Book,Page,LineNumber,Text
44,0017,001,พร้อมด้วยลักษณะเป็นต้น  และด้วยอำนาจอุปาการะมีการได้น้ำนมและ 
44,0017,002,การเฝ้าเป็นต้น  ทานนั้นไม่ทรงถือเอา  เพราะไม่ประกอบด้วยลักษณะ
44,0017,003,แห่งทาน.  จริงอยู่  การบริจาควัตถุที่พึงให้ของตน  ด้วยอำนาจความ
44,0017,004,ปรารถนาเพื่ออนุเคราะห์และบูชา ชื่อว่าทาน.  การบริจาควัตถุที่พึงให้
44,0017,005,ด้วยอำนาจความกลัว  ความรัก  และความประสงค์สินบนเป็นต้น  หาชื่อ
44,0017,006,ว่าทานไม่  เพราะเป็นทานที่มีโทษ.  วัตถุ (ของกิน)  แม้เพียงคำ
44,0017,007,ครึ่งคำที่บุคคลให้แล้ว  ก็ไม่ทรงถือเอา  เพราะไม่สามารถในอันให้ผล
44,0017,008,ตามมุ่งหมาย เหตุความที่ทานที่พอแก่ความต้องการยังไม่บริบูรณ์.
44,0017,009,ก็ทานใด  บุคคลหวังเฉพาะผลโดยนัยเป็นต้นว่า  บุญอันสำเร็จด้วย
44,0017,010,ทานนี้นี่แหละ   จงเป็นไปเพื่อความเจริญประโยชนสุขต่อไป  แล้วให้
44,0017,011,แก่บรรดาสัตว์ดิรัจฉาน  มีสุนัขสุกรไก่และกาเป็นต้น  ชนิดใดชนิดหนึ่ง
44,0017,012,ซึ่งประสบเข้าแล้ว  พอแก่ความต้องการ  ทานนั้น  ทรงถือเอาว่า
44,0017,013,ทานในสัตว์ดิรัจฉาน.  ดิรัจฉานทานนั้น  ชื่อว่ามีอานิสงส์  ๑๐๐  เท่า
44,0017,014,เพราะให้อานิสงส์ ๕๐๐ คือให้อายุใน  ๑๐๐ อัตภาพ.  ให้วรรณะ  ให้
44,0017,015,สุขะ  ให้พละ  ให้ปฏิภาณใน ๑๐๐  อัตภาพ.  พึงทราบนัยในทานแม้สูง
44,0017,016,ขึ้นไปอย่างนั้น.  อนึ่ง  บุคคลมีชาวประมง  คนดักปลา  เป็นต้น  ผู้
44,0017,017,เลี้ยงชีวิตด้วยการเบียดเบียนสัตว์อื่น  ชื่อว่าปุถุนชนผู้ทุศีล  ทานที่ให้
44,0017,018,แก่ปุถุชนผู้ทุศีลผู้นั้น  มีอานิสงส์พันเท่า.  อนึ่ง  บุคคลผู้มีศีลเหมือนผู้มีศีล
44,0017,019,ไม่โอ้อวด  ไม่มีมายา  ไม่เบียดเบียนสัตว์อื่น  เลี้ยงชีวิตด้วยกสิกรรม
44,0017,020,หรือด้วยพาณิชกรรมโดยธรรมสม่ำเสมอชื่อว่าปุถุชนผู้มีศีล.  ทานที่ให้แก่
44,0017,021,ปุถุชนผู้มีศีลนั้น  มีอานิสงส์แสนเท่า.  อนึ่ง ดาบสผู้ได้อภิญญา ๕ อัน