Book,Page,LineNumber,Text
44,0037,001,"ปฏิพัทธ์ในนางอุมมาทันตี  เมื่อไม่ได้นาง  จักสวรรคต,  เราควรถวาย "
44,0037,002,"ชีวิตพระองค์""  ดังนี้  แล้วสั่งบังคับอุปัฏฐากคนหนึ่งว่า  ""ท่านจงไป,"
44,0037,003,รุกขเจดีย์อันเป็นโพรงมีอยู่ในที่โน้น  เจ้าอย่าให้ใครรู้  จงนั่งภายใน
44,0037,004,"ต้นไม้,  เราไปในที่นั้นทำพลีกรรมแล้วจักกล่าวอย่างนี้,  ทีนั้นเจ้าจง"
44,0037,005,"กล่าวอย่างนี้.""  อุปัฏฐากนั้นกล่าวว่า ""ดีละ""  แล้วได้ไปในที่นั้น."
44,0037,006,แม้เสนาบดี  (ก็)  ไป ณ ที่นั้นในวันรุ่งขึ้น  ทำพลีกรรมแล้วกล่าวว่า
44,0037,007,"""ข้าแต่เทพเจ้า  พระราชาของพวกข้าพเจ้า  เมื่อมหรสพกำลังเป็นไป  ไม่"
44,0037,008,"ทรงเล่น  เข้าไปยังห้องอันเป็นสิริ  บ่นเพ้อบรรทมแล้ว,  พระองค์ทรง"
44,0037,009,"บ่นเพ้อ  อาศัยอะไร ?""  อุปัฏฐากนั้นเปลี่ยนเสียงแล้วกล่าวว่า  ""เสนาบดี"
44,0037,010,พระราชาของพวกท่าน  เป็นผู้มีพระหฤทัยปฏิพัทธ์ในนางอุมมาทันตี
44,0037,011,"ภรรยาของท่าน,  ถ้าพระองค์จักได้นาง  จักไม่สวรรคต,  ถ้าไม่ได้  จัก"
44,0037,012,"สวรรคต;  เพราะฉะนั้น  ท่านจงถวายนางแก่พระราชานั้น.""  เสนาบดีรับ"
44,0037,013,"ว่า ""ดีละ""  แล้วเข้าไปเฝ้าพระราชา  ทูลเรื่องนั้นแล้วกราบทูลว่า"
44,0037,014,"""พระเจ้าข้า  ข้าพระองค์ถวายนางอุมมาทันตีแด่พระองค์""  พระราชตรัส"
44,0037,015,"ถามว่า  ""อภิปารกะ  ผู้สหาย  แม้พวกยักษ์ย่อมรู้ความที่เราเพ้อ  เพราะ"
44,0037,016,"มีจิตปฏิพัทธ์ในนางอุมมาทันตีหรือ  ?""  เสนาบดีทูลว่า  ""ข้าแต่สมมติ-"
44,0037,017,"เทพ  พระเจ้าข้า.""  พระราชาทรงดำริว่า  ""ทราบว่า  ความที่เราลามก"
44,0037,018,"ชาวโลกทั้งปวงรู้แล้ว""   ทรงละอายพระหฤทัย  ดำรงอยู่ในธรรม"
44,0037,019,บรรเทาจิตปฏิพัทธ์ในนางอุมมาทันตีเสียได้  จึงมิได้ทรงรับนางไว้แล.
44,0037,020,เรื่องหญิงยากจน  มาในอรรถกถาอุมมาทันตีชาดกปัญญาสนิบาต.
44,0037,021,เรื่องแม้มีอาทิอย่างนี้ว่า  เรื่องพราหมณ์จูเฬกสาฎกในปาปวรรค