text
stringlengths 33
45k
| url
stringlengths 33
141
| source
stringclasses 1
value | __index_level_0__
int64 314
1.02M
|
|---|---|---|---|
Campyloneurus rotundatus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Szepligeti in 1908.
rotundatus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Campyloneurus%20rotundatus | wikipedia | 94,725 |
Metopoplax is een geslacht van wantsen uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). Het geslacht werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Franz Xaver Fieber in 1860.
Soorten
Het genus bevat de volgende soorten:
Metopoplax ditomoides (A. Costa, 1847)
Metopoplax fuscinervis Stål, 1872
Metopoplax origani (Kolenati, 1845)
Lygaeidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Metopoplax | wikipedia | 870,507 |
Een octrooi of patent is in België een exclusief (uitsluitend) recht tot het industrieel maken of verkopen van een product of anderszins het exploiteren van een uitvinding. Een octrooi dat binnen België geldend is, kan voor enkel België zijn verleend via de Dienst voor de Intellectuele Eigendom of voor een groter gebied, zoals de meeste Europese landen via het Europees Octrooibureau.
Aanvraagprocedure voor een Belgisch octrooi
Een Belgisch octrooi is enkel geldig binnen België. Er waren voorheen 2 types: een Belgisch octrooi met geldigheidstermijn van 20 jaar en een Belgisch octrooi met geldigheidstermijn van 6 jaar. Tegenwoordig kan enkel nog een 20-jarig octrooi verkregen worden.
Een uitvinder kan zich voor deskundige hulp bij het doorlopen van de aanvraagprocedure richten tot een octrooigemachtigde. Dit is een specialist die de aanvrager vertegenwoordigt tijdens de aanvraagprocedure en bijstaat bij de verdere administratieve opvolging van het dossier.
Voor een Belgisch octrooi behelst de procedure van uitvinding tot octrooi de volgende stappen:
1. Nagaan van de octrooieerbaarheid
Enkel uitvindingen van technische aard komen in aanmerking voor octrooibescherming. Een uitvinding kan een product, vervaardigingsprocedé of uitvoeringstechniek zijn. Ontdekkingen, wetenschappelijke theorieën, wiskundige methoden en esthetische vormgeving zijn niet octrooieerbaar.
Een uitvinding dient te voldoen aan de criteria betreffende
nieuwheid;
uitvinderswerkzaamheid;
industriële toepasbaarheid.
2. Opmaken van het aanvraagdossier
Een octrooiaanvraagdossier bestaat uit de volgende documenten:
verzoekschrift tot verlening van een octrooi;
een beschrijving van de uitvinding;
conclusies (of claims);
tekeningen;
samenvatting (of abstract).
Voor een Belgische octrooiaanvraag is de taal naar keuze Nederlands, Frans of Duits.
3. Indienen van de aanvraag
In België kan elke persoon met een woonplaats of vestiging in de EU een aanvraag voor een Belgisch octrooi indienen bij de Dienst voor de Intellectuele Eigendom. Personen zonder woonplaats of vestiging in de EU dienen via een erkende octrooigemachtigde te werk te gaan.
Bij indiening van de octrooiaanvraag wordt aan het dossier een indieningsdatum toegekend. Voor landen die het Verdrag van Parijs van 1883 hebben goedgekeurd, legt de indieningsdatum een voorrang vast in andere lidstaten van het verdrag zodat de octrooibescherming later naar deze landen kan worden uitgebreid indien gewenst. De voorrangstermijn bedraagt 12 maanden na de datum van de eerste indiening. Praktisch gezien betekent dit dat een aanvrager, na het indienen van een octrooiaanvraag, 12 maanden de tijd heeft om te beslissen in welke bijkomende landen octrooibescherming aangewezen is.
4. Onderzoek van de aanvraag
In het formeel onderzoek wordt het octrooiaanvraagdossier gecontroleerd op volledigheid en vorm. Dit onderzoek kan aanleiding tot een verzoek verbeteringen of regularisaties aan te brengen in het aanvraagdossier.
In het nieuwheidsonderzoek wordt de uitvinding beoordeeld op nieuwheid en eenheid van uitvinding. Voor een Belgisch octrooi dient een nieuwheidsonderzoek te worden uitgevoerd indien de volledige beschermingsduur van 20 jaar is gewenst. Een octrooi met een beperkte duur van 6 jaar kon vroeger worden verkregen zonder nieuwheidsonderzoek. Het nieuwheidsrapport voor een Belgische octrooiaanvraag wordt 9 maanden na de indieningsdatum geleverd.
Op basis van het verslag van het nieuwheidsonderzoek wordt de aanvrager eventueel verzocht wijzigingen in het aanvraagdossier aan te brengen of de octrooiaanvraag in te trekken. Een nieuwheidsonderzoek biedt geen absolute garantie tegen betwisting in de rechtbank.
5. Verlening van het octrooi
De inhoud van een octrooi blijft geheim tussen de indieningsdatum en de publicatiedatum. Achttien maanden na de indieningsdatum wordt het integrale octrooidossier gepubliceerd. Dit geldt voor zowel de Belgische, de Europese als de internationale procedure.
Een Belgisch octrooi voor 20 jaar wordt ten vroegste verleend 18 maanden na de indieningsdatum en dat indien het nieuwheidsonderzoek positief is.
6. Instandhouding van het octrooi
Nietigverklaring
Een verleend octrooi kan geheel of gedeeltelijk nietig worden verklaard door de rechtbank indien achteraf blijkt dat niet voldaan is aan een van de drie geldigheidscriteria. Elke partij kan een vordering tot nietigverklaring instellen tegen een Belgisch octrooi bij een Belgische rechtbank (alleen rechtbanken gevestigd in dezelfde plaats als een hof van beroep zijn bevoegd).
Inbreuk
Inbreuk, of de schending van het alleenrecht tot exploitatie van de octrooihouder, valt onder de bevoegdheid van de nationale rechtbank van het land waarin het octrooi geldt. Het is de verantwoordelijkheid van de octrooihouder om inbreuk op te sporen en aan te klagen. Elke inbreuk wordt bestraft met een onmiddellijke stopzetting van de inbreuk makende activiteiten, een boete en de verplichting tot een volledige schadeloosstelling van de octrooihouder.
Wijzigingen
Iedere verandering in de staat van een octrooi, zoals overdracht van eigendom (verkoop) of verstrekking van een licentie (toelating de uitvinding na te maken tegen betaling), dient te worden meegedeeld aan het nationaal octrooibureau, de Dienst voor de Intellectuele Eigendom.
Taksen
Om een octrooi in stand te houden dienen jaarlijks taksen te worden betaald. Het octrooi blijft geldig zolang de jaarlijkse instandhoudingstaksen worden betaald. Het is niet mogelijk het achteraf terug te ‘activeren’. Het is niet mogelijk het te verlengen na afloop van de 20 jaar.
Zie ook
Benelux Patent Platform
Externe links
Benelux Octrooi Platform (België)
Dienst voor de Intellectuele Eigendom
Intellectuele-eigendomsrecht | https://nl.wikipedia.org/wiki/Octrooi%20in%20Belgi%C3%AB | wikipedia | 935,188 |
S1NGLE is een Nederlandse stripreeks van Peter de Wit en Hanco Kolk, die sinds 2001 bestaat. De stripreeks gaat over drie vriendinnen die samen in een ziekenhuis werken. Sinds 2013 wordt het drietal vergezeld door een vierde figuur, Floor, wier naam door lezers werd gekozen. De strip verschijnt in verschillende kranten.
Naar aanleiding van de strip is er ook een televisieserie gemaakt met Bracha van Doesburgh, Eva Van Der Gucht en Katja Schuurman.
Personages
Fatima
Nienke
Stella
Floor
Dokter van Swieten
Dokter Bernard
Publicatie
Albums
Buitenreeks
Mam, met mij (Uitgeverij De Harmonie, 2008)
Handjes thuis, dokter Van Swieten! (Uitgeverij De Harmonie, 2010)
Nederlandse stripreeks
Comic House
Krantenstrip
Gagstrip | https://nl.wikipedia.org/wiki/S1NGLE%20%28stripreeks%29 | wikipedia | 245,848 |
Dit artikel gaat over de wedstrijd in de groepsfase in groep B tussen Frankrijk en Albanië die gespeeld werd op woensdag 15 juni tijdens het Europees kampioenschap voetbal 2016. Het duel was voor beide landen de tweede groepswedstrijd.
Voorafgaand aan de wedstrijd
Frankrijk stond bij aanvang van het toernooi op de zeventiende plaats van de FIFA-wereldranglijst, Albanië op de tweeënveertigste.
De nationale elftallen van Albanië en Frankrijk speelden zes keer eerder tegen elkaar. Eenmaal won Albanië en Frankrijk was vier keer te sterk. De Albanezen scoorden drie keer tegen de Fransen, die tot twaalf treffers kwamen.
In de eerste groepswedstrijd tegen Roemenië won Frankrijk met 2–1. Na de openingstreffer van Olivier Giroud tekende Bogdan Stancu vanaf de strafschopstip voor de gelijkmaker. Dimitri Payet schoot uiteindelijk de winnende binnen voor de Fransen. Zwitserland speelde tegen Zwitserland en verloor met 0–1 door een vroeg doelpunt van verdediger Fabian Schär.
Wedstrijdgegevens
Zie ook
Albanië op het Europees kampioenschap voetbal 2016
Frankrijk op het Europees kampioenschap voetbal 2016
Lijst van voetbalinterlands Albanië - Frankrijk
Wedstrijden
A
Frankrijk
Albanië
Sportevenement in Marseille | https://nl.wikipedia.org/wiki/Europees%20kampioenschap%20voetbal%202016%20%28Groep%20A%29%20Frankrijk%20-%20Albani%C3%AB | wikipedia | 470,837 |
Tetraleurodes selachidentata is een halfvleugelig insect uit de familie witte vliegen (Aleyrodidae), onderfamilie Aleyrodinae.
De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Bink-Moenen in 1983.
Witte vliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tetraleurodes%20selachidentata | wikipedia | 28,523 |
Bielanka (Neder-Silezië), is een dorp in het Poolse woiwodschap Neder-Silezië, in powiat Lwówecki.
Bielanka (powiat Gorlicki) is een dorp in het Poolse woiwodschap Klein-Polen, in powiat Gorlicki.
Bielanka (powiat Nowotarski) is een dorp in het Poolse woiwodschap Klein-Polen, in powiat Nowotarski. | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bielanka | wikipedia | 488,890 |
De Federatie van Nigeria was van 1960 tot 1963 een onafhankelijk land binnen het Gemenebest van Naties met de Britse koningin Elizabeth II als staatshoofd (een Commonwealth realm). Het land ontstond op 1 oktober 1960 toen de Kolonie en Protectoraat Nigeria onafhankelijk werd van het Verenigd Koninkrijk. Op 31 mei 1961 werd het noordelijke deel van Brits-Kameroen bij Nigeria gevoegd (het zuidelijke deel werd later dat jaar bij Kameroen gevoegd). Op 1 oktober 1963 werd de monarchie afgeschaft en de Federale Republiek Nigeria uitgeroepen.
Bestuur
De Britse koningin Elizabeth II was staatshoofd van Nigeria als zijnde de Koningin van Nigeria. De koningin werd in haar functie vertegenwoordigd door een gouverneur-generaal. Tot 16 november 1960 was dit James Wilson Robertson, daarna, tot de uitroeping van de republiek, Nnamdi Azikiwe. Nnamdi Azikiwe werd na de uitroeping van de republiek de eerste president van Nigeria. In de periode dat Nigeria een monarchie was, heeft de koningin het land nooit bezocht. Daarvoor (in 1956, toen het nog een kolonie was) en daarna (in 2003, toen het een republiek was) is Elizabeth II wel in Nigeria geweest.
De premier van Nigeria was Abubakar Tafawa Balewa. Na de uitroeping van de republiek bleef hij premier totdat hij bij de staatsgreep van 15 januari 1966 om het leven kwam. De post van premier werd daarna afgeschaft.
Nigeria
Geschiedenis van Nigeria | https://nl.wikipedia.org/wiki/Federatie%20van%20Nigeria | wikipedia | 655,823 |
Scalptia obliquata is een slakkensoort uit de familie van de Cancellariidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1822 door Lamarck.
Cancellariidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Scalptia%20obliquata | wikipedia | 850,645 |
Epitomus infuscatus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Gravenhorst in 1829.
Gewone sluipwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Epitomus%20infuscatus | wikipedia | 883,460 |
Tipula (Eumicrotipula) atrovelutina is een tweevleugelige uit de familie langpootmuggen (Tipulidae). De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
atrovelutina
Langpootmug uit het Neotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tipula%20%28Eumicrotipula%29%20atrovelutina | wikipedia | 875,937 |
De Begraafplaats van Briastre is een gemeentelijke begraafplaats in de Franse gemeente Briastre (Noorderdepartement). De begraafplaats ligt 650 meter ten noorden van het centrum (Église Saint-Pierre) langs de Rue du Dr. Eloire.
Brits oorlogsgraf
Op de begraafplaats ligt het graf van Alfred John Harold Ryder Widdowson, onderluitenant bij het South Lancashire Regiment. Hij sneuvelde op 25 oktober 1914. Zijn graf wordt door de gemeente onderhouden en staat bij de Commonwealth War Graves Commission geregistreerd onder Briastre Communal Cemetery.
Op het grondgebied van de gemeente ligt ook de Britse militaire begraafplaats Belle Vue British Cemetery.
Briastre
Briastre | https://nl.wikipedia.org/wiki/Begraafplaats%20van%20Briastre | wikipedia | 415,809 |
Microlestes decellei is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1968 door Mateu.
decellei | https://nl.wikipedia.org/wiki/Microlestes%20decellei | wikipedia | 438,626 |
Volvarina laurauae is een slakkensoort uit de familie van de Marginellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2007 door Espinosa & Ortea.
Marginellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Volvarina%20laurauae | wikipedia | 47,021 |
Syzeuctus insolitus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Chandra in 1976.
insolitus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Syzeuctus%20insolitus | wikipedia | 185,544 |
Corydoras condiscipulus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de pantsermeervallen (Callichthyidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1980 door Nijssen & Isbrücker.
Pantsermeervallen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Corydoras%20condiscipulus | wikipedia | 691,021 |
Het seizoen 1994/1995 van FC Groningen was het 24ste jaar in het Nederlandse betaald voetbal voor de club uit Groningen, waarbij het voor het vijftiende opeenvolgende jaar uit kwam in de Eredivisie.
Onder de leiding van Hans Westerhof eindigde men op een dertiende plaats in de eindrangschikking van de Eredivisie, één positie hoger dan het voorgaande seizoen. In het KNVB bekertoernooi werd men in de eerste ronde uitgeschakeld door Feyenoord.
Selectie
Eredivisie
Wedstrijden
Eindstand
KNVB Beker
Wedstrijden
1995
Groningen | https://nl.wikipedia.org/wiki/FC%20Groningen%20in%20het%20seizoen%201994/95 | wikipedia | 990,176 |
Comitas ensyuensis is een slakkensoort uit de familie van de Pseudomelatomidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1977 door Shikama.
Pseudomelatomidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Comitas%20ensyuensis | wikipedia | 20,832 |
Notoxaea is een geslacht van vliesvleugelige insecten uit de familie Andrenidae
Soorten
N. ferruginea (Friese, 1898)
Andrenidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Notoxaea | wikipedia | 247,130 |
Terebelliformia zijn een onderorde van borstelwormen.
Families
Alvinellidae Desbruyères & Laubier, 1986
Ampharetidae Malmgren, 1866
Pectinariidae Quatrefages, 1866
Terebellidae Johnston, 1846
Trichobranchidae Malmgren, 1866
Synoniemen
Telothelepodidae Nogueira, Fitzhugh & Hutchings, 2013 => Terebellidae Johnston, 1846
Amphictenidae Grube, 1850 => Pectinariidae Quatrefages, 1866
Terebellida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Terebelliformia | wikipedia | 527,221 |
Siriella wadai is een aasgarnalensoort uit de familie van de Mysidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1964 door Ii.
Aasgarnalen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Siriella%20wadai | wikipedia | 939,393 |
Cyphon grande is een keversoort uit de familie moerasweekschilden (Scirtidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1934 gepubliceerd door Maurice Pic.
Moerasweekschilden | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyphon%20grande | wikipedia | 765,489 |
Apanteles symmysta is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Nixon in 1965.
symmysta | https://nl.wikipedia.org/wiki/Apanteles%20symmysta | wikipedia | 647,909 |
Clemensia pontenova is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Dognin.
Clemensia | https://nl.wikipedia.org/wiki/Clemensia%20pontenova | wikipedia | 329,679 |
Peoria rostrella is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Ragonot.
rostrella | https://nl.wikipedia.org/wiki/Peoria%20rostrella | wikipedia | 312,401 |
Marcos da Silva França (Salvador (Bahia), 10 september 1989) is een Braziliaans voetballer die als aanvaller speelt onder de naam Keno.
Loopbaan
Keno begon bij América (SE) en brak door bij Botafogo (BA) en Águia de Marabá. In 2014 kwam hij bij São José (RS) waarvoor hij nooit zou spelen en dat hem vijf keer verhuurde. Hij speelde onder meer op huurbasis in Mexico voor Atlas en zijn twee periodes bij Santa Cruz waren het meest succesvol. In 2017 werd Keno gecontracteerd door Palmeiras waar hij 9 doelpunten in 40 wedstrijden maakte. In juni 2018 werd hij door Pyramids FC uit Egypte vastgelegd dat tegelijk zijn landgenoot Ribamar contracteerde. De overgang van Keno werd met 8,6 miljoen euro de duurste transfer in het Egyptische voetbal. Ook de overgang van Ribamar (4 miljoen) zat ruim boven het oude record van Junior Ajayi naar Al-Ahli in 2016. In juli 2019 werd hij voor een seizoen verhuurd aan Al-Jazira Club uit de Verenigde Arabische Emiraten. In 2020 keerde hij terug naar Brazilië bij Atlético Mineiro.
Erelijst
Met Santa Cruz
Copa do Nordeste: 2016
Campeonato Pernambucano: 2016
Externe link
Profiel op soccerway.com
Braziliaans voetballer | https://nl.wikipedia.org/wiki/Marcos%20da%20Silva%20Fran%C3%A7a | wikipedia | 927,992 |
Cryptocentrus strigilliceps is een straalvinnige vissensoort uit de familie van grondels (Gobiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1906 door Jordan & Seale.
Gobiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cryptocentrus%20strigilliceps | wikipedia | 696,157 |
Mesacmaea mitchellii is een zeeanemonensoort uit de familie Haloclavidae. Het wordt gevonden in de noordoostelijke Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee, waar het zich in het zachte sediment nestelt.
Taxonomie
Deze soort werd voor het eerst in 1853 beschreven door de Britse natuuronderzoeker Philip Henry Gosse als Ilyanthus mitchellii. In 1881 beschreef de Italiaanse zoöloog Angelo Andres een nieuwe soort zeeanemoon, Mesacmaea stellatus, en richtte hij het geslacht Mesacmaea op om het te huisvesten. Omdat Mesacmaea stellatus synoniem is met Ilyanthus mitchellii, werd deze soort Mesacmaea mitchellii. De twee andere soorten van het geslacht Ilyanthus zijn ook overgebracht naar het geslacht Mesacmaea.
Beschrijving
M. mitchellii is een robuuste en kenmerkende gravende zeeanemoon. De kolom is peervormig met een afgeronde basis en is verdeeld in een scapus, het grootste deel van de kolom, en een scapulus, een glad intrekbaar gebied. De physa, of basale regio, kan stevig aan een hard oppervlak hechten, maar is normaal niet gehecht omdat het dier gewoonlijk graaft. Aan het scapus kleven vaak zandkorrels. De orale schijf draagt tot 36 tentakels in verschillende cycli; de binnenste cyclus bevat zeven tentakels die de neiging hebben om boven de centrale mond te worden geheven, terwijl de resterende tentakels wijd over het oppervlak van het sediment zijn verspreid. De kolom kan maximaal 50 mm breed zijn en 70 mm inclusief de verlengde tentakels. De scapus is over het algemeen roodachtig, oranje of bleekgeel, het scapulus is grijs en de orale schijf en tentakels hebben een patroon in bruin, crème en rood.
Verspreiding en leefgebied
Mesacmaea mitchellii is inheems in de noordoostelijke Atlantische Oceaan, waar het voorkomt in de sublitorale zone rond de kusten van Groot-Brittannië, Zuidwest-Europa en in de Middellandse Zee. Het dieptebereik ligt tussen 15 en 100 meter en het leefgebied is zacht sediment zoals zand en grind. De basis van de kolom wordt gebruikt om te graven en het dier voedt zich met alleen de bovenkant van de kolom, de orale schijf en tentakels die boven het sediment uitsteken.
Zeeanemonen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mesacmaea%20mitchellii | wikipedia | 574,774 |
Pyrausta salvia is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1895 door Druce.
salvia | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pyrausta%20salvia | wikipedia | 881,561 |
Ibrahim Randolph, artiestennaam Ibra (12 juli 1989), is een Nederlands rapper. In 2012 werd hij tweede tijdens de Grote Prijs van Nederland.
Biografie
Ibra is in Nederland geboren als zoon van een moeder uit Guinee-Bissau & vader uit Senegal. Hij rapte al op jonge leeftijd mee met andere rappers, onder meer als back-up van Keizer. In 2007 waren Keizer en Casper gastartiesten op zijn track Snitches & bitches. Hij behaalde er een kleine hit mee op het internet.
Hij werd tweede in de Grolsch Grote Prijs en stond ook in de finale van de Grote Prijs van Nederland in 2012. Direct hierna de begon hij aan de Herman Brood Academie en studeerde er af in 2015.
Kort erna, nog in 2015, maakte hij zijn officiële debuut met de single Je ne t’aime plus. Bij het grotere publiek werd hij bekend door zijn nummer Andale. Dit nummer behaalde de tweede plaats in de Spotify Viral 50 Chart. Het betekende ook een wijziging in zijn muziekkoers. Twee maanden later kwam hij met de track Alles of niets; deze werd op YouTube meer dan 400.000 maal bekeken.
In 2017 tekende hij bij Sony Music Entertainment.
Discografie
Singles
2015: Je ne t’aime plus
2016: Goot, met Aftermath
2016: Risicos, gast bij Maximilli
2016: Kliko
2016: Andale
2016: Onder invloed
2017: Alles of niets
2017: Nitro (remix), gast bij Sammie Sedano
2017: Hongerige dagen, met Rabby Racks & Anu D
2018: In Uit, met Maximilli
2018: Hemel voor een tuig
2018: No Time
Ep
2018: Mensch
Zie ook
Lijst van Nederlandse hiphopartiesten
Nederlands rapper | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ibra%20%28rapper%29 | wikipedia | 495,109 |
|}
|}
De M6 of Magistrale 6 is een hoofdweg in Wit-Rusland met een lengte van 262 kilometer. De weg loopt van Minsk via Hrodna naar de grens met Polen. Aan de Poolse grens sluit de weg aan op de Poolse weg DK68 naar Białystok. Twee trajecten met een gezamenlijke lengte van 75 kilometer zijn uitgebouwd tot expresweg. Dit zijn het deel tussen Minsk en Rakau en een deel bij Hrodna. De M6 is tot de aftakking van de M7, bij Valozjin, onderdeel van de E28 tussen Berlijn en Minsk.
Geschiedenis
Het deel tussen Lida en de Poolse grens lag tijdens het Interbellum in Polen. De weg had toen het nummer 4.
M06 | https://nl.wikipedia.org/wiki/M6%20%28Wit-Rusland%29 | wikipedia | 488,220 |
Richtersia deconincki is een rondwormensoort uit de familie van de Selachinematidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1981 door Vincx.
Chromadorida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Richtersia%20deconincki | wikipedia | 583,805 |
Patellapis rothschildiana is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Vachal.
rothschildiana | https://nl.wikipedia.org/wiki/Patellapis%20rothschildiana | wikipedia | 428,921 |
Cindy de Koning (Diepenveen, 9 augustus 1973) is een Nederlandse nieuwslezer en presentatrice werkzaam bij de regionale zender Omroep Brabant.
Loopbaan
Cindy was al op jonge leeftijd met het medium radio bezig. Ze begon bij de ziekenomroep van Eindhoven en de lokale omroepen van Eindhoven, Geldrop en Waalre. Dit combineerde ze met haar studie aan de School voor Journalistiek in Tilburg. In 1995 begon ze bij Omroep Brabant met het presenteren van het radioprogramma Lekker Geen Wekker. Daarnaast deed ze ook diverse muziekprogramma's, een culinair programma (De Heerlijkheid), een theaterprogramma met Henk Krol, nieuws en verslaggeving. Ruim tien jaar presenteerde ze haar radioprogramma De Koning Te Rijk. In 2010 stopte Cindy met haar radiowerk en werd ze een van de vaste gezichten van Brabant Nieuws op Omroep Brabant Televisie.
Naast haar radio- en televisiewerk treedt ze regelmaat op als gespreksleider en dagvoorzitter. Daarnaast is ze voice-over van bedrijfsfilms en telefoonsystemen. Maar ook geeft ze presentatie- en voice-coaching.
Vanaf 15 februari 2016 presenteert ze tweemaal per dag het regionieuws bij het NOS Journaal, samen met Suzanne de Kroon.
Trivia
Cindy is getrouwd met Femke de Jong en heeft twee kinderen, Tijmen en Rozemarijn.
Externe link
Website van Cindy de Koning
Nederlands nieuwslezer
Nederlands radiopresentator | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cindy%20de%20Koning | wikipedia | 382,348 |
Betta balunga is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de echte goerami's (Osphronemidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1940 door Herre.
Echte goerami's
IUCN-status onzeker | https://nl.wikipedia.org/wiki/Betta%20balunga | wikipedia | 270,186 |
Erilusa leucoplagalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 1899 door George Francis Hampson.
De soort komt voor in Mexico, Costa Rica en Brazilië.
Grasmotten
Dier uit het Neotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Erilusa%20leucoplagalis | wikipedia | 983,665 |
Acrobates is een geslacht van buideldieren uit de familie der vliegende buidelmuizen (Acrobatidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1818 gepubliceerd door Anselme Gaëtan Desmarest.
Soorten
Acrobates werd lang als een monotypisch geslacht beschouwd met als enige soort de vliegende buidelmuis (Acrobates pygmaeus), maar sinds 2015 wordt een tweede soort erkend: Acrobates frontalis.
Er worden 2 soorten in dit geslacht geplaatst:
Acrobates frontalis (de Vis, 1887)
Vliegende buidelmuis (Acrobates pygmaeus) (Shaw, 1794)
Vliegende buidelmuizen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Acrobates | wikipedia | 470,840 |
Orthostigma longicubitale is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Konigsmann in 1969.
longicubitale | https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthostigma%20longicubitale | wikipedia | 712,867 |
Tethya globostellata is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Tethya en behoort tot de familie Tethyidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Lendenfeld.
globostellata | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tethya%20globostellata | wikipedia | 392,594 |
Wereldraad van Kerken (Word Council of Churches)
West Coast Customs
West Coast Choppers
de Wet Conflictenrecht corporaties, in 2012 opgegaan in Boek 10 Burgerlijk Wetboek (Nederland)
World Computer Congress | https://nl.wikipedia.org/wiki/WCC | wikipedia | 569,251 |
Sirgumetsa is een plaats in de Estlandse gemeente Luunja, provincie Tartumaa. De plaats telt 66 inwoners (2021) en heeft de status van dorp (Estisch: küla).
Het grootste deel van het moerasgebied Laukasoo ligt op het grondgebied van Sirgumetsa. Laukasoo valt onder het natuurpark Pähklisaare maastikukaitseala.
Plaats in Estland | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sirgumetsa | wikipedia | 777,085 |
Notolopas brasiliensis is een krabbensoort uit de familie van de Epialtidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1886 door Miers.
Epialtidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Notolopas%20brasiliensis | wikipedia | 797,338 |
Neoitamus tropicus is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1919 door Ricardo.
tropicus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Neoitamus%20tropicus | wikipedia | 109,559 |
Phil Soemita (Paramaribo, 3 november 1989) is een Surinaams politicus van de partij STREI! Hij is secretaris in het hoofdbestuur en was lijsttrekker in Paramaribo tijdens de verkiezingen van 2020.
Biografie
Soemita is de jongste uit een gezin van zes kinderen. Hij studeerde werktuigbouwkunde aan het Polytechnic College Suriname (PTC) en voor Accountant Assistant aan de Hogeschool ABC, beide in Paramaribo. Hij werkte bij verschillende bedrijven als projectleider en leidinggevende. Sinds 2016 werkt hij zelfstandig als micro-ondernemer.
In zijn familie zijn drie generaties actief geweest in de politiek. Vanwege de devaluatie van de Surinaamse dollar en de inflatie is het naar zijn ervaring steeds moeilijker om te ondernemen. Via video's op social media probeerde hij burgers bewust te maken van het beleid van de regering-Bouterse II. Als protest tegen het regeringsbeleid deed hij mee aan manifestaties van Wij Zijn Moedig, The Next Generation Movement en STREI! Volgens Soemita is de overeenkomst tussen arme landen dat die armoede niets met het volk of de aanwezige hulpbronnen te maken heeft, maar in hoeverre er goed beleid gevoerd wordt door de regering. Deze lijn zou ook door te trekken zijn naar Suriname waar volgens hem sinds de Surinaamse onafhankelijkheid geen sprake zou zijn geweest van beleid.
Rond 2018/2019 sloot hij zich aan bij STREI! Hij werd verkozen tot secretaris in het hoofdbestuur. Tijdens de verkiezingen van 2020 was hij lijsttrekker voor het district Paramaribo. Zijn partij verwierf echter geen zetels.
Surinaams activist
Surinaams bestuurder
Surinaams politicus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Phil%20Soemita | wikipedia | 389,385 |
Vaterland (fiets), een Duits historisch (motor)fietsmerk
Vaterland (schip, 1914), een schip gebouwd in Duitsland | https://nl.wikipedia.org/wiki/Vaterland | wikipedia | 87,567 |
Teutamus rothorum is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de bodemzakspinnen (Liocranidae). De spin leeft op de bodem en maakt geen web. Het dier behoort tot het geslacht Teutamus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2001 door Deeleman-Reinhold.
Bodemzakspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Teutamus%20rothorum | wikipedia | 751,040 |
Calliotrochus marmoreus is een slakkensoort uit de familie van de Trochidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Pease als Margarita marmorea.
Trochidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Calliotrochus%20marmoreus | wikipedia | 669,823 |
Ctimene nocturnignis is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Holloway.
nocturnignis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ctimene%20nocturnignis | wikipedia | 681,444 |
Stracena mongumbana is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae), onderfamilie donsvlinders (Lymantriinae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1934 door Schultze.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Donsvlinders
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stracena%20mongumbana | wikipedia | 191,241 |
Leucandra bathybia is een sponssoort in de taxonomische indeling van de kalksponzen (Calcarea). De spons leeft in de zee en zijn steencel bestaat uit calciumcarbonaat.
De spons behoort tot het geslacht Leucandra en behoort tot de familie Grantiidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1869 door Haeckel.
Kalksponzen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Leucandra%20bathybia | wikipedia | 566,178 |
Antoon Gustaaf Gabriella Mortier (Gent, 26 april 1919 – Villeneuve-lès-Avignon, 1 februari 2016) was een Belgisch kunstschilder, tekenaar en illustrator.
Biografie
Antoon Mortier werd geboren in Gent. Zijn vader Alphonsus was boekhouder en zijn moeder Anna Langeraert muzieklerares.
Voor de Tweede Wereldoorlog werkte hij als hulpapotheker bij apotheek Palfijn te Gent
Op 3 januari 1938 werd hij opgeroepen voor 17 maanden legerdienst en werd soldaat in het Belgisch leger. In mei 1940 capituleerde België en werd Antoon Mortier gevangengenomen. Hij werd getransporteerd naar het kamp Stalag 17 B (Krems an der Donau) als krijgsgevangene n° 19698. In 1941 werd hij met vele andere Vlaamse krijgsgevangenen vrijgelaten.
Terug in Gent volgde hij schilder- en lithografielessen aan de Academie voor Schone Kunsten in Gent bij professor Jos Verdeghem
Tijdens de Duitse bezetting op een 'Vlaamse avond' in het lokaal Uilenspiegel te Gent droeg hij verzen voor uit een reeks gedichten van Reinier Ysabie. Daar ontmoette hij diens dochter Regina Ysebie, met wie hij op 26 oktober 1943 trouwde. Regina's moeder was Rachel Van Overbeke, een Vlaamse schrijfster die publiceerde onder de naam Sacha Ivanov. Na het overlijden van Van Overbeke zetten Reinier en Regina Ysebie alsook Antoon Mortier de publicaties van Sacha Ivanov verder. Mortier creëerde het jeugdblad Ons Rakkersblad, dat hij in 1944 verkocht. Hij was lid van Vlaamsche Jeugd, Algemeene SS-Vlaanderen en DeVlag. Na de bevrijding werd hij door de krijgsraad wegens collaboratie veroordeeld tot één jaar gevangenisstraf. In 1947 lanceerde hij het jeugdblad Ivanov's Rakkersvriend, een combinatie van verhalen van Ivanov met striptekeningen. Daarbij werd zijn leermeester, kunstschilder Jos Verdegem, gevraagd als illustrator. Zelf was hij ook onder het pseudoniem Amor actief als striptekenaar.
Brussel (1952-1967)
Toen het echtpaar naar Brussel verhuisde, volgde hij schilderscursussen aan Sint Lucas Academie te Schaarbeek.
In 1957 bouwde hij eigenhandig een zeefdruktoestel. Hij ontwierp zijn sjablonen op zijde en maakte kunstdrukken zoals onder andere 'Mascarade album bestaande uit 21 getekende en genummerde platen.
In 1960 was Antoon Mortier medestichter met onder anderen Jules Emile Roland van de vzw Onze Kunst / L'Art chez nous, het huidige Cultureel Centrum van Neder-Over-Heembeek.
In 1962 bevond zijn atelier zich op het Vrijheidsplein boven de schilderschool van Ida van Langenhove. Regelmatig waren in zijn atelier literaire avonden. Antoon Mortier declameerde er gedichten zoals Rembrant's liefde van Reinier Ysabie en ook gedichten van Alice Nahon. Franstalige avonden vonden plaats onder Les Permanences Poétiques (Pépo) met onder meer Anita Nardon, Remo Pozzetti en Madeleine Duguet. Hij was persoonlijk bevriend met Akarova die van hem een buste beeldhouwde. Regelmatig stelden zij samen tentoon.
Werken uit die periode waren onder andere 'Kristus wordt opnieuw aan het kruis geklonken' (1952), 'Edith Piaf' (1961) en 'De Gevangene' (1962).
Antwerpen (1967-1981)
Wegens onteigening van het pand in Brussel verhuisde het gezin naar Antwerpen en vestigde zich in de Molenstraat 35, herdoopt tot "Huize 1900". Op het gelijkvloers kwam een private galerij en zijn serigrafisch atelier. Het Mascarade-album werd daar gedrukt.De grote zolder werd verbouwd tot schildersatelier. Hier ontstonden werken zoals "Dorus " portret van Tom Manders, 'De Robot' (1974) en 'Fiat Lux' (1976).
Een thema dat Antoon Mortier graag uitbeeldde was dat van het masker.
Port Camargue (1981-2006)
Het echtpaar vestigde zich in 1981 in Port Camargue, Frankrijk. Antoon Mortier vond een nieuwe inspiratiebron in het vissersdorp Le Grau du Roi en het zachte licht van de Camargue.
In 1986 overleed zijn echtgenote Regina.
Werken uit die periode zijn onder andere 'Le pêcheur du Grau du roi' (1978), 'De laatste bloem voor Régina' (1987), 'Le troubadour' (1998) en 'La fille des banlieus' (2001).
Villeneuve-lès-Avignon (2006-2016)
In 1987 leerde hij mevrouw Monique Jory kennen. In 2006 werd zijn laatste atelier 'Le carré d'art' ondergebracht in de tuin van haar villa 'St. Thérèse' in Villeneuve-lès-Avignon. In 2011 huwde hij Monique Jory. Hij bleef schilderen tot een paar maanden voor zijn overlijden in 2016, op 96-jarige leeftijd.
Exposities (selectie)
België
1953 Evere: gemeentehuis 24 - 28 december
1955 Brussel: galerij ' l'Etape' 29 januari - 8 februari
1956 Brussel: H.Conscience huis 8 januari
1957 Schaarbeek: galerij 'Fontaine' 14 – 16 december
1958 Brussel: L'Art chez nous 6 - 21 september
1959 Brussel: galerij 'Renoir' 14 – 27 februari
1961 Neder-Over-Heembeek: St. Niklaaskerk C.C. 9 – 24 september
1962 Gent: galerij ' De Warande' 11 maart- 4 april
1962 Brussel: galerij ' Schleiper' 25 mei – 9 juni
1962 Aalst: zaal Belfort 13 – 22 oktober
1963 Neder-Over-Heembeek: 'Antoon Mortier artiest van onze tijd' 11 – 23 mei
1963 Aarschot: zaal C.A.O 14 – 21 juli
1963 Groot-Bijgaarden: zaal C.A.M. 1 – 3 november
1963 Brussel: Maison des Brasseurs 20 – 31 december
1964 Brussel: "Arts Christiana' 10 – 21 mei
1964 Brussel: Vlaamse Club 5 – 25 juni
1964 Tielt: Europese feesten 9 – 20 juli
1965 Brussel: provinciaal gouvernement 27 februari – 8 maart
1965 Oudenaarde: Liedskasteel 3 – 18 juli
1965 Vlassenbroek: galerij Geertrui 5 – 30 september
1966 Brussel: Centre Culturel expositie 'Regard' 10 – 22 september
1967 Brussel: galerij La Mansarde ( Pépo ) 3 – 7 februari
1968 Merelbeke: 'het portret en nu' 28 juni – 15 juli
1968 Montigny le Tilleul: PéPo 31 augustus – 14 september
1969 Enghien: 'séminaires des arts' 12 – 27 april
1969 Brussel: galerij 'La fleur en papier d'or' 24 oktober – 12 november
1969 Neder-Over-Heembeek: 'Antoon Mortier Mascarade 7-22 november
1970 Brussel: laurérat de médaille de la ville 9 – 25 april
1971 Antwerpen: galerij Gebo 19 november – 10 december
1971 Mechelen: galerij Nova 18 december – 5 januari
1972 Antwerpen: expositie in eigen atelier Molenstraat 15 april
1974 Antwerpen: galerij A.S.L.K. 3 juni – 28 juni
1976 Dilbeek: salon de la sérigrafie 1 – 30 april
1976 Brasschaat: galerij London 3 – 20 oktober
1979 Neder-Over-Heembeek: C.C. 'Onder de Toren' 14 december - 18 januari
1995 Neder-Over-Heembeek: salon 40 jaar C.C. St.Niklaaskerk 13 januari – 5 februariFrankrijk
1958 Parijs: Salon de l'Art Libre 13 – 28 december
1961 Parijs: Palais des Beaux-arts 16 december – 11 januari
1982 Le Grau du Roi: galerij Carrefour 2000 17 – 27 september
1983 Port Camargue: salon 'de la mer' 15 april -2 mei
1985 Le Grau du Roi: salon 'Intersaison' 25 augustus – 4 september
1986 Le Grau du Roi: 4° salon de la Méditerranée 10 – 21 juli
1987 Le Grau du Roi: salon C.L.A.'hommage à Régine Mortier' 10 – 26 april
1987 Le Grau du Roi: galerij Hôtel de Ville 'le monde de Antoon Mortier' 10- 20 juni
1987 Port Camargue: galerij Carrefour 2000 'reprospectieve Antoon Mortier' 20 juli – 2 augustus
1988 Sauveterre: salon d'automne 5 – 20 november
1989 Aigues Mortes: 'deux artistes se rencontrent' 3 – 16 april
1991 Port Camargue: 'Atelier sur le port' 9 – 10 augustus
1991 Aigues Mortes: 'l'art c'est la vie' 21 september – 2 oktober
1993 Beaucaire: 'Les Peintres du Midi' (C.L.A.) 18 november – 3 december
1994 Villeneuve lez Avignon: galerij Tour Philippe le Bel 23 – 29 september
1996 La Grande Motte: galerij Palais des Congres 1 – 29 juli
1997 Le Grau du Roi: salon 'Grand prix de la ville' 25 oktober 2 november
1998 Port Camargue: galerij Carrefour 2000 4 – 19 april
1998 Le Grau du Roi: Palais de la mer 24 oktober – 1 november
1998 Aigues Mortes: galerij St. Louis 18 – 24 december
1999 St.Laurent d'Aigouze: salle Vincent Scotto augustus
2001 Avignon: Art gallery 6 – 13 septemberItalië''
1967 Ancona: Italia prijs "Europa Arte" 10 april – 30 mei
Externe link
antoonmortierkunstschilder.wordpress.com (bijgehouden door Mortiers zoon)
Bronvermelding
Belgisch kunstschilder | https://nl.wikipedia.org/wiki/Antoon%20Mortier | wikipedia | 696,931 |
Cnephasia zangheriana is een vlinder uit de familie bladrollers (Tortricidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door Trematerra.
De soort komt voor in Europa.
zangheriana
Dier uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cnephasia%20zangheriana | wikipedia | 240,265 |
Tinus is een geslacht van spinnen uit de familie van de kraamwebspinnen (Pisauridae).
Soorten
Tinus arindamai Biswas & Roy, 2005
Tinus chandrakantii Reddy & Patel, 1993
Tinus connexus (Bryant, 1940)
Tinus minutus F. O. P.-Cambridge, 1901
Tinus nigrinus F. O. P.-Cambridge, 1901
Tinus oaxaca Carico, 2008
Tinus palictlus Carico, 1976
Tinus peregrinus (Bishop, 1924)
Tinus prusius Carico, 1976
Tinus sikkimus Tikader, 1970
Tinus tibialis F. O. P.-Cambridge, 1901
Tinus ursus Carico, 1976
Kraamwebspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tinus%20%28spin%29 | wikipedia | 641,919 |
Het Gudeokstadion (Koreaans: 부산 구덕 운동장; Hanja: 釜山九德運動場) is een multifunctioneel stadion in Busan, een stad in Zuid-Korea.
Het stadion wordt vooral gebruikt voor voetbalwedstrijden, de voetbalclub FC Busan Transportation Corporation maakt gebruik van dit stadion. Dit was ook een van de stadions die gebruikt werd voor Voetbal op de Olympische Zomerspelen 1988. Er werden acht wedstrijden gespeeld, waaronder de halve finale. In het stadion is plaats voor 24.363 toeschouwers. Het stadion werd geopend in 1928.
Voetbalstadion in Zuid-Korea | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gudeokstadion | wikipedia | 749,642 |
José Ramón de la Fuente Morató (Castell-Platja d'Aro, 22 december 1970) is een Spaans voetbaltrainer en voormalig voetballer.
Loopbaan als speler
De la Fuente begon zijn profloopbaan in 1993 bij Palamós CF. In het seizoen 1994/1995 speelde de doelman voor het tweede elftal van FC Barcelona. Later stond De la Fuente onder contract bij CD Toledo (1995-1999, 2000-2002), Córdoba CF (1999-2000), Gimnàstic Tarragona (2002-2003), CE Sabadell (2003-2004), Girona FC (2004-2005) en Écija Balompié (2005-2006).
Loopbaan als trainer
De la Fuente werd in 2008 keeperstrainer bij Hércules CF. Vanaf 2012 ging hij deze functie vervullen bij FC Barcelona, als opvolger van Juan Carlos Unzué.
Spaans voetballer
Spaans voetbalcoach | https://nl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9%20Ram%C3%B3n%20de%20la%20Fuente | wikipedia | 702,276 |
Catharina van Valois (1302 - Napels, oktober 1346), ook wel Catharina van Valois-Courtenay of Catharina van Tarente genoemd, was titulair keizerin van Constantinopel. Zij erfde de titel in 1307 van haar moeder Catharina van Courtenay. Zij heeft nooit over het Latijnse Keizerrijk geregeerd omdat dit in 1261 was ingelijfd bij het keizerrijk Nicea. Door haar huwelijk was ze prinses-gemaal van Tarente, Achaje (Achaea) en Albanië. Na de dood van haar man was ze regentes over deze gebieden voor haar minderjarige zoon.
Biografie
Catharina van Valois was de dochter van Catharina van Courtenay, titulair keizerin van Constantinopel en Karel van Valois, een broer van koning Filips IV van Frankrijk. Na de dood van haar moeder in 1307 erfde zij de titel Latijns Keizerin. Het Latijnse keizerrijk was echter al sinds 1261 veroverd door het keizerrijk Nicea, zodat Catharina van Valois nooit daadwerkelijk heeft geregeerd.
In 1313 trouwde ze met Filip van Tarente (1278 - 1332), een zoon van Karel II van Napels die door zijn vader was benoemd tot prins van Tarente, Achaje (Achaea) en Albanië.
In datzelfde jaar verkocht ze haar rechten binnen het Huis Courtenay aan Johanna II van Bourgondië.
Na de dood van haar man in 1332 werd zij regentes voor haar minderjarige zoon Robert. Haar zwager, de graaf van Gravina, wilde in eerste instantie Robert niet als prins van Achaje erkennen. Er vond een uitruil van gebieden plaats tussen Robert en zijn oom; Robert verkreeg het vorstendom Achaje, zijn oom de rechten over gebieden in Albanië en Albazzo. Met de hulp van haar adviseur Niccolò Acciaiuoli, wiens familie van bankiers ook een rol had gespeeld in de onderhandelingen over de gebiedsuitruil, wist Catharina van Valois haar gezag in het vorstendom te vestigen. In 1338 vertrok zij met haar zoons naar Morea, waar ze enkele jaren zou wonen.
Kinderen
Catharina van Valois en Filip van Tarente hadden de volgende kinderen:
Margaretha van Tarente (-1380). Getrouwd met Franciscus van Baux, graaf van Montescaglioso en Avellino.
Robert van Tarente (1326 of 1319-1364), titulair keizer van Constantinopel 1346-1364. Getrouwd met Maria van Clermont
Lodewijk van Tarente (1327/28-1362), werd koning Lodewijk I van Napels door zijn huwelijk met zijn nicht koningin Johanna I van Napels
Filips II van Tarente (1329-1374), titulair keizer van Constantinopel 1364-1374. Getrouwd met (1) Maria van Sicilië, (2) Elizabeth van Slavonië.
Latijns keizer van Constantinopel
vorst van Achaea
Heer van Courtenay
Persoon in de 14e eeuw | https://nl.wikipedia.org/wiki/Catharina%20van%20Valois%20%281302-1346%29 | wikipedia | 228,400 |
Amphibleptula is een geslacht van sponsdieren uit de klasse van de Demospongiae (gewone sponzen).
Soort
Amphibleptula madrepora Schmidt, 1879
Gewone sponzen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Amphibleptula | wikipedia | 384,563 |
Proboloides grandimanum is een vlokreeftensoort uit de familie van de Stenothoidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1896 door Bonnier.
Stenothoidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Proboloides%20grandimanum | wikipedia | 786,790 |
Syntherata pristina is een vlinder uit de familie nachtpauwogen (Saturniidae), onderfamilie Saturniinae.
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Walker in 1865.
Nachtpauwogen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Syntherata%20pristina | wikipedia | 298,919 |
Cyanosesia cyanosa is een vlinder uit de familie wespvlinders (Sesiidae), onderfamilie Sesiinae.
Cyanosesia cyanosa is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Kallies & Arita in 2004. De soort komt voor in het Oriëntaals gebied.
Wespvlinders
Dier uit het Oriëntaals gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cyanosesia%20cyanosa | wikipedia | 586,669 |
Nui is een Tuvaluaans voetbalclub uit Nui.
De club speelt zijn thuiswedstrijden net zoals elke club in Tuvalu op het Tuvalu Sports Ground. Nui is net als alle Tuvaluaanse voetbalclubs een amateurclub.
Erelijst
Nationaal
NBT Cup
Runner up (1): 2010
Independence Cup for Outer Islands Teams
Runner up (1): 2008
Selectie Nui A 2012
Bekende (oud-)spelers
Papua Ulisese
Externe links
vriendenvantuvalu.nl
Tuvaluaanse voetbalclub
Nui | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nui%20%28voetbalclub%29 | wikipedia | 280,656 |
Telphusa conviciata is een vlinder uit de familie van de tastermotten (Gelechiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1929 door Meyrick.
Tastermotten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Telphusa%20conviciata | wikipedia | 60,951 |
Cinygmula tarda is een haft uit de familie Heptageniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1929 door McDunnough.
De soort komt voor in het Nearctisch gebied.
Heptageniidae
Dier uit het Nearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cinygmula%20tarda | wikipedia | 253,927 |
Het Fanny & Felix Mendelssohn Museum is een museum dat gewijd is aan Fanny en Felix Mendelssohn Bartholdy. De twee waren zus en broer en twee vooraanstaande componisten. Het museum is gevestigd in een historische pand in het KomponistenQuartier Hamburg. Het museum werd op 29 mei 2018 geopend, op dezelfde dag als het Gustav Mahler-Museum dat zich ook in het KomponistenQuartier bevindt.
Fanny (1805-1847) schreef tijdens haar leven de composities van meer dan vierhonderd liederen. Felix (1809-1847) was jonger dan zij en componeerde sinds zijn tienerjaren. Hun moeder was aanvankelijk hun pianolerares. Deze rol werd daarna overgenomen door componisten als Ludwig Berger, Marie Bigot en Carl Friedrich Zelter. Daarnaast inspireerden ze elkaar. Het museum gaat nader in op de levens en werken van deze muzikale zus en broer. Er kan naar hun muziek geluisterd worden en inzicht opgedaan worden hoe de composities gemaakt werden. Hun kindertijd wordt belicht en er wordt stilgestaan onder welke omstandigheden zij werkten en hoe Joodse mensen in deze tijd binnen de Duitse cultuur leefden.
Bij de opzet van het museum was de muziekwetenschapper Beatrix Borchard betrokken. Er is gekozen voor een wetenschappelijk verantwoorde presentatie. In het museum worden mediatechnieken gebruikt, wat een bezoeker in staat stelt om zich verder over een onderwerp te laten informeren door op een touchpad te drukken. Daarnaast worden audio-opnames gestart wanneer een bewegingsmelder wordt gepasseerd.
Impressie
Zie ook
Lijst van muziekmusea
Lijst van musea in Duitsland
Muziekmuseum in Duitsland
Museum in Hamburg | https://nl.wikipedia.org/wiki/Fanny%20%26%20Felix%20Mendelssohn%20Museum | wikipedia | 348,875 |
sc Heerenveen in het seizoen 2009/10 (mannen)
sc Heerenveen in het seizoen 2009/10 (vrouwen) | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sc%20Heerenveen%20in%20het%20seizoen%202009/10 | wikipedia | 782,898 |
Echinogammarus lochites is een vlokreeftensoort uit de familie van de Gammaridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1956 door Margalef.
Gammaridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Echinogammarus%20lochites | wikipedia | 12,334 |
Microporella arctica is een mosdiertjessoort uit de familie van de Microporellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1903 door Norman.
Microporellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Microporella%20arctica | wikipedia | 172,081 |
Epitonium beachportense is een slakkensoort uit de familie van de Epitoniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Cotton & Godfrey.
Epitoniidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Epitonium%20beachportense | wikipedia | 899,779 |
Klöckner & Co SE (meestal afgekort als KlöCo) is een beursgenoteerde, onafhankelijke staal- en metaaldistributeur die is gevestigd in het Duitse Duisburg. De kernactiviteit van Klöckner is de verkoop van staal en non-ferrometalen. Via zijn distributienetwerk bedient de onderneming meer dan 100.000 klanten op meer dan 150 locaties in 13 landen.
Activiteiten
Klöckner & Co is actief in 13 landen. De bedrijfsactiviteiten worden gecontroleerd door de Raad van Bestuur en de centrale afdelingen van de Duisburgse holding en worden uitgevoerd door de nationale bedrijven. Deze omvatten:
Producten en diensten
Het assortiment van KlöCo varieert van lange producten (stalen balken voor de bouwindustrie), platte producten (plaatstaal voor machinebouwers), holle profielen (voor de staalbouw), roestvrij staal en kwaliteitsstaal (hooggelegeerde stalen buizen voor de machinebouw), aluminium (aluminium staven voor installaties) tot speciale producten zoals kunststoffen, ijzerwaren en accessoires. In totaal levert Klöckner & Co meer dan 200.000 verschillende producten.
Behalve grondstoffen en productiemiddelen verzorgt Klöckner & Co ook diensten als knippen, snijbranden, oppervlaktebehandelingen en het snijden en splitsen van staalband.
Markt en concurrentie
De belangrijkste concurrenten van KlöCo op de Noord-Amerikaanse markt zijn Reliance Steel & Aluminum Co. (VS), Ryerson Inc. (VS) en Russel Metals Inc. (Canada). In Europa zijn de BE Group (Zweden) en de distributieafdelingen van de staalproducenten Salzgitter AG (Duitsland), Tata Steel (VK), ArcelorMittal (Nederland) en ThyssenKrupp (Duitsland) de belangrijkste concurrenten.
Geschiedenis
Op 28 juni 1906 richtte de koopman Peter Klöckner in Duisburg de handelsonderneming Klöckner & Co op om de groeiende ijzer- en staalindustrie te kunnen bedienen. Peter Klöckner werd in 1863 in Koblenz geboren en was bij de oprichting van zijn bedrijf al 24 jaar actief in de ijzer- en staalindustrie. Door diverse bedrijfssaneringen en -investeringen was hij op dat moment al een bekende naam in de branche. Het bedrijf ontwikkelde zich al snel tot een van de grootste Duitse staalhandelaren met talrijke vestigingen en een breed productaanbod. De handelsactiviteiten ondersteunden de industriële ondernemingen van Peter Klöckner en vormden de basis van zijn industriële imperium, dat bestond uit smelterijen, installaties en fabrieken. Hieruit kwamen later Klöckner-Werke AG en Klöckner-Humboldt-Deutz AG voort. Al in het oprichtingsjaar 1906 werden meer vestigingen opgericht, waardoor Klöckner & Co vrijwel direct beschikte over een uitgebreid netwerk in heel Duitsland.
Verdere uitbreiding
In 1907 opende Klöckner nieuwe vestigingen in Berlijn en Magdeburg, in 1909 gevolgd door Hamburg en Dresden. Weer twee jaar later werd Klöckner met de vestiging in Mannheim ook actief in het zuidwesten van Duitsland en ontstond er een verbinding met de productielocatie in Knutange (Lotharingen). Het wijdvertakte handels- en distributienetwerk werd binnen een paar jaar zo groot dat Klöckner de onderneming niet meer op de klassieke patriarchale basis kon leiden. De vestigingen kregen de status van autonome bedrijven, waarin de bedrijfsleiders zelfstandig beslissingen mochten nemen. Met de integratie van de filialen in Troisdorf en Düsseldorf in Klöckner & Co bediende het concern de productie in alle sectoren van de industrie. De handelsonderneming fungeerde als het centrum van de productieketen, die in 1912 al het hele traject van de ijzerertswinning tot de fabricage van metaaldraad en machines omvatte. In 1913 werd de onderneming ook actief in de schroothandel, die zich tot een zeer winstgevende tak van de ijzer- en staalhandel ontwikkelde.
De Eerste Wereldoorlog
Het succes van de onderneming was op zijn hoogtepunt toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. De industrie leed zwaar onder de oorlog, vooral omdat arbeiders massaal werden opgeroepen voor de dienstplicht. Ook voor Peter Klöckner was dit een groot probleem. Zo stonden zijn activiteiten in Knutange tijdens de oorlogsjaren op een lager pitje, omdat veel Italiaanse en Poolse werknemers terugkeerden naar hun eigen land. Ondanks deze tegenslagen werkte Peter Klöckner ook tijdens de Eerste Wereldoorlog onverstoorbaar door aan zijn levenswerk.
Groei in crisistijd
Tijdens de economische crisis na de Eerste Wereldoorlog wist Klöckner & Co het hoofd boven water te houden. Een uitbreiding van het aantal werkterreinen compenseerde de verliezen in de staalsector en de omzet steeg. De schroothandel zat in een hausse en andere activiteiten – zoals de handel in mijnhout, steenkool en chemicaliën – zorgden voor extra winst. In de jaren 1920 en 1930 opende de handelsonderneming zijn eerste buitenlandse vestigingen in Europa en Noord- en Zuid-Amerika. Van een staalverkoper die voornamelijk in Duitsland actief was, groeide het bedrijf uit tot een internationale handelsonderneming. De opdeling van de onderneming in Klöckner-Werke AG en Klöckner & Co zorgde daarnaast voor een grotere zelfstandigheid van de handelsafdeling.
Het zakelijke succes van Peter Klöckner werd in december 1936 overschaduwd door een auto-ongeluk, waarbij zijn enige zoon en potentiële opvolger Waldemar om het leven kwam. Diens plaats in de top van het bedrijf werd opgevuld door Günter Henle, de echtgenoot van Peter Klöckners stiefdochter.
In de greep van de politiek
Na de dood van Peter Klöckner op 5 oktober 1940 kreeg Günter Henle de leiding over de onderneming. Omdat Klöckner van strategisch belang was voor de Duitse wapenindustrie stond Klöckner-Werke tijdens de oorlogsjaren onder controle van de nazi's. Henle werd in 1942 door de nazi's ontslagen als directeur van de Klöckner-groep en dook korte tijd onder in Berlijn. Hij keerde echter al snel terug om de leiding over Klöckner & Co op zich te nemen. De handelsonderneming bleef ook tijdens het naziregime relatief zelfstandig. Een normale handel was in oorlogstijd echter nauwelijks mogelijk.
Doorstart en het Wirtschaftswunder
Na de oorlog kwam Klöckner onder toezicht van de geallieerden, die de grote onderneming wilden opsplitsen. Onder deze moeilijke omstandigheden wist Klöckner & Co verrassend snel een doorstart te maken. Evenals de andere Klöckner-bedrijven profiteerde de handelsonderneming van de wereldwijd snel toenemende vraag naar ijzer en staal. Na de juridische scheiding van Klöckner-Werke AG en Klöckner-Humboldt-Deutz AG in de jaren 1950 ontwikkelde Klöckner zich tot een zeer gediversifieerde handelsonderneming. De verkoop van staal in West-Duitsland zorgde ten tijde van het Wirtschaftswunder voor hoge winsten en de vestigingen in het buitenland zorgden ook internationaal voor een grotere omzet. Ook in andere industrieën profiteerde Klöckner van de economische bloei: de activiteiten van de handelsonderneming varieerden van kunststof tot olie en van scheepvaart tot brandertechnologie.
Internationalisering
Nadat het Wirtschaftswunder ten einde kwam, reageerde Klöckner op de fundamentele veranderingen op de staalmarkt door het leveren van meer service, een reorganisatie van de magazijnen en toenemende internationale handelsactiviteiten. De staalhandel bleef de kernactiviteit, maar daarnaast breidde het bedrijf zijn andere handelsafdelingen uit en werd het actief op andere markten. Diversificatie en internationalisering hielden de handelsonderneming twee decennia lang op koers tijdens de instabiele economie van de jaren zeventig en tachtig. Aan het einde van dat laatste decennium raakte de firma als gevolg van een mislukt termijncontract voor aardolie in een crisis die zijn voortbestaan bedreigde. De speculatieverliezen ondermijnden de kapitaalbasis van de onderneming. Het ‘oliedebacle’ kostte de firma 600 miljoen Duitse mark. De voor deze afdeling verantwoordelijke Peter Henle accepteerde de consequenties en trad terug als directeur.
Uiteindelijk werd Klöckner gered door de Deutsche Bank, die 400 miljoen Duitse mark beschikbaar stelde om de verliezen te dekken. Hierdoor werd een faillissement voorkomen, maar het was duidelijk dat er een grondige reorganisatie noodzakelijk was. De Deutsche Bank nam het bedrijf over en maakte er een naamloze vennootschap van. Na meer dan tachtig jaar was Klöckner geen familiebedrijf meer. In het kader van de reddingsoperatie kwam het bedrijf in bezit van VIAG. Onder deze nieuwe leiding ontwikkelde Klöckner zich in de jaren negentig tot een moderne internationale distributiespecialist voor onder meer staal, pc-producten, chemische producten, textiel en mobielbouw. Op de staalmarkt versterkte Klöckner zijn positie in deze jaren aanzienlijk.
Focus op de kernactiviteit
In het voorjaar van 1997 kondigde Klöckner aan dat het zich voortaan zou richten op zijn kernactiviteit: de staal- en metaalhandel. Om deze koersverandering ook naar buiten toe zichtbaar te maken, werd een nieuw logo geïntroduceerd. De Klöckner & Co-hond met het motto ‘multi metal distribution’ wordt tot op de dag van vandaag gebruikt.
Terwijl Klöckner zijn voorraadhoudende staalhandel in Europa verder uitbreidde, begon het met de verkoop van zijn niet-kernactiviteiten. In 1997 werden de textielactiviteiten met het oog op een verkoop overgebracht naar een niet-geconsolideerde participatiemaatschappij. Aan het einde van dat jaar droeg de onderneming het resterende belang in Thyssen Klöckner Recycling GmbH over aan de meerderheidsaandeelhouder. Begin 1998 volgde de verkoop van Klöckner Chemiehandel GmbH. Computer 2000 AG ging in de zomer over in de handen van het Amerikaanse Tech Data Corporation. Ook de betrokkenheid bij Röder Zeltsysteme und Service AG werd in de zomer van 1998 volgens planning beëindigd. Vrijwel tegelijkertijd droeg het bedrijf zijn resterende belang in Klöckner Industrie-Anlagen GmbH (INA) over aan de meerderheidsaandeelhouder. Zo onderging Klöckner in amper vijftien maanden een complete metamorfose: de voormalige gediversifieerde onderneming was nu uitsluitend een distributeur van staal en metaal. De omzet werd gehalveerd van 18,6 miljard Duitse mark in 1997 tot 9,5 miljard Duitse mark in 1998. Ook het aantal medewerkers daalde fors van 14.655 naar 10.752.
In het najaar van 1998 kondigde het toenmalige moederbedrijf VIAG aan dat het de Duisburgse staaldistributeur op de middellange termijn wilde afstoten. In 2001 werd Klöckner & Co verkocht voor ongeveer 1,1 miljard euro aan de Balli Group, een Brits handelsbedrijf in materialen. Klöckner had op dat moment tienduizend medewerkers in dienst, met een jaarlijkse omzet van 4,8 miljard euro. De twee Iraanse eigenaren van de Balli Group - Hassan en Vahid Alaghband - bekenden dat ze voor de overname 47,5 miljoen euro van Klöckner & Co hadden gebruikt voor de financiering van de deal. Eerder was er al sprake van dat er 120 miljoen euro van de rekeningen van Klöckner & Co was doorgesluisd naar Zwitserland. In de hierop volgende rechtszaak werden de broers veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van anderhalf jaar en boetes tussen de 1,75 miljoen en 2,25 miljoen euro wegens kwade trouw of het aanzetten hiertoe. Tijdens het proces over de financieringsprocedure voerden de twee eigenaren ter verdediging aan dat WestLB hen een krediet van 150 miljoen euro had geweigerd, terwijl het op de hoogte was van de financieringsproblemen van de Balli Group. Zo zou het volgens het pandrecht zelf voordelig aan de aandelen van Klöckner kunnen komen, ten koste van Balli.
Twee jaar na de overname verkocht Balli 94,5% van de staal- en metaaldistributeur aan WestLB en 5,1% aan de Hamburgische Landesbank. Met een nieuwe eigenaar kreeg de onderneming ook een nieuwe directie. Dr. Thomas Ludwig werd bestuursvoorzitter, nadat hij van 1991 tot 1995 al deel had uitgemaakt van de directie van Klöckner & Co. Onder zijn leiding begon het bedrijf weer met strategische uitbreidingen.
Beursgang
In 2005 kwam Klöckner in handen van de Amerikaanse private-equityfirma Lindsay Goldberg & Bessemer, die een pakket aandelen in juni 2006 naar de beurs bracht. Op 29 januari 2007 werd het aandeel Klöckner & Co opgenomen in de MDAX-index van de Deutsche Börse. Vanaf augustus 2011 staan alle aandelen op de Frankfurter Wertpapierbörse genoteerd. Sinds 21 maart 2016 is het aandeel opgenomen in de SDAX-index. Hierdoor behoort Klöckner & Co tot de 160 grootste beursgenoteerde bedrijven van Duitsland. Ondertussen is 62% van de aandelen in handen van geïdentificeerde institutionele beleggers en de rest zit bij private beleggers. Circa 60% van de aandelen zijn in handen van institutionele aandeelhouders uit Duitsland en de Verenigde Staten.
Expansieve acquisitiestrategie
Sinds de beursgang in 2006 hanteert Klöckner & Co een expansieve acquisitiestrategie en heeft de onderneming al 26 bedrijven overgenomen. Inmiddels behoort Klöckner & Co tot de tachtig grootste beursgenoteerde ondernemingen van Duitsland. In april 2007 nam Klöckner staaldistributeur Primary Steel over via zijn Amerikaanse dochteronderneming Namasco. Klöckner wist de activiteiten hierdoor aanzienlijk uit te breiden, waarbij de omzet in de Verenigde Staten met zo’n 60% toenam.
In april 2008 werd Ulrich Becker benoemd tot lid van de raad van bestuur. Behalve voor de operationele activiteiten van de onderneming in Europa werd Becker ook verantwoordelijk voor Klöckner Global Sourcing en de afdelingen logistiek, procesmanagement en internationaal productmanagement. Snel daarna – in augustus 2008 – werd de onderneming omgevormd tot een Europese vennootschap. Sindsdien opereert het bedrijf onder de naam Klöckner & Co SE.
Klöckner reageerde op de toenemende financiële crisis na 2007 met een pakket noodmaatregelen die in oktober 2008 werden ingevoerd onder de titel ‘Wave 1’. Daarbij ging het onder meer om de tijdelijke opschorting van overnames, een kostenverlaging, het verminderen van de schuld en het afdekken van de financiering van de onderneming. In maart 2009 werd het tweede pakket noodmaatregelen (‘Wave 2’) gelanceerd. Om de sinds de beursgang van 2006 gehanteerde acquisitiestrategie een vervolg te kunnen geven, gaf Klöckner in juni 2009 converteerbare obligaties uit en werd kort daarna een kapitaalverhoging doorgevoerd.
In november 2009 volgde Gisbert Rühl Thomas Ludwig op als bestuursvoorzitter van Klöckner & Co. Naast bestuursvoorzitter (CEO) bleef Rühl ook financieel directeur (CFO) van de onderneming. Tien dagen na het aantreden van Rühl ondertekende Klöckner een intentieverklaring om de Becker Stahl-Service Gruppe (BSS) over te nemen. In januari 2010 hervatte Klöckner & Co de in verband met de wereldwijde financiële en economische crisis tijdelijk opgeschorte acquisitiestrategie met de overname van Bläsi AG. Op 1 maart 2010 maakte de raad van bestuur van Klöckner & Co bekend dat het ook de overname van BSS had afgerond.
In april 2011 nam Klöckner Macsteel Service Centers USA over. In mei van dat jaar volgde de overname van Frefer, de op twee na grootste onafhankelijke staal- en metaaldistributeur van Brazilië. Ongeveer een maand later, in juni 2011, voerde Klöckner een kapitaalverhoging door. De uitgifte van 33.250.000 nieuwe aandelen leverde de onderneming netto ongeveer 516 miljoen euro op, een bedrag dat voornamelijk werd geïnvesteerd in de verdere ontwikkeling van de groeistrategie ‘Klöckner & Co 2020’. Eind 2011 werd Kloeckner Metals (Changshu) Co., Ltd. geopend, een dochteronderneming van Klöckner & Co. Dit was het eerste staalservicecentrum van de onderneming in China. Het is gevestigd in Changshu, een stadsarrondissement in het oosten van de Volksrepubliek, in de buurt van Shanghai en de provincies Shandong, Zhejiang, Jiangsu en Anhui. Vooralsnog levert Kloeckner Metals voornamelijk aan Europese machine- en installatiebouwers die actief zijn in de regio Changshu.
Vanwege de afnemende vraag naar staal in Europa en de onzekere economische vooruitzichten startte de onderneming al in het najaar van 2011 met een uitgebreid reorganisatieprogramma. In het kader hiervan werden zeventig vestigingen verkocht of gesloten en werden ongeveer 2200 banen geschrapt. Eind 2013 rondde Klöckner het reorganisatieprogramma af.
Digitalisering
Ten behoeve van zijn groeistrategie voor de lange termijn stelt Klöckner & Co zich ten doel om de gehele toeleveringsketen te digitaliseren. Om alle projecten in dit kader onder één dak samen te brengen, richtte Klöckner & Co eind 2014 kloeckner.i op. Dit is een speciaal competentiecentrum voor de digitalisering gevestigd in Berlijn. Ongeveer 90 medewerkers zijn er werkzaam op het gebied van Product Management, Software Ontwikkeling, Data Science & AI, Business Intelligence & Analytics, Online Marketing en User Experience & Design. Daarnaast heeft Klöckner & Co in 2018 XOM Materials opgericht, een industrieplatform dat openstaat voor concurrenten. Speciaal ontwikkelde toepassingen zoals de Kloeckner Assistant, die de verwerking van klantvragen automatiseert met behulp van kunstmatige intelligentie, zijn de drijvende kracht achter de digitale transformatie van het bedrijf. Door de kernprocessen te automatiseren wordt Klöckner & Co een platformbedrijf. Naast het opbouwen van eigen digitale diensten investeert Klöckner & Co in startende ondernemingen via het venturebedrijf kloeckner.v.
Onderscheidingen
'Top Company' en 'Open Company' bij Kununu: Klöckner & Co SE kreeg van het werkgeversbeoordelingsportal Kununu de keurmerken 'Top Company' als goed gewaardeerde werkgever en 'Open Company' voor de proactieve communicatie met kununu.com.
Frauen-Karriere-Index (carrière-index voor vrouwen): In 2018 behaalde Klöckner & Co SE de achtste plaats van de in totaal 160 deelnemende ondernemingen. De Frauen-Karriere-Index geeft op basis van objectieve cijfers aan in hoeverre leidinggevende functies gelijkwaardig zijn verdeeld tussen mannen en vrouwen.
'Fair Company': Klöckner & Co SE kreeg van het werkgeversinitiatief 'Fair Company' het keurmerk voor een eerlijke en verantwoordelijke behandeling van stagiairs.
Externe link
Officiële website
Duits bedrijf
Bedrijf genoteerd aan de Frankfurter Wertpapierbörse
Economie in Noordrijn-Westfalen
Duisburg | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kl%C3%B6ckner%20%26%20Co | wikipedia | 651,805 |
Stelletta incrustata is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Stelletta en behoort tot de familie Ancorinidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1929 door Uliczka.
incrustata | https://nl.wikipedia.org/wiki/Stelletta%20incrustata | wikipedia | 295,156 |
Dicranomyia (Dicranomyia) jujuyensis is een tweevleugelige uit de familie steltmuggen (Limoniidae). De soort komt voor in het Neotropisch gebied.
Dicranomyia
Steltmug uit het Neotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dicranomyia%20%28Dicranomyia%29%20jujuyensis | wikipedia | 164,973 |
De hiëronymieten of voluit de Orde van de Heilige Hiëronymus (Latijn: Ordo Sancti Hieronymi, O.S.H.) is een katholieke kloosterorde verschenen in de 14e eeuw. De contemplatieve orde, gewijd aan Hiëronymus van Stridon en Paula van Rome, neemt de regel van Augustinus in acht, met inbegrip van de clausuur. De orde is op 18 oktober 1373 goedgekeurd door paus Gregorius XI. Ze is voornamelijk geïnstalleerd in het Iberisch schiereiland, waar ze sterke banden heeft gehad met de vorstenhuizen van Spanje en Portugal. De mannenkloosters werden in 1835 door de Spaanse overheid opgeheven. In 1925 werd de mannelijke tak door de paus hersteld, wat pas in 1969 effectief gevolg kreeg. Tegenwoordig telt de orde nog steeds vooral nonnenkloosters.
Zie ook
Klooster van Sant Jeroni de Cotalba
Klooster van Yuste
Congregatio Sancti Hieronymi Aemiliani
Externe link
Officiële website
Literatuur
Jean Martial Léon Besse, Hieronymites, in: Charles Herbermann (red.), Catholic Encyclopedia, vol. 7, 1913
Ignacio de Madrid, in: Guerrino Pelliccia en Giancarlo Rocca (red.), Dizionario degli Istituti di Perfezione (DIP), vol. IV, 1977
Esteban Mira Caballos, "La primera utopía americana. Las reducciones de indios de los Jerónimos en la Española (1517-1519)", in: Jahrbuch für Geschichte Lateinamerikas, 2002, nr. 39, p. 9-35
Isabel Mateo Gómez, Amelia López-Yarto en José María Prados García, El arte de la Orden Jerónima. Historia y mecenazgo, 2000,
Augustijnen
Kloosterorde in de Rooms-Katholieke Kerk
Klooster van Sant Jeroni de Cotalba | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hi%C3%ABronymieten%20%28OSH%29 | wikipedia | 150,197 |
Galeruca microptera is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1954 gepubliceerd door Havelka.
microptera | https://nl.wikipedia.org/wiki/Galeruca%20microptera | wikipedia | 257,479 |
Atrachya is een geslacht van kevers uit de familie bladkevers (Chrysomelidae).
De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1837 gepubliceerd door Pierre François Marie Auguste Dejean.
Soorten
Atrachya alboplagiata (Jacoby, 1892)
Atrachya atridorsata Kimoto, 1989
Atrachya chiengmaica Kimoto, 1989
Atrachya hitam Mohamedsaid, 1999
Atrachya indica (Jacoby, 1896)
Atrachya kusamai Takizawa, 1985
Atrachya maculicollis Motschulsky, 1858
Atrachya maeklangica Kimoto, 1989
Atrachya trifasciata (Jacoby, 1896)
Atrachya unifasciata Takizawa, 1978
Bladkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Atrachya | wikipedia | 929,861 |
Ocoelophora dubia is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1914 door Wileman.
dubia | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ocoelophora%20dubia | wikipedia | 385,460 |
Limnaecia stabilita is een vlinder uit de familie van de prachtmotten (Cosmopterigidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1915 door Meyrick.
Prachtmotten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Limnaecia%20stabilita | wikipedia | 437,174 |
De Elimkerk is een kergebouw in de Zeeuwse plaats Terneuzen aan de Serlippensstraat 31. Het kerkgebouw is in gebruik bij de Hervormde Wijkgemeente van bijzondere aard van de Protestantse Gemeente Terneuzen. Deze gemeente rekent zich tot de stroming van de Gereformeerde Bond.
De kerkelijke gemeente maakt deel uit van de Protestantse Gemeente Terneuzen, maar belegt eigen activiteiten. De gemeente telt ongeveer 150 lidmaten (2018) afkomstig uit heel Zeeuws-Vlaanderen. Van oorsprong heette de gemeenschap: Protestantse Stichting ter Bevordering van de Hervormd-Gereformeerde Predikatie.
In 2002 heeft de kerkelijke gemeente een kantoorpand verbouwd tot kerkgebouw. Het is een onopvallend gebouw met een plat dak en boven het ingangsportaal het opschrift: Elimkerk.
Kerkgebouw in Terneuzen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Elimkerk%20%28Terneuzen%29 | wikipedia | 300,806 |
Sebadoris is een geslacht van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Soorten
Sebadoris fragilis (Alder & Hancock, 1864)
Sebadoris nubilosa (Pease, 1871)
Discodorididae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sebadoris | wikipedia | 237,127 |
Alba Gaïa Kraghede Bellugi (Parijs, 5 maart 1995) is een Franse actrice. Ze is bekend als Élisa in de film Intouchables uit 2011.
Filmografie
Externe link
Frans acteur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Alba%20Ga%C3%AFa%20Kraghede%20Bellugi | wikipedia | 739,486 |
Homalopoma cordellensis is een slakkensoort uit de familie van de Colloniidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1996 door J. H. McLean.
Colloniidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Homalopoma%20cordellensis | wikipedia | 735,498 |
Līvāni is een stad in Letland in de streek Letgallen. Het is de hoofdplaats van de gemeente Līvānu novads en telt 6935 inwoners (2022). De plaats verkreeg stadsrechten in het jaar 1926.
Līvāni werd voor het eerst genoemd in 1553 als Lievenhof. In 1678 werd de eerste katholieke kerk gebouwd. Later werd het een industriestadje. Bij de stad komt de rivier de Dubna samen met de Westelijke Dvina.
Stad in Letland | https://nl.wikipedia.org/wiki/L%C4%ABv%C4%81ni | wikipedia | 404,480 |
Doryctinus gauldi is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Marsh in 2002.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Doryctinus%20gauldi | wikipedia | 378,854 |
Suphalomitus excavatus is een insect uit de familie vlinderhaften (Ascalaphidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort. De soort komt voor in China.
Vlinderhaften
Endemisch dier uit China | https://nl.wikipedia.org/wiki/Suphalomitus%20excavatus | wikipedia | 300,789 |
Clinical Reviews in Allergy and Immunology is een internationaal, aan collegiale toetsing onderworpen wetenschappelijk tijdschrift op het gebied van de allergieën en immunologie. De naam wordt in literatuurverwijzingen meestal afgekort tot Clin. Rev. Allergy Immunol.
Immunologisch tijdschrift | https://nl.wikipedia.org/wiki/Clinical%20Reviews%20in%20Allergy%20and%20Immunology | wikipedia | 897,565 |
Lancaris is een geslacht van kreeftachtigen uit de klasse van de Malacostraca (hogere kreeftachtigen).
Soorten
Lancaris kumariae (de Silva, 1990)
Lancaris singhalensis (Ortmann, 1894)
Atyidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lancaris | wikipedia | 837,171 |
Ronna Romney McDaniel (Austin, 20 maart 1973) is een Amerikaans politicus die de voorzitter is van het Republikeins Nationaal Comité (RNC) dat de Republikeinse Partij leidt. Ze is een nicht van de Republikeinse senator Mitt Romney.
Voorzitter van het Republican National Committee | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ronna%20Romney%20McDaniel | wikipedia | 978,423 |
Uca (Paraleptuca) triangularis is een krabbensoort uit de familie van de Ocypodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1873 door A. Milne-Edwards.
Ocypodidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Uca%20%28Paraleptuca%29%20triangularis | wikipedia | 499,024 |
Amerizus kashmiricus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Jedlicka.
kashmiricus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Amerizus%20kashmiricus | wikipedia | 461,580 |
Poecilocharax weitzmani is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de grondzalmen (Crenuchidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door Géry.
Grondzalmen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Poecilocharax%20weitzmani | wikipedia | 88,837 |
De bruine duiker (Colymbetes fuscus) is een keversoort uit de familie van de waterroofkevers (Dytiscidae). De wetenschappelijke naam van de soort is gepubliceerd in 1758 door Linnaeus in de tiende editie van Systema naturae.
Waterroofkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bruine%20duiker | wikipedia | 498,760 |
Pseudanos gracilis is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de kopstaanders (Anostomidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1858 door Kner.
Kopstaanders | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudanos%20gracilis | wikipedia | 15,886 |
Mitromorpha proles is een slakkensoort uit de familie van de Mitromorphidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1922 door Hedley.
Mitromorphidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mitromorpha%20proles | wikipedia | 865,206 |
De Donkere Toren I: De Scherpschutter (originele titel The Dark Tower I: The Gunslinger) is een fantasy/western-roman van de Amerikaanse schrijver Stephen King. Het is het eerste deel in Kings serie De Donkere Toren. Het boek verscheen voor het eerst op 10 juni 1982.
Met 224 pagina’s is De Scherpschutter het dunste boek uit de reeks. In 2003 werd een herziene versie van het boek uitgebracht, waarin King het verhaal op bepaalde punten heeft bijgeschaafd zodat het geheel beter in overeenstemming is met de rest van de reeks, en omdat King achteraf vond dat het eerste deel oorspronkelijk te moeilijk toegankelijk was voor nieuwe lezers van de serie. Tegenwoordig wordt alleen deze herziene versie nog gedrukt.
Achtergrond
King liet zich voor De Scherpschutter inspireren door het gedicht "Childe Roland to the Dark Tower Came" van Robert Browning.
Het boek is opgedeeld in 5 kortere verhalen, die van oktober 1978 tot november 1981 elk apart werden gepubliceerd in The Magazine of Fantasy and Science Fiction alvorens in boekvorm te worden gebundeld. Het voltooide boek, waar King in totaal 12,5 jaar over deed, werd gepubliceerd door Donald M. Grant, Publisher, Inc..
De verhalen zijn:
De scherpschutter (The Gunslinger)
De halteplaats (The Way Station)
Het orakel en de bergen (The Oracle and the Mountains)
De trage mutanten (The Slow Mutants)
De scherpschutter en de man in het zwart (The Gunslinger and the Man in Black)
Plot
De Scherpschutter
In de Al-Wereld, een wereld in een parallel universum aan de onze, waarin oude technologie en magie door elkaar bestaan, jaagt Roland Deschain, de laatste scherpschutter, op een tegenstander die hij enkel kent als “de man in het zwart”. Tevens is hij op zoek naar De Donkere Toren. De jacht op beide doelwitten brengt hem naar de woestijn, alwaar hij een boer genaamd Brown ontmoet.
Roland brengt de nacht bij Brown door, en vertelt wat meer over zijn verleden met de man in het Zwart: Nog niet zo lang terug kwam hij in het dorpje Tull, waar de man in het zwart reeds geweest was. Hij had daar een pas gestorven man genaamd Nort weer tot leven gebracht. Roland verbleef een paar dagen in Tull en ging in die tijd een relatie aan met de lokale barvrouw Allie. Uiteindelijk bleek de man via Sylvia, een priesteres, alle dorpelingen tegen Roland te hebben opgezet. Toen de dorpelingen hem kwamen lynchen, was Roland gedwongen uit zelfverdediging iedereen neer te schieten.
De Halteplaats
Na nog enkele dagen in de woestijn komt Roland langs een verlaten en al deels verwoeste halteplaats waar vroeger de koetsen stopten. Hier ontmoet hij de elfjarige jongen Jake Chambers, die zelf niet weet hoe hij hier gekomen is. Hij weet alleen dat de Man in het Zwart enkele dagen geleden ook langs geweest is. Via hypnose laat Roland Jake zich herinneren wat er is gebeurd; Jake komt uit een andere wereld, uit het New York van 1977. In zijn wereld is hij vermoord door een in het zwart geklede man, die hem voor een Cadillac duwde, en na zijn dood is hij in Al-Wereld beland.
Roland overtuigt Jake om met hem verder te reizen. In de kelder van de halteplaats vinden ze voorraden voor enkele dagen, maar ook een demon die via een skelet met Roland praat en hem waarschuwt dat de man in het zwart Jake tegen Roland zal gebruiken.
Tijdens de tocht door de woestijn laat Roland meer over zijn verleden los. Hij onderging in zijn thuisland, Gilead, scherpschuttertraining onder de strenge leermeester Cort. Samen met zijn jeugdvriend Cuthbert Allgood ontdekte Roland een complot tussen de kok Hax en de opstandeling John Farson, bijgenaamd de goede man, om met vergiftigd vlees alle inwoners van Gilead te vermoorden. De jongens melden wat ze hebben gehoord en Hax wordt opgehangen wegens verraad. Het mag niet baten, want uiteindelijk zou Gilead toch ten onder gaan aan Farson.
Het orakel en de bergen
Jake en Roland overleven de woestijn en bereiken een gebergte. Ze komen bij een cirkel van menhirs, waarin een orakel blijkt te huizen dat na jaren eenzaamheid verlangt naar gezelschap. Ze krijgt op een nacht Jake in haar macht en lokt de jongen naar haar toe, maar Roland kan op tijd tussenbeide komen. Roland biedt vervolgens zichzelf aan in ruil voor antwoorden over zijn toekomst. Het orakel voorspelt Roland dat hij de man in het zwart spoedig zal spreken, en dat hij drie bondgenoten zal krijgen. Ook waarschuwt ze hem zijn zoektocht naar De Toren te staken, en dat Jake zal sterven alvorens Roland de man in het Zwart zal ontmoeten.
Met de antwoorden op zak trekken Roland en Jake de bergen in. Ze zien de man in het zwart even wanneer deze naar een grot in de bergen vlucht.
De trage mutanten
Jake en Roland betreden de grot ook en reizen dagenlang in de duisternis door de grot. De grot blijkt al snel een oude treintunnel te zijn, waarvan de rails nog intact is. Ze vinden een verlaten lorrie en reizen daarop verder.
Roland vertelt weer meer over zijn verleden; alle scherpschutters in spe moeten uiteindelijk hun leraar uitdagen tot een gevecht. Winnen ze dit, dan zijn ze officieel scherpschutter, maar verliezen ze, dan zullen ze worden verbannen. Tijdens het jaarlijkse Bal van Zaaiavond ontdekte de toen 14 jaar oude Roland dat zijn moeder een affaire had met zijn vaders hofmagiër Marten. Marten gooide later nog wat extra olie op het vuur om Rolands woede en schaamte nog wat op te stoken, in de hoop dat Roland Cort zou opzoeken en zou uitdagen terwijl hij eigenlijk nog niet klaar was voor de laatste test en dus zeker zou verliezen. Het plan van Marten slaagde, maar Roland wist het gevecht toch in zijn voordeel te beslechten door, tegen ieders verwachtingen in, zijn havik David als wapen in te zetten. Zo werd hij de jongste scherpschuter ooit.
Tijdens hun jacht op de man in het zwart worden Jake en Roland aangevallen door een groep monsters genaamd trage mutanten, maar weten aan hen te ontkomen. Bij de uitgang van de tunnels, die alleen via een brug over een afgrond te bereiken is, wacht de man in het zwart hen op. Wanneer de brug kantelt, valt Jake de afgrond in. Roland heeft een kans hem nog te redden, maar laat deze voorbij gaan omdat hij de man in het zwart niet wil laten ontkomen. Zo sterft Jake voor een tweede maal.
De scherpschutter en de man in het zwart
Buiten de tunnels, in een zogenaamde golgotha (een plaats vol schedels), treffen Roland en de man in het zwart elkaar dan eindelijk onder vier ogen. De man blijkt ongevoelig voor Rolands kogels en speelt een spelletje met de scherpschutter, waarbij hij Roland via tarotkaarten eerst diens toekomst voorspelt en vervolgens een visioen laat zien van het universum en alle werelden die hierbij horen, om Roland zo een indruk te geven hoe onbelangrijk zijn daden zijn in het grotere geheel. Tevens blijkt dat de man in het zwart Marten was, en dat hij werkt voor een koning die nu over de donkere toren heerst, welke het centrum vormt van alle universums en werelden. Wie of wat die koning is wil de man niet zeggen.
Roland wil zijn tocht naar de toren niet opgeven. Als hij na een ongewoon lange nacht eindelijk ontwaakt, is de man in het zwart tot een skelet vergaan en is Roland zelf 10 jaar ouder. Vastberaden trekt hij verder westwaarts naar de kust.
De Donkere Toren | https://nl.wikipedia.org/wiki/De%20Donkere%20Toren%20I%3A%20De%20Scherpschutter | wikipedia | 383,560 |
Dicronychus duporti is een keversoort uit de familie kniptorren (Elateridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1931 door Fleutiaux.
duporti | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dicronychus%20duporti | wikipedia | 44,774 |
Phygadeuon lechevallieri is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Provancher in 1882.
lechevallieri | https://nl.wikipedia.org/wiki/Phygadeuon%20lechevallieri | wikipedia | 463,104 |
Myxidium rarum is een microscopische parasiet uit de familie Myxidiidae. Myxidium rarum werd in 2003 beschreven door Aseeva.
Myxozoa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Myxidium%20rarum | wikipedia | 494,535 |
Chirocentrus is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van wolfsharingen (Chirocentridae). Het geslacht is voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1817 door Cuvier.
Soorten
Chirocentrus dorab (Forsskål, 1775) – Wolfharing
Chirocentrus nudus Swainson, 1839
Wolfsharingen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chirocentrus | wikipedia | 416,694 |
Hypsopygia audeoudi is een vlinder uit de familie snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1927 door de Joannis.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
audeoudi
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hypsopygia%20audeoudi | wikipedia | 851,310 |
Triclistus tauricus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Tolkanitz in 2006.
tauricus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Triclistus%20tauricus | wikipedia | 221,494 |
Buster Bailey, geboren als William C. Bailey, (Memphis, 19 juli 1902 - New York, 12 april 1967) was een Amerikaanse jazzmuzikant (klarinet, saxofoon) van de oldtime-jazz en de swing.
Carrière
Bailey begon op 13-jarige leeftijd klarinet te spelen en kreeg zijn opleiding op dit instrument van Franz Schoepp van het symfonieorkest van Chicago, waar ook Benny Goodman zijn opleiding had genoten. Hij vervoegde zich al op 15-jarige leeftijd bij het orkest van W.C. Handy. Na een tweejarige tournee met Handy, verliet Bailey de formatie in 1919 in Chicago.
In 1919 werd Bailey lid van Erskine Tate's Vendome Orchestra, bleef daar tot 1923 en speelde daarna bij Joe King Oliver. Als lid van King Oliver’s Creole Jazz Band leerde Bailey toentertijd Louis Armstrong kennen, die terzelfder tijd in de band speelde. In 1924 verliet Armstrong de band om te gaan spelen in Fletcher Hendersons orkest in New York. Na een maand nodigde Armstrong Bailey uit om hem te volgen in Hendersons band, hetgeen geschiedde. Het eerste belangrijke stadium in zijn carrière bij Henderson was van 1924 tot 1927. Na zijn uittreding ging hij met Noble Sissle naar Europa in 1929 en 1931. Na optredens met Edgar Hayes en opnieuw bij King Oliver werkte hij tijdens de jaren 1930 weer bij Fletcher Henderson en was hij bovendien een veelgevraagde sideman in de bands van Perry Bradford, Lucky Millinder, Carroll Dickerson en anderen. Hij nam een groot aantal nummers op en speelde daarbij zowel klarinet als ook weleens sopraansaxofoon.
Aan het eind van 1934 werd Bailey lid van Stuff Smiths band, de latere band van John Kirby, de Onyx Club Boys. Het sextet van de bassist, ook wel genoemd The Biggest Little Band in the Land, was pionier op het gebied van de kleine jazzcombo's, zoals ze tijdens de jaren 1950 populair zouden worden. Een specialiteit van hun repertoire was de bewerking van klassieke Europese composities, waaronder Anitra's dance, de serenade van Schubert, Impromptus, Nocturnes en de titel Lucia di Lammermoor. Bailey bleef tot 1946 in Kirby's band, maar nam echter gelijktijdig platen op met andere muzikanten. In 1934 en 1935 speelde Bailey ook bij de Mills Blue Rhythm Band en was hij in 1937 sessiemuzikant voor Midge Williams and Her Jazz Jesters. Bovendien nam hij onder zijn eigen naam platen op als Buster Bailey and His Rhythm Busters.
In 1946, na zijn uittreding bij Kirby, had Bailey kortstondig een eigen formatie. In 1947 ging hij naar Wilbur De Paris en trad met hem op tot 1949. Tijdens de jaren 1950 en 1960 werkte hij als een veelgevraagd muzikant, bovendien als gast bij Eddie Condon, Wild Bill Davison en Big Chief Russell Moore (1952/53), anders met Henry Red Allen. Met Allen trad hij in 1959 en 1960 op tijdens het Newport Jazz Festival. Bailey was lid van de formatie Saints And Sinners (1963/1964). In 1965 reactiveerde hij de samenwerking met zijn oude vriend Armstrong en werd lid van diens Allstar-formatie. Bailey trad op tijdens talloze festivals, speelde ook mee in symfonieorkesten, waaronder bij de theaterversie van Porgy and Bess en bij filmmuziek-projecten, zoals de film Splendor in the Grass van Elia Kazan en werkte hij in 1956 en 1964 af en toe samen met Leonard Bernstein.
Zijn klarinetspel werd beïnvloed door New Orleans-klarinettisten als Jimmie Noone, maar ontwikkelde dit echter verder. Bailey is een belangrijke schakel tussen de traditionele New Orleans-speelwijze en de stijl van Benny Goodman, die veel elementen van Bailey had overgenomen. Hij telt als een van de belangrijkste oudere swingklarinettisten, wiens invloed reikte tot in de late jaren 1930. Goodman en Coleman Hawkins waren onder de indruk van de imposante technische bravoure van de klarinettist. Zijn melodische, bedreven spel bleef steeds blues-betrokken. Volgens Bud Freeman behoorde Bailey beslist tot de hele groten.
Tot zijn belangrijkste nummers behoorde Fletcher Hendersons Fidgety Feet (1927) en Stealin' Apples (1936), Bessie Smiths Young Woman Blues (1929), Henry Allens Rug Cutter's Swing (1934), Teddy Wilsons Warming Up en Blues in C Sharp Minor (1936), Lionel Hamptons Rhythm Rhythm (1937), John Kirby's I May Be Wrong (1938) en onder zijn eigen naam het nummer Shanghai Shuffle (1934). Bailey nam bovendien platen op met Chu Berry, Benny Carter, Clarence Williams, Willie "The Lion" Smith en de Red Onion Jazz Babies (1924). Hij begeleidde ook de zangeressen Ethel Waters, Ma Rainey, Mildred Bailey, Ida Cox en Billie Holiday bij hun plaatopnamen.
Als filmacteur
Buster Bailey trad in de loop van zijn carrière op in drie films: That's the Spirit (1933), waarin hij zichzelf speelt, vervolgens in het tv-programma The DuPont Show of the Week (1961) in de aflevering America's Music – Chicago and All That Jazz en ten laatste aan de zijde van Louis Armstrong in When the Boys Meet the Girls (1965), opnieuw als muzikant.
Overlijden
Buster Bailey overleed in april 1967 op 64-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartinfarct. Tot deze tijd woonde hij in Brooklyn.
Amerikaans jazzklarinettist
Amerikaans jazzsaxofonist | https://nl.wikipedia.org/wiki/Buster%20Bailey | wikipedia | 877,442 |