Book,Page,LineNumber,Text
21,0030,001,แสดงธรรมเสร็จแล้ว  ลุกจากอาสนะ  ได้ไปวิหารแล้ว. 
21,0030,002,ฝ่ายนางมัลลิกาให้เรียกบุตรสะใภ้ทั้ง  ๓๒  คนมาแล้ว   สั่งสอนว่า
21,0030,003,"""สามีของพวกเธอไม่มีความผิด   ได้รับผลกรรมในชาติก่อนของตน,"
21,0030,004,"เธอทั้งหลายอย่าเศร้าโศก  อย่าปริเทวนาการ,  อย่าทำการผูกใจแค้น"
21,0030,005,"เบื้องบนพระราชา."""
21,0030,006,จารบุรุษของพระราชา  ฟังถ้อยคำนั้นแล้ว  กราบทูลความที่ชน
21,0030,007,เหล่านั้นไม่มีโทษแด่พระราชา.   พระราชาทรงถึงความสลดพระหฤทัย
21,0030,008,เสด็จไปนิเวศน์ของนางมัลลิกานั้น  ให้นางมัลลิกาและหญิงสะใภ้ของ
21,0030,009,นางอดโทษ  แล้วได้พระราชทานพรแก่นางมัลลิกา.  นางกราบทูลว่า
21,0030,010,"""พรจงเป็นพรอันหม่อมฉันรับไว้เถิด""   เมื่อพระราชานั้นเสด็จไป"
21,0030,011,"แล้ว,   ถวายภัตเพื่อผู้ตาย  อาบน้ำแล้ว  เข้าเฝ้าพระราชา  ทูลว่า"
21,0030,012,"""ขอเดชะ  พระองค์พระราชทานพรแก่หม่อมฉันแล้ว,  อนึ่ง  หม่อม"
21,0030,013,"ฉันไม่มีความต้องการด้วยของอื่น,   ขอพระองค์จงทรงอนุญาตให้ลูก"
21,0030,014,สะใภ้  ๓๒  คนของหม่อมฉัน   และตัวหม่อมฉัน  กลับไปเรือนแห่ง
21,0030,015,"ตระกูลเถิด."""
21,0030,016,พระราชาทรงรับแล้ว.   นางมัลลิกาส่งหญิงสะใภ้  ๓๒  คนไปสู่
21,0030,017,ตระกูลของตน ๆ ด้วยตนเอง.  (และฝ่าย)   นางได้ไปสู่เรือนแห่ง
21,0030,018,ตระกูลของตนในกุสินารานคร.
21,0030,019,ฝ่ายพระราชา  ได้พระราชทานตำแหน่งเสนาบดีแก่ทีฆการายนะ
21,0030,020,ผู้ซึ่งเป็นหลานพันธุละเสนาบดี.
21,0030,021,ก็ทีฆการายนะนั้น   เที่ยวแสวงหาโทษของพระราชาด้วยคิดอยู่