Book,Page,LineNumber,Text
44,0028,001,นั้นให้  เพราะความโลภนั้นครอบงำไม่ได้.  พระอรรถกถาจารย์กล่าวว่า 
44,0028,002,<B>โย  หิ</B>  ดังนี้เป็นต้น  เพื่อแสดงคำทั้งสองนั้น  คือ  <B>น  ทาโส  น  สหาโย</B>
44,0028,003,โดยนัยอันคล้อยตาม  และโดยนัยอันตรงกันข้าม.  ทายกชื่อว่าเป็นทาส
44,0028,004,(แห่งทาน)  ให้  เพราะเป็นผู้เข้าไปใกล้ต่อความเป็นทาสแห่งตัณหา.
44,0028,005,ทายกชื่อว่า  เป็นสหายแห่งทานให้  เพราะสละความเป็นของไม่เป็นที่รัก
44,0028,006,แห่งไทยธรรมนั้น.  ทายกชื่อว่า  เป็นนายให้   เพราะเปลื้องตนจากความ
44,0028,007,เป็นทาสแห่งตัณหาในไทยธรรมนั้นครอบงำเป็นไป.  อีกอย่างหนึ่ง
44,0028,008,บุคคลใดชื่อว่าเป็นทายก  เพราะให้เป็นปกติ  ผู้นั้น  โดยประเภทแห่ง
44,0028,009,ความเป็นไปในทาน  มีประการเป็น ๓ คือ  ทาสแห่งทาน  สหายแห่งทาน
44,0028,010,นายแห่งทาน  เพื่อจะแสดงจำแนกความที่ทายกมีประการเป็น ๓ นั้น
44,0028,011,พระอรรถกถาจารย์จึงกล่าวว่า  <B>'โย  หิ'</B>  เป็นต้น.  ข้าวและน้ำ
44,0028,012,"เป็นต้น  ชื่อว่าทาน  เพราะอรรถว่าเป็นของควรให้,  บรรดาทายกทั้ง"
44,0028,013,๓  จำพวกนั้น  บุคคลชื่อว่าเป็นดุจทาส  เพราะเป็นไปในอำนาจวัตถุที่ตน
44,0028,014,"บริโภคเอง  เหตุที่ตนถูกตัณหาครอบงำ,  ชื่อว่าเป็นดุจทาส  เพราะเป็น"
44,0028,015,ไปในอำนาจ  แห่งวัตถุที่ตนไม่ให้แก่ชนเหล่าอื่น.  แม้เช่นนั้น  พระ
44,0028,016,อรรถกถาจารย์  กล่าวคำว่า  <B>'ทานสงฺขาตสฺส  เทยฺยธมฺมสฺส  ทาโส
44,0028,017,หุตฺวา'</B>  นี้  ก็ด้วยความที่ข้าวและน้ำเสมอกัน.  ทายกชื่อว่าเป็นสหายให้
44,0028,018,เพราะตั้งของที่ตนพึงบริโภค  และขอที่พึงให้แก่ชนอื่นไว้โดยเสมอ ๆ
44,0028,019,กัน.  ทายกชื่อว่าเป็นนายให้  เพราะไม่เป็นไปในอำนาจแห่งไทยธรรม
44,0028,020,เอง. [แต่]  ทำไทยธรรมนั้นให้เป็นไปในอำนาจของตน.  อีกนัยหนึ่ง
44,0028,021,ผู้ใดบริโภคของประณีตด้วยตน  ให้ของเลวแก่ผู้อื่น  ผู้นั้นชื่อว่าทาสแห่ง