Book,Page,LineNumber,Text
32,0025,001,[ มหากาลตายสมแก่บุรพกรรม ]
32,0025,002,ครั้งนั้น  ภิกษุหนุ่มและสามเณรทั้งหลาย  ถือหม้อน้ำดื่มไป
32,0025,003,"แต่เช้าตรู่  พบมหากาลนั้น  กล่าวว่า  "" อุบาสกฟังธรรมกถาอยู่"
32,0025,004,"ในวิหาร  ได้มรณะไม่สมควร ""  ดังนี้แล้ว  จึงได้กราบทูลแด่พระ"
32,0025,005,ศาสดา.
32,0025,006,"พระศาสดา  ตรัสว่า  "" อย่างนั้น  ภิกษุทั้งหลาย นาย<SUP>๑</SUP>กาลได้"
32,0025,007,"มรณะไม่สมควรในอัตภาพนี้, แต่เข้าได้มรณะสาควรแก่กรรมที่ทำ"
32,0025,008,"ไว้แล้วในกาลก่อนนั่นแล ""  อันภิกษุหนุ่มและสามเณรเหล่านั้นทูล"
32,0025,009,อาราธนา จึงตรัสบุรพกรรมของมหากาลนั้นว่า :-
32,0025,010,[ บุรพกรรมของมหากาล ]
32,0025,011,""" ดังได้สดับมา  ในอดีตกาล  พวกโจรซุ่มอยู่ที่ปากดงแห่ง"
32,0025,012,ปัจจันตคาม<SUP>๒</SUP>แห่งหนึ่ง  ในแคว้นของพระเจ้าพาราณสี.  พระราชาทรง
32,0025,013,ตั้งราชภัฏ<SUP>๓</SUP>คนหนึ่งไว้ที่ปากดง.  ราชภัฏนั้น  รับค่าจ้างแล้ว  ก็นำคนไป
32,0025,014,"จากฟากข้างนี้  สู่ฟากข้างโน้น,  นำคนจากฟากข้างโน้น  มาสู่ฟาก"
32,0025,015,ข้างนี้.
32,0025,016,ต่อมา  มนุษย์คนหนึ่ง  พาภริยารูปสวยของตนขึ้นสู่ยานน้อย
32,0025,017,"แล้ว ได้ไปถึงที่นั้น.  ราชภัฏ  พอเห็นหญิงนั้น  ก็เกิดสิเน่หา,  เมื่อ"
32,0025,018,"มนุษย์นั้น  แม้กล่าวว่า  "" นาย  ขอท่านจงช่วยกระผมทั้ง  ๒  ให้ผ่าน"
32,0025,019,"พ้นดงเถิด, ""  ก็ตอบว่า  "" บัดนี้  ค่ำมืดเสียแล้ว,  เช้าตรู่เถอะ  เรา"
32,0025,020,
32,0025,021,๑.  น่ามีมหาด้วย   ๒.  บ้านอยู่ริมเขตแดน   ๓.  คนอันพระราชาทรงชุบเลี้ยง  ได้แก่
32,0025,022,ข้าราชการ.