
وگرنه با تو چه بحث است در سخندانی
حافظ
78
قصیده
71
0
ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد
حافظ
78
قصیده
72
1
لطایف حکمی با کتاب قرآنی
حافظ
78
قصیده
73
0
هزار سال بقا بخشدت مدایح من
حافظ
78
قصیده
74
1
چنین نفیس متاعی به چون تو ارزانی
حافظ
78
قصیده
75
0
سخن دراز کشیدم ولی امیدم هست
حافظ
78
قصیده
76
1
که ذیل عفو بدین ماجرا بپوشانی
حافظ
78
قصیده
77
0
همیشه تا به بهاران هوا به صفحه‌ی باغ
حافظ
78
قصیده
78
1
هزار نقش نگارد ز خط ریحانی
حافظ
78
قصیده
79
0
به باغ ملک ز شاخ امل به عمر دراز
حافظ
78
قصیده
80
1
شکفته باد گل دولتت به آسانی
حافظ
78
قصیده
1
0
سپیده‌دم که صبا بوی لطف جان گیرد
حافظ
79
قصیده
2
1
چمن ز لطف هوا نکته برجنان گیرد
حافظ
79
قصیده
3
0
هوا ز نکهت گل در چمن تتق بندد
حافظ
79
قصیده
4
1
افق ز عکس شفق رنگ گلستان گیرد
حافظ
79
قصیده
5
0
نوای چنگ بدانسان زند صلای صبوح
حافظ
79
قصیده
6
1
که پیر صومعه راه در مغان گیرد
حافظ
79
قصیده
7
0
نکال شب که کند در قدح سیاهی مشک
حافظ
79
قصیده
8
1
در او شرار چراغ سحرگهان گیرد
حافظ
79
قصیده
9
0
شه سپهر چو زرین سپر کشد در روی
حافظ
79
قصیده
10
1
به تیغ صبح و عمود افق جهان گیرد
حافظ
79
قصیده
11
0
به رغم زال سیه شاهباز زرین بال
حافظ
79
قصیده
12
1
در این مقرنس زنگاری آشیان گیرد
حافظ
79
قصیده
13
0
به بزمگاه چمن رو که خوش تماشایی است
حافظ
79
قصیده
14
1
چو لاله کاسه‌ی نسرین و ارغوان گیرد
حافظ
79
قصیده
15
0
چو شهسوار فلک بنگرد به جام صبوح
حافظ
79
قصیده
16
1
که چون به شعشعه‌ی مهر خاوران گیرد
حافظ
79
قصیده
17
0
محیط شمس کشد سوی خویش در خوشاب
حافظ
79
قصیده
18
1
که تا به قبضه‌ی شمشیر زرفشان گیرد
حافظ
79
قصیده
19
0
صبا نگر که دمادم چو رند شاهدباز
حافظ
79
قصیده
20
1
گهی لب گل و گه زلف ضیمران گیرد
حافظ
79
قصیده
21
0
ز اتحاد هیولا و اختلاف صور
حافظ
79
قصیده
22
1
خرد ز هر گل نو، نقش صد بتان گیرد
حافظ
79
قصیده
23
0
من اندر آن که دم کیست این مبارک دم
حافظ
79
قصیده
24
1
که وقت صبح در این تیره خاکدان گیرد
حافظ
79
قصیده
25
0
چه حالت است که گل در سحر نماید روی
حافظ
79
قصیده
26
1
چه شعله است که در شمع آسمان گیرد
حافظ
79
قصیده
27
0
چرا به صد غم و حسرت سپهر دایره‌شکل
حافظ
79
قصیده
28
1
مرا چو نقطه‌ی پرگار در میان گیرد
حافظ
79
قصیده
29
0
ضمیر دل نگشایم به کس مرا آن به
حافظ
79
قصیده
30
1
که روزگار غیور است و ناگهان گیرد
حافظ
79
قصیده
31
0
چو شمع هر که به افشای راز شد مشغول
حافظ
79
قصیده
32
1
بسش زمانه چو مقراض در زبان گیرد
حافظ
79
قصیده
33
0
کجاست ساقی مه‌روی که من از سر مهر
حافظ
79
قصیده
34
1
چو چشم مست خودش ساغر گران گیرد
حافظ
79
قصیده
35
0
پیامی آورد از یار و در پی‌اش جامی
حافظ
79
قصیده
36
1
به شادی رخ آن یار مهربان گیرد
حافظ
79
قصیده
37
0
نوای مجلس ما چو برکشد مطرب
حافظ
79
قصیده
38
1
گهی عراق زند گاهی اصفهان گیرد
حافظ
79