Book,Page,LineNumber,Text
32,0007,001,[ แก้อรรถ ]
32,0007,002,บรรดาบทเหล่านั้น  ในบทว่า <B> ยามํ </B> นี้  พระศาสดาทรงแสดง
32,0007,003,ทำวัยทั้ง  ๓  วัยใดวัยหนึ่งให้ชื่อว่า  ยาม   เพราะความที่พระองค์ทรง
32,0007,004,เป็นใหญ่ในธรรม  และเพราะความที่พระองค์ทรงฉลาดในเทศนาวิธี.
32,0007,005,เพราะเหตุนั้น  ในพระคาถานี้  บัณฑิตพึงทราบเนื้อความอย่างนี้ว่า
32,0007,006,""" ถ้าบุคคลทราบตนว่า เป็นที่รัก, พึงรักษาตนนั้น  ให้เป็นอันรักษาดี"
32,0007,007,"แล้ว;  คือพึงรักษาตนนั้น  โดยประการที่ตนเป็นอันรักษาดีแล้ว. """
32,0007,008,บรรดาชนผู้รักษาตนเหล่านั้น  ถ้าผู้เป็นคฤหัสถ์คิดว่า  ' จักรักษา
32,0007,009,"ตน, '  ดังนี้แล้ว  เข้าไปสู่ห้องที่เขาปิดไว้ให้เรียบร้อย  เป็นผู้มีอารักขา"
32,0007,010,"สมบูรณ์    อยู่บนพื้นปราสาทชั้นบนก็ดี,  ผู้เป็นบรรพชิต  อยู่ในถ้ำอัน"
32,0007,011,ปิดเรียบร้อย  มีประตูและหน้าต่างอันปิดแล้วก็ดี  ยังไม่ชื่อว่า  รักษา
32,0007,012,ตนเลย.  แต่ผู้เป็นคฤหัสถ์ ทำบุญทั้งหลายมีทานศีลเป็นต้นตามกำลัง
32,0007,013,"อยู่,  หรือผู้เป็นบรรพชิต  ถึงความขวนขวายในวัตร  ปฏิวัตร  ปริยัติ"
32,0007,014,และการทำไว้ในใจอยู่  ชื่อว่าย่อมรักษาตน.
32,0007,015,บุรุษผู้เป็นบัณฑิต  เมื่อไม่อาจ  ( ทำ )  อย่างนั้นได้ใน  ๓ วัย
32,0007,016,( ต้อง )  ประคับประคองตนไว้  แม้ในวัยใดวัยหนึ่งก็ได้เหมือนกัน.  ก็
32,0007,017,ถ้าผู้เป็นคฤหัสถ์  ไม่อาจทำกุศลได้ในปฐมวัย  เพราะความเป็นผู้หมกมุ่น
32,0007,018,"อยู่ในการเล่นไซร้,  ในมัชฌิมวัย  พึงเป็นผู้ไม่ประมาทบำเพ็ญกุศล."
32,0007,019,"ถ้าในมัชฌิมวัย  ยังต้องเลี้ยงบุตรและภรรยา  ไม่อาจบำเพ็ญกุศลได้ไซร้,"
32,0007,020,ในปัจฉิมวัย  พึงบำเพ็ญกุศลให้ได้.  ด้วยอาการแม้อย่างนี้  ตนต้องเป็น
32,0007,021,อันเขาประคับประคองแล้วทีเดียว.  แต่เมื่อเขาไม่ทำอย่างนั้น  ตน