Book,Page,LineNumber,Text
32,0002,001,[ นายช่างทำนกครุฑขี่หนีภัย ]
32,0002,002,"มาณพน้อยนั้น  คิดว่า  "" พระราชกุมารพระองค์นี้  จักผลาญ"
32,0002,003,"นายช่างให้ฉิบหายอย่างไม่ต้องสงสัย,  คนผู้มีศิลปะเป็นผู้หาค่ามิได้,"
32,0002,004,"เมื่อเรายังมีอยู่  เขาจงอย่าฉิบหาย,  เราจักให้สัญญาแก่เขา. ""  มาณพ"
32,0002,005,"น้อยนั้นเข้าไปหาเขาแล้ว  ถามว่า  "" การงานของท่านที่ปราสาทสำเร็จ"
32,0002,006,"แล้วหรือยัง ? ""  เมื่อเขาบอกว่า  "" สำเร็จแล้ว, ""  จึงกล่าวว่า  "" พระ"
32,0002,007,"ราชกุมารมีพระประสงค์จะผลาญท่านให้ฉิบหาย,  เพราะฉะนั้น  ท่านพึง"
32,0002,008,"รักษาตน  ( ให้ดี ). """
32,0002,009,"นายช่างพูดว่า  "" นาย  ท่านบอก  ( ความนั้น )  แก่ข้าพเจ้าทำ"
32,0002,010,"กรรมอันงามแล้ว,  ข้าพเจ้าจักทราบกิจที่ควรทำในเรื่องนี้ ""  ดังนี้แล้ว"
32,0002,011,"อันพระราชกุมารตรัสถามว่า  "" สหาย  การงานของท่านที่ปราสาท"
32,0002,012,"ของเราสำเร็จแล้วหรือ ? ""  จึงทูลว่า  "" ข้าแต่สมมติเทพ  การงาน"
32,0002,013,"( ที่ปราสาท )  ยังไม่สำเร็จก่อน,  ยังเหลืออีกมาก. """
32,0002,014,ราชกุมาร.  ชื่อว่าการงานอะไร ?  ยังเหลือ.
32,0002,015,นายช่าง.  ข้าแต่สมมติเทพ  ข้าพระองค์จักทูล  ( ให้ทรงทราบ )
32,0002,016,"ภายหลัง, ขอพระองค์จงตรัสสั่งให้ใคร ๆ  ขนไม้มาก่อนเถิด."
32,0002,017,ราชกุมาร.  จะให้ขนไม้ชนิดไหนเล่า ?
32,0002,018,นายช่าง.  ไม้แห้งหาแก่นมิได้  พระเจ้าข้า.
32,0002,019,ท่าวเธอ  ได้รับสั่งให้ขนมาให้แล้ว.  ลำดับนั้น  นายช่างทูลพระ
32,0002,020,"ราชกุมารนั้นว่า  "" ข้าแต่สมมติเทพ  จำเดิมแต่นี้  พระองค์ไม่พึงเสด็จ"
32,0002,021,มายังสำนักของข้าพระองค์  เพราะเมื่อข้าพระองค์  ทำการงานที่