Book,Page,LineNumber,Text
21,0014,001,[เรื่องเกสวดาบส]
21,0014,002,ในอดีตกาล  เมื่อพระเจ้าพรหมทัต  เสวยราชสมบัติในพระ 
21,0014,003,นครพาราณสี  พระราชาทรงพระนามว่าเกสวะ  ทรงสละราชสมบัติ
21,0014,004,ผนวชเป็นฤาษี.   บุรุษ  ๕๐๐  คน  (ออก)   บวชตามพระราชานั้น.
21,0014,005,ท้าวเธอได้พระนามว่าเกสวดาบส.  อนึ่ง  นายภูษามาลาของพระองค์
21,0014,006,ก็ได้ตามบวชเป็นอันเตวาสิกนามว่ากัปปกะ  เกสวดาบสกับบริษัทอาศัย
21,0014,007,อยู่ในหิมวันตประเทศสิ้น  ๘  เดือน  ในฤดูฝน  เพื่อต้องการเสพรสเค็ม
21,0014,008,"และรสเปรี้ยว   ไปถึงกรุงพาราณสีแล้ว  เข้าไปสู่พระนครเพื่อภิกษุ,"
21,0014,009,ลำดับนั้น  พระราชาทอดพระเนตรเห็นดาบสนั้น  ทรงเลื่อมใส.  ทรง
21,0014,010,รับปฏิญญาเพื่อประโยชน์แก่การอยู่ในสำนักของพระองค์ตลอด  ๔  เดือน
21,0014,011,(นิมนต์)  ให้พักอยู่ในพระราชอุทยาน  ย่อมเสด็จไปสู่ที่บำรุงพระดาบส
21,0014,012,นั้น  ทั้งเย็นทั้งเช้า.  พวกดาบสที่เหลือพักอยู่   ๒-๓  วัน  รำคาญด้วย
21,0014,013,"เสียงอึงคะนึงต่าง ๆ มีเสียงช้างเป็นต้น<SUP>๑</SUP>  จึงกล่าวว่า  ""ท่านอาจารย์"
21,0014,014,"พวกกระผมรำคาญใจ,  จะไปละ"""
21,0014,015,เกสวะ.  จะไปไหนกัน ?  พ่อ.
21,0014,016,อันเตวาสิก.  ไปสู่หิมวันตประเทศ  ท่านอาจารย์.
21,0014,017,เกสวะ.   ในวันที่พวกเรามาทีเดียว  พระเจ้าแผ่นดินทรงรับ
21,0014,018,"ปฏิญญา  เพื่อประโยชน์แก่การอยู่ในที่นี้ตลอด  ๔  เดือน,  พวกเธอ"
21,0014,019,จักไปเสียอย่างไรเล่า  ?  พ่อ.
21,0014,020,"อันเตวาสิกกล่าวว่า  ""ท่านอาจารย์ไม่บอกพวกกระผมเสียก่อน"
21,0014,021,
21,0014,022,๑.  อันเสียงทั้งหลายมีเสียงช้างเป็นต้น  เบียดเบียนแล้ว.