Book,Page,LineNumber,Text
44,0047,001,นี้  จำแนกกรรมบถทั้งที่เป็นกุศลและอกุศลว่า  'ธรรมเหล่านี้เป็นกุศล 
44,0047,002,ธรรมเหล่านี้เป็นอกุศล  ธรรมเหล่านี้มีโทษ  ธรรมเหล่านี้ไม่มีโทษ 
44,0047,003,เหล่านี้วิญญูชนติเตียน  เหล่านี้วิญญูชนสรรเสริญ  เหล่านี้บุคคล
44,0047,004,สมาทานให้บริบูรณ์แล้ว  ย่อมเป็นไปเพื่อมิใช่ประโยชน์  เพื่อทุกข์
44,0047,005,เหล่านี้ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์  เพื่อสุข'  ดังนี้  ทำกรรมและวิบาก
44,0047,006,แห่งกรรมให้ปรากฏ  ราวกะแสดงโลกนี้และโลกหน้าโดยประจักษ์
44,0047,007,ยังผู้สดับให้กลับ (ใจ)  จากอกุศลธรรมทั้งหลาย  ให้ดำรงอยู่ในกุศล-
44,0047,008,"ธรรมทั้งหลาย  แสดงธรรม,  นี้ชื่อว่าธรรมทาน.  แต่ธรรมกถึกใด"
44,0047,009,ประกาศสัจจะทั้งหลายว่า  'ธรรมเหล่านี้พึงรู้ยิ่ง  เหล่านี้พึงกำหนดรู้
44,0047,010,เหล่านี้พึงละ  เหล่านี้พึงทำให้แจ้ง  เหล่านี้พึงเจริญ'  ดังนี้   แสดง
44,0047,011,"ปฏิปัตติธรรม  เพื่อบรรลุอมตะ,  นี้ชื่อธรรมทานที่ถึงความเป็นยอด."
44,0047,012,บทว่า  <B>เอตทคฺคํ</B>  ตัดบท  เป็น  <B>เอตํ  อคฺคํ.</B>  บทว่า  <B>ยทิทํ</B>  ความว่า
44,0047,013,บรรดาทานทั้ง ๒ นี้ ธรรมทานที่พระธรรมกถึกนั้นแสดง  นั่นเป็นยอด
44,0047,014,คือประเสริฐ  ได้แก่สูงสุด.  จริงอยู่  บุคคลอาศัยธรรมทานอันเป็น
44,0047,015,วิวัฏฏคามี  (มีปกติทำสัตว์ให้ถึงวิวัฏฏะ)  ย่อมพ้นจากความฉิบหาย
44,0047,016,"ทั้งปวง,  ย่อมล่วงวัฏฏทุกข์ทั้งสิ้น.  ก็ธรรมทานที่เป็นโลกิยะ  เป็นเหตุ"
44,0047,017,แห่งทานทั้งปวง  เป็นมูลแห่งทรัพย์สมบัติทุกอย่าง.  แม้อภัยทานก็พึง
44,0047,018,เห็นว่า  พระผู้มีพระภาคทรงสงเคราะห์ด้วยธรรมทาน  ในทานทั้ง ๒ นี้
44,0047,019,"เหมือนกัน."""
44,0047,020,"ในอรรถกถามงคลสูตรนี้  ท่านกล่าวว่า  ""ก็การแสดงธรรมที่"
44,0047,021,พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประกาศแล้ว  อันเป็นเหตุทุกข์และนำสุขมา