Book,Page,LineNumber,Text
41,0009,001,พรรณนาความแห่งคำเริ่มต้นและคาถาทูลถาม 
41,0009,002,[แก้  เอวมฺเม  สุตํ]
41,0009,003,[๖]  บัดนี้  ผู้ศึกษาพึงทราบความแห่งคำเริ่มต้น  ที่พระ
41,0009,004,อานนทเถระ  ผู้เมื่อจะชี้แจงเหตุเกิดแห่งมงคลสูตร  โดยอำนาจแห่ง
41,0009,005,คำถาม  กล่าวไว้แล้ว.
41,0009,006,"ในคำเริ่มต้นนั้น  คำว่า  <B>""เอวมฺเม  สุตํ""</B>  นี้  <B>เม</B>  ศัพท์  มี"
41,0009,007,"<B>มยา</B>  ศัพท์เป็นอรรถ,  <B>สุตํ</B> ศัพท์  มีวิญญาณอาศัยโสตทวารเป็นอรรถ"
41,0009,008,<B>เอวํ</B>  ศัพท์  มีอาการะ  นิทัสสนะ  และอวธารณะ  เป็นอรรถ.
41,0009,009,[เอวํ   ศัพท์  มีอาการะเป็นอรรถ]
41,0009,010,จริงอยู่  ด้วย  <B>เอวํ</B>  ศัพท์  ซึ่งมีอาการะเป็นอรรถนี้  พระเถระ
41,0009,011,ย่อมแสดงว่า  พระดำรัสของพระศาสดาเต็มไปด้วยนัยหลายหลากลึก
41,0009,012,โดยธรรม  อรรถ  เทศนา  และปฏิเวธ  เป็นสภาพที่สรรพสัตว์จะ
41,0009,013,"พึงเข้าไปกำหนดตามเหมาะแก่ภาษาของตน ๆ  ได้,  ใครจะสามารถรู้"
41,0009,014,แจ้งพระดำรัสนั้นโดยประการนั้นปวงได้.  ที่แท้แม้ข้าพเจ้าก็ฟังมาแล้ว
41,0009,015,โดยอาการอย่างหนึ่ง  คือทรงจำไว้ได้ด้วยวิถีแห่งโสตวิญญาณ  ซึ่งมี
41,0009,016,"โสตวิญญาณเป็นหัวหน้า."""
41,0009,017,[เอวํ  ศัพท์  มีนิทัสสนะเป็นอรรถ]
41,0009,018,ด้วย  <B>เอวํ</B>  ศัพท์  อันมีนิทัสสนะเป็นอรรถ  พระเถระย่อมชี้แจง
41,0009,019,พระสูตรทั้งสิ้นที่จะพึงกล่าวในบัดนี้.   จริงอยู่   พระเถระนั้นเมื่อจะ
41,0009,020,"เปลื้องตัวว่า  ""ข้าพเจ้ามิใช่สยัมภู,  พระสูตรนี้  ข้าพเจ้าก็มิได้กระทำ"